dappere koningin werd
m
HET ROTTERDAMSCH PAROOL
Gouden koets trok door
juichend Amsterdam
Ontroerende ogenblikken in
de Nieuwe Kerk
M5
mmmê
Aangrijpend
moment
Vele duizenden op deDam genoten
van een imposant schouwspel
Eed van de Koningin
Eed van de leden der
Staten-Generaal
Onderscheidingen
uitgereikt
v<r P
gpft-n
mtÊm
Het sprookje herleefde
Een onvergetelijke
aanblik
Dinsdag 7 September 1943
Red. 'en Adm Lange Haven 141. Schiedam
Tol. 69300 Ahonn.prljst per week 0.31
per kwartaal 4.— losse nummers 0.09
Opgericht door de Stichting „Het Parool"
DE SCHIEDAMMER
Achtste jaargang, No. 208
Uitgave N.V. De Nieuwe Pers Postgiro
398644 Bankier: Amsterdamsche Bank
te Rotterdam Directeurs B. de Vries
Hoofdredacteur; Th. Ramaker
aidag-was Bet een histariscKe-,*dag; voor Nederland;
XKonliigin. Juliana, .die Zaterdag, na de kroOnsafstarid van
haar móéder,1-.koningin: Wilhelmina, de taak van souyerèijie op.
haar jonge schouders.-Bad genomen, werd in de' Nieuwe Kérlc te,
Amsterdani, in' eén- Verenigde'^Vergadering' van de- beide Kamers
der Stateh-Gén'eraaJ, plecB.fig;'ingehulcligd.
Het is een ontroerende plechtig
heid gewórden.; flie aan innigheid
niets inboette doof. de luisterrijke
aankleding van het kerkgebouw en
de schittering: Van; gewaden en uni
formen der vele hooggeplaatste per
sonen uit binnen-: èrï buitenland, -die
dé inhuldiging -bjjwoonden. De ko
ninklijke istoet. diB,onder de pergola:
door van bet-paleisnaar de.Nieu-
we Kerk schreed.".bood een. sprook
jesachtige aanbhk. entoen' daarna
allen in de kerk Kun .zetel'hadden;
ingenomen, leverde 'het interieur
met-de vele .plaggen en bloemen,
met de aanwezigen in vaak kleuri
ge kleedq en mét schitterende sie
raden, een fantastisch schouwspel
op.
Maartemidden van deze onge
kende pracht, tegen de- achtergrond
van een oude-traditie, en van offi
ciële formules, wist de jon gé Ko
ningin-Juliana in deze vergadering
van de hoogst en van het land een.
menselijk* accént te brengen.
Ontroering klonk door in haar.
stem, toen zit zich richtte .tot haar
hoog vereerde Moeder en tot de
Staten-Généraal, de vertegenwoor
digers van haar volk. Hier snrak
niét .eén" hóóg verheven boven haar
vólk tronende Koningin, hier sprak
vóór alles een -dele, fjjn besnaarde
vróuw,- een-moeder van haar vier
kinderen, die' .aan de gevoeligheid
%-an haar jongehartechter de
kloekheid der beste Oranjes paart
en. die - alle eigenschappëm.bezit om
;«vana3g;'h«ar: grote - voorgangster
éèh inoedér dés vaderlands te wor
den.
Dé vele hónderden in de kerk wa
ren diep onder de indruk van de
réde. dié Koningin Juliana uitsprak
en van de dappere toon. waarop zij
de eedsformule uitsprak; de eed op
dé grondwet, die werd gevolgd door
door de eed van trouw aan de Ko
ningin, afgelegd door alle aanwezi
ge leden der Staten Generaal, nadat
hun. voorzitter. Prof. mr. Kranen
burg, de Koriingin had toegespro
ken.
Vele duizenden hebben-op de Dam
genoten van hét imposante en unie
ke schouwspel, dat de Koninklijke
stoet opleverde,-Hét' gesprokene In
de kerk wérd door luidsprekers op
de Dam weer igegeven en daaruit
klonk tevens het ooggetuigeverslag
van de radjo-reportagedienst. Ook
in vele tienduizenden huiskamers,
niét alleen in ons land, maar ook op
talloze plaatsen elders in, de wereld,
niet name In <Te Overzeese Gebieds
delen, heette men. via de radio de"
plechtigheid -ijt de kerk. het gebeu
ren op de Dam en later de glorieuze
tocht van de gouden "koets meege
maakt. Het Nederlandse volk. fn: al
ztin geledingen, heeft meegeleefd
met deze inhuldigingsplechtigheid,
zoals het wellicht nimmer tevoren
met een gebeurtenis mee leefde.
Nooit is Vorstenhuis en Vólk. zo
zeer één'geweest als thans, nu'de-
alom- beminde Juliana dé regering
van haar 'eVehzèer beminde móéder
heeft overgenomen. Mogen vorsten
huis en volk een- schóne 'toekomst
tegemoet gain.
„ïkiZioeer aan hef Nederland-;
sche - volk,dart 'Ik de Grondwet?
steeds zal onderhouden en Hand
haven. r
Ik zweer, dafIfe'. deonafhan
kelijkheid 'en het grondgebied
van den Staat met al'Mijn ver
mogen zal verdedigen en bewa
ren; dat Ik de alge7neene en bij
zondere vrijheid en de rechten
van alle Mijne onderdanen zal
beschermen, en tot instandhou
ding en bevordering van de al-
gemeene en bijzondere welvaart
aOe middelen, zal- aanwenden,-
welke de wetten te Mijner5 e-
schikking stellen, zooals een
goéd Koning schuldig ia te doen.
Zoo waarlijk helpe Mij God
almachtig!"
«Wij - ontvangen en huldigen,
in naam van hét Nederlandsche
volk en krachtens:, de.. Grondwet,
U als Koningin; wij zweren (be
loven)-, dat'-wij Uwe onschend-
baarheid en 'de rechten Uwer
Kroon zullen handhaven; wij
zweren (beloven) alles te sullen
doen wat. goéde en getrouwe
Staten-Generaal schuldig zyn te-
doen
,jZoo waartijk helpe ons Gód
almachtig!"
„(Dat beloven wij!)3* I
Koningin Juliana heeft. Haar
moeder Prinses Wilhelmina, be
giftigd met het ridderkruis der-
Militaire Willemsorde, eerste klasse,
de hoogste onderscheiding die ons
land kent. Dit was de eerste rege
ringsdaad van onze nieuwe vorstin.
Na de lunch, die Maandagmiddag
na de inhuldigingsplechtigheid is ge
geven, en waar koningin Juliana en
al haar hoge gasten aanzaten, heeft
de vorstin de achttienjarige prinses
Margaret Rose het grootkruis
der orde van de Nederlandse Leeuw
overhandigd.
Prof, Kranenburg, voorzitter van
de Eerste Kamer en president van
de gecombineerde kamers der Sta
ten-Generaal, heeft van Koningin.
Juliana dezelfde onderscheiding ont
vangen.
Koningin, Julians Jegt de eed af. op de grondwet.
HET hele koninklijk: gezin had
Maandagmiddag in.de gouden
koets plaats genomen om een rij
toer door Amsterdams dicht- be
volkte straten te maken.- Kóningin
Juliana en Prins Bernhard droegen
dezelfde toiletten als.'s morgens, de
prinsessen Beatrixen Irene waren
in hét blauw en. de beide -jóngste
prinsesjes in rose jurkjes: gekleed-
Dé kleine Marijke was tussen haar
béide zusjes gezeten 'en prinses
Margriet zat op de bank bij haar
ouders. Het was het hoogtepunt in
eén fantastische stoet, zoals wij in
ons land niet .gewénd: -warén 'en
zoals men m lang niét'heeft gezien
Deze stoet was van 'n onvergelijke
lijke schoonheid, kleurig en luister
rijk. Na de politieruiters, de hoofd
commissaris en de burgemeester
van Amsterdam volgden twee he
rauten in hun prachtige middel
eeuwse costuums, eer. Koning van
Wapenen jn zijn rode rok en daar
na verschfllende compagnieën v*n
legeronderdelen. Een bijzondere in
druk maakten de grenadiers in ce-
Na de inhuldigingjmaakte Koningin
Juliana in de Gouden Koets een
rijtoer dóór Amsterdam.
remonieel tenue. Met de nieuwe
uniform is die van 1B26 weer in
ere hersteld én ook de Kon. Mili
taire kapel was in deze dracht ge
kleed. Allen-'öroegen de enorme
berenmuts met gouden zon en gra-(
haat, de blauwe uniformbroek met
rode bies, en de donkerblauwe tu
niek met rode opslagen en oyer de
borst de gouden I-essen. En.ook de
officieren vat» het corps rijdende
artillerie in 'het zwarte laken
maakten.'een imposante indruk.
Achter de-gouden koets volgden o£-:
ficieren van dé rode én blauwe-ca-
yalerie. te'paard, daarop enkele rij
tuigen met leden van de hofhou
ding, 21. Amsterdamse 'mrgers te
paardfin hofrok met steek en ten
slotte weer enkele legeronderdelen
De jagers droegen eveneens hun
nieuwe tenue; het "hoofd gedekt
door een groene baret.'De mannen
van de comijagnie regiment Prinses
Irene stapten .trots in hun fel rode
tunieken met blauwe kraag en
donkerblauwe pantalons het hoofd
gedekt niet 2warte helmen. Bij alle
compagnieën ging een vaandel-
wacht voorop.
Enorme menigte.
Het Amsterdamse publiek, neen,
wij moeten zeggen het Nederland
se publiek, want'uit alle oorden
van het land was men, naar de
hoofdstad gekomen; is niet- moede
geworden zijn nieuwe vorstin toe
te juichen en ook de verschillende
legeronderdelen kregen hun aan-
Het meest aangrijpende ogen
blik van de inhuldigings
plechtigheid in de Nieuwe Kerk te
Amsterdam en het belangrijkste
van heel die aan gebeurtenissen
en geestdrift zo rijke dag, was
voor ons het moment-toen konin
gin Juliana, na haar toespraak
zich van haar zetel verhief om de
eed te gaan afleggen.
Op welk een. ontroerende -wijze
had de jonge koningin gesproken.
Met grote innigheid sprak zij tot
haar moeder, herinnerde zij aan
het grote voorbeeld dat deze ge
geven heeft; de woorden „zij was
□ls een rots" waren haar en het
Nederlandse volk uit het hart ge
grepen. Hoe teder, hoe vol warme
menselijkheid was haar woord,
toen zij ons een blik gunde in
haar hart, dat strijd heeft gekend
toen de roeping tot haar kwam
om haar moeder op te volgen.
Van welk een deemoed getuigde
haar uitspraak: „Wie ben ik, dat
ik dit mag dóen" en welk een be
slistheid sprak er uit haar voor
nemen, om het voorbeeld van.
haar moeder na te volgen.
In heel deze toespraak, gezegd
op de eenvoudige, wat schuchtere
toon, die typerend Is voor het ka
rakter van onze koningin, leefde
het diepbewogen hart, de zuivere
wil om, als koningin en als moe
der, de taak te gaan vervullen,
die haar op de schouders is ge
legd.
Toen- kwam het ogenblik, dat
als wij op de Inhuldigingsplech
tigheid terugzien, het grootse mo
ment was. De koningin ging staan,
verhiel haar rechterband en legde
de eed op de grondwet at En het
was, alsof er eensklaps een an-
'dere vrouw voor ons stond. Niet
meer alleen de bewogen moeder,
zich bewust van haar zware taak,
maar de koningin, de souvereine,
de afstammelinge uit het huis van
Oranje..: Er g tnef-yen, tri!Iing._dogr,
dè kerk, men hield' de adem in»
men luisterde niet louter met gé
negen aandacht, doch.ook mei.be
wondering.
Helderder en vaster werd haar
stem. Het was of er nieuwe kracht
!n haar voer, alsof zij zich eens
klaps bewust werd van hét feit,
dat een nieuw leven was begon-,
nen? In haar voorafgaande toe
spraak had zij nog eenmaal alles
uitgezegd, wat in haar omging.
Nu werd het oude leven besloten,
-nu begon het nieuwe leven, het
leven van een koningin.
En met ongewone kracht klonk
haar stem. De Innerlijke strijd was
uitgestreden. De nieuwe taak
werd aanvaard, met vaste wil,
met herwonnen kracht. De wee-
moed was overwonnen, het. ver
driet voorbij. De dochter werd
vorstin, SQuvereine.
Ware het niet, dat de eedsfor
mule In de oude bewoordingen
moest worden gezegd, dan had
zij, na het^Wie ben ik, dat ik dit;
doen mag", kunnen luiden: „Hier.
sta ik, Uw vastbesloten koningin.
God helpe mij."
i Deze transformatie, dié in een
ondeelbaar ogenblik leek te ge-
schieden en geen enkel ander
uiterlijk verschijnsel meebracht
dan het verrijzen van een stoel en
het omslaan van een blad, dez«''
transformatie was het meest ver
heven en het meest be.wonderens-1
Waardige ogenblik van de plech
tige inhuldiging. Daardoor konden
de aanwezigen zien en horen, dat
Nederland geregeerd wordt daor;
een telg uit het huis van Oranje,*
door een vrouw, die haar groté:
voorgangers en voorgangster ten.
volle waardig zal zijn.
deel in het applaus. Zelden heeft
mén zo'n enthousiaste en grote me
nigte in Amsterdams straten sa
men gezien. Het publiek, waarvan;
velen reeds de dag tevoren, een
plaatsje hadden gezocht op de
Dam zag men dan ook menigeen,
met een wollen aelr eristond vele
rijen dik en had overal op da
daken naar een gelegenheid ge
zocht de stoet vrij on ongehinderd
gade te slaan. Op sommige plaatsen
werden serpentines en confetti ge
strooid en op het Leidseplein luid-,
den klokken. Hier en daar zong de
menigte het Wilhelmus. De politie-
stond voor een zware taak om de
órde te handhaven. Zij is daar.
voorbeeldig in geslaagd, al dreigde
menigmaal de afzetting verbroken
te worden en moest meer dan eens
versterking worden geroepen om'
de toestand meester te blijven. De
vorsteLijke gasten hebben de stoet
op een speciale tribune op de brug
van de Doelenstraat gadegeslagen.
Prinses Margriet lag heel genoe-
gelïjk op haar knieën tussen haar
ouders en prinses Beatrix werd
piet moede haar jongste zusje aan
het publiek te tonen. Zij was het
ook die de kleine Marijke eniga
malen hoog optilde toen het ko
ninklijk gezin na de terugkeer op
het paleisbalcon verscheen. En het
talrijke publiek juichte- maar en
zong hef _WitheImus en Oranje
Boven en in een spreekkoor riep
men "om koningin Juliana
