Tribune applaudisseerde, toen de
doodstraf werd
geëist
fvJfMA
Rotterdam gaat meer stroom
produceren
Franse studenten speelden
Grieks toneel
FIT
Blijf in de athletiek, omdat
ik er plezier in heb"
3
De zaak-Ho ff ma nn
Verbijsterend relaas van
mishandelingen
Het bloedbad van
de Bloemkweker-
straat
Radio-programma
- 4 ff-f 'f
Maritieme plechtigheid op de Mijdrecht
Zwaar gehavend schip ramde Duitse onderzeeër
Flipse voerde de Matthaus Passion
te Schiedam uit
't Begon met
bellen blazen
Geen rassen onderscheid
meer in India
LINIA
Bruneel-Lapebie leiden
Parijse Zesdaagse
Tweede nederlaag voor
Nederlandse dames
Jan Klein bokst tegen
de Belg Beek
Interview met Fanny
Volgend jaar naar
Brussel
DE A VONTUREN VAN KAPITEIN ROB:
Dinsdag 29 Maart 1949
Hoffman van de voormalige Rot
terdamse S.D.-leiding, misschien
wel dc ergste figuur, nam Maan
dag op zijn veertigste verjaardag
plaats in de verdachtenbank, naast
zijn ondergeschikten Blase ei
Richters, die reeds twee weken ge
leden aan de tand waren gevoeld
en op de uitspraak wachten.
„War ieh nur tod", zuchtte hy.
De tribune dacht er waarschijnlijk
eender over.
De eerste uren van de vele, die
de Rotterdamse kamer van het
Haags Bijzonder Gerechtshof aan
hem zou besteden, leverde hij raaar
pover partij. De advocaat-fiscaal
mr. van Doorn las de ten laste
legging voor. Johann Wilhelm
Hoffman, Kriminal—Obersekretar,
Sturmscharführer, werd er van be
schuldigd op 4 Januari 1944 de
Leidse dokter H. Flu in een auto
ter hoogte van de Haagse Schouw
op de weg naar Leiden te hebben
neer geschoten; 7 September D. C.
Huisman, P, T. Noteboom, L. de
Groen en J. H. Verkoelen gedood
te hebben; voorts op 18 September
1944 meegewerkt te hebben aan 't
neerschieten, zonder vorm van
proces, van A. van Duin, G. Kwa-
dijk en C. P. den Hollander; op 12
November 1944 zou hij aan het z.g.
Kommando Kromberger bevel ge
geven hebben ft. C. L. Vermeulen
en A. van Os neer te schieten. Ten
slotte in het tijdvak van 1940—'45
weerloze arrestanten, onder meer
C. Arkenbout, H. Speksnijder, C.
G. E. de Groot en W. Jaspers mis
handeld te hebben. De president
vroeg verdachte of hij erkende dar
Duitsland de oorlog tegen Neder
land had ontketend- Hij wist het
niet.
Hij was hier op 26 Mei aangeko
men. President: Wat u deed was te
gen de menselijkheid. Hoffman: Al
les wat ik deed was plicht en. is ge
beurd naar beste weten en geweten
cn op grond van mij gegeven beve
len. Ik kan niet beoordelen of dat m
strijd is geweest met de menselijk
heid. President: En die mishande
ling dan7 Hoffman: Ik heb
nooit mishandeld (hilariteit op de
tribune). President: Weet u ook niet
van mishandelingen? Hoffman: Wat
noemt u mishandelingen? Het kan
nodig zijn dat men om andere levens
te redden een arrestant met gepaste
middelen tot spreken brengt, Presi
dent: Waarom is dat doodschieten
niet in strijd met de menselijkheid?
Hoffman: Dr. Flu schoot ik neer om
dat hij wou vluchten. Ik heb het niet
als onmenselijk gevoeld, ook nu nog
niet Onder die abnormale omstan
digheden was dat allemaal anders.
President: Weet u niet dat dit in
strijd is met de wetten en gebruiken
van de oorlog. Hoffman: Dat kan ik
niet beoordelen. Ik kan mij niet
voorstellen dat mijn superieuren ook
iets van mij zouden kunnen verlan
gen wat verboden was.
Daarop worden, getuigen a
charge verhoord. Het is de verple
ger R. Krom uit Leiden, die getui
ge is geweest van de moord op dr.
Flu. Hij had gezien, dat een groep
mannen, een lichaam uit een Duit
se auto tilde.
Hoffman: „De man vruchtte".
President: „Typisch, al uw ar
restanten vluchtten steeds. Wat be
tekent „suf der Flucht erschos-
sen"? Uw kameraad Simon vertel
de ons juist, dat hij nog nooit mee
gemaakt heeft, dat iemand ooit
vluchtte."
Getuige Gerrisse, die bij de SD
gewerkt heeft, vertelde dat Hoff
man hem op de bewuste dag een
wonderlijk verhaal had verteld
over-iemand die hij achter zijn oor
had geschoten. Hij beroemde zich
op zijn daad en vertelde als curio
siteit, dat het slachtoffer nog na
het schot een grote buil kreeg op
het schedeldak.
Pres.: „Heeft u ooit meegemaakt
dat iemand vluchtte?"
Getuige G.: „Welnee. Auf der
Flucht erschossen was flauwe kul."
Kriminalrat Sturmbanführer
Wolk, verdachte S.' chef, vertelde
dat geval Flu een représaillemaat
regel was. Bij de Befehlshaber der
Sicherheits Pollzei was een lijst op
gesteld van personen, die bij te
nemen représailles gedood moes
ten worden. Meestal waren het
mensen die volmaakt onschuldig
waren.
In dit geval werden figuren uit-
HILVERSUM I: 19.— nws: 19.15 con
trabas als concerterend iastrucn.; 19-30
dit is leven; 19.45 rsg. uitz.; 20.00 nws.;
20-05 de gewone man; 20.12 pianoreci
tal; 20.30 lijdensmeditatie r 21.30 Reger-
Bruckner cyclus; 22.37 actualiteiten;
2?45 avondgebed; 23.— nws; 23-15
24.avondconcert.
Hilversum n: 19.— radioBtrlp:
19.10 Boston prom. ork.; 19.15 consu-
intntengunst eist zakenkunst; 19.30 ra
dio muziekjownaal30.nws; 20.05
in het radio zoeklicht; 20.15 Bonte
"Dinsdagavond; 21.30 allerlei; 21.35 brie
ven over hersengymnastiek; 21.45 bui
tenlands overzicht; 22.ik zou zo
graag; 22.30 viool en piano; 23.nws;
23,15 24.gram, muziek.
WOENSDAG 30 MAART 1949
HILVERSUM I; 7.— nws; 7.15 och
tendgymnastiek; 7.30 reveille 7.45 een
woord voor do dag; 8.— nws8.15 te
deum laudamus: 8.45 pianospel; 9.—
bezoek by zieken9.30 commentaar op
famillccompetitie voor zieken; 9.40
Tsjaikofsky10.30 morgendienst; 11.—
fluit, altviool en hard; 11.15 hoorspel;
11.50 balletmuziek; 12.30 land- en tuin
bouw; 12.33 Zigeunerorkest; 13.— nws;
13.15 Mandolinata 13.45 operafragmen
ten; 14.40 even onder ons; 15.jeugd-
concerten; 15-— postzegelverzamelaars;
16.15 voor onze jongens en meisjes;
17.30 platenprog.; 18.onze Ned. ko
ren en korpsen; 18.30 reg. uitz.
HILVERSUM II: nws; 7.15 Ray
Ventura; 8.nws; 8.18 gr.' pl.8.50 voor
de vrouw: 9.— gr. pi.; 16.— morgenwij-
ding; 1020 onze keuken; 10.30 als de
stofzuiger zwijgt; 11.— pop. non stop;
12.Accordeola, 12.30 land- en tuin
bouw 12.33 voor het platteland; 12.38
The Kilima Hawaiians; 13.— nws; 13.15
kalender; 13.20 Malando14.gespro
ken portretten; 14.15 jeugdconcert; 15.—
voor de kleuters; 15.15 mensen, dieren
en dingen in de muziek; 15,30 de Regen
boog; IS.— het stond in de krant16.45
vragen staat vrij; 17.15 omroepkamer-
ork.; 17.45 reg. uitz.; 18.— nws; 18.15
varia- 18,20 -Metropole orkest.
gekozen die althans Jets met het
verzet te maken hadden
Wolk draaide evenals Hoffman
om de vraag van de President be
treffende het neerschieten op de
vlucht, heen. Hij had het bevel ge
kregen dat tegen Dr. Flu maatre
gelen moesten worden genomen en
tevens de waarschuwing dat hij
wellicht zou proberen te ontvluch
ten, En hij geloofde dat FIu dat
ook indexdaad geprobeerd heeft.
De President vroeg Wolk of hij
op de hoogte was van het van te
voren opgestelde persbericht ovee
dr vlucht van Flui en twee ande
ren, die zij met de dood moesten
bekopen.
„Ja", zei Wolk," ik heb dit wel
gelezen."
T-TOFFMANN'S aandeel in het
A drama-Bloemkwekerstraat was
het volgende punt, waar het Bij
zonder Hof zich Maandag mee be
zig hield. De S.D. had inlichtingen
ontvangen over de aanwezigheid
van een Duitse deserteur in een
pand aldaar. Op 1 September deed
Hoffmann met enkele assistenten
een inval. In het huis zou een ille
gale groep een aanslag voorberei
den op de Maastunnel; toen de
deserteur werd aangetroffen en
hovendien een pistool werd gevon
den, beval Hoffmann D. C. Huis
man, P. T, Notenboom, L. de Groen
en J. H. Verkoelen met het gezicht
tegen de muur te gaan staan. Hy
schoot de mannen neer; de be
ruchte Engelshoven ging er nog
eens met een gtengun overheen.
De groenteman G. M. v. Elderen,
die tomaten, kwam bezorgen en
niets met de „illegalen" te maken
had, werd eveneens neergeschoten.
Hoffmann beriep zich thans op het
„Niedexmachungsbefehl" van 11
September 1944. Het waren terro
risten en er werd weerstand gebo
den.
Op 18 September schoot Hoff
mann alleen of samen met een
andere S.D.-er drie jongens neer op
het Breeplein bij de Beukendaal.
Getuige Brouwensteyn had ge
zien hoe de inzittenden van een
Duitse auto vier jongens aanhiel
den, die toevallig voorbij fietsten.
Nadat zij hun papieren vertoond
hadden, schenen de Duitsers weer
weg te willen rijden, maar_ Hoff
mann, die met één der jongens
stond te praten, schoot plotseling
A, van Duin neer. A. Kwadijk
werd door twee van zijn helpers
vastgehouden en eveneens neerge
schoten; toen het slachtoffer zich
nog bewoog, zou Hoffmann hem
een trap en nog een schot gegeven
hebben. Het derde slachtoffer van
deze moordpartij was C. P. den
Hollander; de vierde jongen nam
de vlucht. Verdachte erkende al
leen van Duin neergeschoten te
hebben omdat deze zich verzette.
Bij de S.D. was door verraad
bekend geworden, dat zich op het
V.O.C.-voetbalterrein een illegaal
wapendepöt bevond, bewaakt door
twee gewapende K.P.-ers. Hoff
mann gaf het zgn. Kommando-
Xronberger opdracht deze zaak te
regelen. Op 12 November werden
R. C. L. Vermeulen en A. van Os
ter plaatse doodgeschoten.
„Ik ken die vrouw niet"
De mid dagzitting was gewijd
aan het laatste punt van de ten
lastelegging: de onmenselijke mis
handelingen van arrestanten door
Hoffmann, Een tiental getuigen
herkenden,.hem als de man, die
hen de vreselijkste kwellingen had
doen ondergaan, Drie slachtoffers,
H. Speksnijder, C. G. E. de Groot
en W. Jaspers, die beestachtig wa
ren behandeld, konden niet meer
geturgen. Zij zijn niet uit Duitse
gevangenschap teruggekeerd.
De weduwe van. De Groot vertel
de hoe zü zelf door Hoffmann, die
de verblijfplaats van haar man
wilde weten, met het hoofd tegen
een muur werd gebonkt, geslagen
en in de buik geschopt. Hoffmann:
ik ken die vrouw niet, ik heb haar
nooit gezien.
Getuige C. Arkebout was dagen
achtereen bij verhoren, geslagen,
getrapt en tot bloedens toe ver
wond. Hoffmann: ik heb niet ge
slagen. Hier worden meineden ge
zworen.
De agent van politie F. A. Colet
te, ziekenverpleger op het hoofd
bureau had honderden arrestanten
van de Heemraadssingel zien terug
komen, die allen op de vreselijkste
manier toegetakeld waren.
Hoffmann stond algemeen he
kend als de allerergste beul; hij
heette de „communlstendoder".
Ge4uige had H. een verdachte,
zien slaan, die met de banden op
de rug geboeid in een cel zat.
„Unsirm, fantasie"
Ondanks een verbod van de
Duitsers had hij Speksnijder na
zijn mishandelingen verzorgd. De
kleren van het slachtoffer plakten
aan. het bebloede lichaam vast.
Speksnijder had zich volgens de
voormalige inspecteur van politie
K. F. v. d. Wilt, die met de S.D.
samenwerkte, aan het verhoor op
de Heemraadssingel trachten te
onttrekken door een sprong uit het
venster. Hij bleef echter met een
voet haken. Het slachtoffer bloedde
na het verhoor uit mond, neus en
oren en hij had een kaakfractuur.
Hoffmann moest toegeven, dat een
enkele keer wel eens „tüchtig"
moest worden opgetreden, maar
van mishandelingen had hij nooit
iets gemerkt. De getuigen-verkla
ringen noemde hij allemaal
„Unsinn".
De getuigen G. Kooiman, P. L.
de Bruyn, J. Beunder, P. van
Rikxoort, Joh. van Herk vertelden
hoe ze geslagen, geschopt waren
met ijzer-beslagen laarzen, hoe
Hoffmann hen met ploertendoder,
gummiknuppel en andere wapenen
had bewerkt en bloedend ver
wond. Hoffm n reageerde op deze
pertinente verklaringen met het
stereotype: ik ken die man niet, heb
nooit mishandeld.
Getuige P. Bouma was geduren
de 13 weken veertig keer verhoord
en mishandeld. De tanden en kie
zen werden hem uit de mond ge
slagen.' Hoffmann: ik herken de
man niet.
Getuige J. de Koning was op
zeven plaatsen gewond, met een
tafelpoot en een boksbeugel gesla
gen. Hoffmann: fantasie.
Hierna was het woord aan de
advocaat-fiscaal: Na "Wolk, aldus
mr. van Doom, was Hoffmann de
meest beruchte S.D.-figuur hier in
Rotterdam. Ik heb een kleine keu
ze gedaan uit het geweldige dossier
en slechts de meest sprekende fei
ten tenlaste gelegd. Verdachte be
roept zich op bevelen van hoger
hand, maar er zijn verscheidene
gevallen bekend, dat Duitsers wei
gerden deze bevelen uit te voeren,
zonder dat dit ernstige gevolgen
voor hen meebracht. Hoffmann
leefde zijn amateur-boksersinsiïnc-
len van zijn jeugd uit Op weerloze,
geboeide arrestanten. Dit typeert
de beestmens. Mr. van Doorn acht
te het tenlastegelegde wettig en
overtuigend bewezen en eiste de
doodstraf.
Het motortankschip Mijdrecht van Phs. van Ommeren's Scheepvaartbe
drijf te Rotterdam aan de steiger ven de Nieuwe Matex te Vlaardingen
voor het lossen van een lading walvistraan afkomstig t?on de walvis-
vaarder Willem Barendsz.
De bemanning van de Mijdrecht
Is een voorbeeld geweest van
prachtige zeemanskunst. Moge hun
houding worden nagevolgd, zei
vanmorgen mr. D. G. W. Spitzen,
minister van Verkeer cn Water
staat bh de onthulling van de
bronzen plaat aan boord van de
tanker Mijdrecht, waarin de ko
ninklijke vermelding bij dagorder
staat gegrift. Wie zich verbaast
over hetgeen gepresteerd is, aldus
de minister, weet niet wat ecu
Hollandse zeeman waard is.
Keurig opgepoest en voorzien
van een nieuw laagje verf lag het
gedecoreerde schip Maandag aan
de Parkkade, waar zich een aantal
belangstellenden had verzameld en
waar de Marinïerskapcl zich ter
ere van deze bijzondere gelegen
heid had opgesteld. Aan board van
het schip bevond zich een groot
aantal officiële personen, waaron
der vice-admiraal "Van Holthe, de
waarnemend directeur-generaal
van scheepvaart, de heer M. Vos
en de burgemeester van de ge
meente Mijdrecht.
Minister Spitzen wenste beman
ning en rederij Van Ommeren ge
luk met deze eervolle onderschei
ding welke de Mijdrecht als twee
de Nederlandse schip heeft ontvan
gen, Het schip werd op .7 Maart '41
getorpedeerd op de Atlantische
Oceaan, terwijl men bezig was om
de bemanning van twee zinkende
schepen teredden. Een groot deel
van de stuurboordzijde en van de
bodem werd opengereten. Enkele
schotten werden beschadigd, maar
de Mijdrecht brak niet.
De bemanning verzamelde zich bij
de reddingboten, terwijl de eerste
machinist v. d. Wilt en de vijfde
machinist D. M. Keulemans zich naar
de in het duster gehulde machineka
mer begaven, waar het hun gelukte
de machine weer op gang te krijgen.
Schiedam heeft gisteren zijn mu
zikale evenement gehad: Flipse
voerde er in de gerestaureerde Gro
te Kerk met het Rotterdams Phil-
harmonïsch orkest en -koor de Mat
thaus Passion uit en twee duizend
toehoorders hebben zich gelaafd
aan Each's onsterfelijke schepping.
Het was een goede uitvoering,
geen ideale. Voo-r de solo-stemmen
bleek de acoustiek in de kerk niet
te best te zijn: het fraaie geluid van
b.v. Jo Vincent en Annie Hermes
kwam door de schal niet geheel tot
zijn recht. Koor en orkest onder
vonden er minder hinder van: zij
produceerden, vooral in de koralen
een'mooi klankvolume.
Men kent Flipsd's opvatting van
het werk: het tempo houdt hij aan
de rustige kant en hij streeft naar
grote eenvoud en soberheid, wat
wel eens de schijn wekt van gebrek
aan spanning.
Viel dr dus bij de koren en kora
len veel te genieten hulde ook
voor het jongenskoor De Kleine
Stem West zangsolistisch waren
de prestaties vaak veel minder.
Henk Noort b.v. kan men moeilijk
een ideale Evangelist noemen en
noch Willem Verwey, noch Jos,
Buxcksen zongen resp. dé tenor
aria's en de bas-aria's meer dan re
delijk goed. Willem Eavelli daaren
tegen vertolkte de Christus partij
op de wijze die men van hem kent:
mooi en muzikaal.
Zoals wij al zeiden: de acoustische
gebreken van de kerk deden af
breuk aan de prestaties van Jo Vin
cent en Annie Hermes, wat niet
wegneemt dat de zangeressen mooie
momenten hadden. Zo b.v. Annie
Hermes in de verrukkelijke aria
„Erbarme dich" (prachtig van toon
en bijzondér innig speelde concert
meester Salvatore Tomasso de
vioolsolo!)
Met het prachtig gezongen slot
koor vormde dit gedeelte de hoog
tepunten van deze voor Schiedam
zo gedenkwaardige avond.
Dr Valentine sprak yoor
Rotterdamse studenten
Dr. Alan Valentine, hoofd van de
E.S.A.-missie voor Nederland, zal
Woensdag 30 Maart a.s. om hall drie
's middags spreken, voor de vereni
ging voor studicbelangen van de eco
nomische hogeschool te Rotterdam.
In een niet-offïciële toespraak zal
hij bepaalde aspecten van het Mar
shall-plan belichten, waarna er ge
legenheid zal zijn tot vragen stellen.
Door het smelten van de sneeuw
!s in het gebergte van het Zuiden
van de Libanon het wrak van een
vliegtuig te voorschijn gekomen met
twee verbrande lichamen.
Men is van oordeel, dat het toe
stel aan de U.N.O. heeft toebehoord
en de „Consol" i3, die sinds onge
veer een maand vermist wordt. De
bemanning bestond uit twee Engel
sen.
FEUILLETON
Door M. Pardoe
n
Ze openden dus de deur van
de dienkeuken en wandelden heel
brutaal de gang door.
Bij de pohtie-agent gekomen,
Meld deze hen staande.
„Waar komen jullie vandaan., en
wat doen jullie hier?" vroeg hij in
't Frans.
Jill en Robin probeerden erg ver
wonderd te kijken en deden als of
ze hem niet verstonden.
„I beg vour pardon," zei Robin,
„Ah! Anglais!" riep de agent uit,
maar hij hield nog steeds de door
gang versperd en herhaalde z'n
vraag, nu.wat langzamer.
„Je ne comprends pas," zei Jill
met een afschuwelijk accent, „ik
versta u niet, wij gaan koffie^ drin
ken."
„Déjeuner-restaurant," voegde
Robin er aan toe.
De politie-agent glimlachte. „Ah,
bon déjeuner! Passez done, ma
demoiselle et monsieur loop
maar door."
Hoewel ze het liefste waren gaan
rennen, liepen de beide kinderen
rustig de gang door. Ze waren
doodsbang dat monsieur Blondïn
opeens ergens vandaan, zou komen
cn hun zou vragen, wat ze in dit
deel van het hotel uitvoerden. Ze
hadden echter geluk, want ze kwa
men niemand tegen. Ook de eet
zaal was leeg en binnen vijf^minu-
ten bevonden ze zich weer in hun
eigen zitkamer, waar ze Klets aan
troffen, die heel kalmpjes boven
op de tafel met z'n benen zat te
zwaaien en op een groot stuk drop
sabbelde, dat hij naar zijn zeggen
van een der sous-chefs had gekre
gen.
„Zei niemand iets tegen je?"
vroeg Robin.
„Nee, Ik heb gewoon door 't ach
terhuis gelopen en als ik iemand
tegenkwam hield ik ze staande en
begon tegen ze te praten, en zei
dat ik die sneeuw zo akelig vond
en dat ik zo dolgraag rodelbaan
gespeeld had maar dat 't niet mocht
(en niemand weet hier wat een ro
delbaan is) maar niemand kon *t iets
schelen. Ze hadden 't allemaal erg
druk met 't klaarmaken van de
lunch voor 't restaurant."
„Zo, dat is dat," zei Jill, „maar
nu moeten we krijgsraad beleggen.
In de eerste plaats hoe komen we
te weten waar de Engelse consul
woont?"
„Laten we 't de concierge vra
gen," stelde Robin voor. „Die weet
altijd alles van iedereen."
„Ja, maar zou hij dan niet willen
weten waarom wy' dat vragen?"
wierp Jill in 't midden, „Je weet
toch wel hoe nieuwsgierig hij altijd
is. En stel je voor dat er dan on-
derdehand iemand in de hall was
die ook interesse heeft voor dat
pakje, en ze zouden ons horen en
zich afvragen hoe dat allemaal
zit?"
„Maar zou er wel iemand by zijn,
of iemand die ons zou verdenken?
Ze denken dan waarschijnlijk al
leen dat we om postzegels vroegen
of zo, als ie ons met Alexandre za
gen praten."
„Ik weet 't niet maar ik vond
bijvoorbeeld dat kleine jannetje in
't zwart dat bij Monsieur Blondin
was zo raar. en dan die agent en
alles. Zeg Robin, stel je voor dat
iemand ons verdenkt, of ons door
het raam in die kamer zag, zou dat
wel gevaarlijk kunnen zijn? Ik be
doel, schieten of zo?"
„O, dat denk ik niet," antwoordde
ling tot Jill had hij niet zo'n bij
zonder levendige fantasie cn hij
begon nooit eerder te piekeren dan
strikt noodzakelijk was.
„Alles bij elkaar genomen is het
misschien toch beter om de con
cierge niet naar dat acres te vragen.
Als we 't eens in *t telefoonboek
opzochten! Als we eenmaal 't adres
hebben dan kunnen we wel aan
iemand vragen hoe we er moeten
komen."
„Ja, maar dat heeft ook z'n moei
lijkheden. Als we alleen met de bus
gaan. dan is er vast wel weer de
een of ander vervelend genoeg om
ons te vragen waar we heen gaan.
en dan zullen ze ons tegenhouden of
met ons meegaan. Je weet precies
hoe de grote mensen zijn, altijd
bemoeien ze zich met je en vragen
je honderd uit.1'
(Wordt vervolgd)
Langzaam zette men koers in de
richting Engeland. Plotseling ver
scheen er aan stuurboord een pe
riscoop. Het roer ging om en het ge
lukte de zwaar beschadigde Mij-
diecht om de onderzeeër te rammen.
Deze moest boven water komen en
kreeg daar nog een voltreffer uit
het kanon van de Mijdrecht, waarbij
de kanonniers leke en Wiersma zich.
krachtig weerden. In Engelse haver,
werd de Mijdrecht gerepareerd. Het
schip heeft later nog talrijke dien
sten in het belang van de geallieer
de oorlogvoering verricht. Het com
mando bleef in handen van de niet
genoeg te waarderen kapitein Swart,
die daarvoor een hoge onderschei
ding van de Engelse koning ontving.
(Ongecorrigeerd)
De behoefte aan electriciteit neemt voortdurend toe. Om aan de
toekomstige vraag zo ongestoord en zo volledig mogelijk te kunnen vol
doen, zullen tijdig maatregelen moeten worden genomen, omdat anders
in 1954 en volgende jaren in de provincie Zuid-Holland een ernstig"
tekort aan het voor normaal gebruik beschikbare productievermogen
ontstaat Daarom stellen B. en W. aan de gemeenteraad voor de fabriek
Galileistraat met een productie-eenheid van 50 000 kw uit te breiden.
Met deze uitbreiding is een kapi
taalsinvestering gemoeid van rond
17.650.000. Zij omvat een turbo
aggregaat met een vermogen van
circa 50.000 kw, twee stoomketels
(z.g. babcock), elk met een stoom-
productie van 115/130 ton per uur,
voorzieningen aan de machineka
mer en aan he tketelhuis, alsmede
de bijkomende apparatuur van
pompen, leidingen enz.
Reeds in 1948 was een rapport
verschenen van het Centraal Bu
reau der Vereniging van Directeu
ren van Electriciteitsbedrijven in
Nederland, waarin werd aange
drongen op uitbreiding van de
electriciteitsfabrxek in Zuid-Hol
land, waarbij een nieuw te bouwen
fabriek in Dordrecht werd ge
noemd, uitbreiding van de fabriek
Galileistraat te Rotterdam, vervan
ging van verouderd vermogen in
de Haagse centrale door nieuw en
een uitbreiding in Leiden.
De eerste uitbreiding aan de Ga
lileistraat, waartoe in September
De wetgevende vergadering van
India heeft een wetsontwerp goed
gekeurd, waardoor uit de Indische
strafwet alle onderscheid ten gunste
van Europeanen en Amerikanen
verwijderd wordt.
Sardar Patel, minister van bin
nenlandse zaken, zei, dat het vrije
India geen rassenonderscheid wil
toelaten.
Belangwekkende
opvoering in Palace
Als iedereen Maandagavond stil
Palace had verlaten, zonder ook
maar even de handen op elkaar te
deen, had dit troepje begaafde Fran
sen tevreden kunnen zijn, want het
is er in geslaagd, de volle zaal een
avond lang te boeien. Dat is een lo
venswaardige prestatie: de Griekse
treurspelen, die meer dan twintig
eeuwen geleden werden geschreven,
behoeven een sublieme vertolking,
willen zy niet als vrijwel onverstaan
bare klankuitmgen vervagen in de
ruimte, zonder dat iemand er door
geroerd wordt. Deze vertolking van
„De Perzen" echter ontlokte niet
slechts stille waardering, maar minu
ten lang applaus, tolk van oprechte
bewondering.
Dat moet voor een deel op reke
ning van Aeschylus geschreven wor
den. Dit drama, bet oudst bekende
uit de. literatuur, heeft elementen in
zich, om mensen van 2400 jaar later
aan een stuk in spanning te houden.
Dat komt misschien door de drama
tische gebeurtenis, die aan Tiet
spel ten grondslag ligt: de mislukte
veldtocht van de Perzen onder ko
ning Xerxes tegen de Grieken. Het
vindt wellicht zijn oorzaak in de in
directe opzet van het stuk: om de
lef van zijn vaderland te zingen, put'
te Aeschylus zich niet uit in hoog
gestemde hymden aan de onoverwin
lijke Grieken, maar verbeeldde hij
de smart en de ontzetting, die de ne
derlaag van Xerxes onder de groten
van Ferzië teweeg bracht. Tenslotte
kan de zinvolle en bloemrijke taal er
het hare toe bijdragen, dat men blijft
luisteren naar de eeuwenoude woor
den. Hoe het zij, na een avond als
de2e raakt men vervuld van nieuwe
bewondering voor de antieken.
Toch zou ook dit niet mogelijk zijn
zonder een opvoering, waarbij be
grip en eerbied voor het antieke dra
ma gepaard gaan met een enscene
ring, die ook hedendaagse mensen
aanspreekt. Deze opvoering van een
aantal Franse studenten van de Sor-
bonne, was meer. Men kreeg de in
druk, te doen te hebben met harts
tochtelijke vereerders van de Griek
se cultuur, voor wie het ten tonele
brengen van een product van die
cultuur eer een liturgische dan alleen
maar een kunstzinnige daad was. Het
is niet onwaarschijnlijk, dat deze bij
na religieuze opvatting het meest
ontroerde, Hoe zou het anders mo
gelijk zijn met een stuk zonder ka
raktertekening. zonder dramatische
handeling op het toneel, de aandacht
van zovelen zolang gevangen te hou
den? Het is waar, ook de mise en
scène, de simpele muziek, de artis
tieke costumering en grime droegen
niet weinig tot het welslagen van de
vertoning bij. Maar het meest trof de
devote overgave, waarmee iedereen
zijn rol vertolkte. Daardoor kwam
het. dat de slavinnen, die niets ie
zeggen hadden, even welsprekend
waren als de meesterlijke declama
toren, die het stuk moesten dragen:
koorleider, hoodschapper, Atossa,
Darius en Xerxes.
Voor de pauze gaven enige leden
van de troep een demonstratie van
de muzikale begeleiding, die Jaques
Chailley bij Antigone van Sophocles
en - Agamemnon, eveneens van
Aeschylus, schreef. De consuls van
Frankrijk on Griekenland woonden
de voorstelling bij.
C. J. O.
Advertentie 2.M.
DOOR DE
METHODE
ROTTERDAM
Meenr 124
DEN HAAG
Noordeinde 21
AMSTERDAM
Vijgendam 4 I V
VraagonzebcochureNo.il I
1947 was besloten, zal vermoede
lijk eind 3951 klaar komen.
De thans voorgestelde uitbrei
ding onvoorziene omstandigheden
voorbehouden, een jaar later.
Locaal gezien zijn deze uitbrei
dingen van het grootste belang.
Wat voor de provincie geldt, is
eveneens van toepassing op het
stroomverzorgingsgebied van Rot
terdam. Met name zal de toene
mende industrialisatie langs de
Nieuwe Waterweg steeds hogere
eisen aan de Rotterdamse centrales
stellen.
De zachte winter
De winter 1948/49 heeft ons in
Rotterdam gelukkig voor ernstige
moeilijkheden behoed. De stijging
in het electriciteitsverbruik is niet
noemenswaard geweest, vergeleken,
bij het vorig seizoen. Dit kan in de
komende jaren, snel veranderen.
Het is niet uitgesloten, dat België
xons dan te hulp moet komen, of
schoon dit afhangt van het vermo
gen, dat men daar over heeft. Bel
gië heeft, omdat het eerder bevrijd
was tijdig voorzieningen kunnen
treffen. Ook heeft men een open
oog voor de vvensen der winkeliers
in verband met de etalage-verlich
ting. Er is een voorstel in voorbe
reiding de winkeliers wat meer
armslag te geven. De controle is
een moeilijk punt doch men hoopt
erin te slagen door de midden
standsorganisaties in te schakelen.
Welk een vlucht de electrlciteits-
productie in Rotterdam in de laat
ste decennia heeft genomen, wordt
geïllustreerd door de fabriek Schie-
haven, die oorspronkelijk, in 1904,
was geprojecteerd op een vermo
gen van 19000 kw en die er than3
60.000 heeft. Bij de ingebruikstel
ling van de fabriek Galileistraat,
bedroeg het vermogen 80.000 kw.
Na de eerste uitbreiding zal het
totaal vermogen 176.000 kw bedra
gen, na de tweede uitbreiding in.
1952/53, circa 215-000 kw. Wat dit
betekent kan men uitrekenen ais
men weet, dat 50.000 kw 70.000
p-k. is.
Hockey
Na de sprints van Maandagavond
acht uur luidde de stand in de Pa
rijse zesdaagse:
1. Bruneel-Lapebie 382 pnt.
Op een ronde: 2. Strom—Arnoldi
193 pnt. 3. Kintvan Steenbergen
137 pnt. 4. BruylandtAdriaenssens
97 pnt. 5. Dousset—Guillier 92 pnt.
6. Pousse—Giorgetti 79 pnt.
De overige koppels hadden twee
of meer ronden achterstand. Het
Frans—Nederlandse paar Seres
Pellenaers lag met twee ronden
achter; tand op de tiende plaats met
105 pnt.
Ook de tweede en laatste wed
strijd, welke het Nederlandse da
mes hockey-elftal tijdens haar Ierse
tournee speelde, eindigde in een
nederlaag. Te Belfast werd Maan
dag in een officieuze wedstrijd met
30 van een vertegenwoordigend
NoordIers elftal verloren, nadat
de rust was ingegaan met een 10
voorsprong voor de Ierse dames.
Wanneer Jo Jurissen haar doel
met zo prachtig had verdedigd zou
de overwinning der Ierse dames
nog groter zijn geweest. Een fraaie
kans om de eer te redden ging voor
de Nederlandse ploeg verloren, toen
mej. Riemersma een hard schot
loste, dat echter juist naast ging.
Op 5 April, de dag waarop de hal
ve finales van de internationale
we Iter competitie worden verwerkt,
bokst Jan Klein te Antwerpen
tegen de Belgische zwaargewicht
Beek.
Fanny Blankers—Koen heeft tien
dagen doorgebracht in het Zwit
serse plaatsje Engelberg, waar een
redacteur van de „Neuc Ztiricher
Zeitung" de gelegenheid waarnam
haar te interviewen.
De Olympische kampioene is
iemand, schrijft deze Zwitser, die
al indruk maakte door haar ver
schijning: lang van postuur, met
brede schouders, grote blauwe ogon
en blond krullend haar. Toch heeft
ze iets echt vrouwelijks in weien
en optreden, in tegenstelling met
andere grootheden van de vrouwe
lijke sport, zoals de Amerikaanse
athlete Helen Stephens en de Pool
se Stella Walsh, die iets manne
lijks hadden.
Fanny Blankers—Koen zei, dat
zij juist hieraan haar populariteit in
Nederland dankte. „Mijn vurigste
bewonderaars zijn geen sportfana-
tiekelingen, doch huisvrouwen en
moeders" zo zeide zij.
Vervolgens vertelde zij, dat se
dert haar grote Olympische suc
cessen, de vrouwelijke athletiek in
Nederland een hoge vlucht had ge- i
nomen. i
Op de vraag hoe zij over de sport J
voor de vrouw dacht, antwoordde
rij; jiSport is goed voor de vrouw,
iedere vrouw moest aan sport doen
uit gezondheidsoverwegingen. Of
zij echter aan wedstrijdsport mee
moet doen, behoort iedere vrouw
voor zichzelf uit te maken, aange
zien dat een kwestie van haar ge
stel is. Zij moet zelf weten waar
haar natuurlijke grenzen liggen".
Fanny vertelde verder, dat alle
leden van de Nederlandse vrouwe
lijke estafette-ploeg op de O. S., ge- -
trcuwd waren en dat twee van
haar teamgenoten ook kinderen
hadden.
Op de vraag, of de prestatiegren-
zen bij de dames-alhletiek naar
haar mening reeds waren bereikt,
antwoordde zij, dat men dikwijls
had gedacht, dat een of ander record
niet meer gebroken kon worden,
doch dat de practijk herhaalde ma
len het tegendeel had bewezen. Op
de ietwat indiscrete vraag of rij
dacht haar records nog te kunnen,
verbeteren, antwoordde rij lachend:
„ik zal de athletiek blijven beoe
fenen, omdat ik er plezier in heb,
maar niet om populair te zijn. Op
myn leeftijd ik word in April
31 jaar zijn eigenlijk geen betere
resultaten meer te verwachten. Ik
ben vast van plan uit te komen ia
landemvedstrijden en ook zal ik
in 1950 starten bij de Europese
kampioenschappen in Brussel7'.
46. Rob heeft nog
juist de „Vrijheid II*"
bereikt, wanneer de
vloedgolf komt opzetten,
Reusachtige zeeën stor
ten zich op het scheep
je en het is meer geluk
dan wysheid, dat Rob
nog net Skip weet te
grijpen, die zijn baat-
natuurlijk is nagespron
gen. Maar dan is net
alsof de wereld vergaat:
met donderend geweld
bruisen de golven over
het schip. „Dit is het
einde," denkt Rob.
Maar wanneer hy ein
delijk weer iets kan
zien, merkt hij, dat de
„Vrijheid II" nog intact is. Doch waar is de nog juist de achtersteven in de golven ver- als een enorme zwarte bol langzaam en statig
„Walrus"? Het fraaie motorschip heeft de dwijnen. Maar indrukwekkender is het schouw- het „Levende Eiland" omhoog uit de oceaan...
Robin geruststellend. In tegenstel-1 stortzeeën niet kunnen weerstaan en Rob ziet spel, dat hij aan de horizon riet: daar rijst
