iïffi
V:roede vaderen moeten op zolder
beraadslagen
Veertien dagen „oorlog
op kleine schaak'
Jan de Winter piekert
over de winter
New York's vrijheidsbeeld vulde
eens een straat in
Parijs
Oude, prachtige raadszaal
te klein geacht
DE AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB
r
Huzaren van Boreel uit Amersfoort trekken
met pantserwagens door ons land
Programma-leiders zijn vaak
beklagenswaardige mensen
Droom van Frans beeldhouwer
na 21 jaar verwezenlijkt
heöen....
Detailüstenlijst
Marseille, Israels uitvaïspoort
Honderd duizend DP's
per maand
2
Zaterdag 21 Mei 1949
GOUDSE STADHUIS W ORDT HERSTELD
GOUDA. Als de betrokken ministers er geen bezwaar
tegen maken zuilen de Goudse vroede vaderen over enige
tijd op de zolder Van het fraaie, laat-got hische stadhuis ver
gaderen. Het intieme raadszaaltje op de eerste verdieping is
namelijk te klein voor de 25 raaosleden, die nu de belangen
van het 2uid-Hollandse kaasstadje behartigen. En de „pu
blieke tribune" verdient deze naam beslist niet: twee rijen
smalle, harde houten banken, dat is al. De raad móét dus wel
verhuizen. Als echter het inwonersaantal van Gouda boven
de 50.000 stijgt nu heeft het stadje ongeveer 38 000 dan
zal ook de zolder te klein zijn, omdat er dan 31 raadsleden
zullen komen. Maar dat zal nog wei enige jaren duren, want
de Goudse bevolking breidt zich niet snel uit.
Gebouw staat in een
soort kippenren
Hu Is hot oude raadhuis onbe
woonbaar. De gladde, marmeren
vloeren zijn bedekt met dikke lag«*n
stof en kalk: een groep bouwlieden
is bezig, onder leiding van ir A van
der Steur en ir Herman de Groot,
het stadhuis te restaureren. Wie via
de Kleiweg de Markt opkomt ziet in
het midden een soort grote kippen
ren, waarin het raadhuis staat. Dat
is verder omgeven door stapels na
tuursteen, hopen balken en enige
werkloodsjes. Het enige nieuwe in
rijn vrij vervallen wenden is het
herdenkingsmonument, dat prof
Wenckebach heeft gebeeldhouwd.
Vaak al is het Goutisd stadhuis ge
restaureerd. fraaier -3 het door al
die verbouwingen^ niet geworden.
De zeer karakteristieke voorgevel
bijvoorbeeld, die naar de Wijdstraat
staat gekeerd, is nu van glad hard
steen welke een vrij koele indruk
maakt terwyi bij vroeger van een
zachtere, warmere steensoort was,
waarschijnlijk dezelfde als die der
zijgevels. De vloaren, did meer: Jen
tekenen van verval vertoonden. rijn
enkele malen al bedekt met nieuwe
planken, zodat er op sommige plaat
sen vier vloeren over elkaar heer-
lisgen.
nu goed;
Mr. dr- K_ F. Q. «James, de huidige
burgemeester van Gouda een man
met een sterk ontwikkeld aesthetisch
gevoel, hij is een verdienstelijk te
kenaar! heeft vrijwel onmiddellijk
na de bevrijding plannen beraamd
om h'et stadhuis opnieuw, en nu
goed!, te restaureren. Ir v. d. Steur
stelde een onderzoek in naar de
toestand boven en onder de grond
Hij bevond, dat de fundamenten
vrijwel geheel verpulverd 'varen,
dat de vloeren op inzakken stonden
en dat de wanden het niet meei
lang zouden houden. Kort gezegd:
het Goudse stadhui® -stond op in
storten. .Het secretarie-personeel kon
-niet langer in zRn" bureaux blijven,
want dat was levensgevaarlijk. Hef
is dan ook over verschillende kan
toren in het stadje „verdistribu-
eerd".
Een groots plan tot algeheel her
stel vond genade bij de minister van
Wederopbouw, Het eerste, wat men
moest doen, was een nieuwe, zware
fundering leggen. Er moesten hon
derdtwintig palen in de grond, maar
heien was onmogelijk: het stadhuis
zou het, onder de dreunende slagen,
hebben begeven, Met behulp van
lieren heeft men de palen üi de
grond geperst Op de palen kwamen
betonnen koppen en daarover zware
betonnen verbindingsbalkenen
de wankele muren hadden een
nieuw, hecht steunpunt.
Het is haast niet op te noemen
wat er allemaal moet gebeuren om
het Goudse stadhuis weer „bewoon
baar" te maken. De ruime vleeshal
gelijkvloers, met zijn grappige pi-
laartjes en zijn sierlijke, tot voor
kort dichtgetimmerde uitbouw
waarboven, achter de oude raads
zaal, een ruim terrac is. vrijwel
een ruïne, de zijgevels, waarin vroe
ger hoogopgaande gothische ramen
zaten, zijn door vroegere .herstel
lers" grotendeels dichtgemetseld, de
achtergevel, lang geleden een fijn.
getekend trapgevel!je, is verprutst.
OTTDE TEKENINGEN
Gelukkig heeft men op zolder nog
tekeningen gevonden die. duidelijk
aangaven, hoe het stadhuis vroeger
is geweest. Die prenten zijn grond
slag geweest voor ir v. d, Steurs
restauratieplannen, die ondanks
kalk en stof goed vorderen. De
oude, orachtige raadszaal, met zijn
gebeeldhouwde marmeren schoor
steen. en kleurige gobelins, is weer
in zijn. oude staat terug gebracht.
Hij zal echter in de toekomst uit
sluitend. dienen, als trouw- en ont
vangstzaal- En de vroede vaderen
zullen naar de zolder moeten klim
men om te beraadslagen over Gou
da's belangen.
Marktberichten
Veiling Banendrecht, Vr|jdaj? 20
Mei 1349: andijvie 20—26; spinazie
«—20; postelein 21—23; stoofsla 10
11; prei 214.7-0; rabarber 4.40—
7.40; uien 3—10; sjalotten 2—5 al
les per 100 kg; sla 2—4.40; bloem
kool la 5863; bloemkool 1 40—56;
bloemkool 2 36—44; bloemkool 3 28
35; komkommersla 55-—60; kom
kommers 1 46—51; komkommers 2
4045; komkommers 3 32—38; per
ziken 28—40 alles per 100 stuks; ra-
dHs 5.60—7.40; selderij 7.40—9.10;
peterselie 5.60-8.7Ö; bospeen 36—
48; kroten 17—21 per 100 kg-; aard
beien 55—-72 per doosje,'
Veiling BerkeJ, Vrijdag 20 Mei
1949: kaskommers la 5760; kas-
kDmkommers 2 48—52; kaskom-
kommerfl 3 3739; piatglaskom-
kommers la 47—57; pjatglaskom-
kommers 1 48—58; platglaskom-
kommers 2 4049; pïatglaskom-
kommers 3 3241; bloemkool le
srt. 48—63; bloemkool 2e srt. 30
51; ala le srt 24.50; sla 2e srt-
2—2.60; perziken 16—37; pruimen
lö—18. alles per 100 stuks; tomaten
A 214—228; tomaten B 185—207;
tomaten C 214—228; spitskool 23,
alles per 100 kg-; snijbonen 2.20 per
kg; spinazie li15; postelein 28
36; andijvie 3336, alles per 100 kg-;
rabarber 4—7; peen 47—51; radijs
4.50; selderij 6.1(5, alles per 100 boa;
komkommerstek 842; slavellen 10
per kg-.
Het Goudse stadhuis
is een van de weinige
fraaie, laat-Gotisehc
gebouwen in ons land-
Na de oorlog bleek,
dat grondig herstel no
dig tras. wilde het ge
bouw niet instorten.
Nu staat het oude
raadhuis -in de sfeipers
en ?iet zal er niet eer
der uitkomendan dat
zijn oude luister is
treerpekeerd.
89. Vergezeld van 'n
,cb i pper ma a k t Rob een
proeftocht op de Noord
zee en het schip bevalt
hem buitengewoon. De
kist is Wel niet zo snel
als de „Vrijheid n",
maar door de verdeling
van de zeilen over twee
masten gemakkelijker to
reven. Rob gaat echter
niet over één nacht ijs
co koopt geen kat in ae
zak. Hij is ten slotte
geen Zondagszeiler en
hij wil het schip door en
door kennen, voor hij
de koopakte tekent.
Ky zeilt er mee naar
Amsterdam en daar
gaat de kist OP zogezegd voor u gebouwd!" Dat moet Rob
de helling voor een nauwkeurige inspectie, beamen, Hij wil het laten uitrusten speciaal
„En", vtaagt meneer Bijlco, die hier Rob weer voor lange zeereizen en wie weet. zal hij met
ontmoet, „heb ik te veel gezegd? Djy schip is,
dit nieuw, schip de schat van opa Larscn nog
eens bergen, Meneer Bijlco glimlacht maar
eens. Die kapitein Rob geloofblijkbaar nog
altijd in dat rare verhaal van de oude Noorse
zeeman.
DE aanval is mislukt! Onze pantserwagens liepen vanmiddag vast op
een stoffige zandweg bij Monk, die ons een flink eind naar Nijme
gen had kunnen voeren, "Wat er precies gebeurde zal geen der
65 mensen, die deelnamen aan de aanval, kunnen vertellen. Opeens
kwamen er mannen uit de bosrand te voorschijn, stormden er vele
anderen de spoordijk aan de andere kant van de weg af en knalden
tientallen mitrailleurs om het hardst met mortieren, geweren en (rook)-
granaten. Het lawaai was zo hevig, dat het er in de koptelefoon van
knetterde.
(Van ccn onzer verslaggever si
VA/IE Jan de Winter, de samcnstellci van de bekende „Radio-
scoop" op Maandagavond, soms eens mocht ontmoeten op
een of ander café-terras of in de trein, die moet zich maar niet
bezorgd maken als hij deze jongeman, die zeer donker van uiter
lijk is, met een bedroefd gezicht voor zich uit ziet kijken of met
een afwezige blik in de verte staren. Men bedenke dan, dat Jan
de Winter, evenals iedereen, die bij de programmaleiding thuis
hoort, in gedachten meestal weken of maanden vooruit leeft. Hij
behoort tot de soms beklagenswaardige radiopiekeraars, die
vandaag al moeten weten, wat er bij voorbeeld op de avond van
15 Juli zal worden uitgezonden of wie er in December zullen
medewerken aan h^t Kerstprogramma.
Als U straks ligt te zonnen op
bet strand van Scheveningen of
Terschelling, is hij al bezig met
het ontwerpen van een serie wirv-
teravond-uitzendingen, die U te
zijner tijd bij een gezellig gloeiend
haardvuur zult beluisteren. Dan
denkt h ij al weer over de bloem
bollen. Zij leven eigenlijk voortdu
rend in een soort van trance, de
programmaleiders. Dag en nacht
hebben ze zorgen om hun pro
gramma-schema, dat op tijd vol
moet komen.
Het kostte enige moeite om Jan
de Winter voor een kwartiertje
maar uit zijn toekomstdroom te
wekken. Maar tenslotte kregen we
hem toch mee uit zijn kamer in de
nok van de studio; naar het zon-
v HIER 15 3.
HI LVEiRSUM1
nige terras naast het restaurant.
Of hij al plannen had voor het
nieuwe seizoen?
Jan de Winter keek op, er kwam
een glimlach om zijn lippen en de
zwarte ogen begonnen te glimmen.
„Gelukkig wel. Plenty plannen".
„Welke?"
„Ach nee, praten we daar in
September over".
Goed dan. Of het nog altijd luk
ken wil met de Radioscoop?
„Oh ja, dat gaat goed," zegt hij
opgewekt De „Scoop" is het lang
ste programma in de omroep. Dat
zegt natuurlijk niets, maar mensen
met de meest uiteenlopende sma
ken en voorkeuren vinden er iets
van hun gading in.
Dagen werk
Drie seizoenen al loopt de
„Radioscoop" nu mee in het Maan
dagavond-programma van de
AVRO. En om die twee en een half
uur, eens per veertien dagen, te
vuilen, moet Jan de Winter dagen
lang op reis gaan, films zien, tele
foneren en confereren met tiental
len mensen. Hij ontwerpt de ra
dioscoop in nauwe samenwerking
met Kommer Kleyn van de hoor
spel-afdeling en met de reportage-
dienst. Overigens is dit slechts een
onderdeel van zijn werk. Zijn
voornaamste taak is het indelen
van muziek-programma's, speciaal
in het lichtere genre. Jan de Win
ter was violist, toen hij bij de
radio kwam.
Als hij dit vertelt, merken we,
dat zijn ogen zich weer strak op
een punt in de verte willen vesti
gen. Maar hij keert snel tot de
werkelijkheid terug, als wg hem
vragen, waarom hij dan eigenlijk
niet viool speelt.
„Dat zit zó. Kort na de bevrij
ding waren de stedelijke orkesten
nog niet op gang. En de lichte en
sembles hadden nog maar weinig
emplooi, omdat de restaurants geen
bier hadden. Je moest dus iets
anders zoeken om aan de kost te
komen. Gelukkig had ik een beetje
talent van mijn vader geërfd, die
tekenleraar is en daarom ging ik
werken als caricaturist voor een
sport-weekblad. Ik had wel hele
maal geen verstand van sport,
maar daardoor zag ik misschien
juist veel eerder dan ingewijden
de „gekke" dingen, die me als te
kenaar moesten inspireren.
Maar ik was tenslotte amateur in
dit vak en ik liep toch. ook niet
voor niets met een diploma van het
Muziek Lyceum in mijn zak.
Ik bleef dus zoeken naar een
geschifte baan als violist. Op een
dag had ik toevallig eens een inte
ressant gesprek met de heer Den
Daas, programmaleider van de
AVRO, over kunst; vooral over
muziek.
Een paar maanden later riep hti
me plotseling op zijn bureau. Of ik
bij de radio wilde komen. Ik dacht,
dat ik nu eindelijk kon gaan viool
spelen en aarzelde natuurlijk niet
met mijn antwoord. Maar hij bleek
me voor iets anders ncCig te heb
ben, Hij stopte me een paar ge
stencilde vellen psp'in de hand,
die het schema bleken te zijn van
het radio-programma voor de ko
mende maanden.
Ik was werkelijk te verbluft om
iets te zeggen. Ik ging maar eens
zitten, las het schema en..,, ik
capituleerde voor de radio.
Binnenkort krijg ik een soort
van officiële titel. Dan word ik
Hoofd van de afdeling Lichte Mu
ziek van de AVRO. Dan mag ik
dóór een beetje eerste viool spelen.
Maar voor de microfoon kom ik
niet, want ik heb geen tijd meer
om te studeren"..--.
„Zandhazen"' toonden
zich de slimsten
HET einde van het lied was, dat
de scout-car van onze groep,
een lichte pantserwagen, die ge
bruikt wordt voor verkenningsdoel
einden, zoek raakte en dat onze drie
staghounds zware pantserwagens
en de twee andere scout-cars de
aanval moesten staken. Alles was
zo snel gegaan, dat de mensen £n de
stormwagens, die ons volgden, niet
eens in actie waren geweest,
Dat de aanval zo zou Verlopen,
had niemand gisteravond kunnen
denken. Toen zaten in het salon, van
huize „De Wildbaan" te Brummen
ritmeester Van Manen en de
eerste luitenant Van der Bijll
van de Huzaren van Boreel uit
Amersfoort te turen op ingewikkel
de stafkaarten, waarop met rood en
blauw potlood de stellingen van de
.vijand" waren aangetekend.
„De vijand," vertelde de ritmees
ter aan een aantal „oorlogscorres
pondenten", dat de bespreking en
de aanval op uitnodiging van de
Leger-Voorlichtingsdienst mee
maakte, „stond op het punt ons land
van het Oosten uit binnen te val-
flngez. Med.)
BbSl'W,
Deze week wandelde een „Reuze" rol
Hoolmeyer beschuit door Rotterdam. De
Rotterdamse jeugd heeft er veel hel&ng-
steUIng voor enniet- minder voor de
601 schoolreisjes die Hoolmeyer beschuit
beschikbaar stelt. "Wie er meer van wil
weten vraagt inlichtingen aan Iedere
zelfstandige winkelier.
(ADV.)
len, toen een eskadron Pantser
wagens in Amersfoort groot alarm
kreeg. Een peloton werd onder mijn
commando gesteld en moest een
verkenningstochtmaken ten behoeve
van het eskadron, de grote pantser-
eenheid dus. Die verkenningstocht
voerde via de Afsluitdijk naar Gro
ningen en vandaar naar het vlieg
veld bij Steenwijk, dat door vijan
delijke parachutisten bezet was. Het
vliegveld kon worden heroverd.
Wij brengen nu hier in Brummen
een gedeelte van de nacht door en
vertrekken dan naar het Zuiden.
Dan zal blijken, dat vijandelijke
strijdkrachten Nijmegen hebben
bezet. Onze opdracht wordt de weg
naar Nijmegen te verkennen voor
het eskadron Pantserwagens. Bij
Mook zullen we op tegenstand stui
ten."
Ritmeester Van Manen is de com
mandant van de School Reserve Of
ficieren Cavalerie en van de Kader-
school. beide te Amersfoort. Op de
Kaderschool worden onderofficie
ren opgeleid. Tegen het einde van
de opleiding wordt de leerlingen
een meerdaagse oefening gegeven,
die ditmaal groots is opgezet. De
bedoeling van het veertiendaagse
„oorlogje-op-kleme-schaal" is de
leerlingen practische kennis bij te
brengen, hun wat van Nederland te
laten zien voprdat ze naar Indonesië
vertrekken en hen in at a at te stel
len kennis t^T maken-met andere
onderdelen van de landmacht, die
op hun' beurt misschien voor het
eerst in aanraking komen met
„heuse" pantserwagens. Zo erg, als
het plan-de-campagne het Donder
dagavond deed vermoeden, was het
dus niet.
De „vijand" van vanmiddag was
een groep van 65 infanteristen uit
Nijmegen, die opgeleid wordt door
KNlL-officieren. Geen der huzaren
had gedacht last te krijgen van die
„paar infanteristen". „Zandhazen
zijn het," zet" iemand in de stag-
hound, waarin wjj zaten, voor zijn
microfoon, zodat we het allemaal
konden horen. Gerrit Jacob-
sen uit Renkum Gerard van
Harten uit Rotterdam, Joh an
Slegtenhorstuit Den Haag en
Anton Rovers uit Breda zij
vormden de bemanning van de
pantserwagen moesten er harte
lijk om lachen.
Een kwartier na U-uur, het mo
ment, waarop de aanval begon,
lachten ze niet langer, want de
„zandhazen" toonden zich veruit de
slimsten, al dient tc worden gezegd,
dat ze de omstandigheden mee had
den.
In Amerika had men er
geen cent voor over
Wist u, dat het bekende vrij
heidsbeeld in de haven van New
York niet werd gegoten, maar
werd vervaardigd uit niet minder
dan driehonderd bronzen platen,
die elk 2.25 cm. dik waren? Wist
u, dat dit reusadhtige beeld voor
dat het zijn plaats innam op de
New Yorkse rede, meer dan .zes
maanden lang in een onaanzienlijk
Parijs straatje heeft gestaan, waar
het torenhoog uitstak boven de
meeste der omringende gebouwen?
En wist u, dat er in het hoofd van
dit wereldbekende standbeeld
plaats is voor veertig volwassen
mensen?
In October van dit jaar viert
„Miss Liberty" haar 63*te verjaar
dag, maar van de zomer zal het
juist 65 jaar geleden zijn dat zij
officieel ten geschenke werd gege
ven aan het Amerikaanse volk.
Het beeld is een cadeau van
Frankrijk aan de Verenigde Sta
ten. twee landen, die betden de
vrijheid liefhebben en die destijds
al, op sommige tijdstippen van
hun geschiedenis nauw met elkaar
in contact waren gekomen.
De maker van hét beeld is de
Franse beeldhouwer Fréderic
Auguste Bartholdi, die al op 31-
jarige leeftijd beroemd was om de
grote beelden, die hij had gescha
pen. Het plan, de vriendschappe
lijke gevoelens van het Franse
volk jegens het Amerikaanse op
een dergelijke manier te uiten,
kwam bij hem op -In 18G5, toon hij
in Parijs aan een diner zat. Vele,
vele jaren duurde het voor hij zijn
droom verwezenlijkt zag.
Bijna vijf jaar lang liep hij met
de gedachte rond voor hij er in
slaagde haar gestalte te gaven. Pas
na de Frans—Duitse oorlog van
1870, toen hij een bezoek aan de
Verenigde Staten bracht om daar
inspiratie op te doen, kon hij aan
het werk gaan. Hij nad zich ver
zekerd van de steun van de Frans-
Amerikaanse Unie te Parijs en er
was afgesproken, dat de Amerika
nen voor het voetstuk van het
standbeeld zouden zorgen.
Het Franse volk toonde zich
spoedig zeer vrijgevig. Uit alle
provincies van Frankrijk stroom
den de gaven binnen. Huismoeders
offerden, schoolkinderen en arbei
ders. Er werden weldadigheids
bals en fancy-fairs georganiseerd
en lang voordat het beeld voltooid
was waren de kosten reeds gedekt.
Met de gelden voor het voetstuk
ging het minder vlot. De Amerika
nen bleven lelijk in gebreke en 11
laar na de afspraak met Bartholdi
had het New Yorkse comité nog
pas de helft van de benodigde som
bijeen. De burgers van de stad
waar het beeld zou komen te staan,
toonden maar heel weinig interes
se Dat veranderde pas toen Joseph
Pulitzer, de bekende Amerikaanse
publicist, in 1883 in het New
Yorkse blad „World" een campag
ne begon. In elf maanden was toen
het ontbrekende bedrag in het be
zit van de commissie. Het werk
aan het voetstuk kon beginnen.
Het eigenlijke beeld werd in de
werkplaatsen van Gaget, Gautbier
en Co te Parijs vervaardigd. Het
is 46,25 meter hoog en toen het
bijna was voltooid vulde het 20
ongeveer een hele straat. Het voet
stuk heeft een hoogte van 47,17
meter en is van liften voorzien.
Binnen in het beeld voert een
wenteltrap omhoog tot onder de
diadeem en als U ooit in New York
kem't kunt u deze beklimmen en
genieten van een schitterend uit
zicht over Manhattan. Toen hot
beeld pas op JBedloe's Island was
opgericht kon men zelfs nog hoger
gaan, tot aan het platform aan de
top van de flambouw. Maar in Ia-
ter jaren werd dit verboden.
Op 28 October 1885 werd het
beeld door president Grover Cle
veland uit naam van het Ameri
kaanse volk aanvaard. De onthul
ling geschied door Bartholdi zelf.
Er werd die dag een groot vuur
werk afgestoken in de New Yorkse
haven, dat „Miss Liberty" helder
verlichtte. Een en twintig jaren
waren voorbijgegaan sinds met de
constructie van het beeld werd
begonnen
HISTORISCHE VONDST
IN WAGENINGEN
Resten van begraafplaats
In de omgeving van de Dieden-
weg, (dat eigenlijk Dodenweg be
tekent) worden wederom archeo
logische opgravingen verricht.
Reeds eerder heeft men hier oude
begraafplaatsen blootgelegd. Dr.
Holwerda deed belangrijke vond
sten bij vorige gelegenheden.
De heer J. N. Waterblok, assis
tent van PrQf- dr. A, E. van Gif
fen, hoogleraar aan de Rijksuni
versiteit te Groningen, heeft op de
hoek van de Geertjesweg en de
Diedenweg onder bestaande aard
appelkuilen een oude begraafplaats
ontdekt. Gravend van één tot an~
derhalve meter diepte trof hij in
de grond donkere plekken aan van
twee meter bij 60 e.m. Voorzichtig
horizontale laagjes grond weg
scheppend, vond men daarna ge
deeltelijk vergane geraamten^ Op
deze wijze zijn reeds een dertigtal
graven ontdekt.
Omtrent de tfjd, waarin de do
den werden begraven, tast men
voorlopig nog in het duister, daar
sieraden of andere voorwerpen
ontbreken. In de omgeving zijn
vroegere urnen en sieraden ge
vonden uit het Karolingische tijd
perk. De opgravingen worden
voortgezet.
Plotselinge dood van de
Griekse aartsbisschop
ATHENE. Aartsbisschop Da-
maskinos van Griekenland is Vrij
dag in de leeftijd, van 59 jaar plot
seling, in zijn nabij Athene gede
gen huis, overleden. Hij was regent
van Griekenland van do bevrijding
tot de terugkeer van koning
George.
In 1938 was hij tot aartsbisschop
van Athene gewijd.
Tijdens de Duitse bezetting van
Griekenland toonde hij een vast-
beiaden houding tegenover de
Duitsers en bood zich zelfs een
keer als gijzelaar aan.
De aartsbisschop leed reeds en
kele maanden aan een hartkwaal.
De grote klok van de kathedraal
van Athene is geluid uit rouw over
zijn dood.
Nationale held
Griekenland is het enige
door de Duitsers bezette land,
dat geen slavenarbeiders naar
Duitsland heeft gestuurd. Dit
wordt toegeschreven aan
aartsbisschop Damaskinos. In
Maart 1943 heeft hij een ge
hele nacht op de Duitse lega
tie doorgebracht, vechtende
tegen de Duitse autoriteiten.
Zij hadden bevelen uitgevaar
digd, waarin, de Grieken, opge
roepen werden voor arbeid in
Duitsland. Aartsbisschop Da-
maskinos zou bij die gelegen
heid gezegd hebben: ..Wij wil
len liever allemaal hier ster
ven, en ik zal de eerste zijn."
Zijn onwrikbare houding dwong
de Duitsers eerbied af, want de be
velen werden niet ten uitvoer ge
bracht. Persoonlijk kwam de aarts
bisschop tussenbeide voor 50Q per
sonen, die ter dood veroordeeld
waren, en hij redde hen. Al die tijd
verborg hij Britse officieren in zijn
huis.
Doofstommen-onderwijs
te Rotterdam
In de op een dezer dagen gehou
den algemene ledenvergadering
van de inrichting voor doofstom-
men-onderwijs te Rotterdam werd
als opvolger van. de heer P, Lint
horst tot directeur benoemd de heer
W. de Vos, phys. drs. te Amster
dam.
Voorts werd tot bestuurslid be
noemd mej. W. A. H. Crol.
De rekening van de penning
meester, welke sluit met een te
kort van t 33.000 werd goedge
keurd.
Daarom
Als de krant is vol geschreven,
wil het wel eens gebeuren, dat de
makkers, alvorens zich naar huis
te spoeden gauw even een bitter
tje gaan pakken, maar daar moet
je bij Wim niet mee aankomen,
want die doet dat niet meer sinds
hij een half jaar geleden met
Loesje trouwde.
Met altijd nog wittebroodswe
ken animo snelt hij na de taak on
middellijk huiswaarts en geen
mens die er aan denkt die goede
Wim van dat aardige pad af te
brengen, went zijn piepjonge
vrouw, helemaal uit Arnhem hier
heen geïmporteerd kan in Rot
terdam nog niet zo goed wennen,
ziet u, 2odat mannie zich altijd
haast om het heimwee te gaan be
zweren,
Hoe we dus opkeken, toen die
beste Wim van de week om over
zessen het koffiehuis betrad, zich.
aan ons tafeltje zette en een bor
rel bestelde. Geen van ons was 20
onkies onze vriend met wellicht
Pijnlijke vragen omtrent zijn uit
zonderlijk gedrag lastig te vallen,
maar onze verbazing was Wim niet
ontgaan en hij scheen er een hei
melijk plezier in te hebben de
makkers wie weet welke vreemde
en tragische veronderstelingen te
laten aoen. Toen wij echter om
half zeven aanstalten maakten om
op te stappen en Wim op zijn ge
mak nog een glaasje bestelde,
vond hil blijkbaar dat hij ons zon
der verklaring niet kon laten
gaan.
De kwestie is, lui, sprak hij be
daard, dat ik vóór zeven uur niet
thuis mag komen,
Wel. dat zat dan zo: Die morgen,
toen Wim en Loesje nog aan het
ontbijt zaten, werd er nadrukkelijk
gebeld en toen Wim open ging
doen zag hij zijn schoonmoeder op
de stoep staan, geflankeerd door
twee levensgrote vrouwen. Nau
welijks was het drietal binnen ge
komen of schoonmama' sprak als
volgt: n
Kijk eens, Loes, je schreef van
de week, dat je nog steeds niet aan
de schoonmaak begonnen was en
toen dacht ik ineens: dat is ook
eigenlijk niets voor dat kind, ze
heeft zich er thuis ook nooit mee
bemoeid, dus wat zou zo'n nieuw
bakken vrouwtje er dan van te
recht kunnen brengen. Nou, daar
ben Ik dan, ik heb twee werksters
meegebracht en nu zullen we hier
direct eens flink aan den slag gaan.
Van avond gaan we naar huis,
maar morgen en overmorgen ko
men we weer, In drio dagen moet
de boel aan kant zijn, dat kan best,
maar geen manvolk over de vloer,
vooruit "Wim, hier zijn -je boter
hammen, smeer 'm en voor zeven
uur wil ik je hier niet terug zien
DESIDERIUS.
in te leveren "bonne ft/coupures door
slagers op Maandag 23 Mei 1940.
Vlees: 122, 142. M en N vlees (rts bon
a.s. moeder (3 rts), M en N vlees (2 rts),
121, 123. 141, 143, vlees. Rts. bon H 31
(1 rts.). Afgifte Ontv, bewijs MD 242-09
met vlecszcgeis. Coupures X 386 X 404,
C 1080. c 10DO, C 1109, C 1110. Afgifte
ontv.bewljs MD 242-10 met vleeBzegclu.
Vleeswaren: zie onderstaand.
Vet: zie onderstaand,
in tc levcran bonnen doer detaJUiiten
In het tudvak van 22 Mei t/m 4 Jnni '49.
Boter/Marg. Vet: 1S2 Als. (2 rts.). 125
Als., 126 Alg., M. Boter, M Marg.. rts.
a.s. moeders (1 rts.), rts.bon H 31, rts.-
bon H 32 rts). 134 Alg. M rts. Afgifte
coupure C 1100 voor boter. C 1101 voor
Merg./vet.
Kaas: 127 Alg.. M. Kaas (2 rts.), 135
Alg., rts.bon H 30 (1 rts.). Afgifte cou
pure C 1102,
Vleeswaren: dezelfde bonnen als voor
vlees. Afgifte coupures C 1109, C 1110.
Tabak: Tftbaksdetaillisten moeten de
bonnen 79 Tabak, 80 Tabak. 81 Tabak
(2 rts.) en rts.bon H 66 (1 rts.), op 30
Mei a.s. Inleveren ter verkrijging van
coupure C 1103.
Marseille, de beroemde Franse havenstad, heeft in zijn eeuwenoude
geschiedenis sedert het een vóór-christelijke Griekse kolonie was, al heel
wat beleefd, maar dat het nog eens de „uitvaïspoort" voor een vr|je
Joodse staat zou worden, heeft het nooit gedroomd. Toch is het zo, want
van iedere 200.000 landverhuizers die tegenwoordig per maand uit
Europa naar Israël trekken, gaan er 100.000 over Marseille.
enorme dollarfonds van het United
Jewish Appeal, een fonds waarvan
men zegt dat het 250.O00.00O dollar
omvat
Het J.D.C. heeft in Marseille
veertien doorgangs- en verblijf
plaatsen ingericht, waar de emi
granten Onderdak, voeding en ge
neeskundige hulp vinden.
Scholier door dak gezakt
Vrouw uit raam gevallen
AMSTERDAM. Vrijdagmiddag
was een aantal schooljongens aan
het voetballen op ccn terrein achter
da Overtoom. De bal raakte daarbü
op een ongeveer tien meter hoog in
aanbouw zijnde fabriek. Een van de
jongens wilde de bal terughalen. Hij
Is daarbij door het dak 'gezakt en
naar beneden gestort. In ernstige
toestand is hij opgenomen in het
Wilheïmlna-gaathuis.
Ongeveer tegelijkertijd was een
64-jarige vrouw in de Burmanstraat
bezig de bloemen voor het raam wa
ter te geven. Een der potjes viel
naar buiten op een platje vlak on
der het raam. Bij haar pogingen het
potje te pakken heeft de vrohw zich
te ver naar bulten gebogen, waar
door zij uit het raam viel op een
binnenplaats. Ook zij is in ernstige,
toestand naar een ziekenhuis overge
bracht.
München, Salzburg en Bergen-
Belsen, gelden in centraal-Europa
als de voornaamste verzamel- en
appèlplaatsen; van daaruit lopen
tjokvolle treinen, samengesteld uit
derde klas-wagons zonder slaapge
legenheid naar het Arcnastatlon te
Marseille; gemiddeld komen per
trein duizend moe-gereisde D.P.'s
mee, die zich op nieuwe Verzamel
plaatsen verenigen met wie nog
geld genoeg hadden om in Stock
holm, Praag of Parijs een vliegtuig
te charteren.
Over het algemeen vallen stem
ming en geest der emigranten bui
tengewoon mee; al zijn ze moe van
de lange zit (de treinreizen duren
soms drio dagen en langer!), zij la
ten de Marseillancn zien dat ze nog
kunnen lachen en zingen, in weer
wil van de onderdrukking en de
achtervolging waaraan de meesten
vóór en tijdens de oorlog zijn on
derworpen geweest.
Het transport van deze Israël-
gangers kost twee millioen dollar;
deze worden betaald door het Joint
Distribution Committee, dat op zijn
beurt beschikken kan over het
