l
Viilefranche als uitgangspunt van
smokkelkruistocht
\wy
Ook voering kan als
garnering dienen
Kerk door wetenschap uitgedaagd
tot een hernieuwd gesprek
Fantastische winsten op illegale
Amerikaanse sigaretten
Niet ieder jacht is een plezierjacht
Inhoud van gesloten brief
bleef geen geheim
Moet U eens
hóren
Riskant werk
op volle zee
Merhtvaardig parapsychologisch experiment
onder scherpe controle
/""Helderziendheid
J
Geleerden zoeken fundamenten voor een brug
over de kloof tussen „Kerk" en Wereld
K EN WERELD
Dat kan ik
niet
J
NA ccd drastische achter
volging heeft een rionane-
Ïkxïé uit Livorno (aan de kust
van Toscane ten Zuiden van
Genua) een kleine Italiaanse
hoot beschoten. Men nam 1740
kilogram gesmokkelde Ameri
kaanse sigaretten in beslag. De
sigaretten, die een waarde vertegen
woordigden van 122.475.—, waren in
het ruim verborgen
(Reuterhericht van 19 Juni).
OF sen verrukkelijk war
me avond zat ik met Rob
bie, een Schotse zeeman, aan
een tafeltje voor een cafétje in.
de haven van Viilefranche.
Vlak voor ons stopte een auto;
er stapte een man uit, die op
ons toekwam en ons zou inwij
den in de geheimen van het
smokkelen.
Hfj was de eigenaar van een.
schip, dat tussen Tanger en
enige niet met name genoemde
plaatsjes in de golf van Genua
voer. Hij monsterde mij aan als
lid van de bemanning op een
salaris van 5000 francs per
week met een premie van
20.000 frs na aflevering der
smokkelwaar.
Boten in de schilderachtige
haven van de Viilefranche.
Ogenschijnlijk onschuldige
toeristenboten, maar vaak
hergea zij een kostbare
lading.
In het
Middelland
se Zeege
bied tussen
Tanger en
Italië wordt
op grote
schaal een
seer tcinsf-
gevende
smokkel
handel in
Amerikaan
se sigaret
ten gedreven. Duizenden pakken rokertjes uit
de V.S. worden in maanloze nachten op smok-
keivaartuigen overgeladen om op de zwarte
markt te worden verhandeld. De journalist T. -
T. M osbv heeft zich laten aanmonsteren op
so'n smokkelanrsschip en maakte een hele rats
mee, waarvan hy deze spannende beschrijving i
geeft. j
ZJ ET is de avond van 30 Augustus 1923. In de woning te Warschau
van de Poolse ingenieur Osscwiecki, een der beste amateur-helder,
zienden van die dagen, zijn vier geleerden met een wereldreputatie bij
eengekomen om getuige te zijn van een belangwekkend experiment.
De bekende Duitse parapsycholoog Dr v. Schrenck Notzing overhan
digt tr Ossotdecki een grote bruin-grijze, volkomen ondoorzichtige en
veloppe en verzoekt hem mede te delen, hoe de inhoud ervan is samen
gesteld. Niemand ter wereld, behalve de Engelse Dr Dmguiall, die niet
aanwezig is, weet wat er in de enveloppe zit. Tot op het ogenblik, dat
dr D. de enveloppe aan dr v. Schr. overhandigt, heeft eerstgenoemde
bedoeld voorwerp steeds bij zich gedragen en geen ogenblik uit handen
gegeven.
De heer G. Zorah, een autoriteit
op het gebied der parapsychologie,
vertelt in zijn tweede bijdrage van
een opmerkelijk geval van „helder
ziendheid", dat door gele&rden van
wereldrepotatie Is gecontroleerd. Als
men leest met hoeveel -waarborgen
een dergelijk experiment "moet wor
den omgeven om de betrouwbaar
heid vast te stellen, begrijpt men dat
men heel voorzichtig moet zijn in
al die gevallen. Waarin mensen zich
bnitenzrataigelijhe vermogens aan
meten, zander dat aangetoond is dat
xJJ die -werkelijk bezitten.
Examens voor handels
reizigers
Tn dit blad heeft gestaan, dat het
te Utrecht door de Nederlandse
Handelsreizigers Vereniging afgeno
men examen voor vertegenwoordi
gers het eerste was, dat ooit in Ne
derland is gehouden en dat bet tn i
opdracht van de overheid werd ge
organiseerd- Beide mededelingen
zijn onjuist. -Reeds in 1940 werden
door de* samenwerkende bonden
voor handelsreiziger: examens afge
nomen en ook na de oorlog ge
schiedde dit enige malen. De in
Utrecht gehouden examens werden
evenmin als die welke daarvoor
werden afgenomen in opdracht van
de overheid georganiseerd. Slechts
werd voor deze examens op_ ver-
zode van de betrokken organisaties
een gecommitteerde aangewezen,
zoals ook wel geschiedt voor andere
branches.
- D. J. SKENE
Hoofd afd- opleiding en examens
bij-het directoraat-generaal voor
de middenstand.
Waarom, makkelijk als het
- ingewikkeld kan?
Is het geen overbodige rótnp-
elomp, dat iemand die twee rijbe
wijzen heeft, waarvoor er thans tén
kam worden verstrekt volgensmeuw
model, éérst het ene moet omwisse
len en- pas'op de einddatum van
geldigheid van het tweede wéér alle
•"moei'e en; kosten krijgt om tenslotte
in het-bezit te'komen van het defi-
cnltieve, dat beide vervangt? Wordt
er in Nederland niet, al ie veel tijd
-en gdd verkwist?^ -r ,x_
F, D. VAN DUURA.
R. O. heeft de enveloppe nu op
genomen, hij houdt haar in zijn
samengeknepen band vast en ijs
beert ermede het vertrek op en
neer. Aan het rood-aanlopen van
zijn gelaat, het herhaaldelijk zuch
ten en het fronsen der wenkbrau
wen is duidelijk te zien, dat hij zich
sterk concentreert De aanwezigen
houden Ir. O. scherp in het oog,
geen beweging ontgaat hun.
Op een gegeven ogenblik roept
Ir. O. uit: .Jk zie 'tl Ik zie en
zegt dat hij eerst een groenachtige
enveloppe ziet en dan een rode, in
de laatste steekt een stukje wit
papier, aan één kant beschreven, en
hierop komt een tekening voor van
een flesje inkt, erg simpel getekend
met enkele dunne lijntjes. Ir. O.,
tekent daarop, hetgeen hij meent
waar te nemen. Vervolgens zegt hij:
„Er staat ook nog een regel tekst op
in de Franse taal; verder een jaar
tal en er vóór een datum of de
naam van een stad.*'
Na opening der enveloppe bleek
de werkelijke inhoud op treffende
wyza overeen te komen met het
geen door Ir. O. was. medegedeeld,
De regel geschreventekst was in
derdaad in de Franse taal (iets °ver
wijngaarden in Frankrijk). Het eni
ge verschil tussen de werkelijke in
houd en die wélke door de helder
ziende aangegeven was, dat de twee
de enveloppe niet groenachtig was
gekleurd maar zwart.
Experimenten als de zo juist aan
gehaalde hebben steeds onbetwist
baarder aangetoond, dat de mens de
beschikking heeft over wonderbaar
lijke vermogens, welke hem in staat
stellen buiten zijn zintuigen om al
lerlei mogelijke dingen te weten te
komen; m.a.w. hij schijnt te kunnen,
zien, horen, voelen enz, zonder dat
hij daarbij zijn oren. ogen, gevoel
zenuwen enz. behoeft te gebruiken.
In de volksmond heet een dergelijk
vermogen c.m. .helderziendheid",
in de wetenschap, die zich met deze
verschijnselen bezig houdt, spreekt
men bij voorkeur van „buiten-zin-
tuigelijke waarneming.''
Er zijn belaas heel wat personen
die om financiële redenen voorge
ven, 'dat zij bedoeld helderziend
vermogen in een opmerkelijke mate
bezitten. Zij schromen daarbij niet
weinig ervaren onderzoekers of
wectgierigen door allerhande truc
jes om de tuin te leiden en hun
doodgewone „normale'* knollen voor
buite n-zin tui gelijke (paranormale)
citroenen-te verk>pen. Bij Ir.- O.
v/as er xb het bijzonder op gelet, -
dat ieder, ook onbewust, bedrog en
het „doorlekken"- van informatie,
welke hem ou het goede spoor zou
kunnen leiden, was uitgesloten.
Het geval van Ir. O. staat niet op
zichzelf. Vele honderden evengoed
geconstateerde gevallen zijn bekend.-
Het' verschijnsel der helderziend
heid 'kan1 dan "ook niet langer wor-
den ontkend, al-kunnen wij'er geen
redelijke verklaring van geven.
Robbie wees mij
in de haven enïge
boten aan, die de
zo winstgevende
smokkelhandel be
dreven. Daar lag
een sierlijke twee
master, een race
boot. De zeilen
blonken in het
maanlicht dat ook
de dubwimpel be
scheen, die de boot
boven elke verden
king moest verhef
fen.
Ons schip was er
een van een. serie,
die in elke haven
van eigenaar ver
anderen. Ik werd
aangemonsterd voor
een reis van meer
dan 3200 km, een
kruistocht over de
Middellandse Zee,
voor het ophalen van een lading
smokkelwaar, die weer ergens in
plaatsen, aan de Italiaanse kust
moest worden afgeleverd.
Naar Italië via Tanger
DE volgende morgen kregen we
ruim dertig raten olie aan
boord. Het grootste vat hield meer
dan 20.000 liter in. En er kwam
proviand, genoeg voor twee weken.
Kort na het middaguur begonnen
de machines te wérken. Op de ka
de stond een groepje mensen,
vriendinnetjes en wat toevalligs
slenteraars* te wuiven.
Wij vertrokken, langs Cap F er-
rat, met bestemming Italië Gi
braltar en Tanger....
Al gauw bleek Seppi de-belang
rijkste man aan boord te zijn. Als
rechterhand van de man-achter-de-
schermen was hij verantwoordelijk
voor het op tijd. afleveren van de
smokkelwaren.
VIER dagen, nadat wij uit Viile
franche waren vertrokken, voe
ren wij in dichte mist de haven
van Gibraltar binnen. Alles was
voor onze komst in gereedheid ge
bracht. De agent van een olie
maatschappij had ligplaats gereser
veerd en binnen een uur werd al
met tanken begonnen. Twee Britse
havenautoriteiten kwamen aan
boord en onderzochten de papie
ren. De oudste wendde zich tot
de kapitein.
„Het is mijn plicht u te vragen,
of deze olie bestemd is voor ge
bruik aan boord van dit schip, dat
als een gewoon jacht vaart."
„Inderdaad, het is een gewoon,
jacht.**
„En denkt u de olie voor smok
kelhandel te gebruiken?"
„Natuurlijk niet", zei de kapitein
„In orde", zei de havenbeambte.
Hij grinnikte breed en een ogen
blik dacht ik dat hij een knipoogje
ging geven. Maar hij sloeg zijn ak-
tentas dicht en wenste ons een goe
de reis.
De reis naar Tanger was een
kwestie van enkele uren. We kwa
men om negen uur 's avonds aan
en nog voor de touwen waren vast
gemaakt, stond er al een groep
Arabieren op de kade, die ons hun
diensten aanboden. Maar alleen
Absalom, die een wit voetje bij de
kapitein bleek te hebben, mocht
aan boord komen.
Absalom- spreekt vijf talen. Zijn
waterige oude rusteloze ogen onder
de vettige fez hebben ontelbare
smokkelladingen zien verwerken.
Eenmaal in de veertien dagen zien
zü, hoe duizenden pakjes sigaretten
in netten, uit een Amerikaanse
vrachtboot worden neergelaten om
onder dauane-bewaking in entrepot
te worden opgeslagenDe volgende
dag gaan enige van die pakken,
voorzien fan de belasting-omzeilen
de toverwoorden „in transit" van
de douane-loodsen naar een on
schuldig uitziend vissersvaartuig.
Die sigaretten, die in goed vertrou
wen door een Amerikaanse firma
aan kopers in Tanger zijn geleverd,
toorden wettig in die het/en binnen
gebracht en worden pas contraban
de. als zij vervoerd worden naar de
zwarte markten van de omringende
Middellandse Zee-landen.
Absalom herkende onmiddellijk
het verwisselbare nummerbord van
een auto, die juist de pier kwam
opryden, toen de bemanning aan
land ging. en fluisterde de kapi
tein toe, dat dat wel de agent zou
zy'n, „Groot sigarettenhandelaar
hier!"
Het was inderdaad zo en na een
kort gesprek deelde de kapitein
ons mee, dat de lading de volgen
de avond aan boord zou komen.
De lading komt aan boord
Om tien uur die avond riep de
kapitein iedereen aan dek. Drie
vrachtauto's kwamen aanrijden,
waaruit een groot aantal Arabie
ren sprong, die zich in één lange
rij opstelden, van de kade tot de
salon op het achterdek. En toen
stroomden de pakken een uur lang,
tot er maar net ruimte genoeg was
om te koken en te eten. Het waren
dit keer 42.000 pakjes, die een
waarde van 32.760 dollar vertegen
woordigden. 78 dollar per slol Ro
kers in de V.S„ die voor hun siga
retten belasting betalen, zullen wel
even met de ogen knipperen als
ze horen dat smokkelaars dezelfde
merken voor minder dan 8 dollar
centen in Tanger kopen....
Even na elven verlieten we de
donkere haven en zetten op volle
kracht koers door de Straat van
Gibraltar. Met het oog op de
Spaanse oorlogsschepen (voormali
ge Duitse E-boten), die in - Taris
en. Ceuta lagen, hield de kapitein
de kijker voor de ogen, tot we er
veilig en wel doorheen waren.
Om zes uur was de afgesproken
plaats voor Genua bereikt en. la
gen. hondred pakken klaar op het
dek. Maar er was geen boot te be
kennen. Eindelijk daagde cr dicht
bij de kust een jol op.
Plotseling rees een rode lichtbal
hoog boven de havenbleef even
hangen, richtte zich naar de zee en
het volgende ogenblik verspreidde
zich uit de bal een waterval van
wit lichf in aZZe richtingen.
.De douane", riep de kapitein.
„Vlug, de pakken naar beneden!"
We voeren de haven weer uit en
werkten allemaal koortsachtig om
het- dek .vrij te maken. Gelukkig
tras er tijd genoeg om aan de con
trole uit Genua te ontkomen. In. het
andere geval zouden de pakken
overboord zijn gegooid, zoals meer
gebeurt.
Omstreeks middernacht was het
laatste pak van boord en zetten we
koers naar Viilefranche. Niemand
was zo blij als Seppi, die ons 5000
francs extra toezegde. Hij, of beter
gezegd de lieden, in wier naam hij
handelde, konden het wel lijden.
De 840 kisten hadden in Tanger
89 dollar per stuk gekost, ze waren
voor 110 dollar nan dc Italianen
verkocht, waardoor de totale waarde
van de lading tot meer dan 92.000
dollar steeg. De latianen zouden-op
hun beurt de sigaretten met flinke
winst verkopen en zo ging het door
tot ze op de zwarte markt kwamen,
We voeren om Cap Ferrat en kwa
men de volgende morgen in de
vroegte weer in Viilefranche terug.
In het kleine smokkelaarscafé'tje
was nauwelijks ruimte om je te be
wegen. We vondrn een tafeltje naast
een stel jonge Engelsen, voorname-^
lijk ex-marine-officieren of para
chutisten, nu leden van smokkelben
den. Een vaa de raaisjes fungeerde
als tweede machinist en droeg een
halsdoek, waarop pakjes sigaretten
waren geschilderd.
De oude vrouw, die het cafétje
hield, zette' een gramofoonplaat op
en we gingen dansen. Het 'was er
warm en plezierig en 3edereen was
echt In zijn schik,
„Een best leventje hier", zei een
Engelsman. „Maar de gijn is er af.
Het gaat te makkelijk. We moeten
maar eens naar China. Daar heb je
heel wat mogelijkheden. Als we nog
een paar reizen hebben gemaakt.."
Zo praten, de sigarettensmokke-
laars aan de Rivièra..
(Nadruk" verboden)
(Van onze mode-redacteur)
lp H zijn van die kleine uandslen op modegebied* die zijn als -
het ei van Columbus: eetiuoudig voor wie het eenmaal weet,
maar je moet maar op het idee komen! Een voorbeeld daar
van. ziet u hier: Waarom zou een mantelpakjasje altijd worden
gevoerd met effen zijde in afstekende kleur? Waarom niet een
zelfde stof gebruiken voor blouse en poor voering van het jasje?
Is men eenmaal zover, dan lijkt het haast vanzelfsprekend om
dan. van dat materiaal ook nog een kraag en manchetten te
maken.
Overigens is het geucar wan schadende overdaad hier natuur
lijk groot. By het afgebeelde model (dat van Dior afkomstig is)
i?deze zorgvuldig vermeden. Het mantelpak, bestaande uit een
nauwe, van onderen smal toelopende rok en een loshangend,
maar recht fniet klokkend/) jasje, is van grijs kamgaren; de
voeringde blouses en de garnering van de grijze strohoed zijn
vn zwart en wit piqué. De driekwart mouwen bieden gelegenheid
lange, witte handschoenen te dragen.
Het is met die driekwart mouwen van mantels een vreemd
geval Het begon als een wat erotisch modesnufje, voornamelijk.
geschikt voor vrouwen, die by voortduring een auto tot haar
beschikking hebben. En dit nieuwtje werd erithousiast overge
nomen door de jonge meisjes, de teenagers, die niet zover gingen
dat ze een. stukje van de mouwen van haar mantels afknipten,
maar ze eenvoudigweg opschoven, ter hoogte van de elleboog,
en iedere mouw, die er maar geschikt voor was, omsloegen,
De klassieke zomer-combinatxe van u>it met grijs en zwart is
dit jaar op de achtergrond gedrongen door geel, dat aanvanke
lijk alleen met grijs, maar nu -vooral met zwart wordt samen-.*"
gevoegd. By voorkeur worden de warme, diepe tinten geel ge
bruikt Het grote voordeel van deze kleurencombinatie is, dat
het geel zorgt voor het zomerse element, terwijl tocih de al te
bekende en vaak geprezen kwaliteiten van zwart als fond be
houden biyven.
Ook op een geheel ander terrein heeft zwart vooral in
Frankrijk „de" kleur van deze zomer, ook voor de vacantie,
zeker voor het strand wit verdrongen, namelijk by de schoe
nen, In plaats van de klassieke witleren zomerschoenen draagt
de Frangaise dit jaar by voorkeur sandaaltjes van smalle zwart
lakleren bandjes, meestal met hoge hak, van het soort, dat hier
als uitgaansschoentje wordt aangeprezen. Het practisc/ie voor
deel hiervan is, dat de hopeloze strijd om het wit even smette
loos te houden als het in de winkel was, kan worden gestaakt.
EEN tragische kloof loopt VQDr een brug over de tragische hun krampachtig vasthouden aan
Hnnr dp v/PTPlri TlpmPnï- tussen <>Kerk" en «wereld", traditionele standpunten niet ge-
aoor ae wereiCL ue mens no eg aandacht aan de uatuurweten-
iieid hunkert naar zekerheid, schap. Er is maar één uitweg; het
rust en veiligheid, maar ver- De wereld verkeert in een grote laten varen van de blindheid en
Vaart in can werAM van al Tan- crisis, aldus het memorandum. AI- vau de geslotenheid van de Kerk
7 m een wereia van enen- lerlei problem6n vragen om een ten aanzien van de satuurweten-
ae, vrees en doodsgevaar. Jcten oplossing: het oorlogsgeweld (mis- schap en daarnaast een laten va-
machtige stroming - denkt de bruik van mensen, wetenschap en ren van een houding door de na-
in "haf rainn ta Vim nan techniek), overbevolking, opvoe- tuurwetenscbappelijke mensen, als
zaeut ui .iet reine ue j ding der massa's, leiding der mas- zou de Kerk niet veel meer dan een
brengen met materiele miade- sa's, het probleem van het geluk verouderd instituut zün/-' Alleen
len. Anderen, de eodsdiensti- der mensen. Dit is een geestelijke door het verlaten der oude posi-
c?pn slaven dat er een Keer crisis: bij de behandeling van da ties kan de basis worden gelegd
gen, geiuven udi er een neer ^robiemen moeten de diepste oor- voor een nieuwe ontmoeting.
der schepping IS, die een heils- zaken aan dë* orde komen en wel
Moderne taal
plan met de wereld
heeft. Opnieuw een
tragische gaping.
beide stromingen lig
gen in conflict met'
-Dézc.ivëik—
De natuurwetenschap
pelijke mensen zullen
de ware betekenis van
de wetenschap en van
haar grenzen bekend
moeten maken, niet
elkaar; men kan elkander niet °p het hoogste niveau, waartoe de meer wegvluchten In de ivoren to-
1KI- 1rens van hun arbeid maar zich
moeten openstellen voor wat de
Kerk te brengen, heeft cn aandach
tig te luisteren, naar de Boodschap
der Kerk, die zo moge gebracht
worden dat de buitenkerkelijke
kans loopt, tot eigen verrassing
overtuigd te zün.
De Kerk zal kloekmoedig op deze
uitdaging moeten ingaan en. het es
sentiële van haar Boodschap In
moderne taal moeten brengen. De
leden der Kerk moeten het ge-
meer verstaan.
Geloof ondermijnd
menselijke geest zich kan ver
heffen.
De Christelijke Kerk verkeert
eveneens in een crisis. Zij hééft
haar greep op de jeugd groten
deels verloren; zij heeft haarbind-
kraeht voor de verschillende be
volkingsgroepen zien tanen; zij
schijnt geen deugdelijk uitzicht te
bieden dat zij haar geestelijke lei
ding, die relatief zo sterk is afge
nomen, weer aanzienlijk zal zien
gaan groeien.
Beide crises zijn gevolgen van sprek met de mensen der weten
dezelfde oorzaak. De techniek heeft schap aandurven, eerlijk getuigen
velen door haar eclatante succes- van hun geloof, waaruit zij zelf
- - - sen verblind. Er kwam eén geest leven. Wij hopen, zo schrijven de
machteloosheid, er met m slagen van: als de natuurwetenschap nog geleerden, op een verlangen in de
om de ellende, de vrees en het een tijdje zo doorgaat, zal zij alles Kerk om op te houden met hét na
doodsgevaar uit te schakelen. vanzelf wel verklaren. Dit hééft druk leggen op onderscheidingen,
In het maandblad „Wending", het door de Kerken gebrachte ge- die scheidingen veroorzaken tussen
waarin het memorandum is gepu- loof in hoge mate ondermijnd en mensen, die eensgezind zouden moe-
bliceerd, schrijven de geleerden, voor velen de vaste grond onder ten zijn. Wij hopen op een geeste
dat hun standpunten tegenover de de voeten weggespoeld. Een af- lijk reveil, dat een vernieuwing kan
Kerk uiteenlopen van rechtzinnig spiegeling hiervan moet worden inleiden op alle gebieden van het
Hervormd tot geheel buitenkerke- gezien in de crisis der wereld. leven.
lijk. Zij onderschrijven echter alle Nu luistert de wereld niet naar Schenk ons klare wün.de
vijf deze beschouwing, waarin de kerkelijke Boodschap en vele buitenkerkelijke, van de hoogstge-
wordt gezocht naar fundamenten dienaren der Kerk besteden door leerde wetenschappelijke onderzee-
Vijf natuuronderzoekers uit Eind
hoven hebben aan de Generale Sy
node van de Hervormde Kerk een
memorandum over deze crisis in
„wereld" en „kerk" gericht. Zij ho
pen daarmee een kerkelijk ant
woord uit te lokken en aldus een
gesprek op gang te brengen tussen
mensen die, gevangen als zij zijn
in de ban van een beklemmende
ker tot de eenvoudige arbeider
hebben er recht op, nu eindelijk te
weten, waar zij aan toe zijn. ten
aanzien van de fundamentele vra
gen op geestelijk gebied. En laat
men aan de gang gaan met een vol
strekt ander tempo. Hier valt wel
licht voor de Kerk iets te leren
van wetenschap en techniek.
Dr. C. J. Dïppel. zelf natuurkiwdJ-
ge èn gelovige, beeft in aansluiting
op het memorandum, waarvan het
bovenstaande een summiere samen
vatting wil zijn, m „Wending" een
uitvoerig artikel gepubliceerd over
de ontmoeting tussen geloof en we
tenschap. De vijf ondertekenaars rijn
dr. p. Clausing, prof. dr. G. Holst,
dr. M. C. Teves. dr. H. J. Vink en
dr. J. Volger.
„Jaap, breng jij die glazen
even naar de keuken, al js bet
dom dat ik het je vraag, want
je laat ze natuurlijk weer uit je
handen vallen." Jaap gaat naar.
de keuken en in de gang klinkt
al het onheilspellend gerinkel:
alles in gruzelementen. Zie je
wel? Wat heb ik je gezegd? Je
kan ook niets!" Zo herinner ik
me een gesprek van een vader
tegen zijn zoontje uit een van de
boeken van Alphonse Daudet.
Er zijn nog altijd domme zoon
tjes, die zich door nog dommere
■vaders van de wijs laten bren
gen. Daar gaat dat joch, hij toil
•wel helpen, maar vader zegt dat
hij een sufferd is en dat fry de
boel toel weer zal bedervenZijn
aandacht is in beslag genomen,-'
doch door wat hij doet, maar
met de neerslachtigheid van: „ik
kan het toch niet." En het mis
lukt
Er staaf in Psalm 103 dat God
weet wat maaksel wij zijn. Hij
■weet wat Hij aan ons heeft
Soms hebben wij er zelf ook
enig besef van. Én dan hebben
wij niet veel reden om geest
driftig te zijn. Nii is de inhoud
van het Evangelie, kort gezegd:
Christus geeft ieder van ons
opdracht in dit leven, God lief
te hebben en onze naaste. Hij
zegt erbij: dat kan je. Hij doet
niet schamper. Hij bemoedigt
Wie dat eenmaal zief, vindt
vreugde en kracht In Hem: „Ik
kdn het" Het lukt!
F. OBERMAN
