pu Rooseveljt's nagedachtenis wordt ergerlijk besmeurd Eén Duitser heeft succes TIEN JAAR GELEDEN R1 CAMPAGNES OP LAAG PEIL Weerzinwekkende politieke strijd in V.S. ontziet de overleden staatsman niet PAROLOSCOOP Rotterdam staat er sociaal niet zo goed voor als andere steden Scheidingsgevolgen Piivier's „Stalingrad" in 17 talen Kampioen-zwerver p.oliitiee.chte& 7 Kinderbescherming Prachtige samen werking Karei Lotsy over het K.N.Z.B.-conflict Alliance Francaist Janine Weill in Boymans Vrijdag 24 October 1947 4 3 Het eerste symptoom was de „affaire Hughes". Deze sportsman, millionnair, filmproducent, vliegtuig- fabrikant en president van de TWA- luchtvaartmaatschappij werd kort geleden naar Washington ontboden om voor een Senaatscommissie uitleg te geven over zijn oorlogslevcranties. Iedereen wist, dat Hughes zijn proces OOSEVELT wordt belasterd. De nagedachtenis van de |rote president der Verenigde Staten wordt op het ogenblik be smeurd met het doei, uit deze campagne politieke munt te slaan voor de presidentsverkiezingen die het volgend jaar worden ge houden. De Zwitserse „Weïtwoche'' publiceerde dezer dagen een uitvoerig artikel over deze actie, waarvan het doei is: vernietiging van de „Rooseveltlegende", slechts kon winnen: niet alleen heeft hij aan die leveranties niets verdiend, maar zelfs uit eigen zak tal van on derzoekingen betaald, die de staat ten goede komen. Het désavoureren van Hughes was dan ook niet het voornaamste doel van de senaats commissie. het kruisvuur van vragen dat de millionnair te verduren kreeg, concentreerde zich om zijn betrek kingen met dc familie-Roosevelt, en in het bijzonder tot Elliott Roosevelt Deze zou, toen hij nog bevelhebber in het leger was. eens duizend dollar geleend nebben van een van Hughes* perschefs en mevpouw (Elliott! Roo sevelt zou een waardevol handtasje \*an Hughes hebben gekregen. Do pogingen van de commissie, to bewijzen, dat Elliott zijn vader in de geest van de president der T.W.A. zou hebben beïnvloed, faalden vol komen en ook kon EUiott aantonen dat hij de duizend dollar terugbe taald had, maar ..er bleef iets van hangen": de goede naam van de familie Roosevelt begon al in op spraak te komen. Tweede offensief De tweede slag liet niet, lang op zich wachten. Mén weet dat er in Amerika verscheidene parlementaire commissies zijn, die ten doel hebben, „bolsjewistische invloeden" te weren; in dit verband wordt speciaal £elet op illegale immigratie van buiten landse communisten. Nu zijn er hon derden van zulke gevallen. Eén werd er uit gepikt: dat van Hanns Eisler. de communistische componist uit Hollywood- Eisler is indertijd uit Latijns-Amerika de Verenigde Staten binnengekomen en de vrouw die zich erg voor zijn toelating beijverd heeft, is Eleanor Roosevelt, de weduwe van de president. Sumner Welles, de vroegere minister van buitenlandse zaken, en Mcssersmith, eertijds am bassadeur in Mexico, hebben zich evenzeer voor Eisler 'ingespannen, maar op het ogenblik heet het dat deze beide diplomaten slechts „in goed vertrouwen" de aanbevelingen van»mevrouw Roosevelt hebben ge volgd. En al noemde Marshall zelf de aanklacht dat mevrouw Roosevelt „communiste" was. belachelijk, de familie Roosevelt was weer eens in het licht geplaatst en niet zo'n gunstig licht. FRANKLIN D. ROOSEVELT -gtoot staatsman, Latijns Amerilia achter Washington NADAT het eerst al de diploma tieke betrekkingen met Joego slavië had afgebroken, heeft Chili nu hetzelfde gedaan met de Sow- jet-Unie en Tsjechoslowakye, ter wijl Brazilië dit voorbeeld althans gedeeltelijk heeft gevolgd door de betrekkingen met de Sowjet-Unie te verbreken. Voor Chili lag de aanleiding tot deze stap in de ontdekking van een aantal documenten, welke zouden bewijzen (de Chileense pers heeft ze in grote opmaak gebracht), dat" de Joegoslavische zaakgelastigde, Cunja, en de Jegatiesecretaris Ja- kasa, achter de xnijnwerkersstaking in Chili zouden staan. Op 3 Octo ber werden beide diplomatenjiitge- wezen en per vliegtuig naar.-de Ar gentijnse stad Mendoza gebracht. Tegelijk waarschuwde president Videla (die tussen haakjes indertijd met hulp van de communisten wérd gekozen) zijn collega Perón, deelde hem mede, dat de gevonden docu menten het bestaan van een „zes de" colonne in heel Zuid-Amerika met centra o.a. in Buenos Aires en Rosario in Argentinië hadden be wezen en ried hem aan ook zijner zijds maatregelen tegen de beide Joegoslavische diplomaten te ne men. Wat er met deze heren verder Is gebeurd, is intussen niet duide lijk. Zij zijn in Argentinië gearres teerd, dat staat wel vast, maar of zij ook gevangen gehouden zijn, is uit de berichten tot dusverre niet op te maken. Brazilië heeft de aanvallen in de Sowjetpers op president Deetra en het Braziliaanse leger aangegre pen als aerleiding vopr zijn jongste stap, r.adat het reeds enige tjid ge ledei: de communistische party bin nen zijn grenzen had verboden. Het heeft er alles van, dat we hier te doen hebben met het begin van een algemene actie in Latjjns- Amerifca tegen het communisme, dat wil dus zeggen tegen het Sow- jetblok in de wereld. Het feit al leen, dat Chili ook de betrekkingen met, Tsjechoslowakye heeft afge broken, dat met de hele affaire niets te maken had, spreekt boek delen. Zoals de omstandigheid, dat Joegoslavië het eerste slachtoffer van deze actie was, ons inziens be wijst, dat het optreden van Chili sterk beïnvloed is door de weder oprichting van de Komintern, welke immers zijn zetel heeft in Belgrado. De anti-Sowjetpolitiek van dc Ver enigde Staten en de anti-commu nistische instelling van het Vati- caan vallen in het roomse Zuid- Amerika zonder veel moeite samen. EEN van de* vragen, die naar aanleiding van dit alles rijzen, is deze: in hoeverre zal de houding van de Zuidamerikaanse staten op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties hierdoor een wij ziging ondergaan. Daar is b.v. nog altyd geen beslissing gevallen in de strijd tussen de Oekraïne en India om de zetel in de Veiligheidsraad. Het was voor niemand ccn geheim, dat het Latijns Amerikaanse „blok" de candidatuur van de Oekraïne steunde, nadat eerst het Sow jet- blok voor Argentinië had gestemd, ondanks de zo vaak luid verkon digde bezwaren van Moskou tegen de dictator* Perón. Zullen Brazilië en Chili zich nu nog langer houden aan deze „koehandel" of zullen hun stemmen en die van wie weet hoe veel andere Latijns Amerikaanse staten aan India gaan toevallen? En welke zal de houding van de president van de Algemene Verga dering, de Braziliaan Aranlia, nu verder zijn? Zie daar de vragen, welke de gedelegeerden in Lake Success op het ogenblik bezig hou den. Eén. ding 13 intussen wel duide lijk: de verdeling van de wereld in twee tegenovergestelde kampen gaat dageljjks verder en het wordt hoe langer hoe moeilijker om zich voor te stellen, hoe deze fatale ont wikkeling kan worden opgehouden. Mevrouw Kooseveff en pre sldeni Truman tn gedech ten verzonken bi} hei graf van de man, wiens reputatie thans aangetast wordt door een niets ontziende poli tieke campagne voor de in 1948 te houden presidente verkiezingen doeleinden uitgegroeid. Een Gal- luponderzoek in Duitsland toon de namelijk onlangs aan. dat 55 pCt. meer Duitsers aan Hitier dan aan het nationaal-socialis me geloven. Zou" een dergelijke enquête in Amerika worden ge houden, dan zou iets dergelijks blijken, nl. dat honderdduizenden Amerikanen louter op de demo- er atiscbe partij stemmen uit trouw aan de overleden presi dent? Zou het nil gelukken, het afgods beeld van deze Democraat te ver nietigen, dan zou er een politieke massa „vrijkomen" die gemakkelijk de verkiezingen voor het president schap kan beïnvloeden. Afkeer van uitersten Bovendien nog een ander aspect heeft de Amerikaan een grondige afkeer van alles wat extreem is. Zowel uiterst links als uiterst rechts verfoeit hij. Wóar het nu de con servatieven die geen fascisten zijn en de liberalen die geen com munisten zijn op aankomt, is. te bewijzen resp. dat liberaal met com munist en conservatief met fascist identiek js. Daarom moet aangetoond worden dat het Rooseveltiaanse libe- v, urutn udi uei eiiitfdncït: i ilia,, ralisme tot communisme leidt en dat' ligt... Roosevelt dus samenzwoer tegen de democratie. Lukt het, te bewijzen, dat de familie Roosevelt zich tijdens de oorlog verrijkte, dat de president met opzet Pearl Harbour liet geschie den zulke geruchten zijn al in omloop en dat een andere presi dent de oorlog verhinderd of sneller beëindigd zou hebben Herbert Hoover beweerde zulks onlangs het openbaar en dat Roosevelt de verovering van de Balkan expres aan de Russen overliet, dan bhjft er in derdaad van de „Rooseveltlegende' weinig over en is het liberalisme een dodelijke slag toegebracht. Tragisch Het pijnlijkste is. dat zelfs Eleanor Roosevelt zelf zich enigszins schijnt te distanciëren van de politiek van haaV grote echtgenoot. Toen Hcnry Wallace zijn geruchtmakende spee ches begon, kon men in mevrouw Roosevelts dagelijkse kolom lezen, dat zij de gedachte aan de New Deal langzamerhand losliet. Thans heelt zij, op verzoek van Marshall, de taak op zich genomen, de Amerikaanse anti-Sovjétpolitiek in de UNO te vertegenwoordigen. Zó straf is de partijdiscipline, dat ook Eleanor Roosevelt in eerste instantie een „partijgenote" is, die vindt dat het beter is. niet meer te denken aan de man die in Hyde Park begraven Ook uit eigen kring De derde aanval tegen „F.D.R.'' en zijn familie bestaat uit een literaire campagne en komt uit Roosevelts eigen democratische partij. De bewe ring van Westbrook Pegier, een uiterst rechts journalist, die vol houdt, dal Roosevelts vader en groot vader hun vermogen met gangster methoden bij elkaar hebben gekre gen, geniet nog weinig aandacht. Des te meer interesse heeft men voor de publicaties van Morgenthau. de vroegere minister, die Roosevelt van spilzucht beticht en van. Farley, die ELEANOR ROOSEVELT .strijdbare vrouw. hem uitbeeldt als een onverdraag zaam en onverdraaglijk dictator. vanwaar at deze campagnes? R? vijanden van Roosevelt en van ae liberale New Deal politiek zijn tot de ontdekking gekomen het Ame rikaanse militaire bestuur in Duits land is blijkbaar nog zover niet dat het onmogelijk is. 4e politiek van een dode staatsman aan te vallen zonder deze staatsman zelf te bele digen. Al is ook iedere vergelijking tussen Hitler en Roosevelt fali- kant mis, de problemen vertonen gelijkenis: hun persoon is name lijk boven hun eigen politieke Jaarverslagen plegen nuttige ver zamelingen van nuchtere zinnen en cijfers te zijn,'die een beeld geven van wat in een jaar werd gepres teerd. Het jaarverslag van de Armenraad Rotterdam maakt op deze regel geen uitzondering? slechts wordt men bij de lezing hiervan bewogen door de nood van de grote stad. die erin tot uitdrukking komt. Om een paar voorbeelden te noe men: Men leest in het verslag, dat in Rotterdam in 1946 414 woningen gereedkwamen, 312 woningen ver vielen, een netto vérmjsfjrderujg^dvis van 92 woningen. In 'hetzelfde jaar werden in Rotterdam 19257 kinderen geboren (geboorte-overschot 14266, estigingsoverschot 6702); het aan tal huwelijken was 8943. Van de Rotterdamse bevolking wordt 3.34 ondersteund, Dit per centage is rond tweemaal zo hoog als in Amsterdam. In Utrecht en Dm Haag is het nog Jager, Rotter dam verkeert in dit opzicht in de moeilykste positie. Het aantal echtscheidingen neemt toe; ook het aantal geval len van onwettige samenleving, gevolgd door verlating, klimt onrustbarend. Wie zal het kin derleed peilen, dat achter dit alles verscholen ligt? De achter gebleven vrouwen en hinderen komen als regel ten ir.ste van. de overheid: daarop schynt de man en vader steeds te rekenen. Het aantal kinderen, dat aan ds voogdijraad is toegewezen, is reeds zo gestegen, dat die raad vier kindertehuizen heeft moe ten openen. Enigermate Het verslag getuigt ook van het werk, dat werd gedaan om althans enigermate aan deze nood tegemoet te komen. Ter verlevendiging van het sociaal besef werden vergade ringen gehouden, waarop Mr. dr. A. A. van Rhijn en de heer Meyer de vries, resp. secretaris-generaal en administrateur van het departement van sociale zaken, het woord voer den over „Het plan Beveridge" en „Het co nsumentcncrediet". Er werd een nieuwe gids voor sociale zorg samengesteld, waarin een 400-tal instellingen op weldadig en sociaal terrein zyn beschreven. De armenraad verrichtte 4958 onderzoeken in opdracht van diverse weldadigheidsinstellingen e.d. Aan de voogdijraad werden meer dan 300 rapporten per maand verstrekt. Meer en meer wordt de armenraad betrokken bij gevallen, die voor ondersteuning in aanmerking komen en over welke men informatie be hoeft. Er Is eindelijk weer een Duits schrijver, die in Duitsland vro'ont en een. Internationaal erkend succes begint te krijgen. Het is de merk waardig Plivier, en het boek, dat hem bovengenoemd succes bezorgt heet „Stalingrad". by menig beroemd geworden man de ontwikkelingsgang van z'n ta lent hij hield het niet uit en liep van- huis weg, trok naar Wenen, Zwitserland en België, om zich te Antwerpen te laten aanmonsteren als scheepsjongen. Twaalf ambachten Op allerlei zeilschepen zwierf hij ovpr de zeven wereldzeeën tot hij Chili een mooi land vond om te werken en te leven. Dat „werken'* kwam er op neer, dat hy in de hoge koper mijnen van d» Andes ver dween. waar hij het erger had dan een koelie. Hij hield dit vol tot hij een gelegenheid vond om weer naar de kust te komen en naar Hamburg terug te keren, waar men hem ogenblikkelijk inlijfde hij de marine, want de eerste wereld oorlog stond net op het punt van uitbarsten. Al spoedig ontpopte de matroos Theodor Plivier zich als een „on rustig element" en werd overge plaatst op de hulpkruiser Wolf, die roof- en plundertochten deed op de Atlantische en Indische Óceaan: eens bleef de Wolf 444 dagen ach tereen weg zonder land aan te doen. Toen Plivier eindelijk ln 1818 te Kiel aan wal ging sloot hy zich aan by de muitende matrozen. Na de revolutie wandelde hij als prediker door het 'nieuwe Duits land, ontwierp een roman die by zyn verschijning al dadelyk een succes bleek, nl. „Des Keizers Koe lies". Zeven jaar later deed hy er op volgen „De Generaals zijn geble ven". De nazi's moesten niets van hem hebben en zaten hem zo na, dat hy in 1933 uitweek naar Tsjechoslo wakye, vandaar naar Zwitserland, en toen naar Frankrijk, vanwaar hij op uitnodiging naar Rusland Zo een, dan lijkt Theodor Plivier wel de man die de Duitse littera tuur nodig heeft om er weer enigs zins bovenop te komen, want hij :s een zelfstandige vrijheidslievende zwerver geweest heel zijn wonder lijke leven lang. Onlangs bleek dat weer, toen hy, verklarende „dat het niet langer was uit te houden", de Russische zone „voorgoed vaar wel" zei, om te zien of hy in een der Westelyke zones onderdak zou kunnen vinden. Toen men hem ver weet, dat hy geschikter was voor Siberië, Moskou of de Oostelijke zone in Duitsland, antwoordde hij: „Aan je mond houden cn comedie- spelen komt ook een eind. 'k Heb het elf jaar voleghouden temidden van de Russen was dat soms geen prestatie? Nu verlang ik naar iets anders, iets nor ma Iers!" Hij is Ff» ja ar, afkomstig uit Ber lijn, en oorspronkelijk voorbestemd om een echte Eerlijnse metselaar te worden. Maar en hiermee begint (Ingezonden mededeling) Staalbaard zegt het: Als mijn baard gaat prikken, scheer ik me gauw even, extra-glad met Philips „PHILïSHAVE" Ln Uw handelaar zal htt U beu, ijzen, hoe snel en goed het gaat, wanneer U 'even een demonstratie vraagt met STAALBAARD;; Ook Lichte gevallen „Dief" is gauw gezegd. Om een dief te worden moet ir.en eerst ste len. Hadden deze Dirk en deze Ger- rit nu eigenlyk gestolen in de verschrikkelyke zin van het woord Met Dirk was het zó gegaan: die man had een baantje by je R.T.M. Nu had hij best die schuif maat en die pijptang uit zijn gereedschap- kist meer naar huis mogen nemen voor een karweitje. Dat had h\j dan aan zijn baas moeten vragen en dan had Dirk een papiertje moe ten teltenen dat-ie die en die in strumenten mee had. Zo is dat daar de gewoonte. Maar Dirk had die spullen zo maar, zonder vragen of tekenen meegenomen en wie zal nu uitmaken of hy ze heeft willen jat ten of gewoon even gebruiken? In ieder geval had Dirk tegen de re gels gehandeld en hy was aange klaagd én ontslagen. Dat ontslag was nu wel niet zo erg. zei Dirk, want hy verdiende nu in zijn nieuwe baan f 50,ln de week, dat was meer dan bij de R.T.M. Je moet maar boffen, zei da officier, en hy vroeg een weekloon als boete, want hoe dan ook, Dirk had fout gehandeld. Dertig gulden, zei de rechter en wees maar biy dat je er zo af komt. Met Gerrit was het ook zo'n du bieus geval. Als rechters automa ten waren en geen mensen met een hart, zou kort en bondig zó gere deneerd kunnen, worden: Haven diefstal van 3 kg. suiker: in orde TjE Rotterdamse vnj- A-j' willige brandweer is sinds jaar en dag be faamd" om zijn 'activi- te it en doortastendheid. altijd verdeeld worden gen is d onder alle geaffecteer- luchtmacht den, die gewerkt heb- zware slag getroffen, ben aan het vervrjer In hot Oosten *van de van de eerst aangeko- Archipel. nabij het Was het wonder, dat mcn siangenwagen en eiland Banda. is het in October 1937 iedere het blussen' van de manneviiegtmg Tl Rotterdamse brand- brand. De gedaagde is neergestort. De vijfde- weerman zich op zijn vooUs steuntrekker en den der bemanning hart getrapt voelde kan dus onmogelijk kwamen om het leven." toen mr. J, W. van Zan- twintig gulden boete ten, toenmalig plaats- I hq f zonden Mededeling), kalmeeren zenuwen vervangend kanton rechter, beweerde dat de vrijwilligers alleen maar hard naar een brand liepen om de eer ste premie te verdie nen? Nu is het waar, dat een premie, varië rend van twintig tot zestig gulden de spuit gasten* zeer welkom was. Maar om nu dn een openbare rechtszit ting te zeggen, dat het de geaffecteerd en al léén daarom te doen was, dat kon sterk overdreven genoemd worden. Bedoelde rechtszaak was het gevolg van een botsing in de Hoog straat tussen twee slangenwagens, waar bij een grote spiegel ruit van de Franse ba zar sneuvelde. Ingewij den zullen zich nog herinneren, dat die zaak veel stof deed op waaien. Het ongeluk gebeurde, toen de ene siangenwagen de an dere wilde inhalen en daarbij bekneld geraalo te tussen een stilstaan de auto en de stoep rand- Twintig gulden boete vroeg de pl.v. kanton rechter van de geaffec teerde van siangenwa gen 9, die de ruit op z'n geweten had. De verdediger voerde aan. dat de ge affec teerden, wanneer zij ap weg zijn naar de brand, zich alleen door hun blusjjver laten leiden. „Bovendien", zo zei hij, „moet een evt. premie Strijd om de premie betalen." De verdediger besloot met de woor den: „Als de kanton rechter vit over het premierijden. dan be wijst hij.' de Rotterdam se vrijwillige brand weerlieden niet te ken nen en ook, dat hij geen rechtgeaard Rot terdammer is!" Beves tiging van het vonnis werd geëist. Nieuws anno Octo ber 1937 „Voor de tweede maal binnen enkele da- „Jean Batten, de be kende Nieuw-Z~eeiandse pilote, vestigde een nieuw record, door met haari „Percival Gull" van Australië naar En geland te vliegen in vijf dagen, 18 uren en 3 5 minuten. Op Croy don werd zij door een menigte van 10.000 mensen verwelkomd." „Poeske" Scherens (dezer dagen in België geridderd, red.) en Ar ie van Vliet hebben el kaar weer eens bevoch ten in ccn moordende zij-aan-zij race. De Belg won tenslotte met 10 cm verschil." „Rotterdam begint een arme stad te wor den. In 1937 woonden nog slechts 55 mill ion - nairs in onze stad: in 1926 waren het cr 104!" Cultuurraad! De tweede wereldoorlog brak los en Plivier sprak geregeld voor Ra dio-Moskou, welke redevoeringen door de BBC werden overgenomen. In 1945 zag men hem te Weimar op een bureau zitten: „Cultuurraaa Plivier"; maar het was niets voor hem om op een stoel te zitten en papieren bepalingen los te laten op een volk dat een grote oorlog ver- dlend-smadelijk had verloren en ja ren van onderlinge verscheurdheid tegemoet ging. Even nog probeerde hij of „Thürings Landdagafgevaar digde" een boetender bestaan ople verde, maar hjj was een „wilde" en geen lid van de S.E.D Toen legde hjj het bijltje er by neer en trok naar het Westen, ook Indische I omdat het daar gemakkelijker voor dobt een j hem zou zyn de revenuën te innen van zyn laatste boek „Stalingrad", dat intussen in 17 talen was ver taald, en. naar men algemeen be weert: „Het beste objectieve boek over de grootste tragedie uit de jongste wereldoorlog": de vernieti ging van Duitslands 6e armee. Volgens de Hamburger Echo heeft de Hollandse schrijver Jdf Last Theodor Plivier het laatst te MÜnchen ontmoet, maar of deze zich daar lang zou neerlaten7 3 weken nor. Maar zie nu hoe die zaak zat: Waar gehakt wordt vallen spaan ders en waar suiker gelost wordt: korreltjes. Heel wat van die fjjn# suiker kristalletjes kraakten onder Gerrits voeten, Hjj vond het zonde, hy veegde de gemorste korrels een beetje bij mekaar tot het een aar dig hoopje was. Toen veegde hjj dat hoopje weer op en borg het in zyn zak. 't Was r,og 3 kg bjj elkaar, een lekker schepje, maar na het zoete kwam het zure: hij werd aan gehouden en bekeurd wegens dief stal. Natuurlijk had Gerrit de suiker, ook al was ze gemorst, niet.mee mogen nemen, zei de rechter, en als hjj het ooit wéér doet gaat hjj de bak in, maar gezien zjjn vlekkeloos verleden en het lichte vergrjjp, kon het nu nog een maand voorwaarde- 10k worden en f 25,boete en of Gerrit dan maar goed wide besef fen dat hy er gezegend af kwam' Onderscheiding Bij beschikking van de minister van buitenlandse zaken zijn be noemd als vertegenwoordigers in de voorbereidende commissie voor de internationale vluchtelingenorgani satie. welke op 21 October 194? te Genève zal bijeenkomen, mevr. dr. H. Verwey-Jonker, vertegenwoor digster van het Nederlandse vrou wencomité en mr. P, J. de Kanter, sous-chef der directie administratie ve en juridische zaken van het mi nisterie van buitenlandse zaken. Het oude brandmeesterscollcge: v./.n.r, idttend: C, F. Bernoski, F. J. H. Burgers, IV, A. v. d. Kolf; staand: J. J, i'. c. Schoor, J. van Sillevoldt, B. B. H. L. Hein rich en G, Vrijdag. FEU/lL£TO/V „Hoezo? Hoe kan hij het weten?" „Het schilderijtje bewoog vanmorgen", vertel de Luis. „U weet wel. dat schilderijtje dat U in Mexico City maakte, van U beiden; ja het bewoog opeens zonder dat iemand het aanraakte; en de oude, de meer-dan-honderdjarige, begon te zin een en zet dat er veel tortij Jas gemaakt moesten worden, héél veel, want dat er gasten op komst waren. Nu dat was toch wel genoeg, niet waar? Toen wist Bolivar wie er te gast zou komen". Luis vertelde van dit mirakel, alsof het een alle- 34) De Indio knikte. „Niet ver dan senor. Daar!" Z0n arm maakte een zwaai en hij wees ergens daags iets was. zoiets als men bij ons zou zeggen: over de horizon, nog onduidelijk en hij herhaalde kreeg een telefoontje", geruststellend: „Niet ver". Ik begon nu al, te wennen aan de Mexicaanse Wij moesten hem maar volgen zei hij Dat de- wonder atmosfeer en vond dit wel een héél prac- den we. tisch mirakel een stomende schotel tortilla- „Niet ver" bleek toch een paar uur rijden te pannekoeken stond op ons te wachten! Dat was zijn. De Indio sprak niet. Alleen toen graaf Paul n°£ eens de moeite waard. hem vroeg of hij de Senor Bolivar Yavisa kende, wendde hij ons een lichtelijk verbaasd gezicht toe. „Don Bolivar? Kent U hem?" ,.Ja, ik ken hem heel goed", zei graaf Paul. „Ik bij zijn jongere broer", zei de Indio. „Mijn naam is...." „Luis", zei graaf Paul lachend. „Natuurlijk, jij moet Luis zijn" De zon stond als een bloedrode schijf op de rand van de horizon, toen wij de pas tussen de grijze bergruggen doortrokken. Een heerlijke zoete geur van bonen en bloemen woei ons te gemoet. De vallei van Agua Dulce lag voor ons. De verrassing was weer echt Mexicaans: wéér °P de rand van het onmogelijke, het mirakuleu- Dat bier ui deze barre uitgestrektheid De Ind" hield zijn paard in. bekeek graaf Paul zand. en steen een dorado als dit verborgen lag met grote donkere ogen héél ernstig. „Dan bent a*3 een juweel in een ashoop. U..., dan moet U 2ijnDon Pablo". Wij reden door een vallei die overliep van „.„..o, Graaf Paul knikte. „Ja dat ben ik. >(En dit is vruchtbaarheid. Bossen, akkers en weiland: waar Graaf Paul knikte en volgde zyn voorbeeld. Ik graasden en ik vroeg me af: hoe kan dit in zo'n klimaat. „Het- lijkt wel een Hollandse polder" zei ik. „Zó groen „Dat komt omdat het geïrrigeerd is", zei graaf Paul. „Later zul je het hele systeem wel eens kunnen bekijken: het is al een paar eeuwen oud". Ik wendde mij tot onze Indio-vricnd. „Je bent wel gelukkig om in zo'n prachtige vallei te kun nen wonen", zei ik. Een sombere trek kwam op Luis' donker gelaat. „Als het onze vallei was", mompelde hij. „Is het dat dan niet?" „In theorie misschien. De vallei is één hacien da, en behoort aan een company, een naamloze vennootschap. Wij, peones zijn maar, nu ja, dag loners, als je 't beleefd, en slaven als je 't eerlijk wilt zeggen". Somber sloeg de jonge Indio met zijn zweep naar een paar honden, die op ons af kwamen springen en luid onze komst aankondigden. „Meaar misschien zal alles nog eens veranderen", zei ik. op mijn onhandige manier hem willende troosten. Luis lachte. Het was die spottende, luide lach. vol twijfel en ironie, die ik ai meer in dit vreem de land had gehoord. „Quien sabe? Wie weet?" Hij zette zijn paard aan tot een stevige galop. Jonska, mijn kameraad en compagnon". de grond niet bebouwd was met maïs. agave- of De- jonge Indiaan keek mij met een vriendelij- fruitbomen, daar groeiden massa's van de prach- ke lach aan. tigste wilde planten en struiken: geen plekje, We reden verder. „Bolivar zal wel verrast zijn geen duim grond, waar niet de een of andere ons opeens zo te zien verschijnen", merkte graaf exotische plant welig tierde. In de weilanden Paul op. „Ik heb hem niet geschreven". liepen ranke, sierlijke koeien, géén lodderigs „Hij zal blij zyn. maar niet verrast", antwoord- beesten: met hun lange horens hadden ze iets gracht. Was dit nu de levenschenkende stroom de ae jonge Mexicaan. „Bolivar weet dat U komt. half-wilds, iets hert-achtigs. Maar het gras wat Hij verwacht U". ze aten was zo groen als dat, waarop Het was nu onze beurt om verbaasd te zijn. hun langzame, welgedane verwanten in Holland had liever stapvoets willen gaan om al de deren om ons heen beter te kunnen aanschouwen. Nu zag ik als door een kaleidoscoop enige hutten en huisjes, zwijgend rokende peones. een brug getje en een stroom, waarin water langzaam liep. vuil en troebel als in een Amsterdamse achter- die het dal zo vruchtbaar maakte? (Wordt vervolgd). Gelukkig is er dan toch een ter rein, waar verschil In lerensbeschou wing. in godsdienstige en politieke overtuiging niet leidde tot verwijde ring. maar integendeel tot vrucht bare samenwerking. Dat is het ter rein van de kinderbescherming. Niet minder dan 58 Rotterdamse en Schiedamse tehuizen van allerlei aard: observatiehuizen. internaten voor debielen en psychopathen. kin dertehuizen, weeshuizen, tehuizen voor werkende joncens en meisjes, v .o. 13 Prot12 H.K. cn 25 neutrale, ziin aangesloten bij een organi satie. die terecht de naam „De Koe- nel" draagt. Deze organisatie gaf Donderdagavond in de Blauwe Zaal en mooi voorbeeld van wat samen werking vermag: het doel: elkaar laten zien wat cr oo ontsnannings- iebied te bereiken is en do le>ders der instellingen on ideeën brengen, is zeer zeker bereikt. Allereerst was een aardige tentoonstelling van •prkstukken. waaraan alle tehuizen hebben meegedaan, en vervolgens werd er ccn programma afgewerkt, dat klonk als een klok. Wel zeer dui- de1ijk is oo deze avond gebleken, dat er in de laatste demnnia veel veranderd is in de „gestichten", die tegenwoordig liever „tehuizen" wor den genoemd. Allereerst.geen ..gestichtekleren" meer!De kin deren ragen er allen uitstekend ver zorgd en opgewekt uit. Op het toneel ca ven de kinderen en ouderen uit het "Weeshuis der Hervormden te Schiedam, het Rot- fprdams Burgerweeshuis, de Kin derhuizen „Bloesem". ..Juliana". „Bergsteyn". „De Kindersluis". het St. Laurantius Joneensgesticht en Huize Padua"staaltjes van hun kun nen. In dc stamdvolle zaal zaten pa ter b en nonnen, Prot. en neutrale leiders en leidsters met hun discine- l'cn eendrachtiglijk bijeen, hadden evenveel schik in het nog heel klei ne jongetje, dat. allerminst geïmpo neerd door dc volle zaal. voortdu rend de tong uitstak, en de parman tige „matroosjes van stavast" met hun mooie papieren mutsen en kra gen. genoten evenzeer van de uitste kende prestaties der ouderen. Hot was een in alle opzichten ge slaagde en svmnathieke avond. En ook p»n aandoenlrike avond, waar het volle licht weer eens kwam te srlnirwn or> nl diegenen, die de ver antwoorde] iike taak op de schouders hebben genomen om kinderen, voor wi« er nm welke reden dan ook geen ouderlijk huis meer bestaat, liefde rijk op te voeden tot nuttige leden van de maatschappij! Da handelsvoorlichtingfdienst de Kamer van Koophandel en fabrieken voor Zuid-Holland te Bot terdam maakt bekend dat ..The branch office of the Norwegian ship ping and trade mission London" in de Westerstraat 46 te Rotterdam vanaf 31 October 1947 gesloten zal zijn. 1 Wil hebben, naar aanleiding van het conflict van de KNZB met Jan Stender de opinie ge vraagd van de heer Karei Lotsy, die er met het oog op de Olym pische Spelen niet onverschillig tegenover kan staan. „Ik ben er van overtuigd, dat de Vries er zijn rédenen voor heeft," zef de heer Lotsy, „om Stender als bondstrainer te ont slaan. Ik ken hem als een zeer rechtschapen mens, die .niet no deloos een ander zal krenken." Wat denkt u van het drei gement van Nel van VUet om naar Amerika te gaan als Sten- der haar niet traint?0 Lotsy? „Dat moet zc dan maar doen. We hebben nu al het ge duvel van Slijkhuis met Blan kets en daar kan nog wel meer bij. Maar: beter geen eerste pre zen in Londen, dan toegeven aan nukken en grillen van athleten en zwemster si" Voor de leden van de Alliance Francaise gaf Woensdagavond, de pianiste Janine Weill inBoymans een recital met werken van Bach, Franck, Ravel en Debussy, Janine Weill^ is voor alles musi cienne, d.w.z., zy musiceert met zeer veel muzikaal begrip; de werken dia zy voordraagt, dienen dus niet om virtuositeit te demonstreren. Dit betekent echter geenszins, dat zy zich bewust strenge beperkingen in de klankuitbeelding oplegt. Integen deel, Haar interpretaties onderschei den zich door veel esprit en sterke stuwing. Zo werd de vertolking van Ravel's Gaspard de Ia Nuit een boeiend mo ment evenals de na de pauze met flair en fraai van klank gespeelde Preludes van Debussy. Niet te ont kennen valt, dat haar spel waar- schjjnlyk tengevolge van een lichte nervositeit soms weifelende momen ten had en er ook wel een enkele maal mistastingen vielen te consta teren, zoals bijvoorbeeld in Franck's compositie Prelude Choral Fugue. Maar men nam dit, om de vele artistieke kwaliteiten die het spel van deze pianiste bevat, gaarne op de koop toe. Een groot en dankbaar gestemd publiek heeft de kunstenares na afloop langdurige bijval geschonken, waarvoor zy dankte met een toegift. Herman van Born.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1947 | | pagina 3