WIJ GING
een avondje uit in Rotterdam
VROEGER en NU
If
Ingrid Bergman: onbegrepen
engel in „Europa 51
Schipper vervulde eigen droom
„De zonden van n vader3
schuldboetegenade
17
r~
Zoveel kostte het
Toen
J
Deunvaardei de
volgende zack!"
Zoveel kostte het
Nu
ROTTERDAMSE BIOSCOPEN
N.
Zaterdag 6 Maart 1934
AVONDJE uit, vroeger maar dat was wat! Voor moe
der de vrouw betekende het, dat zij haar zwartgeverfde
trouwjurk zou aandoen en het hoogoptorende haar nog even
in een verse wrong zou draaien. De kinders mochten opblijven
bij opoe, die verleidelijk met 'n ganzenbord zwaaide (wat in
hield: „goed oppassen!' anders!")
Vader schoor zichzelf nog eris met het levensgevaarlijke
mes, hing z'n half hemp je over de leuning van een stoel, om
dat de pommade wel eens lekte als hij de punten in zijn kne
vel „zette" en omdat hij een natte kam door zijn plak-schei-
ding haalde.
Maar dan; moeder pootte haar y. 6' ".VJAIRI"11! 1 i'ikMIi 1 h')"!l 1 Jt-'l1n
dure hoed op haar toren van haar p
en ze priemde hem vast met ten- jf
srnnste twee, drie breinaald-lange ?-
hoedenpennen met knoppen zogtoot
als een Zeeuwse knoop, en dan t
maar wachten op „zo'n man. die al- r
tijd z'n boorden- en manchetknoop-
jes kwijt is." Eindelijk is vader
klaar, „glimmend als een tor", maar J
voor hij klaar is moet moeder hem ij
g'n dassenvetcrstnkkic bij z'n vest
instoppen, en 'm waarschuwen: „Va-
der, de lussen van je bottines
honen je goeie broek op'", maar
dan was het gebeurd. Bolhoed op
de kop. bolknak m 't snoet (hoert
van wel 3 gulden!, sigaar van wel
8, 5 centen!), en moeder: sleep op
genomen en de te nauwe glacé's
aan de opgewonden vmgers ge-
Stroopt, en dan: uiteindelijk uit.
Naar Pschorr
En nu. waarheen?
Dat maken we wel uit terwijl we
lopen.
De bio?
't Is waar, in de bio ben ie tot
half twaalf onderdak, je hebt 'n
strijkje dat populaire nummers op
speelt legen de dramatiek van de
films, en je krijgt m de pauze en
vooraf gedresseeidc honden, juf
frouwen die viindorvleugcldansen
doen. jongleurs en spring veren-ma-
trassenspringers, en dat allemaal
Voor 75 centen met je jas aan,'
Ja. maar: die Charlie die de ko-
lenman een roomtaart m z'n gezicht
petst heb ik al ens gezien
Waar dan heen?: de schouwburg?
Ik niet, zegt vader, pas met de
kermis geven ze daar echte stuk
ken waar 'n mens met z'n hersens
bij-kan: De Twee Wezen, De Graaf
Van Monte Christo, De Gebochelde.
Pschorr?
Da's een idee!
By Pschorr zit-je aan een mar
meren tafeltje, de stoelen benne
niet ongemakkelijk, en 't bier ts er
fZ/ grijze haicn heeft, hebben samen dit verhaal geschreven
a ver een avandjr-uit in Rolt ei dam toen cn nu! Om u
eens voor te tekenen hoe weinig zo'n outvcrwetse uitgaans
avond maar behoefde te kosten en hoeveel er voor nodig is
om het in 1954 te redden.
FM'V.li:L'!rUli'!! 1' tl «1'iP p."" 11 üliiflihlll'il'-il ,!bi
EEN avondje uit? Ze keek ons verrast aan, dat wei. Het
was ook al zo lang niet meer gebeurd. Maar ze zei: Als het
niet op Zaterdagavond hoeft, want je weet dat ik Willem
Parel voor geen goud wil missen. Nu na veel vijven en
zessen deed ze toch afstand van de orgelman, voor één keertje.
Omdat ze door al het geredeneer er over plotseling ook een
beetje zin kreeg in een ouwerwets avondje-uit. Niet per show
boat over aethergolven dus a raison van een paar centen
luistergeld, maar in het écht. Met te veel zuurverdiend geld op
zak en de griezels bij voorbaat op de rug: je zou het eens
allemaal kunnen uitgeven.
1 'i- "'i'IVi I J'jJS'ü>1 ili"Ul1li''1!'1"!- Die namiddag, toen zy nog even
haastig een nylon dichthaalde en
heur neus poeierde, schoot het ons
le binnen: dit zou een r.vondje op
de bonnefooi worden en geen ou
der «'ets uitje, want daar weten wij
immers niets van! Als je de ouwe-
tjes mag geloven, hoefde je vroeger
de straat maar op te stappen óm.
met bekenden en onbekenden, ge
zellig onder ons te zijn. Vandaag
doen we niet meer zo gemeenzaam
We zijn met te velen om mekaar te
leren kennen. "Wat weten wij dus
van üw pretwegen? Misschien
kruisen ze zelfs de onze mcl eens.
wellicht zijn ze korter of langer. Al
twijfelen we daaraan, want dit »'s
met alleen de tijd van het eenheids-
vermaak maar, met uw permissie,
ook van de eenheidsduurle' Ze zeg
gen trouwens dat cr in Rotterdam
helemaal nog niet veel te beleven
valt
We pingen naar Koos Speenhof.
bij tante-Na. voor 10 koperen cen
ten een half pond Valencia's waar
je je een ongeluk aan at. 'bij Jan
Burahart), een dikke halfbolle reep
Umon-chocolaad 3 centen, norties
poffertjes, piepende kastanjes, ge
bakken botjes, scharretjes, goudgele
Harderwijkers, Elburger paling
allemaal tc geef.
ei. Heus: uitgaan was een geverfde
soeietooi,....: als ju dan een glas- SfffiBS,"»
sie patentolie met 'n drijverije noca waara-
neemt zitten we eerste rang bij Hebben we 't circus al genoemet.
Jjouise Eleuronby Chretienni het paardenspul, en de rolschaatsen-
*n Lowsette.
Zo'n struisverenhoed,
zo'n met roosjes bestikte parasol,
baan?.u11gaan
gens binnen gaan!
Daar heb-je Koos Speenhoff. daar
mes-artiesten tegenswoordig zwaai-
«Auet als die da- het duo P au lus, daar de
Voor een gulden maakten ze je
gelukkig.
Overal snoepen
Vader steekt 'n duim 111 z"n vest-
oksel en loopt te
en de getatoueerde Indiaanse
prinses we worden doodmoe
van alles.
Drinken we nog *n drupke, o Su-
zanna!
Moeder, hou Vader vast, want
die wil met alle geweld in
bakkie en dan
gaan nu naar „Aardia om
naar te kijken''.
ïnoet draven in d'r hoge knoop
schoenen om hem by te houden.
Heel de binnenstad kolkt en kookt,
loeder dé nacht naar 't eind van de
kom, wij gaan naar 't Tolhuis,
meid. en O Cato Als vader een
maal in een open bakkie zit. wil
hy met de benen buitenboord, en
gende door wa(. kan hem scheien?. laat zo'n
rit met 'n dikke £001 er by, een
knaak kosten, daarvoor kun-je nog
naar een pleiziertuin ook.
Pleziertuinen
Een dans op straat was heel
gewoon
en overal kun-je snoepen. Voor 5
koperen centen mosselen met azijn
Gezellig en „duur" uitgaan met
z'n tweeen kon vroeger kosten:
1 sigaar van 5 cent (peuk
voldoende voor «Ie te
rugweg f Ö.®5
1 reep chocola van 3'2
cent (stukje bewaren
voor de thuisreis) f 0.03 '2
1 biertj f 0.1!)
2 entree-biljetten f 1,50
Vertering, garderobe,
programma (maar je
kon ook best zomler)
onvoorziene uitga
ven zoals een zak olie
noten van 10 cent of
een hartige brokf 1.—
Per open bakkie naar...
ja, desnoods naar hel
eind van de wereld, f 2,50
f 5, Wh
Die zijn laat open. die pleizier-
tuinen: schommelen, wippen, en
weet ik wat: allemaal voor volwas
senen, en tegen sluitingstijd loopt
de oudste kelner met 'n grote bel
langs de prielen en roept als een
stadsomroeper: „Hoogste tyd dames
en heren! Wie de laatste paarden
tram nog wil halen...."
Vooruit dan maar weer.
Waarom zou'n wy treuren, de ba
jes is zo groot. Van voren met twee
deuren, en van achteren 'n sloot.
„Voor ik ooit weer met jou uit
ga", sist moederh ga nog lie
ver met n waterfiets naar de Stmk-
hoek" en dat wil wat zeggen,
vlak voor de Eerste Wereldoorlog.
Maar als Vader over 'n maand
weer viaagt „Ga-je mee uit?", dan
gaat zij. al is het met 'n waterfiets
naar de Stinkhoek. en gillen dat ze
dan doet!, want liet buiswater spet
haar helemaal nat...., voor nog
geen gulden per uur!
TOEN Martinus oud genoeg
was geworden om zelf het
roer in handen te nemen had
zyn vader tegen hem gezegd:
„jongen, j y moest het van nu
aan maar doen." Deze simpele
uitspraak legde een zware taak
op de twintigjarige schouders.
Niet alleen zou Martinus voor
taan schipper zyn van de tach
tig ton metende Petronelia. ook
betekende het. dat hy kostwin
ner zou worden voor zijn be
jaarde ouders, die een kleine
woning aan de wal betrokken.
Martinus was zich bewust van
zyn verantwoordelijkheid Als
er geladen of gelost moest wor
den stond hy klaar om aan te
pakken. Er ging geen dag voor
bij, of hy voer op zyn schip
door de Hollandse binnenwate
ren. Een gelukkig man meen
den de mensen, als zij Martinus
zagen staan aan het roer van
de fiere Petronelia. Maar de
mensen vergisten zich. Martinus
was niet gelukkig. Met lede
ogen zag hy, hoe bewoners van
stad en land zich voortbewogen
over de hoge dijken langs rivier
en kanaal, op snelle bromfiet
ser^ Het regelmatig gezoem van
de kleine motoren was voor hem
als muziek, die tenslotte zo'n
gTOte weerklank vond in het
schippershart. dat Martinus het
stampen van Petronella's paar-
dekrachten er niet meer van
hoorde
fj P een avond, toen zijn schip
voor de wal lag in een
kleine plaats kon hij de verlei
ding niet langer weerstaan. Met
de bromfiets, die hij voor een
cafe wegpakte, reed jlartmus
door de straten van 1st dorp,
als een vorsl. Tol de Irandstof
opraakte en cr mets aiders op
zat dan het tot rijwiel gedegra-
over openbare wegen, En dat.
terwijl het hem bekend was, dat
hy met zyn vmgers van de spul
len van anderen moet afblijven.
Hy had het zelf tegen de politie
gezegd, en 20 stond het ook m
deerde vervoermiddel ,erug te het proces-verbaal, waarvan de
waarheid door zijn handtekening
werd bekrachtigd.
HET ging er dus voor de po
litierechter alleen om, welke
straf de jeugdige schipper zou
moeten ondergaan. De officier
dacht veertien dagen hechtenis,
onvoorwaardelijk. De verdediger
bepleitte een voorwaardelijke
straf, die desnoods iets langer
zou kunnen zyn dan twee we
ken. Hij ging er van Uit, dat
Martinus niet alleen zelf zeer
zwaar zou worden gestraft door
een verblijf in de cel. Zyn
ouders zouden bovendien gedu-
sMHnttHfMiniHiuuiiiiHHiiiftNiNNniHH'iiiiiiKiiJiiJNN! rende die veertien dagen van
inkomsten zijn verstoken. De
van wederrechtelijke teeigening politierechter begreep de moei-
brengen. Martinus, ruin twintig
jaren oud cn schipper n dienst
van zijn vader, durfde niet. De
vrees voor ontdekkin: werd
hem te machtig. Zo kvam het,
dat hij de volgende mirgen in
alle stilte ertrok, met an boord
de bromfiets. „Met het oogmerk
nu 11 n»m intnii iiitui 1 ruiiiTii n 11 hui 11 miinni 111 iiKiuiti
weggenomen" heette let m de
dagvaarding, die Maiinus en
kele weken na het gebeurde wel, dat
lykheid,
„U weet natuurlyk uit de krant
thuis kreeg
En als dat niet be/ezen zou
kunnen worden: „opzttelyk en
wederrechtelijk als lestuurder
van een twee-wielig motorrij
tuig (rijwiel met hulpnotor) rij
den over verschillendt voor het
openbaar verkeer oenstaande
wegen". Uit zijn bekentenis
bleek, dat het met ws gebleven
by éen pleziernije, lok in an
dere plaatsen van 01s land had
Martinus, opzettelijk en weder
rechtelijk, op anderrans rijwie
len-met-hulpmotoren gereden
hier streng zyn
voor fietsendieven."' zei hij.
„Daarom veroordeel ik u tot
vier maanden." Hier wachtte de
politierechter een voor Mar
tinus angstig ogenblik, om
vervolgens 't verlossende woord
voorwaardelyk" uit te spreken.
Martinus had er niets op te zeg
gen. Met een gezicht, waarop
de spanning nog stcind te lezen,
stapte hy even la lei op ccn
gehuurde bromfiets om zich
naar zyn woonplaats te spoeden.
De Petronelia had al té lang
niet gevaren!
Exotisch maal
Ondanks al die echte ol vermeen
de beperkingen hadoen we nog
moeite genoeg met het bepalen van
onze keus. Pas toen we de tram uit
stapten op de Coolsingel was het
beslist: in een van de Chinese res
taurants zouden we eerst wat gaan
eten. Dat zou onze avond dan met
een een exotisch tintje given Meer
vanwege de gouden, draken tegen
het plafond en de ondoorgrondelijke
mandarijnen aan dc muur dan van
wege de maaltijd zelf: een loempia
speciaal van vijf en zeventig cent
en een bami-goreng van één vyf cn
zeventig voor ieder, met een kopje
koffie van dertig cent voor haar en
een kleine pils tegen dezelfde prijs
voor ons En o. goede met gezellin,
bekijk de geheimtaal van het menu
nu niet te Jang want je hebt toch
genoeg gegeten en we hebben nog
een hele avond voor ons en de bio
scoop begint om en nabij zevenen,
dus
Dus zei de portier: Uitverkocht,
meneer. Want we waven natuurlijk
toch te laat en er zat mets anders
op dan duurdere plaatsen te nemen
Maar voor vier gulden samen zaten
we dan best cn hadden we boven
dien een plekje voor ons goed ge
kregen in de garderobe pius aller
beminnelijkste glimlachjes van por
tier en ouvreuse. In de pauze zei de
partner: Koffie maar, he7 Dat was
een gulden. Plus ♦wee dubbeltjes
voor de schoteitjes in de betegelde
ruimten .'Begon zij nu hpdenkc-
Jnk te knken? Ja, hoor ec-ns: uit is
uit, basta!
IVaarheen?
Uit is uit, goed. maar het is toch
vreemd zo laat op de avond midden
in de stad te staan zonder goed te
weten waar je heen zult gaan.
s,
Gezellig en „goedkoop" uitgaan
met z'n tweeen kan nu kosten:
Eten bij „de Chinees" f 6.50
Bioscoopkaartjes (met
een goed plekje voor jas
en mantel en service van
portier en ouvreuse!) f 4.
Consumptie in de pauze
plus twee dubbeltjes voor
de juffrouw hy het scho
teltje f 1.20
Bezoek café voor verfris
sing f 1,75
Bezoek dansgelegenheid
(met bediening natuurlijk
en met fooien) - f M.
Taxi naar huis (pi- 10 f 4.40
„DE VROUW UIT DE
LISBON CLUB'' IN
CAPITOL
Er zijn méér films die spelen In het
legendarische Macao aan China's kust,
en de toekomst, zal er nog wel enkele
brengen Maar het zal lastig zyn m die
aanstaande thrillers (kan er in net
smokkelncst Macao een andere film dan
een thriller spelen"»» de spanning cn de
Intrige van „De vrouw uit de Lisbon
Club" (Forbidden; te evenaren.
Tony Cu rus als de by na-gangster Ed-
01e Darrov. voor wie het nog zm heeft
een boter leven te gaan leiden omdat hy
nog jong genoeg is. on Joanne Drti als
de knappe bandrotenweduwc Christine
Lawrence, die de macht heeft com
pagnons van wijlen haar echtgenoot m
het gevang te brengen, spelen de hoofd
rollen vol geladenheid, en met overtui
gende kracht. Weliswaar steekt hier
tegen Lyle Bettger als een boze nacht-
clubeigenaar annex moordenaar en
smokkelaar wat iel af. maar toch is de
film een succes voor regisseur Rudotpn
Maté. Een bescheiden, goed getypeerde
Oosterse helper van het paar Curüs-
Dru wordt gespeeld door Victor Sen
Yung.
De handelsreiziger Will-tf Boroan
en cyu zoon Biff. Frederic Maren
en Kevin McCarthy in „De dood
van een handelsreiziger",
('t VENSTER)
f 27.85
Meestal ga je immers direct naar
huis na de bios! Eerst mts drinken?
Accoord. maar wam*? Wy zochten
tussen de van neonlicht stralende
gevels, in de binnenstad en in de
drukke wyk ten westen daarvan.
Tenslotte schoven we ergens naar
binnen, waai- een strijkje 2achte mu
ziek liet horen. We luisterden ter
wijl we aan onze glazen tipten: zij
had orange juice, wij iets hartigers.
De kellner zei. dat het ccn vyf en
zeventig inclusief was en hielp ons
in mantel en jas. Weer stonden we
op straat. Het was nu heel erg stil
geworden. De open plekken van de
aangrenzende binnenstad leken plot
seling macabere spelonken Gauw
weer ergens naar binnen Om te
dansen, want daar wa ren we im
mers óók voor uit.
Dringen dringenl
Het was vol in de uitverkoren
gelegenheid. Dringen ian de bar,
dringen op de vloer, dringen aan de
tafeltjes. En er hing veel rook en
er klonken honderden stemmen
Venster
rj OE welen g\j komt in eera pstychtatrische inrichting terecht,"
j ,iy schijnt Roberto Rosselltm ons m „Europa '51" voor te willen houden.
Ditts immers het droeve lot van Ingrid Bergman, de heldin in dit drama, wier
daden van practisch sociaal mededogen door de maatschappij worden uit
gelegd ais pcrschynselen pan een nog onbekend soort geestelijke afwijking.
De maatschappij: dat is in deze film een door Rossellini roet sterke oocr-
drijmng geschetst milieu uaii harde, hyper-egoistische society-heden, uatse
aduocaten. van domme geestelijken en harteloze psychiaters, die geen van
allen de werkelijke verklaring kunnen vinden voor de gedragingen van deze
goedertieren viouw; zij heeft zich immers ivelbeivust buuert haar klasse ge
plaatst door te gaan ieven en werken bij de verworpenen der aard'.
n voor wie dit doet, betoogt Rossellmi, is tn deze egoïstische tijd geen
plaats.
De Italiaanse regisseur heeft zijn
werk met nadruk de titel „Europa
'51" meegegeven om de handeling I
van de film een algemene, voor onze j
gehele Westerse maatschappij gel- i
dendc betekenis te verlenen.
In deze opzet is hij echter aller-
minst geslaagd.
Daarvoor zyn de verhoudingen en
tegenstellingen in de geschiedenis 1
veel te scherp geaccentueerd, daar-
voor is het menselyk conflict ook te i
zeer geconcentreerd in de dramati- 1
sche hoofdrol.
RosseUim men kan zich weer i
niet aan deze indruk onttrekken
heeft deze film stellig óólr^#2tnaakt
om zijn echtgenote Ingrid Bergman
ais actrice te kunnen laten schitteren
en domineren.
De algemene, hoewel reeds beken
de boodschap, die „Europa *51" ons
schijnt te willen meedelen, verdraagt
een dergelijk „solisme" nu juist al-
ierminst.
Niettemin geeft Ingrid Bergman
aan deze in feite onmogelijke rol al
haar talent en dat is nog steeds niet
weinig. Zy speelt de mondaine
vrouw, die dom- de dood van haar
zoontje hn stortte zich in een lift
koker omdat zij hem steeds veron
achtzaamde tot het besef komt,
dat haar leven leeg en nutteloos is
geweest.
Een zeer links georienteerde neef-
journahst brengt haar in contact met
de armoede van de Romeinse pau
pers en m haar persoonlijk schuldbe
sef wordt zij zo bewogen door de el
lende. die ze om -fich heen ziet, dat
zy haar eigen milieu verlaat en zich
vol liefde en zorg gaat wijden aan de
verschoppelingen van de armenbuur-
ten.
Een van de vele onbevredigende ele
menten in de film is dan dat zy nalaat
de breuk met haar verleden duidelijk
te markeren: zy blijft gewoon onzicht
baar voor echtgenoot en iamilie.
In dit licht bezien behoeft het geen
vei wonder mg te baren, dat dit milieu
deze raadselachtige „outcast" voor gek
verklaart, temeer daar zy het in haar
edele onaanraakbaarheid ook niet nodig
oordeelt, een begrypelyk expose van
haar nieuwe gedragslijn te geven.
Als film bevat „Europa "51" lang met
zoveel verrassingen, als Rossellnu ons
vroeger wist te beiciden, al zijn er soms
ook zeer knapne dingen gedaan met de
camera; een van de beste fragmenten
is bijv het werk in de fabriek met de
aankomst van de kleurloze arbeiders-
Maar vooral in de eerste helft wordt
de aandacht vrijwel geheel opgeost voor
de zeer drukke dialoog en dat is dan al
een veeg teken
Ondanks duidelijke tekorten blijft
„Europa '51" toch een film. die men met
dooreen, maar het deerne ons met
want we dansten. Tango. Engelse
wals. slow fox en quickstep en zelfs
de rumba, die we geen van beiden
kenden. Wy weten niet meer precies
wat ons daar geserveerd is aan on
schuldig vocht en eetwaar, maar al
met al waren we m anderhalf uur
acht gulden kwijt, bediening en
fooien niet inbegrepen Toch bela
chelijk weinig, naar we hoorden. De
taxi hu is toe liep natuurlijk al op
nachttarief. Vier gulden, zei de
chauffeur. En welterusten me
vrouw, meneer.
Zij zei niets meer. want ze viel
om van de slaap. Maar aan de ont
bijttafel. laat in de volgende och
tend, was het eerste wat ze vroeg:
Hoeveel? En dat schijnt óók al
met by een ouwevwetse avond te
horen. Helaas was dit keer de vro
lijke schim van Willem Paie' er niet
om de gedachten af te leiden.
Eten bij „de Chinees". Niet onze
maar de btmr-ta/el.
Na de vele opvoeringen hier te lande,
zelfs door twee gezelschappen, van Ar
thur Milier's toneelstuk „De dood van
een handelsreiziger" zelden trok ccn
„moeilijk" modern drama de belang-
stelling van zovele duizenden. kan de
inhoud van de gelijknamige film. die
de onafhankelijke producent Stanley
Kramer maakte, summier weergegeven
worden
De kleine handelsreiziger Willy Loman
is het type Amerikaan, voor wie „suc
ces" en vooral het ..to be tiked by
everybody" de idealen zyn waarop een
heel leven van ploeteren gebaseerd
wordt De kinderen moeten natuurlyk
cok „iets belangrijks" worden cn heel
„popular" en deze hoop van Loman.
die in de loop der jaren een vast geloof
gaat worden, vormt de oorzaak van het
verschrikkelijke conflict tussen hem. als
hy moe en overwerkt achter de schiji
de werkelijkheid van zyn falen niet
meer ziet, en de zoons, met name Biff.
rtic zyn maatschappelijke mislukking
tenslotte wel beseft.
Het drama eindigt met de tragische
verzoening tussen de zoon en de vader,
die. gesterkt door de gedachte, dat de
levensverzekering zyn gezin 20 000 dollar
zal uitkeren, in een trance van uiteinde
lijke gemoedsrust de dood klost.
Men kan Kramer als producer en
Laslo Benedek. de regisseur ook beslist
met verwijten, dat zy de gang van het
drama essentieel hebben gewijzigd. In
tegendeel. het (toneel)origineel is roet
het grootste respect behandeld, zelfs in
die mate dat het accent voor het groot
ste deel valt op de prestaties van de
spelers.
Frederic March geeft een imposante
creatie van de tragische hoofdpersoon,
hoewel ook hy zich met heeft kunnen
onttrekken aan de algemene luidruch
tigheid en nadrukkelijkheid, die de film
bepaald met sierenOp hetzelfde niveau
staat de vertolking van Mildred Dtm-
nock als de vrouw, die haar man ook m
zyn zwakste momenten als een symbool
van loyauteit terzijde staat.
Al gaat onze voorkeur onvoorwaarde
lijk uit naar de toneelversie, de film
van Stanley Kramer bezit genoeg kwali
teiten om aanspraak te maken op de be
langstelling van het bioscooppubliek.
Re.r Harrison en Lilli Palmer in „Ffet
hemelbed" (LUXOR). Zij rijn ook
in werkelijkheid getrouwd. Op
Broadway traden ze eveneens sa
men in de oorspronkelijke (toneel)
ticrsic can „Tire Four post er" op.
Als haar zoontje sterftkamt de
moeder tot het besef van de doel
loosheid van huar mondain, lege
leven. Ingrid Bergman in „Europa
'51". (CINEAC. COLOSSEUM en
VICTORIA).
volle bevestiging vmdt en dat deze door
de achtcrbl ij vonden ook als zodanig kan
worden ervaren, is het uitgangspunt van
„De zonden van een vader", waarin Da
nielle Darrieux en Henri Vilbert opmer
kelijk spel leveren De film Is een nieu
we schepping van Claude Autant-Lara,
de befaamd geworden maker van ,JLe
diable au corps". Het is ook Oen soort
gelijke varia tie op het thema van schuld,
boete en genade, zy het veel minder ge
passioneerd en met een spaarzamer toe
passing vat» krachtige, suggestieve film
taal.
De oorspronkelijkheid van het nieuwe
werk is vooral gelegen in het verhaal
relf, dat ook nu weer wordt benaderd
vanuit dc milde, tot vergevingsgezind
heid stemmende sfeer, waarmee de na
gedachtenis van de gestorven hoofdper
soon ter begrafenis wordt omgeven.
Daar lopen m de stoet, die het stoffelijk
overschot van de tamelijk eerzame za
kenman Francois Dtipont naar het graf
brongen: zyn echtgenote, die hy om
haar geld heeft getrouwd, zijn vriendin,
die hem de illusie van een toekomstig
geluk had gegeven (Later, chéne. als je
kinderen groot zijn en ook de Mil
deren. voor wier vcrwyten hy die droom
tenslotte opgaf. Om naderhand toch nog
ten onder te gaan aan de ontdekking,
dat de drijfveer van zyn van verre be
minde géér liefde, maar louter hebzucht
was.
De regisseur heeft dit verhaal.in de
vorm van kunstig in elkaar gepaste te
rugblikken cp het verleden verteld. Zeer
ingetogen, soms zelfs een beetle eentonig
en dor. Men krygt bovendien de in
druk, dat dc botsing tussen de jonge
en de oude generatie, die aanleiding ie
tot de dramatische ontknoping, met vol
doende grond heeft in het voorafgaande
deel van de vertelling. Maar tenslotte i«
dit conflict ook slechts belangrijk m zo
verre het de kinderen er na de dood van
hun vader toe divmgr, zich te bezinnen
op diens goede bedoelingen, diens recht
schapenheid, diens 1 i e f d el
Prinses
De film „Wenn der weisse Flicdtr wia-
der btuht" heeft met de gelijknamige
operette niets te maken. Alleen de titel-
Luxor
Ook van „Het hemelbed", de tweede
film naar een bekend toneelstuk, die
hier deze weck wordt vertoond, is Stan-
lej Kramer de producent. Over dc be
trekkelijke verdiensten van Jan de Har-
tog's flitsen uit het leven van het echt
paar Edwards is destijds by de opvoe
ring door Rotterdams Toneel reeds ge
noeg gezegd.
Ook in de film verschijnen slechts de
twee echtelieden op het beeld en niet
te vergeten het grote bed, dat dank zij
de Amerikaanse filmcensuur echter een
heel wat minder prominente rol speelt
m dit levensverhaal van twee mensen
met hun ups en downs, hun teleurstel
lingen, verliezen en winsten.
Wederom ook hebben de filmmakers
het toneelwerk vrij nauwkeurig gevolgd
en 2o krijgen Rex Harrison en Lili Pal
mer alle kans om hun acteertalenten
ten volle uit te leven. Zy doen dat
overigens met de utterste beheersing,
die hun eigen is: hun spel is vooral
knap door de onnadnikkelijkheid ervan,
door de intimiteit die er steeds tussen
beiden heersti Het is dan ciok dutdelyk
superieur aan de versie die het duo Lily
Bouwmeester-Ko van Dyk hier te zien
geeeven heeft.
Een belangrijke extra-verdienste van
de film vormen bovendien de speelse,
zwierige cartoons, die de oiergang tus
sen de verschillende episoden m het
levensverhaal aangeven Deze tekenfilm-
fragmenten zyn het werk van Stephen
Bosusiow, een tc Parys wonende Ame
rikaan en zij zyn vervaardigd m de
L'PA studio's \viarv="i ook be» cho-r-
mante tekenfilmpje in het voorprogram
ma, „"Madeline", naar een versje van
Ludwig Bemelmans. afkomstig is.
Arena
De overtuiging dat zelfs een zoge
heten mislukt leven in de dood zyn zin-
melodie is door Duitse filmers uit het
zangspel genomen, cm er een onmoge-
lyk cliche-verhaaltje aan op te hangen
over een zanger zonder werk en een
naaistertje.
Slechts het slot is ongebruikelijk: hy
en zy, die inmiddels een gevierde ster
en een modekomngin zyn geworden,
krijgen elkaar ditmaal eens met. Maar
zonder happy-ending gaat 't natuurlyk
met. zodat prompt een andere hfj en
zy klaar staan om by te springen.
De hoofd rol vertolkers' Ach. Magda
Schneider en Willy Fntsch weten wel
wat acteren is. maar hun leeftijd krygen
zij nu toch langzamerhand tegen.
Rex
De kundige massa-regie van Cecil B.
de Mille kunt u deze week nog weer
eens bewonderen tn een van zyn vroe
gere films, ,.Do Kruistochten", Het ver
haal van de kruisvaarders, die om
streeks het einde van de elfde eeuw
naar Jeruzalem trokken om de heilige
stad te bevrijden van de ongelovigen
biedt alle gelegenheid tot het verftlmen
van massale taferelen.
Henry Wilcoxon vei tolkt op voortref-
felyke wijze de ro! van Richard Leeu
wenhart, de roekeloze Engelse koning.
Loretta Young is zyn gade, die mee
trekt *ydcnv de kruistocht Dc film
boeit door hoofse dialogen en voortdu
rende afwisseling. Geen effect heeft Ce
cil B. de Mille onbenut gelaten om een
summum aan spanning en vaart te be
reiken Het zou interessant z(jn de mas
sa-taferelen eens m Cinema Scope te
kunnen bewonderen.
Reprise en prolongatie
Voor de achtste week heeft CEN
TRAAL „De zonn van niemand" en „2(1
die van de zonde leven" draait nog
steeds in LUTüSCA. In HARMONIE
gaat een reprise: „De dief vau Venetle",
