Gebrek aan samenwerking* tusschen
groote mogendheden
Mijnwerkerskoor in
Rotterdam
Deskundigen over Indonesië
Troelstra's werk ter eere
Kleurfestijn op 27 Apri|
DE MAN-
Duitschland van heden (V)
Duitsch publiek toeschouwer bij
machteloos gestumper
E*
Zuivering is een
paskwil
BOLLENVELDEN
„Kolen delven een eereplicht"
Burgemeester Oud
kreeg mijnlamp
Gepensionneerden
gedupeerd?
Groote belangstelling
in Economische
Hoogeschool
In Den Haag sal een gedenkteeken
worden opgericht
Oproep van comité
Spsdlmq-Apsdiwj.
heöen
DE WAARHEID:
„A wonderful
country"
Naar de bollen...
Zaterdag 19 April 194
DUITSCHLAND,1947, Het puin
is zelfs vrijwel nergens geruimd...
de groote mogendheden vechten
om de resten
xUa honderden voorbeelden voor het gebrek aan samenwerking,
t neen, voor de volstrekte onderlinge tegenwerking tusschen de
groote mogendheden, die de Duitschers dagelijks te zien krijgen.
Er was een plan van Potsdam. Volgens dit plan zou Duitschland
Weliswaar door verschillende bezetters beheerd, maar door middel
van een geallieerden raad als economische eenheid behandeld worden.
Zoodra de bezetting een feit was, hebben de Russen uit hun zóne ge
haald, wat er te balen vl eU
ten en kansen op naturalisatie. Be
grijpt men hoe de uitwerking van
deze feilen op de Duitschers zijn?
Hier hebhen wij allang weer een
kant van het Duitsche probleem ge
raakt, waar het niet meer te begrij
pen is, als'intern Duitsch vraagstuk,
maar als een terrein van conflict
tusschen de groote mogendheden.
Want terwijl alle groote mogendhe
den natuurwetenschappelijke des
kundigen in- en opgepikt hebben,
zijn de Russen nog. een stap verder
gegaan. Zij hebben Duitsche officie
ren naar Rusland gehaald. Deze zoo
wel als een aantal van hen, die bij
Stalingrad gevangen genomen zijn,
zijn werkzaam aan Russische mili
taire academies als instructeurs. En
dit roept jammer genoeg geen aan
gename berinneringen op. In de ja
ren 3921 tot 1925 bestond er een
zwarte „rijksweër" en bestonden vol
gens een geheime overeenkomst tus
schen de Russische regeering en de
Duitsche legerleiding bedrijven voor
vliegtuigbouw, tank- en gifgasscn-
fabricage in Rusland, die door Duit
sche officieren en technici geleid
werden. Duitschland. dat toen der
gelijke bedrijven niet mocht onder
houden en over dergelijke wapenen
niet mocht beschiken. kon door deze
samenwerking op peil blijven, wal
de constructie betreft, en kon' tevens
een kader op-dit voor Duitschland
door hét verdrag van Versailles ver
boden terrein onderhouden en schoo
ien. Wanneer nu tot de in. Rusland
werkzame Duitsche officieren o.m.
prof. dr. Otto Korf es behoort, een
van de belangrijkste figuren bij de
theoretische en praeilsche ontplooi
ing van de Duitsche. „Wehrwirt-
schaft", dus het systeem, waarbij al
le mensehelijke en stoffelijke midde
len aan de militaire aspiraties van
den staat ondergeschikt worden ge
maakt. dan is dat geen geruststellend
feit. Het is niet geruststellend ten
aanzien van de Duitschers, het is
evenmin geruststellend voor de toe
komst van Europa.
Dit feit is een reden te meer om te
hopen, dat men gedurende de be
sprekingen te Moskou een overeen
komst weet te verkrijgen, waardoor
Duitschland ophoudt een wrïjvings-
vlak tusschen de groote'mogendhe-:
den te zijn. Voorwaarde hiertoe is,
dat de Europecsehe landen hun ge
meenschappelijke taak leeren besef
fen cn zich bezinnen op een Euro-
peesche oplossing, waarbij dan het
herstel van de materieele en geeste
lijke puinhoapen van Duitschland
een"onderdeel vormen van het alge
heels Europeesch herstel.
ALFRED. MOZEK
MEN kan cn mag daarbij reke
ning houden met de bijzonder
hnrdc verliezen, die Rusland door
den Duitschen inval geleden heeft.
Daartegenover staat het volledig
gebrek aan ieders bereidheid tot
samenwerking, laat staan solidari
teit met de overige slachtoffers van
de Hiüersche agressie. Dc Ameri
kanen en de Engelschen hebben
meer dan een jaar gewacht op het
oogcnblik. dat de Russen bereid wa
ren tot gemeenschappelijk overleg.
De Russen z(jn hun eigen weg
gegaan, die niet bepaald rechtlijnig
was in de middelen, maar altijd
reehtiynig ten aanzien van het doel
was, namelijk te halen, wat er te
halen valt. En toen de Engelschen
en Amerikanen eindelijk spijkers
met koppen wilden slaan, hebben de
Russen hen verweten, het plan van
Potsdam te schenden, omdat zjj niet
hetzelfde deden wat z'ü gedaan had
den.
Want zoodra men hun methodes
toepaste, concludeerden zij. is de
overeenstemming in behandeling, die
Potsdam eischte. vervuld. Er is alle
kans. dat nu ook een overeenkomst
ten aanzien van de Russische zóne
wordt bereikt. Want nu kan een ge-
mcenschappelfjk beheer de Russische
zóne niet meer armer, maar alleen
rjjker maken, wanneer de overge
bleven waarden over heel Duitsch
land worden uitgesmeerd
Dit alles speelt zich af voor de
oogen van de Duitschers. Kan het
verbazen, wanneer zij hierdoor niet
geïmponeerd worden?
EDe zuivering
R is nog eer» ander onderwerp
waarbij het voorbeeld van de
bezetters niet bepaald bijgedragen
heeft tot een verhooging van het
aanzien van de democratische lan
den. Dat is de zuivering. Zij is voor
een zeer groot deel mislukt. De ge
allieerden stonden in feite hier voor
een moeilijker taak dan de zuiver
aars in de overige landen. Torwij!
men daar in den eigen -nationalen
kring, die men kende, moest zuive-
ren, stonden de bezettende mogend-
heden in Duitschland tegenover
vreemde verhoudingen. Zij waren
meer dan waar ook gedwongen zich
te beperken tot zuiver formalisti
sche argumenten. Daarbij kwam b.v.
bij dc Amerikanen het groote.gemis
aan kennis van het wezen van het
nationaal-socialismc. Zij meenden
met een stoomcursus van zes weken
de Duitschers tot democraten te kun
nen opvoeden, met een resultaat, dat
op benauwende wijze lijkt op dat
van de stoomcursussen voor N.S.B-
burgemeesters in Nederland. Wan
neer dus de Duitschers beweren, dat
2ij de zuivering veel beter in eigen
beheer hadden kunnen doorvoeren,
dan is dit argument op het eerste ge
zicht ccnigszins steekhoudend. Daar
tegenover staan echter onze ervarin
gen met de zuivering in de lenden,
waar binr.en eigen nationalen krinv
gezuiverd werd. Ik heb. mij laten
vertellen, dat men daar nog ccnige
klachten heeft.Het teleurstellen
de aan de zuivering in Duitschland
is niet, dat zij niet beter lukte dan
in andere landen, maar dat zij onder-
Werp van de groote politiek is. door
dat b.v. de Hussen en zij. die met hen
sympathisceren, wel op de mislukte
2uiuering schelden in de Westelijke
zóne, maar tegelijkertijd de mislukte
2uiverina in de Russische zóne goed
praten. Het kost niet de minste moei
te. om tegenover ieder geval van ge
brek aan zuivering in de Westelijke
gebieden een overeenkomstig geval
uit de Russische 2önc te plaatsen
Toen Molotov te Moskou met een
lijstje uit dc Britschc zóne kwam op
dagen. kon Bevin zonder veel moei
te een overeenkomstig lijstje uit de
Russische zóne tooncn.
Wie in het Oosten tot de door
de Russen gemainteneerde een
heidspartij toetreedt, is de na
deden van de zuivering te bo-
ven. Dit is zoo kras. dat in de
Russische zene het zinnetje op
geld doet: partijgenooten tna-
zi's> zijn slechts die partijgenoo-
ten (nazi's), die nog geen partij-
genooten (S.E.D.) zijn.
Erger nog is, dat de groote mo
gendheden de deskundigen op het
terrein van de geheime wapens, hij-
na uitsluitend nazi's, gehec! buiten
de zuivering plaatsen. JNIen heeft
hen naar Engeland en naar Amerika,
maar niet minder geestdriftig naar
Rusland gehaald. Deze politiek minst
betrouwbare Duitschers zün vrijwel
de eenigen. die over de grens ko
menmet goed arbeidscontrac-
(Ingezonden Mcdedeeling)
D AG E III KS NAAR DE
CEBUTO -REISBUREAUX
ROTTERDAM - Splnhuïsstraot
11 - Beursgebouw - tel. 26182
en Inllchtingkantoren der N.S.
De warmte en hartelijkheid, waarmee de Limburg scha mijnwerkers in
dc Burger zoal van het Raadhuis door hef Roiterdamschc Gemeentebestuur
werden ontvangen, werkte blijkbaar aanstekelijk op de zanglustwant
de stoere mijnwerkers zongen zoo geestdriftig, dat zij hun gastheer en., het
mannenkoor van de R-E-T naar de kroon staken!
trots op. hun aandeel te kannen le
veren in den wederopbouw van ons
land! Een goed volk, deze mijnwer
kers, een volk, dat unanieme be
wondering en .waardeering verdient
Mot vele vriendelijke woorden
heeft Burgemeester Oud zijn collega
van Brunssum, mr. A. J. P. M-
Lampens en de 75 mijnwerkers-zan
gers jnet hun vrouwen begroet; Mr-
Lampens beantwoordde hem in een
pakkende en even hartelijke toe
spraak en zoowel de mijnwerkers
als de mannen van de RET hebben
om beurten van hun vocale kwali
teiten bltffc' gegeven op een zoo
sympathieke en ongedwongen wijze,
dat d.eze ontvangst zeker tót dc we-
derzijd$ch<* toenadering zal hebben
bijgedragen. Ook dc voorzitter van
het mijnwerkerskoor. de lieer Frans
Smeet» nitte zijn dankbaarheid en
overhandigde burgemeester Oud e«n
in koper uitgevoerde mijnlamp als
aandenken aan dit tegenbezoek,
door de Limburgers aan Rotterdam
gebracht..
Na dit officieele gedeelte werden
door, het gemeentebestuur yerver-
scbmgen aangeboden, en hadden wij
gelegenheid, met eentge gasten een
praatje te maken. Zij waren opge
togen over .den boottocht door de
Rotterdamsche. havens, en langs den
Nieuwen Waterweg en voor de gast
vrije ontvangst hadden''zij niVtsdan
lof!.':.-v;
„Of liet uit te houden was, altijl
onder den grond fe moeten werken?
„Och, we weten niet': Ik ben
32 jaar ondergronds en voel'me er
best btfl'V De Limburgers zien het
als een eereplicht, het Nederland^
sche volk van kolen te voorzien-
Zooals overal, blijft er te-weuschen
over Niet iedereen is tevreden over
de sociale voorzieningen en zoo zyn
er meer dingen, die nog verbeterd
kunnenworden. Maar zij zijn er
Het tweede Kamerlid E. Vermeer
heeft den minister van Financiën
gevraagd of het juist is, dat vorig
jaar de belasting op dc extra-
uitlicerlng voor gepensionneerden
werd berekend naar dc maatstaven
van de loonbelasting, doch thans
naar voorschriften van „tantièmes,
gratificaties en. andere belaonin-
gen". Daardoor wordt eïn groot
deel van. de extra-ui tkccring aan
gepensionneerden als belasting
afgetrokken.
Drie personen hebben Donderdag
de aula vart de Economische
hoogeschool hun meening gezegd
ovèr het vraagstuk dat de ge
moederen in ons land het meest
bezig houdt. Gisteren is de lezin
gen-cyclus, die wordt georganiseerd
door de Rotterdamsche Studenten
Commissie voor de O verzee sche Ge-
biedsdeelen, voortgezet. Drs. R. van
Dijk sprak over de „Beschavj'ngsont-
wikkeling van Indonesië". Hij wees
op het conservatieve en traditioneele
van de Indische dorpsgemeenschap.
DeWestersche beschaving heeft deze
typische levensgemeenschap beïn
vloed, waardoor zij veel van haar
oude trekken verloor. De moderne
leiders van Indonesië hebben gekozen
voor de Europeesche cultuur, doch
een groot deel van de Indonesische
volken leeft nog volgens de oud.e
schema's. Daarom zal opvoeding tot
nieuwe ideeën noodig zijn.
Prof. mr. dr. E. H. s'Jacob, die
zich tegenstander toonde van de re-
geeringspolitiek, sprak over „De Ma-
iino-gebieden". Oost-Indonesië is pri
mitiever dan Java; men kent er een
veelheid van talen en een ernstig te
kort'aan hooger geschoolden. Het
einde van den oorlog beteekende
voor den Oost-Indonesiër evoiutie en
legaliteit, voor den Javaan revolutie
en illegaliteit. De oorzaak van dit
verschil zoekt spreker niet in het na
tionalisme, maar in den voedingsbo
dem (de Japansdie bezetting van
Java en het gezagsvacuum na de be
vrijding). Van eenheid is in de Ma-
linogebieden geen sprake. Van een
Indonesische federatie kan geen rust
worden verwacht, omdat kleine groe
pen de leiding tot zich zouden trek
ken, Voor den staat Oost-Indonesië
heeft men desondanks het federatief
beginsel aanvaard.
Mr. Th. A. Fruin toonde zich een
idealist van de behandeling van „Het
economische vraagstuk in het nieuwe
Indonesië". Spreker onderscheidde
drie perioden; in de eerste periode
investeerde Nederland kapitalen in
Indonesië. In de daarop volgende de
pressie-periode (1930) hield het in-
vesteeren op, de bevolking werd door
de vermindering van export naar de
dessa teruggedrongen, hetgeen hon
ger en ellende veroorzaakte. Door
industrialisatie poogde men de werk.
gelegenheid te vergrooten en in dien
ten blijven aanduiden
Oomarie. Dat staat in
artikel 8 van de Spel
lingwet en voorlopig
zult u zich daarbij aan
de lijst van De Vries
(V)
„Oomarie"? vroeg
ik, „schrijft nu nooit
meer yan DEN be
klaagde" maar altijd
„van DE beklaagde"?.
„Natuurlijk", beves
tigde Oomarie mot
vuur, „denk je dat ik
me ooit weer te sabbel
zal maken over dat
mannelijk of vrouwe-
lijk? Had ik vijftig jaar vel: Juj stond in pun-
eerder moeten weten'', ten omhoog
„Het mag anders „Ze zijn stapelgek'V
gerust, hoor", treiterde zei Oomarie, „cn dan
ik een beetje„bij ook nog dat gezanik
mannelijke woorden met ISCtl. Eerst zeg-
mag ecn naamvaïs-n ge- gen zo: SCH alleen
want ik voelde me
toch wat kriebelig wor
den dat Oomarie mijn
standje zo aanviel.
„Die zal dan wel niks
te zeggen hebben ge
had", zei Oomarie,
„wat een kul, ook met
die aardrijkskundige
on Tc Winkel moeien namen. Daarvan ma% je
houden. Van dc snor he( oorspronkelijke
schrijf je dux voorlo- woord nu ineens weer
pig: zij stond in pun
ten omhoogen van
hetzelfde ding als kne-
TÜINKAÏ.ENDER
ZATERDAG 19 APRIL. dom
mige één jarige zaaibloemen kunnen
ook zeer goed voor de annpfaminy
op zomer per ken worden gebruikt
Hiervoor komen o.n. in amirnrrking:
de lage roode Leeuwenbekjes of
Antirrhinum, de mode of row
Phlox Drummondi en dc lage dub
bele oranje of gele 'Afncavntjes (Ta.
des patula nana). Deze kunnen
kei laatst van April buiten worden
pezaaidOm de planten wat otu
per tot ontwikkeling te krijgen,
kin men ze thans ook in een brop'-
bak of in een kistje onder een glas
ruit u'tzaa'en. Zeer geschikt voor
perken (t ook de ronde of rose Go-
detia. Deze kan men begin. Mei bui
ten uitzaaien en dun uitdunnen.
schreven worden".
,iStik mct je manne
lijke woorden" snauwde
Oomarie, „ze kunnen
net zoveel lijsten' ma-
ken als ze willen, maar
aan mijn lijf geen polo
naise meer".
„Toch zult u MAN
NELIJKE IVOOR.
DEN met HEM., moe-
schrijven als je CH
hoort, en dan moet je
Ineens wel weer ISCH
schrijven. Wat een stel
letje sufferds; die
commissie zal wel weer
uit schoolmeesters be
staan".
„Er zit anders ook
eert uitgever in", zei
ik een beetje spijtig,
niet veranderen, al
leen de uitgang cn dc
lettergreep die daar
voor staat",
Dat zou jij als
deurwaarder anders
direct hebben moeten
begrijpen", antwoordde
ik, „je mag toch zeker
de spelling van een
eigen naam zo maar
niet ver anderen. Moest
jij eens in uw ex plot
ten doen",
„Wel verdraaid", zei
Oomarie, „jij bent een
pienter mannetje, jong;
ik heb altijd al gezegd
dat je naar onze kant
aardt".
Haagsche socialisten hebbenden
reeds lang door velen gekoester-
den wenscb uitgesproken, dat een
gedenkteeken zal worden opge
richt voor den. grootén socialist!
schen voorganger en staatsman
Mr, Pleter Jelles Troelstra.
- Om dit dènkÏÏeeld ie Verwezen
lijken lg een comité gevormd»
waarin V— daartoe uitgenoodigd
door het bestuur van de Partij
van den Arbeid zitting hebben
de heeren ir. J. W. Albarda, voor
zitter, J. Winkler.. Rijnstraat 12(1,
Amsterdam, secretaris, C. A, AI.
Diepenhorst, pennjngmeester, W.
Dreesj- J. Geerts, dr, Geerts, dr. EL
C. van Gelder, jhr. mr..dr, AI. van
der Goes van. Katers, prof. mr. R.
Kranenburg, E. Kupers, C. "J.. N.
M. Ruygcrs cn J, J. Vorrink.
"Voorts is een comité fan aanbe
veling gevormd.
Het comité richt zich nu met
een oproep tot het Nederlandsche
volkoom do oprichting van het
gedenkteeken mogelijk te maken.
Veie duizenden-Nederlandsche
'mannen en vrouwen .zullen al
dus de oproep gaarne ertoe: bij
dragen. dat door een gedenktee
ken Troeistra. en zijn werk tot iu
lengte van dagen zullen worden
geëerd, al zal een; figuur als
Troelslra niet worden vergeten,
ook ais er geen gedenkteeken
voor hem zou worden-opgericht.
Een gedenkteeken zaï 'echter tel*
kens weer bij velen de herinne
ring aan zijn persoon en zijn werk
oproepen en voor tijdgenoot en
nageslacht een bewijs zijn van de
bewondering en de dankbaarheid,
hem hij zijn leven toegedragen en
na zijn heengaan be
waard. Hoe grooter
het aantal zal zijn
van hen. wier bijdra
gen, klain en groot,
het oprichten yan .het
gedenkteeken moge
lijk maken, hoe in
drukwekkender ge
tuigenis het zal zijn.
Het voornemen is hei
gedenkteeken te. doen
veprifzen in de stad.
die als zetel van de
volksvertegenwoordi
ging het centrum is
geweest van Troel-
strafs staatkundige
werkzaamheid.
Bijdragen kunnen
worden gezonden aan
den penningmeester
van het Comité, C. A
M. Diepenhorst. Prin
segracht 51 Den Haag.
Zij kunnen ook per
giro worden overge
bracht op de postre
kening 562X ten name
van den penning
meester van hetCo-
mi té-Gedenkteeken
Troelstra, Den Haag.
tijd ontstond een. Indonesische mid
denstand. Tijdens en na de Japan-
sche bezetting kwam er een gropte
stroom tiaar politieke en economi
sche zelfstandigheid. Door de onder-
teekening van het basis-accoord van
Linggadjati is de politieke zelfstan-.
digheid in feite bereikt, doch econo
misch is Indonesië nog sterk van Ne
derland afhankelijk. De dessa moet
worden opgenomen in het groote
verband. Kapitaal heeft men bard
noodig; door het creëereri van ge
mengde bedrijven behoeft Indonesië
niet den speelbal van buitenJandsche
beiangen te worden!
Drs. L. F. Thijmstra gaf een gede
tailleerd overzicht Van het: partijwe
zen in Indonesië. Dit partijwezen,
staat nog grootcndeels in de kinder
schoenen, het is zeer complex (In
donesië kent honderden partijen) en
de gegevens er over zijn onvolledig.
In de voordracht van mr. W. D.
van Helsdingen bespeurden wij ecu
verdediging van ons vooroorlogscb
koloniaal beleid. Duidelijk liet spre
ker uitkomen, dat ons tegenwoordig
gedrag tegenover Indonesië medé
bepaald wordt door den gang van
zaken in deu Pacific. Australië'*
Imksche regcering, de onafhanke
lijkheid van de Éhïlippijcen en de
vrijheidsliefde io de Verecnigde Sta
ten, hebben grooten invloed gehad.
Japan zal zich economisch snel her
stellen en China wordt een grooto
politieke 'macht dievoor Indïë ge
vaar kao opleveren. Do indirecte in
vloed van Sovjet-Rusland is even
zeer groot. Engelands politiek werd
door spreker verdedigd en de Fran-
sche politiek ten aanzien van Lndu-
China achtte hy een afschrikwek
kend voorbeeld.
De culturcele zijde werd beeban-
deld door dr. A. van Veizeu, die
van oordeel was dat «ij wordt ge
vormd door de geesteshouding, die
wy tegenover de problemen aanne-
meu. Indië en Nederland hebben
verschillende tradities ea verschil
lende culturen: dat is juist «en ver-
eischte voor samenwerking. Wij ver-
keeren in een periode van vernieu
wing voor Indonesië en men vraagt
ons om een vingerwijzing Welnu de
Indonesische cultuur mag niet wor
den vertrapt en mag zich niet rich
ten naar het Westen. Nederland mag
hierbij niet tewerk gaan met
générosité d'iptelligence, maar met
een gènérosité de coeur. Wij mogen
niet iets geven om terug te kunneu
nemen.
Het studentcncomilé, dat deze
serie voordrachten organiseerde,
heeft veel eer met zyn werk inge
legd. Verdieping in een vraagstuk
maakt een bezonnen oordeel moge
lijk en daaraan bestaat in dezen,
tijd van groote controversen be
hoefte.
Op verzoek yan het gemeen
tebestuur van Mecbelen zal de
MuUatutitentoonstelling. .die in
Alaart te Arasterdam cn Antwer
pen werd gehouden, worden .over
gebracht naar Meeheer.,- Maan
dag 28 April zal dej voorzitter van
het-MultatuU-Génoótschap,. dr. G.
Stuiveling te Afechèlen, een voor
dracht houden over Multatuli's
heteekenis voor de Nederlandsche
cultuur.
De weg terug?
-*t Staat wel wijs om pessimist té zij r
maar och, die pessimisten toch: *waj
een moeilijke mgnscben. Een zwaai
leven hebben ze en zijwordgn|«
leelijk van: ze krijgen- allemaal Tiirir
pets in het voorhoofd en groeven ,orri
den mond en sommigen een hangende
onderlip. Neem b.v. mijn vrïéni
Frederik, de zorgelijke, de zwartkij;
ker, vel over been, een échte Lor»
Wanhoop. Verschrikkelijk brave dei
rel, maar zwaar, drukkend op hi
middelpunt zoekende af. Permanehl
moet ik hem bestrijden: Half teeg,
die fTesch? Maar Frederik,- waareff
niet half vol? Piet de sigaar? 'Mai
Frederik waarom niet: Piet is' eindéji]
lijk gelukkig gehuwd. AlsFrederil
ergens de straiende slagzin: „Erfzitj
schot in" tegenkomt trekt hij een ge||
zicht of hij eenscheut in z'n jbi
kf'igt- -
Gisteren zat ik met Frederik in:èéni
zeer net koffiehuis. Driemaal verwis-j
selden wij. van tafeltje orndat.'.hëti
volgens mijn vriend tochtte. NaJëènl
ernstig onderhoud, eerst met dehj
kellner, toen met den ober en tenj
slotte met den baas zelf mocht dan-
het kleine tuimelraam dicht én. toen-
pas pessi misten zijn a Is d e dood
voor tocht) zette Frederik zich rustig)
om ijzig en-lijzig een uitvoerig resü-J
mé te geven van de hoofdartikelen^
uit kranten en tijdschriften en naarJ
aanleiding daarvan, uiterlijk önbewol:
gen, den vertnocdeliiken datum _te be-j;
palen waarop wij de eerste vijaridê^Ë,
lijke atoombommen konden verwachL^
ten. Mocht hij zich evenwel tochVinl
het tijdstip verrekend hebben, zoo®
ging Frederik verder, dan zou ik. ine
ieder geval nog in geen tien jaarTéetis
étage kunnen huren, laat staaneen®
huis. Even lang zou Rotterdam min#
stens op een concertzaal moetènf
wachten,' het bouwen zou in iedém
geval heelemaal stop gezet wordeh^fi
de kippen van den leg raken, vleeschlf
alleen nog door de slagers-zelf ge|l
geten worden, kortom wij hadden»
„den weg terug" alweer een heel :emd;|
betreden. ""''-I
Ik stak een versche sigaret op vanl
mijn drie rantsoenenbon (drie! Fre||
derik) roerde in mijn koffie enrwildel
r.a een. diepen haal Virginia enfëenl
warmen slok opgewekt in debat gaani:!
maar de woorden bleven me:in-{deiif
keel steken. Ik nam nog. eeriiiSlpkT
proefde goed... inderdaad het
al weer driekwart surrogaat'vv^g^'
Desideriu!
Het kost niet veel moeite, den
Amerikaaaaschen ambassadeur,
dr. Herman Baruch. te herken
nen. Toen deze markante diplo
maat gisteren een bezoek bracht
aan Rotterdam, viel hü dadelftk..
op. Hb" bezocht een bekenden op-
tïctën aan den Coolsingel en
kocht een zonnebril voor zUn ge
zelschap, de charmante barones
se Macltay. Daarna dineerde hy
in een bekend restaurant, dat in
een groot gebouw is gevestigd.
Natuurlijk vielen \vü hem jour-,
nalistiek lastig, doch hfj was
hier incognito en zeide met een
innemende diplomaten-glimlach:
„You have a wonderful coun
try'1.
Eer. belangrijke discussie kah'.riiö
lezen in het weekblad In de iWaj
schaal over de waarheidaanShë^
sterfbed. Mag men, moet^niei
iemand, die ongeneeslijk ziek is^pn^
verbloemd zeggen hoe hetéri^qi
staat? Moet een dokter dit'doeniet
dominee, de naaste famiüe?:Een.ërh^
stige en .moeilijke VTaag, waaróp^
men niet zoo maar met een voor ,alle£|
gevallen passend ja of nee kan" ant^|
woorden. Soms moet het besUstïi
gebeuren.soms even* beslists..
Ds. D. Tromp maakt de;'wijze
merking: Een regel is moeilijk- tèvgë|||
ven. God zelf is niet .altijd zoo :t"
stig als wij. Gods goédheid gaat 'ook
hier .het al te bovenl - -
En hoe staat het met het zeggei
van de Avaarheid, als iemand: kerh
gezond is? Wie meent, datdefzaalqj
dan eenvoudig is, vergist T zichJ
tuurlijk is de situatie dan geheel?al_
ders en in vele oprichten gunstiger^
Maar het kannooit. beteekeneri,£dat|j
men alles dan .maar zeggen-':.'
Ook. hier is een .regel moeilijk^,ta^
geven .en is de opmerking van ds,"
Tromp van toepassing, niet om' Kèi
ons gemakkelijk te maken, maar: oin
de grens van onze verantwoordelijke
heid te wijzen.- Onze existentieel
tusschen twee werkelijkheden,
Jezus onder woorden bracht, eehër-*|
züds: de waarheid zal u vrij m""
(Joh. 8 32), anderzijds: Vader,tyer-$
geef het hun, want zy wetemv-iÜétiL
wat zij doen (Luk. 23 34)samerirA
gevat; in alles de liefde.
J.
„Kom Zondag 27 April maar een»
terugi", veizekeren die het we
ten kunnen, „dan zal het Bollen-
Zondag zyn." Dé kweekers etaan te
midden van de crocus6en, die vori
ge week, paars en geel, voorhet
eerst de bollenvelden kleur hebben
gegeven. Deze week nog volgen de
narcissen, daarna de hyacintlieii en
tenslotte begin Mei de tulpen.
In de bollenstreek houdt men het
echter op 27 April.
OcbJ een jaar gelednn was bet be-
die niet
moebt terugkeeren
DOOR WILLY CORSARI
Maar Chris was niet dronken en
zoodra hij zijn vriend zag binnenko
men. nam hij afscheid van zijn ken
nissen en zocht met Erik een rustig
plekje. Erik keek hem aan én werd
opnieuw bevangen door een vreem
de gewaarwording, dat het nog oor
log was en zo zoo meteen iets ern
stigs moesten bespreken. De kellner
bracht de bestelling, Chris dronk
zijn glas in een teug leeg en toen hij
sprak, was het zooals vroeger, heel
zacht en met het gezicht van iemand,,
die hier alleen zit om wat te drin
ken en te kletsen. Alsof nog altijd
dm hen heen Duitsche uniformen
waren, en mannen die geen uniform
droegen, maar op zijn minst zoo ge-
'vaarlijk konden zijn. -.-."'-Vy;
Chris zei: „Ik moet je spreken over.
dien Zweedschen vriend van' je".
-„Sigurd?" Erik was verbaasd. Niet
zoozeer over de woorden, als over
den toon waarop ze werden gezegd.
,ja". Chris stak een sigaret op,
blies een rookwolkje uit en zei,
daarin starende: „Die man was, tij
dens den oorlog in dienst van d,e
Gestapo".
Erik-staarde hem aan. ,3en 3e
gék?" vroeg hij zachtjes. -
„Neen.-Ik herkende hem dadelijk.
Dat wil zeggen: Ik wist dadelijk dat
ik hem kende, je weet ik heb een
uitstekend geheugen Voor gezichten..
Ik wist dat ik hem kende, hoewel ik
hem vroeger gezien had met heel
kort geknipt haar en een snorretje
en een brilEen typische Mof. Ik
wist niet wie hij was. dat heb ik me
pas herinnerd, toen ik wakker werd
en nuchter was geworden".
Erik zat nog steeds naar hem te
staren. Het geroes van stemmen om
hem heen leek weg te sterven en de
gestalten in den blauwen rook van si
garen en sigaretten werden zo onwe
zenlijk als schimmen. Een oagepblik
voelde hij zich koud worden van
angst. Toen brak de betoovering. Hij
dronk zijn glas leeg en vroeg geër
gerd: „Heb je me daarvoor hier laten
komen?"
„Ja, allicht. Ik wou me niet bij jou
vertoonen en kans loopen, dathij
iets in de gaten kreeg en ik moest je
toch waarschuwen?"
Eriks oogen vlamden met een
groenachtigen glans. Hij zei verheten;
Hij is tijdens den geheelen oorlog in
Zweden geweest bij zyn Zweedsche
familie, en ik steek mijn hand in bet
vuur voor hem". -
Chris zei rustig: „Doe dat niet, je
zou je branden". -
Erik drukte woedend zijn half op
gerookte. sigaret uit „Jij ziet iemand
met een dronken kop, die misschien
toevallig op eeh ander l|fkt en dan
durf-je dergelijke enormiteiten over
hem te verkondigen tegen mij, die
hem door en door kent".
„Ken je hem zoo door en. door?"
De vraag maakte Erik onzeker.
Toeii hij weer sprak, was zijn stem
matter en wat ontwijkend: „Voor
zoover, je een mensch ooit kent, ja.
Ik zeg je nog eens, dat hij als kind
bij ons aan huis kwam. Toen hij
achttien was, werd hij ernstig ziek,
zijn longen waren aangetast Zyn
voogd verwaarloosde hem en vader
schreef toen op eigen verantwoor
ding naar de familie, die Sigurd in
Zweden had. Iemand is hem toen
komen afhalen en sindsdien hebben
we hem niet meer gezien, voor hij
nu terugkwam. Ik heb zoowat acht
jaar dag aan dag met Sigurd omge
gaan, we vertelden elkander alles en
ik kan, jé verzekeren, dat niemand
minder in aanmerking komt voor
dergelijke verdenkingen als hij. Bo
vendien, zou ik wel eens willen we
ten, waarom hij ooit zooiets zou heb
ben gedaan".
„Ja, dat weet ik niet", zei Chris,
„ik ken hem niet". Hij sprak op den
zakelijken en wat harden toon, dien
hy tydenS den oorlog dikwijls had.
„Maar ik weet, dat hij destijds -sa-
menwerkte met Falk en je herinnert
je wet wie Falk was. Ik heb hem zelf
uit den weg geruimd en het was
hoo^ tijd. Hier in denzelfden bar heb
ik dien vriend van je voor het eerst
samen, gezien met Falk. Hij hoorde
tot'de lui, die Falk als een soort lijf
wacht bij zich placht te hebben. Zoo
als ik zei, droeg hij toen zijn haar
anders en had zoo'n Hitlersnor en
een bril op. Maar ik herkende hem
toch dadelijk Later heb ik hem nog
eens gezien met Falk en hij was er
bij, toen ik Falk neerschoot Een van
onze lui heeftmij trouwens voor
hem gewaarschuwd. Hij zei: „Pas op
met dien vent daar. hij spreekt
vloeiend Hollandsch, maar hy is een
Mof en hij is bij de Gestapo...."
Erik stak een nieuwe sigaret op,
met vingers die trilden. „Chris", zei
hij op geheel anderen loon dan .te
voren. bijna smeekend. „je moet je
vergissen, het is Godsonmogelijk. AJs
je hem kende, zooals ik, zou je we
ten dat het onmogelijk is. Hij is as
dien tijd weggeweest en nu pas te
ruggekomen".
Chris zei peinzend: .Hij schijnt
slechte zenuwen te hebben gekregen
in het rustige Zweden. Vond Je niet
dat hij er. uitzag afs het gepersoni
fieerde kwade geweten, toen hy die
nachtmerrie had, of dien zenuwtoeval
of wat het dan was? Ik vraag me af,
wat hij ziet in het donker?"
„Het is geen misdaad om nacht
merries te hebben", zei Erik boos,
„ik heb er ook wel eens aan gele
den".
„Hoe weet je overigens, dat hij den
heelen oorlog in Zweden was? Dat
heeft hy zeker zelf verteld?"
„Neon, hij heeft niets verteld", zei
Erik norsch. Maar hij dacht opeens:
Hij heeft inderdaad eigenlijk niets
verteld en wat'hij vertelde, sloeg al
leen op de eerste jaren van zyn ver
blijf in Zweden. Hij ging weg in 1939
en hij zei, dat hy weer heelemaal ge
zond was ïn 1940 en hy zei ook iets
van studie, maar alles wat hijver
telde, hield eigenlijk op daarna. Oeli
ik ben gek, dat ik. zit na te denken
over dat gezwam van Chris. Hij
heeft zich iets verbeeld in zijn dron
ken kop
Plotseling drong een herinnering
zich aan hem op en benam hem even
den adem; de herinnering aan den
zomeravond, toen zijn moeder op
eens had geroepen: „Sigurd stond
daar aan het venster". Dat was in
1942 geweestOch het was alles
nonsens.... En dat Sigurd zoo wei
nig verteld hadHij had eenvou
dig niets te vertellen gehad, hij had
daar rustig en veilig gezeten en zich
misschien een beetje geschaamd er
over. Eigenlijk had h(j gelijk, toen hy
zei: dat cr geen grens meer is als je
begint met wantrouwen.
Hij veegde zijn voorhoofd af en
zei: „Het is hier om te stikken. Chris,
kom met mij mee. als je hem met 'n
nuchteren kop terugziet.aul je wel
merken...."
Chris schudde het hoofd. „Als ik
hem met een nuchteren kop had ge
zien, zou ik dadelijk hebben gewe
ten waar ik hem vroeger had ont
moet. dat is het eenige verschil. Ik
vergis me niet. Het heeft geen zin of
ik meega cn hij zou misschien iets
merken cn verdwijnen en dat zou
jammer zijn. Ik zal je zeggen wat ik
wil doen: ik zal probeeren informa
ties naar hem in te winnen, laat hem
intusschen niets merken...."
„Niets merken?" barstte Erik los.
„Je kunt niet van me verlangen, dat
ik doe alsof er niets Raande is".
„Als je iets zegt, gaat hij er van
door". (Wordt vervolgd).
zoek op Bollen-Zondag nog ;<maa^
matig. De een wilde {of kon) hetj§
stalen ros nietbenutten; ..Enpieff
autoverkeer? In de eerste plaats]j
ren er heel wat minder 'auto's^
nu en de conditie van de inv-hèé
voorjaar '46 in ons land rijdende!
vehikels was nu niet direct^-vaag
dien aard dat de bezitters ;^uV
hadden om „slingers" tehalen^JL
•Eq nu? Goede, tram- 'en treiayerJL
bindingen, meer fieteen-meLbandënJl
enheel watme er auto's
daar enkele factoren, die de:bollSa£i[
streek ditmaal heel wat meerf; ky||
kers' doet'verwachtén^ K
Nog zal het niet zijn als voor deal
oorlog, toen onafzienbare Etroomeaêg
auto's en fietsen langs de -bloeiende^
bollen trokken. Maar algemeen
kent men toch wel op zeer veel bé"
langetellenden. die óok wel weer^
noodige animo voor de „slingéraF;'
zullen hebben.
De roepstem der bollenWie'f?
die eens van dit klcurenfestyn héeftH
genoten én een vervoermiddelbVj?
zit» zal op dat oogcnblik thuis.
len blijven?
Op 27 April zal men in de bollen^
streek alom van een dergelijk-lóo^
ncelfje(kunnen genieten.
