Troepentransportschip is geen pleziervaarder Spoorwegvervoer in stijgende lijn steeds „Met bekommernis dragen wij verantwoordelijkheid" Niet staken! Met plan „Kralingen" wordt spoed betracht Zandvoort krijgt Butlincamp Ook de Zuiderkruis verre van ideaal Verbetering is mogelijk Maximumsnelheid verlaagd? Belangrijk exploitatie overschot in 1946 Niet aardig..,.! KAB en CNV zeggen: niet staken! NW: Regering had troepenmacht moeten verminderen" Moderne woningen maar met slechts één stookgelegenheid "Resolutie N.V.V. Jldvtticethtic Derde Volksconcert Ruim 20.000 Engelse gasten per jaar Dinsdag 22 Juli 1947 3 De regering heeft onlangs uit het Amerikaans koopvaar dij schep* nsurplus een drietal Victory-schepen aangekocht, die, verbouwd als troepentransport- echepen, onder de namen Grote Beer, "Waterman en Zuiderkruis, tussen Nederland en Indonesië zulten gaan varen. De Zuiderkruis vertrok op 11 Juni met 1500 soldaten (1400 minderen en 100 officieren en onderofficieren) van Rotterdam naar Tandjong Priok en is inmiddels daar aangekomen. Over deze eerste reis van de Zuiderkruis is enige deining ontstaan, doordat eerst „liet Vrije Volk" en daarna ,»De Waarheid" brieven van opvarenden publiceerden, waaruit bleek, dat de omstandigheden aan boord verre van Ideaal moeten zijn geweest. schrijver hoorde een lid van de be- manning zeggen, dat de Zuiderkruis een „rot-scbuit" was om mee te va ren. De zeeman doelde op de rank heid van het schip, veroorzaakt door het feit, dat een Victory-schip als de Zuiderkruis, ook al is het „vol geboekt" met soldaten, op geen stuk ken na aan zijn voile laadvermogen van ruim 10.000 ton komt. Op de Zuiderkruis heeft men dit bezwaar al enigszins willen ondervangen door het plaatsen van massiefbetonnen banken. Het meenemen van meer zoet water als ballast zal de stabili teit echter ook ten goede komen. WU "beseffen zeer wol, dat deze voorzieningen, indien technisch uit voerbaar, veel geld rullen vergen. Wfl menen echter dat hierop niet gekeken mag worden als het er om gaat een gerieflijker overtocht te be reiden aan duizenden Nederlandse soldaten, die opgeroepen worden twee jaren lang een uiterst moeilijke taak te verrichten in het slopende Indi sche klimaat. Ook wij kregen inzage van brie ven, aan boord van de Zuiderkruis geschreven, waarin een soldaat een uitvoerig relaas geeft van zijn erva ringen met dit troepenschip opge daan. Onze conclusie is. dat de ZuK derkruis al even ongemakkelijk moet zijn als alle andere tot troe penschip verbouwde vrachtboten, die alreeds enige jaren in de vaart zijn. Hoe kan het anders. Wanneer voor het comfortabel vervoeren van 1100 mensen een 36.000 ton metend Schip als de Nieuw Amsterdam nodig Is, kan een ieder begrijpen, dat het sa menpakken van 1500 reizigers op een vrachtboot van even 1000 ton "bruto tot minder prettige toestanden moet leiden. Onze briefschrijver van de Zuider kruis vertelt, dat in het ruim mid scheeps de manschappen met vieren boven elkaar slapen en er tussen de kribben voldoende doorloopruimte is. In het ruim ernaast echter, aldus zegt hij, kunnen ze d'r lol op, want daar slapen ze met vijven boven el kaar en langs de kribben kan men bijna niet lopen. Over het eten heeft hij niets dan lof.' alleen het brood was in het begin wat te krap toege meten. Dat men zich met zeewater "moet wassen noemt hij een groot on gerief, evenals het behelpen aan dek, waar door de vele dekuitrustingen bijna geen vrije ruimte is. De toe stand aan boord is het slechtst ge weest gedurende de overtocht van Aden naar Sabang. Op de Indische Oceaan woei een harde wind soms tot kracht 7 de zee was hoog en het schip ging geweldig te keer. Daar het bovendien gloeiend heet was, kan men zich voorstellen, dat de soldaten, door zeeziekte te be roerd om aan dek te komen, in de snikhete ruimen diep-ellendige da gen hebben doorgemaakt. Waarom geen verbeteringen? De Zuiderkruis is dus niet be paald een pleziervaarder en daar zij met haar zusterschepen Waterman en Grote Beer de tijd zal moeten uit dienen op de route NederlandIndo nesië, vragen wij ons af, of het niet mogelijk is zodanige voorzieningen le treffen dat het verblijf aan boord wat gerieflijker wordt. Men zou het maximum-aantal te vervoeren soldaten tot bijv. duizend kunnen beperken. Dit cijfer lijkt ons ruim genoeg. Wanneer men de min dere soldaten bovendien toestaat niet alleen op het voordek, maar ook op het achterdek te verblijven, wordt o.i. aan het probleem ruimtegebrek m niet onbelangrijke mate tegemoet gekomen. Voorts kan men het verblijf in de ruimen veraangenamen, door naast de normale luchtverversingsinstalla tie nog enige zuig- en persfans bij te plaatsen voor het wegzuigen van be dorven en het invoeren van verse, desnoods gekoelde lucht. Het tekort aan drink- en waswater zou men kunnen ondervangen door extra-zoetwatertanks in te bouwen en wel zodanig, dat de stabiliteit gun stig wordt beïnvloed. Onze brief- Kaartverkoop Stadionspel begint 4 Augustus Wegens buitengewoon grote toeloop voor plaatsen voor het stadionspei „De Waterweg Her overd", dat "op 30 Augustus en 1 September in het Feyenoord-sta- dion te Rotterdam zal worden op gevoerd. is het onmogelijk deze verkoop eerder te doen geschie den dan 4 Augustus. Plaatskaartenbureaus zullen worden gevestigd in vele distric ten van Rotterdam en ook daar buiten. Het bureau aan de Cool singel zal van 11 tot 15 uur en van 17 *ot 19 uur, van Maandag 4 Augustus af geopend zijn. Telefo nische opdrachten zullen niet in behandeling worden genomen. Museum Boymans In het prentenkabinet van het museum Boymaos zya met ingang van Zaterdag 19 Juli affiches, il lustraties en kleurendrukken ten toongesteld, uitgtvoerd door de Franse drukker en lithograaf Fer„ naad Mourlot. Mourlot heeft. o.a. gewerkt voor moderne Franse kunstenaars als Picasso, Matisse, Braque, Bufy, Faillot, Picart, Le Doux, Miro e-a, en in bet bijzonder de affiches voor hun tentoonstellingen gedrukt. Deze tentoonstelling werd ingericht door de „service d'Informatlon" van de Franse ambassade te 's-Gra- venhage. Gen, Spoor stelt gerust Geen roekeloosheid Luitenant-generaal Spoor, opper bevelhebber van de Nederlandse strijdkrachten in Indonesië, heeft gisteren per radio de verwanten van de Nederlandse militiireti toe gesproken. Hij zei: was wellicht verbaasd, dat ik uw zoons en man nen. uw broeders en dierbaren n- gestraft heb blootgesteld aan de ge varen van hinderlaag en overval, gij hebt u wellicht gestoten of mij in het openbaar verweten, dat ik de verantwoording durfde dragen van -onze steeds groeiende lijst van ge vallenen, gevallenen dtor (ie hand van hen, die ons to Linggadjati hnn woord gaven- Ik zal uw verwet op mij moeten nemen en ik aanvaard "dit in de volle overtuiging, dat ik 'niet anders handelen kon en mocht, dan ik heb gedaan. Ik ben soldaat evenzeer als de mannen, die onder mijn bevelen staan. Men kan noch van hen, noch van mij zegcen. dat z\j het soldatenwerk aïs liefhebberij uitoefenen, dat zij de striid zouden ■wensen om der wille van «3e strijk Integendeel, zij aanvaarden op dit zware ogenblik de strij", om der wil le van de vrede, waarnaar zo vee! millioenen Indonesiërs snakken en die de republiek halsstarrig weigert aan hm en onze mannen. Wii trek ken niet ten oorlog, maar komen slecht» als de afdwingers van recht en veiligheid, silt de afdwinger? ook van hCf woord van frouwelnzen, dat wij al te lang hebben geloofd. Ik geef u do verzekering, dat ik geen enk Ie roekeloosheid zal begaan met de honderdduizend, die aan mij zijn toevertrouwd en die onverwijld de opge drongen strijd aanvaarden. Geen strijd zonder offers echter, 'maar ook geen strijd mcj een no deloos offer. Ik zeg aan d* moeders en vaders, de broers en zusters on alle andere dierbaren van mijn soldaten. Bij het departement van Verkeer en Waterstaat is met het oog op besparing en bezuiniging op bet materiaal in overweging genomen als algemene voorwaarde bij bet verlenen van rijvergunningen de maximum-snelheid voor personen auto's te brenoen op 70 km. en voor vrachtauto's op 55 km. Het bajrijl der N.V. Neder- landschQ Spoorwegen is, blij kens het heden verschenen jaarverslag over 1948, financieel volkomen gezond en leverde een zeer behoorlijk overschot op. Ofschoon de talloze moeilijkhe den. die voortvloeien uit de na sleep van de bezetting, nog geenszins zijn overwonnen, doch integendeel de grote zorg van de bedrijfsleiding uitmaken, mag 1948 toch. evenals 1945, gezien worden als een bevredigend en hoopgevend jaar voor de spoor wegen in Nederland. Aan het einde van het verslag jaar werd de periode van het tijde lijk herstel afgesloten en begon de periode vau de definitieve op bouw van het bedrijf. Deze laat ste wordt evenwel sterk belem merd door de schaarste aan ma teriaal en kapitaalgoederen en door het gebrek aan deviezen. De tijdelijke voorzieningen aan weg. werken en rollend materieel heb ben ecliter slechts een korte levensduur, zodat om een behoor lijke verkcersvoorzicning te waar borgen. toch zo snel mogelijk moet worden voortgegaan met- de defi nitieve opbouw. Bij deze wederop bouw zal zoveel mogelijk de Ne derlandse industrie worden inge schakeld. De moeilijke omstandigheden, waaronder bet bedrijf in 1946 moest werken, deden hun invloed gelden op de bewezen vervoers diensten. Mede dank zij de hou ding van het publiek, dat veel be grip voor deze moeilijkheden toonde, kon het drukke seizoens- vervoer in de zomermaanden zon der veel stoornis worden afgewik keld. zij het ook. dat het geboden gerief ver achterbleef bij de eisen, die N.S. daaraan gewoon waren te stellen. Gebrek aan wagens was oorzaak, dat in het goedenvervoer niet alle gevraagde diensten kon den worden bewezen. Door de reizigerstreinen werden 19.908.9ol kilometers afgelegd, door de goederentreinen 9.367.937 km. In totaal werden dus bijna 30 millioen trein kilometers gereden, dit is 750 maal of ruim tweemaal per dag de aardomtrek. Het vervoer gaf in 194G een steeds stijgende lijn te zien. In het eerste kwartaal werden 36.4 mil- lioen reizigers en 2.028.000 ton goederen vervoerd; in het vierde kwartaal waren deze getallen ge stegen tot bijna 40 millioen reizi gers en 3.703.000 ton goederen. Ifct totale reizigersvervoer van 174 millioen beliep 215% van dat in 1938. Het goederenvervoer was in totaal bijna 2 millioen ton minder dan in 193S. hetgeen zijn sei'kla- nng vindt in het feit, dat bij een vooruitgang van het binnenlandse vervoer, het goederenvervoer naar en van het buitenland en het iran- sietvervoer uit de aard der huidi ge economische verhoudingen ver achterbleef bij dat van vqor de oorlog. Gunstige Uitkomsten Hoewel het goederenvervoer nog iets heneden het vooroorlogse niveau bleef, overtreft het reizi- gersvervoer dit zodanig, dat een gunstig financieel resultaat mag worden verwacht. Dit blijkt inder daad het geval te zijn. De ont vangsten. overtreffen de dagelijkse uitgaven met 84 millioen. Uit dit bedrag is in de eerste plaats de bijna 7 mill, rente betaald over de obligatieleningen. Vervolgens is. ter instandhouding van het be drijf, 59 millioen afgeschreven. Het batige saldo van IS millioen fs als volgt aangewend: een extra- afschrijving van ruim 9 millioen, een uitkering aan de Staat van 7.5 millioen en tenslotte 4 dividend over het kapitaal van 10 millioen, welk kapitaal geheel in handen van de Staat is. In totaal ontvangt de staatskas over 1946 een bedrag van 7.9 millioen. De extra-afschrij ving van ruim 9 millioen is nood zakelijk in verband met de bijzon dere tijdsomstandigheden. Het ex ploitatie-overschot van bijna 84 millioen op een totaal aan ont vangsten van 2ê3 millioen, leverde de gunstige exploitatie-coëfficient van 68.8 op. Van iedere bruto ontvangen gul den bleef dus 31.2 cent over voor rente, afschrijving, reser vering e.d. en voor winstuitkering. De exploitatie-coëfficient 68.8 is. afge zien van de abnormale oorlogs jaren. de gunstigste sinds 1926. in welk jaar de coëfficiënt nog 9 hoger lag en 77.S bedroeg. Op 31 December 1946 waren in totaal 39.976 personen in dienst van de N.S. De personeelsuitgaven eisten ,f 126.831.000 of 70.9% van de totale exploitatiekosten op, tegen 115.457.000 of 85.4% in 1945. Rotterdam en Antwerpse havenstaking In verband met de staking van dokwerkers tc Antwerpen, heeft de E.V.C. de havenarbeiders geadvi seerd geen schepen met voor Ant werpen bestemde lading te lossen. Bevatten de schepen echter ook voor Rotterdam bestemde lading dan worden de Antwerpse goederen in lichters of op de kade overgeslagen en niet verder vervoerd. De staking in Antwerpen is algemeen. De Bel gische transportarbeidersbond heeft de havenarbeiders aangespoord het werk te hervatten cn o.m. erop ge wezen, dat hun voornaamste eis, nl. vermindering der belastingen, niet door een plaatselijke staking kan worden ingewilligd, maar alleen door tussenkomst van het parlement. Mammie neemt wel een duik in het zwembad maar ik heb het óók warm. De besturen van de Ned. Kath. Arbeiders-Beweging en het Christe lijk Nationaal Vakverbond hebben verklaard, dat hetgeen in Indonesië plaats vindt een politieke kwestie is. Regering en volksvertegenwoor diging zijn verantwoordelijk. Dc vakbewegingen staan b.i. daar bui ten. Alleen daar, waar dc vakactie vermengd wordt met politieke agi tatie, kan men partij kiezen in de Indonesische kwestie. De K.A.B. en het C.N.V. doen onder geen enkele omstandigheden aan zulk een politieke actie en agi tatie mee. De verantwoordelijke be sturen vertrouwen erop, dat de leden onder geen omstandigheden het werk neerleggen. Delftse sport, de ploeg die dit jaar in de finale om de Challenge cup in Henley uitkwam, heeft Maandag middag in de internationale wed strijd voor oude acht te Brussel ge wonnen van de Amerikaanse ploeg van de Rutgers universiteit New Brunswick. PvdA-verklaring over Indonesië Het Is onder de druk van de feiten, dat de Party van de Arbeid zich schaart achter de regering. Zjj doet dat in het volle bewustzijn van de zware verantwoordelijkheid, die z.y daarmee op zich neemt, in het volle bewustzijn van het ook voor Iiaar teleurstellende en zeLfs be schamende feit, dat zoveel lange, lange maanden van Ingespannen toe wijding en geduld voorlopig zonder resultaat zyn gebleven, in het voile bewustzijn bovenal van de ernstige gevaren, welke een militair-politiële actie, gelijk thans door de regering ondernomen, met zich brengt. zd treffende wijze hebben gegeven, maar die onmachtig zijn gebleken om de onverzoenlrjken in htm eigen volk van de betekenis van de door beide delegaties tcsamen verkre gen resultaten te overtuigen. Aldus de verklaring, welke het partijbestuur 'an de P. v. d. A. over het conflict In Indonesië ge publiceerd heeft. Het zegt o.m. verder: Velen in ons land zijn teleurge steld in hun verwachtingen omtrent de politiek van de Partij van de Arbeid. In hun eerste begrijpelijke verbitterde en smartelijke opwel ling roepen zit uit* „Voor hetgeen nu staat te gebeuren mag de P. v. d. A. generlei verantwoording op zich nemen. Zij moet haar minis ters terug roepen uit de regering." Het P. v. d. A.-bestuur vraagt: Is het zo moeilijk in te zien, dat treden uit de regering ogenblikke lijk een militair optreden in geheel andere zin ten gevolge zal hebben? Beseft men niet, dat slechts een regering van een. samenstelling als de huidige, de waarborg kan geven, dat ook in het moeilijke en gevaar lijke stadium, waarin wij nu zijn getreden, de grondbeginselen van Linggadjati richtsnoer zullen blij ven van de te voeren politiek! Eén verlangen Met diepe bekommernis aanvaar den wtj de consequenties van onze verantwoordelijkheid. Er is maar één waarachtig verlangen, dat ons drijft in dit smartelijke uur: onze wil tot een vredelievende samen werking met het Indonesische volk. Wij voegen daaraan toe: ook met die Indonesische leiders, die ons de bewijzen van hun helder inzicht en hun. streven naar samenwerking op JN haar vergadering van 19 Juni heeft de gemeenteraad in principe be sloten tot de bouw van ruim 16C0 weningen in Kralingesi en 500 in Overschie. Thans leggen B. en W. een viertal plannen voor aan de raad, omvattende de bouw van in totaal 350 woningen in Kralingen. De gemeente zal voorlopig als eigenaresse optreden, maar de mogelijk heid blijft open de woningen of een deel daarvan aan herbouwplichtigen over te dragen. Aan de directeur van volkshuisvesting is 'nmiddels mach tiging verleend aan de plannen een begin van uitvoering te geven. Eén bankgebouw-kost meer dan 350 woningen Aan de Plantageweg komen drie blokken van in totaal 90 woningen waarvan 40 stuks met vier slaapka mers, de overige met een tot drie. Op het terrein tussen Dijkstraat en Speelmanstraat is een complex- van 120 woningen ontworpen, waar van 15 inet vijf slaapkamers. Aan dc Willem Ruyslaan, een der nieuwe lanen van het plan „Kralin gen". za! écn blok van 4S woningen verrijzen, waarvan zowel de voor- als achtergevel aan de openbare straat gelegen zijn. Het vierde complex bestaat uit vijf blokken waarvan ccn aan de Oostzcedijk is gelegen en de vier andere loodrecht daarop zijn gepro jecteerd. Dit complex omvat 92 woningen en enkele winkels. De totale stichtingskosten van de 350 woningen worden geraamd op ruim'f 6.700.000, dwz., dat de bouw van 350 woningen goedkoper is dan b.v. die van het nieuwe pand van de Robaver aan de Coolsingel. Het jaarlijkse exploitatie-tekort op de woningen wordt op f 200.000 geschat. De bouw wordt echter uit gevoerd op basis van dc woningwet hetgeen zc«gcn wil, dat het rijk voorschotten verleent en tevens 90% van het exploitatie-tekort voor zijn rekening neemt. Hierdoor zal het mogelijk zijn dc huurprijs te drukken tot gemiddeld f 8.— per weck per woning. Het is echter te voorzien, dat de huurprijzen t.z.t. zullen moeten aan gepast worden aan de nieuwe rijkswege uitgevaardigde voor nieuwbouw. dat de huurprijs die voor de v kels is vastgesteld zodanic is, dat een sluitende exploitatie daarvan mogelijk wordt geacht. Blokken als wooneenheden De woningen zfjn ontworpen door combinaties van architecten en bou wers in nauwe samenwerking met betrokken gemeentelijke diensten. Men is cr van uitgegaan, dat niet een enkel pand maar 'n geheel u 'oonb'ok als cén wooneenheid moet worden beschouwd. Zo zullen vcrsc/uV/ende centrale voorzieningen van sociale en culturele aard, zoals wasgelegenheid, kinderverblijf et speel gelegenheid, gemeenschuppciij. ke tuin en verhuurbare knutselruim- ten in de blokken worden opgeno men, In enkele hiervan zullen zelfs een bibliotheek en een verga derzaaltje worden ondergebracht. Dc bouwblokken zijn ontworpen tn drie en vier woonlagen met on derhuis, Vanwege dc hone aanleg kosten is afgezien van een centrale verwarm ings install al i e. Dc wonin gen zullen slechts één sfookgeiegen- heid hebben het en ons beslist onvoldoende lijkt, vooral voor de woningen met vijf en meer kamers, bestemd voor grote gezinnen. Wanneer de gemeenteraad over dc plannen van B. en W. besluit zal nemen, mag op dit bezwaar nog wel eens terdege de aandacht gevestigd worden/ Het s.s. „Bredero" arriveerde Zaterdag- in de Lekhaven met tien Spaanse verstekelingen, die zich in Barcelona aan boord van het schip hadden weten te smokkelen, De „Bredero" kwam van Singapore, regelen Vermoedelijk zijn het Spanjaarden, die zich niet met het Franco-regiem B. en \V. zijn voorts van mening,verenigen konden. De hoofdbesturen van de bij het N.V.V. aangesloten organisaties hebben vastgesteld, dat van beide zijden in de loop der onderhande lingen betreurenswaardige fouten zlJz gemaakt en kansen om totAJe overeenstemming te komen z|Jn ge mist. Zij achten het zeer te betreu ren. dat de Nedelandse regering nagelaten heeft om door het ver minderen van de in Indonesië aan wezige troepenmacht de sfeer te scheppen, welke voor een vrucht baar verloop der onderhandelingen noodzakelijk was. Van de regering der Republiek Indonesia had verwacht mogen worden, dat zi,j het door haar vrij willig gesloten bestand van Octo ber 1946 zou hebben nageleefd en voldaan had aan het verlangen der Nederlandse regering om het bevel tot staken van het vuren, tot stop zetting van de vernielingen, tot het terugtrekken van de troepen tien k.m. van de demarcatielijnen en tot opheffing van de voedselblokkade te geven. Grote verantwoordelijkhiid De regering der Republiek heeft door haar weigering om bevelen uit te vaardigen, zelfj nadat daaromtrent overeen stemming met haar eigen on derhandelaars was bereikt en verschillende buitenlandse be middelaars daartoe geadviseerd hadden, een grote verantwoor delijkheid op zich geladen. Het N.V.V. blijft onverkort op het standpunt staan, dat het de menselijke plicht is van de beide regeringen te streven naar een zo snel mogelijke beëindiging van het gewapende conflict. De politieke dwangstaking kan evenwel aan dit streven in geen en kel opzicht bevorderlijk zijn doch zou integendeel tot versterking van de reactlonnalre krachten in ons land voeren, waardoor zelfs Ling gadjati in gevaar zou komen. Het N.V.V. wekt daarom de Ne derlandse arbeiders met grote na druk op, noch op eigen initiatief, noch ingevolge oproepen van welke organisatie of groep van personen dan ook, het werk neer to leggen of onberaden stappen van welke aard ook te doen. Hartstochtelijk beroep Het doet een hartstochtelijk be roep op de regeringen van Neder land en de Republiek Indonesia om: a. Elke mogelijkheid, die zich mocht voordoen, om aan het gewa pend optreden een einde te maken aan te grijpen, elke redelijke vorm van bemiddeling of arbitrage te aanvaarden en met het oog daarop militaire maatregelen, tot het uiter ste te beperken; b. Vast te houden aan de begin selen van Linggadjati, omdat slechts een vreedzame samenwer king op basis van de gelijkgerech tigdheid en vrpheid een duurzame band tussen Indonesië en Neder land mogelijk' kan maken. Rare jongen Sommige mensen drijven het spel te ver en dan krijgen ze last, met de politie en met dc rechter. Iedereen kan m een gekke bui wel eens wat doen: b.v. zich dwaas verkleden en zo zonderling uitge dost in huis rondspringen om ande ren aan 't lachen tc maken, des noods de naaste buren incluis, maar dan moet hij veel verder weer niet gaan. b.v. dc straat op hollen cn ar- reloze lieden aan 't schrikken ma ren, want dan komt er last en na righeid van. Toch is zo'n dwaasheid nog maar een peuIeschilJetje, vergeleken met wat deze Willem in een dolle bui ondernomen heeft. Ais je Willem zo ziet staan hier, dc kalmte en de degelijkheid zelf, dan begrijp je met hoe zo'n rustige jongeman zo'n krankzinnige streek kon uithalen. De officier vindt het vreemd, de rechter zegt dat hij het niet snapt en de goede vrienden en kennissen van Willem, zeiden, desgevraagd, dat ze het nooit gedacht hadden van die Willem. Op een dag kreeg Willem het in z'n hoofd in een soldatenpak te willen rondlopen. Hij wist een battle dress te bemachtigen en trok hem aan. Als hij nu maar thuis in de gang was blijven marcheren of des noods in z'n tuin in een loopgraaf was gaan liggen, dan zou dat wei-' nig kwaad hebben gekend, maar hij ging er mee de straat op. Dat was om te beginnen al fout, want je mag niet in een militaire uniform lopen als je niets met de dienst te maken hebt. Maar wat doet die vreemde Wil lem nog verder: hij raakt zo in de rol van gewoon dienstplichtige, dat hij achter een troep soldaten, gaat mee marcheren. Die jongens waren op weg naar de boot, die hen naar Indonesië moest brengen. Inplaats dat die rare Willem de hemel dankte dat hij die harde plicht niet te vervullen had, loopt hij gemoedereerd mee aan boord en zou zich kalm naar Batavia hebben laten vervoeren als ze op het schip niet bijtijds gemerkt hadden dat-ie er r.iks te maken had. Snap daar nou maar eens wat van: Ik had een gekke bui, zei Wil lem. Dat wil de rechter wel aanne men, maar niemand begrijpt toch die rare streek van zo'n ordente lijke, stijve jongen, op het saaie af om te zien. Vijf en twintig gulden kost hem die grap. Pas voortaan op voor die vreemde buien, zegt de rechter, an ders zie ik je heus de doos nog in draaien. Willem belooft plechtig beter schap en stgfjes en doodernstig verdwijnt hij. Rare jongen Tschaikowsky's vierde sympho nic. waarmede het Philharmo- nisch orkest onder Piet van Mever het derde Volksconcert besloot, staat weliswaar niet op hetzelfde plan van zijp Vijfde of Zesde, doch ze bevat,, afgezien van enige lege plekken en een soms te luid ruchtige instrumentatie, nochtans genoeg compositorische inventies, die ook nu nog de moeite van het lioren waard zijn. Van Mever deed er dus goed aan dit ten onrechts weinig gespeelde werk weer eens op het programma te plaatsen. De uitvoering er van kon ten zeerste voldoen, zodat het succes dat hem na afloop ten deel viel en waarin hij het orkest ruimschoots liet delen dan ook alleszins verdiend was. Willem Andriessen wist met zijn meestclijke vertolking van het pianoconcert van Grieg het zeer talrijke publiek weer in ver rukking te brengen. Voor het ovationele applaus dankte de kun stenaar met een toegift. HERMAN VAN BORN De Ncderlaml&o Initiatiefnemers voor do oprichting van ccn zoge naamd „Butlincamp" hebben nu de mondelinge toestemming van het ministerie van Wederopbouw gekre un om een vakantiekamp in de ittndvoortse duinen te bouwen. Het zag er eerst naar uit, dat die toe stemming niet zou komen. Haar nu de Engelse ButLinorganisatie, die In de Nederlandse is geïnteresseerd, elders aan de Wcsteuropese kust, waarschijnlijk In België, een kamp wilde oprichten, indien het in Ne derland niet zou lukken, is de ver gunning alsnog verleend. Een be langrijke deviezentoc vloed zou Ne derland ontgaan, Indien dit kamp aict In ons land zou komen. De Engelse Butllnorganisatle heeft nl. toegezegd, dc eerste jaren door Craig Rice Vertaald door Ada Campers. 49) Hij zag er klein, verhit, vuil en bepaald agressief uit. Dinah stak een hand uit en maakte zijn haar nog meer in de war dan het al was. „Wat het ook is", zei ze hartelijk, „Moeder zal het vast mooi vinden", „O zo!" zei April even hartelijk en gaf hem een. zoen op zijn neus. „Hé, laat dat", zei Archie, terwijl hü tevergeefs probeerde te doen, alsof hij kwaad was. Dinah verstopte het pakje met het mooie papier onder een kussen van de sofa. Toen kondigde ze aan: „Ik heb honger. En we moeten over iets praten". Na het woord honger klonk een tweestemmig „Ik ook!" Achter elkaar renden ze naar de keuken. Dinah pakte brood cn pindakaas. Archie haalde de melk en een. pot jam uit de ijskast en April dook achter de blocmbus om een zak patat Frite te pakken, die ze had bewaard voor geval van nod. Er waren smeerkaas, een restje ham, drie bananen, een schaal olijven en wonder boven wonder, een dik stuk cake. „Denk er aan, dit is maar een hapje", zei Dinah terwijl ze pindakaas, smeerkaas en jam op een boterham smeerde. „Over een poosje gaan we al eten- Zeg April, snijd jij die cake eens in drie gelijke stukken". „Ik krijg het grootste stuk", kondigde Archie aan, terwijl bij een banaan afschilde en een handvol olijven greep. „Want ik ben de kleinste en ik moet er nog van groeien". „Archie", zei April streng, terwijl ze het glazuur van haar vingers likte, „ie bent een beestachtige veelvraat". „Dat kan niet", zei Archie. Hij smeerde boter op zijn brood, deed er dik smeerkaas en jam op, legde daar bovenop nog een plakje ham en voltooide het geheel met een schijfje ba naan. „Want een veelvraat is geen beest". Hij voegde nog een olijf aan zijn meesterstuk toe bij wijze van garnering en beet er toen een royaal vierde part van af. „Een veelvraat kan ook een beest zijn", zei April, „en haal je lepeltje uit de jampot". Archie likte he', iepeitje af en zei: „Dat kèn niet." „Dat kan wêl", 7,ei April. „Lieve hemel", zei Dinah vermoeid, „zoek het dan op in het woordenboek". Archie ging het woordenboek halen, terwijl April naar de ijskast ging om nog meer melk en ontdekte, dat ze twee flesjes coca-cola over het hoofd hadden gezien, die tussen de melkflessen stonden. Ze was net bezig de coca-cola in drie gelijke porties te verdelen, toen Archie, weinig onder de indruk, terugkwam om toe te geven dat April gelijk had gehad en om ruzie te maken over het inschenken van de co ca-cola. „Maar ik ben toch maar een klein veelvraatje", bekende hij. „Kijk es! Je doet meer coca-cola in Dinah d'r glas dan in het mijne", Dinah zei: „Gunst nog toe!" Toen pakte se een stukje overgebleven glazuur van de cake-schaal af en stopte het in Archie's mond. „Hou toch je mond!" Vijf minuten later lag cr geen kruimeltje meer op de keukentafel en zat Archie in de groentcmand ie rommelen om appels. Dinah bracht de borden naar het aanrecht en begon de melkfles ie spoelen. „April", zei ze langzaam. „Er is nog iets, dat we moeten doen. Dat j ij moet doen". „Ik breng de lege blikken niet naar buiten", zei April. „Dat is Archie z'n werk". „De toekomst van onze familie staat op het spel", zei Dinah tegen het keukenraam, „en April zanikt over lege blikken. Luister". Ze legde ineens met een klap de vaatdoek neer. „Jij moet naar Mrs. Cherington gaan en haar om een paar rozen voor een bouquet voor Moederdag vragen". April gooide haar theedoek op tafel. „En als ik daar dan ben", mopperde ze, „dan moet ik zeker meteen aan Mr. Cherington vragen, ohij soms Mrs Sanford vermoord heeft, omdat zij wist, dat hij vijftien duizend dollar had gestolen en uit het leger geschopt xvas". ..Wel allemcnscn", zei Dinah, terwijl ze de vaatdoek weer oppakte, „Wees nou asjeblieft niet tactloos over die zaak". „Ik ben de tactloosheid zelf", zei April, „maar ik zal mijn best doen. En als Mr. Chenngton's gezicht nu eens bleek en ingevallen is, of als hij er heel kalm en waardig uitziet, wat moet ik dan doen?" Om een overvalwagen fluiten?" Dinah draaide zich om. „Je bent bang!" „Ik ben niet bang", zei April. Ze kreeg een kleur. „Was ik soms bang, toen ik naar dc Chenngton's ging- om haar le vragen of ze een cake voor het tuinfeest van de club wou maken?" „Dat was vóór dat je wist, dat Mr, Cherington misschien Mrs. Sanford vermoord heeft", zei Dinah. Ze droogde haar handen aan de theedoek af en zei: „Misschien ia het maar beter als i k ga". „Geen sprake van", zei April haastig. ,.Ik kom terug met rozen en het bewijs. Zal ik dc kogel meenemen, die we ge vonden hebben en kijken of hij in de revolver van Mr. Chermgton past, als hij er een heeft?" Dinah liet de theedoek vallen en zei: „ApriL" Ze hield haar adem in, raapte de theedoek weer op en zei: „Dat had ik vergeten. „Het zou als een aanwijzing beschouwd kunnen worden", zei April. „Dat is een kogel, die op de plaats van de misdaad afgevuurd is, heel vaak. Als we er nou maar achter konden komen, uit wat voorpoort revolver hij gekomen is en wie er zo'n revolver op na houdt". „Ik wed met je, dat ik daar achter kan komen", zei Archie schril. „Ik wed met jullie, ik wed dubbel met jullie". „Ik wed drie dubbel met je, dat je het niet kunt", zei April. „Geef mij de kogel", zei Archie. „Ik zal het je laten zien". „Hoe wil je dat dan doen?" vroeg Dinah. Archie keek beledigd en zei: „Verdraaid! Ik vraag het na tuurlijk aan een smeris. Die weten alles van kogels". „Da's nou mijn broertje", zei Dinah sarcastisch. „Wat een kei!" „Wacht even", zei April. „Daar zit misschien wat in!" Ze keek Archie ernstig aan en zei: „Denk je, dat je 't klaar kunt spelen?" „Wal dacht je?" zei Archie en keek nog meer beledigd, „Dat ik naar een smeris toe zou gaan en tegen hem zou zeg gen, dat dit de kogel is. die jullüe uit het portret in het huis van Mr. Sanford hebben gestolen?" „Misschien zou hij het voor elkaar kunnen spijkeren", zei April peinzend. „Er is een klein kansje, maar... (Wordt vervolgd.) T5 procent van de vacantiegasten» dat ia ongeveer twintig tot vijf en twintig duizend gasten, voor het Zandvoortse kamp te zullen „leve ren". Elke Engelsman mag vijf en zeventig pond meenemen en boven dien wordt de reis met een Neder* landse boot gemaakt. Men kan zich dus indenken, hoeveel deviezen al dus in ons land zullen komen. Daar tegenover staat, dat de Nederlandse organisatie 5.000 Nederlanders per jaar naar de Engelse Eutlingcamps zullen kunnen sturen. Onze landge noten betalen het kampgeld in Ne derlands geld. Zij nemen geen devie zen uit ons land mee, maar krijgen in Engeland een zakgeld van drie pond, dat zij in Nederland ook in guldens betalen. „Hoe is het mogelijk, dat de En* gelse organisatie zo'n groot aantal Engelse vacantiegangers kan ga* randeren?" hebben wij de heer Boti- wes, óén der initiatiefnemers van het Zandvoortse kamp, gevraagd. „In Engeland moet men elk jaar duizenden aanvragen voor Butlin* camps afwijzen. Dit seizoen waren het er 300.000". zegt dc heer Bou- wes. „En daar het verblijf in Zand voort voor de Engelsen slechts twea pond méér zal kosten dan dat in een Engels kamp en er natuurlijk ook een grote aanirekkelijheid in ligt om naar Nederland te gaan. waar zij ook iets meer van ons land zullen kunnen zien, behoeft men zich over het nakomen van de toezegging geen zorgen te maken". Nederlanders naar Engeland „En denkt u hier 5.000 landgeno* ten te kunnen vinden om naar En» geland te gaan?" Ook daarover maakt de heer Bou« wes zich geen zorgen. „Dit jaar ging er „op voorschot" al een aan tal Nederlanders naar de Engelse Butlincamps. Er waren liefhebbers genoeg. En volgend jaar, wanneer de Olympische spelen in Engeland plaats vinden, zal het zeker niet moeilijk zijn, dit getal vol te krg* gen". i „Zal het Zandvoortse kamp in d« zomer van 1948 klaar zijn?" „Dat hopen wij natuurlijk. Het materiaal is er al grotendeels. En. aangezien wij in de winter gaan bouwen zullen wij ook de nodige ar* beiders wel vinden. Maar moeilijk heden zijn er overigens nog genoeg op te lossen, voordat het kamp ec werkelijk zal staan".

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1947 | | pagina 3