GDEmSI
„Ik zou wel weer kunnen dansen"
Bij de pedicure stapt men
opgelucht de deur uit
„Rhapsody in Blue"
Waarin GIJSBERT wordt
wakker gemaakt
Joris v. d. Bergh gaat z'n
boekje te buiten
I
De vrouw en haar werk
Uw benen zijn ook
belangrijk
.,ZE
Parool-Puzzle
De vogelnestjes
van Wang-Sie
dokwerkers staken in
Antwerpen
Mr. Steenberghe in
ons land terug
Geestelijk leven
Film voor de Jazz-gemeente
In Lutusca
Na Amsterdam:
Oslo
Capitol
heöen
De grote illusie
i Luxor
Duizend en een nacht
SSSwhSH ■Jer toch wat
Arena
De vrouw zonder naam
Niet na-trappen
Inbraak in woning van
min. Vos
Zaterdag 19 Juli 1947
Eert klant gaat onder het mes". Die
loopt straks weer op rozen
VOETVERZORGING is een selzoensbeclrijf met een drukke klandizie
in het voorjaar tot aan de schoonmaaktijd: en een enorme toe
loop na de eerste Zondag: mooi weer. Man-a gaat dan voor 't eerst weer
eens een flink eind wandelen met man en kroost, krijgt last van haar
voeten en snelt do volgende dag naar de pedicure!
Er zijn nog talloze mensen, die niet weten wat dat voor iemand is, een
pedicure. Mogelijk zijn ze bang, dat ze straks, in een bakje met afge
sneden tenen, ook de hunne zullen zien deponeren. Waar, sedert een jaar
of zestig geleden, alléén de „upper ten" zich liet behandelen en dat
ging toen nog met aardappelschilmesjes en schuurpapier is er wel
wat veranderd! Er zijn nu zelfs arbeidersfondsen, waar een druk gebruik
van wordt gemaakt.
\f AN de dames moeten we 't
J? in hoofdzaak hebben! Waar
om Mannen hebben over het alge
meen betere voeten door doelmati
ger schoeisel. Tramconducteurs,
kasteleins, keUners, kortom alle
mensen, die veel moeten staan, zfin
er niet zo goed aan toe. B9 het
staan zak je onwillekeurig naar één
kant door en dc doorzakkende voet
wordt breder, uitgezakter, pijnlijker
dan de andere," vertelt onze onder
danen-verzorgster bij een bezoek.
Tenen zijn erg belangrijk. Zij zit
ten er niet voor de afwerking, maar
dienen wel degelijk om het even
wicht te bewaren. Onze pedicure
kon dit het best merken aan een
klant, die in de oorlog bij een bom
bardement drie tenen was kwijt ge
raakt en zonder stok niet lopen
kon. Het afzetten bij het lopen doe
je hoofdzakelijk met de knok van
de grote teen. En dan pakken wq
maar at te vaak die belangrijke
dingen in veel te nauwe schoenen,
waarin zij zich niet kunnen bewe"-
gen!
Wist TT, dat de kuitsplercn bil een
vrouw 2 e.m. korter zjjn dan bij een
man? Het is daarom niet zo gek,
dat door de eeuwen heen de vrouw
op hogere hakken heeft gelopen,
zoals we aan schoentjes in de mu
sea kunnen zien.
Mannen hebben zich ook wel eens
aan schoenen met hoge hakken be
zondigd, denk aan het bekende
schilderij, waar Lodewijk de Veer
tiende in vol ornaat een been met
hooggehakte schoen vooruitsteekt.
Maar voor hem was het geen nood
haak.
Het beste, aldus onze pedicu
re, is een damesschoen met een
hakje van een centimeter of 4.
Bij een zgn. holvoet verdient
het aanbeveling, nog hogere
hakken te dragen.
„De mensen zgn gauw bang, dat
hun babies, die pas gaan lopen,
platvoetjes hebben. Dit is in vele
gevallen vetophoping, die er van
zelf afgaat. De hele baby is im
mers in die tijd mollig en rond?
Het is goed, de kinderen op blote
voetjes buiten tc laten spelen op
kort gras of grint, dan worden de
slappe spiertjes stevig."
Géén so da baden!
i^ET IJ eens in de krant, dat de
mensen geen soda-baden moe
ten gebruiken. Er zit maar zo wei
nig hmdsmeersel onder de voet en
dat droogt dan uit. De huid is juist
in goede conditie als ze enigszins
vet is."
Die arme voeten zijn er in de
oorlog door ontberingen, vitaminen-
en kalkgebrek niet op vooruitge
gaan. De mensen van het vak kun
nen dat jaren later nog merken!
„Een vies beroep?" „Nee hele
maal niet. Dankbaar. Het is wat
leuk ais de mensen opgelucht de
deur uitstappen en zeggen: „Heer
lijk, ik zou wel weer kunnen dan
sen!"
M n
VAN een van zijn Chinese rela
ties ontving dr. Piuizer onlangs
interessante gegevens over de le
vensmiddelendistributie in China,
U moet weten dat daar ook alle
veel gevraagde artikelen op de bon
zijn, zo ook de eetbare vogelnestjes.
De groothandelaar in vogelnest
jes Wang-Sie levert deze nestjes
aan de winkeliers in verpakkingen
van 7 stuks en van 16 stuks. Om
elk gewenst aantal vlug te kunnen,
samenstellen uit de voor handen
zijnde verpakkingen van 7 en 16
stuks, heeft Wang-Sie een tabel ge
maakt waarop hij bevoorbeeld di
rect kan zien dat Foh-Kiang, die
een toewijzing heeft voor 191
nestjes, toegezonden moet krijgen
9 pakjes van 7 stuks en 8 pakjes
van 16 stuks, samen juist 191 nest
jes bevattende.
Het samenstellen van deze ver
schillende aantallen wordt moeilij
ker naarmate het gewenste aantal
kleiner wordt. Bij steeds kleiner
aantal komt er eens een bestelling,
die niet meer uit de verpakkingen
van 7 en van 16 stuks kan wordgn
samengesteld. Dr. Piuizer vraagt
nu aan de puzzelaars welk aantal
dit is; het grootste aantal dus,
r?J* ?iet ltan worden samengesteld
uit doosjes met 7 en doosjes met
16 vogelnestjes.
r.„Pn<3-er de inzenders van de juiste
oplossing worden twee boekenbon-
nen verloot.
bendingen vóór Vrijdag 25 Juli
üt r®dactie van Het Rotter-
PaI°ol. Schiedamsesingel
Puzzle °P enveloppe vermelden
5 ons raadsel van
ia; a als volgt: het spreekwoord
Wie staat, zie toe dat hu niet valle.
Na loting werd een boekpnhnn
gewonnen door: D, L. Bakker Po£
Visser viat 38, Schiedani en'j, F.
terdam ^agsemanstraat 32b, Rot-
De bonnen zullen door onze ad
ministratie worden toegezonden.
Sleepbootpersoneel gaat
opnieuw vergaderen
De bedrijfscommissie van het sta
kende sleepbootpersoneel heeft van
daag een schriftelijke verklaring van
de werkgevers ontvangen. Op een
vergadering, die Zondagmorgen om
half elf in Odeon wordt belegd, zal
dit antwoord aan de stakers ter dis
cussie worden voorgelegd.
„Excelsior" bestaat 45 jaar
Op 23 Juli zal de ft.V. en A.V.
„Excelsior" 45 jaar bestaan cn zij zal
dit 9e lustrum op die dag vieren,
met een feestavond in de Rivièrahal
van Diergaarde Blijdorp. waarvoor
het piogramma werd samengesteld
door Fred Fagel en waaraan o.m. zul
len meewerken Daan Hooykaas,
Frans van Schaik en The Two Ca-
velli's. Voorts organiseert Excelsior
in het kader van deze feestelijkhe
den. op 27 Juli a.s. op Woudestein
een atbletiekdag voor haar junioien.
(b ezonden Mededeling).
Van onze correspondent
BRUSSEL, 19 Juli. Donderdag
hebben de Antwerpse dokerker-
besloten liet werk te staken. Vrijdag
was de staking vrijwel ai rcineen.
De beweging is onverwachts uitge
broken. De arbeiders vragen o.a.
een aanzienlijke \erhogimr van de
werklozensteun; de werkgevers ach
ten de staking op het huidige ogen
blik zeer gevaarlijk, doordat men j
nu bij de onderhandelingen in Ne
derland over de doorvoer naar
Duitsland van mening zou kunnen
zijn dat de Antwerpse haven geen
zekerheid biedt.
Oud-minister mr. M. P. L. Steen
berghe, die behoudens een kort be
zoek aan Nederland, vijf jaar in de
Verenigde Staten heeft vertoefd, is
met zijn gezin Vrijdagavond met de
Westerdam van de H.A.L. m ons
land aangekomen, om zich hier blij
vend te vestigen. Zoals men zich
zal herinneren, is de naam van de
oud-minister van economische za
ken indertijd genoemd m verband
met de uitbreiding van de commis
sie-generaal.
Mr. Steenberghe verbleef voor
particuliere belangen in de V.S.
m 1946 is hij tot leider van en ad
viseur voor concern-aangelegenhe
den van de firma C. en A. Bren-
ninkmeyer benoemd.
Daarnaast is hem een speciale
regeringsopdracht toevertrouwd als
financieel adviseur bij de bespre
kingen met de Internationale Bank
voor herstel en ontwikkeling, waar
bij de Nederlandse regering een le
ning van 535 millioen had aan
gevraagd. Deze lening is bestemd
om een gedeelte van de belangrijk
ste plannen in het programma tot
herstel, wederopbouw en industria
lisering te kunnen financieren.
Mr. Steenberghe kon zich, alvo
rens aan de minister van financiën
verslag te hebben uitgebracht, niet
in definitieve zin over de resultaten
van zijn missie uitlaten; hij was
echter optimistisch gestemd ten
aanzien van de grootte van de le
ning en verwachtte, dat binnen en
kele weken, de eerste tranche zou
afkomen.
a 0«GTE UaCOn MT OtMUWiAAN*.
(Ingezonden mededeling)
I Hel ideate Laxeermiddel
In het begin van de volgende
week zal de Wereldconferentie
van Christelijke jeugd de eer
ste na die in Amsterdam in 1959
door de secretaris van de We
reldraad der Kerken worden Re
open d. Op initiatief van de Y.A1.
C A. (C.J.M.V.), de YWCA (We
reldfederatie van meisjes), de
jeugdafdeling van de Wereldraad
der Kerken en dc Were! d stud en
tenbon d komen ca 1300 jonge
mensen uit alle delen der wereld
bijeen. De redenen, waarom deze
conferentie werd samen geroepen,
worden door het comité van voor
bereiding aldus geformuleerd:
..Wit moeten weer tesamen ont
dekken. dat Jezus Christus Heer
is wij moeten onze gemeenschap
in Christus herbouwen: wij moe
ien de situatie, waarin de wereld
verkeert, onder ogen zien; wij
moeten uitvinden, welk werk ons
te doen staat; wij moeten de plan
nen voor onze campagne doelma
tig voorbereiden."
Men kan schamper de schou
ders ophalen en zich afvragen,
wat deze jongeren denken te
bereiken met hun studie over we
reldproblemen, waarmee zelfs de
beste politici geen raad weten.
Men kan zich ergeren aan deze
jeugdige wereldverbeteraars en
tien betweters noemen, die goed
/ouden doen, campagnes en ac-
t'es. zo die et' moeten zijn. aan
mj deren over te laten.
Men kan zich óók verbeugen
ever het feit. dat in deze tijd van
decadentie in alle lauden ter we
reld nog jonge mensen gevonden
worden, die het niet verwachten
van politici, die zich immers óók
vertillen aan de vraagstukken,
waarmee de na-oorlogse wereld
worstelt. Zij beginnen met: „Jezus
is lieer!" en plaatsen daarmee de
smeltkroes der problematiek in
eeuwigheids! icht.
Op de conferenties der politici
schijnt dit licht niet, en zij mis
lukken. Oslo zal slagen, als alle
deelnemers het Koningschap \an
Christus> als werkelijkheid erken
nen en in deze erkenning zullen
zij de eenheid vinden, die buiten
deze erkenning om tevergeefs
wordt gezocht.
Mensen die iedere week weer
reikhalzend uitzien naar iets goeds,
nieuws ol origineels op film ge Died
zullen stellig met veel beleven aan
de muziek- en showfilm „Rhapso
dy in Blue", maar voor de liefheb
bers van goede jazz - - en dat zijn
er nog al wat zal het eer. feest
zgn deze gefilmde levensgeschiede
nis van George Gershwin, de Beet
hoven van Broadway, te aanschou
wen, met om het zoetelijke vet naai
van de brave George cn hoe hij al
maar componeren moest en vergat
om te beminnen, maar vanwege het
zingen en spelen van de ontelbare
„schlagers" door prima krachten
als Peul Whiteman, Oscar Levant,
Hazel Scott, Joan Leslie enz. en dan
ais apothese: Gershwins „negende"
de „Rhapsody in Blue".
Bg de opnamen der instrumen
talisten doet de camera wel eens
aardige dingen en de slotscène is
een vondst.
Een onzer muziekcritici wil graag
nog iets naders over Gershwins mu
ziek vertellen. Hier komt hij:
Wanneer deze film ons wil doen
geloven dat Gershwm als een der
grote vertegenwoordigers der cul
tuur en in het bgzonder van de
Amerikaanse cultuur moet worden
beschouwd, dan wordt daarmede
alleen maar het bewijs geleverd, dat
men in de Amerikaanse filmwereld
een wel zonderling begrip omtrent
cultuur bezit. Daarmede zij echter
met gezegd, dat deze componist
op zijn gebied van geringe beteke
nis zou zijn geweest. Integendeel.
Zijn muziek gaat sonis verre uit bo
ven het gewone peil der amuse
mentskunst, want ze verklankt
a.h.w. de materiële en geestelijke
elementen van een bepaald tijdvak,
zoals zakelijkheid en concreetheid
enerzgds, verdrongen en verwron
gen romantische gevoelens, sensua
lisme zich uitende in een primitieve
rhythmische bezetenheid anderzijds.
Globaal beschouwd staan vele
zijner Songs en Blues, hoewel ze
een noodzakelijke reactie waren op
de zoetige, sentimentele Duitse
Schlagers der jaren 1920—1930.
niet op hetzelfde niveau van de
Rhapsody in Blue en het Concerto
in f. Deze laatste composities zijn
m hun soort meesterwerken te noe
men, en wel m de eerste plaats om
hun rhythmische en melodische in
venties en meesterlgke instrumen
tatie. Het harmonisch gemiddelde
toont weliswaar nauwe verwant
schap met dat van de Dmtse laat
romantiek, maar dc wijze waarop
dit instrumentaal wordt gekleurd,
geven het iets zeer eigens
boeiends.
Gershwins belangrijkheid als
componist is dan ook gelegen in het
feit. dat hij de liefhebbers van de
Jazz-muziek in verrukking weet te
brengen en hen, die m de wereld
der klanken nog iets anders willen
beleven nochtans tot volledige er
kenning zijner compositaire talen
ten dwingt.
pisch-Engelse jachtscène uitgebuit,
wat met het verhaal wemig te ma
ken heeft maar de koorildansenj
alleen maar aantrekkelijk maakt.
Handel
Soms, na een paar bombarde
menten b.v„ kan men wel eens om
een ledikant verlegen zitten. Har
telijke mensen hadden ons destijds
wel aan een fijn bedje geholpen,
maar het was een klem éénpersoons
en dat gaat wel een poosje voor een
slank echtpaar, maar op dc duur
voldeed het minder: je rust met.
Laat mij maar eens voor een
behoorlijk ledikant zorgen, zei ik
n m'n vrouw, toen het geen dag
Capitol-theater brengt als repri-
se een tot de top-klasse behorende jangër 'had moetèn duren óf er was
Franse film „La Grande Illusion", onenigheid over het slapen geko-
een meesterwerk van Jean Fcuoir, I men ben nog al handig met
met Erich von Stroheim en Jean inkopen.
Gabm m de hoofdrollen. Op het to
neel verschijnt Cees de Lange met
"en geestig repertaire. Willen zijn
i liedjes echter ook achter m de lan
ge zaal verstaanbaar zgn. dan dient
de microfoon nog listiger opgesteld
en Cas Pgpers nóg zuiniger met
i het geluidsvolume van ziin orkest
te zijn.
De verdienstelijk gekleurde film
„Arabian Nights Duizend en een
nacht) vertelt de geschied ems van
de Oosterse danseres Sheherazade,
die zich vooi genomen had met Ka
lief Haroen-ai-Rachid te trouwen en
daar. na hevige avonturen, inder
daad in slaagt.
Onder regie van John Rawlins
maken de Amerikanen er een fraai
gekleurd prentenboek van. waar
men met genoegen m bladert, maar
het is eigenlijk te veel gevergd om
iedere bladzijde nauwkeurig te be
kijken. Dat moeten we maar aan
de jongeren overlaten Die merken
het waarschijnlijk ook zo met dat
]\/TadaME Lya lèJAde wat door,
-J-yx maar Gijsbert hij kon het
niet helpen, want hij wilde heus wel
beleefd zijn Gijsbert viel onder
haar verhalen over een groots ver
leden zo maar in slaaptenmin
ste hij zonk weg in een aangename
diepte, waaruit hg naar boven ge
trokken werd door iemand, die zei:
„Van dichtbij ziet hij cr gek uit,
hè „Ja, ik heb zoiets nog nooit
gezien", zei een slome, beteuterde
stem. „Hij lijkt me nogal aardig."
Dit was weer een ander geluid.
„Het zou wel een wonder zgn, als
jij iets wat ik niet aardig vond, wel
aardig vindt", zei een boze piep
stem
Het werd al met al zo'n lawaai,
dat Gijsbert geen kans zag zijn ogen
nog langer dicht te houden, dus
deed hij ze maar open. Madame
Lyster was er niet meer, waar
schijnlijk beledigd weggevlogen
over zijn gebrek aan belangstelling,
maar om Gijsberts ligstoel zaten,
in onderling gesprek gegroepeerd,
van links naar rechts: de hond, die
de kat sloeg, dc kat, die de hond
sloeg, het rose Biggetje en het Lam
metje.
Hond en Kat schenen een kleine
onenigheid te hebben. Zc waren ten
minste bezig in clkaa- bnten.
„Onderdier!" siste Kat e„ zfl blies
daar hooghartig bij. „Jij bent een
treiterige miezerd", gromde Hond
en stotterde van kwaadheid. Daar
op maakte hij aanstalten Kat te
te vernietigen. Big en Lam bleven
onaangedaan, maar Gijsbert, die
ruzie zowat het ergste op de hele
wereld vond, werkte zich stijf en
Kreunend uit zijn stoel overeind,
vreesde, dat er doden, zou
den vallen.
rwT* eJen kleur van schrik riep hii
r£E„!?eM,' dieren ophouden, foei!!
h'J sidderend van narigheid
wiï^ an.deren-Lam stond er lam-
üp. en. -*ek schaapachtig,
w ?ei. d sIoom. „ze doen
het altijd, laat ze maar>(ja
maar", Gijsbert stond nog wat wie
belig op zijn poten, „dat gaat ver
keerd", want Hond en Kat waren
nu aan eikaars koppen aan het
hakken.
Als een konijn zonder vrees of
blaam stortte Gijsbert zich tussen
de vechtenden, ten einde ze te schei
den. Het hielp, want nu hij er tussen
stond, konden zij niet meer bij el
kaar komen. Maar nu keerde Kat
zich tegen Gijsbert. „Waar bemoei
je je mee", blies zij, „jij met je dub
bele oren", want zo klein als ze
was kon ze haar bek goed roeren.
Gijsbert schrok en begon zich lang
zaam terug te trekken, want ook
Hond keek hem dreigend aan en
gromde. Gijsbert keek hulpzoekend
naar Big en Lam. Lam mekkerde
alleen mnar schaapachtig, maar
Big kwam goedmoedig aanwagge
len,
„Kom jongens", zei hij, „maak je
niet dik, dun is de mode..." Hierop
barstte Kat is een hoongelach uit
en wees op Bigs weelderige vormen.
„Moet hij zeggen", gichelde zij, weer
in een uitstekend humeur. Big keek
geschokt. „Vind je, dat ik er erg
biggig uitzie?", vroeg hij op het
dier af aan Gijsbert. Die bekeek
hem lang, terwijl de anderen er, om- hem" de laatste tijd niet" veel gele-
heen kwamen staan. genheid voor spelen had gelaten.
„Ik denk het wel",
zei hij. „wat gaan
we dan spelen?"
..Slagertje" zei
Hpnd. „Nee, aqua-
riumpje", zei Kat
weerbarstig. Dan
eet je ons toch
maar allemaal op",
zei Hond kwaad,
„jij wil altijd Iets
met vissen" „Hou
je bek", begon Kat
„Stilte riep
Gijsbert, „ik weet
het. we gaan die
rentuintje spe
len..."
Marian Smeets.
(Wordt vervolgd)
„Je bent wel erg rosezei hij
ten slotte voorzichtig, want hij voel
de wel, dat Big het als aanstaand
varken niet gemakkelijk had. „Nou
ja, dat zijn garnalen ook", zei Big
verontschuldigend. „Maar die heb
ben geen krulstaart", zei Kat, die
het altijd leuk vond te spreken .over
dingen, waar men beter over zwij
gen kan. „O, maar een krulstaart
knjg ik nooit'', zei Big optimistisch,
en hij draaide zich vol moed om
naar dit lichaamsdeel, „ik wil geen
geonduleerde staart, het staat zo
meisjesachtig.
„Er zit permanent in", zei Hond,
„die krijg je er maar niet zo weer
uit„Jawel", Big bleef de dui
gen opgewekt bekijken. „Meisje
heeft er een rechthouder aan ge
bonden, en als ik die er maar lang
genoeg omheen draag, komt het
goed, zal je zien."
Lam, die tot nu toe gezwegen had,
lachte schaapachtig naar Gijsbert.
„We kwamen eigenlijk om je te
vragen wat voor soort beest je
bent" zei hij sloom, „je bent iets
nieuws."
„Ik ben een kongn", zei Gijsbert.
Hij had een examengcvoel. ,jls dat
leuk?" vroeg Big, die varken maar
zo zo vond en altijd naar iets anders
uitkeek. „Soms", zei Gijsbert wijs.
Er viel een stilte. „Soms", herhaal
de Lam dommig, „maar je kunt
toch wel spelen, als konyn, hè?"
Gijsbert bedacht, dat het leven
Laurence Oliver, de Shakespeare-
vertolker, heeft zich op het slappe
koord der komische film gewaagd
en bij de hand gehouden door Merle
Oberon weet hij zich aardig in even
wicht te houden. Kennelijk heeft hij
er soms moeite mee: dan gaat het
voetje voor voetje en vraagt men
zich af, of de schaar niet wat dras
tischer gehanteerd had dienen te
worden. Maar zodra verschijnt
Merle Oberon ten tonele, of het
tweetal wandelt met de lichtvoetige
pasjes van de fgne humor door het
scenario heen, zonder uitbundigheid
maar binnen de grenzen der wel ge
voeglijke "frivoliteit. Het dure tech-
nicolorprocedé wordt in een ty-
flaiezonden Mededeling),
AH Ben AU (Sabu) cn Shera7ade
(Maria Montez) in -■ Irabian „Yighfs
de beeldschone haremdames zó uit
een revue van Broadway zgn weg
gelopen en behalve van het rad
braken van een arme man, wat een
beetje te eng is, zullen zg zeker ge
nieten van de vele ferme vechtpar
tijen tussen tie aanhangers van de
echte en de valse kalief van Bag
dad. Een aardig kijkspel met dik
wijls zeer mook natuuropnamen.
In een ommezien kwam ik met
een heel geschikt ruim en geriefe
lijk nestje aanzetten. Tweede hands
natuurlijk, maar fris wit gelakt en
met een eerste klas springbak.
Een koopje, zei ik juichend,
f 45.heb ik er maar voor hoeven
geven en k.jk eens en voel eens!
Maar mijn vrouw was met zo
enthousiast als ik gehoopt had en.
s avonds kwam het hoge woord er
Uit: zij had iets tegen ijzeren ledi
kanten, zg hield er met van.
In orde, lieverd, sprak ik on
vermoeid, ik doe het gauw even
van de hand en dan nemen we een
gezellig houten.
Een dag of wat later vroeg ik
vrij, want als jc een koerierster m
cie krant gezet hebt kun je wel bij
de bel blijven staan.
Tot zaken kwam ik echter met,
daar ik me voorgenomen had geen
verlies te lijden en het hoogste bod
was f 35.
Ik sprak er eens met mijn vriend
cte waterstoker over en die zei„Zet
het maar hier bij me m de zaak.
dan ben je 't zo kwijt.
Prachtig, zei ik_alles wat
je meer maakt dan 45- is voor
jou, want krenterig ben ik niet.
Toen ik na drie weken nog niets
gehoord had, ging ik eens naar m'n
eigendom kijken. Het stond er nog
net eender.
Het hoogste bod was 25.
zei de waterstoker, ze bijten niit
erg, ijzeren ledikanten zijn niet erg
gewild meer.
Weer een maand later vroeg de
waterstoker of ik het maar weg
wilde laten halen of genoegen ne
men met 25.-
Dat nooit, zei ik energiek, ik
vond het zelf een koopje destijds en.
ik ben niet van plan er op te ver
liezen. Handel is handel.
3 e bent handiger met inkopen
dan met verkopen, zei m'n vrouw
hatelijk. Laat mij dat ding maar
eens van de hand doen. en zii liet
het naar een verkoophuis van twee
dehands goed brengen.
En nu vraag ik me af wat er al
lemaal waar is van die verhalen
over meubilairgebrek en dat de
mensen zo maar in een hoek van
de kamer op de grond slapen, want
na een week of wat kwam er een
keurige brief van het verkoophuis
met de afrekening. Er vielen drie
postzegels van 5 cent uit. Na af
trek van onkosten en provisie was
dat de netto-opbrengs* schreef men.
Wat is handel moeilijk!
DESLDERIUS
Zakjes inhoudende 2jo
Italiaanse spelden
GEGARANDEERD
ROESTVRIJ
MAIHENESSERIAAN (DUKZICHT)
Dc Tour de France loopt op z't
eind. Morgen wordt het laatste tra
ject CacnParijs verreden en zal de
Franse hoofdstad zich opmaken
de winnaar van deze monsterrit een
waardige ontvangst te bereiden. Nu
we bijna aan het slot gekomen zijn,
kunnen wij van onze kant bekeken
niet anders dan onze teleurstelling
er over uitspreken.
Toen stuk voor stuk onze beste
mensen de Korvcr, van Schendel.
Schel lingerhoudt uit de tour ver
dwenen. verloor het Franse spekta
kel meer cn meer onze interesse- Na
tuurlijk hebben we respect voor
Jansen, die naar we hopen de finish
zal halen hetgeen hem, gezien z'n
kranige ploegmaten Camellini, Kla-
binsky en Joly, geen windeieren zal
leggen maar van een Nederlands
succes kan toch moeilijk worden ge-
sproken. Gezien de indruk, die dit
„echec" bij de organisatoren van de
Franse tour achterlaat, is dit betreu
renswaardig. doch wij kunnen toch
moeilijk bewondering hebben voor
Joris v. d. Bergh, me zich in 't laat
ste nummer van „Sportief" op zeer
laatdunkende wijze over De Korver
en Van Schendel uitlaat. In de eerste
plaats dient hij zich als leider van
de Nederlandse equipe van een der
gelijk ..oordee 1" te onthouden, in
de tweede plaats getuigt het van wei
nig sportiviteit om neer te schrijven:
„Als ons het machtsmiddel, het
welk Karei van Wijncndacle in het
geding kon brengen, ten dienste had
gestaan, dan hadden de Korver en
Van Schendel niet smadelijk de
plaat gepoetst. In België is de Tour
de France bondszaak. in Nederland
niet. Wij konden niet met maatrege
len van dc N.TV.U. dreigen".
Waarom heeft Joris v. d. Bergh
zo'n bewondering voor Karei van
Wgnendaele? In de hittegolf-periode,
toen er een totale inzinking dreigde
47)
door Craig Rice
Vertaald door Ada Campers.
„Dat is een verstandig ventje", zei April goedkeurend, ter
wijl ze de brief neerlegde, „Jammer, dat hij het vuile werk
voor Flora Sanford opknapte".
„Hij wist niet, dat hij dat deed", zei Dinah. „Hij dacht, dat
hij alleen maar een vriendendienst bewees. Ze Is waarschijn
lijk een paar keer met hem uit geweest en telkens, als ze
iets wou weten, dan schreef ze hem een. volmaakt onschuldi
ge brief. Bij voorbeeld zo: „Ik heb een alleraardigste vrouw
ontmoet, die Marian Carstairs heet, en ik vraag me af, of zij
niet die Marian Ward kan zijn, die.
April knikte wijs. „En dan de manier, waarop ze alles over
die arme Mr. Desgranges uit hem kreeg". Ze haalde diep
adem. „Ze haalde diep adem. „Misschien stond er in dat ver
haal in „Historische gevallen van misdaad" wel iets over
Marian Ward en dat ze ontslagen was en zo. Daarom mocht
ik het natuurlijk niet lezen van Moeder".
„Dat lijkt wel zo", zei Dinah. Ze kneep haar ogen half
dicht. „De moord op Mrs. Sanford heeft iets met die zaak van
Bette LeMoe te maken. Ze heeft al die gegevens erover be
waard. Ze is met Wallie Sanford, die vroeger William San
derson geweest is, getrouwd. Frankie Siley werd na de ont
voering vastgehouden om ondervraagd te worden en hij
werd gisteravond in haar huis vermoord. En ze wou ver
schrikkelijk graag weten, of Moeder de verslaggeefster in
die zaak was geweest",
„En wat wil je daarmee zeggen?" zei April.
„Daarmee wil ik zeggen", zei Dinah, „dat als Moeder nu
de moordenaar van Mrs Sanford vindt, ik bedoel als wij het
doen, en als ze misschien ook nog tegelijk de zaak LeMoe
oplost, dat het dan iets reusachtigs voor haar zal zijn. Denk
eens aan de reclame!"
„Mejuffrouw Carstairs", zei April bewonderend, „je bent
heus een kei".
„Dank U, mejuffrouw Carstairs", zei Dinah. „En laten wc
nu met die spullen verder gaan. Misschien zijn er nog meer
aanwijzingen".
Er was een brief op goedkoop blauw papier, zonder onder
tekening.
„Frankie komt aanstaande Dinsdag vrij. Wees dus op je
hoede. Hij zou wel eens naar LeMoe's vader kunnen gaan.
Misschien zou het het beste zijn, als je een lange reis ging
maken. Het beste met je".
„Dat is het bewijs, dat ze iets met die ontvoering te maken
had", zei Dinah.
„Alsof we nog een bewijs nodig hadden", snoof April.
„Luister 's. Zc heeft die Frankie gebruikt, om dat zaakje op
te knappen. En misschien nog een paar anderen. Maar hij
heeft niets van het geld gekregen, want dan had hij een
jaar daarna geen roofoverval gepleegd en dan was hij niet
de gevangenis in gegaan".
„Met vjftien duizend dollar doe je niet veel, als ze onder
een stuk of wat mensen verdeeld moeten worden", bracht
Dinah in het midden.
April wees naar de brief. „Er moet een reden zijn, waarom
hij giftig op haar was".
Er was een wanhopige brief van de verpleegster-gezel
schapsdame van een rijke dame, die Mrs. Sanford smeekte,
niet openbaar te maken, dat zij de betrekking door valse ge
tuigschriften had gekregen en die beloofde te sturen „alles,
wat ik maar enigszins missen kan". Er waren brieven van
een jongmens, dat voor geen geld van de wereld wilde, dat
zijn familie ergens in het Oosten zou weten, dat hij als
buffethouder werkzaam was. Er was een bejaard bank-
employeé, die eens in een andere stad en onder een andere
naam veroordeeld was wegens valsheid in geschrifte. En he
lemaal onderop lag een bladzijde uit een magazine een
foto en een levensbeschrijving van de nieuwe ster, Polly
Walker, met daaraan vast een paar brieven. De biografie
vertelde, dat ze wees was en haar opvoeding had gekregen
op dure kostscholen en in even dure zomerkampen om op
achttien-jarige leeftijd Broadway te veroveren, haar loop
baan te beginnen met een heel klein rolletje en daarna te
rijzen tot de hoogte van een ster. De eerste van de brieven
was geschreven op postpapier, dat bedrukt was met de naam
van een groot beheersinstituut.
Zeer Geachte Mrs. Sanford,
U hebt hot goed, dat ik Polly Walker's voogd was tot ze,
een jaar geleden, de leeftijd van een-en-twintig jaar bereikte.
Het verheugt mij, dat U mij schrijft aangaande deze geruch
ten, en daar U zo'n goede vriendin van Pclly bent, vertrouw
ik, dat U zult doen, wat U kunt om ze de kop ui te drukken.
„Maar ze was geen vriendin van Polly Walker", riep
Dinah uit. „Ze was precies het tegenovergestelde. Ze was
„Stil nou", zei April. „Ik léés!"
„Het gerucht vindt ongelukkigerwijze zijn oorsprong in
een feit, maar is wat de détails aangaat onjuist. Polly's va
der werd niet veroordeeld wegens moord op Polly's moeder.
Haar moeder stierf aan longontsteking toen Polly nog geen
jaar oud was en op dat tijdstip vertrouwde haar vader haar
aan mijn zorgen toe, omdat hij niet wilde, dat zij iou op
groeien. geschandvlekt door het feit, dat zij een dochter van
Ben Schwartz was. U zult zich hem nog wel herinneren als
de koning der spelers en drinkers, die levenslang in de ge
vangenis zit Toen hij veroordeeld werd. gaf hij het geld,
dat hij nog over had, aan mjj voor Polly's opvoeding en op
leiding. Ik hoop vurig, dat U alles in het werk zult stellen
om deze geruchten niet alleen de kop in te drukken, maar
er ook voor te zorgen, dat de waarheid een geheim blijft.
Het zou niet alleen fataal voor haar carrière zijn. maar het
zou ook een zware slag voor haarzelf zijn, na al die jaren
Er waren twee briefjes, geschreven op dun, lichtgrijs
papier.
Geachte Mrs. Sanford,
Het zal mij een genoegen zijn, U Maandagmiddag om twee
uur een bezoek te brengen. Polly Walker.
Het tweede:
Geachte Mrs. Sanford,
Ik heb het geld kunnen opnemen en zal het Woensdag
a.s. meebrengen. Polly Walker.
Dinah en April keken elkaar aan.
„Woensdag was de dag van de moord", zei Dinah, „En
Polly Walker was er twee dagen tevoren ook al geweest.
Mrs. Sanford heeft haar dit laten lezen en waarschijnlijk
aangeboden het aan haar te verkopen. En toen.Woens
dag...."
(Wordt vervolgd)
bij de Belgische ploeg, heeft deze de
renners, die over opgeven spraken,
met hel en verdoemenis gedreigd. Ze
zouden in België aan de schandpaal
worden genageld, banen en wegkoer-
sen. zouden voor hen verboden ter
rein worden, met alle financiële con
sequenties vandien. Geen wonder,
dat de Belgen, die voor hun broodje
rijden, voor deze argumenten zwich
ten. Joris v. Bergh concludeert
hieruit: „zie je wel, dat het anders
kon".
Wij willen ons niet mengen in za
ken, die alleen de Belgen aangaan,
doch wij willen krachtig protesteren
tegen een klakkeloos na-apen van
dergelijke paardemiddelen. Het wil
er bijvoorbeeld bij ons niet in. dat
een renner als André de Korver zon
der geldige reden de tour gestaakt
heeft. Door de geweidige hitte is hij
in een crisis geraakt en deze met
meer te boven gekomen. Toch door
zetten zou misschien fataal voor
hem zijn geweest. Volgens Joris v. d.
Bergh zou een renner eerst half dood
moeten zijn, alvorens hij z'n fiets zou
mogen verlaten. En nu mag een
ieder over „beroepssport" z'n eigen
mening hebben, dit gaat ons toch wel
een beetje te ver en daarom achten
wy het uiterst bedenkelijk, dat een
man als Joris v. d. Berg die toch
een reputatie heeft te verdedigen
zulke dingen in het openbaar schrijft.
(Van onze Haagse redacteur
Naar wij vernemen beefy de poli
tie van Wassenaar Donderdagavond,
toen de ministerraad op het depar
tement van Justitie op vergadering
bijeen was om over de Indonesische
kwestie te beraadslagen, ontdekt
dat in de woning van minister Tos
aan de Julianaweg was ingebroken.
Toen de minister in gezelschap van
zijn ambtgenoot van Landbouw om
streeks kwart over twaalf thuis
kwam, ontdekte hij dat op de boven
ste \erdieping licht brandde. Eeist
toen hij binnenkwam, blek da» de
recherche van Wassenaar het huis
aan een onderzoek onderwerp na
dat onbckendeii dit Teeds eerder
hadden gedaan. Het ganse huis was
dooT de inbrekers overhoop ge
haald, doch voor zover tot nu toe
kon worden vastgesteld, wordt
niets vermist. In verbind hiermede
wordt I'et oiet uitges'oten geacht
dat de inbrekers het meer op docu
menten dan op waardevolle voor
werpen voorzien hadden. Tot nu too
ontbeekt ieder spoor van de inbre
kers.
DOCTOR HONORIS CAUSA
De senaat der R.K. universiteit te
Nijmegen heeft besloten aan de heer
L. J. Rogier te Rotterdam wegens
zijn bijzondere verdiensten voor de
Nederlandse historiographie en met
name naar aanleiding van zijn publi
catie over „de geschiedenis van het
katholicisme in Nederland" het doc
toraat Honoris Causa uit ta reiken.
De plechtige uitreiking zal plaats
hebben bij gelegenheid van de recto
raatsoverdracht op 15 September a.s.
Het Consulaat-Generaal van
België is Maandag. 21 Juli gesloten,
j ter gelegenheid van de Belgische
Nationale feestdag.
