De directeur komt nu zelf
De Bretons zijn de Friezen van
Frankrijk JHet is goed reizen in dat land
Dé heersers van het Kremlin
zijn voorzichtig geworden
mm
Op de kohJisd
Holland festival
.Voor het behoud van iaal en zeden
"1
Architect Dudok wordt 65 jaar
Zaterdag 2 Juli 1949
3
Bezoek aan de markt tn fraaie
oude ccstuums.
Wees op uw hoede
TJj*ET doet ons, twintigste eeuwers.
-*-1, een beetje vreemd aan, 'wan
neer wij door de medici worden
gewezen op het pokken ge va ar. De
xn eesten van ons kennen, gelukkig
maar, de pokken alleen maar van
horen 2eggen. Wij weten uit
boeken en uit overlevering, dat het
een zeer besmettelijke en zeer on
aangename ziekte is en allerminst
ongevaarlijk, een ziekte, die in
vroeger eeuwen talrijke slachtoffers
maakte en eigenlijk nog niet zo erg
lang geleden uit Europa werd ver
dreven dank zij de koepokinenting,
een uitvinding van Jenner, De eer
ste mededelingen omtrent haar be
staan1, zijn wij aan de Arabieren
verschuldigd (570 n. Chr.J. Sedert
de achtste eeuw richtte zij onder de
Europese volkeren verschrikkelijke
verwoestingen aan. Vóór dé uitvin
ding der koepokinenting in de 18e
eeuw' veroorzaakten de pokken in
Engeland nog een tiende van de
gehele mortaliteit, in Frankrijk
stierven in 1796 nog 24000 mensen
aan deze ziekte.
Lang voor de inenting tegen pok
ken geregeld werd toegepast, had
men reeds pogingen gedaan de
ziekte tegen te gaan door gezonden
opzettelijk te besmetten, omdat men
waargenomen had, dat een derge
lijke infectie gewoonlijk gunstiger
verliep dhn een toevallige. Het was
de eerste poging ons tegen de pok
ken te beschutten. Pa.s Jenner open
de de wereld de ogen voor het
belang en de veiligheid van vacci
natie, nadat hij had waargenomen,
dat melkers, die pokpuisten san de
handen hadden gekregen, bij 't mel
ken van koeien die met pokken be
smette uiers hadden, later tijdens
een pokkenepidemie vrij bleven.
Hij entte toen met opzet mensen
met de pokstof van de koe en van
de ingeente puisten op de arm,
weer andere mensen.
Na de inenting bleken deze
personen onvatbaar te zijn voor een
inenting met smetstof van natuur
lijke pokken; de vaccinatie had het
pleit beslecht.
Helaas zijn in de laatste tijd in
alle landen (maar vooral in Enge
land en Nederland) gevallen van
encephalitis na de inenting waarge
nomen, die in ons land zelfs geleid
hebben tot de opschorting van de
bepaling in de wet, dat kinderen
niet op school mogen worden toe
gelaten zonder te zijn ingeënt. De
kans op deze ernstige ziekte is zeer
gering, ongeveer 1 op de 5000 in
entingen. Thans, nu er pokkenge-
vallen zijn waargenomen, is het te
betreuren, dat zovele kinderen niet
tegen de ziekte zijn bewapend. De
oproep der medici is daarom niet
zonder grond. Enting en herinen
ting, voóral van hen, die door hun
beroep met het buitenlands verkeer
in aanraking komen, is dringend
gewenst. Het staat buiten twijfel,
dat de inenting een voortreffelijk
middel is om de pokken te bestrij
den. Nu er in Indonesië, in Italië
en in Engeland enkele gevallen zijn
j gesignaleerd, kan men niet voor-
j zichtig genoeg zyn. Zonder in een
paniekstemming te vervallen, kun
nen wij zeggen; wees op uw hoede!
Yale Glee Club
Onder bescherming ■van de ambassa
deur van Amerika, de heer Bartich.
zong het studentenkoor van de Yale
Universiteit te Carolina in de Ridder
zaal, een der oudste historische Haag
se monumenten. Aldus tevens een uit
zonderlijke omlijsting voor dit concert
dat behalve door de gezant en de wet-
hauder van O" K en W door de vele i
andero autoriteiten werd bezocht.
Hoor deze Gleeclub, G9 leden tellend
en geleid door Marshall Bartholomew,
werd een afwisselend program van
volks, en studentenliederen ten gehore
gebracht, veelal in bewerkingen van
l?" de dirigent. Deze Amerikaanse „spes
patriae" weet wat muzikale discipline
'liis en beschikt over vele mooie stem-
Jmen, zoals in sommige der soli te con-
stateren was.
Over het algemeen spreekt uit de ge
hele zangwijze een zekere naïveteit en
•ook distinctie,
In de a-capella-koren was de strijd
i met de zuiverheid merkbaar, hoewel
<ie accoustlek vrij goed is in deze zaal.
Marshall Bartholomew hield alles vast
in de hand en -gebaarde zonder over
daad, Jammer dat de negro-spirituals
te veel „uit hun doen." gehaald waren.
Kostelijk was het muzikale grapje
van de treinjiaboOising. In „The demon
of the Gibbet", een compositie van
Hlndeznith speciaal voor deze zang
club kon men nauwelijks de maker
i herkennen.
Met de wederzijdse volksliederen
werd besloten.
Ben grotendeels uit. studenten be
staand auditorium toonde zich zeer
voldaan over het gebodenc. De tour
nee gaat nü verder naar Kopenhagen,
v Wij hopen dat goede herinnering aan
Holland met hen gaat.
Aan de Hagenaar Charles Bres-
sers is 200.— toegekend als aan-
xnoedigingsprijs voor zijn toneelstuk
..Hier verandert niets". De prijsvraag
j was uitgeschreven door het tijd
schrift „De Nieuwe Spoel" ter ver
horing van het repertoire van het
amateurtoneel. Een eerste prijs werd
1 niet toegekend.
(Van onze bijzondere correspondent)
("^.UINCAMP (Cöte du Nord), Juni 1949. Het uiterste westen
van Frankrijk, dat Bretagne heet, is een streek met een eigen
cultuur, met eigen klederdrachten en volksgebruiken en met een
eigen taal. Wie 's avonds om tien uur aan het Gare Montparnasse
te Parijs In de expres naar Brest of Lannion stapt, die passeert
's morgen in de vroegte de taalgrens, die ongeveer van St. Brieuc
naar La Roche Bernard loopt. Ten Westen daarvan wordt Bretons
gesproken, het zuiverst in Finistèrc en de omgeving van Vannes,
minder zuiver in de buurt yan Guincamp.
aan wijdde,
In tegenstelling tot Wales is Bre
tagne bovenal een katholiek land.
St. Anne is er de patrones van en
St. Anne d'Auray is de plaats, die
aan haar is gewijd. In andere stad
jes en steden echter worden weer
ontelbare andere heiligen vereerd.
Steeds weer opnieuw is ér het een
of andere grote „Pardon" of de een
of andere processie. De 26ste Juli
is het de feestdag van St. Anne.
Dan komt de aartsbisschop van
Hennes de Bretonse hoofdstad-
naar St. Anne d'Auray en dan is
heel het land op de been. Iedereen
trekt op zijn mooist uitgedost in
lange stoeten over de wegen en. dan
ziet men overal de oude Bretonse
costumes dragen.
Deze klederdrachten zijn een van
de grote aantrekkelijkheden van
Bretagne. Men zal ze onder meer
het komend weekeind kunnen be
wonderen tijdens het „Grand Par
don de Noire Dame de Secours" in
Guincamp, 'wanneer in dit stadje
van ongeveer tienduizend inwoners
grote feestelijkheden worden ge
houden.
Oh, mijn Bretagne
Maar al worden deze karakteris
tieke klederdrachten op gewone
werkdagen niet meer algemeen ge
dragen, geheel verdwenen zijn ze
niet. Op de markt, die Zaterdag j,l.
in Guincamp werd gehouden heb
ik ze nog in menigte gezien, de oude
Bretonse mutsen, die verschillen al
naar de plaats van herkomst van de
draagster. Er waren fraaie hoge
mutsen van de vrouwen en meisjes
uit Quimpel, mooie kanten mutsen
van. de Paimpolaise en mutsen uit
Guincamp zelf. Gemakkelijk kan
men zich voorstellen welk een
schitterend gezicht het moet zijn,
wanneer de Bretonse meisjes bij
deze mutsen ook hun costumes dra
gen en samen met de jongemannen
oude Bretonse dansen uitvoeren.
Een erg geliefde dans in Bretagne
is de „Jabadoa". Voorts kent men
er ontelbare andere, reidansen en
quadrilles. Dansers en. danseressen
worden meestal begeleid door de
z.g. „biniou" en de „bombarde".
De „biniou" is een klein soort trom
pet, de „bombarde" is niets anders
dan de bok in Schotland bekende
doedelzak
Ik schrijf deze regels in de trein
tussen St, Brieuc en Lamballe. De
avond valt. Als ik uit het coupé
raampje kijk, zie ik links het Ka
naal en het smalle strand van Bre
tagne met zijn grote zwerfstenen,
Uit de Atlantische Oceaan komt een
dikke nevel op zetten, die boom
gaarden en boerderijen, torentjes en
valleien aan 't oog onttrekt, 't Heeft
er veel van of de fantastische figu
ren uit de oude volksverhalen ko
men rondwaren over het Bretonse
land. De trein stpot. Ergens in een
klein stadje. Er klinkt muziek. Een
oude Bretonse boer speelt op de
biniou het „Kousk breiz Izel", het
sombere lied „Rust zacht, oh mijn
Bretagne"
Voor het behoud van deze Bre-,
tonse taal, voor de handhaving der
oude costuuros, liederen en dansen,
strijdt de „Mouvement Breton", de
Bretonse beweging, die men kan
vergelijken met de Friese beweging
in ons land, Evenals deze draagt
zij een cultureel, artistiek en lite
rair karakter. Zij wil de Bretonse
literatuur bevorderen en zij heeft
het weten te bewerkstelligen, dat
sinds, het vorig jaar October.het
onderwijs in het Bretons op de
lagere scholen is ingevoerd, zij het
dan facültatief. Maar deze beweging
streeft geen enkel politiek doel
meer na.
Voor alles: Fransen!
Het'is waar, dat er voor de oorlog
door enkele, weinig representatieve
personen in Bretagne 'n klein kran
tje werd uitgegeven, waarin 'n se
paratist standpunt werd verdedigd.
Hei zou echter 'n-grote vergissing
zijn te menen, dat de bewoners van
Bretagne er ook maar. iets voor zou
den voelen zich van Frankrijk af te
scheiden. De dagen, dat de Bretons
onder leiding van hun aanvoerder
Wiomarc'h ten strijde trokken
tegen het machtige rijk van de Me-
rovingers zijn immers te lang voor
bij. De Duitsers, die dachten, dat
deze dagen terstond zouden her
leven, wanneer de Franse staat
maar eenmaal krachteloos was ge
maakt en de Bretons een weinig
werden aangemoedigd, hebben zich
daarin, zoals in zoveel andere din
gen, grondig vergist.
De inwoners van Bretagiie zijn
weliswaar voor alles Bretons, maar
zij zijn bovendien en daarnaast
Fransen, evengoed als de bewoners
van de Midi of van Auvergne. Net
als al hun overige landgenoten he-
ben zij vol vreugde de geallieerde
tankcolonnes, na de invasie, over
hun wegen zien trekken en vol
enthousiasme hebben zij zodra zij
konden in 1944 de geliefde tricolore
uitgestoken toen de Amerikanen
hun kleine stadjes binnenkwamen.
Maar al zijn de Bretons dan
Fransen door dik en dun, zij heb
ben wel een eigen volkslied, dat
„Brcgoz ma zadou" heet, hetgeen
■„Oud land mijner vaderen" be
tekent, Het is zeer merkwaardig, dat
dit Bretonse volkslied gezongen
wordt op precies dezelfde wijs als
het volkslied van. Wales in Groot-
Brittannië, al zijn de woorden dan
ook anders. Henry Kerfant, burge
meester van Guincamp, vertelde
mij, dat er tussen het Keltische
Bretagne en' het Keltische .Wales
meer punten van overeenkomst zijn
en dat het Bretons en het Welsh zo
veel op elkaar lijken, dat een'bewo
ner van Plougastel en een Welsh
man elkaar zonder al te veel"moeite
kunnen verstaan.
Alle muzen waren er
Evenals de literatuur van Zuid
Wales beeft»ook de Bretonse lite
ratuur vaak een fantastisch en mys
tiek karakter. Dat geldt bovenal van
de oude sagen en legenden, waarin
figuren als de tovenaar Merlïjn en
Ankou, de compagnon van de dood,
een grote rol spelen. Pierre Loti,
Anatple le Braz, Emest Renan,
Frangofs Ménèz, Charles le Goffic
en Cbateaubriant, die op het ka
steel van Gambourg woonde en
werkte, zijn de grote Bretonse
schrijvers. Naast hen moet vooral
niet worden vergeten Louis Aubert
uit St. Brieuc, die weliswaar geen
Breton van geboorte is, maar zich
zo voor land en volk interesseerde,
dat hij er een reeks van werken
Tien jaren R.W.Ï. voor
Gerbig
ZWOLLE. Het Bijzonder Ge
rechtshof in Arnhem, zitting hou
dende in Zwolle, heeft uitspraak
gedaan in de zaak van de Duitse
Hauptsturmfuehrer O. C. Gerbig,
die een der verantwoordelijke hoofd
personen ïg geweest in het drama
van de Woeste Hoeve op 8 Maart
1945, waarbij 117 gijzelaars zijn
doodgeschoten. Gerbig werd ver
oordeeld tot tien jaar R.WJ. met af
trek. De eis was levenslang.
120 MILLIOEN KOMT
ONBELAST OVER DE
GRENS
Middeleeuwse kunst uit
W esl-Duitsland
Vijf massale meubelauto's passeer
den Donderdag de Belgische Ne
derlandse grens op weg van Brus
sel naar Amsterdam.
„Wat is de waarde van het vracht
je?". vroegen de douane-beambten.
„Een kleinigheidje", wes het ant
woord, „slechts 120 millioen
De douanebeambten sloegen niet
steil achterover van verbazing. Ze
waren al voorbereid op dit trans
put, dat een deel van de kunst
schatten bevatte, die drie maanden
lang op de grote expositie „Kunst
kamers van de middeleeuwen" in
het Rijksmuseum le Amsterdam te
Amsterdam te zien zullen zijn.'
Langzaam trokken de wagens
over onze wegen, begeleid door een
cordon van motorpolitie, op weg
naar de hoofdstad. Vier van de wa
gens arriveerden tegelijk onder de
poort van het museum, de vijfde
kwam een uurtje later, want de
hoogte van deze Belgische wagen
was zo groot, dat hij niet onder vele
viaducten door kon cn dus een om
weg moest maken.
De meeste kunstschatten, voor con
groot deel afkomstig uit West-Duits
tand, hebben 3 maanden op een ex
positie in Brussel gestaan. De ten
toonstelling in Amsterdam wordt
uitgebreider. Er wordt dezer dagen
nog een zending verwacht uit Fin
land, die ó.m. het 14e eeuwse Sint
Barbara-altaar bevat, dat thans in
het Nationale Museum in Helsinki
staat. Voorts komen er kunstschat
ten uit eigen land: van Utrecht
Maastricht cn Groningen.
Uit de langste wagen kwamen
twee deuren in Romaanse stijl, af
komstig van de in de laatste oorlog
vernielde Sankta Maria im Kapitol-
kerk te Keulen, die elk vijf meter
lang zijn en 750 kg. wegen.
Frits Schuman dirigeert
in Zuid-Afrika
PRETORIA Frits Schuurman
de nieuwe eerste dirigent van het
Stedelijk Orkest- van Johannes
burg, wordt met de Klipfontein 19
Juli te Durban verwacht. Hij zal
zijn eerste concert dirigeren in de
stadszaal te Joh nesburg op 9
Augustus, als een „welkom" met
de gecombineerde stedelijke en ra
dio-orkesten.
De burgemeester van New Or
leans (de grote Amerikaanse zee-
havenstad). majoor De Lesseps Mor
rison. vertoefde Donderdag verge
zeld van zijn echtgenote te Amster
dam;. Hier zat de majoor aan een
noenmaal aan, dat door burgemees
ter d'Aüly was aangeboden. Op uit
nodiging van burgemeester d'Ailly
hebben ook burgemeester Oud en
zijn echtgenote aan deze maaltijd
deelgenomen.
Schutte heeft In het Heysel Sta
dion een internationale omniumwed
strijd gewonnen. Hij werd eerste ln
alle vier manches.
DF, KINDERKRANT"
*7 IJ zat een -uurtje te verzinnen
ds rechtop (zo zitten
Hertoginnen
En zei toen: Ha, ik heb een -plan
Kom Adolf, word eens wakker,
man,
Bind jij die kind'ren aan een
touw
en laat ze naar beneden, gauw!
En Adolf kwam uit zijn
verveling
en pakte toen de kleine ttweeling
hij liet ze zakken van de berg
de tweeling jammerde wel erg,
en ging na» 't brullen en na»
'i zeuren,
maar ja, het zou en moest
gebeuren.
De hinders waren vreeslijk bang,
maar och, het touw toas sterk
en lang.
en veilig landden ze beneden.
Mooi, zei de Hertogin tevreden,
Nu wij, maar och, dat was een
strop!
Er was geen touw meer,
het was op.'
De Hertogin hing uit het nest
en keek eens Oost en keek eens
West,
toen zei ze, fluisterend en hees:
Ik durf niet, Ik heb hoogtevrees!
Daar zaten ze nu met z'n tweeën
de tweeling uxis allang fbenejen,
de arendsjongen piepten schel,
de arendouders keken fel,
de ooievaar was weggegaan,
hoe kwamen zij hier ooit
vandaan?
Ochoch, de arme Hertogin
wat zat zij er weer vreeslijk in!
De ooievaar was onderwijl
teruggevlogen naar de Nijl,
hg kwam aan'tkindertjeshureau
en riep: Hse, directeur, Hajo.'
De-directeur kwam aangerend:
Wat heerlijk, dat je er weer bent,
Johannes, lieve ooievaar
hoe gaat het tochvertel het
maar,
hoe gaat hettoe vertel eens iets-
van de familie Paskowie'.s.
Johannes trok een zuur gezicht
en eci: Ik deed alleen myn plicht.
Maar och, die Hertogin,-meneer,
die Hertogin, die wou niet meer,
die Hertogin, dat is zo'n bitse!
ze joeg me wegen nou,
daar zit ze....
en toen Johannes uitgelegd had
wat iedereen zo ai gezegd had,
toen zei de directeur.* Farbleu,
ik vind het toch een beetje sneu,
als ik jou nu dus mag geloven,
dan zit de Hertogin nog boven?
Kom mee, we gaan haar redden,
vlug
ik klim wel even op je rug!
Hij klom jluks op de ooievaar
zo vlogen ze dus met elkaar
daar vlogen ze, zo snel ze konden
totdat ze 't arendsnest tceer
vonden,
het toas er heus om van te
schrikken:
daar zat die Hertogin te snikken,
en daar zat Adolf, de lakei
die zat er ook niet fleurig bij,
en daar benee, bij de kamelen,
de kindertjes, met luide kelen!
Johannes riep: Daar zijn ze al,
we brengen jullie in het dal.'
ft Is nog niet uit)
V
Begaafd bouwmeester, vol durf en grootse ideeën
W. M. DUDOK
DAT DB, HUiVBRSUMSE gemeente
architect W. RL Dudok op 6 Juli 65
jaar wordt, is op zich zel£ misschien
niet zo'n belangrijk feit, doch het is
een welkome gelegenheid, om hem als
bouwmeester en stedebouwkundige eens
op een andere wijze in het licht der
publieke aandacht te zetten, dan de laat
ste tijd veelal het geval Is geweest. Zijn
structuurplan voor Den Kaag heeft cri-
tisch commentaar in velerlei toonaar
den uitgelokt, waarbij misschien te wei
nig is gereleveerd, dat hij als bouw
meester tot de uitnemend-begaafden
behoort, die het land met vele uitingen
van zijn kunst en kunde heeft verrijkt.
Wanneer wij daarvan een drietal mo
numentale scheppingen het eerst noe
men, is dat geenszins omdat het Impo
nerende van een gebouw bepaald wordt
door zijn omvang. Doch zijn Raadhuis
in Hilversum, het Bijenkorf-gebouw in
Rotterdam en de Schouwburg in Utrecht
hebben alle drie zó sterk hun eigen ka
rakter, dat bij voorbaat de gedachte ia
uitgesloten als zou een bepaalde, hoewel
op zich zelf verdienstelijke eenzijdig
heid in hoofdzaak het kenmerk zijn van
Dudok's scheppingen. Aan dit voor een
architectenleven niet onbelangrijke
oeuvre zou nog een vierde monumen
taal gebouw zij» toegevoegd, nl. het
LiCïdse Stadhuis, indien op het laatste
ogenblik een der raadsfracties geen po,-
litieke salto mortale had gemaakt, het
geen voor de door de Raad aangewezen
bouwmeester, die een zeer geslaagd ont
werp had ingediend, aanleiding was om
zich terug te trekken.
VAN EEN ARCHITECT, die zo zicht
baar zijn stempel heeft gedrukt op
het bouwkunstig uiterlijk van ons land,
en dit, zij het op geheel andere wijze,
ongetwijfeld ook zal doen door zijn
grootse conceptie van het nieuwe aange
zicht van Den' Haag. kan men zich. niet
afmaken door hem vooral te Willen bin
den aan de talrijke objecten, van zijn
Hilversumse werkzaamheid, waarbij
sommigen dan de neiging hebben qm
sterk de nadruk te leggen op de schil
derachtigheid van zijn architectuur, In-
- door: -
dr. M. v. Blankenstein
Het is jnist bijtijds, dat lieden zoals Zjdanof, Molotof en hun vrienden
uit de dagelijkse leiding van de internationale politiek van Rusland
verdwenen zijn. Wel tronen de meesten hunner nog in de posities in het
Politburo waaraan zij hun feitelijke macht ontleenden. Als die macht
echter nog de oude geweest was, zouden zf niet uit de Raad vaa
Volkscommissarissen zijn weggedrongen.
Hun macht berustte indertijd op een samengaan van Russisch messia- V""*
nisme en Russisch imperialisme. Zij konden deze twee, vaak in dezelfde de enige, cn misschien zelfs niet de
mensen werkende geestelijke stromingen, wereldrevolutie en Russische bedenkelijkste. De economische po-
wereldheerschappij beloven. En niemand kon deze belofte een illusie litfek van Moskou in zijn vazallen-
noemen, In de wankelyke politieke en economische omstandigheden, wereld, die op een omgekeerd wer-
waann de wereld, onmiddellijk na.de oorlog, verkeerde. kend plan-Marshall lijkt, terwijl de
Sodoei"VabSlfeiS0nd?kVofi v,eeIbflOVen,Je SfrianhSfwXhL wekt
Fur»™*» anrfpn m nï^f w slapping en daarmede gepaard stemmingen, waarvan wij de gloed
Europese landen en met het econo- gaande sociale ziekteverschijnselen, kunnen aflezen van een thermo-
SVSj boUfllrrt '«keert in oen monetaire Lter die levormd wordt door de
plan-Marshall bevorderd is, \er- crisis. Dit zijn. alles dingen, die de afzetting, vervolging, zelfs uit-
d^Mrako^ ™°r onyerzettelijken te Moskou zeker roeiing van a lier trouwste werktui-
P f het handhaven van hun positie gen van gisteren. Met zoiets in de
SrtnSSl z°udfP hebben vergemakkelijkt, rug waagt men geen groot avon-
o ^Is zij ze bijtijds in het geding tuur. Naarmate een speculatie op
S™ ï?1 *Je~ hadden kunnen brengen. In het de moeilijkheden v?n het Westen
£0 l -kracllt®n verre Oosten zijn de gebeurtenis- te verleidelijker lijkt, zal Stalin
nog dan die van Molotof en de sen voortgegaan, de loop te nemen oppassen voor Russische regeer-
S?£ j v00^ de Russische bolsjewiko- ders met neiging voor deze verlei-
vandaar de imperialisten het gunstigst is. ding te bezwijken. Naarmate Mos-
verschuiymg. kou's politiek de internationale
s J? al zeide, kwam die juist Het ligt voor de hand te vragen: spanning zou doen groeien, konden
bijtijds. Op het_ ogenblik had er is er dan geen gevaar dat de radi- allicht die moeilijkheden in de
wellicht reeds iets kunnen ontbre
ken aan de overtuigende kracht J~i 1 IJ
dor argumenten, die voorzichtiger 1^11000X611 1110£611 OllS 001X1661
machten het overwicht hebben O 75
verschaft te Moskou. In Amerika 7?7Z?r 4)flï*fïY1&I~kOioT}
neemt de werkloosheid toe. De IvvfZV Ut>I VI UCt/Dt'C/i'
vooruitzichten zijn er niet meer wat
zij geweest zijn. Dit heeft niet en- caalsten te Moskou in de macht westelijke wereld slinken, wy
kei 2ijn. eenvoudig, voor-ieder be- worden hersteld? Groot lijken de weten het nu^ eenmaal, helaas:
xekenbaar effect. Groter schroom kansen daarop niet, omdat er Oorlogsgevaar is een patent mid-
ïnzake de steun aan West Europa, uiteenlopende redenen waren voor del tegen slapte in bedrijf en werk-
inzake de technische kant van het de ommekeer die hun de leiding loosheid, om het even of dit gevaar
Atlantische Pact, verhoogde nei- uit handen nam. Het was niet en- uit oorlogszucht of uit oorlogsvrees
ging tot isolationnisme kunnen de kei teleurstelling over de gang van ontstaat. Op den duur wreekt zich
uitwerking ervan zijn. Men zegge zaken in het Westen; Rusland zelf deze „opleving'maar dat kon voor
niet dat .het plan-Marshall er te kon het tempo niet volhouden dat Rusland te laat zijn.
onmisbaarder voor Amerika, door het had gekozen. Het vond dit be- Ware Molotof nog in- het bezit
blijkt: reacties van de openbare leid ook, tegenover de wiïskrachti- van de leiding geweest, dan ware
mening, die nergens machtiger zijn ge politiek van Washington, te ge- hij. nu wellicht, moeilijker .weg te
dan in Amerika, hebben veelal vaarljjk geworden. En daaraan is krijgen; nu hij die.kwijt is, hoeft
meer met emotionele prikkels dan niets veranderd. Rusland is zeer de zelfde oorzaak niet zijn kans op
met strenge logica te doen, buiten adem geraakt in de wed- terugkeer te verbeteren. Er staat
Overeenkomstige verschijnselen loop, en wordt aangemaand tot te veel tegenover,
doen zich, onvermijdelijk, in Euro- voorzichtigheid door allerlei ver- Onder deze omstandigheden zal
pa voor. In Engeland toont een schijnseleru Tito is daarvan niet Moskou zich met al te veel aan
trekken van de verkiezingsneder
lagen der communisten in ver
schillende westerse landen Mos
kou heeft zelf daartoe meegewerkt,
door de anti-nationale verklarin
gen, die het zijn trouwe volgelin
gen in die landen heeft laten af
leggen. Als de wereldrevolutie tij
delijk moet worden opgeborgen, is
niet de omvang van de opgebor
gen kern van gewicht, doch de
deugdelijkheid ervan. Dictatoriale
bewegingen hebben geen meerder
heid of sterke minderheid nodig,
als de toestand hun vergunt, de
greep naar de macht te doen. Dat
leren jonge ervaringen in allerlei
landen. Een onverwaterde aan
hang, die blindelings bevelen ge
hoorzaamt, wat deze ook zijn, die
is het wat Moskou steeds bij de
hand wil hebben. Het heeft te
slechte ervaringen opgedaan met
vurige communisten die tenslotte
zelf mede willen denken en oor
delen. In alle satellietlanden heeft
het daar last mee, nadat het deze
kwalijke lieden in Rusland zelf
heeft uitgeroeid.
Het is Moskou niet om sociale
verbeteringen in zijn geest te doen,
in andere landen. Het verloochent
de arbeider of de „onder imperia
lisme zuchtende inboorling" onbe
schroomd, wanneer dit dienstig is
voor een accoord met een regering
van ongelovigen. Het wil alles
(voor Rusland), of niets. Geen tus
sentrap, die slechts ketterij aan
kweekt, heeft waardè. Een onvoor
waardelijk trouwe kern, die slechts
in actie zal worden gebracht als
de omstandigheden zich daartoe
lenen, is het enige Jiuttige en no
dige. De kans van slagen moet ab
soluut zijn zoals zy het in de sa
tellietstaten scheen te wezen. Zelfs
China voldoet nog niet, blijkens de
niet-erkenning van de communisti
sche regering door Moskou. Mos
kou is heel voorzichtig geworden.
En bet heeft steeds verkondigd en
getoond, te kunnen wachten.
Overeenkomstig deze dingen
moet men de politiek van Moskou
beoordelen. Wat ons voordelig er
voor kan lijken, hoeft dit in de
ogen van het Kremlin nog niet in
bevredigende mate te wezen. En
wat ons tegenslag voor Moskou
lijkt, zoals communistische verkie-
eingsnederlagen, hoeft dit in de
ogen %an Moskou niet te zijn, zo
lang de omwenteling toch niet aan
de orde is.
derdaad: ,aan zijn scholen in Hilver
sum, aan zijn Raadhuis, aan het uitbrei
dingsplan dier gemeente, is dit kenmerk
tot op zekere hoogte typerend. Doch
dat hier geen sprake is van het kunstig
verbergen van een soort zwakheid, ge-
tulgen de innerlijke structuur van deze
gebouwen en het ontwerp voor het
Leidse Raadhuis, dat helaas niet vol
doende bekend ls geworden om overtui
gend te bewijzen, dat het niet per sê
noodzakelijk js om achter de zeventien-
de-eeuwse .gevel, welke Leiden in elk
geval aan de Breestraat wilde gehou
den. in archaïserende stijl te bouwen.
De aïsluiting van de Coolsingel te
Rotterdam, zoals hij vóór de oorlog was,
door de Bijenkorf helaas als gevolg
van het ■bombardement tot te beschei
den afmetingen teruggebracht de wij
ze, waarop de Utrechtse Schouwburg uit
het water omhoog rijst, de grote ge
dachte. welke het Structuurplan van
Den Haag beheerst, getuigen van dc
grote begaafdheid van deze bouwmees
ter en van ziln durf, die volkomen aan
sluit aan zijn grote vitaliteit, welke
hem op 55-jarige leeftijd een strijdbare
figuur doet zijn, die in de botsing der
meningen omtrent het Haagse plan de
vonken van zijn jeugdig vuur heeft doen
rondvliegen.
Op deze leeftijd pleegt men in Ne
derland met pensioen te gaan. De con
clusie ligt voor de hand. dat Dudok
daaraan nog geen behoefte heeft, hetgeen
voor Nederland als een geluk mag wor
den beschouwd.
GEORGES STAM VOLGT
ANDRIESSEN OP
Door het bestuur van het Con
servatorium en de Muziekschool
van „Toonkunst" te Utrecht is be
noemd tot directeur van deze bei-
dr instellingen als opvolger van de
heer H. Andriessen, de heer Geor
ges Stam, directeur, der afdeling
vakopleiding van de muziekschool
te Leeuwarden, tevens dirigent van
het Toonkunstkoor aldaar.
De heer Georges Stam, die 43
jaar oud is, werd geboren te Rot
terdam. studeerde aan het conser
vatorium te Amsterdam en werd
organist van de "Grote Kerk te
Leeuwarden.
Hij is voorts voorzitter van de
Nederlandse Organistenvereniging,
lid van de Raad voor de Kunst, be
stuurslid van de Vereniging Kerk
muziek, lid der commissie voor het
afnemen van Staatsexamens voor
muziek en vervult nog diverse an
dere functies in het muziekorga
nisatie-leven.
In het openluchttheater te Bloe-
mendaal zal de Engelse toneelgroep
„The Voung Vic Company" op 14,
15 en 16 Juli voorstellingen geven
van Shaekespeare's „As you like
it". Het gezelschap bestaat uit 40
personen; Jean Wilson en Pierre
Lefèvre vervullen de hoofdrollen.
De regie berust bij Geen Byam
Sbaw.
PAROOLKALENDER
Het eerste deel is een vis, het
tweede deel is een woordje, waar
mee veel sprookjes beginnen, het.
derde deel is een lekker stuk var
ken. Het geheel eet je iedere dag.
Welk woord is dat?
Dat was het raadsel voor mijn
jeugdige vriendjes en vriendinnetjes
van 6 tot 10 jaaT. Er waren tal vaa
goede oplossingen {boterham) ver
gezeld van leuke prentjes-
Prijswinnaars zijn ditmaal: Mar
jan van Dijk, Noorderhaverikade 3ai
M. A. v. d. Vate, Beukelsweg 25a.
Rotterdam.
De jongens en meisjes van 11—15
jaar hebben zich vermaakt met een
visite-kaartjes-raadsel, waarvan de
uitkomst was; die
renarts, apotheker,
verpleger.
De gelukkige
prijswinnaars zijn:
Wim v. d. Graaf,
p./a. Drooglever,
Gaarde 30, Hoog
vliet; John Opmeer,
Hooidrift 77, Rot
terdam.
•Tot de volgende
keeri
Japie Parool
I
DE KNOKPLOEG-FILM
WORDT VERTOOND
Parlevinkers van Brosse
Gezien het succes van de eerste
voorstellingen in-het raam van het
Holland Festival heeft de Werk-
commissie Film thans definitief een
tweede bijzonder programma sa
mengesteld, dat wordt vertoond op
Zaterdag 9 Juli a.s. des avonds 8
uur in het Kurhaud, Schevexnngen
en op Dinsdag 12 Juli des avonds
10 uur in Theater Tuschicski»
Amsterdam.
.Ter vertoning worden gebracht
de door het Departement van O.,
K. en W. bekroonde film „Parle
vinkers" van Y. Brusse en de LO.
LKP-film van Max de Haas, een
grote gespeelde documentaire, wel
ke het werk van de Landelijke
Organisatie voor Hulp aan Onder
duikers en Landelijke Knokploe
gen in beeld brengt.
Tevens de première van de Ita
liaanse film „Fietsendieven" van
Vittorio 'de Sica, welke op het
Filmfestival van Venetië bekroond
DE ,J!ÏEUW AMSTERDAM
kwam op 20 mijlen van Nan-
tucket in aanvaring met een vis
sersboot. De botsing was geluk
kig niet ernstig. Het vissersvaatr
tuig kon op eigen kracht naar
Nantucket varen. Van een red
dingboot uit wordt de schade
aan de „Nieuw Amsterdam" op
genomen.
