pu
Rooseveljt's nagedachtenis wordt
ergerlijk besmeurd
Eén Duitser heeft succes
TIEN JAAR GELEDEN
R1
CAMPAGNES OP
LAAG PEIL
Weerzinwekkende politieke strijd in V.S.
ontziet de overleden staatsman niet
PAROLOSCOOP
Rotterdam staat er sociaal niet zo goed
voor als andere steden
Scheidingsgevolgen
Piivier's „Stalingrad" in 17 talen
Kampioen-zwerver
p.oliitiee.chte&
7
Kinderbescherming
Prachtige samen
werking
Karei Lotsy over het
K.N.Z.B.-conflict
Alliance Francaist
Janine Weill in
Boymans
Vrijdag 24 October 1947
4
3
Het eerste symptoom was de
„affaire Hughes". Deze sportsman,
millionnair, filmproducent, vliegtuig-
fabrikant en president van de TWA-
luchtvaartmaatschappij werd kort
geleden naar Washington ontboden
om voor een Senaatscommissie uitleg
te geven over zijn oorlogslevcranties.
Iedereen wist, dat Hughes zijn proces
OOSEVELT wordt belasterd. De nagedachtenis van de |rote
president der Verenigde Staten wordt op het ogenblik be
smeurd met het doei, uit deze campagne politieke munt te slaan
voor de presidentsverkiezingen die het volgend jaar worden ge
houden. De Zwitserse „Weïtwoche'' publiceerde dezer dagen een
uitvoerig artikel over deze actie, waarvan het doei is: vernietiging
van de „Rooseveltlegende",
slechts kon winnen: niet alleen heeft
hij aan die leveranties niets verdiend,
maar zelfs uit eigen zak tal van on
derzoekingen betaald, die de staat
ten goede komen. Het désavoureren
van Hughes was dan ook niet het
voornaamste doel van de senaats
commissie. het kruisvuur van vragen
dat de millionnair te verduren kreeg,
concentreerde zich om zijn betrek
kingen met dc familie-Roosevelt, en
in het bijzonder tot Elliott Roosevelt
Deze zou, toen hij nog bevelhebber
in het leger was. eens duizend dollar
geleend nebben van een van Hughes*
perschefs en mevpouw (Elliott! Roo
sevelt zou een waardevol handtasje
\*an Hughes hebben gekregen.
Do pogingen van de commissie, to
bewijzen, dat Elliott zijn vader in de
geest van de president der T.W.A.
zou hebben beïnvloed, faalden vol
komen en ook kon EUiott aantonen
dat hij de duizend dollar terugbe
taald had, maar ..er bleef iets van
hangen": de goede naam van de
familie Roosevelt begon al in op
spraak te komen.
Tweede offensief
De tweede slag liet niet, lang op
zich wachten. Mén weet dat er in
Amerika verscheidene parlementaire
commissies zijn, die ten doel hebben,
„bolsjewistische invloeden" te weren;
in dit verband wordt speciaal £elet
op illegale immigratie van buiten
landse communisten. Nu zijn er hon
derden van zulke gevallen. Eén
werd er uit gepikt: dat van Hanns
Eisler. de communistische componist
uit Hollywood- Eisler is indertijd uit
Latijns-Amerika de Verenigde Staten
binnengekomen en de vrouw die zich
erg voor zijn toelating beijverd heeft,
is Eleanor Roosevelt, de weduwe van
de president. Sumner Welles, de
vroegere minister van buitenlandse
zaken, en Mcssersmith, eertijds am
bassadeur in Mexico, hebben zich
evenzeer voor Eisler 'ingespannen,
maar op het ogenblik heet het dat
deze beide diplomaten slechts „in
goed vertrouwen" de aanbevelingen
van»mevrouw Roosevelt hebben ge
volgd. En al noemde Marshall zelf
de aanklacht dat mevrouw Roosevelt
„communiste" was. belachelijk, de
familie Roosevelt was weer eens in
het licht geplaatst en niet zo'n
gunstig licht.
FRANKLIN D. ROOSEVELT
-gtoot staatsman,
Latijns Amerilia achter
Washington
NADAT het eerst al de diploma
tieke betrekkingen met Joego
slavië had afgebroken, heeft Chili
nu hetzelfde gedaan met de Sow-
jet-Unie en Tsjechoslowakye, ter
wijl Brazilië dit voorbeeld althans
gedeeltelijk heeft gevolgd door de
betrekkingen met de Sowjet-Unie
te verbreken.
Voor Chili lag de aanleiding tot
deze stap in de ontdekking van een
aantal documenten, welke zouden
bewijzen (de Chileense pers heeft
ze in grote opmaak gebracht), dat"
de Joegoslavische zaakgelastigde,
Cunja, en de Jegatiesecretaris Ja-
kasa, achter de xnijnwerkersstaking
in Chili zouden staan. Op 3 Octo
ber werden beide diplomatenjiitge-
wezen en per vliegtuig naar.-de Ar
gentijnse stad Mendoza gebracht.
Tegelijk waarschuwde president
Videla (die tussen haakjes indertijd
met hulp van de communisten wérd
gekozen) zijn collega Perón, deelde
hem mede, dat de gevonden docu
menten het bestaan van een „zes
de" colonne in heel Zuid-Amerika
met centra o.a. in Buenos Aires en
Rosario in Argentinië hadden be
wezen en ried hem aan ook zijner
zijds maatregelen tegen de beide
Joegoslavische diplomaten te ne
men. Wat er met deze heren verder
Is gebeurd, is intussen niet duide
lijk. Zij zijn in Argentinië gearres
teerd, dat staat wel vast, maar of
zij ook gevangen gehouden zijn, is
uit de berichten tot dusverre niet
op te maken.
Brazilië heeft de aanvallen in de
Sowjetpers op president Deetra en
het Braziliaanse leger aangegre
pen als aerleiding vopr zijn jongste
stap, r.adat het reeds enige tjid ge
ledei: de communistische party bin
nen zijn grenzen had verboden.
Het heeft er alles van, dat we
hier te doen hebben met het begin
van een algemene actie in Latjjns-
Amerifca tegen het communisme,
dat wil dus zeggen tegen het Sow-
jetblok in de wereld. Het feit al
leen, dat Chili ook de betrekkingen
met, Tsjechoslowakye heeft afge
broken, dat met de hele affaire
niets te maken had, spreekt boek
delen. Zoals de omstandigheid, dat
Joegoslavië het eerste slachtoffer
van deze actie was, ons inziens be
wijst, dat het optreden van Chili
sterk beïnvloed is door de weder
oprichting van de Komintern, welke
immers zijn zetel heeft in Belgrado.
De anti-Sowjetpolitiek van dc Ver
enigde Staten en de anti-commu
nistische instelling van het Vati-
caan vallen in het roomse Zuid-
Amerika zonder veel moeite samen.
EEN van de* vragen, die naar
aanleiding van dit alles rijzen,
is deze: in hoeverre zal de houding
van de Zuidamerikaanse staten op
de Algemene Vergadering van de
Verenigde Naties hierdoor een wij
ziging ondergaan. Daar is b.v. nog
altyd geen beslissing gevallen in de
strijd tussen de Oekraïne en India
om de zetel in de Veiligheidsraad.
Het was voor niemand ccn geheim,
dat het Latijns Amerikaanse „blok"
de candidatuur van de Oekraïne
steunde, nadat eerst het Sow jet-
blok voor Argentinië had gestemd,
ondanks de zo vaak luid verkon
digde bezwaren van Moskou tegen
de dictator* Perón. Zullen Brazilië
en Chili zich nu nog langer houden
aan deze „koehandel" of zullen hun
stemmen en die van wie weet hoe
veel andere Latijns Amerikaanse
staten aan India gaan toevallen?
En welke zal de houding van de
president van de Algemene Verga
dering, de Braziliaan Aranlia, nu
verder zijn? Zie daar de vragen,
welke de gedelegeerden in Lake
Success op het ogenblik bezig hou
den.
Eén. ding 13 intussen wel duide
lijk: de verdeling van de wereld in
twee tegenovergestelde kampen
gaat dageljjks verder en het wordt
hoe langer hoe moeilijker om zich
voor te stellen, hoe deze fatale ont
wikkeling kan worden opgehouden.
Mevrouw Kooseveff en pre
sldeni Truman tn gedech
ten verzonken bi} hei graf
van de man, wiens reputatie
thans aangetast wordt door
een niets ontziende poli
tieke campagne voor de in
1948 te houden presidente
verkiezingen
doeleinden uitgegroeid. Een Gal-
luponderzoek in Duitsland toon
de namelijk onlangs aan. dat
55 pCt. meer Duitsers aan Hitier
dan aan het nationaal-socialis
me geloven. Zou" een dergelijke
enquête in Amerika worden ge
houden, dan zou iets dergelijks
blijken, nl. dat honderdduizenden
Amerikanen louter op de demo-
er atiscbe partij stemmen uit
trouw aan de overleden presi
dent?
Zou het nil gelukken, het afgods
beeld van deze Democraat te ver
nietigen, dan zou er een politieke
massa „vrijkomen" die gemakkelijk
de verkiezingen voor het president
schap kan beïnvloeden.
Afkeer van uitersten
Bovendien nog een ander aspect
heeft de Amerikaan een grondige
afkeer van alles wat extreem is.
Zowel uiterst links als uiterst rechts
verfoeit hij. Wóar het nu de con
servatieven die geen fascisten zijn
en de liberalen die geen com
munisten zijn op aankomt, is. te
bewijzen resp. dat liberaal met com
munist en conservatief met fascist
identiek js. Daarom moet aangetoond
worden dat het Rooseveltiaanse libe-
v, urutn udi uei eiiitfdncït: i ilia,,
ralisme tot communisme leidt en dat' ligt...
Roosevelt dus samenzwoer tegen de
democratie. Lukt het, te bewijzen,
dat de familie Roosevelt zich tijdens
de oorlog verrijkte, dat de president
met opzet Pearl Harbour liet geschie
den zulke geruchten zijn al in
omloop en dat een andere presi
dent de oorlog verhinderd of sneller
beëindigd zou hebben Herbert
Hoover beweerde zulks onlangs
het openbaar en dat Roosevelt de
verovering van de Balkan expres aan
de Russen overliet, dan bhjft er in
derdaad van de „Rooseveltlegende'
weinig over en is het liberalisme een
dodelijke slag toegebracht.
Tragisch
Het pijnlijkste is. dat zelfs Eleanor
Roosevelt zelf zich enigszins schijnt
te distanciëren van de politiek van
haaV grote echtgenoot. Toen Hcnry
Wallace zijn geruchtmakende spee
ches begon, kon men in mevrouw
Roosevelts dagelijkse kolom lezen,
dat zij de gedachte aan de New Deal
langzamerhand losliet. Thans heelt
zij, op verzoek van Marshall, de taak
op zich genomen, de Amerikaanse
anti-Sovjétpolitiek in de UNO te
vertegenwoordigen. Zó straf is de
partijdiscipline, dat ook Eleanor
Roosevelt in eerste instantie een
„partijgenote" is, die vindt dat het
beter is. niet meer te denken aan de
man die in Hyde Park begraven
Ook uit eigen kring
De derde aanval tegen „F.D.R.'' en
zijn familie bestaat uit een literaire
campagne en komt uit Roosevelts
eigen democratische partij. De bewe
ring van Westbrook Pegier, een
uiterst rechts journalist, die vol
houdt, dal Roosevelts vader en groot
vader hun vermogen met gangster
methoden bij elkaar hebben gekre
gen, geniet nog weinig aandacht. Des
te meer interesse heeft men voor de
publicaties van Morgenthau. de
vroegere minister, die Roosevelt van
spilzucht beticht en van. Farley, die
ELEANOR ROOSEVELT
.strijdbare vrouw.
hem uitbeeldt als een onverdraag
zaam en onverdraaglijk dictator.
vanwaar at deze campagnes?
R? vijanden van Roosevelt en van
ae liberale New Deal politiek zijn tot
de ontdekking gekomen het Ame
rikaanse militaire bestuur in Duits
land is blijkbaar nog zover niet
dat het onmogelijk is. 4e politiek van
een dode staatsman aan te vallen
zonder deze staatsman zelf te bele
digen.
Al is ook iedere vergelijking
tussen Hitler en Roosevelt fali-
kant mis, de problemen vertonen
gelijkenis: hun persoon is name
lijk boven hun eigen politieke
Jaarverslagen plegen nuttige ver
zamelingen van nuchtere zinnen en
cijfers te zijn,'die een beeld geven
van wat in een jaar werd gepres
teerd. Het jaarverslag van de
Armenraad Rotterdam maakt op
deze regel geen uitzondering? slechts
wordt men bij de lezing hiervan
bewogen door de nood van de grote
stad. die erin tot uitdrukking komt.
Om een paar voorbeelden te noe
men: Men leest in het verslag, dat
in Rotterdam in 1946 414 woningen
gereedkwamen, 312 woningen ver
vielen, een netto vérmjsfjrderujg^dvis
van 92 woningen. In 'hetzelfde jaar
werden in Rotterdam 19257 kinderen
geboren (geboorte-overschot 14266,
estigingsoverschot 6702); het aan
tal huwelijken was 8943.
Van de Rotterdamse bevolking
wordt 3.34 ondersteund, Dit per
centage is rond tweemaal zo hoog
als in Amsterdam. In Utrecht en
Dm Haag is het nog Jager, Rotter
dam verkeert in dit opzicht in de
moeilykste positie.
Het aantal echtscheidingen
neemt toe; ook het aantal geval
len van onwettige samenleving,
gevolgd door verlating, klimt
onrustbarend. Wie zal het kin
derleed peilen, dat achter dit
alles verscholen ligt? De achter
gebleven vrouwen en hinderen
komen als regel ten ir.ste van.
de overheid: daarop schynt de
man en vader steeds te rekenen.
Het aantal kinderen, dat aan ds
voogdijraad is toegewezen, is
reeds zo gestegen, dat die raad
vier kindertehuizen heeft moe
ten openen.
Enigermate
Het verslag getuigt ook van het
werk, dat werd gedaan om althans
enigermate aan deze nood tegemoet
te komen. Ter verlevendiging van
het sociaal besef werden vergade
ringen gehouden, waarop Mr. dr. A.
A. van Rhijn en de heer Meyer de
vries, resp. secretaris-generaal en
administrateur van het departement
van sociale zaken, het woord voer
den over „Het plan Beveridge" en
„Het co nsumentcncrediet". Er werd
een nieuwe gids voor sociale zorg
samengesteld, waarin een 400-tal
instellingen op weldadig en sociaal
terrein zyn beschreven.
De armenraad verrichtte 4958
onderzoeken in opdracht van diverse
weldadigheidsinstellingen e.d. Aan
de voogdijraad werden meer dan 300
rapporten per maand verstrekt.
Meer en meer wordt de armenraad
betrokken bij gevallen, die voor
ondersteuning in aanmerking komen
en over welke men informatie be
hoeft.
Er Is eindelijk weer een Duits schrijver, die in Duitsland vro'ont en
een. Internationaal erkend succes begint te krijgen. Het is de merk
waardig Plivier, en het boek, dat hem bovengenoemd succes bezorgt
heet „Stalingrad".
by menig beroemd geworden man
de ontwikkelingsgang van z'n ta
lent hij hield het niet uit en liep
van- huis weg, trok naar Wenen,
Zwitserland en België, om zich te
Antwerpen te laten aanmonsteren
als scheepsjongen.
Twaalf ambachten
Op allerlei zeilschepen zwierf hij
ovpr de zeven wereldzeeën tot hij
Chili een mooi land vond om te
werken en te leven. Dat „werken'*
kwam er op neer, dat hy in de hoge
koper mijnen van d» Andes ver
dween. waar hij het erger had dan
een koelie. Hij hield dit vol tot hij
een gelegenheid vond om weer
naar de kust te komen en naar
Hamburg terug te keren, waar
men hem ogenblikkelijk inlijfde hij
de marine, want de eerste wereld
oorlog stond net op het punt van
uitbarsten.
Al spoedig ontpopte de matroos
Theodor Plivier zich als een „on
rustig element" en werd overge
plaatst op de hulpkruiser Wolf, die
roof- en plundertochten deed op de
Atlantische en Indische Óceaan:
eens bleef de Wolf 444 dagen ach
tereen weg zonder land aan te
doen. Toen Plivier eindelijk ln 1818
te Kiel aan wal ging sloot hy zich
aan by de muitende matrozen.
Na de revolutie wandelde hij als
prediker door het 'nieuwe Duits
land, ontwierp een roman die by
zyn verschijning al dadelyk een
succes bleek, nl. „Des Keizers Koe
lies".
Zeven jaar later deed hy er op
volgen „De Generaals zijn geble
ven".
De nazi's moesten niets van hem
hebben en zaten hem zo na, dat hy
in 1933 uitweek naar Tsjechoslo
wakye, vandaar naar Zwitserland,
en toen naar Frankrijk, vanwaar
hij op uitnodiging naar Rusland
Zo een, dan lijkt Theodor Plivier
wel de man die de Duitse littera
tuur nodig heeft om er weer enigs
zins bovenop te komen, want hij :s
een zelfstandige vrijheidslievende
zwerver geweest heel zijn wonder
lijke leven lang. Onlangs bleek dat
weer, toen hy, verklarende „dat
het niet langer was uit te houden",
de Russische zone „voorgoed vaar
wel" zei, om te zien of hy in een
der Westelyke zones onderdak zou
kunnen vinden. Toen men hem ver
weet, dat hy geschikter was voor
Siberië, Moskou of de Oostelijke
zone in Duitsland, antwoordde hij:
„Aan je mond houden cn comedie-
spelen komt ook een eind. 'k Heb
het elf jaar voleghouden temidden
van de Russen was dat soms
geen prestatie? Nu verlang ik naar
iets anders, iets nor ma Iers!"
Hij is Ff» ja ar, afkomstig uit Ber
lijn, en oorspronkelijk voorbestemd
om een echte Eerlijnse metselaar te
worden. Maar en hiermee begint
(Ingezonden mededeling)
Staalbaard zegt het: Als mijn baard
gaat prikken, scheer ik me gauw even,
extra-glad met Philips „PHILïSHAVE"
Ln Uw handelaar zal htt U beu, ijzen,
hoe snel en goed het gaat, wanneer U
'even een demonstratie vraagt met
STAALBAARD;;
Ook
Lichte gevallen
„Dief" is gauw gezegd. Om een
dief te worden moet ir.en eerst ste
len. Hadden deze Dirk en deze Ger-
rit nu eigenlyk gestolen in de
verschrikkelyke zin van het
woord
Met Dirk was het zó gegaan: die
man had een baantje by je R.T.M.
Nu had hij best die schuif maat en
die pijptang uit zijn gereedschap-
kist meer naar huis mogen nemen
voor een karweitje. Dat had h\j
dan aan zijn baas moeten vragen
en dan had Dirk een papiertje moe
ten teltenen dat-ie die en die in
strumenten mee had. Zo is dat daar
de gewoonte. Maar Dirk had die
spullen zo maar, zonder vragen of
tekenen meegenomen en wie zal nu
uitmaken of hy ze heeft willen jat
ten of gewoon even gebruiken? In
ieder geval had Dirk tegen de re
gels gehandeld en hy was aange
klaagd én ontslagen.
Dat ontslag was nu wel niet zo
erg. zei Dirk, want hy verdiende nu
in zijn nieuwe baan f 50,ln de
week, dat was meer dan bij de
R.T.M.
Je moet maar boffen, zei da
officier, en hy vroeg een weekloon
als boete, want hoe dan ook, Dirk
had fout gehandeld.
Dertig gulden, zei de rechter
en wees maar biy dat je er zo af
komt.
Met Gerrit was het ook zo'n du
bieus geval. Als rechters automa
ten waren en geen mensen met een
hart, zou kort en bondig zó gere
deneerd kunnen, worden: Haven
diefstal van 3 kg. suiker: in orde
TjE Rotterdamse vnj-
A-j' willige brandweer
is sinds jaar en dag be
faamd" om zijn 'activi-
te it en doortastendheid.
altijd verdeeld worden gen is d
onder alle geaffecteer- luchtmacht
den, die gewerkt heb- zware slag getroffen,
ben aan het vervrjer In hot Oosten *van de
van de eerst aangeko- Archipel. nabij het
Was het wonder, dat mcn siangenwagen en eiland Banda. is het
in October 1937 iedere het blussen' van de manneviiegtmg Tl
Rotterdamse brand- brand. De gedaagde is neergestort. De vijfde-
weerman zich op zijn vooUs steuntrekker en den der bemanning
hart getrapt voelde kan dus onmogelijk kwamen om het leven."
toen mr. J, W. van Zan- twintig gulden boete
ten, toenmalig plaats-
I hq f zonden Mededeling),
kalmeeren zenuwen
vervangend kanton
rechter, beweerde dat
de vrijwilligers alleen
maar hard naar een
brand liepen om de eer
ste premie te verdie
nen? Nu is het waar,
dat een premie, varië
rend van twintig tot
zestig gulden de spuit
gasten* zeer welkom
was. Maar om nu dn
een openbare rechtszit
ting te zeggen, dat het
de geaffecteerd en al
léén daarom te doen
was, dat kon sterk
overdreven genoemd
worden.
Bedoelde rechtszaak
was het gevolg van een
botsing in de Hoog
straat tussen twee
slangenwagens, waar
bij een grote spiegel
ruit van de Franse ba
zar sneuvelde. Ingewij
den zullen zich nog
herinneren, dat die
zaak veel stof deed op
waaien. Het ongeluk
gebeurde, toen de ene
siangenwagen de an
dere wilde inhalen en
daarbij bekneld geraalo
te tussen een stilstaan
de auto en de stoep
rand-
Twintig gulden boete
vroeg de pl.v. kanton
rechter van de geaffec
teerde van siangenwa
gen 9, die de ruit op
z'n geweten had.
De verdediger voerde
aan. dat de ge affec
teerden, wanneer zij ap
weg zijn naar de brand,
zich alleen door hun
blusjjver laten leiden.
„Bovendien", zo zei hij,
„moet een evt. premie
Strijd om
de premie
betalen." De verdediger
besloot met de woor
den: „Als de kanton
rechter vit over het
premierijden. dan be
wijst hij.' de Rotterdam
se vrijwillige brand
weerlieden niet te ken
nen en ook, dat hij
geen rechtgeaard Rot
terdammer is!" Beves
tiging van het vonnis
werd geëist.
Nieuws anno Octo
ber 1937
„Voor de tweede
maal binnen enkele da-
„Jean Batten, de be
kende Nieuw-Z~eeiandse
pilote, vestigde een
nieuw record, door met
haari „Percival Gull"
van Australië naar En
geland te vliegen in
vijf dagen, 18 uren en
3 5 minuten. Op Croy
don werd zij door een
menigte van 10.000
mensen verwelkomd."
„Poeske" Scherens
(dezer dagen in België
geridderd, red.) en Ar ie
van Vliet hebben el
kaar weer eens bevoch
ten in ccn moordende
zij-aan-zij race. De Belg
won tenslotte met 10
cm verschil."
„Rotterdam begint
een arme stad te wor
den. In 1937 woonden
nog slechts 55 mill ion -
nairs in onze stad: in
1926 waren het cr 104!"
Cultuurraad!
De tweede wereldoorlog brak los
en Plivier sprak geregeld voor Ra
dio-Moskou, welke redevoeringen
door de BBC werden overgenomen.
In 1945 zag men hem te Weimar
op een bureau zitten: „Cultuurraaa
Plivier"; maar het was niets voor
hem om op een stoel te zitten en
papieren bepalingen los te laten op
een volk dat een grote oorlog ver-
dlend-smadelijk had verloren en ja
ren van onderlinge verscheurdheid
tegemoet ging. Even nog probeerde
hij of „Thürings Landdagafgevaar
digde" een boetender bestaan ople
verde, maar hjj was een „wilde" en
geen lid van de S.E.D
Toen legde hjj het bijltje er by
neer en trok naar het Westen, ook
Indische I omdat het daar gemakkelijker voor
dobt een j hem zou zyn de revenuën te innen
van zyn laatste boek „Stalingrad",
dat intussen in 17 talen was ver
taald, en. naar men algemeen be
weert: „Het beste objectieve boek
over de grootste tragedie uit de
jongste wereldoorlog": de vernieti
ging van Duitslands 6e armee.
Volgens de Hamburger Echo
heeft de Hollandse schrijver Jdf
Last Theodor Plivier het laatst te
MÜnchen ontmoet, maar of deze
zich daar lang zou neerlaten7
3 weken nor.
Maar zie nu hoe die zaak zat:
Waar gehakt wordt vallen spaan
ders en waar suiker gelost wordt:
korreltjes. Heel wat van die fjjn#
suiker kristalletjes kraakten onder
Gerrits voeten, Hjj vond het zonde,
hy veegde de gemorste korrels een
beetje bij mekaar tot het een aar
dig hoopje was. Toen veegde hjj
dat hoopje weer op en borg het in
zyn zak. 't Was r,og 3 kg bjj elkaar,
een lekker schepje, maar na het
zoete kwam het zure: hij werd aan
gehouden en bekeurd wegens dief
stal.
Natuurlijk had Gerrit de suiker,
ook al was ze gemorst, niet.mee
mogen nemen, zei de rechter, en als
hjj het ooit wéér doet gaat hjj de
bak in, maar gezien zjjn vlekkeloos
verleden en het lichte vergrjjp, kon
het nu nog een maand voorwaarde-
10k worden en f 25,boete en of
Gerrit dan maar goed wide besef
fen dat hy er gezegend af kwam'
Onderscheiding
Bij beschikking van de minister
van buitenlandse zaken zijn be
noemd als vertegenwoordigers in de
voorbereidende commissie voor de
internationale vluchtelingenorgani
satie. welke op 21 October 194? te
Genève zal bijeenkomen, mevr. dr.
H. Verwey-Jonker, vertegenwoor
digster van het Nederlandse vrou
wencomité en mr. P, J. de Kanter,
sous-chef der directie administratie
ve en juridische zaken van het mi
nisterie van buitenlandse zaken.
Het oude brandmeesterscollcge: v./.n.r,
idttend: C, F. Bernoski, F. J. H. Burgers,
IV, A. v. d. Kolf; staand: J. J, i'. c. Schoor,
J. van Sillevoldt, B. B. H. L. Hein rich en
G, Vrijdag.
FEU/lL£TO/V
„Hoezo? Hoe kan hij het weten?"
„Het schilderijtje bewoog vanmorgen", vertel
de Luis. „U weet wel. dat schilderijtje dat U in
Mexico City maakte, van U beiden; ja het bewoog
opeens zonder dat iemand het aanraakte; en de
oude, de meer-dan-honderdjarige, begon te zin
een en zet dat er veel tortij Jas gemaakt moesten
worden, héél veel, want dat er gasten op komst
waren. Nu dat was toch wel genoeg, niet waar?
Toen wist Bolivar wie er te gast zou komen".
Luis vertelde van dit mirakel, alsof het een alle-
34)
De Indio knikte. „Niet ver dan senor. Daar!"
Z0n arm maakte een zwaai en hij wees ergens daags iets was. zoiets als men bij ons zou zeggen:
over de horizon, nog onduidelijk en hij herhaalde kreeg een telefoontje",
geruststellend: „Niet ver". Ik begon nu al, te wennen aan de Mexicaanse
Wij moesten hem maar volgen zei hij Dat de- wonder atmosfeer en vond dit wel een héél prac-
den we. tisch mirakel een stomende schotel tortilla-
„Niet ver" bleek toch een paar uur rijden te pannekoeken stond op ons te wachten! Dat was
zijn. De Indio sprak niet. Alleen toen graaf Paul n°£ eens de moeite waard.
hem vroeg of hij de Senor Bolivar Yavisa kende,
wendde hij ons een lichtelijk verbaasd gezicht
toe. „Don Bolivar? Kent U hem?"
,.Ja, ik ken hem heel goed", zei graaf Paul.
„Ik bij zijn jongere broer", zei de Indio. „Mijn
naam is...."
„Luis", zei graaf Paul lachend. „Natuurlijk, jij
moet Luis zijn"
De zon stond als een bloedrode schijf op de
rand van de horizon, toen wij de pas tussen de
grijze bergruggen doortrokken. Een heerlijke
zoete geur van bonen en bloemen woei ons te
gemoet. De vallei van Agua Dulce lag voor ons.
De verrassing was weer echt Mexicaans: wéér
°P de rand van het onmogelijke, het mirakuleu-
Dat bier ui deze barre uitgestrektheid
De Ind" hield zijn paard in. bekeek graaf Paul zand. en steen een dorado als dit verborgen lag
met grote donkere ogen héél ernstig. „Dan bent a*3 een juweel in een ashoop.
U..., dan moet U 2ijnDon Pablo". Wij reden door een vallei die overliep van „.„..o,
Graaf Paul knikte. „Ja dat ben ik. >(En dit is vruchtbaarheid. Bossen, akkers en weiland: waar Graaf Paul knikte en volgde zyn voorbeeld. Ik
graasden en ik vroeg me af: hoe kan dit in zo'n
klimaat. „Het- lijkt wel een Hollandse polder"
zei ik. „Zó groen
„Dat komt omdat het geïrrigeerd is", zei graaf
Paul. „Later zul je het hele systeem wel eens
kunnen bekijken: het is al een paar eeuwen oud".
Ik wendde mij tot onze Indio-vricnd. „Je bent
wel gelukkig om in zo'n prachtige vallei te kun
nen wonen", zei ik.
Een sombere trek kwam op Luis' donker gelaat.
„Als het onze vallei was", mompelde hij.
„Is het dat dan niet?"
„In theorie misschien. De vallei is één hacien
da, en behoort aan een company, een naamloze
vennootschap. Wij, peones zijn maar, nu ja, dag
loners, als je 't beleefd, en slaven als je 't eerlijk
wilt zeggen".
Somber sloeg de jonge Indio met zijn zweep
naar een paar honden, die op ons af kwamen
springen en luid onze komst aankondigden.
„Meaar misschien zal alles nog eens veranderen",
zei ik. op mijn onhandige manier hem willende
troosten.
Luis lachte. Het was die spottende, luide lach.
vol twijfel en ironie, die ik ai meer in dit vreem
de land had gehoord. „Quien sabe? Wie weet?"
Hij zette zijn paard aan tot een stevige galop.
Jonska, mijn kameraad en compagnon". de grond niet bebouwd was met maïs. agave- of
De- jonge Indiaan keek mij met een vriendelij- fruitbomen, daar groeiden massa's van de prach-
ke lach aan. tigste wilde planten en struiken: geen plekje,
We reden verder. „Bolivar zal wel verrast zijn geen duim grond, waar niet de een of andere
ons opeens zo te zien verschijnen", merkte graaf exotische plant welig tierde. In de weilanden
Paul op. „Ik heb hem niet geschreven". liepen ranke, sierlijke koeien, géén lodderigs
„Hij zal blij zyn. maar niet verrast", antwoord- beesten: met hun lange horens hadden ze iets gracht. Was dit nu de levenschenkende stroom
de ae jonge Mexicaan. „Bolivar weet dat U komt. half-wilds, iets hert-achtigs. Maar het gras wat
Hij verwacht U". ze aten was zo groen als dat, waarop
Het was nu onze beurt om verbaasd te zijn. hun langzame, welgedane verwanten in Holland
had liever stapvoets willen gaan om al de
deren om ons heen beter te kunnen aanschouwen.
Nu zag ik als door een kaleidoscoop enige hutten
en huisjes, zwijgend rokende peones. een brug
getje en een stroom, waarin water langzaam liep.
vuil en troebel als in een Amsterdamse achter-
die het dal zo vruchtbaar maakte?
(Wordt vervolgd).
Gelukkig is er dan toch een ter
rein, waar verschil In lerensbeschou
wing. in godsdienstige en politieke
overtuiging niet leidde tot verwijde
ring. maar integendeel tot vrucht
bare samenwerking. Dat is het ter
rein van de kinderbescherming.
Niet minder dan 58 Rotterdamse
en Schiedamse tehuizen van allerlei
aard: observatiehuizen. internaten
voor debielen en psychopathen. kin
dertehuizen, weeshuizen, tehuizen
voor werkende joncens en meisjes,
v .o. 13 Prot12 H.K. cn 25 neutrale,
ziin aangesloten bij een organi
satie. die terecht de naam „De Koe-
nel" draagt. Deze organisatie gaf
Donderdagavond in de Blauwe Zaal
en mooi voorbeeld van wat samen
werking vermag: het doel: elkaar
laten zien wat cr oo ontsnannings-
iebied te bereiken is en do le>ders
der instellingen on ideeën brengen,
is zeer zeker bereikt. Allereerst was
een aardige tentoonstelling van
•prkstukken. waaraan alle tehuizen
hebben meegedaan, en vervolgens
werd er ccn programma afgewerkt,
dat klonk als een klok. Wel zeer dui-
de1ijk is oo deze avond gebleken,
dat er in de laatste demnnia veel
veranderd is in de „gestichten", die
tegenwoordig liever „tehuizen" wor
den genoemd. Allereerst.geen
..gestichtekleren" meer!De kin
deren ragen er allen uitstekend ver
zorgd en opgewekt uit.
Op het toneel ca ven de kinderen
en ouderen uit het "Weeshuis der
Hervormden te Schiedam, het Rot-
fprdams Burgerweeshuis, de Kin
derhuizen „Bloesem". ..Juliana".
„Bergsteyn". „De Kindersluis". het
St. Laurantius Joneensgesticht en
Huize Padua"staaltjes van hun kun
nen. In dc stamdvolle zaal zaten pa
ter b en nonnen, Prot. en neutrale
leiders en leidsters met hun discine-
l'cn eendrachtiglijk bijeen, hadden
evenveel schik in het nog heel klei
ne jongetje, dat. allerminst geïmpo
neerd door dc volle zaal. voortdu
rend de tong uitstak, en de parman
tige „matroosjes van stavast" met
hun mooie papieren mutsen en kra
gen. genoten evenzeer van de uitste
kende prestaties der ouderen.
Hot was een in alle opzichten ge
slaagde en svmnathieke avond. En
ook p»n aandoenlrike avond, waar
het volle licht weer eens kwam te
srlnirwn or> nl diegenen, die de ver
antwoorde] iike taak op de schouders
hebben genomen om kinderen, voor
wi« er nm welke reden dan ook geen
ouderlijk huis meer bestaat, liefde
rijk op te voeden tot nuttige leden
van de maatschappij!
Da handelsvoorlichtingfdienst
de Kamer van Koophandel en
fabrieken voor Zuid-Holland te Bot
terdam maakt bekend dat ..The
branch office of the Norwegian ship
ping and trade mission London" in
de Westerstraat 46 te Rotterdam
vanaf 31 October 1947 gesloten zal
zijn. 1
Wil hebben, naar aanleiding
van het conflict van de KNZB
met Jan Stender de opinie ge
vraagd van de heer Karei Lotsy,
die er met het oog op de Olym
pische Spelen niet onverschillig
tegenover kan staan.
„Ik ben er van overtuigd, dat
de Vries er zijn rédenen voor
heeft," zef de heer Lotsy, „om
Stender als bondstrainer te ont
slaan. Ik ken hem als een zeer
rechtschapen mens, die .niet no
deloos een ander zal krenken."
Wat denkt u van het drei
gement van Nel van VUet om
naar Amerika te gaan als Sten-
der haar niet traint?0
Lotsy? „Dat moet zc dan maar
doen. We hebben nu al het ge
duvel van Slijkhuis met Blan
kets en daar kan nog wel meer
bij. Maar: beter geen eerste pre
zen in Londen, dan toegeven aan
nukken en grillen van athleten
en zwemster si"
Voor de leden van de Alliance
Francaise gaf Woensdagavond, de
pianiste Janine Weill inBoymans
een recital met werken van Bach,
Franck, Ravel en Debussy,
Janine Weill^ is voor alles musi
cienne, d.w.z., zy musiceert met zeer
veel muzikaal begrip; de werken dia
zy voordraagt, dienen dus niet om
virtuositeit te demonstreren. Dit
betekent echter geenszins, dat zy
zich bewust strenge beperkingen in
de klankuitbeelding oplegt. Integen
deel, Haar interpretaties onderschei
den zich door veel esprit en sterke
stuwing.
Zo werd de vertolking van Ravel's
Gaspard de Ia Nuit een boeiend mo
ment evenals de na de pauze met
flair en fraai van klank gespeelde
Preludes van Debussy. Niet te ont
kennen valt, dat haar spel waar-
schjjnlyk tengevolge van een lichte
nervositeit soms weifelende momen
ten had en er ook wel een enkele
maal mistastingen vielen te consta
teren, zoals bijvoorbeeld in Franck's
compositie Prelude Choral Fugue.
Maar men nam dit, om de vele
artistieke kwaliteiten die het spel
van deze pianiste bevat, gaarne op
de koop toe.
Een groot en dankbaar gestemd
publiek heeft de kunstenares na
afloop langdurige bijval geschonken,
waarvoor zy dankte met een toegift.
Herman van Born.