Wordt Rotterdam 'n stad van hoge
flatgebouwen?
Volkshuisvesting vorderde
er 150 in half jaar
ffhHfygl
Hs
Strijders voor het Leven
heöen
Bewoners vertellen van hun ervaringen
Veel voordelen
Geestelijk leven
Kevue der meningen
N.S«B.-ers belijden
schuld
Hoe kom ik aan een woning? (Slot)
Men doet ons teleurstellende
onthullingen
Personeelsgebrek
mede oorzaak
Veel werk; weinig
werkers
Zaterdag 28 Juni 1947,
T~ï'i'JniAA"u1 'nl4? tientallen jaren geleden, dat vrllwel elite Hol-
J- ->■ landso stad b(jna uitsluitend gemarkeerd iverd door haar torens
Hoge grondprijzen en sterke berolklngsaanwa» brachten echter veran
dering:hl menig stods-silhouek Utiliteitsgebouwen en woontlats met een
bescheiden air ran „wolkenkrabbers", verrezen In verscheidene steden
en staken in hoogte zeifH menige kerktoren naar de kroon. Rotterdam
bezit meer hoogbouw dan enigo andcro stad In Nederland. Van de zeven
flatgebouwen b.v die onze stad telt, hebben er drie negen ol meer
étages, n.L, die ln Bergpolder, Krallngcn en aan Ungerplcln
Reeds Is de eerste paal geslagen
voor een veertien verdiepingen tel
lende woonflat aan het Zuidplein.
Andere hoge flats zullen volgen en
zo rjjst de vraag: zal Rotterdam op
den duur een stad worden met vele
hoge woongebouwen, waardoor dus
zou worden gebroken met de veel
jarige traditie van woningblokken
yan drie tot vxer étages?
- De beroemde Franse architect Le
Corbtisïetheeft de weg, die tot deze
nieuwe bouworde leidt, reeds aan
gegeven ln 2tJn droombeeld van
steden waarin zeer hoge flatgebou
wen in een wfjde ruimte staan van
groen en bloemen.
Maar zijn de ervaringen met hoge
woonflats door de bewoners opge
daan ook van die aard, dat men
deze tot nu toe nog wat experimen
tele bouwwftze zonder bezwaar op
grotere schaal zou kunnen toepas
sen.
WH vroegen de bewoonster van
een flatwoning op de achtste étage
van het flatgebouw „Bergpolder"
naar haar indruk van het wonen in
een dergelijk hooggebouw.
„Het bevalt me uitstekend en
mijn man en ik zonden hier niet
meer vandaan willen", was haar
eerste spontane ontboezeming.
Hierna somde ze op wat volgens
haar en ook volgens de andere be
woners, voordelen waren, van het
hoog wonen in een flatgebouw:
geen inkjjk voor en achter (echt
vrouwelijke opmerking); uitzicht
over stad en land, dat door z\jn wis
selende kleuraspecten telkens weer
ln verrukking brengt. Rust in te
genstelling met de drukte van de
straat, waarvan de geluiden nog
wel hoorbaar maar niet storend
zjjn. De vuilnis belandt via een
stortkoker in grote bakken buiten
het flatgebouw, terwijl de verwar
ming centraal is geregeld".
„Voor kinderen lijkt ons die hoog
te toch wel een bezwaar", merkten
;wU op.
„Ik heb zelf een kindje maar wjj
hebben hier een ruim balcon, waar
de baby meer frisse lucht ontvangt
dan beneden op de begane grond.
De kinderwagen en onze fietsen
stallen vvo beneden in de bergruim
te, die in de kelder voor allo be
woners is Ingericht. Grotere kinde
ren, er zijn er hier verscheidene in
het gebouw, bedienen zelf de lift of
spelen op de lange balcons langs de
huisdeuren. Ideaal zou het zijn,
wanneer het dakterras gedeeltelik
Bls^speelplaats zou worden Inge-
„Dus IJ kunt weinig of geen na
delen van het hoge wonen, noe
men?"
Even. aarzelde onze gastvrouw,
die ons inmiddels had uitgenodigd
plaats te nemen in haar gezellig in-
fericht woonvertrek, maar toen be
ende ze, dat ze met onweer wel
eens bang was geweest en nóg wel
eens is tijdens stormweer, wanneer
het flatgebouw duidelijk voelbaar
heen en weer beweegt. En dan
wordt de melk nog wel eens gauw
zuur en ook zijn de muggen m de
zomer op deze hoogte vreselijk las
tig".
„Hoe is de verhouding met de an
dere flatbewoners?"
,,W« Hollanders zjjn nog al indi
vidueel van aard. Tijdens de oorlog
leek het erop, dat de 72 gezinnen,
die het gebouw bewonen, één grote
familie zouden vormen. In de nood
vond men elkander. Na de oorlog
vierden de bewoners eendrachtelijk
het bevrijdingsfeest en ging men
zelfs gezamenlijk op dansles. Maar
thans is de „familie" weer uiteen
gevallen. U weet hoe dat gaat!"
Ook van verscheidene andere be-
woners van hooggelegen flats in
dit flatgebouw kregen wjj de in
druk. dat zij hun flatje niet zouden
willen ruilen voor een lager gele
gen, normale étagewoning.
Wy daalden met dé lift langs de
.zevende, zesde en vijfde étage, tel-
kens een gulden minder in huur
prijs, tot de vierde en derde, de
goedkoopste flats, daar deze niet
boven de omringende huizen uitste
ken, Tweede, eerste en begane
grond zijn weer duurder.
Beneden werden wy opgewacht
door een meisje van een jaar of
acht, dat met een resoluut gebaar
tje op het knopje drukte van de
lift en snel verdween naar hoger
sferen. Jeugd 194.7!
Een ander geluid
De concierge, of in goed Neder
lands, huismeester van een hoog
flatgebouw in het centrum van Rot
terdam, tapte uit een geheel ander
vaatje, toen wij hem zijn mening
vroegen over hoge flatgebouwen.
„Ik acht ze over het algemeen
alleen geschikt voor kleine, rustige
gezinnen, die het meerdere comfort,
dat een flatgebouw kan bieden, ver
kiezen' boven het wonen in een
eengezinshuis met alle rompslomp
daaraan verbonden.
Kinderen in een hoog flatgebomv
Js meestal niets gedaan. Het ge
bruik van de lift kan voor hen ge
vaarlijk zijn. Ze kunnen veel te ge
makkelijk met handjes of voeten
bekneld geraken tussen de openin
gen, die er tussen lift en muur aan
wezig zrjn.
Over het algemeen vind ik voor
Een raar geval, de liftkoker en het
trappenhuis van een hoog flatge
bouw, zo van onderen gezien!
Nederland hoge flatgebouwen niet
bijzonder geschikt. Wij moeten ons
niet blind staren op buitenlandse
voorbeelden. In Frankrijk en elders
leven de mensen veel meer op
straat, In Nederland zoekt men de
gezelligheid meer binnenshuis. En
dan zou het in menig flatgebouw
voor de huismeester wel eens een
zwaar karwei kunnen zrjn om de
vrede onder zyn „volkje" te bewa
ren. Wanneer de bewoners, stel, dat
ze ook nog kinderen hebben, alle
door die éne deur naar binnen moe
ten, met die éne lift op en af, dan
moet je als huismeester wel een
harde discipline kunnen handhaven,
wil er geen ruzie ontstaan, met alle
gevolgen daarvan. Wij Nederlan
ders zijn nu eenmaal eigengereide
individualisten. Daarom, geef mij
maar een vrij huis met een tuintje
Als ze maar kunnen
vechten
Jonge Duitsers trekken 'nog bij
honderden ten strijde. Het Franse
vreemdelingenlegioen, dat zijn rijen
wil aanvullen voor de strijd in Indo
China en op andere plaatsen, waar
het niet bepaald rustig is, heeft in
West-Duitsland vier x-ecruteringsbu-
reaux.
Er - komen vrijwilligers uit alle
delen van het verwoeste Reich, ver-,
telde een opgewekte onderofficier
op het bureau van het legioen in een
voorstad van Koblenz.
Zij komen voor 80 uit de Rus
sische en Britse zones, waar de eco
nomische toestanden het slechtst
zijn. De rest komt uit de door de
Amerikanen en Fransen bezette ge
bieden.
Het legioen neemt alleen mannen
van 19 -tot 35 jaar, die lichamelijk
gezond zijn, SS-ers worden niet aan
genomen, maar een gewoon soldaat
van het voormalige Duitse leger is
welkom. We krijgen zelfs enkele ge
wezen piloten van de Luftwaffe, of
schoon zij weten, dat ze in-het
vreemdelingenlegioen alleen by de
infanterie kunnen komen.
ZATERDAG 28 JUNI. Weldra
zullen weer de bollen van de be
kende Droogbloeier of Herfsttijloos
verkrijgbaar zijnRaar botanische
naam is Colchicum autimnale. Deze
bol bezit de hoedanigheid, dat ze
voor haar bloei piet in de aarde be
hoeft te worden gezet en ook niet
behoeft te worden bevochtigd. Men
zet de bolmaar ergens op de ven
sterbank of op een- kast of andere
plek in de kamer neer en aldaar
gaat ze dan vanzelf bloeien. In Au
gustus en September prïjkt deze
Droogbloeier met haar lüa-rose
bloemen. Na de bloei gaat men de
bollen op'.een diepte van 8 10 cen
timeter buiten in de tuin uitplqnten.
In het voorjaar gaan zich de blade
ren ontwikkelen, ïn de nazomer
komt ze dan ook weer in de tuin
tot bloei, - S,I*
De lange balcons van dit negen étages tellende flatgebouw vormen
ware straatjes, waarop de buitendeuren van de fiats uitkomen.
TextieJschaarste
Als abonné van Uw
blad las ik Uw hoofd
artikel „Deviezenposi-
tie dwingt Regering
tot een ander beleid".
Wat mij in dit artikel
opviel, was de volgen
de zinsnede: iedere
Nederlander slechts op 2 plaatsen door!
één costuum in onge
veer twee jaar aan
schafte en één overjas
in drie en een half
jaar terwijl iedere vol
wassen vrouw slechts
één japon of jurk per
jaar en éénmaal in de
drie jaar een mantel of
mantelcostuum kocht".
Wat ons huisgezin
betreft het volgende:
De garderobe van
mijn man is nog pri
ma in orde, zijn cos-
tuums zijn dan ook
slechts 10 a 15. jaar oud
maar. vooroorlogse
kwaliteit.
Mijn garderobe had
nodig uitgebreid moe
ten worden met een
winterjurk, maar daar
was geen aankomen
aan.
Zomerjas, oud 10 jaar
is nog prima. Aange
kocht 1 zomerjurk,
maar och heden, na 4
keer dragen vertonen den, met oog op hogere
het kraagje en de rug levensstandaard.
uitkering te brengen
van 80, op 90
Trots hét vele, en
ongeveer 1 jaar broek 2eer zeker in de toe-
versleten, 2x versteld, j^mst nog voor hen,
eén maand later jasje (Rentetrekkers onge
in flarden. Nieuw cos- vallen wet) is en zal
tuum gekocht, Nov. -worden gedaan, doet
1948. En nu... het teleurstellend aan,
Twee weken geleden dat van herziening, uit-
kniebroek kapot, stuk kering Ongevallen Wet
er op. Gisteren zitvlak 70 tot op heden niet
een stem wordt ge-
Bit verwekt onrust, hoord, het moet toch
Geld en punten geven zeker niet meer als bii-
„rommel" er voor lijk worden geacht,
de plaats krijgen.
Zeker, er moet textiel
uitgevoerd worden,
maar is het nu nood
zakelijk dat wij voor
onze weinige punten
en moeilijk verdiende
geld opgeknapt wor
den met „rommel"?
Mocht deze klacht
eens. die uitwerking
hebben dat wij onze
vooroorlogse kwaliteit
stof terugkregen!
Mevr. v. T.-H.
Onbillijk
tekenen van slijtage.
Nu de zoon. Vóór de
oorlog 1.40 m. Na de
oorlog 1.85 m. Van de
garderobe is niets meer
te gebruiken. Alle
punten bij elkaar ge
legd en In Sept. 1945
costuum gekocht; na
dat genoemde uitke
ring evenredig moet
zijn aan die der Ziek
tewet.
Ook verdient het
aanbeveling bet vol
gende onder de loupe
te nemen.
Bij het bereiken van
de 14-jarige leeftijd,
staat innen van we
zenrente, (Raad van
Arbeid) stop.
Evenzo is het ge
steld met uitkering
voor kinderen (waar
van de vader door on-
Door middel van de geval met dodelijke af-
radio is ter kennis ge- loop) der Rijksverzeke-
bracht dat de minister ringsbank. Dezen ge-
tot inzicht is gekomen niet en tot hun 16e jaar
vergoeding van H.H.- naar wordt gemeend,
leden der Tweede Ka- een uitkering van 10%
mer Staten-Generaal, tot een m.m, van drie
te doen herzien, en wel kinderen,
van 5000 tot 6000 gul- Wordt hier een ver
gelijk gedaan met toe
slag op kinderen, wel
ke van studerende zelf
tot hun 21e jaar is
vastgesteld, en hier
geen maximum aan
kindertal is gesteld, is
deze verhouding in
geen enkel opzicht
houdbaar.
R.
Waarnevens de Pex's
ter kennis brengt dat
12 Juni tijdens feest-
vergadering van me
taalbewerkers in de
schouwburg, de voor
zitter, Jan Wacht naar
voren brengt, dat de
Bond bezig is Ziekte-
Aan een srroep gedetineerde po
litieke delinquenten, die in de voor
malige N.S.B. een belangrijke rol
hebben gespeeld, is iri het bewa-
nngskamp te .Wézep.. gelegenheid
gegeven, besprekingen te voeren,
teneinde openlijk hun schuld te be
lijden. Naar dr. C. P. Gunning, rec
tor van het Amsterdams Lyceum
ons mededeelde, bestaat er grote
kans, dat deze schulderkenning op
6 of 13 Juli in een kanselboodschap
aan de leden van alle kerkgenoot
schappen worden doorgegeven. Het
Interkerkelijk Overleg hieromtrent
is nog gaande, doch dr. Gunning
verzekerde ons, goede hoop te heb
ben, dat op een der beide data de
kanselboodschap zal kunnen wor
den voorgelezen, met een nadere
verklaring en toelichting.
De besprekingen in Wezep ztfn,
onder leiding van dr. Gunning, met
medewerking van de betrokken
autoriteiten gehouden; ook enkele
in vrijheid gestelde oud-politieke
delinquenten zijn In de gelegenheid
gesteld, deze conferentie, die enige
dagen duurde, bij te wonen. Naar
ons ter ore kwam. betreft het hier
ca. 25 ex-kopstukken van de NSB,
o.a. de secretaris-generaal mr. Huy-
gen en mr. Fruin (Rechts Front).
Dr. Gunningheeft de conferentie
zo geleid, dat men vryuit kon spre
ken. Daarna is een gemeenschappe
lijke belijdenis van schuld opgesteld
die aan verscheidene naar Wezep
gekomen vertegenwoordigers van
allo kerken van ons land, is over
handigd. Wat de voorgeschiedenis
betreft, dr. Gunning bevestigde, dat
deze verandering in het oordeel
over hun houding tiïdens de bezet
ting bij diverse politieke delinquen
ten naar voren is gekomen in ge-
snrekken, gevoerd met de geeste
lijke verzorgers in de kampen.
Als deze kanselboodschap inder
daad zal worden voorgelezen, dan
zullen wij moeten aannemen, dat de
schuldbelijdenis berust op een gron
dige verandering in de mentaliteit
van hen, die wij tijdens dé bezetting
fel hebben bestreden. Wij zullen de
boodschap zonder vooroordeel en
zonder latente rancunegevoelens te
gemoet moeten zien. En voor velen
zal zij consequenties inhouden voor
hun oordeel ten opzichte van de (nu
goedwillende) oud-N.S.B.-ers, zélfs
ten opzichte van de (nu goedwil
lende) Duitsers.
Wonder dirigent wil ook
wel eens voetballen
.Een dirigent van acht jaar, Fer-
rucio Burgo, is te Rome gedebuteerd
als dirigent van een concert in de
Romeinse opera en heeft het hart
van zijn toehoorders gestolen.
Hij dirigeerde gedeelten uit ope
ra's van Bellini, Mascagni, Cima-
ro5a en Rossini, doch het pièce de
resistance van het concert was Beet-
hovens eerste symphonie, terwijl het
werd besloten met de ouverture van
Wagners Meistersinger.
De toejuichingen, die hij met zijn
Romeins concert verwierf, herinner
den aan de geweldige geestdrift, die
het vorige jaar te Rome is gewekt
door het debuut van „Rome's eigen
Mbzaxt-in-de-dop" Pierino Gamba,
nu al een oudgediende van 10 jaar,
die door zijn bewonderaars onder
-bloemen werd bedolven en op de
schouders gedragen. Ferrucio, die
Rome heeft veroverd, dankte voor
de toejuichingen van het publiek
met beheerste buigingen en zonder
te glimlachen.
Tegen het einde van de maand
zal hij te Perugia en Livorno Mas-
cagni's Cavalleria Rusticana diri
geren.
Na afloop van zijn concert te Ro
me gaf hij op verlangende toon
uiting aan de hoop, dat het hem
ook eens zou gelukken een uurtje
vrij te maken, om te voetballen.
VOLKSHUISVESTING Js in Rotterdam nu een half jaar bezig met het
vorderen van woonruimte, aldus vertelde ons in een onderhoud de
beer J. Schippers, chef van de afdeling sociale zaken van deze dienst. Wy
hebben de heer Schippers bij die gelegenheid gevraagd, hoeveel gezinnen
zjjn dienst direct aan een woi.Jng of een gedeelte daarvan heeft kunnen
helpen; afgezien dus van de preventieve werking, die van het afkondigen
der vorderingsfaeslniten was uitgegaan.
in alle Rotterdamse bladen een
advertentie, waarin gegadigden
werden gevraagd voor de func
tie van gemeentelijk woning-
inspectrice. Wij kregen hierop
geen enkele brief binnen.
Toen wii de oproep enige malen
herhaalden meldden zich ten
slotte drie reflectanten. Er bleek
geen enkele geschikt, of bereid,
op de door de gemeente gestelde
voorwaarden in te gaan."
Het antwoord, dat wij kregen,
heeft ons diep teleurgesteld; erger
nog, wij zjjn er van geschrokken. Het
was de zoveelste ontgoocheling voor
ons, bij het onderzoeken en bespre
ken van het tegenwoordige woning
probleem, alleen in Rotterdam.
Het antwoord luidde: „Ongeveer
honderd-vijftig". En daarna volgden
nog meer teleurstellende onthullin
gen,
Hoeveel mensen zijn er recht
streeks belast met de vordering?
Er zijn zes controleurs,
ambtenaren die een zekere straat af
werken om de bewoners te registre
ren.
Dan zijn er drie woning-in-
s p e c t r i c e s, maatschappelijke
werksters in dienst der gemeente,
die beoordelen of in een bepaalde
woning gevorderd kan worden en
die daaromtrent ook onderzoekingen
en besprekingen voeren.
En om alle gevallen administratief
te behandelen, beschikt onze dienst
op het bureau over nog eens zes
ambtenaren.
In totaal vijftien mensen dus, In
een stad met een bevolking van
600.000 zielen, waar 40.000 woningen
tekort z}jn en waar 14.000 aanvra
gers al sinds maanden op een klein
berichtje van Volkshuisvesting
wachten, dat htm weer een beetje
hoop zou geven op toewijzing van
een huurmachtiglng.
Wij hebben de heer Schippers naar
aanleiding van de bezetting van zijn
afdeling gevraagd of hij niet dacht
dat er wat meer schot in de vorde
ring zou komen, als hij de beschik
king zou hebben over zestig, ir
plaats van zes controleurs, over der
tig in plaats van drie inspectrices; en
over zestig bureau-ambtenaren in
plaats van zes.
Geen mensen te krijgen
De heer Schippers grijpt naar zijn
hoofd. „Ja, als de staf tien maal zo
groot was. Dan zou het wel vlugger
gaan, waarschijnlijk tenminste. Maar
hoe ter wereld komen wij aan het
personeel?"
„Maar zijn er dan onder het halve
millioen Rotterdammers niet enkele
honderden te vinden, die zich voor
dit werk interesseren?"
„Belangstelling is niet genoeg. Het
is duidelijk, dat vooral wat de aan
stelling der inspectrices betreft, er
een nauwkeurige selectie moet wor
den toegepast. Deze dames moeten
ten eerste al ouder zijn dan dertig
jaar. Jonge meisjes zonder levens
ervaring zijn voor dit werk niet te
gebruiken. Zij moeten bovendien H.
B.S.-opleiding hebben gehad en de
school voor Maatschappelijk Werk
hebben doorlopen. Om een idee te
geven, hoe moeilijk het is. aan in
spectrices te komen, het volgende:
Enige tijd geleden plaatsten wij
Salarissen niet aanlokkelijk
Het is duidelijk. Het geboden sala
ris spreekt hier een hartig woordje
mee. Ambtenaren-salarissen zijn aan
vaste regelen gebonden. Bovendien
betreft het hier dikwijls tijdelijke
functies. Het ligt dus voor de hand.
dat men liever zijn heil zoekt in de
particuliere bedrijven. Zelfs eaan
daar geregeld, reeds in dienst zijnde
ambtenaren toe over. Wanneer men
van de vorderingswet in Rotterdam
een enigszins bevredigend resultaat
verlangt, zal er op zeer korte termijn
overgegaan moeten worden tot ster
ke personeels-uitbreiding bij de ge
meentelijke dienst van Volkshuisves
ting. Ook bijzondere maatregelen,
zoals bijvoorbeeld aanlokkelijk ma
ken der arbeidsvoorwaarden, moeen
niet worden geschuwd. Rotterdam
snakt. Rotterdam smacht naar wo
ningen.
Er Is geen materiaal genoeg om te
bouwen. Force majeure! De onderne
mers zijn bang voor hun getd, als zjj
ondanks de schaarste de kans krflgen
om te beginnen. Begrijpelijk. Laat
dan de regering een gunstiger finan-
cleringsregeling treffen en laten van
de andere kant de ondernemers wat
water by hun wijn doen.
Maar laat vooral het gemeentebe
stuur van Rotterdam, wethouder
Meertens van zijn nachtmerrie ver
lossen.
Laat het trachten, mogelijkheden 'te
scheppen tot uitbreiding van de ge
meentelijke staf in het algemeen en
die van de dienst Volkshuisvesting in
het bijzonder. Algehele bevrediging
zal dit dan nog niet schenken. Doch
allicht zal men dan hij het vorderen
een beter resultaat boeken, dan 150
woonruimten per half jaar. En al is
het nog maar een heel kleine, dan
tóch zal Rotterdam een stap dichter
komen bij de oplossing vari het
voor zoveel duizenden zo zorgwek
kende woningprobleem.
VoorepqsÉl
Thuis denk ik er gewoon niet aatt|
zo'n ding te dragen. Zo lastig met|
de panden en zo, maar bij officiële^
gelegenheden- kun je wel eens niet|
buiten een jacquet.
Toen ik er laatst een nodig naa|
het was voor iets erg deftigs en?
dat "is altijd leuk en leerzaam
merkte ik dat er geen in de kast!
hing. Toch herinnerde ik me duide4|
lijk dat ik 'een jacquet, moest be2it>f'
ten, want ik weet nog goed wanneer|'
ik .er de laatste' maai in liep tëj,
staarlz waaien.
Dat was in 1921.
Maar ja, er gebeurde 20 nogali-
eens wat sinds d.te tijd: jé wérdl
ouder en dikkeK je verhuisdeeen#
enkele maal, je brandde eerst afj
of stortte in door een bommetje eir|.
dan passen die dingen vaak *hie$si
meer of ze raken helemaal weg. -'j?|
Nou goed. ik wil er dan best voorjf
ui Ik urnen dei ik geen jacquet in deö'
kast heb hangen. Maar voor die def-^
tige gelegenheid had ik er heus: eerij.
nodig en daar stond ik nu.
Bij kennissen gaan schooieren kadS
niet veel zin, want ik heb van-dié^
kale kennissen en mijn vrienden dej
kellners dragen een rok en het hóóf-£
de geen rok te zijn.
Hoe moet dat nu. mammie, sprak?
ik aan tafel tot mijn slimme vrouw#?
De kinderen zaten hatelijk en ho-,|
nend te lachen bij de gedachte dat?
ze me in ccn jacquet zouden zieriï
rondspringen.
Stilte, bulderde ik, laat je moe??
der denken.
Gewoon een huren, zei de redden-.?
de engel. v?
Natuurlijk, een huren, erzat nietig
anders op.
Ik vond het wel een beetje onkuis ij
idee, zo'n ailemanspak over je eigen
ondergoed, maar ja. als je deftig eni'
sjiek wilt zijn moet je niet scrupu-?
leus wezen.
De zelfde dag nog kwam ik er; ali
mee thuis werkelijk een aardig:
jacquet je. Het paste lang niet slechtv
maar ik heb m'n figuur mee, dat;
scheelt natuurlijk.
Waardig en met ai - een beetje
feestelijk gevoel liep ik er in rond,
te stappen. Het viel me op dat dé'
kinderen helemaal niet gilden van;':
het lachen: eerbiedig, keken ze ópj
naar die heer. in huis en met tedérej
trots tikte mammie een asje van
jas. Hoe langer hoe meer begon, ik;
me een geslaagd man in de maat£'
schappij te vinden, ai bleef dat gé.J
voel van: alweer extra kosten na
tuurlijk doorknagen. :;Ty\ü
Maar in ieders leven schijnen .."ér.
nu eenmaal hoogtij dagen te.béé'„
staan, want laat ik nu, een elegahtetf
houding aannemend, met de duimt
in de linker beneden vestzak, daag*!
in een papiertje voelen. Het wait
een briefje van tien. Een .gewoon?!
normaal bankje van tien guldëni|
waar je van alles voor kopen kunt?
of eventueel een gehuurd pak: nïèéj
betalen.
Eens komt het geluk, vrienden
ook voor Ut" 4
BESIDERIUS.»!
RA JA H uit de Londense Zoo was lijdende aan een zware verkoudheid
maar hij werd er gauw bovenop, geholpen met zeven flessen rum per
dag, waarvan hij de inhoud met graagte door zijn keelgat Het glijden.
Of hij na afloop nog zijn kunstjes op de ton kon vertonenbetwijfelen
wij!
TG" A de Japanse bezetting en
In de chaotische tijd die er
op volgde, was het met de
volksgezondheid ln Indonesië
treurig gesteld. De vrijwel alge
hele afwezigheid van medische
verzorging, de verwaarlozing
der vooral ln de tropen zo
noodzakelijke hygiënische voor
zorgsmaatregelen, de ondervoe
ding en de ellende der kampen,
alsmede de evacuatie en de de
portatie, hadden de arbeid van
jaren teniet gedaan. Besmette
lijke tropische ziekten woeker
den op angstwekkende wflze
voort en het was niet abnor
maal als er ln een kampong
meer dan de helft der bewoners
leed aan T.B.O.
Onmiddellijk na de ineenstorting
van de Japanse overweldiger werd
er een begin gemaakt met het her
stel van wat eens Neerlands trots
was geweest in de archipel: de
Volksgezondheid. Uit de kampen
kwamen de sinds jaren geïnterneer
de medici, verzwakt en slecht ge
kleed, zonder instrumentaria en
transport, en togen zo goed en zo
Kwaad als het ging aan het werk.
Wat er in deze eerste maanden aan
pioniersarbeid Is verricht, grenst
aan het ongelooflijke. Van een doel
matig werkende bestaande organi
satie was geen sprake. Wel had de
Nederlands-Indische regeering in,
Australië de Dienst van Gezondheid
nieuw leven trachten in. te blazen,
maar de onverwachte overgave van
Japan en het geweldige gebied dat
moest worden bestreken met een
minimum aan krachten, maakten
door Craig Rice
Vertaald door Ada Campers.
29)
Misschien.als hij met dat knappe meisje met het zwarte haar
was getrouwd, dat hij in z'n laatste jaar van de H.B.S. had
leren kennen. Betty-Lou had ze geheten. Ze had een. zachte,
warme stem gehad met een Zuidelijk accent. Een absoluut
hulpeloos typetje. Hij had haar aanbeden. De zomer na het
eindexamen, toen hij klerk in Hopner's warenhuis was ge
weest, hadden ze besloten te trouwen, als de oude Mr, Hop-
ner hem na het zomerseizoen nog in dienst zou houden.
Maar in Augustus was Vader gestorven, na vijf dagen, in
het ziekenhuis te hebben gelegen, tengevolge van een wond,
hem toegebracht door een kogel van een bankrover. In die
vijf dagen had hij alles zo geregeld, dat Bill naar de politie
school kón. Zijn laatste gefluisterde woorden waren geweest:
„Zorg voor je Moeder en wees een goede politieman".
Bill Smith was naar de politieschool gegaan. Betty-Lou had
beloofd, dat ze op hem zou wachten. Drie weken daarna was
ze met een vertegenwoordiger van een autozaak uit Portland
getrouwd. Hij had voor zijn Moeder gezorgd, zolang ze leef-
de. Hij was een goede politieman geweest. Hij was, stap voor
stap, opgeklommen sedert zijn eerste aanstelling als agent
in een achterbuurt. Nu was hij inspecteur van de Afdeling
Moordzaken. Vader zou trots op hem geweest zijn.
En hij was niet getrouwd. Omdat hij geen tijd had, omdat
hij geen geld had, omdat de meisjes, die hij ontmoet had,
niet op Betty-Lou leken of geen zachte stemmen met Zuide
lijk accent hadden of niet hulploos en aanbiddellijk waren.
Tenslotte was hij tot de conclusie gekomen, dat hij geluk
kiger was als vrijgezel, in een gerieflijke-hotelkamer met
een uitstekende bediening en een goed restaurant in de
buurt. Ofschoonkorte tijd geleden was hij begonnen te
twijfelen. Het was een gerieflijk hotel. De bediening was
uitstekend. Een handig meisje, voor wie hij wekenlijks fooi
tjes achterliet, maar wier gezicht hij nog nooit gezien had en
waarvan hij de naam. niet kende, hing zijn kleren op en
maakte zijn asbakjes leeg. En het was een goed restaurant.
De kellnerin zeurde niet meed met een spijskaart aan zijn
hoofd maar bracht hem zonder meer het avondblad en zijn
eten. Hij vroeg zich niet eens meer af, hoe ze er eigenlijk
uitzag.
Alleen. L. hij kon in het restaurant geen cake met aman-
delglazuur krijgen. En de gerieflijke hotelkamer was tè rus
tig voor het mooi. En danBetty-Lou had nooit negen
kinderen willen hebben. Goed beschouwd, peinsde hü, had
ze er waarschijnlijk niet eens één willen hebben. En boven
dien: ze zou zich nooit hebben ontwikkeld tot een geestige
vrouw, die detective-romans kon schrijven en die „Het
schuui-tje van mijn tante" kon zingen. En die er aardig uit
kon zien met een zwarte veeg op haar neus.
„Ik ben blij, dat ze niet met me getrouwd is", dacht in
specteur Bill Smith hardop.
„Watte?" vroeg brigadier O'Hare.
„Ik dacht", zei Bill Smith. Hij haalde diep adem. „Ik liep
er net over te denken, dat we nog steeds dat huis moeten
doorzoeken. En ik zou veel liever...."
Hij maakte de zin niet af.
Intussen zaten Dinah en April mpt een moeilijk probleem.
Het feest was in volle gang. Alles liep op rolletjes. De coca-
cola stond in de ijskast. De anderen hadden het snoep mee
gebracht. Oliebollen, petat frite, gepófte mais en koekjes. En
onverwacht was er een reusachtige cake met mocca en cho
cola op de keukentafel verschenen met een briefje erbij:
„Voor het geval dat die bende van jullie werkelijk honger
krijgt, Moeder".
Joella had de gramofoonplaten meegebracht. Eddie en
Mag hadden tenminste tot nog toe nog geen ruzie ge
had. En ze hadden nog geen last met de Bende gehad.
MaarHet spoorzoeken ging goed. Wendy vond het
eerste spoor, onder de zonnewijzer. Pete had het volgende
gevonden in een fles in de goudvissenvijver. En nu waren
ze echt enthousiast aan het zoeken. Ze zouden heel gauw,
volgens plan, in de tuin van Sanford terechtkomen.
AlleenZe warén vol vertrouwen dat ze er chic uit
zagen. Dinah met een schots rokje, een schipperstrui en
bruin-met-witte molières. April in een lichtblauw organdie
jurkje met bloemen in 'r haar. Zelfs Archie had zijn ge
zicht gewassen, zijn haar geborsteld en zijn beste schoenen
aangetrokken.
En tochUit een oogpunt van gezelligheid was het
partijtje een succes. Maar saai. Moeder had er zelfs geen
last van. Dinah en April waren een keer naar boven geslo
pen om te kijken.. Ze zat vlug te typen, razend vlug. Haar
gezicht was bleek. Ze naderde blijkbaar het laatste hoofd
stuk van het boek, waar ze aan bezig was en scheen de ben
de beneden volkomen vergeten te zijn.
BehalveHet plan van de Bende om de coca-cola te
stelen was op tijd ontdekt en twee sterke, betrouwbare jon
gens waren op ae veranda op post gezet om het te verijde
len. Er was tot nog t,oe nog maar één gramofoonplaat kapot
gegaan. De versiering van crêpe-papier in de speelkamer was
nog steeds intact. Alles liep uitstekend.
Maar„Hoe komen we nou bij de anderen vandaan?"
fluisterde April tegen Dinah, „zodat we écht kunnen zoeken".
„Hoe weet ik dat nou?" zei Dinah wrevelig. „Pete loopt
de hele tijd achter me aan".
„Dat is jouw zaak", zei April.
„Misschien was hei het beste", zei Dinah, „als we hem de
zaak uitlegden en hem lieten helpen".
„Die sufferd!" riep April uit. „Waar zit je verstand? Of
heb je het soms net verloren?"
„Nou ja, gunst", zei Dinah verdedigend, „we moeten toch
wat doen. Als we maai..,."
„Hé, Dinah!" zei Pete's stem vlak by. April kreunde.
„Ik ben hier", zei Dinah; er klonk berusting in haar stem.
Pete kwam achter de hortensiastruiken vandaan, smaak
vol gekleed in een indianenbroek en een schots schillerhemd.
Zestien jaar oud, een-meter-vijf-en-zestig lang en met een
neiging om over zijn eigen voeten te vallen.
„Zeg April", zei hij, „Joe loopt naar je te zoeken".
„Stil laten zoeken", zei April onverstoorbaar.
Ineens kreeg Dinah een ingeving. „Zeg Pete, zou je iets
voor me willen doen?"
„Natuurlijk", zei Pete in adoratie. „Alles!"
„Ik heb vergeten een paar papieren servetjes te halen. Wil
jij even op de fiets naar Luke gaan en voor: een dubbeltje
halen?"
O, natuurlijk!" zei Pete.
..Ik zal je het dubbeltje geven", zei ze. Ze zocht ln het
zakje van haar truitje. „April, heb jij even een dubbeltje?"
(Wordt vervolgd.)!
de taak van de eerste artsen en yérg
pleegsters ónmogelijk zwaar. Ma&fc
zy zetten.door! ('--i
Teleurstellingen werden met een:
verbeten gezicht geïncasseerd; .'ehl^
gevaren werden licht en heei :dik-2.i
wjjla helemaal niet gesteld, Lang«
zaam maar zeker ontstond er wêeéï
een medische dienst Men verzamel-"
de gegevens en spoedig begon hét;
tot deze Gideonsbende door te drin-j
gen hoe groot de nood eigenlijk wél;
was. Noodziekenhuizen werden uit;
de grond gestampt, de grote Jabora?;
tona openden een voor een hun-,
poorten weer en polikliniekenop®
medisch en tandheelkundig gebied?3
werden opgericht. Het vertrouwen?
van de bevolking steeg en in Bata-J^;
via vervoegen zich op het ogenblik#
25.000 personen per maand :btypft|§ i
verschillende gouvernements-artsén^
om consult. Hetzelfde geldt voor Se**r
marang en Soerabaja, maar in Ban«C
doeng en Buitenzorg hield de bevöR.
king zich aanvankelijk afzijdig, omi't
dat zU represailles vreesde vahtiaif
zjjde der toentertHd zeer actieve
terroristische organisaties.
De keurtroep
ïn de gehele archipel werken hu'
ongeveer 320 dokters en ruim 1500..;
verpleegsters. Enige duizenden'?
hulpverpleegkrachten en ander pèr^
son eel staat hun terzyde. Hun aané;
tal is helaas te gering om alle stel4
lingen aan het uitgestrekte medi^;
sche front met succes te verdedigëiii?
Een groot terrein moet braak biy«.
ven liggen, totdat onder de jonga^
medici en verpleegsters in het moé-P
derland het besef gaat braanbrekehi'
dat een millloenenvolk aan het an-;.
dere einde van de wereld hun hulp$|
en hun kennis nodig heeft en dat da'jf
keurtroep, - die er nu sinds ander*/]
half jaar zwoegt, dringend verstèr*:
king en aflossing behoeft. 'A0M l
Nieuw type helicoptcre
De Bell Aircraft Corporation héeffcf!
de bouw van een nieuw type heli-;"
coptère bekend gemaakt, hetwelk
speciaal ontworpen is voor de fee-,
stuiving van de oogst om plagen;té
bestrijden. Gedurende de eerstvoN
gende twee maanden wordt op? da
levering van 35. stuks gerekend, ter
wijl hetzelfde aantal voor het elnd3£
van dit jaar voltooidzal zijn. 'Ijsl
Wat zegt U van deze schoentjes?!
Een lieftallige schone, wier vadét
poetser bij een Engelse spoo
maatschappij, ze voor haar had ge*
maakt, droeg ze op de rennen ie
AscotOf ze prettig lopen wetehA
we nietl