Troepentransportschip is
geen pleziervaarder
Spoorwegvervoer in
stijgende lijn
steeds
„Met bekommernis dragen
wij verantwoordelijkheid"
Niet staken!
Met plan „Kralingen" wordt
spoed betracht
Zandvoort krijgt Butlincamp
Ook de Zuiderkruis
verre van ideaal
Verbetering is
mogelijk
Maximumsnelheid
verlaagd?
Belangrijk exploitatie
overschot in 1946
Niet aardig..,.!
KAB en CNV zeggen:
niet staken!
NW: Regering had troepenmacht
moeten verminderen"
Moderne woningen maar met slechts
één stookgelegenheid
"Resolutie N.V.V.
Jldvtticethtic
Derde Volksconcert
Ruim 20.000 Engelse
gasten per jaar
Dinsdag 22 Juli 1947
3
De regering heeft onlangs uit het Amerikaans koopvaar dij schep* nsurplus
een drietal Victory-schepen aangekocht, die, verbouwd als troepentransport-
echepen, onder de namen Grote Beer, "Waterman en Zuiderkruis, tussen
Nederland en Indonesië zulten gaan varen. De Zuiderkruis vertrok op 11
Juni met 1500 soldaten (1400 minderen en 100 officieren en onderofficieren)
van Rotterdam naar Tandjong Priok en is inmiddels daar aangekomen.
Over deze eerste reis van de Zuiderkruis is enige deining ontstaan, doordat
eerst „liet Vrije Volk" en daarna ,»De Waarheid" brieven van opvarenden
publiceerden, waaruit bleek, dat de omstandigheden aan boord verre van
Ideaal moeten zijn geweest.
schrijver hoorde een lid van de be-
manning zeggen, dat de Zuiderkruis
een „rot-scbuit" was om mee te va
ren. De zeeman doelde op de rank
heid van het schip, veroorzaakt door
het feit, dat een Victory-schip als
de Zuiderkruis, ook al is het „vol
geboekt" met soldaten, op geen stuk
ken na aan zijn voile laadvermogen
van ruim 10.000 ton komt. Op de
Zuiderkruis heeft men dit bezwaar
al enigszins willen ondervangen door
het plaatsen van massiefbetonnen
banken. Het meenemen van meer
zoet water als ballast zal de stabili
teit echter ook ten goede komen.
WU "beseffen zeer wol, dat deze
voorzieningen, indien technisch uit
voerbaar, veel geld rullen vergen.
Wfl menen echter dat hierop niet
gekeken mag worden als het er om
gaat een gerieflijker overtocht te be
reiden aan duizenden Nederlandse
soldaten, die opgeroepen worden twee
jaren lang een uiterst moeilijke taak
te verrichten in het slopende Indi
sche klimaat.
Ook wij kregen inzage van brie
ven, aan boord van de Zuiderkruis
geschreven, waarin een soldaat een
uitvoerig relaas geeft van zijn erva
ringen met dit troepenschip opge
daan. Onze conclusie is. dat de ZuK
derkruis al even ongemakkelijk
moet zijn als alle andere tot troe
penschip verbouwde vrachtboten,
die alreeds enige jaren in de vaart
zijn.
Hoe kan het anders. Wanneer voor
het comfortabel vervoeren van 1100
mensen een 36.000 ton metend Schip
als de Nieuw Amsterdam nodig Is,
kan een ieder begrijpen, dat het sa
menpakken van 1500 reizigers op een
vrachtboot van even 1000 ton "bruto
tot minder prettige toestanden moet
leiden.
Onze briefschrijver van de Zuider
kruis vertelt, dat in het ruim mid
scheeps de manschappen met vieren
boven elkaar slapen en er tussen de
kribben voldoende doorloopruimte
is. In het ruim ernaast echter, aldus
zegt hij, kunnen ze d'r lol op, want
daar slapen ze met vijven boven el
kaar en langs de kribben kan men
bijna niet lopen. Over het eten heeft
hij niets dan lof.' alleen het brood
was in het begin wat te krap toege
meten. Dat men zich met zeewater
"moet wassen noemt hij een groot on
gerief, evenals het behelpen aan dek,
waar door de vele dekuitrustingen
bijna geen vrije ruimte is. De toe
stand aan boord is het slechtst ge
weest gedurende de overtocht van
Aden naar Sabang. Op de Indische
Oceaan woei een harde wind soms
tot kracht 7 de zee was hoog en
het schip ging geweldig te keer.
Daar het bovendien gloeiend heet
was, kan men zich voorstellen, dat
de soldaten, door zeeziekte te be
roerd om aan dek te komen, in de
snikhete ruimen diep-ellendige da
gen hebben doorgemaakt.
Waarom geen verbeteringen?
De Zuiderkruis is dus niet be
paald een pleziervaarder en daar zij
met haar zusterschepen Waterman
en Grote Beer de tijd zal moeten uit
dienen op de route NederlandIndo
nesië, vragen wij ons af, of het niet
mogelijk is zodanige voorzieningen
le treffen dat het verblijf aan boord
wat gerieflijker wordt.
Men zou het maximum-aantal te
vervoeren soldaten tot bijv. duizend
kunnen beperken. Dit cijfer lijkt ons
ruim genoeg. Wanneer men de min
dere soldaten bovendien toestaat niet
alleen op het voordek, maar ook op
het achterdek te verblijven, wordt
o.i. aan het probleem ruimtegebrek
m niet onbelangrijke mate tegemoet
gekomen.
Voorts kan men het verblijf in de
ruimen veraangenamen, door naast
de normale luchtverversingsinstalla
tie nog enige zuig- en persfans bij te
plaatsen voor het wegzuigen van be
dorven en het invoeren van verse,
desnoods gekoelde lucht.
Het tekort aan drink- en waswater
zou men kunnen ondervangen door
extra-zoetwatertanks in te bouwen
en wel zodanig, dat de stabiliteit gun
stig wordt beïnvloed. Onze brief-
Kaartverkoop Stadionspel
begint 4 Augustus
Wegens buitengewoon grote
toeloop voor plaatsen voor het
stadionspei „De Waterweg Her
overd", dat "op 30 Augustus en 1
September in het Feyenoord-sta-
dion te Rotterdam zal worden op
gevoerd. is het onmogelijk deze
verkoop eerder te doen geschie
den dan 4 Augustus.
Plaatskaartenbureaus zullen
worden gevestigd in vele distric
ten van Rotterdam en ook daar
buiten. Het bureau aan de Cool
singel zal van 11 tot 15 uur en
van 17 *ot 19 uur, van Maandag 4
Augustus af geopend zijn. Telefo
nische opdrachten zullen niet in
behandeling worden genomen.
Museum Boymans
In het prentenkabinet van het
museum Boymaos zya met ingang
van Zaterdag 19 Juli affiches, il
lustraties en kleurendrukken ten
toongesteld, uitgtvoerd door de
Franse drukker en lithograaf Fer„
naad Mourlot.
Mourlot heeft. o.a. gewerkt voor
moderne Franse kunstenaars als
Picasso, Matisse, Braque, Bufy,
Faillot, Picart, Le Doux, Miro e-a,
en in bet bijzonder de affiches voor
hun tentoonstellingen gedrukt.
Deze tentoonstelling werd ingericht
door de „service d'Informatlon"
van de Franse ambassade te 's-Gra-
venhage.
Gen, Spoor stelt gerust
Geen roekeloosheid
Luitenant-generaal Spoor, opper
bevelhebber van de Nederlandse
strijdkrachten in Indonesië, heeft
gisteren per radio de verwanten
van de Nederlandse militiireti toe
gesproken. Hij zei: was wellicht
verbaasd, dat ik uw zoons en man
nen. uw broeders en dierbaren n-
gestraft heb blootgesteld aan de ge
varen van hinderlaag en overval,
gij hebt u wellicht gestoten of mij in
het openbaar verweten, dat ik de
verantwoording durfde dragen van
-onze steeds groeiende lijst van ge
vallenen, gevallenen dtor (ie hand
van hen, die ons to Linggadjati hnn
woord gaven- Ik zal uw verwet op
mij moeten nemen en ik aanvaard
"dit in de volle overtuiging, dat ik
'niet anders handelen kon en mocht,
dan ik heb gedaan. Ik ben soldaat
evenzeer als de mannen, die onder
mijn bevelen staan. Men kan noch
van hen, noch van mij zegcen. dat
z\j het soldatenwerk aïs liefhebberij
uitoefenen, dat zij de striid zouden
■wensen om der wille van «3e strijk
Integendeel, zij aanvaarden op dit
zware ogenblik de strij", om der wil
le van de vrede, waarnaar zo vee!
millioenen Indonesiërs snakken en
die de republiek halsstarrig weigert
aan hm en onze mannen. Wii trek
ken niet ten oorlog, maar komen
slecht» als de afdwingers van recht
en veiligheid, silt de afdwinger? ook
van hCf woord van frouwelnzen, dat
wij al te lang hebben geloofd.
Ik geef u do verzekering, dat
ik geen enk Ie roekeloosheid zal
begaan met de honderdduizend,
die aan mij zijn toevertrouwd
en die onverwijld de opge
drongen strijd aanvaarden.
Geen strijd zonder offers echter,
'maar ook geen strijd mcj een no
deloos offer. Ik zeg aan d*
moeders en vaders, de broers en
zusters on alle andere dierbaren van
mijn soldaten.
Bij het departement van Verkeer
en Waterstaat is met het oog op
besparing en bezuiniging op bet
materiaal in overweging genomen
als algemene voorwaarde bij bet
verlenen van rijvergunningen de
maximum-snelheid voor personen
auto's te brenoen op 70 km. en
voor vrachtauto's op 55 km.
Het bajrijl der N.V. Neder-
landschQ Spoorwegen is, blij
kens het heden verschenen
jaarverslag over 1948, financieel
volkomen gezond en leverde een
zeer behoorlijk overschot op.
Ofschoon de talloze moeilijkhe
den. die voortvloeien uit de na
sleep van de bezetting, nog
geenszins zijn overwonnen, doch
integendeel de grote zorg van de
bedrijfsleiding uitmaken, mag
1948 toch. evenals 1945, gezien
worden als een bevredigend en
hoopgevend jaar voor de spoor
wegen in Nederland.
Aan het einde van het verslag
jaar werd de periode van het tijde
lijk herstel afgesloten en begon de
periode vau de definitieve op
bouw van het bedrijf. Deze laat
ste wordt evenwel sterk belem
merd door de schaarste aan ma
teriaal en kapitaalgoederen en
door het gebrek aan deviezen. De
tijdelijke voorzieningen aan weg.
werken en rollend materieel heb
ben ecliter slechts een korte
levensduur, zodat om een behoor
lijke verkcersvoorzicning te waar
borgen. toch zo snel mogelijk moet
worden voortgegaan met- de defi
nitieve opbouw. Bij deze wederop
bouw zal zoveel mogelijk de Ne
derlandse industrie worden inge
schakeld.
De moeilijke omstandigheden,
waaronder bet bedrijf in 1946
moest werken, deden hun invloed
gelden op de bewezen vervoers
diensten. Mede dank zij de hou
ding van het publiek, dat veel be
grip voor deze moeilijkheden
toonde, kon het drukke seizoens-
vervoer in de zomermaanden zon
der veel stoornis worden afgewik
keld. zij het ook. dat het geboden
gerief ver achterbleef bij de eisen,
die N.S. daaraan gewoon waren te
stellen. Gebrek aan wagens was
oorzaak, dat in het goedenvervoer
niet alle gevraagde diensten kon
den worden bewezen.
Door de reizigerstreinen werden
19.908.9ol kilometers afgelegd,
door de goederentreinen 9.367.937
km. In totaal werden dus bijna 30
millioen trein kilometers gereden,
dit is 750 maal of ruim tweemaal
per dag de aardomtrek.
Het vervoer gaf in 194G een
steeds stijgende lijn te zien. In het
eerste kwartaal werden 36.4 mil-
lioen reizigers en 2.028.000 ton
goederen vervoerd; in het vierde
kwartaal waren deze getallen ge
stegen tot bijna 40 millioen reizi
gers en 3.703.000 ton goederen. Ifct
totale reizigersvervoer van 174
millioen beliep 215% van dat in
1938. Het goederenvervoer was in
totaal bijna 2 millioen ton minder
dan in 193S. hetgeen zijn sei'kla-
nng vindt in het feit, dat bij een
vooruitgang van het binnenlandse
vervoer, het goederenvervoer naar
en van het buitenland en het iran-
sietvervoer uit de aard der huidi
ge economische verhoudingen ver
achterbleef bij dat van vqor de
oorlog.
Gunstige Uitkomsten
Hoewel het goederenvervoer nog
iets heneden het vooroorlogse
niveau bleef, overtreft het reizi-
gersvervoer dit zodanig, dat een
gunstig financieel resultaat mag
worden verwacht. Dit blijkt inder
daad het geval te zijn. De ont
vangsten. overtreffen de dagelijkse
uitgaven met 84 millioen. Uit dit
bedrag is in de eerste plaats de
bijna 7 mill, rente betaald over
de obligatieleningen. Vervolgens
is. ter instandhouding van het be
drijf, 59 millioen afgeschreven.
Het batige saldo van IS millioen fs
als volgt aangewend: een extra-
afschrijving van ruim 9 millioen,
een uitkering aan de Staat van 7.5
millioen en tenslotte 4 dividend
over het kapitaal van 10 millioen,
welk kapitaal geheel in handen
van de Staat is. In totaal ontvangt
de staatskas over 1946 een bedrag
van 7.9 millioen. De extra-afschrij
ving van ruim 9 millioen is nood
zakelijk in verband met de bijzon
dere tijdsomstandigheden. Het ex
ploitatie-overschot van bijna 84
millioen op een totaal aan ont
vangsten van 2ê3 millioen, leverde
de gunstige exploitatie-coëfficient
van 68.8 op.
Van iedere bruto ontvangen gul
den bleef dus 31.2 cent over voor
rente, afschrijving, reser vering
e.d. en voor winstuitkering. De
exploitatie-coëfficient 68.8 is. afge
zien van de abnormale oorlogs
jaren. de gunstigste sinds 1926. in
welk jaar de coëfficiënt nog 9
hoger lag en 77.S bedroeg.
Op 31 December 1946 waren in
totaal 39.976 personen in dienst
van de N.S. De personeelsuitgaven
eisten ,f 126.831.000 of 70.9% van
de totale exploitatiekosten op,
tegen 115.457.000 of 85.4% in
1945.
Rotterdam en Antwerpse
havenstaking
In verband met de staking van
dokwerkers tc Antwerpen, heeft de
E.V.C. de havenarbeiders geadvi
seerd geen schepen met voor Ant
werpen bestemde lading te lossen.
Bevatten de schepen echter ook
voor Rotterdam bestemde lading dan
worden de Antwerpse goederen in
lichters of op de kade overgeslagen
en niet verder vervoerd. De staking
in Antwerpen is algemeen. De Bel
gische transportarbeidersbond heeft
de havenarbeiders aangespoord het
werk te hervatten cn o.m. erop ge
wezen, dat hun voornaamste eis, nl.
vermindering der belastingen, niet
door een plaatselijke staking kan
worden ingewilligd, maar alleen
door tussenkomst van het parlement.
Mammie neemt wel een duik in het
zwembad maar ik heb het óók
warm.
De besturen van de Ned. Kath.
Arbeiders-Beweging en het Christe
lijk Nationaal Vakverbond hebben
verklaard, dat hetgeen in Indonesië
plaats vindt een politieke kwestie
is. Regering en volksvertegenwoor
diging zijn verantwoordelijk. Dc
vakbewegingen staan b.i. daar bui
ten. Alleen daar, waar dc vakactie
vermengd wordt met politieke agi
tatie, kan men partij kiezen in de
Indonesische kwestie.
De K.A.B. en het C.N.V. doen
onder geen enkele omstandigheden
aan zulk een politieke actie en agi
tatie mee. De verantwoordelijke be
sturen vertrouwen erop, dat de
leden onder geen omstandigheden
het werk neerleggen.
Delftse sport, de ploeg die dit jaar
in de finale om de Challenge cup in
Henley uitkwam, heeft Maandag
middag in de internationale wed
strijd voor oude acht te Brussel ge
wonnen van de Amerikaanse ploeg
van de Rutgers universiteit New
Brunswick.
PvdA-verklaring over Indonesië
Het Is onder de druk van de feiten, dat de Party van de Arbeid
zich schaart achter de regering. Zjj doet dat in het volle bewustzijn
van de zware verantwoordelijkheid, die z.y daarmee op zich neemt, in
het volle bewustzijn van het ook voor Iiaar teleurstellende en zeLfs be
schamende feit, dat zoveel lange, lange maanden van Ingespannen toe
wijding en geduld voorlopig zonder resultaat zyn gebleven, in het voile
bewustzijn bovenal van de ernstige gevaren, welke een militair-politiële
actie, gelijk thans door de regering ondernomen, met zich brengt.
zd treffende wijze hebben gegeven,
maar die onmachtig zijn gebleken
om de onverzoenlrjken in htm eigen
volk van de betekenis van de door
beide delegaties tcsamen verkre
gen resultaten te overtuigen.
Aldus de verklaring, welke het
partijbestuur 'an de P. v. d. A.
over het conflict In Indonesië ge
publiceerd heeft. Het zegt o.m.
verder:
Velen in ons land zijn teleurge
steld in hun verwachtingen omtrent
de politiek van de Partij van de
Arbeid. In hun eerste begrijpelijke
verbitterde en smartelijke opwel
ling roepen zit uit* „Voor hetgeen
nu staat te gebeuren mag de P. v.
d. A. generlei verantwoording op
zich nemen. Zij moet haar minis
ters terug roepen uit de regering."
Het P. v. d. A.-bestuur vraagt:
Is het zo moeilijk in te zien, dat
treden uit de regering ogenblikke
lijk een militair optreden in geheel
andere zin ten gevolge zal hebben?
Beseft men niet, dat slechts een
regering van een. samenstelling als
de huidige, de waarborg kan geven,
dat ook in het moeilijke en gevaar
lijke stadium, waarin wij nu zijn
getreden, de grondbeginselen van
Linggadjati richtsnoer zullen blij
ven van de te voeren politiek!
Eén verlangen
Met diepe bekommernis aanvaar
den wtj de consequenties van onze
verantwoordelijkheid. Er is maar
één waarachtig verlangen, dat ons
drijft in dit smartelijke uur: onze
wil tot een vredelievende samen
werking met het Indonesische volk.
Wij voegen daaraan toe: ook met
die Indonesische leiders, die ons de
bewijzen van hun helder inzicht en
hun. streven naar samenwerking op
JN haar vergadering van 19 Juni heeft de gemeenteraad in principe be
sloten tot de bouw van ruim 16C0 weningen in Kralingesi en 500 in
Overschie. Thans leggen B. en W. een viertal plannen voor aan de raad,
omvattende de bouw van in totaal 350 woningen in Kralingen.
De gemeente zal voorlopig als eigenaresse optreden, maar de mogelijk
heid blijft open de woningen of een deel daarvan aan herbouwplichtigen
over te dragen. Aan de directeur van volkshuisvesting is 'nmiddels mach
tiging verleend aan de plannen een begin van uitvoering te geven.
Eén bankgebouw-kost
meer dan 350 woningen
Aan de Plantageweg komen drie
blokken van in totaal 90 woningen
waarvan 40 stuks met vier slaapka
mers, de overige met een tot drie.
Op het terrein tussen Dijkstraat
en Speelmanstraat is een complex-
van 120 woningen ontworpen, waar
van 15 inet vijf slaapkamers.
Aan dc Willem Ruyslaan, een der
nieuwe lanen van het plan „Kralin
gen". za! écn blok van 4S woningen
verrijzen, waarvan zowel de voor-
als achtergevel aan de openbare
straat gelegen zijn.
Het vierde complex bestaat uit
vijf blokken waarvan ccn aan de
Oostzcedijk is gelegen en de vier
andere loodrecht daarop zijn gepro
jecteerd. Dit complex omvat 92
woningen en enkele winkels.
De totale stichtingskosten van de
350 woningen worden geraamd op
ruim'f 6.700.000, dwz., dat de bouw
van 350 woningen goedkoper is dan
b.v. die van het nieuwe pand van
de Robaver aan de Coolsingel.
Het jaarlijkse exploitatie-tekort
op de woningen wordt op f 200.000
geschat. De bouw wordt echter uit
gevoerd op basis van dc woningwet
hetgeen zc«gcn wil, dat het rijk
voorschotten verleent en tevens
90% van het exploitatie-tekort voor
zijn rekening neemt. Hierdoor zal
het mogelijk zijn dc huurprijs te
drukken tot gemiddeld f 8.— per
weck per woning.
Het is echter te voorzien, dat de
huurprijzen t.z.t. zullen moeten aan
gepast worden aan de nieuwe
rijkswege uitgevaardigde
voor nieuwbouw.
dat de huurprijs die voor de v
kels is vastgesteld zodanic is, dat
een sluitende exploitatie daarvan
mogelijk wordt geacht.
Blokken als wooneenheden
De woningen zfjn ontworpen door
combinaties van architecten en bou
wers in nauwe samenwerking met
betrokken gemeentelijke diensten.
Men is cr van uitgegaan, dat niet
een enkel pand maar 'n geheel
u 'oonb'ok als cén wooneenheid
moet worden beschouwd. Zo zullen
vcrsc/uV/ende centrale voorzieningen
van sociale en culturele aard, zoals
wasgelegenheid, kinderverblijf et
speel gelegenheid, gemeenschuppciij.
ke tuin en verhuurbare knutselruim-
ten in de blokken worden opgeno
men,
In enkele hiervan zullen zelfs een
bibliotheek en een verga derzaaltje
worden ondergebracht.
Dc bouwblokken zijn ontworpen
tn drie en vier woonlagen met on
derhuis, Vanwege dc hone aanleg
kosten is afgezien van een centrale
verwarm ings install al i e. Dc wonin
gen zullen slechts één sfookgeiegen-
heid hebben het en ons beslist
onvoldoende lijkt, vooral voor de
woningen met vijf en meer kamers,
bestemd voor grote gezinnen.
Wanneer de gemeenteraad over
dc plannen van B. en W. besluit zal
nemen, mag op dit bezwaar nog wel
eens terdege de aandacht gevestigd
worden/
Het s.s. „Bredero" arriveerde
Zaterdag- in de Lekhaven met tien
Spaanse verstekelingen, die zich in
Barcelona aan boord van het schip
hadden weten te smokkelen, De
„Bredero" kwam van Singapore,
regelen Vermoedelijk zijn het Spanjaarden,
die zich niet met het Franco-regiem
B. en \V. zijn voorts van mening,verenigen konden.
De hoofdbesturen van de bij het
N.V.V. aangesloten organisaties
hebben vastgesteld, dat van beide
zijden in de loop der onderhande
lingen betreurenswaardige fouten
zlJz gemaakt en kansen om totAJe
overeenstemming te komen z|Jn ge
mist. Zij achten het zeer te betreu
ren. dat de Nedelandse regering
nagelaten heeft om door het ver
minderen van de in Indonesië aan
wezige troepenmacht de sfeer te
scheppen, welke voor een vrucht
baar verloop der onderhandelingen
noodzakelijk was.
Van de regering der Republiek
Indonesia had verwacht mogen
worden, dat zi,j het door haar vrij
willig gesloten bestand van Octo
ber 1946 zou hebben nageleefd en
voldaan had aan het verlangen der
Nederlandse regering om het bevel
tot staken van het vuren, tot stop
zetting van de vernielingen, tot het
terugtrekken van de troepen tien
k.m. van de demarcatielijnen en tot
opheffing van de voedselblokkade
te geven.
Grote verantwoordelijkhiid
De regering der Republiek
heeft door haar weigering om
bevelen uit te vaardigen, zelfj
nadat daaromtrent overeen
stemming met haar eigen on
derhandelaars was bereikt en
verschillende buitenlandse be
middelaars daartoe geadviseerd
hadden, een grote verantwoor
delijkheid op zich geladen.
Het N.V.V. blijft onverkort op
het standpunt staan, dat het de
menselijke plicht is van de beide
regeringen te streven naar een zo
snel mogelijke beëindiging van het
gewapende conflict.
De politieke dwangstaking kan
evenwel aan dit streven in geen en
kel opzicht bevorderlijk zijn doch
zou integendeel tot versterking van
de reactlonnalre krachten in ons
land voeren, waardoor zelfs Ling
gadjati in gevaar zou komen.
Het N.V.V. wekt daarom de Ne
derlandse arbeiders met grote na
druk op, noch op eigen initiatief,
noch ingevolge oproepen van welke
organisatie of groep van personen
dan ook, het werk neer to leggen
of onberaden stappen van welke
aard ook te doen.
Hartstochtelijk beroep
Het doet een hartstochtelijk be
roep op de regeringen van Neder
land en de Republiek Indonesia om:
a. Elke mogelijkheid, die zich
mocht voordoen, om aan het gewa
pend optreden een einde te maken
aan te grijpen, elke redelijke vorm
van bemiddeling of arbitrage te
aanvaarden en met het oog daarop
militaire maatregelen, tot het uiter
ste te beperken;
b. Vast te houden aan de begin
selen van Linggadjati, omdat
slechts een vreedzame samenwer
king op basis van de gelijkgerech
tigdheid en vrpheid een duurzame
band tussen Indonesië en Neder
land mogelijk' kan maken.
Rare jongen
Sommige mensen drijven het spel
te ver en dan krijgen ze last, met
de politie en met dc rechter.
Iedereen kan m een gekke bui
wel eens wat doen: b.v. zich dwaas
verkleden en zo zonderling uitge
dost in huis rondspringen om ande
ren aan 't lachen tc maken, des
noods de naaste buren incluis, maar
dan moet hij veel verder weer niet
gaan. b.v. dc straat op hollen cn ar-
reloze lieden aan 't schrikken ma
ren, want dan komt er last en na
righeid van.
Toch is zo'n dwaasheid nog maar
een peuIeschilJetje, vergeleken met
wat deze Willem in een dolle bui
ondernomen heeft. Ais je Willem zo
ziet staan hier, dc kalmte en de
degelijkheid zelf, dan begrijp je met
hoe zo'n rustige jongeman zo'n
krankzinnige streek kon uithalen.
De officier vindt het vreemd, de
rechter zegt dat hij het niet snapt
en de goede vrienden en kennissen
van Willem, zeiden, desgevraagd,
dat ze het nooit gedacht hadden
van die Willem.
Op een dag kreeg Willem het in
z'n hoofd in een soldatenpak te
willen rondlopen. Hij wist een battle
dress te bemachtigen en trok hem
aan. Als hij nu maar thuis in de
gang was blijven marcheren of des
noods in z'n tuin in een loopgraaf
was gaan liggen, dan zou dat wei-'
nig kwaad hebben gekend, maar hij
ging er mee de straat op. Dat was
om te beginnen al fout, want je
mag niet in een militaire uniform
lopen als je niets met de dienst te
maken hebt.
Maar wat doet die vreemde Wil
lem nog verder: hij raakt zo in de
rol van gewoon dienstplichtige, dat
hij achter een troep soldaten, gaat
mee marcheren.
Die jongens waren op weg naar
de boot, die hen naar Indonesië
moest brengen. Inplaats dat die
rare Willem de hemel dankte dat hij
die harde plicht niet te vervullen
had, loopt hij gemoedereerd mee
aan boord en zou zich kalm naar
Batavia hebben laten vervoeren als
ze op het schip niet bijtijds gemerkt
hadden dat-ie er r.iks te maken had.
Snap daar nou maar eens wat van:
Ik had een gekke bui, zei Wil
lem. Dat wil de rechter wel aanne
men, maar niemand begrijpt toch
die rare streek van zo'n ordente
lijke, stijve jongen, op het saaie af
om te zien.
Vijf en twintig gulden kost hem
die grap.
Pas voortaan op voor die
vreemde buien, zegt de rechter, an
ders zie ik je heus de doos nog in
draaien.
Willem belooft plechtig beter
schap en stgfjes en doodernstig
verdwijnt hij.
Rare jongen
Tschaikowsky's vierde sympho
nic. waarmede het Philharmo-
nisch orkest onder Piet van Mever
het derde Volksconcert besloot,
staat weliswaar niet op hetzelfde
plan van zijp Vijfde of Zesde,
doch ze bevat,, afgezien van enige
lege plekken en een soms te luid
ruchtige instrumentatie, nochtans
genoeg compositorische inventies,
die ook nu nog de moeite van het
lioren waard zijn. Van Mever deed
er dus goed aan dit ten onrechts
weinig gespeelde werk weer eens
op het programma te plaatsen. De
uitvoering er van kon ten zeerste
voldoen, zodat het succes dat hem
na afloop ten deel viel en waarin
hij het orkest ruimschoots liet
delen dan ook alleszins verdiend
was.
Willem Andriessen wist met
zijn meestclijke vertolking van
het pianoconcert van Grieg het
zeer talrijke publiek weer in ver
rukking te brengen. Voor het
ovationele applaus dankte de kun
stenaar met een toegift.
HERMAN VAN BORN
De Ncderlaml&o Initiatiefnemers
voor do oprichting van ccn zoge
naamd „Butlincamp" hebben nu de
mondelinge toestemming van het
ministerie van Wederopbouw gekre
un om een vakantiekamp in de
ittndvoortse duinen te bouwen. Het
zag er eerst naar uit, dat die toe
stemming niet zou komen. Haar nu
de Engelse ButLinorganisatie, die In
de Nederlandse is geïnteresseerd,
elders aan de Wcsteuropese kust,
waarschijnlijk In België, een kamp
wilde oprichten, indien het in Ne
derland niet zou lukken, is de ver
gunning alsnog verleend. Een be
langrijke deviezentoc vloed zou Ne
derland ontgaan, Indien dit kamp
aict In ons land zou komen.
De Engelse Butllnorganisatle
heeft nl. toegezegd, dc eerste jaren
door Craig Rice
Vertaald door Ada Campers.
49)
Hij zag er klein, verhit, vuil en bepaald agressief uit.
Dinah stak een hand uit en maakte zijn haar nog meer in
de war dan het al was. „Wat het ook is", zei ze hartelijk,
„Moeder zal het vast mooi vinden",
„O zo!" zei April even hartelijk en gaf hem een. zoen op
zijn neus.
„Hé, laat dat", zei Archie, terwijl hü tevergeefs probeerde
te doen, alsof hij kwaad was.
Dinah verstopte het pakje met het mooie papier onder een
kussen van de sofa. Toen kondigde ze aan: „Ik heb honger.
En we moeten over iets praten".
Na het woord honger klonk een tweestemmig „Ik ook!"
Achter elkaar renden ze naar de keuken. Dinah pakte
brood cn pindakaas. Archie haalde de melk en een. pot jam
uit de ijskast en April dook achter de blocmbus om een zak
patat Frite te pakken, die ze had bewaard voor geval van
nod. Er waren smeerkaas, een restje ham, drie bananen,
een schaal olijven en wonder boven wonder, een dik stuk
cake.
„Denk er aan, dit is maar een hapje", zei Dinah terwijl
ze pindakaas, smeerkaas en jam op een boterham smeerde.
„Over een poosje gaan we al eten- Zeg April, snijd jij die
cake eens in drie gelijke stukken".
„Ik krijg het grootste stuk", kondigde Archie aan, terwijl
bij een banaan afschilde en een handvol olijven greep. „Want
ik ben de kleinste en ik moet er nog van groeien".
„Archie", zei April streng, terwijl ze het glazuur van haar
vingers likte, „ie bent een beestachtige veelvraat".
„Dat kan niet", zei Archie. Hij smeerde boter op zijn brood,
deed er dik smeerkaas en jam op, legde daar bovenop nog
een plakje ham en voltooide het geheel met een schijfje ba
naan. „Want een veelvraat is geen beest". Hij voegde nog
een olijf aan zijn meesterstuk toe bij wijze van garnering en
beet er toen een royaal vierde part van af.
„Een veelvraat kan ook een beest zijn", zei April, „en haal
je lepeltje uit de jampot".
Archie likte he', iepeitje af en zei: „Dat kèn niet."
„Dat kan wêl", 7,ei April.
„Lieve hemel", zei Dinah vermoeid, „zoek het dan op in
het woordenboek".
Archie ging het woordenboek halen, terwijl April naar de
ijskast ging om nog meer melk en ontdekte, dat ze twee
flesjes coca-cola over het hoofd hadden gezien, die tussen
de melkflessen stonden. Ze was net bezig de coca-cola in
drie gelijke porties te verdelen, toen Archie, weinig onder
de indruk, terugkwam om toe te geven dat April gelijk had
gehad en om ruzie te maken over het inschenken van de co
ca-cola.
„Maar ik ben toch maar een klein veelvraatje", bekende
hij. „Kijk es! Je doet meer coca-cola in Dinah d'r glas dan
in het mijne",
Dinah zei: „Gunst nog toe!" Toen pakte se een stukje
overgebleven glazuur van de cake-schaal af en stopte het
in Archie's mond. „Hou toch je mond!"
Vijf minuten later lag cr geen kruimeltje meer op de
keukentafel en zat Archie in de groentcmand ie rommelen
om appels. Dinah bracht de borden naar het aanrecht en
begon de melkfles ie spoelen. „April", zei ze langzaam. „Er
is nog iets, dat we moeten doen. Dat j ij moet doen".
„Ik breng de lege blikken niet naar buiten", zei April.
„Dat is Archie z'n werk".
„De toekomst van onze familie staat op het spel", zei
Dinah tegen het keukenraam, „en April zanikt over lege
blikken. Luister". Ze legde ineens met een klap de vaatdoek
neer. „Jij moet naar Mrs. Cherington gaan en haar om een
paar rozen voor een bouquet voor Moederdag vragen".
April gooide haar theedoek op tafel. „En als ik daar dan
ben", mopperde ze, „dan moet ik zeker meteen aan Mr.
Cherington vragen, ohij soms Mrs Sanford vermoord heeft,
omdat zij wist, dat hij vijftien duizend dollar had gestolen en
uit het leger geschopt xvas".
..Wel allemcnscn", zei Dinah, terwijl ze de vaatdoek weer
oppakte, „Wees nou asjeblieft niet tactloos over die zaak".
„Ik ben de tactloosheid zelf", zei April, „maar ik zal mijn
best doen. En als Mr. Chenngton's gezicht nu eens bleek en
ingevallen is, of als hij er heel kalm en waardig uitziet, wat
moet ik dan doen?" Om een overvalwagen fluiten?"
Dinah draaide zich om. „Je bent bang!"
„Ik ben niet bang", zei April. Ze kreeg een kleur.
„Was ik soms bang, toen ik naar dc Chenngton's ging- om
haar le vragen of ze een cake voor het tuinfeest van de club
wou maken?"
„Dat was vóór dat je wist, dat Mr, Cherington misschien
Mrs. Sanford vermoord heeft", zei Dinah. Ze droogde haar
handen aan de theedoek af en zei: „Misschien ia het maar
beter als i k ga".
„Geen sprake van", zei April haastig. ,.Ik kom terug met
rozen en het bewijs. Zal ik dc kogel meenemen, die we ge
vonden hebben en kijken of hij in de revolver van Mr.
Chermgton past, als hij er een heeft?"
Dinah liet de theedoek vallen en zei: „ApriL" Ze hield
haar adem in, raapte de theedoek weer op en zei: „Dat had
ik vergeten.
„Het zou als een aanwijzing beschouwd kunnen worden",
zei April. „Dat is een kogel, die op de plaats van de misdaad
afgevuurd is, heel vaak. Als we er nou maar achter konden
komen, uit wat voorpoort revolver hij gekomen is en wie er
zo'n revolver op na houdt".
„Ik wed met je, dat ik daar achter kan komen", zei Archie
schril. „Ik wed met jullie, ik wed dubbel met jullie".
„Ik wed drie dubbel met je, dat je het niet kunt", zei
April.
„Geef mij de kogel", zei Archie. „Ik zal het je laten zien".
„Hoe wil je dat dan doen?" vroeg Dinah.
Archie keek beledigd en zei: „Verdraaid! Ik vraag het na
tuurlijk aan een smeris. Die weten alles van kogels".
„Da's nou mijn broertje", zei Dinah sarcastisch. „Wat een
kei!"
„Wacht even", zei April. „Daar zit misschien wat in!" Ze
keek Archie ernstig aan en zei: „Denk je, dat je 't klaar
kunt spelen?"
„Wal dacht je?" zei Archie en keek nog meer beledigd,
„Dat ik naar een smeris toe zou gaan en tegen hem zou zeg
gen, dat dit de kogel is. die jullüe uit het portret in het huis
van Mr. Sanford hebben gestolen?"
„Misschien zou hij het voor elkaar kunnen spijkeren", zei
April peinzend. „Er is een klein kansje, maar...
(Wordt vervolgd.)
T5 procent van de vacantiegasten»
dat ia ongeveer twintig tot vijf en
twintig duizend gasten, voor het
Zandvoortse kamp te zullen „leve
ren". Elke Engelsman mag vijf en
zeventig pond meenemen en boven
dien wordt de reis met een Neder*
landse boot gemaakt. Men kan zich
dus indenken, hoeveel deviezen al
dus in ons land zullen komen. Daar
tegenover staat, dat de Nederlandse
organisatie 5.000 Nederlanders per
jaar naar de Engelse Eutlingcamps
zullen kunnen sturen. Onze landge
noten betalen het kampgeld in Ne
derlands geld. Zij nemen geen devie
zen uit ons land mee, maar krijgen
in Engeland een zakgeld van drie
pond, dat zij in Nederland ook in
guldens betalen.
„Hoe is het mogelijk, dat de En*
gelse organisatie zo'n groot aantal
Engelse vacantiegangers kan ga*
randeren?" hebben wij de heer Boti-
wes, óén der initiatiefnemers van
het Zandvoortse kamp, gevraagd.
„In Engeland moet men elk jaar
duizenden aanvragen voor Butlin*
camps afwijzen. Dit seizoen waren
het er 300.000". zegt dc heer Bou-
wes. „En daar het verblijf in Zand
voort voor de Engelsen slechts twea
pond méér zal kosten dan dat in een
Engels kamp en er natuurlijk ook
een grote aanirekkelijheid in ligt
om naar Nederland te gaan. waar
zij ook iets meer van ons land zullen
kunnen zien, behoeft men zich over
het nakomen van de toezegging
geen zorgen te maken".
Nederlanders naar Engeland
„En denkt u hier 5.000 landgeno*
ten te kunnen vinden om naar En»
geland te gaan?"
Ook daarover maakt de heer Bou«
wes zich geen zorgen. „Dit jaar
ging er „op voorschot" al een aan
tal Nederlanders naar de Engelse
Butlincamps. Er waren liefhebbers
genoeg. En volgend jaar, wanneer
de Olympische spelen in Engeland
plaats vinden, zal het zeker niet
moeilijk zijn, dit getal vol te krg*
gen". i
„Zal het Zandvoortse kamp in d«
zomer van 1948 klaar zijn?"
„Dat hopen wij natuurlijk. Het
materiaal is er al grotendeels. En.
aangezien wij in de winter gaan
bouwen zullen wij ook de nodige ar*
beiders wel vinden. Maar moeilijk
heden zijn er overigens nog genoeg
op te lossen, voordat het kamp ec
werkelijk zal staan".