termeulen
termeulen
termeulen
7
Een Schiedams paasverhaal
termeulen
2?s
79ct
termeulen
termeulen
160.-
termeuien
mm
wmm
Feestelijke
verhuizing van
Peuter-inn
<sr.%
WOENSDAG 11 APRIL 1979
15-523
Veel licht voor weinig geld.
Super-breigaren
voor een spot-prijsje...
a
-®>\eV0V'
Handzaam...
pmmmmm>m
MAX FACTOR
24-UURS
MASCARA
ENDEN
ANTI-R00S
SHAMPOO
TUBES
AQUA FRESH
TANDPASTA
KINDER-KNIEKOUSEN
/V1
chilcten s
XXL PANTIES
Meeneem-voordeel...
,«vev^°
Voor nog gd§n tientje koopt u 'n
komplete T.L.-balk (123 cm lang)
die veel licht geeft en toch maar
40 Watt verbruikt. Nu kompleet
met starter en voorschakelappa-
raat. AII66n op donderdag, vrijdag
en zaterdag zo voordelig
Van 13,95 voor
Mooi garen van 80/20 acryl/wol,
om snel even wat te breien. In wit,
zwart, rood, ecru, marine, d.rood,
geel, m.groen, d.bruin, beige of
roest. Geschikt voor pennen 3-3%
Per bol a 40 gr.
van 1,45 voor
V__ hansa J
deze ideale buggy wandelwagen.
Superlicht en roestvrij. Met zwenk-
wielen aan de voorkant: dat stuurt
makkelijk! Z6 mee te nemen in
auto of openbaar vervoer: opge-
vouwen is-ie niet groter dan 'n
paraplu. In 66n handb6weging
in- en uitklapbaar. Kteuren:
uni-blauw of-oranje
Van 69-
voor
Een vleugje Karachi
Jij bent veel te klein. Je hunt geen wagen slepen'
Baas Stokhof schoof zijn versleten hoedje op zijn
kalende hoofd naur achteren. „Al me wagens zijn
trouwens weg. Naar Rotterdam „Kleine mensen ken
nen ook sterk wezen" protesteerde Peter, maar hij
Het dagloon op de sleperswagen
bedroeg sinds het oproer van 1973
precies honderd gulden. Je kon van
dat geld een kilo aardappelen kopen
of drie broodjes of bonen als ze er
waren. Maar veel mannen zetten
het hele bedrag onmiddellijk om in
de sterke drank, waar Schiedam
beroemd om was. Achter de Schie
had je een oude wijk met smerige
open riolen, waar de talloze brifnde-
rijen gevestigd waren in panden die
er al een paar eeuwen stonden
door: Han van der Horst
tekening: Jan Pieters
begreep, dat het geen zin had. De wagens waren indcr-
daad weg. Geluksvogels sleep ten ze nu in de rich ting
van de Coolsingel over de hobbelige dijk langs de tram
baan. 's A vonds :ou Stokhof ze elk een paar papiertjes
uitreikcn, biljetten van vijfentwintig gulden
te zoeken, als de rooie ruggen bij
wijze van spreken je zak uitpuilden
Wie een branderijtje had, was een
hele spekkoper. Hij kon met zijn drie
knechts genoeg produceren om zich-
zelf en zijn gehele gezin eten te
geven. Peter moest zo'n branderij
hebben, dacht hij, terwijl hij de trap
naar boven klom om op de Broers-
vest te komen. Stokhofs zaakje lag in
een put. Bovenop de Vest had de
gemeente een soort asfaltbaan aange-
legd, waarop het stadsverkeer zich
traag voortbewoog.
Er reden karren met verse vis uit
Vlaardingen in de richting van de
grote ptovinciale markt van Rotter
dam, paard en wagens sleepten
allerlei goederen aan en nu en dan
heerste er een hels kabaal, als twee
handkarren elkaar klem reden. Want
ondanks de moderne tijd was de
handkar nog steeds het meest ge-
bruikte vervoersmiddel in Schiedam.
Er reden wel vrachtwagens, maar
die waren alleen voor de grote mo
derne zakeo, zoals Bols waarvan de
grijze betonnen kolos de oude drank-
wijk overheerste. Bols werd over de
hele wereld verkocht. Het zat in
groene flessen en stenen kruiken met
een etiket. Het was te koop in de
winkels op de Hoogstraat en het
werd in echte vrachtauto's naar de
spoorweg gereden.
Peter zou zelfs- niet aan het bezit
van zulk een bedrijf durven denken.
De brandenj van zijn dromen maakte
een zwaar alcoholisch spul, waar je
volgens de dokters blind van werd.
Je kon het voor vijftig gulden per
flesje kopen. Meestal gebruikten de
branders oude bierflesjes die ze
kochten van het personeel der
villabewoners in de Juliana van Stol-
bergstraat en daaromtrent. „Weggooi-
fles" had Peter er wel eens op gelezen
en misschien dachten die kapitalisten
wel, dat zulke dingen inderdaad wer-
den weggegooid. Maar dan hadden
ze het mis. De huisbediendes en de
schoonmaaksters zorgden er wel
voor, dat er weinig op de vuilnisbelt
achter de Parallelweg terecht kwam.
Wie daar tussen de rotzooi schar-
relde zou weinig bruikbaars vinden.
Plastic, blikjes, lege flessen, het was
allemaal verkoopbaar in deze moder
ne tijd.
Bediende bij een of andere fijne me-
neer, zekerheid van een warme plek
om te werken in de winter, lege fles
sen om te verkopen, vodden die je
kon vermaken, echt onbeschadigde
jasjes misschien wel. Peter zou nog
wel willen betalen om in het huis
van zo'n rijke te mogen werken.
Maar hij wist, die zou hem uitlachen.
Daar hadden ze ook vreemd geld,
dollars. Peter had wel eens gehoord,
dat je in het buitenland ook met bil
jetten van een miljoen gulden voor
gek stond. Daar kon je een boot van
vouwen. Dollars moesten ze hebben.
Peter begreep allemaal niet* zo goed,
hoe dat werkte. In het buitenland
was alles dus te koop en je betaalde
ervoor met dollars. En iedereen had
er genoeg dollars om te kopen, waar
hij zin in had. Je kon dat op de tele-
visie zien. Peter ging 's avonds vaak
naar de televisie kijken. Dat deed hij
op de Hoogstraat, waar in een luxe
winkel de hele dag kleurentelevisies
stonden te'spelen. Je kon het geluid
niet horen, maar bij buitenlandse
films was er onderschrift en tegen-
woordig kon iedereen lezen. ,,Onder-
wijs voorop" was de leuze van de
regering.
Als je je een beetje gedeisd hield en
je ging niet te open en bloot voor de
etalage staan, dan hadden ze er wei
nig bezwaar tegen, dat je naar de tele
visie keek. Peter had er trouwens veel
handigheid in gekregen. Ze hielden
niet van arme mensen op de Hoog
straat en de politieagenten waren
heel wantrouwend. Je werd zo de
Koemarkt opgejaagd, het chaotische
middelpunt van de stad, waar rijk en
arm door elkaar heen krioelden. Op
de Hoogstraat had je alleen maar wat
Inhoud 7 ml.
In zwart, bruin of
bruln-zwart.
Van 3,95 voor
Tegen roos
en haaruit-
val. Fles
a 50 ml.
Van 3,25
voor
VINOLIA BADZEEP
In vier geuren, waaronder
trdschic 180 gram.
Van 2,10 voor
Van 4,30
\2TUBES\
Wie elke dag zijn meier met losse kar-
weitjes moest verdienen, had er niets
te maken en Peter haalde die meier
niet eens. 't Was de eerste keer,
dat hij baas Stokhof om werk had
durven vragen -want hij was pas veer-
tien en hij wist, wat hij verwachten
kon- maar verder probeerde hij van
alles. Soms lukte het wel eens om
een dag te helpen op zo'n branderij,
je maakte je wel eens meester van
wat lege flessen, je scharrelde. Je
stal soms. De dag tevoren had Peter
langs de Maas in het gras zomaar een
partij lege bierflesjes gevonden. Alles
bij elkaar genoeg voor drie warme
gekookte aardappeltjes in het stalle-
tje buiten de krattenwijk aan de
Damlaan. Krattenwijk, zo noemde de
radio en de televisie de hutjes die de
armen zelf bouwden buiten de stad.
De Noordvest en zo heette krotten-
wijk, maar ivat daar stond waren in
Peters ogen paleizen.
Drie aardappelen was niet veel. Peter
voelde de honger knagen en verlaagde
automatisch zijn ambities; een bran
derij? Met een borstel, Erdal en een
vertimmerde kist kon je als schoen-
poetser beginnen Altijd klanten.
Of als hij nu eens iemand uit het
water haalde, een rijke vent. En die
gaf hem bijvoorbeeld tweeduizend
gulden. Daar kon je veel mee doen.
Een handkar huren, een handkar
voor je zelf en vervoerder worden.
Er moest altijd veel worden wegge-
bracht. Peter zou dan verhuizen naar
de haven van Rotterdam. Maar hij
had niks. Hij had alleen zijn eigen
spierkracht te koop meer niet. Hij
had nog geen haak onrbij de Appel-
marktbrug te gaan staan en voor een
gulden karren eroverheen te trekken.
Net als de helft van de bevolking had
Peter geen enkele vorm van vast inko-
men. En ouders ook niet. Die waren
twee jaar geleden kort na alkaar ge-
storven. Dat was heel gewoon in
1979. Peter was arm en alleen en hij
moest geld bij elkaar krijgen voor
zijn aardappels.
„Hup doorlopen". De kelner van
cafe-terras het Vierkantje zwaaide
dreigend met een glimmende metalen
staaf. Het Vierkantje was een behoor-
lijke tent en ze hielden armoedzaaiers
maar het liefst op een afstand. Peter
sprong schichtig weg. Het publiek
reageerde nauweiijks. De kelner met
zijn staaf was een onderdeel van het
vaste decor en een der garanties, dat
zij niet met vlooien zouden thuisko-
men. Er waren teveel schlemielen om
op te letten. Je zou er trouwens maar
nachtmerries van krijgen. De kelner
had persoonlijke reden om het tuig
op een afstand te houden. Het was al
vaak voorgekomen, dat de peuken
hem bij wijze van spreken dan voor
de neus uit de asbakken werden weg-
geritst. Hij zorgde er altijd voor, dat
zijn neef dat kon zien. Dan had die
met de tabak weer een paar gulden
verdiend. Ze verkochten alles op de
markt aan het Broersvest
En de kelner zorgde ervoor, dat zijn
neef wat voor de tabakshandelaar
had. Peuken leverden echt weinig op,
maar het was tenminste iets. Voor
een tientje deden ze geen moord in
Schiedam, maar ze hadden er wel
mishandeling voor over.
Dus sprong Peter schichtig weg.
Schichtig wegspringen was een twee-
de natuur voor iemand op zijn leef-
tijd en met zijn maatschappelijke po-
sitie. Hij was vuilnis, behalve soms.
En dat brak nu aan. Een rijke vreem
deling had foto's staan maken van
het hele gebeuren. En dat was heel
dom. Het was een buitenlander, een
man met dollars. Je zag steeds meer
van zulke mensen. Ondanks hun geld
hadden ze rafelige kleren aan. Ze ge-
droegen zich helemaal niet zoals ech
te rijke Schiedammers. Dat waren
deftige mensen met driedelige kos-
tuums en juwelen op hun das. Deze
vreemdeling droeg alleen een verscho-
ten trui op zijn overhemd en hij had
die vreselijke dure camera. Peter
wist meteen wat hem te doen stond.
Prive-leven". riep hij. ,,lnbreuk op
mijn prive-leven". Die woorden ken-
de hij uit de krant die je gratis en
voor niks achter het glas van de
redactie kon staan lezen. „Inbreuk
op mijn prive-leven I"
„Ik mag toch wel een foto maken".
zei de vreemdeling met een raar
accent. Hij had blijkbaar Nederlands
geleerd.
«Ik wil weten, hoe je leeft"
„Dat gaat je geen ene rotklote aan!"
riep Peter.
„RotkloteV" reageerde de vreemde
ling niet begrijpend. Er kwamen
mensen bij staan. ,,Hij heb me gefo:
Vrolijke kinder-kniekousjes gemaakt
van 60/40 katoen/polyamide, dus
makkelijk wasbaar. Nederlands fa-
brikaat. In wit, marine, groen, rood,
of kobaltblauw. Maat 1/2J19-22)
en 3/4 (23-26)
Van 6,45 voor
Maat 5/6(27-30) en 7/8(31-34)
van 7,45 voor 2,55
Maat 9/10(35-38)
en 11/12(39-41)
Van 8,45 voor 2,80-
met een goede pasvorm, geschikt
voor de maten 44 t/m 52. Naad-
loos, met een groot tussenstuk in
het verstevigde broekje. In mid-
dengrijs, camel, misty
of charm-beige.
Van 3,95 voor
tografeerd. Inbreuk op het prive-
leven". schold Peter. Verdomme,
dacht hij, nu snel. Ze begonnen al
dreigend te kijken. Peter was allang
niet meer de enige die buit rook. „lk
mag toch fotograferen wat ik wil".
probeerde de vreemdeling timide.
„Jij mag niks". riep een oud wijf. „Jij
mag niks zonder toestemming. Laat
je papieren zien". Zijn papieren. Dit
was een gewiekste. Een paspoort uit
een rijk land bracht gauw vier tot zes
duizend gulden op. Een maand eten
in het door inflatie geteisterde land.
„Laat zien je pas" riep de.vrouw. De
idioot begon nog in het borstzakje
van zijn overhemd te grabbelen ook
Nu moest Peter handig zijn. bn snel.
Heel snel. „Ik heb een uitnodiging
van de regering. Ik ben antropoloog".
begon de vreemdeling, terwijl hij een
bundeltje papieren uit de hals van
zijn trui naar boven frommelde. ,;Het
is bel..."
Peter sprong naar voren rukte de
bundel papieren uit de handen van de
vreemdeling, trapte iemand die in de
weg ston gemeen tussen zijn dijen,
dat hij dubbelsloeg, duwde zijn
slachtoffer opzij en zette het op een
lopen. Peter holde kris kras tussen de
karren door in de richting van het
Herenpad, want daarachter was de
chaotische markt en de beschutting
van talloze steegjes. Hij wist, dat de
mensen hem na zouden zetten. Een
paspoort, een pas..
De Hoofdcommies was speciaal uit
Den Haag gekomen orti de onderzoe
ker uit het politiebureau te krijgen.
De Amerikaanse antropoloog was na
tuurlijk onmiddellijk wegens handel
in persoonsdocumenten vastgezet.
Ook zijn aanbevelingsbrief van de
regering was hij kwijt en een en een
was eigenlijk pas twee geworden,
toen leden van de Amerikaanse dele-
gatie op het Haagse congres „Weten-
schap en Onderontwikkeling in het
Westen" een van hun jongere delega-
tiegenoten misten. Zulke geleerden-
conferenties werden veel gehouden
de laatste tijd en de mensen van de
wetenschap bepraatten er meestal,
wat zij belangrijk zouden gaan vin
den. En ze maakten uitstapjes naar
het achterland. De hoofdcommies
kon ze dan uit de puree helpen. In
dit geval had hij er weinig moeite
mee. Hans Wiegel, de nieuwe minister
van Binnenlandse Zaken en dus grote
baas van de politie, was geen gemak-
kelijke. En de leider van de Ameri
kaanse delggatie had snel toegang tot
hem gekregen. Beroving van vooraan-
staande onderzoekers in dienst van
het ministerie voor ontwikkelingssa-
menwerking maakte een slechte in-
druk op het thuisfront, zei hij. En
Wiegel handelde meteen. Met een
memo van de minister zelf kreeg de
hoofcommies die politieknoeiers op
de Lange Nieuwstraat snel aan het
schrikken.
Maar de antropoloog was zijn camera
kwijt. Die had iemand losgerukt, net
voor hij werd gearresteerd. Da4r was
nu niets aan te doen. De antropoloog
kreeg 's avonds van de leider van de
Amerikaanse delegatie enorm op zijn
falie. Hij had het gastland beledigd
Het mocht niet nog eens voorkomen
De volgende dag wist Peter vierdui-
zend gulden voor het paspoort te
krijgen. Niet de voile mep, vier- of
zesduizend, want het zou over zeven
maanden al verlopen, legde de heler
uit. Peter at eerst zijn buikje vol:
aardappelen en bonen en brood
Daarna huurde hij een kar en mengde
zich in het verkeer. Op zoek naar
vracht en als hij die niet vond, dan
was hij zijn geld kwijt. In de hand
van de rijke bloeit geld als een roos,
in die van de arme kwijnt het weg,
krimpt het, verdort het.
Prachtige tuinstoel in lattenmodel.
Gemaakt van stevig, wit gelakt hout.
Stoelhoogte 80 cm, zithoogte 42
cm. Zitvlak 40 cm diep.47 cm breed
Normaal 79,50
per stuk,
nu 4 stuks voor
:m aiep.4/ cm Dreea
Zolang voorradig...
'n Handige safaritas gemaakt van
een sterke kwaliteit canvas. In zwart,
beige, blauw of groen. Nu voqr de
halve prijs...
Van 9,95
voor
Nicollc, dochtcr van: J.M. Bohm en
van: W.M. Bakker; Renate Ingrid,
dochter van: G.H. Kuipcrs en van'
W.A.J.C. Welters; Rudolf, zoon van
A van 't Hoff en van: T. Attard;
Sakine, dochter van: Z. Bagci en van:
F. Darez; Mariska Desiree, dochter
van' C. Kruijt en van: b. Klaasman
P.H. Remmerswaal en M.F.M. Schou
ten; R. Gonesh en C. Autar; J.J
Lubbers en HJ.G. v.d. Veen; A.C
v. Leeuwen en H.A. Voogt; G. Kou-
wenhoven en B.L.K. Wegman.
H.A. Janse met H.H. Ranters; L.J.
Carstens met M. de Grauw
B.P. v.d. Bergh.
VLAARDINGEN - Zo klein, en dan
al aan het verhuizen! De peuters van
de Peuter-inn aan de Goudsesingel
pakten vorige week donderdag hun
vlechtmatjes en kleurtjes op en trok-
ken onder veel feestvertoon naar hun
nieuwe behuizing aan de Johan de
Witstraat.
Voor de kleuters was dat natuurlijk
een hele belevenis en voor de leidsters
een extra zorg. Toch verliep de ver
huizing vlekkeloos: het fe'estprogram-
ma werd zonder haperen afgewerkt
en zowel de leidsters als de kleuters
hadden er duidelijk plezier in. In het
nieuwe gebouw stond een hele feest-
commissie onder de bezielende leiding
leiding van wethouder Maarleveld
klaar om de kinderen in hun nieuwe
onderkomen te verwelkomen. Met
een klein toespraakje verklaarde hij
het nieuwe gebouw voor geopend en
daarna begon het feest pas goed. De
Peuter-inn is voortaan te vinden op
Johan de Witstraat nummer 2.
