Universitair onderwijs in Amerika
anders ingesteld dan bij ons
S
Wat zou de wereld zijn als
er geen lucifers waren
Hij huwde z'n aanstaande
schoonmama
Personeel van de H.A.L.
schonk gedenkramen
Prof. Schlesinger van Harvard ziet
typische verschillen
Veel bewondering voor
onze wederopbouw
Radio-programma
De Belg Gabriels
aan de kop
„Voor de vorm"
't Begon met
bellen blazen
Ministers komen aan
te Washington
Kerkconcert
Gerrit de Stotteraar
krijgt vier jaar
heöen....
DE AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB
Vrijdag 1 April 1949
3
(Van een bijzondere medewerker)
„Weet u wat mU bijzonder Is opgevallen? Hoe men In Nederland Zon
dag viert. Zoals u weet, mogen wij op Zondag autorijden" de spreker
glimlacht even fUn en een beetje verlegen „en mijn vrouw en ik z$n
dan steeds opnieuw enthousiast over het ïiecn van Nederland, land of
stad, op Zondag. Overal fietsers, In paren of in hele groepen, zichtbaar
-blij, dat zij buiten zijn. Ze genieten van de natuur, men heelt de idee van
beschaafdheid en vrolijkheid, van echte ontspanning. BU ons In Amerika
jachten de mensen, die op Zondag naar buiten gaan, over de wegen, met of
zonder auto, ik zou willen zeggen rusteloos en krampachtig, met het
Jachten zelf als enig doel."
verzekeren, dat ze hem volledig
kunnen volgen en hij merkt met
plezier op. dat de onderlinge con
versatie vlot en steeds vlotter ver
loopt. Maar hier raken wij reeds een
cardinaal verschil met het Ameri
kaanse systeem. Het Nederlandse
en met landelijke nuancen het con
tinentale Europese systeem stelt
het college in het middelpunt van
het studium, de ononderbroken
voordracht van de professor. Op de
jonge student drukt de verantwoor
delijkheid van het vruchtbaar ma
ken hiervan, op zijn zelfstandig
werken.
Onbekend.
Het is geen alledaagse bezoeker
die deze opmerkingen maakt. Sinds
enkele maanden JS professor A. M.
Schlesinger xn ons land, voor een
tydelijke leeropdracht aan de uni
versiteit te Leiden, in het kader
van de uitwisseling van professo
ren met Harvard, dat men het Ame
rikaanse Leiden kan noemen. Hij is
de zestig gepasseerd, maar men zou
hem nauwelijks vijftig geven, en
het kost moeite om te beseffen, dat
hij de vader is van A. M. Schlesin
ger junior, ook reeds befaamd pro
fessor in Harvard, winnaar van de
Pulitzerprijs 1946 voor een opzien
barend werk over een van de vroe
ge Amerikaanse presidenten, Jack
son.
Prof. Schlesinger is voor het eerst
in Nederland. De loftuitingen over
ons herstel hebben uit rijn mond
een bijzondere klank. .Hij uit niet
de gebruikelijke beleefdheidsfrazen
van de buitenlandse bezoeker, maar
spreekt met grote warmte en meent
wat hij zegt. Tempo en omvang van
de wederopbouw hebben hem ver
rast. vooral ook in contrast met
andere Europese landen.
Het is niet gemakkelijk voor een
Amerikaanse hoogleraar aan een
Nederlandse universiteit te doce
ren. De taal levert weliswaar geen
moeilijkheden op. Zijn studenten
Advertentie LM.
Wij hebben honderden soor
ten tsssen maar er is één
tas die altijd de meest ver
kochte blijkt te zijn.
Het is onze bekende geheel
lederen boodschappentas
met 2 voorzakken en riem
en voorzien van gegaran-^
deerde treksluïtlng voor de
uiterst lage'prijs van f. 23.75.
Duizenden van deze tassen
hebben wij verkocht en geen
wonder, want nog steeds is
deze tas nergens te koop
onder de 30 gulden.
Wij beloofden 50.000 gul
den in mindering te brengen
op onze prijzen en hier is
dan Uw eerste voordeel,
want vanaf Zater- jtf jfo jur
dag 9 uur koopt Mf *1
U deze tas voor^ I
„MArHENÉSSERLAAN (DUKZICHTJ—
VRIJDAG 1 APRIL 1949
HILVERSUM I: 19,T- denk om,Al
bocht; 19.15 Silvestri kwartet; 19.30
.Nederland en zijn gewesten; 19 50
tien. voor acht; 20jiws; 20.05 viool
en plano; 20,30 leven In een bedrijf,
20 55 zo juist verschenen; 21.— men
vraagt; 21.30 van koe tot grasboter;
22bultenl, weekoverzicht2215
swing and sweet: 22.40 vandaag; 22 45
avondwijding23nws; 23.15 in hu
welijk en gezin; 23 20 24.sympn.
concert.
HILVERSUM* II: 19.— nwBi 18.15
reg uitz.; 19 30 de drie landen; IS45
orgèlsonates van J. S. Bach; ZO.— nws;
20 05 de gewone man 20 12 zangspel;
21.20 de kerk en haar vervolgers; 21.30
Franse lyriek; 22.— de hereniging der
kerken22 10 fluitsonate „van J. S.
Bach; 22,35 avondgebed; 23.— nws;
23.15 wereldkampioenschappen, biljar
ten; 2325 24.— Americana.
ZATERDAG 2 APRIL 1949
HILVERSUM I: 7.— nws; 7.1S och
tendgymnastiek; 7.30 the organ, the
danceband and me; 8nws: se
lecties; 9.— Chicago symp. orkest;
10tijdelijk uitgeschakeld; 10.05 mor
genwijding; 10 20 radiofeuitleton; 10.35
voor de arbeiders; 1135 sopraan en
plano: 12.— Accordeola12.30 land. en
tuinbouw; 1233 rumba orkest; 13
reg. uitz.; 13,30 Ramblers; 14.— Het
Ned. Lied; 14.20-Amsterd. pohtiekapel:
15— dierenpraatje; 15.25 omroepka-
merorkest; 15.10 Economisch congres
van. het NVV; 16,25 planoduo; 16.45
sportpraatje; 17.— schijvenschouw;
1730 om en nabij de twintig; 18.
meuws; 18,15 West-Europees commen
taar- 18.30 reg. uitz.
HILVERSUM II; 7.— nws7.15 Duits
opera -orkest; 7,30 Maria ter ere; 7.45
morgengebed; 8 nws; 8.15 gr. pl.
9,voor de vrouw; 9 05 piano, viool en
violoncel9 30 waterstanden; 9 35 Ge-
wandhaus kamerorkest; 10.Voor de
kleuters; 1015 gr, pl; 11.Zonne
bloem; 11.45 schoolradio; 12 15 Arie
Snoek: 12.30 land- en tuinbouw; 12.33
Zigeunerorkest; 12 55 zonnewijzer; 13.
nws; 13 20 prom, concert; 13 50 film en
toheel; 1410 Tony Murena en orkest;
14 20 Amsterdamse politiekapel; 15.—
dierenpraatje; 15.25 omroepkamerork,
isio economisch congres; 16.25 piano
duo: 16.45 sportpraatje: 17.schijven-
schouw; 17.30 om en nabij de twintig;
18nws: 18.15 West-Europees com
mentaar; 18.30 reg, uitz.
In Amerika ïs zoiets onbekend.
Precies als op de lagere en middel
bare school leert men hier In „klas
sen", die dan ook so heten. Pro
fessor en leerlingen vormen veel
kleinere eenheden, die over dc stof
levendig met elkaar discussiëren. Er
zijn zeer vaak schriftelijke proef
werken, voordrachten door de stu
denten etc. Hoe meer vragen, hoe
liever.
Professor Schlesinger mist steeds
opniemv deze resonantie van zün
voordracht. Ook de omvang van zijn
colleges is voor hem iets onge
woons. In Harvard werkt men met
studiegroepen van 20, 30 man hoog
stens; in Leiden heeft hij twee
grote overigens ook voor onze
begrippen grote colleges, één
met ca. 100 studenten van alle fa
culteiten, over het moderne Ame
rika, en één voor vakhistorici over
nieuwere Amerikaanse geschiede
nis. ook met 40 a 50 hoorders, Om
contact met de jongelui te leggen,
heeft hij bekend gemaakt, dat hij
voor iedereen een uur voor en een
uur na het college te spreken is.
Het verblijdt hem, dat steeds meer
studenten hiervan gebruik maken.
In Amerika zou het volstrekt on
mogelijk zijn, dat men zonder ja
renlang werk onder toezicht van
en intieme samenwerking met de
professoren een academische graad
behaalt, zoals bij ons. De klemtoon
ligt niet slechts ap het weten, maar
ook op de algemene morele en
staatsburgerlijke ontwikkeling van
de jonge mens. De schriftelijke
proefstukken én de toevalligheden
vau ,een paar uur mondeling eind
examen zou men er niet als vol
doende beschouwen. Wie de „High
school", d.i. onze H.B.S. of ons gym
nasium heeft doorlopen is volgens
Amerikaanse voox stellingen niet
rijp om ronder overgang plotseling
de zware last der eigen, verant
woordelijkheid voor de studies en
de zelfstandigheid van wetenschap
pelijk werk te dragen.
Het is typerend voor de beschei
denheid van de ware geleerden, dat
prof. Schlesinger deze dingen
slechts poneert, dat hij SKiitdxuk-
k el Ijk en volkomen eerlijk zegt,
niet te weten, of ons systeem min
der goed is. Want hij vindt dat de
resultaten goed zijn, 't Niveau van
kennis en karakter bij de studenten
voldoet aan zijn eisen, vdor sover
het beperkte contact- dat ons
systeem hem biedt, een oordeel toe
laat. Hij vindt overigens de omvang
van de leerstof in het middelbare
Nederlands onderwijs zeer groot
te groot misschien.
Acht der grootste bJJJartmatadoren
zijn Donderdag in de grote zaal van
KrasnapoLsky te Amsterdam de stryd
om het wereldkampioenschap groot
biljart cadre 47/2 begonnen, een tour-
nool om de wereldtitel, waarby belaas
de enige nlet-Europeaan, Jose Igleslas
uit Chih, verstek liet gaan. Ket gevolg
was, dat drie Fransen (Galmiche,
Chassereau en DufeteJle). twee Belgen
(Gabriels en van Kassei) en drie Ne
derlanders (van de Pol, Metz en De
Ruyterj elkaar in dit eerste wereld
kampioenschap 47/2 bestrijden.
Metz (Ned.)
400
11
106
36 36
De Ruyter (Ned.)
72
11
35
6 57
Van Haasel (Belg.)
159
11
46
14.45
Gabriels (Belg.)
400
11
105
36.36
Van de Pol (Ned.)
400
13
116
30.76
Dufctelle (Fr.)
lis
13
27
8.92
Galmiche (Fr.)
400
22
00
18.18
Chassereau (Fr
393
22
59
17.86
Metz
70
9
28
7.77
Van. Hasse!
400
9
257
44.44
De Ruyter
232
26
58
8.92
Van de Pol
400
25
132
15 38
Chassereau
250
14
108
28 57
Gabriels
400
14
197
28.57
DufeteUe
260
24
S3
10 83
Galmiche
400
24
77
15 68
pet
car.
brt.
a. g
1) Gabriels, Big
4
800
25
32 00
2) Van de Pol, Ned
4
800
39
20.51
3) Galmiche, Fr.
4
800
46
17 39
4) Van Hassel, Big,
2
559
20
27,95
5) Metz. Ned.
2
470
20
23 50
6) Chassereau, Fr.
O
653
36
18.13
7) DufeteUe. Fr.
0
376
37
10 16
8) De Ruyter. Ned.
0
304
37
8.21
Een van de in het huishouden
schier onmisbare gebruiksvoor
werpen. is wgl het doosje lucifers.
Wat zou men moeten beginnen
zonder dat? In de keuken heeft
het zijn vaste plaats bij het gas
komfoor of het fornuis: vaak ligt
er ook een op de theetafel of op de
schoorsteen bij de haaid. Als dat
toevallig niet zo is, dan komt dat
meestal, omdat een van de man
nelijke huisgenoten er zijn sigaret
of zijn sigaar mee heeft aangesto
ken en het daarna achteloos in zijn
zak heeft laten verdwijnen. Er zijn
weliswaar aanstekers en gaspisto
len, die de lucifers kunnen vervan
gen, maar zij hebben de lucifers
niet van hun plaats kunnen ver
dringen. Zowel vrouwen als man
nen gebruiken lucifers voortdurend
en wanneer de huisvrouw een keer
tevergeefs naar haar lucifersdoos
je grijpt, dan is zij ernstig ont
stemd en dan protesteert zij. Want
zij beschouwt het air een vanzelf
sprekendheid, dat zij het altijd
binnen haar bereik vindt.
Maar zo vanzelfsprekend is dat
niet, want er is natuurlijk een
tijd geweest, dat er helemaal geen
lucifers waren. En die ligt, met
historische maatstaf gemeten, nog
niet eens zo heel ver achter ons,
want dezer dagen viert de lucifer,
de veiligheidslucifer wel te ver
staan, zoals wfj die tegenwoordig
kennen, zijn honderdste verjaar
dag.
In het begin van 1849 vond de
Duitse professor RudolfChris-
tian Böttgerin Frankfort het
zogenaamde „veiligheidshoutje"
uit, dat geen fosfor en geen zwa
vel bevatte en derhalve niet ver
giftig was. Van toen af aan begon
de lucifer zijn zegetocht over de
wereld.
Aan de ontdekking van profes
sor Böttger was het een en ander
vooraf gegaan. Een gedetineerde in
de strafgevangenis te Wtirttemberg,
Friedrich Kammerer, vond
in 1844 al een lucifer uit. Hij
stichtte bij Reibach in Zwitserland
een fabriekje, dat door een explo
sie werd vernield. Toen korte tijd
later diverse mensen In de omtrek'
taan fesfor-vergiftiging bleken te
lijden werd zijn nieuwe fabriek in
het Frugidal door een woedende
menigte in brand gestoken. Kam
merer stierf tenslotte in een krank
zinnigengesticht.
Slecht ook verging het de Hon
gaar Iryni en de Engelse apo
theker Walker, die tegelijk met
Kammerer de lucifer hadden uit
gevonden. Beiden stierven in ar
moede en beleefden weinig plezier
van het product dat zij vervaar
digden. Het was niet de laatste
tragedie, die zich in de lucifersin
dustrie zou voordoen. Vele tiental
len jaren later, toen Zweden, het
land waar de grootste lucifersfa
brieken ontstonden, al rond 50.000
ton lucifers jaarlijks exporteerde,
pleegde de machtige luciferskoning
Ivar Kreuger zelfmoord, toen zijn
reuzen trust, die een „mogendheid"
tussen de mogendheden was ge
worden onder de makerslagen van
de economisch» crisis in elkaar
stortte,
De geschièd«nis van de lucifer is
dus niet altijd even opwekkend ge
weest. Maar de huisvrouwen, die
er tenslotte twee billioen per jaar
van gingen gebruiken, hebben zich
daar maar weinig rekenschap van
gegeven.
•*i~~ -
Pi. A;
IN APRIL ZAL MEN in het veengebied van Nieuw-Schonebekerveld
een nieuw type persturfmachine in bedrijf stelten, gebouwd bij de ma
chinefabriek „Werklend te Nicuw-Weerdinge. Deze machine is vol
automatisch, met aien verstande, dat zij de turfspecie afgraaft, door
een goot naar de mengbak voert en vervolgens de op maat gebrachte
turven via een lange transportband naar het veld voert en daar zelf
uitspreidt. Met een bediening van slechts 4 man kan deze machine een
productie van ong. la mtlltoen. turven per seizoen bereiken. De se-
pjone machines vragen een bezetting van plm. 12 man en haar pro
ductie bedraagt slechts 3 milltoen stuks.
Bigamie heette het in de dagvaar
ding en op de rol van de deur
waarder stond heel indrukwek
kend: art.-237 Wetboek van Straf
recht. BU zoiets denkt men onwil
lekeurig aan Landru-achtige per
sonen, geslepen huweiykszwende-
laars, Don Juaneske eerzame-we-
duwen-bedriegers, in ieder geval
niet aan een blozend, nerveus,
schutterig pril echtpaartje, zoals
dat Donderdagmiddag voor de
Kotterdamse rechtbank trad.
Het was ook eigenlijk geen bigamie
waar de 27-jarige Pie ter van der
B., aanhouder van beroep en de
21-jarige Anna Maria Sch. zich
aan hadden schuldig gemaakt.
Meer een formalistisch gegoochel
met de wet ter omzeiling van en
kele officiële hinderpalen, betrek
kelijk eenvoudig, hoewel niet on
komisch van opzet, maar zeer inge
wikkeld en haast onoplosbaar ge
worden door de ontwikkeling der
gebeurtenissen en de niet te stui
ten drang der natuur.
Eerst leek het heel simpel; Pie-
ter zou trouwen met zyn a.s.
schoonmoeder!
Dat zat zo. Fieter en Anna Maria
en haar vader laten we hem
Joehem noemen bevonden zich
tijdens de oorlog om de één of an
dere reden in Oostenrijk. Pieter
minde Anna Maria en zij hem;
slechts het huwelijk kon hier d»
oplossing brengen. Vader Jochem
minde ook, echter niet zijn in Hol
land achtergebleven eega, maar
een Oostenrijkse, Hanna geheten.
De bevrijding naderde en daarmee
ook de Russen, De Oostenrijkse
Hanna bekroop een 'onweerstaan
baar verlangen naar het Westen en
graag had het Hollandse trio haar
meegenomen, als de Nederlandse
grensautoriteiten dit niet verboden
hadden. Alleen als ze met een Ne
derlander gehuwd was, mocht
Hanna wellicht de grens over
schrijden.
Een idee
Jochem was echter voorlopig nog
niet beschikbaar, zijn huwelijk was
nog niet ontbonden; toen kwam
men op het listige idee Pieter, die
tenslotte geheel van echtelijke
smetten vrij was, met de Oosten
rijkse Hanna, dat wil dus zeggen,
zijn eventueel aanstaande schoon
moeder, voor de vorm te laten
huwen. Dan kon ze wel mee naar
Holland. Zo gebeurde het, dat op
een mooie dag in Mei (1945) een
Oostenrijkse dorpspastoor het
gelijke paar ir de onechte echt
verbond.
De pret was evenwel van korte
duur, want de Nederlandse repa-
triéringsmissie in Mannheim bleek
allerminst geïmponeerd door het
feit, dat Anna was gehuwd. Ze'
werd als vijandelijk onderdaan
beschouwd en kon in Duitsland
achterblijven. Vader Jochem hield
haar uit solidariteit gezelschap.
Nauwelijks drie maanden later,
op 5 September, betrad Pieter met
zijn eigen Anna Maria aan de arm
het Rotterdamse stadhuis om de
toespraak van de ambtenaar van
de B.S. in ontvangst te nemen. De
natuur had onderwijl ook niet sül-
FEUfLLETON
Door M. Pardoe
24
Doch hij had buiten de waard
gerekend, want een heleboel men
sen waren op dezelfde lumineuze
gedachte gekomen! En aangezien
Jules ook dameskapper was, was
hij voor de hele middag volledig
volgeboekt Dat zou nog tot daar
aan toe zyn geweest als Robin al
leen de zaak had mogen binnen
gaan, maar ongelukkigerwijs zei
mrs. Green dat ze wat fixatief wil
de kopen, en ging mee naar bin
nen. Vanzelfsprekend hoorde ze
toen de kapper zeggen dat bij Ro
bin onmogelijk kon helpen, en
prompt daarop zei ze, dat hij in
dat geval-met baar mee moest gaan-
winkelen.
Robin was totaal van z'n stuk ge
bracht. Ofschoon hij het adres in 't
telefoonboek had opgezocht, voor
dat hij het hotel had verlaten, wist
hij toch niet precies waar het was.
Hij hoopte dat het een van de
hoofdstraten was, maar dat bleek
niet zo te zijn. Hij peinsde zich suf
hoe hij toch te weten kon komen
op welke manier hij het bewuste
adres kon bereiken, zonder dat de
dominese hem kon horen. Hij voel
de zich ellendig terwiü hij als een
hondje achter mrs. Green winkel
in winkel uit draafde en z'n her
sens afpijnigde voor een uitvlucht
om er alleen op uit te kunnen.
Tenslotte zag hij iets, dat hem op
een idee bracht"
„Mrs. Green," zei hij, ijverig pro
berend om stem en gezicht erg ver
legen te doen lijken, „zou ik mis
schien eventjes weg mogen? Vindt
u 't goed als ik even bij het Hotel
de l'Univers ga? Mams vindt het
niet prettig als we de openbare ge
legenheden gebruiken."
„Natuurlijk, .jongen." antwoordde
de domineesvrouw, „ga maar gauw,
ik zie je straks wel bij de bus.
't Ligt allemaal aan dezelfde kant
van de straat."
Robin verdween als een pijl uit
de boog. Eenmaal binnen de vier
muren van het hotel liep hy naar
de balie en vroeg beleefd;
„Kent u me misschien zeggen
hoe ik naar de rue Casimir moet
komen, waar de Engelse consul
woont?"
Binnen twee minuten had hij de
gewenste inlichting ontvangen en
ontdekte tot zijn vreugde dat de
rue Casimir evenwijdig liep met de
achterzijde van het Hótel de l'Uni-
vers.
„Voyons, monsieur," zei de vrien
delijke porfier, „u hoeft niet eens
de voordeur uit. Ik zal u het ho
tel doorbrengen, dat spaart u een
heel eind."
Aldus werd Robin naar de ach
teruitgang gebracht door de tuin
van het hotel. Een paar minuten
later vroeg hij de Engelse consul
te spreken.
Een nogal onplezierig uitziende
man keek hem aan van achter het
bureau waaraan hij zat te schrijven.
Hii antwoordde in zeer goed En
gels, maar met een sterk Frans
accent, „dat het hem zeer speet,
maar 't was onmogelijk om de En
gelse consul te spreken."
„Maar het is vreselijk belang
rijk", pleitte Robin.
De man lachte,
„En wat kan dat wel rijn. dat een
jongetje als jij voor belangrijks
heeft, dat hij de consul moet
spreken?" informeerde hij. „Ikzelf
kan alle lopende zaken behandelen,
maar ik heb het erg druk en je
moet een beetje voortmaken, alsje
blieft."
Hij sprak op een erg bazige toon,
doch Robin deed een paar passen
achteruit en zei: „Nee, ik moet de
consul zelf spreken, alstublieft."
„Maar ik heb je toch gezegd, dat
het niet mogelijk is om de consul
te spreken!"
„Wanneer kan ik hem dan wèl
spreken?" vroeg Robin.
De man begon weer te lachen.
„Over een maand ongeveer," zei
hij. „De consul is drie dagen gele
den aan zy'n blindedarm geope
reerd! Wil je nu alsjeblieft vertel
len, waarvoor je komt. Ik ben. zijn
plaa tsvervanger."
Robin keek hem beteuterd aan.
Hij wist even met wat hij moest
doen of zeggen. a
(Wordt vervolgd)
Anna
ferme
hunne
gezeten, want Pieter en
Maria kunnen thans een
kleuter van 354 jaar de
noemen.
Na enige tijd begon de B.S. toch
argwaan te koesteren en toen bleek
dat Fieter eigenlijk twee keer ge
trouwd was, althans terzelfdertijd
twee echtgenoten had.
Maar de officier van justitie, die
ook wel begreep, dat hier naar een
voor alle partijen bevredigende op
lossing gezocht moest worden
vader Jochem was inmiddels offi
cieel gescheiden had zich in
verbinding gesteld met de Oosten
rijkse legatie en die had weer con
tact opgenomen met Wenen.
Daar werd een gelukkige ont
dekking gedaan; de Oostenrijkse
regering was nl. zo verstandig ge
weest in April 1945 een tijdelijk
besluit uit te vaardigen, waarbij
alle huwelijken, tussen 1 April en
Juni van dat jaar in de kerk ge
sloten, hun geldigheid zouden ver
liezen, als ze niet binnen een ze
kere termijn in de registers van de
B.S. zouden zijn ingeschreven. Dit
met het oog op de zondvloed van
echtverbintenissen, die in deze
stormachtige maanden om duizend
en één redenen werden gesloten.
Mr, van Oosten concludeerde 'dat
er geen sprake was geweest van
een eerste huwelijk en dus ook niet
van bigamie. Hij maaide de ver
dediger het gras voor de voeten
weg door vrijspraak te vragen.
G us tav Rasmussen, de Deense
minister van buitenlandse zaken, is
Donderdag per vliegtuig In New
York aangekomen. Zyn Noorse
collega, Halvard Lange, vertrok
dezelfde dap per vliegtuig uit Oslo
naar New York, vergezeld van de
Noorse delegatie naar de Algemene
Vergadering van de TJ.N.O.
De Canadese minister van buiten
landse zaken, Lester Pearson, be
treurde het, dat Bevln. en Schuman,
de Britse en Franse ministers van
buitenlandse zaken, de uitnodiging
van de Canadese regering, een be
zoek aan Ottawa le brengen, me-
kunnen aannemen- Volgens Pearoon
iMjuden zij na de ondertekening van
het Pact In Washington blyven orn
deel te nemen aan besprekingen
met de V.S. over „Europese vraag
stukken".
Het spel van de organist A n d r
v e,r woerd gaat hoe langer hoe
meer aan betekenis winnen. De
wijze waarop hy op het concert gis
teravond in de Gereformeerde Kerk
te Schiebroek naast werken van
Bach en Karg Elert de Toccata en
Fuga van Reger de Sonata da Chïe-
sa van Hendrik Andriessen
speelde, viel ten zeerste te loven.
Zowel ïn technisch als muzikaal op-
zacht trok de weergave van deze
werken zeer de aandacht.
De cellist Victor Bougue-
non vertolkte behalve de sonate
in F. gr. t. van Porpora een Elegie
van E. W. O k a m en een prelude
van A. van Amerongen. Bei
de laatstgenoemde stukken bleken
compositorisch weinig belangrijks
te bevatten. Oskam's werkje klinkt
harmonisch In het geheel niet over
tuigend en melodisch doet het nogal
kaaltjes aan. Var. Amerongen
verstaat bet wel een bredere melo-
diek te schreven, maar ook m zijn
compositie mist men harmonische
vindingen van meer dan gewone be
tekenis.
Voor beide composities hield
Bouguenon een warm pleidooi
Ztfn vertolkingen muntten uit door
fraaie instrumentale en artistieke
eigenschappen.
Verwoerd toonde zich tevens een
volgzaam en muzikaal begeleider.
Herman van Born
Het Amsterdams Gerechtshof
veroordeelde de Amsterdamse veel
voudige in- en uitbreker G. Blom,
beter bekend als „Gerrit de Stotte
raar". tot vier jaar gevangenisstraf
met aftrek.
Advertentie l.M.
Het personeel van de Holland-Amerika Ljjn bood vorig jaar ter ge
legenheid van het 75-jarig bestaan van de Maatschappij aan de directie
zes gebrandschilderde ramen aan, waarvan er drie in het kantoor te
New York geplaatst zullen worden en drie geplaatst zijn. in het hoofd
kantoor aan de Wilhelminakade. Deze gedenkramen, die in de wacht
kamer op de eerste verdieping zijn aangebracht, werden ontworpen
door de glazenier H. van Kesteren en uitgevoerd in het atelier van mej.
G. van Geldermaisen. Ook de ramen voor Amerika worden hier ge
maakt.
Glazenier H. van Kesteren
succesvol ontwerper
De ontwerper had een zeer ruim
gestelde opdracht ontvangen, n.l.
om een ontwerp te maken, waarin
tot uitdrukking moest komen, de
groei van de HAL, sinds de oprich
ting tot heden. Dus geen beperken
de eisen van dit moet er beslist bij
of dat moet er beslist met in ver
werkt worden. Van Kesteren heeft
van deze vrijheid geen misbruik
gemaakt, uit zijn handen zyn ra
men gekomen, die volkomen pas
sen in het kantoor van een scheep
vaartmaatschappij, zonder dat men
er in een eerste oogopslag schepen
in kan ontdekken, Öp het linker
raam ontdekt men echter de kleine
„Halve Maan" één der schepen,
waarmee Columbus de nieuwe we
reld ontdekte en op het rechter
raam ziet men ook als een klein
fragment, een moderne lijnboot,
die van de Europese kust weg-
stoomt.
De groei van de HAL vindt men
in hoofdzaak weergegeven in het
middelste raam. dat met de andere
twee niettemin één geheel vormt.
De opdracht is op sobere wijze
weergegeven in een zeil, vastge
houden door Neptunus. Daarboven
rijst als een machtige reus, een
schoorsteen van één der moderne
schepen uil, waartegen de pijp van
de W.A. Scholten het eerste
schip van de HAL, dat in 1873 zee
koos een dikke zwarte rook
pluim uitstotend afsteekt Voor de
grote schoorsteen wapperen de
vlaggen van de „Halve Maan", de
NASM en de Nederlandse en Ame
rikaanse vlag. Als achtergrond gol
ven en een paar meeuwen.
Rechts liggen het Europese en
Afrikaanse vasteland, met een
zwevende figuur van Mercurius
bovenin en een windroos onderin.
Aan de linkerkant zweeft Aeolus,
de god van de wind, in een enigs
zins donker vlak, boven de lijn van
de Amerikaanse Oostkust, waar
het Vrijheidsbeeld als een vuurto
ren stralen uitzendt over het raam.
De „Halve Maan" koerst als een
nietig speelgoedbootje met volle
zeilen over een donkere zee, naar
het lichtende centrum, waarin het
beeld staat. Rechts onderin het lin
kerraam vindt men nog een anker
en de staf van Mercurius.
De grote schoorsteen in het njjd-
denraam is in de bekende kleuren
uitgevoerd: oker-geel met 'n groen
wit-groene band. De werelddelen
in een goudgele kleur, die naar bo
ven toe geleidelijk in paars over
gaat, worden omspoeld door groene
kustgolven, terwijl de kleur van de
zee meer naar het midden 'n vlak-
blauwe tint aanneemt.
1 April
Vanmorgen vroeg begon het al:
kom er toch uit, paps, het is al
negen uur, riepen de jongeren en
toen ik mij rillend in het koude
bad wierp brulden zij aan de deur:
lekker gefopt, 1 April, 't is pas
kwart voor zeven.
Het ei aan het ontbijt bleek een
lege dop te zijn waarvan het gat
door de bengels listig in het dopje
verstopt was en argeloos, op het
onnozele af, als ik in die dingen
ben, werd ik er nog wel tienmaal
tussen genomen eer ik de deur uit
ging. Toch leuk die Aprilgrappen,
dacht ik, terwijl ik door de prille
en zonnige lenteochtend naar de
zaak wandelde en plotseling voelde
ik voor het eerst van m'n leven 'n
grote behoefte opkomen om zelf
ook eens als f opper op te treden.
De mensen, zo .filosofeerde ik,
moesten elkander vaker met on
schuldige grapjes bij'de neus ne
men, dat zou het echte, grote be
drog ten goede komen. Het foppen,
peinsde ik verder, verhoogt de ge
moedelijkheid, zo'n Aprilgrapje is
eigenlijk een guitig rïbbestootje
gevolgd door een verbroederende
schouderklop. Jazeker, concludeer
de ik met Opgewekte voldoening,
er moet meer en meer gefopt wor
den, tot heil van de samenleving.
Ik zette me als het ware in fop-
houding en besloot de eerste de
beste voorbijganger aan I April te
herinneren met een onschuldig
grapje.
Dame, u verliest wat, zei ik kwa-
sï attent tegen een juist passeren
de mevrouw en toen zy zoekend
om zich heen keek, sprak ik met
twinkelend oog: uw voetstap. De
dame was blijkbaar nog niet in de
ware i April-stemming, want zij
koek me tamelyk balsturig aan,
tikte met de rechter wijsvinger te
gen haar voorhoofd en vervolgde
haar weg.
Eens kijken, dacht ik even later,
of agenten van politie gevoel voor
Aprilgrappen hebben. Er stond er
een vlak bij een groentewinkel,
waar bij de open deur in een kist
de appelen voor het grijpen lagen.
De agent leek verdiept in de raam-
krant, maar tegelijk deed zijn
speurend oog ijverig dienst, zo zijn
agenten. Wacht, dacht ik, die man
ga ik foppen, ik doe net of ik een
appel uit die kist gris en zet het
dan op een lopen en als hij me hij
gend inhaalt, zeg ik plagerig la
chend: 1 April, agent.
Nou, die duik in de appelenkist
was net echt, maar de spurt bij de
zogenaamde vlucht mislukte voor
een deel, want eer ik tien meter
verder was had de agent me al bij
de kladden. Ho, vadertje, sprak hij
zelfbewust en op de toon van
iemand die gewonnen heeft, geef
dat appeltje maar eens gauw hier,
dat zullen we eerst eens aan de
groenteboer teruggeven en dan ga
je maar eens met me mee naar het
bureau.
1 April, agent, zei ik lacherig, 't
was maar een grapje, ik heb hele
maal geen appel gegapt.
Wat is dat dan, sprak de politie
man, toen hij me vluchtig fouille
rend, een prachtige goudreinet uit
de zak van mijn overjas haalde
Nou, dat heeft me een moeite ge
kost om de heren op het bureau te
overtuigen, dat het de appel was,
die mijn vrouw ter verrassing in
mijn zak had gestopt, zoals zij ver
klaarde, een beetje ter vergoeding
voor de vele fopperijen, die ik thujs
te verduren had gehad, reeds op
de vroege morgen van deze grap-
iesdag.
DESIDERIUS
Afrikaanse dieren aan
boord van de „Stad i
Alkmaar-'
Reuter meldt uit de Afrikaanse
haven Monbassa, dat ambtenaren
van de Zuid-Afrikaanse dierenbe
scherming naar aanleiding van.
klachten over onvoldoende be
schutting tegen de hitte en te
kleine behuizing voor vier giraffen,
17 zebra's en andere dieren aan
boord van het motorschip „Stad
Alkmaar" zijn gegaan om een on
derzoek in te stellen. De ambtena
ren constateerden echter, dat de
dieren, die bestemd zijn voor de
Rotterdamse en Antwerpse dieren
tuin, goed ondergebracht waren en
dat er een zonnescherm gespannen
was. Eén giraffe was in de trein, en
een zebra op de kade van de
haven gestorven.
49. Twee dagen later
bereikt de „Vrijheid II"
met de benzinetanks
bijna leeg het eiland
X 221. Er liggen enkele
oorlogsschepen in de
haven en Rob heeft on
middellijk na aankomst
'n langdurig onderhoud
met marine-officieren,
die reeds met Prudon m
contact staan. Larry
biedt onvoorwaardelijk
zijn diensten aan. „Ik
heb genoeg van dit spel
letje," zegt hij ruw, „ik
sta nu aan jullie kant.
Zoeken jullie de plaats,
waar de giroraket ver
borgen wordt gehou
den? Nou, dat weet ik wel: vlak bij, op het Een werkende vulkaan nog wel. Ze vertrou- dagen later verlaat de „Vrijheid II", nu ge-
eiland Neiro." De marineofficieren kijken el. wen Larry eerst niet erg. Speelt hij geen dub- camoufleert als vissersboot, de haven van
kaar eens aan. Neiroe? Dat is een onbewoond bel spel? Maar na overleg met Prudon beslui- Y -
eiland en eigenlijk niet meer dan een vulkaan, ten ze toch met hem in zee te gaan en enkele me* bestemming Neiroe. J