#1
DE SCHOOLJAREN VAN MONTY
wmmÊÊÊÊmM
mm
Het meest hield hij ervan te commandeeren
Hij wilde slechts dit: slagen en
daardoor bevelen
Uit hét leven van
ui)
Revue der meeningen
Gij Vrouwen
NU HET FEEST IS
6 D
7 E
Vermeer-Van Meegeren massa-suggestie en
meesterlijk bedrog
Hoe men er inliep
ÉSaafi
iüi
}smm
I9È0Ê»,
sssisiiiiaMS^^
WSm
m
mWMÈ'
IWIBWlii
SIS
V.--; :V'v-._.\:.V'; 3 - 3 ;3X—^ - .V; ?3 :3.-.V'.'
WERSCHEIDENE .JAREN later schreef Maud Montgomery
over die periode: „Bernard was dikwijls lastig, zooals kleine
jongens rijn". >Iaar zijn oudste broer Donald omschreef heel wat
nauwkeuriger: „Hij was het enfant-terrible van de familie, van
nature geneigd iemand een poets te bakken, een volslagen indi
vidualist".
Veel erger dan rijn broers en zusters ondervond Bernard de
strenge discipline van rijn moeder. Hij begon het leven te
beschouwen aLs een strijd zonder einde, waarin iemand altijd
moest optornen tegen sterkere machten. Je werd in het nauw
gedreven en geplaagd en op een ol andere manier moest je
probeeren er boven uit te komen. Met zijn geheelen wil richtte
hij zich op dién strijd wachtte «p zijn kans. en terwijl de jaren
verliepen werd rijn besluit sterker. Zooals dikwijls in groote ge-
tinncu voorkomt, ontging die innerlijke 9trijd van één hunner
aan de anderen. Men merkte a'leen, dat die magere en levendige
jongen soms stil bleef zitten en zich dan maar het liefst:
terugtrok.
EEN MOEILIJKE
LEERLING
ALLE GENEGENHEID van den
Jongen richtte zich op den
vader Deze was ln zijn oogen
de; verpersoonlijking van het goede
en de vaderlijke rechtvaardigheid,
Bernard vereerde hem en begon hem
In het geheim te lmlteereu.
Op een dag vcreenlgde. de bisschop
.■.-.■•rijn zoons om ach" heen en las hun
een verklaring, voor, die hij had op
gesteld, en waarin hij hun voor-
schreef, welke levenshouding zij
moesten betrachten; het was een
korte Indrukwekkende toespraak,
waarin hij hun zei'vóórIets anders
God te dienen, welk beroep zij ook
zouden kiezen. Diep onder den In
druk van het plechtige oogenbllk
barstte Bernard ln tranen uit.
.Toen biechtte hij 'op,': dat hij
zijn Lets bad verkocht om post-
zegels te 'kunnen koopen voor
zij» verzameling.,jOie fiets",
schreef zijn moeder later, '„w.s
een cadeau en hij had niet het
rpcht haar te verkoapen. Ik' kocht
haar terug, maar 'Bernard kreeg
geen zakgeld, totdat de laatste
cent was teugbetaaló";
,Een heftige scène had eenige 'jaren
later plaats, toen: Bernard by het
rooken betrapt werd. Diep bedroefd
nam zijn vader hem mee naar de
tcapel en liet hem een kwartier in
stilte naast zich knielen Toen zij
weer terug gingen ,zel de bisschop
tegen zyn zoon, dat het hem verge
ven was, 'omdat hl) zijn zonae aan
God. gebiecht had. Bernard moest
toen nogde straf van zijn moeder
ond«rgaan. De twisten over dit on
derwerp duurden voort gedurende de
geheele jeugd vap den Jongen man;
hy wilde nooit belooven niet meer
te zullen rooken.
'd ir. I k be loofn iets
TOEN hy ouder- was en men hém
vrij liet naar- eigen inzicht te
handelen zag hij üeelemaal van
rooken af, en „var. dien dag af"
om zijn eigen woorden 1e gebruiken
,.had lk er geen behoefte meer
aan". Door een zelfde gevoel gedre
ven, weigerde hij ook de belofte geen
alcohol te zullen drinken „Ik be
loof nooit Iets en ,niets zal me er toe
brengen ooit iets te beloven", ver-1
klaarde hij koel.
uren lang geen woord. Zijn moeder
mopperde Wel: „Je moet eens wa*
zeggen, wet gezcltigor zijn maar
hij had niets le zeggen. Op Blshops-
bourne moest hij nog gehooj^amen.
Als men de dagbladen uit dien rijd
doorziek komt men veelvuldig *U»
naam tegen in de school-sportver-
slagen, b.v. In de „Wlsden" van i90fi:
„Het voltalUge cricketteam van Sint
Paul, toonde zich ln Jtaat zwaren
atrUd te leveren.... Cooper en Mont
gomery maakten honderd runs in de
laatste Innings, toen een zware ne
derlaag al zeker, scheen".
Slordige leerfing
DAT was de Wereld, waarin
Jonge Bernard leefde. Het
schoolwerk kwam ln de tweede
plaats, hij ging geregeld over endat
was alles: HIJ. schijnt nogal slordig
ln zijn atudle te zijn geweest, hoe
wel hij ln het laatste jaar met meer
toewijding werkte en zonder moeite
door zijn examens kwam. Dadelijk
toen hij op Sint Paul kwam gebeur
de er Iets merkwaardigs, dat nooit
geheel opgehelderd ls. De leerlingen
die ln het leger wilden gaan maak
ten deer uit van een bijzondere
groep, die ..legerklas" werd genoemd.
Toen hem daarnaar gevraagd weid
antwoordde Bernard zonder aarzelen:
„Legerklas". Later kon hy zich nooit
meer herinneren wat hem tot die
keus gebracht had. De verklaring
kan misschien gevonden worden in
de gevoelens, die ln hem waren op
gewekt door den Boerenoorlog en
door het vertrek van rijs broer in
diens uniform, maar het denkbeeld
maarschalk
MONTGOMERY
een militaire loopbaan te gaan vol
gen, was nooiternstig by hem op
gekomen. In zyn familie was nog
nooit iemand militair geworden, en
van dien kant werd hij ook zekfer
niet aangemoedigd; Integendeel hy
wist'heel goed, dat zijn moeder zich
Deze twisten groeiden echter nooit er tegen zou verzetten. Zij had reeds
Uil tot drama's, enln hetalgemeen
gingen dé dagen vredig voorbij. UB
Engeland kwamen onderwijzers om
hen dia vertrokken, te vervangen.
De kinderen brachten luidruchtige
vacantles door op het land, en van
tijd tof: tijd bezochten ze vrienden ln
het binnenland. De familie scheen
voor goed in Tasroanlö gevestigd.
Na eenige jaren werden opnieuw
kinderen geboren. Eerst Desmond^
daarna weer. een meisje, Winsome, en
tenslotte twee Jongens: Brian
Collin.
- Na op onverklaarbare wijze
alle kinderziekten te zijn ontsnapt,
kreeg Bernard, typhus, waaraan, hij
bijna stierf. Toen kwam de sombere
dag. dat de banken failliet gingen.
Het rijtuig en de tuinlieden verdwe
nen. eenigen tijd moest men tweede
klas reizen en de vrouw van Jen
bisschop het zich er op voorslaan,
dat zy de „slechtst gekieede vrouw
van .Hobart'! was. Men moest grond
bij Movliie,. die aan de familie toe-
behoorde, verkoopea.
In 1897 werd Henry naar Engeland
geroepen, voor de conference van
.Lambe.h Hij ging met. zijn heele
gezin en trok »y dr. Farrar Sn, De
jongens werden tijdelijk naar „King's
•school", In canterbury gezonden.
Maar allen keerden spoedig weer
naar Tasmanlë terug en het leven
van werken en spelen nam weer een
aanvang op Bishop's Court.
Ongévecv tegen het einde van de
eeuwging In Hobart een. contingent
troepen scheep, dat- tegen de boeren
zou vechten.De kinderen waren
geestdriftig, en. Bernard, die net
twaalf jaar wes, en zich nóg niet
voor soldaten geïnteresseerd had,
wilde maanden lang alléén nog m»ar
soldaatje spelen. Deze voorliefde Jlng
overigens weer even snel voorbij als
zij gekomen was.
Naar. Engeland
IN 1901 Bernard was toen 13 jaar
werd zijn vader verzocht, zijn
ambt als bisschop neer te leggen,
en ln Engeland.de leiding op zich te
nemen van de Verecnlglng tot Ver
breiding van het Geloof. Dit verzoek
viel niet in goede aarde b<1 Henry
Montgomery Hy hield vanAustralië
„en. meendeer zich definitief te ves
tigen. Bernard had zich al laten in
schrijven san de Sint Pieter school
te. Adelaide; maar de bisschop be
sloot'tenslotte op het verzoek'Jn te
'gaan; én men ging scheep naar En
geland,
De familie Installeerde zich ln een
groot huls aan de Bolton Road, te
Chlswick, dicht by de plaats -aan de
rivier,[waar oxford en Cambridge
;-"ï- jaarlijks hun roei wedstrijden hou-,
den. Zij noemden het„Blshopsbour-
ne". Harold, de oudste der: broers.
nam directdienst'.Valsgewoon'.sol
daat "••'•Hy'." vertrok.naar Afrika en
kwam nooit terug. HU werd later
ambtenaar van het Koloniaal Be
stuur en ging In Kenya wonen. Do
nald en Bernard werden leerlingen
aan de Sint-Pieter school te Ham-
mereiuiill. '.-3f
ZU 'warén slecht.; voorbereid voor
het .talen: aan een Engelsche open
bare school; zij waren „kolonialen".
Het leven Jn Australië had hen ge
hard en. gebruind, maar zU wisten
niets van de: regels van cricket' eu
voetbal. Daarentegen waren zij Uit
stekende zwemmers en ruiters.
Behalve een voorbijgaande .bevlie
ging voor het gedicht .Hiawatha"
van Longfellow, voor „De schooltijd
van Tom Brown", ..°e heilige Wini
fred" en de boeken, van Henry, had
Bernard zich slechts matig geïnteres
seerd, voor de gebruikelijke lectuur
van schooljongens, Evenmin had hij
- aandacht voor de lessen in muziek,
schilderkunst of eenigen enderen
- vorm vankunst.: HU was een mid
delmatig leerling, HU hield van
sport .en openlucht-spelen. Na drie
jaar was hy- captain van het voet
balelftal en maakte ook deel uit van
het zwemtetim Hij had altijd slechts
twee. beweegredenen om zich ln. te
spannen: hij wilde de bestespeler
«ljn. en tegelijk als aanvoerder zyn
andere spelers commandeeren. Als
.lid van een team had hy oiHjd wat
Bah ie merken, maar als aanvoerder
was hy volmaakt..
HIJ verheugde zich openlijk in zijn
populariteit en de geestdriftige be
wondering,die hem door zijn succes
ln de sport ten deel..viel. HU genoot
als hij toeschouwei s :v bad."> En,.;. hét
neesthield hU er van te comman-
i^éptenjl.evenzeer>als.-. hij hetland 'er
iirhan.ihad gecommandeerd te:-,worden
- HIJ - wilde alleenmeedoen, als :hij ;de
leiding kreeg*; Het.'was meer. dan een
;£meerderw'.aardlghetdsgevpel, hel. Was
de «absolute wil .^anderentebevelen;
-.fihleticzoozeer ^ömv het-genoegen het be.
5i-velf :te^^gyjebbën;^ maaronidathy /.er
kundlgste te
jf-i - v:
^lul^g^Hy^haüS;ih;laUeBXdeKjeidlng:
heel andere plannen met-hem: een
kerkehjke loopbaan byvoorbeeld.
Nogal uitdaeend vertelde hU dit
- voorval aan zijn ouders. ZIJ wa
ren er pijnlijk door verrast;
„Waarom juist In hel leger?"
vroegen zjj hem, „waarom heb je
dat gekozen?" „Ik .wil»«soldaat
worden", roL Beinard^koppige-ran?---
Zoo nam WJ zijn" besluit, en hy
hield zich er aan. Hoe vaker zijn
moeder hem om een uitlegging
vroeg, hoe vaster zijn besluit kwam
te staan. Bedroefd en weinig op zijn
gemak liet de bisschop het daarblji
als zijn zoon dit wilde, was het mis
schien de wil v»n God. Verheugd
gL g Bernard weer naar school en
begon zijn werk inklasse 1 ;,C" van
h«t leger. Toen hij drie jaar later,
op zijn zeventiende jaar, sint Paul
verliet, ging MIJ als net ware, auto
matisch naar Sandhurst uver; hij was
de bekendste leerling van zyn school
en aanvoerder van de „Legerklas"..
In-Sandhurst,
DE STUDIE in Sandhurst bestond
uit drie fasen van; zes maanden.
Het wus een academie voor
„gentlemen": eerst „gentleman" en
daarna adsplrant-offlcler. Men scheen
zich er meerbezig te houden met
het bybrengen ven goede manieren
Als korporaal gedegradeerd,...,....
intelligente en Ijverige jongen kon
er opvallen. Na zes weken werden
de Junioren en de begaafdsten voor
de rest van het-semester korporaal
en zy konden er redelijkerwijs op
rekenen na verloop van thd'sergeant
te worden. Door allen-werd deze be
vordering, verlangd, want een onder
officier kon niet meer gestraft wor
den wegens slecht gedrag en boven
dien stond de .sergeant-sjerp erg
goed:..Montgomery wierp zich'in
het leven te Sandhurst met denzelf
den Ijver als op Sint Paul. Hij werd
al gauw korporaal en bevond ztch
zoo weer aan het hoofd hlj.de sport,
waaraan hy hockey en een of twee
andere sporten- toevoegde.
Maay een even onverwacht als on
aangenaam feit deed zich voor; hU
maakte zich onbemind bf) de li oog ere
officieren en In het bijzonder &U den.
gene, van wien men voor zUn bevor-,
tiering afhankelijk was. Waren het de
zekerheid en de zelfgenoegzame ;zna-
hieren van den Jongen man, zjjn af
keer van toegeven en leder compro
mis, of was bet' zUu gebrek aan
charme? Het staat ln elk geval vast,
dat zjjn superieuren hem niet moch
ten, en dat zijn geljjken hem trotsc.h
en arrogant vonden.
Montgomery werkte niet mei toe-
wydlng. Hy maake al spoedig deel
uit van een luidruchtige groep van
eerzuchtigen, die zich tot taak had
den gesteld, degenen, die zij met
mochten lijden, te tuchtigen. HIJ
vond weer die sfeer van zijn jeugd
terug, paste zich slecht aan bij den
dagelijkschen gang van zaken, en
dus vaslbesloten zich er tegen
verzetten. Ditmaal kon hijop sieun
rekenen; daar hij in alle sporten
uitblonk werd hem van dien kant
hulp geboden en bovendien had hö
detactiek van de oppositie geleerd.
De vechtpartijen hielden aan: hel be
gon met herrie maken en eindigde
ln complete veldslagen, waarbij stok
ken en knuppels gebruikt werden.
Et?vielen gewonden onder dte leer
lingen,'-. maar"—de." opgewekte troep,
met Montgomery aan het' hoofd, .gipg.
door met zijn boevenstreken, Maar
op een kwaden dag Uep het mist
men had besloten een derleerlingen
onder honden te. nemen en trof hem
toen hy zich aan het ultkleeden. was.
Op bevel van Montgomery werd: hij
met een, bajonet op de borst ln be
dwang gehouden, terwyi Montgo
mery-zelf zijn hemd in brand stak-
De adspirant kreeg ernstige brand
wanden en moest ln het hospitaal
opgenomen worden. De samenzweer
ders waren hevig geschrokken, en
hoewel het slachtoffer weigerde de
namen van zijn aanvallers te zeg
gen, bracht dit Incident hen eenigs-
zlns tot kalmte. .Montgomery meer
dan 'wie ook.
Ceen promotie
HIJ BEGON, te begrijpen dat hy
Ujd verloren had en dat, als hij
den begeerden rang van sergeant
wilde halen, hij aan het werk moest
gaan. Msar hel was al te laat; hy
had slechte aanteekeaingen en toen
de lijst van promoties kwsm stond
zijn naam er niet bil. Dat was op
Sandhurst een vernedering die moei-
In ten hongerwinter
1914—1945 zagen vele
kleine lieden zich' ge
noodzaakt hun meubi
lair of zelfs een deel
van hun woningen te
sloopen teneinde fan
hei leven te blijven
Natuurlijk was dit
een onjuiste handel
wijze, maar men kan
dit den lot den uiter
sten noot gedrevenen
niet kwalijk nemen.
Nu eischt de Gemeen
telijke Won tngstlch ling
dat. de schade, die de
bewoners aanGe-
meentewontngen heb
ben toegebracht; word!
terugbetaald. De reke
ningen loopen soms
tot .tn de vele honder
den guldens- en belee
kenen voor de betrok
kenen een ondragelU-,
een last.-, -'
wy achten het htct
rechtvaardig, dat de
kleine man moet op
komen voor -wat hij ln
een ernsUgen noodtoe
stand heeft misdaan.
Daarbij komt nog dat
de Gemeente ae ver
goeding eischi Op ba-
van de vervan-
glngskosten. terwijl in
z.g. oorlogsschade
wordt „tegemoetgeko
men" op basis van de
waarde op 9 Mei191"
Ware het niet beter
deze In. den honger
winter veroorzaakte
chade te declareeren
- oorlogsschade
Ernstlce nalatigheid
Op 6 December gebeur
de op het motorschip
Sibajak. met troepen
onderweg naar Indie,
tijdens stormweer een
ernstig ongeluk, waar
bij één soldaat werd
gedood en drie zwaar
gewond. Op 13 Decem
ber, een week later, dus,
hoorde ik van den
hoofdportier van het
bedrijf te Rotterdam,,
waar lk werkzaam ben"
dat nüjn zoon één der
zwaar gewonden was.-
De hoofdportier had
nameiyk het bericht
over het ongeluk, waar
in de naam van mijn
zoon vermeld stond,'ln
de krant gelezen.
Onmiddellijk stelde lk
mij telefonisch ln ver
binding met de betref
fende instanties te
Rotterdam, die mij naar
Den Haag verwezen.
Van het departement
van Oorlog vernam Ik
toen. dat mijn zoon in-v
derdaa'd bij het onge
luk' betrokken was ge
weest. Daarna heeft
Den Haag "s middags
om drie uur, toen ik
nog op »t werk was
mijn vrouw te mijnen
huize in Poortugaaï op
de hoogte gestéld. Ik
kan het niet anders dan
een schandaal vinden,
dat het ministerie van
Oorlog nagelaten heeft
de familieleden van een
dergelijke ernstige ge
beurtenis ln kennis te
stellen..
Wij kunnen aan de
klacht- van onzen abaru
né nog toevoegen, dat
wij, alvorens het be
richt over de sibajak
te puhliceeren, aan het
departement van: Oor.
log hebben gevraagd of.
de betrokken familiele
den waren gewaar,
schuwd, zoadat het be
richt zonder bezwaar ln
de krant kon- Onze
vraag werd bevestigend
beantwoord maar nu
blijkt, dat deze bevesti
ging slechts gold voor
de familieleden vnn
den gedooden soldaat en
niet voor cüe der- ge
wonde soldaten, wtj
achten de klacht van
onzen ahonné volkomen
gerechtvaardigd: het
moet toch mogelijk rijn
iemand op het departe
ment vrij te maken om
bijv. per auto deze (aak
op zteh te nemen, Dit
Is wel het minste wat
men doen-kan l
lijk'; .te j,slikken' was; }iMonigómery,
in - rijn, eer gekrenkt, was opnieuw
adspirant. Iiy trok de korporaals-
strepen van zijn mouwen en hing ze
als uitdaging bovenzyn schoorsteen.
Toen hij aan het werk. zijn: ka
rakter en .'de omstandigheden brach
ten hém fót-'deze logische conclusie,
hy was verre vanrijk, zijn vader
stuurde hem maandelijks, twee pond
slerllng voor zijn kleine uitgaven,
heigeen hem niet in staat stelde'mee
le doen aan de uitstapjes van de an-
.dere leerlingen naar Londen. Het
was maar. net voldoende voor zijn
tabak en het zou voor hem onmo-
.geiljkgeweest zljn.< een melsje uit.
le noodlgen om te gaan dineeren Df
1 dansen-
Zomervacantie
EDER JAAR, in "den zomer, pakte
het heele gezin de koffers 'om
zes weken te; gaan doorbrengen
in New-Park, jn het -Noorden van
Ierland - Dai. was een indrukwekken
de stoet. Er waren kindermeisjes,
de kok en te andere bedienden, en
bovendien kreeg leder kind de toe-,,
stemming, een vriend uit. r-? noodl
gen. Verlost van he* .Londerische juk-
kwamen, de kinderen los. zy maak
ten- soms lange tochten van ae'rtlg
kilomeler tn. de bergen of. langs de
kust. *s Avonds begonnen de luid
ruchtige spelletjes in het oude huls.
Joelend zaten de kinderen elkaar
achternadoor. te donkere gangen
Er werden grapjes uitgehaald en
wanneer rij moe werden las. roevrouw
Montgomery, die" een m'ooié stem.
had, voor. Een gedeehe van het huls
werd: Ingenomen voor de spelletjes
en de buren, herinneren zich het lul
de geschreeuw van Bernard wan
neer. hij; in' hot vuur. van het. spel
'was.r.V' v:v*'X
Bernard organiseerde ook detoch
ten. Voortdurend zeilde htj mei rijn
zuster en éën neef Lough Foyle uit,-
en hij waagde zich ook op den
Oceaan, Toen de eigenaar zijn .booi
weigerde voor die gevaarlijke tilt-
stapjes, nam Bernard r eze zonder te
vragen. Wanneer .zij door een ruk
wind overvallen werden riep Ber
nard tegen zijnzuster, "dat rij haar
Jurk en schoenen uit moest. doen.
om klaar te rijn zich zwemmend te
redden Eens verloren ce kinderen
geheel de controle over de boot, de
golven wierpen deze op de klippen
Gelukkig had een kustwachter hen
opgemerkt. Hij rende naar de rot
sen, vloekte hen uit en gaf aanwij
zingen zoodat. Je er ln slaagden de
baot te verlaten en den bever: te be
reiken: Zij moésten ln hun doornatte
kleeren tien kilometer loopen om
thuis te komen; Zij werden niet be
straft, dat hoorde tot de vrijheid, die
hun 1n de vacantle gegeven werd
Alleen 's Zondags waren ze niet
zoo uitbundig 's Morgens ging men
ln ten tiA; bloemen plukken, die
In. het knropsgat gesloken werden:
dat was een traditie,, die sinds groot
vader Montgomery, bestond. Er was
een ochtend- en avonddienst, 's Mid
dags les aé bisschop zijn kinderen
vooren antwoordde op hun vragen
Die sfeer van onschuld en vroo-
Üjkheid heerschte altijd op MovlUe.
Zelfs toen de kinderen en hun vrien
den groóter werden veranderde <ïlt
nie' Door een soort stllzwljffende
overeenkomst werd er plet geflirt en'
de luidruchtige spelletjes bleven ln
eere. alsof de familie weigerde van
haar jeugd afstand te toen en een
tooverhand den tijd had stil gezet.'
Maar dat was Voorhem' van wei
nig belang: Hij dronkweinig en
rookte nog minder. Vrouwen Inte
resseerden hem niet. Datwas niet
alleen het- gevolg van een strenge
religieuze opvoeding Hij. wbs niet I
preutsch ;en maakte geen ophef van
zijn matigheid;, de anderen móester»
maar doen ;waar zij zin ln hadden.
hU had heeieir.aaJ niet de behoefte
hen te bekeeren: het was eerder een
aangeboren ascetische .trék in. hem.
IJet kóstte hem geen moeite de vér-
leiding te weerstaan: hij: stelde er
geen belang in: Tenvijl zijn kamera
den de eerste arhouréuze ervaringen
opdeden, raakte hy niet ln het "minst
van zijn stuk in de aanweztgheld
van of DO de gedachte aan vroun
'wenf Hif Kêh'dè- Jiérj^ was met hén"
opgevoed: zij waren niet belangrijk
Een meisjehel hof maken scheen
hem het belachelijkste wai een man
kon doen: tijdverlies. HIJ begon het
bestaan vaneen wereld te ontdek'
ken, die hem vreemd was en waar
mede hij niets (e maken wilde heb
ben. Eigenlijk wilde h0 maar één
ding: slagen en daardoor bevelen.
Naarmatg hij de militaire aange
legenheden begern. te bestudeeren.
vingen zij hem belang ln boezemen.
Hij werd geestdriftig over oe details
Daarbuiten was er de sport, de va-,
canties thuis, en in die kleine om
geving begon' hU zich op rijn werk
de coneentreerenVeel later zei
Iemand daarover: „Stel je een paard
met oogkleppen voor, dat recht voor
zich uit ziet en vuurtorens heeft ln
plaats van oogen, dat is Montgome
ry" HIJ verijet Ssmchurst met de
aanteekenlng- ;;.uJtstekend". de der
tigste van öe ïsa, maar dit resultaat
maakte nauwelijks indruk; op zijn
superieuren.
Te koppig
111 AAR waren leeltyd zullen
n wij. niet verraden, maar
ze Is ouder dan u denkt, zy
weet uitstekend, hoe ze zich
kleeden. moet om er zoo voor-
deelig mogelijk uit te zien.
De gladde japon, waarvan de
rok ter hoogte van. de knieën
eindigt in breede ruches van
afstekende kleur, maakt
slank; zy heeft geen diep
decolleté, met bloote schou
ders gekozen, maar een een-
voudigen ronden hals met
een driekwart mouw, die
flatteus en feestelijk staat.
2 "TIJ heeft den rug naar ons
toegekeerd, en terecht,
want het „zwaartepunt" van
haar jurk ligt aan de achtér-
zyde. Over den rok hangt een
mime, klokkende baan, die
den rok veel ruimer doet
schijnen dan hij in werkelljk-
heid is.y{j-
3| «EEFT een dergelijke losse
strook opzy aan haar jurk
bevestigd. Grappig, die korte
„lampekapmouwtjes". cEr zit
stijf gaas in om ze in model
te houden)!
4WLECHTEN
V
zyn weer in
eere-hersteld, ontdekte, 4,
en zü vond het zóo'n goed
idee, dat zij het decolleté van
haar avondjurk afzette met
gevlochten reepen van de-
zelfde stof als de Jurk...
5 ylJ is.nog heel jong, en
koos een echte Jonge-
melsjesavondjurk. Het prln- -
Eessemodel, met de kleine
schouderkapjes, is voor onder'
de twintig „als geknipt".
Frans che couturiers
zouden goedkeurend knik
ken, als zij deze avondjurk
zagen, want hun voorschrif
ten zfjn getrouw opgevolgd.
Het eenigszins gedrapeerde
lijfje ls vry lang en sluit zeer
nauw aan, vooral de taille is
geaccentueerd. De wfjde rok
begint pas ter hoogte van- de
heupen. Kleurige koorden
geven een vroolijke noot aan
het sombere zwart.
'N de gastheer bekijkt al
bonte Ijdelheid met
een goedkeurende glimlach...
Die nu vereend zijn dnQ^den.haarm
Bij oliebollen grog en;.
Gezond en allesgoed en
En vroolljk 'aaii 't geMhc^psspel/-|
De P.vrgen lappend aan hün ,zool:^
u^'zaak gaat goed, 't-"kn^^groet|I
l
vaar ben ik heden gauw meepdsSr|^
De zeg: „Gelukkig nleuvre jaarl„"
Maar die daar stil zit bij dendas
En 'zuchtend ln de vlammen; staarf"
Om wat eens was, maar het „verging;?
En pijnigt in herinnering r;
zyn hart dat niet gtmezen wjl;-.„-
En vloekt het leven als'een,:grll1„ï%
Van een waanzinnigen despoot„
Die naar zyn luim verderft en,doodfê-
Beschermt den drek en hoont :hH;
fscboongr
Al, zonder aanzien des. persoons. „4
Hem zou lk willen zeggen, 'dat -y-i-,
Hy ln zyn leed één dirg vergat,..^
Verblind door traan,verstyfd .^doar*
De zégening van Vader. Tijd.'
Die maakt den nacht weg voor :'den|
Die smoort den snik en wekt idenj j
jiach
Die staat niet stil en maait maar v.
:';\ldoofe;
En schuift nu': 't een, dan ;t 'ander'?.
Nam hy *tgeluk weer, dat; hygaö*l
Het komt terug, wachtrustig laiiiML
Dit is van alle hoop de ziniuji^wl
Er ls óók „plus", nooit enkel „min"$l
.'."DESIDERIUS^l
TUINKALENDERl
31 DECEMBER „5^
In iederen tuin, waarvan* -;da||
grond - van goede hoedanigheid^
en waar voldoende zon doordringt?
kunnen ook pruimen worden -.ge^l
teeld. Men kan de pruimenboomenf
ln den vorm van struis of ::.;'hoog^^
stam in den tuin uitplanten 'ofalS^ I
leiboom langs een muur of schut-T» I
ting, - Een der aanbevelenswaardig
ge soor.en is de rijkdragende, grdo-s
te, roode pruim „Reine Victoria"^
Deze pruim kan met eigen. stiilf4t
meel volstaan en brengt daardoor^
als alleenstaanden boom ook wd'.f
vruchten voort. Ze worden tn -'Au^
gustus-September geplukt.
VOOR hen bleef hij een" moeilij
ke leerling, veel !e koppig en
met een totaal gebrelt aan die
verfynde manieren, die men mag
verwachien van een leerling van
die academie. ■-
Een der officieren zei l»U wUze
van afscheid legen hem: „II
dengi voor niets, en U zult -ln
het leger nooit Iets bereiken,"
Wat een tegenstelling was er tus-
schen hem en den Inlelligenten
en sympathieken Jongeman, die
Alexander, heette en een of twee
jaar op hem volgde.'In Band-
liurst.
Te Chlswick legde mevrouw
Montgomery haar gezin nogsteeds
dezelfde strenge wetten op. lederen
Zondag verzamelden de kinderen
zich oni een stlchteUjke lezing van
haar aan. te hooren. lederen dag
werd uit dén Bijbal voorgelezen en
ledereen bedienden, tuinlieden,
tot de kok toe knielde neer voor
het gebed aan het begin van een
maaltijd. De maanden volgden elkaar
op en dé kinderen groeiden op on
der deze stevige voogdij. Moeder
was altijd een zekere gids naar wie
geluisterd werd Toch waren sedert
eenigen tijd de^ teugel» wat losser
geworden en de Jor.gerer. werden
mei een grootere loegeefiykheld" be
handeld dan d» ouderen. Henry
Montgomery Siep tegen de zestig en
bezat de waardigheid, die bij zijn
kerkeiyken slaat paste en een ge
loof. oat geheel op goedheid rust-e.
HU was een invloedrijk lid van rijn
kerk geworden en zou spoedig ge
kozen worden tot prelaat van do
Orde van Sint Michel en van Sim
Jan Hij was een mooie verschijning
in zijn blsschopsrok. Tevens was hy
bevriend geraakt met de Koninklij
ke familie- (Wordt vervolgd).
DE kwestieVermeer-Van Meege
ren houdt de geesten nog
steeds bezig en zeker niet
alleen de vraag, of „de Ermnaus-
Langers" nu eigenlijk van Vermeer
ls of niet! Wanneer dit niet het
geval is, komen tal van vragen naar
voren, waarvan de dringendste wei
I deze z3jn'. hoe kan dit bedrog met
zooveel succes worden gepleegd,
dit schilderij nu in eens minder
mooi, is Van Meegeren als hy de
'schilder ls' dan niet een grooT
kunstenaar?
r Welnu, hij is' inderdaad de schil
der, maar daarom Juist geen groot
'kunstenaar!
Maar ik wil trachten hier de ver-,
.schillendeaspecten eenigszins te„
ïbeUchi-en: -s-
TTen eerste ;dus het auteurschap.
Vooropgesteld zy, dat ikzelf'-be
hoor tot de bedrogenen. In: mijn
boek .„De Nederlandsche Schilder
kunst van Van Eyck tot Van. Gogh"
heb lk. de Emmaüsgangers afge
beeld en besproken. Ik kan dus niet
ontkennen, er jn geloopen te zyn,
en wil dit ook niet. Ik heb nu het
voorrecht; gehad dit schilderij te
kunnen bezichtigen te zamen met
de andere, later „ontdekte" Ver
meera van hetzelfde 'genre.
Dat experiment was beslissenc.. De
„Emmaüsgangers" bleek* verreweg
het beste van deze. schilderijen, 'net
„proefstuk", ln opdracht -.van de
Justitie vervaardigd, hei minste
Toch bewijst dit zijn ^auteurschap;
w»nt tusschen deze werken liggen ce
andere als typische overgangen,' me'
telkens parUJer» vnn Emmausrkwali-
telten en andere van ontstellende
minderwaardigheid. Dit is heel een
voudig te. verklaren, immers, de
„Emmaüsgangers" moest ln de punt
jes .verzorgd rijn om heel de wereld
van kunstkenners er. ln te laten loo
pen toen dit eenmaal gelukt was
kon Ce falslflcator er op rekenen;
daj óe andere er ook wel ln zou
den gaan, en gaf bil' zich minder
iljimiiiiiiiiuiiDiiiiiimiiiiimuiiiiiiuiiimiiiuiiiuiiiiiiiiiuiiiii
K/IJ hebben êr. Q.. KNUTTEL
rodeur van het Gemeentemuseum
's Gravenhage, gevraagd ons eijn meening
willen geven over de valsche Yermeers.Doze£
mèening is vo-n te meer belang, - óm&aï0jij0$j$!i
Knuttel onlangs in de gelegenheid is geweest^,
'alle falsificaties b(j elkaar te siett en met'-'-
elkaar te vergelijken. --.iV
iiririiiiuiiiiiiiiintnitmininittiuijihiiiiiiijj
moeite. Voor het proefstuk behoef
de bij alleen maar aan te toonen,
dat ;hJJ de Emmaüsgangers had kun-
néii meken én dat ls hem -gelukt».
Deze schilderijen^ zijn-nu ^weerr-véei
meej? herkenbaar als typlscheJ. Vap.
Meegerens, dan de Emmaüsgangers
Maar hoe kon het bedrog lukken?.
Door de heel geraffineerde en
menschkunrflge Jnklèeding. Van
Meegeren heeft namelijk niet een of
andere bekende Vermeer nagebootst.
Integendeel t Van Vermeer zijn uit
zijn jeugd Twee of drie schilderijen
bekend, die,In groot formaat en met
groote figuren, tafereelen met blj-;
belsch of mythologisch onderwerp
behandelen; uit zijn latere Jaren"
geen enkel. i
Maar de „Emmaüsgangers", met
groote figuren, «lult zich,In type
dier figuren en in bleurbebandellng,'
l»U die late composities aan: er was
dan ook geen twyrel, or men hier
met een betrekkelijk laat werk te
doen zou hebben. Daardoor ontbra
ken de exacte punten van vergelij
king en daar, waar van de erkende
werken van Vermeer werd afge
weken, kon deze afwijking verklaard
worden uit het ongewone tbems ea
-formaat. f -'
Maar toen nu eenmaal de .Em
maüsgangers" ontdekt was' en dus
een nieuw genre van werk van Ver
meer te voorschijn scheen gekomen
te zijn, was het niej verwonderlijk,
dat er toen ook andere als zoocanig
nog niet .opgemerkte, werken van
dit type werden erkend. Op bulten-
Niet zoo......
„Jezus in den tempel"
maar uoo
„Emmaüsgangers
et eet f vel;
-t-imaLeur
Door ANTHONY; BERKELEY
;i'::52)
Maar dat was nu Juist' iets, dat
mynheer Ctdtterwick niet kon.
Voor de cersié maal besefte hU, dat
'men een dienstertje meestal niet
by zonder nauwkeurig opneem t. Hy
had geen idee, hoe zU eruitzag.
Het eenige, wat. hy zich herinner
de.' was, dat zy nogal lang en slank
was en waarschynlijk donker haar
had. Het meisje verdween om bij
haar - collega's, navraag te doen,
maar kwam onverrichter zake
terug/. MynheerChitterwlck. die
een u tyd lang bij het buffet alle
meisjes 'gadesloeg, had. evenmin,
succes. Ten slo tte aam hy fafscheid
,van de serveéxstex,' na haar;: eerst,
een bankbiljet; van een pond in de
hahd^te -hebben gestopti en yan
haar de beiortetehebben' 1 verkre-;
gen/idat'EUiop verdereinformatie
zou fuftgaani by de melsjes/i die;op
dat- tx>genblik;VriJ van; <üen»t-; wa
ren of sinds dén tragischen dag
elders ln betrekking waren gegaan
Toen hy langzaam naar den uit
gang Uep bedacht mijnheer Chlt-
ierwick, dat hy het meisje' niet een
maar tweemaal gezien had, eerst,
ln de lounge en later ln de vesti
bule, en bij geen van beide geler
genheden had hij haar goed aan
gekeken.-
Plotseling bleef hU staan, tenvUl
het bloed hem-naar de rangen
steeg. „Wel verdraaid!"' hijgde
mUnheer Chitierwick.
De gedachte, die hem te binnen
geschoten was, scheen hem zoo on-
waarschijniykj Ja zelfs onbestaan
baar toe. Maar toch:..
r Welknummer was li et', ook
weer?" mompelde myhheer Chh-
terwlck yverig nadenkend, ,>ik zal
het me natuuriy k nooit herinneren
Nooit! NooiU" X.l
Maar hét geheugen' ls een 'eigen-'
aardig iets. Het;kan lemahdrin den'
steek laten;.! 1 wanneeriheti; eiriHjó»
gaat) zich het gericht ivah'iéen,;.: be-;
slis t knap -roeisje; voor den geest! ie
ding {als -een; nummer^ dab slechts,
eenmaal.-ïni.een gesprek :'g^oemé'lsX
blükt' -netjes'.in'een hersenvakjé
1' -•
„4735" Juichte mynheer Chltter-
wick bijna. „Waarachtig, 473"En
meteen Uep hij naar hét bureau
van den chef de.' réception. waar het
dikke hotelregisier lag.. Na eenig
zoeken haalde hij een oude envelop
pe uit zijn. zak en noteerde:
-U2 Juni. No. .473. James Hall
Ings, 47, Southowram Villas,
Ashtcn-under-Lyne.
„Lieve help'4 mompelde mijnheer
Chitterwlck afwezig. „Ashton-
under-Lyne. Wat een lange reis
Maar het moet".
Dien avond, tijdens het diner, be
zegelde mijnheer Chitterwlck zijn
herwonnen onafhankelijkheid, door
kon en'; bondig aan tekondigen,
dat hij .den volgenden dag op reis
zou gaan. Zijnlante sputterde wei
tegen en merkte op, dat iemand,
die zichzelf respecteert,, niet naar
Asht-on-under-Lyne gaat. maar een
verwijzing naarden hertog deed
lia;-_-spoedig Inbinden. -..'4-
Er kan'' niet: beweerd worden- dat
mijnheer .Chitierwick-: rich r.by^n-i
"der-: verb eu gdeo ver; ssijn ;1.ults Ie;
want Ashlou-uhder-Lynebleek'een
,we ml'g {aan trekkeiyk i ih'dus triésiad-
(vrij m-iEen i.taxibracht fheni
haa^ SouthowTamiVIliès.. eenl&jTn-
ber .-laantje met. quarierdeftige; liui-
zen. Op nummer 47 belde hfj aan
en kreeg te hooren, dat mijnheer
Ings niet thuis was. Waar hU was?
Waarschijnlijk in het missiegebouw.
Waar het missiegebouw lag?.* Eerst
linksaf, dan rechtsaf, vervolgens
nog. eens linksaf en dan stond hy
er recht tegenover. i
Mijnheer Chitierwick volgde den,
hem gegeven raad op en stond na
eenige minuten voor een weinig
imposant gebouw, voorzien van een
bord, waarop te lezen stond, dat
James Hall Ings den volgenden
Zondag 20U preekeh over het on
derwerp: „Boetvaardigheid of ver
doemenis". -
Een klop op de vervelooze deur
bracht mijnheer Ings op den drem
pel. Hy. was een lange man, met
een. bijna kaal hoofd en een niet
byster. goed-verzorgden baard. Over
een stalen bril keek hU mynh :.';r.
Chitierwick,-nieuwsgierig- aan. -,T
„Bent' mynheerJames. Hall
Ings?"; vroeg mynheer.-: - Chiller.
i,Dat ben':.ik,: broeder^":anty?ÖQrcli:
de. de man. 'C- -
{•i 'Uk' j-^-eh—;-had. gehoopt' u eëni-
'éjeai tyd^gelé^t^Iioinden-;.te iitréf-:
ïenii^ln>inet-:JRiccadlIlyi'r-Hotó'^iizéi
den de waarheid. „U was daar
toch?"
„Dat ls zoo, broeder", gaf myn
heer. Ings op piechtigen toon toe.
„Waarom zou ik het ontkennen?.
Ik bezocht die verderven stad om
een conferentie by te wonen ihe
bijeen wasgeroepen door onzen
stichter, dr. Ezra DriggUngton,
wiens- naam u ongetwijfeld kent,.
Maar: kom binnen, broeder, indien
u mij wenscht te spreken, kom
binnen".;"
,Neen. dank if', .zei mynheer
Chitterwlck haastig, ,,dat is, wer»
keUjk niet hoodlg. Ik kwam alleen
maar om..'., om.v.u heeft toch
een fonds?"
.Verschilieiide, broeder", ver«e«
keirde mijnheer Ings hem.
„Juist. Nu, ik wenschte. u voor
uw. fonds...voor een van uw
fondsen dit te geven". En, na een
bankbiljet ln .de handvan den ;ver:
raste n mijnheer'lngs te.hebbehgei
druktrhaastte xnynheer' Chitterwlck
zich;., zoo spoedig; mogelijk;"-:naar;
Londen' .terug.-".Jn ilden.'.-.-trelhi'i'Zetté)'
idj.1 zichin? een hoekje en dacht!
iWorüt •ervolgdj
uiiimmmuiuiisijiiitfa;
gewoon - nstlge en' gecompliceerd*;
wijze werd he( «chllderij te .!:VOorj'
KhJJn gebracht en geïntroduceerd
men kon^rich .beroepen op ;bet;potó
deel - van den «lgemeen.érkeaïii^
meest .deekundlgen- -kunstexpert^'drk
Bred lus dat echter dJ en* oordeel;
ln rijn laatste levensjaren, optizeer^
hoogen leeftijd, sterk aan zulveriJeWf'
en scherpie verloren had, wist menu
alleen ln vakkringen. Toch bleef irtjnli
oordeel een factor van grootelbe-l
te< Kenia en vooral van auggectievi^
waarde.
Het is nu na Jaren moeiiyk^vt^
recons trueerenboe alles preclesfita
gegaan. De mlse en scène was. kosl®
teiyk. Ook nu nog ls moeUUk^vBsR|
te stellen waar preciesde .iignenM
Ugt tusschenbedriegers en goedge||
loovlgen. De verrassing was enorm®
en van meet af aan scheennienS:
het eens. zy die twyfelden
er waren er etreiyken--^Tzwi^er^
eigeniyk wel voornamelijk d&4rom,'É
omdat die: twyfel niet'groot en gei^ï
fundeerd genoeg was, om' dien' vteSl
genover de algemeene opinie; uit,-xej|
spreken. Ook mij heeft dit werlc^
aanvankeiyk eer afgestoo'ien daa^
aangetrokken, maar; ik hehi' myn^-
inneriyken tegenstand bet zwt]geriji|
daar. Ik meende, datit'de®
objectiviteit in mUn vak my Ller~g
toe verplichtte.
Mea kan hier .dus spreken vaa'ecn-i"4
soort massa-BUggeBtle, intornaUóhöil|1i|
binnen en buiten de vakkringen,
gelijk geworden doordé'-i meest'ëij!®
lijké wijze waarop dlt;{bedrog-^^ioc^^
wel wat hei 8riiJlderkimatlg.;elën»óa^
alB wat de regie van het. ie voor*.\.
schijn brengen betreft, was Tniisc^n^P
gezet, zoodat er ook nu nog'twljfiAF
lsars zijn *>.0®!»
Dus ls Van Mwgeren t»ah ceri%|
zeer knap 'schilfer?Zeker L Maat^be^
teekènt dat gok een knap en "groöt^
kunstenaar Ts ooit een verzenmai%
ker. doordat hi) op voortreffell)ké',''êi
bedrieglijke wijze la maniérpf^
de... weet .te. dichten, !daardóoË^|
een groot dichter 1 Van Mé^erens!
weet inveler huid te kruipen'{eri.féisl
zich thutg{ la "te.' voelen. Meh:v;.yéj>il?|
•denkt hem ook van Hals. verve P'j,
schingen.
Ik kocht, vele jaren''-. geledén^^o|^^l
een yelling voor het Gemeenie|®l
museum In Den Raag een aqüarejmT:
gesigneerd „Van Meegéren",)||«ia®
kerkinterieur, als hewllsstuk, daTK"
ln staat zou rijn een vafsche^
boom te maken en om
men, dal ditzelfde werk i
valsche handteekening als
de wereld in zou gaan. De Haagscirf
kunsthandelaar Sria stelde In V ziJn^l
raam teekenlngen ten toonjlfivnii^l
Plet van der Hem en dajunaasl.", I
gesigneerde Van Meegerens, >.dle ".ey^
als twee druppels water op 'geleWi;
Dit getuigt van een vlrhioslieitfl -
het rich aanpassen, in het .navbl£eaï||
maar niet. van eenige "eigen; berie-lp:
Hn« Ntef.-van "'n. lnnerlijkeri schep»
pingsdrang. de.'absolute .yoorwasrda1#-
Vöor het ontslaan, van':I^t-Swe
ke kunstwerk. Integéndêei: ~;'dlë,^'en^
de dran g zichzelfIn - hej'V kuhatwei;ic^
te' yerwezentijken, te i'getuigen
eigen Innerlijké ervarlng{'-;;zouÓcn|^
hem een zow, verrCEaande: vei
van zichzelf belet hébben;;
En het schilderij DlLis-natuurïlj
hetzelfde gebleven. XHet,- heéft|j'
eigenschappen," geen waarden vei
ren. .die het noot11
<he wl)..-: all en gemeend ;-l
erons Jn^ wérde^^
intuit Itfswas) juister? da n''oni%rv
.me ér.^én'
real onshéef beétBewmen.i'
4 - 4,.- - f
18S88
•'<4
