IjWwü
v
ïtï,/ wa y# v:vr» v
r ?<a t ï-i
Mama droeg een beparelde japon PoPPeiails bi,ina
en een kroontje in het haar
Een bloemrijk geheimschrift
V?# #1
®v 4v ttPüt
,»a rvt>: Hvvvi*
i H v ;i V r 4
ZiJMfV <
RADIO-PROGRAMMA
Het Schaap Veronica
INEKE ZAT IN HET DROOMSTOELTJE
SWfi,! ï>V4i. 952.
iff
RESA HILVERSUM
POIROT SPEELT
1 BRIDGE
V
Jip en Janneke
verdronken
ARTHUR
RAMSOME
Jac. v. d. Ster
AGATHA CHRISTIE
Zaterdag 22 November 1952
REES -was tet eerste bij de
nieuwe buurvrouw op bezoek
geweest, want zij was de oudste. Toen
ze thuiskwam was Ineke meteen
op haar afgevlogen met honderd
vragen over hoe alles geweest was.
Stel je voor om op de thee te zijn
bij zö'n oude mevrouw die met
twee verhuiswagens vol van de
vreemdste meubelen ineens uit de
lucht Was komen vallen. „Die me
vrouw ig vroeger wereldberoemd
geweest," had vader gezegd, terwijl
Ineke haar neus platdrukte tegen
de ramen. „En allsen die meubels
aldie hebben stuk voor stuk
een hele geschiedenis achter zich...!"
Het had grote indruk op Ineke ge
maakt.
Maar Trees had haar haast niets
willen vertellen. Ze was uit haar
humeur en zei dat ze het een ver
loren middag vond. Trees hield nu
eenmaal niet van oude dingen. Ze
zei dat ze „modern" wou zijn ook
al had ze Ineke nog nooit kunnen
zeggen wat dat was. En ze had al
leen maar over haar schouder ge
roepen dat Ineke dan maar zelf
eens moest gaan maar dat niemand
haar er ooit meer met een stok
naar toe kreeg. Op dat ogenblik
was hun moeder de kamer uitge
komen en had gevraagd wat dat
nu voor onzin was. En toen was
Trees de trap op gehold en
eigenlijk niet eens over. want ze
wist ergens dat het zo hoorde.
De deur ging open en 2e begon
haastig verder te borduren.
„Juffrouw Clementine." zei een nog eens weerspiegeld werden in
boze stem. „Ik had U nog zö ge- ^et kristal van de kandelaren en
zegd dat men zijn ogen bederft by van het glaswerk op tafel. Maar
een houtvuur. Gaat U onmiddellijk jneke keek meteen naar Mama, die
- --«•* - J- n0g schitterender was ter ere van
Oom Charles' terugkomst uit verre
„Hier is een oude hoed. Speel
daar maar mee," zegt Janne-
ke's moeder.
„Ha," zegt Jip. „Ha," zegt
Janneke. Maar ze weten niet
wat ze zullen doen. met de
hoed. Janneke zet hem op. Het
staat gek.
„Het is net een schip," zegt
Jip.
„Een schip moet varen," zegt
Janneke. „Ga je mee naar de
schuur? Daar is een teil water.
Dat is de zee. Het gaat erg
leuk. De hoed kan echt varen,
net als een boot."
„Er moet iemand in," zegt
Janneke.
„De poes," zegt Jip, En hij
haalt de poes er bij. Maar poes
wil niet in het schip. Poes is
bang. Ze loopt hard weg.
„Poppejans," zegt Janneke.
„Poppejans wil wel." En ja.
hoor. Poppejans is dol op va-;
ren. Ze zit in het schip, mid-1
den op zee.
„Nu komt er storm," roept
Jip. En hij maakt golven met
van UUUIVUU1, «om. w „11UUU
boven af had ze alleen nog maar aan tafel zitten bij de kaars!
geroepen: „Ze heeft een droomstoel- Ineke stond gehoorzaam op.
1T;"" T.eb 35, °?Tlt,Xan n°*e*s IPal" natuurlijk, aan tafel was het licht landen
ea toen veel beter. Haar gouvernante Mama had een lichtblauwe japon Zijn hand. Hele hoge golven.
AT iyT,uj gd?®vwant die was het kwam bij haar aan, met pareltjes bezet, en een Het schin zinkt" »ilt Tan-
Ineke had veel gedacht aan zitten. Ze bekeek het borduurwerk, kanten sjaal om haar schouders. Ze V tr f an
dat droomstpeltje. Wat kon dat zijn? Het wordt heel lief," zei ze goed- fcad ringen aan haar vingers een neke- Het IS zo, heel langzaam
rat' omVrarieEraar,a0ziin Sè/ra 'M%V "et vordert S niet SUm eaVK'tora zinkt het schip. En de arme
gat om verlegen te zijn toen ze snel genoeg. Uw zuster is al bijna -was een soort van kroontje. Ineke -n r
zelf dan eindelijk naar mevrouw klaar met de pantoffels die ze voor «taardï met open mond en ze ^PPejans gaat mee. Hoep, 111-
haaf3£n ?apa* bor,4uurt-, P®,„zult u moeten schrok toen Papa daar wat over zei. eens kantelt de boot. Poppe-
JTS eer! kleur va„ scbrik. ÏSr "S? SS water.
gfpS SSgf-aS g* Kè?e?ndyb\oZ|? EnTelpakfCtr«™Lkfnnd bh
?innwrMnTfr^kwam nnrf ™oeSt ?ijn wanneer Papa en Mama boord.... maar nee, zoiets mocht Ze. Paktbet poppekllld bij
vwi?Pen am' t hun zilveren huwelijksfeest zouden je ze!fs niet dénken over je Papa, haar jurk. Gelukkig, ze IS ge-
rf=f1!lfnioiin vieren! Maar de gouvernante merk- dat wist ze. en dus keek ze alleen red. Maar nat Heel heel héél
dat ze leek op een goede fee uit te er zeker niets van, want ze zei maar verlegen naar hem od Hü uf nef\neei
zeseenr°S&s0 toen aan TnSS alleen: „Als ge snel doorwerkt dan wenkte haar dat ze dichterbij mocht nat- Nu moet ze allemaal droge
kleertjes aan.
„Toch is het fijn geweest,'
wil* wï+ Üf i,fS Se dadelijk nog even met de komen en zelfs tegen zijn" knie
1? H? 21? Jlf*2Kf Ton. grotei-en beneden aan het dessert mocht leunen en toen stak hij haar
ïï,2? ,12 2-nw Viïiitaag ,2 s komen.een 5Chaaltje met bonbons toe en
durfde Ineke toch niet meteen naar Rn TOkelhk, toen Ineke met de ""«ht er««itlkieren Maar zegt Janneke. „Hè, Poppe-
dat stoeltje te vrasen. Ze had een tut haar mond een tijdje gjdat. Ze üet t tut haar jans7", Poppejans zegt Diets,
vaag idee dat haar moeder dat on- had.zitten zwoegen, mocht ze mee nra|en rallen en t nnxe.de en nrettio-
beleefd zou vinden, en du5 wees naar beneden. Haar haren u-erden meet rm:k..ten.... Jj vona net vast met prettig,
ze maar liever op een soort van snel gekamd, het lint erin opnieuw I WEKE ging stomverbaasd rechtop Maar ze laat het met merken,
rare piano. geschikt en toen gingen ze samen -1-zitten, terwijl mevrouw Huygen
.JDat is- een spinet," zei haar naar een andere kamer, waar een net de klep van het spinet sloot,
gastvrouw. „Als je wilt, dan speel groter meisje en twee kleinere jon- „Hsb je een dutje gedaan?"
fk er straks wat op. Ik houd er erg geus al braaf zaten te wachten, ter- „Ik weet 't met, Ik heb gedroomd,
veel van.1' En Ineke dacht dat ze wijl een kinderjuffrouw met een geloof ik, maar het was allemaal
zich dat wel kon voorstellen. Ze muts met veel strikken op, hen alsof het werkelijk gebeurde
speelde zelf graag piano, en deze voorlas. Waarom was zij daar niet En ze vertelde hoe het geweest
zag er uit alsof hij echt hij je zou bij? O ja, ze wist het alweer: ze was.
kunnen horen. Heel wat anders dan was die nuddajr ondeugend ge- Haar gastvrouw knikte peinzend
dat zwarte bakbeest bij hun thuis! weest door met haar jongere broer en Ineke was ineens ongeduldig.
„Maar eerst gaan we een kopje in een boom te klimmen! „was 't echt?" vroeg ze verlan-
thee drinken." zeï mevrouw Kuy- Met zijn allen gingen ze keurig gend. „Denkt U dat 't heus zo
gen. „Ik in de grote stoel, en jij in cn rustig naar beneden langs brede was?"
dit kleintje. Dat past echt bij je." marmeren trappen. Bij een gebeeld- „wat dacht je. vroeg deouae
H houwde deur werden ze nog eens dame glimlachend. „Als je in dro-
ET Kleme steeltje was heel dun door de gouvernante geïnspecteerd, men gelooft, dan zijn ze echt
en rank. De pootjes en de leu- ert t0PIÏ m0chten ze naar binnen. Dat weet je pas aJs je zo oud bent
rnngen waren dof verguld en de jje kamer, het was eigenlijk een als ik."
zitting was een beetje versleten, 2aaltje schitterde van het licht van En dat wilde Ineke graag gelo-
maar er glansden nog bloemen en zeker twintig kaarsen, die allemaal ven. MARJOLEIN DE VOS.
vogels op. Ineke bekeek het goed
voor ze er voorzichtig in ging zit
ten. Ert toen kreeg ze thee uit een
porceleinen kopje met eigengebak
ken wafels er bij. Ze voelde zich
helemaal op haar gemak, en. kon
ineens over alles vertellen. De oude
dame vertelde op haar beurt, en
Ineke kon niet begrijpen dat er
iemand zou bestaan die deze ver
halen over vroeger niet prachtig
20U vinden. Hu deed het 2elf Hij kon er zelfs tussen het riet. Kapitein. Jan. stuur-
Zo zaten ze een tijdje en toen niet op vertrouwen, dat Suze het de er heen.
had ze de moed om te vragen: zou doen zonder geluid te maken. „Niet meêr roeien!" fluisterde hij.
„Heeft TJ echt een droom-stoeltje?" Toen maakte hij de dollen nat, zo- Het was doodstil op de rivier, ter-
Mevrouw Huygen lachte. „Ja." zei dat de riemen niet zouden knarsen, wijl de Zwaluw verder gleed. Uit
ze. „En jij zit er op." Ze zag zeker De Zwaluw dreef de punt voor- het verlichte huis klonk muziek,
dat Ineke teleurgesteld keek, want bij. Achter de heuvels was een gro-
ze vervolgde: „Heus. zo heet het al te baai, waar aan weerskanten veel
heel lang. Het is al van mijn moe- biezen, groeiden. Een eind verderop
der geweest en ook van mijn groot- zagen zij een huis waar licht brand-
moeder. Allemaal hebben we erin de. Dat licht, dat door het water
gedroomd, maar misschien moet je weerkaatst werd, liet hen precies
daar wel groter voor zijn dan jij zien waar de riviermonding was
nu bent!" tussen de biezen. Een. ogenblik later
Ineke vond dat erg jammer, maar zagen zjj het licht niet meer en
ze wilde het dan wel geloven. Ze wisten zij, dat ze te ver gedreven
waren.
„Nu. stuurman", fluisterde Jan.
„Wil jij roeien, zo zachtjes als ie
kunt? Rutger gaat naar het voor
schip om uit te kijken. Niet schreeu
wen als je iets ziet. Zeg het alleen
Uit het Engels vertaald
door
(Wordt vervolgd.)
zuchtte maar eens diep, en nam een
hap van haar koekje. „Nou, dan
moet ik daar maar op wachten," zei
ze. wat treurig. „Zou TI dan wel
wat voor me willen spelen?"
„Maar natuurlijk." zei het dame-
1_ .4 WCi, 0*1} JG iwva „Cft UCI dllE/w.
tje, en meteen grng ze naar h«-t maar zachtjes tegen de stuurman
spinet, en begon. Ineke ging er wat Wat d00n we mct de mM,;-
makkelijker bij zitten en luisterde ^Qgg de stuurman
vol bewondering. Wat was dat Als 2 naar ons mtxiJkon daa
prachtig, alsof het klokjes warm. 2ien zc hat schlp taci, en dan wetm
Zo zou zij het nooit kunnen. Ze Zs ^at jjet 2Jjn"f zgi kapitein
deed haar ogen erbij dicht, dan kon ja(V (iais ze met uitkijken, komt de
ze zich nog beter voorstellen dat er mast er niet 0p aan Ajs in
huis zijn, m die verlichte kamers,
ergens dames en heren een menuet
het dansen waren....
TOEN had ze haar ogen blijk
baar weer open, maar de kamer
was een beetje anders.
dan zullen ze buiten mets meer
kunnen zien Ik weet zeker, dat wn
ze verschalkt hebben als we het
botenhuis kunnen vinden. 2e zou-
hoorde geen muziek mëer. Ver- den ons al lang hebben aangeroe*
baasd keek ze om zich heen. Er pen, als ze ons hadden gezien."
was geen spinet, geen mevrouw De stuurman roeide met langza-
Huygen. 2e was alleen. En wat had me, zekere slagen. De riemen maak-
2e in haar hand? Was dat een bar- ten in het geheel geen geluid. Zij
duurwerk met een pauw erop, die kwamEn in dn uit het water zon
al half af was, met heel kleine der geplas. De Zwaluw lag nu in
steekjes? En ze had haar blauwe kalm water, dat beschut werd door
ruiten jurk niet meer aan. maar de heuvels. Jan stuurde tot hij de
een roze 2ijden jurk met strookjes, lichten van het huis weer zag. Daar
een lange broek met kantjes en was de opening tussen het rjet. Hij
heel zachte muiltjes van 2wart stuurde er heen. Kort daarop waren
fluweel. En ze verbaasde zich er ter weerszijden van hen hoge bie
zen. Zij waren op de Amazonerivier.
„Het botenhuis is ergens op de
rechteroever", fluisterde Jan. „Dat
is voor ons dus links. Zeg tegen
Rutger dat hij die kant in het oog
moet houden."
Plotseling klonk er een geplas
ussen het riet, gevolgd door een
ud gekwaak
„Wat is dat?" zei Suze verschrikt.
.3en eend", zei de kapitein,
Suze roeide voort.
Er klonk een gefluister van het
•orschip. „Daar is het. Ik zie het."
„Waar?" fluisterde de stuurman,
rwijl ze over haar schouder keek.
„Daar", zei de scheepsjongen.
Hoog boven het riet verhief zich.
niet ver bij hen vandaan, op de
rechteroever van de rivier, de zwar
te vierkante vorm van een groot
huis.
„Dat is het", fluisterde de kapi-
tein,
,Het botenhuis", zei de stuurman.
„Stik"
„Sst,"
Het botenhuis stond ia een inham
„Zeg," zei het schaap Veronica„ik hoor iets op de daken!
,,'k Hoor paardeuoetjes trappelen.het paard van Sinterklaas!"
„Och kom.," peetiieden. de dames Groen, „moet u ons makker maken?
„Het is al twintig over twee. Wat doet u toch weer dwaas,"
.Maar wacht, voor alle zekerheid doen wij de ramen open."
„Kijk," riep het schaap Veronica. Het is de dominee!
„O, kom 'seven kijken! 'k Zie hem in de dakgoot lopen.
„Hij wandelt slaap. Hij slaapwandelt. Straks valt hij naar benee
„O help," kermden de dames Groen, „wat moeten we beginnen!
„Daar loopt hij op de richel. En de daken zijn zo steil!
„Wij mogen hem niet roepen hoor! Hij komt vanzelf naar binnen
„Een natte dweil vlak voor zijn bed! Een grote natte dweil!"
„Ja kijk, hü 'komt alweer terug. Hij klimt door 't raam de stakker
Én werkelijk, de dominee stond binnen op de mat.
Hij trapte op de dweil en was onmiddellijk klaar wakker.
„Wat is dat hier?" zo schreeuwde hij. „Waarom sta ik in 't nat?"
„O,
Ja;
zeiden de dames Groen„V was al op de daken!"
zei het schaap Veronica, „U was al in de gootV'
.X .1 Hfl/r*- wiw ointrn WfIcc*
„Wel," zei de dominee beslist. „Dat zijn mijn eigen zaken
„en natte dweilen voor mijn bed. dat vind ik idioot."
Toen dronken zij een kopje gloeiend hete chocola.
„U krijgt voortaan een tuigje aan" zei 't schaap Veromca.
ANNIE M. G. SCHMIDT
ZONDAG, 23 NO VB WB BB 1952
HU/VERSUM I. 492 m.
KRO: 8.00 Nieuws en waterstanden.
8.15 Gram.muziek. 8.25 Plechtige Hoog
mis, NCRV: 9.30 Nteuws en. waterstan
den, 9.45 Gram. muziek. IKOR; 10.00
„Met de deur in huis", causerie, 10.30
Doopsgezinde kerkdienst. NCRV; 12.00
Gram-tnuziek. KRQ: 12.15 Apologie. 12.35
Gram.muziek. 12.40 Idem. 12.30 Honderd
jaar Kromstaf. 13 00 Nieuws en Katho
liek nieuws. 13.10 Lunchconcert. 13.40
Boekbespreking. 13.55 Gram.muziek,
14.00 Voor de jeugd. 14.30 Pianokwartet.
15.05 „De onmisbaarheid van de uitbeel
dende functie voor het menselijk en
godsdienstig leven", causerie. 15.20 Con
certgebouworkest en solist- 16.10 „Ka
tholiek Thuisfront Overal!" 16.15 Sport-
reportage. 16 30 Vespers. NCRV17.00
Gereformeerde kerkdienst. 18.30 Vocaal
ensemble, hoorn en strijkorkest. 18 40
Gram.muziek. 19.00 Gewijde muziek.
19.30 „Gelooft U dat?" causerie. KRO:
19,45 Nieuws. 20.00 Gram.muziek. 20 20
Gevarieerd programma, 22.35 Actuali
teiten. 22.45 Avondgebed en liturgische
kalender. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00
Gram.muziek.
HILVERSUM II 298 m.
VARA: 8.00 Nieuws en weerberichten.
8.1B Gram.muziek. 8.35 Orgelspel. 8.58.
Sportmededelmgen. 9.00 „Langs onge
baande wegen", causerie. 9.15 Kamer
orkest. klein koor en solisten. 9.45
„Geestelijk leven", causerie. 10.00 Amu
sementsmuziek. 16.30 „Met en zonder
omslag". 11.00 Omroeporkest. 11.30 Ca
baret. AVRO: 12.00 Lichte muziek, 1235
„Even afrekenen, Heren". 12.45 Suri
naamse volksmuziek. 13.00 Nieuws en
v/eeroverzicht, 13.05 Mededelingen of
gramofoanmuziek. 13.10 Gevarieerde
muziek. (In de pauze: Hammondorgel-
spel.) 14,00 Boekbespreking. 14.2Ö Hadio
Philharmornsch orkest en solisten. 15.30
Filmpraatie, 15.45 Dansmuziek. 16.30
Sportrevue. VARA: 17.00 Gevarieerde
muziek. 17,30 Voor de jeugd. 17.50 Sport
journaal. 18.15 Nieuws- en sportuitsla
gen. VPRO: 18.30 Korte Doopsgez- Kerk
dienst.. IKOR: 10.40 Voor de jeugd. 19 35
Radio-eatechisaiie, AVRO: 20.00 Nieuws,
20.05 ,JFrau Luna" operette. (Fragmen
tarische uitvoering). 21.10 Mededelingen,
21.15 Rexs Z.K.H. Prins Bemhard naar
(Advertentie LM.)
GESLAAGD dank zij
Bekende ScMftetyfo Cv sua
M.UJx.O. A. en 1
H3.S. A en B.
Midden- en Zuid-Arnenka. 21.20 „Lon
den cn Parijs", hoorspel 22 00 Reportage.
22.05 Zuid-Amerikaanse en Spaanse mu
ziek, 22.30 Cabaret, 23.00 Nieuws. 23.15
Reportages of gramofoanmuziek. 23.25
24.00 Gramafoonmuziek.
Engeland, HBC Light Programme
1500 en 247 m.
12.00 „Can I come in?" 12,30 Mor
gendienst. 13.00 Verzoekprograntma,
14.15 Amusementsmuziek 14.45 Gevari
eerd programma. 15.15 Lichte muziek.
15.45 Gevarieerd programma. 16.30 In
terviews en gramofoonmuziek. 17.30 Ge
varieerd programma. 18.00 Boekbespre
king 38 30 Gevarieerd programma. 18.00
Round Britain Quiz. 19.30 Hoorspel met
muziek. 20.00 Nieuws en radiojournaal,
20.30 Hoorspel. 21.30 Community singing.
22.00 Amusementsmuziek. 23.00 Nieuws.
23.15 Pianospel. 23.30 Muzikale causerie,
23.45 Orgelspel, 0,15 Gram.muziek. 0.56
1.00 Nieuws.
BELGIë 324 m.
12.00 Radiojournaal.1112.30 Weerberich
ten. 12.34 Accordeonmuztek. 13.00 Nieuws
13.15 Gram muziek. 1330 Voor de solda
ten. 14.00 Gram.muziek. 15.30 Idem. 16.00
Sport, 16.45 Gram.muziek. 17.00 Sym-
phome-orkest. 17.40 Gram.muziek. 17.45
Sportuitslagen, 17.50 Gram.muziek. 13.00
Sympbome-orkest. 18.25 Gram.muziek.
18.30 Godsdienstige uitzending. 1900
Nieuws, 19 30 Weense muziek. (In de
pauze: Gram.muziek). 21.30 Gram.mu
ziek. 22 00 Nieuws. 22.15- Verzoekpro
gramma. 23.00 Nieuws. 23,05—24,00 Dans
muziek,
MAANDAG, 24 NOV, 1952
HILVERSUM I. 402 m,
NCRV; 7.00 Nieuws. 7.13 Gewijde mu
ziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00
Nieuws en weerberichten, a.10 Sportuit
slagen. ajo Gram.muziek. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de huisvrouw, 935
Waterstanden, 9.40 Gram.muziek. 10.00
Zang en. piano, 10.30 Morgendienst. 11.00
Gram muziek. 11.15 Gevarieerd pro
gramma. 12,25 Voor boer -en tuinder,
12,30 Land- en tuinbouwmededehngen.
12,33 Orgelconcert, 12.59 Klokgelui. 13.00
Nieuws, 13.15 Banjoorkest. 13.45 Gramo
foonmuziek. 14.00 Schoolradio. 14.35 Gra
mofoonmuziek. 14.45 Voor de vrouw.
15.15 Gram.muziek. 15,30 Idem, 16-00 Bij
bellezing, 16.30 Gram.muziek. 17.00 Voor
de kleuters. 17.15 Gram.muziek voor de
jeugd. 17.30 Voor de jeugd. 17.45 Rege-
ringsuitzending: Dr. G. 3. Kruycr: „So
ciografisch onderzoek op St. Maarten.
Saba en St, Eustatms". 18.00 Mannen
koor. 18.20 Sport. 18.30 Zigeunerkwintet.
38.45 Engelse les. 19.00 Nieuws en. weer
berichten. 19.10 Gram.m.uziek. 19.25
..Volk en Staat", causerie. 19.40 Luister-
wedstrijd ..Voor het kind". 20.00 Radio-
krant. 20.20 Psalmen, lofzangen en gees
telijke liederen. 20.50 „Het leven op het
lartd", hoorspel. 21.45 Gevarieerde mu
ziek. 22.15 „Rijkdom onder de grond",
causerie. 22 25 Clavecimbetrecital. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en
SOS-berichten. 23.15 Wereldkampioen-
Een jongeman „ergens in Neder
land" schreef zijn vriend een korta
brief. Dit deed hij niet oo de ge
bruikelijke wjjz'1, maar m de vorm
van tekeningen, die bloemen en
planten voorstelden, al of niet in
potten geplaatst. Wanneer u het ge
heimschrift goed bekijkt, ziet u, dat
de planten, bloemen en het aantal
bladen onderling ook nog verschil
len. Nu heeft de schrijver van. deze
brief het zó gedaan, dat elke zelfde
letter steeds door één en dezelfde
tekening wordt voorgesteld. Het
eerste woord, de plaatsnaam, is niet
moeilijk te vinden. Men kan hem
zelfs wel raden. Maar meer verklap
pen wij niet, want dan zou de op
gave te gemakkelijk worden. Bekijk
de brief eens rustig en vertel ons,
hoe de inhoud daarvan luidt.
OPLOSSING LEG-PUZZLE
De spreuk van Rousseau luidt:
„Men moet streng zijn om recht
vaardig te zijn."
HILVERSUM II. 298 ru.
VARA: 7,oo Nieuws. 7.10 Gram.muziek.
7.15 Ochtendgymnastiek. 7.33 Gramo
foonmuziek. 3.00 Nieuws en weerberich
ten. 8.18 Gram.muziek. 9.00 „Onder d«
pannen", hoorspel. 9.15 Gram.muziek,
VPRO: 10.00 „Voor de oude dag", cau
serie. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20
Voordracht, 10.40 Voor Ue zieken, 11,40
Sopraan en piano. 12.00 Gram.muziek.
12.15 Accordeonorkest en solist. (12.30—
12.33 Land- en tuinbouwmedeüelingen,
12.33—12.38 Voor het platteland13.00
Nieuws en commentaar. 13.20 Dansmu
ziek, 13 55 Voor de Middenstand. 14,00
Voor de vrouw. 14.15 Celio en plano.
14.35 .Kleine koffjemolencantate"hoor
spel. 15.30 Gram.muziek. 16.45 Voor de
jeugd. 17.15 Gram.muziek. 17.30 Roe
meens orkest. 17 50 Militair commen
taar. 18.00 Nieuws. 18.15 GrarnjmuzieVt.
18.30 Parlementair overzicht. 18.45 Voor
de jeugd. 19.45 Regenngsuitzending:
Landbouwrubnek. 20.00 Nieuws. 20.05
,Jn Holland staat een huis", hoorspel
met muziek, 20.35 Aetheriorum. 21.10
Dansmuziek. 21.30 „Voor en achter het
voetlicht", uitzending gewijd aan het
toneel. 21.50 „Het Welvaartsplan van het
N.V.V.", causerie. 22 05 Radio Phi)har
monisch Orkest. 23.00 Nieuws, 23.15 So
cialistisch nieuws m Esperanto. 23.20
Orgelspel. 23.4524.00 Gram.muziek,
BELGIr 324 m.
11.45 Gram.muziek. 12 30 Weerberich
ten, 12.34 Voor de landbouwers. 12.42
Gram.muziek, (Om 12.50 Koersen), 13.00
Nieuws. 13.15 Gram.muziek. 14.00. 14.50,
15.00 en. 16.00 Idem. 17,00 Nieuws. 17.10
Amusementsmuziek. 18-00 Franse les.
18,15 Gram.muziek. 18.25 Causene. 18.30
Voor de soldaten. 19.00 Nieuws. 39.40
Gram.muziek. 20.90 Omroeporkest en so
listen 21.00 Gram.muziek. 2200 Nieuw».
22.15 Hammondorgel spel cn gramofoon
muziek. 22.5523.00 Nieuws.
ll!!lllllll!!lllllllllll!lillllWIIIIII!ll!llll!lIII!llll!]ll!!l]l[IIIÜIIg
door
Slilitl IIIB IIJIKIilf Eifillflfl I IIRIItlf 181 Illfl 101 lililill IIUMÜUUUIDIJI UI UJlllllJinUllill Hifllll II UllUIUJllUllflillllllUCll {UUJUUUtllU UIKlllULillI IUUUJ IliÜI I tS
47
Poirot schudde glimlachend het
hoofd. „Nee, dat is onmogelijk. Of
ze helpenof ze proberen me om
de tuin te leidenze verraden ae
kleur van hun geest, dat staat vast."
„Daar is wel wat van aan"', zei
Battle. „Maar ik zou het met kun
nen, dat slaat ook vast."
Poirot zei, "og steeds glimlachend.
„Ik weet natuurlijk, dat ik m verge
lijking met mrs. Oliver en u weinig
heb gedaan... kolonel Race met te
vergeten. De kaarten, die ik op ta
fel leg, zijn laag heel laag, zonder
één pop."
Battle gaf hem een knipoogje.
„Hierop zou ik willen antwoorden
monsieur Poirot, dat troef twee een
lage kaart is, maar op een gege
ven ogenblik toch één van die drie
azen kan nemen. Maar toch zou ik
willen verzoeken, iets te doen
geen prettig werkje.... maar..."
„Wat?"
„Ik wilde u vragen, om de wedu
we van Professor Luxmore aan te
tand te voelen,"
„Waarom doet u dat niet zelf?"
„Omdat ik naar Devonshire moet."
„Waarom doet u dat niet zelf?"
herhaalde Poirot kalm.
„Laat u niet met een kluitje in
het riet sturen, he? Wel, dan zal ik
maar opbiechten. Omdat ik geloof,
dat u meer uit haar krijgt dan ik."
<aOmdat mijn methode minder
recht op de man af is dan de jou
we?"
„Zo zou je het kunnen noemen",
zei Battle grinnikend. „Ik heb In
specteur Japp als zijn overtuiging
horen zeggen, dat u een gecompli
ceerde geest heeft."
„Zoals wijlen Mr. Shaitana?"
„Denkt u, dat het hem ook gelukt
is, haar aan het praten te krijgen?"
Poirot zei langzaam: „Ik geloof
zeker, dat hii haar aan het praten
heeft gekregen."
„Waarom denkt u dat?" vroeg
Battle scherp.
„Door een opmerking van Majoor
Despard."
„Zo. Heeft zich dus verraden? Bij
na niet te begrijpen van een man
als hij."
„O, m'E waarde heer.... het is
absoluut onmogelijk om je niet te
verradentenzij je pertinent wei
gert, je mond open te doen. Woor
den zijn de grootste verraders die
er bestaan."
„Zelfs als de mensen leugens zit
ten te vertellen?" vroeg Mrs. Oliver,
„Ja, madame..,, omdat jc dan
het soort leugens, dat je graag ver
telt, verraadt".
„Ik begin het benauwd te krij
gen", zei Mrs, Oliver, terwijl ze
opstond.
Hoofdinspecteur Battle bracht
haar naar de deur en schudde haar
daar hartelyk de hand. „TJ heeft
uitstekend werk gedaan, Mrs. Oli
ver", zei hij. „U bent een veel be
tere detective, dan die lange, mage
re Laplander in uw boeken",
„Fin", verbeterde Mrs, Oliver
hem. „Natuurlijk is die je reinste
onzin. Maar de mensen vinden hem
goed... dwepen soms met hem.
Tot ziens".
„Ik moet ook weg", zei Poirot,
Battle krabbelde een adres op een
stukje papier en stopte dat Poirot
in de hand. „Alstublieft. Gaat u
haar maar te lijf."
Poirot glimlachte. „En wat wilt u
weten.
„De waarheid over de dood van
professor Luxmore. Hoe de goede
man werkelijk aan zijn eind is ge
komen."
„Mon cher Battle. De waarheid
Weet iemand ooit de waarheid over
iets?"
„Ja ik. Over die geschiedenis in
Devonshire'', verklaarde de hoofd
inspecteur beslist.
Poirot mompelde: „Ik wil het
hopen!"
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
De verklaring van Mrs. Luxmore
Het dienstmeisje, dat de deur van
Mrs. Luxmore's woning in South
Kensington opendeed, bekeek Her-
cule Poirot van het hoofd tot de
voeten en niet met waarderende
ogen. En ze maakte geen aanstalten
hem binnen te laten.
Met een onverstoorbaar gezicht
stak Poirot haar zijn kaartje toe.
„G^ef dat even aan je mevrouw.
En vraag, of ik haar kan spreken."
Het was een van 2ijn chique
kaartjes: „Hercule Poirot" in kun
stige lettertjes en „Particulier de
tective" in de hoek. Hij had ze
speciaal laten drukken met het
doel, het verkrijgen van een onder
houd met een lid van de zwakke
sekse te vergemakkelijken. Geen en
kele vrouw, of ze schuldig is of
met, kan de verleiding weerstaan,
een particulier detective op haar
gemak te bekijken en er misschien
achter te komen, wat hü komt doen.
De deur werd voor zijn neus
dicht gedaan en Poirot werd in de
gelegenheid gesteld de ongepoetste
deurknop met afkeurende ogen te
bekijken.
„Ah...., nu een busje brasso en
een poetslap", mompelde hy.
Bijna op heizelfde ogenblik ging
de deur weer open en werd Poirot
verzacht, door een nu opgewonden
door haar neus ademende gedien
stige, binnen te komen.
Ze liet hem in een kamer op de
eerste verdieping..., een donkere
kamer, die naar half verlepte bloe
men cn nog niet leeg gemaakte as
bakjes rook. Het eerste, wat Poirot
opviel, waren de stapels zijden kus
sens van de meest exotische kleu
ren, die van het eerste tot het laat
ste om de stomerij vroegen. De mu
ren hadden een eigenaardige groene
tint en de zolder was van imitatie
koper.
Een lange, vrü knappe vrouw,
stond in achteloze houding tegen
de schoorsteenmantel geleund. Ze
kwam naar Poirot toe en vroeg
met een lage, gevoileerde stem:
„Monsieur Hercule Poirot?"
Poirot boog. Hij leek anders, dan
vijf minuten tevoren. Op hetzelfde
ogenblik, dat hij de kamer binnen
kwam, werd hij van Poirot, die men
het feit, dat hij van Franse origme
was, kon aanzien, de Fransman m
het kwadraat. Zijn gebaren waren
overdreven, sterk gedramatiseerd.
En bovendien leken ze enigszins
op die van wijlen Mr, Shaitana.
„Waarover wilt u me sproken?"
Weer boog Poirot. „Misschien mag
ik even gaan zitten. Het zal wel
niet dadelijk afgelopen zijn.
Ze gebaarde ongeduldig naar een
stoel en ging zelf op de rand van de
canapé zitten.
„Ja? En?"
„Ik ben gekomen, madame, om in
lichtingen in te winnen.u be
grijpt..,. particuliere inlichtingen."
Hoe omslachtiger hij te werk
ging, hoe groter haar ongeduld en
nieuwsgierigheid werden.
„Ja. ja, èn.
„Ik zoek inlichtingen over de
dood van professor Luxmore."
De vrouw op de canapé hapte
bijna letterlijk naar lucht, Haar
ogen staarden ontsteld.
(Wordt vervolgd.)
