Het vertrek van een troepenschip
eist een stuk organisatie
Twee films van Henry
Hathaway
Op het Nenijto-terrein woont een
tevreden slag mensen
f: i
Ir. Van Dieren, grenzenloze
fantast, voor het Hof
Uitsiag Floritanda-prijsvraag
Hou je goed Huzaren vati Boreel en
tot spoedig weerzienv
Rotterdam eindfase
van het verblijf in
't vaderland
Finale van een
kunstreis
E. Pli. O. terug in
Ructerdam
OME HANDELSBALANS.
Energieke propaganda
voor de Nazi's
Verrassend knpp werk can groot regisseur
Capitol
Kus des doods
Zij verkozen ook
de vrijheid
van Het Rotterdamsch Parool"
De prijswinnaars
Gonzende bedrijvigheid met het oog<
op 't komende seizoen
.J
Lutusca
Hallo, Noord 777
V?
Victoria
Joan de
Onverschrokkene
Colosseum
Ik weet van niets
Herdenkingsconcert
Willem Pijper
Zaterdag 26 Maart 1949
5
In de afgelopen week vertrokken twee troepentransportschepen, de
„Zuiderkruis" en de „Volendam" uit Rotterdam naar Indonesië, nagewuifd
en nagestaard door velen, die met beklemd hart hun man, zoon, verloofde
of vriend zagen vertrekken, De mannen aan boord werden geroepen en
gingen om ginds in de Oost een taak te vervullen, zwaar en moeilijk en
van een dergelijke aard, dat zij, die hier in Holland achterblijven zich daar
uiterst moeilijk een of misschien in het geheel geen voorstelling van
kunnen maken. Men voelt vooral ook ii» de laatste tijd als door een soort
intuïtie de moeilijkheden, of beter de grootte van de moeilijkheden aan, die
de mannen daar wacht, maar de aard van die moeilijkheden kennen we
niet. Zullen we ook niet kennen als we niet zelf doorleefd en doorvoeld
hebben, wat ginds gebeurt,
lachen en toch zo hier en daar een
verstolen traantje, dat wordt weg
gelachen door een vrolijk soldaten
gezicht.
Rotterdam kent alleen het eindsta
dium van de laatste reis. die de sol
daten. voor lange tijd in ons land
maken. Wij zien hier alleen de van
opschriften voorziene treinen, vol
wuivende en schreeuwende soldaten,
die over de spoorlijnen rond of door
de stad rollen op weg naar de ha
ven, waar het schip wacht. En bij het
Marconiplein heeft iedereen wel
eens zo'n trein gezien met op de
treeplanken tussen de mannen van
de militaire politic* dc achterblij-
vnnden, die gekomen zijn om te pro
beren de vertrekkende soldaat toch
nog een laatste kus, een laatste
handdruk of een laatste welgemeen
de goede raad te geven. Maar, alles
wal aan dit laatste stadium vooraf
gaat, is hen, die er niet direct of zij
delings bij betrokken zijn onbekend
of slechts ten de2e bekend.
Voorbereiding
Reeds een half jaar voor bet ver
trek, du3 op het moment eigenlijk,
dat de soldaten onder do wapenen
komen, worden door het Directoraat
Verkeerswezen van de dienst Kwar
tiermeester-Generaal, welke instan
tie de militaire vervoererwregelt, de
eerste inlichtingen ingewonnen, die
voor het vervoer van belang zijn.
Eén of twee maanden later
wordt dan reeds een voorlopig
vervoerplan gemaakt, waarbij de
eerste aanwijzingen aan de com
mandanten van de betreffende
onderdelen worden verstrekt.
Ongeveer een maand voor het
vertrek komt een inschepingsbe-
vei, waarin alle bijzonderheden
zjjn vermeld. Bij de opstelling
van dit bevel is rekening gehou
den met de bevelen aan andere
leger-onderdelen, die met het
zelfde schip vertrekken, zodat als
tenslotte de treinen de kade van
de Merwehaven ops tomen, zich
geen moeilijkheden voordoen op
het gebied van organisatie, maar
alles op_ geleidelijke wijze bin
nenkomt.
De Huzaren
Met de „Volendam" vertrok Vrij
dag een. eskadron van het Regiment
Huzaren van Boreel uit Amersfoort,
een regiment met een oude en roem
rijke naam, die menig hart van een
oudgediende nog sneller doet klop
pen. Wij hebben de laatste dagen
voor het vertrek van dit eskadron in
hun kazerne te Amersfoort meege
maakt. niet omdat het de Huzaren
van Boreel waren, maar omdat zij
toevallig ook met de Volendam ver
trokken. We hebben niet zoals vroe
ger dc warme lucht van een paar
denstal geroken, maar op Ottderdag
hebben we een tochtje meegemaakt
op het nieuwe paard van de huzaren:
de gepantserde verkenningswagen.
Er heerste een ernstige, maar niette
min opgewekte stemming. De solda
ten waren terug van inschepingsver
lof en nu toonden 2ij in de kazerne
aan de achterblijvenden, wat zij
eigenlijk uitspoken in dienst, 's Mor
gens reden de lichte pantserwagens
op het kazerne-plein onder sirene-
geloei af en. aan, beladen met ouders,
verloofden en vrienden, er werd
kennis gemaakt met de comnfandan-
ten en 's middags werden de familie
leden toegesproken door de Overste
en door geestelijke verzorgers. Ook
deze laatstcn bleven achter in de ka
zerne en zagen velen, waaraan zij
zich gehecht hadden vertrekken.
Maar de Huzaren van Boreel schij
nen andere opvattingen te hebben
over een afscheid, dan men over het
algemeen heeft. Een afscheid moet
niet vergezeld gaan van veel tranen
en zuchten, het moet er vrolijk
toe gaan. Je moet de achterblijven-
den tonen, dat je met een opgewekt
hart de toekomst Inziet en dat jc
zelfs in de moeilijkste omstandig
heden je goede humeur niet verliest.
Een goed humeur en een vrolijk
gezicht is alles waard, dat maakt de
moeilijkheden aan beide kanten lich
ter. En daarom trokken zij Vrijdag
morgen voorafgegaan door „hun"
kapel met volle muziek door de stra
ten van Amersfoort naar het station.
Lachende gezichten, overal, een fik
se klap op de schouder van een ka
meraad, die later vertrekt, een opge
stoken duim van de slager, die met
omgeslagen mouwen in de deur van
zijn winkel staat, fleurige winkel
meisjes. die naar buiten komen ren
nen om de „jongens'" nog even toe te
Na een reis van 30 uren Is het Rot
terdams Philhai mortisch orkest Vrijdag
avond uit Stockholm in Schiedam ge
arriveerd Moe, maar «uiterst voldaan
en zelfs enigszins gebruind het weer
in Scandinavië was prachtig stapten
Ed. Fhpste en zyn musici uit de Scan-
dex om begroet ie worden door familie
leden en vrienden; ook de heren C, A.
't Hart en D. Hoogendijk waren aanwe
zig. de laatste bood mevr. Flipse bloe
men aan. In de welntge minuten, die
restten vóór de aankomst van de trein,
die het gezelschap naar Rotterdam zou
brengen, vernamen we, hoe de orkest
leden op hun tournêe getroffen zijn ge
weest door de hartelijke ontvangsten
overal, de prachtige natuur, de buiten
gewoon mooie concertzalen en hun voor
treffelijke acoustiek. Het was voor het
R.Ph.O. zeer prettig musiceren geweest
onder deze ideale omstandigheden en de
teamgeest van het orkest is door deze
gezamenhike reis heel sterk geworden.
In de sociëteit Oud-Boymans is er Za
terdagavond een reünie voor alle orkest
leden met echtgenoten, vrienden en be
stuur van het R.Ph.O. en daar zal dan
het Scandtnavïë-verhaal in geuren en
kleuren worden opgedist.
Verrassingen
Dan het vertrek op het station en
daarbuiten de verrassingen, die de
instructeurs en de recruten de ver-
trekkenden hebben toegedacht. We
kregen daar in Amersfoort de in
druk. dat de achterblijvers eigenlijk
een beetje in mineur-stemming wa
ren. „Dat is het vierde eskadron, dat
ik zo wegbreng", zei een oude in
structeur. die met zijn motor een
eindweegs langs de spoorbaan was
gereden en daar, staande op het za
del, zijn „jongens" een laatsU groet
toezwaaide, wat met een luid ge
juich beantwoord werd. Weer wat
verder de hele rijschool, die zich op
de weg langs de spoorbaan had op
gesteld. Hoog boven op de wagens,
met de duim omboog, seinden zij als
het ware hun laatste groet: „Hou jc
goed. Huzaren van Boreel!"
Verder gaat het naar het Westen
station Utrecht, Woerden, Gouda
overal zwaaiende mensen en in de
wagons de soldaat, die zich overal
thuis voelt. Sommigen hangen ver
uit het raam, anderen hebben zich
gemakkelijk geïnstalleerd, maar
springen toch weer op als er huizen
in de buurt komen. Dan hangen zij
over de ruggen van hun kameraden
heen uit het raam, fluiten, roepen,
lachen en tappen moppen op alles en
nog wat.
Langs de Ceintuurbaan komen,
we bij het Marconiplein, daar is
het even stil; het laatste afscheid!
Maar ze verliezen hun goede.hu
meur niet! Eén neemt een korpo
raal van de militaire politie in
de maling, door net te doen of
hij er uit wil. De politieman laat
zich bedotten en wordt smade
lijk uitgelachen, want nou ja. mi
litaire politie is voor een soldaat
wat een agent is va oh een jongen,
die op straat voetbalt.
Laatste ogenblikken
Op de kade is het even werken ge
blazen, de loodzware plunjezakken
moeten aan boord en fn de bagage
ruimen worden gesjouwd, maar als
dan even later „hun" kapel onder
leiding van de onverbeterlijke kapel
meester. die in drie maanden een
prima kapel uit de grond stampte,
voor het schip heen en weer gaat
marcheren hangen zij alweer over de
railing. Majoor Bosch, de comman
dant, laat hen gaan. Hij weet, dat hij
op zijn mannen kan vertrouwen.
„Een huzaar blijft altijd een huzaar
ook at zit hij in een pantserwagen",
zegt hij. „Maar ze weten wat hun
plicht is en daar gaat het om!"
En ze wisten Vrijdagmorgen wat
hun plicht was! Met z'n allen en
dat waren een goede 240 man zorg
den zij er voor dat de stemming bij
de andere ingescheepten en daar
wr.s bv. een heel bataljon infanterie
bij niet sentimenteel werd- Wij
heboen al heel wat troepenschepen
zien vertrekken, maar Vrijdag heers
te er verreweg de beste stemming.
En toen dan de „Volendam" lang
zaam van de kade werd weggetrok
ken door de sleepboten, hieven zij
ten afscheid nog éénmaal hun reeds
veel gezongen- „Huzarenlied" aan:
„Wij zijn huzaren, wij zijn huzaren,
rood en Wauw,
Een zwaard van staal gesmeden
Al is ons wapen nog zo klein
Wij zullen steeds de eersten zijn
En ïs het vaderland in nood
Wij blijven trouw tot in de dood".
Aan het eind van de kade stond
de overste met opgestoken duim en
we konden merken, dat hij trots was
op de soldaten, die onder zijn beve
len waren opgeleid.
Advertentie t.M.
„Heb Je gelezen, dat onze han
delsbalans zo passief Is en een
gat van2247millioen vertoont?"
„Dan moet Lieftlnck die balans
maar eena naar Paltbe sturen."
„Naar Palthe.,.?'*
„Ja, want daar stoppen ze elk
gat zó, dat geen mens 't ooit
meer terug kan vinden."
Zo kordaat als hij was met de
pen,, ziet Ir v. Dieren er niet uit:
Een miezerig mannetje met een
bril op, die ieder ogenblik van
zijn neus dreigt te. vallen, Voor
veel Nederlanders beeft zon naam
echter een beruchte klank. Vóór de
oorlog woonde bli als scheeps
bouwkundig Ingenieur in zijn
grote huis aan de "Wijnhaven.
Helaas Is mijn huis niet ge
spaard gebleven", schreef hij kort
na de 14de Mei 1940 aan een Buit-
se vriend. „Een kleine troost is,
dat de Duitsers bet gedaan heb
ben."
„Het is uit ontevredenheid over
de economische en politieke toe
stand in het voor-oorlogse Neder
land", vertelde hij Vrijdagmor
gen de President van het Bijzonder
Gerechtshof, „dat ik in 1935 na
veel aarzelen de zijde van de NSB
koos, Hitier gaf zijn volk arbeid
en brood en in Nederland discus
sieerden de Christelijke regering
er over of vis, die aan kinderen
moest worden uitgereikt, al of niet
met ,ch' moest worden geschreven,
maar vïs(ch) kregen, de kinderen
niet."
Gedurende de oorlog was Van
Dieren Nazi-propagandist Hij
hield lezingen, schreef artikelen in
tijdschriften, o.a. in „De Waag" en
trachtte in zijn talrijke brieven
familieleden en bekenden te over
tuigen van de zegeningen van het
Nazi-regiem.
Het optreden van de NSB In de
oorlog beschouwde hij niet als
landverraderlijk. Zij werkte met de
Duitsers samen, uit vrees voor
Rusland. De president bedacht ech
ter, dat in 1940 Duitsland en Rus
land nog dikke vrienden waren...
Oranjehuis beledigd
Verdachte verheugde zich in het
bezit van een Duitse vriend, die
zich bijzonder interesseerde voor
geschiedenis. Het is voor v. Dieren
aanleiding geweest, in verscheide
ne brieven zijn eigen wel zeer
afwijkende van de algemene vi
sie te geven op de geschiedenis van
Nederland en een aantal grove be
ledigingen te uiten aan het adres
van de leden van het Oranjehuis.
De ingenieur deed zijn uiterste
best, de bezwarende inhoud van al
deze brieven te ontzenuwen. Maar
bjj zijn mening over de jaden ging
dat wel heel moeilijk. „Nederland
was steeds afhankelijk geweest van
de joden." Dezen moesten nu maar
verdwijnen, grondig, snel, hygië
nisch en pijnloos. Hen niet treite
ren, dat zou maar .ontevredenheid'
wekken bij het andere deel van het
Nederlandse volk. Het was echter
zijn bedoeling geweest de joden
naar een ander land te transporte-
OUDE FIRMA BREIDT ZICH UIT
De textielfirma H. Hulsman in heren
kleding, zoals velen zich zullen herin
neren vroeger gevestigd aan de Hoog
straat (sedert 1885), gaat aan haar te
genwoordige pand Ie Middellandstraat
100 een noodzakelijke uitbreiding geven
door bijtrekking van pand 98. Het
bouwbureau S. J. de Jong toverde het
pand tot een moderne winkel. Daar er
plannen bestaan om t.z.t. weer in de
binnenstad terug te keren, wordt het
nieuwe pand Dinsdag 29 Maart zonder
enige officiële plechtigheid in gebruik
genomen.
ren. Naar welk land, wist hij zelf
niet
Ned. Oost-Compagnie
De President noemde verdachte
een grenzeloze fantast, die leed
aan zelfoverschatting. „U bent o.a.
commissaris geweest van de Ne
derlandse Oost-Compagnie en van
de Nederlandse O.-Rederij. U zegt,
voedsel te hebben aangevoerd voor
de bevolking van Rotterdam, U
hebt getracht voor Nederland een
vissersvloot te bouwen, om de vrije
zee op te gaan, maar een kind wist
dat de Duitsers dat nooit zouden
toestaan. Zo men er een ogenblik
aan zou denken, dat U onschuldig
bent aan het verraad van uw land,
dan zou men U toch wel voor bui
tengewoon naief moeten houden."
Alvorens zijn eis uit te spreken,
wilde de procureur-fiscaal graag
een idee hebben van het werk,
door de Nederlandse Oost-Com
pagnie verricht. Hoeveel arbeiders
v. Dieren wellicht naar het Oosten
gestuurd heeft? Het antwoord zal
men horen op 29 April. De zitting
is tot die datum verdaagd.
Scène uit Kus des Doods, V.ï.n.r.: Brian DonlevyRichard Widmark en
Victor Mature.
Midden uit een reeks leugenachtige
fraaiigheid komt er dan opeens een film
te voorschijn gemaakt in ons eigen
Amerika nog wel zo goed, zo span
nend en getuigend van zoveel fi!inbe
grip, dat ge u beloond acht voor trw
trouwe bioscoopbezoek en bet verbeten
wachten op eindelijk weer eens een rol
prent die de moeite waard Is.
Stoor u maar niet aan de titel, die
heeft met het alierboeiendste verhaal
geen sleek te maken: kussen des doods
v/orden er met gewisseld in deze ge
schiedenis van Nick Blanco, de gang
ster met het goede hart en de twee aar
dige dochtertjes. Omdat Nick. gegrepen
na een ju weiendiefstal, zijn medeplich
tigen niet wil noemen, wordt hij lot
twintig jaar Sing-Smg veroordeeld, maar
De eerste indruk van ee:i derge
lijk kamp is altijd, dat het indivi
dualisme er hoogtij viert. De ene
wagen is bruin, de ander rood, de
derde is weer geschilderd in ee.n
kleur, die het midden houdt tussen
wit en geel. Dr is niet één wagen,
die precies eender Is als de ander.
En dan tussen al die wagens staan
de „woonwagens zonder wielen".
Dat zijn b.v. oude autobussen,
waarin wonïnglozen eindelijk een
„eigen" huis gevonden hebben en
waarin zij het zich behaaglijk ma
ken, al is het wat klein. Verder zijn
er nog de houten keetjes en dat
zijn er heel watl Sommigen zijn
voorzien van een aardig aangelegd
voortuintje, waarin straks de be
kende geraniums weer zullen bloeien
temidden van de viooltjes en de
rotsblokken.
Vaste bewoners
De bewoners van de twee laatste
categoriën van woningen zijn wat
men zou kunnen noemen: „de vaste
bewoners" van het kamp. Zij heb
ben zich zo goed mogelijk ingericht,
blijkbaar in. de overtuiging, dat het
[JE Floribunda behoort tot het verleden. Vele duizenden bezoe-
kers bewaren een blijde herinnering aan dit grootse bloemen-
iestijn, waaraan „Het Rotterdamsch Parool" een tweetal prijsvra
gen had verbonden.
De indrukwekkende demonstratie van Nederlandse Kwekers
kunst liet o.m. zien een zeldzaam mooie Japanse Kers (fa. Felix en
Dijkhuis) en een fraaie verwerking van Cyclamen-planten (fa.
Bourguignon), De vraag luidde: „Hoeveel bloemen sieren deze Ja
panse Kers" en „Hoeveel cyclamen-planters omzomen de rand van
het bassin".
Ruim negenduizend bezoekers
hebben aan deze bloemenprijs-
vragen deelgenomen. Vooral
wat de Japanse Kers betreft,
liepen de meningen nogal uit
een. Er waren inzendingen die
het getal 4560 vermeldden.
Maar er waren ook deelnemers,
die meenden, dat de Japanse
Kers slechts enkele honderden
bloemen bevatte. Het vastge
stelde aantal bedroeg 1642. De
ALS we dc waterleiding- even buiten beschouwing laten, zijn we
hier van alle gemakken voorzien. We hebben elektriciteit, we heb
ben gas en op zo'n dag als vandaag hebben we nog volop zon bovendien.
Wat wilt Tl nog meer", zei ons Donderdag één van de bewoners van het
woonwagenkamp op het terrein bij de Nenlitohal, Langs de rand van
het veld staan allerlei soorten wagens nu wel niet direct op een keurig
rijtje, maar toch wel zo, dat men er lijn in kan ontdekken. Er zijn mooie
en lelijke woonwagens, oude en nieuwe, zoals men ze overal op de ker
missen ziet en ach met woonwagens is het precies eender als met huizen:
ze worden ook oud.
nog wel een flink poosje zal duren
voor zij hun „houten keetje" -zuilen,
kunnen verwisselen voor een bak
stenen huis. De anderen in huizen
met wielen blijven grotendeels
slechts tijdelijk. Zij hebben hun win-
terbivak nu nog opgeslagen, maar
straks, tegen Pasen, trekken zy
weg. Dan begint voor hen, kermis
exploitanten, de tijd weer, dat zy
van de ene kermis naar de andere
zuilen trekken, dwars door het land
van Breskens naar Delfzijl en van
Alkmaar naar Sittard.
Wellicht zou men geneigd zijn. te
denken, dat de winter hen. tot werk
loosheid doemt, maar niets is min
der waar. Er wordt op het ogenblik
in het kamp geschaafd, getimmerd,
gesoldeerd en gesmeed, dat het een
lieve lust is. Op sommige ogenblik
ken heeft het er wel iets weg van
een werkplaats in een fabriek. Ach
ter de éne wagen zyn een paar
jonge mannen bezig om een houten
geraamte in elkaar te zetten.
„Wat moet dat worden?"
„Nou een nieuwe tent voor
straks".
„Timmeren, jullie die dan buiten
in elkaar? Alles kan toch doornat
worden van de regen en bovendien
kan het materiaal nog gestolen
worden?"
„Waarom?, Een beetje regen
geeft niet en 's nachts gaan er dek
zeilen overheen, wat wilt u nog
meer. En stelen? Er wordt hier
niet gestolen. Niemand haait het in
zijn hoofd om het hout er weer af
te slopen!"
Speciale attractie
Naast een andere wagen Is
Iemand bezig om metalen buizen
aan elkaar te lassen.
„Wij doen hier alles zelf", zegt
hij. „Het zou veel te kostbaar wor
den om ons materiaal te laten
maken en bovendien heb ik niet
voor niets de ambachtsschool be
zocht. Dit, wat ik nu maak, wordt
weer iets nieuws, waar we in het
komende seizoen mee uitkomen.
Een speciale attractie meneer! Ja,
wij zijn tenslotte ook verplicht om
onze klanten iets nieuws .aan te
bieden. Je kunt toch moeilijk ieder
jaar met hetzelfde komen?"
Aan de Zuidkant van het terrein
tegen de spoorlijn aan en be
schermd door de wagens en keet
jes hebben sommige bewoners
tuintjes aangelegd. Er zijn er bij,
die menige votkstuinder jaloers
zouden maken. Een man op leeftyd
laat ons trots zijn „land" zien, waar
de jonge sla en spinazie reed» boven
de grond staan. Alles is afgezet met
wat gaas, waar straks de jonge
ranken van de erwten tegenop zul
len kruipen.
„Nog een beetje rijshout er by
en zij kunnen maar groeien", zegt
hij. „Maar het is een karwei ge
weest om die grond schoon te krij
gen. Alles zit vol met wortels van
onkruid en als Je die er met uit
haalt, overwoekert het straks de
jonge planten".
„Hoe mbet dat nu van de zomer
als u op reis bent? Wie zorgt er
dan voor de tuin?" informeren wy\
„Dat doet m'n dochter en trou
wens m'n vrouw blijft ook hier. Wig
worden te oud om nog mee te gaan.
Misschien ïs het deze zomer voor
mij de laatste keer en dan laat ik
het aan de kinderen over. Wij blij
ven rustig hier met de wagen, ais
we tenminste mogen blyven staan
en daar ben ik nogal bang voor.
Van. hogerhand zou men graag zien,
dat we in een officieel woonwagen
kamp gingen staan, maar dat valt
voor ons niet mee. Er is altijd nog
verschil tussen die echte kampbe
woners en ons, kermisexploitanten.
Vroeger woonden we in een huis,
maar door de oorlog zijn we, als
Speelkameraadjes
heer C. J. Wiekart, Adamshof-
straat 62b benaderde dit getal
het meest. Zijn deelname-for
mulier vermeldde 1643.
De prijsvraag van de cycla-
menplanten was blijkbaar wat
eenvoudiger. Niet minder dan
748 inzenders vulden het juiste
getal in, n.l. 211. Ruim duizend
inzenders gaven op 212 en een
nog groter aantal vermeldde
210.
De tien hoofdprijs winnaars van
de eerste prijsvraag zijn:
1. C, J. Wïekart, Adamsholstraat
62 b (aantal 1613),
2. N. G. J. Vergeer, Jul. v 6tel-
bergstraat 7, Slikkerveer (1645).
3. J Mulders, Korte Bajonet
straat 20 b (1650).
4. J. H. Bakvis Jr.. Oranjeboom-
straat 189 b (1654).
5. A J. v. Meerendonk-v Dort.
Noorderhavenkade 315 a (1628).
6. A Dunk, de Sav. Lohmanlaan
43 (1620).
7. Adrle v. Baarïen, Achterhaven
1 f1665).
8. J. Pols, C3i. de Bourboniaan
37 b (1665).
9 G. v. Wolferen, Gaffelstraat
45 (1666).
10. P. v. d. Tooien, Emraastraat
49. Pijnacker (1615).
Ieder van deze winnaars ont
vangt een bulten- of blnnenplant,
beschikbaar gesteld door da fa.
Felix en. Dijkhuis te Boskoop, Aan
veertig inzenders wordt een troost
prijs toegezonden.
De tien hoefdprijswlnnaars van
de tweede prijsvraag zijn;
1. M. Carrier*, Statensfngel 142 c
2. b. Zijlstra, Oranjeboomstreat
170 (211).
3 Nelly Donker, v. d. Sluysstraat
11b (211).
4. Joh. Fcltman, Maasoord, Foor-
tusjaal (211).
5. Zr L M de Paamv, Zutder
Ziekenhuis (211).
B, S. A. P van Keulen Dreef 91
(211)
7. Mej. A. Schooleman, "Werk-
hoefstraat 3 a (211)
8. W. de Mos Hanselman, Veer-
laan 26 (211)
9. J M. Breemer, Henegouwer
laan 77 a (211)
10. J. van Zuyiekom, Heemskerk
straat 69 b (211).
Ieder van deze winnaars ont
vangt «en kamerplant, beschikbaar
gesteld door de fa. Bonrgulgnon.
Ook wat deze prijsvraag betreft,
wordt aan veertig Inzender» een
troostprijs toegezonden.
Allen die meegewerkt hebben
tot het grote soccer van deze at
tractie zeggen wij hartelijk dank.
zoveel mensen die hier staan, ons
boeltje kwijt geraakt en dan ga je
in de wagen wonen. Nu komen we
er niet meer uit.
„We kozen de vrijheid"
Niet dat we ons niet thuis voelen
in de wagen. Ik voor my zou niet
graag ruilen. We zijn wat klein be
huisd, maar daar wen je aan, En
wat het ongerief betreft, dat lijkt
erger dan het ls. We hebben elec-
tnciteit en radio. M'n vrouw kookt
gas en 't is eigenlijk alleen de
waterleiding maar die ontbreekt,
maar ja het water halen we maar
in emraera. Wy hebben de vrijheid
op onze manier gekozen en dat is
het sjouwen, met wat water wel
waard".
Op de terugweg naar huis of
beter naar het huls van een ander,
waar wij ons vege lijf hebben kun
nen redden voor de woningnood
overdachten we nog even de laatste
woorden van deze bejaarde man.
Een eigen huis zij het dan op
wielen en zonder waterleiding is
toch eigenlijk een onschatbaar be
zit. Vooral ook omdat je er geen
last hebt van boven- of beneden
buren en omdat je niet bang be
hoeft te zyn, dat je de traploper
van een ander verslijt of vuil
maakt. En omdatach er zijn
zoveel redenen, die je aanleiding
zouden geven, om de vrijheid op
deze manier te kiezen.
al* hfj verneemt dat een. van zijn mak
kers zrjn wouw tot zelfmoord heeft ge
dreven en dat zqn kinderen in een
weeshuls ondergebracht zijn, slaat hij
door en herkrijgt daardoor de vrijheid.
Men weet echter wat het lot van ver
klikkers ls in de wereld der gangsters.
Op adembenemend spannende wijze
vertelt de voortreffelijke regisseur Hen
ry Hathaway nu hoe Nick Bianco, ge
holpen door Justitie en politie, zichzelf
en z(jn gezin tracht te beschermen tegen
de wraak der vroegere handlangers. Wij
zul)en het u niet allemaal haarfijn ver
tellen, ge moet maar eens gaan kijken
hoe boeiend Hathaway dat laat geschie
den en hoe prachtig de middelen zijn
geloofwaardig afspeelt, mede dank zij
de vele huiten de studio gemaakte op
namen. die In het verhaal tot een lo
gisch geheel zyn verwerkt.
Victor Mature speelt de hoofdrol
prachtig en Bichard Widmark Ls Tom
Udo, een bandiet om een nachtmerrie
van te krijgen. Vooral niet missen dtt
even spannende als kunstzinnige werk.
En dan moet ge als 't even kan tijd
zien te vinden voor het zien van het
tweede werk van die voortreffelijke
regisseur Hathaway dat toevallig deze
week hier ook draait, Hallo, Noord 777,
FTank Wiecek levenslang onschuldig in
het gevang zou hebben doen blijven, als
zijn moeder, overtuigd van de onschuld
van haar zoon, zich niet half dood had
gewerkt om de 5000 dollar byecn le spa
ren, die zij dan uitlooft als beloning
voor degene, die de ware dader van de
moord aanwijst.
..Bel op: Noord 777" staat er in de
advertentie die zij in de kranten laat
zetten. Een reporter van de Chicago
Times stelt zich in verbinding roet de
dappere moeder, ziet er eerst eepij in.
Bedrij f sklaverj assen
Ere-afdellng:
VD—Verbrlfa
v. NelleJansse
Oranjeb,Debee
ShellBET
MJK—Dreadn.
Afdeling I As
WEK—RET
BageroH. Flee.
Vies—T. den H.
HBM—DKC
NRCGLZ
Afdeling I B:
Sozaro—lnsulinde
StokvisCats
DWL—Grometa
I nsulindePTT
SSAVR—Z. Bergw.
Afdeling I C:
RETMaas
GEBv, Berkel
NKI—Neparofa
K. HulstHermandad
KomgDRB
Afdeling I D:
AllanUnttHS
TediroW armtekr.
Erviro-F CIC
GalakNA SM
PON—Jam in
Afdeling I E:
H. comp.MFB
PHM—HW
OS—DWU
JICS—Vooruitg.
RET—EBMAF
Afdeling II A:
WEK—FHM
Hagcro—v. Berkel
GLZ—ERMAF
HVV -HBM
NRC—H. Eïec.
Afdeling II B:
EET—DIga
Oranjeb Vooruitg.
DWU—Insul.
Insulin de—Ora njeb.
Afdeling U C:
JansseVB
v. Nelle—Verbhfa
Dreadn.NKI
v. BerkelOranjeb,
V. G. fit L.—NKI
Afdeling H D:
SozaroAllan
RET—Vooruitg.
Galak—NASM
PON—Jamln
Afdeling III:
RET—v. Berkel
FHM—VR
lnsulindev. Nelle
Vooruitg.GLZ
ERMAF—WEK
ERMAF—GLZ
lnsulindePHM
18393—1B681
17681—18973
1986516661
18851—20303
1866417702
16315—1S43B
1E099—20259
20234—16484
18933—18411
1719318725
1786S—17583
18501—17543
19255—17231
18270—1887B
17983—17976
17027—18813
17252—17380
19564—16006
16745—19666
16087—19565
20064176S6
2046B—17754
16555—18082
17515—13815
19561—H
1623B—18818
17931—19027
16352—18430
17167—11
17026—18770
19561—16691
16075—19563
18069—18661
18569—18649
1773016410
17004—19038
19225—15585
20107—1S263
37456—18264
20607—15515
17090—18608
19931—19225
20477—18493
16528—17956
18574—19812
193B9—18739
16640—19924
38017—18963
38464—19233
OM DE ZILVEREN KAPLAARS
Gisteravond zijn de wedstrijden
im de Zilveren Kaplaars voortge
zet met de ontmoeting tussen Ca-
land en de Maasstad.
Galand behaalde van de 738 te
maken caramboles er 658 of 89.15
pet en Maasstad er van de 678, 638
of wel 94.10 pet.
Woensdag worden de wedstrijden
voortgezet.
Ji
rcfïZïy'
4;
Helen bezoekt haar onschuldig ver
oordeelde Frank in de gevangenis,
maar al spoedig Is hij eveneens van de
onschuld van Frank overtuigd en dan
krijgen we het zeer boeiende verhaal
over de energieke en. vaak heldhaftige
pogingen van de reporter om tot het be
wijs van de onschuld te komen.
Ook hier laat Hathaway zien hoe
voortreffelijk hij zijn vak verstaat. De
film heeft tal van ontroerende momen-,,,
ten-.-®!*- wordt .uitstekend-gespeeld <r.az
door James Stewart (de reporter) eȣ
Richard Conté (de onschuldig veroor
deelde Frank).
Dit lijkt een heel mooie film. Het ge
geven is vrij sober en ook wei aanne
melijk. Vijf vliegers worden boven het
bezette Frankrijk neergeschoten, Vier
van hen slagen erin, zich schuil te hou
den. terwyl de vijfde via een Illegale
organisatie de mogelijkheid schept, naaj"
Engeland te ontvluchten. Hü wordt
daarbij .geholpen door een cnester en
een dienstertje uit een café, dat in han
den. van de Gestapo valt cn wordt ge
fusilleerd.
Er zyn tal van goede momenten: de
beklemmende scènes in de kerk. de kin
deren, die de Marseillaise zingen, de ter
dood veroordeelde spion in rijn ceL
Vooral de achtervolging door de Gesta-
po-agent is filmisch zeer knap in beeld
gebracht. Ook het spel van Paul Hert-
reld en Michcie Morgan voldoet uitste
kend,
Toch is er een bezwaar. Men kan zich
niet aan de indruk onttrekken, dat re
gisseur Stevenson van deze verzets-
episode dankbaar gebruik gemaakt heeft
om er een lekker spannende film van te
maken. Het is allemaal te goed geënsce
neerd en het verloopt te glad. Dit is een
film, vervaardigd door mensen, die de
menselijke problemen, die het verzet
opriep, of niet kenden of bewust heb
ben genegeerd. Voor hen bestonden de
problemen slechts hierin, hoe zij het
verhaal moesten laten verlopen, zo, dat
alles klopte. En het is aan dc Amerika
nen wel toevertrouwd, deze problemen
op te lossen. Maar Iaat hen geen film
maken van het verzet. Dan wordt het
een variatie van een detective zoals we
er al honderden kennen.
t,,van alle gemakken voorzien,,.
George Formby, de Engelsman met de
rare snuit en de gezellige liedjes, is dit
maal (in Colosseum) wel tussen een
heel vreemd gezelschap beland. Als ar
tist in wording neemt hij zijn intrek in
een artistenpension. wordt daar, zo
„blut" als fuj is. aanvankelijk voor een
vermogend man versleten, raakt en pas
sant betrokken by een moord-zaak. en
wordt zelfs door de politie als vermoe
delijke dader gearresteerd. Maar George
zou George niet zijn. als-ic zich er niet
wist uit te draaien, en natuurlijk komt
alles op zijn pootjes terecht.
Zij die hun eisen niet te hoog stellen,
zuUen deze film wel kunnen waarderen:
het is een vlotte geschiedenis, voor de
nodige spanning wordt gezorgd, en na
tuurlijk zingt George weer een paar van
zijn aardige liedjes, zichzelf begeleidend
op zun banjo.
Maandagavond zullen leraren van
Toonkunst Conservatorium een concert
geven, dat geheel is gewijd aan werken
van de voor twee jaar overleden com
ponist Willem Pijper.
Dit lolfelijk initiatief is genomen door
dc pianisten Lilly van Spengen en Geft
van der Steen leraren van bovenge
noemd instituut, die tevens voor een be
langrijk gedeelte hun opleiding by deze
componist hebben genoten.
Het ligt tn de bedoeling elk jaar een
Pij per-Herdenking te organiser en. Hier
mee wil men in de eerste plaats 's com
ponisten werken propageren en voorts
het feit herdenken, dat Pijper van 1930
af tot aan zyn dood zijn artistieke
krachten heeft gewijd aan het Conser
vatorium. dat reeds onder zijn leiding
was uitgegroeid tot een instituut van
betekenis.
Aan dit concert, dat in het Doofstom-
memnstituut zal worden gegeven, verle
nen behalve de reeds genoemde solis
ten medewerking: Jo Bollekamp (zang).
Han Holsbergen (viool), Victor Bouaue-
non (cello). Jaap Luyendijk (fluit). Con
stant Stotijn (hobo). Harrend Vlag (cla
rinet). Piet Gbtzsch (fagot) en Henk
van Maurik (hoorn).
