"1
Hoomsignaal van de 1200 is
slotzang voor de stoomlocs
Tunesische volksleider stort
zijn hart uit
Tweemaal overstappen op een reisje van
negen uur (en een paar minuten)
Drie wagons
voor
Roermond (2)
Sprint over emplacement
De „Slamat55 na 2te jaar in
Nederland terug
Nederlands-Duits gesprek
over de Rijnvaart
5
Oom Baswerd afgehaald door zijn'
zuster on vierjarig nichtje
Eindpunt
Rotterdamse Bachkring geeft
zijn eerste concert
Engeland dringt aan
op controle in
Rotterdamse haven
Vriendschap met Westen
maar.... in vrijheid
Donderdag 7 Februari 1952
(Van één onzer verslaggevers)
„Wat kan jij snork'n".
Vier ras-Betuwse rangeerders in blauwe,
zij het niet geruite kielen, de koffiekannetjes
voor zich op tafel en bijkans meer in het ka
cheltje dan er voor, staren me in het over-
laadgebouw van het rangeer-eroplaeement
Eist met een blik aan, die getuigt van
spot en verbazing.
„Motje je zaag niet 's laten slijpe?" zegt de
jongste van het stel en oogst er een succes
mee waaruit blijkt, dat je in die buurten wel
leert met een béétje amusement tevreden te
zijn,
„Ik doch al of 'ie nooit wakker werd" roept
de derde rangeerder in een goedbedoelde po
ging, meegesleept te worden door het zog van
het ovationeel succes, „is dat nou nachtdienst
bij jullie?"
Omdat zoveel humor na zoveel
slaap ons by de keel vat, scharre
len we een minuut later weer over
de rails, glibberen in het hardstik-
ke donker over een wissel en bre
ken bijna allerlei gewrichten. ..Hoe
lang heb ik dan geslapen?", vraag
ik de fotograaf. „Hoe laat is het?"
»'t Is bij vijven cn als je ander
half uur onder zeil bent geweest
zal het lang zijn", antwoordt hij.
„Maar daarom niet getreurd. Er
"was toch niks te zien in dat hok
en nou gaan we weer een mooie
trein uitzoeken, eentje met echte
wielen. Zal jij effe fijn rijden?"
Het regent rustig en koud door.
Omdat er weinig lampen zijn op
dit rangeerterrein en ook een sein
huis ontbreekt, is het er een dooie
boeL Af en toe passeert ons een
N S. heeft
N.S. nachtdienst
rapporten schrijven
gebogen schaduw, die een groet
mompelt. Een slingerende lantaarn
is de énige aanduiding van zijn.
arnweziglieid. Een loc blaast nij
dig stoom weg en komt langzaam
naar ons toe.
Een Vwartiej; later keuren %ve op
nieuw het interieur van een pak-
wagen: alles compleet, een gloei-
kouslamp. die niet brandt, twee
banken elk met een tafeltje, het
onvolprezen roodgloeiende potka
cheltje en het wc,tie. We brengen
de conducteur een hand en instal
leren ons horizontaal op bark en
tafel, hetgpen geen plichtsverza
king is, want voorlopig bestaat het
uitzicht uit negen en negentig de-
Jen zwart en een deel gms. Dat is
te weinig voor een boeiend relaas
en. voor een serie beeldende opna
men eveneens ver onder de maat.
„Ben je zeker, dat die drie tan
kers achter de loc zaten?", fluistert
de fotoman.
„Absoluut", verzeker ik „Je mag
me wakker maken wanneer het
licht is".
Ver v/eg fluit de locomotief, onze
hoofden bungelen tevreden met de
eerste schok van de rollende op
tocht en het nieuwe transport ver
dwijnt dreunend naar het Oosten.
Dag Eist!
Het nieuwe transport. Toen we
weggingen kregen we terdege te
hoxen. dat dit vervoer van drie
tankwagens stookolie van Pernis
naar Roermond met de gelukkigste
keus was. Er rijden namelijk legio
expr es-goeder entremen, die de
spullen direct en zonder rangeren
van de laad- naar de' losplaats
brengen, In het geval van onze
trein was dat met zo, al gaf bet
wel een indruk van de greepsgoe-
derendienst, het systeem, dat de
om tientallen vracht-
treinen te laten ril
den zonder dat er
aansluitingen worden
gemist en de lading
toch op de snelste
wnze overkomt.
Daarvoor is 't land
in vakken verdeeld,
ieder roet ccn hoofd-
groepsgoederensta-
tion, dat verbindin
gen onderhoudt met
de ondergroepssta
tions Dit stelsel, dat
uitgekiend is tot op
elke meter en elke
minuut, impliceert,
dat een goederentrein
van Rotterdam naar
Enschedebijvoor
beeld. met steeds li-
nea-rccta op stap gaat
Gouda-Utrecht-Amersfoort-
Apeiaoorn maar In verband met
de ongelijke bestemmingen van de
wagons onderweg een of twee ma
len van samenstelling wordt ver
anderd. Dc delen gaan utt elkaar,
er komt een
tweede locomotief
aan te pas en een
nieuwe étappe be
gint.
Dc route :s_
daaroirx dikwijls
anders dan een
leek verwacht en
ogenschijnlfjk
met de meest
aangewezen weg,
al kan men het
met alle vertrouwen arm dc NS.
overlaten om te bepalen dat dit toch
heus wel de enige manier is. die
een vlot verloop garandeert.
De perrons van Nijmegen dom
melen in een vaa'-giauwe sche
mering en bieden weinig bekijks
aan de vroege reizigers, die. nog
met helemaal overtuigd van het be
staan van een nieuwe dag. verwe
zen uit dc ramen van een DE-trem
turen.
Een meneer krijgt opeens een
vreemde kronkel voor de ruit van
Met een triomphantelijke stoot
op zijn hoorn glijdt een nieuwe
electrische loc van 't 1200-type
met hoge snelheid langs het
perron, sleurt tientwintig
dertig vcertiq vijf en vijf
tig denderende, schommelende,
kletterende, rammelende en
beukende wagons mee, een on-
w eerste a nb arc rij volgelingen;
met monotoon geratel over de
wissels stampend, terwijl om
de bocht hun glanzende, groe
ne meester al verdwenen is.
We kijken er allemaal even
naar.
„Tja," zegt een conducteur
dan, „dat is de toekomst, hê?
De stoom gaat aan de kant en
üe machinist wordt electricien",
Nu ts de laatste wagon ook
dc bocht om. Het. sneeuwt
Vannacht rijdt 4115 iveer
Stipt volgens het spoorboekje:
„veilig-vlug-vooi delig".
een belendende goederentrein-wa
gon in het oog en buigt vooizich-
tig naar voren. We kijken elkaar
recht aan zonder veel intelligentie
en ik wuif maar eens. Als onze
machinist genoeg heeft van de hal
te, schuif ik beleefd groetend van
de meneer vandaan. Hij snaot nog
niet helemaal hoe de kwestie zich
heeft toegedragen en plakt zijn
neus vorsend tegen het glas.
Langs de baan scheert het be
ijzelde grind als een sidderend film
beeld voorbij. 45 km.... 50..,
60dc pakwegen stoot en schudt
over de rails, er rammelt voort
durend ergens een losse plaat ijzer
met eer» hinderlijke regelmaat in
Na een afwezigheid van 2 te jaar
is de „Slamat" van de Koninklijke
Rotterdamsche Lloyd gisteravond
in ons land teruggekeerd. De ge
zagvoerder, kapitein Bas van Gel
der, die met een Amerikaanse
vrouw is getrouwd en in de Ver
enigde Staten woont, zag na onge
veer drie jaar Nederland woer.
Zijn zuster en haar dochtertje
heetten oom Bas aan de Lloydkade
welkom. Zijn vierjarig nichtje ver
raste hem met een grote bos bloe
men.
Volgende week vertrekt kapitein
Van Gelder weer met de „Mata-
ram" naar Amerika. Veel heeft hij
de af gelopen jaren beleefd. Hy
vertelde om. een grote lading
stieren er. koeien te hebben ver
voerd. Op zeker ogenblik kwam
men vertellen, dat er een stici kalf
was geboren en enige uren later
overhandigden de passagiers hem
een oorkonde, met daarop vermeld
dg geboorte van het jonge dier.
dat zij mot algemene instemming
naar de gezagvoerder Bastiaan had
den genoemd. En tot groot ver
maak van de passagiers, maakten
grote cn kleine Bas een wande
lingetje op het dek van het schip.
Gedurende een reis van Los An-
gelos naar Vancouver vergezelden
7,ijn vrouw en 2-jange dochtertje
Rita hem, maar aangezien zij. vol
gens de voorschriften, op de mon
sterrol moesten voorkomen, werd
zijn vrouw als hofmeesteres ver
meld en zijn 2-jarig dochtertje
promoveerde tot assistent-hofmees
teres
Onder de passagiers, die te Rot
terdam debarkeerden, bevond zich-
o.B. de religieuze zuster F. Sander,
die na achttien jaar onafgebroken
in Indonesia te zijn geweest weer
voor het eerst voet aan wal zette
in haar vaderland. De moeder
overste cn een aantal zusters uit
Roermond, tot wier orde de zuster
behoort, wachtten haar op de kade
op. Vei der debarkeerde de heer
L H. Huyzinga, die vier jaar hoofd
van het Kantoor Prijsbeheer sing
te Djakarta is geweest. In tegen
stelling tot dc in ons land gevoer
de controle-maatregelen liggen de
ze in Indonesië m handen van de
poiitie en justitie
Jubileum bij de HM
Vandaag herdenkt de heer H,
Oostendorp, wagenmaker by de NV.
de Rotterdamsche Melk Inrichting
de dag, waarop hy 25 jaar geleden
bij deze melkinrichting in dienst
trad. Vanmorgen werd hy op het
hoofdkantoor ontvangen, waar hy
door de directie werd gecompltmerL.
toe, d.
Een cadeau onder couvert werd
hem hierby overhandigd, tevens een
zilveren insigne van. de Vereniging
voor Nijverheid en Handel. Het
vererend getuigschrift van deze ver
eniging werd hem toegezegd. Van
zijn collega's ontving hij enige
fraaie geschenken.
Enige tijd geleden is men geko
men tot het oprichten van de Rot
terdamse Bachkring. De bedoeling
zit voor regelmatig concerten te
geven met dilettanten, om zodoen
de het zelf-musiceren te stimuleren
en begrip te wekken voor muziek
in het algemeen en de kunst van
de grote cantor in het bijzonder.
Een loffelijk streven, dus, dat
waard is met veel succes bekroond
te worden.
Inmiddels is de Bachkring gister
avond in de Nieuwe Zuiderkerk
enthousiast van wal gestoken, met
een programma, dat zeer goed was
samengesteld, doch om zyn lengte
wel wat te veel van de toehoor
ders vergde. Immers zelfs onder
het muzikale publiek zijn er zeker
nog vélen, die voor Bach en ook
voor de muziek der 16e en begin
17e eeuw nog moeten gewonnen
worden. Pedagogisch beschouwd
dient dit dan ook omzichtig te ge
beuren. Een teveel van het goede
ineens kan schaden.
Gezien het feit,, dat hier een
groot deel van de avond dilettan
ten aan het woord waren, mag de
uitvoering van de werken gepre
zen worden. Het V.U.-koor onder
Bertus van Lier, opende met een
stijlvolle en goed klinkende weerga
ve van Palestrina's Missa Brevis.
In de cantate „Ach Herr, lasz
deine lie ben Engelein" van Frans
Tunder, m een bewerking van
Bertus van Lier wist Bea Macken
zie zeer te overtuigen. Haar mooi
klinkende stem (die slechts in het
hoge register zo ru en dan om
egalisatie vraagt) en muzikale voor
dracht trokken weer sterk de aan
dacht.
Het vioolconcert in E van Bach
bevat vele voetangels en klemmen
wat de intonatie betreft en het
stelt 'ook op het gebied van de
loonvorming bijzondere eisen. De
violiste JeanneLotte Hertzberger
had het zich dus niet gemakkelijk
'gemaakt. Afgezien van een zekere
gejaagdheid in het eerste deel en
een zo nu en dan onduidelijke pas
sage, gaf ze over het geheel geno
men echter er een zeer prijzens
waardige vertolking van, die uit-
FAILLISSEMENTEN
Uitgesproken, 6 Februari:
J. s. Ritmeester. Pantserstraat 14,
Rotterdam,
muntte door een gezonde muzika
liteit, instrumentale vaardigheid en
warme toonv .ming.
Het V.U, Orkest eveneens ondex
Van Lier begeleidde doorgaans
volgzaam; slechts in het eerste
deel van het vioolconcert waren
enige wankele momenten. Boven
dien vond het orkest in Bach's
suite in b kl. t voor strijkorkest
en fluiten alle gelegenheid tot een
waarlijk aantrekkelijk musiceren.
De fluitsolo hierin gespeeld door
de heer J, Kijntalder klonk zeer
verdienstelijk.
Piet van don Kerkhoff wisselde
het programma af o.a. met twee
Koraalvooi'spelen en een Toccata
en Fuga en een passacagha en
Fuga van Bach. Bijna overbodig te
vermelden, dat deze organist ze
wéér in beste vorm speelde.
HERMAN VAN BORN.
het bagagceompartiment cn eens
klaps zegt het potkacheltje „pof"
cn spuugt een streep rokerige as
naa- buiten.
..Jullie moeten toch met die wa
gens uit Pernis mee?", vraagt de
conducteur en klapt zijn rapporten-
boek dicht. „Dan zul je er in Venlo
weer uit moeien, zie je. Ze komen
in een andere trein
Wagons met stook-olie rijden
steeds vlak achter de locomotief,
omdat zij verwarmd moeten blij
ven. Staan ze een tijd aan de kant
op een emplacement, dan komt er
een loc voor staan om de tem
peratuur niet te laten zakken. Dat
heet „voorverwarmen".
In Vénlo gaan ze dan ook prompt
naar hun koestering toe. een vreem
de ijzeren Limburgse min. die hun
gul voorziet van stoom, terwijl on
ze Engelse loc zich, onverschillig
voor hun verder wel cn wee, di
rect naar een nieuwe meute be
geeft.
Er is niet veel drukte op het sta
tion, maar de wachtkamer kan we
reldverkeer het hoofd bieden, al
thans wat de voorraden koffie be
treft. Het .is omstreeks half elf.
oat we gezapig besluiten eens te
gaan kijken hoever dc Nederland-
sehe Spoorwegen inmiddels gevor
derd zijn Over de buffers van twee
tremen klimmend, krijgen we de
B.P.M.-wagons in de gaten in een
kort transport opgesteld „Dat zyn
ze", constateert de fotograaf ter za
ke kundig en begint opeens als
een waanzinnige te rennen omdat
de machinist precies op hetzeifdé
moment de vaart er in zet. Vijf
tig meter handicap moeten we ne
men in ruil voor ccn ouderwets
pakwagentje, dat achter aan ben
gelt en mot express-tiein allures
steeds sneller op ons aan komt.
De treeplank is vrij hoog voor een
ongeoefende, maar met een dure
eed OP de caffeine-lippen beginnen
we tobberij? mee te lopen cn sprin
gen. Dat het deurtje slecht open
gaat kost bijna ccn aanvaring met
een seinpaal, maar we zijn er en
vallen trots voor dé voeten van
ccn. helemaal niet verbaasde, con
ducteur, Later horen we, dat hy
ons voor controle-personeel van de
spoorwegen had aangezien. Die rij
den zo vaak mee.
De laatste loodjes neemt de ma
chinist met veel precisie. Twee
maal wordt er onderweg gestopt
en mogen we onze ogen uitkijken
op dorre landerijen, een kleumend
stulpje waarin wellicht vertwijfel
de keuterboeren hun laatste spaar
centen tellen en een armetierig sta
tion, al lang zonder hoop dat er
nog eenmaal een heuse trein offi
cieel zal stil houden.
In de verte daagt Roermond. Het
regent. Precies negen uur en ne
gentien minuten na het vertrek van
IJselmonde staat we bij ccn gele
tank-auto van de
Shell, die de dui
zenden liters
smeer-ohe ron
kend van dorst
uit de wagons
•zuigt en ze over
een uurtje gaat
rondbrengen by
fabrieken m dc
buurt.
„Waar komen
4#$ jullie vandaan?",
vragen we de
chauffeurs. „Uit Maassluis", zeggen
ze. „Maar meestal zitten we daar
met. Als er een vrachtje in het land
is, zijn we er bij, zo van de trem
naar de klanten, weet je".
Eind van ccn reis
...Van B.PM. ?iöar Shell
DEN HAAG. Nadat aanvanke
lijk in hoofdzaak van de zjjde van
de V.S. Den Haag en Brussel is
gewezen op de wijde mazen, die
vooral Rotterdam cn Antwerpen
vormden in het net van Westelij
ke maatregelen tegen verscheping
van strategische materiaten naar
het Russische blok, heeft thans ook
Gruot-Bnttannie zich tot de rege
ringen van Nederland cn België
gewend
Londen heeft Den Haag gewezen
op dc nieuwe bepalingen, welke
op 8 November zun afgekondigd.
Groot-Bnttannië heeft er thans m
Den Haag op aangedrongen, dat
Nederland voor de vrije Nederland
se havens overeenkomstige maat
regelen neemt.
{Van onze reisredacteur)
TABARKA. Vier maal was ik een militaire contr&le gepasseerd, voor
Ik het Hotel de France in het gTenspIaatsje Tabarka kon binnendringen,
waar Habib Bourguiba „een gedwongen verblijf" is aangewezen. Franse
onderofficieren aan de bar namen mij wantrouwend op en de knecht, die
my naar de dépendance van het hotel bracht bet hotelletje zelf is vol
komen in beslag genomen door Bourguiba, zfjn mede-arrestanten cn zjjn
bewakers wist, zei hU, niets van een logeergast Bourguiba af. Maar ik
ben met vacantïe geweest, voegde hy cr huichelachtig aan toe.
Als ik dc eetsalon binnenkom
zie ik m de hoek do kleine ge
stalte van de politicus in do voor
hem zo karakteristieke, voorover
gebogen houdmg hij zit altijd
als een kat voor de sprong. Bour-
guibï» ryst lachend op- en neemt
mij mee naar de haard wij
zijn in bergachtige heuvels en het
hagelt. Daar beginnen wij een ge
sprek op gedempte toon om de
gemoedrust van zijn schutsengelen
niet te verstoren.
,,Nee, wy niet moer te slaan,1
begint hij, terwijl hij zijn kin een
puntige ruk van links naar rechts
geeft. „Onze partij omvat het ge
hele volk: de arbeiders met hun
vakbond, de middenstanders met
hun standsorgamsaties en de boe
ren met hun coöperaties. En zij
weten waarom het gaat: interne
autonomie. Li bye heeft meer"
valt hy plots spotlachend uit.
„Indien Frankrijk een verzoe
nend gebaar maakt, zoudt U dan
bereid zijn liet experiment van
1950 nog eens te proberen", vraag
ik.
Hij ataart in zijn hand, alsof
hij daar het probleem open ziet
liggen. Hij wordt opeens weer
helemaal kalm. „Ja", antwoordt
hij langzaam, „indien de ondub
belzinnigheden weggevaagd wor
den, die de mislukking van het
experiment op bun geweten héb
ben, zo afdoende weggenomen, dat
wij garanties krijgen tegen him
terugkeer, zijn wij ondanks alles
bereid, opnieuw het experiment
te wagen. Maar het doel van het
experiment is interne autonomie.
Het is dat altijd geweest, maar
dat moet nu ondubbelzinnig vast
staan. Wij kunnen niet praten
DEN HAAG. De besprekingen,
welke te Oosterbeek zijn gehouden
over de vaart op de Ryn in Duits
land zijn naar verluidt op princi
piële moeilijkheden gestuit. De Ne
derlandse delegatie ging uit van de
Acte van Mannheim, waarbij de
vrije vaart op de RUn vrij moet
zyn cn slechts enige beperking mag
ondergaan, indien de betrokken
landen uit economische of andere
overwegingen daartoe ook wensen
over te gaan.
Dg Duitse delegatie nam een te
genovergesteld standpunt in. Zij
ging utt van algehele binding, zodat
slechts door Duitsland verstrekte
consessies een zekere vrijheid van
beweging zouden toelaten.
De partijen zijn elkaar niet nader
gekomen. Besloten werd de kwestie
terug te verwyzen naar de mi
nisters, die indertijd de besprekin
gen over dit onderwerp inleidden,
de Nederlandse minister van Ver
keer en Waterstaat, de heer H. H.
Wemmem en diens Duitse collega
minister dr. H. Seebohm.
De inleidende besprekingen van
beide ministers te Bremen leidden
tot het opstellen van het zogenaam
de „Protocol van Bremen", dat als
richtlijn zou gelden voor de daar
op aansluitende besprekingen op
particuliere basis.
Er isevenwel gebleken, aldus
wordt niet-officleel vernomen, dat
aan Duitse zijde vooral bezwaren
bestonden tegen de door minister
Seobohm aanvaarde richtlijnen, van
dat protocol. Enige officiële mede
deling hieromtrent ontbreekt, aan
gezien de delegaties afspraken .geen
publiciteit aan het resultaat der
besprekingen te geven.
over een verklaring, die deelname
van Fransen aan ons bestuur ver
plicht stelt, en de band tussen
Frankrijk en Tunis tot een defi
nitieve stempelt. Dat staat ook
niet in het verdrag van Barbo,
waarop het protectoraat berust.
Maar wij erkennen de economi
sche belangen, die Frankrijk in
Tunis heeft en willen die garan
deren. Er is bij ons geen sprake
van Fransenhaat. En wij gaan
verder: Wij erkennen ook vol
mondig de strategische belangen,
die Frankrijk op ons grondgebied
heeft. Wii begrijpen ook volko
men, welk belang de Westelijke
wereld by de veiligheid van de
Middellandse Zee en dus van Tu
nis heeft. Wij zijn zelf Westers
georiënteerd en zullen helpen om
de Westerse cultuur, waarin voor
een belangrijk deel ook ons heil
ligt, te verdedigen. Er zijn drie
dingen die ons volk 'niet kent:
xenophobie, fanatisme en feoda
lisme. Onze beweging heeft die
ook nooit gepropageerd en daar
zijn wij trots op. Radiostrijd tegen
deze drie was het hoofdmotief
van de rede, die Ik over radio-
Karachi verleden jaar Juli tot ae
Arabische wereld heb gericht. Ik
riep toen mijn Islamietische broe
ders op, met het "Westen tegen
de doodsvijand van de vrijheid te
trekken cn ik wil u wel zeggen,
dat ik juist in dit strategisch-
politiek verband een goede ver
houding onder meer tot Israel
nodig acht. Indien wij onafhanke
lijk waren zouden wij in de Ara
bische Jiga voor deze inzichten
strijden."
"Wij worden gestoord. De tele
foon brengt de boodschap, dat
opnieuw een manifestatie in Tu-
nis doden geëist heeft. Hy kijkt
mij onderzoekend aan. „Het is
Frankrijk, dat de veiligheid van
de Middellandse Zee in gevaar
brengt door ons als vijand te be
handelen", zegt hij dan verbit
terd. „Wy willen alleen interne
autonomie en wij willen dat, om
onze eigen zeken in moderne
geest op te knappen. Geen feodale
onderdrukking zoals elders, maar
moderne volksopbouw samen met
de vakbeweging, is ons doel."
„Waarom heeft u nu eerst de
klacht bij de-Veiligheidsraad aan
hangig gemaakt?" vraag ik.
...Omdat wij alle verzoenings-
mogelijkhcden wilden uitbuiten.
Ons voorstel beoogt trouwens een
verzoeningscommissie van de VN,
zoals bij voorbeeld in het geval
van Iudonesié is aangewezen.
Maar zelfs nu nog prefereer ik
een direct contact met de Franse
regering. Alleen het doel van dat
contact moet vaststaan: een ho
mogene Tunesische regering en
een homogeen Tunesisch parle
ment. En er moet ook een rede
lijke termijn vastgesteld worden,
waarbinnen die doeleinden ver
wezenlijkt dienen te zijn." Hij
spreidt de armen uiteen en leunt
achterover.
„U bent werkelijk het zeldzame
voorbeeld van een gematigd agi
tator," laat ik mij ontsnappen.
Hij lacht plotseling op en grijpt
mijn hand. „Maar dat is het, dat
is het precies, ik heb het volk
volkomen achter mij en daarom
kan ik gematigd zijn. Ik kan mij
veroorloven een compromis-expe
riment aan te gaan, omdat ik het
vertrouwen heb van het hele
volk. En ik houd dat vertrouwen,
omdat zij weten, dat tk wel met
étappes, maar nooit met uitvluch
ten genoegen neem...Laat Frank
rijk dat toch begrijpen,"
...nee, wij zvjn met meer te slaan.
..het is Frankrijk dat de veilig
held aan. de Middellandse Zee m
gevaar brengt.,.."
....als een kat voor de sprong
Nederlandse zeelieden in
Nantes aangevallen
NANTES, Drie bemanningsle
den van de Nederlandse sleepboot
„Humbert* van L. Smits en Co. te
Rotterdam, die op het ogenblik in
de haven van Nantes ligt, zfjn. in
het centrum van de stad aangeval
len door een militair en twee bur
gers. Een van de Nederlanders, A.
M. Knyf, kreeg hierbij een kaak-
fractuur en moest naar het zieken
huis worden overgebracht.
Zijn belagers hebben hem van
zijn paspoort en verscheidene iden
titeitspapieren beroofd. De beide
andere Nederlanders, die ernstige
Kneuzingen hadden opgelopen kon
den naar het schip terugkeren. Een
van de aanvallers ia gearresteerd.
