huilde
VERSTOORDE ILLUSIE
Oom Justus
knapt 't op
„9famAl i&H&M JÜjcuxa haoJit
slm Jüauim
9/i Sintorkh
SINT EN PIET NAMEN
MET GULLE HAND
Verenigde Sinterklazen in
congres hijeen
KTnVSiïVH vffi "f"eI!'hahaha! - 35
Maanüag 1 December 1947
TOEN ik ons zesjarig Adriaan
tje op een zonnige Novem
bermiddag van school haalde, zag
ik onmiddellijk, dat er met hem
iets niet in orde was. Er lag een
rimpeltje tussen ti,jn blauwe kij-
kers, terwijl zijn lippen, anders
voortdurend in beweging om zijn
kinderlijk gemoed lucht te geven,
nu stijf op elkaar geperst waren
Wat is er aan de hand Adri?",
informeerde ik. „Heeft de juffrouw
je een standje gemaakt?" Geen
antwoord, ook niet, nadat ik op an
dere manieren geprobeerd had hem
aan het praten te krijgen.
Mevrouw Duwal passeerde met
haar zoontje. Het ventje maakte in
het voorbijgaan een lange tong te
gen mijn spruit en voegde er met
een geringschattend air aan toe:
„Toch bestaat-ie lekker -nieti"
Ik voelde, dat dit op de een of
andere manier niet Adri's moei
lijkheden verband moest houden
m keek neer op een meelijwekkend
gezichtje. „Wie bestaat niet?",4
vroeg ik Adri, hoewel ik instinctief
voelde, wie bedoeld werd. „Sinter
klaas", bekende hij timide, terwijl
dikke tranen over zijn wangen
biggelden. Eensklaps begreep ik de
volle omvang van dit kinderdrama.
Ik knuffelde mijp Adriaantje eens
lekker midden op straat. Maar
daarmee had ik de twijfel niet uit
zijn hartje gebannen.
HET gelukte mijn man4 en mij
dezelfde avond, na een ge
duldige conversatie met de kleine
baas, die een uur later dan ge
woonlijk in slaap viel, hem te
overtuigen. Toen wij daarna nog
wat gezellig bij de haard zaten,
lachten we eens hartelijk om onze
dwaze pogingen. Adriaantje zijn
bijgeloof te doen behouden. Puur
egoïsme vonden wij, want voor ons
was Adri's .rotsvast geloof in de
Goede Sint en zijn zwarte knecht
tot np toe een jaarlijks terugke
rend intens genoegen geweest. Dat
wilden wü ons maar niet zo een
twee drie laten ontnemen.
Maar och, wij hadden buiten de
vasthoudendheid gerekend, waar
mee Adri's vriendjes het Sinter
klaas-geloof van ons zoontje
trachtten uit te roeien.
- Op een avond, vijf dagen voor
Sinterklaas, zat Adriaan rustig een
tekeningetje te kleuren, toen ik
oudergewoonte meende, Sinter
klaas' alomtegenwoordigheid te
moeten demonstreren door hard op
de kamerdeur te bonzen en_ een
handvol pepernoten naar binnen
te strooien.
Ik bonsde, verlaagde mijn stem
tot een overslaande bas en strooi-
ide. Maar nauwelijks had ik de
kamerdeur achter me dichtgetrok
ken en mij naar, de keuken ge
spoed, of Adri gooide de deur open
en rende mij achterna. Helaas, het
zakje met pepernoten kon ik niet
zo gauw wegmoffelen.
Een uitdrukking van stil) maar
diep verwijt in Adri's grote kin
derogen deed mij blozen als een
betrapt schoolmeisje. „Jij hebt ge
strooid," zei hij nadrukkelijk en
met een zekere verachting. Toen.
keerde hij mij de rug toe.
Ik geloof, dat ik het maar op
geef, verzuchtte ik later op de
avond tegen mijn man. Maar deze
wilde daar niets van weten, eigen
wijs als sommige mannen kunnen
zijn, waar het de opvoeding van
hun kinderen betreft.
Adri zóu eenvoudig 'dit jaar nog
aan Sinterklaas geloven. Dat had
hij zich nu ^eenmaal in het hoofd
gezet.
„Ik zal een Sinterklaas
knecht huren voor vijf December
en dan zal je eens zien, of Adriaan
tje niet weer het heilig ontzag
krijgt!"
Zo werd beslist en zo werd ge
daan.
OP Sinterklaasavond meenden
wij bij Adri toch wel een ze
kere zenuwachtigheid te bespeuren.
Zijn verlanglijstje had hij ons
reeds dagen, te voren gegeven,
waarop mijn man met bijzondere
nadruk had beloofd het papiertje
aan Sinterklaas te zullen overhan
digen. Adri had er- niets op geant
woord., Tegen zeven uur was ons
kleine gezin om de tafel geschaard
in afwachting van de komst van de
Goede Sint. Adri zong geen Sin
terklaasversjes onder de schoor
steenmantel, zoals andere jaren.
Ogenschijnlijk rustig vermaakte hij
zich met zijn blokkendoos en ik
had pret om de nervositeit van
mijn man, die nog meer onder de
indruk leek van het grote ogen
blik dan zijn zoontje.
„Als' die vent nu maag komt,"
siste hij mij over 'de tafel toe.
,,'tr Is al kwart over zeven."
Toen werd. er luid en aanhou
dend. gebeld. „Dat zal Sinterklaas
zijn!", besdistg ik enthousiast,
waarop Adri overeind schoot en
mij met grote, vragende ogen aan
staarde. N
Zijn vader was al in de gang
verdwenen om de Sint te verwel
komen.
In één oogopslag ontdekte ik
aan. de plechtstatig binnenkomende
Sinterklaas en, aan Zwarte Piet,
dat hun exotische kleding bestond
„Komt me de kónkurrensje roet in
de pap gooien," bromde hij in zijn
scheefgezakte baard.
T NMIDDELS was de Sinterklaas-
X optocht onder grote lawijt voor
bijgetrokken.
Wij deden geen pogingen meer
om Adri van het venster weg tc
halen. Wij beseften onze nederlaag,
die nog pijnlijker werd, toen
Adriaan van zijn uitkijkpost terug
keerde.
„Jij bent geen echte Sinter
klaas," verklaarde hij met 'n over-
winnaarsblik in zijn ogen.
Sinterklaas verloor op slag zijn
waardigheid. „Neeje, dach ie soms
die vogelverschrikker in z'n rooie
soepjurk daar op straat!Kom
Piet, we gaan maar, hier is de lol
eraf. Gelukkig benne er nog heel
veel kindertjes, die wél aan mij
gelove!"
De zwaar in zijn Sinterklazen
eer aangetaste Sinterklaas maakte
.reeds aanstalten I'd de aftocht,
toen hij zich plotseling bedacht.
.Waarachtig meneer," zei hij
tot mijn man, die sprakeloos
de hele scène had aange
zien; „ik zou me hele
salaris nog vergete!"
Ik trachtte het twee
tal nog de gang.op
te duwen, maar
te laatVoor
de ogen van
Adri werd
I 5 DECEMBERVIER1NG IN NIEUWE BANEN
uit afleg
gertjes
diverse gene
raties Sinterkla
zen en Pieten,
vendien zat de
van de heilige gevs
lijk scheef in de
ting van zijn lir
terwijl Piet onder zijn
zwartgemaakt gezicht een
groezelige witte hals vertoonde.
Maar Adri ontgingen deze zit
ge tekortkomingen blijkbaar, on
der de indruk van het directe con
tact met een figuur, die door zijn
kameraadjes met zoveel hartstocht
was ontmaskerd.
Wij voelden zijn twijfel en geno
ten ervan. Mijn man wierp mij een
triomfantelijke blik toe, terwijl
Adri gedwee „ja Sinterklaas" en.
„nee Sinterklaas" antwoordde op
al de bij het honorarium inbegre
pen vragen, die de Sint' hem met
een sterk accent stelde.
Toen klonk muziek van buiten;
Sinterklaasversjes van een oempa
orkest, begeleid door joelende kin
derstemmen. Het lawaai kwam
steeds nader. Adri spitste als een
konijntje de oren, liet eensklaps
zijn reeds ontvangen speelgoed in
de steek en rende naar het raam
van de voorkamer, waar hij de
gordijnen woest vaneen schoof.
Wij voelden als 't ware de cata
strophe nader komen en keken
elkaar verslagen aan.
,,Onze" Sinterklaas mompelde
iets, dat op een vloek geleek.
ST. NICOEAAS HEEFT
HEUS BESTAAN'
In de vierde eeuw leefde Nico-
laas de Wonderdoener, Bisschop
van Mtjra. Volgens een legende
moet St. Nico laas o.m. drie mcis'
jes uit de nood hebben gcholpeii,
door in hun kamer geld tc werpen
als bruidsschat. Vandaar, dat op
steooiavond nu nog pepernofcr in
de huiskamers worden gesmeten.
Verwacht echter de avond van
5 December niet, dat een heilige,
met of zonder baard, bij U met
goudstukken gaat gooien! Dat is
.een illusie, die wij wreed moeten
verstoren.
een tientje in Sinterklaas' opgehe
ven hand gestopt.
Mijn man liet hem uit en in het
ogenblik, dat ik met Adri alleen
was, vroeg hij eensklaps; „Moeder,
verdienen Sinterklazen veel?"
„Ja, heel veel," zei ik, en voor dat
geld köpen. ze cadeautjes voor heel
arme kindertjes."
Adri keek mij lang en onderzoe
kend aan. „Moeder, mag niet jok
ken," zei hij toen met het ernstig
ste gezichtje van de wereld.
G. E. B. JANSSEN.
MIJN vrouw en ik waren het er
over eens, dat we dit jaar on
ze zoon een ouderwetse binterKlaas
avond moesten bereiden, met veel
cadeautjes en een echte Sinterklaas.
Natuurlijk zou Oom Justus Sinter
klaas 2iin. Oom Justus was we! een
ietwat zonderlinge man. maar och.
dachten wij. een vriieezel als h»i
heeft zo weinig plezierigs in z'n le
ven; het zou voor hem net zo leuk
zijn als voor Bert-Jan. Bovendi'en
waren Oom Justus en Bert-Jan dik
ke vrienden en wij hadden reden,
deze vriendschapsverhouding, onop
vallend weliswaar, te stimuleren,
Oom Justus was, om zo te-zeggen.
Bcrt-Jan's suikeroom.
„Kinders", sprak Oom Justus ge
roerd, toen wö "hem ons plan ver
telden, „dit heeft zo moeten zijn. Ik
loop al weken lang over zoiets 'te
denken. Ik beloof ie. het wórdt een
ouderwetse Sinterklaas! Koop geen
cadeautjes en geen pepernoten,
daar zorgt de Sint zelf voor!".Het
was meer dan we verwachtten en
we hebben die avond Oom eens lek
ker verwend met koekjes en siga
ren. Hij ging neuriënd de trap af.
OOM JUSTUS is gewend, de din
gen ernstig op te vatten en
wij wachtten dan ook met een ge
rust hart de vijfde December af. On
dertussen bereidden wij onze zoon
op deze gewichtige dag voor. U
weet hoe dat gaat; de eerste dagen
wordt de goede bisschop afgeschil
derd als een goedaardige ouwe baas,
wiens reden van bestaan uitsluitend
hierin gelegen "is. dat hij heel veel
kinderen heel veel cadeautjes geeft;
allengs blijkt echter, dat hij ook een
zeer nuttige boeman is. die te nas
en te onpas op het huishoudelijk ta
pijt kan worden geroepen. We had
den aan Bert-Jan geen kind meer:
hij leerde zoet de versjes kwelen,
poetste altijd zijn tanden en liet
nooit een kliekje staan. En wil ver
zekerden. hem, dat de Sint hem best
een. lieve jongen zou vinden, als hij
deze levenswijs nog een poosje zou
volhouden.
T? EN WEEK vf,6r 't zover was, liep
ik eens bij Oom Justus binnen.
Nu woont Oom Justus alleen, wat
niet wegneemt, dat hij zijn huis
houdentic ordentelijk weet te be
sturen, Er heerste nu een onbe
schrijflijke chaos. Midden tussen de
oude kranten, lijmpotten, watten
dozen, bergen houtwol, kisten en
bossen touw zat Oom Justus ach
ter zijn schrijfmachine. Ik deed na
tuurlijk, of ik niet anders van hem
gewend was en begroette hem vro
lijk: „Wil het nogal vlotten, Oom?'
Onverstaanbaar gemompel. Ik
scharrelde door de rommel naar een
luie stoel en vroeg of ik hem ergens
mee van dienst kon zijn. „Neef, ik
heb je gezegd, dat ik het alleen zou
opknappen. Doe me een plezier en
laat me met rust! S December om 7
uur, ben ik toy jullie. Groeten aan
je vrouw!"
U ET WAS 5 December, 7 uur.
AA We zaten met z'n drieën, te
wachten: Bert-Jan met popelende
schitteroogjes, wij quasi-normaal.
Toen er tegen half acht gebeld
werd, renden we alledrie naar .be
neden. Aan de deur stond Oom Jus
tus, in burger. Geen van vieren zei
een woord. Tot.Bert-Jan de stilte
verbrak en iei: „Oom, kom gauw
N doorgaans geïnformeerde dames
kringen wint de overtuiging veld, dat
de Sint Nicolaasviering aan de voor
avond van verrassende veranderingen
staat. De Ontwikkelingsgang van
de jaarlijks terugkerende verjaarda-
gen, aldus onze zegsvrouw, leert ons,
dat we met Sinterklaas het verkeerde
opgaan.
De pijnlijke incidenten, die zich de laatste jaren
hebben voorgedaan: Sinterklaas opgebracht we
gens drankmisbruik, de bisschop vechtend met 'n
collega, boeten voor overtreding van de distri
butievoorschriften, ja zelfs deviezensmokkelarij
(in zijn mijter) al deze onverkwikkelijke ge
beurtenissen hebben de toch zo ontvankelijke
gemoederen van onze kinderen diep geschokt en
in menig teder zieltje is *n gapend gat geslagen.
En dat mag niet! riep de woordvoerster in fiere
verontwaardiging uit, terwijl ze een piraatje rolde.
Deze zaak eist 'n fris initiatief, vervolgde
zij. Sinterklaas is oud en onze tijd vraagt nieu
we dingen. Wij vrouwen, wij moderne vrouwen
zullen daarvoor zorgen. Te Jang reeds heeft de
bejaarde heer mooi weer gespeeld van ons huis
houdgeld. In luttel tijds hebben wij bijna alle
ambten en beroepen veroverd: dokter, rechter,
journalist, burgemeester, alleen het Kiazenvak
bleef voor de man behouden. Kort geformuleerd:
wij willen een Klazina!
Een aardig idee, beaamden wij. En wanneer
denkt te beginnen?
Tut tut, niet zoveel vragen, zei onze moderne
vrouw en zij klopte ons olijk op 't voorhoofd.
De zaak moet grondig voorbereid worden.
We gaan met Klazina niet over één nacht ijs.
Tenslotte zullen we Klaas zelf polsen, wat hij er
van vindt.
U moet niet denken, dat wij hem uit z'n brood
willen stoten. Alleen vinden we 't onrechtvaar
dig, dat slechts een man de philantroop mag spe
len en wij menen, dat de invloed der vrouw een
zeer heilzame invloed zal hebben op de steeds
meer verwaterende traditie.
De enomie voordelen van ons idee springen
direct in oog: Wie kent het nummer van de
geldende s^oepbon uit 't hoofd? De' vrouw. Wie
weet de kruidigste speculaas, de taaiste peper
noten te krijgen? De vrouw. Wie kamt de war-
'riee baard van Klaas, wie strijkt zijn tabberd en
stijft z'n mijter? Wie kan dat beter dan Klazma^
En dan de lastige vraagjes van onze intelligente
jeugd! „Mamma, waarom is Sinterklaas met ge
trouwd? Als hij dood is, waar komt dan n nieuw
Klaasje vandaan?"
Geen nood, lieve ouders en voogden, nu Runr
U zonder blGzend gelaat Uw kinderen frank en
vrij aanzien. Lastige leugentjes zijn van de baan,
want het levend bewijs van Sinterklaas eeuwig
voortbestaan heeft U bij de hand: Klazina, waar
borg voor jonge Klaasjes.
Uw kinderen zullen het begrijpen, de olijkerds,
en zo wordt *n oud geloof weer in ere hersteld.
Is dat niet veel waard?
En hoe prettig.moet het voor de oude heer zeL
niet zijn, een Klazina aan zijn zijde te weten, die
hem zal behoeden voor misstappen m daklan-
taarns en rosse kroegjes. Die met echt-vrouwe-
lijke tact de Pietcimannen op hun phcht zai
wijzen en hen zal afhouden van onoirbaar ogen-
spel met winkeldames. Klazina, die de Sint, als hu
vermoeid van zijn gegeef, de huiselijke haard op
zoekt, een glas warme bisschop zal bereiden en
de zakken met stoute kinderen gaat sorteren.
Heeft U ook gedacht aan de liedjes, die aan
gepast zijn aan de nieuwe staat van de weldoe
ner? vroegen wij.
O ja, met kleine veranderingen kunnen ae
oude versjes blijven bestaan. Hoor maar, wat we
voor: Zie de maan schijnt door de bomen, heb
ben gevonden:
„Wol nooit iemand durfde dromen,
O wat gek, zo'n oude baas.
'I ls er eindelijk van gekomen,
Een mooie vrouw heelt Sinterklaas!
Sinterklaas, kom maar binnen met je knecht,
wordt ais volgt:
Sinterklaas, kom maar binnen mei je vrouw.
Gelukgewenst, nu ben je uif de kou.
'i Was ook wei heus de hoogste tijd,
We hopen, daf kei je niet spijt,
enz,
Aan de slag dus dames, zo besloot de woord
voerster haar klemmend betoog, een nieuwe
positie ligt voor ons braak!" REEDIJK.
mee naar boven, straks komt Sin- j
terklaas!" We gingen naar bqyen.
Oom zag er vermoeid uit. ..Dat had
den jullie niet gedacht, hè?", ze!
hij droog, „ik trouwens ook niet. Ik
dacht, dat ik het nogal goed ge
daan had. Ik bon gaan winkelen. Je
weet, ik heb er de tüd voor, dus had
ïk aardige cadeautjes. Jullie gaan
straks alledrie met me mee: ze zijn
thuis- Toen ben ik gaan inpakken,
surprises gaan maken. Het was een
heel karwei, want ik wou het goed
doen, weet 1e! Ik heb er gedichten
by gemaakt; het heeft mij m'n
nachtrust gekost, maar ik wou jul
lie niet teleurstellen. Toen ben ik op
een paard uitgegaan. Ik moest toch
een beetle voor de dag komen? 'k
Heb er dagen voor gelopen: Over-
schié, Barendrecht, Fjjnacker: ner
gens een paard te huur! Eindelijk
slaagde ik bii een boer ergens onder
Nieuwerkerk, Toen een costuum.
Wat ik niet gedaan heb om dp ar
aan te komen! Er is namelijk in
deze tfld van het jaar nogal belang
stelling voor die dingen. Toch had
ik er een, uit een winkel Sn Delft
Maar laat ik nou geen neger kun
nen krijgen! En zonder Zwarte Piet
is er toch geen aardigheid aan, zeg
nou zelf!"
KEES OVERBEEKE.
zien: het ontroerde mij
diep. En voor ik het wist,
welden ze ook in mijn
ogen.
Wij snikten op hetzelfde
ogenblik.
Toen gebeurde het ver
schrikkelijke.
Ik kan het maar met een
paar woorden weergeven:
een man brak bulderend
Paa.r binnen en sloeg mij
VAN -het wonderlijkste bijna teleurgesteld, terwijl ping aan de onverwachte ^iï^ideer'ns^™euwdï
v en kortste Sinterklaas- *U de hond aan de mn gang van zaken geboden. {!«a J,,v
feest dat ik ooit heb mee- deed: „Oh, bent u daar »leuK van le-
gemaakt zal ik u vertel- eindelijk. Sinterklaas?" De directrice begroette ~e?wV£JJ
Nymf in Nunspeet"blijven
na-tafelen en zo: Geef je
tabberd maar gauw op en
ïica en °°k. Fijn, dank-ie
vertellen zal mü dus niét ««£m_ om u tc ichtïï dezen ontdekten '""ouê
zo goed afgaan als ik zelf springen! Dc kinderen mijn oude bisschoppelijke h-m„ die slachtof-
ivel zou willen, want Het wachten al een uur. Zij ogen een groep van wel gjjf- f™
bevat een bekentenis. hebben hun liele reper- vijftig meisjes valt dertien ft":;" h„5Sdonderen"
Het zat zo: toirc aan Sinterklaaslied- tot twintig jaar het «ra- Keulen hoort donderen,
primo was het oorlogs- Jes al tweemaal afgewerkt, ren „zondaressen". Dat be- 5 °g "aai? sciuint doir de
tijd en maar er komt maar niets, greep ,k tenminste tut de ™ê-''J L
secundo deed nijjn hout- Directrice stuurde mil er- strenge woorden van de op-» o me en nu pe st
blokjeskachelauto het zo ofz uit u te zoeken. Waar directrice; het waren uit zmbzeit even Doven op zon
verschrikkelijk slecht, dat bleef u* toch?" de ouderlijke macht ont- Kaic BOOIU>
ik op thuisreis van ergens ..Mijn fiets heelt zjch zette, langs 's heren wegen Ik ben weggeslopen, met
„boven in de Veluwc" bij begeven, midden in de hei opgeraapte deerntjes; de een minimum aan veront-
de-inval van dc duisternis en nu zoek ik een onder- cen had dit, de ander dat sehuidigingen en explica-
bleef steken en ik mij op dak. want het is al sper- op haar jonge geweten, ties, verwarring, ontstel-
weg moest begeven om tijd",, ,dij was geen on- Een,lange lijst werd mu tenis en weer nieuwe ver-
dozijn verpleegsters
dat je
mlïmet^n'diepe^bffinl maaTik ben te"lanfl?S
mij zit 'm echter in'het woon on redelijk gebleven, .en met een schone rede- 'Mv'T>r ,n W"nsr>«»fc hinven
feit dat ik zelf voor Sin- maar ik vond tte begroe- voering. In een halve cir-
terklaas heb gespeeld en tin6 komiek en antwoord- kei achter haar stond
dat ik gehuild heb 'het de'._ ..Om u te dienen!"
Onze correspondent Berius Persil seint ons.
uit Lake Sickesz:
Het was vanavond een drukte van belang op
het dak van de wolkenkrabber, waarin de
United Santaelause Organisation juist voor de
grote-campagne begint haar jaarlijkse ledenver
gadering zal houden. Van heinde en verre kwa
men de Sinterklazen aangesnord op hun schim
mels, die thans vergeefs lopen te snuffelen naar
een sprietje gras. Dat. zou de arme dieren hard
toekomen, want ze hadden er een hele kluif aan
hier boven op het dak te komen.
Alle landingen ver
liepen vlot, ook die
van de Amerikaanse
Sinten, die allemaal per
helicoptère arriveerden.
Bij de in Amerika
heersende woningtoe
standen hebben ze die
wel nodig. 'Met een
ouderwets paard zou
den ze hun zaken niet
meer kbnnen bijsloffen.
Daar het een beslo
ten vergadering is heb
ik -geprobeerd van dc
Sinten te weten te koi
men welke punten zul
len worden aangesne
den. Veel wilden ze er
niet over loslaten. Wel
heb ik vernomen, dat
uit Spanje een onge-
fr ank eerde brief was
binnengekomen van de
man, die beweert de
enig echte en ware Sin
terklaas te zijn. Deze
verzocht zich niet met
zijn zaken te bemoeien.
„Ik ben nog best in
staat mijn eigen peul
tjes te doppen", schreef
by.
Een opschudding, als
of er een atoombom
ontplofte, veroorzaakte
de aankomst van de
delegatie der Unie van
Sovjat-Sinterklazcn. Zij
bleken n.I. dc kruizen
op hun mijters vervan
gen te hebben door sik
kel en, hamer. Naar wij
in grote wattenbaarden
hoorden, mompelen, zul
len de Russen voor
deze daad, die ernstig
de wereldvrede dreigt in
gevaar te brengen, voor
de Heiligheidsraad wor
den gedaagd.
De Sovjet-Sinterkla
zen waren de epigen,
die iets wilden loslaten,
De leider van de dele
gatie, Wijsistie, deelde
mede een protest te
zullen indienen, tegen
het optreden van een
zekere Marshall, dig
voor Sinterklaas schijnt
te willen spelen.
„Maar ik zeg", aldus
Wijsistie, „'die meneer
brengt onze goede
naam in discrediet. Ten
eerste is hü helemaal
niet bü ohs- georgani
seerd en dan is hij nog
Amerikaan ook. Die
geven mot zo maar
met gulle hand, die
kennen alleen maar
„Business". Daar zit
vast meer achter".
Vertraging
De opening van de
vergadering kon niet op
de vastgestelde tijd ge
schieden. daar Joe
Louis, de leider van het
Amerikaanse Sinterkla
zen Vakverbond, met
gróte vertraging arri
ve ertle. Toen hij in zijn
vliegtuig wilde stappen,
was hij zowaar in arrest
gesteld.
„Ik had me voor deze
vergadering in vol or
naat geltoken", zei
Louis, „maar ik weet
nu wel, dat ik volgende
keer in burger ga. Ze
hebben meJ voor een
soort van zuiverings
commissie geleid en ik
heb moeten* praten als
Brugman voor ik ze
daar eindelijk aan het
verstand had gebracht,
dat mijn rode mantel 'n
teken van mijn waar-
dïgheid was. De com
missie dacht beslist dat
het wat te maken had
met staatsvijandelijke
activiteit. Ik vind het
'n compleet schandaal"
een middel te vinden om waarheid.
mijn huisgenoten in hot
verre zuid-westen in te
lichten over mijn legen-
slag; hoe vervelend het
ook was: *k zou m'n Sin
terklaasavond op 130 km
van huis hebben door te
brengen, joost weet waar...
Ik schatte: daar zal
Doornspijk "liggen, daar -
Nunspeet cn ik koos een
weg dwars door de licht- kunt
besneeuwde hei naar een
bosrand toe. Er langs lo-
oyerhandigd of ik met warring.
„Ja", zei zij nadenkend, die gegevens in de hand pe jonge zuster die mii
„onderdak dat gaat: maar beginnen wade met binnengehaald had, liet
mij met spoed uit en wjerp
door J. IF. DE BOER
de deur, achter mij, op het
nachtslot.
Ik dwaalde door het Sin-
[erklaasavondbos als een
man, die voor een examen
gezakt is, het moeilijke
i uw huis nog de goeie ouë Sint te zijn examen om zomaar ineens
■aarschuwen?voor die onregeerbare voor Sinterklaas te spe.en
Laten vie de kortste v>eg wezentjes. bu wi dvrcemdc kinderen,
narr- het Huis nemen, 'k Ik 'zette me. iiet ,vat van wie de allereerste mu
uuai«ii»u we. «ui(is ju- u ^et een zingen, schraapte mijn tot tranen toe ontroerd
pend passeerde ik 'n paar vfndt taü ons,, maar keel, cn riep de eerste had. zo mnig-lief haa
wij kunnen maar niet. op naam ah
zijlanen, die, als ik" ze af*
mij aangekeken met haar
keek, geen van alle naar "raren ™drm Bevend, met neergeslagen ontwapenende blauwe kij-
een bewoonde wereld geëvicueerd zijn. ogen, kwam een jong ding. kers vol tranen.
directrice:
achteloze
schenen te voeren een aanminnig boeren- Volgens de
De bosrana maakte een Te weinig ruimte en meisje met helrode wan- „een kleine,
flauwe hoek cn ineens steeds weer nieuwe kinde- naar my toe_ zondares"
veranderde bij het jonge ren erbij!.... De kleintjes 6 Xo„ zs, jk_ en mijn bas 'k Heb maar één voldoe-
lich. der maan de aanblik hebben hun "feest al Be- klonk helemaal niet streng, nine gehad: 'k heb die
van het, geheel, prikkel- had- nu zijn de groten aan „ben jij Sjouke?" kleine „zoudares" nog net
Se. SolSSS Set SdeaS
rSsïerse te'SaS SSÏÏÏ.. wraebl "ent speels? JU nen__^.rh_«ASr__di!jl|ul.
een. hond baste.
beschaming, "klaar.... Uw .^^1* speelt liever"'met"de kleim deraar mij mijn baard af*
meer, geluiden drongen Jol j$!,U u» k^gSn Jog; «es htehj Huis. ^coptn ^deed^et zd
mu door, zodat ik langza- SjW"ojT« een baard dat je ze straft en rtréng vluj als -Me "net dit
mer. oplettender en jspeu- hangt er, een baard van ®PyoedW, -r;1ff wissen afwSn tln
lm cn ook in de rararke- zweeg. plicht, staat er.buk.
lijkheid gaat, ging het ook Want als ik nu mijn rol Zij sloeg haar oogleden genuua dat ik neb.!
nu met mij: ineens niet verder speelde, zou ik op: twee prachtige grote '?en 20. ver van nui
stoof een herdershond mij spelbreker zijn en de pret blauwe ogen zagen mij vol C1.fe" home en uitgestoten
grommend terzijde erf om bedervtn; cn mocht de aan. - uit dat andere Huis, over
de voeten en hij werd oorsprxikelijk-bestelde Sinterklaas en een mcis- »e sn, jeu gS. P3<rCI? r°nö"
prompt teruggeroependoor Sinterklaas nog onver- je van misschien dertien, dwaalde: K neb net uitgc-
een haastige jonge vrou- hoeds opdoefnen. dan was veertien jaar keken elkaar snikt als, een kind m dat
western. er nog tijd genoeg de zwijgend aan, een minuut, hus op ae Noord-Veluwe
Twee tellen later dook, nodige toe- cn inlichtin- twee minuten. Grote, dik- Mal »e-
Jangs het traditionclè gen te geven; men moet ke tranen welden in do Maar het is ook alweer
struikgewas, de eigenares de dingen weieens laten blauwe ogen voor mij. Zo- vijf jaar geleden, en toen
van de stem voor mij op lopen zoals zij lopen, en iets -liofs, cn aandoen- waren de tijden ook zo
en zij zeide,- verbaasd en dan ia volledige onderwer- lijks had ik nog nooit ge- anders....
Hoe Lange Willem en Korte Toontje hun
slag sloegen op slrooiavond
NET had Lange*Willem de
fraaie casette tafelzilver
(52 delig, zwaar zilver f 845.-)
omzichtig in de grote zak ge-
depqneerd, boven op de étuis
met brülanten ringen, zegel
ringen. en verlovingsringen en
op de unieke collectie gouden
armbanden", die,reeds rustten
op de gouden sigarettenkokers,
de zilveren rooms tellet jes en
het kostbare schildpadlederen
étui waarin het schitterende
paarlcollier in het satijnen
bedje sluimerde en net wil
de Lange Willem zeggen dat
het nu welletjes was, of daar
joeg Korte Toontje, die de zak
gedienstig openhield, hem de
doodschrik op het lijf door
hem een por in zijn lenden te
geven, de zaklantaarn uit te
knippen en achter de zak weg
te duiken.
„Wat is er?" fluisterde Lange
Willem, prompt mee-duikend.
„Sssssst!" siste Toontje, „we zijn
d'r bü! D'r morrelt iemand aan de
deur!"
Lange Willem gluurde om de
hoek van de etalagekast'. ,,De
Nachtwaker", fluisterde hij. Toon
tje gromde. „Als die vent maar
gauw ophoepelt, anders kunnen
we d'r niet uit."
„Goed dat we de knip weer op
de deur hebben gedaan"! bromde
Willem terug. Hij ging wat ge
makkelijker zitten. „We zullen effe
geduld moeten hebben, Toon.
Na drie kwartier kreeg Lange Wil
lem er genoeg van. „Kom mee,
Toon, we gaan achterom", fluister
de hij. Met de zware, goedgevul
de zak tussen zich in sloop het
tweetal de winkel door naar het
kantoortje. Daar ontdekten zij een
deur. „Op slot natuurlijk!" mom
pelde Lange Willem. Hü haalde
een paar dingsigheidjes te voor
schijn cn goochelde de deur open.
Het binnenplaatsje waar zij waren
terechtgekomen bleek begrensd
door vier muren. En er waren
twee deuren een die hen zo
juist toegang tot het plaatsje had
verschaft en een daar tegen oyer.
En die deur gaf kennelijk toe
gang tot het woonhuis.
„Wat nou?" vroeg Toontje.
„Sssst", zei Willem. Hij luisterde.
Toontje luisterde mee. Er* werd er
gens gezongen. „Vol verwachting
klopt ons hart
„Wie de koek krijgtAu!"
Toontje, die zachtjes was gaan
meezingen wreef met een pijnlijk
gezicht zijn linkerschoen, die door
zijn makker onzacht «was „be
roerd". Er straalde opeens licht
dooreen venster in de deur tegen
over hem. Toontje vergat zijn pijn
en keek ademloos toe, hoe een
heer in een soortement rommel-
kamerlje rondkeek, en toen weer
verdween. Het licht knipte weer
uit. Lange Willem floot zacht tus
sen de tanden. „Zag je dat?" vroeg
hij.
„Wat? Die vent?" vroeg Toontje
schaapachtig.
„Nee. Wat er in dat kamertje
lag! Da'& onze kans. Hier, hou
vast."
Korte Toontje snapte er niets
van. Willem liep naar de deur,
frommelde die open en nee, niet
lange Willem, maar Sinterklaas in
hoogst eigen persoon, met mantel,
mijter, staf en. al, stapte op Toontje
af, duwde hem een bundeltje kle
ren in de handen. „Trek an!"
snauwde Sinterklaas met de stem
met hem gebeurde, had hij een
zwierige baret op en een fluwelen
buis aan. „Je broek mot uit, want
je moet dit fluwelen broekkie en -
die witte kousen an", zei Sinter
klaas.
Dat ging Toontje te ver. „Ja
maar begon hij.
„Niks. Maak voort. Dit is een
kans om weg te komen.
Sinterklaas was onverbid
delijk. Mopperend deed Toon
tje wat van hem verlangd werd.
Het ging niet van harte. Hij vond
het onzin cn hij had het koud. En
hij verwenste Sinterklaas, die ech
ter alleen maar aandacht had voor
een baard met snor. Toen tenslotte
het tweetal, onherkenbaar ver
momd, gereed was de terugtocht te
aanvaarden, flitste het licht in het
kamertje weer aan. Van schrik liet
Tpontje de zak, die hij net op zijn
schouder wilde nemen, glippen.
Sinterklaas zei iets wat Sinterklaas
niet behóórt te zeggen, maar het
gaf niets meer. De heer in het ka
mertje had de zak óók horen val
len. Hij deed de deur open. Sin-
lorklaas en Piet stonden roerloos
in het volle licht.
„Waarom staan jullie buiten?"
vroeg de hoer verbaasd.
„Dat is veel echter", zei Sinter
klaas gevat. Toontje keek vol be
wondering naar zijn maat op. De
heer kwam naar buiten en bleef
lachend voor Sinterklaas staan.
„Kerel, wat zie je d'r -magnifiek
uit! 2e herkennen je nooit!" grin
nikte hij, terwijl hij Sinterklaas
familiaar een por in zijn buik f^af.
Sinterklaas hapte naar adem.
„Dat dat is maar goed ook",
grinnikte hij terug.
Toen kreeg de heer haast. „Naar
binnen!" Hij wilde helpen met de
zak, maar Toontje vond het vei
liger die alleen voor zijn rekening
te nemen.
„Paps! Oehoe? Waar zit je nou?"
klonk ergens uit het huis een roe
pende meisjesslem.
PAPS schoot overeind.'„Ze wor
den ongeduldig. Ik moet naar
binnen. Zie dat jullie alles bij el
kaar pakt. Die stapel pakjes daar
hcort er ook bij. De namen staan
er op. Jullie moeten voorzichtig
hier door de gang naar de buiten
deur gaan en dan maar flink aan
de be! trekken en veel lawaai ma
ken. Bons maar op de deur en zo.
Het wordt een denderende avond!
So long!"- En weg was Paps, de
gang 111 en de huiskamer binnen,
waar de hele familie bijeen zat, in
vrolijke, opgewonden, afwachtende
stemming, met warme chocola voor
dc kinders en wat pittigers voor
de grotc.1 en banket voor allemaal.
Er werd gebeld.
„Zingen, jongens!" zei Paps. De
familie zong uit folie borst het lied
van de stoomboot. En er werd op
nieuw gebeld, harder nu. En de
familie zong van de koek en de
gard. Toen werd er op de deur ge
bonsd. „Daar wordt op de deur
gekloptzong het koor jube
lend. Paps besloot om open te
doen. De familie zong nog steeds.
De spanning steeg met de seconde
om zich tenslotte te ontladen
in een anti-climax ran verwarring
en nerveuze woede-uitbarstingen.
van Paps, die pas bij het zien van
zijn beide vrienden, die voor Sin
terklaas en Piet zouden* spelen,
maar tot zijn stomme verbazing
nog in burger voor de deur ston
den, begrepen had op welk een
gruwelijke wij2e hij er in was ge-
van Lange Willem. „Ik zal je wel vlogen. En toen had hij nog niet
etfe helpen!" En vóór de verbou- eens in zijn winkel' gekekenI
wereerde Toontje goed wist wat err DOLF KONING.
