„Alk" en „Nordkapersn" zij aan zij
in Colombo
Mooie rol van Cees Laseur
DE VREDE VAN MUNSTER
032 q&AdkkdswiA JteAhaaU %kh
4
Ontmoeting met deserteurs uit
vreemdelingenlegioen
St. Nicolaas op
Sabang
verloren zoon, die wegbleef
,Ze wisten wat ze wilden"
m
KORT VERHAAL
André Gide
Amusementsbedrijf wil
meer zekerheid
„Nederlands in zeven
lessen"
BONNENLÏJST
Wè!
sen teleurstelling
Kan Willem Elsschots werk worden
voorgedragen?
Schrijver antwoordt
Donderdag 29 Januari 1948
TT ET was weer zover op de morgen van de zesde December:
11 op naar Ceylon, duizend muien, koers West bereikten dit
eiland in n dagen. dank zn de motor die ons zeker 600 mijlen heeft
geholpen. Inmiddels is het Kerst-avond en rondom het gebouw van
de Royal Colombo Yacht Chib. waar ik zit te schrijven, knallen do
donder bussen en zevenklappers, een geliefkoosd vermaak van de
Smgalezen. Desondanks zal het toch een stille en rustige avond
worden, straks aan boord- een lichte malaria-aanval van de kapitein
heeft de plannen voor een Kerstfeest samen met onze vrienden van
de Nordkaperen m de war gestuurd
voor ons uit Sabang vertrokken, cn
hun schip is sneller. Toen we de
17e December de haven van. Co
lombo binnenliepen, keken we di
rect links en rechts w aar de Nord-
ka peren wel zou hg gen. doch za
gen haar niet en toen we van de
loods hoorden, dat dit jacht nog
met binnen vas. werden we een
beetje bezorgd. We ankerden, en
een lawine van donkere lieden
stortte zich op ons arme scheepje:
leveranciers, was bazen, handelaars
in curiositeiten, ja, sampans vol
ebbenhouten olifanten kwanten
langszij alsof we de Willem Ruys
waren. Daar na daagden de repor
ters en fotografen op. Toen de
laatste van deze lieden nog aan het
„melken'' was kwam er m de verte
een klein scheepje aan ge tuft en
tot onz vreugde bleek het de Nord-
kaperen fe zyn. Evenais bij ons
hadden tegenwind en daarna mo-
torpech hen opgehouden. Ze stap
ten aan boord met een orerip !a~b:
Het verblijf in Sabang was rus
tig. De enige onschudöing werd
eigenlijk veroorzaakt door de aan
komst van Sinterklaas, die door de
verzamelde jeugdige gemeente
Veelstemmig werd toegezongen
toen hij uit zijn sleepbootje in een
gereedstaande jeep steeg. De lan
ge scepter, waarmee hy geen raad
wist, stond tenslotte rechtop als
een lange mast m het kleme wa
gentje!
Daarna nog een incident: enige
mannen van het vreemdelingen
legioen, op transport van Oran
naar Saigon, besloten te deserte
ren. Twee Hollanders en een Belg
stapten nabij Sabang over de re
ling van de „Maréchai Geoff re" in
„You win" en vlak erachter: „"What
about a beer?"
De AlKbomanmng bij aanAomst fe MAETERLINCK
i'ortlbo. V l ti r dc meester, de
r e'i cfuur" Hoogstraten.
NIEUW WERK, MAAR
Het moment der bezwering van de
vrede te Munster. De Nederlanders
staan links om de tafel met docu
menten. de Spanjaarden, in lange
kledij, rechts
het nachtgrauwe water, 8 meter
onder hen. en met een zware plons
begon hun strijd om de vrijheid.
Na acht ureö zwemmen, kwamen
er twee met moeite aan de wal,
uitgeput en gebeukt door de bran
ding, die hen tegen de rotsen
smeet en dan weer meezoog, tot
dat ze tenslotte op een klein
strandje aanspoelden en door de
inwoners van een kampong harte-
lijk werden ontvangen. Het zoeken J
naar de derde man werd tenslotte
opgegeven: verdronken of !n prooi
van de vele haaien in deze omge- 1
ving, wie zal het weten. Geheel
onverwacht was de ontmoeting met
twee collega's, op een ander eiland
terechtgekomen na vijf uur zwem-
men, een Deen en een Belg. De j
Marine bracht allen naar Sabang j
en het laatste zagen wij, dat ze l
comfortabel m rieten stoelen lagen j
uitgestrekt op het grasveldje vóór j
de „gevangenis" en genoten van
het rustige leven op het eilandje
Wé, van hun vrijheid en onze ro
kertjes!
Jacht op varkens cn
kakkerlakken
Een jachtpartij op wilde varkens,
succes verzekerd, liep uitstekend
af voor de dieren. Toen het critie-
ke moment aanbrak en ze uit de
jungle een open plaats zouden
oversteken om zich naar hun
drinkplaats .te begeeven waai'
boven Uw stuurman op de tak
van een boom lag, tien meter hoog,
met kramp, muskieten, mieren en
een loodzwaar geweer, zonder te
mogen roken of bewegen kwam
het oude Fordje van een Chinees
zich met de ellebogen door het
overwoekerde bospad wringen,
rammelend, piepend en ronkend
Op de Nordkaperen, die weer
naast ons lag, na een snelle tocht
in dag van Singapore naar
Sabang, werd óók een -.chtparty
georganiseerd, Zü hadden kakker
lakken en flit, wij een spuit. Het
resultaat was geweldig: een em
mer kevers werd opgeveegd en de
rest was zéér terneergslagen!
Op weg naar Ceylon werd er
druk gevist: baracuta's, albacora's
en coriphena's, mooie namen voor
mooie vissen, de kok van de week
had maar te kiezen! Onze scheeps
kat, troetelkind van de hele be
manning. werd prompt overladen
en vertoonde zeeziekte verschijnse
len, totdat ze zélf haar maat wist
en we een gezoute,* en in de tro
penzon gedroogc.2 vis in. het want
hingen, waar ze elk ogenblik een
hapje van ging nemen, met nagels 11 om van de slaap. Met mijn hoofd op mijn arm
en tanden hangend aan het slinge- gesteund lig ik aan tafel en naast me zit mijn aap
rende voedsel. Het geeft veel ge- j Monki, drie jaar oud en dertig centimeter hoog.
zelligheiö aan boord, zo'n diertje.Het is een intelligent diertje en uit ervaring weet
's Nachts op v/acht .kruipt het spin- hij al, dat zijn baas in een geval als dit graag heeft,
nend in je binnenzak om een uru- dat hij gevlooid wordt, omdat dit zo'n luizig gevoel
L daarna weer is. Hij doet 't dan ook prompt en terwijl zijn hand-
jes mij zachtjes de slapen wrijven
Zelfs in een tamelijk onwaar
schijnlijke Geschiedenis, als Sidney
Howards .,Zy wisten wat ze vul
den" toch eigenlijk is. kan men sterk
getroffen worden door de primitie
ve zimerheid van een figuur als
deze Ton\de Italiaanse v ijnbou-
wer in Califorme. Tony, de natuur
lijke. ongecompliceerde kinderlijk
goede man. wiens gevoelsleven niet,
als bij de tn zichzelf verdeelde cul-
ruurlmg. afvloeit door een sterk
vertakt kanalcnstelsel, maar woest
en dwingend door één bedding uit-
Fceder ik Hendrik m dc kracht van
zijn leven.
r\ RIBHONDERD JAAR geleden.
JD* eindigde de Tachtigjarige Oorlog
in de Vrede van Munster. Om nauw
keurig te zijn: de 30-ste Januari 164S
tekenden de gezanten der verschillende
parfyen cfe vredesoorkonde, nadat er
jarenlang over was onderhandeld. Na
de 30-ste Januari ratificeerde Spanje
de vrede vrij spoedig; fe onzent talmde
men er nop enige maanden mede. om
dat Zeeland meer voordeel zag m een
bestendiging van de oorlogstoestand,
maar op de 5de Juni 1648, dus op de
kop af SO jaar na de tragische ont
hoofding van. de graven van Egmond
en Hoorne (voor het Broodhuis, tegen
over het Raadhuis te Brusselwerd
ook de Nederlandse ratificatie een
feit.
Hij, d'e waarschijnlijk het meeste
had bijgedragen om Spanje te doen
inzien dat de Republiek der Ver
enigde Nederlanden te land en ter zee
met meer aan fe tasten of te verslaan
was, de stedendwinger Fredcnk Hen
drik heeft de vreugde van de vrede
met meer mogen beleven, want hij
overleed m 1647.
stroomt, bruisend, schuimend en
spattend. _lti
Deze heftige kind-man van mid
delbare leeftijd geeft, ondanks de
onwaarschijnlijke situatie, waarin
de auteur hem geplaatst heeft, ieder
die het horen en zien wil nochtans
een behai'tens waar dig voorbeeld
van grote cn onbedorven liefde voor
een vrouw Tony heeft de vrouw,
die de moeder van zijn kinderen zal
worden ver moeten zoeken, hele
maal in de grote stad. In zyn val
lei kwam niemand voor die hoge
post in aanmerking, ze deugen daar
niet de meisjes. Tony weet het van
Joe, zijn knecht, een ondernemende
jongen, die de deerntjes de een na
de ander getest heeft.
Daar helemaal in Frisco ziet Tony
in een Italiaans eethuis Amy, een
dienstertje. Hij schrikt zo van
Amors pijl, dat hij, vóór Amy hem
heeft opgemerkt, de benen neemt.
Thuis gekomen gaat hij het meisje
schrijven, d.w.z. hij laat Joe, de
knecht, die beter met de pen kan
omgaan, zulke hartelijke brieven
schrijven, dat Amy zijn aanzoek in
overweging gaat nemen en als er
tenslotte een foto bij ingesloten
wordt, komt tot onuitsprekelijke
vreugde van de verliefde Tony het
gunstige antwoord: Amy zal komen
en zyn vrouw worden.
Als hij haar van de trein moet
halen is Tony zó angstig en opge
wonden, dat hij een au to-ongeluk
veroorzaakt en beide benen breekt.
Nu had de goede man wel reden tot
nervositeit, want, zoals later blijkt,
had hij om de werfkracht te ver
groten, inplaats van zijn eigen foto,
die van de knappe knecht gestuurd
Amy draagt haar teleurstelling als
een superieure vrouw en laat zich
instede van met de struise jonge
man met de deerlijk gewonde Tony
in de echt verbinden.
Maar na de vrolijke bruiloft eist
de natuur haar tol en het is met
Joe, de knecht, dat zij haar bruids
uur beieeft.
Bij deze ene misstap blijft het
echter en drie maanden lang is
Amy de trouwe en toegewijde ver
pleegster van haar echtgenoot. Zij
leert zyn goedheid kennen en hem
liefhebben, maar dan dreigt de door
dokter geconstateerde zwanger-
schap alle geluk vreselijk te versto- i
ren. Amy wil vluchten, maar als zij
tot het besef komt dat dit Tony's
leven zou verwoesten, biecht zij
haar man alles eerlijk op. We zijn
dan aan het einde van III, en in de
sterke scène van vergeving en ver
zoening ontroerde Cees Laseur
(Tony) zeer. Voortreffelijk bijge
staan door Elisabeth Andersen
(Amy) heeft Laseur deze veel ver
gende rol gecreëerd en voor mij on
vergetelijk gemaakt. Anton Roemer
was een kostelijke Merijntje Gijzen-
Pastoor, Arend Hauer een aan
vaardbare dokter. Bijzondere hulde
verdient Hans Kaart voor de ster
ke indrukken die hij gaf als Joe,
de knecht. De Haagse Comedie
speelde het stuk met succes voor
de Rotterdamse Kunstkring
D. ROODENBURG VERMAAT
HET is Zaterdagavond een uur of acht en ik val
c
tje te s lapen
enthousiast te gaan spelen met net
kriebelende kwastje van de slin
gerende stuurtalie.
Alweer: de Nordkaperen
Herhaaldelijk verdiepten wij ons
In gissingen omtrent de stand
plaats van de Nordkaperen: onze
Deense vrienden waren twee uren
sïk heb de graaf vermoord'
in de
Het Residentietoneel heeft in stu
tte genomen de reprise van „Ik
ïeb de graai vermoord", een cri-
hinele puzzle in S bedrijven door
UeC Coppei, die voor de oorlog
;rote opgang door ons land maak-
en in 1941 door de Duitsers ver-
joden werd.
Spelers: Lily Bouwmeester, Enny
ier, Diny Sprock, Anny Leen-
ers, Matthieu van Eysden, Dirk
'erbeek, Ludzer Eringa, Jack
iberg, Wim Paauw, Gerard
A Joris Collet, Frans v. d.
;en en Steye van Brandenberg.
Regie: Bets RanuceiBeekman,
et medewerking van. Maurice van
.euwenhuizen voor de gevechts-
e's.
Rotterdamse Schouwburg
Donderdag 5 Februari de
deze reprise.
Ik ben getrouwd en mijn zoontje gaat vandaag
voor 't eerst naar de grote school. Mijn vrouw en
ik vinden dit een belangrijke gebeurtenis. Kleine
Jan met, geloof ik. Hij is tenminste erg stil en kijkt
wat bang uit zyn ogen. Mijn vrouw merkt dat na
tuurlijk wel ze is per
slot van rekening ook
jong geweest en daar
om brengen we hem van
daag, deze eerste maal,
weg
Een snikje is 't laatste, dat we van hem horen,
t vóór de deur van de klas zich achter hem sluit.
Rotterdamse Schoawblirg Als we even later langs het raam van de klas ko-
ll' men, kan mijn vrouw niet nalaten nog even
nieuwsgierig naar binnen te kijken. We zien daar
een twintigtal kleine peuters zitten, keurig met de
armpjes over elkaar en één ervan is mijn zoon Jan.
„Wa't een houding hè" fluister ik mijn vrouw be
wonderend in 't oor. Ze kijkt me verbaasd aan en
snapt er blijkbaar niets van. Hoe kan 't ook eigen
lijk, ze is immers niet bij de „7 Dec. Divisie" ge
weest. Plotseling wordt mijn aandacht echter ge
trokken door een bord met allerlei woorden erop,
een heel bekend bord. Een stok gaat langzaam om
hoog en wijst het eerste woord aan. De lippen van
de meester bewegen zich langzaam en nadrukkelijk
en dan volgt plotseling uit twintig kelen tegelijk:
Aap! Ik stoot mijn vrouw aan en zeg: „De geschie
denis herhaalt zich. Aap, ons eerste woord uit de
eerste klas". Zachtjes verwijderen we ons van het
raam.
DE jaren gaan voorbij en kleine Jan is groot ge
worden. Vandaag doet bij toelatingsexamen voor
de H.B.S, Hij staat er niet zo erg goed voor. Zijn
laatste hoop heeft hij op de geschiedenis gesteld. Is
dat een voldoende, dan is alles O.K. Is het te ver-
wc aderen, dat Jan wat zenuwachtig is, wanneer hij
daar voor drie heren komt te staan, met die on
doorgrondelijke gezichten? Hij begint wat aarzelend
en kan er niet goed inkomen, hij ziet zich al thuis
komen. Vader en Moeder kijken vol spanning naar
hem uit.
Wat is 't Jan?
Gezakt, Vader! Maar daar is de stem van d<* exa
minator alweer. „En nu nog twee vragen, jongvrmn,
die je als doorslaggevend kunt beschouwen. V%=,
me eens, welke bekende divisie, na de vorige wereld
oorlog een groot aandeel heeft gehad in het herstel
van orde en rust in Indonesië". „De Zeven-Decem-
ber divisie, mijnheer"! „Uitstekend. En nu tot slot
een minder voor de hand
liggende vraag: Kun je mij
ook zeggen, welk dier
aanvankelijk het meest door
haar gevreesd werd en
welk dier het meest geliefd
was in de divisie". Jan voelt zich opgelucht
en antwoordt zonder een moment te aarzelen: „De
OUDE WROK
Ter gelegenheid van de grote, in
ternationale P.E.N.clubbueenkomst
m 1947 de eerste waar ook vcc-r
enige uitgenodigde Duitsers ver
schenen hebben wij een en ander
verteld over Maeterlinck, de oude
Frans-schriivendc Vlaming, die men
met de grootste moeite had over
reed znn schuilnest aan dc Rivièra
te verlaten om hot internationale
schrrjversdom gelukkig te maken
met zyn aanwezigheid en ziin
..waardig aanschnn".
Deze zelfde Maeterlinck is in dc
laatste dagen wederom het middel
punt van belangstelling: vol ver
ering schriift o.m, Louis Piérard
over hem. en vol zurigheid het
Vlaamse blad ..Dc Nieuwe Gids".
Beide uitingen zyn te begrnpen.
want de Franse letterkundige Pié
rard is over-gelukkig. dat de Fran
se letteren er by hebben gewonnen
dat de Vlaamse Maeterlinck totaal
verfranst is. maar een oprecht
Vlaamsen blad gelijk De Nieuwe
Gids betreurt het dat een zoon van
i de oude stad Gent voorgoed ver
loren is gegaan voor de Vlaamse
c.q. Nederlandse letteren, want de
ze zouden een 86-iangc beroemd
heid van internationale betekenis
best kunnen gebruiken.
Het is Piérards „schuld", dat de
uitwisseling van taalstrijd-onaan
genaamheden om Maeterlinck weer
eens is opgerakeld, want dat vuur
tje lag al sinds langs onder dc as.
Piérard is Maeterlinck op het half
ver woeste Oriamonde aan de Baai
der Engelen bij Cannes gaan op
zoeken. om de grijze bard do jong
ste luxe-uitgave van enkele zijner
verspreide en onuitgegeven verzen
aan te bieden, een luxe-uitgave ver
zorgd door een Gentse uitgeverij
(van mevrouw Batta-Snoeck. „In
dc Vissende Kat") typografisch
een juweel en naar de inhoud niet
minder.
De oude wonde
Over dit alles schrijvend in De
Monde in vereerdersterminologie,
liet Piérard aan ziin pen de volgen
de zinsnede ontglippen:
„De echte Vlaamse volksziel
herleeft weer in Maeterlincks
(Franse!) verzen. Deze schone
grijsaard, deze robuuste Gentenaar,
deze stevige Vlaamse knul(!) heeft
nieuwe Franse snaren gespannen
op de lier der Franse poëzie, gelijk
Victor Hugo eenmaal in bewonde
ring uitriep over Baudelaire."
Dit, door ons in één zin bij el
kaar getrokken, loffelijks is de
echte Vlamingen niet goed beko
men. ...Echte Vlaamse volksziel in
het Frans van een afvallige!... Men
acht zich te Gent juist verwaar
loosd en genegeerd door de dichter
wiens wieg bij het Gravensteen
heeft gestaan: De Nieuwe Gids
noemt Louis Piérard, omdat hfi
Maeterlinck bewierookt, „zot Lo-
wietje"; en het blad doet Maeter
linck de gebruikelijke verwijten,
spot met zijn graventitel die hij
zich bij elkaar geschreven heeft
met Franse drama's en Franse ver
zen, en besluit aldus:
„Berucht is nog steeds Maeter-
lincks waardering voor het Neder
lands, dat h(j eens een jargon va-
Bijna tachtig, en nog zeer
vitaal
h" VEN is er scherp licht gevallen
'^op de Franse schrijver André
Gide, zodra bekend werd dat hij tot
de Nobelprijswinnaar van 1947 zou
behoren. Maar Gide zelf heeft er
voor gezorgd, dat er niet te veel
aandacht aan hem kon worden be
steed. Voelde hij zich te oud? vraagt
men zich af, of is hij van nature te
onverschillig tegenover gejubel en
eendagsroem, is hij wars van sen
satie en hol lawijt?
Vindt men ergens bevestiging van
een dezer vragen, dan komt de on
vermijdelijke conclusie, dat de be
roemde schrijver, André Gide, een
zonderling moet zijn, een ongewoon
man, of misschien wel een zeer bij
zonder mens.
„Ga maar eens met hem op reis",
schrijft Gide's vriend Robert Le-
yesque in de N.Z.Z., „dan besef je
ieder ogenblik, wat je op je hebt
genomen. Hij pakt zijn koffers als
een gymnasiast en het is een wonder
als hij werkelijk met de overeenge
komen trein vertrekt.
In de trein blijft hij geen vijf mi
nuten op zijn plaats zitten. Gide
gaat op zoek naar avontuur, naar
verbalen, naar „mensen waar wat
in-zit". naar koppen, die hem in
teressanter lijken dan wat er in zijn
eigen coupé zit.
Alle gangen wandelt hij door, alle
compartimenten zoekt hy af, con
ducteurs brengt hij tot vertwijfe
ling. Ook briefschrijvers worden
wanhopig onder zijn onverschillig
heid, behalve de wanhopigen dezer
aarde, zoals emigranten, van huis
en haard verdrevenen, achtervolg
den, berooiden en beroofden: al deze
laatsten beantwoord hij ogenblikke
lijk, zij hebben zijn hart en zijn
zorg
André Gide, de Nobelprijswinnaar
van December '47 is een bijzonder
mens.
vuurvlieg en de aap, mijnheer". Vader ik ben ge
slaagd en wat ben ik blij dat U bij de „7 Dec. Divi
sie" geweest bent. Mijn toekomst is thans ver
zekerd.
WEER gaan er vijf jaren voorbij en vandaag
gaat mijn zoon Jan als soldaat naar Indone
sië. Evenals toen, op die eerste schooldag, brengen
we hem weg, nu echter naar de boot en we kijken
even beteuterd als onze jongen toen. Jan lacht ons
verdriet in een hoekje. Hij is trots op zijn uniform
en zijn hart is vol idealen, Een laatste handdruk,
een laatste zoen, weg is hij. Weer valt een deur
dicht. Weer een snik. De geschiedenis herhaalt zich.
Ik mag niet onvolledig blijven, ook nu niet denk ik
bij mezelf en met een exercities tem roep ik hem
nog na: „Jan, breng je een apie voor me mee?"
Ik schrik wakker van mijn eigen stemgeluid.
Naast me is Monki in slaap gevallen.
..GOLDEN BOY;
Het is met de rechtspositie van
de artisten in het amusements
bedrijf nog lang niet zoals het zijn
moet. Van sociale en economische
,m'ogen is hoegenaamd geen
sprake. Wordt een ambulant artist
ziek of raakt hij gewond zoiets
kan b.v. een acrobaat gemakkelijk
overkomen dan kan hy wellicht
met heel veel moeite steuntrekker
worden. Particuliere verzekeringen
zijn meestal te duur, zodat de zie
ken vooral de langdurige zieken
het moeten hebben van de steun
of van vrijwillige bijdragen van
fortuinlijker collega's, In de N.O.
M.A.. Nederlandse Organisatie van
Musici en Artisten, zijn ruim vier
duizend leden verenigd, die er sinds
lang naar streven, de zelfde rechten
te verkrijgen als bijna alle andere
werknemers in ons land. Om in de
zeer dringende behoeften van een
tien te kunnen voorzien, organiseert
de afdeling Rotterdam van de N.O.
M.A. een variété-show, op Dinsdag-
avond, 3 Februari in dc Riviera-hal.
Veertien „nummers" zullen gratis
optreden. Verder werken mee Al-
bert de Booy, Bruce Lowe, Jim
Murray en drie grote orkesten. De
toegangsprijs voor deze show be-
1 draagt fl. 2.50.
seux heeft genoemd, een suf mod-
dertaaltje" Wjj zjjn dat nog niet
vergeten!
Het werk zelf
De enige die uitkomst kan geven
is Maeterlinck zelf, of hij nu blau
we ogen heeft of niet, of hij een
Gentse jongen, een graaf of een
mopperaar is of niet. Men sla daar
toe slechts zijn Cmq poèmes médits
„Vers la Fm" op die nu samen te
Gent verschenen zyn met de Quinze
Chansons en Serres Chaudes bij
mevrouw Batta Snoeck te Gent.
Wij drukken een zang van Méh-
sande af. een bijzonder, eenvoudig,
bijna simpel vers, dat allen die
Frans kennen cn zoetvloeiend Frans
weten te proeven niet onbewogen
zal laten, want het bevat weer die
aloude Maeterlincksc ..frisson inat-
tendu", die onverwachte huivering:
L'cau qui pleure ct l'cau qui rif,
L'cau 'qui paclc ct l'cau qui fuif,
L'cau qui tremble dans la nuit
L'anneau gltssc ct l'anncau luit,
L'anneau trouble l'cau qui fuit,
L'anneau fomóc dans la nuif.
L'anneau tombe ct la couronne
Que les anges nous pardanmni!
La couronne (ombe aussi
Dans l'cau fcoide ct dans la nuit.
In de geheel nieuw Ingerichte
Profilti-studlo's is men Maandag be
gonnen met de binnenopnamen voor
een Nederlandse hoofdfilm „Neder
lands In zeven lessen." geschreven,
geproduceerd en geregisseerd door
de cineasten Henry Josephson en
Charles Huguenot van der Linden,
in opdracht van de Rank Organi
sation.
Het verhaal, waarover nog niet
veel wordt meegedeeld, brengt* een
Engelse cameraman (Wam Heskes
Koos Koen) naar ons land, die een
documentaire over Nederland wil
maken. Hij ziet echter geen kans in
één week iets behoorlijks te produ
ceren en komt op het idee de straat
op te gaan en willekeurige voorbij
gangers aan te klampen, die hij dan
iets van hun leven en werken laat
vertellen.
De buitenopnamen van deze film
zyn reeds gereed. Als ook het stu
diowerk teneinde is, zal Rita Roland
de filmstroken monteren.
De muziek voor deze documentaire
comedie is van Rudolf Karsemeyer
en wordt uitgevoerd door het Miller-
sextet o l.v. Nicholas Roth, Sanny
Day en Pia Beek zingen een liedje.
Dit is de eerste grote film, die na
de oorlog in Nederland wordt opge
nomen en tevens de eerste, die voor
Arthur Rank buiten Engeland wordt
gemaakt.
De moeilijkheden van het vervaar
digen van deze Nederlandse film zijn
bijzonder groot geweest; ons land
bezit immers geen filmtraditie cn
voor een groot deel hangt het wel
slagen van deze onderneming af van
het improvisatie- en organasatieta-
lent der leiding.
De kosten zijn zeer hoog, zodat
men ernaar gestreefd heeft een vorm
te vinden, die geschikt is voor een
buitenlandse versie, dus met korte
dialogen. Men hoopt de nieuwe film
over ongeveer twee maanden in cir
culatie te kunnen brengen.
Dinsdagavond werden in de
lunchroom van de Bijenkorf lezin
gen gehouden over bihnenhuisfoto's
met behulp van Philips fotolampen.
De heer K. C. de Jong hield een
causerie, getiteld: „Hoe maakt men
binnenshuis met fotolampen leuke
foto's".
De tweede lezing werd gehouden
door de heer D. A. de Korte. Deze
sprak over toegepaste kleurenfoto
grafie. Met behulp van lichtbeelden
in kleuren werden de mooie resul
taten hiervan aan het belangstel
lende publiek getoond.
Voor het tijdvak van I t.m. 14
Februari zijn de volgende bonnen
aangewezen:
Bonkaarten KA, KR KC 802
151 Melk: 4 liter melk
153 Melk: 7 liter melk
156 Vlees: 100- gram vlees
157 Vlees: 300 gram vlees
158 Boter: 250 gram boter of mar
garine of 200 gram vet
159 Boter: 250 gram margarine of
200 gram vet
170 Algemeen: 1800 gram brood
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
171 Algemeen: 400 gram brood of
I rantsoen vermicelli e.d.
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
17* Algemeen: 100 gram kaas of
125 gr. korstloze kaas
173 Algemeen: 125 gram koffie
174 Algemeen: 50 gram thee
178 Algemeen: 500 gr. sinaasapp.
(voorinlevering)
16C Re serve: 800 gram brood
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
166 Reserve: 400 gram brood
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
Bonkaarten KD, KE 802
653 Melk: 12 liter melk
656, 657 Vlees: 100 gram vlees
658 Boter; 250 gram boter of mar
garine of 200 gram vet
659 boter: 125 gram margarine of
100 gram vet
670 Algemeen: 400 gram brood
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
671 Algemeen: 400 gram brood of
1 rantsoen vermicelli e.d.
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
672 Algemeen: 200 gram brood
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
678 Algemeen: 1 kg. sinaasappelen
voor inlevering
663 Reserve: 400 gram brood
(Geldig t.m. 7 Februari a.s.)
665 Reserve: 100 gram kaas of
125 gr. korstloze kaas
Bonkaarten MA, MB, MC, MD, MF,
MG, MH 803
(Biiz. arb., a.s. moeders en zieken)
1053 Brood: 800 gram brood
1058 Boter: 250 gram boter of
margarine of 200 gram vet
1052 Margarine: 250 gr margarine
of 200 gram vet
1054 Kaas: 200 gram kaas of 250
gram korstloze kaas
1059 Eieren: 5 eieren
1057 Melk: 5 liter melk
1051 Vlees: 300 gram vlees
1056 Vlees: 200 gram vlees
De bonnen voor sinaasappelen
moeten uiterlijk op 7 Februari a.s.
bij een detaillist in groente en/of
fruit worden ingeleverd.
Niet aangewezen zijn en vernie
tigd kunnen worden de bonnen 122,
123, 623 melk, 130, 131, 132, 137,
636, 637 Reserve, 139, 143, Ó43 Al
gemeen.
(Insezonden mededeling)
voor de kieskeurige huisvrouw, j
dat ook Maïzena fabrikaat Ouryea I
weer uitsluitend op de bon - dus
beperkt - yerkri/gbaar is.
Ge doet er goed aan Uwlevarancier I
er aan is wennen, dat ga iedere
keer wanneer een keuzebon aan-
gewezen wordt-grasg de hoogste j
waarde daarvoor hebt. Dus altijd
en telkens weer
Hei oude vermaarde i
Toen op 13 December van het
vorig jaar de voordrachtskunstena
res Cor Bouterse in de aula van
Boymans Madame Gendron, één
van de hoofdfiguren uit Willem
Elsschot's roman „Villa des Roses"
ten tonele voerde, is in dit blad de
(enigszins rhetorisch bedoelde)
suggestie geopperd, dat „het wel
licht niet on-interessant zou zijn
van Willem Elsschot te vernemen,
of hij bij het schrijven van de
roman „Villa des Roses" voorzien
heeft, dat men uit dit zakelijk pro
za nog eens stof zou peuren tot een
voordracht".
Wij meenden, dat het werk van
Elsschot, gelijk veel -proza van
andere schrijvers, bij interpretatie
niets wint, eerder verliest aan di
recte kracht en schoonheid.
Cor Bouterse heeft deze sugges
tie ter harte willen nemen en zich
inderdaad tot de schrijver zélf ge
wend.
Het leek ons niet onaardig het
antwoord, dat zij van Elsschot
ontving, hier over te nemen, niet
dat wij zijn mening thans zouden
delen het tegendeel blijft waar
maar omdat het voordragen van
Elsschot's werk lichtelijk in de
mode schijnt te raken; zo droeg
mevr. Hester JansenKlenke uit
Bilthoven verleden week in Ons
Huis uit Lijmen voor. Tevens
drukken wij schrijvers portret af,
dat hij aan z'n vertolkster toe
stuurde met de verontschuldiging:
het is erg gevleid ik ben nu
helaas 20 jaar ouder maar ik
bezit er geen ander.
In zijn brief aan Cor Bouterse
schrijft Willem Elsschot o.m.:
„Toen ik het romannetje, als
jonge man 28 jaar, in de Snel-
linckstraat te Rotterdam
schreef, kon ik natuurlijk niet
vermoeden, dat de eer van het
podium voor die nederige pen-
nevrucht weggelegd was
Nu Uw vraag of ik mijn boek
voor voordracht geschikt acht.
Zekere passages verdienen, dat
ik bevestigend antwoord,
dunkt mij. En over 't'algemeen
komt het mij voor, dat mijn
proza door een goede voorle
zing of voordracht veel meer
reliëf krijgt."
Internationaal muziekfeest.
De internationale jury, belast
met de beoordeling van composities
die mededingen naar bekroning
voor het muziekfeest van de Inter
national Society for Contemporary
Music, dat in Juni van dit jaar te
Amsterdam wordt gehouden, heeft
van 19 Januari j.l. af in de hoofd
stad vergaderd.
Uit ruim 140 werken, ingezonden
door 16 landen, heeft de jury, be
staande uit de heren Ed. Clark
(Eng.) Roman Paicster (Polen),
Alan Rawsthome (Eng.), Hast
Saeverud (Noorwegen), Jacques
Ibert (Frankrijk) en Guillaume
Landré (Nederland 1, 25 composi
ties waardig gekeurd om op het
gehore
te
22ste muziekfeest ten
worden gebracht.
Onder deze werken bevinden
zich drie Nederlandse, n.l. het
tweede vioolconcert van Sem Dres
den, „Musique pur l'cspnt" en
„Deuil" van Rudolf Escher en de
sonate voor twee piano's van Hans
Henkemans.
Het muziekfeest wordt van 5 tot
en met 13 Juni gehouden en omvat
drie orkestconcert op 5, 9, 12 Juni
en twee kamermuziekconcerten op
6 en 13 -Juni.
