Schiedamse Dijk werd
wijde Leuveboulevard
lONTMÖETINQEN
11
Francis Helmuth
H. H. van Marlen
Alexis Gunning
z
i
Vluchtige
L
D
EXPOSITIES VAN WIJNBERG
EN VAN TAP WERKMAN
f
1
Kampeergelegenheid in de knel
door schrikbarend tekort aan
ruimte in en om de gemeente
Nog te
vroeg?
I
'II
fl
ÏE!
Gem. Diensten
„vechten" met
elkaar om elk
stukje
SSSS'é&Mm
aai
J
;i§t
I
I
■m
f
sii
t4
Saterdag 3 november 1956
Si'Sï
Wb
W..
ïm:
OTTERDAM zoekt al jaren naar een geschikt terrein,
dat definitief kan worden bestemd voor de modernste
vorm van het toerisme: het kamperen. Aan zulk een
terrein,. dit: is wel gebleken nadat èn aan de Stadion weg èn.in
het Vroesenpark ter gelegenheid van de E-55 een voorlopige
ruimte was geschapen en deze ruimte nog een jaar lang in het
Vroesenpark werd geprolongeerd tot ook daar allerlei veran
deringen opheffing noodzakelijk -maakten, bestaat een dringen
de 'behoefte. Bezochten in 1955 ongeveer 6000 personen het
Caravankamp, dit jaar waren het er 10.194! Een succes is het
dus wel geweest.
HET MOET!
P dit ogenblik beschikt Rot
terdam slechts over het Van
Brienenoord, dat dit jaar
3200 bezoekers telde. Maar
dit eiland, alleen is onvol
doende. En als het het terrein van
de Kralingse IJsclub niet is, dan zal
het iets anders moeten zijn, maar
het zal er moeten komen, hoe dan
ook, en snel.
Zo oud als Rotterdam is,
is het altijd een verrassing
geweest om uit de lager •'ge
legen benedenstad boven-op
de zeewering te komen waar
langs de Leuve zich één der
boeiendste vergezichten
over havenwater naar de
rivier toe ontroltdat men
in een zeehavenstad wensen,
kan. Ten tijde van de drie-
en viermasters moet het al
bijzonder boeiend geweest
zijn hoe de wimpels en het
oranje-blanje-bleu „tot bo
ven de daken wapperden
Velen herinneren zich nog
het woelig bedrijf toen de
binnenscheepvaart de wal
kanten van de Leuvehaven
verkoos: grote, hoge; krom
me bomenwolken van
spreeuwen en mussen, ratelende sleperskarrent paarde-
hoeven, blaffende trekhonden, en vlak achter de pak
huizen- en herenhuizen westwal de beroemde Schiedamse
Dijk met z'n eigen, wijd-en-zijd gezochte bezienswaardig
heden.
Nu zijn ze samengetrokken de Schiedamse Dijk is
een wijde. Leuveboulevard geworden (promotie!), of, zo
men toil: de Leuvehaven WZ is zo olijk geweest zich te
ver-schiedamsedijken. Strak zijn de kuise rechte lijnen
der bouwsels, alles ademt het beginsel van het Nieuwe,
tot en met de Maastorenflat toe, Over 'n breed dijklickaam
suist modern gemotoriseerd verkeerTer linkerhand
weet men Zadkine's Verwoeste Stad wanhopig met de
gekwelde armen in de luchten in de verte de ver
manende wijsvinger van de Boeg. Rotterdam kan er weer
voor eeuwen tegen: - dat te ervaren maakt dit Leuve-
panordma zo boeiend.
knnncn overal terecht, overal
zitten vrienden
^gilllli!il!niN[niu;iil3itllli[!!l1[iai]lll[lii!i!3!üin!il[|liHili[iiQ3tl!i]E!]liFI[R|[!ll!!E>E^
Ergens moet een. aantrekkelijke
een caravan- en tentenkamp
intussen breekt men zich in ze*
tnïcntelijke kringen al geruime tijd
het hoofd op welke wijze, aan de
verlangens der kampeerders in de
toekomst kan worden voldaan. Dit
is geen eenvoudIge;-zaak, omdat het
gebrek aan ruimte in en om de stad
bezig Is schrikbarende vormen aan
te nemen. Wy kannen het rustig zo.
stellen, dat om elk plekje grond
loor de verschillende gemeentelijke
liensten onderling wordt gevochten.
ANNEXATIE?
D E uitbreidingsplannen voor
de woningbouw aan de peri
ferie van de stad eisen de
grootste moot voor zich op.
In Zuid zyn het Zuidwijk.
Pendrecht en Lombardijen die de
gemeente aan de rand van haar
grenzen'heeft gebracht.'Verder op
rukken zal alleen mogelyk zijn,
wanneer naar het middel der an
nexatie wordt gegrepen. Maar bin
nenlands bestuur is niet zo bereid
willig meer in het goedkeuren van.
annexatieplannen; er is. een toene
mende neiging te bespeuren de kléi-'
ne gemeenten in. bescherming te
nemen tegen de grote.
Door dit gebrek aan expansie
komt de recreatie, hoewel ver
plicht in de uitbreidingsplannen
opgenomen, hoe langer hoe min
der aan haar trek. Aan de rech-
ter oever is men er in geslaagd
het probleem der sportvelden ta
melijk bevredigend op te lossen
ook al blijft er altyd wel iets te
wensen over, maar aan de linker,
oever is dit geenszins het geval,
daar dreigt men verstrikt te ra
ken in een onontwarbare knoop.
Hetzelfde doet zich voor met de
volkstuinen. Men behoeft slechts de
reeksen vragen over dit onderwerp
in bet centraal rapport van de-be
groting over11057 te lezen om tot de
conclusie te komen dat ook de po
sitie der volkstuinders door het ge
brek aan grond weinig benijdens
waardig is geworden: De enige uit
weg zou 2ijn dat er in andere, om
liggen de gemeenten eenvoudig grond
wordt gekocht.
DE IMPASSE
AL deze moeilijkheden tekenen
duidelijk de impasse, waarin
men is verzeild geraSkt met
betrekking tot een vast kam
peerterrein. Openbare Wer
ken heeft de oplossing aan de hand
gedaan zulk een terrein in Laag-
Zesiienlioven vrij te maken, maar
(leze suggestie stuitte al dadelijk op
verzet,'omdat de afstand tot de stad
een te grote belemmering voor de
kampeerders zou opleveren. Immers,
kampeerders zijn veelal mensen die
voor weinig geld veel willen zien.
Ze zijn aangewezen 'op fiets, tram
of.bus en zij kunnen.zich niet per
mitteren op vele kilometers van een
stad hun nachtverblijf op te slaan.
In dat opzicht was het Vroesen
park ideaal te noemen door de voor
treffelijke ligging, die in zekere zin
te vergelijken is met het kamperen
m het Parijse Bois de Boulogne.
Het bracht daar voor de bezoekers
geen noemenswaardige kosten mee
om b.y. de avond door te brengen in
de stad, waardoor ook de wisselwer
king tussen hot toerisme en de ver-
maaksgelegenheöen, winkels, cafés
e.d. werd bevorderd. Om daar ten
volle profijt van te trekken is de
^gging van a§n kampeerterrein niet
te ver van de stad beslist noodza
kelijk...
Het kamp in het Vroesen-
nrvr»/-N'nT>TATr' ruimte te vi"den. zijn voor. zulk een ruirnsch0ots kunnen opleveren. En I pdtk. bood Steeds een
bihKULttlfvLr belangrijke aangelegenheid als deze. waar0m zou er In het Kralingse Bos f fleurige aanblik. Nu dit
j, °ns park is er helaas «iet voor ge- ntet een piek te vinden zijn die met 1 alles weer tot het ver-
d£ ve^orpen. Men ffit' ""ijl" t-il'ÜnJHf ITnllt bM4" wil Mn4*p A' I leden behoort, mogen Wij
er wèl. een motel te bouwen. KralinSse "sclffb W|J nu n,et recreatie voor iedereen tekort te W toch wel Verwachten, dat
Maar wat dan? Ergens - werd spreken. Maar aan beide zijden van doen tot kampeerterrein kan worden j de gemeente elders in of
gepromoveerd? g Qm e sta(% aan eQn ander
Het .woord is aan de ge- g terrein een kampeerbe-
meente Rotterdam. stemming zal geven.
jaartje naar Europa
TRAVELERS TO TEST ESPE
RANTO VALUE, schreef,
enkele wéken geleden1 de
.'„Evening Tribune" van San
Diego (California) lapidair
in eendriekalomskop boven een.'
stukje en het blad1 drukte .er -een
foto bij af,- waarop een-ieder deze
reizigers, mr. en mrs. Hel
muth,. 'die .„de waarde van het
Esperanto gingen beproeven" kon
aanschouwen. Het echtpaar vertrok
met de ..Alfclasserdam" naar Ant
werpen en reisde vandaar door naar
Rotterdam. Hier zullen de jonge
mensen een maand blijven, één van
de twaalf, die ze in Europa zullen
doorbrengen.
Francis Helmuth is aannemer van
beroep. Die business schijnt daar al
even winstgevend te zijn als hier.
kregen wij zo de indruk. Hij stapte
in. elk geval heel rustig een jaartje
uit .zijn zaken om met zijn cbar-
mante vrouw.door Europa te gaan toeren. „Nou ja," zegt hij, „de een koopt
een huis, de ander een auto: wij besteden het aan een reis, waarvan wy
veel plezier hopen te beleven." Het klonk niet bepaald ongezond.
Ze spreidden heel gezellig een dozijn folders op tafel, folders van. reis
bureaus in Frankrijk, Duitsland en Italië. We bekeken, daar onze ver
regende vakantie al sinds maanden achter de rug is. ietwat droevig ge
stemd de vele aanlokkelijke bezienswaardigheden. Maar al die folders
hadden dit met elkaar gemeen dat ze inde wereldtaal Esperanto waren
gesteld.
Mr. Helmuth begreep de moeilijkheid. „U kunt het niet lezen? Wei, er
blijkt uit dat men in al die landen rekening houdt met -het Esperanto,
Helaas is men nog niet zo ver als.in-Brazilië. Daar wordt het op de school
onderwezen.'»
Helmuth is voorzitter van "de plaatselyke Esperanto-vereniging in San
Diego. Er zit ook een Nederlander .bij, vertelde hij. Dirk Brink J Wel eens
van hem gehoord? Hij komt uit Wageningen en woont ol jaren bij ons, Bij
toonde een foto mét Dirk Brink er op tussen een groepje mede-esperantis
ten, Dirk zag er welvarend uit. Er kwamen nog meer boekjes en brochures
op tafel en een er van vermeldde dé adressen van de bestuursleden, over
de hele wereld.
„Wij kunnen overal terecht," zegt hij zelfbewust, „overal vinden wij onze
vrienden, die ons met raad en daad terzijde staan.; Wy vormen een hechte
broederschap."
Francis zal van zijn reis en bevindingen verslag uitbrengen in net blad
der Amerikaanse esperantisten. Volgende maand vertrekken ze naar Ham
burg. Het einddoel is Marseille volgend jaar juli, waar dan een inter
nationaal esperantistencongres wordt gehouden. In die tijd zullen de heer
en mevrouw Helmuth de waarde van het Esperanto wel hebben leren
kennen. Wat.hun van harte gegund is,
advii
adviseert Thailand
bet terreir. van de Kralingse het verlengde van de Stadhouders-
IJsclub genoemd. Dit schijnt een
nogal vergaande indiscretie te zijn
geweest, die de nodige beroering
heeft gewekt en vooral in gemeen
telijke kringen het stof hoog deed
opwaaien. Want Kralingcn schijnt
die oplossing niet te nemen en aan
gezien naar aanleiding hiervan bij
het interne overleg weer ernstige
meningsverschillen zijn gerezen, is
de kwestie voorlopig in de ijskast
gezet.
Toch zal er op korte termijn iets
moeten gebeuren, wil Rotterdam
in 1957 de kampeer-toerlstcn niet
in hevige mate teleurstellen. Elke
grote stad, die zichzelf respecteert,
heeft het vraagstuk op een of an
dere wyze aangevat.
Zo werkt Den Haag aan ee:i pro
ject in Meer en Bosch, Amsterdam
zoekt een oplossing in het Bosplan 1
dichtbij Schiphol. Groningen heelt
een uitstekend terrein in net Stad>-
park, Nijmegen kan de kampeerders
eveneens op behoorlijke wijze ont
vangen, en zo zyn er nog meer klei
ne en grote plaatsen die aan de be
hoefte van een kampeerterrein zijn
tegemoet gekomen.
weg,' dus voorby het Vroesenpark.
tot aan de Abraham van Stolkweg
toe liggen terreinen die de plaats
iiésM
gaat iets opbouwen In een
vreemd land...
Dtr Arrtctor/lamcia tivnc+ heden aanduidend die de natuur aan maten die in dezelfde techniek tot
TT, ix- «r-« t de ™ens biedt.-Dan wordt hy wrang stand zijn gekomen, dus zonder pen-
schilder Nico Wijnberg, als hij de mensen plaatst ,,'s zomers selen.
rite al pens: eerder in Rotterdam aan öe rand van de stad", waar ze
die ai eens eeraer m no teraam verblyTen tcgen de sombere achter- Men kan van deze jongste zoon
exposeerde neeit nu, tot lo grond van een fabrieksbedoenlng; van de in de oorlog omgekomen
november a.s., een. tentoonstel- een andere keer weer laat hij ze met Groningse drukker zeker niet zeg-
ling van schilderijen en grafiek maskerade m die toci geen kunst.
in het zaaltje van de E.K.S. Hoewel hij. VMth0U(it ae aan ««er beroep is, rich er ge-
aan de Korte Lijnbaan, de werkelijkheid ontleende vormen, makkelijk van afmaakt. Enerzyds
Tn 7iin cehilHerüen her>aa]+ interpreteert hij deze tamelijk vrij bespeurt men dat hij het métier nog
in zijn scnuüenjen bepaal- en geeft hij ze een sterk lineair ka- niet ten volle beheerst, anderzijds
hij zich grotendeels tot zee, xakter. Zyn verbeelding zoekt naar 7wn werk van <.erieus
strand en duin waaroo zich een be»aald klimaat en ook zijn getuigt werk van een serieus
sir an a en quid, waarop zacu klei_Iri die in tonalistische zin kwa- streven bepaalde gewaarwordingen
stillevens aansluiten, die Op liteïten vertoont, lijkt duidelijk ge- en gevoelens gestalte te geven, een
dit onderwerp betrekking heb- psychische effect op eigen Wereld te scheppen en het
c- i J.-, de indruk van onbarmhartigheid en
ben, terwijl zijn grafiek hoofd- grauwheid die zand en duin op een stempel van zyn eigen persoonlyk-
zakeliik is gebaseerd op het zonloze dag verspreiden, op het ver- heid aan dit werk mee te geven.
J - sterken nok van irie
stilleven.
Reeksen duinlandschappen getui
gen van zijn liefde voor dit onder
werp, ook van zijn onophoudelijk
streven tot de' typische geaardheid
van het duin met zyn ietwat droge
vegetatie door te dringen en ejsn be
paalde atmosferische gesteldheid, die
soms van uur tot uur wisselt, te
vatten.
Deze zelfde pogingen bemerken
wy als hij het strand schildert, het
strand dat grijs en winderig en on
herbergzaam kan zijn en kil en met
schuim overdekt van een melancho
lische eenzaamheid en waarop een
enkele figuur de verlatenheid nog
accentueert. Of hij schildert grotere
stukken, waarop, de figuren hoofd
zaak zijn, de tijdelijke relatie tussen
die figuren en het strand, de sugges
tie wekkend van een overbevolkt
plekje waarop een ieder'zich maar
op eigen manier'moet zien te amu
seren.
sterken ook van de onwezenlijke
sfeer, waarin zijn figuren poseren.
In de kleinere stukken heeft hij
het onderwerp en de kleur nog
vaster in zijn macht. In zeedieren
en zomerbloemen en de spranke
lende vismoot vind ik hem beslist
imponerend, daarin toont hij zich
een schilder van allure. Zijn gra
fiek geeft niet meer dan het hoog
nodige. Ze is streng, sober, mooi
van verdeling. Alles wat overbo
dig is en storend kan zijn is er uit
geweerd. Het is werk, waarmee
Wynberg veel eer in legt.
Nieuivste werk
HET Cultureel Contact Cen
trum aan de Lange Kerk-
Hij is geen man die zich licht
vaardig stort op het kopiëren van
maniertjes; hij is ook geen adept
die kritiekloos het spoor volgt van
hen die succes oogsten. Wel houdt
hij met enig conservatisme vast
aan een techniek', waarin eertijds
zijn vader heeft uitgeblonken, al
verwerpt hij de; sjablone.
Tamelijk onklaar
AFGEZIEN van de techniek, is ten
slotte het resultaat van zijn ploe
teren beslissend. Welnu, dat resul
taat is nog'tamelijk onklaar als wij
afgaan op de vrij bizarre uitingen 1
die hy tentoonstelt en de weinig
boeiende kleuren die hij gebruikt.
straat, te Schiedam heeft de
TT /vi t,t„ in zyn composities, waarin onver-
Haagse jurist lap Werkman Jtiaarbare „Aztekenkopjes" opduiken
uitgenodigd zijn nieuwste werk cn vrij kinderlijk getekende dieren,
tp PYnnwrpn wist hij voor bepaalde vlakken geen
7 o i f Ie exposeren. oplossing te bedenken, waardoor
ClSTÏlClVS 61% IiCLLlIIU deze leeg en onsamenhangend zyn
r;<^k 's ,™lVg?Ae,L "2S? -f-Umi HU maakt da tmir-jk van
dan wat de exposant enkele maan- (.pittdpn mptw hIa nn «nramti/A
die grotere stukken houdt den geleden Jn Bierbandel De Tijp !|enbükken Seer wil fezzen dfn
,nB=rg itch kemielak bezig met had hangen. Waren het toen voor- "'y' kan.
het probleem van dc stadsmens in de namelijk kleine druksels, met de rol s 3411 Kan*
natuur, meer de beperkte mogelijk- vervaardigd, nu zijn het grotere for- L, W,- SCHMIDT
E1 R heerst 'n stemniinsi in onze
-Lv tijd va» het „Uur „Zero
hour", zeggen de Engelsen. Mili
taire term voor het inzetten van
de vijandelijkheden, het. verbre
ken van de verzegelde orders, het
opstomen naar het eerst-geheime
doel, het opstijgen van de bom
menwerper-eskaders, het tn be
weging komen van de tanks en de
gelederen van de belaarsde infan
teristen, die weer dreunen gaan
door straten en langs wegen. Nu
is het voor alles te laat: huwe
lijksreizen .af gelast, brieven onge
schreven, studie onderbroken, fa
brieken gesloten, hospitalen over.
vol Te laat. Te laat waarvoor? Of
moeten wij 't omkeren. Het dnders
vragenZoals. Henrietta Roland
Holst in haar laatste bundel
„Wordingen" negen verzen in de
vijfde znng aan Christus wijdt:
Christus, gij rijst aan elk knoop
punt der wegen
voor uite in het westen geboren'
zijn
en om de vrede worsflen: .zij
allen tot al. is 't in kronkellijn^
Misschien moeten we nog veel
verder zwerven
wég van uw hart, uw waarheid
en toil,
eer we, rondom ons een wereld
in scherven,
keren tot u als onzer dagen spil.
Koers zettend naar het broeder
lijke leven,
saam brekend 't brood, dat de
vader ons'gaf..,
Christus, we hebbé' duizend
maal verdrevén,
maar onvervaard wijst ons de
1 weg uw staf.
En weer, aan dit knooppunt van -
rauwe wegen,
roept g'ons: 'Kinderen. Ieedt 'ge
nog niet genoeg'
en zwijgt, als ge vaak wenend
hebt gezwegen,
toen het te vroeg wasis het
nop te vroeg?
-v AF. OBERMAN
2 HEER H. H. VAN
MARLEN (59), directeur van
de Technische school aan de Beu.
kelsdijk. wandelt op dit ogen
blik waarschijnlijk in warmer
streken rond. Maandag 29 oktober stopte
hij in het vliegtuig dat hem naar Bang
kok in Thailand zou brengen en als zijn
taak r.aar wens verloopt, vliegt hij over
een jaar weer terug naar het moecerlond.
Deze verre reis geschiedt op uitnodi
ging van de Internationale Arbeidsorga
nisatie (I.L.O.) te Geneve, waartoe het
Bureau voor Internationale Technische
Hulp van het Ministerie van Buitenlandse
Eakon zijn bemiddeling verleende. De
heer Van Marlen zal in Thailand van.
advies dienen bij dc organisatie en in
richting van een centrum voor nijver
heidsonderwijs voor werkloze jongeren.
Er.kele dagen voor zijn vertrek ont-,
moetten wij hem in de directiekamer van
de school aan de Beukelsdijk. die r.u ai Uvir.tig jaren zijn domein is. Het
verre Oosten is niet helemaal vreemd voor hem. want van 1923 tot 2933
bracht hij op Sumatra door. waar hij was belast met de bouw van water
krachtcentrales en van thee. en vezel fabrieken. Nu ja. Sumatra is geen
Thailand, maar v;at het klimaat betrett, zal er vermoedelijk niet zoveel ver
schil zijn, dacht hij. En van dat klimaat heeft hij nooit veel last gehad.
Zijn vrouw blijft m Rotterdam. Waarom zoveel scesa maken voor een jaar?
De heer Van Marlen is gespecialiseerd in elektrotechniek en hij bezit
daarnaast; een grondige schoolervaring. Het trekt hem aan in een vreemd
land iets op te bouwen en anderen van dienst; te kunnen zijn. Het lijkt
hem een prettige, hoewel ook een moeilijke taak. omdat het voor hem een
onbetreden terrein is. Hij stelt zich dan ook voor eerst eens goed rond
te kijken, het land en de mensen te leren-kennen en zich vertrouwd te
maken met de specifieke problemen.
Hij zal moeten weten op welk niveau dé'jonge mensen daar staan en
welke eisen de industrie stelt. Men kan nu eenmaal niet de methoden, die
in het ene land worden aangehangen, zonder meer overplanten naar het
andere. Ook de opleiding van de leerkrachten zal in overeenstemming
moeten zijn met de geldende behoeften.
Men merkt al gauw dat de opleiding van jonge mensen tot vaklieden het
stokpaardje van de heer Van Marlen is. „Vaklieden," zegt hij. „zullen
altijd hun brood verdienen. Deze tijd schreeuwt er om en zoals de ont
wikkeling nu is, zullen de technische scholen 'er niet genoeg kunnen
afleveren. Er is vooral een groot tekort aan werktuigkundigen en instru
mentmakers. Ook in de onderontwikkelde gebieden gaat dit probleem
meer en meer spelen. Mijn uitzending naar Thailand bewijst het.*'
op linnen schoenen
.tante overtuigde hem met
enkele woorden.
ONDER ZIJN tante, de echtge
note van' dominee Adrian! en
zonder de ietwat zonderlinge en
fanatieke idealist dominee Udny,
zou de nu 67-jarige Alexis
Gunning nooit die alles opofferende
strijder tegen dierenleed en voor de
Ahimsa-gedachte zijn geworden. Maar
tante Adriani, zoals wij haar gemaks
halve zullen noemen, overtuigde in 1924
de toen nog jeugdige Alexis, wiens lief
de voor het dier de hele.familie kende,
met enkele eenvoudige woorden van
de noodzaak om, als hij werkelijk van
dieren hield, dan ook geen vlees meer
te eten.
En dominee Udny, wel, die richtte twee jaren later in Londen Ahimsa
op, geen organisatie, maar een gedachte die iedereen die het er mee eens
was kon aanhangen. Ahimsa was in India reeds lang bekend. Het betekent;
geen leed toebrengen. De toen bijna tachtigjarige heer Udny kon men
elke morgen in Oxfordstreet zien wandelen met een groot vel papier op
borst en rug, waarop met dikke letters stond geschreven;. Gij zult niet
doden, en: Gij zult geen leed doen. De voorbijgangers mochten, er mis
schien bet hoofd over schudden, Alexis werd in elk geval een trouwe
volgeling,
.Dit vertelde ons Alexis Gunning in het .huis van de schilder-fotograaf
Hugo Lïebe te Monster, met wie hij -goed bevriend is en :bij wie hij enkele
dagen doorbracht alvorens met de boot naar Londen terug te keren Hij is
een kleine, beweeglijke man met spaarzaam wit haar en wonderlijk'zachte
ogen. achter de brilleglazen. die van onderwerp naar onderwerp'springt en
daar dan met een niet aflatende woordenstroom bij stil staat
Hy stamt uit een bekend Nederlands geslacht, maar woont'al sinds het
einde van de eerste wereldoorlog in Engeland, Hoé hij daar-verzeild kwam?
Wel, toen in 1914 de oorlog uitbrak, bevond hij zich in -Melbourne Hij
dacht dat ze hem voor het leger zekér zouden afkeuren als' brillendrager,
maar dat Lep i heel anders, omdat hy Frans, Duïts en Engels kende, dus'
gmg hy als tolk naar Frankryk waar hij de vier oorlogsjaren bleef. Een
uitstapje naar Engeland leidde daar. tot een huwelijk. Hij woont er noe
Afs musicus_ werkte hy aan een toneelschool. The Irving Ladies College'
en by de by dirigeerde en componeerde en verdiende er zijn
boterham. J
De laatste tijd komt er. van musiceren niet veel, omdat Ahimsa hem
helemaal opeist. Hy is een conséquent aanhanger- van die gedachte. Kijk
maar naar myn schoenen, meneer, die zijn van linnen. En als hij over
vivisectie begint, raakt hy met uitgepraat. Verleden week sprak hij-daar
over m Rotterdam Duizenden dieren worden over de gehele wereld inze-
spoten cn gemarteld. Waarvoor? Voor de bloembollen, voor schoonheids
middelen, voor de geneeskunde! «viuwnu,
De verontwaardiging staat de heer Gunning op het gezicht te lezen Hll
vilt"J0ATfmaar hilz,al strijden tot 2yn laatste ademtocht tegen
het leed, cat aan dieren wordt toegebrac.it.
•:A#
SU
mi
'if
5
I
slffil
••■is
■iW
s-
