Wielerpiste leeft weer
'HERSTEL WIELERBAAN IS HET
WONDER VAN SCHIEDAM'
Jan Jansen legde in 1969 eerste steen
'Het gereis naar andere banen voorbij'
Huis-aan-Huis verschijnend Weekblad
ur,.:,iuz„l>U„J ^fK-ia4-
C3!J}pl!/C
Geduld was altijd al een schone zaak
Baancoach Theo Okhuyzen:
WOENSDAG 30 MEI1984
B
KANTOORADRESSEN EN TEL.NUMMERS ZIE PAG.3 WEGENER UITGAVE OPLAGE WEKELIJKS MEER DAN 1.000.000 9e JAARGANG
In verlegenheid
aand**t*oo<
daagse"
att\pl°en
aaWoe
Uit de as
Zie onze grote
advertentie
in deze kranr.
SchiedamsNaiwsHad
Alsof hij al jaren rondjes draaide over het vers gecoate
asfalt van de Schiedamse wielerbaan, zo makkelijk
stuurde Joop Zeylaart zijn derny door de bocht. Zijn
motortje bromde nijdig. Een hoog irritant toontje. De
omtrek zou weten, dat de baan zijn heropening be-
leefde. Voor de vijftien werkers, die kort tevoren
door het baanbestuur in de bloemen waren gezet,
klonk het gebrom van die derny's als heldere muziek
in de oren. Nauwelijks twee maanden terug waren ze
aan het werk getogen in een poging de zieltogende
piste weer berijdbaar te maken. Ze hadden gebuffeld.
Koersten bijna dagelijks richting Harga. Namen zelfs
snipperdagen op. Ter meerdere eer en glorie van het
baanrennen.
Niet alieen de werkers
glommen. Ook Klaas van
der Geest en zijn be-
stuursleden van de stich-
ting Wielerbaan stonden
trots te zijn. Zij immers
hadden de inipuls gege-
ven voor het al acht jaar
in een impasse verkeren-
de herstel. „Lukt het nu
niet om de zaak te reno-
veren, dan kan de ge-
meente op dat stuk
grond beter sla gaan plan-
ten", had de spaarbank-
directeur zich al eens
badinerend gezegd. Hij
houdt niet van werk, dat
onvoltooid blijft liggen
Nu of nooit, werd dus
het wachtwoord. Veertig-
duizend gulden subsidie
en twintigduizend gulden
zelfwerkzaamheid, zo
werd in recordtijd bere-
kend, zou de malaise
over de kling jagen. De
hoop kwam terug in de
wielerharten. Geprojec-
teerd tegenover de eerder
door de gemeente ge-
noemde drie ton herstel-
kosten was die zestig mil-
le een peuleschil. Het
daarna spontaan oplaai-
ende nieuwe elan deed de
rest. En daarmee ging het
erop lijken, dat Schiedam
en de provincie zijn tij-
dens de oorlogsdagen ver-
loren wielerbaan defini-
tief terug zou krijgen.
Nog steeds verschillen de
direct-betrokkenen diep-
gaand van mening over
de werkelijke redenen
voor 'net sluiten van de
baan in juli 1976. Wie-
lerdeskundige Meeuwis
Letterman houdt het
erop, dat de hekken op
slot gingen om de ge
meente onder druk te
zetten. „Wortels hadden
het baanvak aangetast.
Met dichtgooien dachten
we de gemeente in verle
genheid te brengen, zo-
dat ze snel tot herstel
zouden besluiten". Maar
dat alom rondtoerende
verhaal wordt ook nu
nog - door oud-stich-
tingsvoorzitter Peter van
der Boom ten stelligste
ontkend.
,,We zijn echt niet over
6en nacht ijs gegaan.
Voordat we de knoop
doorhakten hebben we
lange vergaderingen ge-
had. Maar doorslagge-
vend werd de raad van
mensen, die meer van
zo'n baan wisten dan wij.
Zij vonden dat rijden ge-
vaarlijk werd. Daar moes-
ten we ons wel bij neer-
leggen. Tenslotte fietsten
er kinderen van anderen
op die baan. We moesten
het advies van de tech-
nische mensen. wel vol-
gen. Gewoon, ^mdat wij
niet het risico wilden lo-
pen, dat er ietsrnis zou
gaan". s
Jarenlang heeft Van der
Boom en zijn bestuur
daarna gepoogd geld bij
de gemeente los te peute-
ren. Herstel was een
kwestie van geld. We
meenden, dat we het op
de een of andere manier
wel bij het stadsbestuur
los zouden krijgen".
Maar er kwam niets los.
„Het is, dat we het mid-
denveld en de cantine
konden blijven verhuren,
anders was de stichting
nooit op de been blij
ven", weet Van der
Boom zeker.
De stichting Wielerbaan
leek tenslotte op een
voetbalelftal, dat zich
heel creatief een weg
zoekt naar het doel, maar
op de rand van het doel-
gebied plotseling zijn an
gel verliest. Een frustratie
van de eerste orde. „We
legden steeds eieren,
maar die waren niet be-
vrucht", schetst Peter
van der Boom, die in ok-
tober 1983 plaatsmaakte
voor Klaas van der Geest.
„Hetgeen mijn opvolger
teweeg bracht, hadden
wij met het bestuur in de
samenstelling van toen
nooit voorelkaar gekre-
gen".
„Het wonder van Schie
dam", noemt Van der
Boom de uit zijn as ver-
rezen wielerpiste. Over
de rol van Van der Geest,
waarover de huidige
voorzitter zelf beschei-
den is, zegt hij: Zelf ben
ik ambtenaar, gewend
om toorzichtig een weg
te zoeken. Dat is de stijl
van Van der Geest hele-
maal niet. Hij is zaken-
man. Durft iets aan te
pakken en risico's te ne-
men
mm Zie verder pagina 3
Bij de heropening van de wielerbaan klommen ook de
hoofdpersonen rond de zo geslaagde renovatie op de
fiets. Wethouder Luub Hafkamp, stichtings-voorzitter
Klaas van der Geest en oud-voorzitter Peter van der
Boom (vlnr) beperkten zich echter tot een ritje op de
home-trainerHet grote werk op de baan lieten ze aan
de echte pistiers over.
Hoogstraat 125,3111 HO Schiedam
Tel. 010 -26 79 82
Met de aanleg van de
wielerbaan in sportpark
Harga is het nooit voor-
spoedig gegaan. In fiete
is er langer over gepraat,
dan erop gereden. Dat
begon al direct na de oor-
log toen er een lijst opge-
steld werd van alle tussen
1940 en 1945 geslechte
sportcomplexen. Vervol-
gens kwam er in 1960
een rapport en volgde in
1962 het storten van een
dijklichaam. Dat leidde
in het dagblad De Rotter-
dammer tot het optimis-
tische bericht, dat
Schiedam voor het eind
van dat jaar zijn wieler
baan terug zou hebben.
Terug! Want ook voor de
tweede wereldbrand was
er een. Die was er in
1937 als werklozenpro-
ject gekomen aan de
Laanslootseweg. In 1942
besloot de bezetter ech
ter op die plaats een af-
weerschut te plaatsen.
Later werd vanuit de
SBLO (de Schiedamse
Bond voor Lichamelijke
Opvoeding) verzekerd,
dat alle tijdens de oorlog
verloren sportaccomoda-
ties terug zouden komen.
Met Meeuwis Letterman,
die al vele decennia alle
gebeurtenissen rond de
wielersport rubriceert,
bladeren we vervolgens
door een dik dossier
krantenknipsels, foto's
en rapporten. „Om vaart
achter de aanleg van de
baan krijgen is er uit-
eindelijk in mei 1968 een
stichting opgericht".
Letterman maakte er en
maakt er nog deel van uit.
„Dat het lichaam zo lang
kaal bleef, kwam om-
dat het eerst moest in-
klinken en tot rust moest
komen", weet hij. Maar
toen eenmaal het signaal
op groen gezet werd,
werd meteen fors aange-
pakt. „Het was een hei-
dens karwei. Drie straat-
makers legden eerst
kinderhoofdjes in de
rondte. Wij, leken op dat
gebied, opperden. Daarna
is het asfalt gelegd. Mis-
schien is het.aardig om te
weten, dat Jan Jansen,
vlak voor dat hij de Tour
de France had gewonnen,
de eerste steen op het
talud legde".
Daarmee kwam een einde
aan het eerste stukje lij-
densweg. ,,Waarbij we
veel te danken hadden
aan politici als Eef Colle
en Piet van Bochove",
noemt Letterman. „Niet
in het minst, omdat wij
maar druk op hen bleven
uitoefenen. De laatste
moet eens uitgeroepen
hebben, dat iedere steen
van die baan een nagel
aan zijn doodkist was".
Niemand kon toen nog
voorzien, dat de lijdens-
weg nog een vervolg zou
krijgen.
U
Vijftien harde werkers zorgden er in ijltempo voor,
dat de wielerbaan weer bereden kon worden. De stich
ting Wielerbaan beloonde dat met een bos bloemen.
Ook baancoach Theo Ok
huyzen is content met de
heropening van het Schie
damse wielerovaal. „Het
baanoppervlak is goed
hersteld en uitstekend ge-
sphikt voor het houden
van trainingen". De Zuid-
hollandse baanrenners
zjjn lange tjjd aangewe-
zen geweest op de banen
van het Brabantse Ouden-
bosch of het Amsterdam-
se Sloten. „Die zjjn eigen-
Lijk te ver weg. Temeer,
omdat jongeren altijd af-
hankelijk zijn van ver-
voer en daarmee van hun
vader. Toen dus vanuit
Schiedam weer geluiden
kwamen dat men de baan
wilde repareren hebben
we er onmiddellijk op in-
gehaakt", aldus Okhuy
zen.
Inmiddels is op de Harga-
baan onder leiding van
bondscoach Joo'p de
Haas de KNWU-training
gestart. „En iedereen, die
kan fietsen kan op woens-
dagmiddag komen
trachten gewoon
We
door
Kwantiteit kwaliteit te
kweken".
Niet alleen voor specifie-
ke baanrenners moet die
training een leerschool
zijn. „Het is ook voor
een wegrenner een goede
aanvulling op de training.
Vooral op het gebied van
stuurvastheid en reactie-
vermogen kan veel erva-
ring opgedaan worden".
Halverwege juli al krijgt
Schiedam zijn eerste
baan-interland tussen de
juniorenselecties van Bel-
gie en Nederland. Over
de details praat Okhuy
zen nog met zijn Belgi-
sche collega Patrick Ser-
■cu.Ook denkt hij aan
een koppelomnium voor
tweedejaars junioren en
eerstejaars amateurs.
,,Maar of dat doorgaat
hangt af van het aantrek-
ken van sponsors". Te-
vens wordt er gewerkt
aan een zesbanentoer-
nooi met de banen in
Alkmaar, Sloten, Apel-
doorn, Oudenbosch en
Hilversum.