SMESMB
De Rotterdammers baggeren toch
maar liever
Boeiend Filmprogramma
Hollywood lokt Desmond
Rivier en zee voeren dagelijks
duizenden m3 slib aan
Molens werken de
specie" wel weg
EEN LICHT
Bloemen voor de
kapitein
Vijftien jaar voor
Dijkhuis
Goed spel van Ingrid Bergman
en Joan Crawford
Arena
„Berucht"
Engels concert in
Boymans
fi
Lutusca
„Het geschonden
vrouwengelaat"
Capitol
Welkom thuis, Rotterdams Toneel!
„Avontuur op
Martinique"
Victoria en Cineac
„Het portret"
heöen
Maandag gaat
lijn 12 rijden
Maar de Willards
willen mee
Zaterdag 27 September 1947,
3
OPHALEN die bek jongens, we zitten volt Wie d'r volgt 1" De
fluit van een kleine sleepboot gilt even een snerpende kreet over
het water en dan wordt langszij van de geweldige baggermolen „Essex"
en bak met vijfhonderd kubieke meter glibbergrijze veengrond wegge
trokken. Juist even te voren Is aan de andere kant van de molen al een
nieuwe bak gemeerd. Een dekknecht van de „Essex" IAafc de tweede
stortgoot zakken en zonder onderbreking gulpt de brede, grauwe mod-
derstraal kletterend neer In de lege schuit.
a
Acht en. veertig emmers heeft de
..Essex", elk m'et een inhoud van
615 liter. In gestage cirkelgang
draaien en wentelen zij in de enor
me kettingladdcr. Tien en meer me
tera diep duiken de emmers weg
onder water, schuiven zich vol met
de weke bodemmassa, heffen hun
last kreunend omhoog en werpen
hem tenslotte uit in de stortgoot,
die naar de afvoerschuiten leidt.
Dezer dagen wordt in Rot
terdam het vlaggeschip van de
H.A.L., de „Nieuw Amsterdam"
terug verwacht. Het schip"1 zal
dan ligplaats kiezen, voor de
loods Philadelphia aan de Wil-
helminakade. En omdat peil*
ploegen van de gemeentelijke
dienst voor Havenwerken had
den geconstateerd, dat de bo
dem van de Maas ter plaatse
weer aardig was aangeslibd,
stuurde men er de „Essex" van
de firma Volkers heen, om de
weg voor de Nieuw Amsterdam
vrij te maken.
Voor het op diepte houden van
de rivier (binnen de stad) en de
verschillende havenbassins,
schikt de afdeling Havenwerken
over een vloot van acht baggermo
lens, zeven perszuigers, drie bodeïh-
zuigers. twee grijperkranen, 23
sleepboten en 51 bakken, meren
deels vaartuigen van particuliere
ondernemingen, die het b&ggerwerfc
in opdracht van de gemeente Rot
terdam uitvoeren. Die vloot is met
450 koppen bemand, voor het over
grote dc$I uit Slicdrecht afkomstig.
Deze mannen werken en wonen vijf
en een halve dag per week op hun
molens of zuigerd en gaan alleen
voor het week-eind naar-moeder-de-
vrouw. Anderhalf millioen kubieke
meter grond verzetten zij per jaar;
d.w.z. zij halen de grond op van de
haven- en Maasbodem, in hun uit
gebreide gebied, tussen Krimpen
aan de Lek en Poortershaven' en
storten die weer op de zgn. loswal-
Ien, in de verschillende polders.
Invloed van het getij
Het baggerwerk in de Rotter
damse haven gaat jaar in jaar uit
door. Want de Maas voert van „bo
ven" af voortdurend slib mee. Het
zand komt uit zee en wordt door de
vloedstroom tweemaal per dag de
rivier opgestuwd. De neerslag van
het slib, zo vertelde ons ir. W. F.
yan Da'ck, die voor de gemeente hét
toezicht op het baggerwerk houdt,
krijgt voornamelijk haar beslag tij
dens de kentering van het get|j; de
periode dus tussen eb en vloed,
waarin het water bijna stil staat.
De neerslag wordt bovendien be
vorderd door het zich mengen van
het zoute water uit zee en het zoete
T3 OTTERDAM gedenkt Johan van
J-V01dcnbarnevelt. Wij noemden
een straat naar hem en wij stichtten
hem een standbeeld. Merkwaardi
gerwijze (of van ongewilde beteke
nis?) is het beeld van de uit zijn
zetel opgerezen Raadspensionaris te
groot voor de hem toegedachte nis
aan* de gevel van ons Raadhuis.
Was zo de man zeif ook niet te groot
voor zijn tijd? Men begreep uèze
verlichte geest niet cn na een pro
ces. dat het rechtsgevoel der wel-
denkenden beledigde, deed men oo
een Haags schavot dit licht doven.
Tot schade van land cn volk. Von
del schreef zelfs do rcgcl9:
,.En 't oog was, na dit Licht
„in 't nare nachtgevecht
„de Vrijheid kwijt cn 't Recht."
Nu eren wij deze „Grootvaer, van
wiens deugd geen eeuwen zuilen
zwijgen." Wij eren hem, omdat door
drie ecuwen heen het licht van zijn
onkreukbaarheid en gaaf staatsman
schap nog schijnt.
Tot ons geluk kunnen wij in de
duisternis van de vaak gewelddadi
ge en soms schaaratcverwekkcnde
historie een reeks lichten ontdek
ken, die wij met enigo trots: „onze
grote figuren" noemen. Wij achten
hen dan do „ware" Hollanders en
ons stadschauvinisme wil ook wel
eens meespreken. let is alsof iets
van de glans van Erasmus, Oldcn-
barnevelt, Gijsbert Karei van Ho-
gendorp ook nog bij ons hedendaag
se Rotterdammers te vinden is,
Mengeu hebben behoefte aan licht.
In, de donkerheid van het leven, a-ls
leed ea schuld, nood cn onderdruk
king ons in hun vale greep nemen,
merken wy die behoefte sterker, dan
wanneer wy nog kinderlijk dartelen
in de zonneschijn van een onbezorgd
bestaan.
Wie in de straf-cel heeft gezeten,
Wie aan verduister)ngsmaatregelen
moest geloven, wie vastliep in zijn
huwelijk of in de knoop raakte in
eigen schuld, kent deze zielsbehoef-
te, deze hunkering in het leven naar
licht. v.
Het Evangelie weet daarvan: daar
om heet God „de Vader der lichten",
daarom--meldt Genesis I dat de eer
ste scheppingsdaad was: het licht.
Daarom ook staat er in deze ver
somberende wereld een vuurbaak te
branden, niet als één der lichten in
de rij. maar ala het enige, dat alver-
winnend ryst, niet onzijdig, maar in
de Jevende gestalte van Hem die
zeggen mag:
«,Ik ben. het lic'.t der wereld,
wie my volgt
zal het licht des levens hebben."
OBERMAN.
van de rivier zelf. In het brak-wa
tergebied, dat hierdoor ontstaat in
de buurt van de Petroleumhavens
en ter hoogte van Maassluis schij
nen zich de slibdeeltjéfc, die ho
ven van de rivier af komen, teza
men te pakken en zwaarder ge
worden gemakkelijker te bezin
ken. In het brak-watergebied is de
aanslibbing dus het sterkst. Het ge
volg hiervan is, dat men in en voor
de Petroleumhavens bijna voortdu
rend moet baggeren (- 500.000 M3.
per jaar), terwijl b.v. de Maas- en
Rijnhaven weinig, onderhoud ver-
Verrassingen
Om de gedurende de oorlog ont
stane achtergrond bij het bagger
werk spoedig in te halen, hadden
ingenieurs van de gemeente een
schema opgesteld, volgens hetwelk
men dit jaar 2'/* millioen m3 grond
zou baggeren. De winter haalde
echter een streep door de rekening.
Gedurende de vorstperiode bleef het
werk drie maanden lang stï] liggen.
Reeds nu staat dus wel vast, dat
men het beoogde kwantum niet zal
halen. Op het ogenblik werken de
molens en zuigers op volle kracht.
Gemiddeld wordt er per week
125.000 m3 specie boven geha&lu.
En behalve de specie, veengrond of
zand, komen er somtijds ook andere
dingen, te voorschijn; goudstaven
imaar dat schijnt nu wel algelopen,
te zijn),, bommen en torpedo's (zo
af en toe nog eens een ondergedo
ken exemplaar), betonbrokken (van
de verwoeste kademuren), houten
ballren, ijzeren stangen en staven;
sams een leeg benzinevat en een
heel enkele keer een kist met Hes
jes limonade!
Een nieuwe bestemming
Zodra de specie uit de donkere
diepte van de haven is boven ge
bracht, krjjgt zij de bestemming,
waarop zjj al zo lang in haar een
zaamheid heeft liggen wachten. Wij
spraken, zoeven over Ioswallen. En
een belangrijke, heel bekende loswal
is de Spaanse polder. Hier wordt
echter niet de gewone specie opge
spoten, maar het zand. dat door
de Rijksbaggerdienst uit de mon
ding der rivier is verwijderd. De
Rijksbaggerdienst brengt dit zand
naar Poortershaven, waar het door
de gemeente wordt weggehaald en
naar de Merwehaven gebracht. Hier
vandaan perst een. zuiger het zand
naar de Spaanse polder, het toe
komstige industrieterrein.
Even welkom als het zand In de
Spaanse polder, is de gewone veen-
specie in andere polders, b.v*. be
westen de Waalhaven in de polders
Boudewijns Bartsveld en Kiesheid
Hier zijn. de boeren er erg blij mee,
omdat de vecnspecie als landbouw
grond zeer geschikt is gebleken.
De perszuiger „Sliedrecht VI" lag
hevig te sidderen, toen wij er aan
de Zuidzijde van de Waalhaven aan
boord stapten. Machtige stampende
machines dreven hier de centrifu-
gaalpompen, die de van de bagger
molen „Essex" afkomstige specie
uit de langszij komende „bakken"
moesten over brengen naar de pol
der Boudewjjns Hartsland. De pers
zuiger perste met twee enorme
stralen water in de aangevoerde
schuit met specie en. zoog, door een
brede pijp, het moddermengsel met
grote kracht uit die. schuit op en
stuwde het vervolgens door een lan
ge pijpleiding langs de Vondelinge-
weg naar de polder. Daar," zó ver
namen wij, komt de modder tot be-
zinking-, nadat door een aparte ma
chine, het water via een sloot en
Aan de loswal' voegt de perszuiger
wafer aan de modder foe, zodat
deze gemakkelijker kan worden
opgezogen.
buizenstelsels naar de Waalhaven Is
teruggepompt.
Zo baggeren, pompen en zuigen
de mannen van de gemeentelijke
Baggerwerken dagelijks duizenden
kubieke meters bezinkels uit de ha
vens. Zo ging het in vroeger jaren
(het Kralingse Bos kreeg in totaal
300 millioen m3!); en zo zal het
ook in de toekomst gaan. Eén mo
gelijkheid zou er zijn om het aan
slibben, althans van de havenbas-
sins, te voorkomen. Dan zouden we
de toegangen tot de verschillende
havens moeten afsluiten door mid
del van sluizen. Maar gaan wij Rot
terdammers er juist niet prat op,
dat onze havens van zee uit zonder
schutsluizen te bereiken zijn? Juist,
enn daarom baggeren wij maar lie-
;Ver!
Gistermorgen is al« eerste
erts-boot na de oorlog het
Zweedse stoomschip Nuolja
dat in Narvik 9394 ton ijzer
erts had geladen, in Rotter
dam aangekomen.
Een vertegenwoordiger van
Hammerstein's redarijbedrijf N.V.
was in Maassluis aan boord ge
gaan om -de gezagvoerder van de
Nuolja.. kapitein Hhognell. bloe
men en een welkomstbrief te
overhandigen. Dit geschiedde ter
gelegenheid van het heuglijke
feit, dat de aanvoer van Zweeds
ijzererts voor de oorlog een be
langrijk onderdeel Van de bedrij
vigheid in onze haven op be
scheiden schaal is hervat.
Het door de Nuolja aangevoer
de erts is een gedeelte van een
partij van 28.000 ton die van Zwe
den via Narvik en Rotterdam
naar ^Oostenrijk wordt geëxpe
dieerd. Nog twee ertsschepen zul
len binnenkort volgen. Het erts
wordt in de Waalhaven met grij
perkranen in lichters overgesla
gen, terwijl een klein gedeelte
ook per spoor naar de plaats van
bestemming zal worden vervoerd.
De Rotterdamse Kamer van het
Haags Bijzonder Gerechtshof heeft
Vrjjdag uitspraak gedaan tegen de
34-iarlge mr. dr. J. F. F. Dykhuls,
laatstelijk wethouder van de ge
meente Rotterdam.
Hjj werd veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van 15 jaar met af
trek van de rijd in voorarrest door
gebracht en het verlies van de bei-
do kiesrechten voor het leven.
Het moet we] teleurstellend ge
weest zijn'voor de zanger Rene
Soames en de pianist John "VYills
die onder auspiciën van het ge
nootschap Nederland—Engeland
een concertreis door ons land ma
ken en gisteravond voor de afde
ling Rotterdam een concert de
Aula van het Museum Boy mans
gaven, slechts één handje vol
toehoorders aan te treffen nu, te
meer, daar zij een programma
hadden samengesteld, dat voor
beeldig was; het eerste gedeelte
bevatte liederen enpianowerken
uit de 16de en 17de eeuw, het
«tweede uit een reeks composities
van deze tijd,
•Naast d& werken van John Ire
land, (Rhapsody), Arnold Bax
(Whirligig) componisten die ook
in Nederland bekendheid hebben
verworven, kon men kennis ma
ken met een zestal liederen van
Warlock, die.- van een opmerke
lijke composilaire begaafdheid ge
tuigen'. Z,onder te vervallen in
buitenissige harmonische _com-
binaties, draagt deze muziclc een
opvallend persoonlijk karakter,
terwijl de klankuitbeelding in vol
komen overeenstemming met d©
sfeer van het-gedicht is.
Eveneens trok het piano werk je
„Eclogue" van de in deze 'oorlog
gesneuvelde jonge componist Wal
ter Leih sterk de aandacht; een
stemmingsstukje dat zowel in me
lodisch als harmonisch opzicht
zeer veel beloften inhield.
De wijze waarop dit interessan
te programma werd uitgevoerd
voldeed in vele opzichten. Dg zan-
gef toonde veel begrip voor de
voordracht van het jicd. cn in vo
caal opzicht deed hij soms uit
stekende dingen/Zijn stem zou
echter vooral in het hoge register
Boven in dc baggermo
len werpen de emmers
hun modderlsst uit, die
via de s for (goot in de
langszij liggende „bak"
golft. De modder be
zinkt; het meeste water
vloeit door de spuigaten
weer buitenboord.
nog aan egaliteit en glans kun
nen winnen. Ook de pianist die
aanvankelijk een lichte nervosi
teit had te overwinnen, gaf blijk
over veel solistische kwaliteiten
te beschikken. Dat de begeleidin
gen veelal iets te geprononceerd
klonken moet op rekening ge
schreven worden van de acou-
stick der Aula. die indien slecht
bezet wel £e'cr moeilijk bespeel
baar is.
HERMAN VAN BORN
Een veredelde Alfred Hitchcock,
deze film. met de spanning van zijn
vermaarde „thrillers", maar thans
niet enkel lege sensatie, doch ver
antwoorde karaktertekening en ge
tuigend van een voorname" „beheer
sing in de compositie.
Geen schot valt er, geen druppel
bloed vloeit, maar de film is vol
van dreiging en heeft grootse en
magistrale momenten. (Let op het
slot!)
Ben Hecht schreef het scenario,
dat verhaalt over een goede dochter
van een slechte vader; een in Ame
rika veroordeelde Duitse spion. De
dochter, Alicia, treft niet de min
ste blaam. Heimelijk per gramofoon
opgenomen gesprekken tussen va
der en dochter bewijzen dat Alicia
de practijken van haar vader ver
afschuwt! dat zij, die een Ameri
kaanse moeder had. Amerika als
haar vaderland beschouwt. Om aan
haar land goed te maken wat de
vader misdeed, gaat zij in Rio een
groep Duitsers bespionneren, die
daar onder verdenking staat. Zij
trouwt zelfs ambtshalve, met de
leider der bende, en dat is haar
tragedie, want zjj had tevoren een
grote iiefde opgevat voor de man,
die haar tot het vaderlandslievende
werk had bewogen.
Gaat u zelf maar zien hoe deze
tragedie zich ontwikkelt, want het
is niemand minder dan Ingrid Berg
man die haar speelt en wel mees
terlijk, prachtig bijgestaan door Ca-
ry Grant en Claude Rains.
Een film die u gezien moet heb
ben.
Het is geen wonder dat een jonge
.vrouw die van kind af de aller-
noodigste genegenheid moest ont
beren. omdat zij de mensen afstiet
door haar geschonden gezicht, ver
bitterd en vol haat door het leven
gaat en uit rancune tot misdaad
vervalt.
Als zij- dan, volwassen zijnde, in
handen valt van een duivelsman,
een rasschurk, die haar geheel in
Grant
en Ingrid Bergman
„Jean Crawford" als de goui'cman-
te, met het kind dat zij moest
doden,
zijn macht krijgt, ziet het er voor
zo'n ziel somber uit
Met de genezing van haar ge
schondenheid (een chirurg speelt
het klaar haar schoonheid te her
stellen) komt zo maar niet terstond
de ontdooiing van haar gemoed,
want op de schurk de eerste en
enige man die haar durfde naderen
is zij natuurlijk verliefd gewor
den. Zo'n ingebeelde verliefdheid
roept haar beter ik echter niet wak
ker. dat vermag slechts cle liefde,
eerst voor het kind dat zii als gou
vernante moet behoeden en dat dc
schurk haar wil laten doden, en la
ter voor haar redder, de chirurg.
Joan Crawford speelt deze vrouw
op aangrijpende wijze cn in Conrad
Veidt (de schurk) geloven wij met
gebalde vuisten. Het verhaal speelt
in Zweden cn regisseur George Cu-
kor heeft het boeiend verteld.
VJ.n.r. Claude Rains, Cat
„Berucht"
Een week geleden nu, deel van deze artistieke stiile van dit huis, weer
presenteerde zich het annexatie werkelijk- naar andere ruimte om*
nieuwe toneelgezel- heid zal worden. gezien zal moeien wor-
schap aan het Rotter. Vandaag althans den. Zoals bekend, zal
dams publiek en uit de zo was 48 uur geleden het oude Museum Boy-
ontvangst, die het bij nog het plan trekt mans, het Schielands-
die gelegenheid en ook een kleine karavaan huis voor het einde van
bij volgende voorstel- arft'sfcn de Maasstad dit jaar enige verbou-
iingen is bereid, zal het binnen; de toneelgezin- wing ondergaan, waar-
begrepen hebbendat nen zullen de kwaliiei- door dan een meer be-
toneeUievehd Rotter- ten van het bouwsy- vredigende oplossing
dam zich gaarne de steem Welsc'hen In hun van hei repciitievraag-
gastvrouw weet van "flat aan de Talmastraat siuk gevonden zal zijn.
artistieke logé's. aan de pr ad ijk kunnen Slechts enkele leden
Nu de kennismaking toetsen en het zal-hun van het gezelschap heb-
dus aan beide zijden gewenning aan de nicuben op eigen gelegen
goed bevallen is, ligt we omgeving stellig heid een onderdak ge-
het in de rede, dat men ten goede komen, in- vonden, voorrover ze
dc troep ni.'t alleen als dien de buurtgenoten nief reeds in onze stad
vaste bespeler van de begrip tonen voor deze woonden. Mei een be-
Schouwburgplanken wil artistieke aanwinst van zorgde blik moeten we
beschouwen, maar dat hun wijk. in deze dagen de groei
men de kunstenaars Een groot pand aan ende trek naar het
bovenal wil opgenomen het Koningin Emma- overbevolkte Rottcr-
zien in het Rotterdam, plein wordt de tweede dam gadeslaan. Foor
se' huis, geen vluchtige toneelhorst; hier nesie- deze artistiek# kera-
bezoekers dus, geen' ten zich de vrijgezel- vaan echter maken we
paying guests, maar „au ten, de jongere auteurs, een uitzondering. Een
pair", liefst nog ais de souffleuse en de ad- hartelijk welkom roe-
echte familieleden. Rot- minisfraticc. Dat bete- pen we haar toe, we-
terdammers naar naam kent, dat voor het hou- iende dot nu Hei Kof-
én domicilie. den van repetities, die terdams Toneel ook
Het ziet er naar uit, in de afgelopen tijd waarlijk Rotterdams
dat ook het laatste plaats vonden in een kan worden/
%F£U/L L ETOAf
[f
Johu van sa/£llenae/zG
15)
ligheid. „Buenos! Bcr.t U het, secor. Ik had U al ..O dacht je dAt?" Graaf Paul keek opeens ern-
dagen geleden verwacht". stig. „Ons fortuin, Dacht je dat het daarom ging.
„Is alles klaar?" vroeg graaf Paul. Jonska? Neen, jongetje het gaat hier om gro-
„Sj, sj, senor". tere dingen - de verlossing, de eerste stap.-.
De Mexicaan trok de deur van de schuur open. Er werd aan de deur geklopt. Antonio's stem
joeg er een paar varkens en een magere geit uit klonk. Hij vroeg of we niet een heerlijk glas fris
en voorzichtig-stuurde graaf Paul de auto naar water wilden, hebben, net vers van de waterdra-
binnen. Het was een primitieve garage, eerder ger.
een stal. Graaf Paul sprak nog even met de Mexi- „Hier", zei graaf Paul tegen mij, „geef die
caan; deze vroeg of hij niet behulpzaam kon zijn. nieuwsgierige kerel nog een sigaar en zeg dat we
We passeerden Porto Marquez en vonden een maar graaf Paul bedankte. „Wij spelen het zelf geen dorst hebben behalve jij dan, jij schijnt
eenzame weg die naar een rivier leidde. Graaf wel klaar,- Antonio". gouddorst te hebben".
Paul reed als iemand, die op een vast doel afgaat Antonio, de lange cigarillo. welke graaf Paul Toen ik dat gedaan had, lag graaf Paul weer
en ik yyoeg niets, We reden dwars door de Rio hem gegeven had, tussen de tanden geklemd, onder de benzine tank en was bezig er het aftap-
Papagaito, het water was nergens meer dan een. sloot de deur achter 2ich, Na het felle buitenlicht kraantje weer in te schroeven,
paar duim hoog. Aan de kant zat een klein In- leek het in de schuur eerst donker als de nacht; „Is het al klaar?" vroeg ik. Ik was teleurgesteld,
diaans meisje op haar hurken de was te doen. maar.er was een gat boven in het dak en na een dat ik door die verwenste Antonio een zo belang-
Ze gebruikte geen zeep ik zag zelden zeep m poosje konden we toch zien. Graaf Paul trok een- rijk stadium ih. het werk had gemist. „Waar is
Mexico maar door het goed langdurig en hard oude overall aan, die aan een van de muren hing het buisje nu?"
op de rotsen te slaan, werd het brandschoon. Ze en ging aan het werk. Graaf Paul als meester- „In het .aftapkraantje geschroefd" antwoordde
groette ons met een allerliefste glimlach en graaf mechanician. Weer een nieuwe rol. „Ik heb aan graaf PauL ,,'t Past precies en het steekt nu recht
Paul trok zijn schetsboek al uit zijn zak. Maar op- jou als assistent voldoende", zei hij. „Laat Anto- op in de tank. Gooi nu maar wat benzine in de
eens stopte hij het weer weg. „Vandaag geen mo maar zijn sigaar roken en zijn mond houden. - tank, Jonska".
tijd", zei hij. Goed. Nu wist ik, dat het vandaag Hoe minder hij weet des te beter. Hij wordt goed Ik, nam een vijfliterkan, vulde die cn goot de
tenminste ernst werd. Als graaf Paul zich niet de betaald voor zijn zwijgen. Breng me die gerèed- benzine in de tank. Er lief geen druppel uit. En
tijd gunde om een schetsje van zoiets aardigs te schapskist. Jonska". toch staat het aftapkraantje open", zei graaf
maken dan was er iets gewichtigs aan de hand. Graaf Paul werkte met een zekerheid alsof hij Paul lachend.
Vroeger liep-er een weg van de rivier naar San zijn hele leven geen. ander werk gedaan had. Ik moest het zelf even probeten. Inderdaad, het
Marco. In een van de revoluties verdween de Eerst liet hij de benzine tank leeg lopen in een aftapkraantje stond open. Voor elke ..oningewjj-
brug over de Rio Papagaïtb en nu reden er maar paar emmers. Daarna schroefde hij. het aftap- de" was de tank dus nog steeds leeg. Nadat ik er
zelden auto's langs de verwaarloosde weg, die kraantje van de tank los en nam het eruit. ongeveer nog een liter bad bijgevuld begon de
een mul pad was geworden. Als één van. de Nu haalde hij uit het pakje dat hij van 't hotel benzine door het open kraantje weg te lopen,
overblijfselen van de korte tijd dat de weg een had meegebracht een klein buisje te voorschijn. „Heel goed", zei graaf Paul. „Ongeveer zes liter
„weg" was, stond er, verscholen tussen hoge cac- Het was een hol metalen buisje, ongeveer zo dik dus, waar we op kunnen rekenen. Zo eenvoudig
tussen, een grote schuur, waarop een verbleekte en lang als een vinger,-Hij hield het omhoog en dat niemand er aan denkt". Hij draaide 'net aftap
arend was geschilderd. Een garage dus. Daar hiel- zei; „Ziehier, ons Ei van Columbus. Ziehier het kraantje dicht cn ik vulde het benzine-reservoir.
Jen we stil. Er was niemand te zien. Graaf Paul symbool van Zwendasky's ondergang, van'Aca- Ik was vol bewondering en ongeduld. „La-
foeterde op de horen. Een slaperige Mexicaan pulco's redding van de verpestende dampen. ten we het vandaag nog dóen een proefrit met
kwam aansloffen. Toen hij graaf Paul herkende „Van ons fortuin", riep ik geestdriftig, ofschoon Zwéndasky maken".
veranderde zijn slaperigheid in grote bereidwil- ik nog niet begreep hoe en waarom. (Wordt vervolgd).
Een film met Humphrey Bogart
is gewoonlijk onderhoudend en ge
zond sensationeel. Ook dit „Avon
tuur op Martinique" is boeiend ver
teld door regisseur Howard Hawks.
Het verhaal speelt op het eiland,
even na de val.van Frankrijk, cn
we zien Bogart als flegmatiek
Amerikaans kapitein van een mo
torbootje avonturen beleven met de
aanhangers van De Gaulle, die het
de Vichy-mensen zo lastig mogelijk
proberen te maken. Evenals in „Ca
sablanca" is ook hier een groot café
een belangrijke „plaats van hande
ling" en het aardige is, dat in dat
café de band van Hodgy Carmi-
chael speelt. Dit is voor de liefheb
bers van met warme stem gezon
gen songs alleen al dc moeite waard
om de film te gaan zien. Het is wel
bijna zeker dat vele dametjes niet
rusten zullen voor zij een foto van
Carmichael boven haar bed hebben
geprikt, zo'n veroverende stem
heeft die man,
Wy maken ook nog kennis met
een door de wol geverfd meisje,
Marie. Zij ziet wel: wat in die Bo-
gart en let eens op hoe gezellig
nonchalant die zeerob met zijn
vriendinnetje omgaat. Maar niet na
gaan doen liever: het gaat al wild
genoeg toe op deze aarde.
De Nederlandse bewerker heeft
heel lang gezucht en tenslotte „This
love cf ours" vertaald met „Het
Portret". Niet helemaal hetzelfde,
maar is het niet meestal zo met
filmtitels Intussen is die „liefde
van ons" beter geslaagd want zon
der de film gezien te hebben voelt
men de titel als een richtingwijzer
naar de Romantiek met een grote
„R".
Het Is een erg bewogen verhaal
van een dokter, die met een revue-
.ster trouwt "en louter op kletspraat
jes z'n vrouw de deur uitjaagt, daar
voor tien jaar móet boeten en haar
tenslotte als de pianiste van een
oaricafuurtekcnaar terugvindt. In
Parijs noemen ze zo iemand, die in
café's z'n brood verdient, een „croü-
tier" maar Willem Dictcrle maakt
er met Claude Rains een Kees van'
Dongen van. zonder baard maar
met een onbohemicn-achtige Sedan
de Luxe. Het is trouwens alles een
weinig aan dé hyper-nerveuze kant,
doch we vergeven veel omdat Merle
Ober on zo gevoelig dc moeder
speelt, dat 1e aan het eind moet
oppassen, of de tranen, schieten je
nog In de ogen...
'n Soort Tino Rossi
Een gietbui... nou ja... nu goed
dan: een gietbui deed mij in het
zeemanskroegje binnensnellen.
Toen ik daar een beetje suffeng
cn slaperig aan een tafëlte zat en
alle talen van Babylon door elkaar
hoorde spreken, dacht ik ineens met
schrik, dat ik misschien toch onder
die auto gekomen was, waar ik
daarnet voor op zij moest springen,
en zonder het te beseffen in de an
dere wereld was aangeland, waar
de misverstanden zijn opgeheven
doordat de mensen er, broederlijk
verenigd, en minus de op aarde
achtergelaten boosaardigheid, ge
zellig zijn en elkander begrijpen,
welke woorden zij ook uitbrengen.
Hebzucht scheen hier vreemd te
wezen. Een ietwat lodderige Noor
naderde een lief grietje aan de bar
Daar schat, voor jou, zei hij in het
Noors. Als je maar weet dat ik ze
zelf betaal, sprak het meisje, in
zuiver Rotterdams Engels, en zij
trok haar beurs. Deze nederlaag, be
zorgde de Noor een acuut minder
waardigheidscomplex. Hij droop on
middellijk af en ging in geslagen
houding een beetje leunen tegen de
harmonicaspeler. die smeltende
wijsjes uit z'n instrument zat te
trékken. Dc Noor vond het mooi en
geroerd sloot hij de ogen, maar in
eens als iemand die op een rij
dende tram springt viel hij zin
gend in, zo maar midden in het
lied. De muzikant, die daar als so
list zat en niet als begeleider, speel
de glashard door en liet de Noor
twee'maten achter de wijs aan ben
gelen.
De zeeman opende de ogen om te
zien welke indruk zijn gekweel op
het meisje aan de bar gemaakt had
en met het openen der ogen hield
hij automatisch op te zingen.
Daarna sloot hij ze weer, zakte
nog iets dieper door de knieën en
sprong weer roekeloos midden in
het lied. Nu was hij de speler een
tonglengte voor, maar de harmoni
ca volgde hem, corrigerend, op da
voet, ietwat hatelijk alle vals© no
ten onderstrepend.
Het klonk zo weemoedi£#dat Ik
nog gauw een. borreltje bestelde.
Toert de Noor de ogen weer opende
cn prompt verstomde, keek ik hem
trouwhartig over mijn glas aan,
Onmiddellijk verzocht hij. me in het
Engels^ mee te zingen. Ik wilde die
man, die al zo verdrietig was, niet
teleurstellen en tastte gauw naar
cle tweede stem. Zonder te waar
schuwen viel de buffetjuffrouw,
met haar door de alcohol bescha
digde stembanden, in. en wat nu
door het kroegje galmde klonk zo
onbeschrijfelijk mooi van weemoe
digheid, dat ik al zingende dwin
gend om nóg een borrel gebaarde,
want al had miin grietje dan niet
mijn plakken chocola afgewezen,
een ieder heeft zo z(jn eigen moei
lijkheden. niet waar, en tezamen
uitgezongen smart wil wel eens op
luchten... DESIDERIUS,
Beginpunt lijn 8
verplaatst
De R.E.T. maakt bekend; dat Maan
dag 29 September lijn 12 weer in
dienst zal worden gesteld.
De route van deze lijn is als volgt:
Bulgerstcyn - Blaak Posthoorn-
straat Ged, Glashaven - Rederij-
straat"- Boompjes - Willemsbrug -
Van der Takstraat - Koninginnebrüg
- Stieltjesplein - Nassaukade - Oran-
jeböomstraat Stadionweg - West
Varkenoordseweg - Hillesluis -- 2e
Rosestraat - Putselaan - Alijnsheren-
laan bij de Plcinweg.
Dc eerste' tram vertrekt van Maan
dag t.m. Zaterdag om 6.30 uur van
de Mijnsherenlaan en om 6.55 uur
van Bulgerstcyn. Zondags om 7.55
van-beide eindpunten.
De laatste tram vertrekt alle da
gen 12 uur 's nachts van beide be
ginpunten voor het maken van een
volledige rit.
Met ingang van- dezelfde datum
zal het beginpunt van lijn 8 aan de
Van Oldcnbarnevcltstraat worden
verplaatst naar Bulgersteyn.
In de richting.Schiedam za! dan
worden gereden langs Schicdamse-
singel - Witte de Withstraat - Een-
drachtsweg - Nieuwe Binnenweg,
In het schminkkamertje achter het
Lutusca-toceel zit een miniatuur G.I.
in het tiende rekenboekje te turen.
Het is Desmond Willard .de jong
ste van de Navy trits, dc belhamel
van de zingende, tappende trekbalg-
virtuozen, die er zojuist een tieu
maanden tournee door Denemarken,
Zweden en de Amerikaanse zone
van Duitsland op hebben zitten.
Niet voor de eerste keer is het, dat
de Willards voor de Yanks zijn op
getreden: dat kon men aan hun op
treden in het vorig jaar wel merken.
Vooral de kleine Desmond beheerst
de „slang" met de onmisbare „twang"
heel aardig.
De Willards. vader Jack. dochter
Conny, Desmond cn zijn moeder, die
assisteert, bewaren bij hun reizen
steeds het familieverband.
Als kleuter was Desmond al bij
elke voorstelling en zo kon het ge
beuren, dat men hem achter de cou
lissen, vond, in z'n eentje meedan
send met 'n stoof in z'n handen bij
wijze van harmonica.
Spelenderwijs vond hij zijn weg in
het variétéleven, maar zijn ouders
zorgen er wel voor, dat hij de studie
niet verwaarloost.
Opelke tournee neemt liij zijn
schoolboeken mee, moeder en zusje
overhoren hem én zodra hij terug is
in Rotterdam, wordt hij weer een ge
wone schooljongen van negen jaar.
Papa Jack is buitengewoon, te
spreken over de laatste trip: we tre
den altijd graag voor de Amerikanen
op ons repertoire is volkomen op
hen ingesteld maar deze keer
hebben we wel een beel bezondore
verrassing beleefd.
De filmster Rlta Haywórth, gene
raal Bollfng van de Spcelat Services
Rita Hay worth ziet 'n'Hoilywood-
toekomst voor Desmond.
zo'n schik gekregen In Desmond en
z(Jn komische mimiek, dat ze hem
naar Amerika willen laten komen.
You're wonderful zei Rlta je
moet naar Hollywood komen, voor
filmtcsts. misschien wel voor klnder-
rollcn. En de zuster van James Gag-
ney, Janc, wü hem voor haar broers
maatschappij engageren.
Daar zit natuurlijk wel wat in
zegt Jack maar alleen laten 'vee
nern niet gaan. Hij heeft z'n moeder
nog veel te hard nodig. We zijn. nu
bezig om samen daar te gaan optre
den, maar dat mag alleen, als je lid
bent van de Musicians Union, waar
van de bekende Caesar Petrillo dic
tator is. Die is erg gebeten op bui
tenlanders en als we lid wille» wor
den, mogen, we eerst een half jaar
niet optreden. ;j -
We rekenen er helemaal niet vast
op, maar het kan best zijn, dat we
het volgend voorjaar naar de States
gaan en ik weet nog niet; of we daar
en ander fllmprominenten hebben niet voorgoed zullen blijven.
