erenlivorstelt zich hoven
de ramps
1
levenswet:
Zeeuwse
zijn,
hard werken
zuinig
Colijn als diplomaal
Moet U eens
hóren!
ffl
die steeds weer „in het nieuws" is
Na vierhonderd jaren
eindelijk zelfstandig
Rusteloze vijand
Dp zee heeft geen
kans meer
vf Jims m
iSll
Westkapel letoen
West kapelle.
nu:
K EN WERELD
Verweerd, maar
gezond
Vertrouwen
Te klein
Gronduitgifte in
Noor'
Zaïefaag 13 jaiiuari
- - -
T ANG ia het de. ambitie ge-
I j
dentschap op de Economische
west van dr H. Colifri. OgfrgMt Cttlive in
minister ven buitenlandse za- vaderlijke welspre-
Uen U worden. Het wat een kendhtnd, zijn onmwkcnbaar
grote vrees van het departe- persoamyfe ^ezag .maaJcteiv een
ment op het Pioin, dat 6otü* voprtremyke mdrwk. memand
daar ooit als hoogste chef zijn glimlachte als hv soms de Sn-
intreien doen zoic. Daarvoor grammatica en uitspraak
ontbrak deze eeuwige candi-S; «fl erg Ie kort deed. Hig had
dact ;de<-vakkennis,naar de- respecteronder,
mening van de specialisten: Er was .een slotvergadering.
Op zich zelf uias daa-nmn: De&elgen hadden een reaalu-
zeerrveeVUV}ddr. IK heb ).C6l$n?%:.:tie ingediend.: Colijn vond fe-':
op internationaal gèbied nogal récht dat deze slechts tijdver?
eens grove: fouten zien begaan.
Maar hij had een, .merkwaardi
ge cave om die te doen ver
geven o) zelfs'te herstellen.
Colyn tvas een staatsman van
echt Angelsaksisch type, die
zelf van de dingen icemig weet,
maar die zich grif %laat voor
lichten door deskundigen en
HERINNERINGEN
(aan internationale politici)
van -
Dr M. v. Blankenstein
den het aldus verworven in
zicht uitstekend toepast. Het is;
geen toeval dat zijn beide wer
ker. die hij werkelijk zonder
assistentie van medewerkers
geschreven heeft, aile twee
verbluffende misgrepen waren:
Zijn brochure over Ned. Indlë
in 1923 en zijn beruchte bro-
i churc, kort na .de Duitse inval
I -geschreven.
De Engelsen kenden deze,
hun zó vertroutode eigehaar-
dlgheld en wisten er soms par
ty van te trekken. Zij wezen
Colijn graag een internationale
taak toe, waarin -hij hun, be
wust of onbewust, nuttig hen
zyn; En van andere taken
lies opleverde. Met algemene
sympathie men. is een voor
zitter of men is het niet zei-
de hij, dat „onze Belgische
vrienden hun resolutie wet
zouden intrekken." Hij veinsde
hun protest niet te horen, zijn
hamer ging neer. Dat was wat
pijnlijk, omdat Nederland juist
net befaamde Belgisch-Ncdrr- i
landse tractaat verworpen had. JJ
Er waren echter géén kwade w
pevoigen. I
Erger was wat hij even later
deed. Hij maakte,bij het op
roepen van de delegaties, eén
grap op „eén partyüje letters",
waarmede de Sówjet-Unie haar.
naam aangaf. Ieder schrok.
Men kende de gevoeligheid van
de R-issen, en het was hun
eerste, grote. internationale
conferentie sedert 1922. Inder
daad, sij briesten.
Die middag waren Co'tijn en
ik getweeën aan het noenmaal
de gasten van de Deense mi
nister van buitenlandse zaken.
Ik vertelde hem van de woede
der Russen. Hij scheen het a.l
te weten, en zat er merkbaar
vice in. .Waarom Jccwuen die
hu niet eens by vie? Ik zou
hun zn goed kunnen helpen",
zo zei de hy. Waarin, dat laat
ik terzijde.
Die middag ontmoette ik
enige van de. Russische gedele
geerden, mij sedert enige jaren
weer, zoals van het. door Co- goed beleend, np straat Zij
lijn verwachte' presidium van
- de grote r o ntwapenlngsconfe
rentte van 1932hielden zij
Rent zorgvuldigwég.- :/v
TwpiaChl'CoItfh' toas'dit.'
Zijn eerste, waardigheid van be
tékenisin het internationale
teas een belangrijk vice-presi-
De PTT en de uitkering I
■iian de 5 procent.
Het berichtje over achtërstand bij derlijk, dat hij altijd toet uit-w
de loonadministratie van de PTT. I noawer moest. zijn. En een n
i van 6 v aardig verteller. Cntiek vêr-
klampen mij non, geven lucht
aan hun verontwaardiging. Ik
breng huh' de boodschap van.'
Colijn over.ffNoott gaan toy;
naar dié man toe, die „olie
magnaat" enz. „Nooit nóóit
zeggen" 'antwoord ik lachende;
het zal best de moeite waard
sim:"
.De volgende morgen ontmoet
iJc hentreér. Zij steken de
straat over naar mij toe: ,J$u,
wy zijn toch maar naar Colijn
toegegaan. Dat is. een kerel"
zeggén zij, met eerlijke bewon
dering.
Dat kon 'Colijn. Hij verstond
dë zeldzame kunst, fouten - te
herstellen. Tact had hij niet,
maar beleid. ••-it.».
Het verheugde nty' altijd,
hem inv de vreemde te ont
moeten. Hij- was een prettige
en hartelijke gastheer. Zó va-
voorkomende in uw blad van o
Januari j.l. is juist, maar kan nog
worden aangevuld. Toen was vast-
gesteld, dat met ingang van I Sep
tember 3350 een tweede toeslag van
5% zou worden uitgekeerd, ontving
het PTT-personeel in de maand Oc
tober bij wijze van voorschot een
bedrag, dat overeenkwam met deze
toeslag over drie maanden, waar
van dan nog vijf gulden werd in
gehouden tor vereffening van even
tueel verschuldigde pensioenrente.
Op 31 December 1950 (vier maao-
den na de 1ste September) had het
PTT-personeel dus nog een maand
toeslag tegoed, alsmede in tsl van
gevallen eer. bedrag van f5,-. Het
zou wel van begrip voor de moei
lijke geldelijke omstandigheden de
zer ambtenaren hebben getuigd, in
dien dit achterstallige voor de 31ste
December was uitgekeerd. Temeer,
omdat velen op 1 .Januari de ver
hoogde huur te. betalen kregen. Uit
betaling van d't achterstallige loon
heeft nog niet plaats gevonden.
M. DE JONG.
droeg hy uitnemend.
vele kicomeiers lange wegen, die
hij heeft aangelegd, van het gemaal
dat eindelijk een grotere capaciteit
zal krijgen, van sloten en afwate
ringskanalen. die allo opnieuw
moésten worden gegraven. Het is
ren gigantisch karwei, de taak om
Walcheren niet alleen te herstellen,
maar ook te. verbeteren.
..We stonden vijf jaar geleden
voor een tweeledige opdracht", al
dus ir Wiersma, hoofdingenieur van
de Polder Walcheren, als wij in
Middelburg, in zijn nieuwe gebouw,
tegenover hem zitten.
„Natuurlyk moest de oorlogsscha
de hersteld én het land worden
verbeterd en opnieuw verdeeld.
Boerenbedrijven van drie tot vijf
ha rooien het niet meer in deze
tijd. Het minimum is acht tot tien
ha. En het Rijk heeft ingezien, dat
nü de gelegenheid, om Walcheren
economisch en agrarisch, te saneren,
moest worden aangegrepen. Het ka
pitaal, daarvoor nodig, is beter'be
steed dan de-./.millioenen, die even
tueel later in- de vorm van steun
zouden moeten worden uitgekeerd";
„En wat houdt- die verbetering
worden verdeeld. Vandaar, dat een
groöt deel van de wegén moest
worden vernieuwd. de afwatering
zeer veel moest -worden verbeterd,-
en nieuwe bruggen moesten komen,1
het gemaalversterkt en de sluizen
gerestaureerd moesten worden"..
- En dit was i'dan de taak van ir
Wiérsma. een extra taak, want rijn
gewone; wérk; beslaat:" hierin, dat hij1
WIJF JAAR zijn de dijken dicht. Vijfjaar lopen de golven weer op Walcherms
v bazalt te pletter. En binnen de dijken zijn de boeren uit de modder
gekropen. Zij hebben het slib van de landen geschept en de gevels der huizen be
vrijd van mosselschelpen. Land, eens verdronken onder water en zand, heeft
weer vrucht gedragen. Huizen en schuren zijn opgeiaDt en nieuw gebouwd. Dat
kon, want de zee kreeg geen kans meer en het Zeeuwse ras is stoer als de dijk
Hoe is het nu, na die vijf jaar, met Walcheren? We hebben het gevraagd aan de
ingenieurs, die werken aan het herstel, aan de boeren. Zii hebben zich niet op
de borst gekJopt en gezegd: Het gaat goed: Zo zijn de Zeeuwen niet. Maar dat het
er goed gaat, is wel zeker. We hebben het vastgesteld tijdens
een rit over het eiland, we hebben het kunnen concluderen
uit wat men ons vertelde. Over een paar jaar zal Walcheren,
weliswaar nog wat kaal, toch de tuin van Holland weer zijn.
We staan, iériyat verloren in de
storm, op de hoge dijk van West-
kapelle. Dé Zuidwester jsagt dreu
nend de golfruggen óp hét kleine
eiland aan. Maar het is geen vraag
meer, of déze zeewering ze keren
zaL Ze klotsen, kapot tegén een
bastion van beton.' Een wie. zich
omdraait, daar boven op die dijk, *n
zilte smaak op ;_dé lippen, ziet'West-,
kapelle.... gehavend, maar veilig.
O ja, de.wind raastwel de aijk
over, het land in 'en daar heeft hij
nog vrij speL Geen bomen vangen
hem op; hier en daar kromt een
wilg, hol. van ouderdom, onder het
geweld van- de storm, maar dat is
geen tegenstand. Als wij in onze
kleine auto dit vlakke land inrij
den, lijkt het of we gemakkelijk
door een windstoot over het eiland
geblazen kunnen wórden, van hfet
ene eind naar het andere.
Maar éven rustig als het wagen
tje door; de regen snort, vertelt
ir Ort, die naast ons zit, van de
,jH*\hebbert menseórgeKouden!?"^
-En.:}iel antwp^rd\lüidh .ïv l 'f
%Ik wandeldfi Jcorï-nadatde' dijk was1 ge-
jtnj; de:Jjyjj0:j'Va0.
"C;tZ.oul elandc"iDé mijnén
'sfi^Mi-'^wdren nog- niet opge
ruimd en het slib lag
•nog een meter .hoog op
het land. Toen:wasdaar
'ten boer aan het werkeen Jobse misschien, of -een Wisse. Tien
vierkante meters van zijn erf was schoon. Eh wat zijn tien meters -
van een Zeeuws erf
ttJe. schiet al op" zei ik, om hem. moed in te spreken.
,J(iek és hier/' en hij veegde met zijn mouw het zweet van
zijn voorhoofd. Nog een weck, dan kan de vrouw weer komme.
M'n huüs is dicht. De schurc nog nil, maer dat za'k'ok nog doc'è
Me motte ommers weer an de slag?"
Het volgend voorjaar had hij gerst geplant op een perceel,
dat onder zand was bedolven. Een storm nam het zand mee en
de gerst plantjes waren nergens 'meer. Hij heeft niets gezegdmaar
wéér gerst geplant.
Nu woont hij in een'nieuw huis cn zijn beesten staan in een
nieuwe schuur. Van - hypotheek wilde hij niets weten.-
wezen, dat is hier de levenswet. Zeeuwen mopperen niet, ze wer-
ken. Ln met hun eigen handen bouwen zc Walcheren weer op."
erop toeziet, dat de dijker» in goede
slaat zijn. Hij is dé man;die na
mens heêl de Walcherense bevol
king de zee te^ lijf gaat en, zo zegt
'hij, „deze vijand laatje. ;.nooit roet.
rust. Een 'Noord westerstorm ..kan -.op
een morgen voor tienduizenden
guldens schade aan de dijken, aan
richten?.; v
„U"weet dus wat u te doen staat;
Watdenkt u, zou het lukken?"
.zijn hier pp Walcheren veel.
bezorgde; gezichten gezet, toen we
vijf jaar geleden begonnen. Maar
de bezorgheid is aanzienlijk afgeno
men. Het ziet er naar uit, dat wjj
„De herverkaveling,
moet opnieuw onder
boeren
reedsin... stelling. 5 van déBarmcr
Verklaring V werd geformuleerd:
„Wijverwerpen de .valse leer. als
zou de Staat, boven zijn bijzondere
opdracht uit, de enige' en totale
ordening van het menselijk, leven
moeten en kunnen worden én al
dus ook de plaats en de taak van
de Kerk overnemen. Wij verwer
pen de valse leer, als" zou de Kerk
Nederland vare met
Nederland
De incidenten, die dezer desen
hebben plaats gevonden bij het ver
trek van de Oranje" uit Djakarta,
zijn voor mij aanleiding de vraag
te stellen of het geen lijd wordt de;
Indonesische bedienden cn schepe
lingen, die vooralsnog op Neder
landse schepen aanwezig zijn, te
doen verdwijnen. Niet alleen vele
Nederlandse werklozer., zcuden hier,
wel bij varen,' ook .de. Indo-Euro
peso groep, verbliifhóudend in de
Rrpuhliek Indonesia, cn vooral de
jengeren daaronder, zou met en
thousiasme bereid zijn in vrijkomen
de vacatures te voorzien „Neder
land vare met Nederland" zij ons
devies. ^DJURUMUDI".
Te Den Haag of
in Den Haag
Totnogtoe heb ik steeds gezegd
en geschreven te Amsterdam maar
in Den Haag, in De Bilt, in Den
Briel. Ik geloof echter .volstrekt in
het gezag van mijn krant en nu zie
ik in uw blad geregeld te Den
Haag. Daarmede in overeenstem
ming heb ik mijn kinderen ge-:
vraagd voortaan te zingen;
Te Den Haag daar woont een
graaf,
En. -zijn zoon heet Jantje enz.
1 /v /•.--1 j' M. B.
De Duitse kerken zijn steeds weer S1ih ket nieuws". Men Llc
hoeft slechts tê denken aan de belangrijke rol die zij spelen iri boven haar bijzondere opdracht
de discussie over de herbewapening! Dié rolas des cte belang- _Plichten _en
rijker, omdat zij in het gespletén Duitsland een lichaam verte- Cn kunnen toekennen en^odoenue
genwoordigen, dat zijn leden zowel in het Westen als in het tot een orgaan van de Staat
Oosten heeft. worden."
Christus, aldus dr Heinemann.is
Over die kerken, althans de pro- den vorstendommen en kerkennkt slechts - de Heer der Kerk,
testantse, hield onlangs dr. Gustav in de „Evangelische Kirche maar ook van t!e ganse aarde. Als
Heinemann, die uit protest tegen Deutschlands." Maar niettegen- rijn leden hebben wij een'opdracm
Adenauers remilitarisatle-politiék staande die. overkoepeling bleef aan 'de wereld. De Evangelische
de zelfstandigheid der landskerke» Kerk van Duitsland is op het. ogen
blik het enige lichaam,
y dat., alle 'drie de Duitse
staten, nX Oost-Duits-
Tand, West-Duitsland .en
het; Saargebied repre-
sehteren kan. Dat brengt
met zich rr.cde, dat do
toch óók weer gehandhaafd, zelfs wereld overal de kerk tot haar
in het opzicht van de leer. Avond- werktuig tracht te maken. Overal
bestaat nog geschiedt dat met dezelfde midde
len. In de Oostzone worden de paar
als minister van binnenlandse za
ken, der West Duitse-
republiek ontslag nam»
in Zwitserland enige
redevoeringen. Hij deed
dat in, zijn kwaliteit van
praesés van de Synode
der Evangelische Kerk: ;v
van Duitsland. De jarén tussen bei
de wereldoorlogen waren in de
Duitsè kerk jaren van hernieuwde maalsgemeenschap
bezinning op het evangelie, zeide niet eens.
Deze iveek .r.
dr Heinemann. Hij herinnerde aan Eeii belangrijk gevolg van de ge- communistische predikanten tegen
de strijd, die binnen het grolerege- wonnen zelfstandigheid is, dat het. de kerk uitgespeeld. Tn het Wester,
heel der kerken door de „Belij- a}thans met de raaatschappelijKe worden de afzonderlijke kerken
dende Kerk tegen het nationaal- eenzijdigheid gedaan raakt; de tegen elkaar uitgespeeld,
socialisme als anti-christelijke we- kerk js niet meer gGli:k vuorheen Dr Heinemann doelde daarbij op
reJdbeschouwmgf) was gevoerd. De kerk ^cr heersende klasse. De het feit', dat Niemöllerg houding
„Barmer Thesen van 1934 dienen WGg. naar de arbeidersklasse wordt tegen de remiiitarisatie met harts-
ook nu nog de kerk als gids op gebaand. Die nieuwe oriëntatie tocht door de leiding der ene
naar weg. vindt uiteraard "enerzijds Instem- landskerk wordt gedeeld, door die
Het jaar 1945 maakte de kerken ming, anderzijds blijven velen er 'der andere echter "weersproken,
los van alle bindingen met de nog vreemd tegenover staan. Doch hij" besloot: Als de Evahgeli-
staat. Eindelijk, na vierhonderd .Het accent komt hier cn daat sche Kérk het. in een kwestie als
jaar, werden de Duitse kerken zelf-, gelukkig meer op de gemeenten te deze niet eens is, toch komt haar
standig. Men zoekt thans'allerwe- liggen; De leken gaan meer dan eenheid daardoor niet in gevaar,
gen naar nieuwe oriëntatie en ooit aan hét kerkelijke leven deel- Het politieke oordeel kan verschtl-
nieuwe organisatie. Men keert zich nemen. Men denke ia dit verband lend luiden, zonder echter de ge-
af van de oude hiërarchische struc- aan de Kirchentag. het vorige loofseenheid in gevaar te brengen,
tuur ten gunste van het lekende- jaar teEssen, en die dit jaar te. Dc Kerk strijdt allerwegen tegen
ment 'en van een synodale op- Berlijn zal worden gehouden. de vrees, die op het ogenblik de
bouw. Het belangrijkste kerkelijke Het gèvoel kerkelijk verant- mensen zowel ir. het. Oosten als in
feit'na 1945 was de aaneensluiting woordelijk te zijn dient echter bij het Westen beheerst, en eveneens.
in 1948 van alle 27 „Lanaskerkcn" de gemeenteleden uit te groeien strijdt'zij tégen de'valse hoop die hnpveö te vrezen 'omdat onze hoc o
het overblijfsel van het samen- tot hét besef van een politieke ver- men -op- menselijke - ideologieën hoeven te Mezen omaat-onze nocp
vallen'eertijds van de onderschei- antwoordelijkhcid, zoals., deze.stelt. gesteld is op goü.
jï/f öRGEN, 34. Januari, wordt
-* A tb crt.-. Schuiéitzer 75 jaar.
Dat is de .betekenis van boven
staande code. In oorlogstijd- wor
den legeronderdelen, operaties
en task-forces aangeduid met
codenamen.
Dat .wij iré odrtópstljcl leven
weien wij- nu wel. Tenminste:
wij weten datt e r. t e r l ij k.'Lces
de Korea-berichten maar. Weien
uijj het ook eig erilfj k Want
dat staat 'niet zwért op tuit in'
i, courant. Al heeft elke journa-^
list en elke krantenlezer (ja zelfs
elke analphabeétj met die strijd
op leven en, dood' te :'maken: jé
schrijft en leest.:.-erf Mets over,,
.-totdat er even-iets: van zichtbaar
wordt bij de verjaardag van
Schtoehj-'r, de Europeaan, dc
Man van Wereldbetekenis, die
zichzelf echter alleen mcar kan
zien als een oud en vermoeid
dienaar van zijn mütkènde me
demensen en aldus van God.
Want daar in Afrika is onder
codenaam A. S. een .'task-force
75 geworden, die bewust strijdt
aan het anii-dacmonische front.
Die betoust vrijwilliger werd in
het grote offensief van God dat
begon met het commando door
Christus gegeven:
Dient elkander door
de liefde:.
Wie de moeite neemt Romei
nen 12 op te slaan bij het ne
gende vers, ziet in de Militia
Chfisti. A: S. vooraangaan:
„De liefde zij ongeveinsd.
Weest 'afkerig van het kwade,
gehecht aan het goedein
ijver onverdroten, vurig van
geest, dient den Heer."
En werpt zichzelf weer vol
moed tn de strijd.
OBERMAN.
De Kerk getuigt, dat wij niet be-
wcl zullen slagen".
„Hebt u voldoende medewer
king?"
,.ln het begin hebben we ons af
gevraagd. wat toch Dén Haag be
zielde als wij -hoorden, dat vergun
ning was verleend tot het bouwen
van een. nachtkroeg, terwijl hier...
enfin, ik hoef u niets te vertellen.
Nu werken we goed samer», ook met
dc ambtenaren, die van buitenaf
hier zijn gekomen".
In de wachtkamer van het bureau
Huiiverkaveling hangen .twee kaar
ten: Walcheren zo hei was m Wal-
cheren zoals het wordt. Op ccn
ruwe houten ba1zitten drie boe
ren met verweerde gezonde koppen,
dc korte pi;peste!en nadrukkelijk
in de mondhoeken geplar.t. Achter
hun rug is een primitieve wand
schildering: Walcheren, met in de
dijk een emorm gat. dat wordt ge
stopt door een brede boer. die er
middenin zit.
,.Wat vinden jullie van die her
verkaveling?"
Ze zwijgen, minstens drie minu
ten. Zo zijn de Zeeuwen wel: be
dachtzaam.
„Wil ik joe noc es wat zaeggc? Den
ene us der goed mee. den anderen
slecht. Zo dtenke ons daerover".
Maar ais we doorpraten, valt het
wei mee. De ingenieurs en de amb
tenaren hebben kans gezien, het
vertrouwen van die boeren te win
nen. De boeren hebben begrepen,
dat dis meneren in hun stadse pak
jes precies hetzelfde willen, als zij:
Walcheren bewoonbaar maken. Ze
hebben ook gezien, dat die meneren
daar hard voor willen werken en
dat hun plannen zo gek nog niet
zijn. Zij zullen ervoor zorgen, dat
hun stukken land niet als tot dus
ver, kilometers uit elkaar liggen,
dat het met de afwatering in orde
komt en dat de wegen verbeteren.
En zij geven waardevol advies
over landbouwproblemen.
In het algemeen geldt: torn nooit
aan het eigendom van een Zeeuw.
Maar deze Zeeuwen staan grif hur.
grond af. Ze hebben begrip voor
de toestand en misschien hebben ze
dat geleerd teen zit. ook de rijk-
sten onder hen: één. twee jaar
aan de dijken hebben gewerkt. Zil
veren gespen, groter dan rijksdaal
ders. gouden knoppen, een lieve
cent in de linnenkast, maar ge:
sjouwd hebben ze, van vroeg tot
laat.
juwee] van Gothische. schoonheid.
De gevel, rijk bewerkt als wellicht
geen andere in NederUnd. is gro
tendeels gereed. Ook de beroemde
Coertoren met zijn beeldengalerij
is na jaren van toegewijde, minu
tieuze arbeid in oorspronkelijke
staat hersteld.
„Wij vroegen eén Middelburger,
hoe hij het- vbiidr dat zijn stad
huis.
„Meneer." viel hij ons in de rede,
„we hebben hier in Middelburg ge
dacht. dat het nooit in orde zou
komen, maar wc beginnen er ver
trouwen in te krijgen Toch zijn.
we pas tevreden, als de ruitertjes,
o weet wei. hoog in de toren, weer
hun steekspelletje spelen. Maar zé
Rebben beloofd, dat ook dat terug
komt."
Het komt terug, vast en zeker.
Ambtenaren van de Dienst Her
bouw Walcheren hebben ons mee
getroond naar eer. kaart van de
stadskern, die vrijwel volledig was
verwoest f
„Kijk," zeiden zc. „dat' blauwe is
nieuw gebouwd •..of gerestaureerd."
Nagenoeg de hele plattegrond
was-'blauw. ..Hier., cn- daar; man
keert nog een pand. maar 2'2
woonhuizen, 193 winkelpanden .én.
enigetientallen hotels, banken en
mdustriebedrijven" werdénver
woest of beschad i gd/ ..Daar komen
.dan nog negentigpanden,.ver-
spreid in de stadskern bij.
We hebben* Middelburg door
kruist. En ons verbaasd over de
vooruitgang sinds een jaar of drie.
Aan de stadsrand /-'rijn. honderden
huizen bijgebouwd "en in de bin
nenstad valt eén oorlogswond hier
er daar nauwelijks op. De onder
bouw van de Lar.ge Jan.is gereed,
aan de spits wordt hard gewerkt;
de Nieuwe en de Koorkerk bij de
Abcüj worden .weer lang gebruikt;
alleen voor de Abdij zelf is nog
niet voldoende geld beschikbaar.;,
In 1953' moet -Midetburg klaar
zijn, want dan. beslaat de stad'850
jaar. Of er dan feest zal worden
gevierd, och, dat-weten: de Zeeu
wen nog niet. Uitbundig: en luid- i
ruchtig zyn _is niet hun sterkste
kant. Zij danken liever, in stilte.
..Walcheren is te klein gewor
den", zegt de heer Van der Werff.
die de herverkavelingsplanncn
moet uitvoeren. Gelukkig staan,
ons drieduizend, ha in de Noord-
oostpoldor ter beschikking cn daar
kunnen de Walchèrse boeren zich
vrijwillig voor opgeven. De achter
blijvers hebben het niet gemakke
lijk. Toch houder, .ze vol en wer
ken, door. 'Het: Rijk, bouwt enver
pacht nieuwe boerderijen én aan
het drinkwatetprobleem wordt ge-;
werkt."
„Ook /.hoge een drinkwatèrpro-
bleem?"
„Ja, vooral vóór de tuindersen:
het vee, In de zomer rijden, tank
wagens af en aan iéh- .dat kost .eéri
boer zestig tot negentig gulden per
ha per jaar extra. Maar dat wordt;
anders."
Men kan niet anders dan 'dc heer
Van der Werff op zijn woord
loven. Het enorme werk van de
herverkaveling is' immers ook ge
lukt? Einde 1952 zullen alle nieuwe
kavels in gebruik zijn!
Langzaam, maar heel zeker,
komt ook Middelburgs stadhuis
zijn ontluisteringen .te boven. Een
bode heeft ons trota. het interieur
laten zien,, waarin vrijwel niets
méér herinnert pan dc schade, die
helse .fosforvTaüimetri hadden aan
gericht. De Burgerzaal is. weer eeri
L.'hVV-:
EMM
van de
geworden.
alle del
aangem
Ten sl
anngcw
werden
22 van
1« ha.e
veerd
boeren.
Het, x
lijk. de
werd
pachter
en dat
/.waarts
