i
Bezoek aan den puzzelaar van de Spoorwegen
Hij maakt 't vernuftige product
dat SPOORBOEKJE heet
Rookt uw vrouw ook
al sigaren
Joke verloor zes liter bloed
Waarin GUSBERT ergens in
gaat zitten
WANxker lu vroeger een ïoeetkundevraagstuk moest oplossen en het
lukte niet direct, dan Uet Ik alle andere huiswerk schieten, omdat
lk die oplossing wilde vinden. Als het lucide oogenblik maar kwam,
waarin tk dat ééue lijntje, dat de oplossing zou brengen, zdg! Soms pas
fles avonds In bed want het Je «let los zAg Ik dat lUntJe. Zoo
ging het met de puzzles. Ik houd .my daarom tegenwoordig verre van
puzzles, omdat er anders geen tijd meer voor werk zou overbtljven,
Dc dienstregeling
klopt ais een bus
(Van on2<* verslaggeefster)
ER zijn echter menschen, dl© het
oplossen van puzzles als vak heb
ben gekozen en diï beroepshalve,
maar daarom met niet minder harts-
torht en taaie volharding, dag en
nacht naar de oplossing van buo
puzzles zoeken. Zoo'n mensch Is dr
O- P Th- Posthumus Meyes. chef
van de afdeeling dienstregeling rei-
zigersvervoer van de Nederlandscne
Spoorwegen, korter gezegd, de man,
die het spoorboekje maakt- want nat
en niet de Zondagsche radiospeech
„De Spoorwegen spreken", waardoor,
hij zoo populair is geworden ln Ne
derland. ie zijn voornaamste taak.
Voor mij is zoo'n spoorboekje een
groot kunstwerk en lk heb er zóó
veel ontzag voor. dat bet nooit 5n mij
ls opgekomen, er critiek. op uit te
oefenen Waarom hebben ze die aan
sluiting nu niet zus of zoo gemaakt?",
hoor. je soms ongeduldige reizigers
brommen. Mijn gedachte Is Juist:'
„Wonderlijk toch zoo'n netwerk van
ónder dóór en bóven elkaar heenrijd
denfle treinen. Hoe doen ze dat toch?"
En ln dezen tijd van enkele sporen.
kapotte bruggen, materiaalgebrek en
overbelasting, vraag Je met nog groo-
ter ontzag;. „Hoe doen ze dat toch?"
Zoon spoorboekje (vouwblad nu)
klopt -weer. ondanks alles, als een
bus. Er Is niet méér vertraging dan
vroeger. En op. een veel kleiner
aantal kilometers .spoorweg rijdt, eeni
eveneens kleiner aantal treinen zóó
Intensief, dat er per dag door die
•--elnen bijna, even zooveel kilome
ters worden afgelegd als vóór de
(spoorwegstaking Toen waren het
5«-«n tem nu 61.000
Ik ben ln tiet heiligdom van ,.de
dienstregeling" binnengelaten en
heb aan dr Posthumus Meyes nu
zelf de vraag kunnen stellen: ..Hoe
doet u dat toch?" En hoewel lit na
zijn uitvoerig antwoord nog niet te
Staat ben om het hem na te doen. is
het toch wel voldoende geweest om
een indruk te krijgen hoe „ze" het
in groote trekken doen, maar vooral,
hoeveel puzzles er op te lossen zijn
eer hot zoo ver is. Mijn ontzag voor
het spoorboekje is door deze con
frontatie met de realiteit zeker niet
afgenomen.
Geen cijfers, maar grafieken
EK wordt daar op die ofdeellng niet
met cijferkolommen, zooals wij
die uit het spoorboekje -kennen,
gewerkt, maar uitsluitend met era-,
fieken Elke verbinding wordt, in een
grafiek weergeven en daarin ziet de
deskundige met één oogopslag Alles:
jsnel- en boemeltreinen, goederen- en
•personentreinen, kruisingen, brug
gen. aansluitingen enz. enz. Wanneer
de heer Posthumus Meyes of. één van
zijii collega's op reis gaat,dan ma-
noeuvreert 'olj nlefmer een onhandig""
vouwblad, maar kijkt even op de
grafiek, die hij óp zak draagt Heeft
zUn trein onderweg ergens vertra
ging, dan ziet hij: dat komt. omdat
trein no. zooveel daar en daar nog
niet gepasseerd 1st
Vroeger, werd eens per Jaar zoo'n
dienstregeling gemaakt. Men had
dus den t\Jd. om zich voor te be"
relden. Nu verschijnt er een- of
tweemaal per maand een nieuw
spoorboekje, is het verwonderlijk,
dat dr. Posthumus Meyes en zijn
helpers vrijwel doorloopend. óók
's nachts ln bed. mef die trelnen-
puzzles bezig zün? -
Om dit werk te kunnen; heb Je
geen speciale opleiding noodig Je
behoeft ook geen ingenieur te zijn.
Dr. posthumus Meyes is jurist, zijn
naaste helper ingenieur en: de drie
rayonchefs (rayonneurs) hebben al
leen een middelbare schoolopleiding
Je moet voor dit werk „alleen maar"
aanleg en „Jeellng" hebben, zegt de
heer Posthumus Meyes en heb Je dat.
dan ls het, vooral ln dezen tijd.
machtig interessant werk, dat wel
Js waar veel hoofdbrekens kost, maar
ook telkens, wanneer er weer een
oplossing Is gevonden, bevrediging
geeft
Medeleven en critiek
EEB zoo'n grafiek, in elkaar zit,
moet er met de andere afdee-
lingen overlegd worden. En dat
ls een moeizaam werk. Want denkt
de afdeeling „dienstregeling", dat
zij het voor elkaar heeft, dan komt
ö.v de materlaalafdeeling en zegt:
.Mooie lijnen hebben JulUe daar in-
gelegd, maar wij hebben daarvoor
seen locomotieven en wagons". Of
wanneer de dienstregeling al gedrukt
is. zegt dc afdeeling bruggenbouw;
le brug, waarop Jullie gerekend
Werf „De Schelde"
heeft tekort aan
personeel
Tewerkstelling van buiten-
landschc arbeiders
In een onderhoud met de direc
tie van de N.V, Kon. Mij. „De
Schelde" deelde men ons mede, dat
haar werf op het oogenblik zeer
ruim van orders is voorzien, vooral
reparatie-orders. Men heeft echter
met een groot telfort aan personeel
te kampen en men is dan ook op
hc-t oogenblik met' de regeering in
onderhandeling over het in dienst
stellen van een groot aantalbulten-
landsche arbeiders. Door haar on-
gunstige ligging en mede door- den
even ongunstiger! toestand op het
eiland Walcheren, is het heel moei
lijk de beschikking te krijgen over
blnnenlandsche arbeidskrachten.
Op de werf zijn thans 2500 mart
werkzaam, een aantal dat aanzien
lek lager is dan dat. waarover Wil
ton Fijenoord en de R.D.M. de be
schikking hebben.. Wanneer men in
stolt zal zijn een belangrijk aantal
buiten! andsche krachten in dienst
te nemen, ztülen er de noodige ver
blijfplaatsen worden gebouwd.
Wat den houw van de „Willem
Jluys" betreft, deze zal, naar men.
hoopt, volgend jaar gereed .zijn
Een belangrijke moeilijkheid by den
afbouw vormt het tekort aan tri-,
plex.
Naar Radio-Rome mededeelt is
een Amerlkaansch eskader, bestaan
de het vilegtutgmoederschtp
Franklin D. Roosevett, drie kruisers
en drie torpedoiagers. ln den Golf
ran Napels aangekomen.
hebben, kan niet op tijd klaar ko
men" Of; „We moeten dat stukje
spoorweg eerst inrijden en dus- maar.
30 km. per uur .rijden In pleats van
80". Wèff aansluitingen, .wèg verbib-
dingen. Dan maar weer paar een
andere oplossing zoekcn. En ien
slotte, wanneer dan werkelijk alles
klaar ts'komt het publiek met brie
ven vol critiek. Véél onoordeelkun
dige crl dek, maar soms worden er
ook, opmerkingen gemaakt, die hout
snijden en -die de afdeeling dienst
regeling: .aanleiding geven om zich
opnieuw over de grafieken te bui
gen en te onderzoeken ot voor de
volgende dienstregeling misschien
met den'"wensctt van den reiziger
rekening kan worden gehouden Er
zijn ook enthousiaste Jongens, die ln
hun vrijen tijd zelf grafieken gaan
teekenen en die van de spoorwegen
probeeren te. verbeteren. Zij kunnen
natuurlijk geen rekening houden, met
het goederenverkeer, dat weer een
probleem apart vormt, en de N. S.
heeft daaraan dan ook niets. Maar
misschien zitten onder die Jongens
toekomstige dienstregelingenkunste-
naarst
Radiospreker
EN dan komt de laatste taak van
dr. Posthumus Meyes. Hij Introdu
ceert zijn dienstregeling op Zon-,
dagmlódag voor de radio bij het pu
bliek, ai 54' Zondsgen achter elkaar
heeft hij gesproken. Inlichtingen ver
strekt. belangstelling gewekt, opge
voed! Hoe hij daartoe kwam? Het
bleek noaöig te zijn. dat, bij den
steeds wisselinden treinenloop, dien
Gevolgen der tobakschaarschte
Dr. D. P. Th. Posthumus
Meyes
'Het host heel wat hoofd
br'eTcens
de drukker van het spoorboekje niet
kan bijhouden, het publiek vla de
radio Ingelicht werd. De afd. dienst-"
regeling gaf aanvankelijk de gege
vens aan den omroeper, die deze
aan. de luisteraars ter kennis bracht.
'Maar toen ür Posthumus Meyes
tweemaal die droge en zakelijke op
somming Van de dienstregeling had
aangehoord, begreep hij. dat van
het groote. levendige, boeiende werk,
dat zijn afdeeling tot stand had ge
bracht, eigenijk niets overbleef. HU
ging naar de directie van de N. S en
stelde voor het voortaan zélf te dóen-
En dat is gebeurd Een betere pro
pagandist, een boelender verteller,
hadden de Nederlandsehe Spoorwe
gen niet kunnen vlndent En zoo den
ken stellig dok da "ele luisteraars ar
over, die nlat graag een Zondag „De
spoorwegen spreken" zouden willen,
missen.
Zij deed haar donorplicht in den strijd tegen
besmettelijke veeziekten
JOKE stood roet haa> hoofd vastgebonden aan een paaltje. Schrik nle1
lezer Het ts geen begin van een IJselijk menscheiyk drama, maar de
in!e ding van een verhaal, waarbij van criminaliteit geen sprake ls.
Jok" fs geen vrouw, maar een slankgebouwde warmbloed merrie met
een gHnzend zachteruln vel en mooie oogen. Toen wij haar zagen, stond
ze In liep bos op het laboratorium van de RlJksseruniinrlchtlng aan de
prof. Poelslnan een laan in het Westen van Rotterdam, genoemd naar
den s'ichler van de inrichting, prof. Poels.
Joke's hoofd was vastgebonden aan een paai van de box. opdat zU niet
zou zien wat twee mannen in'witte jassen voornemens waren "met baar
Ce doen Me* een zekere hand, die duidelijk routine verried, werd Joke
een huile naald In een der halsaders gestoken. De naald ging over ln een
slang, dl» weer ulhnondde in een lange gla2«i buis. Even-schokte het
paardeniyj Toen het bloed de buis begon ie vullen In een minimum van
tijd was deze vol. en werd een tweede op de slang gezet. Dat ging ZOO
zes maal oehtereen, totdal Joke zes Uter bloed was afgenomen. Voor een
paard, dat 3b Uter bloed heeft, he teekent dat geen grooter bloedverlies
dan vöoi een mensch het afslaan van JOQ cmï
Rundertuberculose 'n
gevaar voor den
mensch
Joke werd. nacUt zij haar donor-
plicht had gedaan, naar de stallen, te
ruggebracht Met hair 99 lotgenooten
leidt zij daar een leventje van goed
eten en drinken en.... nietsdoen
Maar het paardenbloed, evenals dat
van de vele andere proefdieren, zoo-
als koelen, schapen,, konijnen, rat
ten en muizen, wordt in de Rijksse-
ruminrichtlng niet vergeefs vergoten!
Sera uit bloed
De paarden worden o.a. roet diph-
terle-, tetanus- en •'lekziektebacülen
besmet Vooral de laatste ziekte komt
veelvuldig voor by varkens, in het
paardenbloed ontwikkelen zich an
ti-stoffen, die wanneer het öier ge
zond ls, de bacillen overwinnen en
dooden. Bij herhaalde inenting f-tet
bacillen van een bepaalde ziekte,
worden de paarden geleidelijk Im
muun daartegen De ln het lichaam
gevormde anti-stoffen worden door
middel van een separator van het
afgetapte bloed gescheiden. De hel
dere vloeistof die bovendrijft is het
serum. Jaarlijks worden duizenden
liters vlekziekteserum uit paarden
bloed bereid, waarmede honderddul-
Jóhe's Hoed begint
vullen
zenden varkens preventief worden
Ingeënt, ten einde deze voor onze
vleeschproductle te behouden
Tuberculeuze koelen
De bestrijding van de tb.c. bU on
ze bnlsdieren, met name bi). koelen,
fs"van -vee! belang voor de Instead"
houding van onze veestapel, doch
eveneens voor de menscbeiyke ge
zondheid. Het aantal gevallen van
t-b.c, bij den mensch, speciaal bij
kinderen. Ls ongeveer 10*/« afkomstig
van het rund, waarvan de melk de
ziekte overbrengen kan.
Hoewel er ln den oorlog veel min
derwaardig vee is opgeruimd, o a.
door verkoop aan de Dultschers,
komt ln het Westen van ons land,
vooral rondom de grootesteden t
b.c onder de koelen beiaas nog veel-
voor De Friesehe veestapel is, wat
dat betreft, veel gezonde» als gevolg
van het Juiste Inzicht van den Frfe-
schen veehouder, die na 1915 er toe
overging, .zijn zieke beesten uit te
stooten, vooral ook met het oog op
den export van gezond., lolsvee Te
genwoordlR neemt reedS; een deel der
Friesche zuivelfabrieken geen melk
meer aan van positief reapeerende
kacen De fabrieken zijn daar te
vens sentra. van voorlichting en tu
berculosebestrijding.
West-Nederlandsche boeren hebben
na 1919 besmet Friesch vee opge
kocht, waarvan de a tammelingen
thans nog een bron van voortduren-
'de zorg en zelfs gevaaT voor men-,
scltèiljfce' gezondheid opleveren in
vele stallen besmetten tuberculeuse
koeien door hoesten de gezonde die
ren. Zelfs menschen kunnen hier
door worden besmet. Het komt oog
al eens voor, dat oudere boerenraen-
schen door zieke koeien worden aan
gestoken
Rauwe melk drinken moet ten
sterkste worden afgeraden. Even op-
köken van de rauwe melk doodt
eventueele bacillen nleL. De melk
dient minstens vyf tot tien minuien
op kookhitte te worden verhit
Beter ls gepasteuriseerde melk te
koopen De vroegere methode van
pasteuriaeeren (langdurig verhitten
bij go A 70 C.}. waardoor een belang
rijk deel der vitaminen verloren
ging. ls thans vervangen door een
moderne. veel snellere nethode.
waarbij de bacteriën worden gedood
en tevetxs hei vitaminengehalte groo-
tendeels gehandhaafd blijft Thans
..wordt verreweg de meeste melk. die
in de stad verkocht wordt, gepas
teuriseerd Door gebrek aan flesschen
zal deze echter niet altijd io fles-
sclKh afgeleverd kunnen worden BIJ
verkoop uit kannen en melkbussen
ts het gevaar voor besmetting uooit
geheel uitgesloten Nog niet zoo lang
geleden zijn ln de rivierenbuurt ge
vallen van typhus geconstateerd,
veroorzaakt door het drinken van
melk, die door een arbeider van een
fabriek, belast met net schoonmaken
van de melkbussen, was besmet; de
man was nml. zelf drager van ty-
phusbaclllen. Daarom: kookt alle
melk, die niet ln ïesschen wordt af-
geleverdl
TubercuIIno
De bestrijding van rundertubercu
lose wordt thans ook in het westen
van ons lend met kracht ter hand
genomen In elke provincie zullen
gezondheidsdiensten worden opge
richt. die de boeren met raad en
daad zullen ter zijde staan bij de
zoo dringend gewenschte gezondma
king van onze veestapel.
De Rijksserumlnrlchtlng te Rotter
dam is thans nog het landelijk mid
delpunt van dc bestrijding van ziek
ten van onze huisdieren, door dc be
reiding van sera en entstoffen en
door het verrichten van onderzoe
kingen ten behoeve van praktizee-
rende dierenartsen. De instelling her
dacht tn 1944 ln allo stUte haar 40-
tarlg bestaan
Elk Jaar worden o.tn. de meeste
melkkoeien ln ons land onderzocht
op t.b.c. door middel van -een In
spuiting met tuhercullne. een pro»
d--2t gemaakt met behulp van aspa-
raglne en tuberceibacillen. Een tien
de cm3 van deze substantie tn de
huid van mensch of dier gespoten,
veroorzaakt op de plaats van inen
ting een zwelling (positieve ractfe),
wanneer besmetting aanwezig is. Op
deze wijze zijn reeds honderden koel
en in het westen van ons land gere-
gistreerd
Door deskundige voorlichting en
het organlseeren van excursies naar
de RIJksseruminrichting. wordt ge
tracht. den veehouder op het belang
van een gezonde veestapel te wijzen
en de middelen, die daartoe kunnen
worden aangewend. Ziek vee ia een
bedreiging van de portemonnaie van
den boer, maar eveneens een gevaar
voor de gezondheid van den mensch!
Correspondentie militairen
in Indië
Nog steeds heeft vertraging van
distributie der in Indië ontvangen
poststukken plaats tengevolge van:
onjulste of onduidelijke adxessee-
ring.
Men dient er goede nota van te
nemen, dat voor correspondentie
gericht aan militair personeel be-
hoorende tot de Koninklijke Land
macht en het Koninklijk Neder-
landscb Indische Leger, in Neder
landsen Indië de navolgende adres-
seering moet worden gebruikt:
naam, voorletters, rang, legemum-
mer, onderdeel, veldpostkantoor
Batavia.
[ïan rook if;
it eu er
IK heb een lieve, meegaande, zachtmoedige vrouw. ZU beeft maar één
font Ze rookt: Op dat punt Is ze heel ferm. Ze kan niet werken, iwa.
niet koken, niet stofzuigeren en niet afwasschen, als ze niet rookt En
daar Ik óók niet kan werken als lk niet rook, is het dus van hóór een
fout Ze geeft haar tabaksbon niet aan mij maar boudt hem zeif. Ze koopt
nog meer „zwart", dan ":k en ze bergt om het zoo maar eens te zeggen, ons
komende bankroet in zich. Blaar, omdat ze overigens zoo zacht en Hef ls
en een uitstekende huisvrouw,hoewel de asch altijd ln het eten en op üe
borden drijft val lk haar om die fout niet zwaar.
Bloemkool met
sigarenasch
Blaar sinds kort ls alles Ineens an
ders. Achteraf bezien geloof lk, dat
het al begon, toen zij maar een halve
tabakskaart kreeg en lk een he'ele.
Toen kwam gr }Cts hards ln haar
oogen, dat ik te voren nooit gezien
had. Het w5s ook, van haar kant be
zien, groot onrecht Maar zö scheen
er zich bij neer te leggen. Zij kocht
alleen nóg meer zwart en vrij aten
nóg grooiere hoeveelheden asch. Tot
dat wij, mannen, extra-rantsoenen
kregen. De harde blik ls toen weer
gekeerd en gebleven. Op het rookter
rein Is ze sindsdien tegen alle man
nen en mij In het bijzonder wrokkig
en vrekkig.
Maarvorige week ls alle wrok er
uitgebarsten. Een j>akje sigaretten en
vijf sigaren heeft ze op tafel gesme
ten, Als een furie Is ze losgebarsten:
„Jullie krijgen maar dubbele rantsoe
nen en extraatjes en dit, dit krijg tk.
Weet je wat die sigarenman ant
woordde, toen ik hem 2ei, dat ik toch
aan sigaren niets had: „U hebt mis-,
sehlen wel een oom of een man, aan
wien u die sigaren kunt geven." Ja.
lk zal juUle nóg sigaren geven. Dan
rook ik ze liever zelf."
Liever sigaren
Sn dat doet ze nu! Ze vindt ze
zelfs lekker, zegt ze. Ze ls bij aller
hande vriendinnen op bezoek gegaan
en haar mannen hebben mij later óp-
gebeld om te vragen, of mijn vrouw
ook sigaren rookte! Ik heb bloem
kool met sigarenasch gekregen, wat
minder lekker is dan sigarettenasch
(en ik hou Juist zoo van kaassaus).
En gisteren op een caféterras met
vrienden, weigerde ze een aangebo
den sigaret. -.Nee, dank Je wel", zei
ze. „Ik rook liever sigaren." Ze stak
zoo'n heel,dikke OW-ers sigaar op.
De vriendin deod hetzelfde. En om
dat ze er weer zoo Hef en zachtmoe
dig uitzag met, die sigaar, lachte ik.
Want liever een zachtaardige vrouw
met een sigaar, dan zoo'n zuur en
wrokkig wezen Maar mijn vriend
keek scheef en gegeneerd. Héél lief
jes; zei mijn vrouw tegen hem: „Jul-
S.s. Vöiendam verliet
Melbourne
Moeilijkheden bij het vertrek
Toen de „Volendam" Woensdag
middag de haven van Melbourne
op, eigen kracht, verliet, "omdat, de
befnanning van. de sleepbooien,
welke assistentie hadden moeten-
verieenen. 't schip „besmet" h" leien
verklaard, stuurde het schip eerst
in de richting der „Prineess-pler".
Een menigte van 3D0 menschen
rende van de werf om zich !n vei
ligheid fce stellen, maar niemand
werd gewond en er is geen schade
aan de gemeerde sleepboot aange
richt.
Kapitein Vbetstra werd eerst op
het allerlaatste oogenblik van de
actie der sleepbooibemanninst in
kennis gesteld. H» 75 minu
ten later te vertrekken ondanks een
sterken zuidoosteiljken wind. De
tweede sleepboot„Tboronea" was
niet meer dan 50 meter van het
schip verwijderd, toén dit in moei
lijkheden verkeerde, doch ze deed
geen posing om het schip bij te
staan. De „Volendam" heeft later
de pier kunnen klaren en is op
weg naar Fremantle.
Het stoomschip Vólendam. dat
gisteren uit Fremantle zou vertrek
ken met ongeveer 900 evacué's aan
boord, zal de reis van dertig dagen
van Australië naar Europa maken
onder toepassing van de krijgswet.
Een „politiemacht" van 60 manne
lijke en vrouwelijke passagiers onder
bevel van een kapitein van bet
leger zal dag en natht over het
schip patrouilleeren om alle voor
schriften te doen naleven. Na 11
uur 's avonds mag niemand zich
•meer op de dekken bevinden. Het
water zal worden gerantsoeneerd.
Het stoomschip Tasman vertrok
27 Augustus van Sydney naar Java
met 1Q0 passagiers. Onderweg, in
Melbourne en Fremantle, zai de
Tasman nog 300 evacué's, die naar
Indië terugkeeren, opnemen.
Mosselprijaen vrijgegeven
Men verwacht, dat de mossel teelt
ln het reeds aangevangen seizoen
bijzonder gunstige resultaten za! op
leveren. In verband hiermede be
staat er geen aanleiding de vastge
stelde maximumprijzen voor versche
mosselen, mosselzaad en verwerkte
mosselen te handhaven,
Jullie
moeten er
■wennen!'
Ife moeien er maar aan -wennen. Wij
hebben een vereeniglng gesticht ter
propageering van het openbare siga
ren rooken door vrouwen. Een siga
renfabriek steunt ona met geld en.,
in natural"
Nijmegen—Arnhem
weer dubbelspoor
De Dultschers hebben in den
oorlog een lijn van het dubbele
spoor op het traject Nijmegen—
Arnhem opgebroken en deel3 weg
gevoerd. De N.S. hebben kort na de
bevrijding maatregelen getroffen,
om het dubbel spoor weder te her
stellen. Deze werkzaamheden zijn
thans zoover gevorderd, dat de
dienst weer over fcwee sporen zal
kunnen worden onderhouden, zoo-
dra twee nieuwe blokposten tus-
schen Eist en de Rijnbrug voltooid
en de vernielde seininstallaties her
steld zijn.
Frankrijk gaat xwarten handel
bestrijden
Na stormachtige discussies met
Yves Farge, den Franschen minis
ter van voedselvoorziening, heeft
het Fransche kabinet zich bereid
verklaard een wet aan de kamer
voor te leggen, krachtens welke de
ergste zwarte handelaars zullen
worden ter dood veroordeeld. Uit
betrouwbare bron wordt vernomen,
dat Farge met aftreden heeft ge
dreigd, Indien de regeering niet aan
zijn eiscben zou voldoen. Een na de
..vergadering uitgegeven communi
qué voegt hieraan toe," dat Farge
tevens de verzekering heeft gekre
gen. dat. de kamer ook een tweede
wet in behandeling zou nemen, die
hem bijzondere bevoegdheden ver
leent om de gevangenisstraffen van.
zwarte handelaars te verzwaren.
'L/-Onvoldoende voor
aankleeden.
Daar waar de Witte de With-
straat de kleine woestenij snijdt, die
naast den Kunstkring begint, liggen
betonnen heipalen in afwachting
van hun onafzienbaar verticaal be
staam Zeer diep ln zeer droeve ge
dachten verzonken, wandelde ik in
de richting van den Schiedamschen
Singel, toen er plotseling aan mijn
broek werd getrokken, ter hoogte
van de knie Een onbeschrijfelijk
armoedig-kind, 'n meisje met piek
haar en een snotneus, bU schatting
•ijf jaren oud, keek me smeekend
aan en vroeg zonder omwegen:
Meneer, ken u misschien mé
broertje daaro z'n broekie andoen.
Zij wees tusschen de reeds beschre
ven heipalen en daar stond Inder
daad een jongske van een jaar of
drie luid te weenen. Dat manneké
pis had alleen nog maar een onder
lijfje aan, waar zijn dikke bioote
buikje onderuit kwam kijken. Mijn
vragen aan het zusje hoe de knaap
in dezen toestand was gekomen ble
ven onbeantwoord. Ik zag ln dat
hier gehandeld moest worden en
■wel terstond, In het zand ontdekte
ik een blauw hoopje. Het was me
neer z'n broek. De mïniatuurbretels
waren zoo wonderlijk dooreenge-
strengeld dat er aan ontwarren niet
te denken viel.
Nu was het lang, heel lang ge
leden dat ik een kind had aange
kleed en bijzonder handig ben ik er
nooit mee geweest. Ik sprak: - Stap
in jöh. en hield hem het broekje
voor, Z'n linker moüderpootje
schoot er in en ik was zoo verheugd
of lk een stekelbaarsje gevangen
had met schepnetje, m een wip
zweefde het tweede been door de
pijp. 7* trok de broek flink op en
begon aan de bretelkluwen te pluizen,
want het ding vertoonde al direct
neiging tot zakken. Na rustig over
leg slaagde ik er ln een rafeL over
het schoudertje te schuiven. Ziezoo,
dat hing, de broek zat ais gegoten.
Ondertusschen had het zusje de
bovenkleeren bij elkaar gezocht en
zij maakte al aanstalten ze mij te
overhandigen voor het verdere tol
let, toen ze me plots misprijzend en
spottend aanzag.
Hü, zei ze. Je heb z'n onder
broek vergeten. Zij wees in het gore
zand. Ja, nu zag ik het gebreide
lapje, maar het was zóó onfrisch en
zanderig, dat lk er baasjes bibjes
niet aan wagen durfde.
Wacht maar, zei ik,en trok
het vod over het blauwe broekja
heen aan. Het ventje Uet me stomp
zinnig begaan.
Maar het meisje, z'n groote zus,
keek me aan met den blik van een
vrouw, die zich voor de zooveelste
maal teleurgesteld voelt. In haar
verwachtingen omtrent den man:
koel, zeer koel. verwijtend en In zijn
liefdeloosheid een wreed wraakge
voel nauwelijks verbergend.
DESIDERIUS.
wandelingetje
daar werd
EAAST EVEN MOOI ALS ZIJNy
BAZIN jnaar dan zonder pypekrul-
len is deze Afghaansche imndftond,
dis op een Zondag te Amsterdam
gehouden tentoonstelling de aan
dacht trok
Op een morgen,
toen de zon vro
lijk door de bomen
scheen, ging Gijs-
bert op weg om ee:
te maken. Hier
het al wat groen en de vogels
gen, omdat ze zo b!9 waren, .dat
de winter voorbij was. Gijsberts mu-
zikalé hart werd er helemaal ple
zierig van en af en toe, als niemand
keek, maakte hij een paar scheve
pasjes. „Een liedje zou hier op zijn
plaats zijn", zei hij tegen zichzelf
„een aardig dansloopzingwandel-
liedje"
„Ja, ja, laten we
d&t doen, Gljsbert"
en daar kwam
Kronkel vlak naast
hem uit de aarde
opkrlngelen.
„Goed", zei Gijs-
bert, „jij moet be
ginnen."
„Nee. jii", zei
Kronkel, „jij bent
altijd zo grappig."
„Welnee", zei Gljs
bert en keek be
scheiden, „ik ben
helemaal niet zo
erg grappig, hoor",
en toen struikelde
hij en viel op zijn
neus. Kronkel moest daar zo vrese-
l\jk om lachen, dat hij nog net
niet in tweeën brak.
„Zie je wel, dat je grappig bent?",
kringelde hij, ,,jjj vait altijd zo
leuk!"
Gijsbert lachte maar zo'n beetje
en wreef zijn neus,, die nogal pijn
deed. En toen begon hij opeens te
zïnten:
MijnnaamisGfjsbert,
'k Woon—bij—een—wijs—hert
Ik—eetveel—kool—stronk.
en toen zweeg hij.
„Nou Weet Tk ineens niets meer",
zei hij ongelukkig. „Het is op".
„Krink—kronkkrinkkrink—
krónk", riep Kronkel, „vind je dat
niet mooi?"
„Ja, wel mooi", zei Gijsbert, "maar
het betekent niks, hè?"
„Nee?", vroeg Kronkel teleurge
steld.
„Nou Ja", zei Gijsbert troostend,
„alles hoeft ook niet iets te'beteke
nen".
„Nee,'hè?" zei Kronkel, „ik ben
maar een wurm, moét je niet ver
beten".
„Je bent best een mooie wurm;
hoor", zei Gijsbert, die zich ais ko
nijn plotseling vol betekenis voelde,
„je bent erg prachtig", voegde hij
er gul aan toe en hij vergat, dat hij
vroeger de griezel van wonnen had.
„Laten we het nu samen zingen.
En toen zongen ze het samen eD
iedere keer, als ze bij krink. kronk
krink, krink, kroni kwamen, deed
Kronkel een prachtige kunst. Bij
krink verdween hij in de grond en
by kronk schoot hij er met een vaart
weer uit
„Ik word een beetje moe", zeiGijs
bert, toen ze het nieuwe Ued een
tijdlang gerepeteerd hadden. „Laten
we wat rusten". Sn
hij stevende op de
voet van een spar
af, waar een dihke
Jaag dennenaalden lag. Dit is
een lekker piekje", zei hij tegen
Kronkel, maar die bleef liever hal
verwege in de grond steken Gijsbert
ging uitgebreid zitten. „Hè. hè", zei
hij tevreden en schoot toen met een
lulde gil overeind. „Au", nep hij
„het prikt". En hij keek kippig naar
zijn zitplaats en toen naar Kronkel,
maar die was er de worm niet naar
om te blijven ais er moeilijkheden
waren. De grond was dus viak en
er stak geen Kronkel meer uit. Gijs
bert ging heel voorzich tig weer zit
ten. Er gebeurde niets. Alleen kreeg
hij erge Jeuk op zijn rug. Hij krabde
maar dat ging lastig, want hij kon
er haast niet bij. Maar' toen was er
geen krabben meer aan. want ineens
kriebelde het overal. Gijsbert keek
neer op zijn vacht en 2ijn ogen wer
den groot en rond. Over hem. heen
Mepen wel honderd kleine beestjes
kris-kras door elkaar.
„Ksst". zei Gijsbert teven die hon*
Berd, want hij wou ze weg hebben
Maar de diertjes bleven over hem.
kriskrassen, er kwamen er zelfs nog
een heieboei bij.
„Scheien Jullie nou uit", giebelde
Gijsbert en schurkte zich tegen de
boom. „ik kan met tegenkietelen.
maar de beestjes liepen door. T<»en
werd Gijsbert een beetje boos. „wu-
len jullie wel eens weg wezen'riep
V2£- zelf weg", zei een dunne
stem bij het puntje van zijn neus.
Gijsbert keek tiaar zijn eigen neus
eh was een ogenblik afschuwelijk
scheel. Op zijn heus zat er een.
.wij hebben het mier ln ze; net
beesne.
„Waarom?" Gijsbert scheelde naar
beneden
„Omdat wij mieren zijn en jij ons
huis verstoort."
„Waar' is dat huis dan?" vroeg
Gijsbert en wilde op zijn tenen gaan
staan maar daar stonden al honderd
drie en zeventig mieren op.
„Pardon" zei hij.
„Je bent er met Je plompe riji
middenin gaan zitten", zei de mier
zuur.
MARIAN SMEETTS
(Wordt vervolgd).
