H
Met het „rivierpaard"
de Rijn op
Nogmaals Benjamin Britten
Scheepvaartbelangen bij de
luchtvaart
E.V.C. leider spreekt tot
stakende bouwarbeiders
1 Kort bestek I
Over lief en leed in de
Nederlandse sleepvaart
Koelinstallatie van
Zuiderkruis defect
The rape of Lucretia
Extra-treinen op
Zaterdag
De „Nederland" wenst twee vingers
in de pap
Niet tevreden met wat
K.L.M.-aandeien
KotdieztckUt
Oproep tot strijd
voor nieuwe CAO
Protest tegen film van
Joris Ivens
Sportsplinters
Vrijdag 25 Juli 194"
3
f ,-^itJU^fcca^.i.fiaaSÏ^ >ÖMi-»jaMêi!ö.a5 '5&d««£S«
Dank zij de welwillendheid waarmee de fa. van Loon,
sleepdienst te Vreeswijk, ons toestond enige dagen het
slepersleven van nabij te leren kennenwerd een onzer
verslaggevers in staat gesteld aan boord van de Alle-
gro" zijn indrukken tijdens de vaart van Rotterdam naar
de Ruhr vast te /eggen.
Onze erkentelijkheid gaat ook uit naar de jonge
kapitein A. Briaire, de jongste van alle gezagvoerders op
de Rijnvaart, die zijn hut broederlijk wilde delen, zijn
schip van onder tot boven voor nieuwsgierige blikken
openstelde en het mocht gezien worden en de
verslaggever door zijn liefde tot de sleepvaart wis/ te
inspireren.
Opstoken en varen* -
met deze opdracht vangt el
ke sleepreis aan. Terwijl de beamb
te van het sleepkantoor zijn reis
voortzet langs de Rotterdamse ka
den om nog andere kapiteins te
waarschuwen, heerst er op de aan
gewezen sleepboten gro to bedrijvig
heid- De twee stokers zakken om-
]aag naar de plaat waar ze het vuur
extra opstoken om genoeg stoom to
krijgen voor de afvaart. Glimmend
\a-i het zweet, dat op hun tr itoven
bodies witte strepen tekent, schep
pen ze de steenkool onder de ketel,
waar de rossige gloed belle-heet af
straalt.
De machinist of de meester, z.a.
men hem noemt, oliet de machine;
de stuurman controleert de sleep-
stangen en legt zo in grote windin
gen op het dek. De kapitein houdt
een vluchtige controle en maant
zijn mannen tot spoed. Vlak voor
het vertrek fourageert men nog en
dan gaan de trossen los.
In een andere haven, liggen de
grote aken aaneengerijd. Hier zal
worden „aangemaakt*. Langzaam
maalt de sleepboot zich langszij
zich voor de boeg der aken te ke-
?nn. In zijn ruime stuurhut manoeu-
»*»ert de kapitein zijn schip enige
flaters terug. De telegraaf rinkelt
de meester haalt een handle over,
de drijfstangen aarzelen een moment
naar het schijnt en dan stampt
d" machine achteruit.
Op dek heeft men inmiddels de
tros overgegooid, die de Rijnschip-
per om zijn „bolders" beeft gesla
gen. Op de sleepboot wordt de kabel
langzaam gevierd, terwijl halve-
kraebt vooruit wordt gevaren. De
stang glijdt door e©n sleepveer,
uaarop een groio vleugelmoer zit,
die kan worden aangedraaid, wan
neer de kabel lan'g genoeg Is. Dit
karwei roept alle hens aan dek en
van de hele bocht zijü dit de eoer-
verendste momenten. Dan spant de
kabel zich, zwiept uit het water en
rukt de logge aak uit zijn ruststand.
Dit ogenblik blijft altiid een experi
ment. Als de stang knapt, strengelt
de tros zich met kracht terug en ver
brijzelt alles wat op het achterdek
aanwezig is: maD en reling. Maar
hjj houdt: een enkele maal breekt
bij als b.v. de aanloop te fors is, of
da „aangemaakte" boot vastzit op
een zandplaat- Dan wordt de- kabel
langzaam gevierd, terwijl de aak
al enige snelheid heeft. Van een
reusachtige klos wordt de kabel af
gewonden met behulp van Btoom-
lieren. Als de afstand ruim genoeg
is, draait men de vleugelmoeren aan
en keert de rust aan boord weer.
Ditmaal zit er 3000 ton achter.
Over de klachten betreffende „Het
Zuiderkruis", meldt men ons van
officiële zijde:
„Het Zuiderkruis" is een. schip
der z.g. „Victory-klasse"Schepen
van deze klasse werden gedurende
de laatste oorlog door de geallieer
den gebruikt bij troepenverplaatsin
gen in de Pacific. „Het Zuiderkruis"
is enige tijd geleden door de Neder
landse regering overgenomen.
De Amerikaanse legerleiding ver
voerde op dergelijke schepen per
keer meer militairen, dan thans ge
schiedt bij de troepenzendingen naar
Indonesië. De accomodate werd in
Nederland 'aanzienlijk verbeterd.
Over het gehele schip is, in
verband met het tropisch kli
maat, een luchtkoelinstallatie
aangebracht. Het vermoeden be
staat, dat deze installatie gedu
rende de laatste reis gehaperd
heeft.
De mededeling, dat onze militairen
moesten slapen op stro o£ hooi kan
met de meeste stelligheid worden
tegengesproken.
De legersteden bestaan uit „Stan-
dies" of hangmatten.
Ook de officieren vinden een on
derkomen in de ruimen.
Gedurende de laatste reis onder
vond „Het Zuiderkruis" veel hinder
van het slechte weer in de Indische
Oceaan door het intredc-n van de
west-Moesson.
Het onderzoek in deze kwestie
duurt voort, zodat nadere gegevens
tegemoet kunnen, worden gezien.
AUSTRALISCH BEZOEK AAN
„ROTTERDAM STRAKS"
De gezant van Australië in Ne
derland, fle heer K. F. Officer,
bracht gistermiddag een niet-offi-
clel bezoek aan de tentoonstelling
«Rotterdam Straks" in het museum
Hoymans. De gezant, die door de
heer Fledderus werd rondgeleid,
toonde grote belangstelling, vooral
voor de gebouwen van de Industrie-
stichting.
Jackie Paterson de wereld
kampioen vlieggewicht. die drie
maal in gebreke is gebleven zijn
titel tegen. Dado Marino te verde
digen, moet Woensdag voor de
Britse Boksraad verschijnen.
Soms gaat er 8000 aan, paar gelang
de trekkracht van de sleepboot is.
Veie boten torsen zo do zwaarbela
den schippers „naar boven". Naar
schatting wordt er per week door
een 150-tal stoep boten 70.000 ton
van Rotterdam naar Duitsland ver
plaatst. D© ladiüg varieert: meestal
is het Amerikaanss steenkool, soms
graan, een enkele maal stukgoed,
machines en militaire fourage. Olie
en benzine gaat ook naar de Ruhr,
maar de Sliellschepen varen meest
al op eigen kracht.
Wrakken
De schipper wijst op da wrakken
van Rijnaken, die overal in de Waal
gekelderd werden. Veel is er al van
opgeruimd, maar hier en daar steekt
een verwrongen plaatrnassa nog
boven water. Soms ook komen een
aantal leeggebrande, verroeste
aken de stroom af zgn. wrak
schepen, die na gelicht en gedicht
te zijn, werden vrijgegeven door de
geallieerden.
Dat is een troosteloos gezicht en
elke schipper kijkt er met verbitte
ring naar. Hij weet, dat daar veel
al bet kapitaal van zijn vaargeno-
ten in stak, de erfenis van genera
ties. die na ontelbare kleine schepen
eindelijk zo'n trots rivierkasteel
konden lopen. Velen van hen heb
ben in de oorlog de nekslag ontvan
gen. De schepen werden „gevor
derd", de boe«* werd er af gesloopt
om de Duitse illusio van „naar En
gland te varen" voedsel te geven,
1 is het dan bij een bralieng lied
en ontelbare „roofmoorden" geble
ven. Talrijke schippers varen nog
naar de Duitse wateren In de hoop
ergens hun bezit te vinden, waar
van ze niet weten hoe het er uit zal
zien: gezonken, gebombardeerd of
beschoten. Blü als een kind zijn ze
dan, als hun scheepje wordt terug
gevonden en vrijgegeven. Dan hijsen
ze weer de driekleur aan de vlagge-
stok, pakken de verweerde roer-
paken en varen op eigen bodem,
hoe erg ook beschaalgd, naar de
overbelaste werven, in de verwach-
j, dat daar bet schip zal worden
opgekaiefaterd.cn zij de vaart spoe
dig zullen kunnen hervatten.
Langzaam schuift de sleep langs
de kribben in de Waal. tussen de
zwarte tonnen door, waar de meeu
wen rustig dobberend op een visje
azen.
Als het zonnetje laag staat en het
water rossig kleurt, iaat incn bet
anker vallen; bet witte nachtlicht
gaat omhoog. Over do brede Waal
heerst de rust weer, na een lange
Een scène uit „The Rape of Lucretia" van Benjamin Britlen.
Benjamin Britten heeft eens
gezegd, dat de opera voor hem,
tie aantrekkelijkste vorm van
muziek betekent. En inderdaad
schijnt hij zich op dit gebied op
perbest thuis te voelen. Dit heeft
men Dinsdagavond bij de opvoe
ring \an zijn nieuwe opera Al-
bert Herring en bij zijn voorlaat
ste opera The Rape of Lucretia
die gisteravond ip het Kurhaus
te Schcveningen ten tonele werd
gevoerd kunnen constateren.
In een causerie over deze En
gelse componist, heeft Willem
Pijper bem gekarakteriseerd
door er op te wijzen, dat deze
componist geen vrees heeft voor
een blad schoon papier, hierme
de bedoelende dat Britten geen
muzikale skepsis kent en er dus
onbeschroomd op los schrijft,
maar een begenadigd muzikant
is. Beide ozeven genoemde ope-
ia's bevestigen dit in sterke ma
te Enerzijds meesletrlijke com-
posilairc vondsten, anderzijds
leentjebuur spelen bi| Verdi,
Puccini of de Franse impression-
meten- al naar gelang dit zo uit
komt. Maar zoals ik reeds eerder
opmerkte: Britten spreekt dan
zelf ook een woordje mee. doet
zelf dan ook een muzikale duit
m het zakje. Voorts vertellen
zijn partituren ons, dat hij wei
nig last heeft van problemen,
noch van muzikale nog \an
tekstuele. Hij „sjouwt" niet aan
pen werk, duclï geeft zich onbc-
kommert over aan de vreugd©
van de klank. Het is het 'muzi
kale kind in deze typische, van
muziek brandende Engelse com
ponist, dat „speelt" met z.jn mu
zikale speelgoed, er na. believen
mee gooit en smijt of het -lief
koost.
Het kinderlijke in de mens
is het absoluut menselijke mo
ment en daarom kan Britten
zingen met een warm muzikan-
T)e stalen grijpvingers van de sleepboot; daarmee sjort Z8 de duizen
den tonnen tegen de stroom op. De strang zit bevestigd in de klant-
men; de tros kan gehaald en gevierd worden met de ondc op de foto
zichtbare lierenHet is alles' eenvoudig,ioch Vernuftig van con
structie en daarbij machtig sterk
tenhart en wordt er dan ook in
zijn opera's wérkelijk gezongen,
hetgeen de schier alle heden
daagse componisten gedurende
ae laatste decennia verleerd ble
ken te zijn,
liet gegeven van the Rape of
Lucretia 'moet men soms meteen
korreltje zout nemen. Alles ziet
er nogal dramatisch en somber
uit, maar men kan er even goed
om lachen als om huilen. Dat is
een kwestie van sentiment en
inzicht. Een voorbeeld: wat te
denken van het geval als bij
voorbeeld Tarquinius tl© slaap
kamer van Lucretia binnen
dringt en Maria gesecondeerd
door de twee corypheeén een
bruisende aria aan haar bed
zingt in een sterkte-graad inten
sief genoeg om burengerucht te
maken, terwijl de vurig begeerde
vrouw nochtans de slaap der on-
schuldigen geniet en eerst dan
ontwaakt als slaginstrumten de
tot het uiterste toe verlangende
minnaar te hulp komen? Zij
schrikt dan. Op gepaste wijze
overigens, want ze zingt precies
in do maat met inachtneming
van alle dynamische tekens.
Ook nu traden de buitenge
wone vocale capaciteiten der le
den van The English Opera
Group sterk op de voorgrond.
Nancv Evans zong en speelde de
titelrol verrukkelijk, Otakar
-Kraug met zijn fraai© stem was
ten uitstekende Tarquinius; de
coryphecen (Richard Lewis en
Smili© Hooke) voldeden uiter
mate. En wanneer ik in verband
met de plaatsruimte der overige
medewerkenden niet noem, dan
bctekpnt dit geenszins een onder
schatting hunner vocale presta
ties. Ook zij lieten sterke indruk
ken m.
De dirigent Reginald Goodall
leidde het klankvol spelende so
listische instrumentale ensemble
met vaste hand.'
Langdurig applaus, bloemen
•voor de zangeressen en het pu
bliek rustte niet voordat com
ponist en dirigent ten tonolè wa
ren verschenen.
HERMAN [VAN BORN.
Met ingang van- Zaterdag 26
JuJi a.s. zullen des Zaterdags de
volgende extra treinen worden
ngelegd:
Haarlem vertrek 13.13 uur. stop
trein, aankomst Den Haag 13.51
uur. Vertrek Den Haag 13.34 uur.
Roterdam D.P, aankomst 14.20 uur
In verband hiermede wordt de be
staande extra trein Amsterdam-
Haarlem gewijzigd in Amsterdam
vertrek 12.55 uur. Haarlem aan
komst 13.10 uur. Alleen op Zater
dag.
Den Haag H.S. vertrek 16.07
uur, stoptrein, Amsterdam aan
komst 17.04 uur.
Amsterdam C.S. vertrek 17.30
uur, Haarlem aankomst 17.45 uur.
"„Venerable", Brits vliegkampschip
is door Nederlandse marine aange
kocht.
Onze grote, het luchtverkeer
ambiërende scheepvaartmaatschap
pijen zfjn verrast. Verrast door de
snelheid, waarmee de Tweede Kamer
de „K,L.M.-Wet" afgehandeld heeft.
De rederijen en met name de
Stoomv. Mij Nederland, die als stoot
brigade optreedt in het offensief
tegen het KX.M. monopolie had
den over een diep front de kamer
leden willen bewerken om toch
vooral niet de lachtvaartvlag alleen
aan dc K.L.1VL uit te reiken. De
reders kwamen te laat; de wet had
de Tweede Kamer reeds gepasseerd,
toen ln het Amsterdamse Scheep
vaarthuis een request aan ons parle
ment nog ln voorbereiding was.
Nu heeft de IVbj. Nederland zich
dan tot de laden van de Eerste Ka
mer gewend met de dringende bede
toch vooral niet overijld te werk te
gaan met de behandeling van de wet
„Bevorderen van het onderhouden
van Luchtdiensten door de K.LJVL".
doch allereerst een commissie te
laten rapporteren over het gehele
probleem van het passagiersvervoer
tussen Europa en Azië. In deze com
missie zouden dan de scheepvaart
en de luchtvaart-belangen, hoogstens
in minderheid vertegenwoordigd zyn
En ziedaar: het gehele vraagstuk
van de verhoudingen tussen lucht
en scheepvaart ligt weer op tafel.
In onze scheepvaart is een milliard
nationaal vermogen verankerd en
het is begrijpelijk, dat de reders, nu
z'O hun kapitaalsreserves niet kun
nen besteden aan nieuwbouw om de
grote gaten, welke in onze koop
vaardijvloot gevallen zijn, te vullen,
vliegtuigen willen gaan kopen.
Er zijn nog meer redenen. Uit het
everzicht, dat de Mij. „Nederland"
aan do Eerste Kamer voorlegde over
de huidige stand van zaken blijkt,
dat de reders zo zeer beducht zijn
over de concurrentie, welke het
vliegtuig het passagiersschip zai
aandoen, dat men aarzelt nieuwe
passagiersschepen te laten bouwen.
Een ontwerp voor een „tweede"
Oranje van 25.000 ton ligt gereed
en daarin is al geen eerste
klasse opgenomen, aangezien de
scheepspassage voor deze klasse
vrijwel even duur zou zijn als
het vervoer per vliegtuig.
Maar, zo vervolgde „Nederland",
we hebben zo weinig houvast aan de
tarieven-politiek van de K.L.M.,
juist omdat wij daar geheel buiten
staan, dat ons passagiersvervoer naar
Azië in menig opzicht betrekkelijk
Is geworden. Bovendien reist een
groot deel van de passagiers op
rijkskosten, het rijk wijst het ver
voermiddel aan en wie geeft ons de
garantie, dat niet het gehele,
omvangrijke ambtenarenvervoer
voortaan, door de lucht zal gaan,
wanneer de K.L.M. semi-overheids-
hchaam wordt.
De heer A. F. Bronsing, directeur
van de Mij. Nederland, tracht na
deze argumenten de mening van de
Eerste Kamer nog te beïnvloeden
door te waarschuwen voor het grote
risico, dat de staat loopt, wanneer
zij de K.L.M. „nationaliseert". Hij
wijst op het wisselvallige karakter
van vervoer, aan de hoge conjunc-
tuurgevoeligheid van scheepvaart
en luchtverkeersbedrijveo. De B.O.
A.C. de Britse semi-offïciëïe lucht
vaartmaatschappijen, boekte na de
oorlog een jaarverhes van vyf mü«
hoen pond. Dit ter illustratie. „Ko
men de slechte jaren", aidus de
Nederland-directeur, „dan kan
staat, gezien de omvang van het
staatsluchtvaartbedrijf, voor grote
verliezen komen te staan.
Dit argument van de heer Bron
sing lijkt ons zijn gehelp pleidooi te
verzwakken. De gedachte van „wij"
particulieren, wij reders, kunnen die
eventuele hoge verliezen beter dra
gen dan de staat", klinkt te altruïs
tisch om geloof te wekken. Desal
niettemin verdient het appèl van
onze scheepvaart aller aandacht. Het
standpunt van de regering is, dat de
belangen van de rederijen voldoende
vertegenwoordigd zijn ra onze natio
nale luchtvaart door de scheepvaart
gelegenheid te geven zitting te ne
men in het bestuur van de K.L.M. en
aandelen te kopen. Daarentegen heeft
de scheepvaart het bezwaar, dat de
staat altijd de meerderheid van de
aandelen in handen houdt, zodat de
K.L.M. toch een monopolie van de
overheid wordt.
Het verzoek van de reders om de
instelling' van een advies-commissie
lijkt ons alleszins billijk, omdat hier
zulke grote belangen op het spel
staan, mits door dit voorgestelde
onderzoek de ontwikkeling van de
KX.M. generlei vertraging onder
vindt. In deze jaren wordt het fun
dament van ons wcreldluchtnet ge
bouwd en daaraan moet zeer snel
en hard gewerkt worden, willen wü
gelijke tred blijven houden met de
grootste concurrenten.
Rederijen en luchtvaart
Naar aanleiding van de beslis
sing van de regering dat op het
ogenblik de scheepvaartmaatschap
pijen niet toegestaan wordt daad
werkelijk aan het luchtvaartbedrijf
deel te nemen, zet de directie van
de N.V. Rotterdamse Lloyd in haar
zo juist verschenen jaarverslag
19401946 haar standpunt in deze
kwestie uiteen.
Zij schrijft:
Ten aanzien van de deelneming
aan de Nederlandse luchtvaart
heeft, zoals algemeen bekend is, de
regering zich onlangs op het stand
punt gesteld, dat het een Neder
landse scheepvaartmaatschappij
voor het ogenblik niet toegestaan,
is het verkeer door de lucht te on
dernemen. Onze maatschappij blijft
van mening dat zij in deze rechten,
v/elke zij in het passagiersverkcer
op Nederlands-maildienst, niet zon
der meer kan prijs geven. Intussen
vertrouwen wij, dat, naarmate het
verkeer tussen Nederland en het
Verre Oosten zich duidelijker af
tekenen gaat, ook de verhoudingen
tussen het verkeer door de lucht en
het verkeer por schip zich zuiver
der zullen afbakenen en dan de ge
legenheid zal bestaan om, zo nodig,
daadwerkelijk deel te nemen aan de
uitoefening van het luchtvaartbe
drijf.
Triest
Deze keer geen glimlach om een
struikeling op het moeilijke pad der
deugd, want met het kleine en ten
gere vrouwtje dat nu voor de rech
ter staat is een stukje menseiy'ke
ellende hier binnen gekomen en
doen zich achtergronden raden, zó
triest en treurig, dat wij aanvan
kelijk dachten er maar over le zwij
gen.
Dat wij er toch van gewagen is
echter niet om de misstap van deze
nog jonge vrouw verder openbaar
te maken, maar om U te laten zien
welke tragedies zich afspelen in uw
straat, uw buurt, uw stad.
Dit vrouwtje is een moeder van
zeven kinderen.
Hoeveel zijn er nu nog bij U,
vraagt de rechter.
Geen een meer, zegt de vrouw
zacht en schuw.
En we horen het trieste verhaal
van armoede en tobberij. Het
vrouwtje kon tegen de moeilijkhe
den met op en haar echtscheiding
greep haar zó aan dat zij meer en
meer verzwakte. Sociale Zaken
bood hulp en bracht geleidelijk de
kinderen onder in gezinnen buiten
de stad. Drie gingen helemaal naar
Hengelo. Ten slotte had zij nog één
kind bij zich, maar ook dét ging
met meer, zij kón er niet voor zor
gen. Zo was het vrouwtje alleen
achtergebleven en toen zy heel erg
verlangde naar haar drie ln Henge
lo en geen geld had om ze te be
zoeken, deed zij het volgende:
Zy' ging naar het Koordplein en
verkocht daar drie bonkaarten.
Toen ging ze naar de politie en zei
dat iemand in lijn 14 haar tas ge
stolen had met arie bonkaarten, in
de hoop dat ze op die manier
nieuwe zou krijgen. De valse aan
gifte kwam. uit en nu moet rij zich
hier voor haar misdaad verant
woorden.
Volkomen apathisch staat zy
voor de rechter, schriel en minne
tjes en afgetakeld en zy spreekt
heel zacht: bijna onverstaanbaar.
Dit is geen verdachte om zo maar
een twee drie te veroordelen. Dat
ziet de wijze en ervaren rechter wel
in.
Deze zaak heeft zoveel kanten,
dat we eerst nog eens een grondig
onderzoek naar de omstandigheden
van de vrouw zullen instellen, zegt
hy en beveelt een reclasseringsrap
port.
U kunt gaan, zegt de deur
waarder. De vrouw gaat heen,
vreemd langzaam, als slaapwande
lend.
We zijn er allemaal even stil van.
(Ingezonden mededelina
De E.V.C. had de Rotterdamse
bouwvakarbeiders opgeroepen het
werk Donderdagmiddag neer te leg
gen en een massa-meeting bü te
wonen in „Odeon", waar de lande
lijke voorzitter van de E.V.C. afd.
bouwnijverheid, de heer M. Boel-
laard tot hen zou spreken.
Het waren echter maar circa 150
arbeiders, die aan deze oproep ge
hoor gegeven hebben.
Maar over de hoofden van zijn
kleine schare toehoorders heen, deed
de heer BoelJaard een hartstochtelijk
beroep op alle Nederlandse bouw
vakarbeiders zich van hun waarde
ten volle bewust te worden en dien
overeenkomstig hun redelijke eisen
ten aanzien, van bestaanszekerheid
meer klem bij te zetten.
Van het tekort aan bouwvakar
beiders zocht spreker niet zo zeer
de reden in de gedeeltelijke leger-
mobilisatie als wel in het gebrek aan
bestaanszekerheid, dat de bouwnij
verheid thans de arbeiders kan aan
bieden.
Er worden nu hier en daar wel zwar
te lonen uitbetaald. Maar wie garan
deert de bouwarbeiders, dat evenals
na de hoogconjuctuur en hoge ar
beidslonen in de bouwwereld van
de jaren 1918 tot 1923, niet opnieuw
een lange periode van lage lonen
gedwongen werkloosheid zaL
volgen!
Met deze toestand van bestaans-
onzekerheid voor ogen en de ge
ringe verdiensten tijdens vorst cn
regenperioden, zouden vele jonge
Nederlanders ervan worden afge
schrikt het vak van bouwvakarbei
der te kiezen. Dit tot grote schade
van onze wederopbouw l
Betere arbeidsvoorwaarden
Hiermede kwam de heer Boellaard
tot de kern van zijn betoog, waarin
hij met het oog op een snellere we
deropbouw en in het belang van de
arbeiders zelf, op deze een drin
gend beroep deed geen ogenblik af
te houden van hun strijd om betere
52)
door Craig Rice
Vertaald door Ada Campers.
April liep naar de bank, ging naast hem zitten en keek
geboeid naar de revolver. Het was een aardig klein dingetje
en het zag er zeker niet uit als een dodelijk wapen. Toen zei
ze: „Mag ik er aan komen?"
„Ga je gang", zei Mr, Cherington. „Zoals ik al zei, hij is
niet geladen".
April nam de revolver op. Ze voelde een prikkeling in
haar hele huid. Het ding paste precies in haar hand. Ze
mikte op de top van de pijnboom tegenover het huis van
de Chermgtons en zei: „Pang!"
Mr, Cherington lachte. „Als je zó gemikt had, zou je een
of andere boom twee straten verder geraakt hebben. Kijk
eens, ik zal je wijzen, hoe het moet. Meet eerst de horizon
tale schootsafstand en dan,..."
„Doet U geen moeite", zei April vlug. Ze legde de kleine
revolver behoedzaam op tafel en zei: „Mooi ding, hè?"
„Het kan niet veel kwaad", zei Mr. Cherington. „Als je
werkelijk iemand wilt neerschieten...." Hij zweeg even en
zei: „Maar Louise is er dol op. Daarom heb ik het ding
voor haar schoongemaakt".
„U weet zo veel over revolvers", zei April vol bewonde
ring. „U bent vast vroeger in het leger geweest". Ze hoopte
maar, dat haar stem gewoon klonk, vrant haar maag was
veranderd in een klompje ijs.
Het duurde ruim dertig seconden voor Mr. Cherington zei:
„Och, je kunt alles ever revolvers te weten komen uit bi-
bliotb eekboeken".
„Maar zo bent U het niet te weten gekomen", dacht
April en ze zei: „Ja, dat zal wel".
Ze schopte met haar hakken onder tegen de bank en zei:
„Wilt U me eens iets vertellen?" In stilte wenste ze, dat er
een mogelijkheid was om de drle-in-de-pan weer naar de
keuken terug te brengen. Het was vast niet goed om ze
onder deze omstandigheden mee te nemen.
„Met plezier", zei Mr. Cherington.
„Nou...." April slikte. „U weet zo veel over revolvers en
zo...." Zo zweeè even. Wat ze nu voelde, was misschien
hetzelfde, wat wel eens van mensen in de boeken stond, dat
hun bloed koud werd. Het leek of het hare op dat moment
vol brokjes ijs zat.
„Zegt U eens. Wie denkt U, dat Mrs. Sanford vermoord
heeft?"
„Mrs. Sanford?", Mr. Cherington stond op. „O ja". April
had het gevoel, dat hij een uitvluchtje probeerde te vinden,
net als Archie deed, als Moeder wou weten, waarom hij uit
school niet rechtdoor naar huis was gekomen. „Ja, Mrs. San
ford". Toen glimlachte hij tegen April, warm. en hartelijk.
„Het spijt me, maar ik ben geen detective!"
„Slaat U er dan eens een slag naar", zei ApriL
Mr. Cherington keek naar haar zonder haar tc zien. En
zonder de tuin en de bomen en de lucht achter haar te zien.
Toen zei hij. alsof hij haar aanwezigheid volkomen vergeten
was: „Iemand.... die wist, wat ze verdiende".
Apn! «"Herdrukte een kreet cn bleef doodstil staan, zon
der geluid te maken.
Plotseling scheen hij zich zijn jeugdige gast te herinneren.
Hij gaf haar de zak drie-in-de-pan, die ze op het tafeltje ge
legd had. Toen glimlachte hij tegen haar, maakte een hoffe
lijke buiging, alsof ze een voorname dame was cn zei: „Kom
nog maar eens gauw terug, voordat dei hele stapel dri-in-de-
pan op is". Toen nam hij de revolver van de tafel, draaide
zich om en liep nee marcheerde liet huis in, kaarsrecht,
met hoog opgericht hoofd en vierkante schouders.
April keek hem na tot de tussendeur met een klap dicht
viel.
Toen stormde ze de achtertuin door, klom over de omhei
ning van palen, gleed de met gras begroeide heuvel af en
rende letterlijk het laatste stukje van de weg naar buis, het
pad af, de laan langs en het grasveld over.
In de keuken was Dinah bezig de laatste borden op te
bergen. April legde met een bons de zak op tafel en zei: „Ze
zal een bouquet voor ons maken. Archie kan het morgen
ochtend halen".
Toen plofte ze op een keukenstoel neer,
Dinah sloeg de deur van de bordenkast met een klap
dicht. „Reuze", zei ze. Toen keek ze in de zak. „O gossie!
Verrukkelijk!" Ze keek naar April en zei: „Wat krijgen we
nou? Je bobt het met de bloemen in orde gemaakt en je
hebt drie-in-de-pan meegebracht...." Ze greep automatisch
naar haar zakdoek. „Dus waarom zit je nou ra vredesnaam
te grienen?"
April greep naar de zakdoek, snoot luidruchtig haar neus
en ging door met huilen. „Dat is het 'm juist", zei ze door
de zakdoek heen, „ik ben een boon als ik het weet".
HOOFDSTUK 15
Door het gat in de heg konden ze brigadier O'Hare op
een bank in de tuin van Sanford zien zitten. Hij zat niet te
slapen, niet te lezen, hij zat alleen maar te zitten.
„Ik geloof, dat ik maar naar huis moest gaan", fluisterde
Slukey. „Ik geloof, dat m'n Moeder me roept".
„Slukey", fluisterde Archie afkeurend, „je Moeder roept
je helemaal niet Dat weet je heel goed. Maar als je te bang
bent om met mij en Flashlight mee te gaan, dan is het maar
het beste, dat je hard naar huis loopt. Naar je Moeder".
„Wie is er hier bang? zei Slukey.
„Niet die goeie, ouwe Slukey", zei Flashlight. Hij gluurde
door de heg naar brigadier O'Hare. „Hij ziet er verschrikke
lijk gewichtig uit".
„Hij zoekt naar een móórdenaar", zei Archie! „En het kan
hem nu helemaal niet scheien, dat jij de kippen van Mrs.
Johnsson op het grasveld van het clubhuis hebt losgelaten.
Maar als jullie niet met me meewillen, dan kan ik natuurlijk
altijd Admiral en Wormly krijgen".
„Nou dan", zei Archie. „Dus denk er aan, als jullie niet
meer weten, wat jullie moeten zeggen, dan hou'cn jullie je
mond en laat mij het woord doen".
„Je kan net zo veel praten, als je wilt", zei Slukey. „Ik ga
niet legen een smeris praten".
„Dat hóéf je ook niet", zei Archie. „Alles wat je te doen
hebt, is mee te komen en te doen, zoals ik jc heb gezegd. Hij
haalde diep adem, zei: „Vooruit, la'n we gaan", en kroop vlug
door liet gat in de beg. Flashlight en Slukey volgden hem
op de voet.
Toen ze ongeveer een meter van het gat af waren, bleef
Archie ineens staan, keek naar O'Hare, alsof hij verrast was
hem tc zien, wuifde toen vriendschappelijk met zijn hand en
riep „Hailoi"
(Wordt vervolgd.)
arbeidsvoorwaarden, vastgelegd in
een collectief arbeidscontract.
Samenvattend noemd spreker
hiervan de voorwaarden zoals de
E.V.C. die thans voorstelt:
lonen variërend van 97 cents tot
1.12 per uur; vaststelling van-de
waarde van een vacantiebon op ba
sis van een vacantie van 14 aaneen
gesloten dagen met een toeslag van
50 H; een zodanige regeling van de
kwestie van vorst-, regen-, en Ucht-
vcrlet, dat de arbeiders hiervan geen
nadelige gevolgen ondervinden.
Ook de bedrijfsunie in het bouw
bedrijf, waarin de alg. Ned., de R.K.
en de Ned. Chr. bouwvakarbeiders-
bonden zijn verenigd, heeft getracht
om door middel van besprekingen
cn circulaires met de patroons in het
bouwbedrijf een aannemelijke
C.A.O. tot stand te brengen.
De heer Boellaard was echter van
mening, dat dc voorwaarden hierin
samengevat niet in overeenstem
ming zijn met de behoeften van de
bouwvakarbeiders. Bij deze C.A.O.
van de Bedrijfsunie zijn loonsver
hogingen niet toegestaan, keert het
risicofonds belangrijk minder uit
dan verwacht werd en is de vgcan-
tieregeling geheel onvoldoende.
Tenslotte noemde spreker dc mili
taire acuc in Indonesië, die ons land
elke dag millïoenen kost, een der
hoofdoorzaken van de tegenwoordige
noodtoestand in vele arbeidersgezin
nen.
Hij wekte alle arbeiders, ook niet
E.V.c.-leden, op, eensgezind te zijn
in hun guerilla strijd tegen het Ned.
grootkapitaal en zich niet te laten
afschepen met „looien" en misleiden
de beloften.
Een zegsman van het Tjechische
ministerie van buitenlandse zaken
deelde volgens United Press mede
dat de Nederlandse gezant in Praag
geprotesteerd heeft tegen de verto
ning van de documentaire film „In
donesië roept" van Joris Ivens, wel
ke vertoond werd op het wereld-
jeugdcongres aldaar. De film die ook
in ons land in besloten kring is ge
draaid, laat een aantal gevechts
scènes zien tijdens de onregelma
tigheden in 2945 en enige opnamen
van Australische havenarbeiders die
weigeren Nederlandse schepen te
laden.
De zegsman zei dat het ministerie
van buitenlandse zaken tegen ver
toning van deze film in beslaten
kring geen bezwaar heeft, doch dat
het stappen heeft ondernemen om te
voorkomen dat de film voor het
grote publiek in circulatie wordt
gebracht.
Frits de Ruyter is bü de ath-
letiek wedstrijden te Praag twee
de geworden op de 1500 meier,
achter de Tsjech Cevona.
De directie van het Olym
pisch Stadion tc Amsterdam heeft
besloten dc 400 meter lange sintel-
haan zodanig te veranderen, dat
deze geschikt wordt voor speed
way-races.
Gisteren heeft Sparta op haar
terrein een cricket-wedstrijd ge
speeld tegen Still Going Strong*
Sparta kon het slechts tot 90 runs
brengen, waar tegenover S.G.S.
230 runs stelde, zodat laatstge
noemde met 160 runs heeft ge
wonnen.
