Leven in kubieke millimeter
ZATERDAG, DIERENDAG
Feestelijke openingsrit van
de Hofplein-trein
„Delft", een probleem dat
heel Nederland raakt
Prof. dr. P. J. Gaillard over
zijn werk
„In wezen is het
eenvoudig"
Lloyd George
was een ware autocraat
K.L.M. vliegt naar
Marseille
Vlaggen en enthousiaste mensen
langs de gehele route
pditiecethtec
§1 DE GELUKSVOGEL
Vrijdag 3 October 1947
3
(Van een eigen verslaggever.)
„Het grote publiek weet van de
medische wetenschap in het alge
meen niet veel méér, dan dat men
een dokter moet laten komen, als
men ziek Is. Gelooft u, professor,
dat <le experimentale histologie een
onderwerp is, waarover u zó kunt
spreken, dat iedereen het begrijpt?"
Prof. dr. P. J. G a i 11a r d, zojuist
tot hoogleraar in het genoemde vak
aan de Leidsc universiteit benoemd
nergens anders ter wereld bestaat
een dergelijke leerstoel is een jon
ge professor, veertig, gezond-bruin
verbrand. Zijn wenkbrauwen boven
het donkere montuur van zijn bril
trekt hij nu en dan op, alsof hij zich.
lichtelijk ironisch, er over verbaast,
dat hij hier nu zo maar zit te pia-
ten met een vertegenwoordiger van
datzelfde publiek. Hij is in zijn ant
woord inmiddels zeer beslist
,Jn vezen is het heel eenvoudig."
zegt hii, met de rust en het gelijk
matige tempo van iemand, die ge
wen a is te doceren. „Het gaat n i.
over het kweken yin levende weef
sels buiten het levende individu.
Dat is in ieder geval een zeer be
langrijk onderdeel van het vak. De
proefondervindelijke weefselleer
van de ja. zo mag u het wel
letterlijk vertalen. Technisch heeft
het zun beslag gekregen in 1905,
door Harrison en door Carrel o.a.
Men slaagde er toen in, uiterst klei
ne fragmenten, van het hart bijvoor
beeld, buiten het lichaam op een
speciale voedingsbodem door te doen
groeien,"
Kubieke millimeters
„Hoe groot moeten we ons die
weefsels voorstellen, professor?"
„Een a twee kubieke millimeter.
In achtenveertig uur werden ze
vijfmaal zo groot. Zelf ben ik in
1926 met het waarnemen hiervan
begonnen. De kweekmethode had
één nadeel: de cellen leken niet meer
op die van. de oorspronkelijke weef-
X -
PROF. DR. P. J. CAILLARD
....cellen en weefsels
seis. Zij waren van een soort, dat
niet in het organisme voorkomt. U
moet zich dat zo voorstellen: u komt
een kennis tegen, maar hij heeft
geen haar meer en zijn ogen hebben
geen kleur, hij is eigenlijk een on
herkenbare baby geworden. De
vraag was: vanwaar die verande
ring? Ik ben dat in de voedingsbo
dem gaan zoeken en ik ben er in
geslaagd, die zó samen te stellen, dat
de cellen niet veranderen."
Wij geven de woorden van prof,
Gaillard hier niet juist weer. Hij
spreekt over „wij," maar op onze
vraag blijkt wel, dat dit z ij n vondst,
en een belangrijke, is geweest,
„Welke waren, de consequenties
daarvan?"
„WÜ konden nu buiten het li
chaam spierweefsels, been weefsels,
klieren cn dergelijke in werking be
studeren. Medisch betekende het o.a.
dat bij patiënten, die een1 bepaald
weefsel missen, nu inplanting daar
van mogelijk was. Sinds 1940 hebben
de chirurg dr. P. J. K o o r e m a n
en ik daaraan gewerkt. In 1865 was
de Fransman Paul Bert ons op dat
gebied al voorgegaan. Sinds zeven
jaar kunnen wy nu bij iemand, die
b.V. een bijschildklier mist, wat een
ernstige ziekte veroorzaakt, een der
gelijke klier inzetten, .Wij kweken
die dan eerst een dag of veertien
buiten het lichaam van de patiënt,
maar in de bloedstoffen van zijn
aanstaande gastvrouw of gastheer.
Past de klier zich aan, dan volgt
overbrenging naar het lichaam. De
afmetingen van zo'n klier zijn
uiterst klein, de resultaten daaren
tegen soms groot. De bijschildklier
zit normaal in de buurt van het
strottenhoofd, maar wij planten hem
in onder de oksel. Dat is geen be
zwaar."
Prof. Gaillard springt op, veel
vlugger dan hij spreekt.
„Komt u maar eens mee, dan kunt
u iets van onze kweeksels zien."
Wij volgen hem naar een ander
vertrek in het souterrain van het
anatomisch laboratorium, %vaar hij
zijn werkgelegenheid heeft. In kas
ten liggeft, verpakt in doodgewoon
bruin papier, dn verschillende pre
paraten. Door een microscoop zien
wij het oude. levende weefsel en de
fijne, draad-ach tige vertakkingen,
die er (buiten het lichaam) tegen
aan zijn gegroeid: het nieuwe leven!
Met het blote oog is het een stip,
die tot een klein vlekje werd. Toch
kan met een paar van die vlekjes
iemands leven gemoeid zijn,
„Gelooft "U, professor, dat het ooit
zal gelukken, het leven zelf samen
te stellen?"
„Hoe bedoelt u dat?"
„Zal het ooit aan mensen geluk
ken, uit dode stof levende materie
te maken?"
Het antwoord 1» diep-emiitig. „Ik
meen van niet", zegt prof, Gaillard.
„Wij zoeken niet naar het leven,
maar naar de uitingen van het le
ven. Het leven Is de basis. W(j kun
nen er wel verschillende verschijn
selen van na-maken, maar niet het
leven zelf. Dat Is een beperking, die
vastzit aan het feit, dat wijzelf le
vende mensen zijn. Daar zou een
super-individu voor nodig zijn."
Wij keren terug naar de practi-
sche vraagstukken van alledag.
Er moet bij deze onderzoekingen zo
veel practisch worden voorbereid
en de salarissen zijn van een dusda
nige omvang, dat b.v. de artsen, die
hier werken, wel heel vast in hun
wetenschappelijke schoenen moeten
staan, om niet aan een medische
praktijk de voorkeur te geven.
Prof, Gaillard noemt met eerbied
de namen van zijn leermeesters,
prof. dr. S. T. Bok, Albert Fischer
en dr, J. R; de Bruïne Groeneveld,
Hij vertelt, na enige aandrang, over
de tonnen levensmiddelen, die hier
sinds het begin van 1B44 tot de be
vrijding clandestien werden gedis-,
tribueerd. Prof. Gaillard is een so
ciaal mens, al wil hij het nauwelijks
weten. Secretaris van de Ned. Ana-
tomenvereniging, voorzitter van de
afdeling Leiden'van het Rode Kruis
hij zit in besturen, die voor kinde
ren en tegen de tuberculose vechten
Maar er wordt steeds veelvuldi-
ger op zijn deur geklopt het is
niet voor ons bestemd, en toch trek
ken wij er de consequenties uit.
De consuls die met de moeilijke taak belast zijn een onderzoek in Indo
nesië in te stellen en een rapport hierover aan de Veiligheidsraad uit
te brengen bijeen'V.l.n.r. links beneden: Charles Eaton, Australië;
E. T. Lambert, Engeland (nauwelijks zichtbaar); P. v. d, Slichelen, Bel
gië; Charles Livengood, U.S.A.; F. H. Shepherd, EngelandTsisttg Chi
Tung, China; di. Walter A. Foote, U.S.A.voorzitter van de consulaire
missie.
OP een bijzonder mooie dag» in
een van de mooiste steden van
ons land, is het dit jaar eens voor
gekomen, dat een schooljongen iets
gemeens, iets heel weeds ondernam.
Met korstjes broodwaarop vat
smeerkaas zat, lokte hij eert troep
zeemeeuwen naar de begane grondt
liet ze daar smakelijk schrokkenom
er plotseling, met een snelle bewe
ging, een jutezak overheen te smij
ten. Twee sidderende, angstig bij-
se tide zilvermeeuwen hield de knaap
even later in de wicde handen. Zijn
vrindje stond er grinnekciid bij te
kijken. En hef was niet vit begeerte
naar natuurhistorische kennis, dat
het tweetal de fraaie vliegers van
nabij wilde aanschouwenZij namen
de vogels mee naar een stil plekje
en trokken ze de poten uit, om
ze daarna weer te laten vliegen!
De booswichten zijn voor die
euveldaad gestraft. Want er
was toch iemand, die hun laf fa
vergrijp had gezien. Tekenend
voor hef, gedrag van da kinde
ren en voor de opvoedkundige
talenten hunner ouders, ivas de
opmerking, die de vader van
een der jongens op het politic-
bureau maakte. Die vader
TOVENAAR VAN"WALES
TUINKALENDER
ZATERDAG 4 OCTOBER,
Evenals van ander" heesters be
staan er ook va» de Viburnum of
Sneeuwbal talrijke soorten. De be
kendste is hiervan wel de Gewone
Sneeuwbal of Gelderse Roos, die
eigenlijk Viburnum opulus heet en
in het laatst van Mei. en Juni prijkt
met haar bekende witte .gelvormi-
ge bloemtrossen, die wel aan een
sneeuwbal doen denken. Uit deze
bloemen ontstaan later de prachtige
vuurrode bessen. Deze gewone
Sneeuwbal kan als heester wel oen
hoogte van 3 a 5 meter bereiken-
Een mooi soort, dat ook voor klei
nere Tuinen geschikt is, is de Vibur
num Carlesi, Deze wordt plm. V/2
meter hoog en bloeit in hef begin
van Mei met welriekende rose-whte
bloemenVoorts verdient hier ook
nog de groenblijvende, wit bloeiende
Viburnum Rhytidophylhm vermel
ding. S. L- i
DE HEER A'. J. SYLVESTER,
die dertig jaar lang secretaris
was van Da\id Lloyd George, de
grote Engelse staatsman, beeft
een boek geschreven over het
leven van de „tovenaar van
Wales", „The Real Lloyd George",
waarover Maurice Webb het een
en ander vertelt in do „Daily
Herald".
Sylvester verzekert, dat zijn
meester een genie was, de 'merk
waardigste man, die hij ocit heeft
gekend. Maar hij heeft ook critiek.
Lloyd George was volgons hem
vaak „gemelijk en kinderachtig".
Hij had een merkwaardig gebrek
aan physieke moed, hield er van
iemand in moeilijkheden te bren
gen, vooral als bet slachtoffer een
secretaris was en hij concludeert:
Er heeft nimmer een groter auto
craat geleefd dan hij.
Wanneer men L. G. alleen Het,
haalde hij alles over hoop. Hij kon
zichzelf niet aankleden, zonder
alles in do kamer te laten slin
geren.
Sylvester noemt L. G. een ego
centrisch mens. Alles en iedereen
moest aan zijn persoonlijke be
langen ondergeschikt gemaakt
Worde".
De schrijver maakt in zijn boek
slechts molding van één geval van
rebellie. Megan, zijn dochter, werd
teen zij eens iaat van een diner
terugkeerde, door haar vader met
een ijzig stilzwijgen ontvangen. Zü
vroeg geprikkeld: „Kan er dan
niemand een eigen persoonlijk
heid hebben?". Op ieder gebied
zou u O. inel een kort „neen" heb
ben geantwoord. Hj( was de
prima-donna de rest moest op
hjar plaats blijven.
L. G. kende do publicitcits-
waarde van zijn „wapperende
witte Jokken" en hij zorgcje er
voor dot geen kapper door zorge-
mos,knippen hieraan schade deed.
Toen een Franse kapper eens wei-
Big van dm lokken overliet, moest
Sylvester er persoonlijk i oor zor
gen, dat de a oorgeschreven gren
zen niet werden overschreden.
L. G. hield er van. ora half tien
naar bed te gaan. Hij sliep met
het licht op. niet uit angst voor de
duisternis, doch om direct te kun
nen lezen, wanneer bjf u akker
werd. Hij hiold niet van Chequers,
dat hij een museum ïifemde, kon
Neville Chamberlain niet zien en
vergat altijd zijn brieven te
openen, xodat zijn zakken'steeds
vol ongelezen brieven waren.
Wonderkip
Een inwoner van Springs inde
nabijheid van Johannesburg heeft
een kip met twee koppen en vier
poteu De kip groeit als kool, om
dat z© tegelijk met de cno bek
kan eten en 'met andere drin
ken.
Frankrijk heeft in ons land 5000
paarden besteld, 3000 zullen voor
het eind yan het jaar vertrekken.
De Nederlands exporteurs krijgen
1250 per paard.
~N
Minister Wilson voor
korte rokken
In Engeland is het gesprek van
de dag in de modesalons: lange
of korte rokken? De mode
schrijft lange rokken voor, maar
do tcxtielschaarste dwingt <ie
vrouwen zich bij de korte rok-
ken te houden.
Nu heeft men de nieuwe En
gelse minister van Handel, Wil
son, gevraagd, wat hij van deze
..urgente" kwestie denkt. „Voor
zover het mijn huishouding be
treft, blijven de rokken kort. Als
je een kind van drie jaar hebt,
zoals ik, heb jc geen punten om
de nieuwe mode te volgen," was
zijn antwoord.
sprak: Vindt U dut nou zo
erg?"
Uitvoerig zouden we nog kinnen
vertellenvan wat er nog meer uit
rapporten van dierenbeschermers is
gebleken. Hoe in andere mooie ste
den en dorpen van ons land jonge,
■weerloze honden en katjes levend in
vuilnisbakken werden geworpen:
hoe iemand een geii om het leven
bracht, door het dier te dwingen,
zoutzuur te drinken; hoe een ander
een afgeleefde trekhond, als dank
voor hei, werken, levend heeft be-
gt a ven.
Liever dgen wij echter een beroep
op alle welfafikende land- en stad
genoten, om er op toe te zien, dat
dergelijke, meer dan ergerlijke ge
vallen van dierenmishandeling zich
niet herhalen.
Morgen, 4'October, is het Dieren
dag; de dag, waarop wij onze huis
dieren een extra lekker hapje ple
gen voor te zetten en ze pen kleurig
Hnf ja om bindenDoch daarmee
heeft de dicrehwci eld haar strijd
niet gewonnenUier wil men zich
niet één dag, maar 365 dagen van
het joar een dier waar dig" bestaan
v& schaffen, ÏF»y mensen kunnen
daar allemaal aan meehelpen. Wg
opvoeders, wij honden-, katten-, pa
pegaaien- en maanvhhoitdcrsx U'i)
veeboeren en koetsiers!
Zoal* gemeld zal de KLM Maan
dag G October o.a, de nieuwe recht-
stieelfp luditi er binding Amster
damMarseille in gebruik nemen.
De eer&tp a lucht ^ordt gmaakt met
genodigden o.w. de heer F. H. C. v.
Wijk en Joh. Meertcus regp. u ethou-
der van Amsterdam cn Rotterdam,
dio als crtegenwQordigers der bur
gemeesters a an deze steden mee
gaan Voorts maken de heren Iludig,
commissaris van de IvXdM te A'dam
en Kroe/c \an Van Ommeren te
Rotterdam de lucht moe, evenals
twee Zweedse en vijf Nederlandse
Journal is ten. Het gezelschap zal op
7 October de sast zijn van de burge
meester van Marseille. Op S October
zal de burgemeester van Nice de
genodigden voor deze vlucht ont
vangen.
Dilettantentoneel
RotterdamBrussel
Naar wij vernemen zal ter gele
genheid van het 15-jarig bestaan van
jiet Ervea Toneel, Ensemble-afd. van
de Personeel- en Sportvereniging
Ervea, bestaande uit leden van het
personeel van de Raad van Arbeid
te R'dam, op 18 October a.s. in het
gebouw Palace door de toneelkring
„De Bijenkorf" uit Brussel, bestaan
de uit leden van het personeel van
de Alg. Spaar- en Lijfrentekas al
daar een toneelvoorstelling worden
gegeven.
Opgevoerd zal worden Willy's
Vrouw",
Als tegenprestatie zal het Ervea
Toneel in Januari 1948 te Brussel
een voorstelling geven van het blij
spel „Je kunt het toch niet mee
nemen".
EEN glimmend opgepoetste en met vlaggen versierde el«ctriseh«
stroomlfjntrein daverde gistermiddag om 16.23 bet station Hofplein bin
nen. De feestelijke openingsrit op het opnieuw geëleetrifieeerde baanvak
Den Haag'Hofplein was hiermee volbracht. Als een der eersten verliet
de president-directeur van de N.S., ir, F. Q. den Hollander 'de trein, ge
volgd door een groot aantal spoorwegautoriteiten, journalisten en pers
fotografen. Zy allen waren getuige geweest \an het hier en daar zelfs
uitbundig enthousiasme waarmee de feesttrein langs de route wenl be
groet, wrl een bewijs hoezeer naar het herstel van de decrlsclie verbin
ding door velen werd verlangd.
Vertrek uit den Haag
Een gewone trein bracht ons gis
termiddag naar Den Haag waar op
het eerste perron van station H.S.
de feesttrein op ons wachte
Tjonge, wat zag die er keurig
uit!Het leek wel alsof men hem
in een Zondags „pakkie" had ge
stoken. felrode neus, glasheldere
kijkers, lichtgroene jas zonder één
smetje en „een bloem in het knoops
gat."
Op het perron de genodigden o.w.
in de eerste plaats de preatdent-ch-
recteur van de spoorwegen. De
bloem van de N.S. was met hem
meegekomen om deze feestrit bij te
wonen. Wij zagen er o.m, dr. Post
humus Mèyjes, welbekend als radio
commentator, sportief in plusfour
en de heer Aghiena, perschef van de
N.S,
Onder de nict-officiëlc personen
merkten wü een jongen op, die vrij
moedig op de heer Aghiena toe-
stapte en hem vroeg of hij alsje
blieft mocht meerijden. Ho. beweer
de zo'n grote belangstelling te heb
ben voor alles wat met spoorwegen
te maken had. dat deze rit een hele
eer voor hem zou zijn. De toestem
ming werd verleend maar als te
genprestatie moest hij beloven een
opstel over de feestrit tc schrflven,
dat m het personeelsblad van de
N.S, zou worden afgedrukt. Zo
stapte Jan Hornstra, H.B.S,-er uit
Delft met ons in de trein. 'Wacht,
bijna zouden wij een „ouwe moeke"
vergeten, die het stoom treintje
naar Pijnacker had gemist. Hijgend
kwam ze kort voor het vertrek van
onze trein aanlopen. Ook zij kreeg
een plaatsje, zodat het officiële ge
zelschap met twee „gewone" passa
giers vermeerderd, om precies half
vier vertrok.
Schoolkinderen juichen
Knetterend spatten de vonken
van de bovenleiding onder het rij
den. Nauwelijks zaten wij op de
keurig nieuw overtrokken kussens
of station Leidschendam—Voorburg
was reeds bereikt. Enkele vlaggen
en wat glundere gezichten langs
dc trom maar in Pynacker merkten
we eerst goed. dat wy in een bij
zondere trein gezeten waren.
Honderden .juichende snhoolldn-
tleren., die vrijaf gekregen hadden,
verdrongen y.ieh op het perron. Ze
begaapten ons en de trein alsof we
regelrecht van. de maan kw amen-
De conducteurs en onderwijzers
hadden de grootste moeite om dit
enthousiaste volkje in toom te hou
den.
Voort ging het weer langs groe
ne, zonovergoten Hollandse dreven.
Een toom biggetjes de blanke lijven
glanzend in het zonlicht, zette het
bij de nadering van de trein op een
loper.; koeien staken nieuwsgierig
haar koppen op, boeren staarden en
wuifden traag naar ons, met de
hand de ogen beschuttend voor het
felle zonlicht. Van een eenzame
seinhuispost maakte de wachter zo
waar een buiging voor het hoge
N.S. gezelschap, dat hp in de trein
aanwezig wist.
Een bouquet oranjebloem<m werd
op het station Berkel door een 1on-
ge moeder aan de bestuurder van
de trein, C. Zevenbergen, overhan
digd, die de bloemen prompt in zjjn
venster plantte. Berkel, Rodenrijs,
Wilgenpias, Schiebroek, overal
zwaaiende en juichende kinderen,
iachende ouderen en vlaggen van
stationsgebouwen en. woningen.
Maar enthousiaster nog was de
begroeting van de bewoners van het
Bergxveg-kwartier. Vóórdat de trein
de halte bereikte, reden w|i langs
be vlagde huizenrijen waar zich hon
derden wuivende mensen in de ra
men verdrongen. Zelfs van de daken
werd ons een hartelijk welkom toe
gewuifd, Oók op de Bergweg, dilcht
bii do halte, stond een massa volk.
De spoorweg-élite toonde zich ver
rast over de^e Rotterdamse ont
vangst. Jammer, dat het bij aan
komst op het Hofplein-station zo
opvallend stil was. Iets meer feest-
vertoon was hier stellig op zijn
plaats geweest.
De stationschef, de heer F. Mie-
do ma (dezr is weer op zjjn pos»*, te
ruggekeerd). ontving 't gezelschap
dat zich na bezichtiging van het
keurig opgeschilderde en herstelde
stationsgebouw naar restaurant-
Loos begaf waar verversingen wer
den rondgediend.
Toespraak ir. Hollander
De president-directeur van de
N.S, gaf in een toespraak uiting
aan zjjn vreugde over het herstel
van de elcctrischc verbinding waar
van het spoor zo spoedig mogelijk
verdubbeld zal worden. Tevens me
moreerde hij het feit, dat van de
700 electrische rijtuigen waarover
de N.S. in 1939 beschikte er thans
nog slechts 412 in dienst zijn. Ir.
'Den Hollander gaf echter da ver
zekering, dat aan de nieuwbouw in
Nederlandse fabrieken hard ge
werkt wordt, zodat medio 1948 de
eerste nieuwe stroomlynwagens af
geleverd kunnen worden. Hierdoor
zal een geleidelijke verbetering en
uitbreiding van de diensten moge
lijk worden. De noodzakelijke ver
nieuwing van de spoorwegwerken in
Raar span
Een vrouw ora haar schoonheid
en aantrekkelijkheid te pry zen is
even dom en ongepast ais je vro
lijk te maken over een „lelijk eend
je". -Maar als we dan horen dat
deze Aaltje, dat wel bijzonder on
aanzienlijke, armetierige vrouw
mensje van een dikke twintig, eerst
met een Italiaan getrouwd is ge
weest en daarna met een Frans
man, vindt u het dan gek dat wjj
verzuchtten: „Hoe bestaat het!"
Zo'n Italiaan zag daar in zijn
mooie land alle donkerogige schone
signonta'a zo maar over 't hoofd
en reisde naar ons landie om daar
Aaitje te verheffen tot prinses van
zijn hart!
Duister lijken ook de wegen der
liefde die de Fransoos bewandelde
toen hij, de kittige Franqaiscs ne
gérende, regelrecht in de armen
van Aaltje belandde.
Aaltje staat voor het hekje naast
haar vriendin Griet, een zielsver
wante blykbaar, want behalve dat
ze dezelfde '-zaken als Aaltje ach
terover heeft gedrukt, is ze ook al
met een buitenlander gehuwd ge
weest, een Surinamer.
Dit zonderlinge span-voor-eea-
bokkewagen was serveerster in het
trancit-camp te Hoek van Holland.
Aaltje en Griet vonden dat wel
een aardig baantje. Op een droogje
hoefde jc niet vaak te zitten en die
Engelsen 2i}n met de piraatjes ook
niet gierig. Nu kun je die Virgi
nia's wb! opsparen en ze dan. voor
goed geld van de hand doen, maar
als je een paar sloffen meeneemt
naar huis loopt het meer op en het
gaat vlugger ook.
Maar als je dan pech hebt, loopt
het mis en dan ziet het er heel
slecht voor jc uit.
Met de gapperlj van de dames
ging het al gauw fout, want bii een
controle in de trem bicken ze maar
eventjes 1000 sigaretten twee
pakken vol b\zich te hebben,
wèg sigaretten, wég baantje, want
zulke hulpjes kun je genoeg krij
gen, cn nu scheelde het hier bö
de rechter maar een haar of ze
waren de cel ingegaan. Maar men
wilde de dames dan nog wel een
kans geven met twee maanden
voorwaardelijk, doch dan moesten
zij zich onder toezicht stellen van.
de reclassering.
Meer dan het hoognodige zeiden
de vrouwen niet en. tameliik onver
schillig verdwenen ze weer zoals ze
gekomen waren een raar span.
Rotterdam, zo zcide hij, heeft de
grootste aandacht van de spoorwe
gen. In het volgend jaar hoopt men
met de nieuwbouw van net station
D.P, te kunnen beginnen.
Om 17.12 vertrok de feesttrein
met dc autoriteiten weer naar Den
Haag. Zondag 5 October wordt de
nieuwe dienst voer tet publiek
opengesteld."
Voor het najaar worden veel kleine
hgedjes gebracht, zoals b.v. dit
exemplaar van beige vilt. Het werd
gegarneerd met zwarte /overfjes'
terwijl ook dc voile zwart is
FEUtL t£ TON
VA/v Sa/£-cl£/V3^JSC
de benzinekannen van mij over. „Ik dank II van. ken. Zwendasky zei: „De zaken? Laten we die
uw auto te hebben mogen gebruik maken, senor maar ais gedaan beschouwen. Ik ga met Uw con-
Zwendasky", zei hij met bijtende beleefdheid, dities accoovd. Een half millioen op 10 Als II
„Ik kan geen andere condities overwegen; zodra terugkomt ligt de chèque te wachten",
het voorschot betaald is, mogen uw experts expe- Graaf Paul' schoof achter het stuur. „Geen
rimentersn naar hartelust. Gaat U daar niet mee chèque, senor. Amerikaans geld. Grote biljetten,
accoora? Er zijn anderen...." E-.i gedeelte in pesos. Gaat dat?"
Zwenaasky's gelaat had gewoonlijk een blauw- Zwepdasky slikte deze laatste eis van het „ex-
achtig-zwarte teint, zelfs al was hij pas geschoren; centrieke genie" met een. zekere gratie. „Morgen-
nu was hij doodsbleek onder dit blauwzwart en ochtend heeft U het. Ik hoop dat U zich amu-
(jraai Paul roerde afwezig in de sterke koffie, het gaf hem een vreemde kleur, als van een seert".
die hij besteld had, „Een half millioen", viel hem slechte pudding. Met moeite beheerste hij zich: De auto schoot weg; graaf Paul wuifde mjj nog
van de lippen, op een toon alsof hij een halve me- komt hier dus op neer, dat ik U in alles even toe.
loen voor dessert had besteld. moet vertrouwen, maar U vertrouwt mij voor Het wsc laat dir» avond voor ik hem weer term?
War7nndofenZ?£vSfö!' HH fcS P8'! n C°nt", Ik tad nog sïon Zg to8%d»an Toen ik S
JraL- iJm» wwi w iiit wrcde„ waarheid, senor Zwendasky", ant- hoorde binnen komen, liep ik in mijn pyama de
lij tin mil- Tonltn i™. woorde graaf Paul, en hij stak een pijp op. Dit kamer binnen. Graaf Paul's kleren waren stoffig;
ïw mSi wMo*1eon overeePgekomen signaal en ik kwam er vlekken zaten op zijn hemd en broek. „Als ze die
pen benzine, we zullen even aftap- nu tussen en zei: „Graaf Paul, U vergeet het toch in de lobby maar niet gezien hebben", bromde
vL ""vÏLwi4 t G,raa^ Faul uitte een verwensing, Sprong op. j.Ts alles goed gegaan, graaf Paul?" vroeg ik.
u?' -o "i? k zijn horloge. Woedend zag hij Zwendasky „Allesbehalve. We moeten die Zwendasky niet
ik zwendasky nog zeggen. „PesosEn graaf aan. „Jij met je gezeur ook. Als ik die afspraak onderschatten. Ik kon niet meer terug naar An-
pesos, nee, mis, wil ik je gezicht nooit meer zien". tonio's garage. Soldaten bij de rivier. Ze zeggen
naruurnjK mei. Dollars'Doodstil stond Zwendasky. Er was een atmos- dat er een revolutie op touw is. Uit nieuwsgierlg-
Ik repte my om met de benzine terug te ko- fcer als zou er het volgend ogenblik een donder- heid ben ik ook even op de weg naar Coyuca
men. Toen ik terug kwam, zat graaf Paul Juste- slag boven ons losbarsten. De gedachten van gaan kijken het zelfde verhaal. Alles is afge-
looa m een tydschriit te bladeren. Zwendasky Zwendasky moesten nu wel fantastisch snel wer- sloten. Zwendasky'a maatregelen natuurlijk. Hij
nep om het tafeltje heen en nu voor t eerst zag ken: in een paar seconden stond zijn besluit vast. zal ons wel het geld geven, maar maakt, dat de
ik nera iets van zijn zeltbeheersmg verliezen. Zyn Hy veegde met een zijden zakdoek over zijn vogels er niet mee vandoor kunnen gaan",
stem klonk schor; zweet parelde in zyn gezicht, hoofd. „Die vervloekte hitte! Die maakt een mens „En het karweitje, graaf Paul?"
..Ongehoord!" stiet hij uit. .,'t Is te gek. Ik ga ac- gek. U komt natuurlijk op tijd. U neemt mijn „Alles in orde. hoor. De originele benzinemeter:
coord met een fabuleus bedrag: goed een half auto toch. Moet U ver?" Hy grijnsde of glimlach- het buisje uit de tank. Het was me een toer.' Ik
millioeni m contanten. Maar wat krijg ik ervoor tc het was maar hoe je 't bekeek. durfde geen licht te maken; moest alles in 't pik-
terug? Zelfs mijn experts mogen met eerst b*t Graaf Paul scheen nu ook gekalmeerd te zijn. donker, tussen de cactussen doen. Nu, in ieder
mengsel beproeven. Wie weet of het voor de ban- „Dank U", zei hij. „Ik zal van uw aanbod gebruik geval, uit dié richting hebben we niets te vrezen,
,del geschikt is? Wie weet of het er zich toe leent maken. Neemt U mijn uitbarsting niet kwalijk. Ga nu lekker slapen. Jonska. We hebben een
grote kwanta te worden gemaakt?Neen, Het betekent niets. Later bespreken we de zaken half millioen voor 't ontbijt. Geen slechte dag,
dit is al te gek". nog wel eens". wat?"
Graaf Paul zag mij aankomen en nam een van We vulden de benzine-tank met de twee blik- (Wordt vervolgd).
thans met spanning 'uitgezien.^Het
bevindt zich op liet ogen bik bij de
minister van O., K. cn "W., die er
zijn flat aan moet hechten. Hoe
lang dit nog zal dnren, is niet te
zeggen. Het Xooidon, Rct Oosten
en het Zuiden vachten met begrij
pelijke belangstel!mg nf, of het rap
por J misschien zal adviseren een
gedeelte van de T.H.S. naar één
van deze wind rij eken over to bren
gen. Men hoort fluisterend d& na
men Gronïnigan, Enschede, Arn
hem, Eindhoven en Tilburg noemen,
Daarnaari is, per 1 September,
onder leiding van ir. IT. Alting een
planbureau van het college vnn cu
ratoren van de T.ÏI.R. ingesteld.
Dit bureau onderzoekt, hoe dc in
genieurs-opleiding zo efficiënt mo
gelijk kan worden gemaakt. De
toekomstige behoefte aan ingenieurs
verdeeld naar do studie-richtingen,
zal worden onderzocht. Verder: de
grootte van do staf van docenten,
de iniiehtimr van gebouwen en la
boratoria, enz. enz,
In de practijk vond op een enkel
punt reeds reorganisatie plaats. Er
zijn instructeurs aangesteld font-
trokken aan liet repilg voel. to klei
ne leia«uCOrps!), die met de stu
denten in kleine groepen de wis
kunde beoefenen, in aansluiting op 1
do colleges. Op advies van de in
structeur] zal een student geheel of
gedeeltelijk vrijstelling van het pro-
paedeutischc examen in dc wiskun
de kunnen krijgen.
Specialisatie -
Ten einde tegemoet tc komen
aan th steeds verder gaande spe-
rinnaatie van hot maatschappelijke
lp ven, zijn verder in het program
ma voor 1917—'48 bij do opleiding
\oor wpiktuïgkundïg, scheeps
bouwkundig en viiegtiiigbouwkun-
dig ingenieur drie richtingen onder
scheiden: do constmctifvc, do be-
drijfptechnische en de theoretische
(de, roseaiVh"-ingenieur). Do duur
van deze studie blijft vijf jaar;
men specialiseert zich In een van
dc diio lichtingen na het derde
jaar.
Voor electro-technisch ingenieur
is de opleiding tot vier en een half
jaar verkort. Men kan echter op
zijn diploma een aantekening krij
gen, waaruit blijkt, dat men zich in
de researeh-richting heeft be
kwaamd. Hiervoor is een tcnuijn van
anderhalf jaar vastgesteld. Een
goed Nederlands woord voor „re
search" ia „speurwerk7'» Het be
zwaar van dit laatste woord is
echter, dat niemand het gebruikt.
Dit zijn enkele der moeilijkheden
van het nict-grote, nict-drukke
Delft, waar niettemin het centrale
zenuwstelsel van do Nederlandse
industrie, namelijk do Technische
Hoge&chno], te vinden is. Wij vroe-
en Cr de reetor-cnagnificus prof.
dr. ir. H. I, Waterman, naar
zijn meping over pl deze proble
men. Zijn antwoord was filosofisch,
bescheiden en diplomatiek.
„Och, wat bereikt u daarmee?"
zei prof. Waterman, „liet enige wat
u er mee bereikt is. dat u er wéér
een mening hij hebt. Rector magni
ficus wordt iedereen op zijn beurt;
dat is een kwestio van anciënni
teit. Maar het zijn belangriiko pro
blemen. De grote pers heeFt er tot
nu toe veel te weinig aandacht aan
geschonken.,.,"
Voor industrialisatie
ingenieurs nodig!
(Van onze onderwijs-redacteur)
Er studeren in Delft vijfduizend
studenten, terwij! er plaats is voor
drieduizend en terwijl het er zes
duizend zouden_ moeten zijn. Dit is
een gemakkelijk neergeschreven
Vin; men kan het ook een probleem
noemen.
Er zijn meer problemen In Neder-
land. Op het ogenblik telt ons land
ongeveer negen millioen inwoners.
Bedriegen de voortekenen niet. dan
zyn het er over twintig jaar elf mil
lioen. Hoe moeten die twee millioen
méér aan de kost komen? In de let
terlijke zin: waar moet het eten
vandaarf komen, dat zij zullen ge
bruiken? ïn de figuurlijke beteke
nis: door welke arbeid zullen zij het
eten, de kleding en de rest verdie
nen. zonder welke zij niet kunnen
leveit?
Dc oplocpinir is op papier gemak
kelijk to vinden: wij zullen bier,
binnen onze grenzen, zoveel moge
lijk zélf moeten maken: om het zelf
te gebitiiken èn om het uit te voe
ren in ruil voor grondstoffen cn
voedsel
*Dit 7elf-mnken betekent: Indus
trialisatie. In il u'■trial i sa tie zonder
ingenieurs is onmogelijk. Va0 de ze
venduizend ingeniem1!, die Neder
land op bet ojrcnhlik telt, zijn er
slechts tweeduizend in de indu&tue
werkzaam, hetgeen betekent één
ingenieur op de vieihonderdvjjftig
h vijfbondci 1 employe's. Vergele
ken met andere lanilen is dit een
ongunslig laag percentage. Hier
komt -bij, dat niemvo industrieën
meer ingenieurs nodig hebben dan
oude. geroutineerde bedrijven. Phi
lips is geen nieuw bedrijf en toch
werkt daar een academicus op dc
vijfenveertig employe's. Er zijn in
Amerika fabrieken, waar d° ver-
houding zelfs één op tien is! In
dustrialisatie, dat wil zeggen uit-
lueiJing van liet aantal industrieën,
zal dus in ieder go val een snelle
stijging v.m het vereiste aantal in
genieurs .betokonen.
Van deskundige zijde heeft raon
uitgerekend, dat wij tot -een getal
van vijftienduizend ingenieurs zul
len moeten komen. Om dit te berei
ken zal Dei ft zesduizend studenten
moeten hevatten, van wie er veer
tienhonderd eerstejaars dienen te
zijn. (7dot op het percentage, dat
afstudeert, zal Nederland dan do
onontbeerlijke dtiizcn.1 ingenieurs
per jaar rijker worden.
Maar hoe kat: dit. in een Tech
nische Hogeschool, die aan de helft
van dit aantal eigenlijk al te veel
heeft? Waar zijn de laboratoria, de
docenten, waar de huizen? Het komt
nu reeds voor, dat twintig studen
ten bij elkaar op een zolder in bet
stroo „wonen"!
In het begin van dit jaar is on
der voorzitterschap van prof. dr.
Ifoiat een commissie ingesteld, die
onderzoekt „in hoeverre en op wel
ke wyze maatregelen kunnen wor
den getioffpn om to voorzien in het
dreigende tekort aan wetenschap
pelijke werkers, in het bijzonder aan
goed onderlegde, ingenieurs, voor
de industrialisatie". Naar het rap
port van deze commissie worat
