msmki
VOORAL VOO.
'R
I
VROUW
Met de feestdagen hebben
niet veel aan elkaar
ze
Kaarten met gelnksvarkentjes
komen weer los
Op z'n vrije dag reddert hij in
het huishouden
hebt of
Zwart en groen
Thuisfront moet de soldaten helpen
maar niet ontmoedigen
Tegen v. d. Kooy drie
maanden geëist
Hoe is dat eigenlijk met een kellner?
Netjes
Ze moest er eens uit
Geluk
dat wat je
niet hebt
Wat minder zorg
is ook goed
Evelien spreekt
1 VAN VROUW
TOT VROUW
De verhouding tussen K.L. en
T.N.I. is bevredigend
wwm
Vrijspraak in zaak
van „prikkellectuur"
Het tuintje van de
Kantonrechter en
de bureaucratie
Verdediger meent dat deze zaak los staat
van Visser-Bos-affaire
Geroofd kunstbezit
wordt geëxposeerd
Vrijdag 30 December 1949
3
Hoe is dat elsenlWi met een kellner? Hij staat daar id trim in z'n zwarte
ïe K.r^u'ï"!Am!dlS5S; 'a aToll<ls' 's nachtH' Op week- en op Zondajen,
op Kerstmis, kijk koe hij stapt mei een blad vol koppen en glazen, moeite
loos alsof er een vlieg zit op z'n reheven band. Is liij getrouwd? Is er thuis
een vrouw, die z n pak opperst en zieh zorgen maakt over a] dat wit langs
hal55 ..Wat ben je last.En - is er nu alweer
een diner en we zoudenjuïst,
Hoe gaat het bij hem thuis? Krijgt hil daar z'n koirie Ingeschonken, als
elk gewoon mens? Er Iaat hij daar tegelijk met dat zwarte pak z'n 2wieriee
loop en correcte gedoe varen?
Maar hoe is het dan met z'n
vrouw? Wat wordt er van haar door
het vak van de man. geëist?
„Woont u in de stad?" vraag ik
als ik de koffie betaal. „Ik zou wel
eens met uw vrouw willen praten."
Kijk, hoe jongensachtig ineens
z'n gezicht wordt boven de stijve
boord. Daar moet iets goeds te zien
zijn thuis. Op een bonnetje schrijft
hy de naam van de straat en "s mid
dags zit ik in hun kamer.
Een Hollandse, verzorgde, ver
troetelde kamer met kindertjes in
truien spelend en kleurend aan de
tafel. Met .een radio, geraniums en
heldere gordijnen. Alles glanst net
als de vrouw, die ziet er zo tevre
den uit als een appel in de zon. In
Amerika zouden ze om haar vech
ten als fotomodel vooj vitaminerij-
ke dingen. Zoals melk en tomato-
juice. Maar ook gezondheidsmatras-
sen, en weet ik al meer, alles waar
mee harmonie en kracht beloofd
wordt. Alleen haar stem is aan al
het Hollandse ontsnapt; die is laag,
een beetje Zuidelijk, koesterend.
Ze zegt wat talmend van die ar
geloos wfjze dingen. Zoals alleen
een vrouw dat kan die dag in dag
uit het zelfde en altij'd weer het
andere doet. Werken in het eigen
huis, voor de man, voor de kinde
ren en veel avonden alleen met een
breiwerk leren haar die.
„De feestdagen hebben we met
veel aan elkaar," vertelt ze. „Maar
we hebben dat nooit gehad en je
raakt eraan gewend. Als mijn man
in de week een dag vrij heeft, zet
ik het huishouden stil. We mdken
er een feestdag van." „Dan dekt hij
voor mij de tafel en ruimt alles af.
Ik breng nooit iets naar de keuken
als hij thuis is. Hij laadt het alle
maal op een blad en hop: daar gaat
hij. Soms wil hij dat ik het ook pro
beer maar dat durf ik nietTen
slotte moet je overal veel te zui
nig mee wezen. -
Trots roemt ze z'n smaak. Van
servetjes maakt hij ets mooiste
bloemen en grote dahlia's als „ta
felversiering: daarmee moet je "by
hem niet, komeru,,(tHij,neemt -de
kleinste» fijnste 'kelkjes en. rang
schikt en combineert met de uiter
ste zorg.
Ze leven van de tien procent, van
de tips en ruilden dit systeem ziels-
graag voor een normaal vast bedrag.
„Dan weet je waaraan je toe
bent," zegt ze. „Nu krijgt m'n man
wel bijbetaald als bij beneden het
minimum blijft maar het is toch
niet hetzelfde. Veel mensen weten
het niet dat we geen salaris krijgen.
Vergeten ze de tien procent bij een
kopje koffie, dan laat m'n man het
wel eens zo, maar bjj een. dineetje
moet hij er wel om vragen, als er
niet aan gedacht wordt...."
De schoorsteen is van rode steen
tjes, tenminste dat denk ik.. Maar
een van de kinderen vertelt, als een
hulde aan de vader, dat hij die alle
maal zelf gezaagd heeft. Kleine
blokjes hout, rooa geverfd en op
gestapeld. Hij knutselt graag, tim
mert van alles met een gemak dat
het eigenlijk jammer is dat hij dit
vak niet heeft gekozen. Maar wat
viel er vroeger te kiezen in een
't Dikke zusje is- te logeren ge
vraagd bjj Oma. Zoontje is thuis en
vaag ontevreden met deze toestand.
Eigenlijk hoor ik uit te zijn", zegt
hij. ,i't Is mijn vacantia. Zij heeft
altijd vrfj.../' En dan: „Toen ik
zo klein was ging ik toen ook wel
eens uit?"
„Toen woonde je in een bos,"
zeg ik, heel ver "weg op Sumatra."
*t Is avond na een dag van hol
len. fietsen, spelen knabbelt zoon
tje als een fijnproever op het ver
haaltje dat hij allang kent.
„En ik had geen schoenen, hè
Mam? En we sliepen op de grond
en we wasten ons in een rivier en
we maakten een vuur van takken.
En was ik wel eens blij?"
„Oh ja," knik ik. „Er waren zo
veel mooie stenen en takken en een
massa kinderen. En als je in die
bomen een gaatje maakte kwam er
elastiek uit."
„Rubber," roept zoontje. Hij
glarfst van trots. „Bestaan die ook
in Holland?"
„Nee," zeg ik, „die zijn alleen
daar."
„Heeft onze meester ze nog nooit
gezien?"
„Ik denk van niet."
„En alle mensen van de krant
en van de trein en van de tram?"
„Ook niet," zeg ik. „Niet zoals
Jij."
t Blijkt balsem voor z'n onte
vredenheid. Bedrijvig en vrolijk
helpt hij smet kolenscheppen. Als
hij eindelijk schoon, in pyjama op
bed zit, en ik het gedoe van het
zusje mis, zegt hij berispend: „Je
moet zoiets goed vinden. Mam. 't Is
beter dat ze er eeDs uit is. 't Kind
heeft nog nooit wat meegemaakt."
BIBEB
Tien jaar geleden leerde ze hem
kennen. Zij werkte in een zieken
huis en hij was kellner in een groot
restaurant. Allebei zaten ze de
feestdagen altijd vast. Toen ze
trouwden was er zelfs voor hem
nist ene vrije dag bij. Hij werkte
toen in z'n eentje bij een baas en
dat beduidde: alle dagen, alle avon
den voort, vaart. Met koffie, thee
en drank. Bladen vol en dan weer
stille dagen. Wachten, kijken, dren
telen en vrezen voor de verdienste.
Veel is er wel veranderd sindsdien
De vrije tijd is geregeld, Oud en
Nieuw sluit de zaak. Maar een
vast salaris is er nog altijd niet by.
groot gezin? Gelukkig is hij toch
tevreden met z'n werk cn thuis ha
len z'n handen, die graag wat maken
willen, de schade in. Van alles uit
hout verzint hij voor de kinderen
en soals zij het huis verwent met
boenwas, doet hij het met plank
jes en vensterbanken en noem maar
op-
En komt er bezoek dan verdwijnt
de timmerman. Geen gastheer ver
zorgt zo de koffie, de thee, de ta-
fel.
,.Dan laat ik me bedienen," zegt
z'n vrouw blij.
„Maar dat mag. We kunnen het
goed samen vinden...."
„Netjes tekenen" is de geijkte
nekslag waarmee de lust om al te-
benend te fantaseren bij kinderen
wordt gedood. Men vergeet te dik
wijls dat het tekenen van een kind
oorspronkelijk een uiting van de be-
wegingsdrang is, die wonderlijker-
wijs zichtbaar gemaakt kan worden
door middel van lijnen. Het woeste
gecirkel en gekras van de kleinste
tekenaartjes toont dat aan. Ook als
het kind ouder wordt is de uitdruk
kingsfunctie van de tekening het he-
belangrijkst In üe tekening verdwij
nen dan figuren die op de realiteit
betrekking hebben, maar er tege
lijkertijd niet op lijken. Perspecti
visch vreemde en onnatuurlijk ge-
vormdtj wezens bevolken een simpel
sprookjesachtig wereldje met zinne
beeldige strekking waarin zich de
zielstoestand en problemen van het
kind hebben uitgedrukt,
lp. dat stadium maken ouderen
dikwijl de verstikkende fout hun op
vattingen over tekenwerk in het al
gemeen op het kind los te laten. Pie
tepeuterige vooroordelen: „een. teke
ning moet net echt zijn" en. „zo ziet
een huisje er niet uit" verlammen
de activiteit van het kind, want het
wil helemaal niet natekenen, maar
tekenen, dat betekent dat het tot
uitdrukking wil brengen wat het
voelt en doorleeft. Daarin spelen
perspectief en natuurgetrouwheid
geen rol.
Als een kind op die manier maar
genoeg ora de oren. wordt geslagen
met stoffige renaissance idealen en
nog muffere klassieke, geeft het na
een poosje het vrije tekenen meestal
wei op uit ontmoediging. Het wil
dan van dit bekoorlijke en onbevan
gen uitdrukkingsmiddel geen ge
bruik meer maken.
„Bah, tekenen", zegt het dan. Als
het zover is hoeft niemand zich te
ergeren dat dat kind nooit eens leuk
zit te tekenen zoals andere kinderen.
Men hoeft zich alleen maar te her
inneren, dat er eens misschien een
tijd was dat het graag tekende.
Bertus Aafjes
Met Kerstmis kreeg jk van
iemand „In. den Beginne" van Ber
tus Aafjes, Als ge de „Voetreis
naar Rome" gelezen hebt omdat ge
ervan houdt en niet omdat er toen
zo'n rel om is gekomen, koopt dan
op een keer dit „In den Beginne".
Hef is een lied over Adam. en Eva,
zoals ge het neg nooit gehoord
hebt. Luister: dit is Adam: „Hij
liep in de nog ongenoemde morgen,
met lange benen en met lange ar
men. Zijn borst was jong en iris
van vurigheid. Zijn ogen stonden
open op de dingen. Zijn lippen
hingen aan het bijna noemen. Tot
dat de namen welden uit zijn
mond, Als helder water wéllend
uit de diepte."
Te veel en te hartstochtelijk bij
een horend om-hier in fragmenten
te noemen. Koopt het eens, het is
niet duur. Uitgegeven by Querido,
Amsterdam.
OVER enige dagen komt dus de lawine van gelukwensen weer. Nieuw
jaarskaartjes: de gewone van: F. Jansen en P. Jansln-Pieterse, p. f. of
mooie gekleurde prentbriefkaarten. In onze jeugd waren ze, naar ik meen,
veel en veel prachtiger die_ kaarten, of misschien maakt de herinnering ze
zo mooi. Maar nee, toen vielen er werkelijk kaarten in de bus, die. stuk
voor stuk een intensieve suggestie van „Geluk en van „Wens" geven. Er
waren er bij met gouden varkentjes in de sneeuw met strikjes en rode
lieveheersbeesten met gouden'stippen. Ik herinner me nog, hoe ik ais kind
al dat schoons op nieuwjaarsmorgen uit de bus gaai de, de saaie witte en
velopjes opzij legde en de gouden en zijden kaarten met stijgende verruk
king bekeek, tijden lang»
een maal zover bent, dat je dat ziet
eenmaal zover ziet, dan gaat er ook
wel een lichtje op.
Je eigen instelling en karakter en
temperament kun je er niet door
veranderen, je zult nooit een figuur
worden, zó weggelopen uit het Boek
van Blij-zijn. Maar je kunt allicht
alles een beetje filosofiseher be-
schouwen.afstand nemen van jezelf
en denken: Goed, al had ik nou een
beter huis en duurdere kleren en
niet zoveel gezanik aan mijn hoofd,
wat dan nog? Dan zou er wel weer
Ik herinner me nog dat ik me af
vroeg of je werkelijk gelukkiger zou
worden, wanneer je van zoveel men
sen gelukwensen kreeg. Het kon
toch eigenlijk niet anders, als z*> het
je allemaal zo hartelijk toewensen
en met zulke fraaie bewijsstukken
ecby. Als je dan veel ouder bent ge
worden, zie je met een zucht m, dat
je in een nieuw jaar geen zier ge
lukkiger wordt dan in het oude. ten
minste niet door gelukwensen, al
liggen de gouden varkens een meter
hoog opgestapeld in de gang.
Als je dan even stilstaat bij de
wens: Veel geluk in 't nieuwe jaar
(meestal staan w? er niet bij stil,
het is alleen een vriendelijke groet)
maar als je er bij stilstaat, dan ..denk
je: Nou, geluk hoeft het nog. niet eens
te zijn, een beetjp mindePzorg, daar
kunnen we ook al mee toe En toch
is 't gek. Gresboff heeft eens gezegd:
Er zijn gelukkige en ongelukkige
mensen, precies zoals er blonde en
donkere mensen bestaan: js hebt het
of je hebt het niet en 't komt op de
omstandigheden eigenlijk maar wei
nig aan.
En als je daar de mensen op gaat
aankijken, dan is er veei waars in
dat gezegde.
Er wandelen mensen rond. waar
de vergenoegdheid van afstraalt,
ook zelfs, als ze een beetje uit hun
humeur zijn Ze hebben nu eenmaal
iets tevredens en iets zonnigs, een
benijdenswaardig bezit, en toch zit
ten ze net zo hard als wij onder be
lastingdruk cn moeten ze ook iedere
morgen om half negen in een tram
staan dringen en de hele dag ploete
ren.
Misschien heeft het iets te maken
met de bloedsamenstelling of met de
spijsvertering? Misschien met vitali
teit? Maar nee, dat klopt toch ook
niet helemaal, je vindt dat type
mensen ook, en misschien iuist on
der zwakken en gebrekkigen. 't Is
of ze een soort reserve hebben, die
aanspreken, zodra "het nodig
wordt.
Wij arme anderen, die met zo zijn
nou goed, we kunnen het ook
niet helpen, wij zijn dan toevallig
donker en niet blond, van nature
min of meer ongelukkig en niet ge
lukkig. We denken nog een hele
tijd lang, dat het toch wel aan de
omstandigheden moet liggen en dat
het praatje van: 't Ligt allemaal in
jezelf, inderdaad een praatje voor de
vaak is Maar al die vrolijkerds vor
men de levende tegenspraak. Als je
iets anders komen. (Want dat is zo,
luistert U in de tram eens naar een
gesprek van twee dames met persia-
ner bontmantels van 2000 gulden,
hun gesprek is al even zorgelijk als
het Uwe, wie geen zorgen hoeft te
hebben, maakt ze zelf of krijgt ze uit
een andere richting toegestuurd).
Wat we doen kunnen, is onszelf
van een afstand te bekijken, de beste
manier om uit de zorgen te kómen-
Afstand nemen, een beetje beschou
welijk te worden en. voor onszelf
ook een reserve te kweken, een soort
geluksreserve, gelegen in religie of
wereldbeschouwing, en waarop we
kunnen terugvallen, als al het an
dere misloopt.
Over het algemeen ligt dat vrou
wen minder goed dan mannen, maar
de vrouwen die het wèl kunnen, dat
zijn die heel bijzondere, stille en
wijze vrouwen, die het op een of
andere manier geraden hebben.
Hun gelukwens op Nieuwjaar
houdt dan ook meer in, dan de ge
wone traditionele van iedereen, ook
zelfs al sturen ze geen kaarten met
gouden varkentjes.
MODE-NOVELLETTE
Er was eens een vrouw met groene ogen.
2e had weinig geld maar d'er wimpers
waren lang en ze vergat nooit dat ze groe
ne ogen had. Ze droeg zwart met groen
en groen met zwart en deed wonderen met
een stukje goudkleurig lint, met een bonte
halsdoek, met een snoer van het een of
ander Op een dag maakte ze een kapje,
een soort hoofdband maar van zulk een
hartveroverend smaragd, dat ze er opge-
wond«i en blij een rand parels aanzette.
Aldoor een parel aan een zijden draad
en dan vasthechten» Op haar zwarte rok
maakte ze twee grote zakken, die ze ap-
pliqueerde met fluweel. Zo ging ze uit.
Maar omdat ze in een stad woonde waar
moed en goede smaak zeldzaam waren,
liet men haar merken, dat het ongehoord
is je eigen hoofd zomaar met zijde en
parels te versieren. Tenminste als het niet
voor een optocht of zoiets is. ,,'t Stond in
een Franse modeplaat," zei die vrouw met
de groene ogen Dat wês zo, maar indruk
maakte het niet. Omdat ze wist dat ze
niet voor zot liep, want ze was van 't soort
dat Fath en de beroemde rest inspireert,
stopte ze die bahd niet verdrietig in een
I doos. Ze droeg het ding als ze er zin in
had. Maar zoveel moed brengt niet elkeen
met fantasie op. Daarom loopt de mode
in ons land ZO geremd, zo langzaam. En
missen onze modeplaten de vaart en de
Stijl die bij Parijse en Amerikaanse bla
den van de bladzijden springt Misschien
in het jaar 2000?
{Vfcrt onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG. Op 31 December loopt de termijn af van de machtiging
a*Ti de Regering om in afwijking van de Grondwet dienstplichtigen te zen
den naar Overzeese gebiedsdelen, een begrip, dat niet meer up to date is.
BU de behandeling van het wetsvoorstel om deze termijn met een jaar te
verlengen kregen we gisteren in de Eerste Kamer nogal wat zure opmer
kingen te horen aan het adres der Regering. De heer R e ij e r s (C.H.) sprak
over onze soldaten In Indonesië als „ongewenste gasten" en de heer A1 gra
(AR.) vond, dat hun verder verblijf daar geen zfn bad en dat de Regering
zich daarvoor niet op gebrek aan scheepsrnlmte zou mogen beroepen.
Minister Schokking heeft de
getiachtenwisseling over dit wets
ontwerp aangegrepen om twee
dingen met nadruk te zeggen. In
de eerste plaats, dat er geen spra
ke van is, dat onze soldaten in
Indonesië als „ongewenste gas
ten" worden beschouwd (de heer
Reijers zei later, dat bij 't niet
zo bedoeld had) en in de tweede
plaats, dat het thuisfront de thans
nog in Indonesië verblijvende sol
daten niet moet ontmoedigen,
doch hen moet helpen.
Wat het tweede punt betreft,
moge eraan herinnerd worden,
dat iets dergelijks ook reeds vroe
ger van de regeringstafel is ge
zegd, als de oppositie tegen het
Indonesisch beleid met nadruk
stelde, dat alle offers vergeefs
gebracht waren en dat de solda
ten door de gang van zaken vol
komen ontmoedigd waren. Des
tijds is duidelijk te verstaan ge
geven, da^ die ontmoediging in
de hand werd gewerkt doordat
uit Nederland aan de soldaten be
paalde gedachen werden gesugge
reerd.
De bewindsman wees erop, dat
onze soldaten het wel moeilijk
hebben doch dat ze op de gang
van zaken veel bet&r gereageerd
hebben dan blijkbaar door' de
zwartkijkers in Nederland wordt
verondersteld. Zij blijken zelf heel
goed te beseffen, dat er sedert
hun komst in Indonesië in het
groot gezien zeer veel ten goede
is veranderd, en dat voor een
deel mede door hun werk, terwijl
zij tevens ervaren, dat de verhou
ding tot de T.N.I. in het algemeen
zeer bevredigend is. Waar de of
ficieren tac{ en inzicht tonen zijn
de verhoudingen behoorlijk en is
er van gedesülusionneerd zijn geen
sprake.
De grootste fout zou zijn om
aan de soldaten speciaal de zwar
te zijden van de tegenwoordige
toestand voor te houden. Daar
mede maakt men het hun alleen
maar nodeloos moeilijk.
Voor hef staatsrechtelijk debat,
waartoe de heer Jonkman
(arb.) de minister probeerde te
verleiden, toen hij er de aandacht
op vestigde, dat bij dit wetsont
werp noch met de souvereinï-
teitsoverdracht noch met de be
palingen van het Unie-Statuut
was rekening gehouden, was deze
klaarblijkelijk niet geprepareerd.
Ook over enkele andere opmer
kingen wandelde hij lustig heen,
maar de strekking van zijn be
toog was goed: bederf het niet
voor hen die pogen tot een eer.
lljke samenwerking te geraken.
De troepen, die nu naar Nieuw
Guinea gaan, zullen op tijd afge
lost worden. Dit als antwoord aan
de beer Jonkman, En aan het
adres van de heer Van Santen
(C.PJJ.): of aan dienstplichtigen,
die zich hebben onttrokken aan.
uitzending naar Indonesië, amnes
tie zal worden verleend is een
kwestie van algemeen regerings
beleid.
't Is niet eens zo'n vreemd gevoel
dat ze met dit zachte weer over
het voorjaar denken gaan. Ame
rika meldt dat er weinig zal ver
anderen. Nu kan men dat daar
onmogelijk nu al zeker weten
want tenslotte woont er een
reeks beroemde lieden tn Parijs
die zich niet negeren laatDe
•mannequin op de foto met het
beetje harkerige hoedje draagt
een bruikbaar feniepakje. Een los
jasjeeen recht rokje; 't is in
derdaad het oude lied.
Rode wimpels waar
schuwen tegen gladheid
DEN HAAG. In de komende
wintermaanden zullen de ANWB-
wegenwachtcn het verkeer langs
hun routes weer waarschuwen te
gen plotseling opkomende gladheid.
Zij bevestigen daartoe rode wim
pels met het opschrift „glad" aan
bomen en palen langs de weg. Na
beëindiging van het slipgevaar
worden de wimpels weer opgehaald.
Er zullen zoveel mogelijk wegge
deelten ra dit waarschuwingssy
steem worden opgenomen. Dit be
tekent niet. dat een weg, waarlangs
geen wimpels voorkomen, niet glad
kan zijn.
Indien de gladheid na 8 uur
's avonds voortduurt, zullen de
wimpels eerst des morgens worden
ingehaald.
Vonnissen van Tilburgse
kantonrecht-er vernietigd
BREDA De Bredase recht
bank beeft uitspraak gedaan in de
zaak betreffende de z.g. „prikkel
lectuur", die ongeveer veertien da
gen geleden werd behandeld.
De Tilburgse agent van de spoor
wegboekhandel V. en A., die tijd
schriften heeft verkocht, die in
strijd met de goede zeden zouden
zijn en daarom door de Tilburgse
kantonrechter tot een geldboete
van ƒ25 werd veroordeeld, is van
alle rechtsvervolging ontslagen, na
dat het vonnis van de kantonrech
ter werd vernietigd en de dagvaar
ding nietig was verklaard. De offi
cier van justitie had veertien, dagen
geleden drie boetes van ƒ50.
subs, driemaal tien dagen hechtenis
en verbeurdverklaring van het in-
beslaggenomene geëist
Voor de boekhandelaar F. de W,
uit Tilburg, die een exemplaar van
„De eerste lady Chaltcrley" van D.
H. Lawrence in zijn winkel had,
vroeg de officier vrijspraak, omdat
het boek niet zin nepr ik kelend kon
worden genoemd. De rechtbank
heeft conform de el6 uitspraak ge
daan en. het vonnis van de kanton
rechter. die hem tot ƒ20,boete
veroordeelde, vernietigd.
Nederlandse vissersboten
door Belgen opgebracht
OSTENDE. Vier Nederlandse
vissersboot zijn door de Belgische
zeepoli tie naar Ostende opgebracht,
omdat zij in de Belgische territori
ale wateren visten. Het zijn. de
„Br. 9", de „Br. 41", de „Br 24" en
de „Br 42", alle uit Bruinisse. De
lading (ongeveer 8000 kg. haring) en
de netten zijn In beslag genomen.
Alle ondernemingen in Honga
rije met meer dan tien. werknemers
zullen worden genationaliseerd, ook
de buitenlandse onderriem:, igen. Aan
alle eigenaren wordt schadeloosstel
ling beloofd.
(Van onze parlementaire
redacteur)
DENHAAG Het Eerste
Kamerlid, mr Kolff, onthaalde zyn
medeleden gisteren op een met
veel zin voor humor voorgedragen
verhaal, waarin zijn tuintje een
hoofdrol, speelde. In dit tuintje
kweekte zijn vrouw schone bloe
men, welke in hun groei belem
merd werden door de schaduw van
een halfwas kastanjeboompje. Dies
liet de heer Kolff dit boompje om
hakken. Maar enige dagen daarna
verscheen op een brullende motor
een meneer in een Ieren jas, die
namens het Staatsbosbeheer kwam
verklaren, dat verzuimd was om,
gelijk de voorschriften eisen, daar
voor toestemming te vragen. En
het schaamrood steeg de heer
Kolff, die kantonrechter in Gelder-
malscn was, naar de kaken, toen
gemelde heer hem verzekerde, dat
van deze euveldaad proces-verbaal
zou worden opgemaakt.
De heer Kolff wist hem ten slot-,
te te overtuigen, dat het omhakken
van dit kastanjeboompje ons bos-
bestand geen schade had toege
bracht en de leren man was zo
welwillend om te volstaan met de
ernstige waarschuwing „laat bet
niet weer gebeuren!"
Deze waarschuwing indachtig
richtte de heer Kolff, toen in een
rijtje populieren, welke langs zijn
tuin de wind opvangen, een
boompje was doodgegaan, zich met
een eerbiedig verzoek tot het
Staatsbosbeheer in Utrecht om dat
dode boompje te mogen omhak
ken. Ofschoon de situatie uit het
verzoekschrift duidelijk genoeg
bleek, kwam niettemin opnieuw
een meneer in een Ieren jas op een
brullende motor uit Utrecht, ten
einde zich persoonlijk van het ge
val te overtuigen. Hierop volgde de
toestemming om" het dode boompje
om te hakken» onder voorwaarde,
dat onmiddellijk OpTde opengeko-
men plaats een nieuw boompje zoü
worden geplant. Hetgeen prompt is
gesfftied,'7' J
Dit verhaal wekte, grote ivrolijk-
heid In het"hoge/gez elschap en ooK
bij minister Mansholt, die echter
niet schroomde te verklaren, dat
hij dit een ergerlijke bureaucratie
vond, waartegen hij niet zou nala
ten op te treden.
Hierdoor bevredigd nam de
Kamer zonder hoofdelijke stem
ming een wetsontwerp aan, waar
door de tegenwoordige toestand
het vragen van vergunning voor
het omhakken zelfs van een enkele
boom blijft bestaan, totdat de
aangekondigde n'euwe Boswel een
feit zal zijn.
<Ing Med.)
Sueciatts] vaar WOL en PATRONEN
ÖINNtNWEG '133, nuil DVKSHOORN
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG. De Officier van Justitie b(J dc Economische Politie
rechter In Den llaag eiste gistermiddag 3 maanden gevangenisstraf tegen
W. C, van der Kooy uit Rotterdam wegens overtreding van het deviezen-
besluit. Da Officier, mr Lulofs, was van oordeel, dat deze zaak samenhing
met de zaken tegen de voormalige burgemeester van Den Haag, mr W,
A. J, Visser en diens secretaris, drs W. Bos, Deze mening werd echter
door verdachtes raadsman, mr de Haan, bestreden. Ztfns Inziens was zj|n
cliënt alleen maar een man, die op een gemakkelijke manier aan dollars
wist te komen,
ven", aldus besloot mr de Haan zUa
pleidooi.
Hongaarse regering noemt
bericht over Mindszenty
„dwaze propaganda"
BOEDAPEST. De Hongaarse
regering heeft de uit Italiaanse bron
stammende berichten dat kardinaal
Mindszenty uit de gevangenis naar
een andere plaats was overge
bracht, „niets anders dan dwaze
propaganda" genoemd.
In de Friese gemeente Rinsu-
mageest heeft men resten opgegra
ven van het vroegere klooster franje die de Officier aan deze
Klaarkamp, dat eenmaal -op deze zaak heeft gemaakt. Wij moeten
De Officier vond het op zijn minst
genomen eigenaardig, dat v. d. Kooy
nimmer gevolg heeft gegeven aan
een tot twee maal toe herhaald
verzoek van de douane-recherche
om op het bureau te verschijnen.
Ruim 3 maanden later gelukte het
v. d. Kooy, die onder valse naam in
een hotel te Amsterdam logeerde,
te arresteren. Verdachte heeft toe
gegeven, dat hij 650 frs en later nog
eens 2000 dollar heeft ontvangen
van drs Bos. Zoals hij beweert, zijn
deze gelden uitgcgèven voor zake
lijke doeleinden, hetgeen volgens
mr Lulofs echter geenszins vast
staat. De Officier was voorts van
oordeel, dat verdachte geweten
heeft dat het geld afkomstig was
van het vermogen van de politieke
delinquent Bonté wiens vermogen
door drs Bos werd beheerd.
Verdachtes raadsman zei, dat de
Officier om het lange voorarrest te
rechtvaardigen (v. d. K. heeft 4J4
maand gevangen gezeten) met aller
lei dingen komt aandragen, die
niets met de zaak te maken hebben.
„Dat mijn cliënt in dienst was van
een ex-politieke delinquent, mijn
heer de Officier, zegt niets ten na
dele van hem. Het zal zo ver ko
men, dat ook U met ex-polltieke
delinquenten moet samenwerken",
riep mr de Haan ui':. „Verband met
de zaak Visser-Bos is er niet en. als
U voor een dergelijke deviezen-
overtreding 3 maanden gevangenis
straf eist, kan ik dit niet anders
dan overdreven noemen. Ik ver
zoek U mijnheer de Politierechter
om geen notitie te nemen van alle
plaats heeft gestaan.
De politierechter zal op 4 Janu
ari vonnis wijzen.
AMSTERDAM. Van 10 Janu
ari tot 10 Februari 1950 zal onder
auspiciën van de stichting Neder
lands Kunstbezit in het Rijks
museum te Amsterdam een uitge
breide collectie meubels, ceramiek,
plastiek enzovoorts worden ge
ëxposeerd ten behoeve en gerieve
van allen, die gedurende de bezet
ting kunstvoorwerpen of waarde
volle gebruiksvoorwerpen zijn kwijt
geraakt.
Het betreft hier een groot aan
tal in Duitsland opgespoorde voor
werpen. die niet aan de eigenaars
konden worden teruggegeven, om
dat er geen clalra voor werd inge
diend, of omdat het eigendomsrecht
wordt betwist.
De expositie biedt elkeen de ge
legenheid zich te vergewissen of
zich hierbij een of meer van de hem
of haar ontroofde eigendommen
bevinden, zjj omvat meer dan 1000
stuks van" zeer uiteenlopende aard,
De stichting is nog doende ca.
2G00 schilderijen, ca. 600 tekenin
gen en een ongeveer evengroot aan
tal tapijten te ordenen. In1 Mei of
Juhi van het komend jaar zullen
deze met hetzelfde doel in dezelfde
met beide voeten op de grond blij- ruimte worden tentoongesteld.
