Anna Blaman:
f „Eenzaam avontuur
Koningin Nefertete
Wat gezegd en geschreven werd
Begrensde
verd
heöen
FOKKELMAN
ivhh£së -""WU
n
lepmg
'Radio-programma
Mary, ik hou van je
Verraad van vrouw kostte zes jonge
mensen het leven
'n Stukje paradijs
De Roode verliest
van Thomas
Marie Louise Vaessen
naar Parijs
DE A VONTUREN VAN KAPITEIN ROB: Het geheim van de tunnel
Dinsdag 7 December 1948
3
ncr":sjOTBsasffij
Roman bif J. M. Meulenhoff, Amsterdam, 1948
DE pas verschenen tweede roman
van Anna Blaman laat ons
zien, tot welk een uiterste van ver
eenzaming het individualistisch
egocentrisme gekomen is dat ken
schetsend is voor een groot deel
der jongere generatie, voor deze
schrijfster in het bijzonder en voor
de romanfiguren die zij schept en
waarin vooral facetten van haar
eigen introspectie tot ieven komen
Het boek is minder geserreerd
geschreven dan het merkwaardige
debuut van deze schrijfster was;
het komt langzamer op sloot, an
derzijds is het wat groter opgezet
dan ..Vrouw cn Vriend". Op een
iets groter schaal, omdat er wat
meer personen zijn, vindt men
hier weer hetzelfde procédé toege-
.past als daar: één persoon spreekt
in de ik-vorm, terwijl het verdere
verhaal als geheel in de derde per
soon wordt verteld. Overigens is er
4an nog ditmaal bijgekomen het
verhaal in het verhaal, waarover
aanstonds.
Een schrijver bemerkt na geruime
tijd, dat zijn huwelijksleven, door hem
als Iets prachtigs beschouwd, reeds
Jang ondermijnd is doordat zijn vrouw
ccn imderc band heeft aangeknoopt. Hij
werkt aan een roman, waarin hij zijn
vrouw en zichzelf in de hoofdfiguren
heeft geprojecteerd, en nadat de door
zijn ontdekking ontstane crisis hen uit
een heeft doen gaan, klampt hij zich
hoe langer hoe meer vast aan zijn twee
hoofdfiguren, waarvan de man als
speurder de vrouw als gifmengster
moet ontmaskeren en waarin hij - zijn
eigen problemen en conflicten, die hem
ten dode toe bedreigen, van zich af
tracht te schrijven. Telkens worden ge
deelten van de raamvertelling afgewis
seld met gedeelten uit de daarmede te
gelijk ontstaande roman. Een aantal bc-
knepter maar toch duidelijk getekende
bijfiguren verlevendigen en verbreden
hot tafereel. Zo bij voorbeeld vier voor
een vacantia samengekomen jonge
meisjes, die de tijdelijke buren van het
echtpaar zijn geworden, of de hospita
van do man uit de roman die mot de
gebeurtenissen in het hoofdverhaal ge
leidelijk, maar natuurlijk wat afwij
kend meegroeit.
Met veel intelligentie en. ondanks de
uitputtende en onvruchtbare geobse
deerdheid door uitsluitend het eroti
sche, toch fascinerend, schildert Anna
Blaman met een kracht, welke voor die
van Mauriac niet veel onderdoet, de
ravages die de demon van de harts
tocht in deze slechts op zichzelf ge
opende, in zichzelf geïnteresseerde zie
lslevens aanricht. Het belang van deze
tot het verwoestend erotische beperkte
conflicten en complicaties moet uiter
aard als begrensd worden beschouwd.
Inmiddels ontkomt de schrijfster enigs
zins aan die begrensdheid, enerzijds
door de ongemeen boeiende technische
gedurfdheden en kunstvaardigheden die
zij te zien geeft, anderzijds door haar
zeldzame gave om in haar werk reali
teiten uit hEt psychologische gegeven
overtuigend en waarheidsgetrouw tot
ANNA BLAMAN
gestalte te brengen. Niet echter door
dat de ruimere blik van de schrijfster
aan de bedoelde begrensdheid een wij
der achtergrond en uitzicht geeft. Deze
opmerking is geen. verwijt. De schrijf
ster, die voor ln de veertig is, heeft
laat gedebuteerd en heeft de stof in
zich om, by haar grote begaafdheid,
nog een belangwekkende verdere ont
wikkeling te vertonen,
^IET In dc eerste plaats om de for-
meel aesthetlsohe waaide appre
cieert men deze roman. De taal is soms
verre van fraai: „lotsbesUesend gebeu
ren": „dit gebeuren": „kolen vuurs OP
haar hoofd stapelen". Toch heeft dit
proza wel degelijk een eigen .toon en
rhythme. Wat hier echter de belang
stelling gaande maakt, is het spel met
de beide werkelijkheden uit de roman
en uit de door de hoofdfiguur geschre
ven roman, die ik hier gemakshalve
roman A cn roman B zal noemen, Zij
ontmoeten cn doordringen elkander hoe
langer hoe zinrijker en nauwer. De
o\ ergangen zijn telkens abrupt, zodat
met vastberaden hand en bewust van
bet effect de grenzen der twee realitei
ten worden uitgewist. Zo blz. 115:
..Alide", (dc vrouwelijke hoofdfiguur
uit roman A) „glimlachend, haar ogen
in de mijne- En dan te denken dat
7d" (dc vrouwelijke hoofdfiguur van
roman B) „schuldig was" Verder blz.
199: „Er was" lm het voorhoofd van
Alide uit roman A) „een zorgen groef in
verticale lijn zoals ik" (in roman A de
schrijver van roman B> „die bij Ju-
1. tte" (de vrouw uit roman B) „had
gezien." Voorts blz. 222: (roman B:> „Hij
greep haar hand en zei- Het is vol
bracht.... (roman Ar) Stil maar, want
bovendien was het niet waar, het was
nog met volbracht." Een laatste voor
beeld. Blz. 243, waar twee. drie keer
van dc ene werkelijkheid in de andere
wordt overgesprongen, zo plotseling dat
men zich goed rekenschap moet geven,
m welke van belde romans men zich
bevindt: „die papieren, die ik" ifoman
A) „mijn mémoires noemzul
len..., wel.verwaaienToen"
(dit geschiedt plotseling weer in roman
B) „werd er gebeld. De oude vrouw
stond voor de deur." enz. Door dit pro
cédé krijgt het boek echter ook iets
van dat brokkelige cn rommelige waar
mede de moderne letterkunde in alle
landen eigenlijk al sinds de eerste we
reldoorlog geprobeerd heeft, het wer
kelijkheidsgehalte der waargenomen
wereld te relativeren en te ondermijnen.
Het zijn deze en dergelijke proccdé's
geweest, waarmede men de realiteit te
lyf is gegaan sinds „Les Faux-Mon-
nayeurs" van André Gide trachtte te
breken met de klassieke vorm va» de
psychologische roman cn in do roman-
Letterkundige kroniek
door
Victor E. van Vriesland
Advertentie 1. M.
nachten wan lijden - jaren wan [eed
- door Rheumatische pijnen.
in spieren en gewrichten, waar ze an
ders oorzaak zouden worden van die
ondraaglijke pyn. Volg het voorbeeld
van die talloze Rheumathiek-lijders over
de hele wereld, voor wie het leven
weer kleur kreeg, nu ze vrij zijn van
die tergende, slopende ptjn. Vraag
Kruschen bij Uw Apotheker of Drogist.
En dat, terwijl toch voor velen de af
doende remedie voor 't grijpen ligt:
Kruschen Salts! De meeste rheumatische
aandoeningen komen voort uit onzuiver
bloed. Daar brengt dc bloedzuiverende
Krusdien-kuur uitkomst. De zes mine
rale zouten, waaruit Kruschen is samen
gesteld, iiebben regelmatig gebruikt
een weldadig aansporende werking
op lever, nieren en ingewanden De
kleine dagelijkse dosis Kruschen spoort
ze aan tot krachtiger werking; onzui
verheden in het bloed worden afge
voerd, in plaats van zich vast te zetten
HILVERSUM I: 19.— Kobus Kwint:
19.10 Boston prom. ork.; 19.1b radio mu~
ztek-journaal: 13.45 reg. Uitz.; 20
nws20.05 echo van de dag; 20.15 Bonte
DLnsdagavondtrein21.30 ik zou zo
fraag: 22.15 buitenlands overzicht: 2230
zang en samenspel; 23.nws2315
24.avondconc.
HILVERSUM II. 19— nws; 19.15
Enny Mols-De Lcemve19 30 dit is le
ven: 20 nws; 20 05 de gewone man:
20-12 Tartuffe; 22 37 actualiteiten; 22.45
avondgebed-, 23nws; 23 1524,
Concertgebouw orkest.
WOENSDAG 8 DECEMBER 1948
HILVERSUM I: 7,— Nieuws; 715
Ochtendgymnastiek; 7.30 Gram- platen;
8,— Nieuws; 818 Fred Adison en ork
8 30 Yaor de vrouw; 9.Richard Wag
ner; Morgenwijding: 10 20 Als de
stofzuiger zwijgt; 11.— Pop. non stop
profLi J2.— Aasordeola; 12 30 Weer-
prar>,e*. 12.33 Voc,-- het platteland; 12.38
Ktlima Hawaï lans; 13.— Nieuws; 13.15
Kalender; 13 20 Metropole orkest: 14.
Gesproken portretten; 14.15 Jcugdcon-
^ert: A5-—Regenboog: 1G.— Roodborst
jes; 16.15 Het stond in de krant: 3845
Vragen staat vrij; 17.15 Vocale cn ln-
5f.UTtoïe ensembles; 17 30 Malan-
co, 18.Nieuws; 1815 Varia: 18,20
Tonnv Schifferstem; 18 30 Ree ültz
HILVERSUM TI: 7- Nieuws; 7.15
Te deum laudamus; 7.45 Een woord
voor de dag: 8,Nieuws; 815 Gram.
platen; 9.— Bezoek b(j zieken: 9.30
waterstanden; 9,35 Yehudi Menuhm;
10.30 Morgendienst: 11.— Piano-duo;
11.15 Hoorspel; 11.50 Celesta ensemble;
12.30 Woerpraatje; 12 33 Promenade or
kest; 13 00 Nieuws; 13 15 Orgelconcert:
13.45 Lond. svmph. ork142ans-
rlcltal- 14 35 Amati-trlo: 13,— Jeugd-
concert; 16— Postzegelverzamelaars;
16.15 Voor onze jongens cn meisjes:
17,30 Hawaiianklankcn; 17.45 Reg, uitz;
13.Ned. koren cn corpsen; 18 30 Pia
noduo; 18 50 Wecns philh. orkest.
litteratuur expressionnisme. simultanels-
me en vele andere letterkundige expe
rimenten begonnen te domineren.
Dit uit Gide's boek in andere vorm
reeds bekende experimenteren met de
gang van het verhaal (bij Anna Bla
man het verhaal van de tweedemachts-
roman B) dat in verschillende richtin
gen verschillend wordt uitgewerkt,
wordt op de duur een loodzwaar en
vermoeiend spel. dat de ernst niet be
mantelt maar onderstreept. En toch.
hoofd- en bijverhaal versterken elkaar.
Beide zijn gebouwd op halve en ja
loerse en door eenzame passie gekwelde
karakters. "Wezens, zich bewegend in
een grauwe sfeer, fel, gevoelig, maar
met ergens een gebrokenheid die alles
ondergraaft. Het is de verdienste van
de schrijfster dat zij nergens en in
geen enkel opzicht heeft getracht, hel
den van hen te maken,
In weinig geëvenaarde mate- bezit de
schrijfster het vermogen tot het note
ren van gewaarwordingen en indruk
ken, ln hun veelheid en volheid. Een
vermogen, dat bovenal op het geheu
gen berust en b.v. bij -een Marcel
Proust tot ean zeldzame en zeer plas
tisch gerealiseerde psychologische ver
dieping heeft geleid. (Aan Proust her
innert ook het uiterst zelden gebruik
maken van een indeling in alinea's).
De verdieping bij Proust echter omvat
stellig een ruimer en minder beperkt
gebied van het menselijk leven.
Dtt proza is typisch proza uit de
school van het tijdschrift „Criterium".
Het bezit een overweldigende capaciteit
tot waarnemen. Een waarnemen, dat
realistisch is zolang het plastisch blijft,
maar romantisch wordt waar het op
psychologisch terrein treedt. Vandaar
dat romantisch idealisme de term was.
waarmee het letterkundig streven van
„Criterium" werd gekenschetst.
Anna Biaman's schrijfwijze vertoont
een waarlijk barokke rijkdom aan de
tails, vaak van uiterst rake type
ring. getuigenissen van de schoon
heidsdrift van de naïeve prol. Vaak
stond hij voor zijn laatste aankoop, een
Pierrot met een bolbjnlage mahonie
houten mandoline in de armen. Hij zei
dat die hem zevenhonderd gulden had
gekost, hetgeen met waar bleek nader
hand." Op dezelfde bladzij: ..De mond,
een vochtig en onrustig ding, verstarde
en werd stil: een dode slak."
ANNA BLAMAN kokt soms met een
blik, verscherpt door demonische
haat en zo genadeloos clairvoyant als
alleen vrouwen kunnen zijn. „Maar zij,
zij wachtte ook, al was *t alleen maar
op een weerzien, een ontmoeten,
nieuws, een bnef. Verschrikt hield ze
Norman Krasna's kluchtig blij
spelletje „Mary, ik hou van je", dat
de Haagse Comedie hier gisteren
voor Kunstkring Het Schouwspel
vertoonde, zou vrijwel niet te ge
nieten zijn als Cees Laseur en Jan
Retel -er niet zo grappig in rond
dartelden.
Van zo'n uit de oorlog terugge
keerde sergeant, die tn moeilijkhe
den raakt aIs zijn meisje, dat drie
jaar op hem heeft gewacht, nu maar
op staande voet wil trouwen, weet
Re tel weer een vermakelijke snuiter
te maken en Laseur, ligt zo'n rol
vandynamisch senator cn a.a.
schoonvader van de sergeant na
tuurlijk bijzonder goed.
De grapjes die de auteur maakt
op regeringskringen en legergroter.
zijn vrij voor de hand liggend en
de intrige en dialoog 20 magertjes,
dat vrijwel alles van de spelers moet
komen.
Nu, zoals ik al zei: Laseur en
Retel haalden de reis met glans,
Ida Wasserman als de vrouw van de
Senator was ook aardig evenals Pim
Dikkers, die de vriend en levens
redder van de sergeant speelde,
maar Jos van Loon, de vrouwelijke
hoofdrol was nog niet bij machte
van, zo'n niemendallerige, trouw
lustige juf iets alleen maar vlots en
charmants te maken. Er is veel ge
lachen om de met zwier door Laseur
geregisseerde voorstelling en bet
applaus was hartelijk.
de adem in, die holle en verongelijkte
stemming was dus verlangen. Steels
iceek ze op naar Peps die Jn pyama door
de kamer Jiep. Peps merkte niets. Veel
kon er m je omgaan, veel kon je den
ken. zonder dat een artder daar zelfs
ook maar erg in had. Er speelde «en
vaag lachje om haar mooie mond, Mijn
wezen achter een fagade, dacht ze. een.
volkomen ondoordringbare fapade die
niets verraadt.,.. Ze wachtte totdat hij
haar blik ontdekte, een lieve blik die
niets verried. Ze zag zij» bruine ogen,
eerst verwonderd, dan met iets jui
chend.... Ze sloeg haar armen om zijn
hals en zei: ,We blijven heel ons leven
saampjes.' Ze zei het met een teder
heid die niets verried. En het ontroerde
hemEn onderwijl dacht ze er ver
der nog op door hoe diep een mens la
en hoe gemakkelijk het is^dte djepten
te verstoppen en er in weg te scbul-
n."
„Feps droeg een half kunstgebit. Dat
nam hij uit de bovenkaak en borstelde
hij schoon, boven de wastafel, zwijgend
en van haar afgekeerd. Er waren och
tenden dat ze de voorkamer in liep, als
hij dat deed, uit kiesheid en uit weer
zin. Maar soms ook bleef ze juist zitten
en dan zei ze Iets waarom hij lachen
moest of waarop hij moest antwoorden
en spiedde ze via de spiegel waar hij
voor stond naar zijn misvormde lach,
zijn lispelende lipbewegingen Zonder
zijn tanden was hij weerloos, en hij wist
het. Soms ook overviel ze hem precies
op dat moment met tederheid. ,Ach lie
verd, kom toch even bij me, maar di
rect.' Haar steno klonk mild, maar
niettemin bevelend, als van. een moe
der met een absoluut gezag over haar
Zeldzaam kind. Ze greep zijn handen,
dwong hem op de knieén, streelde zijn
hoofd, vlijde dat aan haar borst en
keek hem in de ogen. En dat alles
voordat hij zijn tanden weer had Inge
zet. 2e zag de vreugde in zijn ogen om
haar vertedering, waarachter hij geen
dubbelzinnigheid vermoeden kon. S»
zag zijn heimelijk bevangen vreugde,
zonder tanden durfde hij natuurlijk
niet te glimlachen en daarom koos hij
een bepaald geluksmasker; roerloze bo
venlip, een mond als in naïeve ernst, en
alle vreugd verlegd in stralend kijken.
Zo maakte ze het hem niet makkelek.
En op een ochtend ging ze nog wat
verder. Ze ging naast hem voor de
spiegel staanHij keerde zich toen
af, verschrikt, en deed alsof hij, hoe
wel nog met klaar met zijn gebit, iets
zoeken ging. Maar zij keerde zich
daarop ook om, leunend tegen de was
tafel, en met dezelfde lach. vol uitda
ging e» praal, ,Wat zoek je, lieverd?'
vroeg ze. 2o gebeurde er veel heime
lijks tussen die twee."
Bijna sadistisch is een. passage a's
deze, blz. 155: „Zc zei het met een over
beschaafde zachte honende stem. Het
ging er nu om hem te kwetsen, en zo
onbarmhartig mogelijk, dat onbenul. 2e
voelde hoe zijn hand die op de hare lag
begon te zweten. Ze zag dat zijn ge
zicht wat dieper naar haar toe kwam
hangen, moe. zwetend en bezeerd. Zijn
neuspunt hing het laagst, zwaar en
misvormd. Dat lange hangende gezicht
met zijn misvormde neuspunt drukte
groot lijden uit, maar een vulgair lij
den...." De rest van deze passage zal
ik de lezer besparen. En wat denkt men
van deze ijskoude hoon: Alide be
schrijft voor haar gewezen, echtgenoot
een hevige scène die ztf met haar min
naar Peps heeft gehad. De echtgenoot
is aan het woord: „Ik luisterde in
ademloze spanning, en met een hei
melijke wellust van genoegdoening: die
arme goede Peps was aardig aan de
beurt. Misschien werd hU daardoor een
beetje mens, dacht ik schijnheilig
Maar genoeg. De rijkdom aan spitse
en ook snijdende observaties is zo over
stelpend. dat aan het citeren geen einde
zou komen. Dit boek is val van da on-
barmhartigste confrontatie met de ero
tische passie en met de smart der eroti
sche passie. Het is een zwaar en een
tonig, maar zuiver, eerlijk en sterk
boek. Wanneer de schrijfster met haar
uitzonderlijk talent haar menselijke ge
zichtskring zou kunnen verwijden, zou
zij tot de zeer grote litteratuur reiken.
Na veertien dagen door stakingen en mist te zijn opgehouden, een ver
traging, die de rederij op duizenden ponden sterlingkwam te staan, is
de Queen Elizabeth, 's-werelds grootste koopvaardijschip van South'
ampton naar New York vertrokken. De reusachtige Oceaanstomer kiest
het ruime sop.
Op 7 September 1944 werden in
het huis van. een zekere Cohen aan
de Bloemkweekerstraat te Rotter
dam zes illegale werkers door de
S.D. neergeschoten. De illegaliteit
vermoedde, dat er verraad in het
spel was. Na een uitgebreid onder
zoek na de bevrijding viel de ver
denking op de 42-jarige vrouw A.
W. van Hoorn, die in het huis
naast Cohen woonde.
Gistermiddag stond zij voor de
Rotterdamse Kamer van het, Haag
se Bijzondere Gerechtshof terecht.
Zij ontkende. De advocaat-fiscaal,
mr. J. Donker achtte het ten laste
gelegde verraad wettig en over
tuigend bewezen en eiste tien jaar
gevangenisstraf met aftrek en ont
zetting uit de beide kiesrechten.
Als getuige werd gehoord de
voormalige S.D.-er Paul Hoffmann.
Deze herinnerde ach, dat op die
bewuste dag een vrouw hem was
komen meedelen, dat er op een
zeker adres in de Blcemkweekers-
straat zes illegale werkers bijeen
waren. Zij zouden wapens verza
melen om N.S.B.-ers, die het plan
zonden hebben de Maastunnel bij
terugtocht der Duitsers in de lucht
te laten vliegen, neer te schieten.
De vrouw had verteld, dat zü zich
zorgen maakte om haar vader, die
zich bij dat complot had aangeslo-
Wandeltochten voor de
UNAC
De wandelsport vereniging ,,Hille-
gersberg'' organiseerde op vier en vijf
December Sint Nicolaaswandcitochter.
ten bate van de U.N.A.C. By de als
maar stromende regen van Zaterdag
leek Ziet erop, alsof het gehele plan tn
duigen zou vallen, de stemming in
„Zomexlust" aan de Straatweg (de
startplaats) was beneden nul. Toch
hadden nog 135 wandelaars de moed
om ln te schrijven. Maar Zondag zal
er wel niemand getalmd hebben met
aanmelden. Vrolijk zingend fluitend of
neuriend (zelfs op marsmuziek gezette
Sinterklaasversjes waren vertegen
woordigd) vertrok de ene ploeg na de
andere, zodat de organisatoren handen
te kort kwamen. Het aantal deelne
mers steeg tot circa 359 er hepen
wandelaars uit Den Haag, "Delft, Maas
sluis en Vlaardmgen mee. De prijs
winnaars van Zaterdag waren:
1. N.J.V.; 2. Mü. Detachement 2T.B.;
3. R.E.T.
De afstanden bedroegen 15 en 25
kilometer en de routes leidden over
Berkel, Rodenrijs en Pijnacker, Medail
les werden o.m. beschikbaar gesteld
door het UN.A.C.-comlté van Rotter
dam en Den Haag en Het Roitcrdamsch
Parool. Deze laatste werd gewonnen
door de w.v. „Crooswyk".
ten- Om het te verijdelen en zd
haar vader te beschermen had zij
bet beter geoordeeld de S.D. ervan,
in kennis te stellen. Hoffmann her
kende bij confrontatie de verdachte
niet als de vrouw, die hem inder
tijd de mededeling had gedaan.
Als kroongetuige was de 25-jari-
ge Joseph C. Gerrese, eveneens
voormalig S.D.-er en gedetineerd
te Leeuwarden gedagvaard. Hij had
de vrouw ontvangen en ln de Ka
mer van Hoffmann gebracht. Hoe
wel hij, zoals uit het dossier bleek,
bij één der vorige confrontaties
haar niet had herkend, verklaarde
hij nu haar zeer positief te her
kennen.
Voorts deelde hij mee, dat on
middellijk nadat zij vertrokken was
door de achterdeur de S.D--
ers orders hadden gekregen naar
de Bloemkweekersstraat te gaan,
waar zes jongelieden op heterdaad
werden betrapt en ter plaatse zijn
neergeschoten.
De verdediger, mr. H. W. A. van
Toen trok de verklaringen, van de
getuige ten zeerste in twijfel en
aohtte het bewijs van schuld in het
geheel niet geleverd.
Uilenbroek kreeg zes jaar
gevangenisstraf
De 27-jange au to-technicus G. Uilen
broek, die in opdracht van zijn com
mandant van de Feldgendarmerie in
April 1945 een Nederlandse deserteur
uit het Duitse leger te Amerongen
neerschoot, is gistermiddag door de
Rotterdamse Kamer van het Haagse
Bijzonder Gerechtshof tot zes jaar ge
vangenisstraf met aftrek veroordeeld.
Op soek naar
seen avontuur van Peter Munnlk, door J. A. Ages -
Nq. 11.
„Onzin. Gaat U hier weg! Onmid
dellijk. U hoort hier niet Mannen,
verwijdert deze querulant," dit war
hoofd, dat zoeven nog de Spaanse
gezantschapsraad beledigd heeft.."
„Spaanse wat!", brulde Peter nu
cn hij schudde Paul Prescard van
zich af.
Een kleine gendarme, die op hem
af kwam, greep hij onder de ar
men, tilde hem op, en slingerde zijn
spartelende benen recht door Nefer-
tetes glazen huis.
Er waren mensen, die van schrik
de handen tegen de oren Melden,
anderen bedekten de ogen. Dit was
ontzettend; de trotse Nefertete in
scherven op de grond!
Dr. Prescard schreeuwde. Peter
sprong naar voren en nam een grote
scherf van Nefertetes kroon op,
„Gips! Gips", riep hij uit.
Meteen stortten- dc gendarmes
zich op hem cn de witte bStons
zwiepten al m hun handen, toen
een zware bas over de menigte bul
derde:
„Houd op! Laat hem met rurft!"
Paul Prescard keerde zich om en
kirde:
„Maar Professor!"
„Ja, snuffel", sprak nu rustiger
de grote zwarte man, die met zijn
levendige bruine ogen boven de
volle baard de nerveuze Prescard
verachtelijk opnam.
„Professor", sicundo Prescard en
tal strekte in een wanhopig gebaar
zijn armen uit naar de vergruizeMe
Nefertete.
.Professor, zie wat deze waanzin
nige gedaan heeft! Daar ligt ze. Ik
stond er bij. Wat moet er van onze
tentoonstelling worden?"
„Dat vraag ik me ook af," bromde
de professor, „nu. Nefertete gesto
len is."
„Gestolen?"
..Ja zeker Myn jonge vriend en
collega had "het bi) het rechte eind.
Wat hier op de grond ligt was een
waardeloos afgietsel van gips en
Nefertetes beeld is van beschilderd
kalksteen, zoals U behoort te weten,
dr. Prescard, al bent U geen Egyp
toloog."
„Geen. afgietsel, professor!", sprak
Peter en hij schudde zijn geëerde
collega van de Sorbonne geestdrif
tig de hand. „Blij U te zien. en nog
wel als mijn bevrijder, Maar een af
gietsel was dit niet. Dan zou me de
vervalsing misschien niet terstond
zijn opgevallen.
„Toen ik een ogenblik voor haar
stond, viel mij plotseling op, dat er
geen harmonie meer in het beeld
was; het evenwicht was verstoord
en ik merkte, dat de hals korter
was. dan ik mij altijd had voorge
steld. Het was me nooit opgevallen
en ik begon nauwkeurig verder te
onderzoeken. Toen ik zag. dat haar
éne oog. dat van helder bergkristal
moet zijn, hier van ruw en dof glas
was, wist ik, dat dit de echte Nefer
tete met kon zijn."
„Maar ïioc weet U, dat zij hier
gestolen is. cn niet in Wiesbaden
of tijdens het transport naar-Pa
rijs?"
„Ja." viel dr. Paul Prescard ener
giek bij. „Hoe weet U dat?"
„Ga weg, Prescard". zei Peter ver
veeld. „De snit van Uw jacquet be
valt me niet. Hoe ik dat weet, pro
fessor? Bij de opening van. de ten
toonstelling zat ik tegenover Nefer
tete. Wilt U nog meer?"
„En U sliep niet?"
„Neen, hoe zou men dat kunnen
doen bij zo een vrouw?" glimlachte
Peter.
„Dan is het diefstal in het Grand
Palais. Mon Dieu! Welk een sensa
tie."
„Onmogelijk," hikte dr. Prescard.
„Hoor eens, Prescard," zei Peter,
„Wees nu braaf en ga de commis
saris of de prefect of de burgemees
ter halen en dan maar meteen door
naar bed, uithuilen op het brede
kussen."
„Toe maar, Prescard," kalmeerde
de professor. „Doe het, zoals mijn
waarde co32ega zegt"
Een gebroken Prescard sloop
heen; naar de telefoon.
(Wordt vervolgd)
In verband met de bezuiniging op
elcctriclteit zullen de Haagse gemeente-
bureaux werken tot half vijf.
De bemanning van het stoom
schip „Ketch Miena", dat dezer da
gen te Sydney arriveerdever
klaarde een soort paradijs te heb
ben ontdektwaar men nog niet
eens wist, dat er een wereldoorlog
was geweest. Het is het eiland TJ-
koteia, ongeveer 650 kilometer ten
Zuid-Oosten van de Salomons
eilanden. Dit eiland is vijf kilome
ter lang en twee kilometer breed.
Het wordt bewoond door een ne
genhonderd mensen, die niets we
ten van politiek,, inflatie, belastin
gen en diverse „ismes". De vrou
wen dragen er kort haar, de man
nen laten het lang en bleken het.
Bruce Woodcock tegen
Joe Louis?
Het gevecht tussen de Engelsman Eö-
die Thomas en de Nederlandse weiter
Gjel de Roode, dat Maandagavond voor
12.000 toeschouwers ln Hamngay Arena
te Londen werd gehouden, eindigde m
een overwinning van Thomas; de Roode
kreeg een ernstige verwonding aan zijn
rechteroog en moest ln de zevende ron
de de strijd staken.
In de zevende cn laatste ronde kwam
een linkse swing van Thomas op het
rechter jukbeen van de Nederlander zo
aan, dat de Roode een bloedige ver
wonding npliep. Tach zette de Roode
tot het eind van de ronde goed door.
Toen kreeg hij het advies wegens de
verwonding de strijd te staken, zodat
Eddie Thomas tot overwinnaar werd
verklaard. Toen de Nederlander de ring
verliet, oogstte hij voor zijn dapper ge
vecht een geweldig applaus en uitroe
pen als „well done, old fellow" klonken
uit alle hoeken van de zaai. Het was
een onfortuinlijk einde aan een interes
sant gevecht.
Hierna ving de grote ontmoeting aan
tussen de zwaargewichten Woodcock
(Engeland) en Savold (Amerika). In
de2e wedstrijd werd Woodcock tot
overwinnaar verklaard, doordat Savold
door de scheidsrechter gediskwalifi
ceerd werd voor een te lage stoot in het
begin van de vierde ronde.
Voor Woodcock betekende de over
winning op de Amerikaan een belang
rijke stap op de weg naar de ontmoe
ting tegen Joe Louis voor het wereld
kampioenschap. Toen hij de te lage
stoot van Savold kreeg viel hu als een
blok in het midden van de ring neer.
In het Amerikaanse kamp was men.
r.ict overtuigd van de juistheid van de
scheidsrechterlijke beslissing. Volgens
hen was de stoot niet te laag geweest.
Ook het publiek scheen het met het
Amerikaanse gezichtspunt eens te zfjn,
getuige de uitroepen van afkeuring toen
Woodcock de ring verliet en het ap
plaus toen de Amerikaan de kleedka
mer opzocht.
Bij het staken van de strijd stond
dc Engelsman op punten voor.
Marie Louise Vaessen zal op 22 en 23
December deelnemen aan een interna
tionaal zwemfeest, dat georganiseerd
wordt door de Club de la Plage de
111e Adam te Parus. Op de eerste dag
komt zij uit tn het nummer 66 2/3 me
ter borstcrawl, op de volgende dag op
de 100 meter. Haar voornaa&mste te
genstandster zal zun Josette Delmas.
Marie Louise Vaessen zal, worden ver
gezeld door mevrouw Bratm.
Om de Britse voetbalbeker
De wedstrijd Halifax Town—Scunthorpe
United, die Zaterdag in de eerste ronde
van d« Engelse bekercompetitie in een
00 gelijk spel eindigde, werd Maan
dagmiddag over gespeeld en. door
Scunthorpe gewonnen met 10.
Biljarter Van de Pol nog
'niet naar Lissabon
Van de Pol die Maandag naar Lissa
bon zou vertrekken om in de Portugese
hoofdstad deel te nemen aan de Euro
pese kampioenschappen hbre. heeft be
richt ontvangen, dat deze wedstrijden
wegens interne moeilijkheden tot na
der order zijn uitgesteld.
Verwoestende paedagogïe
De buur van een Sinterklaas met
knecht ad 12.50, vond ik voor 0x1e
gezin, met slechts twee gelovige
spruiten, een beetje begrotelijk.
Daarom kwam ik met twee buurva-
ders overeen voor gezamenlijk te
dragen kosten, zo'n stel te mijnen
huize te laten optreden. De buren
leverden voor het feest respectieve
lijk drie en vier kinderen af, zodat,
toen het heerlijk avondje was geko
men, negen hartjes vol verwachting
klopten.
Nu kan men van een wildvreemde
man niet verlangen dat hij de ka
rakterfoutjes en de daaruit voort
vloeiende kleine misdragingen van
negen hem onbekende kinderen, zon
der behoorlijke voorstudie zou kun
nen. kapittelen. En, laten we eerlijk
zyn, wat 20u zo'n séance voor zin
hebben als de deugd er niet belooud
werd en een zacht vermanende stem.
het kwaad niet paedagogisch zou
trachten te corrigeren?
Met de buurheren had ik dan ook
een lijst opgemaakt, waar, achter de
namen der kinderen, een korte ka
rakterschets hun positieve en nega
tieve kwaliteiten duidelijk in het
licht stelde. Aan de hand van dit
document zou Niklaas gemakkelijk
zijn alwetendheid tegenover de
kleinen kunnen aantonen en diepe
indruk maken met zijn op- en aan
merkingen
Nou, toen het dan zover gekomen
was dat Sint en Piet ut de kamer-
hadden plaats genomen Nicolaas
met een groot opengeslagen boek op
zjjn schoot waarin de Jjjsé met deug
den en gebreken listig ingeschoven
was, sprak de heilige man onge
veer als volgt: Nou, Piet, nou zulle-
me maar es kijken ivatteme voor die
zoete kinderen meegebracht hebbe,
duik es in de zak jongen. Piet deed
een greep in de~2ak en haalde een
flink pakket te voorschijn. Sint las
de naam van het kind voor wie het
bestemd was, keek vliegensvlug op
de lijst en zeide: Hier heb ik wat
voor Miesje, kom es hier Miesje, zo,
geef Sint nou eens een mooi handje
en Piet ook natuurlijk. Zo, en wil
Miesje nou es een mooi versje zin
gen voor Sinnieklaas. Miesje wilde
wel. Det hondsbrutale nest, de
schrik van de buurt zette terstond
het „Zie ginds komt de stoomboot"
met haar schelle stemmetje fortissi
mo in, raffelde het lied af en keek
vervolgens de bisschop aan of ze
zeggen wilde: nou, schiet een beetje
op met je cadeau.
Mooi zo, sprak Sint en hij keek
nog even vluchtig op de lijst. Omdat
ju het hele jaar zo'n lief en aardig
meisje ben geweest, zo'n zoet kind,
krijg je van mij deze mooie geschen
ken, alleen moet Miesje een beetje
flinker worden hè, niet zo verlegen
en bedeesd altü'd, beloof je me dat,
Miesje? Miesje rukte het pak uit
Sints hand en wij ouders keken el
kaar eens aan en mompelden iets
van; stommerd
Maar toen die sufferd van een
Klaas het volgende kind, het engel-
achtigsïtfcjongetje van de hele straat,
2waar begon te kapittelen en het
schatje ongehoorzaam, brutaal en
dworsdrijveng schold, kon ik me
niet langer beheersen. Bits verzocht
ik de gecostumeerde mannen mij
even naar de gang te volgen.
Ik zal van uw diensten niet lan
ger gebruik maken, zei ik en. betaal
de het honorarium uit.
Toen ik terug kwam in de kamer,
zat dat lieve, allerzoetste jongetje
met grote tranen in de ogen naar zijn
pakje te staren, dat hij niet open
durfde maken vanwege de vreselijke
beschuldigingen die de slordig le
zende Sint hem in de schoentjes ge
schoven had.
- DESÏDERIUS.
De Poolse minister van Bui
tenlandse Zaken, Zygmunt Mod-
zelewski, heeft aan de Nederlandse
buitengewoon gezant en gevol
machtigd minister te Warschau,
dr. Keynier Flaes, de orde „Polo-
nia Kestituta" verleend.
MA7HENESSERPL.29
- ROTTERDAM
Te moeilijk de Amerikaanse militaire Te hoog genoteerd Vergelding
Mevrouw Dinges vertel- Eon «zelocbap buiten-
oe mu dai haar posiebo. a bahoolt do straf Jas te landers, onder wie een L
ren baby, een meisje, Boa- komen uitzitten het Doen en een Engelsman, («S- 8
dices louworden genoemd, fWst asbter de rug is" neten in een Pools café.
naar de beroemde Britse (Volksblatt) De band speelde het ene
krijgsaanvoerster Doch ze
kon de naam niet spellen o
en het kind werd toen boerin9s 9enoe9
maar Ann cenocmd. ^L*le buurt van ment ui
(««ftb&neo teeft droogst ®«ia; sehaaltie met W»
naar dc dirigent, met het
Angio-Amerikaanse ver
zoeknummer na het an-
in de buurt van Kassei ÏE
Drooggelegd
den van
wasberen.
rondzwervende
Een paar van
vraag gesteld, of het ge
past was, dat BBC-come-
dianten zich gedroegen, als
propagandisten van de
Conservatieve Partij
met grappen over minis
ters en zo.
Ipmand antwoordde:
„*t Is maar een vorm van
ciijtjert'ii. r.pn uaar van t- -.0 uiiucm. cttü u.,j,
deae diereu zijn indertijd If ^^alMandet. ?God «reading..De conserva-
Het parlement van India door Goering uit Amerika tK -Ers--.- ,a War,., ym
heeft een wet aangenomen geïmporteerd. In hel be- t,7ftnn ®Wv hebben 2ich jarenlang ge
dragen. als BBC-comedian-
ticve partijpropagandisten
die de verkoop
alco- boste heuvelland rondom
biedt. Een amendement sterk
om ook tabak onder de Men noemt
wet te doen vallen, werd ringetjes",
verworpen.
(Daily Herald)
Er werd echter 7000 zloty
en een rondje gevraagd.
Do Pool keerde teleurgc-
(Ass. Press) lcn no" ta h0°S st°n(i-
f Volkskrant)
Gretchen te weinig
De jongere generatie van Te laag genoteerd
Drooggelegd (II)
Een Duitser, die al drie manlijke toneelspelers
jaar op een Amerikaans beter dan ooit, maar de
bureau werkte had twee vrouwelijke stolt teleur. -fff"
IIessen jenever mee «sr Het Duitse Grctehen-type
huis genomen omdat zijn ziet men niet meer. De
dochter zich ging ver'.o- Grctchons. van wie wij
ven. „Het spijt mij, dat de dachten dat ze onsterfelijk
verloving nu zonder jene- waren, schijnen te zyn uit-
ver moet worden gevierd", gestorven,
zei majGor Wood van (Volksblatt)
„Civilisation -
De Belgen in de Congo
willen beginnen met radio-
uitzendingen ip de vier
Prinses Elizabeth krijgt voornaamste Congolese ta
niet de Vier pond sterling, >CT: °m de_mt»oriiagen
in Engeland recht hebbc...
Prins Philip heeft name*
wat wegwijs te maken in
het wereldgebeuren. Het
nut wordt echter sterk be-
ruiiiö jritmu iiccii name-
l.jk niet genoea contributie JÏÏfïlï
betaald op zijn kaart van
de nationale verzekering
(The People)
in de hele Congo maar een
paar negers die een ont
vangtoestel hebben.
(De Standaard)
28. Rob gaat dezelfde
weg terug, maar deze
keer heeft'hij pech. Hal
ver wegen de machine
kamer hoort hij opeens
snelle voetstappen ach
ter zich en wanneer bij
zich omdraait, snauwt
de hese stem van de
machinist hem toe'
„Handen omhoog en
voor me uit lopen 1" Dat
is een tegenvaller, maar
Rob schikt er zich in
Toch is het onplezierig,
want ce machinist ver
telt natuurlijk aan zijn
baas, dat Rob op „ver
boden terrein" heeft rondgesnuffeld. Daar stoot
zijn voet tegen een hindernis op de vloer.
Wat is het? Een kraan! Op hetzelfde ogenblik
geeft Rob er een trap tegen aan. Misschien
gebeurt er iets.... Ja, er gebeurt inderdaad
iets, want sissend ontsnapt een scherp rui
kend gas. Zeker van een koelinstallatie. Dat
kan Rob net gebruiken. De machinist is hevig
geschrokken en Rob neemt zijn kans waar.
De harde knal van een pistoolschot davert
doQr de ruimte: een kogel fluit langs Robs
oren.
