Sh
Joachim had deen zin
Molotof
Toeters, mutsen en maskers aan de
lopende band
'""ÉflSÜ
•RUIMING
B
EEN MODERNE LANDRU
Feestend Nederland vindt straks
een ruim" keus
Koop eerst een andere tandpasta
Parool-puzzie
4
Zaterdag 7,Augustus 1915
LIJ en trots ruiten ze straks weer rondstappen, de jongskes
en meisjes met papieren mutsen op cn een toeter aan de
lippen. Al zullen vele ouderen in het vooruitzicht van de Jubi
leum-feesten met bezorgdheid aan hun tere trommelvliezen den
ken - vanwege de toeters wel te verstaan - er zal wel niemand
zijn, die bezwaar kan hebben tegen ccn feestvreugde, die zich
.wil uiten in het opzetten van mutsen en maskers, het "zwaaien
met vlaggetjes en het blazen op toeters. Het hoort er nu eenmaal
bij en zo is het niet tc verwonderen, dat de fabrikanten van
feestartikelen deze weken hard moeten werken om alle bestel
lingen te kunnen uitvoeren.
Wij zijn eens even bij dc firma Wijn
tjes gaan Jcjkcn. Daar was bet een en
ai toeter wat dc klok sloeg. Toeters
bij honderden m diverse stadia van af
werking.
Kijk. als je dc meisjes zo handig ziet
plakken en vormen, terwijl de ene toe
ter na dc andere kant en klaar opzij
gezet wordt, fantazeer je even over de
toekomstige bezitters. Je ziet ze in ge
dachten voor je, de kleuters, die cr
straks in-geiukkïg mee zijn maar ook
de man, die al hossend door een feest
zaal in zo'n „mal ding" blaast met een
gezicht van jongens, wat hebben wc
een lol.
..Doet ie het. of doet ie het niet" - dat
is bij Wijntjes een kwestie van even
proberen op de haardroog machine. Le
zer. verwonder II niet. Een afgedankte
electnscbe kappers-fochn oftewel snel-
haardroger, wordt bij Wijntjes heel
practisch toegepast als tocter-probcer-
machïne.
Aan beide kanten wordt een toeter
opgezet, de stroom ingeschakeld en -
hoor je niets, dan ts het mis. dan deugt
het fluitje niet, maar gewoonlijk produ
ceren zv een geluid, dat het midden
houdt tussen dat van een getemperde
fabriekssirene en van een rangccrders-
hoorn.
Elke toeter heeft iets individueels.
Iets aparts in toon ca toonhoogte en
geloof maar vast. dat Pietje of Rietje
de klank van zijn of haar toeter het
mooist vinden.
Bij de toeters, feestmutsen en vlag
getjes, die het fabriekje vullen als een
voorraadschuur van nog latente feest
vreugde. passen slecht de lange rekken
met klokjes, glinsterende sterren en an
dere Kerstmis-versierselen ,die daar te
drogen hangen.
Stelt U zich voor: op dagen, dat
ieder puft van de warmte is men bij
Wijntjes reeds bezig ract de bestellin
gen voor hei Kerstfeest uit te voeren!
Namaak troef
Nu ben ik er al mee naar ettelijke
laboratoria geweest en nog steeds heb
ben ze niet knotten vaststellen waaruit
dat goedje nu precies bestaat, dan zou
ik het kunnen namaken En een
der firmanten van de firma Bojo, feest
artikel enfabriek op Charlois, toont ons
een doosje met een lichtbruin poeder
niespoeder van Duitse makelij, dat hier
voor de oorlog werd geïmporteerd,
evenals 90 pet van. alle feest- cn ver-
maaksartikelec.
7 AUGUSTUS. Een graag ge
ziene kamerplant, die tn het najaar
en in de tuin ter baar oranjerode
vruchten. vertoont, is dc Capsicum.
2e behoort tot dezelfde Jamilie als
de aardappel en tomaat en draagt
eec«als deze ook de naam Solatium.
Ze u'ordl onder glas gezaaid cn des
zomers op ccn besehut, zonnig
plekje buiten in de tuin gehouden.
De uruchtjcs zim thans nog groen.
doch zullen in de nazomer cn herfst
gaan kleuren, fn 't begin oen het
najaar caan dc plamcu naar bi7i-
ncn. 7»dien ze te icarm staan fei
len dc blaadjes af. In een koele,
vorstvritc kamer bit ft de Dapsi-
cum Jict langste mooi.
PAROOL-KALENDER
Beste allemaal.
De jongens en meisjes van 6 tot
10 jaar hebben zich ditmaal bezig
gehouden met een ladderpuzzle. Er
waren veel goede inzendingen, zo-
worden.
De gelukkige prijswinnaars zijn:
Mariane Bhjenberg, Folanenstr. 6.
R'dam; Carlix Suttorp, Frans Hals
plein 29a, Schiedam.
De andere jongens en meisjes
]a. \óór dc oorlog, toen overstroom
den dc Duitse fabrieken ons tand met
hun massa-artikelen. Dat is nu afgelo
pen cn men is hier in Nederland „nood
gedwongen" zelf tot fabricatie \aa
feestartikelen overgcoaan. De speciale
hebben wij mcr niet. Dus moet bijna
alles met de hand vervaardigd vorden,
terwijl qiet altijd het geschiktste mate
riaal te krijgen ;s Uit de catalogi met
afbeeldingen van de Duitse fabrieken
wordt vlijttc* gceopicerc In dc kelder
b;j Bojo. waar allerhande koppen de
bezoeker aangrtinzcn, zagen wij ccn
masker in klei vormen .waarna het in
gips wordt afgegoten. In dc vormen
van de maskers {Bojo heeft wel 60
verschillende soorten) wordt doorgaans
door zogenaamde thuiswerkers dun car
ton tot dt vei eiste vorm gemodelleerd
cn geperst waarna de maskers met de
hand beschilderd worden.
En wat denkt U van H soorten neu
zen cn 52 verschillende fccstmutscnl?
Straks keus genoeg voor feestend Ne
derland.
De dappere Jan Klaassen
op Dijkzigt
Het Nederlands Volkstoneel bracht
Donderdagmiddag in Dykzigt voor
de Rotterdamse jeugd het toneel
stuk ,.De dappere Jan KI Bassen".
De kinderen leefden mee met de
avonturen van Jan, Katrijn, Moor
kop en hun vader en moeder Piet en
Roos, Toen Piet uit. de gevangenis
verlost moest worden, waarin hij
was geraakt door de gemene leugens
van varkensboer Dries, zong het
jonge publiek uit volle borst ten
soms ook heel zachtjes als het
moest) de strijdzang van Jan Klaas
sen mee. Het bleek trouwens wel.
dat Jan niet bang was. Bij hun ver
kenningstocht in het huis van Dries
wilde hjj hem zelfs met de klomp
afranselen. Jan werd in een kist ge
stopt. maar kon gered worden door
een list van Moorkop. De kinderen,
die deze middag bijwoonden, heb
ben genoten, zij leefden volkomen
met hun held mee.
hadden ditmaal een zeer moeilijke
prijsvraag.
De letters van de volgende 11
woorden: Stam. veen, staan, reden,
teen, geel, kost. list, voer, halo cn
raden, moesten in een andere volg
orde geplaatst worden. Maar zo dat
het goede Hollandse woorden ble
ven enfdc woorden onder elkaar
geplaatst) van boven naar beneden
gelezen op de eerste rij de naam
van een groot componist kwam te
staan.
De oplossing
luidde: Mendels
sohn, Prijswin
naars zijn: Appie
v. d. Velden.
Multatulistr. 18.
R'dam: Hans
Maas. Molendijk
22, Oud Beyer-
land.
En nu maar
weer tot de vol-*
gen de keer.
Advertentie I. M.
Heerlijk zo in de warmte...
jas uitvest uitbretel
les in de kast... riem.,,
ja waar is nu weer mijn
riem
Niet langer zoeken I Koop
morgen een nieuwe plastic
riem voor 87 ct. -nee,
koop er twee (één voor
reserve) want zo goedkoop
krijgt U ze nooit meer.
Japie Parool
Vanaf Maandag 1 uur
4000 plastic
herenriemen
van 'LrótS' voor
-MAfNENESSERLAAN (DUKZ1CHT}
Advertentie, t. M
en probeer daarna Iverol. Dan n«ami U waar ho» Ivorol In reinlgsnd»,
yitmakend- ea schuimend vermogen atle andere verre overtreft.
ONDANKS het Icit luisterden in. spanning.
dat in de woning
van mijn cliënt een
half dozijn damesschoe
nen is gevonden, on
danks het feit, dat in
het heetst van de zo
mer de centrale ver
warming door hem is
gestookt, houd ik staan-
Hun potloden vlogen,
over het papier.
„Mijne heren, deze
man is onschuldig!
Waar zijn de lichamen
van de om het leven
gebrachte slachtof
fers?" De advocaat
maakte een wel bere-
MINIATUURMYSTERIE
door F. COPPER
(Oud-Hoofdinspecteur van Scotland- Yard)
de dat hij volmaakt on. pauze. Toen zei
schuldig is aan het hem hjj nadrukkelijk:..,leder-
ten laste gelegde moord een weet, dat by enige
op zes verdwenen jon
ge vrouwen."
Londen's bekendste
strafpleiter, mr. A. J.
Roffiex, wist dat hij
het oor van de zaal
bad. De zaak-Wolson
stand er goed voor;
het publiek had kennc-
lijk sympathie voor de twijfel aan de schuld
knappe welgesteld? be- van een verdachte ver-
klaagde. tegen wie uit. oordeling onmogelijk;
eindelijk de dames- br. Welnu; ik zal deze
schoenen getuigden, twijfel onomstotelijk
Maar niemand had een vaststellen. Zo juist
der schoenen positief ontving ik een briefje
herkend als gedragen van een mijner mede-
door een der verdwe- werkers, dat hij over
nen vrouwen. En die enkele ogenblikken
centrale verwarming? met een van de slacht-
Dat pleitte tegen deze offers, Jane Austin
moderne Landru ze- in levende lijven door
ker, maar mr. Rofflex de achterdeur deze zaal
had nog een verrassing zal betreden",
in petto. Zich dramatisch in
Langzaam bouwde de de aangeduide rich-
advocaat die overi- ting wendend schrceuw-
gens de reclame piet de de advocaat: „Ja!"
schuwde zijn ma- Alle hoofden van
gistraal slotpleidooi op. de juryleden, leden
Men kon een speld in der rechtbank en van
de zaal horen vallen, het publiek draaiden
Zelfs de verslaggevers, jJch vol verwachting
die op dit gebied heel in de richting van de
wat gewend waren, achterdeur. Alleen de
verdachte bleef star en
strak voor zich uit
kyken.
„Ziet, mijne heren",
hernam de advocaat
zegevierend, „indien. XJ
niet getwijfeld had aan
de dood van de zes
slachtoffers had U niet
naar de achterdeur ge
keken. Dat iedereen
dit wèl deed ik geef
toe, dat ik de aankon
diging van het ver
schijnen van een ^der
slachtoffers heb ver
zonnen bewijst naar
mijn mening afdoende
de onschuld van mijn
cliënt!" Zegevierend
ging mr. Roffiex zit
ten. „Vrijspraak staat
vast", las men in zijn
ogen.
Het pakte echter an
ders uit.Mr. Roffiex
had juist het doorslag
gevend bewijs van
schuld aan zijn cliënt
bewezen. Het oudste
lid van de jury had
tenminste slechts en
kele minuten nodig om
zijn medeleden tot een
„schuldig" te bewegen.
Hoe?
Daarvoor zie men dc
oplossing tussen de ad
vertenties.
DE KINDERKRANT-
JOACHIM, zei de meester, joa-
chira, nu hebben alle kinderen
nul uit hun som gekregen, zoals
het hoort cn jij krijgt negen-en-
zeventig eruit. Bovendien heb je
vanmorgen erwten in mijn ge
zicht geschoten met een katapult.
En bovendien heb je een lieve
heersbeest m Micntje's bloes ge
stopt. Dat allemaal op cén och
tend, Joachim! Waarom doe je
dat allemaal?
Ik heb geen zin, zei Joachim.
Ga dan maar naar huis, zei de
meester, ga maar aan je vader
en moeder vertellen, dat je geen
zin hebt.
Oei, dat was erg? Joachim
stond op en ging de schooldeur
uit. Daar stond hij, op straat.
Eigenlijk moest hij naar huis
gaan om te vertellen, dat hij weg
gestuurd, maar hij durfde niet.
Hij stak zijn handen in zijn
zakken, en liep maar steeds
rechtdoor, 2onder te weten waar
heen, net zolang tot de huizen
ophielden en hij ineens buiten de
stad was. Nu stond hij op een.
weg, die door korenvelden liep;
het was er stil en eenzaam cn het
enige wat-hij daar zag was een
oud, oud mannetje met een lange
baard die op de bok zat van een
kar. Voor de kar stond een oud,
oud paard en het leek wei of dat
hele stelletje nooit meer vooruit
zou komen. Joachim wou voor
bijlopen, maar het mannetje zei:
Ben jij Joachim? Stap dan maar
in,
Joachim was zó verbaasd, dat
hij direct instapte en op het ach
terbankje ging zitten. De oude
man klapte met zijn zweep en
werkelijk, het paard ging lopen.
Wie zou gedacht hebben dat dat
oude paard zo hard kon lopen.
Wonderlijk, wonderlijk, dat ging
met een vaart over dé weg, langs
boerderijen cn langs dorpen en
door een heel groot bos, net zo
lang totdat ze aan een groot wa
ter kwamen. Daar kunnen we
toch niet overheen, dacht Joa
chim, maar voor hij wist wat er
gebeurde, was het ppard het wa
ter ingeplonsd, en trok de kar
achter zich aan. Nu begon cr een
erg natte tocht; het karretje ging
van hobbel de bobbel door het
water, het spatte om Joachim
heen en hij werd al banger en
banger. Toon ze de overkant be
reikten hielden ze stil voor een
groot vervallen huis.
Moeten we hier in, zei Joachim.
Het mannetje stapte van de bok
en zei: Ja, dit is een school, die
jij moet hebben, een school voor
kinderen-die-geen-zin-hebben.
Ga maar naar binnen.
Joachim stapte naar binnen en
werkelijk, het was een soort
school, maar wel een hele gekke.
De meester zat voor de klas.
Hij was in slaap gevallen; spinne-
webben hingen over hem heen
en rondom lagen wel duizend
erwten die de kinderen op hem
hadden afgeschoten.
De jongens en meisjes lagen of
hingen in de banken. De meesten
sliepen; ze zagen er allemaal vies
en slordig uit, sommigen deden
een spelletje halma, waarbij ze
zaten te gapen en op het bord
stond geen enkele som.
Hoef ik hier geen sommen te
maken, zei Joachim. Geen een,
zei de oude man, die achter hem
stond. Je mag hier precies doen
en laten waar je zin in hebt Hier
heb je een katapult.
Joachim ging in een bank zit
ten en zei tegen een slaperige
jongen naast hem: Mag je hier
zomaar erwten naar de meester
schieten?
Natuurlijk, zei dc jongen, als
je daar zin in hebt. Ik vind cr
niks an, want de meester doet
toch niets terug.
Nee, dacht Joachim dan is cr
eigenlijk ook niets aan, cn hij
keek uit naar een kameraadje
om mee te spelen. Hij vond een
grote jongen met sproeten, die
bozig was kleine rode lintjes in
zijn korte haar te binden. Zuilen
wc dat meisje daar eens een
beetje treiteren? vroeg Joachim.
Ga je gang maar, zei dc grote
jongen. Doe maar.
Joachim trok het meisje aan
haar blonde vlcchtje. Ze keek
hem niet eens aan en gilde niet
eens cn gaapte alleen maar. O,
zei Joachim, wat is dat hier een
vervelende school.
Kunnen we niet iets doen?
"VVe hebben geen zin, zeiden de
kinderen.
Joachim keek rond of hij de
oude man nog zag, maar die was
weggegaan. Joachim liep de deur
uit en vond het mannetje buiten
op de bok van zijn karretje.
Mag ik alsjeblieft, weer terug
naar mijn eigen school? vroeg
Joachim.
Waarom? zei de man. Je had
toch geen zin in sommen maken?
Je mag hier alles, en daar mag
je niets en móet je van alles.
O, alsjeblieft, zei Joachim,
brengt U me alsjeblieft weer te
rug.
Stap dan maar in, zei de man,
cn zo werd hij teruggebracht op
dezelfde manier, als hij gekomen
was en na een poos stond hij
weer voor de deur van zijn eigen
klas.
Slag ik binnenkomen, zei hij
tegen de meester. Ik wil weer
erg graag sommen maken cn ik
zal geen erwten meer schieten.
Ga dan maar gauw zitten, zei
de meester. Denk erom, als je
vervelend bent, stuur ik je weg
cn dan voorgoed.
Joachim ging zitten cn maakte
zijn som. Hij had weer zin cn
hij kreeg er netjes nul uit.
En dat was dat.
én cn twintig poezen
J zaten bü het vuur
te dutten on te doezen
's nachts om twaalf uur
En achter het fornuis
zat. helemaal per abuis
een kleine muis.
Hij zat van angst te beven
en maakte geen geluid,
en dacht; Dit kost mijn leven
O, moeder, hoe kom ik eruit!
Hij hield het niet uit, de stakker,
hij gaf een harde piep
de poezen werden wakker,
en zagen, dat er iets liep.
Ze renden achter elkander
ze renden achter de muls,
ze liepen van khs-klas-Wander
helemaal rondom het huis.
Het muisje liep te hijgen,
totdat hi] met meer kon.
Tóch zouden ze hem niet krijgen.
Hij kroop in de regenton.
Daar bleef hy zitten soezen
de hele lange nacht,
de éen cn twintig poezen
zaten venijnig op wacht
Maar 's morgens om half reven,
toen kwam dc boerenvrouw
de poezen eten geven:
Ze schreeuwden: Miauw, Miauwt
Ze liepen met roze neuzen
achter dc vrouw in het huls,
daar kregen ze brood met reuzel
rn ze vergaten de muls,
HET mutsje stak zijn tenen
voorzichtig buiten de ton,
de poeren waren verdwenen.
2ii buiten scheen dc zon
Hu ging naar zijn muizenfamilie
ru waren zó bang geweest!
Hjj kreeg er rijst met vanielje
en allemaal vierden ze feest.
Geestelijk leven
HET VRIJE WOORD
Dit is het sobere verhaal van een
Nederland officier, die tijdens de
oorlog in Duitsland krijgsgevangen
was. Hij .vertelde:
Wij waren met driehonderd
officieren in een kamp in Grune,
een plaatsje ergens in Duitsland.
Een van onze medegevangenen was
predikant. Hij* was de enige van
ons, die zijn werk kon voortzetten.
Wat hjj ook deed: hij ging catechi
satie houden.
- Dertig van de driehonderd of
ficieren bezochten trouw zijn gods
dienstlessen. Na verloop van enige
tijd gaven alls dertig te kennen:
Wij wilden wel lid van de Kerk
worden. Toen heeft de predikant
ons aangenomen als leden van de
Hervormde Kerk van Grune.
- Wij wilden deze aanneming
ook wel bezegeld zien met een
tastbaar bewijs. Dit was niet een
voudig want u begrijpt alles
moest in alle stilte gebeuren. Wij
hadden bijbels, maar er was zelfs
geen inkt, waarmee de predikant
het bewijs van onze aanneming in
de bijbels had kunnen schrijven.
Uit angst dat wij onze uniformen
zouden verven, hadden de Duitsers
onze inkt in beslag genomen.
Toen hebben wij dit zegel ge
maakt. In een beukenhouten bed-
deplank is het gesneden. Van
Duitse al te schaarse marga
rine en wat norit uit het hospitaal
maakten wy een mengsel, dat
dienst deed ais drukinkt. Wij heb
ben de zegels gedroogd onder de
hoogtezon.
De vertaling van de iatijnse
tekst luidt:
Zegel van de Hervormde Gemeente
van krijgsgevangenen in Grune.
En daaronder een woord uit
een van de brieven van Paulus:
Het Woord Gods is niet gebonden.
-— Achter het prikkeldraad ziet
v. een lichtend kruis met een open
geslagen bijbei, waarop zijn aange
bracht de Alpha en de Omega, de
eerste en de laatste letter van het
Griekse alfabet, het oud-christelijk
symbool van de uitspraak van
Jezus: Ik ben het Begin en hei
Einde.
't ïs maax een sober verhaal. En
toch: een getuigenis van deze
waarheid: Het Woord Gods Is niet
gebonden.
Welk beroep hebben zij?
In verband met verschillende
brieven, waarin op een visitesaar-
tjespuzzle werd aangedrongen, van
daag eens een dergelijk raadsel.
Well: beroep hebben de vier heren,
die v/ij hieronder vermelden? Men
weet het: alle letters, die op een
kaartje voorkomen, moeten samen
gevoegd worden tot het beroep, dat
de betrokkene uitoefent. Om het
iets moeilijker te maken verraden
wij niet in welke richting u deze
beroepen moet zoeken; wel ver
klappen we, dat, wanneer men één
keertje heeft ontcijferd, de andere
beslist geen moeilijkheden meer
zullen opleveren.
De naamkaartjes luiden:
Dr. I. G. Tien
C. P. Toom
Nis
U. S, Cusmi
L. I. Vesper
Loo
Van dit raadsel worden geen op
lossingen ingewacht. De oplossing
van. ons raadsel van 24 Juli is als
volgt;
bereke
e r a 1 le
raspen
utopie
eopemi
toeren
ertsed
nestle
b r e e d r
1 ensro
a n k t a s
alteff
Z o o t a a
a g r e s s
rjonjv
i c i Iep
a b e n ij
n e n d o p
e c u e p e
dltaak
e a t r o s
rtinla
iageit
Z n o c e e
ntenor
e e v e e m
e p e n e i
t e r a t o
enbre m
r I a t ra
i eni er
eldket
e. I m e n s
dfinl s t
]\/TOLOTOF heeft zich niet lang
-LV-L laten zoeken, nadat hij eerst
niet thuis gegeven had toen de af
gezanten van de drie westerse mo
gendheden hem te spreken vroe
gen. Het is wel duidelijk: De Rus
sische diplomaten zoeken hun pres
tige tegenover hun volgelingen in
een vertoon van ongemanierdheid.
Wij zijn daaraan nu al enige jaren
gewend geraakt, en hun manieren
zullen er zeker niet te beter op
worden naarmate zij zich tot groter
zakelyke concessies genoopt zien.
Wisjinsky toont op de Donau-confe
rentie. dat hij nog steeds schelden
en beledigen naar links en rechts
als de beste diplomatie beschouwt.
Van hun agressieve houding moe
ten de staatslieden van Rusland het
blijkbaar hebben tegenover hun
eigen publiek. Wij hebben hen zien
terugwijken in zeer grote kwesties,
zoals in Ferzië, in de Dardanellen,
in de Middellandse Zee, m zake
Triest. En wij zien hen het uiterste
wagen in een kwestie die helemaal
niet het ontzaglijk belang heeft van
de opgesomde reeks. Er ïs een
vreemde onevenredigheid in dit al
les; in de verhouding der aangele
genheden. waarin de Russen wel,
en waarin de Russen het niet tot
de uiterste beproeving laten ko
men; in hun voorliefde voor grove
woorden, waarin naar buiten geen
voordeel schuilt, maar waarvan zij
zeker kunnen zijn dat dc rekening
bun zal gepresenteerd worden. Dit
laatste geschiedt inderdaad. Neem
nu het Amerikaanse volk. Dit zou
zich, door de ingewikkelde politie
ke problemen nooit in een toestand
van overspannen toom op de Rus
sen laten brengen. Daarvoor zijn
die dingen voor de gewone burger
te weinig duidelijk. Maar deze bur
ger kan een, tegen zijn land gerich
te scheldpartij onderscheiden,
Washington had nooit zoveel actie
kunnen voeren zonder deze onge
wilde Russische ondersteuning. De-
ze winter was men het er in rege
ringskringen te Washington over
eens, dat het plan-Marshall nooit
kans gehad zou hebben op verwe
zenlijking, als Wysjinsky's optreden
te Lake Success ware uitgebleven.
Th R is deze week een dag van bïj-
zoodere spanning geweest te
Moskou, toen Molotof de buiten
landse afgezanten liet wachten.
Meende hij het ernstig, zou hij in
derdaad geen belangstelling tonen
voor hun boodschap? Dan zag de
naaste toekomst er zeer somber uit.
Of was het maar vertoning?
"Ware hij weggebleven, dan zou
er een schaduw van belachelijkheid
over de zending der afgezanten ge
vallen. zijn. Inderdaad, zij zouden,
wat men. noemt, een figuur hebben
geslagen. Nu is de belachelijkheid
ergens anders terecht gekomen.
Molotof gaf niet thuis, maar hij zat
achter zijn horretje te popelen.. En
snel kwam hij voor de dag, blijk
baar bevreesd dat de afgezanten,
zo bejegend, last zouden krijgen
van hun'"regering, terug te keren.
Met dat al, was die snelle „terug
komst" van Molotof zeer gerust
stellend. Er sprak nog meer begeer
te naar onderhandelen uit, dan wan
neer hij hen onmiddellijk had
„kunnen" ontvangen. Het ware het
natuurlijkste feit ter wereld ge
weest, en het zou niets bewezen
hebben van toeschietelijkheid van
Moskou, als Molotof op zijn depar
tement aanwezig ware geweest.
Een minister, die in onderhande
lingen geen belang stelt, hoeft
daarom de aspirant-onderhande
laars niet Uit de weg te gaan.
Nu liep het anders. Molotof wist
zo goed als ieder ander, dat de he
ren op weg naar Moskou waren.
Als hij toch in de buurt, maar bui
ten de stad was gerveest, had ïiij
op tijd in zijn departement kunnen
zijn. Nu was hij dat niet. Daarmede
diende hij het gezelschap een soort
kaakslag toe. Als men zoiets doet,
dan doet men het met een bedoe
ling. Molotof kon blijkbaar niet
zonder deze lompheid. Maar toen
hij dit offer aan zijn communisme
gebracht had, tot stichting van de
eerbiedig bewonderende volgelin
gen in heel de wereld, zor'de hij
als een haas zo snel ervoor, «at dit
geen kwaad kon. Hij ging met de
door
Dr. M. v. Blankenstein
heren naar Stalin, precies zoals zij
dat verlangd hadden.
TjE lering uit deze loop van za-
J-^ ken is, dat Moskou zelf zeer
gaarne onderhandelen wil. Men
mag er zelfs een bevestiging in zien
van de gissing, die van het begin
van het Berlifnse conflict af voor
de hand lag: Dat Moskou het be
gonnen was om de hervatting van
de onderhandelingen tussen de gro
te vier te forceren. Het is noch de
vriendelijkste noch de meest wijze
methode. Maar het schijnt tot de
moraal van het bolsjewisme te be
horen, dat men zich tot iedere prijs
misdragen moet, wil men in de we
reld worden opgemerkt tn ge
vreesd.
Op die manier kunnen onderhan
delingen slechts zeer moeizaam tot
stand komen, Het is een erkende
wijsheid, dat men beter doet met
Amerikanen nooit poker te spelen.
Zij laten zich daarin niet licht
overbluffen en zijn zich op het
ogenblik stellig ten duidelijkste be
wust, hoe zij ermede staan.
Zolang de besprekingen geen po
sitief plan tot onderhandelen heb
ben opgeleverd, zullen wij cr niets
van horen. En als er onderhande
lingen komen, hoe zullen die eruit
zien? Zal Molotof weer met zijn
kijf- en scheidtechniek ten. tonele
verschijnen?
De Russen komen stellig met een
niet gemakkelijk program. Op de
ccn of andere manier zal het zich
tegen het plan-Marshall richten.
Dat is nu eenmaal voor Moskou de
samenvatting van al het vijandige
in de wereld. En het plan-Marshall
kunnen zij geducht ontredderen,
als zij verhinderen dat West-Duits-
land georganiseerd wordt.
De Russische strijd tegen de staat
van Frankfort strekt veel verder
dan. dit schijnbare doel, want die
staat zou van zelf deel gaan uitma
ken van de economische West-
Euro pese samenwerking. Dat moet
tot iedere prijs voorkomen worden.
De Russen zullen scbadelnosstel-
lingsleveranties uit West-Duitsland
verlangen. Amerika zou die moe
ten. betalen. Wie kan het anders
doen? Zeker de Duitsers niet.
Nu zal men zeggen: Als Amerika
het ervoor over heeft, Berlijn op
een ongekend kostbare manier van
het nodige te voorzien, liever dan
terwille van Berlijn te moeten
vechten, dan kan het erook geen
i-.:"wegend bezwaar tegen, hebben,-
terwille van de lieve vrede zich
ook wat ten koste te laten leggen
aan de vervulling van Ruslands
eisen. Zo eenvoudig ware echter de
inwilliging van Moskou's verlangen
niet. Immers, met grote leveranties
van West-Duitsland aan de Russen,
cn met Russisch medebeheer in het
Ruhr bekken wordt cie uitvoering
van het plan-Marshall, wat de op
bouwende bedoelingen ermee be
treft, uitermate twijfelachtig. Euro
pa komt zo niet op dc been, omdat
het herstel der circulatie, door he*
plan-Marshall bedoeld, dan haas4
niet meer mogelijk lijkt. Dc stag
natie, aie de verdeling van Duits
land, en in het bijzonder de blok
kade van Berlijn teweeg brengt, is
al schadelijk genoeg.
De Kussen richten zich ook teger
de nieuwe munt van West-Duits
land. Maar een feit is, dat de iu
voering van die nieuwe munt
Duitsland nu reeds sterk heeft doen
opleven. Er is veel meer in de win
kels te koop. Er wordt beter ge
werkt Het leven ziet er in tal van
steden al fleuriger uit. Wat te vo
ren reeds duidelijk scheen, vindt
nu ten volle bevestiging: Duitsland
wachtte op een munt zuivering, om
een nieuw leven te beginnen. Zou
den Amerikanen, Britten cn Fran
sen bereid kunnen blijken, teneinde
met de Russen beter op te schie
ten, di ze grote vooruitgang onge
daan te maken?
Het is alles één complex: Plan-
Marshall. West-Duitse staatsvor
ming, nieuwe mark. Neemt men
ccn der onderdelen eruit, dan werkt
het geheel niet meer. Dit weten de
Russen terdege goed. Daarom ste
venen zij erop af. De anderen we
ten dat echter ook.
Nogmaals, het onderhandelen zal
moeilijk zijn. Maar Moskou schijnt
er zeer op gesteld. Het heeft er
dringende behoefte aan, dat is
reeds een gunstig teken.
Ware de behoefte niet zo groot
geweest, dan zou Molotof de afge
zanten langer hebben laten wach
ten.
NIET VERGETEN
Onthutst en ontstemd waren de
Olympische spelers toen hun .num
mer" vergeten bleek te zijn en pas
na veel vertraging, maar te laat,
werd algeroepen. Denkt u zich
ook even in: maanden, zo niet
jaren van intensieve training wer
den eraan besteed om nu einde
lijk de eer te hebben eigen land
op de Olympische Spelen te mo
gen vertegenwoordigen. En dan
zal je beurt voorbijgaan, de kans
om een krans voor je land te win
nen je ontgaan, alleen omdat er
bij de leiding, die alles organi
seert, een lout gemaakt werd.
Niet vergeten was de belang
rijke voetbalwedstrijd. De wereld
leerde in een zomeravond de na
men van Engelse en Nederlandse
spelers kennen. Zells door de
radio was het ie horen hoe Hol
landse supporters in spreekkoor
hun favoriet aanmoedigden door
het roepen van zijn voornaam:
Abel Abe! Een onvergetelijke wed
strijd. zegt men. Maar ons geheu
gen is beperkt. Weet u de namen
nog van de onzen tegen Uruguay
in Amsterdam 1928? Vergeten
Nu mag ik U tenslotte iets zeg
gen namens de Organisator van
heel dit leven, dat zo veel weg
heelt van een permanente Olym
piade, in zijn sportiviteit soms, in
zijn winstbejag vaker, in zijn
kleinzieligheid, begeerte en harts
tocht 't meest. Wij onderscheiden
belangrijke en minder belangrijke
wedstrijden. Daarom kan het ons
gebeuren dat wij er een vergeten.
Maar de grote Organisator maakt
dat onderscheid niet en Hij ver
geet ook niemand. Hij ziet ieder
mens, ook u, in „de wedstrijd van
uw leven". Het gaat bij Hem niet
om gouden medailles of eervolle
vermeldingen. Het gaat er Hem
alleen om of u geboord hebt dat
u niet bent vergeten, al zit u er
gens in de Indische rimboe, al ligt
u bewegingsloos in uw lied.
Namens Hem zegt de omroeper
fJesaja heet hij):
„Ik heb u bij uw naam geroepen."
Op tijd. Zonder mankeren. En
nooit vergeten. Oberman.
