Tijd speelt geen rol op de
Zuidzee-eilanden
L
De jeugd van Indonesië
vraagt om hulp!
Grootvader geeft college
'(mwidatük/rfj/
WAAR LIGT HORANIE?
Overal Hollanders
Met de Alk rond
de wereld (XIII)
BRIEVEN UIT BATAVIA
Millioenen zitten zonder studie
materiaal op elk gebied
95% Analphabeten!
Amerikaanse kinderen stellen vragen
over Nederland
TUINKALENDER
Oud-illegalen naar
Zwitserland
Luchtspiegelingen boven ons land
Fata Morgana na onregelmatige
breking van Lichtstralen
'RolUUctMet
CALVE'S
mosterdsaus j
BONNENLIJST
Ponderdag 19 Juni 1947,
3
Wanneer wy alles vooruit geweten hadden, waren wc korter op Tahiti
gebleven om langer van Bora-Bora te kunnen genieten. Ons vertrek van
dit prachtige, rustige eiland waa vastgesteld op 19 April en we hadden nog
tijd, om de omliggende eilanden te bezoeken. Allereerst het dorpje Uturea
op het eiland Raiatea, dertig mij! van Bora-Bora, uitgesproken ïeiyk, maar
wc ontmoetten er een landgenoot, de 73-jarige schilder Gouwe, die in
Holland het op bestelling schilderen van ploegende paarden beu was en
vla Teulen naar Tahiti vertrok, waarover hij In de „Petite Farisienne" ge
lezen had. Twintig tropenjaren hadden hem niet zó kunnen veranderen of
wc herkenden onmiddellijk een landgenoot In Iiem en waren zeer vereerd
met zijn aanbod om ons te schilderen. Onderwijl moesten we hem alles
van de bezettingsjaren vertellen,
Terug op Bora-Bora hadden we
opnieuw een buitenkansje. De locale
kotter zou naar het eiland Maupiti
gaan, een reis van SO mijl. "We pak
ten vlug onze rugzak, om 12 uur
's nachts zouden we vertrekken. Een
lid van de bemanning gaf toe dat
het wel twee uur zou worden, want
„erkwam altijd wel. wat tussen".
Uit eigen inzicht deden we er nog
een uurtje bij en om half vier kwam
zowaar de schipper opdagen, die
juist uit de kerk kwam, waar de
dienst de vorige avond om acht uur
was begonnen en de hele nacht
voortgezet met zang en voordracht!
Van de matrozen geen spoor. Eén
van de passagiers, 'n insider kenne
lijk, ging de nederzetting in om hen
van hun matjes op te porren. Hiertoe
moet men van de laatste schandaal
tjes op de hoogte zijn, omdat ze hun
matjes nog al eens verleggen naar
een andere woning! Om vier uur wa
ren allen aanwezig en onder gelach
en gezang bij een eigengemaakte
cocosnoot-mandoline ging men aan
boord. We zouden zeker vlot zijn ge
start als niet vergeten was een sprin
ger los te gooien, zodat we na 10 m
varen met een ruk en een krak tot
stilstand kwamen. De schipper lach
te het hardst en. de passagiers deden
gezellig mee. Om half zes beland-
den we zachtjes op het koraal, niet
erg, want de schipper miste nog een
passagier, die beloofd had lading
mee le zullen brengen en waarop hij
dus om financiële redenen nog even
wilde wachten. Om half zes werd
de passagier, die zich verslapen had,
per kano aan boord gebracht met
een tweepersoons-ledikant en twee
varkentjes, de laatste aan het want
vastgesjord met een reep bast om
één poot, zodat er telkens eentje
buiten boord hing en gillend tegen
do dood door verdrinking protesteer
de.
„Church"
„Church", zei de zoon van de
schipper tegen me, toen we juist bui
ten de pas waren en ik knikte maar
eens. De Meester, die blijkbaar be
ier,, had opgelet, raadde mij aan: „Zet
je pet af, ze doen het allemaal". Van
het achterschip klonk daarna op
plechtige toon het gebed van de
schipper, die dankte voor het behou
den passeren van de pas door het
rif. Na het gebed nam een. yan de
zoons het roer en liet de Ouwe met
een zucht zijn vreselijk gezwollen
elefantiasis voeten, door het luik
zakken om te gaan slapen. „Church"
was het weer, toen we veilig de pas
van Maupiti door waren, berucht,
omdat ze ondiep en nauw is. De
schippers zijn onvervaard, en hoe
wel ze geen meter ter beschikking
hebben en het tuig van hun scheep
jes in de regel in een treurige toe
stand verkeert, lopen ze de pas in
alsof het een jachthaven is! Zeil
jachten komen er zelden in Mau
piti, tegengehouden door de be
schrijvingen in reisverhalen. Bij
normaal weer en gunstige wind, met
een niet te diep stekend jacht en
zeker met een betrouwbare motor
kan deze pas stellig zonder bezwaar
worden bevaren. En Maupiti is een
bezoek waard!
Een medereizigster bood ons aan,
bij haar familie onze intrek te ne
men. De oude Polinesische regel zegt
dat elke blanke gastvrij cn met eer
bewijzen moet worden ontvangen en
men hield zich hier strikt aan. Na
een uurtje vonden enkele notabelen
het tijd worden dat we eens wat
vertelden. Onze medepassagiere
diende als tolk. Waar ligt Heranie
(Holland), waren we aan de kant
van Frame (Frankrijk) gedurende
de oorlog? Is er nog ergens oorlog?
Hoe is het in Frutia? (Duitsland) cn
Japan? In Holland nog bezet? Hoe
staan de zaken in Annam? Als er
geen. broodvruchten of eocosnoten
in Holland groeien, waar leven jullie
dan van? De vragen moesten via het
Frans worden overgebracht De
knikkende gezichten wezen uit dat
alles met instemming was aange
hoord en begrepen.
Liever Chesterfieldfes!
„laorana" klonk het van alle kan
ten de volgende morgen. Men kwam.
ons overal uitnodigen om even een
cocosnoot leeg te drinken. Na meer
dere halve litertjes lagen we toch
aan ons merk en moesten gaan wei
geren. Hierna werden we met ket
tingen behangen, uit schelpjes sa
mengesteld. Onze Chesterfieldjes vie
len zeer in de smaak, we gaven een
rondje, nadat we gezien hadden
hoe men een groen tabaksblad bo
ven een walmende olielamp droogde
en dit stof rolde in een stukje pan-
danusblad. Terugkomende kregen
we een heerlijk maal met een ge
stoomd speenvarken als hoofdscho
tel. Tot hun grote instemming aten
v.re met onze vingers en toen. we
bovendien nog om cocosmclk vroe
gen om ons bord gedeeltelijk mee te
vullen, op echt inlandse wijze, had
den we hun hart gewonnen. Vooraf
gegaan door rauwe vis in cocosmelk
en gevolgd door kip eri wéér, dit
maal gebakken vis, kwamen we aan
het dessert en. tevens aan het einde
van ons laadvermogen. Een spoel
kom vol heerlijke sterke koffie, vul
de de gaatjes. Alles zou goed zijn
gegaan, wanneer we niet een uur la
ter elders in de kampong een derge
lijke maaltijd te verwerken kregen,
we zouden in wellevendheid te kort
zijn geschoten als we ook hier niet
onze kunstjes hadden vertoond!
Op de terugreis kwam een cn an
der good van pas. In het donker
passeerden we op het gehoor het rif,
het was weer „church", de roergan
ger ging kennelijk zó in het gebed
op, dat hij niet op zijn koers lette,
het scheepje liep in de wind op en
viel daarna over de verkeerde boeg.
„Church" werd even afgebroken om
te trachten het schip weer tij'dig
rond te krijgen voor we op het rif gen).
Zojuist ontvingen wij bericht
dat de Alk dezer dagen Port Mo-
icsby op Nieuw Guinea is bin
nengelopen. Vandaar gaal de reis
verder naar Timorwaar het
scheepje in dok gaat. Men zal er
een maand blijven,
In de reisbrief van vandaag
beschrijft stuurman Hoogst rate
op geestige wijze zijn tochtjes
naar dc eilanden rond Boro-
Bora, de gemoedelijke laksheid
der inboorlingen, die tot de
grappigste situaties leidt: Hol
landers blijken overal ie zitten!
En roken doet men ook overal,
zij het soms op vreemsoortigc
wijze!....
verzeilden, hetgeen stellig het schip
en vele mensenlevens zou hebben
gekost. Het is maar goed dat de
meeste passagiers het niet beseften.
Toen het de volgende morgen
Jicht w*crtï en wc dachten Bora-Bora
voor ons te zien, bleek het nog
slecds Maupiti te zijn, het was blad
stil geworden en we waren geen
vijf mijl gevorderd! Eindelijk, na 28
uur gedreven te hebben, waren wc,
hongerig en moe, terug ep „De Alk".
„Een motortje van 20 P.K, zou niet
zo gek 2ijn in Uw schip", meenden
wc de schipper te moeten vertellen,
maar deze wees ons kalm terecht
met het bekende: „Aita-pea-pea",
„Wat komt het er op aan!"
Wij leren het ook nooit, wij, haas
tig gebakerde poppaas! (vreemdelin-
m
(Van onze correspondent)
BATAVIA. In tegenstelling met de In Nederland zo wgd verbreide
mening, Is het volksonderwijs in Indonesië, onder het Nederlands ge
zag voor de oorlog schromelijk verwaarloosd. Het Is niet prettig dit te
moeten Schrijven. Het is nog veel onaangenamer dit geregeld te moeten
horen, uit dc mond van Indonesische vrienden en het niet aan de hand
van feiten kunnen tegenspreken. Zonder deze feiten is zulk een tegen
spraak geheel waardeloos, omdat men aan republikeinse kant dagelijks
dc gevolgen van dc ongelukkige Nederlandse on derw ijs-politiek aan
den Ujvc voelt. Immers het enthousiasme en de energie van de Jeugd
van dit eilandenrijk zfjn niet voldoende om de jonge en zwakke staat
uit te bouwen tot een recht staatkundig en economisch gemenebest, dat
een eervolle plaats inneemt in de ry der volkeren.
Zeer eenvoudig, maar vooral voor
jonge meisjes bijzonder geschikt is
deze japon van grijsblauw linnen,
gecombineerd met bruin. Op heel
originele wijze zijn de twee kleuren
in de rok verwerkt.
DONDERDAG 19 Juni. Bet is
thans dg pluktijd der aardbeien.
Hen plukt sa bij voorkeur reeds
vroeg in de morgen. De vruchten
zijn dan koeler en frisser dan over
dag in de felle zon. Pan tien vier
kante meter kunnen wel acht tien
kilo geplukt worden, Bet loont dus
wel de moeite om deze heerlijke
vruchten in eigen tuin te telen. Na
de pluk moet de groei der aardbei-
planten blijven voortdurenEt vor
men zich dan nieuwe wartels, nieu
we bladeren en ranken. Ze vragen
dan weer meer bodemvoeding. Daar
om pleegt tnen na dc pluk weer een
bemesting toe te dienen. Per tien
vierkante meter kunnen dan wel
MO gram van de volledige korrel-
ntCst 12.10.18 worden gestrooid.
SL.
A MERIKA NEN zijn vóór alles
pracilsche mensen, zowel voor
ouderen als voor jongeren spreken
de feiten méér dan theorieën. Zij
hebben een intense belangstelling
voor alles wat in de wereld gebeurt
en het is verheugend, dat Neder
land in deze belangstelling een rui.
me plaats inneemt.
Van die interesse voor Nederland
is dezer dagen weer eens gebleken
toen een Rotterdamse grootvader
de grote haringvijver overstak om
zijn kinderen en kleinkinderen met
een bezoek te verrassen. Nauwelijks
was grootvader van de vermoeie
nissen van de zeereis bekomen,-of
zijn trotse kleinzoon nodigde hem
uit voor een bezoek aan zijn school
Zo togen dus op een goede dag
vader en dochter naar de school,
waar het evenement van een Ne
derlands bezoek kleinzoon deed
stralen van geluk. De vriendelijke
schooljuffrouw was hoogst ingeno
men met het bezoek, dat bovendien
gepaard ging met het overhandigen
I van een bos tulpen. Zij stond dade-
I lijk haar plaats af aan de „Wijze
uit het Oosten", die met een zo ge
leerd mogelijk gezicht in twintig
paren weetgierige ogen staarde in
afwachting van de strikvragen, die
al spoedig loskwamen, kort en hel
der gesteld en door de dochter
prompt vertaald.
„Waarom lopen de Nederlanders
on klompen?" vraagt een spitsafbij
ter. Grootvader vat moed, want dat
lijkt hem nogal logisch.
„Holland", zegt hij, „is een dras
sig land. dat vroeger zeer slechte
wegert had. Om zich tegen natte
voeten te beschermen droegen de
mensen houten schoenen, die zij
klompen noemden. Do wegen in
Nederland zijn nu niet slecht meer,
maar buiten de grote wegen is het
land nog altijd nat en daarom dra
gen de boeren nog klompen".
Een tweede kleine Yankee vraagt
waarom er in Nederland nog zoveel
verschijlende klederdrachten zijn.
Grootvader legt uit. dat Nederland
vroeger uit kleine staatjes bestond,
in elk waarvan de mensen hun
eigen klederdracht hadden. Toen
het land één werd, zijn in verschei
dene streken op het platteland die
oude klederdrachten blijven bestaan
behalve in de grote steden, waar de
mensen gewone kleren dragen. De
kleine Amerikanen luisteren ge
spannen en grootvader heeft zijn
prestige volledig gewonnen!
Een ander klasgenootje van klein
zoon vraagt grootvader hoe het mo-
gelijk is, dat de Hollanders beneden
de zeespiegel wonen. En grootvader
vertelt dan van het' ontstaan van
Holland, de inpolderingen, de mo
lens, de plassen en gemalen. „Er
komt geen druppel zeewater op het
land", zo verklaart hij, „een heel
enkele keer breekt wel eens een
rivierdijk door, waardoor één' of
meer polders tijdelijk onder water
staan".
„Maar",, aldus komt de vraagstel
ler terug, „de Duitsers hebben toch
al jullie polders onder water ge
zet??" Grootvader lacht even - en
vertélt dan van de vernielzucht der
bezetters en de moed der bevrijders
Beiden zetten, zij het land onder
water, dc eersten om ons schade te
berokken, de laatsten om ons te be
vrijdden.
Op do vraag van een 10-jarige
econoom in de dop „waar leeft Ne
derland van?" vertelt grootvader
van grondstoffen armoe de, van de
visserij, van de scheepvaart en de
scheepsbouw, van bloembollen, je
never, kunstzijde en radio's. En als
grootvader het over de scheepvaart
heeft, komen de tongen eerst recht
los. Het regent vragen over Neder
landse schepen, sleepboten cn ten
slotte ook vliegtuigen. Dit staat
vast. de Nederlandse zeelieden zijn
in deze oorlog de populairste van
de wereld geworden!
Het was voor bet eerst van zijn
leven, dat grootvader college gaf
en hij stond zelf verbaasd over zijn
capaciteiten als paedagoog.
Op do leden verga (lering van het
Voormalig Verzet ZnidJJolland
district Rotter da in, 1vs dagavond
in de Rotonde van i> H'-urs geil ou
den, werd a.m. het telegram voor_
gelezen, door de Federatie vnn
Verzetsorganisaties verzonden
n.a.v, vragen van het Kamerlid
Koenen aan minister Reel cn waar
in geprotesteerd wordt tegen het
voornemen politieke delinquenten
op z.gr. arbeidsovereenkomst in
rijksdienst aan te stellen. Medege
deeld werd voorts, dat er voor oud-
verzefsiieden of hun nabestaanden
in Je leeftijd vnn 183,> jaar gele
genheid bestaat, in Zwitserland
landarbeid to gaan verrichten tegen
betaling in Zw. frs. De Stichting
'40'45 zal de deelnemers aanwlj_
zen. De eerste groep van 50 perso
nen gaat begin Juli vertrekken. Een
cn ander geschiedt op voorstel van
do Zwitserse „Lhtuornverem".
Enkele leden vertelden van hun
oorlogservaringen en na de pauze
werd dc film „Bezet gebied" ver
toond.
Merkwaardige
luchtspiegelingen,
dtc aan een fata mor
gana deden denken,
zijn dezer dagen gedu
rende ccn half uur ho
ven Vllsslngen waarge
nomen. Men zag aan de
horizon boerderijen,
.heuvels en zelfs een
stad met hoge witte
gebouwen.
Naar aanleiding van
deze berichten schrijft
onze weerkundige me
dewerker, dat de oor
zaak hiervan in onre
gelmatige breking van
lichtstralen moet wor
den gezocht. Men kenfc
zowel een naar boven
als naar beneden ge
richte luchtspiegeling.
Het eerste verschijn-
sêl neemt men in zijn
eenvoudigste gedaante
waar als men scheer
lings ziet langs een
door de zon beschenen
muur, of hets schoor
stenen. In het groot
kan het worden gecon
stateerd boven, lange,
vlakke, fel door de zon
beschenen en met as
falt of beton bedekte
wegen, boven uitge
strekte vlakke weiden.
boven het strand, enz.
Op een zonnige dag
ligt dteht boven dc
grond 'n warme lucht
laag: over een paar
c.m. kan de tempera
tuur 20 30 gr. dalen.
Daarboven de koudere.
Als het voorwerp, dat
wtf bekijken (bijv.
de kap van eon molen)
boven die warme namelijk"' 'boven zee
werp direct en 't spie
gelbeeld er van er on
der tegenaan liggend.
Denk een kopje, gezet
op een horizontale spie-
gel; beltijk het van ze
kere afstand, het oog
vlak boven dc spiegel.
De spiegeling naar
boven, een zeldzaam
verschijnsel, kan voor
laag ligt, komen dc
lichtstralen tot ons oog
langs twee wegen: a.
rechtstreeks langs een
rechte ll1n door dc kou
de bovenlaag; b, langs
een omweg.
Schuin omiuae gaan
de lichtstralen worden
worden' waargenomen.
Zij kóu ontstaan door-
dut de zee veel kouder
is dan do lucht, zodat
de temperatuur in de
onderste lagen zeer
snel met de hoogte af
neemt. In ons land is
dit zowel boven 't IJs-'
5n de warmere onder- seïmeer als de Noord-
laag gekromd, en wel zee waargenomen,
zodanig, dat zfi, na de
kromming, hoewel hun
oorspronkelijke rich-
Do atmosfeer moet
aan zeer bepaalde con-
ting niet naar ons oog ditlcs voldoen, doch
ging, toch ons oog be- dan is het effect uiterst
reiken. Wy krijgen dan
de indruk, dat 't voor
werp is gelegen in de
richting van de inval
lende straal. In. werke
lijkheid ligt in die rich
ting niets. Het resul
taat is, dat wij het
voorwerp dubbel
zien. Namelijk 't voor-
merkwaardig. Boven
het voorwerp aait de
horizon zweeft zjjn
spiegelbeeld. Het ge
beurt soms, dat het
voorwerp (een schip)
zelf al achter de hori
zon Is doch liet spiegel
beeld nog wel wordt
gezien.
Hiervoor heeft men in de eerste
plaats tiodlg een groto schare van
kundige, goed onderiegdo mannen
en vrouwen, die met kennis vaa za
ken kunnen gaan werken aan de
oplossing van do talrijke moeilijke
problemen, waarvoor hun land zich
gesteld ziet. En het moet helaas
tot Ncerlands schande gezegd wor
den Indonesië beschikt niet over
voldoende intellectuelen, integen
deel, ongeveer 95 van zijn millï-
ocnenbevolking is analfabeet!
Natuurlijk zijn er voor de ondcr-
wijs-politiek van de Nederlands-In
dische regering oorzaken aan to
wijzen. In de eerste plaats was dezo
regering voor een groot doel afhan
kelijk van de machtige groep on
dernemers, die haar Sn de practijk
heel vaak de wet voorschreven..
Men denke hierbij bijvoorbeeld aan
de schandelijke maatregelen tot be
lt erking van do rubbcruitvocr in
1935, waarbij de Europese onderne
mer werd bevoordeeld ten koste van
de inheemse rubbci'boer, die vrijwel
nan do rand vnn de ondergang
werd gebracht.
Voorts waren bepaalde kringen
er zich terdege van bewust, dat ecü
actieve onderwijspolitiek onvermij
delijk de nationalistische beweging
ten gocdo zou komen. Slechts con
volk met voldoende ontwikkeling
kan komen tot nationaal bewustzijn
en politieke actie. Schrijvende over
dit probleem zegt doctor II. Colijn
in zyii nog altijd zeer Iczcnswaarli-
go „koloniale Vraagstukken", dal
het onderwijs aan d<j inhoemso be
volking „politiek cataslrophaai kan
worden voor de regcrimr, wijl ze op
die wijze rechtstreeks de gelederen
versterkt van de potenLieel revolu-
tionnairon."
Als dan de bezuinigingen komen
wordt bet volksonderwijs het kind
van dc rekening en ondanks de vele
protesten ook van Nederlandse
zijdo ontneemt men aan milli
oenen Indonesische kinderen de
kans op ontwikkeling,
In 1940 bezoeken ruim twee
millioen kinderen de verschil-
lends onderwijsinrichtingen,
maar.... ruim tien milliocn,
die de schoolgaand© leeftijd
hebben, blijven verstoken van
elk onderwys. Thamrin zegt i©
1939 in de Volksraad, dat het
aantal analfabeten in de archi
pel steeds groter wordt! In 1931
kan 92.8 van de bevolking
lezen noch schrijven, in 1934 js
(lit percentage gestegen tot 94.2
en in 1987 bedraagt het 94.3.
In Nederland zyn er op elk©
1000 inwoners 158 Bchoolgaan-
den, terwijl het er in Indie maar
32 zijn.
Hierbij komt nog. dat van di©
twee millioon school gaanden de
overgrote meerderheid het zoge
naamd© volksonderwijs volgt, dat
gegeven wordt in driqklassigo
volksschooltjos, die liet spreekt
welhaast vanzelf geen enkele ba
sis vormen voor verdere studio aan
een westerso school. Natuurlijk pro
beerde men van Indonesisch© zijde
in het tokort to voorzien. Van enigo
overheidssteun bcoft men hierbij
echter nooit iets gemerkt. Een van
do oorzaken van het wantrouwen
dat rlo Indonesiërs op het ogenblik
koesteren ten opzichte van do Ne
derlandse oprechtheid moet m.i, ge
zocht worden in do bewusto pogin
gen van voor de oorlog om do po-
'Tioke emancipatie logen to houden
door inkrimping van het onderwijs
aan do inheemse bevolking.
Toch zit (1° jeugd van Indonesia
niet hij do pakken neer, integen
deel. Zij besoft hoo groot do achter
stand Is, die In do kortst mogelijk©
tijd moet wordpn ingehaald. Zij be
grijpt, dat de toekomst van baar
schone land afban<rt van de inepan-
ning, welke zij zich nu getroost. Zij
offert alles op om dc Doilige kennis
je verwerven. Zij heeTt het daarbij
verre van gemakkelijk.
Het tekort aan bekwame leer
krachten ie ontstellend. Enige da
gen geieden kwam dan ook het be
richt, da{ db republikeinse recreriuï
besloten beeft deze aan te werven
In do Verenigde Staten. Een ernsti
ge slag voor Nederland al? dit voor
nemen werkelijk wordt uitgevoerd-
Want bet ónderwij? is juist een van
die gebieden, waarop wij nog een
grote taak hebben to volbrengen-
Een andere grote hamypn.^
gebrek nan snidiemateriqjnaal van eni
ge betekenis. Indonerit
mannen en vrouwen, dyi^otr 'n> 'j een van de vertegenwoor-
hard werken in de rïtgers üepuoïike'inpe 'i <oet als getuige een boekje
instellingen on bedrijven--„O)»®»1,* z«n vroegere tsas zodat
in tan schaarse vrije t! SSSTdat
ren, liwl vaak echter mc j 2wenpoten zij er dulmcn d»t bovcn op
tien of meer man
doen, want studieboekeer vrij- De offi zijn f icier vindt het zó erg, dat
„Kristal soda"
Een. gulden per kilo voor dc echte
en originele kristaleoda is vandaag
de dag te geef en wie daarmee de
boer opgaat en leveren kan uit on
beperkte voorraad, diens kostje is
gekocht.
Je zult het rijk wezen wat deze
mijnheer Louis met zijn „soda"-
hand eitje verdiend hep ft, maar ten
slotte toch niet met die linke Lou-
tje willen oversteken, want zwaar
moet hij boeten voor zijn gezwen-
üel.
Loutje dacht in een helder ogen
blik: de mensen zijn zindelijk en
stom ilc zal zi: helpen en hij
kocht een grote partij waardeloze
rommel, die erg veel op soda leek.
Een verkoopsorganisatie was in een
ommezien gereed: Per annonce riep
h(j bekwame jongelieden op om zijn
pracht artikel tc verkopen. ,.Na op
leiding en gebleken geschiktheid
zeer ruime verdiensten", beloofde
hij. Zó had Loutje een flinke ploeg
vertegenwoordigers bij elkaar. De
„opleiding" was voor geen van de
jongelui 'bezwaarlijk of langdradig:
zij duurde precies twee uur. En ZO
konden de weldoeners nog dezelfde
dag uitzwermen en met hun „kris-
talsoda" de mensen gelukkig gaan
maken.
Dat gaat natuurlijk maar een
poosje goed, dat moot spaak lopen
en klachten gaan regenen, want de
domste mensen merken het wel ais
zij knollen voor citroenen hebben
gekocht.
flier, bU de rechter, wil Louis het
zijn personeel in de schoenen schui
ven: die jongens hebben de mensen
1 dat wi gemaakt, zegt hij, ze wis-
Ijten. dmmels goed dat het geen.
"Vsh-Tcistalsoaa was.
wel niet te vinden. Vooral zij^ die
zich voor con of andere universitair
examen willen bekwamen, stuiten
alleen reeds in dit opzicht op bijna
onoverkomelijke moeilijkheden.. Alfi
jo met hen spree let vinden ze er
geen doekjes om, dat zij do Neder
landse jeugd benijden. Die hoeft
zich geen zorgen to maken over
boeken, docenten cn lokalen otc.
etc.
Hier ligt voor de Jeugd van Ne
derland een kans die uniek Is! Jong
Indonesië moet geholpen worden.
Beter dan welke maandenlange po
litieke bespreking ook, zou dit dc
twee volken tot elkaar kunnen bren
gen. Het moet mogelijk zün, dut
studerend Nederland komt tot een
aetlc die tot doel heeft studerend
Indonesië te helpen aan studieboe
ken op elk gebied. Misschien dat
hierdoor eindelijk de barrière van
wantrouwen kan worden doorbro
ken. Misschien dat het spontane
idealisme van de jeugd meer ver
mag te bereiken, dan dc koele bere
kening van de diplomaten en staats
lieden. Misschien, wie weet....
Brand in opslagplaats
Woensdagmiddag ontstond brand
in een ijzeren loods van do firma,
gobr. Alers asm do Oleanderstraat.
Do loods deed godccltelyk dienst
als paardenstal cn als bergplaats
voor flessen met chemicaliën.
Do brand ontstond tijdens hot
overhevelen vnn spiritus. Personeel
van auto.spmt I bluste het vuur met
drio stralen op do waterleiding. Do
gehele binnenbouw van de Loods cn.
ilc daarin opgeslagen goederen gin
gen verforen. Paarden waren tydens
de brand gelukkig niöt in de «tal
aanwezig.
hij Louis onmiddellijk gevangen wil
laten nemen en \"ier maanden op
water en brood zetten, maar van de
rechter ma£ Loutje nog even naar
huis. Die vier maanden moet hg
echter opknappen zodra er in
hotel „De Houten Lepel" een kamer
vrtf is.
Directeuren, stadswerken
tc Rotterdam
Leden van de Nederlands© .Vér»
©omging van directeuren van Ge»
meent© werken hebben .Woensdag
Rotterdam bezocht. In de burger
zaal van liet raadhuis werden zij
officieel verwelkomd door do wet,
houder Tau Openbare .Werken, d#
heer J. Mcortens, die de burgemees
ter wegens afwezigheid verving.
De heer Meortens gaf een ov©r*
zicht vnn do verwoestingen te Rot.
terdam cn van do tot nu to© be
reikte resultaten niet de wedorop-
bouw, waarna hij in. het bijzonder
stilstond bij hetgeen er gebeuren
moet om enigermato ann de buiten»
sporigo woningnood tegemoet te
komen. Zijn rede werd. beantwoord
door ir. Maas, directeur van publie
ke werken te Haarlem, die er zyn
vreugde over uitsprak, dat deze bij
eenkomst to Rotterdam kon worden
gehouden, waar zoveel is gebeurd
en reeds weer tot stand is gébracht.
Na deze officiële ontvajicat maak
te het gezelschap een rit door de
stad, en werden o.m, do nieuwe
bouwobjecton en do proefwoning»
bouw aan do Fazantstraat bezocht,
's Middags werd een tocht door da
havens ondernomen.
flnaezondcn Mededeling
BIJ GEKOOKTE j
VISGH!
Bij gekookte viscb geef ik
alrijd Calvé's mosterdsaus.
Heerlijk pikant op duizend
en-een gerecht zóó ce gc«
brviken droogt niet uit
OVERAL VERKRIJGBAAR. SLECHTS f.H3B PER FU1CH
21)
door Craig Rice
Vertaald door Ada Campers.
April zuqhtte ©a zat even te denken. „Ik denk, det we het
van Archie moeten lenen. Hij heeft het. Hij heeft altijd geld",
en ze voegde er aan toe: „Archie is een vrek".
Archie kwam. de gang uit rennen achter Jenkins, de kat
aan, die er met een overgebleven sardientie_ vandoor was
gegaan. Bij het horen van zijn haam bleef nij staan jm be
sloot Jenkins bet sardientje te laten houden. „Hé", s
„wat is een vrek?"
Dinah zei: „Een vrek is een rijke man en zanik
April kneep Dinah en zei vlug: „Een v*ek is «du
onder meer, aardig is en er goed uitriet en haro-fcin- Jopen
en die bijna iedereen aan kan. Net zoiets als de Uebermens".
„Gossie!" zei Archie, „en ben ik een vrek?"
„Precies geraden", zei April.
Dinah zei: „Ga zitten Archie. Wij willen met je praten".
„Ik wil met je praten", zei April en kneep Dinah weer.
„Luister, 'Archie. Wij weten nog niet zeker of je de Bende
wel op het partijtje mag uitnodigen".
„Ach,zei Archie, „toe nou
„Kijk", zei April, „zie je, het 2it zo
Vijf minuten later was er na veel gesjacher overeenstem
ming bereikt. Een lening op korte termijn van zeven gulden
vijftien. Archie 20U het alleenrecht krijgen op al het statie
geld, niet alleen van de flessen van het partijtje, maar voor
een hele periode van zeven dagen. Plus permissie om de
Bende uit te nodigen.
Dinah telde het geld. Een rijksdaalder, vier guldên, twee
kwartjes, een dubbeltje en een stuiver. Ze stopte het in haar
portemonnaie en zei: „Ziezo, da's dat. En nou ga ik opbel
len".
„Ik vraag Joe en Wendy en Lew en Jim en Bunny", kon
digde April aan.
„Bunny", zei Dinah verachtelijk, „dat gekke schepsel'Ze
fronste haar voorhoofd. „Ik vraag Eddy. Hij kan met Mag
komen. En Willy".
„Willy is een vervelend mispunt van een jog", zei April.
„Hij?" zei Dinah en snoof, „Je bent niet wijs. Hij. valt in
't gebruik best mee. Trouwens, hij gaat met Joella en we
moeten Joella er bij hebben".
„Waarom?" vroeg April, „Dat is net zo'n dooie diender".
„Hoor nou V, zei Dinah, ,.ze zullen zeker willen dansen.
En Joella is de enige, van wie we oen stel gramofoonplaten
kunnen lenen".
Ze begon bij twee iegelijk op haar vingers af te tellen;
„Eddy en Mag. Willy en Joella
„Vergeet dat lieve vriendje van je niet", zei April.
„O ja. natuurlijk", zei Dinah: Ed dy-en-Mag, Willy-en-
Joella èn Pete-en-Dinah". Ze keek haar zusje critlsch. aan,
„Ik heb gemerkt, dat jij altijd alle jongens vraagt, die jou
aardig vinden en een stuk of wat vervelende spoken van
meisjes, die niemand aardig vindt".
„Ik ben niet zo gek als jij", zei April koeltjes. „Ik ben
niemands liefje en ik ben niet gesteld op concurrentie".
„Ik voor mij", zei Dinah, „ik geloof in „eigen initiatief".
Ze greep naar de telefoon.
„En bel niet eerst Pete op", zei- April, „anders slapen ze
allemaal tegen de tijd, dat je iemand anders wilt gaan op
bellen".
Twee- uur later werd dc hoorn voor dc laatste maal op de
haak gelegd. In die tussentijd was er heel wat keren heen
en weer gebeld, en waren er tussen de lelefoongesprekked
in heel wat zwaarwichtige discussies gevoerd. „Zeg Mag.
bal jij Eddy op en bel me dan terug". „Als Joe morgenavond
niet mag van zijn moeder, wat denk jc, zullen we dan Rus
sell vragen?" „Luister, Wendy. Wc gaan spoorzoekertje doen.
Trek je oude kleren aan".
Archie hield de telefoon een half uur lang bezet om de
Bende op te bellen. Toen had Joe opgeheld om te zeggen,
dat hij kon komen, maar in die tussentijd was Russell ge
vraagd. Dat leverde weer een nieuw probleem op. Ze moes
ten een meisje voor Russell zien te vinden. Toen belde Lew
om te zeggen, dat hij niet kon komen en was het probleem
opgelost.
„Bunny, de meesten brengen druiven mee. Kun jij niet
een zak koekjes meebrengen?" „Joella, kun jij'met Wiily niet
een pnar gram of oon platen brengen?"
Tenslotte was alles voor elkaar. Zelfs Pete was opgebeld.
Het gesprek begon als volgt: „Hallo Pete, hier is Dinah.
Luister. We zouden morgenavond gaan oefenen, weet je wel?
Nou, moet je horen....".
April stelde vast, dat het gesprek twee-en-twintig minuten
geduurd had.
Dinah geeuwde. „Ik weet niet, hoe 't met jou; is, maar ik
zou best een stuk coke lusten".
„Ik ook," zei April, „Waar is Archie?"
Hij lag midden in de zitkamer op zijn buik op de vloer,
verdiept in het laatste nummer van „De nieuwste moppen
schudde zijn hoofd en zei: „Ik heb al een stuk cake gehad".
Het was warm in de keuken en het rook er erg lekker.
Dinah haalde de cake. die moeder da vorige dag gebakken
had, te voorschijn. De cake van drie lagen met dik amandel-
glazuur erop. April inspecteerde Jenkins, de kat, en Hen
derson, de schildpad, beide verzadigd cn in diepe slaap in
hun respectievelijke hoekjes. Dinah begon een flink «tuk
cake af tc snijden; ineens hield ze op en snoof. „D'r kookt
hier iets". Ze keek rond. „April, heb jij de oven aan laten
staan.?"
„Ikke niet", zei April meteen verdedigend.
„Nou, iémand heeft het toch gedaan", zei Dinah, „en dat
bén ik niet".
Voordat ze nog Iets konden zeggen, kwam Marian de
keuken in.
„Mort er boter op?" vroeg ze vrolijk. Zc had baar oude
rode, manchester werkbroek aan, die met de zuurvlekken,
die nog dateerden van een proef met een speelgoed schei-
kunde-doos, die ze eens met Archie gedaan had. Haar ver
moeide gezicht was een beetje stoffig en totaal gespeend
van make-up. 'r Haar was van achteren uitgezakt. Haar vin
gertoppen waren blauw-zwarl van het carbonpapier.
„Altijd honger", zei ze, na een blik op het stuk cake.
„Jullie zijn wel van plan een. dik sluk op te eten! Nie
mand van jullie luie wezens Js zeker op het idee gekomen
om eens naar de kalkoen te kijken?'
„Welke kalkoen?" vroeg Archie.
(Wordt vervolgd.)
Officiële bonncnlUst voor het lUd-
vak van 22 Juni t.m. 5 Jut! 1947
Elk der volgende bonnen geeft
recht op het kopen van:
Bonkaarten KA, KB, KC, 107 t
(serie F) i?
F-01 Brood: 000 gram brood
F-02 Brood: 400 grom brood
F-öl Boter: 325 gram boter
F-02 Boter; 250 gram margarine of
2Ö0 gram vet
F-01 Melk: 4 liter melk
F-03.F-05 Melk: 7 liter melk
F-U6 Melk: 1 ei
F-01 Vlees: 100 gram vlees
F-02 Vlees: 2C0 gram vlees
F-01 Algemeen: 200 gram kaas
F-02 Algemeen: 100 gram bloom of
zelfr. bakmeel of kindermeel
(ntet uit rijst bereid)
F-03 Algemeen: 125 gram koCfi«
F-04 Algemeen: 50 gram thee
F-01 Reserve: 325 gram raargarina
of 100 gram vet
F-03 Reserve: 1G00 gram brood
F-04 Reserve: 125 gram margarind
of 100 gram vet
F-06 Reserve: 80Ö gram brood
F-07 Reserve: 125 gram. boter
Bonkaarten JCD, KE 707 (Seri® F)
F-13 Brood: 800 gram brood
F-Il Boter: 250 gram boter
F-12 Boter: 325 gram margarine of
100 gram vet
F-I3.F-15 Melk: 32 liter melk
F-ll.F-12 Vlees: 300 gram vlees
F-1I Algemeen: 100 gram kaas
F-12 Algemeen: 1 el
F-13 Reserve: 800 gram brood
F-14 Reserve; 100 gram bloem of
zelfr. bakmeel o2 kindermeel
(ntet uit rijst bereid)
F-16 Reserve: 000 gram bloem of
kindermeel (niet uit rijst be
reid) of zelfr, bakmeel
Bonkaarten MA, MB, MC, MD, ME,
MF, MG 707 (Serie F)
(bïjz. arbeid, a.s. moeders en zieken)
F-27 Brood: .800 gram brood
F-21 Boter: 250 gram boter
F-22 Boter; 250 gram margarine of
200 gram vet
F-21 Melk: 5 liter melk
F-21 Vlees: 300 gram vlees
F-22 Viec6; 100 gram vlees
F-21 Kaas: 200 gram kaas
F-21 eieren: 5 eieren
Op 26 Juni zullen bonnen wórden,
aangewezen voor suiker, cacao, ver
snaperingen en tabak.
