Vecmv$in
toch eleöant!
P
van onze
De lange weg van kous naar kluis
ós *U
MSI8O0P
Wat aan groeiend Rotterdam
ten offer viel
Prestwiek-onderzoek zal nog
enige dagen duren
Ha - Ha - Ha - Ha - Ha
Protestvergadering
ouden van dagen
Rotterdam bij nacht
De vorst van Annam had een
krokodillen-brandkast
Aard van het bezit
veranderde in de
loop der jaren
Ka tendrech t verblijfplaats der rijken,
Charlois 'n brok natuurschoon
Havenplan verstoorde
de landelijke rust
in korte tijd
Logboeken ontbreken
ter zitting..
De Economische Politiek
in lie naaste toekomst
Vrijdag 14 Januari 1949
Het wordt tyd, dat we eens op
zoek-gaan naar het amusementsle-
ven van Rotterdam. Ik had daar al
zulke machtige verhalen van ge
hoord, dat ik mij; iedere avond als
ik in m'n stulpje zat, maar een
kleinsteeds mannetje tsond. Voor
ons géén kopjethee, maar een
whisky soda en de samba
Een meneer met .zijn overhemd
uit z'n pantalon en zijn pantalon
in zijn schoenen was juist bezig
een Russische hurkdans uit té voe
ren, toen we binnentraden.. Enige
fanatieke, bewonderaars van deze
dans keken ons verwijtend aan,
dat wij het waagden deze plechtige-
ceremonie te verstoren. Een ge
dienstige heer leidde ons op de
tenen naar onze plaatsen.
Na de Russische hurkdanser-
kwam" er een soort'Mae West naar
de microfoon „geheupwiegd".
„Ha-ha-ha-ha-hagakte een
iSupporter uit de zaal. Mae West
keek zijn kant uit, glimlachte en
knipoogde, toen gaf ze 'n teken aan
de „vrolijke jongens van Cuba" en
begon te zingen. Als groot bewon
deraar van het Marshallplan zou
ik toch niet kunnen zoggen wat ze
zeng. Het klonk nogal hees, zou ik
denken maar een van haar suppor
ters, noemde het „sweU". De beto
vering, die van Mae West uitging,
scheen pas te wijken, toen de laat
ste snik smeltend aan haar lippen
was ontvloden. Daarna werd er
geklapt of. de muren ervan moes
ten scheuren en hoofde men typi
sche Rotterdamse toejuichingen
als: „Well done, Sally".
Het was dus niet Mae West,
„Wanneer?"
A, v. d. W.. wiens zoon bü de 7 De
cember Divisie dient, en reeds meer
dan twee jaar in Indonesië verblijft,
heeft aan de minister van Overzeese
Gebiedsdelen schriftelijk gevraagd hoe
lang het nog duurde voor de jongens
werden afgelost.. Hij Icreeg ten ant
woord, dat men geen uitzondering kon
maken, maar vond geen enkele aan
duiding over hét tijdstip van terug
keer. Hij schrijft ons nu:
„Is er geen enkele instantie; die kan
wagen, wanneer dé soldaten van de 7
December Divisie, die nu zo ongeveer
al twee jaar in Indonesië hun dienst
plicht vervullen, naar huis komen."
Och ja, zo gaat het
Een vrouwelijke abonné schrijft ons-
naar aanleiding van het' artikeltje „Och
ja, zo gaat het",dat. ookzij gebrek.,
heeft aan het aliemodigste'sefviesgoed.
Ze kan de tafel-niet'fatsoenlijk dekken.
,,V?e hebben i- -2Ó:--schrijft Ze
enkele kennissen, cüe geregeld bij ons
eten, *k Bel altijd nog even op ot ze
haar' boterhambordjes niet zal verge
ten. We zijn heus niet te arm om ze
te kopen. -Misschien is er nog een af
andere fabrikant met verantwoorde
lijkheidsgevoel. die dergelijke onmis
bare dingen fabriceert. Gebrek aan
grondstoffen is er .niet {getuige de .pul
letjes). Mogelijk kan ook de overheid
hier- ingrijpen."
Kmderparasieteu
Een. vrijgezel fabrieksarbeider be
taalt met een blijmoedig gezicht zijn
vrijgezellenbelasting want hij weet,
dat het nodig is. „Maar zo schrijft
hjj ons ik word wel eens opstandig
wanneer iJc. hoor hoe er met de kinder
bijslag wordt omgesprongen. Soms hoor
ik in het schaftlokaal er over praten
en dan is er b.v. één. die raet zijn
vrouw dok is uitgeweest en er een
hoop geld heeftdoorgedraaid» de ander
heeft een nieuwe fiets gekocht van de
kinderbijslag, de derde een radio enz.
Vbigens mij is het verkeerd om. derge
lijke mensen, geld in handen te geven,
waarom geeft men ze geen klédlng-
bonnen, dan zijn ze ook niet in de ver
zoeking om te parasiteren op hun kin
deren.
De hond
Voor de hond van mevrouw D.f een
kleine gezellige, .xasloze familievriend,
is geen. geld genoeg om de hondenbe
lasting te betalen.over 1949. Zij.schreef
ons: „Er wordt géwikt. en gewogen hem
maar weg te- doen. Onv eerlijk të zijn
is mijn zoontje er gisteren al mee naar
de Oostervantstraat geweest, maar ze
werden op Woensdag niet aangenomen.
Ik was blij het beest terug te zien en
had niet de moed. hem vandaag weg te
sturen". Zij vraagt ons nu of er niets
aan te doen is, 'dat de hondenbelasting
te Rotterdam zo'hoog is en meent dat
de gelukkige inwoners van Schiedam
slechts eeri. rijksdaalder behoefden te
betalen. (Inderdaad was. dit zo tot be
gin 1948, maar .'-sindsdien' betalen de
Schiedammers-e.vfen veëi.' Het is echter,
met de hondenbelasting precies eender
gesteld als mét'de aridèrë belastingen:
men kan er -.weinig aan doen. Alleen
als u het beest als waakhond gaat hou
den. betaalt u 'een gulden, minder. Red.)
Tijdens de- drukbezochte vergade
ring, die de Algemene Bond van
Opden van Dagen Donderdagmiddag
in de Rivièrah'al hield, deelde de
bondsvoorzitter, de heer A. Trouw
borst, mee. dat het bestuur een brief
aan de beide -Kamers zal richten,
waarin het aandringt op een bijslag
van 50% op de uitkering die de
ouden van dagen volgens de nood
wet-ouderdomsvoorziening ontvan
gen. In dit schrijven wordt tevens
uitgedrukt, dat het vertrouwen, door
de ouden van dagen in de volksver
tegenwoordiging gesteld, diep ge
schokt is. In zijn toespraak richtte de
heer Trouwborst zien scherp tegen
de huidige en 'de'vorige regering, die
volgens spreker nagelaten hebben
maatregelen vpor de ouden van da
gen te treffen.
Een herhaling yan de toestand
na de vorige oorlog wilde hij voor
komen zien. Aan het slot. van zijn
betoog ontkende de voorzitter met
klem het feit'als zou da Rond een
bepaalde politieke kleur vertonen.
Het communistische kamerlid, de
heer Hoogkarspel was aanwezig bij
deze vergadering, die door de twee-
de voorzitter,de' heer JB. van Beek
geopend en. gesloten-werd;
Hall Roach filmt alleen
voor televisie
De filmproducer Hall Roach heeft
..meegedeeld, dat zijn studio uitslui-
tend voor de televisie ral gaan wer-
Deze studio zal daardoor de
perste grote fllmonderneming. te Hol
lywood zijn, die zich bijuitsluiting
ophét terrein van de televisie zal
-begeven.
maar Sally. Een van haar suppor
ters een breed geschouderde Ame
rikaanse varensman, riep:
Hé Sally, what about a Hiïl-
Eilly
Toen Sally er in toestemde een
Hilï-BiUy te zingen kende zijn
enthousiasme geen - grenzen. Hij
maakte aanstalten Sally te gaan
omhelzen, doch de gérant maakte
er bezwaar tegen en leidde de va-
tsmomsesaammsmst^r^wmaaswÊBs^m
rensman weer met zachte drang
terug naar zijn stoel. Hü nam er
cian maar genoegen mee v.andaar
met de avonturen van een „ross
eyed cowboy" mee te leven en hij
„horsy, horsey", mee te wippen of
hij echf op een paard zat, Toen
Sally de avonturen vertolkte van
een veekoopman in Chicago kwam
de varensgezel naast z'n stoel van
het lachen. Op de grond zong hij
het refreintje mee, dat ik voor het
gemak maar zo neerschrijf-
Een-veekoopman uit Texas, whoopee
Ging in Chicago aan de rol, whoopre
Die veekoopman uit Texas, -whoopee
Had in Chicago reuze lol. whoopee
Hiermede "behoorde het eerste
optreden van Sally tot het verle.
den niettegenstaande de frenetieke
pogingen van de varensman om
haar tot een toegift te dwingen.
Betoverende dans
Toen stond een van de „vrolijke
Cubanen" op, gaf een knipoogje
naar de zaal en zei op de toon van
Sesam-open-u: Ssamba..., Het
v/as even goed een toverwoord,
want plotseling was iedereen aan
het dansen. Oftewel: dansen...
Ik heb niets tegen de samba,
maar onze tekenaar had er niet aan
toe moeten geven. Hij is een ge
schikte kerel, eerlijk, vriendschap
pelijk, een jongeman met hogere
idealen. Maar wij hebben allemaal-
onze limiet en hij heeft de zijne.
Hij was geen goed danseur en zé
ker niet voor de Samba. Zijn dan
sen leek te veel op het stoeien van
een Newfoundlander.
Er is heel wat voor nodig om
een Rotterdammer van de wijs te
brengen, maar de invasie van onze
tekenaar op de dansvloer verwekte
een sensatie» Samen met wat hij
had genoemd „het geschikte meis
je" leken zij wel een projectiel, dat
ieder, die hem iri de weg kwam,
wilde doorboren.
De Amerikaanse varensman was
zijn eerste slachtoffer. Ze grepen
hem met. een van die verrassende
bewegingen der samba en slinger
den hem opzij. Daarna stootten z|j
op een heer van middelbare leef
tijd, die op een stoïcijnse manier
heen en weer sprong. Onze man
■wierp hem een meter uit de baan
en hij wist erger te voorkomen
door „het geschikte meisje" één
keer om haar eigen as te laten
draaien. Terwijl hij excuses sta
melde dreef Hij zijn partnerin naar.
de verste hoek van de dansvloer,
maar toen hij op een haar een ober
met een vol blad 'had gemist en
een andere (kaalhoofdige) meneer,
die iets roods op dit hoofd had ge
kregen naar aanleiding daarvan
vertoond naar zijn (voor)hoofd
wees achtte ik hét ogenblik geko
men om eens ergens anders te gaan
kijken,
Rcterodamus
L_T ET VERHAAL van bet gierige oude vrouwtje, dat haar bUeen-
A gegaarde duitjes In een oude kous bewaarde, is bUna even oud
als de hebzucht der mensen zelf. Of deze zonderlinge en in deze tijd
van spaarbanken en bankkluizen bovendien zeer onhandige methode
van sparen thans nog overal In zwang is, durven w0 niet beweren.
Maar onder mensen, die dagelijks hard werken voor hun broodje,
is de „oude kous" op lange winteravonden nog steeds bet uitgangs
punt van menig kostelijk verhaal.
waren uitgedacht. Het Egyptische
slot is het voorbeeld geweest voor
het moderne cylinderslot.
Wel is de aard van het bezit in
de loop der tijden veranderd. Het
kostbaarste wat de oudste volke
xen bezaten, waren hun gereed
schappen en wapenen, die zij no
dig hadden om in leven te blijven.
Men kende toen nog geen ijzer en
de messen, bijlen en pijlpunten
waren van vuursteen, vermoedelijk
afkomstig van meteoren. Gereed
schappen om steen te bewerken
bezat men, uiteraard ook niet en
een maandenlang moeizaam wrij
ven van twee stenen tegen elkaar
was nodig, om aan een er van een
scherpe snijrand te slijpen. Van
zelfsprekend vertegenwoordigde
zo'n bezit voor. de eigenaar een
enorme waarde en- het is geen
wonder, dat hét angstvallig be
waakt' werd. De bergplaats was
een gat in de grond, bedekt met
een steen, aan de voet van een of
andere eeuwenoude eikenstam.- De
veiligheid berustte op het geheim,
niet op de mechanische sterkte
van dit soort brandkast. De no
maden werden tot herdersvolk.
Men kreeg vaste woonplaatsen en
deed aan. .visserij en veeteelt De
rijkdom werd geteld naar het. vee
maar vee stop je niet in de grond.
Voortdurend, waren wachters en
herders nodig van een derge
lijke levenswijze zijn in de Bijbel
voorbeelden te over te vinden. Nog
later ging men landbouw beoefe
nen. Landbouwproducten werden
opgeslagen in. schuren, die men j
„afsloot" met een waszegel. Na
tuurlijk was dit gemakkelijk te
verbreken, maar het gold als het
bewijs van eigendomsrecht. Des
ondanks kende men reeds duizen
den jaren vóór Christus sloten, die
soms buitengewoon spitsvondig
Herculanum en Pompeii*
Langzamerhand ontstond de
vraag haar een uniform, ruilmid
del, dat gemakkelijk te vervoeren
was, licht woog en niet aan bederf
of slijtage onderhevig was. Zo ont
stond het geld in munten en wel
dra was goud het betalingsmiddel
bij uitstek. Wanneer de „kóus"
werd uitgevonden, kunnen wij he
laas niet mededelen. De verklaring
moet hebben gestaan op de papy
rusrollen, die mét Pompeii 79 jaar
n. Chr. door de lava verbrandden,
In ieder geval ging de Vorst van
Annam origineler te werk. Deze
gebruikte kleine holle boomstam
metjes, die hij met klinkende goud
stukker. vulde. Achter in zijn tuin
hield hü enkele krokodillen, spe
ciaal geïmporteerd uit de Egyp
tische Nijl. Hü liet de beesten een
paar dagen vasten, totdat deze met
wijd opengesperde kaken geeuw
den van honger en. In deze openin
gen wierp de vorst zijn „houten
kousen", die naar het inwendige
verhuisden en dat wegens bun ab
solute onverteerbaarheid niet meer
verlieten. Als h|j geld nodig had
Advertentie 1. M
rallen minder benauwd te
maken, neen) dan het middel
waarop nas ui er hl. telden
va njeef n'nberoepls gedaan
AKKER'»
AM goed gekleed te gaan, is het heus geen vereiste slank te
zijn. Belangrijker is om opzichtige stoffen te vermijden en -
een goed patroon te kiezen, zoals bijv. van het hier afgebeelde
model.
Het smalle taillestuk, dat de geplooide gedeelten verbindt,
maakt de figuur langer -én'slanker. Het patroon hiervan is aan
ie voorbaan getekend, om u duideltfk te laten zien op welke
hoogte het komt, maar het moet natuurlijk los geknipt worden.
Het heeft bij het eerste model een knoopsluiting. Tegen de voor
kanten zet u éen belegde van 4 cm. breed en brengt op de mid-
dënvoorlijn knopen en knoopsgaten aan. Bij fijnere stoffen kunt
u 'oéter, drukknoopjes nemen. We verbinden de voorbanen, na
ze van figuurnaadjes voorzien te hebben, eerst met de geplooi
de gedeelten en stikken dan pas het' taillestuk op, waarbij roe
desgewenst een rugceintuurtje meèhaaien. De plooistukken
warden op de schouder tót 7/% cm, ingerimpeld en driemaal
doorgestikt met een'tussenruimte van'.8 mm. Het gestreepte ge
deelte in de tussenzetbuan is het patroon voor het grondvormpje
van japönstof of voering, dat we van binnen onder de bovenkant
van het baantje naaien om het in vorm te houden.
In de taille van de rugbaan wordt' het aangegeven gedeelte
■van de achternaad. tot 6 cm. ingerimpeld. De rugschouders even
inhoudenDe mouwdelen verbinden, waarbij we het aangegeven
gedeelte licht inrimpelen. Het onder schiet je van het split wordt
gevoerd. De kop van de mouw wordt-door byscfiuiners (elk van
2 cm. stofverbruik, de laatste iets minder) ingenomen en met
de binnennaad op het tekentje vallend ingezet.
Bij het tweede model is het taillestuk aanéén geknipt (de
overslag vervalt dus), en eerst met de plooistukjes en de tussen-
28 56
0.2 /O.
2/. 27
B.W.
VS. 3b
zetbaan verbonden om er
dan de voorbanen op te
stikken. We laten in de lin
kerzijnaad tussen de teken
tjes een split voor trek-
of drukknoopsluiting open.
Desgewenst zou u ook het
taillestuk van andere stof
kunnen maken.
Bij een bouemuijdte van
112 cm. heeft u nodig voor
het eerste model 4.20 m.
zijde of soepele wollen stof
van 90 breed, voor 't twee
de 3.45 m. én 75 cm. andere
stof. K\jkt u vóór het knip
pen even of de lengte naar
uw zin is? Dit model is ook
zeer geschikt voor een
avondjapon met lange rok,
als u de zijlijnen van het
patroon naar onder toe een
20 cm. langer maakt.
ELLA BEZEMER.
of zijn harem wilde uitbreiden,
liet hij een krokodil slachten.
Zodra ijzer en metaal meer be
kend werden, begon men kistjes
met sloten te maken. In de ruïnes
van Pompeii en Herculaneum zijn
zulke kistjes aangetroffen. De op
gravingen toonden aan, hoe de be
woners hadden getracht te ont
vluchten met hun kostbaarheden
op de rug. De zware last had hun
gang zo vertraagd, dat zij werden
achterhaald door de vreselijke na
tuurramp. In de Middeleeuwen
kende men reeds prachtige geld
kisten, afgesloten met voor die tijd
zeer gecompliceerde sloten en kun„
stig bewerkte sleutels, zoals men
kanzien in het „Museum van
Sloten eri Sleutels door de Eeu
wen heen" bij Lips' Fabrieken, een
verzameling van de heer Vincent
Eras. De tijd van de geldwisse
laars raakte voorbij cn de banken
deden hun intrede De eerste geld
kasten zagen het levenslicht. Vol
doende bescherming tegen brand
boden zij nog niet. Men vertrouwde
blijkbaar meer op de „pompiers"
met hun keten van lederen brand-
emmertjes. Bovendien kon men
het goud later weer in gesmolten
vorm terugvinden!
Eeuwige strijd
De banken gingen kluizen In
richten. Geen grote onhandelbare
kasten meer, maar gepantserde
en brandvrije ruimten. Ook de
techniek der inbrekers schreed
echter vooruit. Zij gebruikten geen
zware voorwerpen, die veel lawaai
veroorzaakten en tijd kostten, doch
lichte en fijn geconstrueerde in.
strumenten. Aanvankelijk waren
het apparaten, waarmee het -slot
werd opengestoken, daarna werd
het snijdend gereedschap. Dé oxy-
acetyleenbrander (waarin een
mengsel van zuurstof en- acetyleen,
gas verbrandt Dnder een tempera
tuur, die hoger is dan het smelt
punt van ijzer en staal) was een
„uitkomst" voor de kluizenkrakers.
De bezitters zaten echter ook niet
stiil en kwamen met het smelt-
proefstaal voor de dag, dat het te
gen de snijbrander bleek uit te
houden. Zo duurt de strijd tussen
bezitter en inbreker met de grootst
mogelijke vinnigheid voort en men
kan zich afvragen, waarom de
laatste de strijd niet opgeeft. Om
dat vele mensen brandkasten van
slechte makelij kopen, die soms
wel brandvrij, maar niet inbraak-
vrij zijn, aldus het orgaan van de
Ned. Vereniging van Spaarbank-
personeel.
Een goede brandkast mag niet
kunnen worden opengescheurd als
een sardine-blikje. Het slot moet
beschermd worden door een plaat
smeltprDefmateriaal. Bovendien
hoort op goede brandkasten en
kluisdeuren een oijfercombinatie-
slot, dat honderdmillioen verschil
lende combinaties van vier cijfers
toelaat. De brandkast moet be
stand zijn tegen brand, óók wan
neer ze wit-gloeiend in de bran
dende puinhopen stort en óók wan
neer ze onder het puin bedolven
wordt. Een romp, bestaande uit
één plaat, twaalfvoudig naar alle
hoeken gebogen, blijkt volgens de
gedane proefnemingen aan dexe
eisen te voldoen. Een romp van
losse platen, met behulp van hoek
ijzers in elkaar geschroefd, loopt
gevaar uit elkaar te scheuren.
De technisch zuiverste sluiting Is
een geslepen kegel in een geslepen
kegelvormig gat. Op dit principe
berust de allergrootste ronde kluis
deur. Een deur met naar alle zij
den straalsgewijze uitschietende
sloten en een enorm kraanschar-
nier met toedruk-mechanisme.
Daar kan de „kous" niet meer te
gen op!
)E GROEI van Rotterdam-Zuid is onstuimig geweest. Als paddenstoe-
~.len zijn de pakhuizen, vemen, haveninstallaties en vooral de woon
wijken, rechte rijen van eenvormige huizen, uit de grond verrezen. Da
eenvoudige boer van nauwelijks een halve eeuw geleden, die op Feye-:
noord of Katendrecht zijn stukje grond had en er. zijn koeien op liet gra
zen, of de welgestelde koopman, die zijn buitenverblijf aan de Dordtse-
straatweg had,.zou verbijsterd hebben gestaan. Moet men ér om. treu--
ren, dat de Rotterdammers zo wéinig piëteit hebben getoond voor een
hoofdzakelijk eenvoudige doch landeJijk-schone. ervaring, dat de natuur
het slachtoffer werd van een op zich zelf noodzakelijke stadsuitbreiding?'
Och ja, .eensdeels wel, maar anderzijds moet men niet vergeten, dat ait
uitgestrekte gebied, waar mi meer dan 200.000 mensen wonen, thans aan
duizenden werk verschaft.
v/eg lag het buitenverblijf „Jaca-
tra" van de familie Reuchlin, een
halve kilometer verder dat van fa
milie Van Peski. Daar voorbij vond
men het grote buiten „Lommer
rijk", dat een statige indruk-maak-
tc. Tenslotte kwam men bij de ko
renmolen van de heer J. P. Engel,
die thans van zijn wieken is ont
daan. Aan de binnenzijde van de:
Katendrechtse Zeedijk lag „Katen
drecht" van de familie Mees en
daarnaast „Lommeroord" van de
familie Pincoffs inderdaad twee;
bekende families in Rotterdam!
Van dit alles is nu niets meer
over. Vele grote buitenverblijven,
in welker omgeving men heerlijk
kon wandelen, alsmede een aantal
verspreid liggende boerenwoningen,
maakten plaats voor haven- en in
dustrieterreinen, huizen, winkels,
en bedrijven, waar nu velen wo
nen en werken.; We laten het aan
onze lezers over te beoordelen;
welke toestand de meest gewenste
ls,
Het is de heer G. J. de Jongh'
geweest, de directeur van Gemeen
tewerken, die de stoot heeft gege
ven tot deze ingrijpende verande
ringen. In. 1895 kwamen Charlois
en Katendrecht onder Rotterdams
beheer en werden Maas- en Waal-
haven gegraven. In totaal werden
700 huizen afgebroken en moesten
3500 bewoners van Katendrecht en.
Charlois elders hun heil zoeken.
In feite, bracht echter-de wet van
25 October .1873, die Charlois en.
Katendrecht verenigde, en. die op
1 Januari 1874, nu 75 jaar geleden,
van kracht werd, de doodsklok
Wanneer men met het Heen-en-
weer bootje, naar Katendrecht
vaart, ziet men al van verre de
massieve torens van. de Holland
Amerika Lijn, waarvan het door
het weer groen gekleurde koper zo
vreemd kan schitteren in het zon
licht, Deze torens vormen als het
ware de toegangspoort tot Katen
drecht, de havenwijk met haar
enorme opslagplaatsen en arbei
derswoningen.
Het Katendrecht van vijftig, zes
tig jaar en nog langer geleden,
bood. een heel andere aanblik,
maar men vergde niet,, dat de.lig
ging ook geheel anders was. Wel
was er ook sinds mensenheuge
nis de veerboot, die de naam.
zegt het - aanlegde aan de Veer-
laam Dit veer was vóór de bouw
der grote bruggen in 1878 uiter
mate belangrijk. Practisch iedereen
die van Holland .uit via Rotterdam
naar het Zuiden naar Dordrecht
of zelfs naar Antwerpen reisde,
maakte er gebruik van. Niet ver
van de aanlegplaats stonden drie
grote- logementen: Het Wapen van
Antwerpen. De Gouden Koetswa
gen en Het Zwarte Paard. Wie zijn
reis per postkoets over de Ouden-
of Dordtsestraatweg, die Napoleon
had laten aanleggen, des avonds
niet meer kon voortzetten, bracht
daar de nacht door. Ook mochten
deze herbergen zich op zomer-Zon_
dagmiddagen verheugen in een
druk bezoek. Vele Rotterdamse fa-
Buitenverblijf op Oud-Katendrecht, dat slachtoffer werd van Rotter-
dams erpansie-drift
müies, gezeten op de terrassen, ge
noten van het fraaie uitzicht op
de rivier.
Wie rijk was
Het meest bekend was Katen
drecht echter door de luxueuze
buitenverblijven, die door vooraan
staande. Rotterdammers langs de
toenmalige Katendrechtse Zeedijk
en de Dordtsestraatweg gebouwd
waren. Aan genoemde Zeedijk
recht tegenover de Dordtsestraat
weg stond het grote herenhuis van
mr. v. Osenbruggen, de kanton
rechter van Ridderkerk; vrijwel
aan het begin van de met mooi ge
boomte beplante Dordtsestraat-
Advertentie L M
ontbraken eveneens slechts twee
van de zeven waren op de zitting
van gisteren aanwezig hetgeen
dan ook de KLM-raadsman Came
ron aanleiding gaf tot krachtige
protesten.
Het onderzoek naar de KLM-ramp
op Prestwick is gisteren de vierde
dag ingegaan en het ziet er naar
uit dat vandaag, Maandag en Dins
dag ook zitting gehouden zal moe
ten worden want er waren gister
morgen van de 79 getuigen nog
maar 19 gehoord. De twintigste was
grondingenieur J. de Jong, van de
KLM, gestationneerd op Prestwick.
Hij had de „Nijmegen" op een
hoogte van ongeveer 50 meter zien
naderen, terwijl de motoren op vol
le toeren draaiden, zo vertelde hij,
HU had het toestel in de wolken
zien verdwijnen. Vijf minuten had
den de lichten op de gebouwen
even geflikkerd. Later, toen het
toestel reeds was neergestort, had
hij in de bakboordstuurstoel het
half verkoolde lijk van gezagvoer
der Parmentier aangetroffen. Hij
kon hem identificeren aan de hand
van een visitekaartje in een der Jas-1 gen boodschap van het vliegtuig
zakken. - wes onleesbaar geweest. Om 23,36
Een tweede protest, dat Cameron
later indiende, had betrekking op
een document dat naar hij zei, had
moeten worden voorgelegd aan de
reeds eerder verhoorde 18-jarige
getuige Simpson. Het was een
weerbericht, door de meteoroloog
aan d« contröletoren gezonden, en
om 23.30 op de avond van de ramp
door deze geparafeerd. Procureur
Leslie bood daarna zijn veront
schuldiging aan en zei, dat het do
cument aan zijn aandacht ontsnapt
was.
Getuige Edwin Leek, lucht-
verkeersambtenaar van het vlieg
veld Prestwick, vertelde dat er om
23.33 een verduistering van alle
lichten van het vliegveld was opge
treden. Een direct daarna ontvan-
Logboeken waren niet'te vinden,
zodat de conversatiedie in de laat
ste minuten voor de ramp tusBen
het vliegtuig en Prestwick is ge
voerd, niet te reconstrueren is. De
logboeken van Prestwick, waarin
had het vliegtuig een mededeling
gedaan, omtrent het voorbijschieten
van landingsbaan 32 en om 23,37
kwam de bewuste mededeling „Heb
ben iets geraakt, trachten te. stij
gen". Nadien is. er geen contact
deze conversatie ook is opgetekend, meer met het vliegtuig geweest.
over. beideoude dorpen aan' het
luiden.
Charlois had ccn veel eenvoud^»
ger cachet dan Katendrecht. De
oudste huizen staan rondom de St.
Clemenskerk aan de Charloisse
Kcrksingcl. Eens lag deze kerk ge
heel achter het groen verscholen.
Rondcm de hof lag eer. gracht, die
gedempt is..
Een brok prachtig natuurschoon
was de Oude Koedood. Het was
een met wilgen omkranst boezem
water. In oude geschriften lézen
we: Heerlijker en leerzamer wan
deling, was er in de omtrek van
Rotterdam niet te vinden Loopende
langs den Sluisjesdijk te Charlois,
links omslaande langs het boezem
water, den Robbenoord5chen Vliet
en voorbij' den moeien Robbenoord-
schen molen, en de schilderachtige
plaatselijke verwijding van den
Vliet, het „Gat zonder Geld" ge
naamd, begon men al te genieten
van de flora, van de heerlijkheden
der natuur, totdat men den Ouden..,
Koedood bereikte, die, omgeven
door een prachtig moerasgebied,
„Eldorado" was van de Rotterdam-?
se botanici als ook van de jeugdige
natuurliefhebbers. Mooier, interes
santer streek, die verheffender na
tuurgenot en beter gelegenheid
voor natuurstudie bood; was' niet
denkbaar".
Maar niets heeft de groei van
Rotterdam kunnen stuiten. Achter-
af beschouwd, had men de grote
havonuitbreidingen misschien beter
tot stand kunnen brengen aan de
Noordelijke oever, tussen Rotter-
dam en Maassluis. Wellicht Was
ook een grotere eenheid- ontstaan
en had men de aanleg van kost-
bare spoorwegverbindingen, de
bouw van bruggen over en vaneen
tunnel onder de rivier achterwege
kunnen laten. Maar of Rotterdam
daar „mooier" geworden zou zijn?
Vermoedelijk past een Rotterdam
mer niet in een stad met gebouwen,
die wonderen van bouwkunst zijn, -
met standbeelden en spuitfontei-
nen!
Advertentie L M.
Onder deze titel schreef prof.
G. Brouwers, hoogleraar' aalv
de Nederlandse Economische
Hogeschool te Rotterdam, voor
„Het Farooi". een zevental
artikelen. Deze uiterst belang
rijke artikelen werdén in een
boekwerkje samengevat, dat
0.73 verkrijgbaar te;
tl kunt bestellen, per postwissel 'of
per postgiro No, 260728 ten name
van „Het Parool". N.Z: Voorburg^
wal 225 Amsterdam-C., onder ver
melding.
BROCHURE PROF. BROUWERS
