Wielerpiste leeft weer 'HERSTEL WIELERBAAN IS HET WONDER VAN SCHIEDAM' Jan Jansen legde in 1969 eerste steen 'Het gereis naar andere banen voorbij' Huis-aan-Huis verschijnend Weekblad ur,.:,iuz„l>U„J ^fK-ia4- C3!J}pl!/C Geduld was altijd al een schone zaak Baancoach Theo Okhuyzen: WOENSDAG 30 MEI1984 B KANTOORADRESSEN EN TEL.NUMMERS ZIE PAG.3 WEGENER UITGAVE OPLAGE WEKELIJKS MEER DAN 1.000.000 9e JAARGANG In verlegenheid aand**t*oo< daagse" att\pl°en aaWoe Uit de as Zie onze grote advertentie in deze kranr. SchiedamsNaiwsHad Alsof hij al jaren rondjes draaide over het vers gecoate asfalt van de Schiedamse wielerbaan, zo makkelijk stuurde Joop Zeylaart zijn derny door de bocht. Zijn motortje bromde nijdig. Een hoog irritant toontje. De omtrek zou weten, dat de baan zijn heropening be- leefde. Voor de vijftien werkers, die kort tevoren door het baanbestuur in de bloemen waren gezet, klonk het gebrom van die derny's als heldere muziek in de oren. Nauwelijks twee maanden terug waren ze aan het werk getogen in een poging de zieltogende piste weer berijdbaar te maken. Ze hadden gebuffeld. Koersten bijna dagelijks richting Harga. Namen zelfs snipperdagen op. Ter meerdere eer en glorie van het baanrennen. Niet alieen de werkers glommen. Ook Klaas van der Geest en zijn be- stuursleden van de stich- ting Wielerbaan stonden trots te zijn. Zij immers hadden de inipuls gege- ven voor het al acht jaar in een impasse verkeren- de herstel. „Lukt het nu niet om de zaak te reno- veren, dan kan de ge- meente op dat stuk grond beter sla gaan plan- ten", had de spaarbank- directeur zich al eens badinerend gezegd. Hij houdt niet van werk, dat onvoltooid blijft liggen Nu of nooit, werd dus het wachtwoord. Veertig- duizend gulden subsidie en twintigduizend gulden zelfwerkzaamheid, zo werd in recordtijd bere- kend, zou de malaise over de kling jagen. De hoop kwam terug in de wielerharten. Geprojec- teerd tegenover de eerder door de gemeente ge- noemde drie ton herstel- kosten was die zestig mil- le een peuleschil. Het daarna spontaan oplaai- ende nieuwe elan deed de rest. En daarmee ging het erop lijken, dat Schiedam en de provincie zijn tij- dens de oorlogsdagen ver- loren wielerbaan defini- tief terug zou krijgen. Nog steeds verschillen de direct-betrokkenen diep- gaand van mening over de werkelijke redenen voor 'net sluiten van de baan in juli 1976. Wie- lerdeskundige Meeuwis Letterman houdt het erop, dat de hekken op slot gingen om de ge meente onder druk te zetten. „Wortels hadden het baanvak aangetast. Met dichtgooien dachten we de gemeente in verle genheid te brengen, zo- dat ze snel tot herstel zouden besluiten". Maar dat alom rondtoerende verhaal wordt ook nu nog - door oud-stich- tingsvoorzitter Peter van der Boom ten stelligste ontkend. ,,We zijn echt niet over 6en nacht ijs gegaan. Voordat we de knoop doorhakten hebben we lange vergaderingen ge- had. Maar doorslagge- vend werd de raad van mensen, die meer van zo'n baan wisten dan wij. Zij vonden dat rijden ge- vaarlijk werd. Daar moes- ten we ons wel bij neer- leggen. Tenslotte fietsten er kinderen van anderen op die baan. We moesten het advies van de tech- nische mensen. wel vol- gen. Gewoon, ^mdat wij niet het risico wilden lo- pen, dat er ietsrnis zou gaan". s Jarenlang heeft Van der Boom en zijn bestuur daarna gepoogd geld bij de gemeente los te peute- ren. Herstel was een kwestie van geld. We meenden, dat we het op de een of andere manier wel bij het stadsbestuur los zouden krijgen". Maar er kwam niets los. „Het is, dat we het mid- denveld en de cantine konden blijven verhuren, anders was de stichting nooit op de been blij ven", weet Van der Boom zeker. De stichting Wielerbaan leek tenslotte op een voetbalelftal, dat zich heel creatief een weg zoekt naar het doel, maar op de rand van het doel- gebied plotseling zijn an gel verliest. Een frustratie van de eerste orde. „We legden steeds eieren, maar die waren niet be- vrucht", schetst Peter van der Boom, die in ok- tober 1983 plaatsmaakte voor Klaas van der Geest. „Hetgeen mijn opvolger teweeg bracht, hadden wij met het bestuur in de samenstelling van toen nooit voorelkaar gekre- gen". „Het wonder van Schie dam", noemt Van der Boom de uit zijn as ver- rezen wielerpiste. Over de rol van Van der Geest, waarover de huidige voorzitter zelf beschei- den is, zegt hij: Zelf ben ik ambtenaar, gewend om toorzichtig een weg te zoeken. Dat is de stijl van Van der Geest hele- maal niet. Hij is zaken- man. Durft iets aan te pakken en risico's te ne- men mm Zie verder pagina 3 Bij de heropening van de wielerbaan klommen ook de hoofdpersonen rond de zo geslaagde renovatie op de fiets. Wethouder Luub Hafkamp, stichtings-voorzitter Klaas van der Geest en oud-voorzitter Peter van der Boom (vlnr) beperkten zich echter tot een ritje op de home-trainerHet grote werk op de baan lieten ze aan de echte pistiers over. Hoogstraat 125,3111 HO Schiedam Tel. 010 -26 79 82 Met de aanleg van de wielerbaan in sportpark Harga is het nooit voor- spoedig gegaan. In fiete is er langer over gepraat, dan erop gereden. Dat begon al direct na de oor- log toen er een lijst opge- steld werd van alle tussen 1940 en 1945 geslechte sportcomplexen. Vervol- gens kwam er in 1960 een rapport en volgde in 1962 het storten van een dijklichaam. Dat leidde in het dagblad De Rotter- dammer tot het optimis- tische bericht, dat Schiedam voor het eind van dat jaar zijn wieler baan terug zou hebben. Terug! Want ook voor de tweede wereldbrand was er een. Die was er in 1937 als werklozenpro- ject gekomen aan de Laanslootseweg. In 1942 besloot de bezetter ech ter op die plaats een af- weerschut te plaatsen. Later werd vanuit de SBLO (de Schiedamse Bond voor Lichamelijke Opvoeding) verzekerd, dat alle tijdens de oorlog verloren sportaccomoda- ties terug zouden komen. Met Meeuwis Letterman, die al vele decennia alle gebeurtenissen rond de wielersport rubriceert, bladeren we vervolgens door een dik dossier krantenknipsels, foto's en rapporten. „Om vaart achter de aanleg van de baan krijgen is er uit- eindelijk in mei 1968 een stichting opgericht". Letterman maakte er en maakt er nog deel van uit. „Dat het lichaam zo lang kaal bleef, kwam om- dat het eerst moest in- klinken en tot rust moest komen", weet hij. Maar toen eenmaal het signaal op groen gezet werd, werd meteen fors aange- pakt. „Het was een hei- dens karwei. Drie straat- makers legden eerst kinderhoofdjes in de rondte. Wij, leken op dat gebied, opperden. Daarna is het asfalt gelegd. Mis- schien is het.aardig om te weten, dat Jan Jansen, vlak voor dat hij de Tour de France had gewonnen, de eerste steen op het talud legde". Daarmee kwam een einde aan het eerste stukje lij- densweg. ,,Waarbij we veel te danken hadden aan politici als Eef Colle en Piet van Bochove", noemt Letterman. „Niet in het minst, omdat wij maar druk op hen bleven uitoefenen. De laatste moet eens uitgeroepen hebben, dat iedere steen van die baan een nagel aan zijn doodkist was". Niemand kon toen nog voorzien, dat de lijdens- weg nog een vervolg zou krijgen. U Vijftien harde werkers zorgden er in ijltempo voor, dat de wielerbaan weer bereden kon worden. De stich ting Wielerbaan beloonde dat met een bos bloemen. Ook baancoach Theo Ok huyzen is content met de heropening van het Schie damse wielerovaal. „Het baanoppervlak is goed hersteld en uitstekend ge- sphikt voor het houden van trainingen". De Zuid- hollandse baanrenners zjjn lange tjjd aangewe- zen geweest op de banen van het Brabantse Ouden- bosch of het Amsterdam- se Sloten. „Die zjjn eigen- Lijk te ver weg. Temeer, omdat jongeren altijd af- hankelijk zijn van ver- voer en daarmee van hun vader. Toen dus vanuit Schiedam weer geluiden kwamen dat men de baan wilde repareren hebben we er onmiddellijk op in- gehaakt", aldus Okhuy zen. Inmiddels is op de Harga- baan onder leiding van bondscoach Joo'p de Haas de KNWU-training gestart. „En iedereen, die kan fietsen kan op woens- dagmiddag komen trachten gewoon We door Kwantiteit kwaliteit te kweken". Niet alleen voor specifie- ke baanrenners moet die training een leerschool zijn. „Het is ook voor een wegrenner een goede aanvulling op de training. Vooral op het gebied van stuurvastheid en reactie- vermogen kan veel erva- ring opgedaan worden". Halverwege juli al krijgt Schiedam zijn eerste baan-interland tussen de juniorenselecties van Bel- gie en Nederland. Over de details praat Okhuy zen nog met zijn Belgi- sche collega Patrick Ser- ■cu.Ook denkt hij aan een koppelomnium voor tweedejaars junioren en eerstejaars amateurs. ,,Maar of dat doorgaat hangt af van het aantrek- ken van sponsors". Te- vens wordt er gewerkt aan een zesbanentoer- nooi met de banen in Alkmaar, Sloten, Apel- doorn, Oudenbosch en Hilversum.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Nieuwsblad | 1984 | | pagina 1