Universitair onderwijs in Amerika anders ingesteld dan bij ons S Wat zou de wereld zijn als er geen lucifers waren Hij huwde z'n aanstaande schoonmama Personeel van de H.A.L. schonk gedenkramen Prof. Schlesinger van Harvard ziet typische verschillen Veel bewondering voor onze wederopbouw Radio-programma De Belg Gabriels aan de kop „Voor de vorm" 't Begon met bellen blazen Ministers komen aan te Washington Kerkconcert Gerrit de Stotteraar krijgt vier jaar heöen.... DE AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB Vrijdag 1 April 1949 3 (Van een bijzondere medewerker) „Weet u wat mU bijzonder Is opgevallen? Hoe men In Nederland Zon dag viert. Zoals u weet, mogen wij op Zondag autorijden" de spreker glimlacht even fUn en een beetje verlegen „en mijn vrouw en ik z$n dan steeds opnieuw enthousiast over het ïiecn van Nederland, land of stad, op Zondag. Overal fietsers, In paren of in hele groepen, zichtbaar -blij, dat zij buiten zijn. Ze genieten van de natuur, men heelt de idee van beschaafdheid en vrolijkheid, van echte ontspanning. BU ons In Amerika jachten de mensen, die op Zondag naar buiten gaan, over de wegen, met of zonder auto, ik zou willen zeggen rusteloos en krampachtig, met het Jachten zelf als enig doel." verzekeren, dat ze hem volledig kunnen volgen en hij merkt met plezier op. dat de onderlinge con versatie vlot en steeds vlotter ver loopt. Maar hier raken wij reeds een cardinaal verschil met het Ameri kaanse systeem. Het Nederlandse en met landelijke nuancen het con tinentale Europese systeem stelt het college in het middelpunt van het studium, de ononderbroken voordracht van de professor. Op de jonge student drukt de verantwoor delijkheid van het vruchtbaar ma ken hiervan, op zijn zelfstandig werken. Onbekend. Het is geen alledaagse bezoeker die deze opmerkingen maakt. Sinds enkele maanden JS professor A. M. Schlesinger xn ons land, voor een tydelijke leeropdracht aan de uni versiteit te Leiden, in het kader van de uitwisseling van professo ren met Harvard, dat men het Ame rikaanse Leiden kan noemen. Hij is de zestig gepasseerd, maar men zou hem nauwelijks vijftig geven, en het kost moeite om te beseffen, dat hij de vader is van A. M. Schlesin ger junior, ook reeds befaamd pro fessor in Harvard, winnaar van de Pulitzerprijs 1946 voor een opzien barend werk over een van de vroe ge Amerikaanse presidenten, Jack son. Prof. Schlesinger is voor het eerst in Nederland. De loftuitingen over ons herstel hebben uit rijn mond een bijzondere klank. .Hij uit niet de gebruikelijke beleefdheidsfrazen van de buitenlandse bezoeker, maar spreekt met grote warmte en meent wat hij zegt. Tempo en omvang van de wederopbouw hebben hem ver rast. vooral ook in contrast met andere Europese landen. Het is niet gemakkelijk voor een Amerikaanse hoogleraar aan een Nederlandse universiteit te doce ren. De taal levert weliswaar geen moeilijkheden op. Zijn studenten Advertentie LM. Wij hebben honderden soor ten tsssen maar er is één tas die altijd de meest ver kochte blijkt te zijn. Het is onze bekende geheel lederen boodschappentas met 2 voorzakken en riem en voorzien van gegaran-^ deerde treksluïtlng voor de uiterst lage'prijs van f. 23.75. Duizenden van deze tassen hebben wij verkocht en geen wonder, want nog steeds is deze tas nergens te koop onder de 30 gulden. Wij beloofden 50.000 gul den in mindering te brengen op onze prijzen en hier is dan Uw eerste voordeel, want vanaf Zater- jtf jfo jur dag 9 uur koopt Mf *1 U deze tas voor^ I „MArHENÉSSERLAAN (DUKZICHTJ— VRIJDAG 1 APRIL 1949 HILVERSUM I: 19,T- denk om,Al bocht; 19.15 Silvestri kwartet; 19.30 .Nederland en zijn gewesten; 19 50 tien. voor acht; 20jiws; 20.05 viool en plano; 20,30 leven In een bedrijf, 20 55 zo juist verschenen; 21.— men vraagt; 21.30 van koe tot grasboter; 22bultenl, weekoverzicht2215 swing and sweet: 22.40 vandaag; 22 45 avondwijding23nws; 23.15 in hu welijk en gezin; 23 20 24.sympn. concert. HILVERSUM* II: 19.— nwBi 18.15 reg uitz.; 19 30 de drie landen; IS45 orgèlsonates van J. S. Bach; ZO.— nws; 20 05 de gewone man 20 12 zangspel; 21.20 de kerk en haar vervolgers; 21.30 Franse lyriek; 22.— de hereniging der kerken22 10 fluitsonate „van J. S. Bach; 22,35 avondgebed; 23.— nws; 23.15 wereldkampioenschappen, biljar ten; 2325 24.— Americana. ZATERDAG 2 APRIL 1949 HILVERSUM I: 7.— nws; 7.1S och tendgymnastiek; 7.30 the organ, the danceband and me; 8nws: se lecties; 9.— Chicago symp. orkest; 10tijdelijk uitgeschakeld; 10.05 mor genwijding; 10 20 radiofeuitleton; 10.35 voor de arbeiders; 1135 sopraan en plano: 12.— Accordeola12.30 land. en tuinbouw; 1233 rumba orkest; 13 reg. uitz.; 13,30 Ramblers; 14.— Het Ned. Lied; 14.20-Amsterd. pohtiekapel: 15— dierenpraatje; 15.25 omroepka- merorkest; 15.10 Economisch congres van. het NVV; 16,25 planoduo; 16.45 sportpraatje; 17.— schijvenschouw; 1730 om en nabij de twintig; 18. meuws; 18,15 West-Europees commen taar- 18.30 reg. uitz. HILVERSUM II; 7.— nws7.15 Duits opera -orkest; 7,30 Maria ter ere; 7.45 morgengebed; 8 nws; 8.15 gr. pl. 9,voor de vrouw; 9 05 piano, viool en violoncel9 30 waterstanden; 9 35 Ge- wandhaus kamerorkest; 10.Voor de kleuters; 1015 gr, pl; 11.Zonne bloem; 11.45 schoolradio; 12 15 Arie Snoek: 12.30 land- en tuinbouw; 12.33 Zigeunerorkest; 12 55 zonnewijzer; 13. nws; 13 20 prom, concert; 13 50 film en toheel; 1410 Tony Murena en orkest; 14 20 Amsterdamse politiekapel; 15.— dierenpraatje; 15.25 omroepkamerork, isio economisch congres; 16.25 piano duo: 16.45 sportpraatje: 17.schijven- schouw; 17.30 om en nabij de twintig; 18nws: 18.15 West-Europees com mentaar; 18.30 reg, uitz. In Amerika ïs zoiets onbekend. Precies als op de lagere en middel bare school leert men hier In „klas sen", die dan ook so heten. Pro fessor en leerlingen vormen veel kleinere eenheden, die over dc stof levendig met elkaar discussiëren. Er zijn zeer vaak schriftelijke proef werken, voordrachten door de stu denten etc. Hoe meer vragen, hoe liever. Professor Schlesinger mist steeds opniemv deze resonantie van zün voordracht. Ook de omvang van zijn colleges is voor hem iets onge woons. In Harvard werkt men met studiegroepen van 20, 30 man hoog stens; in Leiden heeft hij twee grote overigens ook voor onze begrippen grote colleges, één met ca. 100 studenten van alle fa culteiten, over het moderne Ame rika, en één voor vakhistorici over nieuwere Amerikaanse geschiede nis. ook met 40 a 50 hoorders, Om contact met de jongelui te leggen, heeft hij bekend gemaakt, dat hij voor iedereen een uur voor en een uur na het college te spreken is. Het verblijdt hem, dat steeds meer studenten hiervan gebruik maken. In Amerika zou het volstrekt on mogelijk zijn, dat men zonder ja renlang werk onder toezicht van en intieme samenwerking met de professoren een academische graad behaalt, zoals bij ons. De klemtoon ligt niet slechts ap het weten, maar ook op de algemene morele en staatsburgerlijke ontwikkeling van de jonge mens. De schriftelijke proefstukken én de toevalligheden vau ,een paar uur mondeling eind examen zou men er niet als vol doende beschouwen. Wie de „High school", d.i. onze H.B.S. of ons gym nasium heeft doorlopen is volgens Amerikaanse voox stellingen niet rijp om ronder overgang plotseling de zware last der eigen, verant woordelijkheid voor de studies en de zelfstandigheid van wetenschap pelijk werk te dragen. Het is typerend voor de beschei denheid van de ware geleerden, dat prof. Schlesinger deze dingen slechts poneert, dat hij SKiitdxuk- k el Ijk en volkomen eerlijk zegt, niet te weten, of ons systeem min der goed is. Want hij vindt dat de resultaten goed zijn, 't Niveau van kennis en karakter bij de studenten voldoet aan zijn eisen, vdor sover het beperkte contact- dat ons systeem hem biedt, een oordeel toe laat. Hij vindt overigens de omvang van de leerstof in het middelbare Nederlands onderwijs zeer groot te groot misschien. Acht der grootste bJJJartmatadoren zijn Donderdag in de grote zaal van KrasnapoLsky te Amsterdam de stryd om het wereldkampioenschap groot biljart cadre 47/2 begonnen, een tour- nool om de wereldtitel, waarby belaas de enige nlet-Europeaan, Jose Igleslas uit Chih, verstek liet gaan. Ket gevolg was, dat drie Fransen (Galmiche, Chassereau en DufeteJle). twee Belgen (Gabriels en van Kassei) en drie Ne derlanders (van de Pol, Metz en De Ruyterj elkaar in dit eerste wereld kampioenschap 47/2 bestrijden. Metz (Ned.) 400 11 106 36 36 De Ruyter (Ned.) 72 11 35 6 57 Van Haasel (Belg.) 159 11 46 14.45 Gabriels (Belg.) 400 11 105 36.36 Van de Pol (Ned.) 400 13 116 30.76 Dufctelle (Fr.) lis 13 27 8.92 Galmiche (Fr.) 400 22 00 18.18 Chassereau (Fr 393 22 59 17.86 Metz 70 9 28 7.77 Van. Hasse! 400 9 257 44.44 De Ruyter 232 26 58 8.92 Van de Pol 400 25 132 15 38 Chassereau 250 14 108 28 57 Gabriels 400 14 197 28.57 DufeteUe 260 24 S3 10 83 Galmiche 400 24 77 15 68 pet car. brt. a. g 1) Gabriels, Big 4 800 25 32 00 2) Van de Pol, Ned 4 800 39 20.51 3) Galmiche, Fr. 4 800 46 17 39 4) Van Hassel, Big, 2 559 20 27,95 5) Metz. Ned. 2 470 20 23 50 6) Chassereau, Fr. O 653 36 18.13 7) DufeteUe. Fr. 0 376 37 10 16 8) De Ruyter. Ned. 0 304 37 8.21 Een van de in het huishouden schier onmisbare gebruiksvoor werpen. is wgl het doosje lucifers. Wat zou men moeten beginnen zonder dat? In de keuken heeft het zijn vaste plaats bij het gas komfoor of het fornuis: vaak ligt er ook een op de theetafel of op de schoorsteen bij de haaid. Als dat toevallig niet zo is, dan komt dat meestal, omdat een van de man nelijke huisgenoten er zijn sigaret of zijn sigaar mee heeft aangesto ken en het daarna achteloos in zijn zak heeft laten verdwijnen. Er zijn weliswaar aanstekers en gaspisto len, die de lucifers kunnen vervan gen, maar zij hebben de lucifers niet van hun plaats kunnen ver dringen. Zowel vrouwen als man nen gebruiken lucifers voortdurend en wanneer de huisvrouw een keer tevergeefs naar haar lucifersdoos je grijpt, dan is zij ernstig ont stemd en dan protesteert zij. Want zij beschouwt het air een vanzelf sprekendheid, dat zij het altijd binnen haar bereik vindt. Maar zo vanzelfsprekend is dat niet, want er is natuurlijk een tijd geweest, dat er helemaal geen lucifers waren. En die ligt, met historische maatstaf gemeten, nog niet eens zo heel ver achter ons, want dezer dagen viert de lucifer, de veiligheidslucifer wel te ver staan, zoals wfj die tegenwoordig kennen, zijn honderdste verjaar dag. In het begin van 1849 vond de Duitse professor RudolfChris- tian Böttgerin Frankfort het zogenaamde „veiligheidshoutje" uit, dat geen fosfor en geen zwa vel bevatte en derhalve niet ver giftig was. Van toen af aan begon de lucifer zijn zegetocht over de wereld. Aan de ontdekking van profes sor Böttger was het een en ander vooraf gegaan. Een gedetineerde in de strafgevangenis te Wtirttemberg, Friedrich Kammerer, vond in 1844 al een lucifer uit. Hij stichtte bij Reibach in Zwitserland een fabriekje, dat door een explo sie werd vernield. Toen korte tijd later diverse mensen In de omtrek' taan fesfor-vergiftiging bleken te lijden werd zijn nieuwe fabriek in het Frugidal door een woedende menigte in brand gestoken. Kam merer stierf tenslotte in een krank zinnigengesticht. Slecht ook verging het de Hon gaar Iryni en de Engelse apo theker Walker, die tegelijk met Kammerer de lucifer hadden uit gevonden. Beiden stierven in ar moede en beleefden weinig plezier van het product dat zij vervaar digden. Het was niet de laatste tragedie, die zich in de lucifersin dustrie zou voordoen. Vele tiental len jaren later, toen Zweden, het land waar de grootste lucifersfa brieken ontstonden, al rond 50.000 ton lucifers jaarlijks exporteerde, pleegde de machtige luciferskoning Ivar Kreuger zelfmoord, toen zijn reuzen trust, die een „mogendheid" tussen de mogendheden was ge worden onder de makerslagen van de economisch» crisis in elkaar stortte, De geschièd«nis van de lucifer is dus niet altijd even opwekkend ge weest. Maar de huisvrouwen, die er tenslotte twee billioen per jaar van gingen gebruiken, hebben zich daar maar weinig rekenschap van gegeven. •*i~~ - Pi. A; IN APRIL ZAL MEN in het veengebied van Nieuw-Schonebekerveld een nieuw type persturfmachine in bedrijf stelten, gebouwd bij de ma chinefabriek „Werklend te Nicuw-Weerdinge. Deze machine is vol automatisch, met aien verstande, dat zij de turfspecie afgraaft, door een goot naar de mengbak voert en vervolgens de op maat gebrachte turven via een lange transportband naar het veld voert en daar zelf uitspreidt. Met een bediening van slechts 4 man kan deze machine een productie van ong. la mtlltoen. turven per seizoen bereiken. De se- pjone machines vragen een bezetting van plm. 12 man en haar pro ductie bedraagt slechts 3 milltoen stuks. Bigamie heette het in de dagvaar ding en op de rol van de deur waarder stond heel indrukwek kend: art.-237 Wetboek van Straf recht. BU zoiets denkt men onwil lekeurig aan Landru-achtige per sonen, geslepen huweiykszwende- laars, Don Juaneske eerzame-we- duwen-bedriegers, in ieder geval niet aan een blozend, nerveus, schutterig pril echtpaartje, zoals dat Donderdagmiddag voor de Kotterdamse rechtbank trad. Het was ook eigenlijk geen bigamie waar de 27-jarige Pie ter van der B., aanhouder van beroep en de 21-jarige Anna Maria Sch. zich aan hadden schuldig gemaakt. Meer een formalistisch gegoochel met de wet ter omzeiling van en kele officiële hinderpalen, betrek kelijk eenvoudig, hoewel niet on komisch van opzet, maar zeer inge wikkeld en haast onoplosbaar ge worden door de ontwikkeling der gebeurtenissen en de niet te stui ten drang der natuur. Eerst leek het heel simpel; Pie- ter zou trouwen met zyn a.s. schoonmoeder! Dat zat zo. Fieter en Anna Maria en haar vader laten we hem Joehem noemen bevonden zich tijdens de oorlog om de één of an dere reden in Oostenrijk. Pieter minde Anna Maria en zij hem; slechts het huwelijk kon hier d» oplossing brengen. Vader Jochem minde ook, echter niet zijn in Hol land achtergebleven eega, maar een Oostenrijkse, Hanna geheten. De bevrijding naderde en daarmee ook de Russen, De Oostenrijkse Hanna bekroop een 'onweerstaan baar verlangen naar het Westen en graag had het Hollandse trio haar meegenomen, als de Nederlandse grensautoriteiten dit niet verboden hadden. Alleen als ze met een Ne derlander gehuwd was, mocht Hanna wellicht de grens over schrijden. Een idee Jochem was echter voorlopig nog niet beschikbaar, zijn huwelijk was nog niet ontbonden; toen kwam men op het listige idee Pieter, die tenslotte geheel van echtelijke smetten vrij was, met de Oosten rijkse Hanna, dat wil dus zeggen, zijn eventueel aanstaande schoon moeder, voor de vorm te laten huwen. Dan kon ze wel mee naar Holland. Zo gebeurde het, dat op een mooie dag in Mei (1945) een Oostenrijkse dorpspastoor het gelijke paar ir de onechte echt verbond. De pret was evenwel van korte duur, want de Nederlandse repa- triéringsmissie in Mannheim bleek allerminst geïmponeerd door het feit, dat Anna was gehuwd. Ze' werd als vijandelijk onderdaan beschouwd en kon in Duitsland achterblijven. Vader Jochem hield haar uit solidariteit gezelschap. Nauwelijks drie maanden later, op 5 September, betrad Pieter met zijn eigen Anna Maria aan de arm het Rotterdamse stadhuis om de toespraak van de ambtenaar van de B.S. in ontvangst te nemen. De natuur had onderwijl ook niet sül- FEUfLLETON Door M. Pardoe 24 Doch hij had buiten de waard gerekend, want een heleboel men sen waren op dezelfde lumineuze gedachte gekomen! En aangezien Jules ook dameskapper was, was hij voor de hele middag volledig volgeboekt Dat zou nog tot daar aan toe zyn geweest als Robin al leen de zaak had mogen binnen gaan, maar ongelukkigerwijs zei mrs. Green dat ze wat fixatief wil de kopen, en ging mee naar bin nen. Vanzelfsprekend hoorde ze toen de kapper zeggen dat bij Ro bin onmogelijk kon helpen, en prompt daarop zei ze, dat hij in dat geval-met baar mee moest gaan- winkelen. Robin was totaal van z'n stuk ge bracht. Ofschoon hij het adres in 't telefoonboek had opgezocht, voor dat hij het hotel had verlaten, wist hij toch niet precies waar het was. Hij hoopte dat het een van de hoofdstraten was, maar dat bleek niet zo te zijn. Hij peinsde zich suf hoe hij toch te weten kon komen op welke manier hij het bewuste adres kon bereiken, zonder dat de dominese hem kon horen. Hij voel de zich ellendig terwiü hij als een hondje achter mrs. Green winkel in winkel uit draafde en z'n her sens afpijnigde voor een uitvlucht om er alleen op uit te kunnen. Tenslotte zag hij iets, dat hem op een idee bracht" „Mrs. Green," zei hij, ijverig pro berend om stem en gezicht erg ver legen te doen lijken, „zou ik mis schien eventjes weg mogen? Vindt u 't goed als ik even bij het Hotel de l'Univers ga? Mams vindt het niet prettig als we de openbare ge legenheden gebruiken." „Natuurlijk, .jongen." antwoordde de domineesvrouw, „ga maar gauw, ik zie je straks wel bij de bus. 't Ligt allemaal aan dezelfde kant van de straat." Robin verdween als een pijl uit de boog. Eenmaal binnen de vier muren van het hotel liep hy naar de balie en vroeg beleefd; „Kent u me misschien zeggen hoe ik naar de rue Casimir moet komen, waar de Engelse consul woont?" Binnen twee minuten had hij de gewenste inlichting ontvangen en ontdekte tot zijn vreugde dat de rue Casimir evenwijdig liep met de achterzijde van het Hótel de l'Uni- vers. „Voyons, monsieur," zei de vrien delijke porfier, „u hoeft niet eens de voordeur uit. Ik zal u het ho tel doorbrengen, dat spaart u een heel eind." Aldus werd Robin naar de ach teruitgang gebracht door de tuin van het hotel. Een paar minuten later vroeg hij de Engelse consul te spreken. Een nogal onplezierig uitziende man keek hem aan van achter het bureau waaraan hij zat te schrijven. Hii antwoordde in zeer goed En gels, maar met een sterk Frans accent, „dat het hem zeer speet, maar 't was onmogelijk om de En gelse consul te spreken." „Maar het is vreselijk belang rijk", pleitte Robin. De man lachte, „En wat kan dat wel rijn. dat een jongetje als jij voor belangrijks heeft, dat hij de consul moet spreken?" informeerde hij. „Ikzelf kan alle lopende zaken behandelen, maar ik heb het erg druk en je moet een beetje voortmaken, alsje blieft." Hij sprak op een erg bazige toon, doch Robin deed een paar passen achteruit en zei: „Nee, ik moet de consul zelf spreken, alstublieft." „Maar ik heb je toch gezegd, dat het niet mogelijk is om de consul te spreken!" „Wanneer kan ik hem dan wèl spreken?" vroeg Robin. De man begon weer te lachen. „Over een maand ongeveer," zei hij. „De consul is drie dagen gele den aan zy'n blindedarm geope reerd! Wil je nu alsjeblieft vertel len, waarvoor je komt. Ik ben. zijn plaa tsvervanger." Robin keek hem beteuterd aan. Hij wist even met wat hij moest doen of zeggen. a (Wordt vervolgd) Anna ferme hunne gezeten, want Pieter en Maria kunnen thans een kleuter van 354 jaar de noemen. Na enige tijd begon de B.S. toch argwaan te koesteren en toen bleek dat Fieter eigenlijk twee keer ge trouwd was, althans terzelfdertijd twee echtgenoten had. Maar de officier van justitie, die ook wel begreep, dat hier naar een voor alle partijen bevredigende op lossing gezocht moest worden vader Jochem was inmiddels offi cieel gescheiden had zich in verbinding gesteld met de Oosten rijkse legatie en die had weer con tact opgenomen met Wenen. Daar werd een gelukkige ont dekking gedaan; de Oostenrijkse regering was nl. zo verstandig ge weest in April 1945 een tijdelijk besluit uit te vaardigen, waarbij alle huwelijken, tussen 1 April en Juni van dat jaar in de kerk ge sloten, hun geldigheid zouden ver liezen, als ze niet binnen een ze kere termijn in de registers van de B.S. zouden zijn ingeschreven. Dit met het oog op de zondvloed van echtverbintenissen, die in deze stormachtige maanden om duizend en één redenen werden gesloten. Mr, van Oosten concludeerde 'dat er geen sprake was geweest van een eerste huwelijk en dus ook niet van bigamie. Hij maaide de ver dediger het gras voor de voeten weg door vrijspraak te vragen. G us tav Rasmussen, de Deense minister van buitenlandse zaken, is Donderdag per vliegtuig In New York aangekomen. Zyn Noorse collega, Halvard Lange, vertrok dezelfde dap per vliegtuig uit Oslo naar New York, vergezeld van de Noorse delegatie naar de Algemene Vergadering van de TJ.N.O. De Canadese minister van buiten landse zaken, Lester Pearson, be treurde het, dat Bevln. en Schuman, de Britse en Franse ministers van buitenlandse zaken, de uitnodiging van de Canadese regering, een be zoek aan Ottawa le brengen, me- kunnen aannemen- Volgens Pearoon iMjuden zij na de ondertekening van het Pact In Washington blyven orn deel te nemen aan besprekingen met de V.S. over „Europese vraag stukken". Het spel van de organist A n d r v e,r woerd gaat hoe langer hoe meer aan betekenis winnen. De wijze waarop hy op het concert gis teravond in de Gereformeerde Kerk te Schiebroek naast werken van Bach en Karg Elert de Toccata en Fuga van Reger de Sonata da Chïe- sa van Hendrik Andriessen speelde, viel ten zeerste te loven. Zowel ïn technisch als muzikaal op- zacht trok de weergave van deze werken zeer de aandacht. De cellist Victor Bougue- non vertolkte behalve de sonate in F. gr. t. van Porpora een Elegie van E. W. O k a m en een prelude van A. van Amerongen. Bei de laatstgenoemde stukken bleken compositorisch weinig belangrijks te bevatten. Oskam's werkje klinkt harmonisch In het geheel niet over tuigend en melodisch doet het nogal kaaltjes aan. Var. Amerongen verstaat bet wel een bredere melo- diek te schreven, maar ook m zijn compositie mist men harmonische vindingen van meer dan gewone be tekenis. Voor beide composities hield Bouguenon een warm pleidooi Ztfn vertolkingen muntten uit door fraaie instrumentale en artistieke eigenschappen. Verwoerd toonde zich tevens een volgzaam en muzikaal begeleider. Herman van Born Het Amsterdams Gerechtshof veroordeelde de Amsterdamse veel voudige in- en uitbreker G. Blom, beter bekend als „Gerrit de Stotte raar". tot vier jaar gevangenisstraf met aftrek. Advertentie l.M. Het personeel van de Holland-Amerika Ljjn bood vorig jaar ter ge legenheid van het 75-jarig bestaan van de Maatschappij aan de directie zes gebrandschilderde ramen aan, waarvan er drie in het kantoor te New York geplaatst zullen worden en drie geplaatst zijn. in het hoofd kantoor aan de Wilhelminakade. Deze gedenkramen, die in de wacht kamer op de eerste verdieping zijn aangebracht, werden ontworpen door de glazenier H. van Kesteren en uitgevoerd in het atelier van mej. G. van Geldermaisen. Ook de ramen voor Amerika worden hier ge maakt. Glazenier H. van Kesteren succesvol ontwerper De ontwerper had een zeer ruim gestelde opdracht ontvangen, n.l. om een ontwerp te maken, waarin tot uitdrukking moest komen, de groei van de HAL, sinds de oprich ting tot heden. Dus geen beperken de eisen van dit moet er beslist bij of dat moet er beslist met in ver werkt worden. Van Kesteren heeft van deze vrijheid geen misbruik gemaakt, uit zijn handen zyn ra men gekomen, die volkomen pas sen in het kantoor van een scheep vaartmaatschappij, zonder dat men er in een eerste oogopslag schepen in kan ontdekken, Öp het linker raam ontdekt men echter de kleine „Halve Maan" één der schepen, waarmee Columbus de nieuwe we reld ontdekte en op het rechter raam ziet men ook als een klein fragment, een moderne lijnboot, die van de Europese kust weg- stoomt. De groei van de HAL vindt men in hoofdzaak weergegeven in het middelste raam. dat met de andere twee niettemin één geheel vormt. De opdracht is op sobere wijze weergegeven in een zeil, vastge houden door Neptunus. Daarboven rijst als een machtige reus, een schoorsteen van één der moderne schepen uil, waartegen de pijp van de W.A. Scholten het eerste schip van de HAL, dat in 1873 zee koos een dikke zwarte rook pluim uitstotend afsteekt Voor de grote schoorsteen wapperen de vlaggen van de „Halve Maan", de NASM en de Nederlandse en Ame rikaanse vlag. Als achtergrond gol ven en een paar meeuwen. Rechts liggen het Europese en Afrikaanse vasteland, met een zwevende figuur van Mercurius bovenin en een windroos onderin. Aan de linkerkant zweeft Aeolus, de god van de wind, in een enigs zins donker vlak, boven de lijn van de Amerikaanse Oostkust, waar het Vrijheidsbeeld als een vuurto ren stralen uitzendt over het raam. De „Halve Maan" koerst als een nietig speelgoedbootje met volle zeilen over een donkere zee, naar het lichtende centrum, waarin het beeld staat. Rechts onderin het lin kerraam vindt men nog een anker en de staf van Mercurius. De grote schoorsteen in het njjd- denraam is in de bekende kleuren uitgevoerd: oker-geel met 'n groen wit-groene band. De werelddelen in een goudgele kleur, die naar bo ven toe geleidelijk in paars over gaat, worden omspoeld door groene kustgolven, terwijl de kleur van de zee meer naar het midden 'n vlak- blauwe tint aanneemt. 1 April Vanmorgen vroeg begon het al: kom er toch uit, paps, het is al negen uur, riepen de jongeren en toen ik mij rillend in het koude bad wierp brulden zij aan de deur: lekker gefopt, 1 April, 't is pas kwart voor zeven. Het ei aan het ontbijt bleek een lege dop te zijn waarvan het gat door de bengels listig in het dopje verstopt was en argeloos, op het onnozele af, als ik in die dingen ben, werd ik er nog wel tienmaal tussen genomen eer ik de deur uit ging. Toch leuk die Aprilgrappen, dacht ik, terwijl ik door de prille en zonnige lenteochtend naar de zaak wandelde en plotseling voelde ik voor het eerst van m'n leven 'n grote behoefte opkomen om zelf ook eens als f opper op te treden. De mensen, zo .filosofeerde ik, moesten elkander vaker met on schuldige grapjes bij'de neus ne men, dat zou het echte, grote be drog ten goede komen. Het foppen, peinsde ik verder, verhoogt de ge moedelijkheid, zo'n Aprilgrapje is eigenlijk een guitig rïbbestootje gevolgd door een verbroederende schouderklop. Jazeker, concludeer de ik met Opgewekte voldoening, er moet meer en meer gefopt wor den, tot heil van de samenleving. Ik zette me als het ware in fop- houding en besloot de eerste de beste voorbijganger aan I April te herinneren met een onschuldig grapje. Dame, u verliest wat, zei ik kwa- sï attent tegen een juist passeren de mevrouw en toen zy zoekend om zich heen keek, sprak ik met twinkelend oog: uw voetstap. De dame was blijkbaar nog niet in de ware i April-stemming, want zij koek me tamelyk balsturig aan, tikte met de rechter wijsvinger te gen haar voorhoofd en vervolgde haar weg. Eens kijken, dacht ik even later, of agenten van politie gevoel voor Aprilgrappen hebben. Er stond er een vlak bij een groentewinkel, waar bij de open deur in een kist de appelen voor het grijpen lagen. De agent leek verdiept in de raam- krant, maar tegelijk deed zijn speurend oog ijverig dienst, zo zijn agenten. Wacht, dacht ik, die man ga ik foppen, ik doe net of ik een appel uit die kist gris en zet het dan op een lopen en als hij me hij gend inhaalt, zeg ik plagerig la chend: 1 April, agent. Nou, die duik in de appelenkist was net echt, maar de spurt bij de zogenaamde vlucht mislukte voor een deel, want eer ik tien meter verder was had de agent me al bij de kladden. Ho, vadertje, sprak hij zelfbewust en op de toon van iemand die gewonnen heeft, geef dat appeltje maar eens gauw hier, dat zullen we eerst eens aan de groenteboer teruggeven en dan ga je maar eens met me mee naar het bureau. 1 April, agent, zei ik lacherig, 't was maar een grapje, ik heb hele maal geen appel gegapt. Wat is dat dan, sprak de politie man, toen hij me vluchtig fouille rend, een prachtige goudreinet uit de zak van mijn overjas haalde Nou, dat heeft me een moeite ge kost om de heren op het bureau te overtuigen, dat het de appel was, die mijn vrouw ter verrassing in mijn zak had gestopt, zoals zij ver klaarde, een beetje ter vergoeding voor de vele fopperijen, die ik thujs te verduren had gehad, reeds op de vroege morgen van deze grap- iesdag. DESIDERIUS Afrikaanse dieren aan boord van de „Stad i Alkmaar-' Reuter meldt uit de Afrikaanse haven Monbassa, dat ambtenaren van de Zuid-Afrikaanse dierenbe scherming naar aanleiding van. klachten over onvoldoende be schutting tegen de hitte en te kleine behuizing voor vier giraffen, 17 zebra's en andere dieren aan boord van het motorschip „Stad Alkmaar" zijn gegaan om een on derzoek in te stellen. De ambtena ren constateerden echter, dat de dieren, die bestemd zijn voor de Rotterdamse en Antwerpse dieren tuin, goed ondergebracht waren en dat er een zonnescherm gespannen was. Eén giraffe was in de trein, en een zebra op de kade van de haven gestorven. 49. Twee dagen later bereikt de „Vrijheid II" met de benzinetanks bijna leeg het eiland X 221. Er liggen enkele oorlogsschepen in de haven en Rob heeft on middellijk na aankomst 'n langdurig onderhoud met marine-officieren, die reeds met Prudon m contact staan. Larry biedt onvoorwaardelijk zijn diensten aan. „Ik heb genoeg van dit spel letje," zegt hij ruw, „ik sta nu aan jullie kant. Zoeken jullie de plaats, waar de giroraket ver borgen wordt gehou den? Nou, dat weet ik wel: vlak bij, op het Een werkende vulkaan nog wel. Ze vertrou- dagen later verlaat de „Vrijheid II", nu ge- eiland Neiro." De marineofficieren kijken el. wen Larry eerst niet erg. Speelt hij geen dub- camoufleert als vissersboot, de haven van kaar eens aan. Neiroe? Dat is een onbewoond bel spel? Maar na overleg met Prudon beslui- Y - eiland en eigenlijk niet meer dan een vulkaan, ten ze toch met hem in zee te gaan en enkele me* bestemming Neiroe. J

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Parool / De Schiedammer | 1949 | | pagina 3