Öp de bromfiets door acht landen
in zes weken
Spanningen en gewetensconflicten onder de
christenen in de Oost-Duitse zone
De hele wereld ligt
voor ieder open
Tussen Lloyd George en de Duitsers
Moet Ueens
hóren!
t
ik gehuicheld"
K EN
Tussen de
wolken kra bbers
Zaterdag
-«•i 1951
Naar Venetië
Na mijn vertrek: uit Wénen, klom
mjjn bromfiets- met stevig meetrap
pen mijnerzijds maar zonder stop
pen; over de Semmeringpas. glipte
tussen: de Karawanken en de Ka-
- rinthisebealpen - door en bracht
mij naar de beroemde lagunenstad
Venetië. Enige dagen later snorden
■wjj verder naar Padua eh begon-,
nen daardapper aan de duizend
kilometer lange weg langs de Adri-
atische Zee. Evenals de Oostrij
kers 'waren de Italianen buitenge
woon geïnteresseerd in -,mijn mo
tortje. Ofschoon het onophoudelijk
geratel en geraas van hun eigen
soortgelijke producten meer kennis
van zaken deed veronderstellen,
konden 2*2 maar niet raden, dat de
aandrijving geschiedde door een
rol, die op de voorband rustte.
De overvloed van nieuwsgierigen
benauwde mij op den duur teveel
en ik ging ex toe over, rijdende te
ontbijten en te lunchen. Een rns
broodjes of fruit stak ik tussen
stuur, lampen kabels en zo at ik
ongestoord. Varj het landschap en
het zuivere blauw der zee genoot
ik dan even rustig; als zat ik in bet
restauratierijtuig van een treinOp
een trein bad ik nog dit voot*. dat
A LS aJIe rechtgeaarde razernijen begon .ook dit heel
onschuldig. Ik kocht voor mijn fiets een hulpmotor-
»tje, dat er degelijk en betrouwbaar uitzag. Daar stak niets
kwaads ia, meende ik. Vol trots tufte ik er mee weg. Van
het geschreeuw van de straatjongens trok ik mij weinig
'aam. ï>e sportieve afschuw, die uit de blikken der trap.
fietsers was te lezen, verklaarde ik uit hun onbewuste
jalouzic. De motorrijders, die
mij' inhaalden, keken spottend
of medelijdend naar het kleine
■machinetje, waarmee je niet
-■eens een behoorlijk ongeluk
kunt maken. De vrolijkheid
van mijn huisgenoten om het
j struisvogeibenziietankje kerf-
de mij ook in de ziel. Het nieu
we verkeersreglement was
voor mijn gesard en getart ge
moed beslist te veel. Maar van
mijn kleine motor scheiden
wilde ik niet meer. Er bleef
.mij niets anders over dan in
het. holst van de nacht mijn
rugzak en de zijtassen van
mijn bromfiets te pakken en
stilletjes te verdwijnen. Gp
Hetzelfde ogenblik dat mijn
kostjnffrouw gewoontege
trouw om half acht met baar
harde knokkels tegen mijn ka
merdeur iawaaide, zwiepte
juist de Belgische douane de
slagboom voor me omhoog. En
daarmee was mijn ballingschap
begonnen.
Voortgedreven met een mengsel
van benzine, olie en miskenning
trok het hulpmotortje mij reeds de
eerste reisdag naar het stadje Mau-
beuge in Frankrijk. En de avond
van dertweede dag reed ik al tri
omfantelijk over de Avenue das
Champs -Elysées in Parijs. Deze
prestatie,-.bijnavijfhonderd kilome
ter in twee dagen, 'wilde ik direct
naar Jhtüs "schryven,: maar dat zat
me niet glad.' Mijn poisen waren
door deonwennigheid doodmoe ge
trild. -Ook werd de die eerste avond
zo stijf als een plank* terwjjl mijn
Zweefzadei tnet Spons rubber dek
aanvankelijk enigszins geëmailleerd
aandeed- Maar toen ik: bij Bazel
Zwitserland binnenreed- en rond
keek in dit keurige en kleurige,
.door de oorlog gespaarde landje,
toen had ik allang de juiste fiets-
boudirrgen gevonden en kon. ik ten
volle van de schoonheid van het
berglandschap genieten. Gelukkig
behoefde mijn' motortje dé .125 kg.
■die bromfiets, berijder en bagage
«amen.-wogen. niét tegen ai;die ho
ge bergen op te sjorren. Hoofdver-
keerswegen zijn gewoonlijk wel zó
aangelegd, dat ze zo weinig moge
lijk stijgen en dalen.
Er was niets, dat mij belette, de
..tocht door Oostenrijk te. vervolgen
.tot Wenen, tenzij misschien de
Russische controle aan de grens
van de Sovjetzóné van Oostenrijk:
bezwaar zou maken. Maar dat viel
erg mee en de controle bleef hoofd
zakelijk beperkt tot een herhaald
knijpen in het voorgeschreven,
maar nooit gebruikte toetertje op
mijn stuur, -wat dé, jonge Russische
soldaten veel vrolijkheid scheen te
verschaffen. y*1
^enen,' dat ik- na tien reisdagen
bereikte,liét mij niet eerder los
dan na een week kijken en genie
ten. Men begrrjpe goed: de refe ;zelf
nam - slechts een; dikke zes weken,
maar door verblijf in verscheidene
van Europa's Schoonste steden
duurde dé onderneming in het to-
.taal elf weken.'
r.» W 4-UTAA ^aIaH ml. An I- Mil. VaIaI T rv> m A r. Cn, A-Kt —J.' t. h
hiedenis in twee delen
en het for-
lil op ln rnijn hoteL Immers, Spa
is Klein en er liepen meer dan 900
jrpen doodgewone brom-
1 fiets heeft het
gepresteerd om in nauwe
iijks zes weken tijds rijden
zijn eigenaar, de jonge
Hagenaar Renê W't&'nfr,
door acht landen en tzvee
werelddelen te vervoeren.
Het 26 cc cyVmdertje is
sterk genoeg gebleken om
Alpen, Apennijnen en At
lasgebergte U overwinnen.
Een fantastische tocht over
Parijs en Wenen, Venetië
en Brindisi, Tunis en Algiers werd gemaakt met een motorfiets
van slechts een halve paardekracht. Zevenduizend kilometer lang
was de reis, die door Karinthië, Calabrie 'en Kdbyïtë leidde.
De kracht voor deze gehele onderneming werd geput uit niet
meer dan honderd en zeven liter btnzjne. Dtt hele rm duurde 77
dagen en Renê reed gemiddeld 15B$lfter dag* Vorig jaar maakte
Renêdie men hier met zijn motorfteis^tmnidden van Algerijnen
ziet, een liftreis naar Frankrijk met 25,op zak. Hij stelde voor
zichzelf vast] dat jiijfnooit stüstamidê auto's £ou. aanhouden om~
dat er veel mensen gyn* die het jn zo1 n geval moeilijk vinden om
te. weigeren en dan een lifter; tegen hun zin meenemen. Ook
Zorgde hij er voor pas na etenstijd bij de boeren voor onderdak
aan te kloppen. t-.-. 1
Hij nam nergens gcid aan eh werkte ook niet onderwegHij deed j
het werkelijk met die 25,cn kwam op 29 Mei 1949 dan ook j
uitgehongerd naar huis. Hij zei toen: Jk heb er geen spijt van,
maar ik doe het nooit meer." Dat was niet helemaal waar, want
daarna ging. hij nog vier keer op reis: drie keer liftend en de laat
ste keer op een bromfiets. I Februari gaat hij weer voeg, weer per
bromfiets, nu naar Spanje, Portugal en Marokko. In dit verhaal
vertelt hij wat hij op zijn laatste reis beleefde.
Een geschiedenis ii
J vormt het begin
tuin van mijn loopbaan als journalisten rond. Allicht hadden
I conierentiejournaüst. Zij speelt enigen mij gehaast heen en weer
S op de eerste vrije ontmoeting zien lopen. Ik wilde vragen ver-
tussen geallieerden cn Duitsers, mijden.
te Spa in de voorzomer van 1920. Na twee uren, om half t\free, ga
S. F. van Oss vertelt ervan op ik weer de straat op. Onmiddel-
t andere manier in zijn ..Vijftig lijk blijkt mij. dat alle collega's
Jaren Journalist". Zijn geheugen van het bezoek weten. De we.
speelt hem echter danig parten; reldpers is reeds voorgelicht, he
's aan zün goede trouw valt niet te halve mijn eigen blad! Ik ontmoet
twijfelen. Volgens zijn verhaal. Max Blokzijl, die een slecht col-
zou echter het tweede deel. dat lega was. «geheimzinnig doende
een nogal bewogen parlementair en. wat in de internationale jour-
J naspel had in •Nederland, niet nalistcnwereld weinig voorkomt»
c mogelijk zijn geweest. geneigd om te misleiden. Ora hem
De conferentie was v ast gel o- op de proef te stellen vraag ik, of
s pen. De geallieerden stelden eisen, hij iets van de ontmoeting weet.
fe voor kolenleverantie. die de Hij draait ér, zoals steeds, om-
y Duitse minister van Buitenlandse heen, waarop ik hem lachend ver.
Zaken. dr. Simons, onvervulbaar laat Ik verzoek Dietvors. de cor-
J achtte. Het oordeel v i Hugo
Stinnes, toen de machtigste in-
I dustriële magnaat in. Duitsland,
S had bij hem groot gezag. En Stin_
I nes zei „neen".
Het zag er dreigend uit. ook in
Duitse ogen. Op een morgen al
J bijtijds ga ik naar de Duitse dele-
i gatïe. Er is daar verslagenheid.
Q Óe secretaris van Simons, dr.
S Bemhard neemt mij ter zijde.
respondent van de Maasbode, te
trachten de N R.C. nog te berei
ken. Dat leek onwaarschijnlijk,
door het toen nog trage van de
telefoon onder beursUjd. Mijn
Rotterdamse „concurrent" slaagde
er echter in mijn blad die dienst
te bewijzen.
Ik zelf had wat anders te doen.
Het was mij nL gebleken dat in
vele berichten mijn naam ge-
ik na een ruk van honderd kilome
ter tegen het middaguur mijn ver
voermiddel het strand kon oprij
den en verfrissing zoeken in het
merkwaardig heldere water van ce
Adriatische Zee-
Zo arriveerdv ik tenslotte in
Brindisi op de „hak" van Italië.
De mensen daar wilden nauwelijks
geloven, dat ik er met dat_ kleine
ding al drie er. een half duizend
kilometer op had zitten. Of ik er
nooit pech mee had? Natuurlijk
weL Een paar maal had ik; een
bougie moeten schoonmaken, een
sproeier doorblazen, en een band
plakken. Verder was de koppelings-
kafcel, waarmee de motor zo han
dig, van de band kan worden ge
licht, in de handle aan het stuur
afgebroken en weer vastgesoldeerd.
Eu ook had de bromfiets ergens in
Tirol eens een uurtje bij een me
canicien doorgebracht, omdat door
onbekende buitenlandse oliesoorten
de cylinder was dicht gekooid en
de motor zijn-fut verloor. Dat laat
ste moest trouwens in Brindisi
weer gebeuren- Ik had nu eenmaal
verzuimd, bij de motor behorende
olie mee te nemen. Maar de kern,
de; hoofdzaak van dei motor was en
bleef goed; Toén ik -* mijnreis van
Brindisi naar Palermo voortzette,
kwam ik, door, Calabrië. het land
van: de; ongekende üafmoede. Daar
was ik gedwóngen Over een hon
derdtachtig kilometer weg in .aan
leg te V hobbelen en te bonken, tot
ïk het gevoel kreeg, een verticale
boksmatch., té verliezen. Maar van
de snelheid kon niet veel af. want
ik moest mijn boot in Palermo ha
len. Na deze Calafcrische weg
wachtte mij een rit van 182 km
door Siciliaans bergland. -Mijn
bromfiets bracht mij er echter in
de vereiste zeven uur doorheen.
Wij kwamen net op tijd in dé ha
ven aan.
Op de boot
De volgende morgén droeg Ik
mijn bromfiets van boord; en re
den we door Tunis,, de witte stad
op de Noordafrikaanse kust- Het is-
onmogelijk in weinige woorden
mijn indrukken tijdens die eerste
dagen in Tunis neer te schrijven.
En niet minder is er te vertellen
□ver de reis dwars door Tunesië en
Algerië. Van de strohutten en pa
leizen der Arabieren, van de smal
le weg, uitgehouwen in een steil én
grillig rotsgebergte, vijftig meter
boven de roerloze zeespiegel en
van avondrïtten in door de maan
verlichte valleien in Kabylië is niét
minder te vertellen"'dan van de
wonderstad Algiers en van Oran.
En ook van het gevangenisje in
Novi, waar ik mocht slapen, ter
wijl twee bullebijters de hele nacht
aan mijn celdeur stonden te snui
ven en van de vijf. man politie tn
LtON
HETiË
MIDDELLAND.
burger', die voor de gezelligheid
met mij mee gingen winkelen tót
verbazing van het stadje Mosta-
ganem. Bromfietsend door Afrika
verveelde ik mij geen seconde-
Vóór ik het wist had ik er ander-
WENEN: het eerste reisdoel is
'bereikt
halfduizend kilometer op zitten en
voer ik terug naar Europa, waar
ik via Marseille cn Parijs huis
waarts keerde.
Waarom is deze reis per brom
fiets om de Alpen en rond het ge
hele Westelijke bekken van de
Middellandse Zee van belang? Om
dat het de straatjongens matigt in
hun oordeel? Omdat het de -andere
weggebruikers met wat meer re
spect naar deze nieuweling doet
kijken? Orndat het de heren regle
menteer ders van het wegverkeer
misschien tot mildere gedachten
over het; rijwiel met hulpmotor
beweegt? Niet in de eerste plaats.
Het belangrijkste Is, dat duidelijk
is r aangetoond, dat de bromfiets
méér is dan een handig vervoer
middel voor locaal verkeer alleen.
Voor zeer velen is de mogelijkheid
opengegaan om hun vacantia tot
ver in het buitenland te. gaan door
brengen. Wie het liften verfoeit of
zijn fietstochtjes naar de Ardennen
niet. wil blijven herhalen, kan thans
met eéh eenvoudige, soUde huip-
motor verder komen. In twee da
gen ken hij m'Parijs zijn. Zwitser
land ligt vijf dagen weg, Wénen
kan worden bereikt in tien dagen
cn in et vier en twintig liter ben
zine de Rivièra.
De normale sportiviteit, waar
over de meeste mensen bekrhi^ken
en het geld voor eten en si ^en
onderweg is het voornaamste aat
men nodig heeft. Met zijn beschei
den snelheid, niet te gering om tij
dig weer thuis te zijn. niet te groot
om rechtop zittend van landschap
en stedenschoon te genieten, brengt
de bromfiets zijn berijder na een
dag in de buitenlucht overal voor
de deur.
Van de auto heeft men eens
gehoopt dat hij de volkeren
zelf dichter bij elkaar zou
brengen. Hetzelfde verwachtte
men van het vliegtuig, doch
het bracht slechts de diploma
ten sneller bij elkander. Zal de
kleine bromfiets klaarspelen,
wat grote en machtige moto
ren niet tot stand konden bren
gen? Het antwoord op deze
vraag ligt nog verborgen in de
zomers, die wij vóór ons heb
ben.
KENé WILLINK
fc „Kunt Lloyd George bereiken?1' noemd was. Hoe wist men dat?
„Ik hoop wan wel. als het no- n- n..;*— J
dig is," zeg ik. „Kijk." gaat dr.
J Bemhard verder, „de zaak zit
v hopeloos vast. Mijn minister is
echter overtuigd, dat hij Lloyd
v George van de juistheid van ons
I standpunt kan overtuigen als hij
A, gelegenheid krijgt met hem te
spreken. Mill er and heeft ons een.
5 beleefdheidsbezoek gebracht. Maar
v van de-Engelsen hebben wij niets
J gemerkt. Dr. Simohs kan. als
S overwonnene, niet van zich zelf
I uit om een onderhoud vragen,
s. Van de buitenwacht, quasi zonder
voorkennis van mijn minister.
De Duitsers konden zo loslippig
zijn. Ik ging naar Annette et Lu-
bïn met het plan mij te bekla
gen. Ik meende immers, gecom
promitteerd te zijn door deze in
discretie tegenover de Engelsen-
HERINNERINGEN
aan internationale politici
*;;yani.rwv-
Dr M. v. Blankenstein
zou Lloyd George moeten verne-
men. dat het nuttig ware als hij
Dr Simons tot een. gesprek uït-
S nodigde."
De heer S. F. van Oss had goe-
de betrekkingen met de Engelsen,
Ik vraag zijn 'raad. Wij moeten
J Philip Kerr zien te bereiken, zegt
hij. Kerr, de latere Lord Lothian,
f alwetend, intelligent, mysticus,
S was toen de zeer invloedrijke par-
ticuliere secretaris van LÏoyd
George, zijn levende hand-ency-
cl opaedie-
Per telefoon wordt een onder-
Ik wilde hun kunnen: uitleggen,
hoe het gekomen was.
Dr Bemhard verzekert, mij» dat
er van hun kant niets kan zijn
uitgelekt. Slechts weinigen heb-
ben ervan geweten en- van. die
err zien te bereiken, zegt weinigen ben ik zeker,reide hij.
Ja. dan Was er maar één, andere
mogelijkheid. Van Oss was jour
nalist, zou dus niet gepraat heb
ben.
Terug dus naar de Engelsen.
Daar word ik met een glimlach
aangehoord. „Ja. natuurlijk heb
ben wij het verhaal verspreid.
J houd geregeld, voor onmiddellijk, oen wij net vernaai verspreia.
I Van. Oss en ik gaart er heen. Ik' Gü- hadt; m>g-met. uw:ihielen:.h^
s leg - Kerr het geval uit Zonder: gelicht óf wü riepen, de .Engelse
I navraag bij zijn baas zegt hij:,sDr journalist' :^eén, l»et^-dé:; op-
v, Simons wordt om half twee van- drtcht het feit en, de toedracht: in
«middag hlerverwacht-^ jMaar,
er moet een officiële uitnodiging
v zijn," merk ik op. „Die zal ex bij-
tijds zijn. -Maar wilt tl'dr Simons
N alvast waarschuwen?"
I Ik ga naar het hooggelegen ho-
tel Annette et Lubin, waar de
Duitsers in afzondering onderdak,
J hadden gekregen, en breng de
boodschap over. Daarop sluit ik
uw belang ook.
Dit laatste bleek op den duur
juist. Ik kreeg er ciandizie door op I
dat gebied, het werd mijn specia- v
liteit en in de komende jaren, tot
aan Hitler toe, was er heel wat
interessant werk van dien aard J
aan de winkeL Het verschafte rriij I
een reeks van jaren zelfs de be-' N
langstelling van de^ Russen.
Voor dr Simons liep het -geval V
wat verrassend- -Hij reed om half
twee uit in de verwachting, Lloyd n
George van zijn stoel te praten, tj
Het omgekeerde gebeurde; Si- J
mons zwichtte voor de tovenaar -
uit Wales. Maar in ieder geval'
was een conflict-vermeden.
Toen later, in het eerste Pools-
Russische conflict, de Russen voor
Warschau stonden en niets hen
meer scheen te kunnen stuiten,
bezocht ik, juist op het kritieke v
moment, te Londen Philip Kerr.
.Hebt' gij geen boodschap?" vroeg V
hij. „Neen," zei ik met verwonde- I
ring. ,,Wij hadden zo graag weer v
een boodschap gehad. Toen te Spa
kwaamt gij als een engel uit deJ
hemel." Ik keek naar mijn vleu-
gels. Maar zjj waren er niet.
Nu moet ik nog het dramatische
naspel vertellen, dat in Nederland' I
indertijd veel opschudding ver-
wekte.
allë j richfingêrii 'te vertellen, i Im
mers, de Fransen z\jn zo wan
trouwig. Daarom had Llóyd Geor-
gé-'óök'de-Dnitsërs niet"braöcht.
De Fransen denken., altijd aan.
Dttits-Engelse conspiraties, tegen
hen. Dat wilden wjj in dit geval
vooral voorkomen. Dus was het
in ons belang, uw aandeel te ver
klappen. En..., waarschijnlijk in
Advertentie iI. ftf.J
Probeer "eens critisch
een BOSTON. "Wedden»
dat U dan ook een
vaste roker wordt van;
BOSTON, de ideale
combinatie van
rijke Virginia-smaak
en perfecte
mildheid.
jJVoor ik thans ."zeg: In de naam keljjk blad aangaande de kerk in de kg.;; Stalin-cantate en die wd-
deé'ifKaders en des Zoons en des Oost-Duitsland schrijft. dat zij gsrden efe woorden te zingent „Trifft
•■•Heillgièn;Geestes,moet 'ik u. opeh- voortdurend heeft te lijden onder dich der Hunger, daan-bet* nicht,
:10k,;z»n(iè. belijden:de -vijftiende spionnage. ,4ederé predikant weet, doch fluch" (treft je de honger,
October heb; ik gehuicheld en het dat minstens een lid van zijn ge- bid dan niet maar vloek)?
jjËsfangetféfM ongeloofwaardig ge- meente' ln -dienst van de politie Het merkwaardige en dit tot
maakt"' staat. Vele predikanten lijden onder slot was, dat zij niet werden ge-
De Christenen in.de Oostzone ie- 't maatschappelijk isolement waar- straft, doch van verder meezingen
ven in grote zielsnood. Een Oost--in zij moeten leven. De protestantse vrijgesteld.
Óver de moeilijke situatie Duitse predikant schreef hierover jeugd staat voortdurend onder ver- --v
vQT.E-a^ in rlo nórtp «WÜ weten geen antwoord meer denking. De efficiente wijze, waar-
waarin ae KSiheii in ae uuait- aan u te geven. Wij. zijn niet op de op zij ook nu' nog haar samenkom-
lijke zone van Duitsland ver- bres gaan staan voor de Getuigen sten organiseert, geeft vaak moel-
Wpn Meestal had dat nieuws van Jeilova- toen die werden gear- lijkheden. De protestantse jeugd
Keren. ïvieestai naa aat nieuws resteerd onder de dwaze beschuldl- houdt niet alleen van zingen, maar
betrekking op uiterlijKe moei- ging, dat zij opder godsdienstige zij is ook de enige groep onder de
liikhpdpn waaraan dp kprken vermomming alleen maar agenten jonge Duitsers in de Sowjetzone,
lij Kneuen, waaraan ne Kerken VJU1 de Amerikaanse generale staf die waarlijk zingen kan. Haar
en haar léiriert Wnroen nlOOt- waren. Wij hebben mets ondemo- kerkdiensten en feestelijke bijeen-
'riu en dan 'hebbe'n wij in
r deze rubriek iets verteld
Deze week.
komsten overtreffen
plechtigheid en schoonheid
de bijeenkomsten van de
communistische jeugdorga
nisaties. Geen. wonder, dat
dé partij dit alles met
afgunst aanziet en niet
ën haar lèiders "Worden bloot
gesteld. Thans iets
over de innerlijke zwa
righeden waaronder
men in Oost-Duitsland,
als. men nog Christen
wil zijn, moet'lijden. Over die ;Ilen tegen de show-processen, die aarzelt om allerlei moeilijkheden in
irnierlfikè zwariohpdpn ixartel precies als die van de nationaal- de weg te leggen."
rm njKe zwarigheden .vertel- socialisten alleen maai- op willekeur Ook uit deze mededelingen van
len dè persbureau* mets doch en rechtsverkrachting .berusten. On- Otto Piper blijkt, dat de atnpd .tus-
dio mnpiliikhprip-n vïirt er niet ZG kinderen schrijven naïef of. te- ssn de .kerk en de communistische
r raoemjKn^aen zön.er met ,én beter wate„ io scha<11 op_ aMl v6oral strijd a omyde.pel
mincler erg ora, Hoofdzakehjk stellen over onderwerpen als: van de jeugd. Het godsdaëhstohder-
ziin 't geWëténs-conflictcn. die «Waarom Stalin.de beste vriendva'n wijs. dat in het rooster;van d^mid'
j. - - het Duitse volk is" en geven op der
de Oost-Duitse Christenen lil gelijke vragen vaak zulke diploma-
voortdurende, langzamerhand tieke antwoorden, dat men, bang
ondragelijke spanningen doen iSf»;woeïieïrtv
ieven. Onze studenten: gehoorzamen aan de
f Een voorbeeld: hoe moest men de dwang, om, bepaalde colléges .tevól-
15e October van het vorig jaar bij gen. zij onderwerpen zlch aan de
de alaernene verkiezingen hande- lopende band aan politieke^tenta-
len? Vervolging en arrestatie.maat- mensfgn maar al te veak geven ze
nauwkeurig de antwoorden die van
hen verlangd worden.
schappelijke boycot en ontslag ris-
queren door neen to stemmen? Of
maar meedoen en ja stemmen, om
dat het allemaal toch maar een
.icomedic" was er. omdat notabene
de Amerikaanse zender in West-
Berlijn (de RIAS) oók ai op dié
grond het advies had gegeven om
maar te gehoorzamen? Ja, maar die
meegaandheid was het juist, die
men achteraf ^aaic niet meer dra-
Een dubbel bestaan
„Zo leiden" onze Oost-Duitse
briefschrijver is nog steeds aan het
woord „vele studenten een dub
bel bestaan: aan de ene kant bezoe
ken zij bijbellezing, godsdienstoefe
ning, Avondmaal en de eigen chris-
telij ke studiekring, aatfr.j.'de'- andere-
gen kon. „Wij zjjn tot leugens ge- kant nemen zy aan het officiële'
dwongen, enniet eens alleen door studentenleven deel zoals dat vol-
enze vijanden." .wy houden dit gens voorschrift geleefd moet wor-
niet meer uit." Of. zoals die jonge den." w<uw,.w<
theoloog het uitschreeuwde, toen hij Over soortgelijke informaties als. straks nog de.moed hebben van die
zijn eerste preek zou houden en tot die van-deze Oost-Duitse predikant evangelische
de aanvankelijk verbaasde en daar- beschikte blijkbaar ook-prof.
op diep getroffen gemeente zeide: Piper, dia In een Amerikaans ker- moesten-doen aan-de opvoeringvan'
cOtto
delbare scholen was opgëriomèn, is
verboden.;De kerk ontueert>:nfer.---
en ook ten aanzien van hét; gods
dienstonderricht aan dej'origére:kin-
deren voortaan de staatssteun
waaraan zij te lang-gewend -waS^
EU f. moet zijhet onderwijs zelf: ge--
vcn :en kan ;bet -niet: meer aan* de
onderwij zer overlaten.Eö zij d b e t
bet "zelf: van de schoolgaande
jeugd wordt toch -V^aogh'door, «het
godsdienstige,onderricht van,geeste
lijken en leken bereikt'
Maar de'staat b op de duur wel
licht toch machtiger.;jReeds <m de
fröbelschool moeten jjBè> kÜ5aereii
het „motto van de Week" leren;
„Voor eenheid en opbouw"of „Herr
Pi eek-is degrootste^ man." En .op
de lagere .school wordtyivijf uur in
de wqék „Gegenwartskunde" gege
ven, t-;polltiek-economische
propagandau .7 vc
Hoeveiefi Ivan die slÖtis: syetcnaa-
tisch beïnvloede kinderen zullen
iitudënten, die; san een
universiteit in Ooet-Dültsland mee
Ontanps werd ik getroffen
door een plaat van1 de New-
Yorkse, zakenwijk, waarop tus
sen de machtige en Indrukwek
kende wolkenkrabbers een kerk
gebouw stond afgebeeld, mis
schien op zich zelf wet groot en
ruim maar tussendie gróte
bouwsels aandoende ais een
klein, bescheiden dorpskerkje
meteen nietig torentjeBij het
zien ocm dere afbeelding werd
dit schijnbaar kleine torentje
voor tny tot een symbool van
ons leven. Daar zijn de machtige
belangen des levens die heel ons.
bestaan vullen, die uiterst- be
langrijk zijn, maar soms arts ook
wel kunnen beklemmen, zoals
die torengevaarten der wolken
krabbers op de uoorb#0anger in
de straat de indruk kunnen ma
ken op hem te zullen uallen en
hem te verpletteren: Of ik denk
aan dit kleine hoekje :in- Uiö
blad, dat toeefe aan week ver
schijnt tussen de vele kolommen
met hun politiek economisch, ar
tistiek of misschien alleen maar
sensationeel nieuws en daarin
als het ware wordt weggedrukt,
zoals dat New-Yorkse kerkje. En
toch moeten zy beide hun plaats
hebben in hét Iepen, zoals er
ook in ons leven dat kleine
hoekje moet zijn. dat gewijd is
en getand biyft- dan die dingen,
die niet alleen van dit materiële
leven zijn en juist daardoor het
leven zyn diepte en taaarde ge
ven. Daaruan spreekt ons de
kerk tussen de wolkenkrabbers,
daarvan ioit ook getuigen cms
kleine hoekje ln de krant.
- H.N.B.
Hoge vleesprijsen
Als ik mjj gopd herinner is., enige
I tijd geleden van officiële zöde te
1 kennen gegeven, dat een aantal eer-
A etc levensbehoeften in het vervolg
vrij van omzetbelasting zou rijn
teneinde hen goedkoper te doen
worden voor het publiek. Nu be
weert- myn slager, dat het-althans
voor zijn artikel helemaal niet de
bedoeling is. dat de prijs evenredig
met het vervallen der omzetbelas
ting zou dalen» maar dat de rege
ring eindelijk gezwicht zou zijn
voor. .de aandrang van. de slagers
hond om een redelijk bestaansru-
veau voor de. slagers te, scheppen.
Maar hoe zit het dan met de in. uit
zicht gestelde prijsdaling?
K. R. POSTMA.
(Het heeft by de opheffing der
omzetbelasting -uoor. een aantal
eerste levensbehoeften zeker in
de bedoeling gelegen, dat de
pryzen naar evenredigheid, zou
den dalen. Het is echter zo, dat
de veeprijzen sedert 1 Januari
j.l. zfjn gestegen en'dat hierdoor
voor.wat het vlees betreft —met
koffie is het een analoog geral
de voordelen van de ophef
fing der omzetbelasting teniet
worden gedaan. Aldus verklaar
de men ons desgevraagd van de
zijde van de Slagersvakbond.
Zijn icy -goed ingelicht, dan heeft
deze organisatie haar leden er
ook op gewezen, dat door ophef
fing van de omzetbelasting Wel
licht üe mogelijkheid.zou ont
staan een iets hogere winstmar
ge te bereiken. Dit nadat rap
porten van middenstandsorgani
saties hebben uitgewezen, dat de
bedrijfsresultaten der slagers tn
het afgelopen jaar. allesbehalve
gunstig zijn geweest. Red.)
Handelsmerk voor export
artikelen
- Naar aanleiding van uw stukje
over. het, feit» dat onze artikelen
in het buitenland nog te weinig
bekendheid genieten, zou ik willen
opmérken of het misschien niet
goed zou ziju e®11 algemeen han
delsmerk .fvoor te schrijven. Op al
le artikelen die naar het buitenland
gaan zou' bijvoorbeeld een vrolijk
vlaggetje moeten staan, waarop
duidelijk het woord ..Holland" staat
geschreven. Of bestaat zoiets al?
Mevr. ANDRIESSEN-KHOP
Tante Pos is niet altijd
vlug
Naar aanleiding van de ingezon
den stukjes over de achterstand in de
loonadministratie van de PTT zou
ik daar graag nog enkelé opmer
kingen aan toevoegen, waaruit
blijkt, dat Tante Pos niet altijd zo
vlug is als wel eens van haar wordt
beweerd. Verleden jaar Mei is «r
een Wijziging in mijn loongeko
men. Dezer dagen ontving Ik een
overzicht daarvan. De verrekening
der declaraties Is mair vier maan
den acbtèr. En ook de dienstkleding
laat te wensen over. Er zijn PTT-
ers, die herhaalde malen maatopga-
ven moesten inzenden, daar de vo
rige waren zoekgeraakt. Zou toe
zicht van het hoofdbestuur geen
einde kunnen maken aan de slor
digheid op de bureaux?
FTT-er
Houdt het kind er buitenl
Als Jan (zeven jaaroud) thuis
komt met de vraag wanneer het
oorlóg wórdt én met de mededeling,
dat je „zó" (hif doet het voor) als
dan een Russisch jongetje onder da
kin moet stompen, is dat voor mu
éen noodsignaal. Vers is nog de
herinnering aan de vorige oorlog.
Begrijpelijk'de vrees voor een'der
de wereldbrand. Maar vaders en
moeders, om alles wat ons dierbaar
is» houdt de kinderen erbuiten-
JÖITWERSMA.
