m
m
1
i
VOOR ANTJES EN JANTJES
Het land van de Hoppertjes
Voor de radio spelen is
n iet gemakkelijk
Optel-kruiswoordraadsel
w
m
Voice of America
bestaat 10 jaar
GELEZEN
1
8
0
r
0
8
0
IS
"B
en andere jonge klantjes)
en ge wogen
Plastic koe geeft
echte melk
Hoorspel-acteur beeldt alles
uit met zijn stem
ARTHUR
RAMSOME
Jac. v. d. Ster
KIESPIJN!
Dronken chauffeur
rijdt het water in
GESLAAGD... dank ai
De familie
uit de
Doodloopsteeg
l/V'lAA'^VVVVaA-V^VV^VA^VWAiV^A^V
MISSCHIEN meer nog dan de boe
kenmarkt voor de ontspanning
van volwassenen wordt die voor kin
deren overvoerd door maakwerk van
Het ergste soort. Te vaak immers menen
zij, die wel do behoefte tot scftryven
hebben, maar wier talent niet toerei-
Illustratie van Walter Trier &u
het door Erich Kastner en Ben
van Eysselsteijn navertelde sprook
je van De Gelaarsde fv.it.
kend Is om volwassenen te boeien, dat
het dan altijd nog wel kan dienen om
eert kinderboek op te leveren.
De door dit verschijnsel soms wel
wat troosteloze rij is In de laatste tijd
onder meer onderbroken door twee boe
ken van de Duitse schrijver Erich Kast-
In de eerste plaats door het door
hem en de Nederlander Ben van Eyssel
steijn navertelde sprookje van De Ge
laarsde Kat, Een kostelijk boek met
prachtige fantasierijke tekeningen
waarvan elf in zeer goede kleuren
van Trier, Het 15 gedrukt in een duide
lijke royale letter, zodat ook de kinde
ren die pas hebben leren lezen, er een
benfjdenstvaard geschenk aan zullen
hebben. Uitgave Leopolds, Den Haag,
prys 4.90.
Kastner schreef eveneens Emlel en de
dnc Tweelingbroeders, een geestige en
gevoelige roman voor kinderen van 10
tot 14 jaar. De opzet van tiet boek is
origineel en alweer mede dank zij de
tekeningen van Walter Trier zeer aan
trekkelijk. Kastner is niet de volwasse
ne, die vanuit ziin volwassenheid tot
de kinderen afdaalt, evenmin maakt hij
zich schuldig aan pseudo-kinderlijkheid,
maar als weinigen slaagt hfj er in de
kindertaal te treffen. Als er desondanks
in dit boek één ding is cfat wij betreu
ren, dan is het dat het slechts uit het
Duits is vertaald en niet voor het Ne
derlandse kind is bewerkt, m a.w, het
boek zou er aan hebben gewonnen, in
dien de ook in de vertaling Duitse
plaatsaanduidingen waren aangept
aan~de omgeving van Nederlandse k<
dereo. Uitgave L. J. Veen, Amsterdam
prijs f 3.95.
Dan kondigen wij gaarne aan Kinde
ren van Amerika, door X, van Hall, uit
gave Leopolds, Den Haag, prijs 6J50,
De schrijfster, die Amerika grondig kent
neeft de goede gedachte gehad de vorm
van een verhaal over een gewoon Ame
rikaans gezin aan te grijpen om de
jeugdige lezers spelenderwijs allerlei
wetenswaardigs over dit land bij te
brengen. Voor de mate. waarin dj in
deze opzet is geslaagd, hebben kinderen
uit onze omgeving, die dit beek gretig
lozen, de proef op de sozn geleverd.
Voor hen waren de hoofdfiguren le
vende mensen en dieren geworden en
blijkens hun vragen naar aanleiding
van het geiezene. had de schrijfster hun
belangstelling voor Amerikaanse zeden,
gebruiken, gewoonten cn omstandighe
den Weten te wekken (leeftijd 30—16
jaar).
Dezelfde verdienste het spelender
wijs bijbrengen, van allerlei kennis bezit
li. H. Sironkhorst'B „Rik en Ries", uit
gave Hoïlandia Baa.rn, prijs 4.90,
Ondersteund door goede illustraties van
Van der Walle wordt hierin voor kin
deren van 814 jaar onderhoudend ver
teld van het leven op en om de boer
derij.
TA/lE naar het land van de Hoppertjes wil,
waar al de Hoppertjes wonen,
waar al de Hoppertjes dansen met
hun dochtertjes en hun zonen,
wie werkelijk naar dat land wil gaan,
moet over een witte berg,
die is zo hoog, die is zo steil
0 griezel, het is zo erg!
Drie mannetjes met hoeden op.
die waren geen ogenblik bang,
ze zaten op hun ezeltjes,
ze klauterden dagen lang,
en bijna braken alle drie
de ezeltjes een poot
en bijna, bijna, bijna
vielen al de mannetjes dood,
maar KIJK! daar was de overkant
en waren ze toen tn het Hoppertjesland?
O nee, dan heb je het mis,
dan weet je niet, hoe vreselijk ver
dat Hoppertjesland wel is!
TA/IE naar het land van de Hoppertjes wil,
om alles erover te weten,
om Hoppertjes-wijn te drinken en
om Hoppertjcs-koek te eten
die moet eerst over de Inktzee heen,
en lean nooit meer terug,
daar is geen schip, daar is geen boot,
geen vliegmachien, geen brug,
drie mannetjes met hoeden op,
die bleven geen ogenblik st^an
ze zijn met ezeltjes en al
de Inktzee over gegaan,
en bijna zijn toen alle drie
dc ezeltjes gezonken,
en bijna, bijna., bijna
zijn de mannetjes verdronken,
maar KIJKdaar was ae overkant
en waren ze toen in het Hoppertjesland.
O nee, o nee, o nee!
Dan heb je van dat Hoppertjesland
een heel verkeerd idee.'
TA/IE naar het land van de Hoppertjes wil
om f Hoppertjeslied te pngen
om mee te doen met 't Hoppertjesfeest,
en al dat soort van dingen,
die moet nog door een groen moeras,
daar is het vreselijk stil,
maar onder op de bodem ligt
een groene krokodil,
dne mannetjes met hoeden op,
die gingen er dapper tn
en al de ezeltjes werden groen,
precies tot aan hun km,
en bijna zijn de ezeltjes
voorgoed erin gezakt,
en bijna zijn de mannetjes
door de krokodil gepakt
Maar KIJKdaar was de overkant.
Nu waren ze in het Hoppertjesland.
Daar zitten se rw, met hoedjes op,
en alles is in orde.
En 't mooiste is: Nu zijn ze zelf
ook Hoppertjes geworden.
ANNIE M. G. SCHMIDT
Op de speel goedtentoonstelling
van Harrogate in Engeland waren
talrijke nieuwe snufjes. Er was
een plastic koe die echte melk
geeft en een pop waarvan het haar
kan worden geverfd en een „cold
wave" kan ondergaan. Andere be
zienswaardigheden waren een plas
tic „Rev-o-Jet" model vliegtuig
dat net als een vlieger via een
snoer moet worden bestuurd en.
een hoogte kan bereiken van Wel
300 meter, en een speelgoedstof
zuiger die echt werkt en geschikt
is voor de schoonmaak van het
poppenhuis. Het simpele waterpi
stooltje heeft thans de vorm aan
genomen van een ingewikkeld
„atomisch straalgeweer" dat 50
maal achter elkaar kan vuren.
(Vervolg)
Nu moet je -niet denken dat het eenvoudig is, voor de radio te
spelen. Helemaal niet. Een radioacteur komt eigenlijk veel te kort ver
geleken bij een echte toneelspeler. Die heeft costumes en schmink en
pruiken, zijn hele gestalte, zyn gezicht met de wisselende uitdrukkin
gen, zijn gebaar om hem te helpen bij het spelen van zijn rol. De hoor-
spelspeler heeft niets dan zijn stem. Alleen die stem, waarmee hij alles
en alles doen moet, huilen, lachen, boos rijn, verontwaardigd, huichel
achtig, geheimzinnig, gemeen, verschrikt, achterdochtig, alles,
Het Is zijn enige uitdrukkings
middel en al speelt hij de hoog
hartige koning, die jij aan je radio
helemaal voor je stiet in hermelijn
„De Zwaluw" snelde voort. Er
stonden nu meer huizen op de
Oostelijke^ oever van het meer. Hoe
verder zij kwamen, hoe meer hui
zen er stonden. Er waren ook*
eilanden. Op een, dat heel groot
was, standen huizen. Er liep een
lange, zandige landtong vanuit met
botenhuizen. De huizen, die nu niet
meer verspreid lagen tussen de
bomen, Jagen tegen de kant van de
heuvel aan, die boven het stadje
Rio uitstak. Het stadje werd uit
sluitend bewoond door inboorlin
gen, die er geen idee van hadden,
dat hun plaats zo heette.
„De Zwaluw" kwam nu in be
schut water, voorbij de eilanden en
de landtong. Zij konden nu de
RJobaai zien en de aanlegsteiger
van de stoomboot. Zij gleden lang-
G*,n h?le vloot van
jachten, die daar lagen gemeerd.
bJi«V°T=^-.motorbot?n rond met
vacantiegasten aan
?^rd' ,KaPltei? Jan stuurde de
scheepsjongen tot zijn grote vek-
rukking naar voren om op de tiit-
ïiJ,k,te vltten c? hii had banden
vol werk om ruet tegen de roei
boten en kano's aan te varen.
Rio was op deze Zomerdag een
wrirïf Siaaj!fk Een sto.oir*boot floot,
verliet de pier en stoomde lang
zaam de baai uit. Geen van fe
ripSkSS' iIe Xan bet d*k naar
de kleine Zwaluw" met het brui
ne zeil keken wist dat het viertal,
1 1 onbewoond
iinC=liif^dG v,c*r dat het Seen be
langstelling had voor de grote
stoomboot, de zeiljachten of de
motorboten, maar alleen vöor een
aP lr uem sc,hTeePie even klem
als hei hunne, Voor de bemanning
van „De Zwaluw" was er geen an
der schip op het water, behalve
natuurlijk die massa plompe lo-
boorUngenscheepjes die in werke
lijkheid met meetelden. Zij hadden
alleen maar oog voor het piraten-
schip, dat zij achtervolgden
Het schip lag niet in de Riobaai.
Vier paar ogen zochten ieder stei
gertje af. Misschien lag de boot
vastgebonden en hadden ze het zeil
laten zakken. In dit geval was het
moeilijk om hem te zien.
.Het kon ook, dat zij achter de
eilanden om was gevaren, waar
door de baal zo'n goed beschutte
ankerplaats vormde voor jachten en
waardoor deze zo geschikt wasvoor
al die luidruchtige inboorlingen met
hun roeiboten.
„We zeilen recht door de baai,"
zei kapitein Jan, „en dan weer
nHar het open water. Dan kunnen
we in de richting van de Noord
pool kijken. Als we de boot zien,
draaien we om en blijven we tus
sen de eilanden kruisen."
„De Zwaluw" voer door de baal
en bijna onmiddellijk, toen zij een
eind van het lange eiland, dat voor
het stadje ligt, vandaan waren,
klonk cr een opgewonden kreet
van Rutger: „Zeil vooruit!"
„Dat is hij!" liep Suze,
Vanaf de Noordelijke ingang van
de baai konden zij langs het eiland
ver uitkijken over het meer, een
lange blauwe watervlakte met
daarachter hogere heuvels dan op
de met bos begroeide oevers van
het Zuidelijke deel.
Ruim een mijl verder zagen zij
een wit zeil snel bewegen naar een
heuvelreeks op de Westelijke oever.
Binnen een paar ogenblikken was
het verdwenen.
„Wat zullen we nu doen?" vroeg
Tittie. Er volgde een korte beraad
slaging.
Rutger was er voor om verder
te gaan. Jan vond het beter van.
niet.
„We weten nu waar ze zijn," zei
Jan. „Misschien proberen ze ons
van het eiland weg te lokken. Als
wij daarheen zeilen en zij komen,
weer te voorschijn dan moeten we
misschien om het hardst terug zei
len naar ons eiland. Als wij hier
blijven weten wij zeker, dat wij er
eerder zijn dan zij. Ik geloof dat
we beter hier kunnen blijven en
onze pemmtkan eten en zien of ze
weer te voorschijn komen of niet."
„En hoe staat het met de groc?"
zei Suze. En toen voelden ze alle
maal dat ze dorst en honger had
den.
„Maar misschien komen ze weer
terug, terwijl wij in Rio groc ko
pen," zei Jan. „Ze zouden achter
de eilanden om kunnen varen en
als wij dan terugkomen uit Rio
liggen we hier misschien te wach
ten, terwijl zij ons kamp bezetten."
Tittie had een idee. Er waren
oen heleboel kleine eilandjes aan
deze kant van de grote eilanden,
waardoor de Riobaai beschut werd.
Waarom zouden zij haar niet op een
van die eilandjes zetten om uit te
kijken terwijl zij naar Rio zeilden
voor de groc? Dan zouden ze in
ieder geval zeker weten of de zee-
Vit het Engels vertaald
door
met kroon en scepter, hij staat daar
voor die microfoon in zijn hemds
mouwen met zijn papier in de han
den, zonder voetlicht, zonder décor,
zonder alles... alleen met zijn
eigen fantasie en zijn stem, die hij
in duizend bochten weet te wrin
gen.
De regisseur in zijn glazen ka-
kamertje doet m wezen dus ook met
anders dan geluid regisseren. H«
zal zeggen: Je bent niet gejaagd
genoeg, je wordt achterna gezeten,
bedenk dat... En hij bedoelt: leg
meer angst in die stem, hijg wat,
lovers weer te voorschijn waren d-ruk al dIe opgejaagdheid uit met
gekomen of niet,
„Een goed idee van Tittie," zei
kapitein Jan.
die stem van je.
Natuurlijk wordt z'n hoorspel ge
repeteerd voor het wordt uitgezon-
den of op band opgenomen zodat
Op nog geen honderd meter ai- men het Kan uitzenden ook al zijn
stand was een klein eilandje, dat de acteurs allang ergens anders,
uit niets anders bestond dan uit Én als het lang genoeg gerepeteerd
rots en heidestruiken. Ze zeilden is. komt die uitzending. En dan ge
er heen en Jan draaide de Zwaluw beurt er toch iets itt die droge
met de kop in de wind. studto met de geluiddempende ma-
..Kijk uit voor rotsen onder wa- trassen of de echo-venvekkentïe
ter. Rutger," zei de stuurman. hokjes, de loze deur en het bakje
De Zwaluw gleed voort met klep- ^uitzending vijf tellen na nu",
perend zeil an naderde meter voor heeft de reglsSeur geroepen. Dat be-
meter het eilandje. tekent, dat het over vijf tellen be-
Klaar om het zeil te laten zak- gint, dan moet het eerste woord,
ken stuurman," zei Jan en Suze het eerste geluid gegeven zijn. De
hield zich gereed. Maar het was acteurs staan gespannen om de mi-
niet nodig. Het water om het crofoon, soms neemt cr nog iemand
eilandje heen was diep genoeg om gauw een dropje, een slok water,
de Zwaluw er vlak langs te laten Het rode licht flitst aan als teken
komen. Er was een lichte schok en dat de microfoon staat ingesteld cn
Tittie was al over de rand van de *eder« zucht, ieder geluid door de
hftrtt heen aan land luisteraar wordt opgevangen. De
boot heen aan land. ecrste 2innen klmken Ziet wa{ er
„De kijker^ zei zy. gebeurt.... Er komt een merk-
„Hier is hij," zei de stuurman. waardige, geconcentreerde spanning
„Duw de boot af," zei Jan. ter- over die spelers, zij praten tegen
wijl hij het roer wendde. de microfoon of het een mens is,
Tittie duwde. De Zwaluw gleed hun stemmen vleien of smeken,
achteruit. Toen ving het zeil weer vloeken of schreeuwen on hun ge-
wind, het was alsof het scheepje zichten, ja hun hele lichaam drukt
even aarzelde, het helde een wei- uit, wat er van die stem verlangd
nig over en begon zich toen weer wordt, zij maken een gebaar, dat
vooruit te bewegen. Tittie zwaaide door jou niet gezien wordt, maar
met haar hand en klom naar de dat voortkomt uit wat zij voelen
top van het eiland en ging daar op dat moment. Wat tot jou door
zitten met de kijker op haar knie. dringt is alleen die stemmets
Drie of vier keer laveren bracht öan fie stem'f w
de Zwaluw b« de dichtsblMmde voor Je oproept. Of het.nu de stem
steigerjoeiboten_aan_de^ee^r jd^e^We^tricc
de Riobaai, Rutger klom aan
SI°S "a5 S effeSteveT «f
een paaltje en ging er zelf boven- KOC(j piepstemmetjes kan maken) of
op zitten. Voor alle zekerheid lie- dg sijmrne vos (een jonge acteur,
ten zij het zeil neer. Toen gingen dle terwij 1 hij zijn gluiperige tekst
Jan en Suze vlug naar het win- z£,g^ z0 gemeen en loerend naar dfe
keltje waar je alles kon kopen, xnicrofoon knkt, zo is ie d'r in)....
van muizenvallen tot pepermunt- ik ben benieuwd of je bij een
jes toe. volgend hoorspel nu ineens niets
„Vier flessen groc, alstublieft," meer ziet van wat die stemmen je
zei Jan zonder er bij na te den- willen vertellen, ik geloof er niks
ken, van. Schakel Je fantasie maar ïn
„Limonade," zei Suze ernstig. en je vergeet die hemdsmouwen en
(Wordt vervolgd.) die tcgelplateaux net zo hard als xk,
Elk in te vullen woord
is samengesteld uit één,
twee of drie woordjes of
afkortingen, die op zich
zelf ook weer een beteke
nis hebben. Even een voor
beeld: Stel, dat ae opgave
luidt verwijderd +- zang-
noot -f- heiöemeertjc
dan is de oplossing; ver-
do-ven= verdoven. Dit laat
ste woord moet u dus in
vullen. De werkelijke op
gaven luiden;
Horizontaal: 1. in
het water levend dier -f-
afkorting van: id est 4. ge
neesmiddel wilde haver
7. prul 8. wintervoertuig
-f- grootmoeders 9. lofzang
-1- gewicht 10 zangnoot 4-
1000 in Romeins cijfer 11.
voorzetsel -L deel van de
mast 12 kloostervoogd 15.
beginletters van; a tempo
lmnen onderdak 16 in
de grond levend zoogdier-
tje «r muzieknoot -4- stil!
17. Belgische badplaats --
naaldboom 20. handwagen
hoofddeksel 22 loofboom
23, bevel om stil te hou
den -f- reeds 24. gezet,
zwaarlijvig 27. heer -L-
eilandbewoner 28. niet raak
4- kippensoort 29. schuur
middel 30. grasland hoop
hooi 31. gevangenis (volks-
uitdrukk.) 4- insgelijks
(Lat. afkort
Verticaal: 1. verwij
derd nevel 2. salvo er
rors (afkort4- zangnoot
3. soort priem, -f- doopva-
dcr 4, vóór 4- gewichtje 5.
Chinese maat 4- loofboom.
6. rechtscollege (afkort.)
-f- vroeger Indonesië (af
kort.) -t- xonder blikken
doos 13. hertje 4- predikant (af
kort.) 14. reeds behoeftig 18.
stap 4 volksoverlevering 19. reke
ning 4* reeks 20, walkant -f- heer
21. muzieknoot -f voedeter 4-
boomscheut 2». zangnoot 4* deel
van de bijbel (afkort.) 26. vorm
van: zijn 4- wintervoertuig.
Oplossing geheim van
de wolkenkrabber
Oplossing: Geheim van de
Wolkenkrabber; Wil je de bedelaar
over drie sloten jagen, dan moet
je zelf over twee springen.
2
2)
6
7
8
9
JO
II
12
13
19
t5
BW
18
17
18
19
20
21
22
23
29
L
25
2 G
27
2.8
29
30
31
Advertentie (LM.)
Müjchirdt'a Kicapünpocdcr». Poot 47 ct.
Tivaalj doden en vele
ernstig gewonden
MEXICO CITY. De klaarblij-
kekjk beschonken zijnde chauffeur
van een autobus reed op de grote
straatweg tussen Mexico City en
Guatemala met een snelheid van
ruim honderd kilometer per uur.
Toen hij een brug over een rivier
opreed, verloor hij de macht over
het stuur en reed het water in.
Twaalf passagiers stierven de ver
drinkingsdood; 29 anderen, onder
wie verscheidene kinderen, zijn
ernstig gewond.
Advertentie ff. M.)
HILVERSUM
Sa lend* jcfu-flWljl» evrtu*
1 AavCTlr run-
12
Luisteraars-
Logboek
Van de serie bastions, waarmee
de Verenigde Staten van Noord-
Amerika een bijzonder sterke stra
tegische positie innemen als radio
natie, gaat het grootste op 24 Fe
bruari a.s. zijn tienjarig bestaan her
denken. Op 24 Februari 1942 was
het, dat de „Voice of America" met
nieuws en commentaren in het
Duits en Italiaans aan de toen ook
in de aether
woedende
oorlog begon
mee te doen.
De B.B.C. en het
station WLWQ
leverden de
zenders voor deze stem, komende
van de Amerikaanse regering, wel
ke, voor het eerst in de geschiedenis
der Amerikaanse radio, had beslo
ten aan uitzendingen voor andere
landen te gaan doen.
Het is tekenend voor de toestand,
waarin de wereld van vandaag ver
keert, dat de Voice, haast zeven
jaar na afloop van de oorlog
naar de omvang van zijn program,
ma's en zijn zenderpark, het aan
zien heeft van een Mammcet-on-
dememing. In 1946 wilde men hem
doen verdwenen, omdat hij als
geestelijk wapen in de strijd zijn
taak verricht had. Thans zendt hij
dagelijks uit in 46 talen, over 38
Amerikaanse korttegolfzenders en
over een aantal ter beschikking ge
stelde buitenlandse zenders in Mun-
chen, Tanger, Saloniki, Londen, Ma
nilla en Honolulu.
Zijn doe!, omschreven in een be
sluit van het Amerikaanse Congres
dat in 1948 werd bekrachtigd, is een
beter begrip voor Amerika aan. te
kweken. Het behoeft geen betoog»
dat de programma's gericht tot de
Sovjet time en tot door deze in. de
greep genomen landen, op het ogen
blik de kern vormen van zijn acti
viteiten. Foyler Kohier, hoofd der
internationale uitzendingen en zijn
mannen, hebben daarbij strijd te
voeren tegen het technisch vernuft
der Russische partij, welke niets
nalaat om haar storingstechniek,
geconcentreerd op de Amerikaanse
uitzendingen, te ontwikkelen. Doch
de Amerikaanse technici zijn ook
niet gauw voor een gat te vangen,
al vinden de Russen achteraf na
tuurlijk alle snufjes eerder uit. De
Voice is dus voortdurend bezig haar
technische methoden te verbeteren
en aan bewegelijke tactiek te on
derwerpen.
Het nieuwste is de bouw op ver
schillende plaatsen in de Verenigde
Staten van zogenaamde gordijn-an
tennes, reusachtige zendmasten ver
bonden door een typisch waaier-
ach tig draadwerk, dat als een soort
aetherfilter optreedt. Hiermee hoopt
de Voice te bereiken, dat haar uiL
zendingen overzee een 14 maal ster
kere signaalkracht krijgen en door
nog millioenen nieuwe luisteraars
kunnen worden opgevangen»
PIET BEISHUÏZEN.
door EVE GARNETT
„Hij groeit lekker," zei mevrouw
Ruggles, in haar sas en trots bij
deze belangstelling voor het gezin.
„De zuster zegt, dat-ie de mooiste
baby is van de kliniek, ik neem 'm
daar iedere week mee naar toe om
gewogen te worden."
„U moet hem naar de baby-ten
toonstelling sturen in Juli, mevrouw
Ruggles," zei mevrouw Bezemer.
„Nou, ik zou dat wel willen", zei
mevrouw Ruggles, „maar z'n vader
houdt niet van dat soort dingen.
Die heeft zo van die ideeën, die
Ruggles," voegde ze er aan toe.
,jk zou uw man wel eens willen
leren kennen, mevrouw Ruggles."
zei mevrouw Bezemer lachend. Ik
kom zo weinig mensen tegen, die
ideeën hebben."
Lilie Roos keek daar van op. Dat
was weer een nieuwe manier om
de dingen te bekijken. Haar eigen
hoofd was altijd stampvol ideeën.
Veel te veel, eigenlijk. Die hele
narigheid van gisteren kwam ook
door een idee, als ze dat nu straks
maar duidelyk kon maken. Mis
schien zou mevrouw Bezemer dan
met zo woedend worden over de
groene onderjurk.
Toen kwam net de dikke dienst
bode terug met de lege wasmand.
„Ik geloof dat er iets mist, me
vrouw Ruggles," zei ze. „D'r staan
een rose en een groene onderjurk
op de waslijst. De rose is er wel,
maar u hebt misschien vergeten de
groene er In te doen?"
Mevrouw Ruggles keek naar Lïlie
Roos en Lihe Roos keek naar me
vrouw Ruggles, terwijl mevrouw
Bezemer beurtelings naar allebei
keek. „O juffrouw... mevrouw be
doel ik." begon Lilie Roos. naar
adem happend, „het was een idee
(hijg) ik bedoel, ik had «en idee.
Ik heb die onderjurk gestreken om
moe te verrassen en (hijg) omdat
ik padvindster ben en iedere dag
een goeie daad moet doen. Ik heb
*m niet expres bedorven (hög)
heus niet ik nam per ongeluk
het verkeerde ijzer en zo gauw als
ik erop kwam ging het ineens
krimpen (hijg) en misschien zou u
astublief die rose aan kunnen doen
als u op visite gaat morgen, dan
zal moe zorgen dat er de volgende
week een nieuwe is (hijg). Want
ziet u, vader en de tweelingen heb
ben nieuwe zolen en oudtante is
gestorven (hijg) en we moesten
een krans sturen.Lilie Roos
duwde het pakje in de hand van
mevrouw Bezemer en barstte in
tranen uit, t
Maar toen mevrouw Bezemer
het pakje opendeed en de onder
jurk zag barstte ze in lachen uit
„Zoiets geks heb ik nog nooit ge
zien," proestte ze. „Ik had dat wel
eens willen zien krimpen. Het hin
dert niets, mevrouw Ruggles. Het
was een goedkope onderjurk en ik
weet dat kunstzy zo wordt, als het
ijzer eens te heet mag zijn.
Kom nou, Lilie Roos. Misschien
zyn die ideeën van jou niet alle
maal even best maar je hebt ten
minste ideeën en dat is al hoél wat
waard. En ik geloof, dat je een
goeie daad wou doen.
Ik ben ook padvindster geweest
in miin tijd." voegde ze er aan toe.
,.en als je eens wist wat een gekke
dingen ik toen per ongeluk heb
gedaan. Wees nou maar weer vro
lijk en neèm nog een stukje cake
en vertel eens, wat je wil gaan
doen als je van school komt?"
Er was een lange pauze. Lilie
Roos snufte nog na. „Ik wil een
wasserij beginnen," zei ze emdelyk
verlegen.
Mevrouw Ruggles en mevrouw
Bezemer begonnen te gillen van
't lachen en wat de dikke dienst
bode aangmg, Lilie Roos dacht dat
ze een beroerte zou krijgen! Ten
slotte begon ze zelf maar mee te
gichelen wat nogal brutaal was,
dacht ze.
„Ik bedoel een machinale wasse
rij", zei ze nog vlug. maar ieder
een lachte nog harder.
„Het hindert niet. hoor Lilïe
Roos", zei mevrouw Bezemer, „dat
is weer een idee, en een erg goed
idee. maar ga asjeblieft niet op
mijn onderjurken oefenen. En wat
zou je er van vinden, om de rest
van de cake mee te nemen voor
de andere kinderen? En een paar
koekjes voor jezelf?"
En toen ze teruggingen wat
een verschil met de tocht heen!
Om te beginnen was mevrouw
Ruggles niet boos meer. ze lachte.
„Jij bent het toppunt, zeg. jy met
je ideeën en je wasserij." zei ze
maar aldoor. Lilie Roos had weer
de ene kant van de wasmand vast,
maar die was nu leeg en licht, en
inpiaats van de bedorven onder
jurk droeg ze nu de rest van de
lekkere cake en een zak koekjes.
Volmaakt gelukkig was ze ers ver
langde mar 'a avonds. Ze zou bij
de padvindsters het verhaal vertel
len van de goeie daad en al de
avonturen. En wat dc koek en de
koekjes thuis- betrof, dat kon haar
niet meer schelen, ze had genoeg
gegeten voor een week, en boven
dien had ze toch nog deze hele
zak, Lilie Roos begon te zingen.
HOOFDSTU Km
Kaatje is Elf-Plua- en Min
Het kon dan zijn dat Kaatje
uiterlijk op de moeder van meneer
Ruggles leek ze maakte dat goed
met haar intelligentie. Meneer
Ruggles hield vol. dat ze die ook
van zijn mee der had: „Een reuze
wijf, tn een boel opzichten, mix
moeder," zei hij dan, maar me
vrouw Ruggles snibde, dat ze alles
bij elkaar toch maar rare dingen
had, en dat zy geloofde dat Kaat
je die hersens had van héar fami
lie's kant. En dan zei meneer Rugg
les ween „Ik hoop dat je niet Al-
bert bedoelt" en dan zweeg me
vrouw Ruggles, want haar jongste
broer Albert was eens een keer te
slim geweest met iets en het re
sultaat was toen geweest veertien
dagen voorwaardelijk Daarom werd
A3 Bert's naam niet vaak genoemd
in de Doodloopsteeg nummer L
Maar Kaatje's hersens, waar ze
dan ook vandaan mochten komen»
waren opmerkelijk goed, en haar
vader en moeder waren dan ook
niet eens erg verbaasd dat ze als
nummer negen slaagde, toen xa
met honderden andere kinderen
schriftelijk toelatingsexamen deed
voor de middelbare school, en mee
dong naar een beurs. Haar ouders
waren gevleid, maar aan de andere
kant, middelbare school betekende
kleren, en goede kleren en dat vijf
jaar lang!
„Het zit zo juf." 2ei mevrouw
Ruggles, toen ze de juffrouw van-
Kaatje's school toevallig tegenkwam
op een Zaterdagmorgen. „Ik ben
met zo'n soort moeder, die vindt
dai 't kinderen maar moeten ver
dienen met veertien, als ze nog in
de groei zijn. Ik heb ze liever vei
lig op school dan tot 's avonds toe
in gekke baantjes, of zonder baan
tje op straat,.,. Maar daar gaat
het niet om. Het gaat om de Me
ren. Mantels en gymnastiekpakjes
en kousen en hoeden en nou heb
ik het nog niet eens over schoenen.
Daar gaat het om. Ze kan haar
zusjes kleren dan niet meer dragen,
ik zal aldoor maar nieuwe moeten
kopen, en van wat ik ervan gehoord
heb, doet de regering daar niks
aan. Het zou allemaal heel mooi
zijn, als Kaatje de enige was, maar
u weet, we hebben er zeven de
mond open te houwen en. aan te
kleden."
(Wordt vervolgd)
