Spijkers: "Sluiting
Gusto gekonkelefoes!
Scheeres voorsiet grauwe toekomst
GROTE
OCCASION
SHOW
Eigen informatieblad
voor Schiedam
feBOVA
Foto's van oude sterren
in Stedelijk Museum
Vergeten man
0, een fiets
Haat en nijd
TEL Ql0-349082
Op jubileumbijeenkomst NKV
Gezonder
POSTADRES: POSTBUS 195, SCHIEDAM.
AGENTSCHAP: EUROTYP, ROTTERDAMSEDLIK 238.
In combinatie met de Nieuwe Vlaardingse Courant en het Maassluis
WOENSDAG 14 SEPTEMBER 1977 le JAARGANG NO. 36
SCHIEDAM r- Op de jubileum
bijeenkomst van de Industrie-
bond NK V verleden week vrijdag
in Arcade heeft landelijk voor-
zitter Piet Spijkers harde woor-
den gesproken aan het adres van
de regering en de scheepsbou-
wers. „De minister is te lief en te
bang voor de' scheepsbouwers",
zei Spijkers, „hij moet hen ge-
kAiNTTLkENING
woon dwingen. De overheid
wordt door die scheepsbouwers
teveel beschouwd als een ouwe
tante die als maar erfenissen op-
levert. We komen steeds meer
achter schandalen in de Neder-
landse scheepsbouwwereld. Het
is toch raar gekonkelefoes dat
de IHC in Nederland de Gusto-
werf wil sluiten, maar dat men
konstateert dat IHC wel in Mo
naco zit o>n daar de off-shore-
kennis van Gusto aan de wereld
re verkopen".
Spjjkers heeft dan ook spijt, dat
zijn bond meepraat in de beleids-
kommissie Scheepsbouw die de
afbraak van de Nederlandse wer-
ven coSrdineert. „Wat is nu de
toekomst van zo'n kommissie?
Worden we door de heren werk
gevers aan de kant gezet als de
moeilijke jaren van de reorgani-
saties voorbij zijn? Gaat het de
werkgevers er alleen maar om bij
de overheid aan geld te komen?
Dat is heel stellig onze indruk.
De werkgevers willen geld ont-
vangen zonder een stuk zeggen-
schap van de werven aan de over
heid, de werknemers en de bon-
den te willen overdragen".
Dat de werfdirekties de nodige
zaken buiten de beleidskommis-
sie om regelen, vindt Spijkers
een schandaal. Zo stelde hij on-
langs vast, dat zij op eigen hout-
je een onderzoek deden naar off-
shore-aktiviteiten (specialisme
van Gusto). „We zijn er nu weer
achter gekomen, dat er een
groep gevormd is van een twaalf-
tal bedrijven, onder andere
R.S.V., I.H.C., Bos en Kalis,
Penn en Bauduin die samen wel
even zullen uitmaken, wat er
met de off-shore zal gebeuren.
En de bonden en ook de over
heid zitten er voor joker bij".
Spijkers konkludeerde: „Men
houdt zijn eigen waarden en nor-
men overeind en de bonden zijn
leuke speelmakkertjes voor to-
neelopvoeringen. We geven de
scheepsbouwwerkgevers het ul
timatum om hun gedoe en ge-
ritsel buiten de scheepsbouw-
kommissie om te staken. Als ze
met ons de wezenlijke zaken niet
wensen te bespreken, als zij zich
niet willen binden, dan stappen
we er als Industriebond NKV
uit. We vinden al lang dat we te
ver over onze principes zijn
heengegaan".
De strijdbare houding van Piet
Spijkers kwam duidelijk voort
uit de manier, waarop hij door
de werkgevers is teleurgesteld.
Anders dan zijn NVV-kollega
Arie Groenevelt werd hij niet op-
gevoed met de klassestrijd, maar
het katholieke harmoniemodel,
dat goed overleg tussen arbeiders
en direkties voorop stelt. Toen
Spijkers het roer van de Indu
striebond NKV overnam, was hij
nog met hart en ziel aanhanger
van deze theorie. De praktijk
heeft zijn denken veranderd.
In het begin van de jubileumtoe-
spraak zei hij: „Vanuit veront-
waardiging ten aanzien van on-
recht werd de vakbeweging opge-
richt. De katholieke vakbewe
ging had niettegenstaande het
grote onrecht toch een vrij opti-
mistische visie op de verande-
ringsgezindheid van de werkge
vers. Deze hoop is een lange
illusie geweest. Werkgevers wil-
den best met werknemers sa-
menwerken, maar dan met de
rolverdeling van „lk de baas"
en „Jij, arbeider, moet mij ge-
hoorzamen". De samenwerking
die de werkgevers wel wilden,
was er een van een nog veel ge-
raffineerdere uitbuiting dan
voorheen".
SCHIEDAM „Als Gusto sluit, stijgt het werkloosheidspercentage
in Schiedam tot minstens 7 pet., zo stelt wethouder Scheeres in een
memorandum aan de raadskommissie voor financier! en economi-
sche zaken vast. In dat getal zijn nog niet eens begrepen de talloze
personeelsleden van onderaannemers die op het werfterrein aan de
Merwedehaven rondzwermen. Het stuk van wethouder Scheeres
biedt pok weinig uitzicht op vervangende werkgelegenheid.
Wat de gemeente op korte termijn
zou kunnen doen om het bestaan
van Gusto veilig te stellen, staat er
niet in. Wel is men op het stadskan-
toor bezig het McKinsey-advies (in-
houd: goede toekomst voor heel
Nederlands off-shore-industrie) nog
wat uit te diepen, maar dat gaat niet
van de ene dag op de andere. De ge
meente hoopt met adviezen te ko
men die de koncernleiding van IHC
er toe brengen de sluiting nog wat uit
te stellen.
Veel meer aandacht besteedt het me
morandum aan het scheppen van ver
vangende werkgelegenheid. Geen ge-
makkelijke taak in een stad die met
handen en voeten aan de metaal is ge-
bonden. Overschakelen op andere in-
dustrieen kost jaren en datzelfde
geldt voor het omscholen van de
werkloze metaalarbeiden. Een deel
daarvan is trouwens toch te oud om
nog ergens anders aan de slag te ko
men.
Bovendien neemt de werkgelegenheid
in Schiedam al jaren met kleine beet-
jes tegelijk af. Tegelijkertijd daalt het
aantal inwoners, maar dat is te wijten
aan het feit, dat jonge gezinnen voor
hun kinderen een leefbaarder of ge
zonder omgeving zoeken. Het zijn
juist de mensen uit de midden- en
hogere inkomensgroepen die buiten
de gemeente een toekomst weten op
te bouwen. De arbeiders blijven hier
wonen (waar moeten ze naar toe,
zelfs al zouden ze weg willen?) en on
der h£n slaat de werkloosheid toe.
De gemeente heeft overigens van de
moeilijkheden rond de scheepsbouw
wel geleerd. Ze wil niet meer, dat
Schiedam in de toekomst w66r van
een bedrijfstak afhankelijk wordt. De
negen hektare industrieterrein, waar
de stad binnen afzienbare tijd de be-
schikking over krijgt, worden toege-
wezen aan ondernemingen van een
zo verschillend mogelijk karakter, als
die tenminste gevonden worden.
De nieuwe ondernemers moeten hier
in Schiedam nieuwe panden neerzet-
ten en daarvan zou de zieltogende
metaalindustrie kunnen profiteren.
Tenslotte worden tegenwoordig in de
bouw metaalkonstrukties vaak ge-
bruikt. De gemeente, zo stelt Schee-.
res voor, zou deze techniek aantrek-
kelijk kunnen maken door het ver-
lenen van subsidies. Natuurlijk is
Schiedam daar ve£l te arm voor, maar
de wethouder hoopt van het rijk
extra geld los te praten. Alles bij el-
kaar leveren zulke metaalkonstruk
ties de Schiedamse industrie twaalf
miljoen gulden aan orders op.
De gemeente heeft zelf nog de nodige
bouwplannen en ook daar zou men
uitgebreid metaalconstructies toepas-
sen, betekent weer twaalf miljoen
aan orders. Het lijkt een heel bedrag,
maar vooy bedrijven a la Gusto zijn
en in deze richting zouden meeden-
ken. Met name bij het rijk zou een
dergelijke excercitie onzes inziens in
principe aanzienlijke orders kunnen
opleveren".
Ja, dat zou kunnen, het rijk bouwt
veel, maar of de regering de kans
krijgt om 6en bepaalde bedrijfstak te
bevoordelen, is nog maar de vraag.
Schiedam is niet de enige die druk
uitoefent op Den Haag. En de rege
ring - al half doof van dergelijke kre-
ten om steun - moet de hulp die zij
kan verlenen, zo eerlijk mogelijk ver-
delen.
Alles bij elkaar biedt het memoran*.
dum van wethouder Scheeres een
grauw toekomstbeeld, even grauw als
het kringlooppapier, waarop de ge
meente het heeft gedrukt.
HAN VAN DER HORST
•SCHIEDAM -De werkgroep Tijd voor
School heeft in de lente een enquete ge-
houden onder ouders van kinderen op
kleutcr- en basisscholen, De vraag: wilt
u middags overblijfmogelijkheden voor
uw kroost. De resultaten zijn nu bekend
en worden morgen aan wethouder Post-,
hoorn overhandigd.
SCHIEDAM - De rijkste tak aan de
Nederlandse persboom is die der ker
kelijke pers. Het is echter een tak die
wat in de schaduw hangt, want de
talrijke bladen en blaadjes die de ge-
lovigen elkaar toesturen, komen zel-
den buiten de eigen kring. Ook Schie
dam bezit een hele rits kerkelijke or-
ganen. Vrijwel ieder genootschap pu-
bliceert zijn eigen periodiek, waar-
van de katholieke Klok en het Gere-
formeerde Schiedams Kerkblad de
grootsten zijn.
Merkwaardig genoeg moest de Her-
vormde Gemeente met zijn duizen-
den al dan niet aktief-belijdende
lidmaten het tot nog toe met een
stukje doen in de Zondagsbode, een
blad van vier bladzijden druks dat
elke week in het westelyk gebied van
de Rijnmond verschijnt. Daar komt
binnenkort een einde aan. Deze week
gleed bij iedere Schiedammer die als
N.H. in het bevolkingsregister staat,
een proefnummer binnen van het ma
gazine „Hervormd Schiedam". De re-
daktie hoopt tegen het einde van het
jaar elke maand een nummer te kun
nen geven.
Zeer veel nominaal Nederlandse Her-
vomden hebben nauwelijks binding
met hun kerk. Tot hen gaat
Hervormd Schiedam zich in de
eerste plaats richten. („Op de eerste
plaats" is, zoals de lezer weet een
katholieke uitdrukking). Het proef
nummer maakt de lezer wegwijs bin
nen de kerkelijke gemeente en dat is
ook wel nodig, want die valt lang niet
met de stad samen. Zo ontvangen al-
le Hervormden van Oud-Mathenesse
de wijk rond de Franse Laan, Her
vormd Schiedam, want deze uitloper
van Rotterdam hoort bij de Hervorm-
de Gemeente van onze stad. Groen-
©orders en Kethelaars hebben daaren-
tegen geen exemplaar ontvangen, om-
dat zij samen een onafhankelijke ge
meente vormen.
Natuurlijk gaf de redaktie aan her-
vormde organisaties, zoals koren en
de Hervormde Vrouwendienst veel
plaatsruimte. Op de achterpagina
vindt de lezer twee bonnen. De eerste
stelt hem in staat over allerlei
kerkelijke activiteiten informatie aan
te vragen. De tweede kan hem van
alle bemoeienis der Hervormde Kerk.
verlossen. ,U wit. er niets meer van
horen" luidt de kop. En daaronder:
„Dat hoeft ook niet, maar dan moet
u wel een beetje meewerken. U vult
nu hier uw adres in". Wie deze bon
instuurt, ontvangt nooit meer een
„Hervormd Schiedam", maar wel een
formulier waarmee men zich officieel
uit de kerk kan schrijven".
m m
SCHIEDAM - Jeannette McDonald,
Rosalind Russell, Mae West, hun por-
tretten hangen allemaal aan een hou-
ten schrootjesmuur in een bovenzaal-
tje van het Stedelijk Museum. „De
Hollywood-droommachine" heet de
bescheiden tentoonstelling die werd
samengesteld uit de verzameling van
de Londense filmfanaat John Kobal.
Kobal heeft in zijn huis een enorme
voorraad studio-opnamcs. Dat zijn
foto's die tussen het maken van een
film door worden gemaakt om fan-
clubs en bioscopen van voldoende
reclamemateriaal te voorzien. De
droomfabrieken van Hollywood
werkten tenslotte voor de winst en
ze moesten hun produkten zoveel
mogelijk verkopen.
Alle opnames getuigen van grootse
weelderigheid en gedempte glitter.
Dat was ook wel nodig. De sterren
van de jaren dertig hadden eigenlijk
maar een funktie: ze boden troost
aan de vergeten man, de werkloze
die dag aan dag door de straten
sjouwde op zoek - op zoek naar.
niets eigenlijk, want de ekonomische
crisis had weinig overgelaten van zijn
oude, van zijn nu kapotgeslagen
droom: welvaart, een beetje maar
voor hem, zijn vrouw en zijn kinde
ren. Twee uur illusie kostte tien dol-
larcent, bovendien was de bioscoop
verwarmd en je kon er meestal net zo
lang in blijven zitten als je wilde. Dat
was belangrijk, Amerika kende ijzig
koude winters, de sneeuw joeg door
de kieren van de schamele hutjes,
waarin honderdduizenden - door
huisbaas of schuldeiser uit hun
woning gedreven - moesten hokken.
De kachels van de bioscoop bpden de
knoken warmte, de voorstelling de
ziel. Want wat gleed daar in razend
tempo op het witte doek voorbij?
Prachtig geklede mannen en vrouwen
in droomvilla's, auto's, kopieuze
maaltijden, eeuwige liefde, succes....
En dan bood het programma vaak
groots opgezette showfilms, waarin
de hits van de dag werden gezongen,
enorme orkesten door de luidspre-
kers klonken, honderden mooie meis--
jes de meest ingewikkelde balletten
dansten. Mooie meiden had Holly
wood genoeg. Zij werden door de
crisis naar California gejaagd, waar
ook zij rond de studio's zelf in elkaar
geflanste hutjes bewoonden. Voor
bijna niets stonden zij dag en nacht
in de studio's hopend opgemerkt te
worden door mannen als Bugsby
Berkeley of andere grote regisseurs.
Maar die zweepten ze alleen maar
voort als kudden vee. En de meesten
werden tijdens audities afgewezen...
Dan was prostitutie de enige uitweg
Pas toen Franklin Delano Roosevelt
de crisis met zijn tomeloze energie
te lijf ging, werd de arme Amerikaan
andere warmte gegeven. Tot die tijd
moest hij het met de schijn van de
film en de kachel van de bioscoop
doen.
Het is jammer, dat zijn portret op de
tentoonstelling ontbreekt, het por
tret van de vergeten man. Zeker met
wat Schiedam volgens velen te wach-
ten staat
„Laat ze toch voorgaan". Dat
was 't eerste wat ik van de week
zag staan in 't krantje dat in m 'n
handen geduwd werd. vergezeld
van de uitroep: „Je moet't lezen
en invullen en dan moet ik 't
weer meenemen Eerst waren er
dorstige kelen te lessen en
schoolnieuwtjes te vertellen.
Daarna, terwijl de kinderen bui
ten speelden, ging ik er maar
eens even voor zitten. Het bleek
uitgegeven te zijn door Veilig
Verkeer Nederland. Alle school-
kinderen van klas 3-, 4-, 5 en 6
hadden er een gehad. Die dag
was er op school in gelezen en
daarna waren verschillende vra
gen beantwoord. Het onderwerp
betreft de automobilist en 't
fietsende kind.
Eerlijk gezegd voelde ik me in
eerste instantie een heel stukge-
rustgesteld toen aan de ant-
woorden van m'n zoon te met-
ken was dat hij echt wel wist
hoe 't hoorde. Zelfs 'n situatie-
tekening waarbij een chauffeur,
denkend aan z'n werk, haast een
kind aanrijdt, had van hem de
opmerking Begrijpelijk gekre-
gen. Dat vlnd ik toch heel wat
voor een achtjarige. Maar alras
was er van mijn gerust gestelde
moederhart niet veel meer over.
Want wat stond daarZoonlief
gaf zichzelf een 10 voor uitkij-
ken op de fiets. En dan te weten
dat ik niets anders roep als: „Rij
niet zo hardf Rechts houdenf
Eerst kijken op de hoeken!"Zijn
weerwoord daarop is dan: "Ik rij
alleen hard dp de rechte stukken
Als er een auto komt ga ik wel
verder naar rechts. En die Hoe
ken? Ja, die vergeet ik wel eens".
"Dus geen 10?". "Jawel want bif
die vragen moest ik aan de vorige
dag denken en er was toen maar
heel kort en goed gefietst".
Helemaal achter in 't krantje
staan er dan wat vragen die de
ouders moeten beantwoorden.
Of je auto rijdt? Kijk je daarbij
genoeg naar fietsende kinderen?
En dan dringt op eens tot je
door dat ook wij weleens oer-
stom doen in 't verkeer. Want
hoe vaak denk je niet. "O, een
fiets, dan heb ik voorrang. Of,
daar han ik makkelijk voorlangs
zo hard gaat zo 'n tweewieler niet
En daar ben je dan juist op het
punt wat V.V.N, bedoelt. Die I
fietser is maar al te vaak een
kind dat er totaal niet aan denkt
dat die auto voorrang heeft. Of
ze rijden zo hard dat je voorlangs
gaan haast op een hotsing uit-
draait. Op deze manier probeert
men de kinderen besef bij te
brengen voor de bestuurders en
die te leren niet altijd zo star aan
zijn voorrangsregels vast te hou-
den.
Daaarom dus: "Ldat ze toch
voorgaan!" Want stel je toch
eens voor dat je link doorrij-
dend naar een afspraak een kind
tegenkomt dat aan de late kant
is en bang voor een standje hard
rijdend naar huis of school gaat.
De ellende die daaruit kan voor-
komen is niet te beschrijven. Ho-
pelijk heeft deze actie van
V.V.N, veel succes. Helpt u ze
erbif?.
RITA
Uw verslaggever leegde aan de
Lange Nieuwstraat, Postbus 195
en legde het stapeltje veelsoortige
enveloppes op het zwarte kozijn
naast de prullebak om te kijken of
er iets dringends bijzat en om de
door de PTT bijgevoegde reklame-
folders in de reeds genoemde,
door diezelfde organisatie geplaat-
ste afvalbak te werpen.
Tussen het weekblad van SFC en
een mededeling van de Schiedam
se Gemeenschap lag zowaar een
briefkaart. Ingezonden brief? Ein-
delijk weer eens een stad in debat?
Uw verslaggever haalde de brief
kaart meteen tussen de stencils
uit. „Haat en nijd sterven nim-
mer"" las hij. Hoe nu? Een onte-
vreden lezer? Moest hij weer smal-
le steegjes gaan mijden? Stonden
hem weer een paar klappen voor
zijn kop te wachten? Wat moest
hij doen? Ontslag nemen en dus
toegeven, opslag vragen vanwege
de gevaarlijke kantjes aan zijn
bijverdienste? De kreet plaatsen of
gewoon weggooien bij de PTT-re-
clames? Verdraaid nog zo 'n kaart
en weer alleen maar „Haat en nijd
sterven nimmer".
Hij pakte de eerste er nog eens bij.
Hm, twee mensen uit Groenoord.
Zou hij de Groenoorders op het
hart getrapt hebben. Maar waar
mee in 's-hemelsnaam? Wat be-
zorgd zocht hij de post na op
meer uitingen van toorn en ja
hoor dar lag nog een derde kaart.
Maar ditmaal stond er een regeltje
bijgeschreven. „Er stond geen
adres van intending in de courant,
daarom naar Postbus 195. En het
adres luidde: „Met andere
woorden
Uw verslaggever slaakte een zucht
van verlichting. Hij zal de puzzel-
redacteur eens vragen toch wat
vriendelijker teksten te verzinnen.
En de inzenders kunnen gerust
zijn. Hun oplossingen komen te
bestemder plekke terecht.
H.v.d.H.
chiedams Nieuwsblad
„Denk toch eens aan mijn ver
geten man", zong de grote film-
ster Joan Blondell in de jaren
dertig. Dat was de vergeten man
die zijn jeugd had zien vergallen
door de eerste wereldoorlog, die
zijn beste krachten had gege-
ven aan de opbouw van Amerika
en beloond werd met uitzicht-
loze werkloosheid. Het lied is
verbijsterend aktuel. Nu de werf-
direkties IHC-Gusto willen laten
springen, nu de gemeente wan-
hopig geworden schimmige
werkgelegenheid zoekt, nu
blijkt, dat ook Schiedam duizen-
den van die vergeten mannen
kent.
Als kind zag je ze gaan op hun
zwarte Fongerfietsen, soms met
een versleten aktetas op de baga-
gedrager, vaker met hun brood-
trommeltje open en bloot
tussen de snelbinders. Ze waren
uitgebraakt door de poorten van
de mammoetbedrijven die Ne-
derland tot welvaart brachten.
Toen zfj twintig, tweeentwintig
vraren, leefden ze achter met ver-
duisteringspapieren dichtgeplak-
te ramen, ze hoorden dagelijks
het geloei van het luchtalarm. Ze
waren ondergedoken geweest, ze
hadden dagen lang wellicht in
goederentreinen gezeten op weg
naar Duitslands half platgebom-
bardeerde industrie. De laatste
schooldag —voor mij en mijn
generatiegenoten een soort
triomf, de eerste stap naar een
beter leven was voor hen een
belevenis van wanhoop, want
buiten de schooldeur wachtte de
ekonomische krisis en Colijns
stempelbureaus.
Ze hebben vol goede moed Hol
land weer opgebouwd, ze waren
lid van vakbonden die wisten,
dat er offers moesten worden
gebracht. En nu hebben ze een
auto, een aardig ameublement,
kleurentelevisie. En hun taak is
vervuld. Ze kunnen opzij worden
geschoven. De media zijn vervuld
van sombere feiten en cijfers.
Grafieken rijgen zich aaneen,
werkgevers komen beweren, dat
er gematigd moet worden en ge-
saneerd, dat de loonkosten te
hoog zijn.
Nederland kan niet meer kon-
kurreren, de loonkosten zijn te
hoog, de sociale premies verstik-
kend. Feiten, cijfers, koele rede-
neringen, over mensen praat nie-
mand. De vergeten man die Ne
derland opbouwde na een jeugd
in de verschrikkelijkste jaren van
deze eeuw, de man die zijn rijk-
ste bezit, zijn arbeidskracht, aan
de gemeensphap schonk, wordt
weer vergeten.
Het is een schandaal.
H.v.d.H.
Als Gusto sluit
7% werklozen
georganiseerd door de
Vlaardingse autodealers
in samenwerking met
Nieuwe Vlaardingse
Courant, Rijnmond/West
Combinatie en
de Havenloods.
Grote hal (naast Gamma)
Deltaweg 104, Vlaardinge/i
DONDERDAG
29 SEPTEMBER
VRIJDAG
30 SEPTEMBER
ZATERDAG
1OKTOBER
CORNEUS SPEELMANSTRAAT 18
VLAARDINGEN
-
V .V."-.N-.V.'
UMi
