1 1 ]i T® 1 1
ToneelrotKoos de Groot:
stemhDk
Deze week
Rijnmond Band
was in
Cannes
Touwkunst in
Noordmolen
Politie rolt hasjhandel op
hak
AUTOHUUR-TIL. 010-349082
Na de staking
ALLE TYPEN
Youth for Christ
'Op vrije voeten'
Mevrouw,
als de mode
u lief is,
dan komt u
vanaf woensdag
2 maart
toch ook bij
de heropening
van
Modehuis
Madeleine?
niadeieine
Knikkeren
Toevallig
Ter ziele
KANTTEKENING
Predikbeurten
POSTADRES: PO^TBUS 195, SCHIEDAM.
AGENTSCHAP: EUROTYP, ROTTERDAMSEDIJK 238.
WOENSDAG 2 MA ART 1977 le JAARGANG NO. 22
SCHIEDAM Eerverleden week vrijdag voerde de amateurtoneel-
groep Groeton de Polyester Polka op: een blijspel van Dimitri
Frenkel Frank. Natuurlijk ontbrak de naam van de oude toneelrot
Koos de Groot niet op de rolverdeling. Hij speelde een direkteur in
het reklamewezen - en daarbij was Koos de Groot vol twijfels.
„Dat is heel eigenaardig.., zegt hij, „als je een rol doorgelezen hebt,
weet je: dat ligt me wel en dat ligt me niet. Je merkt: die jas past
me. Dat was bij deze rol eigenlijk niet zo. Natuurlijk moet je aitijd
zelfkritisch blijven. Kijk, aan de ene kant is die man een keiharde
ondernemer, maar aan de andere kant zegt hij ineens iets poe-
tisch."
v - ;5
f i; i) j
V WMu.* i i i k
mm 3 mm&
mmm
p
euro-autoservice
s-Gravelandseweg 408 - Schiedam
>ch ledams Nieuwsbla
=2
In combinatie met de Nieuwe Vlaardingse Courant en het Maassluis Nieuwsblad
Ik vind het zalig om
goed toneel te spelen
„Als toneelspeler moet je proberen
de gevoelens weer te geven van de
man die je uitbeeldt. Je huilt na
tuurlijk niet echt, maar het komt
toch uit het hart. Een van de eerste
dingen die je leert is dit: lees de rol
van je tegenspelers ook goed door,
want die zeggen vaak hoe jij moet
zijn. Met deze rol heb ik tot het
laatst zitten dubben. Maar de mensen
schijnen zich geamuseerd te hebben.
Als het publiek geboeid was, dan
dondert het niet. Maar voor jezelf
heb je toch het idee: het is niet zo
erg fijn. Toen ik jaren terug Jan
gespeeld heb in „Het wederzijds
huwelijksbedrog" wist ik: dat zit
goed. Dan kunnen ze zeggen wat ze
willen, ik verander niet van mening:
dat was heerlijk, denk ik dan."
Koos de Groot raakte vrjj toevallig
bij het toneel betrokken. Midden in
de hongerwinter al troffen de
gereformeerden maatregelen om de
weggevoerde jonge arbeiders na de
bevrijding op te vangen. Men besloot
ze via een feestavond met toneel
weer bij het kerkelijk leven te
betrekken.
De avond werd grotendeels verzorgd
door de familie Soeters, al voor de
oorlog enthousiaste amateurtoneel-
spelers en zjj vonden Koos de Groot
ergens in de onderduik.
De voorstelling - ze voerden de Huis-
tyran van Godfried Bomans op -
werd zo'n sukses, dat er meteen een
gereformeerde toneelvereniging van
kwam, Geron, die vijfentwintig jaar
lang krachtig bloeide. Koos de
Groot: „het is aardig gelukt. Onze
vereniging kreeg bij wedstrijden drie
keer de eerste prijs en met „Het
Verraad" zijn we een keer derde
geworden op het Landjuweel. Dat is
een landelijke wedstrijd tussen
amateurtoneelverenigingen. We zijn
toen met een uitwisseling naar Gent
geweest. Zo'n sukses geeft toch een
bepaalde bekroning aan je werk. Dat
stimuleert. Het 25-jarig bestaan heb
ben we gevierd met de Gecroonde
Leersse van Michiel de Swaen.
Een zalig stuk, omdat het zo
helemaal van het leven is."
Geron is helaas vlak daama ter ziele
gegaan. Na het vijfentwintigjarig
bestaan vielen er plotseling een hoop
oude leden weg. Er kwamen wel
nieuwe mensen voor in de plaats,
maar die moeten eerst aan het toneel
gewend raken. Koos: ,,Wjj hebben
dus gezegd: laten we even een stapje
terug doen.
Tegenwoordig hebben niet veel men-
sen meer zin om zich zo erg in te
spannen. Vroeger telden verjaar-
niet mee. Repetitieavond was repeti-
tieavond: daar ging je naar toe. Nu
hoorde je ineens: ik kan vanavond
niet, ik moet volleyballen. En dan
had je jongens, wier studie in de weg
zat. Als amateurtoneelspeler kun je
er eigenlijk niets naast hebben. Dat
beseffen de meeste mensen niet. En
zo kwam Geron aan zijn eind".
Naast zijn toneelpraktijk drijft KOos
de Groot om den brode een goed b'e-
klante drogisterij op de Parkweg. Zijn
zaak bestaat al meer dan vyftig jaar.
„De winkel is opgericht drie maan-
den voor mijn geboorte. Vader had
een schildersbedrijf en in de winter
was er nooit werk. Dat was honger.
Je had geen ontlasting van ellende.
Mijn moeder is toen op de Singel een
drogisterij begonnen en een jaar of
vijftien geleden ben ik hierheen
verhuisd, omdat de boel begon te
ontvolken."
Ondanks de drukke werkzaamheden
die het houden van een zaak met zich
mee brengt heeft Koos de Groot
aitijd voldoende tijd overgehouden
voor het amateurtoneel. Wat denkt
hij van de hedendaagse verenigingen
in vergelijking met vroeger?
„Bepaalde dingen zijn vooruitgegaan.
Er wordt meer aandacht besteed aan
de aankleding en J>et dekor, Maar de
kwaliteit is naar mijn idee minder ge
worden. Nu weet ik wel hoe iedereen
reageert: de oude vent vindt dat het
vroeger beter was. Wat ze meer
zouden moeten doen is door
bundeling proberen een paar goeie
produkties te brengen met de beste
krachten die je maar kunl vinden.
Dat doorbreekt natuurlijk het ver-
MET een zucht van verlichting
vernam Nederland afgelopen vrij-
dagmorgen dat de organisaties van
werkgevers en werknemers in de
havens in de nacht van donderdag
op vrijdag overeenstemming had-
den bereikt over de hdofdlijnen
van de nieuwe collectieve arbeids-
overeenkomst voor deze belangrij-
ke sector. Het bereiken van het
akkpord hield in dat de stakingen
in de havens van Rotterdam en
Amsterdam op de kortst mogelij-
ke termijn ten einde zouden lo-
pen. Uit berichten over de laatste
uren van de onderhandelingen in
het gebouw van de Scheepvaart-
vereniging Zuid in Rotterdam
bleek dat ook premier Den Uyl en
minister van sociate zaken Boers-
ma Jangs de zijlijn" een belangrij-
ke rol in de oplossing van het con
flict hadden gespeeld.
Over het arbeidsconflict, niet al-
leen in de havens, waarmee ons
land enkele weken geconfronteerd
werd is veel geschreven en gespro-
ken. Je kunt inderdaad zeggen dat
de stakingen stipt zijn verlopen en
dat zij mogelijk mede hebben bij-
gedragen tot een stuk duidelijk-
heid en verbetering van arbeids-
voorwaarden, maar dat neemt niet
weg dat ze ook schade hebben
toegebracht in de vorm van span-
ningen bij de betrokkenen en in
de verhouding tussen werkgevers
en werknemers, plus schade aan
de economie die op dit ogenblik
niet zoveel kan verdragen.
Schrijver dezes is voorstander van
het harmoniemqdel: tegengestelde
belangen, ook irt de onderneming,
moeten via overleg overbrugd wor-
den. Bedrijven zijn immers werk-
gemeenschappen waaraan arbeid,
leiding en kapitaal hun bijdrage le-
veren; zij kunnen niet zonder el-
kaar functioneren. Slechts in het
alleruiterste geval mag, naar onze
mening, de weg van het conflict
gekozen worden. We vragen ons
verder af waarom het medium van
oe oemiddeling met (her)inge-
voerd kan worden, waarbij we,
met de Rotterdamse hoogleraar
prof. Albeda, denken aan de „her-
leving" van het oude college van
rijksbemiddelaars, een groep wijze
mannen en vrouwen die kan pro
beren groepen in het bedrijfsleven
tot elkaar te brengen.
Al met al is er alle reden om na de
gebeurtenissen van de afgelopen
weken tot diepgaande analyses te
komen: ten behoeve van alien die
bij het bedrijfsleven betrokken
zijn
EJ.M
Vanaf deze week tot en met
woensdag 18 mei aanstaande zal
de lezer van dit blad voortaan
regelmatig, afhankelijk van de
behoefte wellicht zelfs wekelijks,
de aanduiding „Stemhok" aan-
treffen. In deze rubriek wordt
een vermelding gegeven van alle
politieke bijeenkomsten, propa-
ganda-avonden en verkiezings-
avonden, die door de diverse
politieke partijen of andere or
ganisaties worden gehouden als
voorbereiding op de tweede
kamer-verkiezingen op 25 mei.
Iedereen die op politiek gebied
iets aan te kondigen heeft* is ir
deze rubriek van harte welkom.
Men kan zijn informatie kwijt
op het adres Rijnmond West
Combinatie, Postbus 306 in
Vlaardingen.
corneusspeelmansYraat 1B vlaaroingen
BOVAi
enigingspatroon en er komen minder
mensen op de planken.
Wat is nu belangrijker? Dat zes maal
vijftien mensen er een leuke hobby
aan hebben of dat er goed toneel
komt?
Alberdinck Thijm heeft aitijd gewei-
gerd aan zo'n bundeling mee te doen.
„We spelen gezellig voor ons ver-
trouwde publiek", zeiden ze, ,,en
daarmee zijn we tevreden. Ik vind het
zalig om toneel te spelen en ik toil
het ook goed doen. Er is wel wat
voor een centraal toneelgezelschap te
zeggen, maar voor het amateurtoneel
als zodanig lijkt het me toch niet
goed." Weer die twijfel....
HAN VAN DER HORST.
Veel publiek in Stedelijk
Museum.
Krijgt Noord eigen centrum?
Beker voor Tineke Groene-
wegen.
De eerste sportkampioenen
zijn bekend.
MAASSLUIS —Vanavond organiseert
Youth for Christ een presentatie-
evangelisatieavond in de Immanuel-
kerk te Maassluis. Naast het evangeli-
satieteam "Op vrije voeten" zal ook
Gerda Hollcman optreden en zal Aad
de Jonge over het werk van Youth
for Christ een lezing houden.
Deze avond maakt deel uit. van een
aktie die tot 7 maart wordt gehouden.
Het landelijk evangelisatieteam van
Youth for Christ trekt momenteel
door Nederland. De leden hebben
daarvoor hun studie of werk voor een
jaar onderbroken.
Youth for Christ zal nog op de vol-
gende dagen optreden.
- >8
WW///#.
y,
Een gedeelte van de expositie in De Noordmolen.
SCHIEDAM Sinds zaterdag hangt
in De Noordmolen het werk van Wil-
lemieke van Hes. „Touwreliefs als
wandkleden" heet de tentoonstelling,
maar dat is een beetje misleidend,
want wandkleden zijn die objekten
zeker niet. Er komt geen naald en
draad aan te pas.
„Je begint met het zoeken naar mate-
riaal", vertelt Willemieke van Hes.
„Je moet daar oog voor hebben. Aan
zee liggen veel stukken touw. Meestal
heb ik natuurlijk wel een idee hoe
het wordt, maar het materiaal
spreekt natuurlijk ook een beetje
mee". Bij het vormen- van haar
objekten gebruikt Willemieke van
Hes alleen maar handen. Ze knoopt
of vlecht de stukken touw door el
kaar. ze splitst de uiteinden en draait
ze weer samen. Namen geeft zo haar
kunstwerken nooit. „Ik vind dat zo
lastig en de mensen gaan er wat
achter zoeken. Ja, ik heb wel iets en
dan lijkt dan een beetje op de zon.
Dat noem ik dan de zon, maar alleen
voor mezelf
Willemieke van Hes verandert het
gevonden materiaal nooit. Ze verft
bijvoorbeeld niets. „De kleuren wor
den te zacht, als je zelf touw gaat ver-
ven.
Behalve touwwerk maakt Wille
mieke van Hes ook kollages en hout-
skulpturen. Dat hout gaat ze niet
zoeken. Ze koopt het bij de winke-
lier en snijdt er, zoals ze zelf zegt
.vormen in die noden tot vastpak-
ken". Tenslotte houdt zjj zich actief
bezig met muziek. „Pas heb ik nog
een barokhobo gekocht", vertelt ze.
Het is niet de eerste keer, dat vol-
bloed Amsterdamse Willemieke van
Hes in Schiedam tentoonstelt. Vorig
jaar was haar touwwerk te zien in de
foyer van het Zoldertheater. Toen
kwam ze ook in kontakt met De
Noordmolen die steeds kunstenaars
in de gelegenheid stelt te exposeren.
De tentoongestelde kunstwerken zijn
te koop en de prijzen varieren van
honderd tot driehonderd gulden. Een
groot objekt jcost vjjfhoriderd gulden.
Tijdens de openingsreceptie werd er
meteen al het een en ander verkocht.
't Is weer eens wat anders dan een
stoeltjesklok aan de muur, zo'n stuk
touwwerk. En mooier ook.
SCHIEDAM Terwijl een akelige
kilte Schiedam in zijn greep hield
marcheerde de Rijnmond Band op de
zonovergoten boulevards van Cannes.
Dit in het kader van de jaarlijkse Mi-
mosa-feesten, waar aitijd veel Neder-
landse muziekkorpsen aan meedoen.
De Rijnmond Band vormde een on-
derdeel van de parade, die dit jaar in
het teken stond van het vervoer door
de eeuwen heen. Tussen de muziek
korpsen door reden echte diligences,
koetsen uit zeventiende en achttien-
de eeuw en caleches. Die merkwaar-
dige, haast negentiende eeuwse voor-
lopers van de automobiel deden hun
best om met het hels gegier van hun
onvolmaakte motorende muziek te
overstemmen.
Tenslotte nam de Rijnmond Band%
deel aan een aubade. Temperatuur:
20 graden celsius. Boven nul, dus.
SCHIEDAM In de maand januari
heeft de politie een Schiedamse hasj-
groothandel opgerold. Uit het kan-
toor van de autohandelaar B.S. haal-
dfe zij vierenveertig-en-een-halve kilo
hasjies weg, waarde f 225.000,—. Bo-
vendien troffen de rechercjjeurs 21
zakjes aan, die elk tien kilo van de ge-
liefde soft-drug hebben bevat.
De politie kon deze grote slag slaan
dankzij een tip van de kollega's in
Trier. Daar werden B.S. en zijii kom-
pagnon F.W. ook autohandelaar
gevat midden in een transaktie met
de plaatselijke kleinhandel. Het ging
om de verkoop van 70 kilo hasj.
Inmiddels lag de koopwaar net over
de Luxemburgse grens in het plaatsje
Echternach, waar medeplichtige C.B.
wachtte op het sein om zijn geestver-
ruimende lading per auto over de
grens te brengen. Hij had voor de ge-
zelligheid een kennis, de 45-jarige
H.B. meegenomen, zodat ook hij in
de affaire betrokken werd. De
Luxemburgse politie vatte beiden in
de kraag.
Het ziet er naar uit, dat medeplichti
ge B.S. de zwaarste straf krijgt. De
Sm:
voorraad werd gevonden in een kast
Luxemburgse anti-drugswetgeving is
niet mals. Op het bezit van verdoven-
de middelen staat minimaal twaali
jaar en maximaal vijftien. H.B., die
nergens van wist, wordt waarschijn-
lijk over enkele dagen losgelaten.
Hoofdschuldigen B.S. en F.W. komen
er gemakkelijker af. Zij moeten voor
de Duitse rechtef verschijnen en kun
nen rekenen op een jaar of zes in de
uiterst ongezellige bondsrepublikein-
se gevangenis. Dat is nog heel wat
meer dan men in Nederland voor de
smokkel van drugs pleegt te geven.
B.S. is een goede bekende van de
Schiedamse politie, maar van handel
in drugs werd hij niet verdacht. Toch
stonden de rechercheurs niet ver-
baasd, toen het bericht uit Trier bin-
nenkwam. De laatste tijd werpen veel
malafide autohandelaars zich op de
hasj-handel: hun koopwaar is hand-
zaam de 70 kilo voor Duitsland
gingen in twee grote koffers en
men kan enorme winsten maken
allemaal buiten de fiskus om.
Schiedam en Rotterdam zijn uitste-
kende punten voor de drughandel.
De grootste haven van de wereld
biedt gelegenheid te over om onge-
zien enorme partijen hasj van boord
te brengen. Het meeste spul komt uit
het midden-oosten.
De Schiedamse partij werd gefmpor-
teerd uit Turkije. Nu de burgeroor-
log de havenstad Beiroet goeddeels
heeft gesloten, verdwijnt de zo gelief-
de Rode Libanon van de markt. De
Turkse hasjies-producenten spelen
handig op die schaarste in.
VERKOOP USA AUTCMQBlFLEN
SCHIEDAM 010 3/8444
schoenreparatie klaar terwijl u wacht
SLEUTELS SLIJPEN: GRAVEREN:
Copieren Vlessen Naamplaten
Scharen
Rotterdamsedijk 443
Centrum-Schiedam
Van Oldenbarneveldtplaats 408,
(bij de Lijnbaan), Rotterdam,
SCHIEDAM - Op clkc derde zaterdag-
middag van de maand van 3-4 uur wordt
het kleine Hess orgel van het stedelijk
museum bespeeld. Zatcrdagmiddag 19
maart is het de beurt van Aad van dcr
Hoevcn om de toetsen te strclen.
NEDERLANDSE PROTESTANTEN-
BOND: aanvang 10.30 uur ds. B.K.W.
Dijkstra van Hoogvliet.
P1NKSTERGEMEENTE MORGEN-
STOND: Samenkomsten zondag 10 uur
Dienstcncentrum de 4-molcns, Nwe. Dam-
Iaan. Voorganger J. Koch.
HERVORMDE GEMEENTE: Grote Kerk
10.30 uur ds. B. van Blanken, 17.00 uur
ds. A. Stckelenburg van Giessendam; Op-
standingskerk 10 uur ds. M.C. Baart kin-
demevendienst; Bethelkapel 9.15 uur ds.
S. Tijmstra Gezinsdienst; Aula Pinasplcin
10 uur dhr. F. Goudzwaard van Rotter
dam.
HERVORMDE GEMEENTE KETHEL:
St. Martinuskerk 9.30 uur ds. P.H. Quartel
van Gouda Zendingsdicnst m.m.v. het
Kerkkoor; Dorpskerk 10 uur ds. J. Dicper-
sloot, van Rotterdam; De Rank 19 uurds.
H.J. van der Steeg van Rhoon.
OUD KATHOLIEKE KERK: Dam 30,
Pastoor P. van Tilburg Tweede zondag van
de vcertig dagen tijd. Aanvang 10 uur.
Boem! Alsof het zo uit de lucht
komt vallen is het er weer: knikkeren.
Buiten en binnen. Vreugde bij winst,
tranen bij een groot verlies. Hoewel
ik er soms geen jota van snap, want
als ik hoor zeggen ,,100 verloren"
denk ik aan een grote zak vol van die
ronde dingen. Maar dat is wel een
misrekening, want het kunnen ook 5
knikkers van 20 zijn. Wat nou precies
twintiggies zijn weet ik niet, maar
daar heb ik me nu maar bij merge-
legd.
Op een middag, toen zoon en doch-
ter in de kamer bezigwaren, heb ik
het eens stilletjes zitten afloeren: de
zoveelste poging er iets van te snap-
pen. In mijn herinneringen is knik
keren een heel gezellig spelletje. In
\gedachten zie ik dan die hoek van de
kamer, vroeger thuis bij de schuifdeu-
ren; daar zat namelijk een prachtige
richel die als pot kon dienen.
Je had toen knikkers en halfjes, want
die waren de helft kleiner. Soms zag
je ook nog wel eens iemand met een
stolen kogel, maar daar hield 't dan
mee op. Maar tegenwoordig heb je
eentjes, tientjes, de eerdergenoemde
twintiggies en zelfs honderdjes. Alle
maal afhankelijk van de kleuren, die
er in voorkomen.
Bij twijfel wordt zo'n knikker aan
een hevige studie onderworpen, tot
er uiteindelijk een beslissing valt.'De
kleuren rood, wit en blauw bijvoor
beeld vertegenwoordigen zo'n groep,
maar vraag me niet hoeveel. Hoe
zo'n 5 tot 7-jarige dat onthoudt is
mij een raadsel.
En dan nog de vele uitdrukkingen die
er zo tussendoor klinken. Een ,,ge-
lukkie" laat zich wel raden en ook 't
„met piek" of ..schuif" klinkt nog
bekend, want pieken was vroeger ook
nog 'n poos m'n zwakke punt. Maar
„met of zonder waag", „stinkertje"
en de uitroep grens!" gaan ver bo
ven m 'n pet.
Dus vroeg ik m'n kinders 't me even
uit te leggen. Na een „Hoezo, weet je
dat dan niet eens?" kwam er dan
toch een heel relaas. Maar toen ze
uitverteld waren voelde ik me net een
leerling, waaraan de onderwijzer met
veel rnoeite een moeilijke som heeft
uitgelegd en snapte ik er nog net zo
veel van als daarvoor. Met de sombe-
re gedachte dat het wel de beginnen-
de aftakeling zou wezen stapte ik
naar de keuken.
A Ithans: dat was de bedoeling, maar
m'n weg voerde langs ae knikkerpot.
En boem! daar lag ma. Wat de kreet
ontlokte: „He, m 'n gelukkie!"
Wat ik daaraan toegevoegd heb is nou
niet direkt voor herhaling vatbaar.
RITA