ÏS
ZUIDAFRIKAANS NOODLOT
Koele ontvangst en
speldeprikken
E
Verzet in Miskolc
in bloed gesmoord
Oud
Onschuld op schoolschoenen
Staking in Arabische
landen tegen Irak
zeer
SPROETJE
door FRAMK GODWIN
EDEN IN LAGERHUIS
Duitse leger
weer gelaarsd
Onrust op N. Guinea
niet abnormaal
VLUCHTELING VERTELT:
Engeland teil
buizennet
uitbreiden
Opnieuw Russische
kritiek op Joego
slavië
F128 miljoen
besteed aan
uitgaan in '55
door
JOSEPHINE TEY
Dinsdag 18 december 195Ó
DE, ZuidaLrikaanse minister S-wart behoort tot de gToep dergeoen,
wier vaders en grootvader# omtrent de eeuwwisseling de oorlog
tegen de Britten hebben verloren. Zijn naam wijst op Nederlandse
afstamming, zoals trouwens de hele regering van de Unie bestaat
nft mannen van Nederlands-Afrikaanse afkomst. Zo gezien zou men kunnen
aeggen dat het lied, volgens hetwelk de Boeren hebben overwonnen, toch
bewaarheid is. De oorlog verloren, de vrede gewonnen; zou het zo niet
kunnen worden gesteld? Wie de Boerenministers (om ze zo maar eens te
noemen) gadeslaat in hun doen en laten, bemerkt al spoedig, dat ze meer
grimmig dan verheugd zijn en weinig van de grootmoedigheid van oven.
.winnaars aan de dag leggen.
De zerk is, dat het Nederlands-Afrikaanse element wd het Britse
element heeft overvleugeld, maar dat de blanken gezamenlyk op hun beurt
in aantal verre zijn overvleugeld door de Bantoe-bevolking, het neger-
proletariaat. Op dit punt liggen de dingen precies andersom als in de
verhouding van Boer tot Brit. De Boeren hebben in een bloedige strijd
de zuidelijke beweging van de Zoeloes gestuit; in een feitelijke ooriog
hebben zij gezegevierd over Dingaan en rijn scharen, doch in de toestand
van vrede, die op deze gebeurtenis is gevolgd, hebben de nakomelingen
van deze scharen zich bij miljoenen uitgestort over de landen, welke het
bun niet wa® vergund, met geweld te verkrijgen.
Zo laat zich op dit ogenblik vaststellen, dat de negers in vrede in
veel oprichten hehben bereikt, wat hun in oorlog ia ontzegd. Dit is het
grote probleem in Zuid-Afrika, sedert zij er naar streven, de vruchten van
deze overwinning te oogsten. Zij wensen rechtsgelijkheid. Ziehier de reden
van de grimmigheid der regering, die hun deze rechtsgelijkheid welbewust
niet wenst toe te kermen en met grote vastberadenheid alle strevingen in
die richting onderdrukt.
IN een primitievere wereld dan de huidige is het „herenvolk" geen onbe
kend verschijnsel. De geschiedenis kent het in tal van variaties. In
de huidige tijd echter wordt het maar ongaarne moer aanvaard
en verdragen. De wind van de vrijheid waait tot over de hoogste
borgen, de ondoordringbaarste oerwouden, de onherbergzaamste woestijnen,
de verste zeeën. Daarom heeft de Zuidafrikaanse regering bet moeilijk.
Ze tornt op tegen de storm; en welk een storm! De afstammelingen van
de Afrikaanse Boeren zeggen, dat het land van hen met alles wat zich
er op en er in bevindt, en dat zij zich niet de wet kunnen laten stellen
door hun zwarte en simpele bedienden. Maar deze zwarte en «mpele be
dienden zijn hoe langer hoe meer geneigd, op hun beurt te ztggen, dat zij
«iet minder rijn dan de blanken en aanspraak hebben op dezelfde burger
rechten^ En zij zijn omstieeks vier maal zo talrijk ais hun meesters.
Er rijn al boekdelen geschreven over de apartheid, deze poging van de
Nederlands-Afrikaners tot het scheppen van een aantal afgesloten levens
gemeenschappen, binnen welker grenzen ieder rich op rijn wijze kan ont
plooien. In deze omschrijving riet het plan er niet eens xo gek uit; het
krijgt echter rijn onvriendelijk aspect door het feit, dat de onderlinge
verhouding dezer levensgemeenschappen een hiërarchische is. De blanke
gemeenschap staat aan de top en riet kennelijk de apartheid ook als middel
om aan de top te blijven.
Men denke niet, dat de zaak erg eenvoudig is. Een Nederlands-Afrikaner
zei eeps tot ons: Denkt u, dat wij drie eeuwen laug in Zuid-Afrika aan
een toekomst hebben gebouwd om nu spoorloos in de zwarte overstroming
onder te gaan? Dit beeld is duidelijk; alleen, er moet worden gevreesd,
dat de apartheid dooi de felle tegenstellingen, die ze opwekt, nu juist het
middel is om het schrikbeeld van die Afrikaner gegarandeerd in. vervulling
te doen gaan.
I N dan komen wij terug bij de heer Swart, die de verantwoordelijk
heid draagt voor de vele arrestaties van de laatste weken in de
Unie van Zuid-Afrika. Van de mensen uit alle bevolkingsgroepen,
die zijn ingerekend, maken_ de blanken niet het geringste deel uit;
maar het zijn dan ook degenen, «Be actie voeren tegen de apartheid en
voor de principiële gelijkstelling van de gekleurde bewoners van de Unie.
Her spreekt vanzelf, dat de regering hen meer vreest dan de negers. Mi
nister Swart heeft verklaard, dat men de aanhoudingen moet zien als onder
deel van de actie tegen de communisten. In Zuid-Afrika rijn de communis
tische partij en communistische activiteit bij de wet verboden.
Dit wijst op een tactiek, daarin bestaande, de principiële tegenstanders
van de apartheid bij de communisten in te delen. Ziehier een politieke
kortzichtigheid, welke slechts een verklaring kan vinden in desperate
gramschap van de regeerders. Alom ter wereld pogen de communisten de
gedachte ingang te doen vinden, dat rij en rij alleen de hondgenoten zijn
van de verdrukte volken. Hoe het daarmee in werkelijkheid staat, blijkt
meer dan duidelijk uit het Russische optreden in Hongarije; een optreden
dat zijn weerslag op de stemming in de koloniale en half-koloniale landen
niet heeft gemist. Maar minister Swart zorgt meteen weer voor het tegen-
effect. Het zal gonzen over heel Afrika:* in de Unie riin communisten
gearresteerd,^ vele tientallen. Zouden dan de communisten geen vrienden
rijn?
Wij hebben waarlijk geen behoefte om lichtvaardig te oordelen over de
problemen, waar de regering te Pretoria zich voor ziet gesteld; maar wij
vrezen telken» meer, dat die regering eerder het noodlot der blanke be-
Tolking oproept dan bezweert.
BONN - De WestdnIUe autort-
feiten hebben fisteren hekend ge
maakt, dat bet Westdnltse leger een
ander uniform zal krijgen en wel
een. dat veel i(jkt op dat van de
vroegere VYehnnacbt, Inclusief de
zwarte laarzen, die nn echter boven.
»»n een riempje hebben, waarmee
de taan strakker om bet been kan
worden getrokken.
De huidige uniformen van de
Bundeswehr zjjn in de pers „orw
Duits. Zuidamerikaans, operetteach.
tig en goed voor hotelportiers" ge
noemd.
fAdvertentie LM.)
ln één
nac
Uw ha
nder
gaaf e
n ze
J. A. Middelhuis herkozen
als voorzitter K.A.B.
UTRECHT. In de najaarsver
gadering van de verbondsraad van
de Nederlandse Katholieke Arbei
ders Beweging is de voorzitter van
de KAB, de heer J- A. Middelhuis,
die periodiek aftrad, b-j enkele kan
didaatstelling als zodanig herkozen.
DEN HAAG. Van officiële zijde
wordt medegedeeld, dat de recente
min of meer alarmerende berich
ten uit buitenlandse bron omtrent
onrust in het Wisselmeren-gebied
in Nederlands Nieuw-Guinea be
trekking hebben op hetgeen daar is
voorgevallen op 4 november jl.
De streek om het Paniai-meer is
nog onrustig. De achtergronden van
de moeilijkheden zijn geen andere
dan die, welke men verwachten
kan by de pacificatie van een pri
mitief volk, dat eeuwenlang ge
wend geweest is aan eigen rechts
opvattingen en aan het toepassen
van barbaarse gebruiken. Elke in
menging op dit gebied van bestuur
of zending en missie ontmoet weer
stand en kan aanleiding geven tot
locale uitbarstingen.
Maandagmiddag kwamen met Het
laatste transport Hongaren deze
kleine plucHtelmgetjes mee, die
zich in Utrecht het door het Rode
Kmis verstrekte voedsel goed lie
ten smaken.
(Van onze correspondent)
BONDEN. Om kwart over drie
een kwartier voor het einde van
het vragenuur kwam de bruinver
brande, iet* te zorgvuldig geklede
reiziger uit Jamaica de zittingszaal
van het Lagerhuis binnen: Sir An
thony Eden keerde onder zijn „ge
trouwe" aanhangers terug. Zijn zij
hem echter nog onverdeeld trouw?
De terugkerende premier werd na
tuurlijk toegejuicht, maar het ge
juich \yas wat plichtmatig, duurde
nïet lang en miste Iedere spontane
warmte.
Enkele Conservatieve backben
chers stonden op, zwaaiden met hun
agendapapieren, maar deze eerste
aanloop om een ovatie te ontketenen
viel niet bepaald in vruchtbare aar
de. Sommige Conservatieven juich
ten niet de leiders der Suez-rebel-
len, kapitein Waterhouse en Julian
Amery. waren er niet. terwijl aan
de andere zijde van het Huis de
La hour-oppositie evenmin juichte en
zich tot een toeschouwersrol bepaal
de. Een prettig welkom kon men het
moeilijk noemen en het leek, alsof
het omstreden middelpunt zich dat
ook wil bewust was, toen hij zijn
plaats op de ministerbank innam.
Sir Anthony had gisteren ook al
direct een vraag te beantwoorden
en wel van het Labourlid Emrys
Hughes, de algemenen aanvaarde
hofnar van het Huis, die ditmaal
wilde weten, of er voor het schrij
ven van de geschiedenis van het
„gewapende conflict"' met Egypte
een officiële historicus zou worden
aangesteld. Het antwoord was na-
fAdcertenti* 4 Al J
WENEN. Een in Wenen aange
komen lid van de arbeidersraad van
Miskolc heeft het eerste ooggetui-
geverslag gegeven van de gevechten
tussen Hongaren en Bussen, die vo
rige week in deze stad hebben
plaatsgevonden. Hij vertelde, dat de
Russen versterkingen moesten laten
aanrukken om het verzet te dem
pen.
De provincie Borsod, waarvan
Miskolc de grootste stad is, was rus-,
tig tot zondag 9 december. Toen
trokken duizenden mensen, vooral
vrouwen. met kransen naar hst
vrachtauto's met Hongaarse militie
versperden de doorgang. De Russen
reden hun tanks tot aan. de trottoirs
om de menigte uiteen te drijven,
maar de demonstranten drongen het
gebouw van het plaatselijke commu
nistische blad binnen. Op een plein
nabij het Russische oorlogsgedenk
teken hing de opgewonden menigte
een militieman op. die ervan ver
dacht werd een lid van de geheime
politie te zijn.
Een vrouw klom op een Russische
tank en g.n£ «n worstdtor aan met
standbeeld van Petoet! en Kossuth, i fesihutstoren
Twee Russische tanks en twee
zat. De officier duwde de vrouw van
de tank af. Een sluipschutter schoot
hem vanuit de deuropening van zijn
huis dood. Toen begonnen de tanks
met kartonnen, machinegeweren en
?gonr
ichint„_
machinepistolen in de menigte te
schieten. Ook de politie en de mili
tie begonnen te vuren,
De demonstranten vlogen scbreeu-
wend uiteen. Zij vluchtten over een j
brug over de Szmvarivier, die onder j
hun gewicht instortte. Een andere
menigte trok op naar de militaire
kazernes en eisten de commandant j
te spreken, maar toen hij te voor- j
schijn kwam schoot iemand hem
AMMAN. in Egypte, Jordanië
en Syrië is gisteren gestaakt tegen j
de politiek van de regering
Irak,
In Egypte werd twee uur ge
staakt. Alle verkeer, waaronder dat
van treinen werd stilgelegd. Vol
gens het Egyptische dagblad „Al
„verrader" noemden. Alle scholen,
departementen openbare instellin-
gen en winkels waren gesloten, ter- I dood.
wijt ook het verkeer wgs stilge-De Russen lieten daarop verster-
legd, In Syrië legde de politie kor- i kingen aanrukken. Maar de demon
dons om de gezantschappen van stranten. die zich van wapens voor-
Irak en Turkije, toen 75 000 st"- zien hadden, boden wanhopig tegen-
denten en scholieren protegtbetocin- stand en staken een Russische ob-
gen in Damascus hielden. I servatietoren nabij de stad m brand.
De Ewtóe mimster va„ brand- j ?5S2E™° S
stoffen. Aubrey Jones, heeft riste-
ren mees?ede~'d, dat plannen voor j ^Ife tanks en^nfartSrfe waren ïn-
uitbreiding van de bestaande buis-
leidingcapaciteit m het Nabije Oos- roei!n
ten met ongeveer 40 miljoen ton donderdagmorgen vroeg
uit Miskolc vertrokken. Er heerste
gorden er bestudeerd. üt mU de dciod, d5e at en toe
die beogen West-Europas afhanke- - - - -
Shaab" 1» hst vrij»,1 wk«r, <l»l UMuKTto! ÏM twrtSnisTiL ver-
premier Hotri Al Said cr op de SM- minderen door andere middelen
mende bijeenkomst van de raad der voor het vervoeren van olie te ver-
Arabische Liga van «al worden be- j schaffen. Volgens Jones is het met
schuldigd Iraakse olie naar Haifa waarschijnlijk, dat de Europese olie-
In Israel te hebben laten vloeien. voorziening in de komende twee
In Amman m Jordanië riepen me- i maanden zal kunnen worden ver
nisten gedurende de staking leuzen I hoogd tot meer dan 75 procent van
waarm rij de Iraakse premier eende normale aanvoer.
onderuwk-r *""*rd door schoten,"
vertelde de vluchte*!"*-
tuurjijk „neen", er was nog geen
enkele regeling getroffen voor enige
officiële militaire historie voor ge
beurtenissen sinds de laatste we
reldoorlog, zei de premier.
Hughes kwam toen met zijn
„aanvullende" vraag, welke meestal
zijn werkelijk aanvalswapen pleegt
te zijn, „Is de eerste minister zich
bewust, hoe verheugd wij zijn hem
in ons midden te zien..,., zodat hy
mee kan helpen aan het opruimen
van de gigantische en ontstellende
warboel waartoe zijn rampzalige po
litiek het land gebracht heeft?'*
Deze klassieke „opening" veroor
zaakte natuurlijk automatisch ge
juich bij de oppositie, maar Hughes
zou geen werkelijke hofnar zijn, als
hij ook niet met een onverwachte
wending kwam.
Wat betreft de officiële historicus
xei Hughes, was Eden zich bewust
dat men daarvoor een expert no
dig had, die onderscheiden kon
wat een „gewapend conflict" en
een oorlog was. en wilde hij hier
misschien Lord Tedder voor aanzoe
ken. (Deze zinspeling op de scher
pe criticus van Edens politiek in
het Hogerhuis bracht de oppositie
toen pas goed in beweging.)
Eden antwoordde zeer tam. dat
hij hiervoor dan toch liever de pen
van Sir "Winston Churchill zou heb
ben.
Galtskeïl kwam toen ook «iet een
koel complimentje, dat men blij was
de premier terug te zien en vroeg
om een verzekering, dat alle betrok
ken documenten behouden zouden
blijven. Eden antwoordde lichtelijk
geïrriteerd, dat de documenten na
tuurlijk behouden zouden, blijven en
zet toen geringschattend: „Iedereen
die erin wil duiken zal dat later
kunnen doen".
MOSKOU Opnieuw is Russi
sche kritiek losgebarsten op Joego
slavië. In de Prawda Is Kardelj, de
Joegoslavische vice-president, een
„revisionist" genoemd. Volgens Le
nin Is een revisionist Iemand, die op
eigen w(jie de Marxistisch-Leninis
tische theorie uitlegt.
Kardelj moet op 7 december in
een niet-gepubliceerde rede het
Kremlin nog erger gehekeld hebben
dan Tito op 11 november. Hij sprak
over de Hongaarse kwestie. Uit het
artikel in de Prawda blykt, dat Kar
delj gezegd heeft, dat pogingen tot
herstel van de communistische par
tij in Hongarije vruchteloos zijn. De
prawda schrijft hierover, dat ..de
genen, die zich aanhangers van het
communisme noemen, onmogelijk
een intermediaire positie kunnen in
nemen in de strijd tejjen de zwarte
reactie". Verontwaardigd wijst het
blad er op. dat Kardelj het woord
„inmenging" heeft gebruikt met be
trekking tot het Russische optreden
in Hongarije.
DEN HAAG. Blijkens door het
Centraal Bureau voor de Statistiek
gepubliceerde cijfers is in 1955 128
miljoen (1954 114 miljoen) voor
het bezoek aan vermakelijkheids-
instellingen (exclusief kermisbe
zoek) uitgegeven. Dat is f 11,94 per
inwoner 10.84).
Er -verden 114 miljoen plaatsbe
wijzen gekocht d.i. 10.7 per inwoner
(10,4). Hiervan betrof 57% bioscoop
bezoek (58%).
Van elke gulden, die het publiek
voor vermakelijliheden uitgaf, be
taalde het gemiddeld 19 cent belas
ting. De totale belastingopbrengst
bedroeg f 27 miljoen.
1ST, dc oude miiMcrmart,
nO&MI&T
DEBAAfl
ÊL'JfT HIjB'JOnS?
Korieais»
mtTzo
Tort.DtSAöi»
wil JE Zltn
heTex*
itOMlUKN
--heb
tfc het eerst ontmoet m een
klein café op Kattenburg. Toen Itc
er 'n zondagmiddag binnenkwam,
trof ik er een grote, vechtende
mensenkluwen aan. Aandachtiger
bekeken, bleken er slechts twee wer
kelijke beWgerentcn te zijn, die zich
ophielden in het hart ran de ver
warring. De rest bestond uit „vast
houders" die de tioist in de kerv
trilden smoren en telkens bewogen
riepen dat er aan het giasujerk ge
dacht moest worden. Kist, een doe
zelig oud mannetje ran diep in de
zeventig, zat in volstrekte zielsrust
aan de rand van deze kolkende kra
ter en zei, om het vit te leggen te
gen mij:
„Kijk, die jonge jongen is een
loodgieter. Een goeie uafeman. En
die anders, die dikke, dat ts een
halve loodgieter. Nou zegt die dikke
tegen die jongen: „Ik keb jou het
vak nog geleerd." Dan krijg je rot-
mok, niettcaar? Pa's vragen, om. mat
ten."
Hij maakte een egaliserend hand
gebaar en nipte eens aan zijn kelk.
Nadien hebben toe wel meer gepraat.
Want elke dag kon je hem in dat
kroegje vinden. Al# niemand hem een
glas aanbood, sliep htj meestal, maar
keurig rechtop gezeten, zijn rug leun
de niet eens. Een paar jaar geleden
teas 2ijn vrouw gestorven en sinds-
dien zat hij hier de rest ran zijn
leven uit, aia in een uiachtkcmer.
I „Er is nik» meer ah," zei Hij »om-
I ber.
j „Je moet niet zo veal hier komen,"
vond de oude kastelein. Jk heb het
j zelf toch ook gehad' Eerst denk je:
j daar kom ik nooit overheen. Maar
dat is niet zo. Je moet* ie te weer
i stellen. Ga eens naar een theater. Heb
t ik ook gedaan. Je moet uermakeltjfc-
heid zoejten."
Maar Ktst schudde zijn hoofd. Hij
I zag geen brood tn vermakelijkheid.
Iets anders dan in dat café zitten,
onder de doem van zijn eigen gedach-
ten of een enkele keer pratend over
hoe er vroeger getimmerd werd, tril-
de hij niet meer. Alleen tegen etens
tijd rukketde hij even naar zijn zwa-
ger, ook een weduwnaar, bij wie hij
sinds de dood van zij» vrouio in de
kost was. Maar op een dag zei hij
tegen me:
,Jk woon nou in het tehuis voor
onbehuisden."
Hij glimlachte somber.
,,'t Is weer heel wat anders," zei
hij. „Veel vakmensen vin je er niet.
Meer van die jongens die met iets
langs de deur gaan. Maar het t* er
goed. Die meneer, die dat leidt, dat
is een hele goeie man. Als je er bin
nenkomt, wor-je eerst gewassen.
Het hele lichaam. En dekens kun
je net zoveel krijgen als je wilt.
Voor een duppie kun je je laten
scheren. Dat doet dan een kapper,
nou ja, niet gewoon een kapper,
maar eigenlijk meer een gevallen
kapper.
Hij zond me weer die glimlach.
.Maar waarom is u. niet meer bij
uto zwager?" vroeg ik.
Zijn gezicht werd ernstig.
„Ach, die manzei hij zuchtend.
Hij nam een aandachtige slok en
legde het me uit.
„Als ik daar thuis kwam, dan gin
gen we eten, want hij kookte. Goed,
ik betaalde er voor, elke maand.
Van me Drees en me zegels. Als
ik daar dan tegenover hem zat «n
ik nam een beetje peper, dan had je
dat postzegel van. hem moeten zien.
Want dat vond hij te duur hè. De pe
per, die was alleen voor hém. Ja, eerst
xei hij nog ntks. Maar op een keer
roept hij ineens: .Blijf toch met je
poten van die peper af." Dat roept
ie.'"
Hij keek me aan. met zo'n. blik
van nou-jij-toeer.
Toen ben ik opgestaan," vervolg
de hij bijna plechtig. „En. toen heb
ik tegen hem gezegd: „Frans" -want
zo heet hij, Frans „Frans, in
Z 903 heb ik acht volle maanden ge
staakt. Maar jij hebt in 1903 niet
gestaakt. En dat weet je. Jij heb
je in 290J door de marretjoossees
naar je werk laten brengenEn ivou
jij nou een beetje een grote bek over
de peper gaan opzetten tegen mij?
Jij? Denk jij maar liever aan 1903."
Na deze volzinnen had hij zijn
bullen gepakt en was naar het te
huis voor onbehuisden peooart, de
consequente daad, van een beginsel
vast -man.
.ft I» geen fijn publiek daar," zet h(j
glimlacheRd. ,Maar och
kronkel
I54A*- -
KAPITKi.V
HOU
2931. Rob en Jaap hebben nu de bewijzen In
handen, dat de stranding van het «chip te wijten
13 aan sabotage. De stokken van overiuiginf ral
len ze bewaren en meenemen en de Scheepvaart
inspectie in Nederland zal nu wel revisie van het
onderzoek door de Raad voor de Scheepvaart
geja»t*r.-Eigenlijk zouden we nu wel naar Enge
land kunnen varen," zegt Rob, „maar lk denkeen behoorlijk bedrag in va» de rederij enJils we
zo dat je nog wel een tweede bezoek aan hf* Ulat geld in handen zouden kunnen kragen, zou
wrek nilt brengen." „Ja," antwoordt! ik in elk Beval dc verzekeringsmaatschappijeen
Ja#o Jiuwe toch zo ver zijn Je herinnert groot plezier doen," En ecu uur later laten beide
iï immers dat de brandkast in mijn hut kan-1 vrienden zich weer ln het water zakken, nu voor-
telde» tö*a wij op die klip liepen. Nou daar rat I zien van elektrische lampen cp hun dutkmasker.
ging kon hij na*r huls wandelen langs
de Hoofdstraat, nog voor de 2oa weg
was van het oostelijk trottoir. En het
wandelen door Milford# Hoofdstraat
was nog steeds een van de dingen dis
hem een bewust genoegen verschaf
ten.
Niet dat er in Milford veel te zien
was. Het zou zich in Zuid Engeland
honderd keer kunnen herhalen. Maar
op rijn weinig zelfbewuste manier
typeerde het het goede leven, in het
Engeland van de laatste driehonderd
jaar. Vanaf het oude woonhuis, vlak
aan de straat, waarin Blair, Hay ward
en Bennet gevestigd was en dat ge
bouwd was in de laatste jaren van
Karei de Tweede's regering, liep de
Hoofdstraat zuidwaarts in een zach
te helling met huizen uit allerlei
tijdperken tot aan de modernere
villa's achter hun olmen aan het sn-
het blauwe schoteltje, waarop de bis- dere einde. Hier en daar tussen het
cuitjes hadden gelegen, wasset dat rose, wit en brum, vertoonde zich
de jeugd-opvattmg van morgen-iet# een gevel van donker glas. de
prettigs onbewust bleef voortleven gevend van een te Eeklede parvenU
m iernand, zolang als het gerealiseerd op 'ai feest; maar de goede manieren
kon worden, en wk het pas na het van de anderen versloegen het. Zelfs
veertigste jaar. als de vervulling met de maatschappij had Milford mild
zo waarschijnlijk meer was, dat het behandeld. Zeker, het rood
zichzelf een weg baande naar de be- van een Amerikaansie Bwsaar
wuste gedachte, een stukje verloren schreeuwde zijn heldere belofte utt
ugd. roepend om aandacht. aan de Zuidkant en bel^^de daa
Toch hoopte hii Robert Blair, van mee dagelijks juffrouw Truelove, die
harte dat rijn leven zou blijven zo- het oud Elizabethaanse «rtegen-
als het wa* totdat hii stierf. Hij had over als lunchroom bad ingericht, met
deze vreemde gedachte zichzelf aan j d. Vchooltiid geweten dat hij behulp van de kookkunst van haar
hem opdringen en die afstotende sa- jatM i#Jd8finnï lou komen en eens zuster. Maar de Westminster Bank.
mentrekking achter zijn ribben ver- vader zou oovolcen: en hij had met een nederigheid, die zeldzaam is
twrzaken- Wat ontbrak ar aan >Un weiwiUen4 Tnedllijden «erge- sinds de dagen van woeker, had de
leven, dat een man verondersteld keken od de ioneens die in hun k- oude lakenhal aangepast aan zijn be-
mocht worden te missen? venmetzo'n gespreid bedje vonden; hoeften zonder zelfs maar eenspoor
Een vrouw? die geen Milford hadden, vol vricn- van marmer; en Soles, de apotheker.
Maar hij had kunnen trouwen els en herinneringen, die op hen had de oude Bisdom-resioenue over
hij dat gewild had. Tenminste dat wachtten; geen deel hadden aan de genomen en had zijn nogc. verrasi-
veronderstelde hij: er was een g't-ot Engelse traditie Zoals die vnortbe- kijkende geve! intact gelaten,
aantal ongetrouwde vrouwen in de stond in Blair, Hayward en Bennet. Het was een vrolijke, mooie aruk-
Dit verveelde en verwonderde Ro- 'nm
bert. die zichzelf sis een „elukkig
en voorspoedig men» beschouwde, en
bovendien volwassen. Waarom zou
buurt en rij vertoonden geen teke
nen van afschuw voor hem.
Een toegewijde moeder?
Maar welke grotere toewijding kon
een moeder hem hebben gegeven dan
IUIU 111 ZJJfi>1OHJ |««U -
Er was tegenwoordig geen Hay- ke straat, afgezet met geknotte lin-
ward meer m de firma; sinds 1843 debomen, die op het voetpad waren
al niet meer; maar een jonge loot geplant; en Robert Blair hield ervan,
van de Ben nets zetelde momenteel Hij was juist bezig op te staan,
- - - In andere
s juist bezig op te staan,
telefoon ging. In andere
tante Lln "altijd getoond" had Juiste woord, want" het was heel en- plaatsen van de wereld is het mees-
de achterkamer. Zetelen was het toen de telefoon
lieve, zorgzame tante Lin?
Rijkdom?
Wat had hij ooit willen hebben,
dat hij niet kopen kon? En «ls dst
waarschijnlijk dat hij iets uitvoerde, tal zo. dat de telefoon ergens in een
daar zijn voornaamste interesse in buitenkantoor rinkelt waar een on-
het leven bestond in het schrijven dergeschikte het ding opneemt «n
van gedichten van een oorspronke- vraagt wat je wilt en zegt, dat z»,
ëëén riikdom" was dsn wi#t hlT «iét l^kheid. zo origineel. dat alleen Nevil als je even wilt wachten, je zal
E?n avontuurlijk zllf t, kon b.grijprn. Hobart hotrour- dosrverbmden «n dan werd Je pas
loven" de de gedichten, maar zag het niets- aangesloten met degene die je wilt
Maar hit had nooit behoefdte ge- doen door de vingers, omdat hij spreken. Maar niet in Milford. Als
had aan opwinding. Geen grotere op- niet kon vergeten dat hij zelf, toen je in Milford Jan Smit opbelt dan
winding tenminste, dan w««rin voor- hij in de achterkamer zetelde, rijn verwacht je dat Jan Smit de_tete-
rien werd door een dag jagen of tijd zoekgebr8Cht had met het mik- foon persoonlijk aanneemt Zodat,
winnen bii eolfspcl ken met golfballen op de leren arm- toen de telefoon rinkelde die ene len-
Wat dan* iiöél. tëmiddag bij Blair. Hay Wal'dI %n-
Waarom die JDit-ls-allea-wat-je- Het zonlicht sleed van de rand van net. hij ook rinkelde op Rob«ts ko-
ooit-rult-hebben" gedachte? het theeblad en Robert besliste dat per-en-mahoniehouten schrijftafel.
Misschien, dacht hij, starend nasr het tijd was om te gaan. Als aij nu (Wordt vervolgd)
