Clown" van de ruimtevaart
wsmmmMSmïM
Voortdurende ontevredenheid over de
salarissen van leraren bij het
SPROETJE SPARKS
Gevechten in
Zware ontploffing
jn riolen van
Nancy
Sarco-gtobine
- Alle journalisten
in Oostenrijk
gaan staken
Mensen willen
naar maan,.
Mars en Venus
Bespreking met
minister Cols
,ii 'oxrimm
de dood
'vk van een p°p jfENj,
Zaterdag 8 december 1956
HERMANV GANSWINDT;
fanatieks fantast
tn oatLFotcoun pmnn twet pAnn mtRKwnt ren
Hij hao ri i£t& m et ö/ntn
6£IUKKIÜDATIK£EMJ0C.
kev &£n En fattn
WORMELAAR.'
jA.wrtnwEEEnG
.ff ET HÈfi PRAZ
X- tem Jnn
la 10, REIS
)ljMELCf1AAi
AUE£H, y'
VEnijE ?/i
iAMEDEER,
ffAARmBtft
niEt BAM&.
IA Zuidoost-Europa speelt zich titans een ontwikkeling at. die kan
worden verklaard ui, twee feiten. Het eerste is de hernieuwde Rus
sische politiek van de harde, hand, liet tweede df verrwakking van de
??".c- Mcn, d»t het Moord-Atlantisch verdrag een soort
irrlengstitk had in een. bopdgenoatscltap van beperkte strekking van Joego-
h? r-'I el'.,'T ri"k'je. Dit bondgenootschap berustte niet oP
nleele gelijkgezindheid, mant op beduchtheid voor de Sowjct Unie. Cric-
kenlaiid had alle reden om niet te vergeten, dat het na de oorlog rtianr
op het nippertje tras ontsnapt aan de status van Russisch satelliet. Joeco-
Slavic, uitgestoten uit het Russische blok, was wel gedwongen, ten be
hoof ran rijn veiligheid rich andere vrienden te kiezen. En Turkije,
vanouds levend in vrees voor de machtige noorderbuurman, moest elke
kans zijn positie te versterken, met graagte aangrijpen.
^"'cnhang in deze dub van drie was er de-Jaatfte jaren niet sterker
op geworden. Joegoslavië had weer een stem venvorve» in het concert
drr communistische "aties, Griekenland leefde op gespannen voet met
je °™.r '~)'Prus en TttTKije was een toenemende neiging te bespeu-
ren tot oriëntering op de, het Wasten niet goed gezinde. Arabische wereld.
Het Russische optreden in Hongarije heefl Joego'-Slavië, en de Rus
sische bemoeiing met. het- Midden-OostenTurkije sterk1 verontrust Daar
tussen,n ligt Griekenland, boos wegens Cyprus, maar toch niet zo boos,,
dat net zijm gevaarlijke positie over het: hoofd ziet en vergeet.-op het
Westen te. zijn aangewezen. -
Z O is de basis gelegd vóór iets, wat een gewone stap terug zou kun
nen heten: versterking van de militaire samenwerking tussen de ge
noemde drie landen omdat Rusland, dat een :'tijdlang zo vriende-
lijk leek te zijn geworden, nu zich plotseling weer van èen grim
miger kant doet kennen. Maar bij" een nauwkeuriger toezien blijkt, dat het
toch niet helemaal hetzelfde is.
Om dit te begrijpen is bet nodig te denken aan het Britse aandeel, be
schreven of niet beschreven op het papier der verdragen, in allés wat
samenhangt met de veiligheid der oeverstatèn jn het Oostelijk bekken
van de Middellandse Zee. Zonder een voldoende vloot kan deze veiligheid
niet als verzekerd worden geacht. Dat deze vloot de Britse vloot was, gold
als een soort axioma.
Is het nog een axioma? Het valt niét meer vol. te houden. De Britse
marine ia al lang verdwenen uit Alexandrië;. en de havens van Cyprus
zijn niet geschikt voor grote schepen. En als Turkse cn Griekse havens
dat wel zijn of kunnen worden, dan is er toch geen reden meer om ze te
rien .ris bases alleen of in hoofdzaak van Britse schepen. Engeland is niet
meer de grote bondgenoot en regelaar. Het is te klein geworden in de
grote wereld. De erkenning van dit feit kan niet achterwege blijven, nu
bet aankomt op een onbevooroordeelde taxatie van de werkelijke krachts
verhoudingen. En daarmee komt ook .de positie van Cyprus in het geding.
DE Britten met-bun zin voor en kennis van de historie hebben
daaruit allerlei argumenten gehaald, die hun aanwezigheid op
Cyprus zouden rechtvaardigen. De Turken hebben tot dusver hun
aanspraken gesteund. Vee) belangrijker dan deze juristerij was
echter de overtuiging van de Britten (die door veel anderen werd gedeeld),
nat de wereldorde en de wereldvrede eisten, dat dc Union Jack over
Cyprus bleef waaien.
Voor de Turken is er nu geen reden meer, deze mening te blijven hul
digen. Na het Egyptische avontuur hebben ook de Britten zelf alle reden,
er san te twijfelen. Als het dan toch om de veiligheid gaaf, dan zou
Cyprus veel beter een NAVO-basis kunnen worden, met een Grieks bur
gerlijk bestuur en een goed statuut voor de Turkse minderheid.
Zo is Cyprus sleutel en symbool van de nieuwe ontwikkeling. De geens
zins ongevaarlijke situatie van het ogenblik is alleszins geschikt om
prestigekwesties en gevoelens van rancune te vergeten of althans op het
tweede plan te stellen en de verandering op korte termijn te verwezen
lijken. Zo men hier kans toe ziet, is enerzijds misschien een stap terug,
maar anderzijds ook een aanzienlijke stap voorwaarts gedaan, als ten
bewijze, dat de geschiedenis zich nooit op dezelfde wijze herhaalt. Dit is
trouwens ook terdege van toepassing op de Russische houding, die anders
dan tien jaar geleden meer wordt ingegeven door zwakheid dan door
kracht. Zwakheid niet in de zin, dat het. de Sowjet-Unie aan wapens en
soldaten zou ontbreken; maar zwakheid als gevolg van de ontbindende
krachten, in een statenblok, welks samengang altijd meer heeft hcrust op
•onderwerping en onderworpenheid, dar. op vriendschap en sympathie.
ISTANBOEL Het Turkse blad
,JHilllyet" meldt dat In Bulgarije
"verscheidene personen zjjn gedood
bjj botsingen tussen demonstranten
en politie in verschillende gemeen
ten. Er zün. arrestaties verricht.
•De botsingen gebeurden donder
dag; Radio Sofia zon hebben ge
meld, dat een oproer was onder-
drukt.
NANCY Een zware ontploffing
In de riolen deed vrijdag deksels
van rioolputten over de hele stad
vliegen. Enkele schoten zelfs over
daken heen.
Er zijn'nog geen persoonlijke on
gelukken gemeld, ofschoon de ont-
t plolfing heVig genoeg was om onge
veer 40 deksels uit de sponoingen
te lichten.
De ontploffing schijnt te zijn ver
oorzaakt door een lantaarn van een
■werkman.
t Advertentie' lm.J
ticfee ktndercil'»
bebbev èxtr»'» nodig. Oef ws
ftirco-glnbine. Djr prcp*r*ai bevat
slie stoffen voor de Opbouw en ver-
stefking v«n bet jongt lieliMwn. -
VRAAGT.'UW- APO rHf f ER OP. ÖROG'S.t
WENEN. De Oostenrijkse jour
nalisten hebben besloten op 12 de
cember. in staking te gaan om hun
salariseisen kracht bij te zetten. Dit
besluit werd vrijdag eenstemmig ge
nomen door vertegenwoordigers van
de journalisten, die verbonden zijn
aan dagbladen, weekbladen en pers
bureaus, De actie is een gevolg van
de weigering van de organisatie van
uitgevers om de salarissen te ver
hogen.
(Van een onzer'redacteuren 1
Wet moet een héél zonderlinge
-LX vergadering zijn geweest op
die 27-ste mei 189l, in de.Berlijnse
Philharmonic. In: .de".matig gevul
de zaal zat van allés/bijeen: opge-
schoten studentjes,...-. die ...met van
trots trillende vingers langs hun
eerste snorharen streken naast ern
stige, zwaarbebaarde wetenschaps
mannen: kvrajongeps ook, tuk dp
een velletje, en in ,bun vak door-
kpedeIngenieurs, 'die van' woede
nu endan opsprongen om. met
knetterende woorden- te interrurit-
peren. Verder warén er dandies,
die „het wel lollig vonden" en
bedachtzamer lieden, die menigmaal
hun. (uiteraard ..wijze) hoofden
schudden. .En op hetpoöiüm „die
gek" zoals .sommigen zeiden
die „Edison van Schöneberg": Her
mann Ganswindt. Eén stevig ge
bouwde man. in het zwart gekleed.
Diep liggen de fanatickrschitteren-
de ogen in liet'benige hoofd,' dat
door weinig, haar wordt omkransd.
stevige neus steekt, strijdbaar
naar voren, een kroezige snor en
baard accentueren de energieke
mond. Hij praat met heel zijn li
chaam: zijn felle mond slingert de
argumenten de zaal in, zijn handen,
armen, benen, ja alles wat beweeg
baar is aan de2e man argumenteert
mee. „Natuurlijk zullen we naar de
maan, naar de planeten, naar de
zon en de, sterren vliegen," oruit
hij, schor Van al zijn schreeuwen
tegen die joelende troep voor zich,
„alles komt aan op het bereiken
van grote snelheden."
„Maar man, je zal naar beneden
donderen, want waar haal je buiten
de aarde de lucht vandaan, waar
op je moet steunen, net als - de-
vogels?" snerpt een mager ventje
op de eerste rij.
„Ik neem mijn eigen lucht mee
in de vorm van dynamiet,"
schreeuwt Ganswindt terug, „en
eigenlijk heb ik helemaal geen
lucht nodig om op te staan. Ik
bouw een toestel dat berust op het
reactie-principe."''
„Reactie-principe, nooit van ge
hoord," bromt een sombere grijs-
•aard."
ACTTONI contrariam semper et
aequalem esse reactionem," zegt
Herman Ganswindt. Deze enke
le, met plechtige stem uitgespro
ken latijnse woorden maken in
druk, Met enige spanning wacht
mén Ganswindis verklaring: „Dit
heeft de groteEngelse Isaac New
ton al in 168? verklaard. Het be
tekent: tegenover een kracht staat
steeds een even grote kracht,
die in tegenovergestelde richting
werkt. Om op mijn heelaltoestel
terug te komen: als ik dus aan de
achterkant een dynamietpatroon
laat exploderen, dan krijgt mijn
apparaat een stoot de andere kant
op even krachtig als die explosie.
Ais ik dus in -staèt .ben voortdu
rend:. dynamiet aan de achterzijde
van mijn- heelalschip te laten ont
ploffen, danwordt ik steeds ver
der in de tegenovergestelde, rich
ting weggeschoten. Zorg ik er voor,
dat die achterkant reet de explo
derende dynamietpa tronen voort
durend naar de aarde blijft ge
keerd,- dan vlieg ik vanzelf naar."
■de maan'."
„Hahahahahaha, die is goed, dat
is dë beste mop die ik ooit van mijn
leven heb gehoord," schatert een'
reusachtige kerel in het midden
van de zaal/en een groot deel van
het „publiek" buldert mee. Die:
Ganswindt toch, die rare1 sijs, die
gekke uitvinder. Ze zijn nog niet
vergeten, dat hij enige tijd gele-
,den met-zijn „rijtuig zonder paar
den" door do. binnenstad reed. Het
ding moest met twee plankjes wor
den aangetrapt. Ze slaan zich nog
op hun dijen van het lachen als rij
er aan denken, hoe Hermann zich
bijna een hartverlamming stond te
trappen. Het zweet stroomde'langs
zijn .magere wangen., Vóór het
vreemdste voertuig' dat ''-'ooit door
Berlijn reed liepen tien, twaalf
politieagenten om de kwajongens
van de straat te vegen. Geen écht
rijtuig kon passeren, het hele ver
keer zat muurvast want duizenden
'mensen dromden samen om dat
unieke schouwspel te zien. Maar.
•,het" reedP
En nou. kwam hun eigen „Edi
son van Schörieberg" zoals men
hem spottend noemde vertellen
dat hij naar de maan wou vliegen,
of rijden, of... Stel je hem eens
voor: ergens tussen de aarde en de
maan, trappend in zijn machine tot
zijn tong op zijn schoenen hangt.
„Hahahahahaha." Enfin, hij ziet ze
allang vliegen.
Ganswindt."s ruimteschip berustte al
op het raket-priclpe; HIJ wilde het
door dynaruletpatronen van de aarde
doen weestuwen. Niemand heeft ooit
geloofd behalve hij zelf dat 't
vreemde gevaarte van de aarde los
zon kurfnen komen.
VY/aS Hermann Ganswindt echt
vv zo gek? Een fanatiekeling
was hij wei. Op het gymnasium
had hij al voortdurend grote moei
lijkheden gehad mot. zijn leraren.
Tóen hij jn de vijfde klas zat was
hij er eens bijna afgetrapt. Maar
zijn diploma had hij gehaald, glans
rijk! En vervolgens moest hij vin
z'n pa en ma rechten studeren, en
dat wou hij nou juist niet. Tech
niek, wiskunde en nog eens irch-
niek. Geen studie voltooit hij. Uit
vinder wou hij worden en hij werd
het.
Hoewel meer een uitvinder, die
menigmaal de risee was van zijn
buurtgenoten en ruimer publiek.
Want hij kon het niet laten steeds
weer zijn knutselarijen aan men
senmassa's te tonen. Succes had bij
nodig, cn hij kreeg het ook. zij
het veelal op een andere wijze dan
hij had gehoopt. Toch werd hij een
der pioniers van de lucht-en ruim
tevaart. Zijn met dynamiet voort
gestuwde heelal vliegtuig dat
nooit werd gebouwd berustte
op het juiste principe van New
ton, dat hij met zo veel vuur Jn
die rommelige vergadering in de
Berlijr.se Phiiharmonie had verde
digd. Dat hij met slaagde ligt niet
aan hem alleen: hij kori feitelijk,
niet slagen omdat men nog veel
•te weinig wist" van allé, uiterst:, in-'
gewikkelde technische problemen,',
die uitgewerkt en opgelost moeten
worden wil men een toestel bon
wen, dat door de kosmische ruim
te kan vliegen naar de maan of
een andor hemellichaam. Enorme
snelheden moet men trachten te
bereiken: ten minste 40.000 kilo
meter per uur. wil het toestel zich
kunnen ontwringen aan de aardse
zwaartekracht.
Ganswindt zou Ganswindt niet
zijn geweest als hij zich docr al
die hoon,spot en smaad uit het
veld had laten slaan. Hij- stuurt,
zijn .plannen -r niet alleen voor-
het heelalvliegtüig, maar ook voor
een reusachtig luchtschip,' voort
gedreven door een machtige V-oom-'
machine naar het.miüisterie van
Oorlog. Maar de ambtenaren stop
pen zijn tekeningen in de prulle-
mand. Hermann schrijft dan bro-
churc op>brochure, waarop aanvan
kelijk geen ernstig mens reageert.
Hij weet eindelijk te bereiken, dat
minister-Stein zijn plannen op ta-
/fel krijgt/ Stein kwam/ zag- en
.vernietigde iedere illusie van Gans
windt met deze dodende, woorden:
„Leeft die ongeluksvogel.nóg?"
Plannen, plannen, het ené nog
fantastischer dan het andere, flad
deren van Ganswindts tekentafel.
Hij ontwerpt de eerste, héél zon
derlinge, helicoptère, schetst
vreemde vliegtuigen die door een
motor de lucht in moesten worden
getrokken „Stel je voor, hahaha-
haha" hij bouwt brandweerwa
gens, onbruikbare fietsen enz. Op
zijn postpapier laat hij drukken:
'„Hermann Ganswindt, luchtschip-,
vliegtuig-, automobiel-,motor-,
vrljloop- enz. uitvinder," Een zon-
derling, een geniale opschepper, die
altijd wel een fameuze oplossing
klaarhad als men •- zijn-- plannen
kritiseert. Prof. Roman Gostowskt
erkent in 1900, dat Ganswindts
principe, voor een ruimteschip juist
is, maar dat zijn raket niet zowel
binnen als buiten de dampkring,
kan werken. JJan laat ik het met
eenspeciaal daarvoor gebouwd
vliegtuig er was-.nog. helemaal
geen écht vllegtujg tot aan.de'
grens van de dampkring brengén
eri daar pas verder vliegen," ant
woordt Hermann. Terecht! Als mén'
nu aan'ruimtevaart denkt stelt men;
zich nooit voor een toestel, dat zo
maar ergens loodrecht, de lucht
door, de kosmische ruimte in zal
duiken. Men ontwerpt twee-, drie-
en viertrapsraketteh, waarvan de
eerstefn)de volgendefn) steeds..
verder omhoog zal (zullen) bren
gén. Of een raket, die eerst een
tussenlanding maakt op een ruim
testation. dat hoog boven de
aarde rondwentelt.
Het is'Ganswindt gegaan alsve
le baanbrekers; zijn verdiensten/
voor de ruimtevaart zijn pas heel'
laat erkend, maar toer. leefde hij
al jaren van de steun... Op 25
oktober 1835.stierf hij. 78 jaar oud,
verarmd, vereenzaamd, verbitterd.
AMSTERDAM. De Raad van
Leraren van het voorbereidend -ho
ger en middelbaar onderwijs is gis
teren met haar actie om ook voor
de leraren, directeuren en rectoren
een salarisverhoging te verkrijgen,
zoals die gegeven wordt aan hoge
re ambtenaren, opnieuw in de open
baarheid getreden.
's Ochtends heeft de Raad op een
persconferentie een uitvoerig over
zicht gegeven van wat genoemd
wordt „de lijdensweg van de salaris-
regeling van de leraren VHMO",
's middags begaf het college zich
naar Dén Haag voor een bespreking
met minister Cals.
De regering, aldus dr. A..la Fleur,
voorzitter van de Raad van Leraren,
beweert ten onrechte, dat de leraren
reeds In 1953 hebben gekregen waar
zij. recht op hadden/De verhoging
van 1953 was het inhalen van een
achterstand. Het motief, dat de sa
larissen van de hogere ambtenaren
thans móeten worden verhoogd om
dat er anders niet voldoende ambte
naren beschikbaar zijn, geldt óók
voor de leraren.
A: CÏIJFERS
De heer La Pleur toonde dit laat
ste om. door enkele cijfers aan. Van
de laatste twee jaar zijn nog geen
cijfers bekend, maar in 1954-3i?55
bedroeg het percentage onbevoegden
van de nieuw aangestelde leraren
niet minder dan 61.
VAN
KAPITMS
nou
2873. Op de vijfde dag echter passeren ze een
eiland, dat er eveneens onoewoond uitziet, maar
da* er' niet zo onherbergzaam uitziet als ae overi
ge. Er is tenminste wat begroeiing van struikge
was en kleine bomen. „Dat eiland herken ik!
roept Terwinde uit? „wé waren hier vlak bij, toen
5SC
„Het v.h.m.0. gaat steeds meer drfj
ven op een uitstervende categorie
van bevoegde leraren," aldus spre
ker, En dat, terwijl de vraag van het
bedrijfsleven naar jongelui mét een
goede .middelbare opleiding steeds
groter wordt. Unilevér v bijv. ielt
16.000. werknemers, van wie 6000 een
middelbare opleiding hebben.
Als'fouten in het ministerie van O.
K. en W. noemde de heer La Fleur
o.m., dat er onvoldoende coördinatie
bestaat tussen de verschillende tak
ken van onderwijs en dat 'een afde
ling salariëring' en rechtspositie 'ont
breekt. Men heeft ten aanzien van
het lerarentekort bij O. K. en W/met
de handen over elkaar naar de con
junctuur zittenkijkèn- en gedacht:
„Die slaat nog wel eens om en dan
zijn wij uit de kou", aldus spreker;
Aan een memorandum, dat wij
ontvingen, ontlenen wij nóg, dat in
het jaar 19621963 (het topjaar, van
de geboortegolf-1946, die het
v.h.m.o. thans zelfs nog niet heeft
bereikt) een tekort' van ongeveer
3600 bevoegde leraren te verwachten
is.;Eén derde van alle lessen zal dan
door „onbevoegden moeten, worden
gegeven.
fpN hebt Ai rtofirnl veel jjefcre-
M-J gen? V
Bij mij was he1, een. tamelijk
schriele ocost dit jaar. Ik denk dat
^inferklaas ook al zijn centen heeft
uitgegeven'aan het- hamsteren, wont
hij liet het bij een uerkeerde das
en een paar dunne boekjes. Toen
hij uitgereden was, heb ik ze, in
bed gezeten, even doorgenomen. De
kwaliteit bleek ruitnschoots te ver-
goeden wat de kwantiteit te wensen
had overgelaten.
Et rnas een heel lief brochuretje
bij, dat jaren geleden uit de gees
tige pen van de schilderes Alarie
Cremers liep. „Dichtend verleden"
heet het en het bleek een fraai pen
dant uan de zojuist verschenen
jeugdherinneringen ran Nine, von
der Schaaf. Beide schrijfsters dwalen
ncmelijk peinzend rond in het eind
van de vorige en het begin van deze
eeuw. Nine t>on der Schaaf, die een
nederige jeugd op het Friese platte
land doorbracht, weet nog hoe Do
mein N'ieuwenhuisin haar streek
Uwam spreken. Een turfschippertje
zei tegen hüar vader: „Het- zal mij
benieuwen of het voor ons, arme
mensen, ook. wat beterwordt nu.
dia tnan danr gesproken, heeft."Ook
Troelstra kwam.enlogeerde,na de
vergadering, in haar- ouderlijk huis,
enerzijds omdat haar. vader en moe
dersympathiseerden" en anderzijds
omdat zij ineengeldkwestie gratis
advies van een advocaat .wilden
hebben. Troelstra. gaf het braaf.
„Vblgende -morgen liep onze klei
ne huiskamer al vroeg vol ménsen
en Troelstra moest maar. zien hoe
hij tussen al de conversatie zijn ont
bijt naar binnen kreeg. Zo'n aan
loop hoorde bij ^de 'populariteit en
was dus ook wel een beetje welkom,
och in olie dingen..is.een maat en
toen er nogeen man. wou binnen
komen die er kaast-, niet meer bij
kon en die bovendien Troelstra de
vorige avond reeds-Jmd gehinderd
met warhoofdig gedebatteer werd hij
een beetje, geweerd. „Kom," zei hij
„er gaan veel; makke schapen in één
hok." En Troelstra vroeg onmiddel
lijk: „Ben jij nogal een mak sckaap?"
Dit citaat is typerend- voor de
trant,.waarin dit boekje droomt over
vroeger. Als jong meisje is Nine van
der Schaaf, die „schrijfster en toncel-
"peelster" wilde worden,- bij Albert:
ferwey en: zij gezin in huis geko
men. Marie Cremers logeerde daar
vaak en vertelt:
'j,Verwëy had fefs zachts en tfe
vond het woord goedertieren op hem
van toepassing. Afen toé kon hij,
naar buiten kijkend, 'zijn handen
wrijven en zeggen: ja, ja, 't leven
is aardig." -
Zegt u dat ook wel eens?
ik ben bang van .niet,
Je leest dan ook.met een zekere
weemoedige vertedering hoe Marle
Cremers haar vader beschrijft, d.i«
's avonds, voor hetnaar bed gaan,
met een tuinwaarts groetend hand
gebaar-tegen de schemer zei: „Weer
een dag om. Goedenacht; dag.'
Verwey wos sterk in bon mots.
Toen iemand, op een wandeling,
naar een huis wees enverklarend
zei: ,J)nat wonen een gek en een
vrek" sprak hij: j't Kon ongerljm-
derEu/' toen de schilder Harsen
eens verzuchtte, dat hij zo - graag
jong gestorven zou idjni luidde Ver-
wey's repliek: Ja Kara, nn Word je
langzamerhand te oud voor engel."
Mejuffrouw Cremers bracht een
goede, lOude tijdito.t leven door deze
kleine .anekdotes liefdevol óp te te-,
kehèn.' Klóos ;de 'boze, de wilde -
komt er Indirect, in. voor, .zij het
op een uiterst typerende manier. Jfn
Verwey's studeerkamer, hing een
door 'Witsen getekend portret van
de.grote WiIJcm; .d(t.t geheel, uit.klei-
he stukjes bleek, je bestaan. „Ja,"
legde. Vérwey uit, Kloas heeft hét
in snippers verscheurd en ik heb ze
weer aan elkaar gelijmd." Maar het
diepzinnigste grapje speelt, toch ten
huize van -een 'nog jonge Fr^ertk
uart Eeden, wiens (kleine) zoontjes
zouden deelnemen aan een' optocht
en als mede te dragen spreuk deze
hoogst wijsgerige .woorden kozen:
„Aiies is maar éffetjes."
KRONKEL.
PARIJS. De Franse en de
Amerikaanse politie' hebben te pa
rijs twee mannen aangehouden, die
er van verdacht worden de leiders
te zijn van een bende, die 150 000
valse dollarbiljetten Jn omloop
beeft gebracht.
de „Hudson" stootte* Ja, ja, nu moeten we- vlak in
de buurt; zijn." De hele dag kruist de „Laura",
voor. de kust van het eiland, nauwkeurig,de diep
te aanlodend. 2e vinden het. wrak niet, maar wel
ontdekken, zij «en olievlek en. even. verderop stij
gen wat luchtbellen naar de oppervlakte. Dat is,
echter ook alles. Doodmoe gaan Rob én Jaap die
avond naar kooi, na de „Laiira" voor de nacht
voor anker op tien vadem te- hebben gebracht.
Morgen zullen zij hun speurtocht voortzetten.
Mark leidde haar stap voor stap
terug naar het verhaal dat ze schets
matig had verteld. De vier of vijf,
keer. dat ze .de putiehschaal had; vér-,
laten hadden haar' In een betwist
gebied gevoerd, zowel wat tijd als
plaats betreft. Hij gaf .haar ;gé"en
eigen theorieën waar. ze mee kon
spelen, geen namen waar_zè in ver
ward kon raken, geën tijdstippen öm
te herinneren. Hij leidde haar be
hendig langs het ongeluk Jn de keu
ken, via de'keren dat ze. de punch-
schaal had bewaakt; hij bracht haar
kleine uitstapjes naar dé lobby en
de deuren van de hal tn kaart. Toen
ze het hélemaal begreep kon ze de
avond beschrijven zoals hij onver
biddelijk tot een einde was gokomen.
2e liet de lift van verdieping tot
verdieping 'zoemen, hij kon de deu
ren horen dichtslaan. Ze gaf de na-
maakparcis aan juffrouw^ Mainwa-
ring en reproduceerde zelfs liet
speechje van juffrouw Brady: Ze
plaatste de mensen waar zé geweest
waren, niet waar ze gezegd 'hadden
tc zijn en ze deed het op dc manier
van het jongetjé uit'liet sprookje dat
zéi darde keizer geen kleren droeg.
Clara wist niet hoe of waarom
Ruth Miller was vermoord.' niaar ze
vertelde hem precies wie hel gedaan
had, Hij wist het al.maar hij had
de bevestiging van 'Clara nodig. Als
de Officier van Justitie een kei
harde verdediging te bespelen kreeg,
zou Clara hém aan hét zweten, kun
nen brengen,
'Tijdens hét langdurige' verhaal-
liep Alexander van de tafel naar de
kast, dronk zijn uitstekende koffie
en verplaatste stapels borden. Hij
klaagde zachtjes, alsof hij ln zichzelf
sprak/Toen'Mark achterover leunde
om een sigaret- óp te steken, keek
Alexander aandachtig op. „Smeris .op
de binnenplaats," zei hij.
Clara gilde.
Dat is de inspecteur," zei Mark. ..Hij
wacht op me." Hij stond op- Bedankt
voor alles en je kunt Agnes wel ver
tellen dat ik hier ben geweest En
vraag haar om het ook aan juffrouw
.Handy te zeggen.? Hij dacht aan de
broodpudding toen hij al een voet
op de binnenplaats had. draaide zich
ora en schoof de schaal weer naar
Clara toe. -•
Foy en hij leunden tegen de schut
ting'en keken omhoog langs de mu
ren van Hope Huis. Ze waren alleen.
Het was nog te vroeg voor de witte
.,Êo ls: het dus gegaan." zei Foy.
„Nou,, we hadden het wel ongeveer
goed berekend .Is dat haar raam,
daar boven?"
„Ja /.Zeg, je. zult verliefd worden
op Clara als ze als getuige moöt ver
schijnen. Het geeft'niet wat ze zegt
of doet, ieder jurylid zal zijn tante
Annie in haar herkennen, die zulke
lekkere koekjes kon 'bakken. Clara
is, evenals de Aga Khan, haar ge
wicht in goud geheel waard."
„Jij: moet nodig over getuigen
spreken als we nog iemand moeten
dagvaarden. Waar wachten ws nog
op?"
„Wal heb je gedaan?".
„Bessemer staat weer op de zeven
de. Straks.neemt Moran de lobby
over. misschien is hij. er al. Ik heb
hem gezegd naar binnen te lopén,
te gaan zitten en niets te zeggen.
Sobeloff neemt hier over als wij weg
zijn. Hij wacht buiten de poort'en
houdt dé voordeur in de gaten Eén
mannetje op elke gang en op het
dak.". Foy keek weer omhoog. „Ik
haat 'dat. dak. Ze kanhet via de
brandtrap bereiken, ook alligt die
sneeuw er. Het is mogelijk dat Sobe
loff haar niet .zou zien omdat de
lichten in de badkamer uit zijn. En.
zij weet waar het .knopje is. Als ze
dat 2ou proberen en het mislukte."
Hij vloekte bitter. „Ik wil niet nóg
een lijk imet een ingeslagen gezicht
hebben! Ik wil een levende figuur
met een gezicht waar ik. tegen pra
ten kan.-Kunnen .zo haar ontoe
rekeningsvatbaar laten verklaren?"
„Je hebt Crawford gehoord." zei
Mark. „Helemaal bij haar verstand.
Maar zé kan nóg tot. andere gedach
ten komen als dat gunstiger lijkt
Ik weet niet wat ze zal doen, maar
■wel kunnen wc-haar op moord mét
voorbedachten rade grijpen. Ik be-
vries ongeveer...Wat nu?"
.ilk denk er "net aan. Ik zou wel
naaf binnen willen gaan maar èen
paar van de meisjes zitten nog té
eten, fk zag ze toen ik straks in de
lobby was.En :er is. een. stelletje
bezig met de Kerstboom.. Kijk zelf
maar, dan, zié je wel wat ik bedoel.
IK wji haar. niet onder, dé ogen van
Jan en alleman arresteren, 'bis zo al
beroerd genoeg."-.
„Ik zou 't maar kalm aan doen,"
Mark keek naar het licht achter da
keukenramen. Clara zat. nog aan de
tafel en Alexander had:zijn krant
en de kachel weer, opgezocht. Uit de
soeppan steeg stoom omhoog. A'ch'ter
de. ramen, van de hal' waren vage
figuren to zien- Terwijl hij keek
schoof-iemand een .gordijn opzij om
een Kerstkrans, op te hengen. Een
krans, met een. grote strik. „Siraka
zullen er nog méér- daar binnen zijn,"
zei hij. „Waar ze de boom neèrzet-
ten'. Je zult wel moeten wachten,
Foy. - Met. zo'n publiek kun je haar
niet naar buiten brengén. Er zou een
paniek ontstaan, Hoe je het ook wilt
aanpakken, je moet door de lobby.
De lift gaat niet door .tot de kelder.
Ik zou maar wachten tot ze naar bed
zijn., zo lang hebben we nog wel de
tijd."
'r.Ik wéét hét. nog niet.. Misschien
kun jij me vertellen waarom ze niet
zo de voordeur uit zou lopen?"
..Met^welk smoesje?."'
„Weet ik véol. Dat ze naar de
schouwburg gaat. Of cm een brief
-te posten, Daar móet;-je rekening
mee houden."
„Laat haar gaan,-ais ze dat pro
beert Je kunt haar op de hoek rus
tig'en ongestoord opvangen. Maar zo
lang ze. in het Huis blijft moet je
haar haar gang .laten gaan tot je de
ruimte hebt Je weet niet- hoe ze
zal reageren en-een paar van die
meisjes -zijn nog bijna kinderen."
Hij dacht aan Moke en Poke, „Als
ze haar morgen pas missen is het
lang zo erg niet." - - -
„Nu,ik ei aan. denk,'"', zei Foy
langzaam, „zóu ik bijna i-willen dat
ze naar buiten .kwam"
(Wordt /vfcrvelfd)
