steeds op zich wachten
'J
De lange tocht door nieuwsland
„BUUS", koning van de lach
wordt vijf en zeventig
Onrust in ons kunstleven;
desondanks opmerkelijke
artistieke activiteit
leverde ook wel eens een
glimlach op
Vijf hoogtijpunten op het
terrein der Muzen
[Verliezen voor
cle kunstwereld
Verzoening tussen
hemel en aarde
PIEPFL UITJES IN EEN ERNSTIG ORKEST
Struikrover
Vuurgloed
Een grote clown herdacht door
zijn leerling TOON HERMANS
Nylons
"y'tTT K*cn
Maandag 31 December 1951
HET OUDE JAAR 1951
7,
(Van onze kunstredactie)
WIE ZEGT dat de zorg voor cultuur ondergeschikt ge
worden is aan oorlogspolitiek, geeft een misleidende
voorstelling van zaken. Dat de uitgaven voor die doeleinden
moeten worden beperkt, wil ons volk de zware lasten dragen,
waartoe wij ter verdediging van onze beschaving van buiten
af genoodzaakt zijn, valt ernstig te betreuren. Intussen mag "de
zorg voor hetgeen wij beslist behouden willen niet verminde
ren. Integendeel. De erkenning van de waarde der verdere ont
plooiing van onze cultuur moet worden verlevendigd.Zo
gaf de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen be
gin December aan de Kamer te kennen in de Memorie van Ant
woord over zijn beleid. Het zou tevens een antwoord kunnen
zijn a an het Haags Cultureel Centrum, dat tien maanden eerder
de knuppel in het hoenderhok wierp en een opzienbarende bij
drage leverde tot cultuur-afbraak met een discussie over
„Kunst en schatkist in crisistijd". „Liever een straaljager dan
een orkest" klonk het toen uit de mond van cultuurvoorstan
ders en in het hele land voelden zich de cultuurdragers, de
kunstenaars, in de rug aangevallen.
Het heeft er sindsdien ernstig- ge
noeg uitgezien, dit jaar: opheffing
yan enkele Bymphonie-orkesten
Werd in het uitzicht gesteld, samen
voeging van'andere. Die eerste
crisis hebben we overleefd: Alle
Bymphonie-orkesten werken non
zelfstandig, maar al weer wordt de
Haarlemse Orkestvereniging be
dreigd, nu het rijk de salarissen
der orkestleden niet langer wil ga
randeren, Nog steeds 13 hei wach
ten op een duidelijke koers van het
departement, dat de ontwikkeling
van de kunst in Nederland te be
schermen heeft,
Er ïs een poging ondernomen, de
grondslag te leggen voor een na
tionaal ballet Toen het echter op
de uitwerking van het plan aan
kwam is men tamelijk dilettantisch
te werk gegaan stokpaardjes be
rijdend, zonder rekening te houden
met het advies van deskundigen en
met voorbijstreven van andere ini
tiatieven om voor de danskunst in
Nederland een gezonde basis te
scheppen zodat de> urgente tot
standkoming van een nationaal bal
let op een zeer lange baan gesdió-
Sinclair Lewis
Koussevitzky
Robert Flaherty
De kunstwereld
ontvielen dit jaar:
Nelly Bodenheim,
tekcnares(5Jan.),
Sinclair Lewis,
schrijver en No
belprijswinnaar
(9 Jan.), Julius
Röntgen jr. vio
list (23 Jan.),
James Bridie,
toneelschrijver
(30 Jan.), André
Gide, schrijver
cn Nobelprijswin
naar (19 Febr.),
prof. dr P. H.
van Moerkerken,
schrijver (21
Maart), Willem
Mengelberg, diri
gent (22 Maart),
Herman van den
Lerenbeemt;
voorzitter voor
lopige Raad voor
de Kunst (27
Maart), Jules
Berry, acteur
(23 April), M. H.
Ducroo („Bram-
metje"), schrij
ver (23 April),
Jules Verstraete,
acteur (29 Apr.),
Marianne Phi
lips, schrijfster
(13 Mei)Serge
Koussevitzky.
dirigent (4 Juni),
Fran?ois Fratel-
lini, clown (21
Juni), Arnold
Schönberg, com
ponist (14 Juli),
Robert Flaherty,
filmer (24 Juli),
Jeanne Kloos
Reyneke y. Stu-
WEy schrijfster
(25 Juli), J" van
Oudshoorrj,
schrijver (2 Aug.)
Jos Liosting, ac
teur (6 Aug.),
Arthur Schnabel,
pianist (16Aug.),
Louis Jouvet, ac
teur (17 Aug.),.,
Constant Lam
bert, componist
(21 Aug.), Lud-
milla Pitoëff, ac
trice (15 Sept.),
Josef Baar, caba
retier (9 Oct.),
Gerard v. Ecke-
ren, schrijver (23
Oct.). Cor Kuiler,'
dirigent (13Nov.),
Piet Köhler, au
teur (28 NOV.).
ven kwam- Voor de coördinatie van
het toneel Is wel een nieuwe rege
ling geschapen, maar de toneelwe
reld ia erlang niet door bevredigd:
enkele weken geleden leidden al te
snel doorgedreven beslissingen tn
dit opzicht tot een ernstige crisis
tussen de leiding van een der be
langrijkste toneelgezelschappen
een crisis die dit ensemble zelf ar
tistiek had kunnen ontwrichten.
en het bestuur van de toneelsticb-
tlng, waaraan dit gezelschap onder
horig is. En waar er nog steeds geen
beslissing is genomen over het toe
kennen van toneelsubsidies voor het
volgend jaar, maar wel reeds werd
aangekondigd, dat niet meer vijf,
doch slechts vier grote gezelschap»
pen Rijkssubsidie zullen ontvangen,
blijft hier de onzekerheid voortbe
staan.
'PÜttö is het te moeten consta
teren, dat de weinig krachtige en
duidelijke politiek van. het departe
ment van O., K. en W, een der be
langrijkste oorzaken ia van de on
rust op vrijwel elk terrein van ons
kunstleven: muziek, toneel, ballet.
Moeilijkheden* bij het Concertge
bouw-Orkest waarvoor nog steeds
niet een nieuwe status bereikt
werd; moeilijkheden bij de consoli
datie van de Nederlandse Opera;
moeilijkheden bij het Holland-Festi
val, dat niet meer door Amsterdam
gesubsidieerd zal worden. En zo-
ais in het geval van de geweigerde
reisbeurs voor Simon van het Revs
en de subsidieverlening aan tijd
schriften gebleken is zelfs een
poging van de overheid een vorm
van censuur op de kunst te laten
gelden.
Niettemin Is «r ook al wist
het departement- van. O., K. en W.
nog steeds niet een enigermate
gunstig klimaat er voor te schep?
pen toch nog een opmerkelijke
artistieke activiteit te constateren.
Het repertoire van onze toneelgezel
schappen mag dan al een vaste Ign
ontberen en het Amsterdams To
neelgezelschap dat als vaste be
speler van de Stadsschouwburg te
Amsterdam de faam zou hebben
vau eerste gezelschap in den lande
mag dan al aanzienlijk aan be
tekenis en kracht hebben ingeboet,
evenals de toneelgroep Comedia en
het Nederlands Volkstoneel, toch
wordt er hier nog steeds toneelge-
speeld op een hoog pel!. Vergeleken
bij de prestaties van de Old Vic en
de Comédie Fran<;aise, die ons be
zochten (cn zeker vergeleken bg
het teleurstellend peil waarophet
gezelschap van Jacques Hébertot
met grote hardnekkigheid elk jaar
het Franse toneel hier komt verte
genwoordigen) slaat onze eigen to
neelkunst stellig geen slecht figuur.
En in het bijzonder de Nederlandse
Comedie en de Haagscbe Cnmedïe
hebben zich verrassend omhoog ge
werkt en Verschillende artistiek
waardevolle voorstellingen gebracht.
De thans vflfjarige Nederlandse
Opera heeft de groeistuipen nog
niet achter de rug, maar verraste
met waardevolle producties ala „Je-
nufa" en „Lohengrin". Onder Van
Beïnum, Van Otterloo en enkele
gastdirigenten zoals Au tal Dorati,
hebben Concertgebouw-Orkest en
Res. Orkest o.a. in 't Holland-Festival
avonden van hoog muziekgenot ge
schonken. Willem Noske's Initiatief,
geconcretiseerd in de Stichting voor
oude Nederlandse Muziek (Vonem)
kan van nationaal belang blaken:
ia Den Haag leidde het roods tot
enkele interessante en zèer waarde
volle concerten van teruggevonden
composities van vergeten meesters.
Tal van belangrijke tentoonstellin
gen zijn er gehouden en brachten
het Nederlandse publiek in contact
met Bourgondische Pracht, de be
tekenis van de Stjjl-groep, Heden
daagse Nederlandse Beeldhouw
kunst, Mozaïeken uit Ravenna en
het werk van de grote Noorse schil
der Edvard Munch, Daarnaast wer
den nieuwe initiatieven ontwikkeld
zoals van de stichtingen Kunst
en Bedrijf en Kunst en Gezin om
de kunst tot een groter publiek uit
te dragen.
Uitzicht op ruime mogelijkheden
voor een brede culturele ontplooiing
en eén daarop gericht overheidsbe
leid is er voorlopig niet. Van de
overheid mag men echter wel ver
wachten, dat ze eens spoedig met
klare plannen voor de dag zal ko
men om te tonen, dat het haar ernst
is met minister Rutten'B opmer
king: „Intussen mag de zorg voor
wat wij beslist behouden willen niet
verminderen. Integendeel...." Wat
wil men beslist behouden cn hoe
denkt men dat te doen. zonder dat
het gevaar van een ondemocrati
sche overheidscensuur op de kunst
om de hoek komt kijken? Er wordt
thans veel aandacht geschonken
aan het afsluiten van Internationale
culturele accoorden. Belangrijk!
Maar van meer belang is het dat
de overheid, die zware offers vraagt
voor de opbouw van een militair
apparaat ter verdediging onzer be
schaving, eerst bedacht ia op het
behoud van kunst, kunstenaaren
culturele Instellingen, voor mis eigen
land, opdat er ook werkelijk nog
iets aan beschavingswaarden te
verdedigen blflve.
Om de schilders Hubert en Jan van Eyck hangt nog menig onopge
lost probleem. Dat hun werk een der grootste glories blijft onze
Nederlandse schilderkunst staat in elk geval vast. Het geheim van hun
kunst is, dat in een taal, die zelf geen geheim onverhuld liet, het groot
ste mysteide, de verzoening, tussen hemel en -aarde, tussen God en
menszo duidelijk voor tijdgenoot en nageslacht tot uiting is gebracht.
Wfj bedoelen het beroemde Gentse altaarstuk „de Aanbidding van het
ham Gods", waaraan hier een onderdeel, dat der Zingende Engelen
wordt weergegeven. Na de jongste restauratie waardoor meer dan één
partij verjongd voor ons staat, zal het kostbare werk waarschijnlijk
nog weer meer pelgrims tot zich trekken dan ooit te voren. Een van
de Kostelijkste portretten, die Jan
van Eyck ons heeft nagelaten is
dat van zijn vrouw, hierbij even
eens gereproduceerddat op de
tentoonstelling „Bourgondische
Pracht" terecht een belangrijke
plaats innam.
Mogen wij ti even meetronen
langs de scheve lettertjesde cur
siefjeSj die in nette kadertjes ver
pakt, het heir krantenkolommen
hebben begeleid op de lange, zwa
re tocht door nieuwsland? Ze ver"
telden niet steeds de belangrijkste
oorvallen uit onze stadmaar de
den toch hun plicht: een mo
mentje uw aandacht vragen voor
dat grappigedat uitzonderlijke,
dat belachelijke en eigenaardige,
waarvan het geluid is als van een
piepfluitje in een ernstigbrom
mend orkest.
Hoor maar eens: lees ik ïtt een.
Februarikadertje over bet Rotter
dams woonschip, dat „Dc Eeuwige
Vrede" heet en dat 's nachts op
stelten werd gezet doordat man en
vrouw elkaar'eerst hadden toege
dronken, de maat vergaten en toen
maar gelijk enige ouwe ruzies be
slechten. Pats! Dat was „De Eeuwi
ge Vrede";
En dan de rare geste van een
arrestant, die zo beu werd van het
celletje, dat hij de tanden van zijn
vork opat cn in bet Coolsingelzie-
kenhuis doorgelicht moest worden.
„Geen nood", zei de dokter. „De
Natuur haalt deze kwestie ook wel
int de knoop". Hetgeen gebeurde; in
tegenstelling tot de kwestie met de
Stellcndamse zeehond Jopie. die m
het haventje werd gevangen en naar-
Diergaarde Blij-Dorp ging. Jopie s
natuur bleek niet tegen dé veran
dering van omgeving bestand en
Jopie is tot zijn voorvaderen ver
zameld. In gevangenschap willen
zeehondjes niet blijven leven. De
apen wel. Die snuiters werden er
dit jaar zelfs in bekwaamd om in
onze diergaarde met mes en vork te
leren eten, zoals een Maarts ver
haaltje vertelt, en zij doen dat met
veel animo.
Ook apen willen hogerop natuur
lijk. al mogen ze wel uitkijken niet
te menselijk te worden, want men
sen neemt men apenstreken kwalijk.
Dat ervoer de Rotterdamse artist,
die een bevriend dienstmeisje aan
het schrikken wilde maken en bij
haar werkhuis aanbelde als struik
rover vermomd, met masker en
pistool, maa - tot zijn schrik me
vrouw aan de deur kreeg. Heer ar
tist kreeg de hik van schrik en
moest zich later op het politiebu
reau verantwoorden.
Ja, dat heb je van die grapjes!
Even zuur verliep het immers ook
met de bijziende burger, die op de
Mathenesserbrug een vrouw en..pas
sant in het gezichtsloeg. ..Jij-bent
mijn vrouw", riep hij. lelijk over
een oude twist. Maar het was zijn
vrouw niet en daar niemand een
ander vo maar mag slaan, greep H.
Hermandad in onder de mededeling:
„Jij bent mijn arrestant".
Een suikerwerker kreeg het ook
al aan de stok met de politie toen
hij een enorm paas-ei in de étalage
Wat bezorgde door
een. kranten-aavertentie, waarin een
huis te huur werd aangeboden. In
derdaad was het ei een chocolade
huis, heel mooi in. elkaar gebakken,
maar tientallen woningzoekenden
dachten een kansje te zien. en kwa
men op zijn adres af. Natuurlijk
werden ze giftig toen ze zagen hoe
ze bij de neus waren genomen en
de man mocht de hemel danken,
dat zijn ruit niet aan diggels ging.
„Die poes van jou moet van mijn
overloop wegblijven", was een ver
wijt tUGBcntwee buurvrouwen en
omdat je gedachten niet altijd bij
woorden kunt laten, nam buur
vrouw l een emmer met water en
- „pak an" kwakte de hele. tobbe
leeg over het hoofd van de oppo-
sante. Die, ook niet verlegen, nam
hetzelfde wapen te baat en daar
mee was de stand een-een in zo'n
zomers ruzietje op het trappenhuis.
Zij, die eveneens strijd voeren
met het water, maar dan als mede
stander, zijn onze brandweermen
sen. In Juli hebben ze zich op een
avond wezenloos gezocht naar een
brand ten Noorden van het Kraling-
se Bos, omdat er een helle vuur
gloed was te zien uit die richting.
Naderhand bleek, dat vijftig nieuwe
natriumschijnwefpprs van het goe
derenstation Noord de schuldigen
waren. Beter zo, dan anders, zullen
de spuitgasten wel hebben gedacht.
Onblusbaar was daarentegen de
liefde van een hartstochtelijk kan
toorman, die echter geen echo van
zijn teder woord hoorde in het
hart van zijn dulcinea. Om toch wat
te doen ging hij plots aan haar
voeten liggun, een bezwijming si
mulerend, wat voor een lief meisje
geen plezierig gezicht is. Maar een
agent kietelde de aansteller even
met de punt van zijn laars in de
zij, sprak een kernachtige toverfor
mule en met een sprong stond de
Casanova weer op zijn zolen. Het
zal wel het eind van een ijdelo
liefde zijn geweest.
Dat een douanebeambte een smok
kelaar uit de Waalhaven redt mogen
wij zeker niet onvermeld laten. En
dan nog juist op het ogenblik, dat
genoemde wetsontduiker over een
partijtje sigaretten b« een schip
stond te sjacheren. Hu van angst
plomp het water in en, geen
beste zwemmer, schreeuwen van
angst. Dc douanier er achter aan,
zodat beide heren even later weer
heelhuids op de wal stonden. Al
licht. want wat moeten douane-man
nen als hun broodwinning er aan
gaat? Houdt de smokkel in ere,
spaart de smokkelaars, zij hun de
vies!
verspreidt, dat d« nylons van het
schone geslacht «oms drie sporten
overslaan. Niets ij verschrikkelijker
dan dat. Vrouwen kunnen soms een
half uur weeklagen over ladderen
de kousen, vooral als het' dure zijn
geweest. Geen wonder, dat de. wijk
raad er ook aandacht aan besteed-
dé. Met niet minder verontwaardi
ging kwamen zeven wandelaars op
het Haagse Veer, die op de Meent
door roetwolken uit een fabrieks
schoorsteen van een vet donker tint
je waren voorzien. Je moet wat
over hebben voor de vaderlandse
industrie, die net zo hard z'n best
doet als de kraan van een Rotter
dams burger, waarmee iets niet in
de haak was. Het gekke ding bleef
doorspugen tot de gemeentepils de
wasbak uitliep, de kamer in, onder
de deur door een -tenslotte feestelijk
bij de trap neerklaterde. Een zuur
schadepostje, maar hoe gaat het in
deze wereld? Andere mensen kun
nen er een klein lachje niet bij on
derdrukken. Sommige zgken zijn in
wezen wat verdrietig, maar aan de
andere kant toch ook grappig. En
dan komen ze in een kadertje. Cur
sief gezet. Zoals de verhaaltjes hier
boven.
ONDER MEER GEEFT 1951 TE ZIEN:
Tweemaal dook Rotterdam In het afgelopen jaar in z**. harnas; en
r» maliënkolder, om een. vechtpartij té leueren om der taille van-
Kunst de ene maal teek het Don Quichotterijde tweede maal «Ja*
het echt-en-menens. De Don Quichotterij het woord klinktveel
onaardiger dan het bedoeld is betrof de krampachtige pogingen
van enkelen, om door middel van een Vlaams kunstkenner in parti
culiere dienst zogenaamde beurzen openbaar te maken, dat de Em^
maüsgangers niet uals doch echt pan Johannes Vermeer zijn. De Vla
ming Decoen daagde op hettoneel van de aula in het Museum
Boymans de Vlaming Coremans uit de met veel emphasis uitgesproken
echtheidsbeweringen te komen weerleggen.
gen van kunst, want dat d® opeis
bare manisfestatie op de trappen
van de Beurs:zo een. succes sou sor
teren. als inderdaad het geval bleek,
hadden zelfs de optimisten niet dur
ven verwachten.
Trouwens; er rijn. moer plusje»
aan de balk te snijden, want voor
Zadkine's beeld van de Verwoeste
Stad behoefde dit Jaar geen aparte
campagne meer te worden gevoerd:
de gemeenteraad accepteerde het
geschenk en vóór wij een jaar ver
der zijn. heeft de knappe verfranste
Rus zijn tot zes meter vergrote
beeld in brons klaar au dan komt
het hoog boven de Leuvesluis te
tronen, waar men het zelfs van de
Maas uit zal kunnen zien staan ala
een gestolde kreet om verzoening
met een" niet te vergeten onrecht,
als een symbool van ons aller Wil,
om ons te verheffen boven het
wreedste wat een vijand (die geen
reden had onze vijand te zijn) ons
kon aandoen.
De andere actie gold de algeme
ne verontrusting, dat men het Rot
terdamse orkest zou fuseren met
het Haagse, waardoor èn-de leiding
èn het bestaan van meer dan zestig
musici in gevaar zou worden ge
bracht. De handtekeningenactie van
Het Rotterdamsch Parool heeft die
theoretisch-onschuldige, doch in we
zen funeste plannen de hals mede
omgedraaid. Flipse en al de zijnen
vertoeven en werken, als een zuiver,
onvervreemdbaar Rotterdams „be
zit" in ons midden.
Chabot's herdenkingstentoonstel
ling hepft tot diep in het buiten
land de aandacht getrokken; de
wijkraad Hillegersberg heeft aan
gedrongen op een Chabotlaan in de
nieuwe uitbreiding, van het Molen
laanStrekkadekwartier; uit deze
beide dingen blijkt, dat Rotterdam
zich wel degelijk bewust is welk
een groot kunstenaar het in Chabot
„aan de boorden van de Rotte"
heeft gehad.
Rotterdam zelf Is beslist belang
stellender geworden voor alle uitin-
Het Rotterdams Toneel verraste
in het afgelopen jaar met een
voortreffelijke opvoering van
Shakespeare's „Othello", waarin
Ko van Diik een indrukwekken
de vertolking gaf van de titelrol.
ziau 'n clown was, en dat wilde ik
ook worden later.
Maar hoe zag ik hém dan?
Ja daar heb je het weer. Ik kan
het niet beschrijven. Ik heb mijn
gezicht, mijn handen, mijn armen.
NEE... ik heb „ja" gezegd, toen iemand van de redactie mij vroeg of mijn hele body nodig ora IJ die in-
ik iets wilde schrijven over Johan Buziau, Jahad ik maar „nee" dl'u^ weer te. geven.
gezegd, want nu ik -achter de schrijfmachine zit kom ik voor de zoveelste z'in spierwitte clownskop, Z'n
maal tot de ontdekking dat ik niet schrijven kan. Niet alleen dat ik af cn z!lu,n/I0jn
rf, ftS "0U T*'n n °l mel tee "Tei MoSsS-V* drolecndOM
moet, maar ik ben helemaal geen schrijver. Ik kan zomaar niet opschrg-, tot diep jn mjjn hart. Toen ik als
Tet
L'n
En tot een inbreker, die er in
een Octobemacht op uittrok zouden
we kunnen zeggen: Het is niet al
goud v/at er blinkt. De man legde
een bezoek af aan een school en
verdween met zestien goudvissen
plus behuizing, een al even eigen
aardig bericht als dat nieuwtje over
het ladderen van de dameskousen
in Kralingse Veer. Daar staat een
fabriek, die zulke gemene dampen
ven wat ik denk. Want eer het op papier staat ben ik het al weer ver
geten.
ETS schrijven over Buziau?
Mooier onderwerp is toch
voor mij eigenlijk ondenkbaar en
tochneeHoe moet ik mijn
gedachten en mijn bewondering
omtrent hem samenvatten in wat
neergetypte woorden voor 'n kran
tenartikel? Als ik journalist was?
Ja! Daar zeg je zo wat. Maar dan
zou ik Buus ook weer niet zien zo
als ik hem nu z\p.
Nee, als ik de lezer 'ft beeld van
Buziau zou moeten geven dan zou
ik hen moeten uitnodigen plaats te
willen nemen in een of ander thea
ter en in die sfeer zou ik (zeker
makkelijker dan met de pen) m.a-w.
door middel van het gesproken
woord Buziau voor hem doen leven.
Buziau!
Hoe zag U hem en hoe zag ik
hem?
Ik ben er zeker van dat U hem
beslist anders zag dan ik.
Onmiddellijk neem ik aan dat
het voor U een feestelijke avond
was toen U in een of ander theater
uitbundig veel plezier beleefde aan
deze geniale clown.
Maar hoe waren Uw reacties?
Gelach? Applaus? Bravo? Waarde
ring? Bewondering? Bloemen? Ova
ties? En toch... een dag later, mis
schien wel reeds enkele uren later,
werd ge weer opgenomen In Uw
eigen werkkring en de grote clown
ging voorbij... als iemand die loopt 2jjn naam. Buziau... het klonk als
jongen van araper zestien Buus
voor de eerste maal zag, begreep ik
nauwelijks de pointes uit zijn optre
den. Natuurlijk luisterde ik bijzon
der aandachtig naar ieder woord en
elke intonatie maar ik was toch wel
het meest gevangen door zijn „kap".
Die porceleinen harlekïjnskop die
ieder woord zo prachtig accentueer
de.
OH AN BUZIAU is tn.de Ne
derlandse kunstwereld,'it' be
grip getoorden. Deze onverbe
terlijke clown die duizenden en
duizenden, ook buiten onze
grenzen, jaar in jaar uit heb
ben zien optreden in verbluf
fende typeringen van de meest
uiteenlopende karakterstaordt
7 Januari vijf en zeventig' jaar.
Wie konden wij beter vragen
een artikel aan Buziau te wij
den dan Toon Hermansdie.—
zélf leerling van Buziau
eveneens duizenden liet en laat
genieten ua?t clownerieën? Hoe
Toon Hermans op ons verzoek
reageerde wel, zijn bijdrage
drukken wij hierbij voor U af.
Zijn bewondering voor zijn
leermeester stak hij niet onder
stoelen, of banken en -wij. zijn
'er van- overtuigd dat heel Ne
derland voor de jarige Buziau
een even grote uereriftg koes
tert.
Dddrom, ook namens al die
bewonderaars proficiat
Buus.'
IK zag Buziau. Maar dc clown
A ging niet voorbij zoals de man
die loopt langs je raam. Hij keek
naar binnen in mijn kamer in mijn
leven en in mijn hart. Hij kon in
mijn ogen lezen hoezeer ik hem be
wonderde en er kwam iets van 'n
bijna vaderlijke glimlach om zijn
felgeschminkte ciownslippen, hij
reikte me de hand, mijn hart bons
de, maar hij stelde me gerust.'Toen
nam hij me mee naar die wereld
van klatergoud en bordpapier
theater. Met 'n bijna schorre stem
zei hij toen „Daar zit je publiek".
Het publiek! Waar hij zoveel van
hield en nóg van houdt. Het publiek
dat ook hem zeker niet vergoten is
maar in stilte nog hoopt op Buziau's
come-back.
Stel je voor Buus! Opnieuw weer Honderden dames en heren zullen
dat donderende applaus uit zoveel 8 Is de Vitale, levenslustige vjji en
mensenhanden. Want reken er opzeventiger. Je zult in onberispelijk
de glimlach. Is er een nobeler, ede
ler en vreedzamer, partij denkbaar
op deze verwarde aarde?
Buus! Straks is er feest. Feest
om jou!
langs je raam.
'n toverwoord! Heeft U in Uw jeugd
het verschil gehoord tussen Mulder
ze zitten erzc zitten er met hon.
derden, met duizenden vertegen
woordigers van deze droeve gebrek
kige wereld die zich al vaker heb
ben afgevraagd: „Komt de Koning
terug? Ja of Neen?"
Als deze Koning terug zou 1 ko»
costuum naast je lieve vrouw reci.
pieren, maar juist die dag zal ik je
in mijn gedachten zien staan achter
de oplaaiende glans van het voet
licht en achter in de zaal zal ik tij-
TV/1 AG ik U zeggen hoe ik hem Kastermans, Peters cn Buziau? Die men... dan vindt hij geen tegen- dena h®4 kletterende applaus roe-
zag? naam had x-oor mij zo'n bijzondere strijdige partijen, maar slechts cén pen: „Bis Buus! Bis Buus! Bis bis...
Op de schoolbanken hoorde ik klank omdat ik wist dat deze Bu- onafzienbare schare,., de partij van nog vele jaren!
