Ons Toneel staat op het peil
van het buitenland
Pablo Casals speelde Bach
in Pradès
Op
Muziekcultuur culmineerde in
„Philomela"
Alloy Veen schone kans
voor jonge kunst
de bres voor behoud
van ons R. Ph. O
Een wens: geef ons meer
cabaret
ROTTERDAMMERS IN BEWEGING
Nieuwe culturele aspecten
S -
BODEN DIE LEVEN
r S
Drie hoogtepunten
Onze Letteren;
- niet stralend!
V_
.J
NIET ALLEAHOYIS GOED
Het Catalaanse volkslied riep
tranen tevoorschijn
1950
Een beeldhouwwerk werd
„Piet" gedoopt
vJ
H EX CULTURELE LEVEN van Botlerflaia beweegt zich. de laatste jaren
op een rustige wïïze, ronder schokken of opvallend door gedurfde
manifestaties. Het jaar 1930 zon daarop zeker geen uitzondering hebben ge
maakt, ware het niet, dat wj} deze zomer plotseling werden opgeschrikt
door het bekend worden van plannen, die een fusie inhouden van enkele
grote orkesten in de belangrijkste steden van ons land. Men heeft het van
officiële ïifde proberen voor te stellen alsof dB publicaties ons blad heeft
zich niet onbettdgd gelaten en ogenblikkelijk scherp stelling genomen
tegen deze aanslag op het WkO. voorbarig waren, eh dat wd er beter
aan deden eerst maar eens rustig af te wachten, omdat er slechts sprake
7:. *ou ziJn van een bestudering «o zeker niet van voldongenXdten. klaar ook
dit verzachtende commentaar, dat tevens een bevestiging betekende, was
Jutefr voldoende om allen, die het muziekleven in onze stad ter harte gaat,
op een hoop te drijven en naar het wapen van de tegen-actie te doen
grgpeiL Het alarmsein had precies op het goede moment geklonken.
En dit is dan. op de keper be-1 neer het muziekuitvoeringen van
schouwd. wei het belangrijkste i enige importantie betreft is ons
nieuws van het afgelopen jaar in de j reeds lang een dcom in- het oog.
culturele sector. De kwestie met het j Hoewel aanvankelijk is gedacht aan
Pïl O. leverde het ove-tulgenóe het stichten van een groots Muziek-
bewijs, dat.de Rotterdammers, wie [centrum, is het toch langzamerhand
nogal eenslauwheid wordt verwe- j wei duidelijk, geworden, dat wtj ons
ten wanneer het om zaken van col- j zuilen moeten tevreden stellen met
tureel belaag gaat, zich op dit ge- j een- veel bescheidener opzet. Finan-
bied net zo min de kaas van het t ciële moeilijkheden zijn t struikei-
brood laten eten als-b.v. bij handel
en verkeer. "Wat nog belangrijker
was, de protesten verschenen niet
alleen op papier, maar.-de proteste-
renden kwamen bovendien zelf in
beweging- Vooraanstaande Rotter -
dammers betuigden hun- sympathie
met de protest-actie en .uit een
voorlopig comité groeide een comité
op brede basis. "Wij hebben er mee
-getoond, dat het voortbestaan van
hét E.-Pk O, ons bittere ernst is
1 en wij mogen er daarom, gezien
deze bijzondere solidariteit, 't beste
van hopen en verwachten.
V_.TegeÜjkertijd. zijn- er plannen be
kend geworden om Rotterdam weer
h»: het bezit te stellen van een con
certzaal en een repeteerruimte voor
het B. Ph. O. Het ontstellende ge
brek aan ruimte ;wij moeten ons
nog steeds met de Koningïnnekerk
en dé Schouwburg behelpen, wan-
in het jaar, waarin Nyjinski en?er~
lecd, 1950was Igar Yoitskeviich
reeds long zijn opvolger geworden
als *de grootste balletdanser ter we
reld". Met deze zweefsprong belandt
hij voor u en voor ons, elegant en
veerjtracf-'i" in het nieuwe jaar 1951.
XJ*ET ZWAARSTE nerttes hebben
in 1^50 de letteren geleden.
Geórffe B ernh a rd Shaw was
omstreeks 1900 reeds
een zeer bekend 'man,
omstreeks 1925 was
hij beroemd en ih het
jaar van zijn dood
was h^j het nóg. Tal
loos zijn de bijtende
anecdoten die nan
hem ronddolen, tal
rijk 'zijn. drama's en
geschriften van beto-
gende inhoudvoor
ons blijft hij de zie
ner die aan de trage
die van Jeanne d'Arc
een diepte heeft ge
geven als geen ooit
vóór hem. Mocht óns
toneel daarvan nog
eens \'n- huiveringwek
kende reprise geven. Aart' de Duitse
litteratuur ontvielen de broer -van
Thomas. Mahri, de minder 'beroem
de doch voor-een groot publiek lees
baarder H e in rich Ma nn, en
Vf ièchett, een van de weinigen
die geen concessies heeft gedaan
aan het Hitlerianisme. ff De muze
■aan Nederlands muziek treurt voor
al om het verlies van twee figuren:
Kóós- v.an der Griendt en
öttp de Nobel,' al hebben zij
lijfeljfk het tijdelijke verwisseld
-voor het eeuwige, 'hun geestelijke
wérk leeft voort en zal ons nog
menigmaal treffen: De 10-de
Muze, de allerjongste, de Film, zal
nog menigmaal iets van. E.m i l
J:annin gs en A T J o I s on laten.
zien en loten horen maar zij zelf
zullen nimmermeer optreden.De
reus met: de berenrug en de melo
dramatische negersentimentalist'
Voor hen én mét hen is een tijd'.
%&k afgesloten^. n.h. het tijdvak; dat
nop begon mep de stomme endiep
in .de prestatie* van de sprekende
film belandde B Van groter beteke-
ïtfisfr-hoeuïeT 000 f. een kleiner groep
kenners, waren Weill en Ortoeli, die
elk op zijn' wijze".een. aparte-muze
hebben gediend.
blok van onze wederopbouw. Blij
kens recente mededelingen, streeft
het gemeentebestuurnaar een op
lossing, die in overeenstemming is
met onze financiële draagkracht
Welnu, liever iets dan helemaal
niets. v
Zonder de actie voor het behoud
van het R. Ph, wij zeiden net
al, zou ons culturele leven weinig
of geen rimpelingen hebben ver
toond. Wel hebben zich moeilijkhe
den voorgedaan, h-v, bij., het toneel,
die ons de onevenwichtigheid -• van
dat leven, soms pijnlijk bewust de
den worden. Het Rotterdams Toneel
zag met lede ogen enige van zijn
prominente spelers naar elders ver
trekken. Desondanks heeft Ko Ar
nold!: de artistieke leider, kans ge
zien uit zijn troep ie. halen wat er
in zat en met enkele top-prestaties
getoond, dat hetRotterdams Toneel
nog steeds een gezelschap is,'waar
voor onze stad zich allerminst hoéft
te schamen. Op de. populaire pro
gramma's van het Luxor-theater, en
ook op de gemeentelijke exploitatie,
rust nog veel critiek. Wie een hond
wil slaan, kan gemakkelijk een stok
vinden. Te licht wordt vergeten, dat
het amusementsleven in zijn geheel
de terugslag der tijden ondervindt
en dat het Luxor-tbeater daarop
geen uitzondering maakt. En goede,
artistiek op een hoog peil staande
programma's, men moge het betreu
ren, zijn heiaas ook al geen waar
borg voor gunstige recettes.
Last hut not least: de beeldende
kunst. De kunstenaars mogen, het
niet gemakkelijk hebben, tentoon-'
stellingen worden geregeld gehouden.
Boytnans blijft zich gunstig onder
scheiden. In dé afgelopen zomer
vormde Claus Sluter het hoogte
punt.
De cenist-ballmg Pablo Casals
- die nimmermeer zo» spelen,
zo lang Spanje niet vrij is,
speelt in de prachtigeZmdfran-
se kerk van Pradès Bach. Casals.
had alle applaus verboden
toch barstten alle aanwezigen
aan het slot in een ovatie los.
TT (Van onze kunstredacteur)
n ET toneel in Nederland mag dan al weinig stukken van eigen bodem tot zijn beschikking
hebben en ook nogal eens met werken voor de dag komen, welker waarde slechts in het
belang van de kassa gelegen is, het afgelopen jaar heeft desondanks overtuigend bewezen,
dat ons toneel tot prestaties in staat is op internationaal peil. Veel buitenlandse gezelschappen
traden in Nederland op waaronder de Compagnie Louis Jouvet en The Old Vic Theatre
Company en een vergelijking met het beste wat zij brachten, zoals een zeer levend gespeel
de ^Hamlet'1, (zij het dan ook in aanvechtbare opvatting) en een perfecte, luisterrijke verto
ning van „She stoops to conquer", valt voor het Nederlands toneel allerminst ongunstig uit.
Zo bracht het Rotterdams Toneel o.a. een knappe opvoering van Sartre's sterke en actuele
stuk „Vuile Handen". De toneelgroep Comedia bood niet minder dan drie bijzondere prestaties:
„De Drie, Zusters" en „Oom Wan ja" van Tsjeehov en Arthur Miller's „De Dood van een handels
reiziger", dat eveneens door het Amsterdams Toneelgezelschap voor het voetlicht gebracht
werd. Dit laatste gezelschap voerde verder de „Getemde Feeks" van Shakespeare op. wiens
„Leer om Leer" een bijzonder luisterrijke vertoning kreeg van de Nederlandse Comedie.
De Haagse Comedie tenslotte bracht een uitermate joyeuze opvoering van Goldoni's „De Knecht
van twee meesters", een boeiende, prachtig geënsceneerde voorstelling van „Het Huis van'
Bernards Alba", Garcia Lorca's treurspel der Spaanse vrouwen, en verder o.ra. een zeer be
langrijk werk van Albert Camus „De Rechtvaardigen".
Van deze reeks waardevolle voor
stellingen waren de opvoeringen
van „De Drie Zusters", „De Dood
Van ëen. Handelsreizigers" en „Leer
om. Leer" onbetwisthare hoogtepun
ten, werkelijke gebeurtenissen. De
Russische regisseur Peter Sjarov
bracht bij de acteurs van Comedia
een innige stemmingskunst, tot ont
wikkeling. die in een uitstekende
voorstelling Tsjechov's zo subtiele
en aangrijpende stuk van levenstra
giek volkomen recht deed. Voor
Comeclia regisseerde Johan de Mees
ter Arthur Miller's werk, waarin
John Gobau de handelsreiziger
speelde als een man die slachtoffer
werd van zijn oppervlakkige
rièrezucht, ontstellend symbool 1
een tijdsverschijnsel. De grimmige
hardheid, welke De Meester's. regie
aan deze vertoning verleende, ont
brak'geheel in de voorstelling van.
hetzelfde stuk door het Amsterdams
Toneelgezelschap onder Van Dal-
sum's regie. Deze opvoering had
meer .warmte, het koude Ameri
kaanse realisme week er voor een.
zeker meedogen, Öat de tragische
figuur van de, door Saalborn ge
speelde, handelsreiziger die sterven
gaat omdat zijn. leven verknoeid is
meer als een slachtoffer van. om
standigheden dan van zichzelf deed
zien. Het uit Comedia afgescheiden
gezelschap, de Nederlandse Come
die, heeft zijn bestaansrecht bewe
zen met een fonkelende opvoering
van. Shakespeare's zo merkwaardige
blijspel „Leer om Leer". De Mees
terregisseerde hét stuk, waarin
rè'i OfM-r- WV&
"'■f „/eft*#»--.K-v-K
1 ongemeen sterk ensemblespel ge
toond werd en het bijkans moderne
thema, dat Shakespeare er door de
klucht heen lanceert hef conflict
tussen innerlijke zuiverheid en
menselijke zwakte bijzonder gaat
ontwikkeld werd in een voorstel
ling van prachtige allure.
Het onsterflijk lied
Hoogtepunt in het Nederlandse
muziekleven, in 1950 was de opvoe
ring gedurende het Holland-Festi
val van „Philomela*, de opera van
de componist Hendrik Andrlessen
en de dichter Jan Engelman. In dit
werk over het onsterflijk lied steeg
Andriessen met indrukwekkend
meesterschap en natuurlijk schoon
heidsgevoel tot de grote hoogten
van een symphonisch. gedicht, klas
siek van bouw, met grote tederheid,
rake innerlijke en uiterlijke drama
tiek, meeslepende melodiek en met
welluidende pracht In de klank van
orkest, koor en solisten. Onder lei
ding van regisseur A. van der Vies
en dirigent Paul Pella bezorgde de
Nederlandse Opera met gTote toe
wijding en begrip dit moeilijke
werk een uitvoering op hoog ni
veau, waarbij Theo Baylé ais Te-j
reus en Greet Koeman als Profcne
zeer' sterke vertolkingen gaven.
.Philomela" heeft slechts weinig
uitvoeringen beleefd: bet is inder
daad een opera die zichgeenszins
tot het grote publiek richt. Niette
min verdient dit werk op het reper
toire van de Nederlandse Opera te
blyven als een waardevolle uiting
van onze muziekcultuur.
treden van hun partner Igor Yous-
kevich echter een gebeurtenis van
uitzonderlijke orde: een danser
wiens fenomenale techniek nog
overtroffen werd door. :de edele
stijl, waarin zich zijn sublieme
kunstenaarschap manifesteerde. Zijn
dansen bleek, naast de kennisma
king met de Amerikaanse verwer
king van het klassieke ballet, de
grote gebeurtenis van het ballet-
seizoen: een artistieke verrukking,
waaraan de herinnering levend
blijft.
ff/IJ STAAN aan het ebtde
niet a tienen van het jaar
1550, <joch ook aa» het einde
van de eerste helft van de XXe
eeuw. Mufatia mutandis Is er
een overeenkomst met de af
sluiting ran de eerste helft van
de X/X-rfe eeuw: ook toen
voelde de maarachtipe eerste-
rangslétterkunde zich eigenlijk
schemeL Ook tóen paid niet
het Oost-West, Thuis hét best,
doch net als nu: tussen Oost en
West, en Zuid en Noord, ts het
hier in Nederland lang niet wat
het zou moeten zijn. Waar „de
wereld" groat in is, zVn w(j
klein of niets. Verbasterend to
neel komt uit het buitenland
het grote proza en de feilloze
compositie zoeken hun heul
buiten ome grenzen, het vers
leeft in nieuiee vormsehittertng
en gedachtenverbreding onder
de hoede van een muze die ge
ëmigreerd is. In de eerste 25,
30 jetreu na 190Q deden hier nog
figuren fier van zich spreken,
die thans dood, vnt of grijs zyn.
Het ligt niet aan hendat zij
geen sterk-beinande scholen
hebben gevormd en geen vrije,
scheppingen van eerste rang
hebben, gewekt. Men moet er
niet aan denken, maar als in
de komende vijftig jaar een
Nijhoff, een Aériaan Roland
Holst, een Albert Helman, en
de reeds bejaarde Van 'Moer
kerken, Walschap en nog enke
le anderen zich verenigd rallen
hebben met Marsman, du Per
ron, Van Scfiendel, Sïouerhoff,
Aart van der Leeuw en Karei
van de Woestyne, en als ook
een Vestdijkse banjir van
„knap werk vol encyclopaedi-
scha kermis*4 «iet Jh^ge*- de. lage
landen overstroomt, dan zal
het kil zijn in het huis der Ne
derlandse letteren, kil,, saai,
leeg en .tweederangs.
Kome er een keer.'
Niemand zal er blyer om zijn
dan wij.'
IN PLAATS van ons
ti
Verrukkelijk dansen
Wat Nederland op het gebied der
balletkunst te bieden heeft, bleef in
1950 nog.ver. in de schaduw bij de
prestaties van buitenlandse gezel
schappen, ook al bleek de ontwik-
kering van Sonja Gaskell's Ballet
Recital veelbelovend voor de toe
komst van het ballet ih Nederland-
In het afgelopen jaar toonde de
Markies de Cuevas weer zijn Grand
Ballet dé Monte Carlo met o.a. het
befaamde ballet van Pokine en
Stravinsky „Petrouchka". Het eve
nement van het jaar was echter de
komst van het American National
Ballet Theatre. Het toonde, een zeer
eigen stijl: een volmaakte beheer
sing van de klassieke techniek, maar
een distanciëring van het romanti
sche-klassieke ball.t, waartegenover
dan een duidelijk streven stond naar
nieuwe muzikale bewegingsvormen,
.dat zich het sterkste uitdrukte in
een vermenging van theater en bal-
lét. Typisch Amerikaans was 20 het
dansdrama „Fall River Legend",
waarin Nora Kaye eenindrukwek
kende dramatiek ontwikkelde. Meer
mime hier; in de klassieke pas de
deux „Le Cygne Noir" .toonde zij
zich een prima ballerina' asspluta
van hoge begaafdheid evenals'Ali
cia Aionso. Naast hen was het op-
te wagen aan een
zelfs maar schetsma
tige inventarisatie
van het Rotterdamse
kunstleven een on-
derneming die in het
gegeven bestek reeds
bij voorbaat tot mis
lukking is gedoemd
doen wij liever hier
en daar een greep en
beginnen zelfs met
een klacht
Een klacht over
cabaret. Niet over
slecht cabaret, maar
over té weinig caba
ret. Goed, we hebben
Meester Wim Kan.
hier gehad, die do
ceerde aan de hand
van zijn voortreffelij-
JLeesplankje des-
Levens'V-we telden."
„Tene, mxene mutte"
samen met Wim Sön-
neveld en Toon. Her
mans kwam zijn
vreemde technikolder
,'t Staat' in de Ster
ren" brengen, maar
dat was dan ook alles.
Cabaret is een moeilijke zaak en
Rotterdam is een moeilijke stad
en alle kunst-organisatoren.-exploi
tanten, -impressario's en -promotors
kunnen met cijfers en bedragen aan
tonen hoe riskant het is hier iets op
dit gebied te ondernemen; maar als
we dan maanden achtereen Amster
damse agenda's voor ons krijgen,
waar steeds één of ander cabaret in
voorkomt, geloven we toch weer dat
zoiets hier toch ook moet kunnen.
Dit jaar was het weer heel schamel
en daarom deze wens voor het ko
mende: geef Rotterdam meer caba-
retï
Om in het lichte genre te blijven:
dé Ahoy' revue bleek toch .minder
allure te hebben dan men op grond
van de kostbare opzet meende te
WAS HET BACH-JAAR: overal ter wereld werden concerten
gewild aan de grote componist, die 200 jaar geleden te Leipzig
stierf. De indrukwekkendste herdenking vond plaats in een afgelegen
stadje in de Franse Pyreneeën: Pradès. Amper 500 inwoners telt het en
onder ben leeft in vrijwillige ballingschap Pablo Casals, 's werelds grootste
cellist. Sinds twaalf jaar heeft hü niét meer In het publiek gespeeld: zolang
fo zijn land, Spanje, een fascistisch regiem heerst, wil hij niet meer op het
concert-podium verschijnen. Op aandrang van de violist Alexander Schnei
der maakte bjj voor Bacb's feestjaar een uitzondering: in zijn balling-oord
aan de Spaanse, grens wilde hij Bach vieren. Uit alle delen der wereld
kwamen musici om vrijwel belangeloos een orkest te vormen onder z^Jn
leiding. En In Pradès met zjjn ene hotelletje liep het storm voor dit uit
zonderlijke Bach-festival. 77.-V1'
Twaalf concerten leidde de thans
74-jarige Casals, zelf trad hij er als
solist op ln: de zes cello-sonates.
Pianisten en violisten Van grote
faam alsClara Kaskil; Isaac Stern;
Joseph Szigeti, onderbraken hun'
reeds maanden- tevoren afgesloten
toumée's. om maar in Pradès te
kunnen musiceren met Casals, „de
Meester", die zich nog eenmaal en
mogelijk voor het laatst aan de
Wereld deed horen. De Concerten
werden gegeven in. dé kerk van
Pradès, de Eglise Saint Pierre, Er
mocht niet geapplaudisseerd worden:
na afloop van elk concert stonden
de toehoorders op en bogen lang en
.diep. ten dank.' Alleen na het slot-
concert van het Festival brak het
.enthousiasme baan in stormachtig
applaus, dat niet eerder wilde be
daren voordat Casals.zijn oude cello
ging halén. Wenend speelde hij toen
het volkslied Van rijn geliefde-ge
boortestreek: Catalonië.
Indrukwekkend evenzeer was een
mloonstelling van Franse beeld
houwkunst, die gedurende de zomer
van 1950 in de tuinen, van 't Haag
se Gemeentemuseum was te zien:
Rodin, Maillol, Bouxdelle en Des-
piaux. Amsterdam kreeg een
luisterrijKe collectie schilderijen uit
het Berlijnse Kaiser Friedrich Mu
seum te gasten moderne schilder
kunst uit- Amerika en Haïti. De
jonge Nederlandse componist Jur-
riaan Andriessen, 23 jaar, maakte
in Amerika furore: Zijn Berkshire
Symphonies inspireerden de be
faamde choreograaf Balanchire tot
een, ballet „Jones Beach". De
staatsprijs voor letterkunde,
rtoemd naar P. Cv Hooft, ging naar
Gerrit Achterberg voor zyn bun
del'„En Jezus schreef in 4t zand.
I En twee auteurs ontvingen de
Nobelprijs voor letterkunde: de
Amerikaan James Faulkner en de
Britse 'filosoof Bertrand Russell,
Dit jaar voor het eerst is Neder
land. met een grote speelfilm voor de
dag gekomen, die -r- hoewel in vele
opzichten nog zwak toch van be
lang was en perspectieven opende op
artistieke mogelijkheden vóór de Ne
derlandse speelfilm: Koolhaas' „De
dijk.; is dicht", geproduceerddóór
Polygoon-Profilti. B- In Oberam-
mergau werd in 195(1 voor het eerst
Sinds de oorlog weer de Passie ge
speeld. Cor Buys was eender
vele gehuidigden van dit jaar: hij
stond veèrtigjaren op de planken
en kreeg dies een onderscheiding
tot officier In de Orde van Oranje
Nassèn. -
Rotterdam moest kostbare
veer laten in algemene
toneel-stampede
Wet KAN natuurlek niet uitblij-
ven,' het toverwoord van. dit
jaar: Ahoy', moet ook hier vallen.
Want afgezien van ie algemene
technische .en organisatorische op
zet van deze mammoeth-ondeme-
ming, die zoveei duizenden vreem
delingen naar onze stad en enkele
millioenen gulden in diverse laa
tjes heeft gebracht, waren 'er toch
architecten en kunstenaars voor
nodig om deze pracht-show te
verwezenlijken. Het aandeel van
de talrijke merendeels jonge Rot
terdamse schilders en ontwerpers
was hierbij niet gering en het be
wijs is geleverd, dat het publiek
voor moderne uitingen zeer wel
ontvankelijk Js, als was het dan hier
nog in deze speciale, toegepaste
expositie-vorm. Men heeft op
enigszins ruimere schaal dan men
gewoonlijk in staat is, kunnen ex
perimenteren en de winst daarvan
zal men in de toekomst stellig
kunnen waarnemen. Zo behoeft
Ahoy'. niet werkelijk afgelopen te
zijn, tot het verleden te behoren,
maar kan de tentoonstelling dè
stimulans blijven voot toekomstige
plannen op dit gebied,
In de Ahoy'tijd vielen óók in het
openluchttheater. Dijkzigt de, ver
toningen" van Reinsert de Vos door
een selectie-ensemble van ama
teurs; Waarmee een jonge traditie
werd voortgezet. Rotterdams To
neel bereidde zich intussen: voor Op
het nieuwe, seizoen, met' hetNeder-
KO ARNOLDI
als „De Vrek"
landse.stuk Vrouwenzand, een fleu
rig levendig zangspel, dat tegen de
verwachting in betrekkelijke lauwe
belangstelling; ondervond!. Dié kwam
pas los .'bijp.e "Vrek .van .Molière
met Ko Arnoldials Harpagon. Men.
yergete ook niet dat bij de alge
mene toneel-stampede in het voor
jaar Rotterdams Toneel menige
waardevolle veer heeft moeten la
ten.. De vacatures werden wel weer
Na .Al^ester ABCspeelt IVim I
Kans cabaret een nieuwe troefj
kaart uit: „ABC-expres". j
kunnen verwachten. Zü „liep" goed,
omdat alles wat Ahoy' heette, goed
liep, maar een meer dsn middelmati
ge vertoning werd het toch niet. Wel
een verrassing was het optreden van.
de Spaanse dansgroep van Teresa en
Luisiilo; Rotterdam-beleefde het on
gekende feit van 10 achtereenvol
gende balletavonden, waarin het
steeds onstuimiger scheen toe te
gaan. In extase ook raakte, het .pu
bliek by het optreden vah Josephine
Baker, een zingende, dansende mo
deshow die uien niet licht zal verge
ten. De plaatselijke danskunst hield
zich dit' jaar tamelijk schuil maar
een bijzondere gebeurtenis was de
uitvoering van het Amerikaanse bal
let, al kreeg Rotterdam deze groep
niet in zijn sterkste werken te zietu
,,'t Venster" een jaar oud
't Venster herdacht zijn eerste- ver
jaardag, met enige feestelijkheid en
daarvoor \vas alle reden. Het theater
heeft namelijk niet alleen een reeks
films vertoond die bijna zonder uit
zondering van klasse waren, maar
bovendien een zeer trouw en toege
wijd publiek gekweekt, dat rheestal
ook v.eel belangstelling toont voor de
Liga-voorstellingen. Tegelijkertijd
tracht 't.Venster door andere mani
festaties. (bijv. de Disco-concerten)
zijn praedicaat Kunstcentrum"
waardig te zijn-
:iri«iwmimiRi[iimi^mnr4iöühma«sNMTOn^9nrtr(mpimwi(Tiniian
opgevuld, maar naar het algemeen
gevoelen, nog niet tot een bevredi
gend totaal. Dé samenstelling van
het gezelschap Js: niet veelzijdig en
allround genoeg, hetgeen bij de
toch reeds niet. gemakkelijke" keuze
van' stukken, belemmerend werkt
Belangrijkste sttik?
„Vuile handen"
Het belangrijkste stuk van dit
jaar Is stellig wel Vuile Handen,
jen niet alleen omdat het van
Sartre was. In het Schietandshuis
werd aan het slot van het seizoen
een aardige tentoonstelling gehou
den, die „een kijkje gaf achter de
schermen'' van het gezelschap dat -
drie jaar ln onze stad vertoefde en
er nog steeds aarzelend wortel be-1
ginfc te schieten;
De beeldende kunsten brachten
niet zo'n hoogtepunt als -bijv, dé
Zadkine-ten toonstelling van het
vorig "jaar. Maar velen bewonderden
toch Claus Sluter en zijn Dyonese
confraters en warmden zich later
aan Edgard Tljtgat's kunst. Won
der boven - wonder - onstond geen
beeldenstorm-na; de onthulling van
het i.noti-figuratieve werk van -F.
Stuyvenberg; op het gazon: voor
het Bouwcentrum. Het is geaccep
teerd, ..ook "Moor de kinderen van
de buurti.TDie klimmen er vaak
op on noemen bet „Piet".
