VOORAL VOOR VROUW
ONDER DE YISBANK
Ze trouwde en daar kwamen
de dieren in haar leven
Rechts op zolder staat de doos
met reserve-kacheldekseltjes
m
't Jakje met de jgj
Ais vrouw van een dierenarts
moet je van ze houden
Brandewijn
LILIBET
Vrouwen
Keukenprinses
ZO MOET HET WORDEN!!
Moeilijk hè, om een
„ideale huisvrouw"
te zijn
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
zangerige naam
WALDO
TELEF. eüMUI
En nu verder
FILMS VAN DEZE WEEK
ur c
'T CD
V t
1 fc K
Zaterdag 7 Januari 1950
3
'iED ;i:lrfn a'r ogen aarieien tussen grfls en blauw,
wenen lrul|K» cn ^"ge broeken. van een w(|de, sportieve Jas. van
A° Sïïïf1 en ,va° wandelingen in wind en ron en regen Ze loopt
als een jongen, snel en met bl|na slordige awier Er zint mensen die haar
onversehliiig vinden, maar luister hoe ze praat legen porS rn vogeL
tegen een hond, een paard, een aapje.
„™1S„,I_<Lt''!ï waar vooral als ze pijn hebben en klagen
an narigheid. Dan troost ze zoals een kind getroost moet worden Met
fliSw IT wo?rden' d5e Je niet eens behoeft te verstaan. Ze pakt
Z* 2e zjcf' ronder dat wilde wantrouwen helpen laten door
haar taan, de dierendokter.
Anneke heet ze. Een moeilijk
naam, te kinderlijk vooral ala 3a
ouder wordt Maar ze behoort tot
net soort, dat iets van een kind in
zich bewaart iets dat zich niet
wangen en vastleggen iaat Een poes
ïeeit zoiets In haar ogen. kijk maar
Als meisje 'was ze graag alleen, ge
voelig en een beetje verlegen Hevig
verliefd op haar plano Ze studeerde
met de bezetenheid van een. die
weet wat ze bereiken wil Totdat ze
de jonge dierenarts leerde kennen,
toen liet ze haar studie gaan
Want ze trouwde en de dieren
Jcwamen in haar leven Daarvoor
had ze hen ook wel gezocht maar
nu waren ze anders Ziek. hulpeloos,
ontredderd en bang.
„Laat me je helpen.** zei ze tegen
haar man „Ik doe niets liever" Ze
werd z'n assistente Eerst wat on
zeker. omdat ze dit werk nog nooit
had gedaan en haar vingers inge
steld waren op accoorden, toonlad
ders, études Maar wat ze had van
de eerste dae af en wat haar man
Van een kunstschilder en vriend
kregen we tijden geleden een schil
derij Eerst zomaar, ter leen en toen
we het niet meer missen wilden, be
gonnen we het af te betalen
„Nu nog een maand," zeg ik op een
dag, „dan is het van ons" *t Is niet
voor zoontje bestemd, maar hij lui
stert wel.
„Als 't met die oom maar niet
gaat als met die ene meneer," praat
hij somber. Ik weet met meer hoe
die heet. hij is van de Wakers.
Hij is al dood, maar hij had altijd
honger. Nooit had hij eten. Alleen
maar droge korsten brood." Zoontje
zucht, cn raakt op stoot. „Nooit jam,
nooit koekjes niets. En toen die ein
delijk dood was, vonden ze de Wa
kers w e t mooi en nu kan je die voor
geen honderd millioen gulden ko
pen. Zo duur zijn ze."
„Wat voor Wakers
„Nou dat schilderij," zegt zoontje,
„dat had-ie zelf geverfd."
't Begint me te dagen. „Je bedoelt
zeker Rembrandt," lach ik.
„Rembrandt en' de Nachtwacht,
Heeft de meester je daarvan ver
teld 7"
Zoontje knikt plechtig maar met
de namen is hij bet niet eens. „Nee
Mam," praat hij, „Zo heet hij niet
Hij heet helemaal enders, En Nacht
wacht is"ook niet goed. Wakers, Mam
Onze meester noemt ze Wakers"
OmdAt hij me niet geloven wil,
onmiddellijk herkende, was een
massa tederheid en een wonderlijk
contact
De dieren voelden dat ze het goe
de wilde, de halsstarrige bonden
likten haar hand. nerveus maar zon
der wantrouwen.
4e wordt nog eens gemeen ge
beten." waarschuwde haar man
.Denk erom dat je voorzichtiger
wordt, anders mag je hiermee niet
doorgaao,"
„Mij bijten ze niet," zei ze Op een
dag waren ze in Artis Et was een
ziek aapje, dat bibberend over z'n
buikje streek en felle geluiden
maakte als iemand zich met hem
wilde bemoeien
„Pas op," zei de dokter. „Apen-
beten zijn niet ongevaarlijk."
..Deze bijt me niet" riep ze. „Ik
zie het aan z'n ocen," en ze stapte
het hok in.
Ze pakte het aapje en drukte het
tegen zich aan. „Wat Js er dan m'n
jongen," troostte ze, „heb je pijn?
Wat ben je koud.
Ze droeg een jasje van langharig
bont en de kleine zieke beviel dat
wonderwel Later had men de groot
ste moeite om hem weer in het hok
te krijgen Het dier klampte zich
aan haar vast en huilde.
■4 ij hebt Iets. dat ik bij m'n werk
niet missen kan." zei haar man Dus
bleef ze zijn assistente Ze hielp
hem niet alleen op het spreekuur,
met het zetten van gebroken poot
jes, maar ook bij operaties en be
vallingen Uren wachtten ze soms
bij een kostbare hond totdat de jon
gen kwamen En terwijl haar man
de exacte dingen regelde praatte zij
met het bange dier Niet zoet niet
overdreven of vervelend maar zo,
dat als die hond een vrouw geweest
was ze zich ook kalmer gevoeld had
Voor haar zijn de dieren net als
mensen Daarom roept ze geen .af"
en „koest" en „vooruit liggen" maar
ze zegt als de patiënten op het
spreekuur elkaar in de haren vlie
gen: „Wat Is dat nou' Wie maakt
hier ruzie' Wie verdient er geen
koekje'" En kijk, hoe goed ze wordt
verstaan Door grote en kleine dure
en gewone honden door poezen, ka
naries. konijntjes en papegaaien.
Door het paard Hansje, dat haar
stem uit alle andere herkent,
„Als vrouw van een dierenarts
moet je van ze houden." zegt ze,
„'t Kost mij geen moeite Ik kan het
niet laten Misschien ben ik er wel
voor geboren."
pak ik een boek met platen. „Kijk
is dit hem?" vraag ik. Zoontje be-
tuurt het hoofd van Rembrandt en
schudt van nee. „Dat is hem niet.
De mijne is andera. Zo met een hoed
en een klein en een groot oog en een
rare kraag."
„Rembrandt van Rbijn" staat er
onder en zoontje leest die naam.
hardop. De klank ervan geeft hem
zekerheid.
„Ik weet t Mam," roept hij, ,'Ik
weet hoe de mijne heet. Meneer
Brandewijn heet hij. Meneer Bran
dewijnDe meester heeft het
zelf gezegd."
Bibeb.
De kindernaam van Prinses Eli
zabeth van Engeland is Lilibet. De
gouvernante van de Engelse prin
sesjes Marion Crawford vertelt m
de Ladies Home Journal allerlei uit
de tijd dat Lilibet en Margaret
Rose klein waren. Het is een onop
gesmukt verhaal en het laat
pleizierig lezen. Men leert er Lili
bet uit kennen als een vroluk, jon
gensachtig kind dat liever een jurk
aan heeft die gemakkelijk zit dan
een waarmee ze voorzichtig moet
zijn. Geen strikjes en versiersels
geen tasjes en hoedj'es voor haar, m
tegenstelling tot Margaret Rose, die
el als peuter kieskeurig was op de
lintjes in d'r haar. Lilibet, dol op
paarden, zei toen ze zes was: „Ais
ik ooit Koningin ben verbied Ik da'
er Zondags gereden wordt. Paarden
mogen ook wel eens een rustdag
hebben. En hun staarten mogen
helemaal nooit meer geknipt wor
den."
Hun moeder noemt Marion Craw
ford; klein, sierlijk, uiterst vrouwe
lijk met innemende blauwe ogen en
een hartelijke stem. Hun Vader:
praat langzaam bijna aarzelend, z'n
glimlach is wat verlegen maar zon
derling innemend en hoewel hij
stellig ouder was dan Marion
schrijft ze dat bij baar doet denken
aan een jongen van een jaar at
achttien.
LAf-W-S?-
Reddende drooglijnen
Donderdagmiddag was de twee
jarige Jan Zoeteman uit de Boude-
wijnstraat in de achterkamer aan
het spelen op een tafel, die voor het
raam stond, In een onbewaakt
ogenblik slaagde het knaapje erin
het raam te openen. Jantje viel in
de negen meter lager gelegen tuin.
Zijn val werd echter gebroken door
drooglijnen. In het ziekenhuis
bleek dat het ventje slechts enige
onbeduidende schaafwondjes had
opgelopen en die waren nog ver
oorzaakt door de drooglijnen, die
zijn leven hadden gered. Jantje is
nu weer thuis bij zijn overgeluk
kige ouders.
Nederland vertegenwoor
digd op burgerluchtvaart-
congres
TAORMINA (Sicilië). Het
congres van de Internationale Ver
eniging voor de Burgerluchtvaart is
te Taormma op Sicilië begonnen.
Het zal tot 15 Januari duren. Ver
tegenwoordigers uit twintig landen,
w.o, Nederland, zijn aanwezig. Het
voornaamste punt op de agenda is
de bespreking van de internationale
luchtvaartconventies van Rome en
Warschau,
(J M deze tijd van 't jaar kiemen
w de goede voornemens als groe
ne spruitjes uit de grond, maar wie
mismoedig is geworden door de er
varing, bekijkt ze met wantrouwen,
't Is ieder jaar weer 't zelfde, mis
schien hou je het twee weken vol,
misschien vier, maar altijd verslapt
het weer. Je kunt jezelf na je der
tigste toch niet meer veranderen,
zei een wijze vriendin laatst. Maar
zou dat werkelijk waar zijn? Een
eigenschap als slordigheid bijvoor
beeld, zou je die niet kunnen afle
ren? Het is een fout, die zo mak
kelijk lijkt te corrigeren. Je denkt:
Goed, ik bèn slordig, maar nu Is
bet weer een nieuw jaar, een scho
ne lei, we beginnen weer van voren
af aan, enfin, U kent het wel, en
nu zullen we dan eens definitief
het roer omgooien. Die rommel
kastdaar moet alles uit, wat
niet beslist nodig is, naaidoos en
schrijfbureau en alle laatjes moe
ten grondig herzien. Bij een nette
huisvrouw zitten knopen in een
knopen oos, eindjes touw in een
touwtjesdoos, en spijkers In een
spijkerdoos, en niet alles door el
kaar in een la, zoals bij mij. Som
mige vrouwen hebben op iedere
doos een etiketje, ik ken Iemand
die een doos heeft waarop staat:
„Eindjes touw, te kort om te ge
bruiken.1* Bij een nette huisvrouw
zitten kruidnagelen in het potje
waar kruidnagelen opstaat en niet
In het potje „foelie". Als een nette
huisvrouw een stukje lingerieband
nodig heeft, hoeft ze haar hand
maar rustig uit te strekken naar de
keurige naaidoos, terwijl ik moet
dreggen in een doos met kapotte
ceintuurs, eindjes kaars, brokken
van het 0 orlogs-no odk ache It j e, gor
dijnringen en voorwerpen, waar je
uren naar kunt kijken, zonder er
achter te komen, waar die in he
melsnaam voor gediend hebben,
maar het lingerieband zit er ten
slotte niet tussen.
Hopeloze combinatie
SLORDIGHEID is erg, maar ge
combineerd met de eigenschap
van „alles bewaren, je weet nooit
hoe het neg tepas kamt" wordt het
ondraaglijk, want in de tijd tussen
de voorjaarschoonmaak en nieuw
jaar is de rommel in alle verborgen
laden aangeslibd tot een onontwar
bare laag van hoofdzakelijk kapot
te en onbruikbare prullaria.
Zou slordigheid af te leren zijn?
't Gaat er natuurli. k niet om. dat
je periodiek eens opruimt en uit
mest, dat kan iedereen. Nee, t
gaat er om, voortdurend alles op
zijn plaats te leggen.
Een restje wol met lekker haastig
in de stopmand, een punaise niet
op het pennenbakje, een stuk wit
kladpapier niet tussen oude brie
ven, knipsels uit kranten netjes CU
elkaar, foto's direct ingeplakt, wat
een goede eigenschap, om zo syste
matisch en ordelijk te zijn. En wat
heerlijk om, als iemand in huis
vraagt naar een kurk, zonder van
je boek op te kijken te zeggen:
Derde laatje van. de keukentafel,
doosje bovenin. Of 't dekselplaatje
vamde kachel breekt: O, op zolder
staat rechts die doos met kachel
dekseltjes. Zo moet het worden.
Dat betekent dus eerst veel dozen
inrichten en voor alles, alles, alles
een aparte doos hebben, 't Worden
er veel, heel veel, 't huis is een
beetje klein voor al die dozen,
maar 't moet, want zonder dozen
wordt men niet netjes. ,En zonder
potjes. Potjes in de keuken voor
alle bijzondere kruiden en alle bui
tenissigheden. Maar een stukje
knoflook en een gedroogde olijf
hou je dan altijd over, waar je niet
een pot voor Inricht. Ja, potjes In
de keuken en mappen in de schrijf
tafel. Dat worden er ook ontzet
tend veel. Met rekeningen en kwi
tanties en programma's en menu's
en brieven en vodjes, waar iets op
staat. Maar moet, we worden van
nu af ordelijk.
Totdat je haast hebt op een dag,
verschrikkelijk haast. Dan laat je
even een touwtje liggen en even
een kurk liggen en even een eindje
wol slingeren en van dat ogenblik
af gaat het bergaf. Alles gaat weer
in een la en daar hoopt het zich
op tot de volgende opruimdrift.
Zou het dus niet te veranderen
zijn, die instelling?
VIJFTIG JAAR GELEDEN
In de Ladies' Home Journal van
vijftig jaar geleden werd de vol
gende raad gegeven aan jonge
moeders: *t Gezicht van uw baby
moet door een voile beschermd
worden. Zodra het kind door de
voile kan heenkijken moet deze
verwijderd worden".
MODE-NOVELLETTE
„Ik heb altijd graag iets met een
bolero," zei laatst iemand achter me
in de tram. t Was zulk een gebar
sten stemmetje dat ik omkijken
moest. Een dun, oud dametje; een
gezichtje, net van papier, twee oog
jes, die vast niet veel meer zagen.
Zo blijkt dus het jakje met die
zangerige naam een troost voor
alle tijden. Papier is zulk geduldig
materiaal en al die letters.... wel.
Je kunt er eigenlijk alles mee ver
tellen. In elke vrouwenkrant wordt
luchtig beweerd, dat van oud iets
nieuws maken zo gemakkelijk gaat
Maar wie werkelijk wol eens tracht
oude dingen wat glans te geven,
weet hoeveel baken en ogen het op
leveren kan.
Een van de veiligste verzinsels is
de bolero. De twee van de teke
ning zijn anders dan anders. Ze
komen uit Amerika, 't Jasje met de
knopen op de schouders is van gele
wollen stof, donker gebiesd in de
kleur van de jurk. De mouwen zijn
drie kwart, net als die van nummer
twee. Kijk, het is „dramatisch" ver
sierd met borduurwerk of band- Als
nu later blijkt dat het toch te goed-
is voor de jurk waaraan geen eer
te behalen is, dan moet er op de
y/7i een of andere manier maar een rok
JtJ' met een lijfje bijkomen.
Een zandkleurige jurk met zulk
een jakje !n luid groen of blauw
of geel of rood, of tabaksbruin, Dét
is pas een ogentroost.
wi
flnpez. Med.)
C m «a 6EH00B ia. 6wi*
VERWARMDE WAGENS
Wij zijn het nieuwe jaar nu alweer
een week binnen gedreven. Als een
stuk hout op een met te stremmen
stroom? Of als slaven voor de onver
biddelijke zweep van de drijver?
„De tijd draagt alle mensen, voort
op zijn gestage stroom:.
vertaalde Evert Smelik een zeer ge
liefde Engelse hymne. Daar gaan wy
met z'n allen. De stroom van geluk
wensen wordt al minder. Het rede
kavelen over de vraag of de tweede
helft van de 20e eeuw nu is begon
nen of pas na 31 December 1059 kan
ook niet aan de gang blijven. En te
genover de meer belangrijke dingen
in het wereldleven, óók m het geeste
lijk leven, staan wij meestal te zwe
gen; omdat wij ons niet deskundig
genoeg achten, of omdat wy het lie
ver aars de specialisten overlaten.
Maar specialisten zijn óók mensen.
Zij maken ook deel uit van de gene
raties, die, naar het woord van onze
Koningin Juhana bij de souveremi-
teitsoverdracht gesproken, kunnen
falen. Wij allen fajen telkens. En bij
elkaar weten wij dat meestal vry
nauwkeurig aan te wijzen. Maar de
Koningin zei er iets by, dat van gro
ter belang is dan het zien van ander
mans splmter-m-het-oog. Dat is ons
falen voor God. Want Hij neemt er
geen genoegen mee, dat wij onze
verantwoordelijkheid in het leven
afwentelen op „deskundigen", hoe
geestelijk deze overigens mogen zijn.
Hij wordt - ook tegens ons protest
in altijd direct persoonlijk. En dan
komt onze vraag, in het nauw ge
dreven als wij dan zijn: Hoe nu
verder?
Er is .een antwoord op. Geen goed
koop smoesje Het vraagt wat van
ons. Het vraagt de inzet van onszelf.
Het luidt: „verder met God". Verder
1959 in, en verder de twintigste ofte
wel atoom-eeuw in. Dan verstaan wij
die Engelse hymne, die een gebed is,
ook verder;
„O God, die droeg ons voorgeslacht
in tegenspoed en kruis,
wees ons een gids
in storm en nacht
en eeuwig ons tehuis!
OBERMAN
PAUWEN IN DE
KRALINGEREOUT
De gemeentelijke Plantsoendienst,
die er steeds en met succes op
uit is, onze parken en plantsoenen
zo aantrekkelijk mogelijk te maken,
is nu overgegaan tot het uitzetten
van acht pauwen, twee hanen en zes
hennen, in de Kralmger Hout.
De dieren lopen daar geheel vrij
rond; het zijn typische bosvogels,
waarvan de verwachting is, dat zy
zich in de Kralinger Hout zullen
thuisvoelen en er zich zulien voort
planten. De plantsoendienst is met
bevreesd, dat de vrij koslbhre dieren
gestolen worden of door honden aan
gevallen, want deze pauwen kunnen
alle vliegen. In minimum van tijd
zitten zij in het topje van de hoogste
boom.
In het voorjaar zullen de singels
in de omgeving van de Ahoy-ten-
toonstelling op Dijkzigt worden be
volkt met zwanen en eenden. In een
der vijvers van het park aan de Heu
vel zijn 15, merendeels jonge zwanen
bijeengebracht. Ze zien er nog niet
erg mooi uit, en zijn nog wat schuw,
maar wanneer ze straks geruid heb
ben, zullen de dieren met een
sneeuwwit verendek kunnen pron
ken. In de vijvers van „De Tempel"
is een aantal eenden bijeengebracht.
Het is de bedoeling, dat deze. even
als een aantal zwanen op de duur
worden uitgezet in de stadssingels.
De Amerikaanse Democrati
sche afgevaardigde Meivin Price
heeft van een Duits blad, dat ano
nym wil blyven uit vrees voor re-
pressaille vernomen, dat de Sow-
jetunie in de oostelijke zone van
Duitsland een leger van 50.000 man
opleidt.
Arena
De drie Caballeros
Wij kunnen ons wel voorstellen dat
er mensen bestaan die film-moe zijn ge
worden: moe van de eeuwige ontmoe
tingen van jongens en meisjes: de he
vige verhalen van misdaad en sensatie;
moe van het bedrog der droomfa-
bneken.
Wel, laten zij niet wanhopen* Walt
Disney 15 er immers nog' Laten die ont
moedigden toch vooral deze week eens
naar Arena gaan om te gemeten van de
onuitputtelijke fantasie, waarmee Dis
ney ons de kostelijkste verhalen voor
tovert en gebruik maakt van de onbe
perkte mogelijkheden die de tekenfilm
biedt. En dan moeten zij zich maar met
afvragen door welke
geraffineerde tech
niek Disney het be
stond zijn getekende
helden op de meest
natuurlijke wijze te
laten optreden, hand
in hand met levende
figuren* met schone
danseressen en Mexi
caanse badnymphen.
Laten zij maar kin
derlijk meegenieten
met Donald Duck,
die op zijn verjaar
dag een projectie-
apparaat krijgt met
een stelletje prachti
ge films.
Bewonder met Do
nald het verhaal
van de koudbloedige
Pinguïn Pablo, die
het aan de Zuidpool
met harden kan van
de kou en niet rust
voor hij In een boot
van ijs (voorzien
van een gloeiende
kachel) naar een
tropisch «rand kan
varen.
En dat kostelijke verhaal van de
kleine jongen die een vliegende ezel
temt en deelneemt aan een grote paar-
den-race. De derde film brengt Donalds
oude vriend Joe Carioca ten tonele, die
Donald klein tovert en hem langs de
bladzijden van een prentenboek mee
voert op een tocht naar de oude Bra
ziliaanse hoofdstad Baia. Daar beleeft
Donald ongelofelijke avonturen met
danseressen, die hem de Samba Ieren,
dansen. En het fantastische feest duurt
maar voort. Fanchito, de Mexicaanse
haan neemt Donald mee naar Mexico
en toont hem de Kerstgebruiken van
kinderen. Op een vliegend tapijt maken
zij dan een tocht door het prachtige
land en zij dalen op een strand met be-
toverend schone Mexicaanse baadsters.
Deze kennelijke concessie aan de
j smaak van het grote pubüek maakt
Disney dan weer goed met een fantasti-
I sche slot-apotheose van abstracte aard.
I Aan deze, In het Nederlands gespro-
1 ken kostelijke film. gaat de zeer mteres-
santé, eveneens onder leiding van Dis
ney opgenomen documentaire over het
Robbeneiland vooraf, die een treffend
beeld geeft van het leven en lieven
der Robben op een eiland in de Beh-
I nngzee.
Capitol
Gebrandmerkt
„Kus mijn handen schoon van bloed",
luidt de oorspronkelijke titel van deze
dramatische film en inderdaad is dit zo
ongeveer de rol, die de lieve, onschul
dige Joan Fontaine, als het smetteloze
verpleegstertje ln deze aaneenschakeling
van opzettelijke tot hall ongewilde mis
daden te vervullen heeft.
Geheel buiten haar schuld komt zij in
contact met een Canadees, die door twee
jaar concentratiekamp dermate gede
railleerd is. dat hU in drift mensen neer
slaat, alsof het vliegen zijn. Een mede
passagier in de trein, die hij met een
vals kaartspelletje tracht op tc lichten
wordt buiten gevecht gesteld en een
zelfde lot treft de achtervolgende agent.
De verpleegster onderwerpt hem aan
een soort reclassering en als chauffeur
van haar kliniek is hij goed op weg een
braaf en maatschappelijk geschikt man
te worden, tot een chanterende sinistere
figuur, die getuige is geweest van de
doodslag, die hij op een kroegbaas heeft
gepleegd weer roet m het eten komt
gooien. Joan Fontaine begaat nu zelf
uit noodweer een halve mopi-d, maar de
allesoverwinnende liefde doet het paar
hesluiten de verantwoording van al deze
noodlottige daden niet langer te ont
lopen en het oordeel van Justitia af te
wachten. „Misschien geven ze ons nog
een kans, misschien niet," zegt de man.
De film geven we stellig wel een
goede kans bij het publiek, want
ondanks de zeer zwakke bouw van het
verhaal, bezit zij veel spanning en ook
wel zuivere momenten; die dan--voor
na* lijk op het credit van Joan Fon
taine komen. Overigens zien wij haar
niet gaarne ln dit soort films verschij
nen, Burt Lancaster is de driftige Cana-
dees, Robert Newton speelt voortreffe
lijk de chanteur, de regie had Norman
Foster.
Luxor
Pal]
as
Lntusca
Eén kus van Venus
„Eén kus van Venus" is de vermake
lijke geschiedenis van een beeld, dat de
godin der liefde moet voorstellen, maar
«ven voor het ln de kunstafdellng van
een groot warenhuis onthuld zal wor
den, van koel marmer ln warm en
levend mensenvlees en bloed verandert,
ala een etaleur (Robert Walker) het in
bewondering en verering een kusje
geeft.
Dan gebeuren er natuurlijk tal van
vreemde en ingewikkelde dingen, die
William A. Seiter, de regisseur, soms
wel aardig vertelt. De fraai geschapen
Ava Gardner kan men weliswaar niet
ais de echte Venus van Miio zien staan
of gaan. maar gehuld ln de charmante
toiletten, die zij in het warenhuis te
kust en te keur vindt, ls zij het aan
kijken ook zeker meer dan waard.
Het verfilmen van een opera ls altijd
een. hachelijke onacmeming, want het
libretto is in haast alle gevallen ge
baseerd op een gegeven, dat druipt van
een waterige romantiek en literaire
onzinnigheden. Ook het libretto van
Leoncavallo's opera Pagllacci (Paljas)
hoewel er een ware gebeurtenis aan ten
grondslag ligt toont het verlsmo, het
bloed en wraakdrama, ln volle glorie,
Op het toneel neemt men dit eerder,
omdat, hoe men er ook verder over
denken moge dit alles wordt overscha
duwd door een meesterlijk geschreven,
hartstochtelijke, bruisende muziek. Maar
de camera aan geen bepaalde pIaats_of
ruimte gebonden, bovendien met haar
voor de camera-man zo verleidelijke
olose-ups. accentueert zo'n gegeven der
mate. dat er van het begrip opera maar
bitter weinig overblijft zelfs als er zoals
in de City-film die deze week in Luxor
draait cr kennelijk gestreefd ls naar
beperking van filmische mogelijkheden
door o.a. ook de regie In handen te
geven van een opera-regisseur.
Maar ook als men deze film van
zuiver muzikaal standpunt beschouwd
zijn er vele bedenkingen aan te voeren
Dat het koor en orkst van de Opera te
Rome onder leiding van Guiwenpe
Morelll met altijd het juiste en volledige
klankbeeld van de partituur geven ligt
niet aan hen, want het zijn voortreffe
lijke ensembles doch aan de synchroni
satie, Dat bovendien soms ook de koren
onvolwaardig klinken is het gevolg van
een tc veel aan klank close-ups om dc
stemmen der solisten zo gunstig moge
lijk te exploiteren En dat zal elke
operaliefhebber welkom zijn, want Tito
Gobbi, banton (jammer dat htf het
einde van de proloog even bederft door
enige detonaties), Gtno Lollbrigida
(sopraan), Afro Pall, tenor, en Filippo
Morucci, bariton, zingen zo Italiaans als
men. maar wensen kan.
t Venster
Verbond met de Duivel
wie een verbond met de duivel slo
ten is het imm-r slecht vergaan, In
ruil voor hun ziel ontvingen zij aardse
schatten bij hopen, ja alies wat voor
geld te koop is werd* hun deel. maar
dat was nooit tot hun geluk.
We zien het weer in deze film ..All
that Money can buy" (Verbond met de
Duivel, in de vertaling) Een jonge
pas getrouwde boer, die raet veel te
genspoed te kampen heeft, laat zich
door de duivel verleiden tot het slui
ten van een contract met hem. Zeven
jaar lang zal de duivel hem alles ge
ven wat voor geld te koop ia. m ruil
voor zijn ziel
Nu, zienderogen wordt de boer wel
gestelder en daar het een Amerikaan
se boer is. natuurlijk buiten alle per
ken rijk. maar met zijn menselijkheid
gaat het mis. hij wordt een. hardvoch
tig heerser over de andere boeren uit
zijn streek; hij vervreemdt van zun
vrouw, doordat de duivel hem een ver
leidelijke en geheimzinnige sfgezante
op zijn dak gestuurd heelt Tenslotte
ziet de boer toch in dat hij zijn C"luk
zal verspelen en vóór de zeven jaar
om zijn roept hij de hulp in van een
vermaard advocaat en politicus, om
de duivel een proces aan te doen, ten
einde het conti act ongedaan te ma
ken.
Ofschoon de jury uitsluitend *uit de
geesten van terechtgestelde slechtaards
bestaat, weel de advocaat zo ontroe
rend te pletten, dat de boer het proces
wint en beginnen kan door een leven
van boete doen zijn belaagde ziel te
redden.
Het oude liedje dus en regisseur
William Dieterle heeft het op klassieke
manier gezongen, dat wil zeggen hij
deed geen poging tot modernisering
van het gegeven, en niet van de ver-_
teltrant. Het verhaal druipt van Ame-
rikaans chauvinisme, alles in nadruk,
kelijk in zwart en wit getekend en ei
genlijk meer een Metnochstische preek
dan een boeiend vertelsel van levende
mensen. Toch hoeft het primitieve en
naïeve van de voorstelling dezer zaken,
die zo oud als de wereld zfln, zijn be
koring, voor wie het weten te waar
deren. Edward Arnold, "Walter Huston
.(zeer goed als mr Scratch, de duivel),
Gene Lockhart, Simone Simon, Anne
Shirley en James Craig spelen de hoofd
rollen.
Cineac Colosseum
Victoria
Enamorada
serieuze, door en door
artistieke zorg. die de Mexicaanse
cameramen aan de meest triviale non
sens besteden. Ook in deze „Verliefde".'
(of „Minnende") is dat weer het gevaL
Maria Felix, een schone kat en (natuur
lijk weer) Pedro Armendariz werden
gedwongen van deze film een soort
revolutie-opcrefte te maken, waarin de
meest tragische en alierkluchtigste
momenten elkaar in bonte dwarreling
opvolgen. Het is menselijk gesproken
onmogelijk ook maar een enigszins be
naderende beschrijving te geven van de
wonderlijke gang van dit verhaal, waar
aan ook enige kitsch niet vreemd Js (het
Ave Maria ln de barokke plattelands-
kerk. de sentimentele rebellen gene raai,
die zijn liefde als een slagersjongen
komt betuigen), maar men kan ook
proberen Iets aan te voelen van de
merkwaardige sfeer, de volkomen
vreemde mentaliteit, die dit Mexicaanse
product voor ons Westerlingen, toch
weep op de een of andere manier
interessant kunnen maken. Of dit alles
nu veel met film te maken heeft, Is een
tweede, hoewel sommige trekken toch
Inderdaad in die richting wjjzen. Het
belangrijkste manco is echter do vol
komen onoverbrugbare kloof tussen
vorm en inhoud van deze „Enamorada",
die het uiterst moeilijk maakt er nog
enige ztn en filmische waarde in te
ontdekken.
HORLOGERIE
REEDS 40 JAAR
HOOGSTRAAT 9
SCHIEDAM
SPORT EN SPEL
Zo> daar gaat 'ie weer!
We hebben dan. een paar
weken rast gehad, waar
bij we de gelegeritieid te
baat hebben genomen om
de stand van zaken eens
rustig te overdenken. On
ze conclusie was, al is dat
nu niet zo heel concreet,
dat >het er nog niet zo gek
voor staat, en dat we de
tweede helft van de com
petitie in tegenstelling tot
verleden jaar, met een
gerust hart kunnen in
gaan. Fortuna begint al
heel moeilijk- Emma uit
Dordrecht werd thuis
weliswaar verslagen, doch
zo zal het nu zeker niet
aflopen. We zouden blij
zijn met een gelijk spel!
VFC krijgt visite van
Moordrecht en moet kun
nen winnen, terwijl De
Hollandiaan gaat naar
Texas (de voetbalclub wel
te verstaan). Texas hen
gelt onderaan de rang
lijst. maar heeft er van
zelfsprekend veel voor
over, dat plaatsje aan een
ander af te staan. Oppas
sen en dagen tellen!
FILM EN TONEEL
Je kunt nu eenmaal
moeilijk verlangen, dat de
Vlaardingse amateurs zo
vlak na Nieuwjaar een rij
van opvoeringen zouden
presenteren. Het zou
trouwens geen goede keus
zijn na de feestdagen op
te treden, omdat nu een
maal de beurzen al te erg
ziin aangesproken. We
wachten graag tot begin
Februari, als de toneel
vereniging T.O.S. op de
planken komt. A propos,
we zouden het bijna ver
geten. maar weet U, dat
de Oranjever. „Drievou
dig snoer" een toneel
groepje rijk is? Deze
mensen hebben het aan
gedurfd een historisch
spel „De blauwe kamer"
in te studeren en zij gaan
hiervan Donderdagavond
een opvoering geven in
de zaal Harmonie. Van dit
spel hoorden we onlangs
nog een hoorspel! Luxor
brengt een film, die, als
we de titel letterlijk zou
den vertalen in het Hol
lands zou heten „Badende
schoonheid". Men heeft
er echter „Waternimf"
van gemaakt, staat beter!
Het is het verhaal van 'n
man, die verliefd wordt
op een zweminstructrice,
doch heel wat moet doen
om haar tot zijn vrouw te
maken. Maar het gelukt,
trouwens anders zou het
geen goede film z\jn.
'BLAD VOOR FOTO
CLUB
Werkelijk, onze pas op
gerichte fotoclub geeft
reeds een clubblad uit!
Reeds eerder verschenen
publicaties, doch met in
gang van het thans ver
schenen geschrift zal het
blad van de A. F. V. re
gelmatig gaan verschij
nen. Het vermeldt, wat
ieder clubblad vermeldt,
wat" er zo in de club
leeft, terwijl het in dit
eerste nummer ook resul
taten noemt van deelna
me aan een fotowedstrijd
van Focus. Het lid. H. v.
d. Houwen behaalde een.
tweede prijs, terwijl Ru-
die Ronde een eervolle
vermelding kreeg. Een
propagandistisch woord
aan het einde en een me
dedeling van de penning
meester. Het is nog geen
rijk uitgevoerd tijdschrift
dat deze vereniging haar
leden kan aanbieden,
maar het voorziet in een
behooefte en hopelijk zal
men eens in staat zijn het
clubblad te maken tot
een tijdschrift, dat voor
zichzelf spreekt en zal
kunnen dienen tot het
maken van propaganda
voor deze Vlaardingse fo
toclub, die alle sympathie
verdient,
