MIJ n 'yluch.t naar de yrijheid
De pannekoekenwedstrijjd
Lid yam Benesfs lijfwacht vertelt van zijn
avontuurlijke tocht naar ons land
Inbraak bij 't licht der maan
Ckefarlne 4
In de Bergse Plas is het nog
goed karper vissen
Tholems kerk verviel maar de mummies
kleven goed
V..
J
OPEL OLYMPIA
Fa. i. L. SPOORMAKER
de kinderkrant:-
(Dhis. msmsüwi in het woud
-J
Schuwe vis, die zich niet gemakkelijk
laat verschalken
Een tocht naar Zeeland
Mechanisatie van de landbouw maakte
veel handen overbodig
Land van mosselen
en eigenheimers
„AMORCE BELGA"
Zaterdag 24 Juli 194
"P EN erewoord is mij altijd heilig geweest- Maai
tegenover de staatspolitie van het regime-Gottwald
heb Ifc het gebroken. Kort na de staatsgreep hadden ze
mij gearresteerd, maar aangezien de tegen mij uitge
brachte beschuldigingen vrij vaag waren, liet men mij
na het verhoor op erewoord vrij, op voorwaarde dat
ik of op mijn kantoor, of thuis te bereiken 2ou zijn. Op
die manier zag ik kans, voorbereidingen te treffen voor
mijn vlucht, die nooit tot con goed einde zou zijn ge
bracht, als ik mijn trouwe hond
niet bij me had gehad.
Dat ik nu veilig en wel in het
vrije Nederland zit. heb ik voor
een heel groot deel aan dit dier
te danken.
Zo begon het verhaal, dat de
man ons vertelde, die dezer da
gen - met zijn hond - onze re
dactie binnenkwam. Hij was een
van de vele politieke vluchtelin
gen, die sinds Gottwald in Fe
bruari in Tsjechoslowakije naar
de macht greep, het land ver
lieten.
In de nacht toen ik vluchtte zo
vertelde hij verder was het mis
tig en regenachtig, en hoewel de
communistische Volksmilitia mijn
huis bewaakte, lukte het mij, via
de tuin, de hoofdstraat te bereiken.
Baar een treinreis naar het grens
gebied veel te rïskar.t was, besloot
ik te liften en zo arriveerde ik
reeds de volgende nacht in de
grensstrook. Deze werd echter zo
intensief door patrouilles door
kruist, dat de uiterste oplettend
heid geboden was. Ik moest my,
hongerig de paar snéden brood
die ik had meegenomen waren al
lang op en me in een winkel ver
tonen zou gevaarlijk zijn koud
en kletsnat vanwege de hier en
daar nog twee meter hoog liggende
sneeuw, overdag schuil houden om
s nachts verder te trekken. De
wegen moest ik mijden en dus
zocht ik mijn weg door bossen,
over water en bergen, me volledig
verlatend op de scherpe neus van
tnijn speurhond, die even hongerig
was als ik. Van. slapen (wat over
dag had moeten gebeuren) kwam
niets, want voortdurend oppassen
was geboden.
Toen Tsjecho-Slo
wakije nog een vrö
land was, met presi
dent Benesj aan het
hoofd, bestond de par
ticuliere lijfwacht van
deze populaire staats
man uit vier personen.
Sinds de zaken in dat
land in het begin van
dit jaar zulk een tragi
sche wending hebben
genomen, is, evenals zovele din
gen die zün heengegaan met de
Februari-putsch, ook die lijf
wacht verdwenen. Eén lid ervan
zit gevangen en men weet niets
omtrent zijn lot. De drie ande
ren zun uit het land gevlucht.
Twee van hen vertoeven in
Londen, de derde..» vlak bij
Utrecht, namelijk op huize Zuy-
lenveld. Dezer dagen kwam hij,
na een avontuurlijke tocht, in
ons land. Vergezeld van zijn
Hond, die bij zijn ontsnapping
zo'n belangrijke rol speelde,
kwam hij op onze redactie en
deed het verhaal, dat wij bierbij
weergeven.
Op de foto zien we het twee
tal samen met mevr. Benesj.
Volle maan
Mijn hond heeft me diverse
keren gewaarschuwd en 20 behoed
voor arrestatie.. Tot m«n ongeluk
was het ook nog volle maan, zodat
ik zelfs '5 nachts nog maar lang
zaam-vooruit kon komen, telkens
-de schaduwplekken zoekend. Als ik
op zo'n plaats zat, stuurde ik de
hond vooruit. IvwamMxij met dar-
tele_ bewegingen en een vrolijke
snuit terug, dan moest ik maar
aannemen dat de lucht zuiver was.
Dreigde er, gevaar dan kwam hij
stil terug, drukte zich tegen mij
aan en bleef met gespannen blik en
gespitste oren zitten wachten tot de
patrouille voorbij was. Hij was erg
voorzichtig, dan sloop hij, als een
tijger, eerst nog eens vooruit om
zich terdege te overtuigen. Soms
was er een vaste wachtpost. In dat
geval tiep hij steeds in verschillen
de richtingen weg en kwam dan
terug, zodat ik gauw begreep wat
fuj bedoelde.
Op een keer stonden- wij plotse
ling een paar meter van een poli
tieman af. De wind was ste«k, en
van ons af, zodat de hond niéts had
gemerkt. Eensklaps echter bleef het
dier staan, dook in elkaar en bleef,
met de neus in de'richting van het
gevaar, liggen. Ik kon mij gelukkig
terugtrekken.
Bij een andere gelegenheid zag
een patrouille ons. Ik schoot on
middellijk een bos in, veranderde
direct daarop van richting
kwam terecht in een weide, waar
wij ons in een sloot verstopten. Ik
was op alles voorbereid.
Weliswaar had ik een wapen
bij me en verder was mijn hond
voldoende gedresseerd om zijn
plicht te doen wanneer ik werd
aangevallen (hij moest de aanval
lers een voor een naar de keel
springen en nu ja: liquideren)
maar ik hoopte dat zo'n gevecht,
waarbij uiteraard het nodige
lawaai te pas zou komen, dat ande
re vijanden zou optrommelen,
achterwege kon blijven. Gelukkig
was dat het geval: men zocht blijk
baar ergens anders dan op een
open, vlakke weide.
Zo ben ik na zes dagen zwerven
verkleumd, doodmoe, vies en hon
gerig, maar overgelukkig, in de
Amerikaanse zone van Duitsland
Advertentie l. M.
terug op de NederL markt
De onverwoestbare,
zuinige gebruikswagen.
Model 1948. Direct leverbaar
4175.-.
OFFICIAL DEALER
voor Rotterdam en Omgeving
Nw Binnenweg 446. Rotterdam
T USSEN de
aangekomen. Hoe goed het eten mij
smaakte dat ik daar kreeg, hoe
heerlijk het was, my bij een kachel
te mogen warmen en mijn kleren
te laten drogen, kan niemand be
grijpen, die zoiets niet zelf heeft
meegemaakt. Met een vijftal lotge
noten uit het doorgangskamp,
waarin de Amerikanen mij hadden
ondergebracht, heb ik een plan
gemaakt om verder te reizen, want
het was niet onze bedoeling, in
Duitsland te blijven. Wij wisten dat
ons in Nederland, waar nog vrij
heid en democratie bestaan, asyl
zou worden verleend en na het
beetje geld dat wij gezamenlijk
hadden, op de zwarte markt te
hebben ingewisseld voor Duitse
marken, zijn wij per trein naar
het Noorden gereisd, tot dicht bij
de Nederlandse grens.
Daar herhaalde zich, zij het in
minder zenuwslopende mate dan
aan de Tsjechoslo waakse grens het
geval was geweest, hetzelfde spel
letje: ongezien trachten de grens
over te komen. Het lukte. (Het
verwonderde mij, dat de Neder
landse douaniers niet meer ge
bruik maken van honden, want één
ambtenaar met één hond is meer
waard dan vier ambtenaren zonder
honden. - Deze dieren kunnen mil-
lioenen aan deviezen redden...)
In Nederland
Eenmaal in Nederland, hebben
wij ons terstond bij *e Marechaus
see gemeld en een verblijfsvergun
ning aangevraagd.
Dank zij de hulp-van de studenten
organisaties en de bereidwilligheid
van de officiële instanties is onze
wens vervuld. Nooit zullen wij
vergeten dat Nederland en zijn
gastvrije bevolking ons in deze
zwaarste ogenblikken heeft gehol
pen. Wat véle, grotere, staten niet
bij machte waren te doen om poli
tieke vluchtelingen te helpen, heeft
Nederland, zelf zwaar door de laat
ste oorlog getroffen, gepresteerd.
Het is daarmee ons tweede vader
land geworden, en in geval zulks
nodig zou worden, zullen wij gaar
ne met Nederlandse vrienden in de
frontlinie staan om vrijheid en de
mocratie te verdedigen.
Leve Nederland en koningin
WUhelmmn!
Leve het vrije Tsjecho-Slowakije
en zijn president dr. Benesj!
ER waren in het dorp twee ken.opgelegd en de jury begon te het papier aan van de jongeman,
juffrouwen, die hele lekkere eten. Het .was zo lekker en het die de aantekeningen had ge-
pannekoeken konden bakken, dat was zo veel. Ze aten en ze aten maakt. Nu, uit dat papier kon hij
waren juffrouw Pins en juffrouw en ze aten, dan weer van het ene niet wijs worden, er stonden al-
Dorregans. De een bakte ze op bord en dan weer var? het andere, leen maar een paar woedende
Woensdag en de andere op Zater- Eén keer was de suiker op; de krassen op. Wat betekent dit, zei
dag. Dan kwamen de mensen burgemeester holde naar zijn de burgemeester tot de jongeman,
voorbij hun huisje, staken de vrouw om suiker te halen, maar maar och, die was weg." Hij was
neuzen in de lucht en zeiden: zei eerst tegen de jury: Wachten boos weggelopen en had het rest-
Mrnmmm! Meestal gingen ze naar met eten, tot-ik terug ben! 'je van de pannekoeken onder zyn
binnen en zeiden: Mooi weer van- De jury gaf voor iedere panne- arm meegenomen,
daag, juffrouw Pins, en juffrouw koek punten: 10 was het toppunt
Pins zei; Gaat u maar zitten, dan van lekker, en 0 was natuurlijk
krijgt u een pannekoek. En zo afschuwelijk maar de koeken
ging het bij juffrouw Dorregans kregen allemaal een tien.
ook. Nu was er in het dorp een gr was een jongeman, die op
burgemeester, die veel van grap- groot vej papier de punten nekoeken die er bestaan op aarde,
jes hield en bovendien veel van raoest aantekenen, en bovendien Sta my toe dat ik u beiden het
pannekoeken. Om beurten ging by hield hoeveel koeken de een
V.,i Vvïi rï flt.Aa 4 1 1 ttPdTH naHnp. 1I 1,TJT .3
De burgemeester wendde zich
tot de twee vuurrode juffrouwen
en zei amechtig:
U hebt allebei gewonnen. U
bakt alle twee de heerlijkste pan-
hij bij de twee juffrouwen panne
koeken eten. Het grappige was
dan dat hij bij juffrouw Pins zei:
Heerlijk, werkelijk heerlijk, al
leen de pannekoeken van juf
frouw Dorregans zijn iets vetter,
als ik het zo zeggen mag. Dan
voelde juffrouw Pins zich erg ge
en hoeveel koeken de ander had
gebakken. De arme jongeman °Per*
mocht zeli niet mee eten, en daar want
werd hij zo balorig van, dat hij
telkens vergat te* tellen, en-maar
zat te snuiven en te watertan-
ere-metaal op de borst speld,
maar zat u dan gauw het raam
en gaat u astublieft weg,
ik kan geen pannekoek
meer ruiken!
Dat zei de burgemeester en
juffrouw Pins en juffrouw Dor
den. Toen ieder lid van de jury regans waren zeer ontroerd over
ongeveer vijf en veertig panne-
krenkt en het grappige was, dat boeken op had, was het negen
de burgemeester bij juffrouw uur< waren ze uitgeput, ze
Dorregans zei: Hmm, de panne- konden niet meer en alle wethou-
koeken van juffrouw Pins zijn jjers moesten naar huis worden
iets geuriger! gedragen.
Zo ging het een hele tijd lang p>e burgemeester ging in zijn
en de juffrouwen bakten en bak- ambtszetel zitten met een dikke
ten tegen de klippen op en altijd buik. Hij haalde twee zilveren
kwam er de burgemeester, die medailles te voorschijn en nam
bet bij de ene lekkerder vond dan
bij de andere en bij de andere
lekkerder dan bij de ene.
Eindelijk zei juffrouw Pins te
gen de burgemeester: Edelacht
bare, wat zou u ervan zeggen, als Et waren eens drie meneren
we eens een wedstrijd hielden in heel deftig en heel oud.
deze fraaie toespraak, ze schud
den elkaar de hand en gingen met
hun zilveren medailles naar huis.
Ze zullen nu wel weer iedere
Woensdag en iedere Zaterdag
pannekoeken bakken, maar de
burgemeester is van plan om de
eerste tyd niet te gaan, zei hij
gisteren. Dat was dan ook alles
wat hij nog zeggen kon.
het koeken-bakken. Wie het 't
vlugste kan, en wie het het lek
kerste kan,
Dat is een prima idee. zei de
burgemeester, ik zal direct mijn
wethouders bij elkaar roepen. De
wethouders vonden het ook een
uitmuntend plan. Er werd een
jury gevormd, weet je wel, dat is
een paar-mensen-by-elkaar-die-
uitmaken-wie-het-wint, en op de
23e Juli zou de wedstrijd worden
gehouden. (Dat was gisteren, heb
je 't nog niet ïn de krant gelezen?
Nee? Dan lees je het nu).
De burgemeester en de wethou
ders zaten allemaal in de jury en
om zeven uur 's avonds zou het
•beginnen. -
In de grote raadzaal van het
stadhuis waren twee fornuizen
die wilden gaan kamperen?
Kamperen in het woud.
Ze lazen om te beginnen
alvast het weerbericht.
Ze kochten een tent uan Ztnnen
en helemaal waterdicht.
Zij vonden een woud val bomen
het was er guur en koud.
De regen viel in stromen
het was een heel .woest woud.
Ze zaten te rillen daarbinnen
daarbinnen in die tent.
Je moet zo iets nooit beginnen
als je oud en deftig bent.
Die drie oude meneren
toerden verkouden en hees.
Toen kwamen er drie beren,
die roken mensenvlees.
De beren waren schrander
en trokken meteen van leer.
Ze zeiden tegen elkander:
Zeg, lust jij ottde-meneer?
opgesteld, en juffrouw Pins en
juffrouw Dorregans met schone Ze gooiden met boze snuiten
schorten aan, stonden er voor, de hele tent opzij.
ieder met een pan en een teil vol De meneren kropen naar buiten
beslag. Om zeven uur, drie minu- en riepen: Heb medelij!
ten riep de burgemeester: Klaar? O, beren, Hebt genade,
Af! en daar begon het. Wij zijn .zo deftig en oud!
Wij doen hier toch geen schade?
TWEE enorme schalen stonden Wij zitten gewoon in het toouö.
op de vergadertafel. Bij de De beren zeiden:^Ach, vrinden
ene stond een bordje: Koeken van zo erg was het niet bedoeld
mej. P., bij de andere: Koeken Wij zullen U niet verslinden
van mej. D. Daar werden de koe- Wij zijn alweer bekoeld
Toen. zaten ze met z?n zessen
gezellig onder een boom.
en dronken een glaasje bessen,
en noemden elkande7: Oom.
De deftige, oude meneren
zyn weer terug, alle drie.
Zij denken nog vaak aan de
beren
met liefde en sympathie.
Advertentie l. Af,
fTECEW PIJNEN EN G«EP zo TABLETTEN I «175
Over God
„Niemand heeft ooit God ge-
Zien." Met dit woord uit de bijbel
wil ik beginnen, juist "omdat ik de-
zer dagen een briefje van een Pa
roollezer kreeg, die op zijn manlpr
hetzelfde zei. Zijn uitgangspunt
was echter beel anders dan dat van
de Bijbel. Hu redeneert: God be
staat niet, omdat niemand Hem
ooit gezien heeft of zien kan. De
Bijbel zegt: God, de Almachtige
Schepper van hemel en aarde, de
Heilige, die woont in het ontoegan
kelijk licht, is voor mensenogen te
groot In het Oude Testament kunt
u vinden dat geen sterveling God
kan zien en. in leven kan blijven.
Bij zulk een hoogspanning verpul
vert een mens.
Nu heeft de briefschrijver gelijk,
als hij bedeelt, dat het gebruiken
van de naam God tot misverstand
kan leiden. Want de een heeft het
over de natuur en haar kracht en
duidt al dat machtige en overwel
digende aan met het woord God,
dat voor hem dan alleen een ver
zamel begrip is geworden. Een
woord om de gedachten te bepalen,
een hulpgedachte, waarachter niets
meer verborgen ligt dan er altijd
al was. Een ander noemt het uni
versum in al zijn manifestaties
„God", maar het blijft, hoe ook be
keken, het universum en niet
God.
Omdat er npsverstand mogelijk
is, daarom mag het ware verstaan
nog niet onmogelijk worden. Zo
spreekt de Bijbel 0ver God op een
rustige, overtuigde wijze, alsof er
nooit enig misverstand mogelijk of
ook maar van belang ware.
Niemand heeft ooit God gezien.
Dat is waar. Maar God heeft zich
zelf zichtbaar gemaakt voor zoe
kende mensenharten. Niet als een
Idee, „een product van de mense
lijke geest", maar als Persoonlijk
heid., En de menselijke geest, dat
verwonderlijke product van Zijn
scheppende hand, mag God herken
nen in Jezus Christus. „Niemand
heeft ooit God gezien, behalve de
Eengeborene des Vaders (dat is
Jezus Christus) die heeft Hem ons
verklaard."
Hiermee is geen poging tot „be
wijs" gedaan. Alleen de mogelijk
heid van antwoord op een harte-
kreet gewezen. En het Evangelie
geeft de belofte: „Die Mij vroeg
koeken zullen Mij vinden".
Oberman.
ucjw, uc butler ?j1^G ,.?en «root alles goed deed uitko-
Smith en de eerste bedjas aan «eld «rdwe-f men.
eersie waren. „Zag je Mason hij de
De Lord alarmeerde schutting- in de -"tuin?"
personeel in huis. vroeg Lórd Bathurst.
dij hij van Smith „Neen" myiord, ,Jk zag
hoorde, dat die zich over hem b(J het vijvertje
voorgevallene niet staan", was het ant-
het
stalmeester Mason, bei
den fn ..dienst van Lord n
Bathurst op diens land-,
goed in. Zuid Wales, w^arpv
heerste geen prettige
verstandhouding,sinds
zij zich rivalen wisten ln
het dingen naar de gun
sten van de zeer knappe
tuinmansdoehtsr.
Lord. Bathurst ver
toefde slechs zelden op
rijn landgoed, doch toen
hij vlak voor zijn ver
trek met een nieuwe
jacht-expedltie enkele
weken rust zocht op zijn
landgoed werd hij
midden in de nacht
kort na twee uur, ge
wekt door geluiden die
afkomstig moesten zijn
uit zijn studeerkamer.
Lord Bathurst nam zijn
revolver en. snelde naar
beneden.
Inderdaad bleek inge
broken te zijn: bureau
laden waren geforceerd
evenals een geldtrommel
waaruit diverse kost-
MINIATUURMYSTERIE
door F. COPPER
(Oud-Hoofdinspecteur van Scotland- Yard)
verbaasde: „Ik heb de
stalmeester Mason van
avond om tien uur
toen. ik uit het ragrn van
mijn kamer keek rotid
het huis zien sluipen, net
af hij op verkenning uit
was. Ik denk dat u hem
wel aan de politie kunt
overleveren
Lord Bathurrt keek uit
het raam: het park
baadde zich, op deze
avond na volle maan, in
een zilveren Jicht, dat
woord van Smith. „Laaf
dan de politie maar ka
rnen", zei de Lord, „ik
weet genoegl"
Inderdaad wist Loid
Bathurst genoeg. Maar
hij liet niet Mason ar
resteren, doch Smith,
omdat Ja, waarom?
Voor <ie oplossing zie
men tussen' de adver
tenties.
Eerste bioscoop voor
Reliëffilms in Wenen
In Wenen zal de eerste bioscoop
van Europa voor de vertoning van
reliëffilms worden ingericht. De
zaal zal in September worden ge
opend. De speciale uitrusting be
staat o.ijp. uit twee gelijktijdig wer
kende projectie-toestellen en een
gegolfd scherm.
Advertentie f. Af,
REIZEN NAAR
BINNEN- EN
BUITENLAND
k!a$ wagens
roor
trouwrlf d
In de maanden Juni, Juli, Augus
tus en September wordt 't meest op
karper gevist, maar ook in het
voorjaar, als het enige dagen mooi
weer achtereen Is, zijn ze tussen
of achter hét riet te vangen. Als je
dan zo stil zit te wachten, gebeurt
het vaak, dat de halmen van het
riet opzü worden geduwd, het sein,
dat de karper aanwezig is. Dat wil
nog niet zeggen, dat je er zo maar
een paar uit het water kunt wip
pen. Neen, zo gemakkelijk is het
niet. Het duurt soms uren, Ja zelfs
dagen voor je de gelegenheid
krijgt zo'n knaap aan de haak te
slaan.
Karper is een zeer schuwe vis,
die zeer gevoelig is voor alles wat
tegen de natuur indruist. Aan aas,
waarin door een lichte trek in het
water beweging zit, zal hij zich
niet wagen. Zo zijn er nog "tal van
dingen te noemen, waarmede reke
ning moet worden' gehouden als
men tenminste enige kans wil
maken om succes te hebben. Veel
ophalen en uw hengel op het water
DAS op je hoofd!", klinkt het van boven af en al bukkend klauteren
jjA we onder balken door l&ngS de steile ladder omhoog. Over een
griezelig wankel plankje schuifelen we naar een gat tn de toren, kruipen
er door en. staan dan te wiegelen op het steigerwerk, 40 m. boven de
grond. De wind is hier brutaler dan beneden en we zoeken behoedzaam
houvast, Zondagsklimmers die wy zyn, Weer langs een zwiepend leertje
dat we krampachtig omklemmen, weer naar binnen en dan gaat het
vlotter. Tot wij de trans bereiken en de beloning ontvangen voor onze
■waaghalzerij: het wfjae uitzicht over de landen en de dijken, omsloten
door de klotsende Zeeuwse stromen: T hol en.
een dictator gekend, Fieter Caxel de
BLls, heer van Coppendarnme. De heer
lijkheid Coppendamme bestond niet
maar het stond we], zo'n titel. Zijn va
der. Louis de Bils, had naam gemaakt
met zijn vaardigheid in het balsemen
van lijken en het is niet onwaarschijn
lijk, dat zoonlief de kunst van zijn papa
heeft afgekeken. Pieter Carel wist zich
handig meester te maken van invloed
rijke baantjes in Zeeland: baljuw van
Aardenburg, Raad ter admiraliteit van
- - -7-7-- - -r Zeeland, permanente raad en schepen
wat dichterbij wentelen traag de mc- van de stad Tholen. !n zijn particuliere
Daar beneden ligt het: een wonderlijk
fris stadje met buiten de wallende
landerijen met hun tientallen tinten
geel en groen; de stoere dijken ertussen
waarlangs de bomen nog staan. Ver weg
piekt een sierlijk torentje de lucht in;
wat dichterbij wentelen traag de mo
lenwieken. En aan de andere kant ver
bindt de plompe brug over de Een
dracht het eiland met Noord Brabant.
De kerk van Tholen. een indrukwek
kend gothisch bouwwerk, wordt einde
lijk gerestaureerd. Eindelijk, want men
is er een kwart eeuw te laat mee Man
heeft gewacht tot de zaak wérkelijk
rfeen uitstel meer lijden kon: de toren
•was in1 tweeën, de kerk In vieren ge
scheurd. Nu worden muren en gewel
ven vernieuwd waar het noodig i$ en
het lapwerk van vorige generaties ver
dwijnt. Over een jaar of zes zal deze
keric weer een sieraad voor heel Zéé-
land zijn.
leven echter bedreef hij praktijken, die
moeilijk in overeenstemming met ziin
waardigheid genoemd kunnen worden;
hij verduisterde enige tonnen goud en
pleegde concubinaat met lijn eigen
dochters. Het Js mogelijk dat hU zijn
slachtoffers van het leven heeft be
roofd en de lijken heeft gebalsemd.
Enige zekerheid omtrent dit verhaal
bestaat niet. De waarheid ervan is al
weer in twijfel getrokken; zelfs wordt
het waarschijnlijk geacht, dat de lijken
door uitdroging gemummificeerd zijn
Een. aantal mummies zjjn naar Leiden
ter onderzoek gezonden en de resul
taten hiervan zullen misschien wat
klaarder licht op de zaak werpen.
Intussen is het opvallend hoe goed
de lijken bewaard gebleven zijn.
Wij hebben er drie gezien, waar
van één van' een kind van onge
veer twintig maanden. Het patroon,
van de kanten mutsje, zelfs de
bloemen, die het kind ln de hand
heeft, zijn. nog duidelijk te onder
scheiden.
Industrialisatie
Van de grijze historie naar de zonni
ge dag van. vandaag is maar een stap.
De gevels iti de nauwe, bochtige stra
ten van het stadje mogen dan nog aan
langyervlogen gloriedagen herinneren,
ze zétten ons ook meteen ln de proble
matiek van het hedenals er niet spoe
dig een goede verkeersweg-komt buiten
de stad om, zal er van de oude huisjes,
zelfs van de rioleringen niet veel over
blijver». Noch de straten, noch de fun-
Op een zonnige namiddag is het genoeglijk keuvelen aan de dijk
mogelijkheid tot grooj verkeer niet mis
sen. Te belangrijk zijn de producten,
die het eiland oplevert.
Daar zijn de aardappelen, de uien. en
de bieten. Daar zijn vooral de, oesters
en de mosselen, die het van. snelvervoer
moeten hebben. Tholen Is bekend om
zijn zeegerechten- In 1620 werden er al
oesters gerist; na 1B70 werden ze ook
geteeld. Nu Is het een. duur maar toch
wel lucratief bedrjjf, dat jaarlijks drie
miüiocn gulden aan deviezen in het
derir.gen zijn op verkeer als het tegen- laatje brengt. Evenals de *osselcultuur
woordige berekend. En Tholen kan de
I
Gissingen
Toen na een onderbreking van
enkele jaren in September '40 de
resturatie werd hervat deed de op
zichter van het werk een. merk
waardige vondst. In een boven
grondse temba ontdekte hij een
twintig kisten, kris kraa door el
kaar gestapeld, die uitstekend ge
conserveerde mummies bleken - te
bevatten.
Er la naarstig gevorst naar de her-,
komat. In het trein van een Tholense
Ingezetene, die goed thuis is In het
omvangrijke archief van het stadje,
ontwikkelde rich de volgende hypo
these.
Tholea haeft la-de jaren 2.675 tot HM
Van de toren van de Tholense kerk af heeft men een wijd uitzicht over
de landerijen van het eiland.1
is die van oesters voor het eiland be
langrijk om de arbeidsmogeltjkheid.
Tholen telt naar verhouding het
grootste aantal werklozen van Zee
land. Dit aantal zal tegen de win
ter zeker toenemen en de 'enige
kans tot opheffing hiervan, is In
dustrialisatie. Tholen ligt gunstig:
aan het water •en aan de grote weg.
Er ligt industrieterrein en men ziet
verlangend uit naa£ gegadigden
hiervoor.
'Regenwormen
Wie Tholen bezoekt mag de schilder
achtige dorpjes van het eiland niet
overslaan. Aan de kop: Stavenlsse, vrij
wel geheel eigendom van de ambachts
heerlijkheid, die een monumentale terp*
kerk aan de gemeente cadeau deed en
in ruil daarvoor «en plechtige bank in
het Kerkgebouw kreeg. Hier zitten we
midden in het landbouwgebied en we
boren de zorgen: de naweeën van de
inundatie van '44. In '45 was de oogst
beter dan in vorige Jaren: men sprak
van „het wonder van Tholen", Toch
bleek, dat de structuur van de grónd
zeer had geleden. Grote doses gips heb
ben veel goed gedaan maar het is nog
niet als vroeger,
Voor een deel moet dit geweten
worden aan het ontbreken van een
voldoende hoeveelheid regenwor
men Deze dieren hebben een gun
stige invloed op de grondstructuur.
Men schermt met voor leken merk
waardige getallen :1 M3 goede tuin
grond moet 70 regenwormen bevat
ten; 20 ïon droge grond per h.a.
passeert j?*rlijks de maag van de
wormen. Het zoute water heeft de
diertjes gedood en men overweegt,
regenwormcultures te gaan aanleg
gen om daarmee In het tekort te
voorzien.
Nog zo'n landbouwdorpje, een" juweel
tje ln het landschap: St. Annalanfl. Een
dorp met een geschiedenis .«in 1692 zijn
alle hulzen afgebrand, Eén gevel bleef
staan en die staat er nog, in de* Voor
straat. En verder zijn er stille steegjes
met pittoreske huiske3 en boven op de
dijk een molen, mooier dan men ze
doorgaans elders riet.
Oud Vossemeer is er dan nog. waar
de familie Roosevelt vroeger gewoond
moet hebben (de gemeentesecretaris ge
looft er niets van) en Et. Maartensdijk,
Poortvliet en Scherpenissfrustige dor
pen met bedrijvige haventjes en n(jvere
mensen.
Zullen al deze mensen aanhet werk
kunnen blijven? De mechanisatie heeft
veel handen overbodig gemaakt. Er
wordt begonnen met de teelt van zaden
en klein fruit; er wordt gezocht naar
Industrie. De problemen, die zich in het
hele land voordoen, manifesteren zich
op Tholen wel zeer duidelijk. Het is
een nationaal belang,, dat energiek naar
een- oplossing wordt gezocht. -
laten rusten is bijvoorbeeld uit den
boze. Als het ingeworpen aas de
grond heeft bereikt, haal dan het
tuig enige decimeters terug, want
bij het karpervissen is het, nood
zakelijk, dat de haak mét circa 20
cm. snoer 'op de bodem ligt. Om
karper te vangen moet men listig
te werk gaan.
Bedenk voorts, dat de moeilijks-
heden pas komen als de;'karper
aan de haak zit. Bij het aanslaan
is het, alsof het tuig aan de grond
vastzit en bij het lichten zal de
karper zich met inzet van al zijn
krachten hiertegen verzetten. Door
Ajn massieve bouw kan hif uiter
aard veel kracht ontwikkelen en
daarom is het nodig routine te
hebben alleen al bij het binnenha
len. Aan de walkant gaat dat 'nog.
in vergelijking met het vissen in
de boot, vrij gemakkelijk. In negen
van de tien gevallen vliegt hij met
het tuig onder de boot en dan is
het' een hopeloos geval, waarin
meestal de vis zegevierend uit de
strijd komt.
In de meeste wateren komt de
karper niet veel meer voor. Uit
zondering maken natuurlijk de
karperputten door sportvissers ge
pacht en waarin ieder jaar jonge
kweek wordt uitgezet. Die kosten
zijn echter voor de meeste henge
laars ifiëi te. betalen. Toch kan
iedere hengelaar, die eens zin heeft "J
te gaan karperen^ dicht bij huis
daarvan genieten.
De Bergse Plas Is nog een van
de wateren, waarin veel karper zit
en die thans voor iedereen vrij Is
om te bevissen. Er zwemmen „kna
pen" rond van 25 en 30 pond, die
bijna niet te lichten zyn. Wees
echter sportief, als U een knolletje
(karper beneden 35. cm.) vangt en
zet hem in het water terug*
En nu het tuig, want voor'deze
visserij is sterk materiaal nodig.
Als U xnet de rol vist, dan is silk
no. 4 of 5 wel voldoende, maar ge
bruikt U de vaste lijn, dan is het
noodzakelijk no. 7 en 8 te nemen.
Een middelzware dobber met lange
pen geeft een mooi gezicht bij het
beet krijgen, terwijl een gesmede
ijzeren haak van 1% cm. grootte
gebruikt wordt. Neem een vooral
niet al te dunne top en houdt er
rekening mede, dat de hengel ge
makkelijk te hanteren moet zijn.
Voor voer wordt meestentijds
oud tarwebrood vermengd, met
zand genomen, maar het is my be
kend, dat echte karpervissers met
succes een sneedje rogge met
stroop gebruiken, In het voorjaar
kan alleen met de 'worm gevist
worden en in de andere maanden
is een stukje ruwe aardappel van
I cm. diameter en niet symme
trisch het aangewezen aas.
Advertentie l. M.
Hengelaars! Zet Uw voertje met
Het Ideale lokvoer.
