Hollanders op het ijs zijn
dndere mensen
m
VOOR DE KLEINE MEID
Tegen volksvijand nr. één:
de tuberculose
ÜIM
SCHAATSENRIJDEN ZIT ONS IN HET BLOED
Jong en oud op
de baan
DAG VAN GOEDE VOORNEMENS
Troosten wij ons met de gedachtedat
het streven reeds schoon is?
Evelien spreekt.
VAN VROUW
TOT VROUW
•GW'T^oor^poecltg
Ineke moest
naar
O au de lapptókat op OudsyaaA
Massaal onderzoek
zeer gewenst
Brissie werd toch een groot pitcher
«SS
Y
Vrijdag 31 December 1948
Welk een genat op die ijzers te drijven!
't Ruim te doorkruisen in gonzende vlucht!
Bagen op 't palmend kristal te beschrijven
- - Zacht gedodeind, als gewiegd op de lucht.
NIET de voetbal, maar de schaats is het symbool van
onze nationale sport. Want duizenden, die nog nooit
tegen een bal hebben getrapt, stonden wel op de schaats
en bedreven deze. sport dus actief, wat toch ook het doel is
van de sport. Dat sport ook amusement kan zijn, sensatie of
- variété, is weer 'n hoofdstuk apart.
Bij. schaatsen-denken we niet in de eerste plaats aan
k ij k e n, maar aan doen, self doen. En een iegelijk doet het
naar Sijn geaardheid. Als de vorst een paar dagen aan
houdt begint de jeugd zenuwachtig te worden. Roestige
- schaatsen, waarvan zij durft zweren, dat ze het vorige jaar
dik onder het vet zijn weggezet, worden critisch bekeken en
de schaatsenslijper die in maanden niets te doen heeft ge
kregen, wordt plotseling overstelpt met werk. Zo is het ieder
jaar opnieuw en zo zal het altijd wel blijven.
Een lonkje by het zwenken, een
druk je der hand
't Geeft al van zijn toov'ren
bewijs:
Mooi Machte ld je.' zwoert gij ook
neen! op het land.
Straks zucht gij toch ja! op 't ijs.
De onderen, die die kitteling
van het bloed niet meer zo voe
len. beginnen met te mopperen
over de kou, zeggen, dat bet
voor hun part warm water kan
gaan regenen, maar als bet ijs
er eenmaal is. kunnen zy toch
niet het verlangen weerstaan
om bet nog eens te proberen.
Iemand beeft eens gezegd, dat
het schaatsen ons in het bloed
zit en of dat nu aUeen maar
komt, omd>t wij jn een water-
land zijn geboren of dat we naar
andere etemmen des bloeds
moeten gaan speuren, laat ik
nu maar fc bet midden.
Misschien is het wel onbewust
een tegenwicht van. onze spreek
woordelijke degelijkheid. De Hol
lander is in hst dagelijks leven niet
bepaald een waaghals. Hjj is erg
op zijn. rust en zijn fatsoen gesteld,
maar zie hem eens, als hij de schaat
sen heeft ondergebondenEen
leraar, door "u bewonderd om z'n
correct uiterlijk, een procuratiehou
der, door u ten voorbeeld gesteld
oin z'n deftige bedaardheid, zij zijn
plotseling andere mensen geworden
als zij daar over de ijsvlakte zwie
ren
Pilati schrijft al !n z'rt „Lettres
sur la Hollande" (1778): „Langzame,
stevige', onbuigzame schepselen ge
durende de overige ,tijd van het
jaar, worden zij plotseling bedrijvig,
beweeglijk en ylug, zodra de grach
ten bevroren zijn. Men ziet dan ben,
die op de schoonste dagen van de
zomer zich ternauwernood bewe
gen. lopen, springen, ia zelfs dan
sen op de grachten. Er zijn lieden,
die van de ene stad naar de andere
rijden en zelfs van provincie naar
provincie, ja dit zijn dezelfde men
sen. die gedurende bet overige ge
deelte van het Jaar een half uur aan
- de oever vair de rivier zullen zit
ten met,.tie PÜP in de mond om te
wachten op deschuit, die vandaar
moet vertrekken, liever dan, al is 't
maar één stap, deze tegemoet te
gaan."
Amor op *t ijs
DAT "de kleine Amor geen slechte
schaats rijdt behoef ik u ter
nauwernood te vertellen. Meid geen
heeft zijn levensgezellin op het ijs
gevonden en kwam het -niet tot een
huwelijk, dsn. bewaren velen toch
de herinnering aan amoureuze i|s-
perikelen.-De meisjes zien er aan
ook zo verleidelijk uit,: met da fris
se blos op "d'r wangen en ••In" baar
flatteuze scbaatstoiletj es. Dat Was
al zo-in vroeger dagen:
KEES BROEKMAN
toekomstige were Idkampioen
Nu weet ik wel, dat de meisjes
van tegenwoordig niet meer zo
zuchterig zijn en vrijpostige jonge
lieden inplaats van over „mooi
Machteldje" spreken van een lief
grietje, maar al draagt het moderne
schaafsmeiske ook een pantalon
(desnoods van haar broer) en ben
je onder de jeugdige ysridders niet
meer Ln tel, als je niet een paar No
ren onder hebt (die zo mieters hard
man, om maar enkele schilders te
noemen, die menigmaal het ijsver
maak op het linnen vastlegden voor
het nageslacht.
Niet alleen herinnering
WAAK de Uspret ophield ver
maak te zjjn begon de
sport en dan denkt Iedereen tn
de eerste plaats aan die reus op
de schaats, die drie maal we
reldkampioen op de schaats
werd en twee maal op de fiets;
Jaap Eden. De Scandinavïers
waren toen ook al geduchte
mannel jes putters, maar Jaap
Eden reed ze allemaal van de
h.unr een Frederibsen, een Pe
tersen en een Halvorsen. Biet
was een grote tijd voor Neder
land, waaraan de ouderen nog
w-el eens met heimwee terug
denken.
Maar ai te sentimenteel, behoeft
men toch niet te worden, want we
hebben later in Coen de Koning, ir.
van der Scheer, Siem Heiden-,om
maar enkelen te noemen, ook waar
dige representanten gevonden en
onze rijders, die dit jaar ons land
vertegenwoordigden op de Olympi
sche Spelen te St. Moritz, de Euro
pese kampioenschappen te Hamar
en de wereldkampioenschappen te
Helsinki, nl. Broekman, Langedljk,
Huïskens. van der Voort en Coen de
Koning hebben in het afgelopen
jaar wel duidelijk aangetoond, dot
ons landje ook onder de gróten van
de wereld nog een ernstig woordje
meespreekt. Vooral in Kees Broek
man, die in Helsinki bijna wereld
kampioen werd. hebben we een rij
der, van wie we nog veel mogen
verwachten.
JAAP EDEN
de grootste aller tyden
Ik zou de ijssport oneer aandoen,
als ik neg niet enkele woorden
wydde aan een van haar grootste
evenementen: de Friese elfsteden
tocht. Men moet zelf bijna slachtof
fer zijn geweest van de „elf steden-
koorts"' om te beseffen, wat duizen
den, overal uit het land vandaan,
naar Leeuwarden lokt voor de
zwaarste tocht van hun leven. Ner
gens ter wereld vindt u een schaat-
senwedstrijd, die ook maar een ver
gelijking kan doorstaan rnet deze
tocht langs de elf Friese steden en
aan het einde van deze moordende
tocht over 200 kilometer wacht geen
grote geldprijs, doch alleen maar
een medaille en het eenvoudige
Elfsteden kruisje. Hier zou de
vreemdeling, die ons in het dage
lijks leven een tram ziet nemen om
van het ene stadsdeel in het andere
te komen en ons daarbij liever dood
vechten dan dit stukje van een paar
kilometer te gaan lopen, weer zoals
de goede Pilati in uiterste verba
zing de wenkbrauwen kunnen fron
sen. Doch laat het hem een troost
zijn, dat wij het zelf ook niet snap
pen
Bart in 't Hout
rijden), de minnegod (die schavuit)
in zijn zieltje verheugd, vliegt ook
nog stilletjes mee met de (moderne)
troep.
Als ik oude folianten zit door te
bladeren en afbeeldingen zie van
zo'n ouderwetse ijskermis, dan kan
ik het wel eens betreuren niet in
die tyd te hebben, geleefd. Dan ston
den. er wafelkramen en mallemolens
op het ijs, schrijft Looman in zijn
boek van de schaats.-Er waren goo
chelaars en kunstenmakers. Men
zag de vioolspeler op schaatsen om
ringd door-een groep dansers. De
kwakzalver .liet zich. in zijn slee
door zijn. knecht voortduwen. Bij de
koek-en-zoopjes werd op trompet
ten geblazen evenals voor het Jan
Klaassenspel. Er werden, katten ge
knuppeld een wreedaardig spel
honden op ootedoppen gezet, die
dan om het hardst moesten lopen.
De koekhakblokken en. de oliebol-
lenkramen werden van.de markt
naar het ijs versleept. Grote tenten
werden er opgeslagen als op een
kermisplein. In de ene danste Sche
le Jaap op een koord, in de andere
schonk men dampende koffie, de
derde was een „Scete Inval". Er
werden hardrijderijen op schaatsen
gehouden en wedstrijden met arre
steden en ijsschuit jes.
Doe even uw ogen dicht en pro
beer met nriij te genieten van dit
echt Hollands tafereeltje of nee, doe
ze maar open en ga te gast by een
Hendrik Avercamp, Aert van der
Neer, Adriaen van Ostade, Wouwex-
JJEEFT uw kleine meid nog niet
tl zcfn-aardig luifelhoedje? Dan
wordt het toch tijd, dat u er een
maakt Veel stof kost het niet en het
is'.eén dankbaar werkje voor de lan
ge avonduren. Het patroon is gege
ven voor meisjes van een jaar of
twee, maar door er wat bredere na
den aan te knippen kunt u het ge
makkelijk vergroten. Het bestaat uit
twee zijkantjes, 'n tussenreep, waar
van u desgewenst boven- en. achter
stuk apart kunt knippen en een
randje van dubbele stof.
Wij rijgen het bolletje eerst even
in elkaar om het te passen. Zo nodig leggen we in de zijstukjes als
aangegeven een paar plooitjes. Voor de rand neemt u de stof schuin.
Een inlegsel van tinnen bevestigen we met flanelsteek aan de bin
nenrand, waarna we de randen met de goede kanten op elkaar leg-
gen en de buitenkant dichtstreken. Daarna omdraaien en doorstik
ken. (Stiklijnen 1 cm van elkaar). We leggen de rand met de boven
kant op de goede kant van de bol en stikken hejn vast. Daarna slaan
we de rand naar buiten en stikken de buitenkant van de bol door.
De voering volgens het zelfde patroon, maar iets minder ruim, zomen
we in het hoedje. Het bandje onder de kin is 2 cm breed van dub
bele stof. 17 werkt het hoedje af met
een bandje of strikje, of met koord
of rozetjes.
Bij Jn bredere rand is het toei aardig
de binnenkant van afstekende stof te
nemen. Y
Zonder randje is het een lief kapje
dat u mooi kunt. gameren met een
randje bont of met een siersteekje
langs de nadert en een leuk motiefje
op de zijstukjes. Het borduurwerk
brengt u aan, «oordat de voering erin
genaaid wordt.
De jenge dame zal vast met haar
nieuwe hoed in haar schik zijn!
ELLA BEZEMER
O
Op het machtige schilderij van Breughel, waarop de volkstelling «er-
beeld u?crdt cisoj zij plaats greep in een gemoedelijk Vlaams dorpje,
ontbreken ook de schaatsenrijders niet.
HT ENSLOTTE zijn we allemaal
1 een beetje opgelucht, Niet" zo
zeer omdat het jaar voorbij is, dan
wel omdat de maand December
voorbij is.
Och, natuurlijk, het is voor de
kinderen een heerlijke maand, een
stoomboot en marsepein en kaars
jes en hulst en-als een bekroning
nog de appelbollen en de fluitende
boten.
Maar voor grote mensen is De-
cember alleen maar leuk als alles
heel erg koek en ei is, in de we
reld, in de maatschappij, in het ge
zin. Nu en dat is het niet En juist
deze maand duwt ons zo nadruk
kelijk onder de neus, dat het niet
koek en ei is. Vandaar al die ge
mengde gevoelens.
En dan om een beetje practtsch
te worden: O, wat een ellendig
dure maand voor de huisvrouw!,En
wat een drukte, al die feestdagen
en wat een geharrewar van.hoe we
die dagen zullen doorbrengen en
bij wie. Goed, het is voorbij en op
de laatste dag komen onherroepe
lijk de goede voornemens. Daar
komen we niet- onderuit, die horen
bij Oudejaar als een zwerm' mug
gen bij een zomeravond.
Allereerst de voornemens van
Vroeger Opstaan.
't Moet allemaal niet meer zo ge
haast, 's morgens. Niet meer zo op
het nippertje. Een half uur vroeger
op, dan op j e gemak aankleden, en
op je gemak theezetten en ontbijt
klaar maken en dan als een „huis
moeder uit een b.oek" aan de ont
bijttafel zitten met een' glimlach
van feestelijke rust. Zo hoort het.
De kinderen moeten de hele dag
die rust nog navoelen en je man
oök- Jawel, neè, maar heus, zo zul
len we het voortaan doen.
En dan die ochtendgymnastiek,
waar nooooooóit iets van komt. Dat
kan niet in dat halve uur. Dus nóg
een half uur vroeger op. Want' je
voelt je zo heerlijk na ochtend
gymnastiek, dan zal die glim
lach aan het ontbijt nog veel fees
telijker zijn.
En dan moet. eigenlijk de hele
dagindeling veranderen. Veel meer
schematisch, worden. We zullen een,
echt schema uitwerken voor iedere
dag van de week. En ons daar
strikt aan houden. Je .zult eens
zien wat een verschil dat maakt.
We hóuden uren over. Alles loopt
dan veel geregelder. Dat Schema
moet er zeker, komen.
Ett de tijd, die we overhouden,
gaan we Benutten.
JA ZEKER, We ga
deren en misschien wel weer
les nemen. We gaan lezen. We
gaan een heel lijstje maken van
dingen die we beslist moeten le
zen. En. we zullen niet meer sloffen
met brievenschrijven. Meteen in
Januari al zullen we onze hele
brievenschuld afdoen. En dan gaan
we heus meer sociaal, worden.
Meer voor de gemeenschap doen.
Ook daar moet eens een lijstje van
worden aangelegd, hoe dat. het bes
te kan.
En dan de financiën. Het kan
toch allemaal veel zuiniger. Of
niet?. Och, we moeten ook dat
kasbóekje beter bijhouden. Direct
Maandag beginnen en iedere cent
opschrijven, nok het dubbeltje voor
de orgelman. We zullen de Jansen's
eens meer vragen. En we 2ullen
dat meisje-hoe-heet-ze-ook-weer
eens mee naar de bioscoop nemen,
de ziel.
En dan gaan we.,„.en dan gaan
we....
Niks.
\A7ant op 3 Januari zijn we nog
v v ziek van 't vele eten. en. we
staan humeurig een half uur te laat
óp. En omdat het dan ineens zo
druk 3s hebben we geen tijd om
een schema te maken voor wat dan
ook. En er komen zoveel dingen,
v/aar je niet op hebt. gerekend dat
er ook de zesde en de zevende
Januari niets van komt,
En dan is het niet meer nodig;
de Goede Voornemens zijn afge
sleten, 't is weer gewoon en alle
dag en vooruit maar weer in 't
gareel.
Tragisch hè?
Eigenlijk wel, hè?
Advertentie 1. Af.
HÖVI
Of VU LPENHOVDW.
v a .v standing
WHUMlSe VlAPtHKHiMR INDUSTRIE •HWI'tGBAVENHAft
■\\TIE huilt er nou op Oudejaars-
avond? Dan moeten toch alle
kinderen gelukkig zijn, want het
is een gezellige avond met olie
bollen! Toch was er op oude
jaarsavond een meisje dat ver
schrikkelijk huilde. Het was
Ineke.
Ineke was erg stout geweest.
Ze was met haar sleetje op het
ijs gegaan, helemaal alleen, ter
wijl moeder nog zo gezegd had
dat het niet mocht. Toen was ze
alle mogelijke kleine slootjes op-
gegleden, net zolang tot ze aan
een slootje kwam waar het ijs
erg zwak was. Ze was er doorge
zakt; gelukkig was het daar niet
diep. Maar doornat en huilend
was Ineke thuisgekomen. En nu
was moeder boos. Ineke was in
bed gestopt en mocht er niet
meer uitkomen. Alle kinderen
mochten 's avonds opblijven tot
12 uur, behalve zij.
En daar lag ze ih haar bedje
en huilde en. huilde.
En het zou zo gezellig worden
beneden. Om 8 uur hoorde ze
tante Mies komen, die bracht de
appelbollen mee en ze hoorde de
jongens lachen en zingen en ze
hoorde haar zusje Lineke op de
piano spelen en daar lag zij bo
ven in bet koude kamertje ia het
grote bed en zij mocht helemaal
niet beneden komen.
Ze huilde zo. dat het laken
helemaal nat werd van de tranen.
En toen viel ze in slaap. Geluk
kig maar, dan kon ze alles ver
geten.
OPEENS waa er licht in de
kamer en Ineke werd wakker.
En wie stond daar bij haar bed
je? Dat was tante Mies. Tante
Mies knipoogde tegen Ineke en
zei: Wat hebben we nu? Is Ineke
ziek?
Ineke begon meteen weer te
huilen.
Ik ben door het ijs gezakt, jam
merde ze. En alles was nat en
mijn winterjasje is bedorven. En
nou mag ik niet opblijven.
Maar hoe kwam je op het ijs,
Ineke zei tante Mies, Beu je met
de jongens meegegaan? Of met
Vader?
Nee. helemaal alleen, zei Ineke,
'met de slee.
Oei, zei tante Mies, dat ïs ook
wel vreselijk gevaarlijk. Stel je
eens voor dat je midden op de
grote singel door het ijs was ge
zakt, dan was Ineke nou ver
dronken. En wat zou het dan een
verschrikkelijke oudejaarsavond
geweest zijn voor vader en moe
der, kun je je dat voorstellen?
Ja, Ineke had er nog niet over
nagedacht maar ze kon best be
grijpen dat dat heel erg geweest
zou zijn.
Nou dan, zei tante Mies, ik be
grijp best dat moeder erg boos is
en dat ze gezegd heeft dat je in
bed moet blijven, want het is ook
wel heel erg, Ineke vond dat nu
ook weL
DE KINDERKRANT.
riIT is het verhaal van een
JS - lapjeskat
van een lapjeskat Catootje,
een katdie het vresetijk akelig
had:
ztf was uerdtoaald en zielig en
nat
en had zo'n pijn aan haar pootje.
Ze zat op het dak van een wild
vreemd huis
tn een van die wildvreemde
straten
ze dacht aan haar eigen plaatsje
thuis
aan een schoteltje melk, aan een
lekkere muts,
en voelde zich triest en verlaten.
't Is Oudejaar, zei Poet Cato
Nu zijn ze aan 't ganzeborden.
Nu eten ze oliebollen en zo,
ze luisteren naar de radio,
en ik zit hier nat te worden.
Ik ben zo benieuwd wat iedereen
doet
Zouden ze naar.mij vragen?
En vinden ze 't zonder me. nét
- zo goed
en kunnen ze met een genist
gemoed
zingen van Uren én Dagen?
J~\ IE arme Cato op Oudejaar
U maar stil eens, stii eens, wat
hoorde ze daar
poe-oe-oe-aes poes poes
poe-oe-oe-aes poes poes
toen: Hoes hoes hoes
wat holde die poes
wat holde die poes Catootje!
Miauw! Miauw! -
dag baas, dag vrouw!
Ik heb toch zo'n pijn aan mijn
ppatje!-
't Was oudejaar en 't was twaalf
uur
ze zaten genoeglijk binnen,
't was buiten donker en koud en
guur
maar poes Catootje zat bij het
vuur
te pruttelen en te spinnen.
T1 OEN heeft Catootje «an de
vrouw
een lap om haar pootje gekregen.
De vrouw zei: 't was hier maar
saai zonder jou,..
De lapjespoes zei enkel: Miauw
dat is: Veel heil en veel zegen.
"AT AAR, ze! tante Mies, wat zou
ATA je er van zeggen als je nu
deze ochtendjas eens aantrok.
Die van mij, weer je wel; hij is
een beetje te groot maar hij 2al
lekker warm 'zitten. En dan gaan
we samen naar beneden, het is
nu half twaalf. En dan doen we
net of het zo hoort, je zult zien
dat .moeder niets durft te zeggen.
En dan krijg je oliebollen en ook
een klein beetje warme punch.
En om 12 uur mag je naar de
radio luisteren net als wii alle
rnaar en de boten horen fluiten.
Ineke .was het bed-al uitgespron
gen en had de kimono vam tante
Mies 'al aan.
En foen .gingen ze de trap af en
kwamen in ae lekkere warme
kamer waar-het licht was en ge
zellig en waar de radio allemaal-
aardige wijsjes speelde.
Ze keek een beetje schichtig
naar moeder, maar moeder begon
te lachen en zei: Daar is dat stou
te kind van me. Kóm eens hier,
dan mag je een grote oliebol uit
zoeken, zo eentje met uitsteek
sels.
En weet je wat zo leuk was?
Toen de klok twaalf uur sloeg,
was haar zusje Lineke in slaap
gevallen en werd ook van al dat
lawaai niet meer wakker. Maar-
Ineke was fris-en uitgeslapen.
Gelukkig Nieuwjaar, nep ze. -
En iedereen zei het haar na.
Vijf jaren oorlog hebben aan
de volksgezondheid In Neder
land geen goed gedaan. Zo is
het aanta.' tuberculoselijders
onrustbarend toegenomen.
Weliswaar Is het gelukt het
sterftecijfer te drukken, maar
hét aantal zieken wordt ook
thans nog steeds groter. Van
daar dat de medische wereld
zich ernstig bezighoudt met de
vraag hoe de gevaarlijke ziek
te krachtig en doeltreffend be-
Btredcn moet worden.
Op een vergadering van de Ne
derlandse Vereniging voor Sociale
Geneeskunde, begin December ge
houden, hebben twee deskundigen
over de t.b.c.-bstrijding gesproken,
Dr. v. d. Bergh, leider van het Am
sterdamse consultatiebureau heeft
verteld, hoe in Scandinavië de
strijd tegen de tuberkelbacil ter
hand genomen wordt.
Het is bekend, dat men zich door
inenting tegen verscheidene be
smettelijke ziekten kan bescher
men. Meestal gebeurt dat door in
spuiting met dode bacteriën, waar
door in het lichaam een soort te
gengif ontstaat, dat voor een be
paalde tijd de besmetting van de
gevaccineerde persoon tegenhoudt.
Bij t.b.c. echter hadden dergelijke
proeven geen resultaat
Later is gebleken, dat toedie
ning van een kleine hoeveelheid
levende t.b.c. bacteriën veel
mensen voor besmetting met tb.c.
heeft kunnen behoeden.
Voor de oorlog is deze methode
in Europa niet te best gelukt en dus
niet populair geworden. Tijdens de
oorlogsjaren heeft men In de Scan
dinavische landen de zaak nog eens
ter hand genomen'en nu waren'de
resultaten aanzienlijk gunstiger.
Men is begonnen deze bestrijdings
wijze op grote schaal toe te passen
en men boekte succes. Thans zijn
in Denemarken al bijna honderd
duizend personen op deze wijze ge
vrijwaard voor besmetting.
Aangemoedigd door dit succes is
Dr. v. d. Bergh in ons land met
deze inenting begonnen. Voorlopig
bepaalt hij zich tot 'personen, die
onmiddellijk gevaar lopen, doordat
in hun naaste omgeving een geval
van open t.b.c. voorkomt. Ook zijn
resultaten waren zeer hoopvol en
het ls begrijpelijk, dat men in me
dische kringen, overweegt om dit
bestrijdingsmiddel op groter schaal
toe te passen. Een moeilijkheid is,
dat de persoon, die ingeënt moet
worden, enkele weken voor en na
de behandeling beslist niet met
t.b.c. lijders in aanraking mag
komen. Hij moet dus het millieu,
waar een t.b.c. lijder vertoeft onder
alle omstandigheden mijden. Dit is
echter een kwestie, die in de prac-
tijk opgelost zou kunnen worden,
Allen op de fofo
De bestrijding van tuberculose
kan alleen doelmatig zijn, als alle
ziektegevallen bekend zijn- Het., is
gebleken, .dat tal van. mensen be-
wëten. Alleen een massaal onder
zoek van de gehele bevolking waar
borgt een afdoende beteugeling van
de gevreesde ziekte.
Over dit massa-onderzoek sprak
dr. "Van "Vliet, leider van het dis
trictsconsultatiebureau te Gronin
gen. Hij zette uiteen, hoe dit mas
sa-onderzoek in de practijk inge
steld zou moeten worden. Er zou
den auto's door de straten moeten
rijden, voorzien van een röntgen-
apparaat cn bemand met een team,
dat uit getraind geneeskundig.per
soneel bestaat. Iedereen zou voor
het röntgenapparaat moeten komen
om een schermbeeldfoto te laten
vervaardigen. Later zouden de al
dus verkregen foto's op het labora
torium nauwkeurig bekeken wor
den en op deze wijze kunnen twij
felgevallen aan het licht komen,
die op hét consultatiebureau een
grondig onderzoek zouden kunftën
óndergaan. rV'" '^v;
Het is te begrijpen, dat niet een
massa-onderzoek vande gehele
Nederlandse bevolking grote som
men gemoeid zijn. Bovendien zou
den vrij zeker de sanatoria uitge
breid moeten worden, want met
het ontdekken van de ziekté alleen
is men er niet: ook de mogelijkheid
tot genezing moet aanwezig zijn.
Dit zijn echter kosten, die vóór
de baat uitgaan, want een zieke,
die zich niet van, zijn ziekte bewust
is, kan een groot aantal anderen
besmetten. Als het massale' onder
zoek waar intussen in enkele
districten in Nederland al mee be
gonnen is inderdaad algemeen
toegepast zou worden, zou men de
volledige medewerking der gehele
bevolking niet kunnen ontberen.
Tot het volgende spreekuur!.
MEDICPS
Het gebeurde tij
dens de opmars van
de Amerikanen te
gen de Duitsers in
Italiëdat zij ergens
in de Apennijnen op
heftige tegenstand
stuitten. Een groep
je infanteristen, on
der leiding van kor
poraal Leiand Vic
tor Brisse Jr. werd
op verkenning uit
gestuurd.
„We hebben nooit
geweten wat er ge
beurd is," vertelt
Brissie. „We hadden
de stellige ouerttti-
ging, dat de Duit
sers ons niet kon
den zien en toch
kregen we van alles
naar ons hoofd ge
slingerd.
De bom, die ons
trof, doodde op slag
elf man. Ik was 't
dichtby toen het
projectiel explo
deerde, maar ik had
t gelukt dat ik m'n
portie tn m'n be
nen kreeg.
Zes uur heb ife
daar gelegen en
toen ze me eindelijk
gevonden hadden
keek een dokter be
denkelijk naar m'n
been.
„Doe," zei ik tegen hemf „ik ben
te oud om nog aan sprookjes te ge
loven. Vertel me maar precies maar
het op staat enals m'n been er
af moet, doe het dan!"
„We zullen nogeven de Rönt
gen-foto afwachten," zei de dokter,
maar ondertussen udsi Brissie, al,
dat het spierstelsel niet veel zaaks
meer was.
Brissie, eens invalide
bungelde, ziek ont 't hart. Maar zij
zagen niet het licht in üe ogen v'dn
Brissie, die vastberaden... plooi,..bij
z'n mond en daardoor stonden zij
als, aan dë grond genageld, - toen
Brissie een jaar later zonder kruk
ken de pitch opwandelde.
We schrijven nu 1948 en wie het
niet weet, zou nooitgelovendat
die reus van een kerel, die voor
geen baseballspeler in Amerika
Het been werd niet afgezet en in onderdoet, drie jaargeleden als-tri,
de zomer Van 1945 zag men Brissie tvrak uit de oorlog terug is géko-
in Philadelphia, in Shibe Park,.een men. Hij is inmiddels getrouwd,
jongeman in een battle dress op heeft een dochtertje, Vicky en is
«rukken, omringd door baseball- gelukkig.
spelers, die hem vroegen naar z'n „Hij is een groot „pitcher"," zegt
decoraties. Maar Brissie bracht het z'n coach. „Even goéd als Rrhie
gesprekop baseball en dat maakte Waddell." Y'j :j,
de, anderen,, als zij naar z'n.linker-- L „Beier dan Waddell'zégt
smet zijh zonder dat zij het.zelf been keken, dat et zo hulpeloos bij Brissie en iedereen lacht
