De Rotterdammer en z'n Tram
Paardentram stopte waar
klanten zulks wilden
I
Grensrover James Stewart betert
zijn leven in n super-western
Bij een zilveren jubileum:
Overschie kreeg hoofdpijn,
stank en ander ongerief
Naar en van
school
kantoor
fabriek
bios
sportveld
en feest
heen verdiend.
ZWAVELWATERSTOF UIT DE RIOLEN
R.Ph.O. gaf eclatante uitvoering
van Stravinsky's Petrouchka
„Tankgrachten" op
de Beijerlandselaan
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
Cayatte's schokkende aanklacht:
„Wijzijn allen moordenaars
Dank zij gemeente
wordt het heter
Israël en wij
Zaterdag 4 October 1952
DE stedemaagd van Rotterdam u weet ducteurs en bestuurders niet groot meer dat
wel, dat is een jongedame met biceps en verschillende pensioenen geniet: paardenpen-
eelt op haar handen, want zij
wordt hoe langer hoe sterker
door de strijd die zij dagelijks
te voeren heeft beleeft weer
een paar dagen die haar inwen
dig go'jd doen: zij is n.L de
15-de October a.s. 25 jaar eige
nares van de tram, de electri-
sche tram, de R.E.T. Want het
was 1927 toen zij de R.E.T.M.
overnam, die toen net 22 jaar
bezig was geëleetrificeerd tram-
vervoer in Rotterdam toe te
passen- Naast de 25 jaren R.E.T.
staan de langzamerhand in ve
ler herinnering verblekende 22
jaren RE.T.M., die op hun
beurt zijn voorafgegaan door
een lange periode Paarden
tram. Niet groot is tegenwoor
dig het aantal hunner die zich de paardentram
in het Rotterdamse stadsbeeld kunnen herin-
neren en zo is ook bij de R.E.T. het aantal con-
OF nu de Rotterdamse Gele
over de rails suist met mo
dem zwiep-en-schokmateriaal dat
bediend wordt van een soort vbeg-
tuigcabine uit, of (in oudere vorm)
door een onopgesloten iemand die
aan een krakend rad draait en
zo nu en dan ingrijpt bü de
kopse-en-strekse vulling van zijn
„veewagen", de tram is onze
trots en onze toeverlaat. Fabrie-.
ken, scholen, kantoren en uitver
koopmagazijnen: dagelijks worden
zij door de tram volgestuwd; en
in de avonduren proppen dezelfde
onvermoeibare gele wagens d*i
vermaaks- en vétstrooiingsinrich-
tingen vol en halen ze omtrent
middernacht (en later nog) leeg.
Daarom is er tussen de Rotter
dammer en zijn tram een ver
houding ontstaan die de intimiteit
heeft van een familieband.
Schrijver dezes rijdt al 47 jaren
electrische tram. Hij heeft de
paardentram ook nog gekend die
stilhield waar de klanten zulks
wilden. Hij heeft in zjjn jonge ja
ren de blauwe lijn 3 tussen Tey-
Iingerstraat en Hofdijk 10 maal
zien stoppen omdat een stel boze
buurmevrouwcn het vertikten om
voor eikaars huls uit te stappen
doch zulks wensten te doen voor
haar eigen paleis.
Hij heeft de opleggers nog ge
kend die óveral trr d§ stad waar
een »>hoT' was. het paardentjalkje
hielpen de top te bereiken: dat
was zo bij de Delftse Poort? het
Moriaansplein, het Bolwerk, enz.
Met de paardentram werd ge
speeld met de electrische tram
werd dat te gevaarlijk. j
Toen de eerste electrische in
September 1905 begon te rijden
van Park naar het huisje Rust
Wat liep de stad uit om het won
der te zien en geen school ging
die dag op tijd aan.
De lijnen kregen kleuren. Men
sprak van de rode lijn 2 (naar
het Prinsenhoofd), de blauwe lijn
3 (tot aan de Lettvehavenkop aan
het einde van de Boompjes), de
witte lijn 5 (van Kralingen via
Beurs en Coolsingel voorzichtig
westwaarts over de Kruiskaden),
e.d.
Aparte nummers
T^RAlvïS ze zouden een mu-
seum kunnen vullen!: trams
met openluchtbestuurders en kle-
pelbel. trams met ingebouwde be
stuurders en rukkerige klap-
schuifdeuren, trams met lus-ver
voer, trams met neonlicht, ronde
trams en boekig-bijgesneden
spoorwagons op kinderspeelgoed-
wielen, conducteurs met fluiten,
conducteurs die alleen maar aan
een leertje trekken, trams met
handremmen als kaapstanders en
remwerk als een tremmersgoede-
renwagonDaarom was het
menigmaal zo aardig, dat als
Rotterdam eens iets feestelijks be
leefde, dat ,.de Isaac Hubertstraat"
twee museumstukken uitzond, n.l.
1 paardentram die de Sehiedam-
se Dijk op en neer klotste en 1
als een reuzenbouwkarton van de
Nieuw Amsterdam met alle licht
jes aan en muziek in z'n buik;
die Nieuw Amsterdam „voer"door
heel de stad. Nog groter aantrek
kingskracht dan deze beide ver
maaksobjecten oefenden de eer
tijds zo fel bevochten open tram
metjes uit waarop alleen maar
conducteurs met acrobatenaanleg
dienst mochten doen. Om daarin
een plaatsje te veroveren werden
dierlijke veldslagen geleverd, waar
bij wij menigmaal hebben waar
genomen, dat de dochteren van
Kaat Mossel over een zeer ge
raffineerde furie-techniek be
schikten waartegen de zonen van
Erasmus niets vermochten al wa
ren zü soms gerenommeerd ha
venarbeider of bokser.
Dat is nu allemaal anders. Onze
tegenwoordige luxe-lokaaltrein be
schikt over blank-metaal-uitmon-
stering en air-conditioning,en dat
de air niet altijd fris is, tja daar
kan de Isaac Hubertstraat mis
schien niets aan doen.
sioen, R.E.T.M.-pensioen en ge
meente ambtenaarlijk pen
sioen. Onder electrische trams
(maar al te groot is de hobby
overal ter wereld om de aan
rails gebonden stedelijke ver
voermiddelen te vprvangen
door rusteloos heen-en-weer
zwervende autobussen) is de
Rotterdamse al jarenlang een
van de mooiste, snelste, be
trouwbaarste enopvoed-
kundigste, want nergens an
ders houdt de jeugd er zich zo
keurig aan, om geen plaatsen te
bezetten die beter ingenomen
kunnen worden door oudere
mensen en hulpbehoevenden,
T30F Lr3.Ul Nog steeds is de kreet ,,'n pla-
sie voor een vader met een
kindje", of „Ruimte voor de ooievaar!", vol
doende om een pad gebaand te krijgen naar een
veilig hoekje.
(Advertentie LM.)
De band,
die zijn sporen
Veertig jaren zyn verstreken na
het ontstaan van Stravinsky's Pe
trouchka en nog steeds gaat er een
fascinerende kracht van uit. Boeit
deze muziek dan zo zeer door haar
melodiek, of door een bepaalde
sfeer? Dit zeker niet, want het me
lodische element bij Stravinsky is
Weinig persoonlijk en in zijn
a-romantisch karakter is geen
plaats voor enige klanksfeer. Maar
dat Petrouchka niettemin tot intens
luisteren dwingt, de toehoorder
meesleept, geen gelegenheid laat
tot ethische of aesthetische overwe
gingen, is het gevolg van de demo
nische vitaliteit de uiterst gespan
nen rhytbmiek en de meesterlijke
beheersing en hantering vm de
orchestrate apparatuur.
Het Rotterdams Philharmonisch
Orkest heeft het thans op zijn re
pertoire genomen en het op het
Eén. der eerste electrische tram
wagens dia in Rotterdam reden.
eerste Vnjdagavondconcert onder j
Flipse eclatant uitgevoerd. Het
werd een artistieke daad waarvoor j
alle waardering past, want deze in- i
gewikkelde, van dirigent en orkest
zeer veel eisende partituur, kwam
prachtig van klank en muzikaal
overtuigend tot klinken, j
Met alle respect voor de mees
terlijke pianistiek van Eduardo
Del Pueyo leek mij de vertolking
van Beethovens vijfde pianoconcert
te eenzijdig. Te veel I-egde deze
pianist het accent op het heroïsche
ten koste van het poëtische en dit
laatste is ook aan dit werk zeker
met vreemd. Het uitblijven var. de
muzikaal psychische tegenstellingen
was oorzaak, dat mijn bewondering
voor deze interpretatie zich ditmaal
slechts tot de zuiver pianistische
prestatie bepaalde; maar die was
dan ook waarschijnlijk groo's vsn
allure.
De ouverture „Der fliegende
Hollander" vormde een klankrijk
begin en de volle Schouwburg
heeft solist en orkest geestdriftige
bijval geschonken.
H. v BORN
Tijdens een druk bezochte ver
gadering van zakendoenden aan
Groene Hilledijk en Beijerlandse
laan is opgericht het Winkelcen
trum Beijerlandselaan-Groene Hil
ledijk. Felle critiek werd uitge
oefend op de bestrating van dit zo
belangrijke winkelwijk. Ongerust
heid werd uitgesproken ten aan
zien van langdurige werkzaam
heden aan de gas- en waterlei
dingbuizen, welke in beide winkel
straten worden gelegd. Tussen de
tramrails zijn op regendagen gehele
„tankgrachten", Het publiek kan
zich dan zeer moeilijk van de ene
zijde der straten naar de andere
begeven. Het gekozen bestuur zal
al het mogelijke dóen om te berei
ken dat het vooraanstaande win
kelcentrum. omvattende meer dan
250 winkels, een bioscoop, bankge
bouwen enz, een keurige, goed
onderhouden aanblik zal gaan ver
tonen. Tijdens de vergadering
werd het bestuur als volgt samen
gesteld: A. Been, voorzitter; H
van der Velde, Beijerlandselaan 20,
secretaris; H. S. Bogaert, penning -
meester; S- Heiden, J. A. de Lan
ge, M. Hozeman, Alb- Kok, A. v, d.
Vlasakker en ,T. H. Stelwagen, be
stuurders.
Nieuwenhuis en rector magnificus j
jr. N. A. Bogtstra ligt een pe- -
riode die we dus liever niet op
halen, maar die wy ook niet ver
geten.
Ir. Nieuwenhuis heeft aan de
tram een grote gemeente vlucht
gegeven; hij gaf de van de RETM
overgekomen mensen 4,5% opslag
en nam ze op in het gemeentelijk
pensioenfonds; de twee-assige wa
gens gingen naar de slopers en
de vier-assige maakten het rijden
door het over 't algemeen goed
van hots-keien voorziene Rotter
dam tot een genot.
Tegenwoordig is het zo, dat
waar de tram niet komt, daar
komt een trambus, en iets van
het kunnen deelhebben aan fees
telijkheden is overgcgleden op de
schouders der "Wederopbouwrond-
ritbussen, die In de goede seizoen-
dagen soms met z'n veertigen of
vijftigen de leergierige kijkgragen
door het ex-Puin rondvoeren, ter
wijl in elke bus de omroeper het
sobere verhaal vertelt van Rot
terdam's strijd en Rotterdam's
sterk-worden.
Nog zien wij onze gele Atalan
ta's gaaf en wel in lichters en op
goederenplatforms verladen wor
den, om ons voorgoed te verlaten
dat was in de roof hoogtij dagen
van 1844; nog 2ien wij de uit de
vuurlinies geredde cadavers terug
kerenhet was om te huilen,
het was om een knekelhuis mee
te vullen en het dan voorgoed op
slot te gooien.
Nare tussenperiode
jM" OG steeds bevinden zich de
hoofdremise, het directoraat
°n het bureau van verloren voor
werpen op de terreinen die
een kleine driekwart eeuw gele
den van Molyn en Co werden ge
kocht. Nog steeds heerst daar de
sfeer van tram-hogeschool; al
leen tijdens de bezetting dreigde
dat weleris een Duitse kazerne en
yelfs voor enkelen een concen-
'ratiekamp te worden. Tussen
°ctor magnificus ir. J. G. J. C.
Beloonde energie
A LS men thans op Pompen-
1 burg of Weena gaat staan en
als men boft, dat alle lijnen van
en naar het DP-station, van en
naar Schie, Hofdijk, Goudsesm-
gel en Coolsingel vol bewegend
materiaal zijn en als men dan ge
niet hoe vlug en gladjes die twin
tig, dertig trams en bussen alle
maal hun weg vinden in overeen
stemming met de grote verkeers-
maalstroom en de betrekkelijke
veiligheid van de Kijk-uitse voet
gangers, dan ziet men een tram-
spel als nergens ter wereld en
dan zal men u niet geloven
als u in uw enthousiasme ver
telt dat na ruim 10 jaar slechts
4 rijdbare bussen uit de oorlogs
beproevingen waren overgebleven
en dat de bezetter wel 70 trams
had gekaapt.
De krachten die achter ons
Trambedrijf staan hebben in de
afgelopen 25 gemeentelijke jaren
een stuwing, en een energie „op
gebracht" ten hate van het alge
meen, waarvoor men zijn pet wei
eens tweemaal mag afnemen.
Doet u dat dan de 15-de October,
want dan is het precies 25 jaar
geleden, dat RETM RET werd
(natuurlijk na eindeloos ge-on-
derhandel, maar daar glijden we
nu maar overheen, om de feest
stemming niet te bederven, afge
sproken?). Want als we gaan
voetballen, doen we dat per on
volprezen tram denk maar eens
aan de Interlandwedstrijden in
liet Stadion aan „de overkant";
als we gaan trouwen, dan is het
f J ET onbltisbare enthousiasme, waarmee Hollywood rich steeds weer
ii op de „Western" werpt, komt ons Europeanen wat onwerkelijk en
naïef voor. De productie ervan schijnt onuitputtelijk, hetgeen een
enkele uitzondering daargelaten niet gezegd kan. worden van de
vindingrijkheid en inspiratie der vervaardigers,
We dienen echter niet te vergelen, dat de Amerikaanse geschiedenis
jong en de „historische" stof dus beperkt is. En hoe verleidelijk moet
het niet zijn voor de filmer van nu, dit kleurige, dynamische tijdperk
vol hevige actie en expansie, dat pas tegen het begin van deze eeuw
ten einde liep en waaraan de jongste tijd nog zoveel tastbare herinne
ringen bewaart?
De Amerikaan is trots op dit verleden,
op de harde trigger-happy" pioniers,
die het nieuwe land op een allesbehalve
zachtzinnige manier ontsloten en ae
super-western „De laatste grens" (The
bend of the river) komt met al z'n
rauwe romantiek, z'n revolverduelg en
afmattend gesjouw van bonkige huif
karren door woeste natuur, geheel aan
dat gevoel tegemoet.
Niemand minder dan James Stewart
is de laconieke held, die een streep hesft
getrokken onder z'n duistere grens-
roverslcven en als vreedzame gids een
groepje landverhuizers naar het vrucht
bare land aan de Pacific kust leidt. Dat
„vreedzaam" dient men overigens met
een korreltje zout te nemen, want voor
het -welslagen van zijn nobele missie
spaart Stewart mes noch revolver.
De regisseur Anthony Mann heeft in
het zeer onbenullige vernaaltje zeli de
chche-ontwikkeling niet en de logica
wèl geschuwd. Maar aan de schildering
van het ongerepte land en van de ont
beringen. die zo'n expeditie doorstond,
heeft hij meer aandacht besteed, dan
men gewoonlijk in dit genre ontmoet.
De supporters zullen met „De laatste
grens" wel raad weten. (CAPITOL)
Luxor
Aan André Cayatte, de auteur van
het felle filmprotest tegen de doodstraf
„WIJ ztjn allen moordenaars" (Nous
gommes tons des assassins) is vooral
van rechterlijke 'zijde een sterke
eenzijdigheid verweten Het vergetdmgs-
karakter van de doodstraf zo vindt
men komt in deze film met of nau
welijks naar voren.
Inderdaad laat Cayatte er geen mo
ment enige twijfel aan bestaan, aan
welke kant hij staat. Hij is overtuigd
tegenstander van de doodstraf, waarvan
de consequenties buiten het menselijke
vlak reiken en waarvoor mensens (zelfs
in het kader van het wetssysteem) nim
mer de verantwoordelijkheid op zich
kunnen nemen.
Cayatte stelt het probleem eigenlijk
niet eens ter discussie en zyn rechts-
filosofische argumentatie is niet het
sterkste punt fn de schokkende aan
klacht. zyn sterkste krachtbron is zijn
gevoel cn dat spreekt met vermijding
Per tram gezelliger dan per def
tige auto, want de hele permen-
tasie kan er In plus het accor
deon-orkest.
Alleen: begraven doen wij nog
niet per tram en er zyn wel 100
antwoorden die weten waarom
niet....
van alle sentimentaliteit zo'n overtui
gende taal dat men de executie inder
daad als met meer dan een gesanction-
neerd moordbednjf kan zien.
De film begint tna een korte aanloop),
waar alle films doorgaans eindigen: në
de terdoodveroordeling van een misdadi
ger. De verschrikkelijke angst, waarin
hij de dikwijls lange 'yd voor de execu
tie doorbrengt, het mensonterende ver
toon van de plechtige processie, die in
het holst i'an de nacht op de tenen naar
de dodencel toesluipt, het routinewerk
van de geestelijke hijstand cn de voor
bereidingen van de beul, de sussende
praatjes van cipiers en advocaten, dit
alles wordt m het onverbiddelijke licht
van de realiteit geplaatst, tot het bittere
einde toe.
Onnodig te zeggen, dat Cayatte voor
dit alles een menigte van formidabele
typen koos, De opnamen zyn authentiek,
gemaakt in de Paryse Santé en het ge
vangenisziekenhuis van Fresnes .Allen
zijn wij moordenaars" is een verbijste
rende film; wy aarzelen niet haar een
meesterwerk te noemen.
Prinses
Met zuidelijke heftigheid beschryft de
Italiaanse film „Gefolterde mensen" het
leed van Joden in een Duits concentra
tiekamp in Polen. Het begin van dit
lijdensverhaal, dat zich afspeelt in
Parys. is een beetje verwarrend en erg
toneelmatig: men moet ook even wen
nen aan het vloeiende Italiaans dat deze
Franse en Duitse vervolgden, van wie
de meestcn weinig uiterlijke kenmerken
van het oude volk vertonen, spreken.
Eenmaal buiten de sfeer van alles, wat
nog aan de normale maats chappy her
innert, krygt de film meer relief, al
worden ook in het concentratiekamp
terwille van het verhaal sensationele
gebeurtenissen teieel op de voorgrond
geplaatst. Vittorio Gassmann is de jonge
bankier, die vrijwillig het lot van dc
gedeporteerden gaat delen en na zijn
ontvluchting uit het kamp terugkeert
om zijn leven te geven voor dat van
100 gijzelaars: Vajentina Cortcse is het
meisje, dat hem tot deze solidariteit en
zelfopoffering inspireert Een wat ge
kunstelde. maar sympathieke film, die
de verschrikkingen van het anti-semi-
tisme nog weer eens in felle kleuren
schildert.
Cineac en Victoria
Meedogenloos Is het gerecht, wanneer
tegen een van moord beschuldigde ver
dachte de bewijzen zich opstapelen. De
advocaat, die aan de onschuld van de
verdachte gelooft, uitsluitend omdat hy
deze van jongsaf heeft gekend en hem
op grond hiervan niet tot een moord In
staat acht, ziet zich voor een bijkans
wanhopige taak geplaatst. Spencer Tracy
beeldt een dergelijke advocaat uit in
„De Strafzaak O'Hara". Hij wordt daar
bij op sympathieke wijze geassisteerd
door Pat O'Brien, Djana Lynn en John
Hodiak. Behalve van goed verfilmde
episoden in de rechtszaal kan mer. nog
genieten van spannende achtervolgingen.
In het joumaalprogramma draait een
Nederlandse documentaire „Het is maar
'n postzegel", uitgebracht ter gelegen
heid van het eerste eeuwfeest der P.T.T,
Men ziet de weg, die naar het ontstaan
vart de postzegel leidde, hoe ze vroeger
primitief met de band gedrukt werd, en
boe tegenwoordig die kleurige snipper
tjes worden vervaardigd, met moderne
machines. Vooral voor philatelisten is
het aardig eens te zien hoe hun. troetel
kinderen worden geboren.
Lutusca
Het is een volslagen onmogelijkheid in
„De godin fler Jungle" ergens iets te
ontdekken, dat al niet duizend maai
eerder en honderd maal beter door
anderen is gefilmd. Deze verfilming van
de lotgevallen van twee piloten, die na
een valparty terecht komen op een
oceaan-eiland en daar lief en leed delen
met een zogeheten beeldschone jungle
prinses kan met anders dan een per
fecte onverschilligheid voor goede smaak
worden genoemd. Dorothy Lamour is
alleen maar knap. zoals altijd en Hay
Milland is ook knap en verder slechts
het slachtoffer van een slecht regisseur
en een pover scenario-schrijver.
Rex
Twee films ditmaal: eerst komt de
zingende cow-boy Gene Autry een klein
uur lang schitteren in een melodieus
H./ "P>, *2*
m
s-jj:»'
De bewoners van enkele straten
naast het viaduct in Overschie wer
den dezer dagen opgeschrikt door
merkwaardige verschijnselen die zich
voltrokken aan en in hun huizen.
De verf aan daklijsten en -goten
schilferde af, puien sloegen paars
uit, zilverwerk nam een zwarte kleur
aan en binnendeuren werden grauw.
Bovendien placht zich van tijd tot
tijd een bijna niet uit te houden
stank aan te dienen, die opsteeg uit
regenputten en riolen.
Het waren de gezinnen, wonende
in de Burgemeester Bosstraat, de
Willem de Zwijgerstraat en op de
Zestienhovensekade. die de (eerst
onnaspeurlijke) last ondervonden.
Overschiese dokters werden herhaal
delijk door in die buurt wonende
patiënten te hulp geroepen wegens
zware hoofdpijnen, die hun oorzaak
vonden in de ondraaglijke stank, die
de huizen doortrok en het slapen er
bijkans onmogelijk maakte.
De bewoners riepen ten einde raad
de hulp in van de Gemeentelijke
dienst „Bouw en Woningtoezicht",
die ter plaatse een onderzoek instel
de en weliswaar niet de juiste oor
zaak van de narigheden kon vast
stellen, maar door aanwijzingen er
toch in slaagde herhaling te voor
komen. De dampen kwamen onmis
kenbaar uit de riolen, die onder de
Parallelstraat lopen. Als in een riool
stilstand komt, dus als de zich in
het riool bevindende rommel niet
meer wegvloeit, krïj'gt de inhoud ge
legenheid verder te verteren. Uit dit
verrottingsproces ontstaat zwavel-
Dit is de achterzijde van het
pand. Zestienhovensekade 71, dat
bewoond wordt door de familie
Scholten. Rondom de afvoerpijp
(voor regenwater en gootsteen)
is de muur paars uitgeslagen
van de zwavelwaterstof dat op
stijgt uit de afvoerput. Binnen
kort sullen ook de bewoners
van dit huis van de last morden
bevrijd.
waterstof. Dit geeft de bekende „rot
te eieren lucht".
Door het aanbrengen van „stank-
afsluitingen" inde rtolen is een grote
verbetering tot stand gekomen. Deze
afsluitingen hebben dezelfde wer
king als een syphon onder een was
tafel. In het oude Overschie ontbra
ken grondige rioleringen en was de
hele aanleg tamelijk primitief. Al
leen de bewoners van de Zestienho
vensekade ondervinden nog de last.
De andere straten hebben de wer-
Wij zeggen dat Hitter de oor
log verloren heeft. De opper-
nazi is tenminste van het we
reldtoneel verdwenen; en Duits
land zit nog steeds met de brok~
ken. Maar zijn de wanen ook
verslagen? De waan van anti
semitisme hangt als nevel in ve
le geesten. Won de nazi dan
toch op dit front? Wie denkt
daar eerlijk over na? Wie heeft
zichzelf jiooit eens betrapt op
een uiting die voortkwam uit
Jodenhaat? Et zijn „christenen",
die in de waan leven dat Jo
denhaat af minachting geoor
loofd is ,jZe hebben immers
Christus gekruisigd!" Alsof
Christus niet in de eerste plaats
als Messias voor de Joden is ge
storven. De heidenen, de gojiem
dat zijn wij) zyn er öófc bijbe
trokken, Jezus zelf zegt,j>et
heil is uit de Joden". Jezus is
een Jood. Alle arische theorieën
ten spijt' Als kwajongens door
Rotterdam zwervend, tn de tijd
van de sleperswagensriepen wij
wel eens: „Baas, mag 'k meerij
den?", op de toestemmende knik,
sprongen wij dan achterop en
reden mee. De Heer van leven
en dood. van rassen en volken
knikt ons toe, dat wij mogen
meerijden op de wagen voor Is
rael bedoeld, die Hij voert naar
het eeuwig Rijk
Gezamenlijk tot God: Israël
en wij.
OBERMAN
verhaaltje, waarin bankrovers, paarden,
revolvers en een oude farm een grote
rol spelen Gene redt vat er te redden
valt en laat zich tussen de vechtscènes
horen van zyn muzikale kant De tweede
film is van een heel ander genre, hoe
wel ook daarin het gevecht een voor
naam bestanddeel Is „De gedropte
spion" is een Amerikaans piloot, die
boven Duitsland uit een vliegtuig springt
en dan by toeval belangrijke papieren,
bestemd voor de Fuhrer, achterhaalt.
Met de hulp van een alles opofferende
Duitse anti-nazi familie belandt hy
veilig op zyn Britse basis, met eer. hand
boei gekluisterd aan een schone Duitse,
die door hem zonder dralen, voor een
geestelijke wordt gesleept.
James Stewart en één uan r'n
makkers in „De taatsie grens".
(Capitol).
Op de achtergrond staan de hui
zen aan de Zestienhovensekade,
die worden geplaagd door zwa
velwaterstof. De foto (genomen
vanuit de Willem de Zwijger
straat) laat zien hoe men in
deze straaf aï bezig is het riool
te uemieutuen.
king van de afsluitingen al kunnen
bemerken.
Volgens „Bonw en Woningtoezicht"
komt dergelijke stank wel meer voor
in droge perioden. Het opmerkelijke
van de verklaringen der bewoners
is echter, dat zjj de overlast onder
vinden juist na regenval.
Voorts beweren de bewoners stel
lig!. dat de „Gekro" aan de Boven-
ei ijk de schuldige is. De „Gekro"
loost via een riool, dat aan de West
Sidelinge in een pompgemaal uit
komt. Dit wil niet zeggen, dat da
fabriek de schuld heeft De eigen
lijke ooizaak kan ook zijn geweest
dat twee mdustrletjes in de buurt
afvalwater loosden waarin rich stof
fen bevonden, die samen een chemi
sche reactie te weeg brachten.
Surriento vandaag in
Marseille verwacht
Het ss. „Surriento" van de „Flot-
ta Layro" wordt vandaag uit Indo
nesië in Marseille verwacht.
Aan boord bevindt zich een vijf
tigtal reizigers voor Nedcnand die
van Marseille pt trein zuilen door
renen. Deze trein wordt, onvoor
ziene omstandigheden voorbehou
den. Zondagmiddag om 16.28 uur in
Roosendaal verwacht. Om 1723 uur
in Rotterdam, om 17.45 uur in Den
Haag er. om 18.35 uur iel Amster
dam.
De „Surriento" vertrok op 12 Sep
tember uit Indonesië.
Kleine gezins-wonin gen
in Overschie
Speciaal voor kleine gezinnen gaat
de fa Van Kuyk aan de Burgemees
ter Wijnaendtslaan 10 vrije boven
en 10 vrije benedenwoningen bou
wen.
De bovenhuizen bevatten drie ka
mers en de beneden woningen tivee
kamers. Alle woningen zijn inge
richt met douche en Bruynzeelkeu-
ken. Bij zeven benedenwoningen
hoort een garage. Deze woningen,
ontworpen door de architect Corns.
Hoogeveen, worden verkocht door
M.AJ3. te Rotterdam,
Betrekkingen tussen Bonn
en Caïro hernieuwd
BONN. West-Duitslanden
Egypte hebben diplomatieke be
trekkingen aangeknoopt en zullen
binnenkort ambassadeurs uitwisse
len. aldus is Vrijdag te Bonn be
kend gemaakt De West-Duitse am
bassadeur zal worden geaccredi
teerd bij „de koning van Egypte
en Soedan". Volgens de "ÏVest-Duit-
se regering heeft deze formule geen
politieke betekenis.
