Bewoners van nieuw-gewonnen land „Lt Combat"
Vroege groenten beroeren
de gemoederen
heöen....
De grijsaard van Pelleas en
Melisande
Architect Fledderus in Amerika XI
Veranderingen bij
Korte gesprekken met filmsterren en
langere met andere mensen
Overeenkomst en
verschil
Revue der meningen
Noordzeeloodsdienst
Men beruste en hope op gunstige
weer soms tandig heden
Wel een diagnose,
maar de therapie?
Wij strompelen allen naar ons graf
Maeterlinck toch
voorzitter
Ongelovige Thomassen
Zaterdag 7 Juni 1947
Dc vorige week ben ik onder een blauwe zonnehemel met
het peerd van Tarzan over een tractorenpad van de Kuin-
der naar Luttclgeest gewandeld. Eerst ben ik U de verklaring
schuldig, dat het peerd van Tarzan" de hoog gebeende en wei-
geschapen dochter van b o e x Wester uit de Noord-Oost
polder is. De jongens van Kuinrc en van de Noord-Oostpolder
jyeten wat mooi is, maar hun maatstaven zijn anders dan de
onze. Daarom heet in hun monden de struise natuurmens die
Wester is Tarzan en zijn dochter, die de dartelheid van een
veulen paart aan de kracht van een Olctenburger, het „peerd",
en dat is een onderscheiding die er zijn mag.
Alleen dc smokc-tree. een bladloze
bootn. die aandoet als een wolk met
takken en een stam en de palmen
van Devils en Palm Canyon overle
ven de seizoenen en verplaatsen loc-
rist en bezoeker in een slee)-, die
elders op dc wereld alleen in de
Soedan le vinden is.
"C*N gaat U ook eens kijken in die
Noord-Oostpolder en de veelal
vergeten Noord-West hoek van
Overijssel, want er is niet het min
ste verschil tussen het nieuw ge
wonnen land in dc Zuiderzee en dc
De \ehrijver met rijn gastvrouw op
het ierras van da Huntington
Library, Pasadena, California.
(Van onze correspondent)
FAIÏIJS, 3 Juni. Directie en
hoofdredactie van het onafhanke
lijke dagblad ..Combat" hebben zich
teruggetrokken. Het blad zelf zal
onder andere leiding blijven ver
schijnen.
Niettemin betekent deze verande
ring, dat een van de nobelste pogin
gen in dc journalisiick niet langer
dan dnc jaar heeft kunnen duren,
j ..Combat" heelt gedurende deze drie
i jaar een uitzonderlijk hoog intellec
tueel niveau gehandhaafd en door
zijn integriteit en het gehalte zijner
beschouwingen eon zeer belangrijke
plaats in Pr ankrijks politieke en
culturele leven ingenomen.
Ondsnks het betrekkelijk grote
aantal .lezers met een oplaag van
12H.OOO exemplaren was het blad in
April geklasseerd als het negende
van de Parijs e ochtendbladen is
de leiding niet in slaat geweest het
budget m evenwicht tc brengen. De
reserves zijn door de langdurige
krantenstakmgen van cht jaar opge-
soiipeoi d 'Ti mer> achtte zich niet ge-
reehligd te proberen door middel
van leningen het groeiende deficit
tc dekken.
Voor de keuze staande het peil
i van het blad te verlagen of heen te
aan, heeft de leiding hot laatste
Sonate t o Thyrza
OMDAT cr in dc herberg geen
plaats meer was. heb ik gelo-
r-> i r geerd bij Thyrza Cohn. Het was dc
Impenal-V alley in California, het gepensionneerde onderwijzeres van
nieuwe iand dat door de Boulder- 1 het plaatsje, oud en uitgedroogd als
dam en het All-America kanaal in palmen en de smokcs-irccs, maar
cultuur is gebracht en dat nujn vol- 1 fj,ra£,' .da' ben.jdenstvaar-
«end reisdoel tvas na mijn vertrek i ?,gcï raort"1ter'°wob to PajStma I !M,Kt,,n toen t to.arrPI°tT
u t Los Angelos on Hollywood. I ot Polen hebben, gestaan later moet i v7&ra«
Maar mijn gedachten darteion j Bvr°n op ?,n Sonal? to TiD'i*^a als het ging over de minne, maar bij
gemaakt en nog later zatik i cjc gruwelijke geschiedenissen sloeg
mot haar op de patio van hotel Del ze lrruJ!sPn mct vermenigvuldigheid.
Tahquitz achter een malse kip. ter- Ook (]lt la Amenka.
wijl m hel maanlicht nu cn dan een
jonge vrouw van dc galona afkwam
om geruisloos in het koele bassin te
glijden. dat in het midden van de
patio ligt.
Die avond bewonderde ik in haar
huis het portret van Emife Zola, die
die Thyrza zelf op Zola's giaf op het /4.b* cn Pascal Pia
kerkhof Pèro Lachaise in Parijs had u;
mijn pen vooruit. Laat ik eerst mijn
gesprekken met filmsterren releve
ren. Met mijn gastvrouw Verginia
bezocht ik dc Huntington Library in
Pasadena. Op een gegeven moment
stond ik voor eon schilderij van
Gainsborough, de ..Bleu Boy" en
plotseling vormde zich om een jon
ge vrouw die naast mij stond en
mijzelf een mompelende kring men
sen. Toen wendde dc jonge vrouw-
haar hoofd naar mij cn sprak: ..Is
not it a beauty?" Waarop ik anl-
woordde: ..Yes. it is". Dat was mijn
gesprek met Greer Garson, bij be-
Jtend als Mrs. Minniver. Later in
Palm Springs draaide ik een ver-
kcerd telefoonnummer cn een stem
antwoordde: ..This is Eddy Cantor 1
talking". Dat was mijn gesprek met
Eddy Cantor, die in een romantisch
huis aan de Paseo el Mirador woont.
Ik heb niet zo dmk gepraat met
die mensen. Zoveel temeer met een
rustende Amerikaanse eigenbouwer,
die op een avond door de goden
naar Jerry K lump's huis gezonden
werd om voor mijn verder transport
door de States tc zorgen.
Moeite en Bartje
1—TlJ was op ccn vacantietocht
J-zonder bepaald doel, had een
voortreffelijke auto en een nog
voortreffelijker vrouw, een ketting
rookster van 70 jaar. Twee dagen
later vertrok ik met hen naar het
Zuiden, fungerende als gczclschaps-
heer en chauffeur, en nog een dag
later noemde ik haar Moeke en hem
Bartje. In deze twee mensen. Mr. en
Mrs. Somer uit Denver, Colorado,
vonden mijn ervaringen op het ge
bied van onbaatzuchtige gastvrijheid
hun hoogtepunt. Ze maakten samen
ruzie bij de samenstelling van hel
menu omdat Moeke dacht, dat dc
kip die zij uitgekozen had
geplukt. In. de nacht stonden we op
het zonnedek van haar huis lil de
woestijn. Ver weg huilde eer. prai
rie wolf en dc maan hing als een
gele bal boven de bergen. Daar
vertelde ze van de historie van het
land en de schandaaltjes van de
Rein H. Fledderus.
Palm Canyon in Palm Springs,
California
Dienstweigering
De heer F. MispelbJotn
Beyer, die verleden week
hier voor dc Krijcsrasd
terecht stond wegens
principiële dienstweige
ring, formuleerde zijn
weigering op gronden,
die in derc rubriek ver
melding kunnen vinden.
;,Ik meen met het recht
te hebben, nupi evenmens
ie doden Daar dit be-
bCkCr I ginsct mn met door men-
son is opgelegd, kan ook
dc overheid mij niet van
mijn verantwoordelijkheid
in deze onthelfen.
Ik ben ervan overtuigd,
dat het streven naar een
waarachtige vicdc, de
volledige overgave ver
eist van individu cn ge
meenschap. Deze is on
mogelijk. wanneer wij
ons geestelijk zowel
als materieel op oorlog,
op de mislukking dus
van dit streven instellen.
Het probleem begint
voor mij bij' het al of
niet mogen doden van de
evenmens, doch pas daar,
waar wij tot de ontdek
king komen, dat het
algi
mrmale WttWlte |S,ïnm conflict wenct
116 J Celeius bedraagt. Al die scho- j mct de gemeenschap. Een
hc tuinen, al dat gras en al die conflict, dat door dc
bloemen verschrompelen dan tot ccn i dicnstweigcnnpswet
triest grijsbruin cn sterven. Palm 1
Springs herleeft in het najaar, als
met de eerste gasten treinladingen
graszoden, planten en bomen wor
den aangevoerd om dit oord weer
het gelaat te geven, dat op de
prospccti van de relsbureaux staat.
voor mij zou zijn dan de lamsbout,
die Bartje het beste voor mijn zieke
galblaas vond, cn al die dagen is
het mij maar ccn enkele maal cn
dank zij samenzweringen met een
hotelhouder gelukt om eens een re
kening te betalen.
Een van onze slopplaatsen was
Palm Springs in de Californischc
woestijn: een plaatsje waar U
's morgens Harold Lloyd en Edward.
G. Robinson met een boodschappen
tas kunt zien wandelen. In de herfst
winter en lente bloeien, oleander,
bougainvillca. primrose, wocstijnle-
lie cn Mexicaanse zonnebloemen er
uitbundig: 's winters is het er vol
met filmmensen cn toeristen, maar
in dc zomer blijven alleen dc bur
gemeester i
dagelijkse
iswaar enigszins gelegali
seerd wordt, maar niette
min ccn conflict. Wchs-
vaar kan men zeggen, dat
dit beginsel ons is opge
legd door „machten", die
zelfs dc staatsmacht te
boven gaan, dat dus noch
dit beginsel noch onze
verantwoordelijkheid door.
een overheidsbevel kun
nen norden opgeheven,
doch dit geeft ons hoog
stens een aanwijzing in
welke richting wij dc op
lossing van het conflict
moeten zoeken, noch ech
ter deze opï«»3Bing zelf.
Wc voelen ons dan per
soonlijk vcraninuord. we
menen de voldoening te
mogen smaken „princi
pieel" geweest te zijn,
doch wij plaatsen ons
dc gc-
T~^E radiopredikant d». F. R. A.
Kenkels publiceerde het ,.Hih cr-
pums Hancboek" (uiig. üaanien, Den
Haag), Een hancboek" is vanouds een
geschrift, waarin het a.h.c. aller on
derrichting wordt geboden. Dit Hil-
versumse Hanebock handelt over de
zcor oude kerk tn de zeer jeugdige j daan-nee buiten
radio.
Over luisteraars en sprekers ook
ever de historie van de omroep, de
verwarde gang van zaken na de be
vrijding, dé oude omroep verenigingen
en haar intriges en hei verlangen naar i
een nationale om mep. Het hoek is J
niet alleen belangrijk um zijn onder- i 11)
tverp en alles wat het daarover ver- j Wallie
mcenschap. die onze over
tuiging misschien kan
respecteren. doch die
daarin voor zichzelf geen
steun vmdt
Waar enerzijds zovele zelfs zich in het
mcivwn meren, hun per- schappelijk
so on li] ke bezwaren m het
belang van de gemeen
schap opzil te moeten
zetten cn waar het mij
anderzijds onmogchik
lijkt, mjj op een gebied
van liet maatschappclnk
leven buiten cic gemeen
schap Ie plaatsen, meen
ik dan ook verplicht tc
Mn, nog tenminste ccn
andere reden, cn wel van
minder individuele aard
dan de eerste, voor mhn
weigering van dc mili
taire dienst naar voren te
moeten brengen. Deze re
den is. dat naar mijn stel
lige overtuiging alle
streven van de gemeen
schap tb.v. m de vorm
van v redes-organisaties,
internationale conferen
ties of misschien zelfs
(eenzijdige ontwapening)
zinloos is. zolang wc met
bereid zun. het kwaad
bn de wortel aan te
tasten.
Deze in a a1 schap pil ont
leent ban* aanzijn aan de
individuen, waardoor zij
govound wordt, ia, is
misschien zelfs te be
schouwen als een afspie
geling daarvan; naar
mi.in mening is dan ook
de oorzaak van dc ziek
ten. welke zich in het
maatschappelijk leven
manifesteren. In de eer
ste plaats le zoeken in het
individu, en met name m
de (toenemende?) nei
ging. ons eigen wezen cn
het wezen der dingen te
verwaarlozen lerwtllo van
dc schijn Zolang wil
hiermee voortgaan, ons
met deze schijn zeil»
meer en meer dreigen tc
vereenzelvigen, zolang zul
len wij voortgaan, ons tc
laten beïnvloeden door dat uit
invloeden van buiten, goeds
te haken naar bezit
en naar macht en te
trachten, een cultuur tc
beschermen mei midde
len, welke aan het wezen
van deze cultuur onlier-
slclbare schade berokke
nen.
Ik kan het met anders
zien. dan dat deze tegen
stelling niet slechts m
hoge mate bevorderd
ordt. doch misschien
maat-
open-
ba.irt door het bestaan
van het militair apparaat.
DU apparaat nl. lijkt mil
wel het instrument te
znn. dat bn uitstek ge
ëigend is. bovenbedoelde
gerichtheid op de schijn
te bevorderen cn aan tc
moedigen. Dit geldt met
slechts wat betreft haar
doelstelling, doch ook wat
betreft haar methode, ter
wijl haar invloed onder
gaan wordt zowel door
het individu als (cn mede
daardoor) door dc
i volks-) gcmccirschap. De
bereidheid lot het voeren
van een oorlog vereist
ccn heel andere menta
liteit dan die. welke ver
eist wordt voor het be
reiken van ccn toestand
van werk cl pk vrede.
Voert het aankweken van
cie eerste onvermijdelijk
tot een oorlog, de jio-
Bing. beide geestesgesteld
heden ir: éér. volk (per
soon) te verenigen doet
dit eveneens, omdat zij
door haar tweeslachtig
heid volledige toewijding
aan het ene doei verhin
dert, daarentegen de
halfslachtigheid van een
dubbele moraal ten ge
volge heeft, welke uit
eindelijk wel tol zelfver
nietiging moet leiden.
Ik ben dan ook van
mening, dat wij moeten
fcxe/en. willen wij niet
ondergaan. Dc weg van
het geweld en het „nood
zakelijk kwaad". waarbij
de middelen door het
doel geheiligd worden
dit althans schijnen le
doen is ccn andere
dan die van de rede cn
van dié moraal, welke
timmer kan aanvaarden.
aad" iets
o art komen,
deze beide zijn on-
vei emgbiiar.
Ik heb gemeend, de
laatste tc moeten kie
zen."
Thans hebben ook Albert Camus
cn Raymond Ar on hun taak neerge
legd. De hoofdredactie is overgedra
gen aan Claude Eourdet. ecu der
oprichters van het clandestiene
..Combat", die in Maart *44, toen de
Gestapo hein arresteerde, voor Pia
cn zijn vrienden plaats maakte.
Bij hem voegt zich thans de be
kende onafhankelijke socialist Jean
Texcier, die verbonden was aan het
onlangs gesneuvelde avondblad
..Librc Soir". Overigens blijven de
oude medewerkers ran ..Combat"
verbonden. Men moet dus wel aan
nemen, dat de onafhankelijke en
linkse politieke ncnting van het
blad zal worden gehandhaafd. Om
to blijven bestaan, zal bet beleid
wat minder intellectueel moeten
worden.
Op initiatief van de zeekapitein G.
Joosse en de heer V. W. Maas. di
recteur van dc N.V. Dirkzwager's
Scheepsagcntuur te Maassluis is als
onderdeel van deze N.V. een Noord
zeeloodsdienst. ccn geheel nieuwe
instelling op het gebied van dc zee
vaart, opgericht. De United Baltic
„Meneer, stel uw lezers gerust! Het komt met die groente best in orde.
Nog even geduld en het aanbod zal weer groter zijn dan de vraag. Dan
is er volop groente verkrijgbaar tegen redelijke prijzen. We hebben nu
eenmaal veel tegen gehad; de lange winter, de droogte van de laatste
weken, de hoge productiekosten. Dit had natuurlijk invloed op de prijzen,
die inderdaad te hoog zijn. Maar als het weer wat wil meewerken, dan
zat er spoedig zoveel zijn, dat de binnenlandse markt het niet kan rer.
werken en dan zullen we erg blij zijn, als we het overschot aan het buiten,
land kunnen verkopen."
een tevreden kan stellen. Dat
maakt alles zo duur!"
Het klinkt allemaal erg geloof
waardig, maar toch hebben wg de
prysbeheersing eens opgebeld.
De prijsbeheersing
„Meneer," zei men ons daar, „ik
wou, dat wij er iets aan konden doen,
want mijr vrouw moppert net zo
hard als ieder ander. Maar het is ons
onmogelijk, omdat er voor groente
geen regeling bestaat Dit ie trou
wens geen wonder, want niets is zo
grillig al* de prij's van groente.
's Morgens zullen de aardbeien
aan de veiling f 2.50 opbrengen;
'k middags komt er bericht uit
Engeland., dat men daar een be
langrijke hoeveelheid wil kopen
en meteen loopt de prijs op
tol 6.50,
Daar is geen touw aan vast te
knopen. We houden een oogje in 't
zeil. Als winkelier A. een krop sla
kan verkopen voor 23 ct, behoeft
winkelier B. er geen 50 ct voor te
vragen. Wij kunnen er alleen maar
op toezien, dat er geen woekerwinst
wordt gemaakt. Voor het overige
kunnen wij er niets aan doen.
Berusting
Toen hebben we met Den Haag
gesproken. Na al, wat we hadden
gehoord was het weldadig, de ge
ruststellende mededelingen van het
departement te kunnen noteren. En
vervuld van het ernstig voornemen,
stil te berusten en te vertrouwen op
een gunstige gang der seizoenen,
zijn we huiswaarts getogen, waar
de veenaardappelen en de dampende
schaal spinazie ons wachtten.
Zo ongeveer waren de woorden
van een ambtenaar van de afdeling
Voorlichting van het departement
van Landbouw. Visserij en Voedsel
voorziening wie wij zijn mening
vroegen over de groen ten prijzen. Wij
hadden gesproken met tuinders,
handelaren, winkeliers en huisvrou
wen. Niemand was tevreden. Toen
de groenten werden doorgedraaid,
omdat de prijzen beneden het mini
mum lagen, wa« iedereen veront
waardigd, wat alleszins hegrijpelijk
i-=. Nu wordt cr niet meer doorge
draaid; de schommel is doorgezwaaid
naar de andere kant: de prijzen zijn
te hoog. Weer klaagt iedereen steen
en heen. En weer is het zeer begrij
pelijk. Hoe zou een arbeideregezin
zich kunnen veroorloven, dagelijks
f 1.50 of meer aan groente uit te
geven 1 Ook arbeiders lusten wel
eens een bloemkooltje, maar de
meestnn moeten zich met spinazie
tevreden stellen, snms postelein of
een kropje sla. dat ook al vrij
prijzig is.
Wat is de oorzaak? Pc vei
ling prijzen zijn al betrekkelijk
hoog. Verdienen de tuinders te
veel? De winkelprijzen ziin nog
vee! hoger. Blijft er ia de handel
te veel aan dc strijkstok han
gen? Doet de prii«beheersing
hier niets aan? Wie heeft er nu
eigenlijk schuld?
De tuinder
„Ik niet," zegt de tuinder. „Zeker,
mijn productiekosten zijn hoog.
Vroeger kostte een bloemkool in de
\vinkel een paar cent: nu moet ik
voor een bloemkool plantje a! 34
Coast Pilotage, zoals dit bedrijf offi-ent betalen! Het glas voor
cicol heet. houdt rich bezig met het kassen, de Ionen van mijn arbeiders,
beloodsen van rdijschepcn om nu maar een paar voorbeelden
te noemen, bezorgen me grijze
van Dover fin het Engels Kanaal)
naar de Sont. Skagcrak en verder
alle Oostzechavens. Bekwame Ne
derlandse loodsen het zijn gezag
voerders ter koopvaardij met een
langdurige ervaring in de Oostzec-
vnart maken de reis naar de Oost
zee en terug geheel mee en ziin
daarbij voorzien van eigen zeekaar
ten. Deze zijn bijgewerkt tot op de
laatste gegevens, terwijl na het ver
trek eventuele wijzigingen radiogra
fisch worden doorgegeven.
Teneinde de buitenlandse rederijen
de garantie tc geven, dat de United
Baltic Pilotage als particuliere in
stelling betrouwbaar personeel in
dienst heeft, zal mot de Directeur-
generaal van het Loodswezen over
leg worden gepleegd om de loodsen
onder dezelfde voorwaarden wat be
treft kennis en lichamelijke geschikt
heid te laten werken als de Rijkszee-
loodscn.
Het oprichten van deze onderne
ming verdient waardering, daar het
in dc vreemde nog eens de aandacht
vestigt op onze beste traditie als
kundig, zeevarend volk en boven
dien een en ander onze schrale „de
viezenpot" slechts tot voordeel kan
strekken.
De bekende parodist cn „Dc
ir'nnin's" om. bekend uit Fred. Fa-
gete Radio Revue gaan a.s. Zondag
naar Indonesië om onze jongens
»';tf vermaak tc brengen. Van alle
kanten werd hun gevraagd een
anpie mee ie brengen. Om zich
reeds een beetje te oefenen in de
omgang met deze beestjes bezoch
ten zij dc Rotterdamse Diergaarde
waar zij i ver den voorgesteld aan
een fongc Orang. Dc wederzijdse
kennismaking verliep tot aller ge
noegen.
haren. Er is een maximum loon voor
tuimlersknechts. Maar al= ik ze voor
dit loon niet krijgen kan?
Als vandaag mijn kruisbessen
voor de conservenfabrieken rijp
zijn, heb ik onmiddellijk 200 man
nodig voor de pluk, die binnen
de kortst mogelijke tijd moet
worden afgewerkt. Ik mag blij
zijn. als ik cr 50 krijg en vraag
niet, tegen welk loon! Ik kan
de hessen toch niet laten ver.
rotten?
Maar, of mijn kosten nu hoog of
laag zijn, ik bepaal de prijzen niet,
dat doet de handel. Ik moet genoe
gen nemen met wat men my biedt."
De handelaar
„Het is een kwestie van vraag en
aanbod," zegt de grossier. „Er is nog
niet veel groente; er is veel dood
gevroren en het warme weer was
ook een lelyke kink in de kabel.
Bovendien zijn de kosten van
bepaalde producten zo hoog, dat
de tuinders liever wat anders
telen en zo ontstaat er een
onevenredigheid in de aange
voerde producten, waardoor het
mogelijk is. dat de spinazie
moet worden doorgedraaid en de
bloemkool niet te betalen is.
En het publiek ,wil niet alleen
spinazie; het wil toch bloemkool en
aardbeien en asperges en het wil
wel betalen ook. Daarom: ik bepaal
de prijzen niet; dat doet het publiek
zelf!"
De winkelier
„Het warme weer heeft ons parten
gespeeld. Als ik tegen sluitingstijd
drie kisten spinazie in m'n
winkel had staan, kon ik ze weg-
rooi cn: de volgende dag zou de
groente bedorven zyn geweest. Als
ik aardbeien verkocht, begon ik
's morgens met een winst van 15 ct
per bakje, maar tegen de avond
moest ik ze verkopen met 30 ct ver
lies, om er tenminste nog wat voor
tc maken. En ik sta toch niet uit
Hd'datligheidsoverwegingen in m'n
winkel? Vandaag kreeg ik m'n eer
ste kersen: een pit met een velletje
er omheen, zo groot als een aalbes.
Maar ze moesten 75 ct per half pond
opbrengen.
Het publiek wil iedere dag
wat anders. En er is niet iedere
dag zoveel variatie, dat ik ieder-
Transparant badpak
Bmin worden door het badpak
heen deze droom zei spoedig
verwerkelijkt kunnen worden
Op de int er nationale tetxiel-
ientuonsiellinq in Xew York
icoi dt een trcmspaianf badpak
gelanceerd van plastisch mate
riaalt met enkele ondoorzicktige
garneringen, om net aanstoot
te geven.
Zeg eens aaa
Een van de verschrikkelijkste
dingen die je als kind kan overko-
men was een dokter, die met een
lepel in z'n hand op je afkwam om v
je tong naar beneden te drukken
en zodoende in je te kijken, j,.
Sidderend en woedend heb ik als
knaapje my enige malen zo n on-
derzoek laten welgevallen, maar.j
onze dochter, oud 6 jaar, is van
harder hout. Met zo iets raars en
dreigends moet men bij dat Kind
niet aankomen. Gedecideerd wei-
gert zij zich voor zulke griezelig- 1
heden te lenen en daar helpen geen s
dreigementen of lieve beloften aan: r'
zij vertikt het haar mond open te
doen als men daar een lepelsteél,
zo maar, met niets er op of er aan,
in zou willen, steken.
Zulke eigenzinnige kinderen hèb f
je, zij aarden gewoonlyk naar hun.
mammies en men kan er wat mee -
beleven.
Toch moest er van de week raad
geschaft worden, want dat keeltje
van onze dochter werd hoe langer
hoe pynlijkcr en wegens haar hees
heid had de zangjuffrouw haar al
geweigerd les te geven. Die goede
juffrouw gaf een_ briefje mee.
waarin ze óns aanried toch vooral
het keeltje goed na te laten kijken
door de dokter, want het kind had
só'n mooi stemmetje, dat het zonde
zou zijn als de stembanden schade
zouden oplopen.
Vol oudertrots lazen wij verder
dat die dochter van ons bijzonder
muzikaal was, volgens de juffrouw.
„Zij heeft een absoluut gehoor",
schreef ze, „toen ze een auto hoorde ,-i
toeteren laatst, zei ze onmiddellijk: -
hoor!bèèèès. Ik hoef maar
met de kopjes te rammelen of z&
noemt zo de maat, dat mist nooit".
Wel, de dokter was er een uur i.
later al, een aardige lieve dokter,
leult met kinderen.
Geeft U me maar eens een le- -
pel, mevrouw, zei hij heel vrlende-
ijjk en zachtzinnig.
Nou, U weet het al. daar ging w
niets van door. Dat mondje bleef I'
potdicht, net zo rlicht als mammies j;.
mondje, bij onbescheiden vragen
van paps. 1
Nu, doe het dan maar zo ver
mogelyk open, zei dokter goedig.
terwijl hij de lepel demonstratief -;i
weglegde, en zeg me na: aaaa. *;j.
Lieve dokter had zelf z'n mond heel 4
wyd open gedaan en stiet een be-'b
nepen toontje uit. li.
Dèèèès, zong onze muzikale doch-
ter.
Aaaaa, gorgelde die goed oom dok-
ter weer. li'
Cliiïs, kraaide het kind.
Verwonderd en ietwat onbehol-
pen keek dokter me aan, maar ik -Ij?
haalde vlug de stemvork.
Piengüa galmde het in- .i|
strum ent. Gauw, gauw, kyken,
dokter, riep ik, toen het kind een'-'y]
prachtige reine a uitbracht, en nog !'|1
een. en nog een. l|
,'t Was gelukkig niets bijzonders i|
met dat keeltje. b
DESIDERIUS. kt
T OUIS riéRARD van Le Monde
heeft een bezoek gebracht aan
Maeterlinck en hij heeft daarmede
iets gedaan dat allen die belang
stel lm in kunst zal verheugen.
Plérard is naar Nice getogen en
hij heeft daar een htiis in verbouw
gevonden, een. huis in eeuwige ver
bouw, want het ligt al tijden onaf
gewerkt te verkommeren: dat is
hei buiten Orlamonde. Deze naam
alleen reeds deed vermoeden, dat hij
b\j Maeterlinck was beland, want
de auteur van Het Leven der Bijlen
hield, en houdt, van middeleeuwse,
dromerige namen. Evenals Emile
Verhaeren is Maurice Maeterlinck
totaal verfranst, totaal ver,,medi-
terrancerd"; hij is nog steeds ver
liefd op de Cóte d'Azur en op de
Engelongolf, waar hij een oud casi
no Vond en telkens verbouwde, tot
het nu als een Orlamonde nog
steeds niet volledig bewoonbaar is.
Piérard kende Maeterlinck nog
van vroeger, uit de dagen, dat „de
bard uit het Noorden" (Maeterlinck
is Gentenaar) op Saint Wandrille in
Normandië woonde en dc beroemde
Georgette Leblanc zijn werken deed
voordragen. In de oorlogsjaren is
Maeterlinck min of meer „verdwe
nen" thans hoorde Piérard, dat de
78-jarige in Juni 1940. na de ineen
storting van Frankrijk, naar Portu
gal was uitgeweken, om uit de han
den der Duitsers te blijven tot wie
hij menige tirade van woedend ver
wijt had gericht, om hun. invals-
prajetijken ten opzichte van kleine,
goedgelovige nabuurvolken; samen
met Gabrielc d'Annunzio had Mae
terlinck in 1917 Italië aan de zijde
der geallieerden gekregen en mee dc
oorlog in gesleept tegen Duitsland.
duur CiTtig Kice
Vertaald door Ada Campers
Sanford verdween. Het geritsel in de struiken
telt, maai J; et is ook zeer geestig, zo- j stierf weg De voetstapje on kwamen dichterbij. Toen gilde
wel wanneer de schrijver zich lot zijn
onderwerp bepaalt nis wanneer hij
afdwaalt. En hij en over dit atdwaleii
worden dingen gezegd, die van waar
de zijn zelfs voor ieder, die niets van
de radio weet of weten wil en daar
om meer algemene bekendheid ver
dienen.
Afdwalen is het mooiste wat er is.
en het is zeer bijbels ook. Want de
kortste verbinding tussen twee pun
ten is een kromme. Vooral als het
éne punt meer is dan een punt, name
lijk God: en bet andere punt minder
da» dat. zogezegd helemaal geen
punt, laat staan ccn doelpunt, ik be
doel: een mens. Vandaar de lange
omweg, die Bijbel heet. En vandaar
ook dat die Bijbel heet: een levende
weg."
Het wezenlijke is hiermee gezegcf.
Marian Car.stairs. en hard. Hard cn schril.
Inspecteur Bill Smith was met twee sprongen bij haar. Hij
greep haar bij de armen cn zei: „Waar schrikt U zo van?"
..Het was een muis"', lujgde Marian Carstairs. „Daar, op
hel pad".
.,0", zei hij. Er klonk plotseling, opluchting in zijn stem.
„Ik was bang hij slikte. „Hoort U eens Mrs Carstairs,
zou U ik bedoel wilt Uhij hield nog steeds haar
urm vastIk zuu zo graag eens met U willen praten.
Will U niet eens een dinertje..., of lunchof eens naar
dc bioscoop of zoiets?"
Ze keek hem aan. Toen zei ze: „Geen haar op mijn hoofd,
die cr aan denkt. En laat U alstublieft mijn arm los".
Hij keek haar aan. zei: „O, pardon", draaide zich stijf om
c-n liep het pad op.
Manan Carstairs rende het huis in cn naar boven, naar
haar kamer. Voor hot eerst in tien jaar was ze bang. dat zc
zou gaan huilen. Wallie Sanford. Vervolgd. Misschien cc*,
moordenaar. Eigenlijk had ze hem aan do politie moeten
overleveren. Maar nee.... niet met die blik op zijn gezicht.
Een afspraakje. Zijeen afspraakje. Voor het eerst in
hoeveel jaar?
Ze ging buiten adem op het bankje voor haar kaptafel
zitten cn keek in de spiegel. Rose gebloemde housc-coat, hel
nui K/.ci ii>im; iit «mvi "iv.c
Wip dit afdwalen in ziin leven niet gekleurd shawltje, rose wangen, heldere ogen.
w „w hii 7ii, V.M* n ..Ja....". Mi m tem» do spigol. ..Ik bon nog knap".
Kent en erkent, til ZIJII mrk UI ll Inmnc urepn 7.p naar haar werkbroek en zei tece
zijn
zijn vacantic, in zijn irnst en in zijn
spel, is geen echt mens, ook niet
naar bijbelse maatstaf, want hii dit
afdwalen w orden de grootste ontdek
kingen gedaan. B. J. ARIS
Ineens greep ze naar haar werkbroek cn zei tegen de
spiegel: „Onzin! Terug naar bladzijde 245. tweede alinea,
derde regel. Dadelijk nadat Clark Cameron enzovoort.
Deze man werd vennoord, net als alle anderen".
Ze begon langzaam te typen. De knappe inspecteur uitte
een gesmoorde kreet. Nee, verkeerd! Inspecteurs slaakten
geen kreten. „Ik geloof, dat U zich vergist, Mr. Clark Ca
meron", zei dc knappe inspecteur Ook niet goed. Clark
Cameron kon geen fouten maken. Ook dat kruiste ze door.
Zc kon beter een nieuwe alinea beginnen.
„Dc knappe inspecteur zei...."
„Q-h", zei Marian Carstairs, „Oh!! Onzin!!"
Zc x.\-te de hele bncl door. begon een nieuwe alinea en
typte woedend: „AL die lui van de politie zyn EZELS!"
HOOFDSTUK IV
„Vooruit jongens, opgemarcheerd!" zei brigadier O'Hare.
„Vooruit zei ik!"
„Wat verbeeldt hij zich wel?" .zei April koeltjes tegen
Dinah. „Zou hij nooit gehoord hebben van wetten, die ver
bieden op andermans terrein te lopen?" Archie gichelde
hardop.
Brigadier O'Hare kreeg een kleur, deed twee stappen terug
van het grasveld van dc Carstairs naaé dat van Kanford en
herhaalde, maar nu luider: „Vooruit zei ik! Opgemarcheerd".
„Waarom?" zei Dm ah kalm. „Wij wonen hier".
„Jullie wonen m dat huis", zei brigadier O'Hare, „dat huis
daar. En nou ingerukt!"
„Wij wonen in hel voortuintje ook", zei April.
Archie spiong heen en weer en gilde: „Wij wonen overal.
Wij zijn overal".
En Dinah voegde er aan toe: „En het is ónze voortuin".
„Ik bedoelzei brigadier O'Hare. Hij slikte. „Ik bedoel
....ga van die heg daar weg"
„Wij zijn dol op die heg daar", deelde April hem inee.
Archie, die een paar stappen achteruit gegaan was, schoot
niet zijn katapult m „die heg daar".
De brigadier sprong op cn gaf een schreeuw.
„Ik zei maak dat je weg komt!" bulderde
hij. Zijn gezicht werd purper.
„O best hoor1', zei Dmah, „als U zó begint,..."
Do drie kleine Carstairs liepen op hun dooie gemak van
het tuinhek weg zonder ook maar één keer om te kyken.
„Wij krijgen herrie met 'm", zei Dinah somber.
„Dat denk j ij", zei April onverstoorbaar. „Hij krijgt her
rie met ons!"
Ze liep nonchalant een paar maal het grasveld op tot ze er
zeker van was, -dat brigadier O'Hare de waardige aftocht
gezien had en zei toen: „Kom jongens, we kunnen er ook
door bet tuinhek aan de achterkant in".
Maar dat tuinhek aan de achterkant werd bewaakt door
een verveeld jong agenlje. Die schudde zijn hoofd en zei:
„A-hum-hum. Jullie kunt er hier niet in".
Dinah keek hem een minuutlang koud aan voor zc zei:
,.\Ve heb pen Mrs. Sanford beloofd om haar radijsjes uit te
dunnen".
„Ah zo", zei de agent vriendelijk; „maar.... eh..., Mrs.
Sanford maakt zich niet druk meer over die radijsjes van
d'r. Mrs. Sanford is vermoord, zie je?"
„We zien het", zei April en trok een wenkbrauw op. „Stel
jo voor.'" Ze keek lichtelijk beledigd. „Vermoord! Da's nou
wat jc noemt tactloos". Ze trok de andere wenkbrauw op
tegen Dinah cn Archie en zei: „Zullen we dan maar gaan?"
Het agenlje keek hen een lange minuut na met verbaasd
blozend gezicht.
..Ze bewaken dus de hele boel" zei Dinah ongelukkig.
„Zelfs dat gangetje waar de vuilnisemmer staat".
De drie kleine Carstairs bleven staan om het probleem te
bestuderen.
„We moeten zien er op de een of andere manier in te
komen ora te zoeken", zei April.
„Zoeken? Waarnaar?" vroeg Archie. „Hé, waarnaar?"
„Hoe weten we dat nou", zei Dmah nijdig. „We zóèken!"
„Ja maar waarnaar, waarnaar, waarnaar!!!" zei Archie.
„Archie", zei April streng, „dit is het toneel van de mis
daad. Het eerste, wat een detective doet als er misdaad
gepleegd is, is dc plaats van de misdaad afzoeken. Wij zijn
de detectives en dus moeten we zoeken.
„Alleen zit er overal politie, begrijp je?" voegde Dinah
er aan toe.
Archie keek rond en moest in stilte toegeven, dat Dinah
gelijk had.
„Accoord van Putten", zei hij. „Waarom ga je niet over de
oprijlaan? Suffic!"
April en Dinah keken elkaar aan. „Het is te proberen",
zei April.
„Hu-hu-hu!" zei Archie.
„Hou jij je gezicht", zei April.
Archie plofte neer op de stoeprand. Hij blies en wenste
dat hij zwavel en vuur had kunnen blazen. Toen zei hij: „Ik
heb de P. aan meisjes gezien!"
(Wordt vervolgd).
Dit was men te Berlijn nog niet ver
geten, en men wist, dat hii weder
om, al naderde hij de tachtig, zich lij
met alle vuur teweer zou stellen, f
Dit geschiedde: van Portugal uit s
trok de schrijver van Prinses Ma-1
leine. De Dood van Tintagiles, Mem-
na Van na. Het Leven der Mieren
en al die andere beroemd-geworden
werken, naar de Verenigde Staten,
om voor het door de Teutonen over
stroomde Europa te doen wat hjf
kon. j
Ziekbed-inkeer !j
Vijfentachtig jaar is Maeterlinck: |j|s
welk een voorrecht is het voor de
PEN"-club, hem thans, bij het Inter-
nationale congres te Ziirich in haar
voorzitterszetel te mogen zien. Mae- 1
terlinck heeft eerst voor deze eer
bedankt.
„Toen ik drie ent ach tig was"
zeide 'hii, „heb ik een dubbele
longontsteking moeten venver
ken, en dat viel niet mee. Da
genlang lag ik met de dood
hand in hand; zoiets is nu wel
zeer vertrouwelijk, maar het
maakt je toch wel minder wuft.
Daaromwat doe ik nu nog als
ornament van een internatio
nale schriiversbyeenkomst Bo
vendien heb ik mijn linkerarm
gebroken en drie maanden, la
ter een knie. Ik heb begrepen,
dat juist ik, die er z'n leven
lang prat op ging, dat hü zo
rechtop en fier door het leven, f
ging als kon hem niets deren, I
gedwongen zal zijn naar zijn 4
graf te strompelen, misschien j'
wel: nederig naar z'n graf te
Kruipen. En zo'n strompelaar
zou nu hoogdravende PEN-
club-redBVöcnngen moeten hou-
den? Niets ervan! Laat me met f
rust. Laat me hier in m'n stille
uithoek nadenken over al de f
Üdclhedcn dezer wereld, mis- li
schien, dat ik cr nog iets van
begrijp voor ik m'n laatste j>
slrompclingctje doe". (i
„U is nog steeds dp stille wijsgeer
van Aglavaine et Sélysettc", mom- tv*
pelde Piérard.
De vijfentachtigjarigc bleek hem it
zeer goed verstaan tc hebben„Mis-
schien", zeidc hij, „maar meer nog
de man, die de volle verantwoorde-
lijkheld wenst te dragen voor eenl
ander werk. dal door dc wereld ge- 'M -
accepleerri is, n.ï. van Le Trësor des ft
Humbles". fu
Het Icon wcleens zo uitkomen, dat
van de vele. inciortyd zeer beroem-
de werken, het ethisch-bcspiegelen- ife'
de, mystieke boekje De Schat der
Nedcngen. hoewel hot al uit 1S96 li
dateert, het langste bestaansrecht
heeft verworven. Toen Maeterlinck
in 1913 de Nobelprijs voor littera- '*f1
tuur ten deel viel.' werd ook de
Schat der Nederigen speciaal ge- .f3!
noemd.
Thans spreekt z'n auteur van
..strompelen naar zijn graf"...... en 'f
hii meent het, maar de schrijvers-
wereld gelooft het niet. wil het niet '4'
geloven.
Eenentachtig Japanners zullen
spoedig met hun eigen ogen kunnen i
constateren, dat hun rijk heeft afge-
daan. ,t!
De Braziliaanse rijkspolitie heeft
medegedeeld, dat deze Japanners v,
juist gedeporteerd zijn, daar zij in de
staat San Paulo de opvatting ver-'-ff
breid hebben, dat Japan de oorlog J'
gewonnen heeft, if-
