Rotterdam trekt toeristen
Pi
Monsterrace kan beginnen
Vorderen schept talloze
problemen
B.B.C.-orkest concerteert in
het Kurhaus
Veel eendagsvlinders, weinig blijvers
Welkom vreemdeling
M
Assen is klaar
Italianen kwamen
gisteravond
Amsterdams studenten vieren feest
HANDWEEF
TAFELKLEDEN
Hoe kom ik aart een woning? (IV)
Men verzet zich tot het uiterste
En de nood is zo
hoog
Geen visum meer voor
Noorwegen
Hdiiticechisc
[Vrijdag 271 Juni 194>1i
MET welwillende blik slaat de Rotterdammer de vreemdelingen
gade, die hier vooral in deze maanden dagelijks in groten ge
isla per trein, touringcar of andere reisgelegenheid ar river cnr teneinde
toeristische verlangens te bevredigen.
De Maasstedeling is (nog) niet zo cosmopolitlscli, dat hij deze vreem
delingen niet direct opmerkt en als hij er één van 'i goede ras is, zal
z'n trots zelfs gestreeld worden door deze blijken van belangstelling
voor zijn goede stad
zou krijgen. Bij een reisbureau infor
meerden we, wat hiervan waar is en
in hoeverre R'dam daarbij betrok
ken is.
De grote invasie wordt pas het
volgend jaar verwacht; dit seizoen
richt het Amerikaanse buitenlandse
toerisme zich zeer sterk op Frankrijk,
al is in sommige trips ook wel een
bezoék aan Holland ingelast.
Uit een reisplan leerden we, 'dat
dit doorgaans bestaat- uit 1 dag
„seeing' the sights of Amsterdam",
y2 dag idem Marken en Volendam
en bij uitzondering nog een trip naar
Den Haag. Rotterdam „is er niet bij".
Wel zijn er af en toe van die hyper-
individualisten, die de „war battered
Town of Rotterdam" doen, maar lan
ger dan een middag wordt het toch
nooit en de belangstelling gaat niet
veel verder dan de St. Laurens, „de
kerk, die Hitier verwoestte" en, won
derlijk genoeg, de duikbootbasis in
de Waalhaven.
Aleer aandacht voor V.V.V.
Afgezien dus van de buitenlanders,
kan men zeggen, dat Rotterdam
trekt, het is echter de vraag, of het
hard genoeg trekt, d.w.z. of de in
woners van de stad wel voldoende
doordrongen zijn van het onmete
lijke belang, dat een intensief vreem-
delingenverkeer voor een stad kan
hebben.
Als men het poppenpaviljoentje
van de V.V.V. op de Coolsingel ziet,
zou men zeggen van niet. In verge
lijking met andere steden; moét dit
tweemanskantoortje op de vreemde
ling een zielige indruk maken. In de
drie jaar tijd, dat bet bureautje be
staat, is het volkomen uit z'n behui
zing, die het nog bovendien met de
tram moet delen, gegroeid en het
wordt werkelijk tijd, dat men eens
ernst gaat maken met de plannen,
om aan dit verkeerscentrum een re#
presentatiever onderdak en meer
personeel te geven.
Ook'dan is men er nog niet, want
het werk van V.V.V. is tenslotte niet
meer dan de motor, die het hele^ toe
ristische apparaat kan aandrijven,
Maar dat apparaat moet er zijn en
dat kan alleen door een gezamenlijke
krachtsinspanning van bedrijven,
middenstand, instellingen en verent
gingen, die o.a. door krachtige finan
ciële en andere steun aan"V.V.V, te
kennen geven, dat ook toerisme wel
vaart, schept 1
Vreemdelingen houden van Rot-
ierdam, jVaarom? We zullen
trachten eert verklaring te geven.
Als goed-Rotterdammer is hij ook
niet van een zeker zakelijk instinct
ontbloot en dat is dan een reden te
meer, om een vriendelijke gezindheid
te koesteren voor dezé potentiële
potverteerders.
„Wat komen die mensen hier in
hemelsnaam doen?" vraagt de Rot
terdammer zich echter wel eens af
en in gedachten verplaatst hij zich al
naar het weekend, wanneer hij, als 't
maar even mogelijk is, zijn steen
woestijn vaarwel zal kunnen zeggen.
Natuurlijk,- „zc" kunnen een rond
vaart maken door de haven, „de
apies zien" in BHjdorp, staren naar
de diepte van dc tunnel, de hoogte
van Beurstoren en electriciteitsge-
bouw en wat er verder nog aan toe
ristische objecten is. Maar daar raak
je gauw op uitgekeken en dan is er
niets meer dan een kale prairie, waar
schapen grazen rond de kunsttempel
en verder alleen maar hard gewerkt
wordt, in de bouwputten, aan belon-
skeletten èn kademuren 1
Werkende, levende stad
Dat is allemaal heel erg waar, ten
minste van Rotterdams standpunt
gezien. Maar dat zien is eigenlijk een
niet meer zien, omdat wij door dage
lijks in dezelfde omgeving te verke
ren, blind worden voor de vreemde
schoonheid, die onze stad voor be
zoekers heeft.
Het levendig bedrijf in de havens,
de grote buitenlandse schepen, al dit
internationale gedoe oefent, een on
weerstaanbare aantrekkingskracht
uit op hen. De bezoeker van buiten
de stad weet, dat hij geen intieme
oude binnenstad, geen prachtige
kerken, geen imposante patriciërs-,
hulzen hoeft te verwachten, hij heeft
zich niet ingesteld op lommerrijke
lanen en parken of andere „beauty
spots".
Hij ziet een lévende, werkende
stad, een échte stad en wat hij ner
gens zal vinden, vindt hij hier: de
wederopbouw, die overal aan de
gang ïs, waar wij insiders - na
tuurlijk vaak oyer mopperen, maar
die op het stadsbeeld in al zijn kleu.
ren en lijnen een bijzonder stempel
drukt.
Onze stad mag zich in een onge
kende belangstelling verheugen; in
georganiseerd verband: scholen, ver
enigingen/personeel van bedrijven,
uitgenodigd of -op - eigen- initiatief,'
niaar ook individuele,uitstapjes van
families.
Toeristisch object, No. 1'
- V.V.V. kan daarvan meepraten.
Hoewel er nog verschillende andere
lichamen zijn, die zekc-re delen van
het vreemdelingenverkeer hier ter
stede activeren, blijkt VVV in een
behoefte te voorzien, die met de dag
groter wordt. Op drukke dagen kan
men daar 3e stroom van vacantfe-
gangers ternauwernood verwerken.
Daar is de wederopbouwrit, die vorig
jaar zo insloeg en dit seizoen nog
boeiender is gemaakt, doordat men
de Schouwburg bezoeken kan en de
tentoonstelling Rotterdam Straks een
prachtig complement vormt van een
wederopbouw-trip. Het komt- ons
voor, dat onze stad het vooral in
deze richting moet zoeken; de be
langstelling nog meer op het ver-
nieuwingsvverk concentreren, liever
dan de geleden verliezen toeristisch
te exploiteren, hoewel natuurlijk en
kele getroffen plaatsen, bijv. de St.
Lauretts nog mper als symbolen van
het oude zouden kunnen worden be
klemtoond.
Het logiesdaar raken we een
teer punt van de stedelijke toeristi
sche accomodate: het schreeuwend
tekort aan hotels en gelegenheid om
te overnachten. Het grootste deel
van de vreemdelingen komt hier
slechts voor één dag, dat was vroe
ger al zo, en zolang men zich voor
avondlijk vermaak naar andere plaat
sen moet begeven, zal dit wel zo
blijven.
Toch is er altijd grote vraag naar
logeergelegenheid. en vooral - late
treinreizigers komen vaak bij V.V.V.
aankloppen om onderdak. Aangezien
de meeste hotels permanent bezet
zijn, worden deze late gasten meestal
naar particuliere adressen verwezen.
Dat is niet erg bevorderlijk voor een'
intensief verkeer van blijvende be
zoekers.
De enige buitenlanders, die hier
betrekkelijk veel komen, zijn de Bel
gen en die vertrekken weer tegen de
avond.
In het begin van dit jaar wist men
van bevoegde zijde mee te delen, dat
Nederland dit seizoen ettelijke Hen
duizenden Amerikanen op bezoek
Assen treft de laatste voorberei
dingen voor het grpotste motor
sportevenement van dit seizoen.
Nauwkeurig worden de afzettingen
van het wegdek, gecontroleerd. Als
bijzonderheid kunnen wij vermel
den. dat de tribunes uit Hcerenveen,
waarop Woensdagavond nog publiek
zat te kijken naar de voetbalwed
strijd in koortsachtige haast zijn
overgebracht naar Assen om daar
Zaterdag dienst te doen.' Op het
nieuwe T.'T.-bureau heerst een on
gekende drukte; bezoekers van ve
le nationaliteiten lopen af en aan
om inlichtingen, in te winnen. Het
Circuit is in prima., conditie, al
wordt het asfalt-wegdek door de
grote hitte op sommige plaatsen
zacht. Doch dit is volgens de ren
ners van geen invloed op de snel
heid of de veiligheid.
Tijdens de training werden reeds
hoge snelheden bereikt. In de in
ternationale 500 c.c, klasse draaide
de Engelsman Daniell op Norton 'n
gemiddelde van 130 km. per uur;
Jack West op A.J.S. bereikte de
snelheid van 134 km. Ook de Ne
derlandse coureurs wisten met hun
machines fraaie tijden te maken. Zo
Zo maakte van Rijswijk op zijn
350 cc, Velocptte een ronde in 7 min.
49 sec., hetgeen op het parcours van
ruim ,16 km. een gemiddelde van
127 km. per uur betekent. Hij bleek
dan ook in zijn klasse de snelste
tijd te hebben gemaakt.
Aan de angstige spanning of de
Italianen wel zouden komen, kwam
vannacht pon einde. Zij arriveerden
veel later dan werd verwacht. In
middels zijn alle Engelse en vrij
wel alle Nederlandse coureurs ge
arriveerd. De B.M.W. rensport 500
c.c., waarop P. Knijnenburg vorig
jaar de eretitel in de wacht sleep-
(Ingezonden Mededeling).
F JETS. ROEI-RIJD PAARD,
KORTOM GENIET VAM
HALF. BESTRUD
KWAAL
(Van onze historische figuren fn programma, dat 60 pa-
correspondent) 't voorbijgaan direct gina's druks beslaat,
Het radiokivartiertje, hun kostgangers her- prijken bovendien cul-
waarin de Amsterdam- kenhen. De Amster- turele attracties als een
mer vanuit een hoekje damse studenten leven lezing van Julien Ben-
vën zijn huiskamer in- in groepsverband, zelfs dar, die zich afvroeg of
gelicht wordt over de nu in de lustrum-veer- er nog eeuwige waar
betekenis van het siu- tien dagen. Van\ zijn den bestaan en de op-
dcntenlevèn in de jool en zijn dolle stre- voering van Schmidt
plaats waar hij woont, ken geniet alleen de Degener's De Poort vare
is verre van overbodig, toevallige buurtgenoot. Ishtar met muziek van
De Universiteit ligt er Wat weet de Amster- Rudolf Esscher. Offi-
zelfs te midden van de dammer van de in eigen ciële plechtigheden en
oude grachtjes, terzijde hand genomen exploi- wetenschappelijke bij-
van de Oude Manhuis- tatie van een Kermis- eenkomsten zullen ge-
poort, zo verscholen, terrein in Oost, van hun voigd worden 'door
dat het kan voorko- voetbaden op motor- reünes in kroegen bin-
men, dat nauwelijks een fietsen in Zuid en van nen en buiten de stads
deel van een klas Am- hun races op bak- en grens. In de weerge-
sterdamse H.B.S.'ers transportfietsen in Oos- keerde, zich in trek-
haar wisten ie vinden, terparkAan de stu- schuitfempo voortbe-
De Amsterdammer denten ligt dit onopge- wegende aapjes, die
kent en denkt niet aan merkt blijven allcf- korte tijd met de po-
zijn Hoger Onderwijs- minst. Zij hebben zelfs nywagens de weg voor
nemers. Als hij toeval- het locale element in de taxi's hebben moe-
lig 's avonds op Dam of hun genoegens niet ver- ten vrijmaken, zullen
Leidseplein tegen een waarloosd, Op het Ere- zij hun studiegenoten
groepje opvallend luid- dcriksplein hebben ze uit het buitenland het
ruchtige jongens en voor de pierementhou- karakteristieke Am-
meisjes opbotst, dan ders verzamelen ge- sterdam kunnen 'ionen,
kan hij met dq andere blazen en zij hebben jyc Amsterdamse stu-
wandelaars hoogstens voor de sllngerartisten
tot hot besef komen, wedstrijden in het mooi ient mevoor h'j
dat dit wel studenten spelen georganiseerd, met vacantie gaat nog
kithnqn zijn. Amster- Een jury van musici ren paar weken volop
dam kent evenmin hei van naam heeft deze VBn 2un /«d buiten de
de stad beheersend stu- mechanische voort-
denlenfeest met de brenging van klanken college lokalen. Tot een
dichte haag toeschou- beoordeeld met de community singing
wers fangs de weg, die ernst waarmee ze de van 't Io Vivat en het
In het voorbijtrekken nieuwe composities van Gadecfhus Igituz met
van de stoet onder de hun collega's op hun de hele burgerij zal het
blonde pruiken van de waarde faxeren. Op het nauwelijks komen.
te, is eveneens present. Deze ma
chine is oen der snelste in Holland
en zal door Zuyderwijk uit Den
Haag worden bereden.
Een record aantal bezoekers wordt
verwacht, reeds meer dan 50.000
kaarten werden in voorverkoop ver
kocht.
Onder deze bezoekers zal zich een
eregast van de K.N.M.V. bevinden;
het is de wachtmeester der Rijks
politie dc Boer uit Bilthoven. Deze
politieman had de tegenwoordigheid
van geest om een open slagader van
Berius van Hamersveld dicht te knij
pen na het ongeval te Zandvoord
om zodoende dodelijk bloedverlies
te voorkomen.
Assen is klaar; het wachten is
thans op het eerste startsein, dat
Ben Majoor uit Bussum Zaterdag
morgen 10.30 uur zal geven.
(Ingezonden Mededeling
A.S. ZATERDAG
VERKOOP VAN
ROTTERDAM. WALEK0URGERWEG *41
.WlMXÏlSTAtJRLUOOfiP
BEUERIANDSCHELAAN 72-78
„Je künt dit werk niet met het domme potlood doen. En je mhg niet
onbezonnen alle huizen volproppen met mensen. Bij het vorderen van
woonruimte in particuliere hulzen moeten wtf zeer omzichtig te werk
gaan, omdat het een geweldig ingrijpen is in de persoonlijke vrijheden
der betrokkenen. Wjj moeten voorkomen, dat wij huwelijken kapot maken
of Iemands levensgeluk vernietigen. Wjj zijn wel verplicht, b$ het vorde
ren of toewijzen van woonruimte, rekening te houden met functies en
posities in de maatschappij van beide partijen. Vóór alles is het zaak,
geen onherstelbare ongelukken te veroorzaken."
types tezamen brengen. Als het
maar even kan. verschaffen wij hun
een geheel afzonderlijk gedeelte
van een huis, om maar vooral te
vermijden, dat twéé vrouwen el
kaar in één kouken ontmoetenl Het
is4 begrijpelijk, dat dit voor onze
inspectrices vooral ingewikkelde
problemen schept. Hun taak en de
taak van onze gehele dienst zou al
heel wat lichter worden en vele
vraagstukken zouden veel gemak
kelijker kunnen worden opgelost,
wanneer de aangezochte bewoners
vrijwillig en zelfstandig voor on
derhuurders zorg droegen.
Zü .versieren" dat wel
Helaas, het ïs verbasterend, hoe
weinig sociaal gevoel men bij het
publiek moet constateren; hoe wei
nig dc mensen voor elkaar over
hebben. Negen en negentig procent
van de mensen, die wij vragen of
ze vrijwillig hun medewerking wil
len verlenen, zegt botweg: nee!
Duizend en één moeilijkheden
scheppen zij ons. Vrijwel zonder
uitzondering spant men zich tot het
uiterste in om aan de vordering te
ontkomen Men verschaft zich me
dische en beroepsattesten, men
gaat processen aan; er komen
rechtszittingen, waarvoor onze
ambtenaren hun werk moeten laten
liggen omdat ze als getuigen ge
dagvaard worden. Kortom, ons werk
wordt door het publiek op alle mo
gelijke manieren bemoeilijkt. Van
zelfsprekend veroorzaakt ook het
behandelen van alle afzonderlijke
gevallen op het Raadhuis belang
rijke vertraging."
Talrijke experts hebben het al
lang geleden ingezien en voorspeld;
economen, ingenieurs, architecten,
wethouders en ministers. Het zou
nog jaren duren, eer wij met onze
volkshuisvesting in Nederland weer
op peil waren. En omdat men er
wel van overtuigd was, dat de nood
onder de bevolking onrustbarende
vormen zou aannemen, werd reeds
in Londen een. wet voorbereid,
waardoor het mogelijk zou worden,
dat van overheidswege woonruim
te van particulieren werd opgeëist.
Bedoelde wet is in de loop van het
vorige jaar geheel hernieuwd van
kracht verklaard.
Het was naar aanleiding van het
toepassen van. deze wet in Rotter
dam, dat wij een onderhoud hadden
met de heer J. Schippers, chef van
de sociale afdeling van de Dienst
Volkshuisvesting. De woorden uit
de aanhef van dit artikel vernamen
wij uit zijn mond. En de heer
Schippers vertelt nog verder.
„Niettemin heeft het uitvaardigen
van de vorderingswet een gunstige
preventieve werking gehad. Vele
stadgenoten hebben zelf keus ge
maakt en vrijwillig een gedeelte
van hun woning afgestaan." En
dan memoreert de heer Schippers
nog in het kort de werkwijze van
zijn vorderingsambtenaressen en
ambtenaren, die hun arbeid in
Januari van dit jaar zijn begonnen.
Eindeloos geloop
Controleurs gaan na, hoeveel
mensen er wonen in de huizen van
de te „bewerken" straat, die door
het lot wordt aangewezen. Dan
brengen inspectrices een bezoek
aan de daarvoor in aanmerking ko
mende bewoners.
Wanneer dezen niet vrijwil
lig willen meewerken, krijgen ze
een officiële aanschrijving om bin
nen een maand een voorgeschreven
aantal personen te zoeken, waarmee
ze willen samenwonen. Wanneer
hieraan geep gevolg wordt gc-geven
volgt een. vordering van de burge
meester, waarin deze gelast, dat
binnen een bepaalde termijn
meestal eveneens een maand een
zeker gedeelte van de woning
wordt gevorderd. Deze ruimte
wordt dan door Volkshuisvesting
aan een bepaalde familie toegewe
zen. Wanneer dan de oorspronke
lijke bewoners de aangewezen on
derhuurders nog niet willen toela
ten, kunnen dezen door de Dienst
Volkshuisvesting, met een last tot
ter beschikkingstelling van de bur
gemeester en met behulp van de
politie toch onder dak worden ge
bracht"
„Zoals gezegd", vervolgt de heer
Schippers, „houden wij zo veel mo
gelijk rekening met het milieu,
waarin wij de te helpen mensen
brengen. Wij willen ntuurlijk liefst
niet totaal verschillende mensen-
DECA R NI SS EB UURT..:Al is het nog niet veel, fochf fcoui
woningen.
Met ingang van 1 Juli a.s. is voor
Noorwegen geen visum, meer ver
eist. Spitsbergen vormt hierop ech
ter een uitzondering. Ook voor No
ren, die een bezoek aan ons land
willen brengen, is een visum niet
meer nodig.
Ik bezorg II een woning
Sommigen zouden een man als de
ze Hendrik stellig wel tot held en.
weldoener willen, verheffen; zyn
naam dankbaar en eerbiedig uitspre
ken en altijd weer, als zij zich beha-
gelijk voelen in hun woning, beden
ken: zie, het was Hendrik die ons dit
geluk verschafte, die het dak gaf bo
ven ons hoofd, dit handige keukentje
en deze frisse slaapkamer met veel
kasten; ere zij Hendrik: door sun.
bemiddeling kregen wij ons huis, ons
heerlijk home.
Anderen, en met name Lena en
Johannes, brachteh hem ["ten vaL Oók
klanten, óók lieden die op Hendriks
advertentie hadden gereflecteerd.
Per annonce in de dagbladen haa
Hendrik n.l. bemiddeling toegezegd
bij het zoeken en vinden van een.
huis, een woonhuis, niet zo maar eert
kamertje, met gebruik van keuken,
bij godweetwie, nee, een woning, één
met een eigen huisdeur, een eigen
W.C. cn een paar kamers helemaal
voor je zelf, kortom iets waar dui
zenden van dromen in deze afge
brande stad.
Tot wie bij hem kwamen sprajk:
Hendrik ais volgt: Ik heb. zeidc htj.
verschrikkelijk goede relaties bij
bouwers en bij Volkshuisvesting ben.
ik kind in huis, daar houden ze re
kening met mijn cliënten. Laat U
maar bij me in schrijven, dan garan
deer ik U binnen enkele maanden
een huis; kosten f 15.f 7.50 voor
uit cn dc rest bij slagen.
Nou, toen Lena dat vernam, dokte
zo grif de drie rijksdaalders en ging
vast zitten dromen van. haar huisje
dat die bravo Hendrik voor haar zoe
ken zou. Tegen Augustus zou ze er in
trekken, Hendrik had het zelf ge
zegd.
Toen Lena een paar maanden niets
hoorde, ging ze eens informeren.
Ja. zei Hendrik, nog even geduld,
je komt bij de tweede stoot.
Tegen dé klant Johannes sprak hij
ook in die geest, maar het werd.
Augustus <18461 cn. in geen velden
of wegen was nog een huis te be
kennen. voor Lena niet en voor Jo
hannes niet. en een lief jaar later
was het nog net zo.
Toen voelden die twee klanten,
zich gegrepen, ze gingen, eens klagen
bij ccn ambtenaar van Volkshuisves-
ting cn die raadde hun aan er maar
werk van te maken, want dio Hen
drik, zei hij. kan immers geen hui
zen uit de grond stampen, al incas
seert hij nog zo dikwijls f 7.50 voor
zijn bemiddeling: er zal wel éeii
luchtje aan zijn.
De rechter vond het ook geen. he
lemaal zuivere koffie: mensen zo
pertinent woningen te beloven in
deze tijd, Hij meende dat Hendrik
wel een strafje verdiende en gaf f 50
boete en twee maanden voorwaarde
lijk, waarschijnlijk om te voorkomen;
dat Hendrik al te veel mensen voor
drie knaken: blij 2QU maken met. eert-
dooie mus.
Het R.B.C.-orkest onder leiding van Sir Adrian Bouït heeft z^n
continentale reis met een concert, dat door ÏOT, de Koningin en een j?
aantal-officiële Engelse en Nederlandse persoonlijkheden werd bijge-<
woond, In het Kurhatm te Scheveningen besloten. Hot prachtige, even
wichtige orkestspel wekte terecht grote geestdrift bi} het talrijke publiek^
Van de zaal uit gezien lijkt Sir =r
Adrian Boult's directie min of meer
koel en zakelijk. Zelfst bij de groot
ste dynamische spanningen blijft
elk gebaar beheerst en komt de ex
pressiviteit soms slechts tot uiting
in een uiterst beweeglijk gebaar
der beide handen. Toch, ondanks
deze muzikale zelf-discipline weet
de dirigent hetorkest met grote
overgave te laten musiceren. Hü
kent het geheim om met minimale
scherp getrokken bewegingen een
maximum aan expressie te berei
ken, hetgeen ook het gevolg is van
een concentratie en innerlijke
kracht, die <ie spelers volkomen
meeslepen. Het orkestspel krijgt zo
doende iets warms, iets spontaans
zonder dat nochtans de evenwich
tigheid verloren gaat. Want even
wichtig, doorzichtig, vol glans en
rijk aan dynamische schakeringen
is. de klankproductie van dit. be
roemde radio-orkest dat met feil
loze zekerheid reageert op de inten
ties van zijn leider.
Deze fraaie eigenschappen traden
al direct op bU de uitvoering van
Peter van Anrooy's Piet Hein-
Rhapsodie, die mede door een kern
achtig, strak volgehouden rhythme
de precisie van rhythme die do
dirigent steeds consciëntieus door
voert behoort eveneens tot do be
wonderenswaardigste eigenschap
pen van zijn directie op de voor
grond. Zo gespeeld bezit dit koste
lijk geschreven werk ook nu nog
een grote aantrekkelijkheid, even
als trouwens Rimsky Korsakoff's
Capricio Espagnol, die zonder dat
het musiceren in excessieve klank-
voortbrenging verviel, toch een
gloedvolle vertolking genoot.
«De solist was Theo Olof met het
concert van Benjamin Britten, dat
ik naar aanleiding van de eerste
uitvoering die OJof er hier met ons
door Craig Rice
Vertaald door Ada Campers.
28)
Neet Wacht even. Ze moestén elkaar al eerder ontmoet
hebben. Want Polly Walker's verschrikte stem had door de
telefoon gezegd: en vlug! Mrs Sanford is vermoord."
„Hoe wist ze", zei hij hardop, „dat de dode vrouw op do
vloer Mrs. Sanford was,, als ze haar nooit eerder had ge-
zien?" t,
Brigadier. O'Hare keek hem bezorgd aan. „Als collega zeg
ik U, dat het misschien het beste zou zijn, als TI eerst eens
een goede nachtrust had", zei hij. „Morgen kunnen, wc terug
komen om de zaak uit té pluizen. En in ieder geval, als deze
dame compromitterende brieven in haar bezit had, dan zou
ze die wel in een safe gestopt hebben onder de naam van.
Mrs. John Smith".
Inspecteur Bill Smith, antwoordde niet. Hij stak weer een
sigaret aan en staarde tussen de bomen door. Er waren te
veel feiten, die nergens in schenen te passen. Het verdwij
nen van Wallie Sanford. Waarom was hij verdwenen? Hij
had het volmaakste alibi van de wereld. Hij was in het lo
kaaltreintje gezien op het tijdstip dat de schoten gelost wer
den. Was hij alleen maar weggelopen, of was hü ontvoerd
of vermoord?
Waarom had zo'n wonderlijk stel mensen na de moord ge
probeerd heimelijk in die villa van Sanford te komen? Mrs.
Carleton Cherington III. Ze zag er niet uit alsof zij behoorde
tot het gewone type mensen, dat op aandenkens belust is. En
dat konijnachtige mannetje, de zaakwaarnemer Holbrook.
Een,rechtsgeleerde behoorde toch wijzer te zijn en te weten,
dat het verboden was het slot te forceren van een huis, waar
een moord gepleegd was, zelfs indien het slachtoffer van de
moord zijn cliënte was geweest. En dan de man, die ze had
den gepakt toen hij door de struiken kroop, die man, die
zich Pierre Desgranges noemde en die beweerde een Eranse
schilder te zijn. Zijn accent leek- niets op. dat van. enige
Fransman, die Bill Smith ooit gekend had en dan die vent,
die Rupert van Deusen. Waar paste die nou in vredesnaam,
weer tussen. Er waren twee schoten gehoord. En Flora San
ford was maar door één kogel gedood. Waar was de andere,
kogel? Zeker niet in de met chintz behangen kamer, waar
de moord gepleegd was. De kamer was microscopisch onder
zocht. Was er nog een moord gepleegd en het lyk weggedra
gen? Twee auto's waren in razende vaart van het toneel
van de misdaad weggereden. Twee schoten, twee auto's. Eén
moord. Mensen met motieven en volmaakte alibi's En een
huis, dat doorzocht moest worden naar een geheime berg
plaats van chantage-matcriaal. Bill Smith kreunde.
„Hoe voelt U zich, collega?" vroeg O'Hare ongerust.
„In de war", mompelde Bill Srfrith, Hij gooide de sigaret
weg en stond op. Tussen de bomen door kon hij het buur
huis zien. Het was warm en prettig geweest in de keuken.
Ea niet iedereen hield zo van kampliedjes als hij. Dc kal-
koensandwiehes ea de cake met amandelglazuurnóu
Marian Mrs. Carstairs bracht hij zich in gedachten
was niet alleen een goede Moeder, een geestigs vrouw en
een schoonheid, maar ze kon ook goed koken. Hij liep naar
het eind van het open terrein, dat bij het huis van Sanford
hoorde. Daar kon hij haar, door haar verlichte venster, voor
haar schrijfmachine zien zitten. Ze werkte hard. Wat een
schandaal dacht hij dat zo'n bekoorlijke vrouw zo hard
moest werken. Wat droevig, dat ze er alleen voorstond om
die knappe en begaafde kinderen.' op te'voeden. Helemaal
alleen!
Ineens werd hü zich ervan bewust, dat het hele huis van
de Carstairs helder verlicht was, tot de veranda en de oprij
laan toe. Zóu er iemand ziek zijn? Een van de kinderen
misschien? O nee, in dat geval zou .Marian Mrs. Cairstairs
niet achter haar schrijfmachine zitten. Dan zou ze bij het
bed van haar zieke kind zitten als een handige en zachte
verpleegster;
En dan.... wat?
„Luister eens", >zei brigadier O'Hare, „gaan we nou naar
huis, of gaan we deze plaats afzoeken?"
Bill Smith keerde zij het met moeite tot de werke
lijkheid terug. „O, best", zei hij, uit zijn humeur, „we gaan
naar huis om te zoeken".
Brigadier O'Hare keek hem een lang: ogenblik peinzend
aan en zei tenslotte: „Collega, U bént in de war!"
Plotseling krijste er een jongen bij het huis van de Car
stairs. Andere, nog schrillere kreten volgden.
„Grote goedheid", hijgde Bill Smith. Hij was de treden
van het bordes ai af en halfweg het grasveld voor brigadier
O'Hare hem inhaalde en hem dwong langzamer te lopen.
Intussen hadden er nog meer kreten, geklonken. Kreten
van meisjes. Een schrille stem riep: „Eddie! Heb het hart es!"
Er schalde muziek van een gramofoonplaafc van George
Formby. En toen leek het of de hel los was
Bill Smith, die het grasveld over gerend was, bleef staan
en hijgde: „O'Hare! Alarm!!"
„Och ga toch weg!" zei O'Hare kalmerend, terwijl hij zijn
chef bij de arm greep. „Het zijn die kinderen van daarginds
maar. Ze geven een partijtje. Ik heb er negen van mezelf
grootgebracht, en ik kan het weten".
Bill Smith schepte adem cn zei: „Oh".
De volgende minuut zei hy weer: .JDh!" Want een kleine
gestalte, die zich voortbewoog met een snelheid als van een
torpedo schoot uit de struiken en gaf hem een por In zijn
maag,.zodat hij languit op het gras kwam te liggen,
„Sorry, m'neer." Het was een kleine jongen met ech blau
we indianenbroek cn gescheurde trui en een gezicht, dat .niet
alleen ongelooflijk vuil was, maar ook spookachtig versierd
met rood krijt. „Ik ben er een van de Bende. B'sjoer!"
Hij rende terug naar de struiken, want daar siste een
jeugdige stem: „Kom terug Slukey! En hou je StiL We moeten
die coca-cola stelen!"
Inspecteur Bill Smith krabbelde weer overeind en sloeg
zijn kleren af. „Misschien", zei hij, „konden wij beter alarm
blazen".
Hij keek op naar hot raam, waar Marian Carstairs als een-
razende 2a t te typen cn mompelde: „Hoe houdt ze het uit'V
„Ze is^er aan gewend", stelde O'Hare hem gerust. „U moest
die van mij soms horen". Hij liep terug naar de rand van
de tuin van Sanford en bulderde: „Stil daar!" -
Het was onmiddellijk doodstil, ..Ziet U?" zei hij. „Kinderen
zijn kinderen. Nu.en als je er negen hebt.
„De hemel beware me" zei Bill Smith. Hij zei het niet
overtuigd. Het gebeurde heel vaak hoewel hij dat nooit
zou hebben toegegeven.^dat hij brigadier O'Hare benijdde.
CWordt' vervolgd.)
Sir, Adrian Boult
orkest onlangs yan uitvoerige;
heb besproken. Ook nu, bif dezeK
hernieuwde kennismaking, heeft dit.
werk, niettegenstaande de zwakke-*/:
re plekken die het ongetwijfeld be-ij;
vat weer in hoge mate geboeid. Delf
jeugdige kunstenaar speelde hefef
oók thans weer op meesterlijke wil-'
ze.
Na de pauze kwamen nog „Al
song before sunrise'' van Delius en
Elgar's Variations on an. original
Theme tot uitvoering, werken die
èh óm hun muzikaal karakter èit
door de wijze waarop ze werden,
verklankt zeer bijzondere indruk
nalieten..
Bij zjjn'opkomst vond Sir Adrian!
Boult een krans van rode en-witte
rozen aan zijn lessenaar.
HERMAN VAN BORN
SVHZIAN
,Voor de hoofd klas, resp. reserve
hoofdklas wttterpp 1 o-co mpetitie"
n orden morgen om S uur in het'.
Zwart© Plasje te Hlllogcrsberg de-
wedstrijden SVH—Zian en SVH
II—Zian gespeeld.
TUINKAIENDER
VRIJDAG 27 JUNI. Evenals
de mie-cn gaat ook het insect, dat
bekend staat als de oorwonn, z.'ch
op allct lei plekken in luiken en hui
zen vertonen, soms zelfs in zeer.
groot cau1 al- De oorwmncn zijn
schadelijk omdat ze aller-ei bloemen
cn f ijne vr-h'htcn hunner' aanvreten
of beschadigrn. Men pleegt zo ge
woonlijk te bestrijden door het aan
brengen van sehuilplaatscn, waarin
men zc overdeg kan aantreffen en
doden. Voor dat aud worden tussen
de bloemgewassen bloempotjes met
houtwol of inccngefrommelde kran
ten neergelegd of opgehangenOok
verschuilen zc zich graag onder ou
de zakken. dakpannen enz. Geregeld
worden die schuilplaatsen gecon
troleerd-
