'SW OFFERT
K WALITEIT NIET OP
AAN RESULTAAT
-Eens moest er efnd aan komen1
Nol de Ruiter I
denktaan
zijn publiek:
Jos dazing
(De Korenbeurs)
Voor ons is zijn vertrek meer
Contrasten. Nol de Ruiter somt ze
zelf op. Over het SW, dat met zijn
eerste en tweede elftal in Zeist de
Fairplay-cups mocht gaan halen,
terwijl zijn Wageningen in dat klas-
sement helemaal onderaan eindigde
en hij zelf vijfmaal een wedstrijd
vanaf de tribune mocht bekijken en
aan boetes het niet onaanzienlijke
bedrag van 1500 gulden kon inleve-
ren („Dat gebeurt niet meer, hoor.
Het kwam omdat het persoonlijk en
bij de club wat tegenzat. Ik raakte
snel geirriteerd, ik was mezelf niet").
Contrasten. Tussen de vereniging
SW en welke betaald voetbalstich-
ting dan ook. „Het hele gebeuren
hier straalt voetbal uit. Dat is een
verademing. Velen identificeren zich
nog volop met de club. Denken mee,
i doen wat. Zo worden vele zaken voor
me geregeld, die ik bij een stichting
zelf moest doen. Niemand voelt zich
daar echt bij zo'n oiganisatie betrok-
ken. Ook de spelers niet. Die leveren
voetbal als arbeid en zeuren niet
als er eens een keertje en dag te laat
wordt betaald".
*Nol de Ruiter (links) met routiniers Leen Warnaar, Bas van Noortwijk en
Ruud van Dijk.
Zo stal het Schiedamse sfeertje al
snel zijn hart, maar het heeft hem
niet week gemaakt. Want gewerkt
moet er worden. De 65-plussers, die
altijd wel op Harga te vinden zijn,
geven het voorbeeld. Net als hulp-
trainer Aad Putters, die op de avond,
dat wij het sportpark bezochten, nog
even de beregening van het trainings-
veld regelde. „Dat is klasse. Dergelij-
ke voorvallen geven je ook het gevoel
echt bij een voetbalvereniging te
zitten. Het moet de spelers inspire-
ren".
Nog pendelt De Rui ter dagelijks
heen en weer tussen zijn woonplaats
Veenendaal en Schiedam. Heeft het
er voorlopig voor over om de drie
kwartier vergende rit te maken.
„Gewoon om wat rust in het huisge-
zin te krijgen. In de voorbije 21 jaar
ben ik tien keer verhuisd. Mijn
oudste dochter is al in Friesland
achtergebleven, nadat ze daar verke-
ring kreeg. De andere, van zestien,
wil ik het nu niet aandoen weer van
omgeving te veranderen. Misschien,
als alles bij SW goed gaat, komt het
er volgenu jaar van om naar Schie
dam te verkassen".
Jong en vaaardig
Met SVV ziet hij het namelijk
helemaal zitten. Stelt, dat zijn
voorganger Rob Jacobs een groep
achterliet, die jong, vaardig en
gedisciplineerd is. „Daarop probeer
ik voort te bouwen en iets te preste-
ren. A lie ingredient en zijn aanwezig
Dat hij daarbij stormram Cor Peits-
man (naar Warechem) moet missen,
deert hem niet. „Iedereen heeft het
over hem. Waarom toch? Het laatste
jaar heeft hij niet meer dan drie of
vier keer in de basis gestaan. Ik kan
inherent aan deze generatie - de pijp
snel aan Maarten geven. Het is niet
het voetbal, dat kunnen ze zonder
twijfel, het draait om de moraal.
Daar kunnen de ouderen een belang-
rfjke rol spelen door de groep scherp
te houden".
Honderd procent
niets doen met spelers, die slechts
twintig of dertig minuten bruikbaar
zijn. Ik heb mensen nodig, die
anderhalf uur inzetbaar zijn", ver-
klaart De Ruiter. „Trouwens en
dan laat ik de figuur-Peitsman hele
maal los - ik ben niet bang om een
speler kwijt te raken. Dikwijls komt
dat de jongen ten goede, omdat hij
zich elders wellicht beter kan ont-
plooien, en mogelijk ook de club,
die er financieel wijzer van wordt".
Peitsman, Tijl, Koolen en Kaikatu)
en versterkte zich slechts in beschei-
den mate. De aanvulling kwam
voornamelijk uit eigen kring. Het
resultaat is een formatie, die bol staat
van de jeugd. De Ruiter: ..Warnaar,
Van Noortwijk en Van Dijk zijn de
oudsten. De rest zweeft allemaal
rond de twintig en is nog lang niet
aan de top. Enig nadeel van zo'n
groep is, dat ze het is blijkbaar
Voor De Ruiter reden om de boog
van meet af aan gespannen te hou
den. „Honderd procent, dat verwacht
ik. Niet alleen bij de training, maar
ook in de wedstrijd. En zelfdisci-
pline. De overtuiging, om, als het
nodig is, net dat beetje meer werk te
verzetten, dan ze denken te kunnen. Strategic
Dat laat zich soms al aflezen in de
training. Sommigen leveren net de
inspanning, die wordt verlangd. In
feite is er dus niets op aan te merken.
Anderen fasten dieper in hun moge-
Ijjkheden. Dat zijn de doorzetters".
De tijden zijn veranderd. Net als het
publiek, dat niet alleen steeds min."
in aantal wordt, maar, volgens de
SVV-trainer, nog verwend is ook.
„Vroeger kon je je het veroorloven
om thuis te verliezen, zolang je toch
leuk voetbal bood. Nu wil men
gewoon geen verliezende thuisclub
meer zien. De vader, die zijn zoontje
langs de lijn naar de zege staat te
schreeuwen is daarvan het stereotiepe
voorbeeld. Daarin schuilt het gevaar,
dat trainers kost wat het kost winst
gaan nastreven en de kwaliteit van
hun waar van ondergeschikt belang
achten".
Zij zullen SVV de ruggegraat moeten
geven om toch weer een resultaat
neer te zetten. Dat is ook wat het
publiek verlangd. De competitie-
opening is evenwel verre van makke-
lijk (met achtereenvolgens MVV,
DS'79, Den Haag en VVV). „Wat
maakt het uit. Vroeg of laat kom je
die ploegen toch tegen. Dan maar
liever in het begin. Weten we direct
waar we staan. En dat we proberen
bij het uitdelen van de prjjzen te zijn
is vanzelfsprekend".
Met daarbij overigens de kantteke-
ning, dat Nol de Rui ter het betreurd
dat de competitie middels periode-
kampioenschappen impulsen nodig
heeft. „Voor de inspiratie van de
spelers schijnt het onontbeerlijk te
zijn. Gek, eigenlijk. Zo'n vent zou
altijd moeten willen winnen".
Daarvoor hoeven de toeschouwers op
Harga niet te vrezen. De Ruiter
bouwt voort op de jonge en vaardige
bouwstenen van zijn voorganger.
,,Waar Meerhof, die te weinig aan de
bal was, zich meer aan moet gaan
bieden en ook meer balbezit moet
afdwingen. En waar ik Derks een
andere speelwijze hoop aan te
praten
Waar het allemaal toe zal leiden, is
-zoals altijd- ongewis. Maar op zijn
minst een evenaring van vorige
seizoenen? Nol de Rui ter is een
realist. „lk ga ervan uit, dat we een
goede start maken, want die ploegen
mogen dan een grote naam hebben,
het zijn niet meer de teams van
enkele jaren terug. Trouwens naar
wat mijn voorganger gedaan heeft,
kijk ik verder niet meer. Eerlijk
gezegd, weet ik niet eens hoeveel
punten toen behaald zijn".
Kortom, Nol de Rui ter stippelt
gewoon zijn eigen strategie uit. Zoals
van hem ook verwacht wordt
Donkere wolken hebben zich samen-
gepakt boven „De Korenbeurs".
Twaalf jaar was het de toonaangeven-
de Schiedamse tafeltennisvereniging.
Dat tijdperk lijkt voorgoed afgesloten.
Immers na de degradatie uit de ere-
divisie volgde het verlies van Hans
Lingen, die jarenlang de drijvende
kracht was en er met zijn inbreng
voor zorgde dat het trio op het
hoogste vaderlandse niveau bleef.
Ook Jan Vlieg haakte af, omdat hij
niet wilde voldoen aan de verplich-
tingen efenmaal in de week aan de
Lange Haven te trainen.
Het bestuur heeft zich bij een nu
onvennijdelijk gestadige daling neer-
gelegd. „Het is mooi geweest", ver-
zucht voorzitter Jos Clazing, maar
het gaat hem aan het hart. „We heb
ben alles meegemaakt: de top, spelen
tegen nationale kampioenen en Eu-
ropacup-wedstrijden. Er moest eens
een eind aan komen".
Korenbeurs heeft Hans Lingen die
naar het Leidse Scylla gaat, niet
tegen willen houden. Vanwege zijn
vele verdiensten zat er voor hem zelfs
de benoeming tot ere-lid in. „A1 acht
jaar hield hij ons voor, dat hij van
club wilde wisselen en deed het niet.
Nu kwam het er wel van, omdat hij
toch in de hoogste klas wilde bljjjven
dan zomaareen verzwakking. In tafel-
tennis is het zo, dat je meer afhanke-
lijk bent van een bepaalde topspeler,
dan in welke sport ook".
Ron van der Aa is de enige, die uit
het ere-divisietrio overbleef. Aan hem
worden de junioren Ronald van Kam-
pen en Richard van der Toorn gekop-
*Ronald van der Aa, Ronald van Kampen en Richard van der Toorn gaan
hun huid zo duur mogelijk verkopen.
prachtig zijn, maar van hen wordt
niet echt vetwacht, dat zij zich in de
eerste divisie handhaven.
„Het consigns is om de huid zo duur
mogelijk te verkopen, om - en dat
geldt vooral voor de jongeren - routi
ne op te doen en om de goede naam
van onze club hoog te houden",
noemt Clazing. Daarbij staat op de
achtergrond, dat we dit jaar beschou-
wen als een voorbereiding op het sei-
zoen 1983/1984. Mogelijk met twee
degradaties, maar de derde divisie
wordt dan wel de basis waaruit we
gaan proberen terug te komen".
Of dat zal lukken, kan ook Jos Cla
zing niet aangeven. .Gewoon omdat
de huidige stadsjeugd het blijkbaar
niet kan opbrengen om veel te trai
nen. Mannen als Lingen en de Van
der Broeks hadden dat moreel des-
tjjds nog wel. Maar datgene wat de
jongeren er nu voor over hebben,
is niet voldoende om het estafette-
stokje van hen over te nemen".
Op het moment, dat de
honkballers en cricketers hun
slaghouten opbergen, haalt
een heel legioen andere sport-
mensen hun tenuen weer van
de plank. Daarover berichten
we deze week in
Een krant,die geheel in het te-
ken staat van het komende
sportseizoen.
Met
Spirit dames: routine
en jeudig talent
Van der Hoek
(SVDPW): 'Handdoek
niet in de ring'
Fred Molhuizen:
Volop
perspec- -i
tieven bij
Sueces
Schiedams Nieuw
In combinatie met de Nieuwe Vlaardingse Courant en het Maassluis Nieuwsblad.
HOOGSTRAAT 122, 3131 BP VLAAROINGEN, POSTBUS 306, 3130 AH VLAARDINGEN, TEL. 34.67.11
WOENSDAG
25 AUGUSTUS
1982
7e JAARGANG
NO. 40
-sr
nnl/J M/l/lD It si t It l Ir V/1IJ hot
