V0ORAL VOOR IJL-: V V
HAREN
Hollywood wil elke vrouw
filmster maken
Over gladde en gekookte
.45000.-
„Ik was zo zenuwachtig alsof ik naar de
tandarts ging"
Gemist
Overgeslagen
Onvoorzichtigheid met benzol
veroorzaakte grote schade
PHILIPS
aJbelo«"1en
Op ds liDhksd
Vrijdag 1 Juli 1949
3.
HET SCHOONHEIDSSALON-AVONTUUR
fjET zal mijn Amsterdamse "kapper waarschijnlijk pieteier doen, als
iïc verklap, dat myn krullen niet te Hollywood maar te Amster
dam tot stand kwamenIk zwichtte echter te Los Angeles voor het ver
leidelijke aanbod en welke vrouw zou dit niet eens een behande
ling mede te maken in een dar beroemdste beauty-parlours van Holly
wood. Een huis, dat een grote reputatie geniet, omdat het vele bekende
vrouwelijke jilmstars onder zijn clientèle kent.
Het was myn eerste ervaring op dit gebied en hoewel altijd wordt
beweerd, dat sport je zenuwen staalt, kwam ik die Woensdagmiddag
toch zenuwachtig de zaak binnen. Ik had namelijk geen idee wat mij
letterlijk en figuurlijk boven het hoofd kwam te hangen en voelde mij
enigszins als tijdens een visite bij de tandarts, wanneer men van te
voren evenmin weet of dc behandeling pijn zal meebrengen.
De eerste indruk was deftig en,
geheimzinnig, want de grote hai
was in een schemerig licht gehuld
en in het midden zat, als de bu-
xeauliste van een bioscoop, een juf
frouw, keurig in. witte jas gestoken,
die de taak had de klanten te ont
vangen en hui* wensen te horen.
Rechts en links in de hal waren
vele gemakkelijke zitjes, waarop
eenige heren der schepping met
vermoeide gezichten zaten te wach
ten. Toen mijn echtgenoot deze ze
tels en rustbanken zag en er een
probeerde, zei hij onmiddellijk:
„Vraag in hemelsnaam hoe lang het
duurt, want die dingen zijn ge
maakt om in te wonen". Het ant
woord overtrof zijn ergste vermoe
dens en hij verdween met de be
lofte over een paar uur te infor
meren, hoe het er voor stond.
Enfin, na mijn jas te hebben uit
gedaan, leidde men mij naar een
kamertje, waar de eerste vraag
luidde, hoe ik mijn haar gedaan
wilde hebben.
Als ik zeg het te willen houden
zoals het is, wordt er even gecon
fereerd en luidt dc beslissing, dat
dit waarschijnlijk voor mijn haar
ook het beste is. Eén nul voor mijn
eigen kapper.
Dan begint het lieve leventje.
Eerst haar wassen met een hoofd-
massage, die ik verrukelijk vind,
waarna op het moment dat mijn
krullen worden gezet een tweede
juffrouw een karretje voorrijdt en
mijn nagels onder handen neemt.
De tijd is goed berekend, want bei
de dames zijn vrijwel gelijk klaar.
Voor het haardrogen wordt ik
naar een lange gang gebracht en
hier ontmoet ik het eerste nieuwe.
Over mijn schouder heeft men na
melijk een snoer met een schake
laar gehangen, waarmede ik de
temperatuur zelf kan regelen, zo
dat ik geen angstkreet behoef te
uiten als het te heet wordt.
De make up
Als het haardrogen klaar is, wordt
mijn haar niet direct uitgekamd,
maar breekt het grote moment aan.
van mijn make-up. ïk wordt weer
naar een ancLer kamertje gebracht,
neem plaats in een. hoge gemakke
lijke stoel en dan trekt de juffrouw
van leer. Eerst een geziqhtsmassa-
ge. waarna ze allerlei verschillende
crèmes op mijn gezicht uitsmeert.
Alle kleine ongerechtigheden blij
ken als sneeuw voor de zon te zijn
verdwenen.
Minder prettig is de volgende be
handeling van mijn wenkbrauwen,
die mij tranen in mijn ogen brengt.
Mijn hele gezicht verandert van
uitdrukking als de wimpers worden
Zij goochelt twaalf lange uren
Met babyhinders, slager buren
HIJ werkt zich idem overstag
Beducht voor onverhoeds ontslag
Bij 't avondlicht
(Met zuur gezicht);
Jk snap het heus niet (vrouw)
(man)
Waar bij JU nu zo moe van?"
ZELFPORTRET
van Bertus Aafjes
Twee en dertig, lang, wat smal.
Eerste grijze haren al.
Meestal vredig van gemoed
Soms een hart dat plotsling bloedt.
Ogen, eensklaps danbevreesd.
(Er is zoveel meer geweest).
(Uit de Lyrische Schoolmeester,
Opgedragen aan zijn tweeling
zusters. Uitgegeven bij De Ceder
Fanny denkt:
„Is dat mijn eigen gezichtof een
masker
bijgekleurd. Ze lijken veel langer
dan anders en de Ideur van de ogen
wordt donkerder. Dan komt de
mond aan de beurt, waarbij een.
penseel te pas komt. Zo tussen de
behandelingen door, denk ik steeds,
dat het maar goed is thuis niet de
zelfde taak te hebben, want hoe ik
krijgen, weet ik heus niet. Mijn ge-
dan mijn werk zou moeten klaar
dachten dwalen ook enige malen
naar mijn echtgenoot, die thans al
enige m*en in Hollywoods straten
ronddoolt. Als alles klaar is en men
houdt een spiegel voor mijn ge
zicht, ken ik mezelf nauwelijks te
rug. 't Is natuurlijk mijn eigen ge
zicht, maar het lijkt wel een mas
ker en het is zo'n vreemd gevoel,
dat ik nauwelijks durf te lachen.
Het kwam me voor, dat ik zo naar
de film kon, want knap behoef je
niet te zijn, dat maken ze je daar
wel.
Als ik helemaal klaar ben, krijg
ik de gelegenheid nog eens precies
te 2ien hoe de piake-up gebeurt,
want ook onze chaperonne, me
vrouw Evelyne Hall, had het voor
elkaar gekregen, dat zy werd be
handeld. Met mijn neus er boven
op, zie ik hoe de lippen worden ge
penseeld. Dit bewijs van interesse
wordt beloond. Op crêpe papier
maakt men een afdruk van mijn
lippen. Ik krijg het patroon mee
naar huis en ik neem mij stellig
voor het eens na te maken.
Drie uren zijn inmiddels voorbij
gegaan als we de zaak verlaten en
ik ben vanzelf heel nieuwsgierig
hoe mijn andere helft het resultaat
vindt. Zijn reactie is precies als de
mijne, want hij vindt onze beide
gezichten maskers geworden en hij
is er helemaal niet enthousiast over.
Dat het inderdaad een masker is,
ontdek ik 's morgens bij het op
staan. Overal zwarte vegen en rode
strepen, die ik gelukkig onder de
douche kan weg werken.
Neen, ik houd toch eigenlijk meer
van mijn eigen gezicht met een
klein beetje opmaak dan van een
dergelijke make-up. Om ïiog niet
te spreken van de finantiële conse
quenties, want de behandeling die
ik onderging kostte 25 dollar en dit
is veel, als je bedenkt, dat een
nacht slapen de hele make-up in
de war brengt.
Maar het was een interessante
ervaring, die ik niet graag gemist
zou hebben.
Sladslivrei
,,lk houd niet van die stads-
livrei" zei laatst een leuendig
oud dametje. „Al die jonge din
gen in mantelpakken, 't Is mij te
fantasieloos". Niet slecht zulk 'n
knuppel in het hoenderhok der
mantelpak-vereerders. Eigenlijk
wel eens goed ook, mant dat
dure correcte mantelpak „waar
aan je je leven lang wat hebt en
waarvoor je zon moeten sparen,
waarmee je altijd gekleed bent,
waar je niet buiten kunt" is
inderdaad wel tent erg op de
voorgrond gedrongen. Van dit op
deze Parijse foto durf ik echter
niet veel kwaad te zeggen. Daar
zit vaart in en durf. Maar ais 't
zo duur is dat het twintig jaar
mee moet; dan maar liever niet.
Kinderkleren in Amerika
Hollandse moeders, met welk
een verbazing zoudt ge hier bij het
uitgaan van de school de heï-ge-
kleurde en naar onze opvattingen
enigszins bedenkelijk uitziende
kleding van de kinderen bekijken.
Het blijkt mode tc zijn onder de
jongens en meisjes om zo noncha
lant mogelijk gekleed te gaan.
Talloze jongens lopen in ge
kleurde hemden met korte mou
wen. Deze hemden zijn dan be
drukt met vreemdsoortige figuren,
vogels, palmbomen e.d. en gewoon
lijk wapperen ze vrolijk boven hun
broek. De meisjes dragen kreuke
lig katoenen jurken of pretentie
loze op ongelijhhangende, verscho
ten rokjes. Buiten de schooluren
dragen zij de z.g. „dungerees"; dit
zijn broeken van een vaal blauwe
of rode, grove stof, waarvan de pij
pen tot even over de kuit reiken
cf tot die hoogte worden omgesla
gen. Een overhemd-vormige blouse
wordt er los overheen gedragen.
Een minder flatteuze dracht is
nauwelijks denkbaar, maar zij zijn
er dol op en de moeders houden
vol, dat het practisch en goedkoop
^'Diezelfde meisjes zijn, als ze
naar een partijtje gaan, allerliefst
om te zien met haar blote schou
ders en broze figuurtjes in een
wolk van organöi. Ook in dit op
zicht is Amerika een land van
uitersten.
Sophie Hoedt-Winkler Prins
Hij is weer langs geweest. Of
IK soms
Dat is al maanden zo. De ene
avond komt zij langs en de an
dere hij.
Hij komt een boek lenen en zij
komt „zo maar even".
Maar allebei praten ze honderd
uit over de zwarigheden van de
dag en het groeiend onbegrip tus
sen hen.
Ik kan dat nooit zo helemaal
begrijpen want wat is er voor be
tere remedie tegen verveling en
nodeloos irriteren tussen (jonge)
man en (jonge) vrouw dan een
normale dosis zelfbestuur?
HIJ doet natuurlijk vermoeid en
gewichtig als hij thuis komt. Hij
weet wel, dat hij eigenlijk maar
een onbelangrijk manneke is maar
desondanks of juist daarom wil hij
de huiselijke ruimte vullen met
geposeerde gewichtigheid.
Niet op ingaan. Dat zeg ik dan
tegen haar. Laat maar kreunen.
Maar zij wil van haar kant ook zo
graag de martelares spelen en
staat al achter de deur klaar met
eindeloze gruwelverhalen over een
melkboer, een verloren hoepel en
een lekke gasslang.
En feilloos als in een goed
gemaakte film-thriller worste
len zij er elkaar direct bij hun
eerste contact ónder. Hij zwijgt
gepiqueerd omdat zij hem niet zó
belangrijk vindt en zij mokt stil
letjes omdat hij zo onverschillig
doet.
Moet dat nu zo maar door gaan?
Dat vragen zij MIJ, die daar niet
in kan komen. Natuurlijk niet.
Maar als zij nu eens ophield met
hem te modeleren naar haar
smaak en HIJ nu eens leerde, dat
zij en zijn thuis de enige wonder
lijke bezittingen in een wereld vol
waanzin zijn, zou dan de vlotte
toon en de intieme stijl van vroe-
gei niet spontaan herleven?
Als HIJ nu eens zijn papiertjes
vergat en weer een vlieger ging
piakken OMDAT dat zo moeilijk is
en zij in hem weer eens de roman
tische schooljongen van toen zag,
zou HIJ dan niet in haar ogen op
nieuw die grappige sterretjes zien
die alléén schijnen als Humeur en
Pose, dat armzalig-zure tweetal,
grondig vermoord zijn?
En als HIJ een MAN is, een
échte, die werkt omdat er geleefd
moet worden en niet omgekeerd,
dan moet hy zijn krachten eens
op dat venijnige tweetal beproe
ven.
Want het is altijd nog beter de
ochtend-bus te missen dan iedere
avond de énige verbinding met
haar: het feestelijk moment van de
thuiskomst en de eigen verse
avond-dag van hem-en haar...
Op 't vexjaarspartijtje naast ons
is zoontje niet gevraagd. Keesje is
er en Hennie en Bram en nog een
troep meisjes In feestjurken.
„Ik wil niet eens met die grie
ten," gromt zoontje .Maar als ze
zingen en spellen doen in de tuin
naast de onze, zit hij zo sip te kij
ken, dat ik hem binnen roep. Doch
kribbig gilt hij: „Nee."
Buurvrouw is boos op ons. Ze
heeft een brief geschreven vol uit
roeptekens. Ze heeft per ongeluk
dat stukje van die hut gelezen. Die
krant zat orn de bloemkool, 't Heeft
zo r-oeten zijn.
Als 't dikke zusje uitgeslapen is
heeft 't feest naast ons een hoog
tepunt bereikt. Op een blad wordt
een taart met kaarsen de tuin in
gedragen. Gekweld ziet zoontje
toe. 't Dikke zusje is echter niet
te houden. Ze stort zich op 't
hekje, gelokt door al dat lekkers
en blije.
„Oh kijk-nou-es" kraait ze ho
ning zoet.
Buurvrouw is er niet bij en zus
je wordt door vertederde meisjes
over de heg getild. Daar landt ze
in een kring, vlakbij de taart en
huppelt mee van „zakdoekje leg
gen, niemand zeggen
Dit is zoontje te veel. Verslagen
komt hij binnen. Ik maak snel
limonade en pak de koektrommel.
,Zoek maar lang uit," zeg ik
„Ze hebben daar rooie limona
de," vertelt hij triest, „die lust ik
geeneens."
Zo zitten we samen in de kamer,
dat is ongewoon op zulk een uur.
„Mam," vraagt hij, „blijf jij nog
lang bestaan?"
„Waarom wil je dat weten?"
,,'t Is om later," aarzelt hij," als
ik nog eens niet gevraagd wordt
en jij bent er niet. "Wat moet ik
dan?"
„Later ben je getrouwd, Dan zit
je met je vrouw
„En als die vrouw nou gevraagd
wordt en ik niet!"
„Dan neem je een boek en een
sigaret en een kop koffie. Je zet
de radio aan. Je benen leg je op
dat lage tafeltje, net als Vader dat
doet en je blijft lekker alleen in
je huis."
Ik zeg dat maar zo en ik raak
de roos.
Glanzend van tevredenheid kijkt
hiï me aan. Hevig blij met dat
straks: zelf een groot mens te zijn.
Buiten zingen ze: „Ik heb de
hete nacht gewaakt..."
Mode-novellette
Nu is het volop zeilt ij d. De
Kaagweek staat voor de deur. En.
alles wat van water houdt, trekt
thans naar de meren.
Net als voor hen, die tennissen
is voor de zeilers een eerste ver
eiste, dat zij door geen banden
af stroken in hun bewegingen, be
lemmerd worden. Als de zon
schijnt en u bent voldoende in
gevet, dan kunt u met het uiter
ste minimum van een badpak
volstaan, maar verstandiger is om
een soort mouwloze hansop te
dragen, die met stevige banden
aan uw schouders hangt. Die ban
den gaan dan vanzelf over in dc
zakken van de broek. De pijpen
zijn drie kwart lang en sluiten
onder de knie met een manchet
op dezelfde wijze als bij de mili
taire rijbroek.
Maar vergeet nooit, dat u, als
u in Holland zeilt, op alle weer
wind voorbereid dient te we
zen. Want nauwelijks is de zon
onder of het wordt dampig en
kil. Dan moet er een warm kle
dingstuk bij de hand zijn, evenals
voor die dagen, wanneer er plot
seling een koude wind opsteekt.
Een trui is voldoende maar prak
tischer en aardiger is een wijd
hangend wollen of flanellen
hemd met een liggende kraag,
die opgezet kan worden, drie
kwart mouwen met wijde man
chetten en twee borstzakjes,
waarvan op het linker een. anker
of ander scheepvaart-embleem is
geborduurd.
Kies geen kleuren, die spoedig
verschieten maar liever een tint
die vrolijk afsteekt tegen het
water en zijn groene boorden. Of
ga helemaal in het wit. Dat flat
teert bijzonder tegen de gebruin
de huid.
(Nadruk verboden) K. de R,
EEN EERLIJK BOEK
Donderdagmiddag heeft een korte maar felle brand gewoed in een.
achter de winkel gelegen opslagruimte van dc kunsthandel en antiqui
teiten-firma „De Ikoon" aan de Eendrachtsweg. Een grote partij anti
quiteiten werd door het vuur vernield. De juiste schade is nog niet be
kend, maar men kan aannemen dat ze duizenden guldens zal bedragen*
De eigenaar was verzekerd.
Magazijn van kunsthandel
uitgebrand
Als er morgen een stel kisten
dure Parijse jurken voor bijna
mets verkocht zouden worden al
leen aan jonge vrouwen en meis
jes met glad, nog nooit geperma
nent haar, werd dat niet eens een
vechtpartij. "Want we leven sinds
lang onder de tirannie van de krul.
Kleine meisjes krijgen de avond
voor een feestje een bol vol pa
pillotten af mogen een permanent
halen bü de kapper. Glad haar
hebben en houden is welhaast een
schande alsof er pieten in zitten.
„Iedereen heeft 't haar dat bij
z'n gezicht past", zei vroeger ra'n
moeder, die zoiets met gezag zeg
gen kan want ze heeft smaak. En
hoewel die stelling niet opgaat, ze
ker is dat er massa's gezichten
door al dat gekroes en gegolf ge
weld aan wordt gedaan. Hieraan
hebben ook de kappers schuld. Nu
heeft de heer C. L. Anth. van
Uden een eerlijk boek geschreven
„Leerboek voor Haarhygiëne" heet
het en het is bedoeld voor alle
kappers in Nederland „die hun
clientèle werkelijk willen helpen
en niet alleen op geld belust zijn",
't Gaat natuurlijk over de perma
nent, vooral de haar verzorging,
bestrijding van haaruitval eb roos,
genezen van beschadigingen door
verven etc. komen ter sprake. De
schrijver dringt bij z'n collega's op
strikte hygiëne aan en ontneemt
hen de illusie dat haren door pre
paraten gevoed kunnen worden.
„Onlangs," aldus schr, „bracht
ik een bezoek aan een „Instituut
voor haaronderzoek" en kwam daar
te spreken over het probleem van
,öe haaruitval. Dit laatste zou ab
soluut te genezen zijn met het door
dit instituut in de handel gebrach
te midddel. Op mijn vraag echter
hoe of het werkte hoorde ik zoveel
onzin als een mens mogelijk maar
bij elkaar kan brengen. Het haar
werd gevoed op een wijze onge
veer als de baby ni. met de fles.
Het aantal preparaten in de han
del met „haarvoeömg" of „weten
schappelijk haarvoedende of haar
opbouwende stoffen" is legio. We
zullen maar direct zeggen "dat al
die middelen nog nimmer een haar
gevoed hebben. Haar wordt door
het bloed gevoed, via ons voedsel
in samenwerking met vitaminen,
hormonen en ons zenuwstelsel.
Men kan vitaminen in tabletvorm
innemen. Beter nog is rauwkost.
Omdat alle haarwaters met voe
dende bestanddelen en ,,haargroel-
Mej. C. C. die omstreeks kwart
over een alleen in de winkel was,
wilde een grote inktvlek uit een
tapijt halen. Ze had daartoe in een
drogisterij een middeltje gekocht,
maar dit bleek niet te helpen.- Ze
haalde daarom een bus uit de kel
der, waaruit ze haar patroon ook
wel eens wat had zien schenken
om een vlek te verwijderen. Ze
goot iets van. de inhoud, benzol, in
een schaaltje, maar terwijl ze dit
deed, kwamen de ontsnappende
dampen bij-een waxine-theelichtje
dat er naast stond, en met een plof
sloeg de vlam op de bus over,
waaruit de brandende benzol zich
door de hele kamer verspreidde,
Mej. C. kreeg een lichte zenuw
schok en werd door een buur
vrouw naar een arts gebracht.
Aan de brand werd in de conster
natie niet gedacht. Zo kwam het,
dat personeel van de firma Muus,
middelen" in de vorm van lotion
of crème, boerenbedrog is, is het
dc plicht van elke haarspccialist
hiertegen stelling te nemen en ze
zeker niet zelf te vefkopen.
Haren, uitgevallen na ernstige
ziekten of bevalling, na zenuw
overspanning en overlading van de
geest (bij studerenden) komen van
zelf terug als het lichaam zich her
stelt. Is echter roos de oorzaak dan
moet deze bestreden worden. Hoe
eei hoe beteT, de uitval bij roos
gaat onder de dertig langzaam doch
daarna meestal veel sneller. Als
bestrijding raadt de schrijver het
volgende aan: dagelijks wassen
met alcalivrije shampo, droog wrij
ven en de huid masseren met een
preparaat dat een olie bevat die in
samenstelling de gezonde huidtalg
evenaart en sulfer wat een sterk
genezende werking heeft. Tegelijk
neemt men tabletten in waarin
baarvormende elementen zijn ver
werkt en men eet öe eerste drie
weken rauwkost. Ook aan 't grijs
worden is een artikel gewijd. Hier
zou pantotheenzuur, een vitamine
der B. groep kunnen helpen en bij
jonge mensen hoogtezon.
Haarverven is een kunst, die
niet uit een boek zo maar te leren
rs. Men moet door schade en
schande wijs worden. Slechts een
v/sarlijk vakman mag men het toe
vertrouwen. Zo ook de permanent.
Schrijver geeft toe dat elk haar
door permanenten te lijden heeft.
Hier dus de vraag: hoe véél kan
bet verdragen voor het bedorven
is? Gezien de uitvoerigheid waar
op ingegaan wordt op de behande
ling van „te lang gekookt en dus
verkoold haar" komt dat nog wel
eens voor. Doffe kroeskoppen in
straten en trams bewijzen het
tevens.
Leerboek voor Haarhygiëne"
door C, L. Angh. van Uden met
medewerking van een huidarts.
"Uitgegeven door het Nederlands
Genootschap voor Haarhygiëne.
Menno druk Sn eek.
Rechtspositie van het
RET-personeel
B. en W. hebben de Gemeente
raad voorgesteld het afzonderlijke
rechtspositiereglement voor het
trampersoneel in te trekken en het
reglement op de rechtstoestand
van het personeel der gemeente
Rotterdam te wijzigen. Die wijzi
ging komt hierop neer, dat de
ambtenaar in dienst van de RET
me teen geldboete van ten hoogste
ƒ1.kan worden, gestraft wegens
door B. en W. nader aan te geven
tekortkomingen
Hoger loon voor de
gemeentewerklieden
B. en W. vragen de Gemeente
raad op de begroting 1949 een cre-
diet van 125.000 beschikbaar te
stellen te regelen uit de onvoor
ziene uitgaven. Dit crediet is nodig
voor een aanpassing van de lonen
van de werklieden in dienst van de
gemeente Rotterdam aan die van
het Rijkswerkliedenpersoneel, op
genomen in de loonklassen A, B en
C en de loonklassen D, E en F.
Rotterdams delegatie ter
Van Dijck-herdenkmg
Het college van. Burgemeester
en Schepenen van. Antwerpen
heeft het Gemeentebestuur van
Rotterdam uitgenodigd zich door
een delegatie te laten vertegen
woordigen bij de feestelijkheden
welke te Antwerpen plaats hebben
ter ere van de schilder Anthonie
van Dijck ter gelegenheid van de
350ste verjaring van diens ge
boorte.
In verband daarmee begeven
zich Zondag a.s. 3 Juli naar Ant
werpen de wethouders de heren J.
van Tilburg, A. J. van der Vlerk
en H. E. van den Brule alsmede de
gemeentesecretaris mr. M, Sme
ding. Op die dag trekt de omme
gang uit aangevuld met een histo
rische Van Dijckstoet en tevens
wordt een tentoonstelling geopend
van Van Dijck's werken.
VEILING KOOPLIEDEN
PROTESTEREN
Enkele vendu-huizen te Rotter
dam zijn er toe overgegaan de pro
visie van de veilinghouders van 10
procent tot 12% van de veiling-
prijs të verhogen. Deze maatregel
werd billijk geacht met het oog Op
de stijging der sociale lasten en bij
komende kosten. Iin andere grote
steden zou zelfs 15provisie wor
den berekend. Van de verhoging
van het percentage te Rotterdam en
Schiedam was reeds enige tijd spra
ke. De bond van kooplieden die re
gelmatig de veilingen bezoeken
kwam tégen de verhoging in het ge
weer. De kooplieden voelden zich
door de verhoging van de provisie
in hun bestaan bedreigd. Door hun
bond werd aan de betrokken vei
linghouders voorgesteld, het per
centage alleen voor particulieren te
verhogen. Dit voorstel werd afge
wezen.
Donderdagmorgen heeft een aan
tal kooplieden daarop getracht een
veiling in een venduhuis aan de
Heemraadssingel te saboteren.
Dit is hun gedeeltelijk gelukt. De
veiling-directie heeft als tegenzet
een aantal kooplieden in kort geding
Donderdagavond verliep de vei-
gedagvaard.
ling zonder incidenten.
Er zijn thans opnieuw besprekin
gen gaande tussen de bond van
koopheden en de veiling-directies.
Deze iaatstcn zouden echter niet
van plan zijn de provisie ver hoging
weer ongedaan te maken.
f Inarz Mod i
„Keesie" is terecht
Hoera!: Keesie, de geit van Simon
Kooke van de Diergaardesingel is
tërecht, Het beestje was zoveel als
de buurtgeit, dus het is duidelijk
dat de vreugde groot was, toen. het
bericht bekend werd. Men was al
bezig geweest gelden in te zamelen
voor een nieuwe geit, maar dat is
nu gelukkig niet nodig. Het_ blijft
echter een raadsel, hoe Keesie uit
zijn hof heeft weten te ontsnappen.
Toen Simon, 's morgens bij het
schuurtje ging kijken stond het
deurtje open en de steen die er voor
hoorde ter liggen lag een heel eind
verder. Daarom werd aangenomen
dat Keesie gestolen was. "Woensdag
nacht zag een agent de geit in haar
centje op de Statenweg wandelen.
Het beestje werd naar de stal aan
de Goudserijweg gebracht en daar
kon het Donderdagavond door een
verheugde Simon worden gehaald.
die naast De Ikoon is gevestigd,
gealarmeerd werd door het geluid
van brekend glas. Toen men ging
kijken, stond de hele achterkamer
van De Ikoon in vuur en vlam.
Ogenblikkelijk werd de brandweer
gewaarschuwd en intussen richtte
een knecht alvast een tuinslang op
de brandende kamer. Autospuit 12
en gereedschapswagen 2 waren
spoedig op de Eendrachtsweg en
het personeel had het vuur met
een straal op de waterleiding wel
dra onder ae knie.
De gehele inventaris van het
vertrek was echter reeds een prooi
der vlammen geworden.
De eigenaar van De Ikoon be
vond zich buitenslands.
(Inoez Med.)
Op veler verzoek sluit de inzend
termijn niet op 2 Juli doch op
2 Augustus ns.
Voor een vlotte vaststelling der
beloningen is het aan te bevelen
niet tot de laatste dag te wachten
met inzending van Uw formulier.
Zeepost voor Indonesië
DEN HAAG. Er bestaat gele
genheid zeepost te verzenden naar
Indonesië met het m.s. „Oranje" dat
4 Juli van Amsterdam vertrekt. De
correspondentie moet uiterlijk 1
Juli ter post worden bezorgd. De
„Oranje" zal de haven Villefranche
aanlopen. Er bestaat gelegenheid
luchtpost voor de opvarenden naar
dëze haven te sturen. Laatste da
tum van ter post bezorging 6 Juli,
In Port Said zal geen luchtpost
aan de opvarenden worden uitge
reikt.
Taak en plicht
WAT gaat er met onze gedemobi
liseerde soldaten gebeuren?
Hoe komen zij aan werk? Wat kun
nen wij voor hen doen? Het zijn vra
gen. die ons allen persoonlijk aan
gaan en die "het onderwerp zijn ge
weest op de bijeenkomst, die de Na
tionale Demobilisatieraad te Utrecht
heeft gehouden. De vragen zijn ur
gent Iedere maand zullen wij nu
een aantal jongens uit Indonesië
kunnen verwachten. Zij moeten te
ruggebracht worden in de maat
schappij en wij zullen snel maat
regelen moeten treffen om hun die
terugkeer te vergemakkelijken.
Er begint al enige beweging te ko
men. De Spoorwegen gaven reeds
een voorbeeld door de gedemobili
seerd en in de gelegenheid te stellen
vier weken lang het land door te
reizen om werk te zoeken. Verschei
dene dagbladen hebben een gratis
advertentie aangeboden. Deze gestes
betekenen nog geen werk, maar zij
geven wel uitdrukking aan het ver
langen om te helpen. „Een taak en
een plicht voor land en volk", noem
de de mimster-president het m zijn.
m Utrecht uitgesproken rede. Deze
woorden kunnen met worden mis
verstaan. Het ligt weer eens aan ons
of wy ze kunnen waar maken.
Het appèl richt zich, zonder dat
de verantwoordelijkheid van de re
gering voor de terugkerende solda
den wordt uitgeschakeld of verzacht,
voornamelijk tot het bedrijfsleven.
Het particuliere initiatief zal zijn
beste beentje moeten voorzetten. Wij
verhelen ons niet, dat zulks gemak
kelijker is gezegd dan gedaan. Het
advies om b.v. eens een man in
dienst te nemen, die men wellicht
zou kunnen missen, is hier een voor
beeld van. Niet, dat het geen oplos
sing zou zijn. Het is even goed een.
oplossing als de tot dusver getoonde
bereidwillighid om tot herplaatsing
over te gaan van hen, die enkele
jaren geleden voor de dienstplicht
waren opgeroepen. Wat wij moeten
voorkomen is, dat er met de jongens
zal worden geleurd. Dit werkt de
primerend en is weinig bevorderlijk
voor hun zelfvertrouwen. Het is veel
beter openhartig met hen te spreken
en hun een inzicht te geven m de
werkelijke toestand dan dat bij hen
verkeerde illusies worden gewekt.
Natuurlijk, dal ontslaat ons niet van
de verplichting hen vooruit te hel
pen. Zij hebben behalve goede raad,
daadwerkelijke steun nodig. Zij
moeten met hel gevoel krijgen, dat
zij alleen staan. Die verantwoorde
lijkheid ligt ook bij ons.
De huip aan de gedemobtliscerden
kan tot gevolg hebben, dat de samen
stelling der personeelsbezetting moet
veranderen, dat vrouwen worden
vervangen door mannen Dit hoeft
geen miskenning te zijn van het
recht der vrouw om in het bedrijfs
leven werkzaam te zijn, hoogstens
kan het een verschuiving betekenen
van laken. Wij zouden het misschien
allemaal anders willen, maar de be
staan le verhoudingen storen zich
daar niet aan. Het is nu eenmaal
geen germge opdracht om binnen
een jaar 30.000 soldaten een plaats te
geven in net productieproces. Wij
zullen er ui kunnen slagen als wij
éen zyn en Dereid tot handelen. De
redevoeringen die te Utrecht wer
den gehouden, vormen slechts een
inleiding. De sprekers zelf zullen er
we! van overtuigd geweest zijn, dat
zij er met redevoeringen alleen niet
zullen komer. Niet praten, maar
doen. Met een warm hart. Opdat
taak en plicht vervuld worden.
