i
3
Inventarisuitverkoop op de Nabob
Cel a-Bever VêekkmwoteA 40 ct. - Bij Droqistsn.
Waarin GIJSBERT 'n poot
aan de grond krijgt
Escort-carrier kan worden verbouwd
tot waardevolle koopvaarder
Slopen zou zonde
zijn!
G
Een zeer schoon „Lied van Bernadette
heöen
n TIP VAN BOOTZ
't Kraaiennest
Woensdag 31 December 1947
3
H-ET is thans niet zo moeilijk tussen Rotterdam en Dordrecht het ter
rein van de schcepsloterij der N.V. Holland te HendrikIdoAm
bacht te vinden. Als een enorm kasteel, compleet met uitkijktoren en
balcons, steekt de Nabob, het ex-Amerikaanse hu lp vlieg kamps chip, dat
de heer Tideman. directeur van de Holland, als een van zijn grootste
sioopobjcelen naar dc Rietbaan haalde, boven het omliggende, vlakke
polderland uit. Het is als een baken, waarop men maar af te sturen heeft.
Dat zwartgrijze gevaarte is het
doel van onze tocht. Een twintig
meter boven de begane grond prik
ken d«- branders nun snorrenne
snij vlammen door üe stalen platen
van het vlicgdck en doen een wa
terval van kleurige vuurspetters
op de wal neerdalen. Daar ons
hoedje tegen deze „regen" zeker
niet bestand is, kiezen we een vei
lige omweg langs de kronkelpaad
jes 'u.'ai. hopen ijzerafval door
naar een onmogelijk lange statie
trap Zij brengt ons, na een lich
telijk adembenemende klaulerpartij
Ijnea ree a op ven na het hoogste
dek van dc hangai. We meenden,
dat het afbreken van deze trotse
„fighting lady" van dc Amerikaan
se Navy al een heel eind gevorderd
zou zijn, maar de heer Tideman,
on^e gastheer en gids, vertelt ons,
dat er eigenlijk voor afbreken geen
tud is geweest en dat het ook niet
in de bedoeling ligt het schip al
thans in zijn geheel af te breken.
Het vak van de schecpssloper
heeft zich docr de omswndighenen
in zoverre gewijzigd, dat niet alle
voor sloop aangekochte schepen
ook inderdaad gesloopt zullen
worden. Daar liggen in de Riet-
baan twee enorm grote landings-
Een kijkje in dc winkelaan de
Nabob, ds reusachtige har.garhal.
waar de omvangrijke inventaris werd
bijeengebracht cn aan gegadigden
verkocht.
vaartuigen één ervan diende
onlangs als bioscoopzaal! drie
ex-Duitse walvisjagers, een loods
boot, een sleepboot, een marine
vaartuig en het ex-Duitse vracht
schip Falkenberg, alle vaartuigen,
die ondanks hun roestig uiterlijk
toch nog van te goede kwaliteit
zijn om als voer voor de smelt
ovens te dienen. Verder is de
srheepssloper ook een gewichtig
mens geworden daar hij de man
is geworden, die artikelen te koop
heeft, die geen fabriek binnen af
zienbare tijd leveren kan.
Inventarisatieuitverkoop
Het bericht van de ankomst
van het bijna nieuwe viiegkamp-
seliip met een nagenoeg complete
inventaris is als een lopend vuur
tje rondgegaan. In de eerste weken
stopten per dag gemiddeld zeker
twintig auto's voor bet kantoor
aan de smalle dijk en een stroom
van adspirant-kopers beklom de
hoge statietrap om in alle hoeken
en gaten van de Nabob te zoeken
naar wat van hun gading zou kun
nen zijn.
Met krijt schreven zij hun na
men op de door hen begeerde
voorwerpen en schroomden daar
bij soms niet reeds geschreven na
men te „verdonkeremanen". Mis
schien niet zo fair, maar het was
ook geen kleinigheid, wat hier te
gen een zacht prijsje te koop was:
zeker wel duizend stalen opberg-
kasten in diverse maten, vernufti
ge bergkasten voor gereedschap,
stalen schrijfbureaux bij de vleet,
een uitgebreide collectie electri-
Radio-programma
WOENSDlAG 31 DECEMBER 1947
Avond-programma
HILVERSUM I.— 19.— Wat onze
hand vond te doen; 19 30 Oude jaars
avonddienst; 20.45 Gesprek in de
schemering; 21.Kakelbont met een
rood randje; 23.Nws; 23.13 Neder
landers op oudejaarsavond; 23.56
Uren. dagen, maanden, jaren: 0.
Klokslag Westertoren: 0 02 Toespra
ken K. dc Jonge en K; Vornnk 0.15
Gezellige plaatjes; 1.Nieuwjaars
groeten uit vele landen.
HILVERSUM II. 19.— Nws.
weer; 19 15 Reg. uitz; 19.30 Actueel
geluid; 19.45 Gvmuz; 20.Oude
jaarsavondkerkdienst; 21.30 Omroep,
ork; 22.15 Epiloog 1947; 23.— Nws:
23.15 Riele Quel mg Kwartet; 23.30
Kwartet; 23 45 Op de drempel van
de jaarwisseling; 24De Klok;
0.05 Nieuwjaarsklanken; 0.30 Kort
woord door Prof. Kors; 0.35 Vrolijke
klanken.
DONDERDAG 1 JANUARI 1948
HILVERSUM L- 8.— Nws. 8.15
Berl. opera ork.; 825 Inleiding
Hoogmis; 8.30 Hoogmis; 9.30 Nws,
ivatcrst9.45 Thomanerkoor; 10.
Kerkdienst: 11,30 Kamerork; 11.45
Koor Hilvcrsums Diakonessenhuis;
VRIJDAG 2 JANUARI 1948
HILVERSUM I: 7.— Nieuws; 7.15
Gymn.; 7.30 Reveille: 7.45 Woord v.
d. dag; 8.Nws; 8.15 Chr. Gemengd
koor; 8.30 Klassieke morgenklanken;
9.15 Ziekenbezoek; 9.30 Gr pi.; 10.30
Morgendienst; 11.Cello recital;
11.30 Orgel; 11.45 Musette ork.; 12.15
Orkestwerken; 12.30 Weer; 13.
Nws; 13.15 Dolf v.d. Linden; 13 45
Buschkwartel; 14.20 Van oude en
nieuwe schrijvers; 14.40 Orgelconc.;
15.25 Ancora trio: 16.Voordr.: 16.20
Ens. Lachman; 16 45 Viool en piano
17.20 Strijkork.; 17.45 Uit grote stad
komt kleine melodie: 18 15 Reclas
serings vereniging; 18.30 Slrijdkr.
HILVERSUM II: 7.— Nws: 7.15
Muziek bij het ontbijt; 8.Nieuws;
3.18 Operaprogr.; 8.50 Voor de huis
vrouw; 9.Morgcnklanken; 9.30
Waterst.; 9.35 Cal vet kwartet; 10.
Morgenwijd.; 10.20 Operaork.; 10.30
Voo»- de 'vrouw: 10.45 Alt. piano:
11— Voor dr.: 11.20 Licht ork.-conc.;
12.— Tangoland; 22.30 Sport; 12.35
Ballroom orchestra; 13.Nws; 13.15
Two Rossi; 14.Kookkunst; 14.20
Beethoven progr.; 15.Ons volk en
zijn dichters; 15.20 Solisten conc.;
16.Orgelspel: 16.30 Tussen 12 en
16; 17."Pianoduo; 17.20 Wij en de
muziek; 18.Nws; 18.15 Felicitaties
18.35 Ramblers,
Met het slopen van het vliegdek, met
name het verwijderen van de 8 c.m.
dikke dekplanken ts een begin ge
maakt
Onherroepelijk likt de klok de
laatste minuten van de Kerstweek,
van de Decembermaand, van het
tweede Bcvrjjdingsjaar, van negen-
tjenhonderdze venen veertig af en
weg. Een jaar zinkt in der tijden
nacht. Scheepssirenes en overge
bleven (of weer geplaatste) klok
ken loeien en luiden het uit. Wij
worden herinnerd aan. het gezang
vers:
uren, dagen, maanden. ;arcn
vliegen als een schaduw heen
Als een oud man, zorgenrimpels j ÜÊdTtacer.m'dwe
lil het voorhoofd vergrijsd van:
haar door al het verdriet op poli- 1341 Uit
tiek, economisch, sociaal en indivi
dueel gebied, neemt 1947 gebroken
afscheid van deze dwaze wereld,
van ons, die éven, in dit laatste
uur tot bezinning schijnen te wil
len komen.
De kantoren zijn gesloten, de
boeken dichtgedaan. Wat is er nog
i gezwoegd aan balans en jaarver-
slag. Er zijn winsten gemaakt,
misschien meer winsten dan er
j verliezen geleden zijn. Maar het
ler'en is meer dan een bloeiende
zaak. In het leven kan een geboek-
i te winst, merkbaar aan de beurs,
een verlies zijn schadend aan de
ziel.
En terwijl de nacht invalt als
altijd, en de aarde nog voortwen-
telt als altijd, daalt er in het mens
dom een stilte van bezinning om
dat de kalender aan zijn laatste
blad toe is: 31 December.
Werfels grote roman
EB OR EN Rooms-Katholiek en
rijkt. Hoeveel rijker moet men dan
thans óns achten, dat wij, in een
veel duisterder tijd, deze Ber-j
nadette van Werfel hebben gekre- j Fi;rpni.,]. w>
gen in een verpuurd realisme en m
eer» zoveel kuiser natuurlijkheid L f r
De mogelijkheid tot deze waarheid - 'p jr 4
(voor ons) hebben wij reeds voor- oItVb,
voeld aan de film en het toneel- j
stuk Bernadette, die ons eer-
Maak het
ant u
1 kruid nag
trom worden
sier woorden te kort komen, als zij
over Franz Werfel's Lied van'Ber
nadette spreken-en-schryven. de
grote roman, die hij tijdens de oor
log voltooide onder de rook van
Los Angeles, nadat hij er, onder- j
gedoken te Lourdes, de stof voor j der oercikten dan de roman. j oudejaarf-avon-
had verzameld ingevolge een zeer; Moge de vertaalster bij een ^er~ j Wiin nir-t on tb.
begrijpelijke, eerlijke gelofte van druk dat deze spoedig kome reJlsja tlst
„Mocht ik behouden blijven. Ber- een aantal ontsierende vlekje* Wll een trartati
nadette Soubirous, dan zal ik uw wegwerken, zoals modeloze ver-j En dan n-. K t ,r
elofte was in mannelijkingen van enkele voor- &f v0(Jr bPZxmiï
opgeweld uit het kunstenaars- ^en- germanismen gelijk „het Sou- tjen]ten (jpr zoivl-'n
I n Sic r- Hf i
jaar, want als 'b v
is komt d;
Het ï'ijmen op „Tip" in negentien-vier-zeven
Heeft aan velen veel vreugden gegeven
Als 'n welkome beloning
Ging een fles-vol naar hun woning,
D'anderen onze dank bij 't niet gelukt
streven.
H. Bootz' Distilleerderij N.V.
sche apparaten, schakelaars, af
sluiters, motoren en lampmontu
ren, electrische wasserij machi
nes, draaibanken, fraisbanken,
boor- en schaafmachines, alles van
prima Amerikaans makelij, lagen
daar te kust en te keur.
Die namenschrijverij dreigde na
tuurlijk op een chaos uit te lopen,
waarom de heer Tideman tenslot
te al het moois naar de reusachtige
hangar liet brengen, waar het zo
eerlijk mogelijk werd verdeeld.
Geen sloopschip
Toen de Amerikanen in oorlog
kwamen, hebben zij een groot aan
tal hulpvliegkampschepen es
cort-carriers gebouwd, waarvan,
om de bouw te bespoedigen, het
ontwerp van romp en voortstu-
wingsinstaliatie afkomstig was van
het bekende standaard-, vracht- en
passagiersschip van het type C3.
Ook de Nabob is zo'n schip, nog
bijna nieuw, met een enkelschroef-
turbineinstallatie van 8500 p.k.,
waarmee het een snelheid van 17
knoop bereiken kan. De Amerika
nen verkochten de Nabob onder
voorwaarde, dat zij haar nooit
weer als vliegkampschip op zee
willen ontmoeten, wat zeggen wil,
dat tegen het verbouwen tot vreed
zaam koopvaardijschip geen enkel
bezwaar-bestaat. -
Daar de romp ondanks een
torpedotreffer nog in een uit
stekende staat verkeert en aan
de kostbare turbine-installatie
slechts enkele onderdelen ont
breken, zal de Nabob voorlo
pig niet verder dan tot ,het
shelter dek, d.w.z. tot en met
de hangar worden afgebroken.
Het resterend deel kan dan
voor belangrijk minder dan
een nieuw C3-schip zou kosten
tot een waardevolle Neder
landse koopvaarder worden
verbouwd. Een moeilijkheid is
natuurlijk een werf te vinden,
die deze omvangrijke verbou
wing binnen een redelijke ter
mijn kan uitvoeren.
Ofschoon het afbreken van het
vliegdek waarmee intussen is
begonnen en de hanger met'bij
behorende verblijven en bordessen
een behoorlijke hoeveelheid bruik
baar materiaal zal opleveren, is
toch de Nabob evenmin een echt
sloopschip. - De Holland-slopers
zullen dus naar andere objecten
moeten omz'en vooral in het bui
tenland, wat met het oog op de
deviezenschaarste heel wat bezwa
ren oplevert. Onder deze omstan
digheden is het bevreemdend, dat
voor kort twee voor sloop bestem
de Nederlandse schepen, t.w. de
Drechtcïijk en de Tjimanoek, naar
het buitenland zijn verkocht; had
men die schepen niet beter in eigen
huis kunnen houden?
an enkele
den. germanismen gelijk „het Sou
gemoed van de grote Ts'iechischë birous-meisje"en onzin als „goe-
Jood Franz Werfel. die door de i der tierende Maagd „levendi,
Duitsers werd opgejaagd en ge-j
zocht.
Die geestdriftige woorden van I
lof wij moeten de onze erbij la-
ten aansluiten en zelfs zó, dat wij j
nergens meer willen gewagen van
het door enkelen tot een merk-
waardigheid opgeblazen feit. dat
een Jood een zo subtiele materie
als de „verschijningen in de Grot j
Massabiellc" tot onderwerp van
zijn misschien wel meest-grootse j
werk heeft verkoren, want er is,
voor ons, iets oecumeens mede be- j
reikt, nu de opgejaagde, universele
kunstenaar Werfel op een aangry-
■oer ..levend-, „purpere" V ooi-(tel,
.purperen„krulleletiers e.t.q
Ir bt h< t \f"I te
■n bakl"* n i-n de
•a l i m de <■->-
p i!;t. va.i op
.t; de bnv-hop-
■ri rr. cl.-* Iiuza-
jv handeling,
on non.
r n uurtje
en het over-
'i hrt ina trte
or eenmaal
n- t f-r van,
Irui
mm
nt U
T'l
J. W. de Boer
Franz Werfel Het Lied
dette. ver* Ehs Bredem'
NV Em Quendc Amsterdam 1347
Eigen tijdschrift van
de NEVAS
Hoe de Nederlandse Vereniging
pend-mensehjke wijze het heilige j tot Adoptie van Schepen, of kort
heeft uitgebeeld het heilige in een NEVAS. in de korte tijd van
openbaring aan de mensenwereldJ
van voor honderd jaar: wij weten I haar bestaan heeft weten te berei-
allcn nog, hoe die mensenwereld ken, dat een flink deel van de Ne-
was, en hoe „verlicht" zij zich zei- derlandse jeugd bijna 180 scho
lier» te uoen,
gastvrouw of g
dat iedereen m de
Barne- i eK zijn dropgy k,;;
roman, i vf»rsatio cen of t>
j houdt, want er s:
mensen die zo
twaalf naar 'ie 1
loeren en dan in ir
vallen. Dat znn zr
hebben beWfd ir
jaar, of stemme
uitgehaald. Zrj h'bbe
lelijkheden wel eer
at. an-
m innet u. als U
h1 er beet zurgen
k.mirr sijr. natje
jet en dat. d« con-
M-kt haiakter be-
iiu nltijd van die
omstreeks half
\!»ik beginnen te
.vaar gepeins ver-
1 iiar>
dm
;en
liet f-eh* id ends
■tri ken hebben
veidrie-
>r (■ver-
Onherroepelijk tikt de klok of
uw polshorloge de laatste minuten
weg. Bij oud en nieuw merkt
iedereen het onherroepelijke. Maar
zo is het altijd. Elke dag, elke
nacht. Wie in dit jaar nog hoop
hadden, wie dit ia ar nog zo gebe
den hebben om het leven van hun
lieve vrouw, kind of man, zij heb
ben het gemerkt toen zij door de
arts bij het sterfbed geroepen, de
lijd onverbiddelijk voort zagen
gaan tot het onherroepelijke was
geschied cn alleen nog maar het
tijdstip viel vast te leggen waarop
de dood intrad.
Op oudjaar staat een mens stil.
Hij komt tot inkeer. Hij denkt aan
eigen vergankelijkheid, aan alles
wat voorbijgaat. De herinneringen
komen aan en gaan
voorbij, voorbij voortaan,
als karavaan na karavaan
van langzame ossen, zwaar bel aan,
de jaren voor den groten drijver
gaan voorbij
En bij de terugblik is er om de
enkele zonplekken heen zoveel
donkers dat het donkere Bijbel
woord waarheid blijkt: „het meeste
van deze is moeite en verdriet".
Daar ligt het troepentransport
schip vaarklaar, maar de vrolijke
militaire muziek kan de gedachte
met wegblazen dat hier voor som
migen het afscheid voor goed ge
weest is. De loopplank wordt weg
genomen. De streep water tussen
schip er wal wordt breder: onher
roepelijk.
Hoeveel mensen dreven dit jaar
uiteen, die elkaar toch de trouw
belofte hadden geschonken?
Steeds somberder kunnen wij
worden in dit uur van beëindiging.
De blik gaat naar binnen. Hoeveel
is ook daar onherroepelijk. Het
lichtvaardi" eruit geflapte oordeel,
dat verwoestend in het leven van
een ander werkte; het door nie
mand nog ontdekte geraffineerd
boos opzet; de verzuimde daden en
misbruikte vriendelijkheid: van dit
alles komt de vraag naar reken
schap.
Er zijn veel tranen in dit faezin-
nings- en herinneringsuur. Eelite
tranen ook al worden ze later
met die van krokodillen vergeleken
want geen mens is zo hard of hij
kent momenten van berouw.
Hij moet alleen weten, waar hij
ermee heen moet. Waar hij terecht
kan met verdriet en berouw, waar
het meegedragen of afgenomen
kan worden. Dat adres bestaat.
Dat is bij God. De Enige bij wie op
het onherroepelijke beroep moge
lijk is. God. die kan doen wat geen
mens kan. Die uw verdriet en uw
nood in zijn hand neemt om ze
met u erbij te dragen. Die
uw berouw aanvaardt en het on
mogelijke doet; die het oude nieuw
maakt en u een nieuwe weg wijst.
Er is maar één voorwaarde: laat
Hem het doen!
Oud en nieuw valt vlak na het
Kestfcest. Dat is zinvol. Want met
Kcstfeest vieren wij het feit dat
ve meende te mogen noemen
Mens en kunstenaar Werfel
heeft alle historie en alle gerucht
om de kleine Bernadette Soubirous
zo blank gewreven met zijn een
voudige woord, dat zijn Lied een
spiegel werd. waarin wij, XX-ste
eeuwers, verbijsterd en beschaamd
staren; en dan vallen bijzonderhe
den, die alleen maar de nieuwsgie
righeid voldoen (hoe een Jood zo
iets rooms-heiligs kon schrijven,
enz. enz.) volkomen weg. Rooms-
katholiek en niet-katholiek, pro
testant en niet-protestant, Jood en
niet-Jood: allen rest slechts één
gebaar, er, dat is zich te bui
gen voor een kunstwerk.
Eenvoud
Men kende van Franz Werfel,
de Tsjech die een moeilijk Duits
schreef, Barbara, oder die Fröm-
migkeit, Der veruntreute Him mei,
Hóret die Stimme. Die vserzig Ta-
ge des Musa Dagh, en Stern der
Ungeborenen (dit laatste beëindig
de hij twee dagen vóór zijn dood,
26 Augustus 1945 te Beverley Hills
bij Los Angeles), waarvan enkele
ook in het Nederlands zijn ver
schenen; ver boven deze alle uit
stijgt Werfels voorlaatste werk,
Bernadette, en dit doet het in de
eerste plaats door z'n devote een
voud, door de devotie en de een
voud die des waren meesters zijn.
Of we nu de kleine, stugge Ber
nadette Soubirous op school, of
thuis in het armelijke Cachot, me
demaken, het is even suggestief ge
componeerd als het wonder-der-
wonderen, de Verschijningen der
Dame, de politieke verwikkelingen,
de pers-oorlog, de dialogen aan het
Hof van Napoleon III en het ziele-
Leven binnen de muren van het
klooster van Ne vers even ruim,
evenvol begrip en met hetzelfde
gevoel voor maat, verhouding en
couleur locale.
Lourdes
Niet zonder wrange ironie ver
gelijkt men Werfels Bernadette
met Zola's Lourdes. Vijftig jaar
geleden prees men het Franse re
alistische naturalisme gelukkig,
dat het met Zola's werk werd ver-
lenl zich thans voor de scheep
vaart interesseert, correspondentie
voert met koopvaarders.en oorlogs
bodems in alle havens van de we
reld, kan men uitvoerig lezen in het
eerste nummer van een eigen tijd
schrift. dat de NEVAS dezer dagen
het licht heeft doen zien.
Het tijdschrift, dat de zeer toe
passelijke naam ,,'t Kraaiennest"
ontving, ziet er ondanks zijn nood
zakelijk kleine omvang, zeer ver
zorgd uit en is verlucht met talrjjke
fraaie foto's en aardige tekeningen.
De Schiedamse zeekapitein H.
Fieurbaay, die door drukke werk
zaamheden niet meer aan de dage
lijkse leiding van de Nevas kar.
deelnemen, wijdt enige ge voel volle
woorden ter nagedachtenis aan wij
len Elias Verncs. Oud-inspecteur
van de Nautische Dienst van de
Kon, Rott. Lloyd, die een vooraan
staand medewerker van de NEVAS
is geweest. Andere bijdragen zijn
o.m. Aan de Nederlandse jeugd door
A.F. de Savomin Lohman, een be
zoek van Amsterdamse schoolkin
deren aan de „Johan Maurits" en
een uiteenzetting over een modern
tankschip door E. J. Boshoven, eer
ste stuurman van het m.s. Papen-
drecht.
(Ingezonden mededeline)
m
God het onherroepelijk verlorene
redt.
Hoe zwaar het verleden moge
wezen, hoe donker ook de toekomst
dreigt: Hij, die gisteren en heden
cn in alle eeuwigheid Dezelfde is,
staat klaar ook voor u en de uwen
met zijn onvernietigbare liefde.
Laat het onherroepelijk verleden
in Zijn hand en ga de onweerstaan
bare toekomst in met Hem.
Oberman.
flnützonden rnedede'tnQ)
12.15 Dansork.; 12 30 Weer; 12.33
Lunchconcert; 12.55 Zonnewijzer;
13.Nws; 13.20 Kareol septet; 14.
Vrij en bLij; 14.40 Piano' Schumann;
15.Weihnachtsoratorium: 17.—
Rad io jeugd journaal; 17.30 Jan van
Weelden. orgel; 18.Reg. uitz.
HILVERSUM II: 3.— Nws; 8.35
Nog vele jaren; 845 BBC Symphony
ork.; 9.15 Morgenwijd.; 9.35 Nieuw-
jaarsvit.; 10.30 Voor dc vrouw; 10.35
Orgelconc.; 11.15 Groeten van zee
varenden; 11.30 Woorden en muz.;
12,Zangklasse; 12.30 Orkest Nador
Bela; 13.Nws; 13.15 Tournee ork.;
13.45 Groeten van zeevarenden; 14.
Kwintetspelers: 14.40 Declamator
Lucien Lpuman; 15.— Voor zieken
en gezonden; 16.U kunt het gclo:
ven of niet: 16.05 Reprises; 16.30 Thé
dansant; 37.30 Elisabeth Schumann
en Richard Taubcr; 18.Nws; 18.15
Sport; 18.30 Vaudeville-strijkorkest.
HILVERSUM I: 19.— Nws, weer;
39.15 Een kwartier dubbel vier; 19.30
Actueel geluid; 19.45 Gr. muz.; 20.
Nws; 20.15 Kon. Zangver. Excelsior;
21.30 Strijd der geesten nu; 22.
Met band en plaat voor U paraat;
22.30 Nws; 22.45 Overdenk.; 23,-
Pianorecital 2330 Slotaccoord.
HILVERSUM II: 19.— Klokje van
zeven uur; 10.05 Pistaches: 20.
Nws; 20.05 Reportage; 20.15 Contact
m. Zwitserland; 21.15 Toekomstblik;
21.45 Piano; 22Radio Philh. Ork..
23.Nws: 23.15 Serenade to Sweet.
WERELDOMROEP
19.30 Ned nws. nws uit Overzeese
gebiedsdelen; 19.50 Buitenl. Jaar
overzicht; 20,05 Bruiloft van Kloris
en Roosje; 20.45 Concert Metropole
ork.; 21.15* Progr. van morgen; 21.16
Reportage; 21.30 Sluiting en Wilhel
mus,
FEUILLETON
„Zo meneer," zei juffrouw Spoor ongeïnteres
seerd. „Marcus, de boekenkoopman is geweest.
Hij had...."
Peter sprong op,
„Wacht eens Spoor, houd het vast. Marcus! Ja,
ik ben er. Octavia, daar lijkt ze op."
„Wie meneer?"
„Spoor let eens op. Zet die foto van dat nieu
we wicht op mijn bureau!"
Juffrouw Spoor verbaasde zich over niets
meer. sinds zij Peter kende en gehoorzaam volg-
de zij zijn bevel op, terwijl Peter haastig zijn zag hoe Peter voorzichtig met een scheermesje
boekenrijen aftastte. de foto van Octavia uit het boek sneed en onder
„Daar is het," riep hij zegevierend en ging met die plaat met de stenen, starende ogen iets
„Bakvis! Aanstellerig aankomend meisje van gen dik blauw boek achter zijn schrijftafel 'zit- schreef terwijl hij doorpraatte:
14 tot 17 jaar." ten. sloeg twintig, dertig bladzijden tegelijk om „Octavia was d zuster van Octavianus. keizer
„Precies", zei Peter. „En nu ga ik me aankle- en bekeek snel de foto's. Augustus en die heeft zijn zwager, de lichtzin
den. Spoor, maak dat je wegkomt!" „Is dat niet het boek van mijnheer Mommsen?" nige Marcus Antonius. geliefde van Cleopatra,
Maar tot kleden kwam het vooralsnog niet. De prevelde juffrouw Spoor over zijn schouder, ijve- vermoorrrd. juffrouw Spoor!"
morgen was zo voortreffelijk, dat Peter in zijn rjg meezockcnd. „Met al die lelijke Romeinse „Juist, meneer. Wat een tijd toch, hè7 Maar
kamerjas voor het open raam een brief schrijven: keizers erin."
„Goed zo. Spoortje. Een tien en een griffel en
daar hebben wij haar. Octavia. Kijk nu eens
Spoor. Lijkt ze erop?"
„Gunst ja meneer, dezelfde bolle wagen."
,,Wat bolle wagen. Zie eens naar de neus en
die kleine mond, een prachtige mond! En dat
lage, brede voorhoofd en de sierlijke wenkbrau
wen.
„Naar wie kijkt meneer nu?" wilde juffrouw
Spoor argwanend weten.
„Naar 'Octavia natuurlijk. Ze staat in het
Louvre, helemaal van steen cn met blinde ogen."
„Dat die sufferds geen gaatjes in de ogen zi|n grapje aardig, het was toch geen gelijkwaar-
prikten, nu ziet het er zo eng dood uit" dig antwoord op de verrassing, die hem met zijn
„Zeg dat niet, juffrouw Spoor. Weet je wie ontbijt was opgediend. Maar lang dacht hij
Octavia was?" daarover niet meer na, wint de foto had ook
„De vrouw van Marcus Anthonius?" een ander herinneringsbeeld bij hem opgeroepen:
„Hoe weet U dat?" zijn poging om het kerkje in Axen te fotogra-
,,'t Staat toch onder het plaatje." feren. En hij dacht aan zijn toestel en zijn eerste
om net arcoorn van ussk„hj lb «jwlmu ..Et fcm ie niets leren ook. Spoor," luchtte gang buitenshuis die morgen was naar de foto-
a3*S3- Toen Juffrouw Spoot binnenkwam met Peter. „Maar laat ik ie er toch iets van vertel- graaf om een filmpje te laten ontwikkelen,
een kVpje koHle^rkS hU ggewonSen: Jen. Kijk, hier heb fe een andere foto. Die man Waarmee ook de venv.kk.Imgm «rrtrjcht
„Ik heb het Spoor, A-bes- en E-f." is Marcus Anthonius.
Met een natte vinger worstelde juffrouw Spoor
zich mompelend door Van Dale heen en riep toen
triomfantelijk;
Beste Frank.
Een verzoek uit deze stad zonder schoten.
Noteer precies elke onregelmatigheid, hoe on
belangrijk zij op het eerste gehoor of gezicht
ook moge lijken, door iemand, wie dan ook,
in de laatste tijd bij de kerk waargenomen.
Dag, Peter.
Het waren zes regels, maar Peter deed er zo
lang over, als stelde hij een tractaat op over graf
schilderingen van Pharao Menes uit dc derde
dynastie. Peter werd geplaagd door moeilijke ge
dachten. De foto van Fridolin hinderde hem. Tel
kens speelde een idee door zijn hoofd, dat dit
portret op iets zeer bekends leek, maar wat kon
Peter zich niet herinneren.
Zo hield hij zich een tijdlang met nutteloze za
ken bezig, zoals het terugduwen cn naar voren
halen van boeken, die uit hun gelid gekomen wa
ren, en hij ging tenslotte achter de piano zitten
om het accoord van Ossiefski te reconstrueren.
„Met die dikke nek?"
„Ja, dat was de man van „Ook gij Brutus!"
„Juist meneer, maar 't water staat te koken."
„Ga dan maar weer, brok wan-cultuur."
Maar toen juffrouw Spoor al bii de deur was
en Peter in verbazing nog eens de beide foto's
vergeleek van Fridolin en Octavia riep hij haar
terug.
„Héla Spoor, nu moet U nog iets voor dat
nieuwe mens meenemen."
Eri juffrouw Spoor slofte zuchtend terug. Zij
wat moet ilc nou doen met dat plaatje?"
„Dat leg je rustig ergens op haar kamer."
„Maar wat hebt U eronder geschreven?" vroeg
juffrouw Spoor wantrouwend." Toch geen gek
ke dingen?"
„Alleen dit: „Deze juffrouw. Uw evenbeeld, is
blind geworden bij de eerste blik in mijn ogen."
„Ik vind het maar mal, hoor." protesteerde juf
frouw Spoor, toen zij hoofdschuddend met het
plaatje wegliep. „Allemaal zottigheid; komt niks
dan slechts van."
Peter ging zich tevreden kleden; tevreden,
maar niet helemaal voldaan, want al vond hij
kwamen.
(Wordt vervolgd)
dacht, maar op oen avond al? deze
laten zy z" nog oens allemaal de
revue passoren en als zy dan ai die
triestr zaken op een njtv naast el
kaar zien staar., gaar. zij met een
vaartje de put in en dan heb je als
gastpaar maar te zorgen dat zo-
ïemaml eruit komt en. voor de ge
zelligheid niet verloren raakt.
Kom kerel, of best" meid. zeg je
dan, drink eens uit en neem nog
een zoutje, volgend jaar gaat het
vast beter. En dan neemt die pie
kerende man of vrouw een slokje en
een snoepje en komt vaag glimla
chend weer bij de mensen.
Zo is er voor het ontvangend ge
zin van alles tc doen en als je gast
bent. komt cr van krantje lezer, ook
met veel, dus za! ik h^t vanavond
maar niet te lang maken omdat U
toch geen tijd hebt en op nieuw
jaarsdag een oudejaarsavond over
peinzing te lezen is helemaal uit den
boze, dat moet U vooral niet doen,
dat is de klok terug zetten, dat Is
oude koeien uit de sloot halen.
Het oude jat.r is dan allang voor
bij gestroomd en h-Tft zich al in de
zee van de eeuwigheid gestort en
met al Uw friese en goede voorne
mens bent U alweer uren bnzig het
nieuwe tijdperk te bezielen, want
tijd. vrienden, is slechts een leeg be-
•gnp. Uw dromen en uw daden ge
ven er inhoud aan. Vullen wij het
stukje eeuwigheid dat 1948 ge
noemd wordt met nare dromen en
kwalijke daden En klagen dan vol
gend jaar op deze avond de „slechte
tijd" aan? Of kijken wij wel uit?!
Veel heil en zegen dan!
DESIDERIUS
DAT is goed", zei Gosbert te
gen de Kerstengel, „ik zal
vertrouwen hebben" en toen drong
het pas tot hem door, dat hij daar
nog altyd boven tegen dat plafond
aanhing. Zijn rechterpoot begon te
slapen en prikte vreselijk.
„Kom word eens wakker", zei hij
tegen de poot en zwaaide cr wat
mee heen en weer. Toen klonk er
ineens een reuzen knal en toen een
harde pats en tot zijn ontzetting
zag Gijsbcrt, dat de twee ballonne
tjes aan zijn slapende poot door zyn
onverwacht beweeg waren gespron
gen. Zyn poot zakte met een klap
naar beneden, maar de andere stak
nog altijd naar boven.
„Héla", riep de Kcrstcngel, ,,je
zakt een beetje" en dat was ook zo,
want voor twee ballonnetjes was
Gijsbcrt te zwaar. „Ik wens je een
goede reis", riep de Kerstengel
vriendelijk. „Ga niet me mee", riep
Gy5bert terug, „alles za! zoveel
prettiger zijn als je af en toe eens
wat tegen me zegt" en hij strekte
zyn poot uit om haar uit de Kerst
boom te nemen, maar hij zakte
sneller dan hij gestegen was. Hij
stootte tegen haar aan en zy viel
ritselend uit de boom. Toen klon
ken er weer een paar knallen en
voor Gysbert begreep wat er ge
beurde, begon hy het laatste stuk
naar de grond vreselijk hard te val
len. De laatste ballonnetjes waren
ook geknaptHy had een reuze
vaart„Tsjonge wat een smak
maak ik daar", dacht hy nog gela
ten. Hy passeerde het klcme, een
zame kaarsje, dat nog altyd stil en
zwijgend stond te branden, wilde
het pakken, maar hy viel te snel
en zodoende raakte hy het alleen
maar aan. En dat was niet leuk,
want het kwam helemaal scheef te
staanèrg scheef.
Nu klonk de laatste klap. Gys-
bert was met een pats uit de Hoger
Sferen zojuist op de grond aange
komen. Het was een hele overgang
en hij zat cr wat duizelig en suffig
aan te wennen. Vlak naast hem lag
de Kerstengel. „Hoe bevalt het U in
lager sferen?", vroeg hij hoffelijk,
want hy voelde zich gastheer. Maar
de Kerstengel zweeg. Nu ze dc
Kerstboom had verlaten, was ze
met stomheid geslagen. Nu pas zag
Gijsbert, dat ze met zilverpapier
beplakt was en een rose gezichtje
had in de tint van suikerbeestjes.
Gijsbcrt sufte wat verder, want hfl
dacht nog altijd aan de prachtige
woorden, die ze tot hem gesproken
had in Hoger Sferen,
Maar intussen was daar dat
kleine kaarsje, dat zo scheef was
komen tc liggen. Het deed zyn
plicht en brandde, maar nu brand
de het onder een zilveren ster, die
in de boom hing en die ster was iii
zyn binnenste eigenlijk van karton.
Dat bleek ineens, want hy vloog m
brand. En toen vatte er een tak
vlam en toen een stukje speelgoed
en voor cr een vijf minuten om wa
ren, stond het onderste deel van de
Kerstboom in lichter laaie
Een rokerige brandlucht vervul
de dc zaal, vermengd met denne-
Iucht en een fijne harsgeur, „Vindt
U ook, dat het hier wat wonderlijk
ruikt", vervolgde Gijsbert de con
versatie. maar de Kcrstcngel
zweeg. Toen de lucht wat erg bran
derig werd kwam het Gijsbert in do
kop eens om te kijken en hij gaf
een gil va» schrik toen hij hot vuur
in de Kerstboom zag. Ontsteld stoof
hy achteruit, en drukte zich tegen
de muur aan, want hy besefte, dat
dit er niet-bij hoorde en dat het wel
eens gevaarlijk kon zijn. Hij schoof
in mekaar gedrukt en met grote,
ronde kraal ogen van angst naar de
brandende boom kykend langs de
muur, naar de dour toe„Hier
moet iets groots verricht worrlen",
murmelde hij voor zich heen cn
toen gebeurde er iets geks.
Achter hem begon hot ineens te
sissen en te ruisen. „Wat nou
weer", dacht hij nog cn toen kreeg
hij een rare schuim straal in zyn
nek. Hij draaide zich om cn ont
dekte tegen de muur eeri soort pa
raplu, ten minste dat dacht Gijs
bert. Maar het was een brandblus-
apparaat, dat schuim spuit als je
het gaat gebruiken. Gijsbert. had
tegen een knopje gedrukt en toen
was het ding gaan spuiten. Het
spoot zo hard, dat hij het in zijn
poten .nam om het ergens heen te
gooien want hij vond, dat hij dat er
niet ook nog bij kon hebben
Maar het ding spoot zo hard, dat
hij er geen macht over kon krijgen
en hel richtte buiten Gijsbert om
zijn schuimstraal op dc vuurhaard.
Er ontstonden ontzaglijke klod
ders witte roek. Gijsbert kreeg het
op zijn hoests 'ïcren en kuchte aan
het andere eind van de schuim-
spuitEr kwam steeds meer
rook en het ding spoot maar door,
terwijl Gysbert er wanhopig aan
vast kleefde en bijna stikte.
Toen ging de deur openen
er kwamen mensen binnen.
Marian Smeets
(Wordt vervolgd).
