Montgomery op tweede plan Politiepaarden moeten heel wat kunnen Volgend hoofdstuk dicteert "m"h Eisenhower Gesprek met de bevolking heöen DE MAN- Weg naar Antwerpen wordt vrijgemaakt het leven van MONTGOMERY XIX Wederopbouwtentoonstelling wil zijn: Prachtige maquettes S» Wordt België-Holland niet uitgezonden? Gewend aan feestklanken, vuurwerk en deinende massa's Buivenyoordestraat nummer 36 Van der Lugt Melsertf en Kaart 'samen Voetbalprogramma SB Donderdag 10 'April-1947. OX GBT1VIJFlLD mag men van Montgomery zeggen, vooral "toen hij met de legers van Rommel had afgerekend, dat hU woord gebonden heeft. HU had z.tfn grootsten slag geleverd, had met honderdduizenden mannen gemanoeuvreerd naar eigen goeddunken, zonder moeite, alsof het om een compagnie ging. En nu was hü dc onbetwistbare meester van het slagveld, evenals van den weg, die tot den genadeslag zou lelden. waarschijnlijk ook het conflict met Japan verlengd. Misschien was het de moeite waard geweest, Monty's plannen uit te voeren, maar zelfs onder de Engelschen had hij tegen standera. De Russen hadden in die periode honderdvijftig divisies noodig om de Oder te bereiken. Dachten de Geallieerden Duitschland buiten ge vecht te stellen met niet meer dan veertig divisies Een gebeurtenis zou onge- tivyfoJd tot de verwezenlijking van Montgomery's plannen ge leld hebben; het slagen van den bomaanslag op Hitler in Juli 1944. In het licht van dc verklaringen ln Neurenberg valt het niet te ontkennen, dat als Hitler gedood was, Duitsch land aan het einde van 1944 In eengestort zon zijn. Maar liet complot mislukte en Montgo mery gehoorzaamde. Hij begon den weg naar Antwerpen vrij te maken. GEEN ANIMOSITEIT TTr bleef niet de minste animo- 'siteit bestaan tusschen hem en Eisenhower, evenmin als dat het geval was ten aanzien van Alexan der na.de campagnes in Sicilië en Italië. Hy had een andere meening gehad op een technisch punt, maar :eder bleef de rechtschapenheid en de goede bedoeling van den ander respecteerden. Op dit moment besloot de Brit- sche ministerraad om de zoo ver diende benoeming van Montgomery OP dat moment liet Eisenho wer weten, dat Montgomery In rang zou worden teruggeplaatst Voortaan zou hij nog slechts het. com mand o uitoefenen over de twee Engclsche legers, terwijl Elsenho wer zelf de functie op zich zou ne men van bevelhebber over alJe ope raties. Voor den gróoton overwinnaar in den, slag van Frankrijk was dit niciiws ongetwijfeld een bittere ont goocheling, een vernedering, die de vreugde van de overwinning be. dierf. Toch deed Eisenhower niet an ders dan wat tevoren overeen was g-;omnn. Reeds lang was vastge steld, dat hij de opperbevelhebber was en dat hij zelf in Frankrijk de teugels in handen zou nemen. Hij deed dit, zonder ecnïg blijk van on hoffelijkheid of jalouzie; hij gaf bo vendien te kennen, dat de adviezen van Montgomery over de algemee- ne wijze van oorlogvoeren altijd met groote vreugde door hem zou den worden ontvangen. Overigens heeft het er toch iets van weg, dat Eisenhower's besluit min of meer door de omstandigheden afge dwongen was. Vijf Amerikaansche legers toch. bevonden zich in Frank rijk en slechts twee Britsche. De generaals van de eerste (om maar niet te spreken van het Congres en het publick in de Vcreenigde Sta ten) waren er niet op gesteld be velen van Montgomery te blijven ontvangen. Zfj vonden, dat het er op zou lijken of men twijfelde aan nun eigen bekwaamheid. Aan den anderen kant was oen geallieerd hoofdkwartier geschapen, juist met het oog op-deze situatie en Enge land had niet Montgomery aange wezen als toegevoegd chef van het TeddereVeI' maar luchtmaarschaJk Het was duidelijk,dat Montgo mery niet dóór kon gaan Eisenho- wiïintLÏÏÏÏfÜ te WeaE«ft zonder aacchging m Amerika te wflïin^'r ™ar dic rcdenecringcn Montgomery niet door- had een 3éhitteren- Spvm'erVinninff behaald, blijk ge- §at den^-fu? stJategisch kunnen Sn- Pt ief en een ongeloof- Sra S S,ï bezorgd. Het scheen daf^ ml £nders da" rechtvaardig, b£fThenk?„ÏOl,emg Vertrouwen opperbevel en Montgomery hadden totaal verschillende meenin- een over de wijze, waarop de oorlog moest worden-voortgezet Montgo mery vond nu het moment aange-: broken om een beslissenden slag te leveren, die'DuItschland.direct bul ten gevecht ioïi 'stéllen.' Met behulp van een 40 divisies, dus ongeveer 'n millioen soldaten en het beste deel der luchtmacht, maakte hh' zich sterk door Noord-Europa te kunnen marcheeren, het Ruhrgebied te .ver overen en Duitschland tot overgave te dwingen. Om dit plan te verwe zenlijken achtte hij het noodig, dat de geallieerden op den rechtervleu gel half"maakten (midden-Frank rijk) en voorrang gaven, wat ben zine, voertuigen en ravitailleering betreft aan de colonnes, die in het Noorden opereerden. Overigens had hij in overeenstemming met dit plan Bradley al bevel gegeven £?a- rijs te nemen, de opening tusschen de hoofdstad en Orlans te vullen en dante stoppén. GUNSTIG TIJDSTIP HIJ stemde toe, dat.het plan een zeker risico in zich had, maar het tijdstip was gunstig, de vijand was de kluts kwijt. Was men een-" maal in het Ruhrgebied, dan was het voldoende hier drie 'maanden een maximum aan strijdkrachten te handhavenende'oorlog zou af- geloopén zijn. Het opperbevel verzette zich te gen dit plan, Het was te,gevaarlijk geheel Frankrijk achter zich te la ten en een flank van honderden ki- meters open to laten. Misschien zouden eenige eenheden tot in het Ruhrgebied doordringen, maar daar zouden zy direct omsingeld en van de hoofdmacht afgesneden worden. Het was dus strikt noodzakelijk eerst een groóte haven voor dc ra vitailleering aan de Noordzee te veroveren. Alle legers (en dat wa ren er in het vervolg zeven) moes ten dan tegelijk naar den Rijn. op trekken.. Montgomery protesteerde: „Zoo'n tacüék zou den oorlog maanden Verlengen, Als wl) den-vijand aan vallen op een uitgestrekt front zon der diepte, zal-Von Runstedt ons te gen houden met eén ondiepe linie van soldaten en kunnen wij niet doorbreken. Als men zonder uitstel aanviel in de maand Augustus zou de vijand niet iri staat zijn aan een machtigen en geconcentreerden stoot weerstand te bieden. Dóór. middel van brieven en afgezanten bleef men, argumen- ten uitwisselen en tenslotte liep het uit op een pijnlijke con ferentie tusschen Eisenhower en Montgomery. En tenslotte werd het een kwestie van eén supè- rleur, die van 'zijn autoriteit gebruik maakt. Het opperbevel was van meening dat de Geallteerden niet eén smalle en lange penetratie op vijandelijk grondgebied tot stand konden bren gen, omdat zij n ie to ver diep-water- havens beschikten. De verbindingslijnen eindigden nog op het NörmandiSche strand én bij Cherbourg en de herfst was in aantocht. Het Opperbevel besloot (lus, dat het absoluut noodzakelijk was alvorens Duitschland den ,genadcslag te geven over-havens te beschikken, die de ravitailleering mogelijk zouden male en. Het; eerste doel moest diis zijn bruggenhoofden aan den Rijn te vormen en de rivier niet over te steken voordat Ant werpen of Rotterdam konden wor den gebruikt." A Voor een leek, die een bliïc' ln Ket verleden werpt, is het moeilijk, uit te makeS. wie gelijk had. Die zes maanden, dier de oorlog Jn Europa langer duurde, hebben er sterk toe bijgedragen, den honger te, verergeren; die in Europa volgde, hebben- den dood varL duizenden tot maarschalk wereldkundig te maken. Er bestond een groot verschil tusschen Engclschen en Amerika nen in de wijze, waarop zij den oor log aanvoelden. Dc Amerikanen, 500 kilometer van «het oorlogstooncel verwijderd, beschouwden den oorlog nimmer als <Jc bewoners van Europa en Rus land. Voor hen was het nooit een gevecht op leven en dood, voor de verdediging van den eigen bodem; hot was een dramatisch gebeuren, dat zich in de verte afspeelde. De vernietiging van ccn leger betee- ker.de voor hen r.iet, dat op den vol genden dag Kansas of Pittsburg in de asch gelegd zou worden. Dc Amerikaan vocht niet met den moed der wanhoop, maar het de overtuiging, dat hij vocht voor een rechtvaardige zaak. Op deze wijze stond ook Eisen hower tegenover den oorlog: hij vocht voor een idee, misschien ook voor een traditie. Maar Montgomery achtte het zijn plicht om koelbloedig een plan od te stellen, dat zoo moordend mo gelijk moest zijn. en er dan niet meer van af te wijkenhij liet zich nimmer afleiden door plaatselijke successen, door geestdrift of door de openbare meening. Dat verklaart de fundamenteel verschillende wijze van reageeren der Amerikaansche en Britsche be velhebbers. Sommige phasen van den strijd, die door de eersten be schouwd werden als het maximum van succes, werden door Montgo mery op een geheel andere manier beoordeeld. (Wordt vervolgd) 5 5 5J BENEDEN in de hal van het oude museum Boymans, thans bureau voor Volkshuisvesting, zit het eiken dag vol met menschen, die een woning zoeken. Zij worden echter maar al te dikwijls teleurgesteld. Rot terdam is nog niet uit zijn asch herrezen en de tienduizenden nieuwe woningen, die er. moeten komen, zijn er nog niet. Al die huizenzoekers vermoeden niet, dat twee trapjes.hooger.ni het zelfde gebouw, een nieuwe, grootsehe stad voor. hen in elkaar getimmerd, wordt. Getimmerd in den letterlijken zinwant baksteen, cement of beton komt er niet bij te pas. geweldig houten opper- zes bij tien meter Wordt Vijfentwintig enthousiaste tim merlui zijn sinds korten tijd op den ruimen zolder van het oude Boy- mans bezig de maquettes, wand platen en reliëfkaarten'te vervaar digen, die op den l8en Mei, den „dag van den wederopbouw", in museum Boymans tentoongesteld zullen worden. De timmerlui hebben zichbaar plezier in hun werk. Dit is nog eens wat andere dan beton bekistingen maken of kozijnen schaven 1 Met hout, triplex, board, lijmen een kwastje verf, verrichten ze wonde-, rëüi Op een w vlak van zes bij het toekomstige binnenheurtvaart- centrüm „aangelegd". Het gaat al leen een beetje vlugger dan in wer kelijkheid. Het „grondwerk" was het eerst voor elkaar. De Maas- en de insteckhavens zjjn gemarkeerd met een helblauw-kleurtje, terwijl de Maasboulevard in wording is. Daar. komt Jantje, het timmer mansmaatje, aandragen met een houten gevalletje. Zijn oudere col lega past het op den boulevard. Nu zie je ineens, dat het een der hooge kantoorflats moet vooratellen, die langs de boulevard zijn-, geprojec teerd. De steekbeitel wordt even in het hout gezet enklaar is de fundcering voor het gebouw! Op een andere plaats op den zol der .worden houten miniatuur auto- tjes en scheepjes „aan den loopen den band" gemaaktStraks zullen 'ze op de maquettes de suggestie van een druk weg- en scheepsver keer' geven.. Het is een gezellig knutselwerk, waar je lust krijgt om aan mee te doen. Geen wonder, dat vele van dc 25 timmerlui, beter betaald werk in den steek hebben gelaten, om aan den interessanten bouw van de ma quettes to kunnen meewerken. Trotsch tooiien ze dc gereedge komen bouwsels: maquettes van het industrieterrein in den Spaan- fichen polder, van een inboorlingen- dorp in Polyncsië en van het be roemde Khorsabad van den Perzl- schen koning Sargen, die in de £>c eeuw voor onze jaartelling, rogeer de. - Wat heeft de. wederopbouw van Rotterdam nu te maken met derge lijke bouwsels als een inboorlingen- dorp en een oud-Perzische badin richting! Zelfs *n kaffer. Iiccft 'n plan Het antwoord op die vraag geeft de architect, die tezamen met ccn letterkundige en een zakenman, de werkcommissie vormt, die het ge meentebestuur heeft ingesteld om de wederopbouwpróblemen in onze stad in vereenvoudigden en aan- trekkelijkch vorm tot de massa te brengen. „Wij willen de Rotterdammers laten zien", zegt de architect, „dat planmatige bouw feitelijk mets nieuws is. Zelfs een kaffer heeft een plan, wat duidelijk te zién is aan de geordende bouw van de.hut- tm' en de plaatsen van totems en oiferblokken. Steden in dé oudheid en in onzen tijd <b.V. Cincinatti), zijn Rotterdam al vóór geweest met planbouw. Maar de uitheemsche voorbeelden vormen slechts een onderdeel van hetgeen tentoongesteld zal worden. Vóór alles is het den organisatoren er om te doen, de belangstelling van. dc burgerij voor het stadsplan tot niéuw leven te brengén. Onze ste debouwers kunnen, het niet. stellen zonder'het voortdurend medeleven van de burgerij; zij wenschen in een „gesprek met de bevolking", cc mentaar uit te lokken op de wc- deropbouwplannen, opdat ieder bur ger gaat beseffen,t cfat hifj op deze wijze meehelpt zijn stad zoo mooi en goed mogelijk te maken. De tentoonstelling, die - tmgeveer twintig zalen en kabinetten van museum Boymans zal omvatten, zou men als de inléiding tot dit „gesprek" kunnen beschouwen. Den Rotterdammer zal zijn nieuwe stad zichtbaar worden in tientallen:ma quettes, teekeningen en reliëfs. Het hoe en waarom van het plan zaL hem op bevattelijke wijze met slag zinnen e.d. duidelijk worden ge maakt. De stedebouwers toonen hun goe den wil en hun.enthousiasme. Dat deze óp den 18en Mei, blj: de ope ning van déze leerzame, tentoon stelling, weerklank mogen vinden bij de burgerij van onze stadk. Al zullen vele Holland ach e vrouwen bovenstaande f ietspakjes van dunne grijze wollen stof met witte strepen een bedje „pgama-ochtig'! vindenzij moeten toch toegeven, dat deze sportieve meisjes .er aardig en vlot mee uitzien. Vergeet niet,,., m Amerika kua alles! De mogelijkheid bestaat» dat de internationale voetbalwedstrijd Bel giëNederland op 4 Mei en Frank rijk—Nederland op 26 Mol (Tweede Pinksterdag), niet als direct Neder landse!» radio-ooggetuigeverslag te beluisteren zullen zUn. De NederJandsche voetbalbond heeft namelijk aan de omroepver- ceniging AVRO zijn toestemming ge weigerd om tijdens de wedstrijden zelf uit te zenden, omdat op die wij ze afbreuk zou worden gedaan aan de publieke belangstelling voor de competitiewedstrijden, welke die da gen gespeeld worden. Wel wil de voetbalbond zijn toestemming verlee- nen voor de uitzending op gramo- foonplaten na afloop van de interna tionale wedstrijden. De AVRO, zoo vernemen wjj, kan hiermee niet accoard gaan vooral niet wat de wedstrijd België—Neder land betreft omdat, zoo redeneert de AVRO, de match door de Vlaam- sche omroep wordt uitgezonden en dit verslag ook in het Nederlandsch te beluisteren en voor iedereen te be grijpen is. Een Nederlandsehe uitzending daarna op gramofoonplaten acht men onder deze omstandigheden een on ding. Een definitieve beslissing is even wel nog niet genomen. IV/r'N oom heeft een hoogc positie, hij is agent hij dc bereden O politic1', zongen do. Amsterdammers indertijd, terwijl zij iede- i cn bereden age nt den gemoedelij ken bijnaam van „knolsmeris*' gaven. Dc echte Rotter dammer zal wei weten, dat met een „kaasjager" oen rijwiel agent bèdoeid wordt, maar de Maasstcdelingen zijn blijkbaar hooit op do geduchte gekomen, ook de politieruiters een bijnaampj© te geven. Dkt zij hior niüider populair zijn dan in de hoofdstad, kun nen wij niet zeggen; de groote belangstelling voor dc demonstraties yan dé bereden brigade in het vorig jaar, bewijst liet tegendeel! liet paard ruikt den stal. maar men behoeft waarlijk, geen paar- denheus tc hebben om. het poortje aan Duivoiivóordestraat :)G ondcr- fjoorgaahd,:- dén sta! te kunnen ruiken waarin 34 Rotleirtamsche politiepaarden hun verblijf heb ben; rr'-iv r. Oh der het- poortje is de ingang van het bureau van den chef van de bereden "h'righdc, hoofdinspec teur M. W? van Zanten. Het is een gezellig vcrtrckl Boven een stevi ge, ouderwetse he kolomkachel liiingt .eén groot schilderij,., voor- stelleinle. hiizarén "in een duin- landsêhop. Elders aan denmuur hangen kunstig bewerkte rij- zvvcëpjcsVoch kaSf |or fhët diverse sóórten, hoefijzers én foto's van de troep, waaronder eenige tiit den „góeden ouden" tfjd, foeu de po litieruiters nog imppnccrendo hel men mgt koperslag dioegc ti- „Ach," zegt de inspecteur Van Zanteii.: „wat weet; hét groote pu bliek eigenlijk yan ons werk. Bij feestelijke gebeurtenissen, wan neer dc menschen In dichto drom men langs- dé hoofdstraten "staan, zitten ze soms danig ih dé piepzak voor de paardenlijven, dié- dicht aan hen. voorbijschuiven." „Worden zéker tamme haardjes voor dat werk gebruikt?-' „Hoeft niet bepaald. Het .is hoofdzakelijk een- kwestie van: oefening .van paard en berijder. In de eerste plaats moet het politie- paard, dat aangewezen wordt om afzettingen te verrichten, wennen Zóó wordt hét 'indüsirielereiï aan de geluiden van trommels, muziekcorpsen, orgels en meer van dergelijke feestklanken. Ook van het zwaaien en waaien van vlaggen én van het geknetter van vuurwerk» mag het paard niet schrikken. liet eenc'paard is na tuurlijk nerveuzer dan het andere, maar wanneer man.en paard psy chologisch hij elkander passen, dan kan het evenwicht weer her steld worden. Op het oogenhlik zijn alle 34 paaiden geschikt voor afzettingen. Wij oefenen de paarden door pistolen vlak voor hen af te schie ten, vlaqqen voor hun ©open heen en weer te zwaaien, ze soms dicht bij een lawaaiend orgel op te stol len. Zelfs zijn ze getraind in 't op en afloop en van de Beurstrappen. Op een concours hebben wïi eens een stel, reeds algerichte, paarden dwars door een haag van om het hardst blazende muzikanten ge stuurd. Voor een normaal mensch nog een kwelling, maar de paar den daorstondeh de geluldsproef glansrljkl" „Hoe reageert het politiepaard op een deinende menschen massa, die het achter een denkbeeldige lijn nioet houden.?!" „Vólkomen kalm-en behéerscht. Het publiek behoeft geen angst te hebben, als dè ruiter ziju paard nnar rechts of naar links, sfchuin vooruit of achteruit Jaat „over- schcnkclen" (overstappen) en liet op deze wijze wat tegen de men* schenrijen drukt om deze b.v. op hot" .trottoir te houden. Dat over- schénkelcn is jót in de perfectie geoefend en niemand zal bang be hoeven te1 zij ii, dat een paard zal gaan slaanDe polit ieni iters heb ben1 hun. dieren volkomen in de hand." Dagelijkscbe patrouille Onder het poortje klepperen paardenhoeven. Door liet venster zien wij een tweetal ruiters koers zetten/naar de drukke Middot- landstraat. „Die gaan op surveillance", zégt inspecteur Van Zanten. „Wij zijn er niet alleen om menschenmas- sn's in bedwang te houden! Dage lijks trokken de patrouilles -er op uit om toezicht te houden op de paarden-tractie in de slad. De tui gen,, de toestand van de paarden voor de .bespannen voertuigen worden regelmatig gecontroleerd. Wanneer een paard te zware vrachten moet trekken, wanneer het gekweld wordt door 'ondeug delijk tuig of de bestaande voor schriften voor bespannen wagens op andere wijze worden overschre den, dan treden' de politieruiters op en. brengen man cn paard naar kunnen de ruiters handelend op treden. Zij vormen daarbij een re serve van dc straat politic. Ett dan de veomarktl Eiken Dinsdagmor gen is een deel van de brigade be last met het regelen van de vee transporten van en naar het marktterrein. Als cowboys bewe gen dc ruiters, zich tusschen de koeien, de paardcri en het klein vee. En alles komt netjes op zijn plaats. „Baby" geeft zoentjes Wij brachten nog even oen be zoek aan de stallen. Daar staan cte bruinon, do vossen, de zwarten on een enkoio schimmel, 04 warm- bloedpnarden, netjes in lange rijen óp Jiet stroo. Ze dragen namen als Monty en Bcnno, Nora en Boebs of Irene, Sheik cu Karin, terwijl dc eenige volbloed, êcn jrassig Arabiertje, luistert naar den naam van „Baby". Het dier kan op één vierkanten meter markceren (draaien), wat een heele"presta tie moet zijn. Als je „Baby" vraagt: wat doen de vrouwtjes?, geeft liét kittig pnard spontaan een serie zoentjes met zijn zachte, blanke heus. Dc mooie. Hongaarsche schim mel „Mascotte" van hoofdcommis saris Staal valt in dit bruine yn zwarte gezelschap wel een beetje uit dén toon. Etende >ndrinkéndéfg Thuis heb ik maar hot Eortie avondmaal kant en klaar óp f et' bord toegeschoven. Hct :vobr-|| komt verwijten van teveél nenteaiS van dit of dat en ik vind het Wel knus en. vertrouwelijk. Daaróm-;: misschien ga ik, als ik in de cafe-r.S teria moet -eten, -ais ft. eenigszins^; kan in de wijk van juffrouw 8 zit-?.& ten. Dat dienstertje bezit een vrien^f delijke natuur eh ze behandelt',ie 5'| niet als een nummer, maar heeftsv altijd een prettige, moederlijke raa-v nier van werken. „Ik zou .vanavond maar ceas. gehakt met roode koól^; nemen", zeg't. ze dan, „da's lcklcer vandaag" en dan zal ik het puddink-.::, jc maar gelijk meebrengen, andera Ts het straks misschien' "uitver-,;: kocht". Dat wil er bij mij wel ln k zoo'n behandeling,bedoel ik)- hetfe vergoedt een beetje het gemis aan rS huiselijkheid en die jongeman te-k) genover me aan .het tafeltje denkt.: cr blijkbaar ook zoo over, maat dan.4? veel-heviger en ges'chokter en ver- voerder, daar is hij jong voor, Da/ak' nu de tweede maal van de week" dat vrij aan hetzelfde tafeltje zit--: ten. De eerste keer vermoedde ik al iets, maar toen lette ik niet zooi-, erg op hem, doch nu weet ik Avel^ zeker dat hij zich uitermate voor jufrrouw 8 Interesseert. Het is een- zeer bedeesde jongeman en torjna' steeds zit hij met oogen naar-zijn consumptie te ren. Maar iederen keer als luffi 8 in de buurt komt slaat-hU ze op en .kijkt als een hond naar een sla- gerswinkel, maar verlegener en zachter. Het is aardig dit op te merken, maar vervelend is dat die jongen er onder tafel zoo zenuw achtig met zijn beenen van gaat wiebelen en mij telkens schopt.ft Vooral als hij het Waagt weet-, eens 1- wat te bestellen, op een zachte,-. haast smeekende \vijze. krijg ik -?; trap na trap. Hij schijnt het niet te!$ merken: het Is nu zij n minuut. Als juffrouw 8 zich voorover buigt ónVsj de bestelling op de kassabon aan te >- strepen, moet hij vlug zoovesl mo-''| gelijk aardige en hartelijke opraer- i kthgen in haar oortje fluisteren,,- want tijd voor een rustig babbeltje is er niet en tie chefs hebben hun oogen niet in den zak. Er staan al-,P," veel blauwe strepen op zijn kassa- bon, van de kofiies en de biertjes V en nu worden het een halve uitsxnij-' ter iriet nóg een kop koffie cn vier ferme trappen tegen mijn rechter- been. Ach, waarom zou ik dien knaap er om lastig vallen, want kijk 'm nu eens zielsvergenoegd en verlangend zitten wachten. Die kleine kostelijke juffrouw 8 komt!:; immers straks weer regelrecht 'en^ veillg-omletshalve naar hem toéï| met het gebakken eitje, dat ia een.'i uitgemaakte zaak, dat is zoo zekere als ze lief is en een wonder Van*; aantrekkelijkheid in de. oogen van y dien wervenden jongeman, die om der liefde wille moet blijven bestel-T len en laten aanstrepen en doeitg serve eren; die zijn geluk moet ver-vï overen: etende en drinkende'VS DESIDERIUS de Spaetxsche polder. Op den voor- hict bureau. Óók bij vérkoorsover grond. de-XZan Nelle's fabrieken 1 tred in gen verk c ers con tróle Ih de tuigkamer-ruikt Jict pret tig, naar leer van dé. iientallen zadels en tuigen, die netjes op rekken hangen. De kleine huiten-manege is otn- geyen door dé achterkanten van. hulzen. .Wanïieer dé ruiters öcfe- hén.ygieii zo stëevast de grijze pruik van een dér bewoners over de schutting verschljuen. Moét wel 'eeii iiartstochtelijk paarden- licfhebbér zijn. Maar ieder Van de berédon agèiiten is,, dat. Er wordt wei eens gefluisterd, dat zij dikwijls van hun paarden noc nicer houden, dan van hun vrou wen! 's Zondags komen deze vaak op bezoek en clan ihbcteh Monty of Bochs, den kinderen van den ngent gehoorzaam een- „beéntje" geven. (Van pootcn en pootjes ge ven spreekt men niet bij paar den!). - Van. distributie gesproken. Ook dc poliliepnardeh zullen het onder elkaar er wel eens over hebben, wanneer hun dc maag rammelt als ze liet dagelijkscbe rantsoen van 5 kg. biks (meelkoeken) on 2 kg. haver achter hun kiezen heb ben. Maar ze zien er alien patent uit met hun glanzend vel cn glin sterende oogen, ccn lust voor het oog cn een levend sieraad voor do stad, waarin zij dagelijks hun plicht doen. Politiepaarden luisteren geduldigs naareen deuntje orgelmuziek. 'ZelfsÊ 't lawaai van de groote trom kan: hen niet meer aan 't schrikken' rnaken, die niet mocht terug keer en DOOR WILLY CORSARJ 33) y: „Ik geloof dat jullie aardig geboe meld/hebt"» 2ei mevrouw Van Het- tem glimlachendtegen Sigurd, „nu, dat kan geen kwaad voor een keer tje. Erik heeft niet veel gehad in al diéjaren". - Sigurd was bij haar komen zitten in de serre, Dc zon. scheen naar bin nen. In den. tuinrende Fee rond en praatte met haar helle stemmetje tc- gen'een poes, die óp de-schutting zat en met vriendelijke "waardigheid op haar neerkeek. Zo keken er. een tijd je naar en glimlachten beiden, toén de kleine, óp haar teentjes staande, rnct uitgestrekte armen probeerde de kat aan te halen. „Ze is een echte Van Hettem'Vzei haar grootmoeder, „weet je nog hoe veel dieren wij altijd hadden?" Sigurd knikte. Het was hier altijd een dierentuin geweest, want Erik en Ellen brachten elke zwerfhond of kat die ze tegenkwamen, mee en er was een tamme egel en mevrouw Van Hettem hield parkietjes cn de hond mannen en vrouwen veroorzaakt en kreeg jongen, de kat kreeg jongen, de witte muizén, die Erik bad, kregen jongen „In den oorlog ging dat ten slotte niet meer", zei mevrouw Van Het tem, „we hebben toen konijnen ge houden om ze op te'eten, maar nie mand wou ze eten .van ons en toen hebben we 7,c verkocht op céa na, die Laura heette en toen het zoo erg werd dién laatstch winter hebben we Laura toch laten slachten,-maar. we voelden ons allemaal misdadigers, toen we haar opaten. Als liet weer wat beter gaat met het eten, moeten wc eén hondje heb ben voor kléine Fee". Ze zweeg een tijd. Sigurd zag Ellen don tuin in kó men uit de keuken. Mevrouw Van Hettem zei: „Ik vind dat EDen. zoo vreemd is;gisteravond is ze. bij mevrouw. Vorly geweest en dio schijnt. hattr weer zenuwachtig 'te hebben gemaakt. Als Erik hét hoort, wordt hij razend. De dokter wil trou wens ook niet dat zë daarheen gaat. Ik begrijp niet goed, waarom ze het gedaan heeft". Sigurd ging den tuin in, vwaar El len praatte mét het kind. „Hallo", zei hij. Ellen keerde zich. met een ruk om. Ze keek hem aan, met oogen die een eigenaardige uitdrukking hadden en antwoordde op onzekeren toon: „Hallo...- Sigurd". „Heerlijk weer", zcï'hij.. 'Ze knikte, mompelde iets'dat-hij zolder niet .verstond en liep opeens de keu ken in. Hij had de gewaarwording dat ze voor hem vluchtte en stond haar even na te:kijken. Wat was er plotseling met haar? Nog iets anders, iets. méér dan alleen zenuwachtig heid. Hij had het gevoel gehad of ze bang voor hem was! Zoo vreemd had ze- hem aangekeken. Fee kwam naar hem toe en greep zijn hand. „Roes aaien", zei ze vleiend, „op- tillcn'V Hij tildehét' kind op en ze wilde, de kat aaien.'maar Ellen riep uit het keukenraam:- „Niet doen, Fee, de kat zal je krabben. Laat haar los, Si gurd". Hij zotte het kind neer, ver wonderd. niet om 'haar woorden, maar om den toon,,Hij luisterde in gedachten nog. naar- den klank van haar stem, een klank die hij er nooit in gehoord- had;* niét verschrikt, neen, vijandig. Het'leek hem onmo gelijk cn dwaaszooiets te denken, maar hij wist,.dat'hij zich niet:ver gist, had. IX Erik kwam pas tegen don avond weer voor den dag, in. stralend, hu meur. omdat hij zich herinnerd had toen hij ontwaakte, dat hijmisschien kon gaan varen. Hij sprak over niets anders, maar na een tijdje brak hij af. keek Ellen aan. die zwijgend ge bogen zat oyer- een jurkje dat ze breide voor Fee en vroeg: „Wat heb jij? is het' erger met den kapitein?'.': ■„Neen, nog-hetzelfde", zei me vrouw Van- Hettem en 'keek even eens naar Ellen,Ik vind ook dat El len zoo vreemd is.ze is bij me vrouw Vorly geweest". „Moeder ik heb je toch gezegd", begon Ellen, even opdiende. Erik viel haar in de rede. „O, is het weer zóo laat", zei hij boos. „en wat heeft ze je nu. weer probeeren wijs te maken dat je rondloopt met een gezicht alsof je spoken ziet?" „Ze heeft me niets wijsgemaakt", zei Ellen, cn ik begrijp niet wat jul lie Willen,, cr is niets met me". Ze keek niet op, terwjjl zc sprak. Maar Sigurd zag dat haar handen beefden, zoodat ze steken liet vallen en driftig haar werk weer begon te,halen. Erik schudde het hoofd. - „Wees toch wijzer, wat moet je bij haar?" vroeg - hij.„Je kent haar. toch?" Ja, je kan me niets wijsma ken, jè bent zoo wit als een dook on je hoeft als een blad. Waarom laat jc je in met die nonsens?" Ellen liet -het breiwerk in haar schoot zinken en keelt hem aan. Haar, oogen leken donkerden dan anders, „Je kunt zulke dingen niet afdoen met .woorden als nonsens", zei ze. „Er is wel eens iets dat je kunt ver klaren". Erik hief de oogen ten hemel. „Daar heb je het", zei hij gelaten, „Mevrouw Vorly. heeft je eindelijk bekeerd. Vertel 's op, wat heelt ze tegen je gezegd?" Ellen stond óp. „Niets.ik wou dat je me met rust liet",'zei'ze ge smoord en verliet bruusk de kamer, Erik keek eerst zijn moeder en daarna Sigurd aan. „Wel! heb ik ooit", zei. hij, „Ellen voelde er nooit iets voor.en opeens Ik denk dat ik eens met. me vrouw Vorly ga praten". „Dat zal ik doen", zei. mevrouw Van Hetten. Ze was zeidon boos, maar nu brandden twee roode vlek ken, op haar wangen. Ik heb me vrouw Vorly uitdrukkelijk gezegd dat zc Ellen niet met lastig, vallen met haar spiritismedat ik er an ders met den dokter óver zal. gaan spreken én als zc met hem' te doen krijgt, is ze niet gelukkig". *„Ik begrijp'het niet", zet Erik na denkend, „vroeger hinderde het El len als ze met die verhalen aankwam en met haar gezeur, of ze geen séan ce wilde houden cn contact zoeken met'.Felix en al dat gedoe.... maar zc heeft zich nooit overstuur ge maakt" .'.v.v „Ik' ga met haar spreken"; zei me vrouw Van Hettem. vastberaden. „Ze moet inzien, dat het volkomen ver keerd is wat ze doet". - Zij deed gewoonlijk-dadelijk wat ze van plan was en even later ver liet ze. het huis. Maar toen zé terug keerde en Erik vroeg, hóe het onder houd was afgeloopem scheen ze ver ward en onzeker. {Wordt ytrvohd) Naar wjj vernemen is cr cen^; fusie tot siand pekoincn tusschchi Het Nederlandsch Tnoneel vnur Cor vnn der Lugt Mclscrt en üo Gometliauten van Johan v Kéart^ Aan het nieuwe gczolschap^'dat buiten Amsterdam ook de Rótt'érr; dninscheSchouwburg én;hct-LtfL vort heater zal' bespelen, is Magdi;'] .lnnsse«s ook als regisseuse vér» honden, lertvjji Annie van Bés als gast zal optreden. District I. Ie ki: Hermes DVS-d- VSV, Emma't Gooi, ADO—D\VSi' Sparta-—Ajax. District IL"lê kl."Voletvijckefs^ HBS, Blauw. Wit—DFC, Xerxes-i; Haarlem, DHC—Excelsior, StormVoS'; gels—DOS. 2A: CVVBMT. Hefchl lesGouda, Velox—ODS,.Coal^-" VUC (Zaterdagmiddag), HVV— 2B: SI ie d re cht—U V V. For turia«s Quick, VI OSDCV, Overmaas^ UVS, Elinkwij kSVV. 3e kl, Musschen—Hoek vanHolland, nidasBEC,. Dé Hollandiaan—VDLli VOC—-Excdsiof '20. 3D: Zwijndrechb —Slikkerveer; EB OH—Leerdam;^ HO V—PoortUgtial,RDM—DCL; SEilÖ CK—EDS, Fluks—Lekkerkerk,,;'L$»Vi SVW, Mnrtinit—DHS. 3F: DHZ^' Spartaan '20, Cromvlict-^-GSV; Wesf terkwartiër—Archipel,Ólympiabl^R H..4e kl, D: Haastrecht—D2B, Texas": Wipjmldcr, Snturnus-—Full Speed^ HDV—VVP, Schiedam—Florissant.-; ,4e: Oudewater—VDS, WIK—Mooi?-.: drcclat, Het Noorden*—SOA,Spoort wijk—Ursus,4H:DRZ—Sfod,DONK; Pecljvogels, AmmerslolschëSV-^l Schoonlioven, DDC—Celeritns, DRL—NHS, Belvédère—Transyalid* PFC—Hiilegersberg, Progréss-—-\Vjtf; Rood-Wit. 4JRCDOud Beycrlarid^, FlakkeeSt. Lode wijk; Hillesiuis~-; bloemhof, Hermandad—DEH;.::4Kf' OVV—Stcds Hooger, Dindu'a— Aterwc^ieyn, OSSHeKevoetsims;' AeolusL-Merweboys. 4L: Bolncsrr-f: Papcndrecht, Dilettant—Mèfwédë^ Zwervers's .Gravendeel; :SS\V*^ Dubbeldam. Res. Ie kl. A: SV\^2--t DHC - 2, Ekéelsior 2—Overniaas:>;2j DFC 2—Xerxes2,. Fcvenóord^2^-i; AD0 2, Neptunus 2—HÖVS 2, .§|gp||

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1947 | | pagina 3