niET een:
m Een hoekje
Een dromer door de Maastunnel
op weg naar Zuid
Een huis
toch altijd beter dan
een woonschip
Nationale doelman wil voor
Ajax spelen
Vierdaagse in teken van
Beneluxgedachte
r a
Geen romantiekmaar.....
bittere noodzaak
Lang geleden moet ook Charlois mooi
en idyllisch geweest zijn
J
De Munck verlaat Sittardse Boys"
Spanjaarden boden
f 25.000 per jaar
6000 Deelnemers
verwacht
Op ds kohhsd
Donderdag 9 Juni 1949
(Van onze verslaggever)
ER waait een bolle wind. Hoog boven de stad zeilen gevlekte wolken,
waartussen de hemel soms als een blauw wak zichtbaar is Het is koud
voor de tijd van het jaar. Als Je de buitenwijken bent gepasseerd, is het
net, of je de kou veel meer voelt. De wind blaast opeens veel ruimer. Hij
jaagt het vuil-groene water in het Noorderkanaal op tot kleine golven,
die klotsend breken tegen de oever of de boeg van een woonschip.
zeild te raken. En de heer Draayer
heeft me toen een lang verhaal
verteld. Of ik ook wist hoe het
vroeger was geweest, na de eerste
wereldoorlog? Een janboel, me
neer! De eerste jaren ging het
goed, maar toen er meer woningen
beschikbaar kwamen, dankten vele
families hun woonschip af, dikwijls
voor een appel en een ei. En toen
kwam de misère. Al heel gauw
was het een vieze bende met var
kens- en geitenhokken aan boord
of op de wal. Die schepen werden
echte luizennesten en bovendien,
al naar de aard der bewoners,
haarden van misdaad en onzede
lijkheid. Wanneer thans de woon-
schepenbouw te Rotterdam zou
Er lopen hier niet veel mensen.
In het gras spélen een paar kinde
ren op blote voeten. De hemel lijkt
veel wijder, doet de eenzaamheid
van de lantaren bij het bruggetje
sterker uitkomen. Naast mij loopt
de tekenaar met half toegeknepen
ogen. Hij* speurt naar een onder
werp. Alsof die hier langs het
Noorderkanaal niet genoeg zijn. Ik
zie het grijze water en de woon
schepen, lees poëtische namen als
„Sabina" en „Fata Morgana", sen
timentele als „Home sweet home"
en nuchter-Hollandse als „Johan
na Jacoba" en ik heb opeens de
zekerheid, dat de mensen, die
daarin moeten leven, zulks niet
doen uit romantische overwegin
gen.
Neen, het zijn niet de soort
woonschepen, waarover ik eens
heb gelezen in een advertentie. Ze
kosten ook vast veel minder dan
de 15.000 gulden, die voor het
maken van zo'n schuit worden ge
vraagd. Deze hier leken meer op
afgedankte zeilschepen met een
primitief geknutselde bovenbouw.
We kuieren verder. De tekenaar
begint opeens ijverig een punt aan
zijn potlood te slijpen. Die heeft
wat op het oog, denk ik. Hij ver
laat me pardoes en gaat in het
gras zitten. Het papier van zijn.
schetsboek gliint nog maagdelijk
blank. Ik kijk op en zie een ver
veloos vaartuigje. De eigenaar
heeft de roef verlengd om meer
woonruimte te krijgen. Maar vlak
daarnaast timmerde hij een geiten
hok. En ik denk; mijn hemel, is
dat wonen? Ik roep iets tegen de
tekenaar, die niet op of om kijkt
en wandel in de richting van het
ijzeren bruggetje. Er ligt daar een
nog niet geheel afgebouwde woon
schuit en er staat een man bij, die
met wat verf en een kwast pro
beert. er een fleurig tintje aan te
geven. Ik merk, dat het hem niet
hindert als ik zo naar zijn schil
dersbezigheden kijk. Hij maakt
tenminste geen aanmerkingen,
maar legt alleen de kwast even
neer om een sigaret te rollen.
Een huis is heter
„Een aardig scheepje," zeg ik.
De man glimlacht. „Vindt u?"
„Ja," zeg ik overtuigd.
„Een .huis is beter," zegt de man
peinzend. Ik geef hem vuur. „Maar
wat doe je als je geen huis kunt
krijgen?" vraagt hij. „Dan ga je
net zo lang prakkizexen tot je iets
gevonden hebt. Je moet toch wo
nen, je kunt toch niet eeuwig van
een ander afhankelijk zijn?" Hij
zuigt gretig de rook van zijn siga
ret naar binnen en kijkt me trouw
hartig aan. „Over een paar weken
is 't scheepje klaar," zegt hij, „dus
ga ik ermee naar Den Haag."
„Waarom naar Den Haag?"
vraag ik.
„Omdat ik hier niet mag blijven
liggen. Als ik naar de Eemhaven
wil gaan,' is het goed. Daar is een
speciale gemeentelijke ligplaats
voor woonschepen, ziet u. Voor
twee kwartjes per week ben je dan
van alles af. Maar ik heb daar
geen zin in. "Wie wil er nu naar de
Eemhaven? Dat is helemaal in de
buurt van Pernis! In Den Haag is
dat allemaal anders, daar kun je
bijna overal gaan liggen en je be
taalt maar een. schijntje aan lig
geld."
„Zo," zeg ik.
„Juist," zegt hij, zijn kwast uit
de verfpot halend, „En nou ga ik
weer verder, meneer, want m'n
schuit moet af."
Als ik terugkeer, ligt <Je teke
naar languit in het gras. Ik pak
zij li schetsboek en zie de boot met
het geitenhok. Geen centrale ver
warming, denk ik, geen badkamer,
geen gasfornuis, geen electrisch
licht of waterleiding... Alleen maar
een boot, een oud, afgeleefd karkas
van een boot....
Waarom naar de Eemhaven?
Het gesprek met die trouwharti
ge man, die bezig was zijn woon
schip op te schilderen, heeft me
niet losgelaten. Ik ben naar de
adjunct-havenmeester, de heer
Draayer, gestapt en ik heb hem ge
vraagd waarom of die man niet
hier kon blijven met zijn woon
schip zonder in de Eemhaven ver
worden aangemoedigd, zou er bin
nen enkele jaren als er meer
woningen 2ijn eenzelfde toe
stand kunnen ontstaan. En dat wil
de gemeente tegen elke prjjs voor
komen. Op het ogenblik liggen er
ongeveer 60 woonschepen te Rot
terdam, over diverse plaatsen van
de stad verdeeld. De bewoners
zijn voor het merendeel op de een
of andere manier rechtstreeks be
trokken bij de haven. Voor deze
categorie worden ook nu nog uit
zonderingen gemaakt, wanneer
deze mensen voor hun schip een
ligplaats in de stad verlangen.
Maar de overige reflectanten en
dat zijn. er de laatste tijd tientallen
worden naar de ligplaats in de
Eemhaven verwezen. Afgezien van
het feit, dat de meeste woonsche
pen niet geschikt zijn voor tran
sport over de Maas, is de Eem
haven veel te ver van het stads
centrum verwijderd. Nu die haven
voor de scheepvaart wordt inge
richt, is gedacht aan verplaatsing
van de woonschepen naar de Oude
Maas onder Hoogvliet, dus nog
verder van de stad. Aldus sprak de
heer Draayer. Het is alleen zo jam
mer, dat zij, die door de woning
nood worden getroffen, er niet
mee gebaat zijn. En voor mijn
ogen zag ik weer de man, die met
zoveel liefde dat woonschsepje
stond te schilderen. Hij wilde m
Rotterdam niet blijven en ging
daarom naar de residentie, waar
men minder kieskeurig is en waar
op het moment al zo'n 170 woon
schepen. liggen. Woningen zijn
beter, had de heer Drasyer nog
gezegd, laat ze maar huizen bou
wen. Dat is de enige goede oplos
sing. Ik geef het grif toe. Maar
helaas zijn we nog niet zo ver, zul
len we de eerste jaren ook nog niet
zo ver zijn. En wie zich in die tijd
met een woonschip wil behelpen,
behoort men daarom de kgns te
geven. Nood breekt wet.
(Ingez. Med.
Sproeten? SPRUTOL
Voetbal
DenemarkenNederland
Nielsen blijft amateur
KOPENHAGEN. Hst Deense
nationale voetbalelftal dat Zondag
a.s. tegen Nederland een interland
wedstrijd zal spelen, telt twee debu
tanten, nl. de rechtsachter Erik
Koeppen (23 jaar) en de rechtsbui
ten Frandsen (25 jaar), die beiden
reeds zeer jong v,oetbaïden.
Frandsen speelt voor het eerst ïn
een nationaal elftal, terwijl Koep
pen driemaal voor 0en nationaal 13-
team van Denemarken werd geko
zen.
Koeppen zei, dat het Nederlandse
elftal twee zeer snelle vleugelspelers
bezit, doch dat hij van mcaxng was,
dat de Denen hun de baas zouden
kunnen worden.
De andere ttegen spelers hebben
reeds internat lonale routine. Eigil
N.elsen vertegenwoordigde Dene
marken 14 maal, Paul Petersen 15,
Pïltmark 9, Oernveld 9, Ivan Jensen
28, Svend Joergen Hansen 1, Fraest
22, Lundberg 8 en Leschly Soerenseh
13 maal.
Volgens het Kopenhaagse blad
„Information" heeft de doelman van
het Deense nationale voetbalelftal,
Eigil Nielsen, een. aanbod, om tegen
een salaris van ÖO.GOO kronen in een
Spaanse beraepsclub te komen spe
len afgeslagen.
Visa voor Finland
Visa voor reizen naar Finland
kunnen van heden af verstrekt wor
den door 't consulaat, Parklaan 28,
hier ter stede, zulks In tegenstelling
met de toestand, zoals die tot nu toe
was, toen visa sleehs door de Finse
legatie in Den Haag verstrekt wer
den.
ALS ook maar ergens in een grote stad het dorpskarakter van in de
loop der jaren toegevoegde gebieden is waar te nemen, dan is net m
Rotterdam. Zeker, de ontwikkeling is niet te stuiten. Waar zich nog met
zo lang geleden grasland bevond met sloten en wilgebomen, met verspreid
staande of samengeklonterde boerenbedoeningen, rijen zich nu.de straten
aaneen van de stad met hun vaak stijlloze huizen en karakterloze gevels.
Die stad is net een vadzig neerliggend monster, dat ziqh
en daardoor steeds groter en dikker wordt. Op een goede of kwade dag
rekt het zich plotseling uit en voor men eigenlijk beseft wat er gebeurt,
knelt het weer een paar dorpen met grote lappen
poliepachtige vangarmen _en lezen wij s avonds m de krant iets over
nieuwe geannexeerde gebieden.
Iets van de dorpse sfeer
1 bleef bewaard
Zo verging het Charlois en Ka-
tendrecht, Ttisselmonde en Pernis,
Kralingen en Hiïlegersberg, Schie-
broek, Overschie, Hoek van Hol
land
Maar in hef hart van deze ge
bieden, bleef toch iets van het
dorp bewaard. Het is door geen
annexatie-besluit te vernietigen en
het zal blijven getuigen van de
vroegere, bloeiende heerlijkheden,
waaruit het werd geboren. Alleen
de Tijd heeft hier het laatste
woord. Tegen de Tijd is geen kruid
gewassen. Wat eenmaal door de
Tijd wordt aangevreten, sterft on
herroepelijk.
Zover is het in Rotterdam nog
niet.
Wel zijn de oude dorpsgemeen
schappen. die langzaam door de
snel groeiende stad werden inge
sloten en tenslotte opgeslokt, voor
het grootste deel verdwenen. De
romantiek van al hetgeen de een
zame wandelaar eens gekend heeft,
zal bij niet hervinden. Hoogstens
een zwak afgietsel er van, een
brok, een oude,
Ook so is
Rotterdam.
jemoste muur,
vervallen
ïuisje met een
karakteristiek
geveltje,' waar
aan de tand des
tijds onver
murwbaar knaagt. De oude heer
lijkheid Charlois houdt zich in en
kele gedeelten nog zieltogend over
eind. Het vertoont een beeld van
een mengeling van oude dorps
toestanden met haastig tot stand
gekomen nieuwere stadsgedeelten
zonder ziel. Van dit mooie, gave
en typische kleidorp met zijn uit
nemend bouw- en weiland, vrucht
bare tuingrond, uitgestrekte boom
gaarden en vele verspreid liggende
grote boerenhofsteden, meestal ge-
Postharmonie boekte mooi
succes
In Haarlem is op Tweede Pink
sterdag een concours gehouden van
P.T.T. muziekverenigingen, waar.,
aan door de Rotterdamse Posthar-
menie onder leiding van de heer
Thom Adee is deelgenomen. Met
niet minder dan vijf prijzen werd de
terugtocht uit de Spaamestad aan
vaard. In de afdeling uitmuntend
heid harmonie verwierf zij de me-
dülle als eerste prijs met 148 pun
ten. De ere-prijzen: een lauwer
krans voor het hoogst behaalde aan
tal punten, een medaille voor -de ru
briek zuiverheid, een medaille voor
de rubriek techniek en een lauwer
krans als vereniging met het hoogst
aantal behaalde punten over het ge
hele concours. Met trots kunnen de
mannen van de post met hun ta
lentvolle directeur op deze succes
volle dag terugzien.
legen zowel in hefc dorp als in de
wijde het dorp omringende pol
ders, is weinig of niets overgeble
ven.
De Charïoïsche Kerksingel biedt
een wankel houvast om zich in de
herinnering te kunnen terugver-
plaatsen naar datgene, wat verlo
ren ging. O ja, er staan nog enkele
oude, schilderachtige huisjes, tus-
ser welker gangpaden het gezellig
rommelig is. Maar toch geen huis
jes meer, dïe het verlangen op
wekken erin te wonen. Daarvoor
zijn re reeds te kreupel, te scheef,
te zeer aangetast door het verwe-
ringsproces.
Maar eens»...
Lang geleden, moet het hier
mooi en idyllisch geweest zyn, een
wonderlijk, rustig oord, waarvan
de grotestadsmens droomt als reeds
lang doodgewaande verlangens
naar de geneugten van het platte
land in hem beginnen te woelen.
De onlangs overleden architect J.
Verheul heeft over deze oorden ge
schreven en in een van zijn boek
jes vonden wij een beschrijving
van. het kerkje van Charlois; dat
aan Jiet nu bestaande vooraf ging.
Het was de oorspronkelijke St.
Clemenskerk, die. omgeven door
een ruime met hoog opgaand ge
boomte beplante hof, als tussen
het groen verscholen lag. Geruime
tijd heeft deze hof, die vroeger
omsloten was door een gracht
welke later is gedempt, evenals de
ruimte binnen de kerk, als be
graafplaats dienst gedaan, waar
dan ook vele voorouders van. de
bevolking van het primitieve
Charlois, ter ruste liggen. Doch ook
enkele aanzienlijke Rotterdam
mers werden hier begraven.
Zo moeten onder de tegenwoor
dige bevloering van de oude kerk,
nog tal van grafzerken liggen van
v;apens en opschriften voorzien.
Bij het vernieuwen van de kerk in
1867 zijn de gevonden menselijke
overblijfselen in. kisten verzameld
en overgebracht naar de begraaf
plaats aan de Sluisjesdijk, die nu
ook al weer geruime tijd is ver
vangen. Om de hof was de zoge
naamde ring, die men in de tegen
woordige Cbarloische Kerksingel
terug vindt.
Tot zover wijlen J. Verheul.
Zijn beschrijving geeft voldoen
de voedsel aan onze verbeelding
om de Kerksingel in een meer ro
mantische glans te bezien. Ach
nee, er is geen trots oprijzend ge
boomte meer en geen hof. Er staat
een wat koel en nuchter aandoend
hek, maar toch, als je zo in de
stilte van een vroege morgen, wan
neer in een belendende straat bet
geluid van melkbussen op een bol
derende wagen klinkt, over dit
pleintje wandelt, dat kun je in het
zoeven van de wind de stemmen
uit het verleden, horen fluisteren.
Op dat moment heeft de tekenaar
2ijn schetsboek voor de dag ge
haald en bijgaand plaatje gete
kend. Bekijk het maar eens goed,
want ook dit is Rotterdam, ook al
lijkt het een tikkeltje onwezenlijk
wanneer je juist in de Maastunnel
hebt gelopen
(Van onze sportcorrcspondent)
AMSTERDAM, Donderdag. Spoorloos verdwenen was enige dagen
geleden Fr ana de Munck, de doelverflediger van het Nederland» elftal. Zijn
clubgenoten zochten licm overat in en om Sittard, maar Frans bleef on
vindbaar. In zijn nieuwe woning aan een Amsterdamse kade hebben wij
hem vandaag getroffen en hem gevraagd naar de oorzaak van zijn uiteraard
voor velen vreemde gedrag. De verklaringen, die wij ie horen kregen en
die wij hieronder afdrukken. laten wc van zelf sprekend geheel van reke
ning van De Munck. Er blijkt wel uit, dat deze talentvolle doelverdcdlger
zo zijn eigen gedachten heeft over het amateurisme.
„Ik speel niet ijieer voor „Sittardse
Boys", zo begon De Munck. „Ik heb
genoeg van alle ruzies cn strubbe
lingen. Voor het lidmaatschap heb ik
officieel bedankt en ik heb tegelijk
overschrijving op korte termijn aan
gevraagd naar Ajax voor welke ver
eniging ik al m September hoop uit
te komen"
Waarom hij zo plotseling dit be
sluit nam?
„Het is maar het beste, de hele ge
schiedenis 7*'n beetje in chronologi
sche volgorde te
vertellen. Zoals U
weet, voetbalde
ik ill 1944 in
Goes. De vooruit
zichten m Zee
land waren voor
my van dien
aard, dat ik solli
citeerde naar een
betrekking bij de
politie in Sittard.
Ik kreeg die baan
en werd tevens
lid van de „Boys".
Ik geloof te mo
gen zeggen, dat
die club het aan
x runs dB munck mij te danken
heeft, dat zij naar de eerste klasse
promoveerde en zich daarin voor
alsnog kon handhaven. Intussen was
ik gekozen als keeper van het Ne
derlands Politie-elfta! en van het
Sittardse politie-team Nu had ik bii
de politie veel nachtdienst, ik moest
veel voetballen en dat was op de
duur niet vol te houden.
Daarom accepteerde ik een aan
bieding van een verzekeringsmaat
schappij om daar agent te worden.
Dat was ook in Sittard en er was
met de vereniging nog geen vuiltje
aan de lucht; ik was nota bene m
de kost by een bestuurslid van de
„Boys".
Verleidelijk voorstel
Toen kwam in December 1947 de
trip naar Barcelona, met onze ver
eniging. De Spanjaarden zagen my
spelen en stelden me voor, by hun
club „Barcelona" in dienst te ko
men. ïk reageerde daar niet op,
maar een jaar later kwam er een
brief, waarin ze me opnieuw tracht
ten over te halen, prof te worden. Ik
zou jen salaris krijgen van J 25,000
per jaar, met een vrije woning en
drie maanden vacantie per jaar. Die
aanbieding is tot op vandaag van
kracht.
Nu zal iedereen wel begrijpen, dat
het Spaanse voorstel maar niet zo
zonder meer langs me heen is ge
gaan, want mijn salaris als verzeke
ringsagent was niet groot. Bovendien
begonnen in die tijd, toen ik candi-
daat werd voor het Nederlands elf
tal, de strubbelingen in mijn vereni
ging. In die tijd vroeg ik al over-
schrtjvir g naar Ajax aan. In de eer
ste plaats otrutet dan dichter bij
Den Haag zitten, voor de trai
ning op het VUC-veld van de Ne
derlands elftalclub. En ten tweede
omdat de training m Sittard mij
niet beviel. Ik wilde nu eenmaal
„hoger op" in voetballerij.
Een kapperszaak
Maar hoe gaat dat in sommige
plaatsen. Een aanhanger wilde me
graag in Limburg houden en hij be-
De vierdaagse afstandsmarsen te
Nijmegen worden dit jaar van 26—
29 Juli gehouden. De tochten zullen
speciaal in het teken van de Bene
luxgedachte staan, want uit België
en. Luxemburg zullen talrijke deel
nemers naar ons land komen. Twee
Belgische detachementen militairen
zullen van de party zijn en een Lu
xemburgs. De medewerking van de
ministeries van oorlog en marine is
in dit verband buitengewoon. Hier-
Twintig jaar in plaats van
doodstraf tegen ex-V-man
Ekstein geëist
(Van ecu onzer verslaggevers)
De procureur-fiscaal bij de Bij
zondere Raad van Cassatie, prof.
Langemeyer, eiste gistermiddag 20
jaar gevangenisstraf met aftrek
tegen de 30-jarige Joodse fotograaf
M, J. Ekstein uit Rotterdam, die
in de bezettingsjaren als V-man
voor de beruchte Rotterdamse poli
tieman Breugem van Groep Tien
had gewerkt. Het Haags Bijzonder
Hof had Ekstein ter dood veroor
deeld, van welk vonnis verdachte
in beroep was gegaan,
Requirant had de illegale wer
kers Reitsma, Bloemgarten, Ba-
rendae en Ara van Gigh aan de
politie verraden, waardoor dezen
werden gearresteerd en in gevan
genschap zijn omgekomen of gefu
silleerd, Hij ontving' voor dit lugu
ber werk twee beloningen van 300
en i 500.
Prof. Langemeijer was van oor
deel, dat de morele druk waaronder
de Joden in de bezettingsjaren heb
ben geleefd niet buiten beschou
wing gelaten mocht worden en
achtte daarom oplegging van de
zwaarste straf niet gerechtvaardigd,cis je zo m de stilte van de vroege morgen langs da kerk wandelt
mede is de toestand van voor de
oorlog hersteld, toen militairen uit
Spanje en Noorwegen meestal deel
namen, De organisatoren zijn er
sterk voor om militairen en burgers
in onderling contact te brengen op
dit internationale wandelsportfeest,
waardoor het wederzydse respect
wordt versterkt omdat men de moei
lijkheden, welke ongetwijfeld .optre
den in die week, gezamenlijk moet
dragen. Vooral op de derde dag als
de inzinkingen komen en vele over
het dode punt moeten worden ge
holpen. Ook Engelse deelneming zal
er voor het eerst sinds de bevrijding
weer zijn en voorts komen er Fran
sen, alsmede ongetwijfeld Noren,
Denen en Zweden.
Op het ogenblik zijn er een dikke
duizend inschrijvingen, maar de
sluitingsdatum is 1 Juli, zodat er
I nog weinig van te zeggen valt. De
J verwachting is dat er 6000 personen
aan de start zullen verschijnen. Een
Delgisch militair muziekcorps zal de
wandelaars begeleiden en concerten
geven op verschillende plaatsen.
Maandagavond wordt bet festijn
geopend met de traditionele vlag-
genparade van diverse landen, pro
vincies en verenigingen en het spe
len van de volksliederen, waarna
het défilé volgt, besloten met een
concert en een grote taptoe in ge
bouw de Vereniging.
De huisvesting blijft nog steeds het
grote vraagstuk, maar men ver
trouwt ook nu op de gastvrijheid
van de Nijmeegse bevolking, die do
wandelaars nooit in de steek heeft
gelaten.
In de routes zijn, behoudens enkele
wijzigingen van ondergeschikt be
lang, geen verandering gekomen.
De organisatoren hopen dat de
deelnemers weer dc uiterste zorg
zullen besteden aan hun kleding, dat
zij een goed humeur zullen mee
brengen cn onderweg veel zullen
zingen. De onzekerste factor is het
weer. Verleden jaar begon gelijk
met de marsen een korte hittegolf,
zo dat de meesten moeite hadden
zich aan te passen. Koel weer zal het
meest op prys worden gesteld.
loofde, voor mijn verloofde, die kap
ster is, voor een eigen zaak' te zullen
zorger. Ik wil eerlijk zyn, daarom
bieef ik. Maar de man deed rijn be
lofte geen gestand en de moeilijkhe
den werden steeds groter. De bom
barstte, toen ik weigerde voor Sit
tardse Boys te spelen in. een vriend
schappelijke wedstrijd tegen Juliana.
Ik moest namelijk de zelfde dag
tegen de Roode Duivels uitkomen.
Ik meende toen zo veel kans voor
het Nederlands elftal te maken, dat
ik bedankte voor de eer van de
vriendschappelijke ontmoeting. De
ruzie, die daaruit voort vloeide,
deed me besluiten, maar meteen
naar Amsterdam te verhuizen. Mijn
verloofde komt ook binnenkort
hierheen. Van Sittard wil ik niets
meer weten. Na de tour met het
Nederlandse elftal naar Skandinavië
blijf ik in de hoofdstad. Ik heb er al
een betrekking gevonden ook, bij
een confectiefirena".
Snelvoetige Fanny wint
tweemaal in Dublin
DUBLIN. Te Dublin zijn Woens-
daga*. ond internationale athletiekwed-
stryden gehouden, -waaraan ook een
Nederlandse ploeg athletcn deelnam.
De 109 yards dames werd een zege
voor Fanny BlankersKoen. die
deze afstand na een handicap-race
aflegde in 11.2 sec. Dc Engelse M.
Scott, die met 5 yards voorgift was
gestart lag by de finish drie yardr
achter.
Bij de heren won de Amerikaan
Dwyer m 10 sec. precies: de Neder
lander Jan Klem werd tweede met 1
yard achterstand.
Wilt (Ver. Stwon de mijl ln de
nieuwe Ierse recordtijd van 4 min.
10 4 sec.; de Ier Barry werd tweede op
15 yards.
Ook de 440 yards werd door een
Amerikaan in eest tueuwe Ierse recoid-
tild gewonnen: Dick Bolen werd eer
ste in 48 5 sec. vóór de Belg Soete-
waey en de Nederlander Kroon: Kroon
had. een achterstand van 10 yards.
Fanny BlankersKoen boekte een
tweede succes door een zege op de 80
meter horden in 116 sec.
Brandes en Clavan spelen
waarschijnlijk niet
(Eigen bericht)
Naar wij van dc zijde van de
KNVB vernemen zal morgenavond
worden beslist of Brandes van
Feyenord en Clavan van ADO de
reis naar Denemarken en Finland
zullen meemaken. Zoals bekend
sukkelt Clavan met een enkelbles
sure en. Braudes blijkt evenmin fit
te zijn. Beide spelers zullen even
tueel worden vervangen door Van
Roussel van Longa en Bertus de
Harder van VUC. Het Oranjeteam
vertrekt Zaterdagmiddag met de
officials per vliegtuig naar Kopen
hagen.
De weg terug
Acht maanden lang zullen 4000
militairen per maand uit Indonesië
in het moederland terugkeren. Aan
het einde van de2e acht maanden,
zullen 32.000 Hollandse jongens,
tot grote vreugde van ouders, ver
loofden en vrienden, weer op hun
geboortegrond staan. Velen van hen.
zullen dan meer dan twee_ jaren
weg geweest zijn. In die tijd is er
wel het een en ander gebeurd. Bij
henzelf en in Nederland. Militaire
dienst moge noodzakelijk geacht
worden, de vorming is een andere
dan in de maatschappij. Ongeregel
de diensten, een hard leven, met op
de productie van gebruiksgoederen
gerichte arbeid, het zijn slechts
enkele factoren, die de vorming van
de jonge soldaat bepalen.Daarnaast
is de militair aan andere normen
gebonden dan in de burgersamen
leving. Als hij daarin tei ugkeert,
zal hij zich moeten aanpassen. Hoe
sneller hem dit gelukt, hoe )eter
het voor hem is. Wat hem dairbij
kan helpen is werk. Eenmaal veer
opgenomen in het productieproces,
zal zulks de aanpassing vergemak
kelijken. Vindt hij daarentegen de
deur gesloten, dan zal dit op zijn
psyche niet zonder uitwerking blij
ven. Het werkt minderwaardig
heidsgevoelens in de hand en remt
hem.
Het is daarom niet zonder reden,
dat Prins Bernhard in een vergade»
ring van het bestuur van de Stich
ting van de Arbeid, een beroep
heeft gedaan op het bedrijfsleven,
om het plaatsen van gedemobili-
seerdea te bevorderen. Dit is niet
meer min billijk. Een ieder zal het
toejuichen. Het is nu alleen de
vraag in hoeverre zulks mogelijk
i». De verhoudingen van thans zijn
met meer dezelfde als die van twee
of drie jaar geleden. Er iets ^ver
anderd. Er is zoveel veranderd, dat
ook onze soldaten daarvan zullen
opkijken. Het betrekkelijke gebrek
aan arbeidskrachten is niet meer
aanwezig. De arbeidsmarkt raakt
verzadigd en is in bepaalde takken
van het bedrijfsleven reeds over
compleet.
Uiteraard zal een zeker percen
tage van de ge demobiliseerden weer
de plaats kunnen innemen, die zij
enkele jaren geleden hebben ver
laten. Dg goede gewoonte om der
gelijke door overmacht verlaten
plaatsen open te houden tot de be-
tiokkene is weergekeerd, wordt ge
lukkig nog door vele werkgevers
gehuldigd. Andere gedemobiliseer-
den zullen misschien minder ge
lukkig zijn en voor hen zou het
wel eens langer kunnen duren eer
zij werk hebben gevonden. Het be
roep. dat thans op de werkgevers
en de overheidsorganen wordt ge
daan, betreft voornamelijk deze
laatste categorie. Men heeft de ge-
demobilisseerden, die het vorig jaar
terugkeerden, ook al zoveel moge
lijk geholpen en zeker niet zonder
succes. De jongens, die helemaal
niet op gang konden komen, wer
den in de gelegenheid gesteld een
omscholingscursus te volgen. Naar
mate echter het aantal gedemobi-
liseerden groter wordt, worden ook
de plaatsingsmogelijkheden gerin
ger. En dit is nu het probleem,
waarvoor wij de ogen niet mogen
sluiten. Hieraan zal iets gedaan
moeten worden, omdat een beroep
alleen vermoedelijk niet vcldoen-
1 de is.
Na de opening van de nieuwe Machinistenschool werden de vele gasten
het gebouw rondgeleid. De directeur, de heer J. C. Piek, die een zo
groot aandeel had in de stichting en de inrichting van het gebouw,
legt aan da plaatsvervangend burgemeester, wethouder J. van Til
burg en aan ir, J. Hofstede, de vertegenwoordiger van de minister
van Onderwijs, de werking van een kleine electrische centrale uit
Dc motor rechts op de foto is afkomstig van een Duitse tweemans-
onaerzeeboot, die als oorlogsbuit in Nederlandse handen viel.
Bergelin niet naar
Wimbledon
STOCKHOLM. De bekende
Zweedse tennisspeler Lennart Ber_
gelin zal, hoewel hij reeds had in
geschreven, niet aan de kampioen
schappen te Wimbledon, welke 20
Juni beginnen, deelnemen. Hij
lijdt aan suikerziekte en zijn dok
ter heeft hem rust voorgeschreven.
Zoeklicht op Z.-Amerika,
Mr. IV. J. van Balen
Dit royaal uitgevoerde, kloeke
boek, verlucht met overvloedig foto
materiaal, is door 1. x, W. J. van Ba
len m opdracht geschreven. De ini
tiatiefnemers Hollandse Bank-Unie,
Kon. Hollandse Lloyd. Kon. Ned.
Stoomboot Mij., van Nïevelt, Gou-
dnaan Co., en RotterdamZuid-
Araerikalyn verwachten met dit
nieuwe boek de reeds bestaande, al
gemene belangstelling voor dit enor
me gebied te stimuleren. Als schrij
ver en kenner van dit land, is Mr.
van Baten ongetwijfeld de aangewe
zen man geweest om zulk een boek
te verzorgen. Dit wordt reeds ge
rechtvaardigd door het grote aantal
werken over Amerika en de Neder
landse bezittingen in Amerika, die
deze auteur en adviseur van diverse
opdrachtgevers uit de kringen van
handel, nijverheid, vervoerswezen
cn overheid, op zijn naam heeft
staan.
Men vroeg een uitvoerig boek
werk over Zuïd-Amenka met een
aantrekkelijk, voorlichtend karakter,
omdat een „up to date" boek, dat alle
landen van Zuid-Amerika behandelt,
in Nederland met bestaat, zodat het
tot dusver voor degenen, die zich
omtrent deze landen wilden oriënte
ren, moeilijk was, een goed inzïeht te
verkrijgen, Het lijdt geen twijfel of
de schrijver hoeft op voortreffelijke
wijze aan deze opdracht voldaan.
„Zoeklicht op Zuid-Amerika" is een
documentatie geworden van grote
waarde en zeker niet alleen voor
hen. die in de eerste plaats uit com
merciële overwegingen hun inzient
willen verrijken, maar ook voor de
belangstellende leek, die in dit boek
zijn dorst naar interessante wetens
waardigheden kan lessen.
De inhoud berust in hoofdzaak op
eigen waarnemingen, gedurende
meer dan dertig jaren overal ter
plaatse verricht, aangevuld met ge-
ge vena of mededelingen, door ande
ren ter beschikking van de schrijver
gesteld. Wij vinden erin, naast een,
aardrijkskundig en geschiedkundig
overzicht, een uiteenzetting over de
economische structuur en beschrij
vingen van Brazilië, de millioenen-
stad Buenos Aires en de Plata-lan-
den, de staten langs de West- ca
Noordkust. Een uitermate leerzaam
boek, waarvan de eerste druk, dia
niet in de handel verkrijgbaar is, ter
beschikking komt van de initiatief
nemers, naar wij hopen spoedig door
een tweede gevolgd zal worden om
ook buiten de eigen kring in eon,
behoefte te voorzien.
Onsocratische gesprekken.
Prof. R. F. Beerling J. JVI.
Meulenhoff, Amsterdam).
Dit boekje is verschenen in de
reeks „Peiling en perspectief". Het
wordt genoemd: een krachtmeting
met deze tijd,_ een afbakening van de
positie, waarin de mens zich thans
bevindt. De schrijver koos hiervoor
de dialoogvorm, welke een hoeveel
heid filosofische beschouwingen op
levert omtrent de ontwikkeling van
wetenschap en. techniek, de verschil
lende vormen van cultuurpessimis
me en -optimisme, de interpretatie
der geschiedenis en de tegenstrijdig
heden in de West-Europese geestes
gesteldheid, beschouwingen, die al
lesbehalve in de lucht hangen, maar
getuigen van een. grote mate van
scherpzinnigheid.
